τευχος 3, ΑΠΡΙΛΙος 2012, ΔΩΡεΑΝ Με την ΠεΛοΠοΝΝΗςο ΚΑΙ ΜετΑ ςτα ΠεΡΙΠτεΡΑ, 2 (Άνοιξη «ûber alles»)

τευχος 3, ΑΠΡΙΛΙος 2012, ΔΩΡεΑΝ Με την ΠεΛοΠοΝΝΗςο ΚΑΙ ΜετΑ ςτα ΠεΡΙΠτεΡΑ, 2 (Άνοιξη «ûber alles»)

Ένθετη περιοδική έκδοση της Εφημερίδας «ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ» ΕΚΔΟΤΗΣ: Θεόδωρος Η. Λουλούδης ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ/EDITOR: ART DIRECTOR: ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ ΣΥΝΤΑΞΗΣ: ΣΥΝΤΑΚΤΕΣ ΕΠΙ ΤΙΜΗ: ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ: ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ: ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΙ: ΣΚΙΤΣΑ: ΠΡΟΪΣΤΑΜΕΝΟΣ ΑΤΕΛΙΕ: ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΕΜΠΟΡΙΚΟΥ: ΕΜΠΟΡΙΚΟ ΤΜΗΜΑ: ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ: ΕΚΤΥΠΩΣΗ: Σπύρος Ματθαιόπουλος Μαρία Μανωλοπούλου Ανδρομάχη Μπακοπούλου Κωνσταντίνος Μάγνης Δημήτρης Αβραμίδης Ευτυχία Μεσίσκλη Λάμπρος Αραπάκος Γιώργος Μαρκουλάκης Πέτρος Ψωμάς Γιώργος Ηλιόπουλος Βασίλης Σπύρου Νίκος Ψαθογιαννάκης Harris Christopoulos Πέτρος Καν Ισμήνη Πολυκανδριώτη Φαύστα Φραντζή Μιμίκα Σπυρίδωνος Κωνσταντίνος Γαλανόπουλος Χρήστος Μάνθος Mαρία Καραγιάννη Θάλεια Περλέγκα Χρήστος Τζουραμάνης Ευάγγελος Πολίτης Αθανάσιος Κούστας Fortosis printfactory Iδιοκτησία «ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ ΕΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε.» Κορίνθου 140 & Γκότση, 262 23, τηλεφωνικό κέντρο 2610.312 530-4, trip@pelop.gr Κείμενα ή φωτογραφίες που αποστέλλονται στο περιοδικό για δημοσίευση, δεν επιστρέφονται. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, αναπαραγωγή, ή μετάδοση με οποιοδήποτε οπτικοακουστικό μέσο, όλου ή μέρους του περιοδικού χωρίς την έγγραφη άδεια του εκδότη. 4

Π Ε Ρ Ι Ε Χ Ο Μ Ε Ν Α 11 Editorial 14 Εικόνες 20 Βαρόμετρο 22 Απόψεις 28 Διαδρομές 36 Άκουσον 38 Τάσεις 40 Μόδα 42 Πρόσωπα > Γεωργία Ηλιοπούλου 54 68 44 > Γιάγκος Μπούμης 45 > Νικόλαος Καραγκιαούρης 46 Μάριος Πραπόπουλος [Στο Δρόμο] 50 Μέρα - Νύχτα 52 Γεγονότα > Θέατρο 52 54 > ARK Festival 56 > Games Expo 58 Τσιτσάρας 60 Κλεομένης Κωστόπουλος / Art in Progress 64 Χριστίνα Μανωλοπούλου 42 68 Ψαράδες 6

72 Μαρία Παυλοπούλου 76 Μόδα [Παιχνίδια ρόλων] 82 Λουκία 86 Μόδα [Έαρ δίδωμι υμίν] 92 Κάτια Λόη 96 ΚΕΕΛΠΝΟ 104 Χρήστος Αζίζογλου 108 72 112 108 Βασίλης Καλλίδης 112 Ινδία 116 Δώρα Μπαρλίγκα 119 Βιβλίο [Αρχαιολογία Πελοπόννησος] 123 Κοινωνικότητες 86 130 Τελευταία σελίδα 8

απο το Σπύρο Ματθαιοπουλο Άνοιξη «über alles» Είχα την ατυχία να έχω δει από μέσα, πώς δημιουργούνται οι μεγάλες προεκλογικές καμπάνιες. Κι ακόμη χειρότερα, πώς κατασκευάζεται από κειμενογράφους, εξολοκλήρου πλέον, ο επίσημος και ανεπίσημος λόγος κομμάτων εξουσίας, αρχηγών, αλλά, και πάρα πολλών υποψηφίων βουλευτών. Είναι από τις διαδικασίες που καλύπτονται με μία άτυπη «ομερτά» και μία άχλη μυστηρίου, αντιστοίχου με το τι ακριβώς περιέχει ένα burger ή μία cola. Και όχι τυχαία. Αρκετά παλιότερα, πολύ πριν το 2000, ολιγομελή κομματικά επιτελεία, παίρνοντας υπ' όψη σχετικά ανάλαφρα τις καθημερινές δημοσκοπήσεις-βαρόμετρα, διαμόρφωναν εμπειρικά και διαισθητικά, όπως ο Λαλιώτης για παράδειγμα, ένα στρατηγικό πλαίσιο. Αυτό, εν συνεχεία, στο ίδιο τραπέζι μαζί τους, οι διαφημιστικές, το μετουσίωναν σε καμπάνιες. Σήμερα, η διαμόρφωση των στρατηγικών έχει περισσότερους παίκτες, είναι πολυπλοκότερη και έχει εντελώς διαφορετική ροή. Εν πολλοίς, εκπορεύεται και υπαγορεύεται από εταιρίες πολιτικής επικοινωνίας, προς τα κόμματα. Πολυεπίπεδα «think-tanks», με «brand managers» και επαγγελματίες άλλων πιο εξεζητημένων ειδικοτήτων, αναλύουν τα δημοσκοπικά (και όχι μόνο) δεδομένα και υποδεικνύουν τις στρατηγικές. Μην έχετε αυταπάτες, τα εκάστοτε προγράμματα, δεν είναι τίποτε άλλο παρά επικοινωνιακά πονήματα. Οι παραδοσιακές διαφημιστικές δε, είναι ο τελευταίος κρίκος και έρχονται στο τέλος, ίσα για να φτιάξουν μακέτες και σποτάκια. Για να δώσουν σε όλο αυτό τo «frankenstein» μία ψυχή... Ειδικά την τελευταία δεκαετία, ο τρόπος που ο κάθε υποψήφιος πρωθυπουργός στέκεται στην κάμερα ή το μπαλκόνι, που χρωματίζει τη φωνή, που κοιτάει, κάνει παύσεις, βάζει το χέρι στη μέση ή μας κουνάει το δάχτυλο, είναι αποτέλεσμα εντατικών σεμιναρίων (Presentation Skills, Public Speaking Courses, Political Candidate Training κ.α.). Έχοντας παρακολουθήσει δις τέτοια σεμινάρια, θα μπορούσα να σας πω αν είχαμε περισσότερο χώρο, και πόσο κακοί μαθητές υπήρξαν ο Σημίτης, ο Γ.Α.Π. και ο Καραμανλής. (Κοινή συνισταμένη όλων των τεχνικών, είναι να ξεκουμπώνεις τον εαυτό σου και να επικοινωνείς πραγματικά με τον άλλο. Να είσαι αυθόρμητος. Όχι αυτιστική μαριονέτα...) Παράλληλα, κάθε φράση και κάθε λέξη που τυπώνεται, εκφέρεται ή αποσιωπάται, είναι περασμένη από χίλια-δύο φίλτρα. Έχει προκριθεί ανάμεσα από εκατοντάδες άλλες, με ποσοτικές έρευνες, σε χιλιάδες τηλεφωνικές συνεντεύξεις, σε «focus groups», και με σύγχρονα μαθηματικά εργαλεία πολιτικής έρευνας, έχει αξιολογηθεί επακριβώς. Τα κόμματα ως επί το πλείστον, δε διαμορφώνουν λόγο. Μας αντιγυρίζουν αυτά που εμείς μύχια ελπίζουμε, ανάλογα με το που στεκόμαστε πολιτικά. Το κάθε μαγαζί κοιτάει να μας έχει μαντρωμένους. Οι δικές μας μικρομετατοπίσεις είναι, που γίνονται > 11

