Επικοινωνία:

Σπύρος Ζυγούρης Καθηγητής Πληροφορικής Επικοινωνία: spzygouris@gmail.com

Πως ορίζεται ο τμηματικός προγραμματισμός; Πρόγραμμα Εντολή 1 Εντολή 2 Εντολή 3 Εντολή 4 Εντολή 5 Εντολή 2 Εντολή 3 Εντολή 4 Εντολή 6 Εντολή 2 Εντολή 3 Εντολή 4 Εντολή 7 Τέλος Τμηματικός Προγραμματισμός Modularization Τμήμα A Εντολή 2 Εντολή 3 Εντολή 4 Τέλος Τμήμα A Πρόγραμμα Εντολή 1 κάλεσε Τμήμα a Εντολή 5 κάλεσε Τμήμα a Εντολή 6 κάλεσε Τμήμα a Εντολή 7 Τέλος

Πως ορίζεται ο τμηματικός προγραμματισμός; Τμηματικός προγραμματισμός ονομάζεται η τεχνική σχεδίασης και ανάπτυξης προγραμμάτων ως ένα σύνολο από απλούστερα τμήματα κώδικα. ηλαδή στο τμηματικό προγραμματισμό τα προγράμματα αποτελούνται από ένα σύνολο τμημάτων τα οποία επιλύουν τα επιμέρους υποπροβλήματα του αρχικού προβλήματος. Πρόβλημα Υποπρόβλημα 1 Υποπρόβλημα 2 Υποπρόβλημα Ν Τι είναι τα υποπρογράμματα; Να δοθεί σχετικό παράδειγμα. Στον τμηματικό προγραμματισμό κάθε τμήμα που επιτελεί ένα αυτόνομο έργο και έχει γραφεί χωριστά από το υπόλοιπο πρόγραμμα, ονομάζεται υποπρόγραμμα. Για παράδειγμα ας υποθέσουμε ότι θέλουμε να επιλύσουμε το ακόλουθο πρόβλημα : Ένας καθηγητής επιθυμεί να φτιάξει πρόγραμμα το οποίο θα διαβάζει τους βαθμούς ενός μαθητή στα μαθήματα κατεύθυνσης και θα υπολογίζει το μέσο όρο τους. Το πρόβλημα μπορεί να αντιμετωπισθεί πιο εύκολα, αν αναλύσουμε στα εξής τμήματα: Εισαγωγή βαθμών Υπολογισμός μέσου όρου Εμφάνιση αποτελέσματος Καθένα από αυτά τα τμήματα μπορεί να υλοποιηθεί ως ένα υποπρόγραμμα.

Υπάρχει συγκεκριμένη μεθοδολογία για το χωρισμό ενός προγράμματος σε υποπρόγραμμα; Ο χωρισμός ενός προγράμματος σε υποπρογράμματα, προϋποθέτει την ανάλυση του αρχικού προβλήματος σε υποπροβλήματα τα οποία μπορούν να αντιμετωπισθούν εύκολα και ανεξάρτητα το ένα από το άλλο. Η ανάλυση αυτή δεν είναι πάντα εύκολη και δεν υπάρχουν καθορισμένα βήματα που πρέπει να γίνουν. Η δυσκολία αυξάνεται όσο πιο μεγάλο και πιο σύνθετο είναι το πρόβλημα.

Ποιες ιδιότητες πρέπει να διακρίνουν τα υποπρογράμματα; Κάθε υποπρόγραμμα πρέπει να έχει τις εξής ιδιότητες: 1. Πρέπει να έχει μία είσοδο και μία έξοδο, και να ενεργοποιείται με την είσοδο σε αυτό. Κατόπιν εκτελεί ορισμένες ενέργειες είσοδο υποπρόγραμμα έξοδο

Ποιες ιδιότητες πρέπει να διακρίνουν τα υποπρογράμματα; Κάθε υποπρόγραμμα πρέπει να έχει τις εξής ιδιότητες: 1. Πρέπει να έχει μία είσοδο και μία έξοδο, και να ενεργοποιείται με την είσοδο σε αυτό. Κατόπιν εκτελεί ορισμένες ενέργειες και απενεργοποιείται με την έξοδο από αυτό. είσοδο υποπρόγραμμα έξοδο

