9 Ἰουνίου 2019 Κυριακὴ ζ ἀπὸ τοῦ Πάσχα. Τῶν ἁγίων 318 πατέρων τῆς Α Οἰκουμενικῆς Συνόδου ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

9 Ἰουνίου 2019 Κυριακὴ ζ ἀπὸ τοῦ Πάσχα. Τῶν ἁγίων 318 πατέρων τῆς Α Οἰκουμενικῆς Συνόδου Ἦχος πλ. β Ἑωθινόν ι ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν, πάντοτε, νῦν, καὶ ἀεί, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν. Δόξα σοι ὁ Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι. Βασιλεῦ οὐράνιε, Παράκλητε, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας ὁ πανταχοῦ παρὼν καὶ τὰ πάντα πληρῶν ὁ θησαυρός τῶν ἀγαθῶν καὶ ζωῆς χορηγός, ἐλθὲ καὶ σκήνωσον ἐν ἡμῖν καὶ καθάρισον ἡμᾶς ἀπὸ πάσης κηλῖδος καὶ σῶσον ἀγαθέ, τὰς ψυχὰς ἡμῶν. Ἀμήν. Ἅγιος ὁ Θεός, ἅγιος ἰσχυρός, ἅγιος ἀθάνατος ἐλέησον ἡμᾶς. (γ ) Δόξα... Καὶ νῦν... Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς. Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τὰς ἀνομίας ἡμῖν. Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καὶ ἴασαι τὰς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου. Κύριε ἐλέησον. (γ ) Δόξα... Καὶ νῦν... Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπί τῆς γῆς τὸν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ. Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ δόξα, τοῦ Πατρὸς καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν. τροπάρια Σῶσον, Κύριε, τὸν λαόν σου, καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν σου, νίκας τοῖς

βασιλεῦσι, κατὰ βαρβάρων δωρούμενος, καὶ τὸ σὸν φυλάττων, διὰ τοῦ Σταυροῦ σου πολίτευμα. Δόξα Πατρί Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ ἑκουσίως, τῇ ἐπωνύμῳ σου καινῇ πολιτείᾳ, τοὺς οἰκτιρμούς σου δώρησαι, Χριστὲ ὁ Θεός, εὔφρανον ἐν τῇ δυνάμει σου, τοὺς πιστοὺς βασιλεῖς ἡμῶν, νίκας χορηγῶν αὐτοῖς, κατὰ τῶν πολεμίων, τὴν συμμαχίαν ἔχοιεν τὴν σήν, ὅπλον εἰρήνης, ἀήττητον τρόπαιον. Καὶ νῦν Θεοτοκίον Προστασία φοβερὰ καὶ ἀκαταίσχυντε, μὴ παρίδῃς, ἀγαθή, τὰς ἱκεσίας ἡμῶν, πανύμνητε Θεοτόκε, στήριξον ὀρθοδόξων πολιτείαν, σῷζε οὓς ἐκέλευσας βασιλεύειν, καὶ χορήγει αὐτοῖς οὐρανόθεν τὴν νίκην, διότι ἔτεκες τὸν Θεόν, μόνη εὐλογημένη. Ἐλέησον ἡμᾶς ὁ Θεὸς κατὰ τὸ μέγα ἐλεός σου, δεόμεθά σου, ἐπάκουσον καὶ ἐλέησον. Κύριε, ἐλέησον. (γ ) Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ τῶν εὐσεβῶν καὶ ὀρθοδόξων Χριστιανῶν. Κύριε, ἐλέησον. (γ ) Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ τοῦ ἀρχιεπισκόπου ἡμῶν..., καὶ πάσης τῆς ἐν Χριστῷ ἡμῶν ἀδελφότητος. Κύριε, ἐλέησον. (γ ) Ὅτι ἐλεήμων καὶ φιλάνθρωπος Θεὸς ὑπάρχεις, καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τους αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν. Ἐν ὀνόματι Κυρίου, εὐλόγησον, Πάτερ. Δόξα τῇ ἁγίᾳ καὶ ὁμοουσίῳ, καὶ ζωοποιῷ καὶ ἀδιαιρέτῳ Τριάδι, πάντοτε, νῦν, καὶ ἀεί, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν. Ἑξάψαλμος Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ, καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία.(γ ) Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου.(β )

ψαλμὸς γ Κύριε, τί ἐπληθύνθησαν οἱ θλίβοντές με; Πολλοὶ ἐπανίστανται ἐπ ἐμὲ. Πολλοὶ λέγουσι τῇ ψυχῇ μου Οὐκ ἔστι σωτηρία αὐτῷ ἐν τῷ Θεῷ αὐτοῦ. Σὺ δὲ, Κύριε, ἀντιλήπτωρ μου εἶ, δόξα μου, καὶ ὑψῶν τὴν κεφαλήν μου. Φωνῇ μου πρὸς Κύριον ἐκέκραξα, καὶ ἐπήκουσέ μου ἐξ ὄρους ἁγίου αὐτοῦ. Ἐγὼ ἐκοιμήθην, καὶ ὕπνωσα ἐξηγέρθην, ὅτι Κύριος ἀντιλήψεταί μου. Οὐ φοβηθήσομαι ἀπὸ μυριάδων λαοῦ, τῶν κύκλῳ συνεπιτιθεμένων μοι. Ἀνάστα, Κύριε, σῶσόν με ὁ Θεός μου ὅτι σὺ ἐπάταξας πάντας τοὺς ἐχθραίνοντάς μοι ματαίως ὀδόντας ἁμαρτωλῶν συνέτριψας. Τοῦ Κυρίου ἡ σωτηρία, καὶ ἐπὶ τὸν λαόν σου ἡ εὐλογία σου. καὶ πάλιν Ἐγὼ ἐκοιμήθην καὶ ὕπνωσα ἐξηγέρθην ὅτι Κύριος ἀντιλήψεταί μου. ψαλμὸς λζ (37) Κύριε, μὴ τῷ θυμῷ σου ἐλέγξῃς με, μηδὲ τῇ ὀργῇ σου παιδεύσῃς με. Ὅτι τὰ βέλη σου ἐνεπάγησάν μοι, καὶ ἐπεστήριξας ἐπ ἐμὲ τὴν χεῖρά σου. Οὐκ ἔστιν ἴασις ἐν τῇ σαρκί μου ἀπὸ προσώπου τῆς ὀργῆς σου οὐκ ἔστιν εἰρήνη ἐν τοῖς ὀστέοις μου ἀπὸ προσώπου τῶν ἁμαρτιῶν μου. Ὅτι αἱ ἀνομίαι μου ὑπερῇραν τὴν κεφαλήν μου, ὡσεὶ φορτίον βαρὺ ἐβαρύνθησαν ἐπ ἐμὲ. Προσώζεσαν καὶ ἐσάπησαν οἱ μώλωπές μου ἀπὸ προσώπου τῆς ἀφροσύνης μου. Ἐταλαιπώρησα καὶ κατεκάμφθην ἕως τέλους ὅλην τὴν ἡμέραν σκυθρωπάζων ἐπορευόμην. Ὅτι αἱ ψόαι μου ἐπλήσθησαν ἐμπαιγμάτων, καὶ οὐκ ἔστιν ἴασις ἐν τῇ σαρκί μου. Ἐκακώθην καὶ ἐταπεινώθην ἕως σφόδρα ὠρυόμην ἀπὸ στεναγμοῦ τῆς καρδίας μου. Κύριε, ἐναντίον σου πᾶσα ἡ ἐπιθυμία μου, καὶ ὁ στεναγμός μου ἀπὸ σοῦ οὐκ ἀπεκρύβη. Ἡ καρδία μου ἐταράχθη, ἐγκατέλιπέ με ἡ ἰσχύς μου, καὶ τὸ φῶς τῶν ὀφθαλμῶν μου, καὶ αὐτὸ οὐκ ἔστι μετ ἐμοῦ.

Οἱ φίλοι μου καὶ οἱ πλησίον μου ἐξ ἐναντίας μου ἤγγισαν καὶ ἔστησαν, καὶ οἱ ἔγγιστά μου ἀπὸ μακρόθεν ἔστησαν. Καὶ ἐξεβιάζοντο οἱ ζητοῦντες τὴν ψυχήν μου καὶ οἱ ζητοῦντες τὰ κακά μοι ἐλάλησαν ματαιότητας, καὶ δολιότητας ὅλην τὴν ἡμέραν ἐμελέτησαν. Ἐγὼ δὲ ὡσεὶ κωφὸς οὐκ ἤκουον, καὶ ὡσεὶ ἄλαλος οὐκ ἀνοίγων τὸ στόμα αὐτοῦ. Καὶ ἐγενόμην ὡσεὶ ἄνθρωπος οὐκ ἀκούων, καὶ οὐκ ἔχων ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ ἐλεγμοὺς. Ὅτι ἐπὶ σοὶ, Κύριε, ἤλπισα σὺ εἰσακούσῃ, Κύριε, ὁ Θεός μου. Ὅτι εἶπον μήποτε ἐπιχαρῶσί μοι οἱ ἐχθροί μου, καὶ ἐν τῷ σαλευθῆναι πόδας μου, ἐπ ἐμὲ ἐμεγαλοῤῥημόνησαν. Ὅτι ἐγὼ εἰς μάστιγας ἕτοιμος, καὶ ἡ ἀλγηδών μου ἐνώπιόν μου ἐστὶ διαπαντὸς. Ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ ἀναγγελῶ, καὶ μεριμνήσω ὑπὲρ τῆς ἁμαρτίας μου. Οἱ δὲ ἐχθροί μου ζῶσι, καὶ κεκραταίωνται ὑπὲρ ἐμὲ, καὶ ἐπληθύνθησαν οἱ μισοῦντές με ἀδίκως. Οἱ ἀνταποδιδόντες μοι κακὰ ἀντὶ ἀγαθῶν, ἐνδιέβαλλόν με, ἐπεὶ κατεδίωκον ἀγαθωσύνην. Μὴ ἐγκαταλίπῃς με, Κύριε ὁ Θεός μου, μὴ ἀποστῇς ἀπ ἐμοῦ. Πρόσχες εἰς τὴν βοήθειάν μου, Κύριε τῆς σωτηρίας μου. καὶ πάλιν Μὴ ἐγκαταλίπῃς με, Κύριε ὁ Θεός μου, μὴ ἀποστῇς ἀπ ἐμοῦ. Πρόσχες εἰς τὴν βοήθειάν μου, Κύριε τῆς σωτηρίας μου. ψαλμὸς ξβ (62) Ὁ Θεὸς, ὁ Θεός μου, πρὸς σὲ ὀρθρίζω. Ἐδίψησέ σε ἡ ψυχή μου, ποσαπλῶς σοι ἡ σάρξ μου, ἐν γῇ ἐρήμῳ καὶ ἀβάτῳ καὶ ἀνύδρῳ. Οὕτως ἐν τῷ ἁγίῳ ὤφθην σοι, τοῦ ἰδεῖν τὴν δύναμίν σου καὶ τὴν δόξαν σου. Ὅτι κρεῖσσον τὸ ἔλεός σου ὑπὲρ ζωὰς τὰ χείλη μου ἐπαινέσουσί σε. Οὕτως εὐλογήσω σε ἐν τῇ ζωῇ μου, καὶ ἐν τῷ ὀνόματί σου ἀρῶ τὰς χεῖράς μου. Ὡς ἐκ στέατος καὶ ποιότητος ἐμπλησθείη ἡ ψυχή μου καὶ χείλη ἀγαλλιάσεως αἰνέσει τὸ στόμα μου. Εἰ ἐμνημόνευόν σου ἐπὶ τῆς στρωμνῆς μου, ἐν τοῖς ὄρθροις ἐμελέτων εἰς σὲ.