...Στο ελληνικό βαθύ συλλογικό ασυνείδητο, εφημερεύει πάντα ο μαρμαρωμένος βασιλιάς, και άλλα τέτοια playmobil που παιζαμε όταν είμασταν παιδιά... υποβολέας για κάθε σλόγκαν, για κάθε λογύδριο, ακόμη και για το μαύρο σακάκι του Αλέξη Τσίπρα. Εξυπακούεται δε, ότι και ο «πιο τελευταίος» πολιτευτής στην πιο μικρή περιφέρεια, έχει στα χέρια του πλήρες εγχειρίδιο για το τι λέει, σε ποιο κοινό, και με ποιες λέξεις ακριβώς (ενίοτε και ολόκληρα κατεβατά κειμένων). Και όταν λέμε ποιες λέξεις, το εννούμε κυριολεκτικά. Με οδηγίες του τύπου: «Ανά 300 λέξεις, η λέξη ανάπτυξη μπαίνει 3 φορές, η ελπίδα 4, ο «άνεργος» 2...» κλπ. Αυτό, θα σας λύσει και την απορία γιατί καμια φορά, ειδικά στις μεγάλες συγκεντρώσεις, τα κείμενά τους ξεφεύγουν σε βερμπαλισμούς και ρητορικές επαναλήψεις που κάποια στιγμή στερούνται και νοήματος. Φανταστείτε π.χ. τον Γιώργο Παπανδρέου στο μπαλκόνι: «...Η παράταξη της Δημιουργίας και της ελπίδας! Ελπίδα για ανανέωση, ελπίδα για δουλειά, ελπίδα για σταθερότητα, ελπίδα για ανάπτυξη, ελπίδα για το αύριο, για το μόχθο του Έλληνα, για την αγωνία της άνεργης μητέρας, του βασανισμένου μικροσυνταξιούχου...». Κι όλο αυτό, γιατί πρέπει πολύ απλά, να ακουστούν κάποιες λέξεις σε συγκεκριμένη ποσόστωση, κατ' επανάληψη και κατά προτεραιότητα. Να καλυφθούν όλες οι κρίσιμες υποομάδες, με όλες τις έννοιες-κλειδί. Χυλός... Πάντως, αν και το επίπεδο έχει ανέβει εκθετικά τα τελευταία χρόνια, μη νομίζετε ότι όλοι οι επαγγελματίες που επιλέγονται κατά καιρούς, είναι και τίποτε «αστροπελέκια»... Θυμηθείτε μόνο, τότε που καιγόταν η μισή Ελλάδα, τη διαχείριση κρίσης με την εμφάνιση του Κώστα Καραμανλή εν μέσω καύσωνα με το μπουφάν. Μία σημειολογία εμφάνισης Αμερικανού προέδρου σε εμπόλεμη ζώνη ή στο «air-force one», για να επικοινωνηθεί ότι ο αρχηγός βρίσκεται στις επάλξεις... Από σήμερα λοιπόν, θα υποστούμε πάρα πολλή «ελπίδα» και «ανάπτυξη», όπως και «δουλειά για όλους», «ασφάλεια», «σιγουριά», «αποφασιστικότητα», «ανάκαμψη», «σταθερότητα», «επανεκίνηση», «πάταξη της εγκληματικότητας», κλπ, κλπ... Και να μην ειπωθούν έτσι ακριβώς, αυτά θα επικοινωνούνται. Τη στιγμή που γράφονται οι γραμμές αυτές, το ποσοστό των αναποφάσιστων αναφέρεται μεταξύ 23 και 28%. Αυτοί, και όλοι μας, πετάμε δεν πετάμε γιαούρτια, αυτό το πλέγμα προσδοκιών έχουμε από την επόμενη κυβέρνηση. Όποιος τις ευαγγελιστεί πιο διεισδυτικά, ποντάροντας στο συναισθηματικό υπόβαθρο και τη διαχείριση της εθνικής μας κατάθλιψης, μπορεί να μην κερδίσει την αυτοδυναμία, αλλά σίγουρα θα έχει το πάνω χέρι. Εξάλλου, στην επιστήμη του marketing και ειδικότερα, στον κλάδο του «brand management» είναι γνωστό δεκαετίες τώρα, ότι η επιλογή μάρκας γίνεται υποσυνείδητα, βασίζεται σε συναισθηματικά αντανακλαστικά και σχεδόν πάντα, αντιβαίνει στην κοινή λογική... Στη συνταγή άρα, θα προστεθούν και λίγα «εμείς οι Έλληνες», «αυτός ο λαός» και άλλα τέτοια μελό που, με υποδόρια ανακύκλωση της «ανωτερότητας της φυλής» και και του «περιούσιου λαού», θα χτυπάνε στο «φιλότιμο». Θα «σφυρηλατούν το πείσμα» ότι «μπορούμε να τα καταφέρουμε» και θα δημιουργούν εν είδει ντόπας, εθνική ανάταση για «μία νέα πανεθνική νικηφόρα εκστρατεία», «να βγούμε από την κρίση» με στρατηλάτη τον «ευλογητό ερχόμενο» αυριανό ηγέτη. Η διαδικασία έχει ξεκινήσει. Για το Βενιζέλο, για παράδειγμα, εσχάτως πληροφορηθήκαμε ότι υπήρξε και παιδί-θαύμα που όντως ήταν, αλλά το θέμα μας είναι πώς αυτό επικοινωνείται. Οπότε, ο επόμενος συνειρμός θα είναι ότι έρχεται σαν το «Kung-Fu Panda» να τσακίσει την κρίση, την τρόικα και όλα τα κακά σκορπά... Μεταφυσικά πράγματα δηλαδή. Στο ελληνικό βαθύ συλλογικό ασυνείδητο εξάλλου, εφημερεύει πάντα ο μαρμαρωμένος βασιλιάς, και άλλα τέτοια playmobil που παιζαμε όταν είμασταν παιδιά. Ετοιμαστείτε λοιπόν, για «εθνική αποστολή όλων μας, να πετύχουμε», για «ώρες ευθύνης», βαθιά βλέμματα στο φακό, πλάνα ελικόπτερικά, «μόχθο του Έλληνα», σημαίες να ανεμίζουν, ελιές, γεράνια, εξαπτέρυγα, ανατριχίλες και βουρκώματα... Η επικοινωνιακή αποστολή και των δύο μεγάλων κομμάτων θα είναι να μας πείσουν να φανταστούμε με το ζόρι το φως στο τούνελ. Ότι πρέπει να πατήσουμε το κουμπί «ελπίδα». Ότι, η Άνοιξη έρχεται, έστω, και με γερμανικές προδιαγραφές. Η ψυχολογία εξάλλου, και στις αγορές, είναι πάντα, πάνω απ όλα (γερμανιστί, ûber alles)! Υστγ: Η αλήθεια είναι ότι αν δεν επικοινωνήσεις, έχασες. Η επικοινωνία όμως, έχει αποστολή να αναδεικνύει τις αλήθειες του «προϊόντος», όχι να τις υποκαθιστά. Μακάρι τα επιτελεία να ξεφύγουν από την παγίδα και να μιλήσουν στον Έλληνα επί του πραγματικού και του πρακτέου χωρίς εθνικομεταφυσικές παπαρδέλες. Να μας παρουσιάσουν ένα πειστικό και απολύτως συγκεκριμένο «action plan» 500 ημερών, για το πώς θα ξανακυλίσουν λεφτά στην αγορά, χωρίς ενδιαμέσως, να βγούμε στα συσσίτια τα τρία τέταρτα των Ελλήνων. Ολόκληρη δηλαδή, η ελληνική μεσαία τάξη. Αυτό όμως, εικάζω, ότι είναι το μόνο που δε θα ακούσουμε σε αυτές τις εκλογές. T 12

