ΤΡΙΜΗΝΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ «ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΗΣ ΡΙΖΟΥΠΟΛΗΣ» ΤΕΥΧΟΣ 5 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ-ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ-ΜΑΡΤΙΟΣ 2013 ΠΙΤΥΟΥΝΤΟΣ 17, 111 42 ΡΙΖΟΥΠΟΛΗ E-mail: politesrizoupolis@hotmail.gr Website: politesrizoupolis@webnode.com ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ! Ο Σύλλογός μας «Πολίτες της Ριζούπολης», έκοψε την Πρωτοχρονιάτικη πίττα του, την Κυριακή 27 Ιανουαρίου 2013. Η μικρή αίθουσα ξεχείλισε από κόσμο και ευτυχώς που ήταν καλός ο καιρός, γιατί και ο εξωτερικός χώρος βοήθησε πολύ, κυρίως τους αδιόρθωτους θεριακλήδες μας. Κοντά μας παρευρέθησαν και αντιπρόσωποι του Δήμου Αθηναίων, ο κ. Γιάννης Σφακιανάκης, Δ. Σύμβουλος του Δήμου Αθηναίων, η κ. Ψαράκη, Δ. Σύμβουλος εντεταλμένη σε θέματα αθλητισμού, ο κ. Γεώργιος Σιατής, πρόεδρος Σχολικής επιτροπής και οι υποψήφιοι διαμερισματικοί σύμβουλοι, οι κ.κ. Υψηλάντης Σαμαράς και Ντίνος Ταβλαδωράκης, ο οποίος απηύθυνε και χαιρετισμό. Την τελετή άνοιξε η πρόεδρος του Συλλόγου κ. Βιβή Ασπρουλάκη, με τον απολογισμό της χρονιάς. Αναφέρθηκε στην καθιερωμένη ετήσια γιορτή του Πάρκου μας «Βασίλης Αυλωνίτης», τη μεγάλη συμμετοχή στην θεατρική παράσταση για τον Αττίκ στο θέατρο Badminton, το τσάι και τη συζήτηση πάλι στο Πάρκο, την ωραία εκδρομή στο Σπήλαιο της Καψιάς και το φιλόξενο οινοποιείο Καλόγρη, τις ενέργειες για τα προβλήματα της γειτονιάς, τους κάδους ανακύκλωσης, την καθαριότητα και περιφρούρηση του Πάρκου, το αίτημα για καθρέφτες και σήματα STOP στην Ερμωνάσσης και το παζάρι της Πρωτοχρονιάς με έναν ωραίο Άγιο Βασίλη που μοίρασε καραμέλες και μπαλόνια στα παιδιά. Επίσης η κ. Πρόεδρος παρουσίασε το νέο προγραμματισμό της χρονιάς με διάφορες εκδηλώσεις και ενέργειες για εξωραϊσμό της γειτονιάς που έχουν μείνει στις υποσχέσεις, όπως η Λέσχη Φιλίας στη Ριζόπολη, το πολιτιστικό κέντρο στον Νισιώτη, το κυκλοφοριακό της Ηρακλείου με τα συνεχή τρακαρίσματα και τα ερείπια του Ριζόπουλου, όπως και την απαράδεκτη κατάσταση στη Κολούμπια. Τον οικονομικό απολογισμό έκανε η ταμίας μας, Οριέττα Μπαραγκίνη. Την πίτα του Συλλόγου έκοψε η αντιπρόεδρος Φιφή Πρωτογερέλλη. Η πολύ ωραία αυτή πίτα, όπως ομολόγησαν όλοι, ήταν προσφορά του ζαχαροπλαστείου «Καλλιμάρμαρο» του Δημήτρη Ντότσικα, μέλος του Συλλόγου, όπως κάθε χρονιά. Οι σπιτικοί μεζέδες καλοφτιαγμένοι από τις γυναίκες του Συλλόγου. Διακρίθηκαν τα νοστιμότατα ντολμαδάκια, η εξαιρετική σπανακόπιτα που