Τους αποδέκτες του Πίνακα Α

ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΓΕΝΙΚΗ Δ/ΝΣΗ ΑΣΦ. ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ Αθήνα, 18 / 10 /2010 ΔΙΕΥΘΥΝΣH ΠΑΡΟΧΩΝ ΤΜΗΜΑΤΑ :ΚΥΡΙΑΣ ΣΥΝΤΑΞΗΣ / ΣΥΓΧ/ΝΩΝ ΤΑΜΕΙΩΝ & ΕΠΙΚΟΥΡΙΚΗΣ ΣΥΝΤΑΞΗΣ Αριθ. Πρωτ. ΕΞ. ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ Ταχ. Δ/νση: Αγ. Κων/νου 8 (10241) Σ50/8 ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ Πληροφορίες: Π. ΔΑΒΟΥ / Ε. ΤΣΑΝΤΙΛΗ ΑΡ.:71 Αριθ. Τηλεφώνου: 2105215189/198 FAX: 2105230046 ΠΡΟΣ e-mail : diefpar@ika.gr Τους αποδέκτες του Πίνακα Α ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ 1.ΓΕΝΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ Δ/ΝΣΗ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ ΤΜ. ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ & ΔΙΑΚ/ΣΗΣ ΑΝΑΦΟΡΩΝ (Συντάξεις) Παπαδιαμαντοπούλου 87 11527 ΑΘΗΝΑ 2. Η.ΔΙ.Κ.Α. Α.Ε. Δ/ΝΣΗ: Α ΣΥΝΤ/ΣΗΣ & ΡΟΗΣ ΕΦΑΡΜΟΓΩΝ ΤΜΗΜΑ: Β Λαγουμιτζή 40 & Λ. Συγγρού 11745 ΑΘΗΝΑ 3. Ο.Π.Σ. ΙΚΑ-ΕΤΑΜ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΗ ΟΜΑΔΑ ΠΑΡΟΧΩΝ Πατησίων 12 10677 ΑΘΗΝΑ 4. Ε.Τ.Ε.Α.Μ. Γραφείο Προέδρου 5. Από ένα αντίτυπο σε κάθε υπάλληλο των Τμημάτων Απονομών & Πληρωμών Συντάξεων ΘΕΜΑ: Κοινοποίηση των διατάξεων των άρθ. 12 και 13 του Ν. 3863/2010 αναφορικά με τους γενικούς και ειδικούς όρους συνταξιοδότησης επιζώντων συζύγων, για τους ασφαλισμένους/συνταξιούχους του Ι.Κ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ. και του Ε.Τ.Ε.Α.Μ. Σας κοινοποιούμε τις διατάξεις των άρθ. 12 (Γενικοί όροι συνταξιοδότησης επιζώντος συζύγου) και 13 (Ειδικοί όροι συνταξιοδότησης επιζώντων συζύγων) του

2 Ν.3863/2010 «Νέο Ασφαλιστικό Σύστημα και συναφείς διατάξεις, ρυθμίσεις στις εργασιακές σχέσεις» (Φ.Ε.Κ.115/τ. Α /15.7.2010) και σας παρέχουμε οδηγίες για την εφαρμογή τους στους ασφαλισμένους / συνταξιούχους τόσο του Ι.Κ.Α. Ε.Τ.Α.Μ. και των ενταχθέντων σ αυτό Ταμείων όσο και του Ε.Τ.Ε.Α.Μ., μετά και τα αρ.φ.80000/οικ.19780/1129/24.9.2010 & Φ.80000/οικ.20423/1163/29.9.2010 έγγραφα της Γενικής Γραμματείας Κοινωνικών Ασφαλίσεων. Τα αναφερόμενα στο άρθρο 13 αφορούν πλέον τους ασφαλισμένους ή συνταξιούχους που ανήκουν σε όλους τους ασφαλιστικούς φορείς, το Δημόσιο και το Ν.Α.Τ., σε αντίθεση με τις διατάξεις του άρθ. 62 του Ν.2676/99 όπως ίσχυε, που αφορούσαν μόνο ασφαλισμένους ή συνταξιούχους φορέων αρμοδιότητας Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης. Α. ΓΕΝΙΚΟΙ ΟΡΟΙ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΗΣΗΣ ΕΠΙΖΩΝΤΟΣ ΣΥΖΥΓΟΥ. Άρθρο 12 παρ. 1 περ. Α & Β και παρ. 2 Με τη διάταξη αυτού του άρθρου, διαφοροποιείται το χρονικό