εικονες ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΠΥΡΟΥ ΚΕΙΜΕΝΑ ΣΠΥΡΟΣ ΜΑΤΘΑΙΟΠΟΥΛΟΣ X X ΠΕΡΙΦΡΑΞΗ ΝΟΤΙΟΥ ΛΙΜΕΝΑ, ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 16/3/12 Στην «Ακτή», το «ARK FESTIVAL». Απέναντι, ανώνυμος, αναζητώντας τη δική του «κιβωτό», μας ποζάρει αυτάρεσκα μέσα από μία «τρύπα του συστήματος». Εμείς του ευχηθήκαμε καλή τύχη. 14

15

16 X X ΑΓ. ΑΝΔΡΕΟΥ, ΚΥΡΙΑΚΗ 25/3/12 Το πνεύμα της επανάστασης του 21, καλύπτει τα νώτα του και μάλλον, την «κάνει με ελαφρά», εν όψει μίας άλλης «επανάστασης». Που ψάχνει να βρει βηματισμό, αλλά και στόχο, σε άδειες εξέδρες επισήμων...

18 X X ΑΙΘΟΥΣΑ ΔΗΜ. ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ, ΤΕΤΑΡΤΗ 28/3/12 Σ.Μ.Α. εδώ, Σ.Μ.Α. εκεί, και...«σμάηλ» πουθενά. Ο Δημήτρης Κατσικόπουλος διατείνεται ότι οι Σταθμοί Μεταφόρτωσης Απορριμάτων στην παρουσίαση φαίνονται ανοιχτού τύπου... Και κάποιοι θα εύχονταν, οι συνεδριάσεις να είναι κλειστού. Η τελευταία διαγραφείσα να κλείσει την πόρτα.

Βαρομετρο...Άλλη Ανάσταση ΑΠΟ ΤΟ Σ. ΧΟΛΙΑΣΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΣΠΥΡΟΣ ΜΑΤΘΑΙΟΠΟΥΛΟΣ (1) ΑΛΛΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ «Αληθεύει ότι θα αναστήσουμε το Λάζαρο;» «Θα κάνουμε κάτι ακόμα καλύτερο. Θα τον αφήσουμε μακαρίτη, αλλά θα αρχίσουμε να εισπράττουμε εμείς τη σύνταξή του.» (2) ΔΙΑΦΕΡΟΥΝ Πάμε σε αντιστροφή καταστάσεων. Άλλο πράγμα η Πασχαλιά και άλλο το Χάλια Πάσχα. (3) ΑΛΛΑΓΗ Αλλάζουν πια και οι παροιμίες περιεχόμενο. Ο Πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται. Ο Καμμένος, από τα μαλλιά του Πνιγμένου, και ούτω καθ εξής. (5) Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ Ο Σαμαράς κατηγορεί, στο μεταξύ, τον Βενιζέλο γιατί μας έλεγε ότι πιάσαμε τον πάτο, αλλά εν τέλει ξεπατωθήκαμε εντελώς. Χρειαζόμαστε κάποιον γενναίο, σαν τον στρατηγό, τον Πάτον, να διασφαλίσουμε τα νώτα μας. 20

(4) ΔΕΝ ΕΠΕΙΣΕ «Και τώρα θα θεραπεύσουμε τον τυφλό...» «Σιγά το δύσκολο. Στη Ζάκυνθο βλέπουν όλοι.» (8) ΛΥΠΟΥΜΕΘΑ «Παραλυτικέ, άρον τον κράββατόν σου και περιπάτει» «Εγινα καλά;» «Όχι, αλλά δεν έχεις ασφάλιση.» (7) ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ «Και τώρα ο δάσκαλος θα περπατήσει επί των κυμάτων...» «Γλιτώνουμε χρόνο έτσι;» «Όχι, πετρέλαιο κινήσεως.» (6) ΛΑΘΟΣ Συνεχώς ιδρύονται κόμματα. Κάτι δεν πάει καλά: Συμβαίνουν λάθος θαύματα σε σχέση με αυτά που παραγγείλαμε. Αντί να πολλαπλασιάζονται οι ιχθείς, πολλαπλασιάζονται οι αλιείς. (9) ΠΙΣΤΗ Γενικά οι εποχές έχουν αλλάξει. Παλια, ο ευαγγελιστής Λουκάς μας έλεγε ότι θα μας σώσει η πίστη μας. Τώρα ο πρωθυπουργός Λουκάς μας ζητά να σώσουμε εμείς την Πίστεως 21