Ὅτι ἐγενήθης βοηθός μου, καὶ ἐν τῇ σκέπῃ τῶν πτερύγων σου ἀγαλλιάσομαι. Ἐκολλήθη ἡ ψυχή μου ὀπίσω σου ἐμοῦ δὲ ἀντελάβετο ἡ δεξιά σου. Αὐτοὶ δὲ εἰς μάτην ἐζήτησαν τὴν ψυχήν μου εἰσελεύσονται εἰς τὰ κατώτατα τῆς γῆς. Παραδοθήσονται εἰς χεῖρας ῥομφαίας, μερίδες ἀλωπέκων ἔσονται. Ὁ δὲ βασιλεὺς εὐφρανθήσεται ἐπὶ τῷ Θεῷ ἐπαινεθήσεται πᾶς ὁ ὀμνύων ἐν αὐτῷ, ὅτι ἐνεφράγῃ στόμα λαλούντων ἄδικα. καὶ πάλιν Ἐν τοῖς ὄρθροις ἐμελέτων εἰς σὲ, ὅτι ἐγενήθης βοηθός μου, καὶ ἐν τῇ σκέπῃ τῶν πτερύγων σου ἀγαλλιάσομαι. Ἐκολλήθη ἡ ψυχή μου ὀπίσω σου ἐμοῦ δὲ ἀντελάβετο ἡ δεξιά σου. Δόξα Πατρί Καὶ νῦν Ἀλληλούια, Ἀλληλούια, Ἀλληλούια, Δόξα σοι ὁ Θεὸς. (γ ) Κύριε, ἐλέησον. Κύριε, ἐλέησον. Κύριε, ἐλέησον. Δόξα Πατρί Καὶ νῦν ψαλμὸς πζ (87) Κύριε, ὁ Θεὸς τῆς σωτηρίας μου, ἡμέρας ἐκέκραξα καὶ ἐν νυκτὶ ἐναντίον σου. Εἰσελθέτω ἐνώπιόν σου ἡ προσευχή μου, κλῖνον τὸ οὖς σου εἰς τὴν δέησίν μου. Ὅτι ἐπλήσθη κακῶν ἡ ψυχή μου, καὶ ἡ ζωή μου τῷ ᾎδῃ ἤγγισε. Προσελογίσθην μετὰ τῶν καταβαινόντων εἰς λάκκον ἐγενήθην ὡσεὶ ἄνθρωπος ἀβοήθητος, ἐν νεκροῖς ἐλεύθερος. Ὡσεὶ τραυματίαι καθεύδοντες ἐν τάφῳ, ὧν οὐκ ἐμνήσθης ἔτι, καὶ αὐτοὶ ἐκ τῆς χειρός σου ἀπώσθησαν. Ἔθεντό με ἐν λάκκῳ κατωτάτῳ, ἐν σκοτεινοῖς, καὶ ἐν σκιᾷ θανάτου. Ἐπ ἐμὲ ἐπεστηρίχθη ὁ θυμός σου, καὶ πάντας τοὺς μετεωρισμούς σου ἐπήγαγες ἐπ ἐμὲ. Ἐμάκρυνας τοὺς γνωστούς μου ἀπ ἐμοῦ ἔθεντό με βδέλυγμα ἑαυτοῖς Παρεδόθην, καὶ οὐκ ἐξεπορευόμην οἱ ὀφθαλμοί μου ἠσθένησαν ἀπὸ πτωχείας. Ἐκέκραξα πρὸς σὲ, Κύριε, ὅλην τὴν ἡμέραν, διεπέτασα πρὸς σὲ τὰς χεῖράς μου. Μή τοῖς νεκροῖς ποιήσεις θαυμάσια; ἢ ἰατροὶ ἀναστήσουσι, καὶ ἐξομολογήσονταί σοι;

Μή διηγήσεταί τις ἐν τῷ τάφῳ τὸ ἔλεός σου, καὶ τὴν ἀλήθειάν σου ἐν τῇ ἀπωλείᾳ; Μή γνωσθήσεται ἐν τῷ σκότει τὰ θαυμάσιά σου, καὶ ἡ δικαιοσύνη σου ἐν γῇ ἐπιλελησμένῃ; Κᾀγὼ πρὸς σὲ, Κύριε, ἐκέκραξα, καὶ τὸ πρωΐ ἡ προσευχή μου προφθάσει σε. Ἵνα τί, Κύριε, ἀπωθῇ τὴν ψυχήν μου, ἀποστρέφεις τὸ πρόσωπόν σου ἀπ ἐμοῦ; Πτωχὸς εἰμι ἐγὼ, καὶ ἐν κόποις ἐκ νεότητός μου ὑψωθεὶς δὲ, ἐταπεινώθην καὶ ἐξηπορήθην. Ἐπ ἐμὲ διῆλθον αἱ ὀργαί σου, οἱ φοβερισμοί σου ἐξετάραξάν με. Ἐκύκλωσάν με ὡσεὶ ὕδωρ, ὅλην τὴν ἡμέραν περιέσχον με ἅμα. Ἐμάκρυνας ἀπ ἐμοῦ φίλον καὶ πλησίον, καὶ τοὺς γνωστούς μου ἀπὸ ταλαιπωρίας. καὶ πάλιν Κύριε, ὁ Θεὸς τῆς σωτηρίας μου, ἡμέρας ἐκέκραξα καὶ ἐν νυκτὶ ἐναντίον σου. Εἰσελθέτω ἐνώπιόν σου ἡ προσευχή μου, κλῖνον τὸ οὖς σου εἰς τὴν δέησίν μου. ψαλμὸς ρβ (102) Εὐλόγει, ἡ ψυχή μου, τὸν Κύριον, καὶ πάντα τὰ ἐντός μου τὸ ὄνομα τὸ ἅγιον αὐτοῦ. Εὐλόγει, ἡ ψυχή μου, τὸν Κύριον, καὶ μὴ ἐπιλανθάνου πάσας τὰς ἀνταποδόσεις αὐτοῦ. Τὸν εὐϊλατεύοντα πάσας τὰς ἀνομίας σου, τὸν ἰώμενον πάσας τὰς νόσους σου. Τὸν λυτρούμενον ἐκ φθορᾶς τὴν ζωήν σου, τὸν στεφανοῦντά σε ἐν ἐλέει καὶ οἰκτιρμοῖς. Τὸν ἐμπιπλῶντα ἐν ἀγαθοῖς τὴν ἐπιθυμίαν σου, ἀνακαινισθήσεται ὡς ἀετοῦ ἡ νεότης σου. Ποιῶν ἐλεημοσύνας ὁ Κύριος, καὶ κρῖμα πᾶσι τοῖς ἀδικουμένοις. Ἐγνώρισε τὰς ὁδοὺς αὐτοῦ τῷ Μωϋσῇ, τοῖς υἱοῖς Ἰσραὴλ τὰ θελήματα αὐτοῦ. Οἰκτίρμων καὶ ἐλεήμων ὁ Κύριος, μακρόθυμος καὶ πολυέλεος οὐκ εἰς τέλος ὀργισθήσεται, οὐδὲ εἰς τὸν αἰῶνα μηνιεῖ. Οὐ κατὰ τὰς ἀνομίας ἡμῶν ἐποίησεν ἡμῖν, οὐδὲ κατὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν ἀνταπέδωκεν ἡμῖν. Ὅτι κατὰ τὸ ὕψος τοῦ οὐρανοῦ ἀπὸ τῆς γῆς, ἐκραταίωσε Κύριος τὸ ἔλεος αὐτοῦ

ἐπὶ τοὺς φοβουμένους αὐτὸν. Καθόσον ἀπέχουσιν ἀνατολαὶ ἀπὸ δυσμῶν, ἐμάκρυνεν ἀφ ἡμῶν τὰς ἀνομίας ἡμῶν. Καθὼς οἰκτείρει πατὴρ υἱοὺς, ᾠκτείρησε Κύριος τοὺς φοβουμένους αὐτὸν ὅτι αὐτὸς ἔγνω τὸ πλάσμα ἡμῶν, ἐμνήσθη ὅτι χοῦς ἐσμεν. Ἄνθρωπος ὡσεὶ χόρτος αἱ ἡμέραι αὐτοῦ, ὡσεὶ ἄνθος τοῦ ἀγροῦ, οὕτως ἐξανθήσει. Ὅτι πνεῦμα διῆλθεν ἐν αὐτῷ, καὶ οὐχ ὑπάρξει, καὶ οὐκ ἐπιγνώσεται ἔτι τὸν τόπον αὐτοῦ. Τὸ δὲ ἔλεος τοῦ Κυρίου ἀπὸ τοῦ αἰῶνος, καὶ ἕως τοῦ αἰῶνος ἐπὶ τοὺς φοβουμένους αὐτὸν. Καὶ ἡ δικαιοσύνη αὐτοῦ ἐπὶ υἱοῖς υἱῶν, τοῖς φυλάσσουσι τὴν διαθήκην αὐτοῦ, καὶ μεμνημένοις τῶν ἐντολῶν αὐτοῦ τοῦ ποιῆσαι αὐτὰς. Κύριος ἐν τῷ οὐρανῷ ἡτοίμασε τὸν θρόνον αὐτοῦ, καὶ ἡ βασιλεία αὐτοῦ πάντων δεσπόζει. Εὐλογεῖτε τὸν Κύριον, πάντες οἱ Ἄγγελοι αὐτοῦ, δυνατοὶ ἰσχύϊ, ποιοῦντες τὸν λόγον αὐτοῦ, τοῦ ἀκοῦσαι τῆς φωνῆς τῶν λόγων αὐτοῦ. Εὐλογεῖτε τὸν Κύριον, πᾶσαι αἱ Δυνάμεις αὐτοῦ, λειτουργοὶ αὐτοῦ, οἱ ποιοῦντες τὸ θέλημα αὐτοῦ. Εὐλογεῖτε τὸν Κύριον, πάντα τὰ ἔργα αὐτοῦ, ἐν παντὶ τόπῳ τῆς δεσποτείας αὐτοῦ εὐλόγει, ἡ ψυχή μου, τὸν Κύριον. καὶ πάλιν Ἐν παντὶ τόπῳ τῆς δεσποτείας αὐτοῦ εὐλόγει, ἡ ψυχή μου, τὸν Κύριον. ψαλμὸς ρμβ (142) Κύριε, εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τὴν δέησίν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου, εἰσάκουσόν μου ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου. Καὶ μὴ εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετὰ τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρὸς τὴν ψυχήν μου ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τὴν ζωήν μου. Ἐκάθισέ με ἐν σκοτεινοῖς, ὡς νεκροὺς αἰῶνος, καὶ ἠκηδίασεν ἐπ ἐμὲ τὸ πνεῦμά μου, ἐν ἐμοὶ ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασιν

τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρὸς σὲ τὰς χεῖράς μου ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρός σοι. Ταχὺ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τὸ πνεῦμά μου. Μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου ἀπ ἐμοῦ, καὶ ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. Ἀκουστὸν ποίησόν μοι τὸ πρωΐ τὸ ἔλεός σου, ὅτι ἐπὶ σοὶ ἤλπισα. Γνώρισόν μοι, Κύριε, ὁδὸν, ἐν ᾗ πορεύσομαι, ὅτι πρὸς σὲ ᾖρα τὴν ψυχήν μου. Ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου Κύριε, πρὸς σὲ κατέφυγον δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τὸ θέλημά σου, ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεός μου. Τὸ Πνεῦμά σου τὸ ἀγαθὸν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις με. Ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου, καὶ ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τοὺς ἐχθρούς μου. Καὶ ἀπολεῖς πάντας τοὺς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου, ὅτι ἐγὼ δοῦλός σου εἰμί. καὶ πάλιν Εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου, καὶ μὴ εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετὰ τοῦ δούλου σου. (β ) Τὸ Πνεῦμά σου τὸ ἀγαθὸν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ. Δόξα Πατρὶ Καὶ νῦν Ἀλληλούια, Ἀλληλούια, Ἀλληλούια. Δόξα σοι ὁ Θεός. (γ ) Ἡ ἐλπὶς ἡμῶν, Κύριε, δόξα σοι. Συναπτὴ μεγάλη Ἐν εἰρήνῃ τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν. Κύριε, ἐλέησον. (μετά ἀπό κάθε δέησιν) Ὑπέρ τῆς ἄνωθεν εἰρήνης, καί τῆς σωτηρίας τῶν ψυχῶν ἡμῶν, τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν. Ὑπέρ τῆς εἰρήνης τοῦ σύμπαντος κόσμου, εὐσταθείας τῶν ἁγίων τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησιῶν, καί τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως, τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν. Ὑπέρ τοῦ ἁγίου οἴκου τούτου, καί τῶν μετὰ πίστεως, εὐλαβείας, καὶ φόβου Θεοῦ εἰσιόντων ἐν αὐτῷ, τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν. Ὑπέρ τῶν εὐσεβῶν καὶ ὀρθοδόξων χριστιανῶν, τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν.