διάστημα που απαιτείται να έχει παρέλθει από την τέλεση του γάμου μέχρι το θάνατο, ανάλογα αν ο/η θανών/ούσα ήταν ασφαλισμένος/η ή συνταξιούχος κατά το χρόνο τέλεσης του γάμου. Με τη νέα διάταξη που ισχύει από 15/7/2010 και θα εφαρμόζεται πλέον από όλους τους ασφαλιστικούς φορείς κύριας και επικουρικής σύνταξης και το Δημόσιο, προβλέπονται τα ακόλουθα: 1. Σε περίπτωση θανάτου ασφαλισμένου πρέπει να έχουν παρέλθει τρία (3) έτη από την τέλεση του γάμου, εκτός αν: α) ο θάνατος οφείλεται σε ατύχημα, εργατικό ή μη, β) κατά τη διάρκεια του γάμου γεννήθηκε, νομιμοποιήθηκε, αναγνωρίστηκε ή υιοθετήθηκε τέκνο, γ) η χήρα κατά το χρόνο του θανάτου τελούσε σε κατάσταση εγκυμοσύνης, η οποία δεν διεκόπη και γεννήθηκε ζων τέκνο. 2. Σε περίπτωση που ο θανών ελάμβανε κατά την τέλεση του γάμου σύνταξη αναπηρίας ή γήρατος, πρέπει να έχουν παρέλθει πέντε (5) έτη από την τέλεση του γάμου εκτός αν στην περίπτωση αυτή συντρέχει ένας από τους ανωτέρω με στοιχεία β και γ αναφερόμενους λόγους.

3 Σ αυτό το σημείο επισημαίνουμε, ότι με τη νέα διάταξη δεν τίθεται εξαίρεση από την προϋπόθεση της πενταετίας για όσους κατά την τέλεση του γάμου ήταν συνταξιούχοι και ο θάνατος επήλθε από εργατικό ατύχημα ή μη. Τα ανωτέρω ισχύουν στις περιπτώσεις που ο θάνατος συνέβη από 15/7/2010 και μετά, τόσο για τους έως 31/12/1992 όσο και για τους από 1/1/1993 και μετά ασφαλισμένους, κάθε διάταξη δε που ρυθμίζει διαφορετικά το θέμα καταργείται. ΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ Για τις περιπτώσεις που ο θάνατος έχει συμβεί μετά την 15/7/2010 και έχουν εκδοθεί συνταξιοδοτικές αποφάσεις χωρίς να συντρέχουν οι απαιτούμενες προϋποθέσεις, χωρίς δηλαδή να έχουν παρέλθει τα απαιτούμενα σύμφωνα με τη νέα διάταξη τρία(3) ή πέντε(5) έτη για ασφαλισμένο ή συνταξιούχο αντίστοιχα, θα πρέπει να αναζητηθούν οίκοθεν και να προβείτε σε διακοπή της συνταξιοδότησης από την πρώτη του μήνα έκδοσης της παρούσας εγκυκλίου, δηλαδή από 1/10/2010, χωρίς αναζήτηση των ποσών που καταβλήθηκαν αχρεώστητα, αφού για την είσπραξή τους δεν υπήρξε δόλος του δικαιούχου. Β. ΕΙΔΙΚΟΙ ΟΡΟΙ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΗΣΗΣ ΕΠΙΖΩΝΤΩΝ ΣΥΖΥΓΩΝ 1. Άρθρο 13 παρ.1 περ.1δ ΑΡΘΡΟ 13 ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΣΕΙΣ Με τη νέα διάταξη επέρχεται ουσιαστική διαφοροποίηση στο ποσό που δικαιούται ο επιζών σύζυγος μετά την πρώτη τριετία οπότε γίνεται περικοπή στη σύνταξη της επιλογής του, εφόσον λαμβάνει και σύνταξη από ίδιο δικαίωμα οποιονδήποτε ασφαλιστικό οργανισμό εκτός του Δημοσίου ή περισσότερες της μιας συντάξεις λόγω θανάτου. Ορίζεται λοιπόν για πρώτη φορά ότι