ΑΠΟΨΕΙΣ Δικομματισμός... «σχέτη από Γιουβέτσι». Το τυρί και το κρασί είναι εξτρά. Φωτο: Σ. Ματθαιόπουλος/Γιουβέτσι: «Αχίλλειον» 22

Εσείς πώς ηδονίζεστε; από τον Κωνσταντίνο Μάγνη Αυτό το κείμενο γράφτηκε πριν εξαγγελθεί η ημερομηνία των εκλογών. Φυσιολογικά, όποιος το διαβάζει, ξέρει πότε θα γίνουν οι εκλογές. Αυτό που δεν ξέρει είναι τι θα βγάλουν οι κάλπες. Για πρώτη φορά από τότε που η επιστήμη των στατιστικών ερευνών έγινε το ίδιο ακριβής με εκείνη που παράγει τις μαγνητικές τομογραφίες, κατέστη τόσο δυσχερής η πρόγνωση ενός εκλογικού αποτελέσματος. Στο ίδιο μας το περιβάλλον βλέπουμε ασυνήθιστα ακόμα και για απολιτίκ και ακομματίκ ανθρωποφωλιές, τόσο πολύ κόσμο να δηλώνει ότι δεν ξέρει τι θα ψηφίσει. Μερικούς δεν τους βασανίζει καθόλου αυτό. Άλλους τους ηδονίζει κιόλας. «Δεν έχω τι να ψηφίσω. Ααααααααχ». Στην πραγματικότητα, βέβαια, όλοι ξέρουμε τι θα γίνει. Θα βγει η Νέα Δημοκρατία πρώτη και το ΠΑΣΟΚ δεύτερο. Η διαφορά τους θα είναι καθαρή. Το ΠΑΣΟΚ θα πάρει σαφώς παραπάνω από εκείνο το οικτρό νούμερο που του έδιναν τα γκάλοπ των Απόκρεω. Η ΝΔ θα παίξει σαν στόχο ότι επιδιώκει αυτοδυναμία. Όχι απαραίτητα επειδή πιστεύει ότι θα την πάρει (ενδεχομένως να μην την πολυθέλει κιόλας, για να μην πάρει όλη τη γνωστή κατάσταση επάνω της), αλλά για να δείξει ότι δεν είναι στις προθέσεις της να συγκυβερνήσει, άρα να «μοιάσει» με το ΠΑΣΟΚ του μνημονίου. Το ΠΑΣΟΚ θα παλέψει ώστε να γεφυρώσει τη διαφορά. Για λόγους γοήτρου, για προίκα στον νέο αρχηγό, για να μαζέψει το μαγαζί όσο γίνεται, για να διεκδικήσει τη μέγιστη δυνατή πρόσβαση σε εξουσιαστικά κέντρα και να αντεπιτεθεί στην περίπτωση που ξαναχρειαστούν εκλογές πρόωρα. Τα μικρότερα κόμματα, προφανώς, θα επιδιώξουν οι μεν να συντηρήσουν τη θέση τους στη Βουλή και να την ενισχύσουν, οι δε να κρατήσουν ρεζερβέ. Εξ αυτών θα δεχθούν την κυβερνητική συνεργασία όσοι θεωρήσουν ότι τους συμφέρει. Μετά το πάθημα του ΛΑΟΣ μπορεί και να μην είναι και πολλοί αυτοί. Ο Καρατζαφέρης είδε υπουργεία και αμέσως έχασε δύο στελέχη κι ένα σωρό μονάδες. Δεν είναι να ασκείς εξουσία σ αυτή τη χώρα την σήμερον ημέραν. Το μεγάλο ερώτημα, ωστόσο, δεν είναι τι θέλουν τα κόμματα. Είναι τι θέλουμε εμείς. Καιρό τώρα βρίζουμε, προπηλακίζουμε, απειλούμε, κόβουμε χέρια, πετάμε γιαούρτια. Ποια είναι η γνήσια βούλησή μας, όμως; Θέλουμε τον τόπο να κυβερνάται ή όχι; Θέλουμε κόμματα εξουσίας ακέραια ή ακρωτηριασμένα; Θέλουμε δικομματισμό ακλόνητο και αλαζόνα ή δικομματισμό σχέτο από γιουβέτσι; Θέλουμε αριστερά πριμοδοτημένη; Και ποια αριστερά; Το φλερτ με τον ακροδεξιό χώρο είναι προϊόν στιγμιαίας ζοχάδας ή αποκτά ρίζες στο κοινωνικό υπέδαφος; Εν κατακλείδι; Θέλουμε μνημόνιο ή όχι; Ισως ένας λόγος που ζοχαδιαστήκαμε με το σύστημα είναι αυτός. Οτι παγιδευτήκαμε σε δίλημμα που δε μας εκφράζει. Προφανώς και δε θέλουμε την καταστροφή της χώρας. Αλλά και δε θέλουμε τέτοια σωτηρία. Πάει να πει, διορθώστε τη λύση και φωνάξτε μας. T 23