Ὑπέρ τοῦ ἀρχιεπισκόπου ἡμῶν..., τοῦ τιμίου πρεσβυτερίου, τῆς ἐν Χριστῷ διακονίας, παντὸς τοῦ κλήρου καί τοῦ λαοῦ, τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν. Ὑπέρ τοῦ εὐσεβοῦς ἡμῶν ἔθνους, πάσης ἀρχῆς καὶ ἐξουσίας ἐν αὐτῷ, τοῦ κατὰ ξηρὰν, θάλασσαν καὶ ἀέρα φιλοχρίστου ἡμῶν στρατοῦ, τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν. Ὑπέρ τῆς πόλεως καὶ ἐνορίας ταύτης, πάσης πόλεως, χώρας καί τῶν πίστει οἰκούντων ἐν αὐταῖς, τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν. Ὑπὲρ εὐκρασίας ἀέρων, εὐφορίας τῶν καρπῶν τῆς γῆς καὶ καιρῶν εἰρηνικῶν, τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν. Ὑπὲρ πλεόντων, ὁδοιπορούντων, νοσούντων, καμνόντων, αἰχμαλώτων καί τῆς σωτηρίας αὐτῶν, τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν. Ὑπέρ τοῦ ῥυσθῆναι ἡμᾶς ἀπὸ πάσης θλίψεως, ὀργῆς, κινδύνου καὶ ἀνάγκης, τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν. Ἀντιλαβοῦ, σῶσον, ἐλέησον καὶ διαφύλαξον ἡμᾶς, ὁ Θεός, τῇ σῇ χάριτι. Τῆς παναγίας, ἀχράντου, ὑπερευλογημένης, ἐνδόξου, δεσποίνης ἡμῶν θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας, μετὰ πάντων τῶν ἁγίων μνημονεύσαντες, ἑαυτοὺς καὶ ἀλλήλους καὶ πᾶσαν τὴν ζωὴν ἡμῶν, Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα. Σοί, Κύριε. Ὅτι πρέπει σοι, πᾶσα δόξα, τιμὴ καὶ προσκύνησις, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν. Αναστασιματάριον Ἰωάννου Πρωτοψάλτου 1905 σ.277# Θ ε ος Κυ ρι ος και ε πε φα ν εν η μ ιν ευ λο γ η με ε νος ο ερ χο με ν ος εν ο νο μ. α τι Κυ ρι ου

Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με, καὶ τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς. σ υ Θ ε ος Κυ ρι ος κ αι ε πε φα ν εν η μ ιν ευ λο γ η με ε νος ο ερ χο με ν ος εν ο νο μα τι ι. Κυ ρι ου Παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη καὶ ἔστι θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν. Ἀπολυτίκια ἀναστάσιμον ἀπολυτίκιον Ἰωάννου Πρωτοψάλτου Αναστασιματάριον 1905 σ.277# Α γ γε λι και δυ να. α α μεις ε πι ι το μ νη μ α σ ου και οι φυ λασ ον τ ες α π ε νε κρω θη σ αν και ι στα το Μ α ρι α εν τ ω τα φ ω ζη του σ α το α χ ραν τον. σου Σω μ α ε σκυ λευ σας τ ον Α δην μη π ει ρα σ θεις π αυ τ ου υ

πην τη σ ας τη Π αρ θε ν ω δω ρου με ν ος τ ην ζ ω ην ο α να στας εκ τ ων νε κ ρων. Κυ ρι ε δο ξα σοι οι ἀπολυτίκιον τῶν πατέρων πρωτ.κων.παπαγιάννη Μουσικόν Πεντηκοστάριον 2005 σ.425# Δ ο ξα Πα τρι και Υι ω και α γι ω Πνευ μα τι Υ περ δε δο ξα σμε ν ος ει Χρι στε ο ο Θ ε ε ος η μων ο φω στη ρ ας ε πι γης τους πα τε ρ ας η μων θε με λι ι ω ω σας και δι αυ των π ρος την α λη θι νην πι σ τιν παν τ ας η μας ο δη γη σ ας π ο λυ ευ σ πλαγ χνε ε δο ξα σοι

πρωτ.κων.παπαγιάννη Μουσικόν Πεντηκοστάριον 2005 σ.386# Κ αι νυν και α ει και εις τους αι ω νας των αι ω νων α μην Α νε λη φθης εν δο ξη Χ ρι στε ο Θ ε ος η μων χ α ρο ποι η σ ας τους μα θη τας τη ε παγ γε λι α τ ου α γι ου Π νευ μ α τος βε βαι ω θεν τ ων αυ των δι α τ ης ευ λο γι ι. ι ας ο τι συ ει ο Υι ος τ ου Θ ε ου ο λυ τρω της του κο ο σ μου ου ου Συναπτὴ μικρὰ Ἔτι καὶ ἔτι... Ἀντιλαβοῦ, σῶσον... Τῆς παναγίας, ἀχράντου... Ὅτι σὸν τὸ κράτος... Κύριε, ἐλέησον. Κύριε, ἐλέησον. Σοί, Κύριε. Ἀμήν. Καθίσματα, μετά την α στιχολογία

ν τ ν Ἰωάννου Πρωτοψάλτου Αναστασιματάριον 1905 σ.278# Τ ου τα φου α νε ω γμε ν ου του α δου ο δυ ρο με ου η Μα ρι α. ε βο α προς τους κε κρυμ με ους Α. πο στο λ ους ε ξε ε ελ θε τε οι του α μ πε λω νος ερ γα αι κη ρυ ξα τε τον της α να στα σε. ως λο γ ον α νε σ τη ο Κυ ρι ος πα ρε χ ων τ ω κο σ μω το με γα ε λε ε ος Δ ο ξα Πα τρι και Υι ω και α γι ω Π νευ μ α τι Κ υ ρι ε πα ρι στα το τ ω τα φ ω σου Μα ρι α η

ρ κ σ σ κ Μ αγ δ α λη νη και ε λαι ε. βο ω α κ αι κη που ρον σε. νο μι. ι ι ζου σα ε λε γ ε που ε κ ρυ ψ ας την αι ω νι ον. ζω ην που ε θη ας τον ε πι θρο νου Χ ε ου β ιμ οι γαρ τ ου ου ου τον φυ λασ σ ον τ ες α πο τ ου φο ο βου α πε νε κ ρω θη σ αν η τον Κυ ρι ον μ ου δο τε μ οι η σ υν ε μοι κραυ γ α α τε ο εν νε κροις κ αι τ ους νε κρου ο υς α να στη σας δο ξα σοι οι Κ αι νυν και α ει και εις τους αι ω νας των αι ω νων α μην Θεοτοκίον

δ ν Μ Ο την ευ λο γη με ην κ α λε σ ας σου ου η τε ρα ηλ θες ε πι το πα θ ος ε κ ου σι α β ου λ η λαμ ψ ας εν τ ω Σ ταυ ρω α να ζη τη σ αι θε λων τ. ον Α δαμ λε γων τοις Α γ γελ ο ις συγ χα α ρη τε μ οι ο τι ευ ρε θη η α πο λο με νη ρα χ μη ο παν τα σο φως οι κ ο νο μη σας δο ξα α σ οι Καθίσματα, μετὰ τὴν β στιχολογίαν Αναστασιματάριον Ἰωάννου Πρωτοψάλτου 1905 σ.279# Η ζω η εν τ ω τα φ ω α νε κ ει το και σφρα γις εν τ ω λι ι θω ε πε κ ει το ως βα σι λε α υ πνου

τ λ ου.ο υν τα στρα τι ω αι ε φυ ατ τ ον Χ ρι στον και τους ε χ θρους αυ του α ο ρα σι α π α τα ξ ας α νε ε στη ο Κυ ρι ι ο ος Δ ο ξα Πα τρι και Υι ω και Α γι ω Π νευμ α τι πρωτ.κων.παπαγιάννη, Μουσικόν Πεντηκοστάριον 2005 σ.427# Τ ω ε κου σι ω θα να τ ω σου ζω ην α θα να τ ον ευ ρο μεν παν το δυ να με και μο νε τ ων ο λ ων Σ ω τ ηρ συ γ αρ εν τη σε πτη σου ε γερ σ ει παν τ ας α νε ε κ α λε σ ω ο λυ σ ας α δ ου το νι κ ος και θα να τ ου ου το κεν τ ρον

τ Π τ Κ αι νυν και α ει και εις τους αι ω νας των αι ω νων α μην Θεοτοκίον Θ ε ο το κε αρ θε νε ι κε ευ ε τον. Υι ον σ ου τον ε κου σι ως π ροσ π α γεν τα εν Σ ταυ ρ ω και α να σταν α εκ νε κρων Χρι στον τ ον Θ ε ον η μ ων σω θη. ναι τας ψυ χας η η μω ω ν Ἀναστάσιμα εὐλογητάρια Χρήστος Τσακίρογλου# Ε υ λο γη τος ει Κυ ρι ε δι δα ξον με τ α δι και ω μα τ α σ ου Τ ων αγ γε λων ο δη η μος κα τε πλα γη ο ρω

ων σε εν νε κ ροι ο ις λο γι σ θεν τ α του θα να του δε Σω ω τερ την ι σ χυν κα θε λο ον τα και συν ε αυ τω τ ον Α δαμ ε γει ρ αν τ α και εξ Α δου παν τ ας ε λ ευ θε ρω σαν τα Ε υ λο γη τος ει Κυ ρι ε δι δα ξον με τ α δι και ω μα τ α σ ου Τ ι τα μυ ρα συμ πα θως τοις δα κρυ σιν ω μ α θη τρι αι κιρ να τε ο α στρα π των εν τω τα φω Αγ γε λος προσ ε φθεγ γ ε το ταις μυ ρο φ ο ρ οις ι δε τε υ μεις τον τα α φον και η σ θη τε ο Σω τηρ

γ αρ ε ξα νε ε σ τη του μνη μα α τος Ε υ λο γη τος ει Κυ ρι ε δι δα ξον με τ α δι και ω μα τ α σ ου Λ ι αν. πρω ι μυ ρο φο ροι ε δ ρα μ ον προς το μνη μ α σ ου θρη νο λο γ ου σ αι αλλ ε πε. στη προς αυ τας ο αγ γ ε λ ος και ει ει πε θρη νου ο κ αι ρος π ε π αυ ται μη κλαι ε τε την α να σ τα σ ιν δε α πο στο λοις ει π α τε Ε υ λο γη τος ει Κυ ρι ε δι δα ξον με τ α δι και ω μα τ α σ ου

Μ υ ρο φο ο ροι γυ ναι αι κες με τ α μυ υ ρ ων ελ θου ου σαι π ρος το μ νη η μα σου Σ ω τ ερ εν η χου ο υν το αγ γε ε λου προς αυ τα ας φ θεγ γο με ε νου τι με τ α νε κρων τον ζω ω ν τα λο γι ζε σ θε ως Θε ος γ αρ ε ξα νε ε σ τη του μνη μα α τος Δ ο ξα Π α τρι ι κ αι Υι ω κ αι α γι ω Πνευ μ α τι Π ροσ κυ νου ο υ μεν Πα τε ε ρα και τ ον του ου τ ου Υι ο ον τε κ αι το α α γι ον Π νευ μ α την α γι αν Τρι α α δα εν μι α α τ η ου σι ι α συν τοις Σε ρα φιμ κρα ζ ον τες το Α α γι ος α γι ος

α γι ος ει Κυ ρι ι ε Κ αι νυ υ ν και α ει και εις τους αι ω νας τ ων αι ω ν ων α μην Ζ ω ο δο την τε κου ου σα ε λυ τρω ω σ ω Παρ θε ε νε τ ον Α δ α α μ α μαρ τι ας χαρ μο νην δε τη Ευ α αν τι λυ. πης πα ρε ε σχες ρευ σ αν τ α ζ ω ης ι θυ νε προς ταυ τ ην δε ο εκ σου ου σ αρ κω θεις Θ ε ος και αν θρω ω πος Α λ λη λου ι α αλ λη λου ι α αλ λ η λου ι α δο ξα σοι ο Θ ε ος (δις)

κ σ σ Α λ λη λου ι α αλ λη λου. ι α αλ λη λου ι ι α δο ξα σ οι ο Θ ε ο ο ο ο ος Συναπτὴ μικρὰ Ἔτι καὶ ἔτι... Ἀντιλαβοῦ, σῶσον... Τῆς παναγίας, ἀχράντου... Ὅτι ηὐλόγηται... Κύριε, ἐλέησον. Κύριε, ἐλέησον. Σοί, Κύριε. Ἀμήν. Ὑπακοή Τῷ ἑκουσίῳ καὶ ζωοποιῷ σου θανάτῳ Χριστέ, πύλας τοῦ ᾍδου συντρίψας ὡς Θεός, ἤνοιξας ἡμῖν τὸν πάλαι παράδεισον, καὶ ἀναστὰς ἐκ τῶν νεκρῶν, ἐρρύσω ἐκ φθορᾶς τὴν ζωὴν ἡμῶν. Αναστασιματάριον Πέτρου Εφεσίου 1820 σ.169# Τ ω ε κου σι ω αι ζ ω ο ποι ω ου θα να τω. Χρι στε πυ λ ας τ ου α δ ου συν τ. ρι ψας ως Θε ο ος η ν οι ξ ας η μιν τ ον πα α λαι π α ρα δ ει σ ον και α να στα ας εκ των. νε κρων ερ ρυ ω εκ φθο ρας την