δεν εφαρμόζονται οι διατάξεις της περ. δ της παρ. 6 του άρθ. 5 του ν. 825/78, όπως ισχύουν κάθε φορά. Επομένως, οι συνταξιούχοι λόγω θανάτου που λαμβάνουν και άλλη σύνταξη από ίδιο δικαίωμα από οποιονδήποτε ασφαλιστικό οργανισμό εκτός του Δημοσίου ή άλλη σύνταξη λόγω θανάτου, μετά τη λήξη της πρώτης τριετίας δικαιούνται πλέον τα κατώτατα όρια αντί του μέχρι σήμερα καταβαλλόμενου οργανικού ποσού και στο ποσό των κατωτάτων ορίων θα γίνεται η περικοπή κατά 50% ή 30%(βλ. παραδείγματα). από

4 2. Άρθρο 13 παρ. 1 περ. 1β Με τη νέα διάταξη, από τους περιορισμούς καταλαμβάνονται εκτός από τους συνταξιούχους που συνεχίζουν εργαζόμενοι με εξαρτημένη απασχόληση και οι συνταξιούχοι που συνεχίζουν αυτοαπασχολούμενοι. Επομένως, ρυθμίζεται πλέον και νομοθετικά η θέση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, όπως αυτή εκφράστηκε με την αριθ. 505/2008 Γνωμοδότηση και σας κοινοποιήθηκε με το αριθ.σ50/12/25.9.2009 Γενικό Έγγραφο της Διεύθυνσής μας, οι οδηγίες του οποίου εξακολουθούν να ισχύουν, αναφορικά με τα στοιχεία που θα πρέπει να εξετάζετε προκειμένου να κρίνετε εάν οι επιζώντες θα έχουν τους σχετικούς περιορισμούς. 3. Άρθρο 13 παρ. 2 Με τη διάταξη αυτής της παραγράφου προβλέπεται πλέον ότι, το άρθρο 62 του ν. 2676/99 όπως ισχύει μετά το ν. 3385/05 σε συνδυασμό με τις διατάξεις της παρ. 2 του άρθ. 8 του ν. 3865/2010 (τις οποίες και σας κοινοποιούμε), έχει εφαρμογή εκτός από τους επιζώντες που υπάγονται σε ασφαλιστικούς φορείς αρμοδιότητας Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης και: Α. Στους επιζώντες συζύγους που λαμβάνουν σύνταξη λόγω θανάτου από το Δημόσιο ή με τις διατάξεις του Ν. 3163/55 (καθεστώς όμοιο με αυτό του Δημοσίου)με εξαίρεση όσους λαμβάνουν και εξ ιδίου δικαιώματος σύνταξη από το Δημόσιο ή πολεμική σύνταξη γενικά με βάση τις διατάξεις των νόμων 1897/90 και 1977/91(παθόντες από τρομοκρατική ενέργεια), καθώς και όσους υπάγονται στις διατάξεις της παραγράφου 14 του άρθ. 8 του ν. 2592/98 και Β. Στους συνταξιούχους του Ν.Α.Τ. Συνεπώς, με τη νέα ρύθμιση, ο επιζών σύζυγος που λαμβάνει σύνταξη από ίδιο δικαίωμα ή σύνταξη λόγω θανάτου από φορέα αρμοδιότητας του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, ή το Ναυτικό Απομαχικό Ταμείο (Ν.Α.Τ.) και σύνταξη λόγω θανάτου από το Δημόσιο, υπόκειται στον προβλεπόμενο από την παρ. 1β του άρθ. 62 του ν. 2676/99, όπως ισχύει, περιορισμό της σύνταξης που θα επιλέξει, με αντίστοιχο επιμερισμό του υπολοίπου της σύνταξης στα δικαιοδόχα τέκνα, εφόσον αυτά υπάρχουν. Αντίθετα, αν η εξ ιδίου δικαιώματος σύνταξη είναι από το Δημόσιο, τότε δε γίνεται κανένας περιορισμός.

