12 Απριλίου 2018 Πασχάλια 2018 Θρησκεία / Θεολογία Ιερομόναχος Σεραπίων Σιμωνοπετρί Τα σεπτά σωστικά Άγια Πάθη Κυρίου μας, μια φορά μεν διαδραματίσθηκαν Ιουδαία στο ιστορικό ς χρόνο, πάντοτε όμως επιτελούνται καρδία καθενός μας. Και βέβαια όχι μεταφορικά η συμβολικά αλλά βιώνοντας τα ανάλογα από την θέση που στέκεται ο καθείς με το τρόπο συμμετοχής συνοδοιπορίας στο δρόμο Σταυρού Θανής Αναστάσεως Του. Πέραν από κάθε κοινωνική πολιτιστική ηθική καταξίωση αποδοχή ιστορικού τού συμβάντος ανθρώπινη ιστορία, πάνω απ όλα, η αγαπητική σχέση η μίμηση κάθε ψυχής εν σαρκί πολιτείας σταυρωθέντος αναστάντος Χριστού, την τοποθετεί τότε ανάλογη θέση βλέποντος πλατύνει την θέαση άφθασ, διευρύνοντας την κατανόηση ακατάληπ αυτής φιλάνθρωπου μεθέξεως αφά Θεού.
Τα πρόσωπα-πρότυπα που απαρτίζουν τον πίνακα λυτρωτικής αυτής ιστορικής πανηγύρεως είναι ποικίλα χωρίς καμία διάκριση η Εκκλησία μάς τα προβάλλει μπροστά μας τονίζοντας περισσότερο εκείνες τις περιθωριακές μορφές κοινωνικού βίου, που ζουν απόρριψη παρυφή ηθικής αξιοπρέπειας αποδοχής. Από την μια παρίστανται, ο ευγνώμων ληστής, η μετανοούσα πόρνη, ο αρνητής μαθητής Πέτρος, ο ειδωλολάτρης εκατόνταρχος, οι αγροίκοι ρωμαίοι στρατιώτες, οι φοβισμένοι μαθητές, ο ανώνυμος Κηρυναίος, ο πλούσιος βουλευτής. Και από την άλλη θορυβούν φωνασκούντες, ο απρόσωπος όχλος, οι ζηλωτές φαρισαίοι, ο ροσκόπος άβουλος Πιλάτος, το παράνομο Συνέδριο των αρχιερέων, ο κακούργος ληστής, ο υποκριτής Ηρώδης, οι σοφοί παρ εαυτοίς Σαδδουκαίοι, ο προδό δόλιος μαθητής. Και εκ τρί λειργούν μέσα στο πέπλο σιωπής, η Μήτηρ Του παρά τω Σταυρώ, ο ηγαπημένος φίλος μαθητής, οι οδυρόμενες μυροφόρες, τα απειρόκακα παιδία, ο αναστημένος τετραήμερος Λάζαρος, οι αδελφές αυτού Μάρθα Μαρία,ο Κηρυναίος Σίμων, οι σκυθρωποί οδοιπόροι προς Εμμαούς, οι βροντές αστραπές, το σχίσιμο κατάπετάσματος ναού, το σκοτάδι ουρανού, ο σεισμός, το άνοιγμα των μνημείων, η καταιγίδα η ανατάραξη των θεμελίων
γης. Όλοι εκείνοι εμείς, αδαμιαίοι πεπτωκότες, ανίκανοι αδύναμοι να κατανοήσουμε τα συμβάντα. Μόνο στον ελεύθερο διάλογο με το πλάστη μας ερασμιακή αναζήτηση Θεϊκού προσώπου Του, ανεξάρτητα προτέρας ζωής, ο καθένας μεταποιείται από εκεί που ζει απουσία Θεού δικαίωση αληθείας, ανοίγει τα μάτια πίστεως αρχίζει να βλέπει σιγά-σιγά από κάποια ρωγμή αυτογνωσίας το ανέσπερο φώς δόξης Του. τότε ο καθένας αίροντας τον σταυρόν μεταμορφώνεται, από το κράτος φόβου ενοχής, μεταπλάσσεται από εξόριστος θείας κοινωνίας