Ποιες ιδιότητες πρέπει να διακρίνουν τα υποπρογράμματα; Κάθε υποπρόγραμμα πρέπει να έχει τις εξής ιδιότητες: 1. Πρέπει να έχει μία είσοδο και μία έξοδο, και να ενεργοποιείται με την είσοδο σε αυτό. Κατόπιν εκτελεί ορισμένες ενέργειες και απενεργοποιείται με την έξοδο από αυτό. είσοδο 2. Πρέπει να είναι ανεξάρτητο από τα άλλα. ηλ κάθε υποπρόγραμμα μπορεί να σχεδιαστεί, να αναπτυχθεί και να συντηρηθεί αυτόνομα χωρίς να επηρεαστούν από άλλα υποπρογράμματα. 3. Πρέπει να μην είναι πολύ μεγάλο ώστε να είναι εύκολα κατανοητό και να μπορεί να ελέγχεται. Γενικά κάθε υποπρόγραμμα πρέπει να εκτελεί μόνο μία λειτουργία. Αν εκτελεί περισσότερες λειτουργίες, τότε συνήθως διασπάται σε μικρότερα υποπρογράμματα. υποπρόγραμμα έξοδο

Ποια τα πλεονεκτήματα του τμηματικού προγραμματισμού; Ο χωρισμός ενός σύνθετου προγράμματος σε υποπρογράμματα, έχει τα εξής πλεονεκτήματα: 1. ιευκολύνει την ανάπτυξη του αλγορίθμου και του αντίστοιχου προγράμματος. Η επίλυση προέρχεται από την επίλυση των απλών υποπροβλημάτων και όχι απευθείας από την αντιμετώπιση του συνολικού προβλήματος. 2. ιευκολύνει την κατανόηση και την διόρθωση του προγράμματος. Ο χωρισμός ενός προγράμματος σε μικρότερα αυτοτελή τμήματα επιτρέπει τη γρήγορη διόρθωση οποιουδήποτε τμήματος, χωρίς οι αλλαγές αυτές να επηρεάσουν όλο το υπόλοιπο πρόγραμμα. Επίσης διευκολύνει την ανάγνωση και κατανόηση του τρόπου που λειτουργεί το πρόγραμμα.

Ποια τα πλεονεκτήματα του τμηματικού προγραμματισμού; 3. Απαιτεί λιγότερο χρόνο και προσπάθεια στη συγγραφή του προγράμματος, μειώνοντας συγχρόνως τα λάθη του. Το ίδιο το υποπρόγραμμα μπορεί να χρησιμοποιείται σε πολλά σημεία ενός προγράμματος όπου χρειάζεται. Με αυτό τον τρόπο μειώνεται το μέγεθος του προγράμματος, ο χρόνος που απαιτείται για τη συγγραφή του και οι πιθανότητες λάθους, ενώ ταυτόχρονα γίνεται πιο κατανοητό. 4. Επεκτείνει τις δυνατότητες των γλωσσών προγραμματισμού. Ένα υποπρόγραμμα μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σε άλλα προγράμματα. Από τη στιγμή που έχει δημιουργηθεί, η χρήση του δε διαφέρει από τη χρήση των ενσωματωμένων συναρτήσεων που παρέχει η γλώσσα προγραμματισμού. Αν κάποια λειτουργία που δεν υποστηρίζεται απ ευθείας από τη γλώσσα χρειάζεται συχνά, πχ η εύρεση του μικρότερου δύο αριθμών, τότε μπορεί να γραφεί το αντίστοιχο υποπρόγραμμα και να χρησιμοποιείται όταν χρειάζεται. Η συγγραφή πολλών υποπρογραμμάτων και η δημιουργία βιβλιοθηκών με αυτά ουσιαστικά επεκτείνουν την ίδια τη γλώσσα προγραμματισμού.

Πως ενεργοποιούνται τα υποπρογράμματα από κάποιο άλλο πρόγραμμα; Τα υποπρογράμματα ενεργοποιούνται για να εκτελέσουν συγκεκριμένες λειτουργίες. Κάθε υποπρόγραμμα για να ενεργοποιηθεί καλείται, από το αρχικό (κύριο) πρόγραμμα ή κάποιο άλλο υποπρόγραμμα. Συνήθως ένα υποπρόγραμμα δέχεται τιμές από το τμήμα προγράμματος που το καλεί και μετά την εκτέλεση του, επιστρέφει στο πρόγραμμα νέες τιμές ως αποτελέσματα. Οι τιμές αυτές καλούνται παράμετροι. Οι παράμετροι είναι σαν τις κοινές μεταβλητές ενός προγράμματος, με τη διαφορά ότι χρησιμοποιούνται για να παίρνουν τιμές στα υποπρογράμματα και να επιστρέφουν στο πρόγραμμα τα αποτελέσματα.

Ποιες κατηγορίες υποπρογραμμάτων υπάρχουν και ποιες οι διαφορές τους; Το είδος κάθε υποπρογράμματος καθορίζεται από το είδος της λειτουργίας που επιτελεί. Υπάρχουν δύο κατηγορίες υποπρογραμμάτων: 1. Οι διαδικασίες και 2. Οι συναρτήσεις.