5 ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ: Σύνταξη λόγω θανάτου από το ΙΚΑ-ΕΤΑΜ και το ΕΤΕΑΜ και Περικοπή στη σύνταξη επιλογής. Σύνταξη λόγω θανάτου από το Δημόσιο και το ΤΕΑΔΥ ----------------------------------------------------------------------------------------- Σύνταξη λόγω γήρατος από το ΙΚΑ-ΕΤΑΜ και το ΕΤΕΑΜ και Περικοπή στη σύνταξη επιλογής Σύνταξη λόγω θανάτου από το Δημόσιο και το ΤΕΑΔΥ ------------------------------------------------------------------------------------------ Σύνταξη λόγω θανάτου από το ΙΚΑ-ΕΤΑΜ και το ΕΤΕΑΜ και Σύνταξη λόγω γήρατος από το Δημόσιο και το ΤΕΑΔΥ Δε γίνεται περικοπή. Άρθρο 13 ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΔΙΑΤΑΞΕΩΝ Άρθρο 13 παρ.1 περ.1 α -1δ /παρ.1 περ.2/παρ.1. περ. 3 Με τις διατάξεις αυτών των περιπτώσεων, επαναλαμβάνονται χωρίς διαφοροποίηση οι περιορισμοί του άρθ. 62 του ν. 2676/99, όπως αντικαταστάθηκε και ίσχυε με το άρθρο 4 του ν. 3385/2005 και αφορούν: 1. Χορήγηση της σύνταξης για μία τριετία από την πρώτη του επομένου του θανάτου μήνα, χωρίς περιορισμό. 2. Περιορισμό μετά τη λήξη της τριετίας - κατά 50% ή 30% - ανάλογα με την ηλικία στην περίπτωση που υπάρχει εργασία ή συνταξιοδότηση από άλλο φορέα. 3. Καταβολή πλήρους ποσού μετά τη λήξη της τριετίας και για όσο διαρκεί η αναπηρία -χωρίς περιορισμό-εφόσον ο επιζών κατά την ημερομηνία του θανάτου είναι ανάπηρος σε ποσοστό 67% και άνω. 4. Επιμερισμός στα τέκνα (ανήλικα, σπουδάζοντα ή ανάπηρα) του ποσού που δε λαμβάνει ο επιζών είτε λόγω αναστολής καταβολής της σύνταξης κατ εφαρμογή των διατάξεων της παρ. 2 του άρθ. 6 του ν. 1379/83, όπως ισχύει, είτε επειδή του καταβάλλεται μειωμένο λόγω εργασίας ή συνταξιοδότησης. 5. Μη εφαρμογή των περιορισμών στις περιπτώσεις ασφάλισης ή συνταξιοδότησης του επιζώντα από τον Ο.Γ.Α.

6 6. Περιορισμό της σύνταξης σε μία από τις κύριες καθώς και σε μία από τις επικουρικές συντάξεις της επιλογής του, στην περίπτωση που ο επιζών σύζυγος λαμβάνει και σύνταξη από ίδιο δικαίωμα ή περισσότερες της μίας συντάξεις λόγω θανάτου κύριες ή επικουρικές. Για όλα τα παραπάνω, ευνόητο είναι ότι θα εφαρμόζετε τις οδηγίες που κατά καιρούς έχουν δοθεί από τη Δ/νσή μας με Εγκυκλίους και Γενικά Έγγραφα. ΕΝΑΡΞΗ ΙΣΧΥΟΣ Άρθρο 13 παρ. 3 Με την παράγραφο 3 του άρθρου αυτού, καθορίζεται ότι τα αναφερόμενα σ αυτό εφαρμόζονται στις περιπτώσεις που ο θάνατος επέρχεται μετά την ημερομηνία έναρξης ισχύος του παρόντος άρθρου(15.7.2010), ενώ περιπτώσεις στις οποίες ο θάνατος είχε επέλθει πριν από αυτή την ημερομηνία, δε θίγονται από τις νέες διατάξεις. ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΚΑΙ ΑΠΟ ΕΠΙΚΟΥΡΙΚΟΥΣ ΦΟΡΕΙΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ Άρθρο 13 παρ. 4 Στην παράγραφο αυτή ορίζεται ότι οι διατάξεις της παρ. 1 έχουν εφαρμογή και στους Φορείς και τομείς επικουρικής ασφάλισης, οι ασφαλισμένοι των οποίων συνταξιοδοτούνται από το Δημόσιο ή από φορέα κύριας ασφάλισης με καθεστώς εξομοιούμενο με αυτό του Δημοσίου. ΚΑΤΑΡΓΟΥΜΕΝΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ Άρθρο 13 παρ. 5 Με την τελευταία παράγραφο του άρθρου 13, καταργείται κάθε διάταξη που ρυθμίζει διαφορετικά το θέμα των όρων συνταξιοδότησης του επιζώντος συζύγου, εκτός από εκείνες που αναφέρονται ρητά στις προηγούμενες παραγράφους του άρθρου αυτού. Συν/κά: 3 φύλλα Φ.Ε.Κ.(Ν. 3863/10) 3 φύλλα Φ.Ε.Κ. (Ν.3865/10) Ο ΓΕΝΙΚΟΣ Δ/ΝΤΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΑΒΕΛΛΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