χ π ζω ην η μ ω ω ω ν Ἀναβαθμοί ἀντίφωνον α Αναστασιματάριον Ἰωάννου Πρωτοψάλτου 1905 σ.281# Ε ν τω ου ρα νω τ ους ο φθαλ μ ους μ ου αι ρ ω ρος σε Λο ο γε οι κ τει ρον με ι. να ζω σ οι Ε λε η σον η μας τ ους ε ξου. θε νη με ν ους κ α ταρ τι ζ ων ευ ρη σ τα σ κευ η. σου Λο γ ε Δ ο ξα Πα τρι και Υι ω και Α γι ω Π νευ μ α τι Κ αι νυν και α ει και εις τους αι ω ν ας τ ων αι

ξ ω νων α μην Α γι ω Πνευ μ α τι παν σω στι. κη αι τι α ει τι νι του τ ων κ ατ α ξι. αν π νευ σ ει τα χ. ει εξ αι αι ρει των της γης π τε ροι αυ ει τατ. τει α ν ω ἀντίφωνον β Ε ι μη ο τι Κυ ρι ος ην εν η μ ιν ου δεις η μ ων αν τι σχειν η δυ υ να το ε χ θρου π α λ αι σ μα οι νι κων τ ες γ αρ εν. θεν υ ψουν τ αι Τ οις ο δου σ ιν αυ τ ων μη μ ου λη φ θη. τω η ψυ χη ως σ τρου θι. ον Λο γ ε οι μ οι πως μ ελ λ ω των ε χ θρων ρυ σθη η. η ναι φι λα μαρ τη μων. υ παρ

σ σ ν χ ων Δ ο ξα Πα τρι και Υι ω και Α γι ω Π νευ μ α τι Κ αι νυν και α ει και εις τους αι ω ν ας τ ων αι ω νων α μην Α γι ω Πνευ μ α τι εν θε ω. σις τοις πα σ ιν ευ δο κι α συ νε ις ει ρη νη και η ευ. λο γι α ι σουρ γον γ αρ τ ω Πα τρι ε. στι και Λο γ ω ἀντίφωνον γ Ο ι πε ποι θο τες ε πι Κυ ρι ον ε χ θροις φ ο βε ρ οι και πα σι θ αυ μ α τι κοι α ω γαρ. ο ρω σ ιν

ρ α ρ χ τ Ε ν α νο μι ις χει ας αυ τ ων ο των δι και. ων κλη ος ε πι κου ρον σε ε ων Σω ερ. ουκ εκ τει ν ει Δ ο ξα Πα τρι και Υι ω και Α γι ω Π νευ μ α τι Κ αι νυν και α ει και εις τους αι ω ν ας τ ων αι ω νων α μην Α γι ω Πνευ μ α τι το κρα τ. ος ε πι παν τ ων ο π ερ αι α νω σ τρα τη γι αι π ροσ κυ νου ου. ου σι β χορός σ υν πα σ η πνο. η των κα τ ω Προκείμενον

ε ε Κ υ ρι ε ε ξε γει ρον την δυ να στει αν σου και ελ θε ις το σω σ αι η μ ας (δις) σ Ὁ ποιμαίνων τὸν Ἰσραήλ, πρόσχες, ὁ ὁδηγῶν ὡσεὶ πρόβατα τὸν Ἰωσήφ.79:2 Κ υ ρι ε ε ξε γει ρον την δυ να στει αν σου και ελ θε ις το σω σ αι. η μα α ας Τάξις τοῦ ἑωθινοῦ εὐαγγελίου Τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν. Κύριε, ἐλέησον. Ὅτι Ἅγιος εἶ ὁ Θεὸς ἡμῶν, καὶ ἐν ἁγίοις ἐπαναπαύῃ... Γρηγορίου Πρωτοψάλτου Πανδέκτη Όρθρος 1850 σ.489# Α. μη. ην Π α α σα πνο η αι νε σα τ ω τ ον Κυ ρι ον Π α α σα πνο η αι νε σα τ ω τον Κυ ρι ον σ Αἰνεῖτε τὸν Θεὸν ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ, αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν στερεώματι τῆς

δυνάμεως αὐτοῦ. Α ι νε σα τ ω π νο η πα σ α τον Κυ ρι ο ο ον Καὶ ὑπέρ τοῦ καταξιωθῆναι ἡμᾶς... Κύριε, ἐλέησον. (γ ) Σοφία. Ὀρθοί, ἀκούσωμεν τοῦ ἁγίου εὐαγγελίου. Εἰρήνη πᾶσι. Καὶ τῷ πνεύματί σου. Ἐκ τοῦ κατὰ Ἰωάννην ἁγίου εὐαγγελίου τὸ ἀνάγνωσμα. ἑωθινὸν ι 21:1-14 Πρόσχωμεν. Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι. Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐφανέρωσεν ἑαυτὸν ὁ Ἰησοῦς τοῖς μαθηταῖς ἐπὶ τῆς θαλάσσης τῆς Τιβεριάδος ἐφανέρωσε δὲ οὕτως. 2 Ἦσαν ὁμοῦ Σίμων Πέτρος, καὶ Θωμᾶς, ὁ λεγόμενος Δίδυμος, καὶ Ναθαναὴλ ὁ ἀπὸ Κανᾶ τῆς Γαλιλαίας, καὶ οἱ τοῦ Ζεβεδαίου, καὶ ἄλλοι ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ δύο. 3 Λέγει αὐτοῖς Σίμων Πέτρος Ὑπάγω ἁλιεύειν. Λέγουσιν αὐτῷ Ἐρχόμεθα καὶ ἡμεῖς σὺν σοί. Ἐξῆλθον καὶ ἐνέβησαν εἰς τὸ πλοῖον εὐθύς, καὶ ἐν ἐκείνῃ τῇ νυκτὶ ἐπίασαν οὐδέν. 4 Πρωΐας δὲ ἤδη γενομένης, ἔστη ὁ Ἰησοῦς εἰς τὸν αἰγιαλόν οὐ μέντοι ᾔδεισαν οἱ μαθηταὶ, ὅτι Ἰησοῦς ἐστι. 5 Λέγει οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς Παιδία, μή τι προσφάγιον ἔχετε; Ἀπεκρίθησαν αὐτῷ Οὔ. 6 Ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς Βάλετε εἰς τὰ δεξιὰ μέρη τοῦ πλοίου τὸ δίκτυον, καὶ εὑρήσετε. Ἔβαλον οὖν, καὶ οὐκέτι αὐτὸ ἑλκύσαι ἴσχυσαν ἀπὸ τοῦ πλήθους τῶν ἰχθύων. 7 Λέγει οὖν ὁ μαθητὴς ἐκεῖνος, ὃν ἠγάπα ὁ Ἰησοῦς, τῷ Πέτρῳ Ὁ Κύριός ἐστι. Σίμων οὖν Πέτρος, ἀκούσας ὅτι ὁ Κύριός ἐστι, τὸν ἐπενδύτην διεζώσατο (ἦν γὰρ γυμνός) καὶ ἔβαλεν ἑαυτὸν εἰς τὴν θάλασσαν 8 Οἱ δὲ ἄλλοι μαθηταὶ τῷ πλοιαρίῳ ἦλθον (οὐ γὰρ ἦσαν μακρὰν ἀπὸ τῆς γῆς, ἀλλ' ὡς ἀπὸ πηχῶν διακοσίων) σύροντες τὸ δίκτυον τῶν ἰχθύων. 9 Ὡς οὖν ἀπέβησαν εἰς τὴν γῆν, βλέπουσιν ἀνθρακιὰν κειμένην, καὶ ὀψάριον ἐπικείμενον καὶ ἄρτον. 10 Λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς Ἐνέγκατε ἀπὸ τῶν ὀψαρίων ὧν ἐπιάσατε νῦν. 11 Ἀνέβη Σίμων Πέτρος, καὶ εἵλκυσε τὸ δίκτυον ἐπὶ τῆς γῆς, μεστὸν ἰχθύων μεγάλων ἑκατὸν πεντήκοντα τριῶν, καὶ τοσούτων ὄντων οὐκ ἐσχίσθη τὸ δίκτυον. 12 Λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς Δεῦτε ἀριστήσατε. Οὐδεὶς δὲ ἐτόλμα τῶν μαθητῶν ἐξετάσαι αὐτόν, σὺ τίς εἶ; εἰδότες ὅτι ὁ Κύριός ἐστιν. 13

Ἔρχεται οὖν ὁ Ἰησοῦς, καὶ λαμβάνει τὸν ἄρτον, καὶ δίδωσιν αὐτοῖς, καὶ τὸ ὀψάριον ὁμοίως. 14 Τοῦτο ἤδη τρίτον ἐφανερώθη ὁ Ἰησοῦς τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ, ἐγερθεὶς ἐκ νεκρῶν. Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι. Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι, προσκυνήσωμεν Ἅγιον, Κύριον, Ἰησοῦν τὸν μόνον ἀναμάρτητον. Τὸν Σταυρόν σου, Χριστέ, προσκυνοῦμεν, καὶ τὴν ἁγίαν σου Ἀνάστασιν ὑμνοῦμεν καὶ δοξάζομεν. Σὺ γὰρ εἶ Θεὸς ἡμῶν, ἐκτὸς σοῦ ἄλλον οὐκ οἴδαμεν, τὸ ὄνομά σου ὀνομάζομεν. Δεῦτε πάντες οἱ πιστοί, προσκυνήσωμεν τὴν τοῦ Χριστοῦ ἁγίαν Ἀνάστασιν, ἰδοὺ γὰρ ἦλθε διὰ τοῦ Σταυροῦ, χαρὰ ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ. Διὰ παντὸς εὐλογοῦντες τὸν Κύριον, ὑμνοῦμεν τὴν Ἀνάστασιν αὐτοῦ. Σταυρὸν γὰρ ὑπομείνας δι ἡμᾶς, θανάτῳ θάνατον ὤλεσεν. ν ψαλμός Γεωργίου Ραιδεστηνοῦ Μουσική Συλλογή Πρωγάκη 1909 σ.150# Ε λε η μον ε λε η σον με ο Θ ε ος κα τα το με γα ε λε ος σ ου κ αι κα τα το πλη θος των οι κ τιρ μων σ ου εξ α λ ει ψον το α νο μη μα μου Ε πι πλει ον πλυ ν ον με α πο της α νο μι ι ας μου και α πο της α μαρ τι ας μ ου κα θα ρι σ ον

με Ο τι τ ην α νο μι αν μ ου ε γω γι ν ω σ κω κ αι η α μαρ τι α μ ου ε νω πι ον μ ου ε στι δι α παν τος Σ οι μο ν ω η. η μ αρ τον κ αι το πο νη ρον ε νω πι ον σ ου ε ποι. η η σα ο πως αν δι και ω θης εν τ οις λο γ οις σ ου κ αι νι κη σ ης εν τω κρι νε σθαι σε Ι δου γ αρ εν α νο μι α ις σ υν ε λη φ θην κ αι εν α μαρ τι ι αις ε κισ σ η σε με η μη τ ηρ μ ου

Ι δου γ αρ α λη θ ει αν η γ α α π η σ ας τα α δη λα κ αι τα κρυ φι α της σο φι ι ας σ ου ε δη λ ω σ ας μ οι Εἰς τὸν ἀσπασμόν τοῦ Εὐαγγελίου ἱερουργοῦντος ἀρχιερέως. Ι δου ου ου ου ου. ου γα αρ α λη η η. η θ ει αν η η η γα π η η σα ας τα α δη λα και αι τα κρυ υ φι ι α τη ης σο ο φι ι. ι ι ι α α ς σου ου ου ε δη λ ω. ω ω ω σα α α α α. α α ας μ οι οι οι οι οι α χορός Ε ις π ο ο ολ λα α α α α α α α α α ε ε ε ε τ η Δε ε ε ε ε ε