Ποιες κατηγορίες υποπρογραμμάτων υπάρχουν και ποιες οι διαφορές τους; Η συνάρτηση είναι ένας τύπος υποπρογράμματος που υπολογίζει και επιστρέφει μόνο μία τιμή με το όνομα της (όπως οι μαθηματικές συναρτήσεις ). Οι διαδικασίες είναι ένας τύπος υποπρογράμματος που μπορεί να εκτελεί όλες τις λειτουργίες όπως ένα πρόγραμμα. ηλ να διαβάζει τιμές, να επιστρέφει πολλές τιμές ως αποτελέσματα και να παράγει μηνύματα. Τοποθετούνται μετά το τέλος του κυρίου προγράμματος και καλούνται στα σημεία που χρειάζονται.

Ποιες κατηγορίες υποπρογραμμάτων υπάρχουν και ποιες οι διαφορές τους; Χαρακτηριστικά Συναρτήσεων Υπολογίζουν μόνο μία τιμή, Αριθμητική Χαρακτήρα,ή Λογική Και μόνο αυτήν επιστρέφουν στο υποπρόγραμμα που την κάλεσε. Μοιάζουν με τις συναρτήσεις των μαθηματικών και μεταφέρουν το αποτέλεσμα τους στο πρόγραμμα που τις κάλεσε με το όνομα τους. Απλά δηλ με τη χρήση του ονόματος και όχι με παραμέτρους. Εκτελούνται απλά με την εμφάνιση του ονόματος τους σε οποιαδήποτε έκφραση. Χαρακτηριστικά ιαδικασιών Εκτελούν οποιαδήποτε λειτουργία, πχ Εισάγουν δεδομένα Εκτελούν υπολογισμούς, Μεταβάλουν τις τιμές των μεταβλητών, Τυπώνουν τα αποτελέσματα κτλ Μεταφέρουν τα αποτελέσματα τους στα άλλα υποπρογράμματα με τη χρήση παραμέτρων. Για να ενεργοποιηθούν οι διαδικασίες χρησιμοποιείται η ειδική εντολή ΚΑΛΕΣΕ και το όνομα της διαδικασίας.

Πως γίνεται ο ορισμός μιας συνάρτησης; Να δοθούν σχετικά.. παραδείγματα. ΣΥΝΑΡΤΗΣΗ Όνομα ( λίστα παραμέτρων ): Τύπος συνάρτησης Οι συναρτήσεις ορίζονται στο τέλος του προγράμματος. Κάθε συνάρτηση έχει την ακόλουθη δομή: Συμπεραίνουμε τα εξής: ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΕΦΑΡΜΟΓΩΝ Τμήμα δηλώσεων μεταβλητών συνάρτησης Εντολές Όνομα Έκφραση 1. Το όνομα της συνάρτησης μπορεί να οποιοδήποτε έγκυρο όνομα της ΓΛΩΣΣΑΣ. 2. Η λίστα παραμέτρων είναι μια λίστα μεταβλητών, των οποίων οι τιμές μεταβιβάζονται στη συνάρτηση, κατά τη κλήση της από το πρόγραμμα. Ουσιαστικά πρόκειται για τα δεδομένα εισόδου της συνάρτησης. 3. Οι συναρτήσεις υπολογίζουν και επιστρέφουν μια τιμή και η οποία μπορεί να είναι π.χ. ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ, ΑΚΕΡΑΙΑ, ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ, ΛΟΓΙΚΗ. Ο τύπος της τιμής που επιστρέφει η συνάρτηση, δηλώνεται μετά τη λίστα των παραμέτρων. 4. Πριν από τη λέξη Που καθορίζει την αρχή της συνάρτησης, δηλώνονται οι τύποι των μεταβλητών εισόδου, καθώς και οι τυχόν βοηθητικές μεταβλητές ή σταθερές που χρησιμοποιεί η συνάρτηση. 5. Στις εντολές του σώματος της συνάρτησης πρέπει υποχρεωτικά να υπάρχει μία εντολή εκχώρησης τιμής στο όνομα της συνάρτησης. Αυτή η τιμή, είναι η επιστρεφόμενη τιμή.

παράδειγμα ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΕΦΑΡΜΟΓΩΝ Να γραφεί συνάρτηση, η οποία θα υπολογίζει και θα επιστρέφει το άθροισμα δύο πραγματικών αριθμών. Η συνάρτηση θα δέχεται ως είσοδο, με τη μορφή παραμέτρων, δύο αριθμούς και θα επιστρέφει το άθροισμά τους. Η τιμή που θα επιστρέφεται (δηλ ο τύπος της συνάρτησης ) θα είναι πραγματική. Ησυνάρτηση λοιπόν είναι : ΣΥΝΑΡΤΗΣΗ Άθροισμα(α,β):ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ :α,β Όνομα συνάρτησης Άθροισμα α+β