2771 ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΕΥΧΟΣ ΠΡΩΤΟ Αρ. Φύλλου 115 15 Ιουλίου 2010 NOMOΣ ΥΠ ΑΡΙΘ. 3863 Νέο Ασφαλιστικό Σύστημα και συναφείς διατάξεις, ρυ θμί σεις στις εργασιακές σχέσεις. Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ Εκδίδομε τον ακόλουθο νόμο που ψήφισε η Βουλή: ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ ΒΑΣΙΚΕΣ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΙΚΕΣ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ Άρθρο 1 Εγγυήσεις Εννοιολογικοί προσδιορισμοί 1. Το Δημόσιο εγγυάται τη βιωσιμότητα του Ασφαλι στικού Συστήματος της χώρας με σκοπό τη διασφάλι ση αξιοπρεπούς σύνταξης για κάθε δικαιούχο. 2. Βασική σύνταξη: Το ποσό της σύνταξης που δεν αναλογεί σε ασφαλιστικές εισφορές και χορηγείται μετά την 1.1.2015, υπό τις προϋποθέσεις που ορίζει ο νόμος αυτός. 3. Αναλογική σύνταξη: Το ποσό της σύνταξης που ανα λογεί στο ύψος των ασφαλιστικών εισφορών για τα έτη ασφάλισης, από 1.1.2011 και εφεξής, κάθε ασφαλισμένου που θεμελιώνει δικαίωμα σύνταξης μετά την 1.1.2015 σε φορείς κύριας ασφάλισης ή το Δημόσιο. Το αναλογικό ποσό σύνταξης βαρύνει τους προϋπολογισμούς των ασφαλιστικών οργανισμών κύριας ασφάλισης ή το Δη μόσιο για τους ασφαλισμένους του Δημοσίου. 4. Τα θέματα του νόμου αυτού που αναφέρονται στους τακτικούς υπαλλήλους και λειτουργούς του Δημοσίου, τους στρατιωτικούς και τους τακτικούς υπαλλήλους των Ν.Π.Δ.Δ., οργανισμών τοπικής αυτο διοίκησης α και β βαθμίδας θα ρυθμιστούν με ειδικό συνταξιοδοτικό νόμο των αρμόδιων Υπουργών. Για τους υπαλλήλους της Βουλής τα θέματα του νόμου αυτού θα κανονιστούν από τον Κανονισμό της Βουλής. Άρθρο 2 Βασική σύνταξη 1. Από 1.1.2015 και εφεξής καθιερώνεται βασική σύ νταξη. Το ύψος της βασικής σύνταξης, για το έτος 2010, καθορίζεται στο ποσό των τριακοσίων εξήντα (360,00) ευρώ μηνιαίως, για 12 μήνες και αναπροσαρ μόζεται σύμφωνα με τις διατάξεις της παραγράφου 1 του άρθρου 11 του νόμου αυτού. 2. Την ανωτέρω βασική σύνταξη δικαιούνται: Α. Οι ασφαλισμένοι των οργανισμών κύριας ασφά λισης, πλην ΟΓΑ, καθώς και οι τακτικοί υπάλληλοι και λειτουργοί του Δημοσίου, οι στρατιωτικοί και οι τα κτικοί υπάλληλοι των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου (Ν.Π.Δ.