σ πο ο ο τα. α α Ρ αν τι εις με υσ σω πω και κα θα ρι σθη η σο μαι πλυ νεις με κ αι υ π ερ χι ο να λευ κ αν θη σο μ αι Α κου τι εις μοι α γαλ λι α σιν και ευ φ ρο συ ν ην α γαλ λι α σ ον τ αι ο στε α τε τα πει ν ω με να Α πο στρε ψ ον το προ σ ω πον σου α πο των α μαρ τι ων μ ου και πα σ ας τ ας α νο μι ας μου ε ξα λ ει ψ ον

Κ αρ δι αν κ α θα ραν κτι σον εν ε μοι ο Θε ος και Πνευ μ α ευ θες ε γ και νι σον εν τοις ε γ κα τ οις μ ου Μ η α πορ ρι ψ ης με α πο του π ρο σω π ου σ ου και το Π νευ μ α σου το α γι ον μη αν τα νε. λης απ ε μου Α πο δος μοι την α γαλ λι α σιν του σω τ η ρι ου σ ου και πνευ μ α τι η γε μο νι κω στη ρι ξ ον με Δ ι δα ξω α νο μους τας ο δ ους σ ου κ αι α σε

βεις ε πι σε ε πι στρε ψ ου σι Ρ υ σ αι με εξ αι μα τ ων ο Θε ος ο Θε ος της σω τ η ρι ι ας μου α γαλ λι α σε ται η γ λωσ σ α μου την δι και ο συ ν ην σ ου Κ υ ρι ε τα χει λη μου α νοι ξ εις και το στο μ α μ ου α ναγ γε λει την αι νε σ ιν σ ου Ο τι ει η θε λη σας θυ σι αν ε δ ω κ α αν ο λο καυ τω μ α τ α ουκ ευ δο κη σεις Θ υ σι α τ ω Θε ω πνευ μα συν τε τ ριμ με ν ον καρ δι αν συν τε τριμ με ν ην κ αι τε τ α πει νω με νην

ο. Θε ος ουκ ε ξου δε νω σει Α γα θυ νον Κυ ρι ε εν τη ευ δο κι α σ ου τ ην Σ ι ων και οι κο δο μη θη τ ω τα τει χ η Ι ε ρ ου σα λημ Τ ο τε ευ δο κη σεις θυ σι αν δι και ο συ ν ης α να φο ραν κ αι ο λο κ αυ τω μ α τ α Τ ο τε α νοι σ ου σ ιν ε πι το θυ σι α στη ρι ον σ ου μ ο ο σ χους και ε λε η σ ον με ο Θε ος Πεντηκοστάρια ἐπιλογή Πεντηκοστάρια εἰς ἀργόν μέλος Μουσική Συλλογή Πρωγάκη 1909 σ.157#

Δ ο ξα Πα τρι και Υι ω και α γι ω Π νευ μ α τι Τ αις τ ων Α π ο στο ο λ ων πρε σβει α ις ε. λε η μ ον ε ξα λ ει ψον τα πλη θη των ε μ ω ων εγ κ λη μ α τ ων Κ αι νυν κ αι α ει και εις τους αι ω ν ας των αι ω νων α μην Τ αις τ ης Θε ο το ο κ ου πρε σβει α ις ε. λε η μ ον ε ξα λ ει ψον τα πλη θη των ε μ ω ων εγ κ λη μ α τ ων Ε λε η σον με ο Θε ος κα τα το με γα ε λε ος σ ου κ αι κα τα το πλη θος τ ων οικ τ ιρ

μων σ ου ε ξα λ ει ψ ον το α νο. μη μα μ ου Α να σ τας ο Ι η σους α π ο του τα φ ου κ α θως. προ ει π εν ε δ ω κεν η μιν την αι ω. νι ον ζ ω ην και με γ α ε λε ο ο ος Σῶσον ὁ Θεὸς τὸν λαόν σου, καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν σου. Πανδέκτη Όρθρος 1850 σ.501# Κ υ ρι ε ε λε η σ ον Κυ ρι ε ε λε η σ ον Κυ ρι ε ε λε η σ ον Κ υ ρι ε ε λε η σ ον Κυ ρι ε ε λε η σ ον Κυ ρι ε ε λε η σ ον Κ υ ρι ε ε λε η σον Κυ ρι ε ε λε η σ ον

σ τ χ κ σ σ Κυ ρι ε ε λε η σ ον Κ υ ρι ε ε λε η σον Κυ ρι ε ε λε η σ ον Κυ ρι ε ε λε ε ε ε η η η σο ο ον Ἐλέει καὶ οἰκτιρμοῖς... Ἀμήν. Κανὼν ἀναστάσιμος, ᾠδὴ α ὁ εἱρμὸς Αναστασιματάριον Ιωάννου Πρωτοψάλτου 1905 σ.283# Ω ς εν η πει ρω πε ζευ ας ο Ισ ρα ηλ εν α βυσ ω ι νε σι τον δι ω την Φ α. ρα ω κα θο ρων πον ου με ν ον Θε ω ε πι νι κι ον ω δην. ε βο α α σ ω ω με εν Δ ο ξα τη α γι α α να στα ει σ ου Κυ ρι

σ μ σ Σ π π ε Ε κ τε τα με ναις πα λα αις ε πι ταυ ρου α τρι κης ε πλη ρ ω σ ας ευ δο κι ας α. γα θε Ι η σου τα υμ π αν τ α δι ο ε πι νι κι ον ω δην. σοι παν τες α σ ω ω με εν Δ ο ξα τη α γι α α να στα ει σ ου Κυ ρι ε Φ ο β ω σ οι ω ς θε ρα παι νις η τε λευ τη ροσ τα χθει σ α προσ ει σι τω Δ ε σπο τη τ ης ζ ω ης δι αυ της β ρα βευ ον τι. η μιν α τε λευ τ η τ ον ζω ην. και την Α να

Θ στ ω σ τα α σ ιν Υ περ α γι α ε ο το κε σω σον η μας Τ ον ε αυ της δε ξα με νη Δ η μι ουρ γον ς αυ τος η θε λ η σ εν εξ α σπο ρου σ ου γ α ρος υ περ νουν σ αρ κου με ν. ον α γνη τ ων κτι σμα των α λ η θως. ε δει χθης Δε σ ποι οι να Κανὼν α τῆς Ἀναλήψεως, ᾠδὴ α Τῷ Σωτῆρι Θεῷ πρωτ.κων.παπαγιάννη Μουσικόν Πεντηκοστάριον 2005 σ.389# δ ο ξα σοι ο Θε ος η μω ων δο ξα σ οι α σ ω μεν πα αν τες λα οι τ ω ε πι ω μ ων

Χ ε ρου βιμ α να λη φθεν τι με τα δο ο ξης Χρι στω κ αι συγ κα θι σαν τι η μας εν δε ξι α τ ου Π α τρος ω δην ε πι νι κι ον ο ο τι δε δο ξα α σται (δις) δ ο ξα σοι ο Θε ος η μω ων δο ξα σ οι τ ω ο φθε εν τι Θε ω ε πι του ο ρους Σι να και νο μ ον δον τι τω θε ο ο πτη Μω σει τ ων Ε λαι ων εκ του ο ρ ους α να λ η φθεν τι σ αρ κι αυ τω παν τ ες α σ ω μ εν ο ο τι δε δο ξα α σται

υ περ α γι α Θ ε ο το κε σω σ ον η μας α χ ραν τε Μη η τερ Θε ου τ ον σαρ κω θεν τα εκ σου κ αι εκ των κολ πων του γεν νη το ρος μη εκ φοι τη σ αν τ α Θε ον α παυ στως πρε σ βευ ε εκ πα σης πε ρι στα σε ω ς σω ω σ αι ους ε πλα α σεν Κανὼν τῶν Πατέρων, ᾠδὴ α Ὡς ἐν ἠπείρῳ πεζεύσας πρωτ.κων.παπαγιάννη Μουσικόν Πεντηκοστάριον 2005 σ.432# Α γι οι του Θε ου πρε σβευ σ α τε υ π ερ η μων Τ ην των α γι ων πα τε ρ ων α νευ φη μων

παν α γι αν σ υν ο δ ον το παν α γι ον αυ της εν ε μοι χ ρη σμω δ η μ α β ο ων ι κε τευ ω σε Χρι στε. δι α φυ λατ τε ε σθαι αι Α γι οι του Θε ου πρε σβευ σ α τε υ π ερ η μων Ο ι θε ο φο ροι πα τε ρ ες ω ς α στρα παι συν ελ θον τ ες σ η με ρ ον σε Χ ρι στε μο νο γ ε νη τω Πα τρι σ υν α ν αρ χ ον. Υι ον ω μο λο γ η σ αν τρα νως. και ο μο ου σι ι ο ον Δ ο ξα Πα τρι κ αι Υι ω κ αι α γι. ω Πνευ μα

τι Ν υμ φ ης σου τ ης Ε κ κ λη σι ι ας οι ευ κλε εις ν υμ φο στο λ οι Δ ε σ πο τα τον της πι σ τε ω ς σ α φως ο ρι σμον εκ θε με ν οι χρυ σουν ω σ π ερ κο σ μον ευ π ρε πη τ α αυ την ε κο σμη σα αν Κ αι νυν και α ει κ αι ε ις τους αι ω ν ας τ ων αι ω νων α μην Θεοτοκίον Π ε ποι κιλ με νη τη δο ξη τ η θε ι κη η σε πτη β α σι λ ισ σ α τω Υι ω τ ω ε. αυ της και Θ ε ω πα ρι σ τα τ αι η μιν σ ω τ η ρι αν ψ υ χι κην κα

σ ρ σ γ θι κε τευ ου ου σα α Κανών ἀναστάσιμος, ᾠδὴ γ ὁ εἱρμὸς Αναστασιματάριον Ιωάννου Πρωτοψάλτου 1905 σ.285# Ο υκ ε σ τιν α γι ος ως συ Κυ ρι ε ο Θ ε ος μ ου ο υ ψω ας το κε ας τ ων πι στων σου α α θε και στε ρε ω σ ας η μ ας εν τη πε τ ρα της. ο μο λο γι α ας σ ου Δ ο ξα τη α γι α α να στα ει σ ου Κυ ρι ε Θ ε ον σ ταυ ρ. ου με νον σαρ κι κ αθ ο ρω σα η

σ γ μ Θ κ κ τ α τ σ π τ σ κ κτι ις δι ε λυ ε το φο ο βω λ λα η υν ε τι κη πα λα η τ ου δι η μας σ ταυ ρω θε. ε εν τ ος κρα ται ως συν ει χε ε το ο Δ ο ξα τη α γι α α να στα ει σ ου Κυ ρι ε Θ α να τ ω θα να τος λυ θεις ει ται δει λαι ος α π νους τ ης ζω ης αρ μ η φε ε ρων ην εν θε ον ρο σ βο λην νε κ ρου τ αι. ο ι σχυ ρος αι δω ρει αι πα. σιν η α να σ τα α σ ις Υ περ α γι α ε ο το κε σω σον η

ν κ Θ γ π μας Τ ου θει ου το κ ου σου α γνη π α σαν φυ σε ω ς τα ξ ιν υ περ βαι ει το θα αυ μα ε ον αρ υ ερ φυ ως συν ε λ α β ες εν γ α στρι αι τε κου σ α με. νεις α ει παρ θε νο ος Κανὼν α τῆς Ἀναλήψεως, ᾠδὴ γ Δυνάμει τοῦ Σταυροῦ σου Πρωτ. Κων. Παπαγιάννη Μουσικόν Πεντηκοστάριον 2005 σ.392# δ ο ξα σοι ο Θε ος η μω ων δο ξα σ οι Α νηλ θε ες ζ ω ο δο τα Χρι στε π ρος τον Πα τε ρα και α νυ ψ ω σ ας η μων το γε ν ος φι λαν θ ρω

π ε τη α φα τ ω ευ σ πλαγ χνι α α σου (δις) δ ο ξα σοι ο Θε ος η μω ων δο ξα σ οι Α ι τα ξ ει ε ις τ ων αγ γε λων Σω τηρ βρο τει αν φυ σιν θε α σα με ναι σ υν α νι ου σ α αν σ οι α παυ σ τως εκ πλητ το με ν αι α νυ μνου ο υν σε υ περ α γι α Θ ε ο το κε σω σ ον η μας Ι κε τε ευ ε α παυ στως α γνη τ ον προ ελ θον τα εκ λα γο νων σου ρυ σθη ναι πλα ν ης δι α βο ο λου τους υ μ νουν τ ας σε Μη τε ρα Θε ου Κανών τῶν Πατέρων, ᾠδὴ γ