μας έστειλε η κ. Μάρω Ανυφαντάκη, που δεν μπόρεσε να παρευρεθεί (της ευχόμαστε περαστικά στον σύζυγο), επίσης τα τυροπιτάκια και οι λιχουδιές κάνανε θραύση, αλλά και τα γλυκίσματα, η καρυδόπιτα της Ρένας εξαιρετική, όμως δεν υπάρχουν λόγια για τα κουραμπιεδάκια της Κρυσταλένιας μας. Το κρασάκι τέλειο, έφερε πολύ κέφι και αισιοδοξία για καλύτερες μέρες. Τέλος πρόλαβε την γιορτή, παρά τις ασχολίες του και ο καλός μας Παπά Νικόλας με τη σύζυγο και τα τρία τους χαριτωμένα αγόρια. Μαζί του συζητήσαμε για συνεργασία σε θέματα της γειτονιάς. Το νόμισμα κέρδισε ο κ. Υψηλάντης Σαμαράς. Αυτό αντιστοιχούσε σε μια ρεπροντιξιόν Καναδού ζωγράφου και ένα μπρελόκ γούρι, προσφορά του Αλφάβητου του κ. Χρήστου και της κ. Ρένας Μπράνη. Του ευχόμαστε γούρικος ο καινούργιος χρόνος. Ευχαριστούμε για την προσέλευση και την προσφορά σας και σας περιμένουμε την Τσικνοπέμπτη όπως και στις άλλες μας εκδηλώσεις. Μόνο έτσι θα αντιμετωπίσουμε όλοι μαζί αδελφωμένοι τις δύσκολες μέρες που μας βρήκαν. ΦΙΦΗ ΠΡΩΤΟΓΕΡΕΛΛΗ Εκδρομή στον Αθανάσιο Διάκο Μουσουνίτσα Ο Σύλλογός μας ετοιμάζει εκδρομή στη Μουσουνίτσα την Κυριακή, 14 Απριλίου 2013 Περισσότερες πληροφορίες σύντομα από τα γραφεία του Συλλόγου Πιτυούντος 17, Ριζούπολη Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΔΥΝΑΜΗ ΜΑΣ -1-
ΚΑΙ ΑΛΛΗ ΓΙΟΡΤΗ ΣΤΟΝ ΣΥΛΛΟΓΟ Ο άνθρωπος γι αυτό έκανε τις γιορτές και τα πανηγύρια, για να συναντιέται με τους άλλους ανθρώπους, με γνωστούς, φίλους και με γείτονες. Να ξεχνιέται και αν γελάει αμέριμνος. Έτσι, στο κόψιμο της βασιλόπιτας, που έγινε στον Σύλλογό μας ήμασταν πολλοί εκεί. Και μου άρεσε που πολλές κυρίες ήλθαν με τα τυροπιτάκια τους, τα λουκανοπιτάκια, τα σάντουιτς και ότι κάθε μια είχε ετοιμάσει γι αυτή την χαρούμενη συνάντηση. Μας δόθηκε η ευκαιρία να βγούμε από το «καβούκι» μας, δηλ. τα κλειστά διαμερίσματά μας για αν μιλήσουμε και αν ενδιαφερθούμε και για τις ζωές των άλλων και αν ρωτήσουμε με ενδιαφέρον για τα παιδιά τους. Ακούσαμε τους ομιλητές που είπαν πράγματα ενδιαφέροντα για την γειτονιά μας, λίγα και καλά. Μετά διασκεδάσαμε απλά, κουβεντιάζοντας και μασουλώντας τις προσφορές των κυριών. Και του χρόνου πάλι όλοι μαζί να κόψουμε την Βασιλόπιτα και να χαρούμε. ΔΩΡΑ ΥΦΑΝΤΗ-ΑΣΠΡΟΥΛΑΚΗ ΓΛΥΚΙΑ ΜΟΥ «ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΑΣ» Σε κρατώ στα χέρια μου και χαμογελώ. Νάξερες πόσα χρόνια με γύρισες πίσω! Τι αναμνήσεις ξύπνησες! 