Δ.), οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης α και β βαθμίδας, ανεξαρτήτως χρόνου υπαγωγής στην ασφάλιση, που θεμελιώνουν συνταξιοδοτικό δι καίωμα από την 1.1.2015 και εφεξής. Η βασική σύνταξη καταβάλλεται από την ημερομηνία συνταξιοδότησης από τον οικείο ασφαλιστικό φορέα ή το Δημόσιο. Στους ασφαλισμένους των οποίων η σύ νταξη, σύμφωνα με το άρθρο 4 του Κεφαλαίου αυτού, αποτελεί άθροισμα δύο τμημάτων, η βασική σύνταξη υπολογίζεται αναλογικά, με βάση τα έτη ασφάλισης από 1.1.2011 και εφεξής προς το συνολικό χρόνο ασφά λισης. Το ποσό της βασικής σύνταξης μειώνεται για τους συνταξιούχους λόγω γήρατος κατά 1/35 για κάθε χρόνο που υπολείπεται των τριάντα πέντε (35) ετών διαμονής στην Ελλάδα, μεταξύ του 15ου και του 65ου έτους της ηλικίας. Το ποσό της βασικής σύνταξης μειώνεται στις περιπτώσεις θεμελίωσης συνταξιοδοτικού δικαιώμα τος σε μειωμένη σύνταξη λόγω γήρατος, σε μειωμένη σύνταξη λόγω αναπηρίας, καθώς και στην περίπτωση χορήγησης σύνταξης λόγω θανάτου. Η μείωση της βα σικής σύνταξης προκειμένου για τους ασφαλισμένους που λαμβάνουν μειωμένη σύνταξη γήρατος, ανέρχεται σε 1/200 για κάθε μήνα που υπολείπεται για τη συ μπλήρωση του ορίου ηλικίας πλήρους συνταξιοδότη σης. Για τους συνταξιούχους που λαμβάνουν μειωμένη σύνταξη λόγω αναπηρίας με ποσοστό 67% έως και 79,99% χορηγείται το 75% της βασικής σύνταξης, και με ποσοστό από 50% έως και 66,99% χορηγείται το 50% αυτής. Οι μειώσεις αυτές δεν έχουν εφαρμογή σε όσους συνταξιοδοτούνται με τις διατάξεις του ν. 612/1977 (ΦΕΚ 164 Α ), καθώς και για τα πρόσωπα του τετάρτου εδαφίου της περίπτωσης α της παραγράφου 1 των άρθρων 1 και 26 του π.δ. 169/2007 (ΦΕΚ 210 Α ). Στις περιπτώσεις χορήγησης σύνταξης λόγω θανάτου,

2782 ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ (ΤΕΥΧΟΣ ΠΡΩΤΟ) αναγνώρισης υποβληθεί μέχρι 31.12.2013, ακολουθούν τις κατά περίπτωση προϋποθέσεις συνταξιοδότησης, που ισχύουν κατά το έτος 2010. 3. Οι αναγνωριζόμενοι χρόνοι συνυπολογίζονται για τη θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος, εφόσον ο ασφαλισμένος έχει πραγματοποιήσει τουλάχιστον 3.600 ημέρες ή δώδεκα (12) έτη ασφάλισης. Ο συνολικός χρόνος ο οποίος, με βάση τα ανωτέρω, συνυπολογίζεται ή αναγνωρίζεται για τη θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος, δεν μπορεί να υπερβεί τα επτά (7) έτη. Ειδικότερα, ο χρόνος αυτός καθορίζεται κατ ανώ τατο όριο: α) σε τέσσερα (4) έτη για όσους θεμελιώνουν συντα ξιοδοτικό δικαίωμα εντός του έτους 2011, β) σε πέντε (5) έτη για όσους θεμελιώνουν συνταξι οδοτικό δικαίωμα εντός του έτους 2012, γ) σε έξι (6) έτη για όσους θεμελιώνουν συνταξιοδο τικό δικαίωμα εντός του έτους 2013 και δ) σε επτά (7) έτη για όσους θεμελιώνουν συνταξιο δοτικό δικαίωμα από 1.1.2014 και εφεξής.» Η ισχύς της παραγράφου αυτής αρχίζει από 1.1.2011. 19. Στο τέλος του πρώτου εδαφίου της παραγράφου 2 του άρθρου 155 του ν. 3528/2007 «Κύρωση του Κώδικα Κατάστασης Δημοσίων Πολιτικών Διοικητικών Υπαλλή λων και Υπαλλήλων Ν.Π.Δ.Δ.» (ΦΕΚ 26 Α ) προστίθεται εδάφιο ως εξής: «Ο υπάλληλος με αίτησή του, που υποβάλλεται έξι (6) μήνες πριν τη συμπλήρωση τριάντα πέντε (35) ετών πραγματικής και συντάξιμης δημόσιας υπηρεσίας, κα θώς και του ορίου ηλικίας υποχρεωτικής αποχώρησης, μπορεί να ζητήσει να παραμείνει στην υπηρεσία έως τρία (3) επιπλέον έτη και έως τη συμπλήρωση κατ ανώτατο όριο του 65ού έτους της ηλικίας.» Κατά την πρώτη εφαρμογή της διάταξης η αίτηση γίνεται αποδεκτή εφόσον υποβληθεί εντός δεκαπέντε (15) ημερών από τη δημοσίευση του νόμου αυτού. Δυ νατότητα ασκήσεως του ανωτέρω δικαιώματος έχουν και όσοι έχουν αυτοδικαίως απολυθεί από 1ης Ιουνίου 2010. 