Οὐκ ἔστιν ἅγιος Πρωτ. Κων. Παπαγιάννη Μουσικόν Πεντηκοστάριον 2005 σ.434# Α γι οι του Θε ου πρε σβευ σ α τε υ π ερ η μων Ρ ο ην κ αι π α θ ος και το μην Α ρει ος ο π α ρα φ ρων τη γεν νη σει τ η θει α δ υσ σε βως ο α σε βη ης σ υν α π των τω τμη τι κω ω τ ων πα τε ρ ων ξι φ ει α πο τε μ νε ε ται αι Α γι οι του Θε ου πρε σβευ σ α τε υ π ερ η μων Ω ς πα λ αι θ ει. ος Α βρα αμ στρα τευ ο

με ν οι παν τ ες οι σε πτοι θε ε η γο ρ οι τους ε χ θρους σου α γα θε τ ους μα νι ω. ω δ εις τη ση δυ να στει α κρα ται ως α πω λε ε σα αν Δ ο ξα Πα τρι κ αι Υι ω κ αι α γι. ω Πνευ μα τι Τ ο πρω τ ον α θ ροι σ μα των σων κ ρο τη θεν ι ε ρε ω ν ο μο ου σι ον Σω τ ερ σε τ ω α ναρ χ ω Π α τ ρι και ποι η τη τ ου π αν τ ος γ εν νη θεν τ α ευ σε βως ε κη ρυ υ ξα αν Κ αι νυν και α ει κ αι ε ις τους αι ω ν ας τ ων αι

ω νων α μην Θεοτοκίον Ο υ σθε ν ει λο γ ος σε βρο των ου δε γ λωσ σα Π αρ θε νε ευ φη μειν σε ε α ξι ω ς εκ σου γαρ α νευ σπο ρας ο ζω ο δο τ ης Χ ρι σ τος σαρ κω θη ν αι π αν α γνε ηυ δο κ η σε ε εν Μετά την γ ωδή συναπτὴ μικρά Ἔτι καὶ ἔτι... Ἀντιλαβοῦ, σῶσον... Τῆς παναγίας, ἀχράντου... Ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεὸς ἡμῶν... Κύριε, ἐλέησον. Κύριε, ἐλέησον. Σοί, Κύριε. Ἀμήν. Κοντάκιον Τὴν ὑπὲρ ἡμῶν πληρώσας οἰκονομίαν, καὶ τὰ ἐπὶ γῆς ἑνώσας τοῖς οὐρανίοις, ἀνελήφθης ἐν δόξῃ, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, οὐδαμόθεν χωριζόμενος, ἀλλὰ μένων ἀδιάστατος, καὶ βοῶν τοῖς ἀγαπῶσί σε, Ἐγώ εἰμι μεθ ὑμῶν, καὶ οὐδεὶς καθ ὑμῶν. αὐτόμελον πρωτ.κων.παπαγιάννη Μουσικόν Πεντηκοστάριον 2005 σ.410# τ ην υ περ η μων πλη ρω σ ας οι κο νο μι ι. ι. ι

αν κ αι τα ε πι γης ε νω σ ας τ οις ου ρα νι ι οις α νε λη φθης εν δο ξη Χ ρι στε ο Θ ε ος η μ ων ου δα μο θ εν χ ω ρι ζο ο με νος α λ λα με νων α δι α α σ τα τος κ αι βο ων τοις α γ α πω σι σε ε γω ει μι μ εθ η μ ων κ αι ου δεις κ αθ. η μω ω ω ν Καθίσματα τῶν Πατέρων Ταχὺ προκατάλαβε Πρωτ. Κων. Παπαγιάννη Μουσικόν Πεντηκοστάριον 2005 σ.435# Φ ω στη ρες υ περ λ αμ προι της α λη θει ας Χ ρι σ του τω κο σ μω ε δει χ θη τε ε πι της γης α λ η θως π α τε ρ ες μ α κα ρι οι τη ξαν τ ες τ ας

αι ρε σ εις των δυσ φη μ ων γ λωσ σαλ γ ων σβε σαν τ ες τ ας φ λο γω δ εις των βλα σφη μων σ υγ χ υ σ εις δι ο ως ι ε ραρ χαι Χρι στου πρε σ βευ σ α τε σ ω θη ν αι η μ ας Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ Πρωτ. Κων. Παπαγιάννη Μουσικόν Πεντηκοστάριον 2005 σ.435# Δ ο ξα Πα τρι και Υι ω και Α γι ω Πνευ μ α τι Τ ων Νι κα ε ω ω ν η λαμ πρα πο. λις ση με ρον εκ πα σ ης γης π ρο ος ε αυ την σ υν ε κα λε σε τρι α κο σι ους δε κ α κ αι ο κ τω. αρ χι

ε ρεις κα τα τ ου λα λη σ αν τ ος βλα σφη μι αν Α ρει ου και κα τα σμι κρυ ν αν τ ος της Τρι α δ ος τ ον ε ε να Υι ον και Λο γ ον ον. τα του Θε ου ον κ α θε λο ο ον τες τ ην πι σ τιν ε κρα τυ ναν τῆς Ἀναλήψεως Κ αι αι νυν και α ει και εις τους αι ω νας των αι ω νων α μην Ο α νελ θω ω ν ει ε ις ου ρα νους με τ α δο ξ ης κ αι συγ κα θι ι σ α ας τ ω Πα τρι δε ξι ο θ εν ου ου δα μως κε χω ρι σ αι φι λ αν. θρω πε Χρι στε

Π νευ μα δε το α γι ον τοις σο φοις μ α θη ταις σ ου πεμ ψ ειν υ πο σχο με ν ος και η μων κ α τ αυ γ α α σ ας. τας δι α νοι ας δι δ ου φ ω τι σμον ως αν α παυ σ τως υ μνω μ εν σε Δε σ πο τα Κανών ἀναστάσιμος, ᾠδὴ δ ὁ εἱρμὸς «Χριστός μου δύναμις, Θεὸς καὶ Κύριος, ἡ σεπτὴ Ἐκκλησία θεοπρεπῶς, μέλπει ἀνακράζουσα, ἐκ διανοίας καθαρᾶς, ἐν Κυρίῳ ἑορτάζουσα». Δόξα τῇ ἁγίᾳ ἀναστάσει σου, Κύριε. Τὸ ξύλον ἤνθησε, Χριστὲ τῆς ὄντως ζωῆς, ὁ Σταυρὸς γὰρ ἐπάγη, καὶ ἀρδευθείς, αἵματι καὶ ὕδατι, ἐξ ἀκηράτου σου πλευρᾶς, τὴν ζωὴν ἡμῖν ἐβλάστησεν. Δόξα τῇ ἁγίᾳ ἀναστάσει σου, Κύριε. Οὐκ ἔτι ὄφις μοι ψευδῶς, τὴν θέωσιν ὑποβάλλει, Χριστὸς γὰρ ὁ θεουργός, τῆς ἀνθρώπων φύσεως, νῦν ἀκωλύτως τὴν τρίβον, τῆς ζωῆς μοι ἀνεπέτασεν. Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς. Ὡς ὄντως ἄφθεγκτα, καὶ ἀκατάληπτα, τὰ τῆς σῆς Θεοτόκε θεοπρεποῦς, πέφυκε κυήσεως, τοῖς ἐπὶ γῆς καὶ οὐρανοῦ, ἀειπάρθενε μυστήρια. Κανὼν α τῆς Ἀναλήψεως, ᾠδὴ δ

Εἰσακήκοα Κύριε Δόξα σοι ὁ Θεός ἡμῶν δόξα σοι. Ἀνελήφθης ἐν δόξῃ, ὁ τῶν ἀγγέλων βασιλεύς, τὸν Παράκλητον ἡμῖν ἐκ τοῦ Πατρὸς ἀποστεῖλαι, διὸ βοῶμεν, δόξα Χριστὲ τῇ Ἀναλήψει σου. Δόξα σοι ὁ Θεός ἡμῶν δόξα σοι. Ὡς ἀνῆλθεν ὁ Σωτήρ, πρὸς τὸν Πατέρα σὺν σαρκί, κατεπλάγησαν αὐτῷ, αἱ τῶν ἀγγέλων στρατιαί, καὶ ἐβόησαν, Δόξα Χριστὲ τῇ Ἀναλήψει σου. Δόξα σοι ὁ Θεός ἡμῶν δόξα σοι. Αἱ τῶν ἀγγέλων δυνάμεις, ταῖς ἀνωτέραις ἐβόων πύλας ἄρατε Χριστῷ, τῷ ἡμετέρῳ βασιλεῖ, ὃν ἀνυμνοῦμεν, ἅμα σὺν Πατρὶ καὶ τῷ Πνεύματι. Ὑπεραγία Θεοτόκε σῶσον ἡμᾶς Ἡ Παρθένος ἔτεκε, καὶ τὰ μητέρων οὐκ ἔγνω, ἀλλὰ Μήτηρ μὲν ἐστί, παρθένος δὲ διέμεινεν, ἣν ἀνυμνοῦντες, χαῖρε Θεοτόκε κραυγάζομεν. Κανών τῶν Πατέρων, ᾠδὴ δ Χριστός μου δύναμις Ἅγιοι τοῦ Θεοῦ πρεσβεύσατε ὑπὲρ ἡμῶν. Νοθεύσας Ἄρειος, φρενὶ ἀγνώμονι, τὴν ὀρθόδοξον πίστιν ταῖς πατρικαῖς, ψήφοις ἐξωστράκισται, τῆς Ἐκκλησίας σεσηπός, ὥσπερ μέλος ὁ δυσώνυμος. Ἅγιοι τοῦ Θεοῦ πρεσβεύσατε ὑπὲρ ἡμῶν. Ὑπὲρ σοῦ Δέσποτα, ἀγωνιζόμενος, ὁ χορὸς τῶν Πατέρων, σοῦ τοὺς ἐχθρούς, ἄγαν ἐτροπώσατο, καὶ συμφυῆ σὲ τῷ Πατρί, καὶ τῷ Πνεύματι ἐδόξασε. Δόξα Πατρί Μεσίτης γέγονας, Θεὸς καὶ ἄνθρωπος, τοῦ Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων, ὅθεν Χριστέ, δύο σὲ ταῖς φύσεσιν, ἕνα γνωρίζοντες Υἱόν, οἱ θεόφρονες ἐκήρυξαν.

Καὶ νῦν Θεοτοκίον Νεκρόν με ἔδειξε, φυτοῦ ἀπόγευσις, τῆς ζωῆς γὰρ τὸ ξύλον ἐκ σοῦ φανέν, Πάναγνε ἀνέστησε, καὶ παραδείσου τῆς τρυφῆς, κληρονόμον με κατέστησεν. Κανὼν ἀναστάσιμος, ᾠδὴ ε ὁ εἱρμὸς «Τῷ θείῳ φέγγει σου ἀγαθέ, τάς τῶν ὀρθριζόντων σοι ψυχάς, πόθῳ καταύγαυσον δέομαι, σὲ εἰδέναι Λόγε Θεοῦ, τὸν ὄντως Θεόν, ἐκ ζόφου τῶν πταισμάτων ἀνακαλούμενον». Δόξα τῇ ἁγίᾳ ἀναστάσει σου, Κύριε. Ὑποχωρεῖ μοι τὰ Χερουβίμ, νῦν, καὶ ἡ φλογίνη ῥομφαία, Δέσποτα, νῶτά μοι δίδωσι, σὲ ἰδόντα Λόγε Θεοῦ, τὸν ὄντως Θεόν, Λῃστῇ ὁδοποιήσαντα τὸν παράδεισον. Δόξα τῇ ἁγίᾳ ἀναστάσει σου, Κύριε. Οὐκέτι δέδοικα τὴν εἰς γῆν, δέσποτα Χριστέ, ὑποστροφήν, σὺ γὰρ ἐκ γῆς με ἀνήγαγες, ἐπιλελησμένον, δι εὐσπλαγχνίαν πολλήν, πρὸς ὕψος ἀφθαρσίας τῇ Ἀναστάσει σου. Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς. Τοὺς Θεοτόκον σε ἐκ ψυχῆς, Δέσποινα τοῦ κόσμου ἀγαθή, ὁμολογοῦντας διάσωσον, σὲ γὰρ προστασίαν ἀκαταμάχητον, κεκτήμεθα τὴν ὄντως Θεογεννήτριαν. Κανὼν α τῆς Ἀναλήψεως, ᾠδὴ ε Ὀρθρίζοντες βοῶμέν σοι Δόξα σοι ὁ Θεός ἡμῶν δόξα σοι. Πληρώσας εὐφροσύνης τὰ σύμπαντα ἐλεῆμον, ταῖς ἄνω δυνάμεσι, μετὰ σαρκὸς ἐπεδήμησας.