1980 1986. Μια γειτονιά ΖΗΛΩΝ 8 Α στο διώροφο Μανέτα. Στη γωνία το μπακάλικο Ασπρουλάκη, στην άλλη ο φούρνος Αναγνώστου και η Θερμίδα. Οι κάπνες στη βεράντα και στα απλωμένα ασπρόρουχα. ΤΩΡΑ το όμορφο και όλο ΖΩΗ πάρκο Β. ΑΥΛΩΝΙΤΗ. Μπράβο σου «ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΑΣ» που κατάφερες σε πείσμα όλων και το δημιούργησες. Διαβάζοντάς σε «ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΑΣ» συγκινήθηκα και χαμογέλασα μαζί. Όλοι γνωστοί από παλιά και τωρινοί γνώριμοι. Γιαγιά κόρη και εγγονή γράφουν και μένουν εδώ, ευλογία και χαρά. Η κυρία Φιφή, η Βιβή η Πεταλά, η Μαριέττα η Βρότσου, ο κύριος Μπάφης και όλοι οι υπόλοιποι. Μπράβο σας. Σ αυτή τη «ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΑΣ» γεννήθηκαν και μεγάλωσαν τα παιδιά μου. Σας ευχαριστώ. Καλή χρονιά μας! ΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ ΤΣΙΚΝΟΠΕΜΠΤΗ Άρχισαν μαθήματα ζωγραφικής στο Σύλλογο με την ζωγράφο Έλλη Βασίλαρου κάθε Παρασκευή 5:00 μ.μ. με 8:00 μ.μ. ΠΑΣΧΑΛΙΝΟ BAZAAR Ο Σύλλογός μας προγραμματίζει πασχαλιάτικο bazaar στο οποίο φιλοδοξούμε να εκθέσουμε αυτοσχέδιες λαμπάδες και χειροτεχνίες μελών του Συλλόγου μας. Νεώτερα για τον προγραμματισμό αυτής της εκδήλωσης θα έχουμε σύντομα. Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΔΥΝΑΜΗ ΜΑΣ -2-
Η ΚΟΜΗ ΤΗΣ ΒΕΡΕΝΙΚΗΣ Κάποια κομμάτια και λίγες σκέψεις από την παρουσία του Γ. Γραμματικάκη σε εκπομπή της Β. Φλέσσα Έλεγε ο αστροφυσικός ότι είναι συλλέκτης ρολογιών τσέπης, όπως και ο φίλος του ο Διονύσης Σαββόπουλος. Δείχνει, λοιπόν ένα ηλιακό ρολόι τσέπης από την συλλογή του. Είναι μεταλλικό από χαλκό μάλλον, και αποτελείται από δύο κύκλους, έναν μεγαλύτερο και έναν μικρότερο, ο ένας μέσα στον άλλο. Καμαρώνει για αυτό το πρωτότυπο ρολόι και λέει ότι το ρολόι αυτό έχει μιαν απόκλιση στη μέτρηση του χρόνου, σε σχέση με τα «κανονικά» ρολόγια, περίπου μια με δυό ώρες! Αλλά, όπως είπε και ο άλλος μεγάλος αστροφυσικός Αϊνστάιν, ο χρόνος είναι σχετικός και για αυτό δεν πρέπει να είμαστε προσκολημμένοι στην ώρα και στον χρόνο Είναι χάσιμο χρόνου Λέει επίσης ότι είναι επικεφαλής του προγράμματος ΒΕΡΕΝΙΚΗ, που γίνεται στην Πύλο, στο σημείο που βρίσκεται το μεγαλύτερο υποθαλάσσιο βάθος της Μεσογείου-περίπου 5.500μ. Εκεί γίνονται έρευνες από Έλληνες επιστήμονες και θα οδηγήσουν ώστε, να ανοιχθεί ένα «παράθυρο» για την εξήγηση του BIG BANG και της δημιουργίας του κόσμου μας. Οι έρευνες αυτές μάλιστα, είναι πρωτότυπες, και διεκδικούν βραβείο ΝΟΜΠΕΛ. Στις έρευνες αυτές, λέει ο κ. Γραμματικάκης, -όπως σ αυτές που έγιναν και στον επιταχυντή CERN, σε διαστημικές αποστολές και σε άλλες επιστημονικές προσπάθειες, που