Το κίνημα της τηγανητής πατάτας ΑΠΟ ΤΟ Δ. Σ. ΑΒΡΑΜΙΔΗ Μεγαλωμένος στις ημερήσιες εφημερίδες, έμαθα αργά και με κόπο, τι πα να πει «γράφω σήμερα για να διαβαστεί αύριο». Ποια είναι δηλαδή, τα κόλπα του γραφιά της επικαιρότητας, και τι σημαίνει, «εφήμερον σπέρμα». Γι αυτό και πάντα, με πιάνει αμηχανία κάθε φορά που πρέπει να γράψω κείμενο που θα δημοσιευτεί μετά από ημέρες. Ως εκ τούτου, καταφεύγω όχι στα χθεσινά, μήτε στα μελλούμενα, αλλά σ εκείνα του πρόσφατου κοινού μας παρελθόντος. Για εκείνο εκεί, το κίνημα της πατάτας ομιλώ, περί του οποίου τα πάντα -και μερικά ακόμα- ειπώθηκαν. Κι αυτό που μου απομένει, είναι να καταφύγω στην τέχνη της ποιήσεως, δηλαδή, στον Παύλο Νερούντα (1904-1973), που έγραψε την υπέροχη «Ωδή στις τηγανιτές πατάτες», η οποία έχει ως εξής: «Τσιτσιρίζει το λάδι ζεσταίνοντας τη χαρά του κόσμου οι τηγανιτές πατάτες μπαίνουν στο τηγάνι σα χιονισμένα φτερά πρωϊνού κύκνου και βγαίνουν χρυσωμένες από το τσιτσιριστό κεχριμπάρι ελιάς. Το σκόρδο τους προσθέτει το γήινο άρωμά του, το πιπέρι σκόνη που πέρασε υφάλους και ντυμένες ξανά με φιλντισένιο κοστούμι γεμίζουν το πιάτο με την επανάληψη της αφθονίας τους.» Προχωρώ με λίγα, ακραιφνώς επιστημονικά σχόλια. Πρώτον, το ποίημα δεν έχει καμμιά σχέση με το κίνημα της πατάτας, αλλά ουδείς γνωρίζει τις συμπεριφορές των συνειρμών, την ακριβή λειτουργία της ποίησης, και τι γίνεται με τα κινήματα. Δεύτερον, δεν έχω δοκιμάσει σκόρδο στις τηγανιτές πατάτες. Θα το κάνω και θα σας πω. Τρίτον, γνωρίζω πολλούς που δε συμπαθούν την ποίηση. Όλοι όμως, αγαπούν τις τηγανιτές πατάτες, που έχουν για μεγάλο εχθρό τους τα κακά τηγανόλαδα και τις άθλιες προτηγανισμένες. Τέταρτον, το ποίημα αυτό μας αποδεικνύει ότι ο Νερούντα δεν ήταν μόνο βαριές, μπαρόκ συνθέσεις τύπου «Κάντο Χενεράλ», αλλά, και ανάλαφρες εξαίσιες πινελιές. Που μπορεί και να είναι καλύτερες. Έχω κι άλλα να σας πω, αλλά σταματώ εδώ. Διότι ο αμείλικτος καταμετρητής του κομπιούτερ με ειδοποιεί πως έπιασα το όριο των προγραμματισμένων λέξεων. Χαίρεται. T 24

Θυμάσαι την «Άνοιξη του 12»; ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΕΤΡΟ ΨΩΜΑ Όχι ότι μοιάζουν μεταξύ τους οι ανοίξεις -ναι, διαθέτει και πληθυντικό η εποχή: Η άνοιξη, οι ανοίξεις ή οι άνοιξες, ως λαϊκή ή λογοτεχνική εκδοχή. Αλλά, αυτή που ζούμε φέτος, ταίρι δεν έχει. Άνοιξη κατ ευφημισμό. Φθινοπωρινής μάλλον διάθεσης (εκ του φθίνω, ελαττώνομαι σταδιακά, βρίσκομαι σε κατάσταση παρακμής), αλλά Άνοιξη. Κι εμείς, ως Άνοιξη θα την αντιμετωπίσουμε. Θετικά, δημιουργικά και αισιόδοξα. Από γκρίνια, αρκετά. Έφερε λουλούδια λοιπόν, πάλι ο καιρός. Τις πρώτες λιακάδες και τα πρώτα κοντομάνικα. Παγωμένοι πια οι καφέδες, παγωτά στα ψυγεία, και στα παραλιακά τα στέκια, τα «Τραπεζάκια έξω». Τι δίσκος κι εκείνος, του Σαββόπουλου, το 83! Και τι δεν είχε... Το «Νέο κύμα» πρωτο-πρώτο. Το «Ας κρατήσουν οι χοροί», στο Β2. Το «Canto», το «Τσάμικο». Και τελευταίο, στην πρώτη πλευρά (Α6), το «Πρωτομαγιά». Άλλες περιγραφές τραγουδούσαν προ 30ετίας την Άνοιξη: «... Μπαίνει η Άνοιξη στην πόλη / κι απ τ ανοιχτό λεωφορείο μου φαίνεστε όλοι / τόσο γλυκούτσικοι κι αχνοί / στη θερινή σας τη στολή»... Ύστερα, ήρθε το ομώνυμο της Βόσσου να μονοπωλήσει μουσικά τις αναφορές στην εποχή. Έπειτα, οι «άνοιξές» μας, περιείχαν συχνά και μια Eurovision. Πάντα ένα Πάσχα και μια Πρωτομαγιά. Καμιά φορά, και εκλογές. Η Άνοιξη φέτος θα έχει κάλπες και επίφαση δημοκρατίας. Η Πρωτομαγιά θα χαθεί. Ή, θα αναδειχθεί μέσα στις πολιτικές εξελίξεις. Το δε Πάσχα το φετινό, είναι τοποθετημένο καταμεσής του τριμήνου της Άνοιξης, στα μέσα του Απρίλη ακριβώς. Τη μέρα που αλλιώς, θα γιόρταζε ο Λεωνίδας. Όνομα, που τόσο προσφέρεται για το πολυπαιγμένο λογοπαίγνιο με τους τρακόσιους... Ας δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις να τη θυμόμαστε στο μέλλον την Άνοιξη του 12. Να πάρει τη θέση της στο πάνθεον της μνήμης. Όπως, εκείνη της Πράγας, το παλιό σινεμά στην Ομόνοια (ή μήπως ήταν πιτσαρία;), η 5η σονάτα του Μπετόβεν και η γνωστή διαχρονική της παροιμία... Ο λόγος για την παροιμιώδη φράση, που φύλαξα για το τέλος. Και ξέρετε που τη βρήκα; Μία και μοναδική, στο λήμμα «Άνοιξη», στη σελίδα 194, του λεξικού, του -γι αυτή την Άνοιξη- Υπουργού Παιδείας! Πασίγνωστη και, τόσο έντονα νοηματοδότημένη, στον καιρό μας: «Ένας κούκος δε φέρνει την Άνοιξη»... Βρε, μήπως τη φέρνει; Να μας πιάσει η Άνοιξη εύχομαι. Και καλό μας βόλι! T 26