σε: Ληστήν ευγνώμονα, όταν συσταυρούται με το Χριστό ζωή πάσχοντας κακώς ως μόνος υπεύθυνος για τις αμαρτίες, μετά ευχαριστίας αποδέχεται τον σταυρόν εσαεί δοξολογεί τον ανευθύνως για αυτόν κακοπαθούντα Κύριον. -Φαρισαίον ταπεινόν, όταν διακονεί τον πτωχεύοντα πλησίον ταυτίζοντα τον με τον διακονούντα πάντοτε Δεσπότην. -Πόρνην θεωμένην, όταν με τα δάκρυα αποσμήχει τα άχραντα πόδια Του κράζοντας απαύστως το, ελέησόν με. Μαθητήν φωτιστήν απόστολον, όταν, έχοντας δει την ταπείνωση Χριστού εν αισθήσει καρδίας ταπεινωθεί, λάβει το πνεύμα το Άγιον αποσταλεί να αλιεύσει τα έθνη. -Αρνητήν πρωτοκορυφαίον κλειδοκράτορα, όταν κλαίων πικρώς εν μετανοία, κατανοεί το ευόλισθο ανθρωπινής φύσεως. -Εκατόνταρχον Ισαπόστολον, όταν, παρά ς χλευασμούς των κρατούντων, πιστεύει Θεότητα σταυρωθέντος καταδίκου. -Συνοδοιπόρον Σταυρού, όταν ως γεωργός ιδιώ Κηρυναίος, καίτοι αγγαρευθείς βιαίως εις την άρσιν Σταυρού, εν απλότητι ορά το αστράπτων φώς θεϊκής δόξης. -Βουλευτήν θαρραλέον, όταν μόνος αυτός τολμά να ζητήσει το ζωηφόρο σώμα, για να το ασφαλίσει, ως εν μνημείω, μνήμη υπάρξεώς. -Χαρίεσσα μυροφόρος, όταν έξω βάλλων τον φόβο, διανύει το σκότος
απραξίας γίνεται ευαγγελιστής Αναστάσεως. -Στρατιώ μάρτυς θαύματος, όταν παρά την συκοφαντία των φαρισαϊζόντων λογισμών, μαρτυρεί την έξοδο Λαμπροφόρου εκ μνήματος. Ή ταυτίζεται άραγε με ς άλλους!!!: τον αρχιερέα, τον τυφλό φαρισαιο, τον εγκόσμιο Σαδδουκαίο, τον Πιλάτο, την ανώνυμη μάζα όχλου, τον προδότη, τον Ηρώδη, τον εξ αριστερών ληστή, ς επώνυμους εξουσιαστές τόπου ς ανώνυμους προσκυνητές Ναού. Όντας κλεισμένος στο δίκιο αλήθεια αυτοπραγματώσεως είναι πορεύεται την οδό αυτοβεβαιώσεως υπάρξεώς αποζητώντας την ιστορική τεκμηρίωση την εγκόσμια δικαίωσή. Και ο καθένας μας που βρίσκεται; Ο σταυρός, ο θάνατος, η άρνηση υπάρχει μέσα μας μέχρι τότε που με όλη την πλάση θα ψάλλουμε ότι, όντως Ανέστη ο Κύριος, πρώτα καρδιά μας ύστερα κοινωνία με τον άλλον, τον πλησίον μας, που από ξένος άγνωστος, μεταβάλλεται σε συναγωνιώντα αδελφό, συνοδοιπόρο προς Εμμαούς, αναγνωρίζει στο πρόσωπο τον Αναστάντα, μυστικώς ένδον καρδίας εν τη κλάσει Άρ. Ναι, φανερώθηκε φάνηκε ο Αναστάς όχι μόνο στον Σίμωνα, αλλά σε μένα
σένα στον έτερον, ώ Χριστόφιλε, που στο λαμπάδιασμα συνοδοιπορίας μαζί Του στη οδό πόνου, σταυρού, τάφου προς εσπέραν ζωής σου, ήλθε έμεινε τον είδες τον επέγνωσες, ότι όντως ηγέρθη ο Κύριος. ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! http://bit.ly/2qpwghp