το αποτέλεσμα δεν είναι τόσο κατανοητό στον καθημερινό άνθρωπο, μεγάλη σημασία έχουν οι παράπλευρες γνώσεις, εφαρμογές και ανακαλύψεις. Όπως όργανα που αντέχουν σε μεγάλα βάθη και σκληρές συνθήκες, εργαλεία που εφευρίσκονται για καινούριες εργασίες, ιατρικές εφαρμογές, όπως η απεικονιστική τεχνολογία που αναπτύχθηκε για να ελέγχονται τμήματα διαστημοπλοίων για ρωγμές, οδήγησε στην κατασκευή αξονικών τομογράφων, άλλες προσπάθειες οδήγησαν στη γέννηση του διαδικτύου κλπ. Και τελειώνει ο επιστήμονες, λέγοντας, ας ξεφύγουμε λίγο από τα τρέχοντα ζητήματα, τις οικονομικές δυσκολίες, τη λίστα ΛΑΓΚΑΡΝΤ και ας δούμε, πέρα από όλα αυτά το μεγαλείο του Σύμπαντος και το πόσο μικροί και ασήμαντοι είμαστε μέσα σε αυτό, αλλά και το ότι είμαστε μέρος αυτού του θαυμαστού κόσμου. ΒΙΒΗ ΑΣΠΡΟΥΛΑΚΗ Ο ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ ΣΤΟ ΒΟΥΝΟ ΤΗΣ ΡΙΖΟΥΠΟΛΗΣ Ήταν η περίοδος 1960-63. Πενήντα μέτρα πίσω από την οδό Ερμωνάσσης άρχιζε το βουνό. Ένα ύψωμα που σήμερα είναι γεμάτο με πολυκατοικίες και καταστήματα, παιδικές χαρές και σχολεία. Άρχιζε από την "ΘΕΡΜΙΔΑ" και έφθανε μέχρι τη σημερινή Λαμπρινή, με ενδιάμεση κοιλότητα το νταμάρι. Το νταμάρι βρισκόταν πίσω από τη θέση της σημερινής παιδικής χαράς στην οδό Χριστιανουπόλεως, απ' όπου έβγαζαν χαλίκι για τις οικοδομές. Ανεκμετάλλευτο κι εγκαταλειμμένο πλέον, είχε καταληφθεί στο μεγαλύτερο μέρος του από γύφτους που είχαν κατασκηνώσει μέσα σ' αυτό. Συχνά έβλεπες και κάποια περαστικά κοπάδια προβάτων να το βόσκουν. Ήταν γεμάτο βραχάκια και σκόρπιο χορτάρι και φιλοξενούσε τα ζεστά βραδάκια του καλοκαιριού όσους ήθελαν να πάρουν μια δροσερή ανάσα στην άπλα της ακατοίκητης τότε περιοχής. Το βουνό, τη μεγαλύτερη κίνηση είχε τις αποκριές και ιδιαίτερα την Καθαρή Δευτέρα. Χώρος απαλλαγμένος από τα ενοχλητικά καλώδια της ΔΕΗ, ήταν ο ιδανικός τόπος για το πέταγμα του χαρταετού. Του χαρταετού που αποτελούσε την κορυφαία εκδήλωση της Αποκριάς και την απόλυτη διασκέδαση. Τί χαρά ήταν κι αυτή! Πολλές μέρες πριν, τα παιδιά -κυρίως τ' αγόριαπροετοίμαζαν την κατασκευή του. Σωστός συναγωνισμός και κρυφό μεράκι το ποιός θα φτιάξει τον καλύτερο και μεγαλύτερο χαρταετό. Πού χρήματα εκείνη την εποχή για ν' αγοράσεις έτοιμο. Αλλά σπάνιζαν κι αυτοί. Γιατί η μαζική βιοτεχνική παραγωγή των πάντων δεν είχε ακόμα ξεκινήσει. Έπρεπε ν' αγοραστούν τα πηχάκια, οι "μάνες" όπως τις έλεγαν, να διασταυρωθούν και να κολληθεί πάνω σ' αυτές το κύριο σώμα του χαρταετού, με φριτούρες γύρω-γύρω, που όταν πετούσε στον ουρανό, έκανε