παράδειγμα ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΕΦΑΡΜΟΓΩΝ Να γραφεί συνάρτηση, η οποία θα υπολογίζει και θα επιστρέφει το εμβαδόν ενός κύκλου, το οποίο δίνεται από τον τύπο πr 2. Η συνάρτηση θα δέχεται ως είσοδο, την ακτίνα του κύκλου. Η τιμή που θα επιστρέφεται θα είναι πραγματική. Στη συνάρτηση μπορούμε να έχουμε ως σταθερά το π. R ΣΥΝΑΡΤΗΣΗ Εμβαδόν(R):ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ Ησυνάρτηση λοιπόν είναι : ΣΤΑΘΕΡΕΣ π=3.14 ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ :R Εμβαδόν π*r^2 Όνομα συνάρτησης

Πως γίνεται η κλήση (χρήση) μιας συνάρτησης από ένα πρόγραμμα; Κάθε συνάρτηση χρησιμοποιείται σε ένα πρόγραμμα, όπως ακριβώς και οι ενσωματωμένες συναρτήσεις της γλώσσας. Απλώς αναφέρεται το όνομα της σε μια έκφραση ή σε μια εντολή και επιστρέφεται η τιμή της. Στα προηγούμενα παραδείγματα οι συναρτήσεις μπορούν να κληθούν ως εξής: Χ Άθροισμα (α,β) Άθροισμα α+β Χ Έμβαδόν (R) Εμβαδόν π*r^2 Στη μεταβλητή Χ, την πρώτη φορά, εκχωρείται η τιμή του αθροίσματος των μεταβλητών α και β. Στη μεταβλητή Χ, την δεύτερη φορά, εκχωρείται το εμβαδόν του κύκλου με ακτίνα R. Όταν γίνεται η κλήση των συναρτήσεων, γίνεται πρώτα η εκτέλεση του κώδικα της συνάρτησης και κατόπιν το αποτέλεσμα επιστρέφεται στο πρόγραμμα και εκχωρείται στη μεταβλητή Χ.

10.01 Να γραφεί συνάρτηση, η οποία θα υπολογίζει το μέγιστο τριών πραγματικών αριθμών. Ησυνάρτηση θα δέχεται ως είσοδο, τρεις αριθμούς και υπολογίζει το μέγιστο. Η συνάρτηση θα επιστρέφει μια πραγματική τιμή. Θα χρησιμοποιήσουμε μια βοηθητική μεταβλητή max για τον υπολογισμό του μεγίστου. Αυτή θα τη δηλώσουμε ως εσωτερική μεταβλητή στη συνάρτηση. Ησυνάρτηση λοιπόν είναι : Για να κατασκευάσουμε μια συνάρτηση πρέπει να κάνουμε τα ακόλουθα βήματα: 1. Αναγνωρίζουμε τα δεδομένα εισόδου, τα οποία δέχεται η συνάρτηση ως παραμέτρους 2. Αναγνωρίζουμε το ζητούμενο και τον τύπο του, ώστε να δηλώσουμε τον τύπο της συνάρτησης. 3. Γράφουμε τον κώδικα της συνάρτησης και δηλώνουμε, στο τμήμα δηλώσεων της συνάρτησης, τον τύπο των μεταβλητών εισόδου, καθώςκαιτιςτυχόν βοηθητικές μεταβλητές ή σταθερές της συνάρτησης. ΣΥΝΑΡΤΗΣΗ Μέγιστος(α,β,γ):ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ max α :α, β, γ, max ΑΝ β >max TOTE max β ΤΕΛΟΣ_ΑΝ ΑΝ γ >max TOTE max γ ΤΕΛΟΣ_ΑΝ Μέγιστος max κώδικας

10.02 ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΕΦΑΡΜΟΓΩΝ Να γραφεί συνάρτηση, η οποία θα δέχεται ως είσοδο ένα ακέραιο αριθμό και θα επιστρέφει στο πρόγραμμα την τιμή ΑΛΗΘΗΣ, αν ο αριθμός είναι άρτιος ή ΨΕΥ ΗΣ αν είναι περιττός. Ησυνάρτηση θα δέχεται ως είσοδο, ένα αριθμό και θα επιστρέφει μια λογική τιμή ως αποτέλεσμα. Ησυνάρτηση λοιπόν είναι : Όνομα συνάρτησης ΣΥΝΑΡΤΗΣΗ Άρτιος (x) : ΛΟΓΙΚΗ ΑΚΕΡΑΙΕΣ :x ΛΟΓΙΚΕΣ :α Βοηθητική μεταβλητή ΑΝ x mod 2 = 0 TOTE α ΑΛΗΘΗΣ ΑΛΛΙΩΣ α ΨΕΥΔΗΣ ΤΕΛΟΣ_ΑΝ Άρτιος α Παρατήρηση: Εκχωρήσαμε το αποτέλεσμα στη μεταβλητή α και κατόπιν το αποτέλεσμα α στο όνομα της συνάρτησης. Έτσι εκχωρούμε το αποτέλεσμα σε κάποια μεταβλητή και στο τέλος της συνάρτησης θα εκχωρούμε το αποτέλεσμα στο όνομα της συνάρτησης. Έτσι αποφεύγουμε να χρησιμοποιήσουμε δύο φορές το όνομα της συνάρτησης (που μπορεί να οδηγήσει σε λάθος).