Δόξα σοι ὁ Θεός ἡμῶν δόξα σοι. Ἀγγέλων αἱ δυνάμεις, αἰρόμενον σὲ ἰδοῦσαι, τὰς πύλας, ἐκραύγαζον, τῷ βασιλεῖ ἡμῶν ἄρατε. Δόξα σοι ὁ Θεός ἡμῶν δόξα σοι. Ἀπόστολοι ἰδόντες ὑψούμενον, τὸν Σωτῆρα, ἐν τρόμῳ ἐκραύγαζον τῷ βασιλεῖ ἡμῶν δόξα σοι. Ὑπεραγία Θεοτόκε σῶσον ἡμᾶς Παρθένον μετὰ τόκον ὑμνοῦμέν σε, Θεοτόκε, σὺ γὰρ τὸν Θεὸν Λόγον, σαρκὶ τῷ κόσμῳ ἐκύησας. Κανών τῶν Πατέρων, ᾠδὴ ε Τῷ θείῳ φέγγει σου Ἅγιοι τοῦ Θεοῦ πρεσβεύσατε ὑπὲρ ἡμῶν. Ὡραῖοι πόδες ὡς ἀληθῶς, σὲ τῶν κηρυττόντων τὴν εἰρήνην, τὴν πάντα νοῦν ὑπερέχουσαν, πάντων τῶν Ἀγγέλων, καὶ τῶν ἀνθρώπων Χριστέ, καὶ πλήθει τῆς εἰρήνης κόσμον συνάπτουσαν. Ἅγιοι τοῦ Θεοῦ πρεσβεύσατε ὑπὲρ ἡμῶν. Σοφίαν δύναμιν τοῦ Πατρός, Λόγον ἐνυπόστατον Χριστέ, σὲ συνελθόντες ἐκήρυξαν, οἱ τῆς παναγίας ἱερωσύνης σεπτῶς, τῷ νόμῳ σφραγισθέντες θεῖοι Διδάσκαλοι. Δόξα Πατρὶ Ὑδάτων νάματα καθαρά, τῆς διδασκαλίας τοῦ Χριστοῦ, τὴν Ἐκκλησίαν ποτίσαντες, ἐπὶ τῶν ὑδάτων της ἀναπαύσεως νῦν, τρυφᾶτε δι αἰῶνος ἀγαλλιώμενοι. Καὶ νῦν Θεοτοκίον Λυχνίαν πάναγνε φαεινήν, πᾶσιν ἀπαυγάζουσαν Χριστόν, δικαιοσύνης τὸν ἥλιον, σὲ εἰδότες, μόνη Θεογεννῆτορ ἁγνή, τὴν σὴν νῦν προστασίαν ἐπικαλούμεθα. Κανὼν ἀναστάσιμος, ᾠδὴ ς

ὁ εἱρμὸς «Τοῦ βίου τὴν θάλασσαν, ὑψουμένην καθορῶν, τῶν πειρασμῶν τῷ κλύδωνι, τῷ εὐδίῳ λιμένι σου προσδραμών, βοῶ σοι ἀνάγαγε, ἐκ φθορᾶς τὴν ζωήν μου, πολυέλεε». Δόξα τῇ ἁγίᾳ ἀναστάσει σου, Κύριε. Σταυρούμενος Δέσποτα, τοῖς μὲν ἥλοις τὴν ἀράν, τὴν καθ ἡμῶν ἐξήλειψας, τῇ δὲ λόγχῃ νυττόμενος τὴν πλευράν, Ἀδὰμ τὸ χειρόγραφον, διαῤῥήξας, τὸν κόσμον ἠλευθέρωσας. Δόξα τῇ ἁγίᾳ ἀναστάσει σου, Κύριε. Ἀδὰμ κατενήνεκται, δι ἀπάτης πτερνισθείς, πρὸς τὸ τοῦ ᾍδου βάραθρον, ἀλλ ὁ φύσει Θεός τε καὶ συμπαθής, κατῆλθες πρὸς ἔρευναν, καὶ ἐπ ὤμων βαστάσας συνανέστησας. Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς. Ἡ πάναγνος Δέσποινα, ἡ τεκοῦσα τοῖς βροτὸν κυβερνήτην Κύριον, τῶν παθῶν μου τὸν ἄστατον καὶ δεινόν, κατεύνασον τάραχον, καὶ γαλήνην παράσχου τῇ καρδίᾳ μου. Κανὼν α τῆς Ἀναλήψεως, ᾠδὴ s Ἐκύκλωσέ με ἄβυσσος Δόξα σοι ὁ Θεός ἡμῶν δόξα σοι. Ἐσκίρτησαν ἀπόστολοι, ὁρῶντες μετάρσιον σήμερον, τὸν κτίστην αἰρόμενον ἐλπίδι τοῦ Πνεύματος, καὶ φόβῳ ἔκραζον, δόξα τῇ ἀνόδῳ σου. Δόξα σοι ὁ Θεός ἡμῶν δόξα σοι. Ἐπέστησαν οἱ ἄγγελοι, βοῶντες Χριστέ, τοῖς Μαθηταῖς σου ὃν τρόπον κατείδετε, Χριστὸν ἀνερχόμενον, σαρκὶ ἐλεύσεται, δίκαιος πάντων κριτής. Δόξα σοι ὁ Θεός ἡμῶν δόξα σοι. Ὡς εἶδόν σε Σωτὴρ ἡμῶν, δυνάμεις αἱ οὐράνιαι, εἰς ὕψος αἰρόμενον σύσσωμον,

ἐκραύγαζον λέγουσαι, μεγάλη Δέσποτα ἡ φιλανθρωπία σου. Ὑπεραγία Θεοτόκε σῶσον ἡμᾶς Βάτον σε ἀκατάφλεκτον, καὶ ὄρος καὶ κλίμακα ἔμψυχον, καὶ πύλην οὐράνιον, ἀξίως δοξάζομεν, Μαρία ἔνδοξε, ὀρθοδόξων καύχημα. Κανών τῶν Πατέρων, ᾠδὴ ς Τοῦ βίου τὴν θάλασσαν Ἅγιοι τοῦ Θεοῦ πρεσβεύσατε ὑπὲρ ἡμῶν. Παθεῖν οὐ δεδύνηται, ζιζανίων ὁ σπορεύς, τὸ τῆς προνοίας ἄφατον, τῆς μανίας ἐπώνυμος ὁ κληθείς, Ἰούδαν ζηλώσας γάρ, ὡς ἐκεῖνος ἐῤῥάγη ὁ παμπόνηρος. Ἅγιοι τοῦ Θεοῦ πρεσβεύσατε ὑπὲρ ἡμῶν. Ὁ θεῖος κατάλογος, τῶν πατέρων ὁ σεπτός, μονογενὲς ἀπαύγασμα, τῆς οὐσίας ἐκλάμψαν τῆς πατρικῆς, κηρύττει σε Δέσποτα, καὶ πρὸ πάντων γεννηθέντα Υἱόν. Δόξα Πατρί Γαστὴρ διαῤῥήγνυται, κατὰ λόγον ἡ πηγή, τὴν θολερὰν καὶ ἄποτον, αἱρέσεων πηγάσασα δυσσεβῶν, ἀρότρῳ δεήσεως, ἱερέων ἐνθέων προμηθέστατα. Καὶ νῦν Θεοτοκίον Ὁ μέγας προέγραψεν, ἐν προφήταις Μωϋσῆς, σὲ κιβωτὸν καὶ τράπεζαν, καὶ λυχνίαν, καὶ στάμνον συμβολικῶς, σημαίνων τὴν σάρκωσιν, τὴν ἐκ σοῦ τοῦ Ὑψίστου Μητροπάρθενε. Μετά την ς ωδή συναπτὴ μικρά Ἔτι καὶ ἔτι... Ἀντιλαβοῦ, σῶσον... Τῆς παναγίας, ἀχράντου... Σὺ γὰρ εἶ ὁ βασιλεὺς... Κύριε, ἐλέησον. Κύριε, ἐλέησον. Σοί, Κύριε. Ἀμήν. Κοντάκιον

Τῶν Ἀποστόλων τὸ κήρυγμα, καὶ τῶν Πατέρων τὰ δόγματα, τῇ Ἐκκλησίᾳ μίαν τὴν πίστιν ἐκράτυνεν, ἣ καὶ χιτῶνα φοροῦσα τῆς ἀληθείας, τὸν ὑφαντὸν ἐκ τῆς ἄνω θεολογίας, ὀρθοτομεῖ καὶ δοξάζει, τῆς εὐσεβείας τὸ μέγα μυστήριον. Ιωάννης Καστρινάκης Αυτόμελα 2009 σ.184# Τ ων Α πο στο λ ων το κη ρυ γμα κ αι των Πα τε ρ ων τ α δο γμα τα τ η εκ κλη σι α μι αν τ ην πι σ τιν ε ε τόμ κρα τυ υ νεν η κ αι χι τω να φο ρου σ α τ ης α λη θει ας τον υ φαν τον εκ της α ν ω θε ο. λο ο γι ι ι ας ορ θο το μει και δο ξα ζ ει τ ης ευ σε βει ας το με ε γ α μ υ στη ρι ο ο ο ον Οἶκος Ἐν ὑψηλῷ κηρύγματι τῆς τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησίας, ἀκούσωμεν βοώσης, ὁ διψῶν, ἐρχέσθω καὶ πινέτω, ὁ κρατήρ, ὃν φέρω, κρατὴρ ἐστι τῆς σοφίας, τούτου τὸ πόμα ἀληθείας λόγῳ κεκέρακα, ὕδωρ οὐ προχέων ἀντιλογίας, ἀλλ ὁμολογίας,

ἧς πίνων ὁ νῦν Ἰσραήλ, Θεὸν ὁρᾷ φθεγγόμενον, ἴδετε, ἴδετε, ὅτι αὐτὸς ἐγὼ εἰμι, καὶ οὐκ ἠλλοίωμαι, ἐγὼ Θεὸς πρῶτος, ἐγὼ καὶ μετὰ ταῦτα, καὶ πλὴν ἐμοῦ ἄλλος οὐκ ἔστιν ὅλως Ἐντεῦθεν οἱ μετέχοντες πλησθήσονται, καὶ αἰνέσουσι, τῆς εὐσεβείας τὸ μέγα μυστήριον. Συναξάριον Τὴ θ τοῦ αὐτοῦ μηνός, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Κυρίλλου, ἀρχιεπισκόπου Ἀλεξανδρείας. στίχοι Κύριλλον ὑμνῶ τοῦ Κυρίου μου φίλον, Καὶ Κυρίας πρόμαχον ἀειπαρθένου. Εὕρατο τυμβοχοὴν ἔνατον Κύριλλος ἐς ἦμαρ. Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Κυριακῇ ἑβδόμῃ ἀπὸ τοῦ Πάσχα, τὴν ἐν Νικαίᾳ πρώτην Οἰκουμενικὴν Σύνοδον ἑορτάζομεν, τῶν τριακοσίων δέκα καὶ ὀκτὼ θεοφόρων Πατέρων. στίχοι Πόλου νοητοῦ ἀστέρες σελασφόροι. Ἀκτῖσιν ὑμῶν φωτίσατε μοι φρένας. κατὰ Ἀρείου Ξένον τὸν Υἱὸν Πατρὸς οὐσίας λέγων, Ἄρειος, ἤτω τῆς Θεοῦ δόξης ξένος. Ταῖς τῶν ἁγίων τριακοσίων δέκα καὶ ὀκτὼ θεοφόρων Πατέρων πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν. Καταβασίαι τῆς Πεντηκοστῆς ἰαμβικαί Καταβασίαι Πεντηκοστῆς ᾠδὴ α. Ἰωάννου Πρωτοψάλτου Εἰρμολόγιον 1903 σ.420# Θ ει ω κ α λυ φθει ε ις ο β ρα δυ υ γ λωσ σος γνο φ ω