20. Διατάξεις Κανονισμών Εργασίας και Επιχειρη σιακών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας που εφαρ μόζονται σε εργαζόμενους του ευρύτερου δημόσιου τομέα, όπως αυτός ορίζεται από το ν.1256/1982 (ΦΕΚ 65 Α ), και προβλέπουν αυτοδίκαιη και υποχρεωτική απόλυση με τη συμπλήρωση είτε του οριζόμενου σε αυτές χρόνου υπηρεσίας και ανεξαρτήτως ορίου ηλι κίας, είτε του ορίου ηλικίας που προβλέπεται από τις ισχύουσες διατάξεις για συνταξιοδότηση λόγω γήρα τος, δεν εφαρμόζονται, εφόσον υποβληθεί από τον εργαζόμενο αίτηση παραμονής στην υπηρεσία που γίνεται υποχρεωτικά αποδεκτή από τον εργοδότη. Η παραμονή δεν μπορεί να είναι μεγαλύτερη των τριών (3) ετών εκτός και εάν δεν θεμελιώνεται δικαίωμα για συνταξιοδότηση με πλήρη σύνταξη. Άρθρο 11 Αναπροσαρμογή συντάξεων και ορίων ηλικίας 1. α) Από 1.1.2014 οι συντάξεις των Φορέων Κοινωνι κής Ασφάλισης, συμπεριλαμβανομένων των συντάξεων του Δημοσίου αναπροσαρμόζονται κατ έτος με κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομικών και Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης στη βάση συντελεστή που διαμορφώνεται κατά 50% από τη μεταβολή του ΑΕΠ και κατά 50% από τη μεταβολή του Δείκτη Τιμών Κα ταναλωτή του προηγούμενου έτους και δεν υπερβαίνει την ετήσια μεταβολή του Δείκτη Τιμών Καταναλωτή. β) Οι διατάξεις της συνταξιοδοτικής νομοθεσίας του Δημοσίου με τις οποίες προβλέπεται αναπροσαρμο γή ή αύξηση των συντάξεων, που καταβάλλονται από αυτό, κατά τρόπο διαφορετικό από τον οριζόμενο με τις διατάξεις της προηγούμενης περίπτωσης ή με βάση τις ισχύουσες κάθε φορά μισθολογικές διατάξεις, κα ταργούνται από 1.1.2014. 2. Από την 1.1.2011 και ανά διετία η Εθνική Αναλογι στική Αρχή εκπονεί αναλογιστικές μελέτες, οι οποίες επικυρώνονται από την Επιτροπή Οικονομικής Πολιτι κής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με αντικείμενο τη συνεχή παρακολούθηση της εξέλιξης της εθνικής συνταξιοδο τικής δαπάνης. Με ειδικό νόμο ανακαθορίζονται οι συ ντάξεις με στόχο τη διασφάλιση της μακροπρόθεσμης βιωσιμότητας του ασφαλιστικού συστήματος. Το ύψος των ανωτέρω δαπανών για τη βασική, την αναλογική και την επικουρική σύνταξη, προβαλλόμενο έως το έτος 2060, δεν πρέπει να υπερβαίνει το περιθώριο αύξησης των 2,5 ποσοστιαίων μονάδων του ΑΕΠ, με έτος αναφοράς το 2009. 3. Τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης των ασφαλι σμένων των οργανισμών κοινωνικής ασφάλισης και του Δημοσίου, ανεξαρτήτως χρόνου υπαγωγής στην ασφάλιση, τα οποία προβλέπονται στο άρθρο 10 του παρόντος νόμου και σε καταστατικές ή γενικές δι ατάξεις νόμων, ανακαθορίζονται κατά τη μεταβολή του προσδόκιμου ζωής του πληθυσμού της χώρας, με σημείο αναφοράς την ηλικία των 65 ετών. Η ισχύς της παραγράφου αυτής αρχίζει από 1.1.2021 και κατά την πρώτη εφαρμογή της, λαμβάνεται υπόψη η μετα βολή της