10.03 ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΕΦΑΡΜΟΓΩΝ Να γραφεί πρόγραμμα που θα διαβάζει τρεις αριθμούς και θα βρίσκει και θα τυπώνει, με χρήση της συνάρτησης που υπολογίζει το μέγιστο τριών αριθμών. Το πρόγραμμα θα διαβάζει τους αριθμούς και θα τους περνά ως παραμέτρους στη συνάρτηση. Κατόπιν θα γίνει κλήση της συνάρτησης που βρίσκει το μέγιστο και θα τυπώνεται το αποτέλεσμα από το πρόγραμμα. Θα πρέπει να γράφουμε τη συνάρτηση μετά το τέλος του προγράμματος. Το πρόγραμμα λοιπόν είναι : ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ Έυρεση_Μεγίστου ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ :α,β,γ,μ ΕΜΦΑΝΙΣΕ Δώσε τρεις αριθμούς ΔΙΑΒΑΣΕ α,β,γ μ Μέγιστος(α,β,γ) ΕΜΦΑΝΙΣΕ Ο μέγιστος είναι :,μ ΤΕΛΟΣ_ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΣΥΝΑΡΤΗΣΗ Μέγιστος (α,β,γ) :ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ :α,β,γ,max max α ΑΝ β >max TOTE max β ΤΕΛΟΣ_ΑΝ ΑΝ γ >max TOTE max γ ΤΕΛΟΣ_ΑΝ Μέγιστος max

10.04 ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΕΦΑΡΜΟΓΩΝ Να γραφεί συνάρτηση που θα δέχεται ως παράμετρο τη θέση ενός αθλητή, ως ένα ακέραιο αριθμό. Αν η θέση ισούται με 1 ή 2 ή 3, θα επιστρέφει την τιμή Πρώτος, εύτερος, Τρίτος αντίστοιχα. Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση, θα επιστρέφεται η τιμή εκτός πρώτης τριάδας. Ησυνάρτηση θα δέχεται ως είσοδο έναν ακέραιο και θα επιστρέφει μια τιμή τύπου Χαρακτήρα. Ησυνάρτηση λοιπόν είναι : Όνομα συνάρτησης ΣΥΝΑΡΤΗΣΗ Θέση (x) :ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΑΚΕΡΑΙΕΣ :x ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ :Θ ΑΝ x=1 TOTE Θ Πρώτος ΑΛΛΙΩΣ_ΑΝ x= 2 TOTE Θ Δεύτερος ΑΛΛΙΩΣ_ΑΝ x= 3 TOTE Θ Τρίτος ΑΛΛΙΩΣ Θ Εκτόςπρώτηςτριάδας ΤΕΛΟΣ_ΑΝ Θέση Θ Η μεταβλητή δεν έχει το ίδιο όνομα με τη συνάρτηση

10.05 ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΕΦΑΡΜΟΓΩΝ Να γραφεί συνάρτηση που υπολογίζει και θα επιστρέφει την τιμή της μαθηματικής συνάρτησης: x-6, x<0 f(x)= 2x+5, 0 x<1 x<0 x<1 - + 0=<x<1 x=>1 2x, 1 x Ησυνάρτηση θα δέχεται ως είσοδο πραγματική τιμή χ και θα επιστρέφει, πραγματική τιμή. Ησυνάρτηση λοιπόν είναι : εν χρειάζεται Όνομα συνάρτησης x>=0 KAI x<1 ΣΥΝΑΡΤΗΣΗ FX (x) : ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ :x,y ΑΝ x<0 TOTE y x-6 ΑΛΛΙΩΣ_ΑΝ x<1 TOTE y 2*x+5 ΑΛΛΙΩΣ y Ρίζα(2*x) ΤΕΛΟΣ_ΑΝ FX y Ημεταβλητή δεν έχει το ίδιο όνομα με τη συνάρτηση.