ένα εντυπωσιακό θρόισμα στον αέρα που σε ξετρέλαινε να το ακούς. Πολλοί έβαζαν και κορδέλες στις δύο πλαϊνές μάνες να κρέμονται για ομορφιά και ισορροπία, τα λεγόμενα "αυτιά". Κι ύστερα έπρεπε να φτιάξεις την ουρά. Μακριά και πλουμιστή, φτιαγμένη από τα ίδια χρώματα και χαρτί του χαρταετού, ή πολύχρωμες αποκριάτικες κορδέλες ή ακόμα και εφημερίδα κομμένη σε λεπτές μακριές λουρίδες. Και τέλος τα ζύγια. Έπρεπε να είναι ακριβή και σωστά. Αλλιώς ο χαρταετός δεν θα ισορροπούσε στον αέρα. Τα ζύγια κατέληγαν μετά από 100 μέτρα σπάγγο στην περίφημη καλούμπα, το ξυλάκι με τυλιγμένο χιαστί τον σπάγγο, που άφηνες σιγά-σιγά, όταν ο χαρταετός έβρισκε τον αέρα του. Πόσες φορές δεν τσακωνόμασταν πόσο θα κρατήσει ο καθένας μας την καλούμπα για να οδηγήσει τον χαρταετό που μετέφερε τα όνειρά μας ψηλά στον ουρανό. Ο πάντα ριγμένος στη δική μου περίπτωση, ήταν ο μικρός μας αδελφός ο Θύμιος, που όλο παρακαλούσε να τον κρατήσει, αλλά φοβόμασταν μην τον πάρει ο αέρας και τον βάζαμε να τον κρατάει μακριά για να τον ανεβάσουμε. Τί χαρά και τί ικανοποίηση! Χεράκια ξυλιασμένα από το κρύο, κατακόκκινα και ξεροσκασμένα, χωρίς γάντια τις περισσότερες φορές, δεινοπαθούσαν, αλλά ποιός έδινε σημασία; Εκείνη την ώρα ήθελες να βλέπεις τον χαρταετό σου να ξεχωρίζει και να εντυπωσιάζει. Σχήματα άπειρα, στρογγυλά, τετράγωνα, αχλαδοειδή πουλιά εκδήλωναν την παιδική φαντασία, αλλά και τη φαντασία των μπαμπάδων που βοηθούσαν σ' αυτό. Άλλοι μονόχρωμοι με τα σήματα των αγαπημένων ποδοσφαιρικών ομάδων, άλλοι με νταμάκια πολύχρωμα, μπακλαβαδωτά και πάει λέγοντας. Ο αδελφός μου ο Κώστας που ήταν μανιώδης κατασκευαστής του χαρταετού, ανταγωνιζόταν, θυμάμαι, κάθε χρόνο με τον Δημητράκη τον Νικολαΐδη, αγαπημένο γειτονόπουλο που έμενε διαγώνια απέναντί μας στην οδό Αξιουπόλεως. Εκατοντάδες οι χαρταετοί στο βουνό, κι όσων μπλέκονταν οι σπάγγοι τους ή οι ουρές τους -οποία απογοήτευση!- έπεφταν και καταστρέφονταν. Και φυσικά το πέταγμα δεν σταματούσε την Καθαρά Δευτέρα, ακολουθούσε και τα απογεύματα για πολύ καιρό, κλέβοντας το χρόνο από το σχολικό διάβασμα, με τη γλυκιά αναμονή της επόμενης αποκριάς για το ακριβό πέταγμα του χαρταετού. Ένα έθιμο που υποδηλώνει την ανάσταση και την κάθαρση της ψυχής μας μετά το Διονυσιακό ξεφάντωμα της Αποκριάς. Ας αμολήσουμε καλούμπα, λοιπόν, και... Καλή Σαρακοστή! ΠΟΠΗ ΚΕΛΕΠΟΥΡΗ-ΓΑΪΤΑΝΗ Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΔΥΝΑΜΗ ΜΑΣ -3-
ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ «ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΣ» Κάποτε η Δημοτική αρχή, απευθύνθηκε στη Λέσχη Φιλίας της Λαμπρινής και ζήτησε τη βοήθεια των μελών να υποδείξουν ελαττώματα των δρόμων και των πεζοδρομίων ώστε να επιδιορθωθούν. Δεν γνωρίζω πόσοι ανταποκρίθηκαν στο αίτημα, αλλά στο τέλος του χρόνου απενεμήθησαν πλακέτες εθελοντών σε όσους ανταποκρίθηκαν. Σωστό αυτό για να έχει η Δήμος εθελοντές, τουλάχιστον να παρατηρούν και να προτείνουν. Όμως εκείνο που μετράει είναι το αποτέλεσμα. Και μπορώ να πω ότι από τα δυο τρία υπομνήματα που υπέβαλα εγώ προσωπικά, γεμάτα επισημάνσεις για γούβες και κατεστραμμένα πεζοδρόμια, αποτέλεσμα δεν είδα. Τι να την κάνω την αναμνηστική πλακέτα του εθελοντή, όταν οι κόποι παραμένουν άκαρποι, και όχι για μεγάλα έργα που είναι δύσκολα, αλλά και για τα πιο μικρά που είναι εξ ίσου ενοχλητικά. Και που θέλω να καταλήξω. Στο τέλος της Ολβίας και Ίστρου πάνω στην στροφή, μια γούβα γεμάτη νερά και σκουπίδια, τη βλέπουμε τσιμενταρισμένη ωραία με εμπόδια για να μην την πατήσουμε, ώσπου να στεγνώσει. Σκύβω λοιπόν και τι να δω. Ο εθελοντής είχε γράψει το όνομά του «Θρασύβουλος». - Μπράβο, λέω στον άντρα μου. Να ωραία πρωτοβουλία εθελοντή, συγχαρητήρια στον κ. Θρασύβουλο! Πετάγεται τότε ξαφνικά ένας και λέει: Εγώ είμαι ο Θρασύβουλος. Χαρήκαμε που γνωρίσαμε έναν πραγματικό εθελοντή και μάλιστα σε αυτές τις δύσκολες μέρες που δεν περιμένουμε πολλά από την πολιτεία. Τουλάχιστον τέτοιες πρωτοβουλίες πρέπει να επιβραβεύονται. Ευχαριστούμε λοιπόν τον κ. Θρασύβουλο και εις άλλα με υγεία. ΦΙΦΗ ΠΡΩΤΟΓΕΡΕΛΛΗ Mε αφορμή την Μεγάλη Σαρακοστή,περιόδο Νηστείας σας προτείνω... Υλικά για ένα μπολ: ΤΑΡΑΜΟΣΑΛΑΤΑ ΧΩΡΙΣ ΨΩΜΙ 100 γραμμάρια λευκό ταραμά ½ ποτηράκι του κρασιού νερό 1 κρεμμυδάκι φρέσκο μόνο το άσπρο μέρος Εναλλακτικά μπορείτε να βάλετε ένα κρεμμυδάκι ξερό Τον χυμό από ένα λεμόνι ¾ από το ποτήρι του νερού καλαμποκέλαιο ή ηλιέλαιο ΑΠΑΝΤΑ ΤΑ ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ ΗΛΙΑΣ Χ. ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ Διάβασα πρόσφατα μια συλλογή διηγημάτων του Ηλία Χ. Παπαδημητρακόπουλου, από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη. Μια πολύ όμορφη κασετίνα που περιέχει σε έξι τομίδια όλα τα διηγήματα, ενός από τους κορυφαίους σύγχρονους διηγηματογράφους. Μαζί με τον ποιητή Τάκη Σινόπουλο, με τον οποίο είχε φιλική σχέση, καθώς επίσης και τον ποιητή Γιώργη Παυλόπουλο, μπορώ να πω ότι αποτελούν ένα ιδιαίτερο κεφάλαιο στην πολιτιστική μας κληρονομιά. Σας τον παρουσιάζω και σας προτρέπω να διαβάσετε την συλλογή αυτή. Η γραφή