ερ ρη το ρ ευ σε τον θε ο ο γρα φον νο ο μ ον ι λυν. γαρ εκ τι να α ξας ομ μα τος νο. ο ου ο ρα τ ον ο ον. τα και μυ ει ται Πνευ μ α. τος γνω σ ιν.γ ε ραι αι ρων εν θε ε ο ις τ οις α σ μα σ ιν ᾠδὴ γ Ε ρ ρη ξε γα σ τρος η τε κνω με νης πε δ ας υ β ριν τε δ υσ κα θε κ τον ευ τε κ νου με ε ν ης μο. νη προσ ευ χη της προ φη τι δος πα α λ αι Αν νης φε ρου ου σης Π νευ μ α συν τε τ ριμ με ε ν ον π ρος τον δυ να α στην α χορός κ αι Θε ον τ ων γνω σε ω ν ᾠδὴ δ Α ν αξ α να α κτων οι ος εξ οι ου μο ο ν ος Λο

γ ος π ρο ελ θων Πα τρος εξ α ν αι τι ι ου ι σο σθε νες σου Πνε ευ μ α τ οις Α πο στο ο λ οις νη μερ τες ε ξε π εμ ψ ας ως ευ ερ γε ε τ ης α δ ου σι δο ξα τ ω κρα τ ει σ ου Κυ ρι ε ᾠδὴ ε Λ υ τη η ρι ον κα θ αρ σ ιν αμ πλα κη μα α τ ων πυ ρι ι π νο ον δε ξα σ θε Πνευ μα τος δρο ο σ ον ω τε ε κνα φω το μ ορ φ α. της Εκ κλη σι ι ας νυν εκ Σι ω ω ν γ αρ ε ξε λ η η λυ θε νο ο μ ος η γ λωσ σο πυρ σο μ ορ φος Π νευ μ α. τος χα α ρ ις ᾠδὴ ς Ι λα σμος η μ ιν Χρι στε κ αι σ ω τ η ρι ι α ο δε σπο

της ε λ αμ ψ ας εκ της Π αρ θε ε ν ου ιν ω ς προ φη τ ην θη ρος. εκ θα λατ τι ι ου στερ νων Ι ω να αν τ ης φ θο ρα ας δι αρ πα α σ ης ο. λον τον Α δαμ π αγ γε νη π ε. πτω κο ο τ α ᾠδὴ ζ Σ υμ φω ν ον ε θρο η σ εν ορ γα νων με ε λ ος σε β ειν το χ ρυ σο τ ευ κ τον α ψυ χον βρε ε τ ας η του Πα ρα κλη του δε φ ω σφο ρος χα α ρ ις σε βα σμι α α. ζει του βο αν Τρι ας μ ο ο νη ι σο σθε νης α ν αρ χ ος ευ λο γη τος ει ᾠδὴ η Α ι νου μεν ευ λο γου μ εν και προ σκυ νου ο υ μεν

τον Κυ ρι ον Λ υ ει τ α δε σμα. α κ αι δ ρο σι ι ζει την φλο ο γ α ο τρισ σο φεγ γης της θε αρ χι ας τυ υ π ος υ μ νου σι παι αι δες ευ λο γ ει ει δε τον μο ο ν ον Σω τη η. ρα και π αν τουρ γον ω ς ευ ερ γε ε τ ην. η δη μι ουρ γη θει σα συμ π α. σα κτι ι σι ι ι ι ις Τὴν Θεοτόκον καὶ μητέρα τοῦ φωτός, ἐν ὕμνοις τιμῶντες μεγαλύνομεν.. πρωτ.κων.παπαγιάννη Μουσικόν Τριώδιον Β' 2003 σ.26# Μ ε γα λυ νει η ψυ χη μου τον Κυ ρι ον κ αι η γαλ λι α σε το πνευ μ α μ ου ε πι τω Θε ω ω τω σω τη ρι μ ου

Τ ην τι μι ω τε ραν των Χε. ρου βιμ και εν δο ξο τε ραν α συγ κρι τ ως τ ων Σ ε ρα φιμ την α δι α φθο ρ ως Θε. ον Λο ο γ ον τε κου σ αν την ον τως Θ ε ο το κον σε με γ α λυ νο μ εν Ο τι ε πε βλε ψεν ε πι την τα πει ν ω σ ιν τ ης δου λης αυ του ι δου γ αρ α πο του νυν μα κ α ρι ου σι με πα σ αι αι γ ε νε αι Τ ην τι μι ω τε ραν των Χε. ρου βιμ και εν δο ξο τε ραν α συγ κρι τ ως τ ων Σ ε ρα φιμ την α δι α φθο ρ ως Θε. ον Λο ο γ ον τε κου σ αν την ον τως Θ ε ο

το κον σε με γ α λυ νο μ εν Ο τι ε ποι η σε μοι με γα λει α ο δυ να τος και α γι ον το ο νο μ α αυ του και το ε λε ος αυ του ε ις γε νε αν κ αι γ ε νε αν. τοις φο βου με ν οις αυ τ ον Τ ην τι μι ω τε ραν των Χε. ρου βιμ και εν δο ξο τε. ραν α συγ κρι τ ως τ ων Σ ε ρα φιμ την α δι α φθο ο ρ ως Θε ον Λο ο γ ον τε κου σαν την ον τως Θε ο το κον σε ε με γ α λυ νο μ εν Ε ποι η σε κρα τος εν βρα χι ο νι αυ

του δι ε σκορ πι σ εν υ περ η φα νους δι α νοι α κ αρ δι ας αυ τ ων Τ ην τι μι ω τε ραν των Χε. ρου βιμ και εν δο ξο τε. ραν α συγ κρι τ ως τ ων Σ ε ρα φιμ την α δι α φθο ο ρ ως Θε ον Λο ο γ ον τε κου σαν την ον τως Θε ο το κον σε ε με γ α λυ νο μ εν Κ α θει λε δυ να στας α πο θρο ν ων και υ υ ψ ω σε τ α πει νους πει νων τας εν ε π λη σ εν α γα θνω και πλου τουν τ ας εξ α πε σ τει λε κε νους Τ ην τι μι ω τε ρ αν τ ων Χ ε ρου βιμ και εν δο ξο

τε ρ αν α συγ κρι τ ως τ ων Σ ε ρα φιμ την α δι α φθο ρ ως Θε ο ον Λο γον τε κου σαν την ον. τως Θε ο το κον σε ε με γ α λυ νο μ εν Α ν τε λα βε το Ισ ρα ηλ παι δος αυ του μνη θη ν αι ε λε ους κα θως ε λα λ η σε προς τους π α τε ρας η μων τ ω Α βρα αμ και τω σπερ μ α τι αυ του ε ω ς. αι ω ν ος Τ ην τι μι ω τε ρ αν τ ων Χ ε ρου βιμ και εν δο ξο τε ρ αν α συγ κρι τ ως τ ων Σ ε ρα φιμ την α δι α φθο ρ ως Θε ο ον Λο γον τε κου σαν την ον. τως Θε ο

το κον σε ε με γ α λυ νο μ εν ὁ εἱρμὸς τῆς θ ᾠδῆς καταβασία. Ἰωάννου Πρωτοψάλτου Εἰρμολόγιον 1903 σ.430# Χ αι ροις α ν ασ σ α. α μ η τ ρο π α αρ θε νον κλε ε ος α π αν γ αρ ευ δι νη τ ον ευ λα λον στο μ α. ρη τρε ευ ον ου σθε ν ει σε μελ πειν α ξι ι ω ς ι λιγ γι α δε νους α π ας σου τον το ο κ ον νο ε ιν ο θ εν σε σ υμ φω ν ως δο ξα ζο με ε ε ε εν Συναπτὴ μικρά Ἔτι καὶ ἔτι... Ἀντιλαβοῦ, σῶσον... Τῆς παναγίας, ἀχράντου... Ὅτι σὲ αἰνοῦσι... Κύριε, ἐλέησον. Κύριε, ἐλέησον. Σοί, Κύριε. Ἀμήν. Ἐξαποστειλάρια Πέτρου Ἐφεσίου + π.κ.παπαγιάννη Χρύσανθου Θεοδοσόπουλου

Πέτρου Εφεσίου Αναστασιματάριον 1820 σ.237# Α γι ος Κυ ρι ος ο ο Θ ε ο ος η μ ων (δις) Α γι ος Κυ ρι ος ο ο Θ ε ο ος η μων υ ψου τε Κυ ρι ον τον Θε ον η μων και προσ κυ νει τε τω υ πο π ο δι ω των π ο δω ω ν αυ τ ου β χορός ο τι α α γι ο ος ε σ τι ἀναστάσιμον Αναστασιματάριον Πέτρου Εφεσίου 1820 σ.256* T ι βε ρι α α δ ος θα α λ ασ σα σ υν παι σι Ζε ε βε δ αι αι ου Να θα να η η λ τ ω Πε ε τ ρω τε σ υν δυ σιν α α λ λ οις π α α λαι και Θω μαν

ει χε ε π ρος α α γραν οι Χρι στου τη η π ροσ τ α α ξει εν δε ξι οι ο ις χ α λα α σ αν τ ες πλη θος ειλ κο ον ι χ θυ υ ω ν. ον Πε τρος γνου ου ους π ρος αυ τον εν η χε το οι ο ις το τ ρι ι τον φα νεις και α αρ τ ον ε ε δ ει ξε κ αι ι χθυν ε ε π αν θ ρα α κων τῶν Πατέρων Πρωτ. Κων. Παπαγιάννη Μουσικόν Πεντηκοστάριον 2005 σ.439# Π α τε ρ ων θει ει ω ν ση η με ρον την μνη μ ην ε ε ορ τ α α ζ ον τ ες ταις πα ρα κλη σε ε σι του ου ου των δε ο με θα πα αν οι κ τι ιρ

μον πα σ ης βλα β η ης αι ρε ε σε ων ρυ σ αι λ α ο ον σ ου Κ υ υ ρι ε και παν τ ας κα α τ α ξι ι ω σ ον Πα τε ρα Λο γ ο ον δο ξα α ζειν και το παν α γι ι ον Π νε ευ μ α α τῆς Ἀναλήψεως Πρωτ. Κων. Παπαγιάννη Μουσικόν Πεντηκοστάριον 2005 σ.405# Τ ων μα θη των ο ρων των σε α α νε λ η η φ θης Χρι στε. προς τον Πα τε ρα συν ε ε δ ρι α α ζων αγ γε λ οι προ τρε χ ον τ ες ε κρα αυ α ζ ον α ρα τε πυ υ λ ας α α ρα τε ο βα σι λευς γ α αρ α νη ηλ θε π ρος την αρ χι φω ω τ ον δο ο ξα αν

α μ σ Αἶνοι σ τ Αναστασιματάριον Ιωάννου Πρωτοψάλτου 1905 σ.298# Π α α α α πνο ο η αι νε σα α ω ω ω τον Κυ. υ ρι ι ι ι ον αι νει τε τον Κυ ρι ον εκ τω ω.ω ν ου ου. ρα α α νων αι νει τε αυ τον ε. ε εν τοι οι ο ις υ υ ψι ι. ι στοις σοι πρε πει υ υ νος τ ω ω ω Θ ε ε ε ε ω Α ι αι νει ει ει τε α αυ το ον πα α αν τε ες οι α γ γε λοι οι. α α αυ του αι νει ει ει ει τε. ε ε α αυ τον πα αι αι δυ να α. α μει ε ις. α α αυ του σοι πρε πει υ υ μ νος τ ω ω ω Θ ε ε

ε ε ω στιχηρά αναστάσιμα Θεοφάνους Βατοπαιδινού* Α ι νει τε αυ τον η λι ος κ αι σε λη νη αι νει τε αυ τ ον παν τ α τ α α στρα κ αι το φ ως Α ι νει τε αυ τον οι ου ρα ν οι τ ων ου ρα νων κ αι το υ. υ δ ωρ το υ περ α ν ω τ ων ου ρα νων αι νε σα τ ω σ αν. το ο νο μα Κ υ ρι ι ου Ο τι αυ τος ει π ε κ αι ε γε νη θη σ αν αυ τος ε νε τει λ α το κ αι ε κτι σ θη σ αν Ε στη σεν αυ τα ε ις τ ον αι ω ω να και εις τον

αι ω να τ ου αι ω ω νο ος προ σ τα. γμα ε θε το κ αι ου π α ρε λευ σε τ αι Α ι νει τε τ ον Κυ ρι ον εκ της γης δρα κ ον τ ες. και πα σαι α β υσ σ οι Π υ υρ χ α λ α ζα χι ω ων κρυ σ ταλ λο ος πνευ μα κ α. ται γι ι δ ος τ α ποι ουν τ α. τον λο γ ον αυ τ ου Τ α ο. ο ρη κ αι π αν τ ες οι βου νοι ξυ λα κ αρ π ο φο ο ρα και πα σαι κε δροι Τ α θη ρι α και παν τ α τ α κτη νη ερ πε τα κ αι π ε τ ει να πτε ρω τα