10.06 ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΕΦΑΡΜΟΓΩΝ Να γραφεί συνάρτηση που θα δέχεται ένα πίνακα 100 ακεραίων και θα υπολογίζει το ελάχιστο στοιχείο του. Ησυνάρτηση θα δέχεται ως είσοδο τον πίνακα και θα επιστρέφει μια τιμή τύπου ακεραίου. Οι βοηθητικές μεταβλητές της συνάρτησης θα είναι οι min και i. Η συνάρτηση λοιπόν είναι : ΣΥΝΑΡΤΗΣΗ Ελάχιστο (Π) :ΑΚΕΡΑΙΑ ΑΚΕΡΑΙΕΣ :Π[100],i, min Η μεταβλητή δεν έχει το ίδιο όνομα με τη συνάρτηση min Π[1] ΓΙΑ i ΑΠΟ 2 ΜΕΧΡΙ 100 ΑΝ Π[i]< min TOTE min Π[i] Όνομα συνάρτησης ΤΕΛΟΣ_ΑΝ ΤΕΛΟΣ_ΕΠΑΝΑΛΗΨΗΣ Ελάχιστο min

10.07 Να γραφεί πρόγραμμα που θα διαβάζει δύο πίνακες 100 ακεραίων και θα βρίσκει και θα τυπώνει το ελάχιστο στοιχείο τους, με χρήση συνάρτησης ( του θέματος 10.06 ). Ησυνάρτηση θα δέχεται ως είσοδο ένα πίνακα και θα επιστρέφει μια τιμή τύπου ακεραίου. Μόνο που θα το εφαρμόσουμε δύο φορές, αφού έχουμε 2 πίνακες. Οι βοηθητικές μεταβλητές της συνάρτησης θα είναι οι min και i. Το πρόγραμμα λοιπόν είναι :

10.07 ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ Ελάχιστο_Στοιχείο ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΕΦΑΡΜΟΓΩΝ ΑΚΕΡΑΙΕΣ :Α[100],Β[100],i ΓΙΑ i ΑΠΟ 1 ΜΕΧΡΙ 100 Να γραφεί πρόγραμμα που θα διαβάζει δύο ΓΡΑΨΕ πίνακες Για το100 πρώτο ακεραίων πίνακα, δώσε και τοθα στοιχείο βρίσκει,i και θα τυπώνει το ελάχιστο στοιχείο τους, με χρήση συνάρτησης ( του θέματος 10.06 ). Ησυνάρτηση θα δέχεται ως είσοδο ένα πίνακα και θα επιστρέφει μια τιμή τύπου ακεραίου. Μόνο που θα το εφαρμόσουμε δύο φορές, αφού έχουμε 2 πίνακες. Οι βοηθητικές μεταβλητές της συνάρτησης θα είναι οι min και i. Το πρόγραμμα λοιπόν είναι : ΔΙΑΒΑΣΕ Α[i] ΤΕΛΟΣ_ΕΠΑΝΑΛΗΨΗΣ Κλήση συνάρτησης ΓΡΑΨΕ Το ελάχιστο στοιχείο του πρώτου πίνακα είναι,ελάχιστο(α) ΓΙΑ i ΑΠΟ 1 ΜΕΧΡΙ 100 ΓΡΑΨΕ Για το δεύτερο πίνακα, δώσε το στοιχείο,i ΔΙΑΒΑΣΕ Β[i] Κλήση συνάρτησης ΤΕΛΟΣ_ΕΠΑΝΑΛΗΨΗΣ ΓΡΑΨΕ Το ελάχιστο στοιχείο του δεύτερου πίνακα είναι,ελάχιστο(β) ΤΕΛΟΣ_ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΣΥΝΑΡΤΗΣΗ Ελάχιστο (Π) :ΑΚΕΡΑΙΑ ΑΚΕΡΑΙΕΣ :Π[100],i, min min Π[1] ΓΙΑ i ΑΠΟ 2 ΜΕΧΡΙ 100 ΑΝ Π[i]< min TOTE min Π[i] Όνομα συνάρτησης ΤΕΛΟΣ_ΑΝ ΤΕΛΟΣ_ΕΠΑΝΑΛΗΨΗΣ Ελάχιστο min

10.07 Κάνω κλήση της Συνάρτησης για τον πίνακα Α Ακριβώς το ίδιο γίνεται και με την κλήση της συνάρτησης για τον πίνακα Β. ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ Ελάχιστο_Στοιχείο ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΕΦΑΡΜΟΓΩΝ ΑΚΕΡΑΙΕΣ :Α[100],Β[100],i ΓΙΑ i ΑΠΟ 1 ΜΕΧΡΙ 100 ΓΡΑΨΕ Για το πρώτο πίνακα, δώσε το στοιχείο,i ΔΙΑΒΑΣΕ Α[i] ΤΕΛΟΣ_ΕΠΑΝΑΛΗΨΗΣ ΓΡΑΨΕ Το ελάχιστο στοιχείο του πρώτου πίνακα είναι,ελάχιστο(α) ΓΙΑ i ΑΠΟ 1 ΜΕΧΡΙ 100 ΓΡΑΨΕ Για το δεύτερο πίνακα, δώσε το στοιχείο,i ΔΙΑΒΑΣΕ Β[i] Κλήση συνάρτησης ΤΕΛΟΣ_ΕΠΑΝΑΛΗΨΗΣ ΓΡΑΨΕ Το ελάχιστο στοιχείο του δεύτερου πίνακα είναι,ελάχιστο(β) ΤΕΛΟΣ_ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΣΥΝΑΡΤΗΣΗ Ελάχιστο (Α) (Π) :ΑΚΕΡΑΙΑ ΑΚΕΡΑΙΕΣ :Π[100],i, :Α[100],i, min min Α[1] Π[1] ΓΙΑ i ΑΠΟ 2 ΜΕΧΡΙ 100 ΑΝ Α[i]< Π[i]< min TOTE min Α[i] Π[i] ΤΕΛΟΣ_ΑΝ ΤΕΛΟΣ_ΕΠΑΝΑΛΗΨΗΣ Ελάχιστο min Κλήση συνάρτησης