διαδρομές Ο Γιώργος Μαρκουλάκης «περιπλανάται», καταγράφει και συνεχίζει να πιστεύει ακραδάντως ότι «η σοβαρότης είναι το τελευταίο καταφύγιο των ρηχών» (Όσκαρ Γουάιλντ) Σκίτσο του ΑΚΡΙΘΑΚΗ what are you hoping for? Βλέπουμε ψηφιακά πλέον τηλεόραση. Τώρα μάλιστα! Η πραγματικότητα, έχει πλέον καθαρότερο μαύρο! Μα γιατί να ελπίζουμε πλέον; Όταν υπεύθυνοι μουσείων και δημόσιων υπηρεσιών, εν έτει 2012, βασιζόμενοι σε γενικές εγκυκλίους, μπορούν να «λογοκρίνουν» εικαστικά έργα ως χυδαία για τα παιδιά. Τα ίδια παιδιά, που βλέπουν ειδήσεις του STAR. Τι είναι πιο χυδαίο; [Aπό την έκθεση «Η αλήθεια είναι πάντοτε παράλογος» Εικαστικό αφιέρωμα στον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, Θανάσης Ραχούτης, Αρχαιολογικό Μουσείο Πατρών] 28

1 3 2 Ξημερώνοντας Πρωτοχρονιά [απομεινάρια και απολιθώματα] 1. Νέλλα, Κλαίρη, Νία. 2. Cocos. Μας άφησε το καλσόν της και έφυγε τρέχοντας. Σταχτοπούτα; 5. Επτά παρά. Ώρα να μαζευτούμε! 6. Γυμνές βιτρίνες. Γυμνές ψυχές; 4 5 6 7 10 11 8 12 9 VINO DIVINO 8. Η Μπουμπού στις επάλξεις. 9. Λίγο πιο «αριστερά» παιδιά. Δε χωράτε! Τιτίνα, Jordan, Νάντια, Γιάννης 13 10. Ωδή στα μασημένα νύχια και τους πόθους που φουντώνουν στα καφέ της πόλης μας. 11. «Επιτέλους παραιτήθηκε ο Ηλίας Γρηγόρης!» Αγγέλα, Κατερίνα, Βίκυ, Άγγελος. 13. Ο Νίκος Μουρατίδης στον «Βασίλη» στην Ομόνοια. 29

1 2 3 4 ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ 1. Σαράντης, Βαβαρούτας, Αποστολόπουλος. Μεικτή κόσμου mixarei την παρέλαση. 2. «Πάρε, πάρε, καλό DVD έχω φίλε!» Χρήστος 3. Μη μου βγάζετε εμένα γλώσσα! 4. Στο Δημοτικό Συμβούλιο 5, 6. SIKYON COAST ξενοδοχείο στο Ξυλόκαστρο. Spa και εστιατόριο στη βίλα του Άγγελου Σικελιανού 5 6 30

1 1, 2, 3, 4, 5. Μajestic - Τσιτσάρας, 4/3 πάρτι μετακόμισης 6,7,8. Si doux. H νέα γενιά! Και εμείς οι «παππούδες», που θα πάμε; 8 7 4 2 6 5 3

1 2 6 1. Αγουρίδης σε ιταλικές 60s canzonetes. 2. LAB. Νέα, εντυπωσιακή άφιξη από τον Σκαβάρα. 3. Ο Μίλτος ζήλεψε τον Αβραάμ Λίνκολν. 5. CLASSICO- TOMS. M.Τρίτη, 12 μ.μ. Όλοι εκεί, στηρίζουμε. Περπατάμε ξυπόλυτοι για καλό σκοπό. 6. Back-μόδας 3 5 4 32

1 2 4 5 8 3 1,2,3,4,5. Μια υπέροχη βραδιά. 6. ΡΟΔΟΝ Restaurant-bar. Lounge μουσικές και στις βεράντες με αντικέ έπιπλα για μαγικές νύχτες. Τον Μάιο. 7. Διονύσης Παντελής, έκθεση Ζωγραφικής στην αίθουσα τέχνης «Παλίσσανδρος». 8. Σέκερη, Κολωνάκι. Μικρή η ψαριά σήμερα! 7 6 33

1 2 4 3 1. DJ Quentin & η Νατάσα Ζήγκα του «Παραδείσου» 2. Η βιτρίνα του Lakis Gavalas στο Κολωνάκι, πλέον 4. Έργο του Dan Colen από την έκθεση στην γκαλερί GAGOSIAN. 5. Το στεφάνι της Διδούς, ευγενική προσφορά του ανθοπωλείου ΑΚΤΥΠΗ, αναπαύεται έως την Πρωτομαγιά. 6. «Ρε λεβέντες. Κάπου έπεσε η καρφίτσα μου και ήταν ΜΕΝΤΗΣ. Για ψάχτε» φωτό: Δημήτρης Παπαδήμος. 7. ΤΑΜ ΤΟΟΜ. Ήδη κοντά μας σε full season πλέον! 8. Οι «The Key» στην Παντανάσσης σε ροκ happening από «Δημαρχείο», «Μπακαλόγατο», «Apple café» & «Emiliano». 5 8 7 6 Στρεβλοί σαν το ανοιχτήρι του φελλού, είναι οι πόθοι της καρδιάς. Καλύτερο για τον άνθρωπο να μη γεννιέται. Το δεύτερο καλύτερο είναι το επίσημο το βήμα του χορού χόρευε όσο μπορείς. Χόρευε, χόρευε, είν εύκολη η φιγούρα. Η μελωδία είναι κολλητική και δίχως τέλος. Χόρευε ώσπου τ αστέρια να γκρεμιστούν μαζί με τα δοκάρια της σκεπής Χόρευε, χόρευε, ωσότου πια να σωριαστείς W.H. Auden Καλό Πάσχα! Καλή άνοιξη! Φωτό: Ευγενία Κουμαντάρος 34

XX Intro: The bitch is back Elton John διαδρομές [υπόγειες] XX Ontro: «Όχι πια έρωτες» Κόρε. Ύδρο. 35