του λιτή, με ένα ιδιαίτερο και λεπτό χιούμορ, κυριαρχείται από ένα έντονο συναίσθημα νοσταλγίας για τα νεανικά του χρόνια, καθώς επίσης και αναφορές στην σκληρή σημερινή πραγματικότητα. Διαβάζοντας τα διηγήματά του, έχεις την αίσθηση ότι ταξιδεύεις μαζί του μέσα στις μνήμες του, βιώνεις την πραγματικότητά του και ζεις την κάθε ιστορία σαν να συμμετέχεις ενεργά σε αυτή. Ο Ηλίας Παπαδημητρακόπουλος γεννήθηκε στον Πύργο Ηλείας, γιος γνωστού δικηγόρου της πόλης. Πέρασε τα παιδικά του χρόνια στο οικογενειακό κτήμα στα όρια του Πύργου και τέλειωσε το πρακτικό τμήμα του εκεί Γυμνασίου. Ο θάνατος του πατέρα του κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής (1943) προκάλεσε και την οικονομική καταστροφή της οικογένειας. Σπούδασε στη Στρατιωτική Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (1949-1955), με ειδίκευση στην παθολογία και μετεκπαίδευση στην υγιεινολογία. Παραιτήθηκε το 1958, υποχρεώθηκε ωστόσο να επιστρέψει και από το 1959 ως το 1968 έζησε στην Καβάλα. Εκεί συνεργάστηκε με το περιοδικό "Αργώ" και υπήρξε συνιδρυτής του περιοδικού "Σκαπτή Ύλη" και ιδρυτής της κινηματογραφικής λέσχης της πόλης. Στο στράτευμα παρέμεινε ως το 1983, οπότε αποστρατεύτηκε μετά από δική του αίτηση με το βαθμό του ανώτερου γενικού αρχίατρου, έχοντας στο μεταξύ συμβάλει στην προώθηση των στρατιωτικών προγραμμάτων προληπτικής ιατρικής και διατελέσει για έξι χρόνια διευθυντής σύνταξης του περιοδικού "Ιατρική Επιθεώρησις Ενόπλων Δυνάμεων". Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε το 1962 με τη δημοσίευση του διηγήματος "Οι Φρακασάνες" στο περιοδικό "Αργώ". Συνεργάστηκε επίσης με περιοδικά όπως τα Ταχυδρόμος (Καβάλας), Διάλογος (Θεσσαλονίκης), Διάλογος (Λεχαινών), Αντί, Χάρτης, Χρονικό, Το Τέταρτο. Βραβεύτηκε με το βραβείο διηγήματος του περιοδικού «Διαβάζω». Διηγήματά του έχουν μεταφραστεί και στα Γαλλικά. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΠΑΠΑΣΗΜΑΚΗ Εκτέλεση: Βάζουμε στο μούλτι το κρεμμυδάκι με τον ταραμά και τα κτυπάμε λίγο μέχρι να ανακατευτούν καλά. Κατόπιν ρίχνουμε λίγο νερό, λίγο λάδι, λίγο λεμόνι και κτυπάμε και μετά ξανά και ξανά μέχρι να τελειώσουν όλα τα υλικά και να πήξει η ταραμοσαλάτα. Αν δεν έχει πήξει όταν έχουν τελειώσει όλα τα υλικά ρίχνουμε λίγο λάδι ακόμα. Καλή Επιτυχία! ΚΡΥΣΤΑΛΛΕΝΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΔΟΥ Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΔΥΝΑΜΗ ΜΑΣ -4-
ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΑ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΣΤΗΡΙΖΟΥΝ ΕΜΑΣ ΤΑΒΕΡΝΑ Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΔΥΝΑΜΗ ΜΑΣ -5-
ΟΙ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΤΕΣ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ Ανεβαίνοντας την οδό Βόλβης ανοιγόταν μπροστά σου μια μεγάλη έκταση αδιαμόρφωτη, γεμάτη βράχια και άχτιστα οικόπεδα, γνωστή ως «βουνό». Εκεί, πριν γίνει το γήπεδο του μπάσκετ και η Παιδική Χαρά και πριν χτιστούν καινούργιες πολυκατοικίες, έπαιζαν τα παιδιά της γειτονιάς και την Καθαρή Δευτέρα πετούσαν τους αετούς, έκαναν βόλτες οι περίοικοι, αντάλλασσαν κουβέντες οι γειτόνισσες. Αυτή η ελεύθερη έκταση το 1981, όταν η Αθήνα, που για πολλά χρόνια είχε ξεχάσει τους σεισμούς, συγκλονίστηκε από τον ισχυρό σεισμό των Αλκυονίδων στις 24 Φεβρουαρίου, αποτέλεσε το καταφύγιο των τρομοκρατημένων κατοίκων της περιοχής. Ο πανικός που είχε κυριέψει τον κόσμο δεν οφειλόταν τόσο στις ζημιές που δεν ήταν σημαντικές στην Αθήνα καμία σύγκριση με αυτές του σεισμού της Πάρνηθας το 1999 - αλλά στους πολλούς και ισχυρούς μετασεισμούς πού κράτησαν πολλές μέρες και στις φήμες πού κυκλοφορούσαν συνεχώς για επικείμενο μεγαλύτερο σεισμό. Έτσι, κάθε φορά που κάποιος ειδοποιούσε τους φίλους και γνωστούς ότι είχε την πληροφορία από «έγκυρη πηγή» ότι στην επόμενη ή στις δύο επόμενες ώρες θα γίνει πολύ μεγάλος σεισμός, αφήναμε όλοι κάθε άλλη ασχολία και τρέχαμε έντρομοι στους ελεύθερους χώρους είτε μέσα στα αυτοκίνητά μας είτε πεζοί περιμένοντας την επόμενη δόνηση. Κάποιοι μάλιστα είχαν στήσει πρόχειρα καταλύματα με ξύλα και χοντρό πλαστικό και είχαν εγκατασταθεί για μέρες με όλη τους την οικογένεια σ αυτή τη μεγάλη «αλάνα» περιμένοντας να περάσει το κακό. Όταν το 1999 έγινε ο σεισμός στην Πάρνηθα και η Ριζούπολη υπέστη πράγματι σημαντικές ζημιές, δεν υπήρχε πια αυτή η φιλόξενη έκταση, είχε οικοδομηθεί, ωστόσο είχε διαμορφωθεί το γήπεδο του μπάσκετ και το πάρκο πίσω από το σχολείο. Άλλωστε σ αυτή την περίπτωση οι μετασεισμοί δεν πρέπει να είχαν τόσο μεγάλη διάρκεια και η εποχή Σεπτέμβριος δεν προκαλούσε πρόβλημα για παραμονή στο ύπαιθρο. Αυτές οι αναδρομές στο παρελθόν έχουν μια περίεργη «γλύκα», μας θυμίζουν τη συλλογικότητα και την αλληλεγγύη που αναπτύσσεται στη γειτονιά στις δύσκολες στιγμές. Ας το έχουμε στο νού μας σήμερα, πού περνάμε πάλι δυσβάσταχτες δυσκολίες. ΑΘΗΝΑ ΚΟΥΛΟΥΜΠΟΥ Για όποια επικοινωνία με τον Σύλλογό μας στείλτε email στο politesrizoupolis@hotmail.gr Είμαστε στη διάθεσή σας! Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΔΥΝΑΜΗ ΜΑΣ -6-