10.07 Κάνω κλήση της Συνάρτησης για τον πίνακα Α Ακριβώς το ίδιο γίνεται και με την κλήση της συνάρτηση για τον πίνακα Β. ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ Ελάχιστο_Στοιχείο ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΕΦΑΡΜΟΓΩΝ ΑΚΕΡΑΙΕΣ :Α[100],Β[100],i ΓΙΑ i ΑΠΟ 1 ΜΕΧΡΙ 100 ΓΡΑΨΕ Για το πρώτο πίνακα, δώσε το στοιχείο,i ΔΙΑΒΑΣΕ Α[i] ΤΕΛΟΣ_ΕΠΑΝΑΛΗΨΗΣ ΓΡΑΨΕ Το ελάχιστο στοιχείο του πρώτου πίνακα είναι,ελάχιστο(α) ΓΙΑ i ΑΠΟ 1 ΜΕΧΡΙ 100 ΓΡΑΨΕ Για το δεύτερο πίνακα, δώσε το στοιχείο,i ΔΙΑΒΑΣΕ Β[i] Κλήση συνάρτησης ΤΕΛΟΣ_ΕΠΑΝΑΛΗΨΗΣ ΓΡΑΨΕ Το ελάχιστο στοιχείο του δεύτερου πίνακα είναι,ελάχιστο(β) ΤΕΛΟΣ_ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΣΥΝΑΡΤΗΣΗ Ελάχιστο (Β) (Π) :ΑΚΕΡΑΙΑ ΑΚΕΡΑΙΕΣ :Π[100],i, :Β[100],i, min min Β[1] Π[1] ΓΙΑ i ΑΠΟ 2 ΜΕΧΡΙ 100 ΑΝ Π[i]< Β[i]< min TOTE min Β[i] Π[i] ΤΕΛΟΣ_ΑΝ ΤΕΛΟΣ_ΕΠΑΝΑΛΗΨΗΣ Ελάχιστο min

10.08 ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΕΦΑΡΜΟΓΩΝ Τι θα εμφανίσει το ακόλουθο πρόγραμμα αν δοθούν σαν είσοδος οι αριθμοί 5,10 και 6 ; ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ Παραδειγμα_1 ΑΚΕΡΑΙΕΣ :α,β,γ,μ1,μ2 ΔΙΑΒΑΣΕ α,β,γ μ1 Σ( α,β ) ΓΡΑΨΕ μ1 μ2 Σ(μ1,γ) ΓΡΑΨΕ μ2 ΤΕΛΟΣ_ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΣΥΝΑΡΤΗΣΗ Σ ( x,y) :ΑΚΕΡΑΙΑ ΑΚΕΡΑΙΕΣ :x,y AN x > y ΤΟΤΕ Αρχικά αποδίδει τις τιμές 5,10 και 6 στις μεταβλητές α,β,γ. Κατόπιν η εντολή μ1 Σ(α,β) αποδίδει στη μεταβλητή μ1, το αποτέλεσμα της συνάρτησης. Ησυνάρτηση δέχεται ως είσοδο τις τιμές των α,β. ηλ 5,10. Άρα η x θα πάρει την τιμή της πρώτης παραμέτρου δηλ. 5 ενώ η y θα πάρει την τιμή 10. Ησυνάρτηση συγκρίνει τις τιμές των x,y. και αποδίδει στο όνομα της Συνάρτησης Σ,τη μεγαλύτερη τιμή 10 Άρα το μ1 θα πάρει την τιμή 10, ηοποία και θα εμφανιστεί. 5,10 10 5 > 10 Σ x ΑΛΛΙΩΣ Σ y Σ 10 ΤΕΛΟΣ_ΑΝ