ακουσον 2 ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΔΡΟΜΑΧΗ ΜΠΑΚΟΠΟΥΛΟΥ Σκιτσο μιμικα Σπυριδωνοσ...Εν μέσω της νέας χορευτικής μανίας «zumba», τo «Σλουθ» στην Πάτρα. Προσεχώς... αγνώριστοι Κι άλλες ανατροπές. Το μπράουνις ισοπεδώθηκε από το trendy frozen yogourt, που μετά τα αθηναικά malls προσγειώθηκε και στον πεζόδρομο της Ρήγα Φεραίου. Το ουίσκι χάνει από το ούζο και το τσίπουρο. Τα γκουρμέ από το σουβλάκι. Κι εσύ δεν θες πια ραντεβού με τον Ρουβά, αλλά με τον Μαραβέγια -που σημειωτέον «έσκισε» στο Ark Festival της Ακτής Δυμαίων. Πόσο «αλλιώς» μπορείς να γίνεις; Δε θα φορέσεις τις πιέτες της Prada, τα prints της Κatranzou, τα athletic της Mc Cartney, τις τσιγγάνικες φούστες Pucci, αλλά σίγουρα τα τζιν σε εκρηκτικά έντονα χρώματα και τα φλούο μπλουζάκια θα τα βρεις παντού. Η μόδα είναι «ιδέα», αυτοπαραμυθιάζεσαι και αποστρέφεις το βλέμμα από την ετικέτα Mείναμε καταγοητευμένες από το «Σλουθ» των Κιμούλη- Μαρκουλάκη. Αντιθέτως, ανεκδιήγητος ο «κάποιος παράδεισος» της Βάνας Πεφάνη. Ούτε μιούζικαλ, ούτε all that jazz μας σέρβιραν, όπως είχαν υποσχεθεί. Βέβαια, το κορμί του Παναγιώτη Πετράκη σε συνευρέσεις με άντρες και με γυναίκες επί σκηνής, ήταν κανονικό οφθαλμόλουτρο. Τέτοια θέα θα πετύχουμε άραγε στο πρώτο θαλασσινό μπάνιο; Πολλές νεόκοπες Πατρινές οικογένειες ετοιμάζουν βαλίτσες για Πάσχα σε Κεφαλλονιά και Ιθάκη με hostess (και επισήμως στο πλευρό της Λούκα Κατσέλη ) Χάρη Τσιμάρα. Δεν ποντάρουν μόνο στη μηλόπιτα, το μουσακά και το γλέντι στην πισίνα, αλλά κυρίως, στο ότι «χάνονται» τα παιδιά. Στην επιστροφή, ολίγον τι bronze, θα κάνουν πλάνα για Ρίον. Στο «Ταμ Τουμ» νέας εποχής, στο θερινό Maison ή στο funky Distinto με πολύχρωμα σφηνάκια θα πάνε κάτω τα φαρμάκια. Σχέδια και για το «Πόρτο Ρίο» με Nammos κοσμοθεωρία αλλά και αναβίωση του «Ρόδου» στην παραλιακή. To μνημόνιο, λένε οι έρευνες, σκοτώνει την ερωτική διάθεση. Μια φίλη-άρτι αφιχθείσα από Ινδία και μετά από clubbing στο Δελχί- επιμένει πως ο νέος τρόπος για καύσεις είναι η zumba. Άλλες εμμένουμε σε πιο «στερεοτυπικό κουτί» περιήγησης εφόσον μόλις αποκτήσαμε cheap & chic πτήσεις από και πρός Λονδίνο. Αλλάζουμε και κινητικώς. Μήπως καταλήξουμε αγνώριστοι; Τ 36

XX Intro CD: Caetano Veloso & David Byrne Live at Carnegie Hall τασεις απο ΤΟν Γιωργο μαρκουλακη Φωτογραφιες Αρχειο Σκίτσο ΑΚΡΙΘΑΚΗ LUCIAN FREUD [National Portrait Gallery, London, έως 27/5] Ο μεγαλύτερος ζωγράφος (μαζί με τον Francis Bacon) των τελευταίων 50 χρόνων. Ο ζωγράφος της αληθινής σάρκας. «Ζωγραφίζω αυτό που βλέπω και όχι αυτό που θέλετε να βλέπω. Θέλω ο πίνακας να λειτουργεί ως σάρκα». Τον χάσαμε τον περασμένο Ιούλιο (αφού πρώτα δεν άφησε γυναίκα για γυναίκα στο πέρασμά του και έσπειρε τόσα παιδιά που και ο ίδιος δεν ήξερε πόσα είχε) WEEGEE [ International Center of Photography, New York, έως 2/9] Θρυλικός φωτορεπόρτερ, που το όνομά του είναι παράφραση του παιχνιδιού επίκλησης πνευμάτων «Onija board» και περιγράφει την αστραπιαία εμφάνισή του στον τόπο του εγκλήματος, τις δεκαετίες του 30 και 40. Τότε, που εγκληματικότητα και Νέα Υόρκη παντρεύτηκαν και γέννησαν τη νουάρ μυθολογία. (Το φωτογραφικό του έργο «Naked City» ενέπνευσε τον Ζυλ Ντασσέν για την ομώνυμη ταινία του) ΑΠΟΣΤΑΓΜΑ ΟΙΝΟΥ ΠΑΛΑΙΩΘΕΝ, Α.Σ. ΠΑΡΠΑΡΟΥΣΗΣ Κορυφαίο απόσταγμα με χρυσαφένια απόχρωση από σταφύλια σιδερίτη, παλαιώνει 12 χρόνια σε γαλλικά δρύινα βαρέλια Limousin. Όποιος μου αναφέρει καμία τάχα μου παλαιωμένη grappa και δεν έχει δοκιμάσει το «δικό» μας, είναι μεγάλος CAVA ROMANOS www. retronaut.co Το site που θα λατρέψετε. Καλά ταξίδια στο χρόνο! LAVAZZA CONCRETE Σκυρόδεμα, ιδανικό για την κατασκευή σπιτιών, τώρα γίνεται μόδα και στα καθημερινά αντικείμενα. Όπως η Espresso Solo εσπρεσιέρα, σχεδιασμένη από τον Shmnel Linski για την Lavazza. Ένα κομψοτέχνημα! KATE Ann MOSS Το μοντέλο «χαμίνι», που μπορεί και να μην το παρατηρήσεις αν περάσει από δίπλα σου, έχει φθάσει σχεδόν 40 χρονών και μας φοράει τα γυαλιά, με απανωτά γυμνά και ροκ (μεγάλη της αγάπη ο David Bowie) εξώφυλλα. 38

RYAN GOSLING, MICHAEL FASSBENDER Καλά, εκεί στα Όσκαρ, είναι σοβαροί; Οι δύο καλύτερες ερμηνείες Α ανδρικού ρόλου,στις ταινίες Drive και Shame αντίστοιχα, δεν ήταν καν υποψήφιες; Nτροπή! RETRO HANDSET Για παλιού τύπου συνομιλίες (συνδέστε το στο κινητό σας). WIND, Γούναρη 26 CARTIER, juste un clou & ΕΛΕΝΑ ΒΟΤΣΗ Η θρυλική Cartier μόλις κυκλοφόρησε μια σειρά από δαχτυλίδια και βραχιόλια με έμπνευση στο καρφί. Και μου θύμισε την δικιά μας, Υδραία, Έλενα Βότση που εδώ και χρόνια έχει φτιάξει ανάλογης έμπνευσης κοσμήματα. (Απ' το 2004 τα Ολυμπιακά μετάλλια φέρουν την υπογραφή της) MEZCAL MANO NEGRA Mία mezcal (κάτι σαν τεκίλα), φτιαγμένη από 50 ποικιλίες αγαύης. Αλλά κυρίως θαυμάστε τη συσκευασία. Τι μπουκάλι! BEETROOT «Ο κύριος Ευρωπαίος και η παρέα του» «Ο κύριος Ευρωπαίος εθελοντής» «Τα παρεξηγημένα τέρατα της ελληνικής μυθολογίας» Το Θεσσαλονικιό σχεδιαστικό γραφείο BEETROOT,που πρόσφατα κέρδισε το Red Dot Design Agency of the Year 2011, σαν το κορυφαίο στον κόσμο, εικονογράφησε και μας παρουσιάζει τρία υπέροχα βιβλία για μικρούς αλλά και μεγάλους αναγνώστες. JUNIPER SLING eau de toilette Από τον ιστορικό οίκο PENHALIGON S και τον περίφημο αρωματοποιό Οlivier Cresp, ένα unisex άρωμα που αποτίνει φόρο τιμής στο dry gin. Προσοχή, μην μπερδευτείτε. Δε θέλει tonic! XX Οutro CD: Michael Kiwannka Home Again. 39

ΜΟΔΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΔΡΟΜΑΧΗ ΜΠΑΚΟΠΟΥΛΟΥ Stella Mc cartney, marni, salvatore ferragaμo: Μπουκέτα, λαχούρια, γραφιστικά και φοινικόδενδρα στα ατελείωτα κορμιά των τοπ μόντελς H εκδίκηση της παλιάς τέντας Παρέα με τον καταιγισμό των θεαματικών φλούο τόνων αλλά και των «ζαχαρένιων» παστέλ, η μόδα του θέρους δεν περιορίζεται στις μονοχρωμίες, αλλά υποκλίνεται σε παντός τύπου prints-κοινώς εμπριμέ. Οσο κι αν υπάρχουν πολλές κοκέτες που ασπάζονται την άποψη πως οι «κλάρες» δεν φαντάζουν ποτέ σικ και φίνες, οι διασημότεροι οίκοι μόδας είναι εδώ για να τις αποστομώσουν! Ατέλειωτα λουλούδια σε ρομαντική ή ψηφιακή εκδοχή, λαχούρια, στοιχεία της θάλασσας και του βυθού, χαβανέζικες παραστάσεις, εφέ πάτσγουορκ μεταξωτών μαντηλιών, γραφιστικά σχήματα, εικόνες ρετρό τέντας ακόμα και παλιά αμερικάνικα αυτοκίνητα σκαρφαλώνουν στα καλοκαιρινά ρούχα. Τα εν λόγω εντυπωσιακά ντεσέν τα συναντάμε φέτος ακόμα και σε μινιμαλιστές ντιζάινερς που σπάνια μεταχειρίζονται prints. Bέβαια, τα φθηνά και ατυχή αντίτυπά τους θα οδηγήσουν ευκολότερα σε στυλιστικό «φάουλ» από ότι μια «ηπιότερη»οπτικά περιβολή. Όμως, η μόδα μας θέλει τολμηρές. Το υποστηρίζει δυναμικά και το καμάρι μας, η top Ελληνίδα σχεδιάστρια του Λονδίνου Mary Katrantzou. Υ.Γ. Φέτος, πέραν των φορεμάτων-κήπων, η μόδα ζωγράφισε και πολλά στενά παντελόνια. Πριν «μπείτε» μέσα ρίξτε μια ματιά στη ζυγαριά. 40

41 emilio pucci issa emilio pucci Dv furstenberg DOLCE E GABBANA DOLCE E GABBANA thakoon jil sander oscar de la renda MArni mary katrantζou mary katrantζou prada roberto cavalli peter piloto VERSACE

42 ΠΡΟΣΩΠΑ

Γεωργία Ηλιοπούλου ΗΘΟΠΟΙΟΣ Το «παραμύθι» των ονείρων ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ ΜΕΣΙΣΚΛΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΠΥΡΟΥ Φιγούρα «μεταμορφώσιμη» και πνεύμα ανυπότακτο. Παράλληλα με το αξιόλογο έργο της, σε συνεργασία με τη Μαριμίλλη Ασημακοπούλου στο Εργαστήρι Τεχνών «Χορογαία», πρωταγωνιστεί αυτή την περίοδο, στην παράσταση «Παραμύθια να τα φας στο πιάτο», σε σκηνοθεσία Φάνη Δίπλα στο Λιθογραφείο, ενώ, συνεχίζει τις εμφανίσεις της με το «Φιλί Ανάποδα», του Τηλέμαχου Τσαρδάκα. Η Πατρινή ηθοποιός Γεωργία Ηλιοπούλου μιλά στο «Τ» για την Πάτρα που «δε βλέπουμε», και το «παραμύθι» των ονείρων Αλήθεια, οι κρίσεις, επηρέαζαν ποτέ το θέατρο ουσιαστικά; H μήπως τελικά το ενδυναμώνουν ; Σε περιόδους κρίσης, η αλήθεια είναι ότι ανθεί Ο κόσμος στρέφεται στην τέχνη να βρει παρηγοριά, ελπίδα, ανακούφιση. Πόσα θέατρα όμως, θα καταφέρνουν να γεμίζουν κάθε βράδυ και να πληρώνονται αξιοπρεπώς οι συντελεστές τους; Yπάρχει εκείνη η μερίδα των Πατρινών, που πιστεύουν πως η πόλη «δεν έχει τίποτα» από άποψη πολιτισμού και όχι μόνο Εσύ, πώς απαντάς σε αυτό; Δεν ξέρω τι μιζέρια μας διακατέχει... Θεωρώ ότι ζούμε σε μια ευλογημένη περιοχή. Η Πάτρα έχει κάνει άλματα τα τελευταία δέκα χρόνια. Η ανάγκη του κόσμου για τέχνη, είναι προφανής, τόσο από τα επαγγελματικά, όσο και τα ερασιτεχνικά σχήματα του θεάτρου και της μουσικής. Δυστυχώς όμως, δεν υπάρχει επαρκής πληροφόρηση για το τι συμβαίνει γύρω μας κάθε στιγμή Στις μεγάλες θεατρικές προκλήσεις πώς συμπεριφέρεσαι; Φοβάσαι ή κάθε φορά αδημονείς για την επόμενη; Ο φόβος ενέχει την πρόκληση, και η πρόκληση, τον φόβο. Δεν ξέρω που βρίσκεται το όριο για το καθένα... Αλλά αυτό που προσπαθώ, είναι να είμαι συνεπής, να σέβομαι τη δουλειά και τους ανθρώπους που με εμπιστεύτηκαν. Ποιο είναι το δικό σου, «παιδικό παραμύθι»;...να πιστεύω ακόμη στη δικαιοσύνη, την ελπίδα, την αγάπη και την πραγμάτωση των ονείρων μας. Άλλωστε, αυτά δεν έχουμε ανάγκη όλοι μας; Τ 43