10.08 ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΕΦΑΡΜΟΓΩΝ Τι θα εμφανίσει το ακόλουθο πρόγραμμα αν δοθούν σαν είσοδος οι αριθμοί 5,10 και 6 ; ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ Παραδειγμα_1 ΑΚΕΡΑΙΕΣ :α,β,γ,μ1,μ2 ΔΙΑΒΑΣΕ α,β,γ μ1 Σ( α,β ) Στη συνέχεια η εντολή μ2 Σ(μ1,γ) έχεται ως είσοδο τις τιμές 10 και 6. Ησυνάρτηση Σ, επιστρέφει την μεγαλύτερη τιμή Άρα η μ2 θα πάρει την τιμή 10, η οποία και θα εμφανιστεί. Θα εμφανίζει λοιπόν ο αλγόριθμος δύο φορές την τιμή 10. ΓΡΑΨΕ μ1 μ2 Σ( μ1,γ ) 10,6 ΓΡΑΨΕ μ2 ΤΕΛΟΣ_ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΣΥΝΑΡΤΗΣΗ Σ ( x,y) :ΑΚΕΡΑΙΑ ΑΚΕΡΑΙΕΣ :x,y 10 10 AN x > y ΤΟΤΕ Σ x ΑΛΛΙΩΣ 10 > 6 Σ 10 Σ y ΤΕΛΟΣ_ΑΝ

10.09 Τι θα εμφανίσει το ακόλουθο πρόγραμμα αν δοθούν σαν είσοδος οι αριθμοί 10, και -20 ; ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ Παράδειγμα_2 ΑΚΕΡΑΙΕΣ : x,y,ω,t ΔΙΑΒΑΣΕ x,y ω Σ( x,y ) ΓΡΑΨΕ y 10 ω t Σ ( x,y ) ΓΡΑΨΕ t*2 ΤΕΛΟΣ_ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΣΥΝΑΡΤΗΣΗ Σ ( x,y) :ΑΚΕΡΑΙΑ ΑΚΕΡΑΙΕΣ :x,y,κ,λ AN x y ΤΟΤΕ κ x λ y λ κ+λ ΑΛΛΙΩΣ κ y div 2 κ x mod 2 ΤΕΛΟΣ_ΑΝ Σ κ + λ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΕΦΑΡΜΟΓΩΝ Αρχικά αποδίδει τις τιμές 10 και -20 στις μεταβλητές χ,y. Κατόπιν η εντολή ω Σ(x,y) αποδίδει στη μεταβλητή ω, το αποτέλεσμα της συνάρτησης. Ησυνάρτηση δέχεται ως είσοδο τις τιμές των x,y. ηλ 10,-20. Άρα η x θα πάρει την τιμή της πρώτης παραμέτρου δηλ. 10 ενώ η y θα πάρει την τιμή -20. Ησυνάρτηση συγκρίνει τις τιμές των x,y και η σύγκριση είναι ΑΛΗΘΗΣ. Και οι εντολές της επιλογής, θα αποδώσουν τη τιμή 10 στο κ 10,-20 και -10 στο λ. Άρα το Σ γίνεται 0. Συνεπώς στο κύριο πρόγραμμα, στη μεταβλητή ω, θα εκχωρηθεί η τιμή 0, και θα εμφανιστεί η τιμή 0. 10-20 Σ 0 0

10.09 Τι θα εμφανίσει το ακόλουθο πρόγραμμα αν δοθούν σαν είσοδος οι αριθμοί 10, και -20 ; ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ Παράδειγμα_2 ΑΚΕΡΑΙΕΣ : x,y,ω,t ΔΙΑΒΑΣΕ x,y ω Σ( x,y ) ΓΡΑΨΕ y 10 ω t Σ ( x,y ) ΓΡΑΨΕ t*2 ΤΕΛΟΣ_ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΣΥΝΑΡΤΗΣΗ Σ ( x,y) :ΑΚΕΡΑΙΑ ΑΚΕΡΑΙΕΣ :x,y,κ,λ AN x y ΤΟΤΕ κ x λ y λ κ+λ ΑΛΛΙΩΣ κ y div 2 κ x mod 2 ΤΕΛΟΣ_ΑΝ Σ κ + λ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΕΦΑΡΜΟΓΩΝ Στη συνέχεια η μεταβλητή y παίρνει την τιμή 10. Καλείται ξανά η συνάρτηση t Σ(x,y) με παραμέτρους 10 και 10 Αφού το y έχει πάρει προηγουμένως τη τιμή 10. Ησυνάρτηση δέχεται ως είσοδο τις τιμές των x,y. ηλ 10,10. Άρα η x θα πάρει την τιμή της πρώτης παραμέτρου δηλ. 10 ενώ η y θα πάρει την τιμή 10. Ησυνάρτηση συγκρίνει τις τιμές των x,y και η σύγκριση είναι ΨΕΥ ΗΣ. Θα εκτελεστούν οι εντολές στο ΑΛΛΙΩΣ, και θα αποδώσουν τη τιμή 5 στο κ 10,10 και 0 στο λ. Άρα το Σ γίνεται 5. Συνεπώς στο κύριο πρόγραμμα, στη μεταβλητή t, θα εκχωρηθεί η τιμή 5, και θα εμφανιστεί η τιμή 5*2=10. 10 10 Σ 5 0 10