δεκαετίας 2010 έως και 2020. Από 1.1.2024 τα ανωτέρω όρια ανακαθορίζονται ανα τριετία. Η ανα προσαρμογή των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, γί νεται με κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομικών και Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, που εκδίδεται κατά το τελευταίο έτος κάθε περιόδου με βάση τους σχετικούς δείκτες που προσδιορίζονται από την Ελ ληνική Στατιστική Αρχή και την Eurostat και αφορούν στην επόμενη περίοδο. Άρθρο 12 Γενικοί όροι συνταξιοδότησης επιζώντος συζύγου 1. Ο επιζών σύζυγος δεν δικαιούται σύνταξη από ασφαλιστικούς οργανισμούς κύριας ή επικουρικής ασφάλισης, ή το Δημόσιο κατά περίπτωση, στις εξής περιπτώσεις: Α. Αν ο θάνατος του ασφαλισμένου συζύγου επήλθε πριν από την πάροδο τριών (3) ετών από την τέλεση του γάμου, εκτός αν: α) Ο θάνατος οφείλεται σε ατύχημα, εργατικό ή μη. β) Κατά τη διάρκεια του γάμου γεννήθηκε, νομιμο ποιήθηκε, αναγνωρίσθηκε ή υιοθετήθηκε τέκνο. γ) Η χήρα κατά το χρόνο του θανάτου τελούσε σε κατάσταση εγκυμοσύνης, η οποία δεν διεκόπη και γεν νήθηκε ζων τέκνο.

ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ (ΤΕΥΧΟΣ ΠΡΩΤΟ) 2783 Β. Αν ο θανών ελάμβανε κατά την τέλεση του γάμου σύνταξη αναπηρίας ή γήρατος, ο δε θάνατος επήλθε πριν από την πάροδο πέντε (5) ετών από την τέλεση του γάμου εκτός και εάν στην περίπτωση αυτή συ ντρέχει ένας από τους ανωτέρω με στοιχεία β και γ αναφερόμενους λόγους. 2. Οι ανωτέρω διατάξεις εφαρμόζονται τόσο για τους έως 31.12.1992 ασφαλισμένους όσο και για τους μετά την 1.1.1993 ασφαλισμένους σε οποιονδήποτε φορέα ασφάλισης ή το Δημόσιο. Κάθε διάταξη που ρυθμίζει διαφορετικά το ανωτέρω θέμα καταργείται. Διατάξεις που θέτουν πρόσθετους περιορισμούς στη λήψη σύνταξης από τον επιζώντα σύζυγο, καθώς και οι διατάξεις της συνταξιοδοτικής νομοθεσίας του Δη μοσίου, που προβλέπουν τη χορήγηση της σύνταξης στον επιζώντα σύζυγο ανεξάρτητα από τη διάρκεια του έγγαμου βίου, εξακολουθούν να ισχύουν. Άρθρο 13 Ειδικοί όροι συνταξιοδότησης επιζώντων συζύγων 1. Το άρθρο 62 του ν. 2676/1999 (ΦΕΚ 1 Α ), όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 4 του ν. 3385/2005 (ΦΕΚ 210 Α ), αντικαθίσταται ως εξής: «1.α. Σε περίπτωση θανάτου ασφαλισμένου ή συνταξι ούχου ασφαλιστικού οργανισμού κύριας ή επικουρικής ασφάλισης, στον επιζώντα των συζύγων, που θεμελιώ νει συνταξιοδοτικό δικαίωμα λόγω θανάτου σύμφωνα με τις γενικές ή καταστατικές διατάξεις του κάθε ορ γανισμού, καταβάλλεται η σύνταξη για μία τριετία από την πρώτη του επομένου του θανάτου μήνα. β. Μετά την πάροδο της τριετίας, σε περίπτωση που ο επιζών των συζύγων εργάζεται ή αυτοαπασχολείται ή λαμβάνει σύνταξη από οποιαδήποτε πηγή, η σύνταξη περιορίζεται στο 50% της σύνταξης λόγω θανάτου έως τη συμπλήρωση του 65ου έτους της ηλικίας του. Μετά τη συμπλήρωση του ορίου αυτού ο επιζών σύζυγος λαμβάνει το 70% της σύνταξης αυτής. γ. Εάν ο επιζών των συζύγων, κατά την ημερομηνία θανάτου, είναι ανάπηρος σωματικά ή πνευματικά σε ποσοστό 67% και άνω, λαμβάνει ολόκληρη τη σύνταξη, για όσο χρονικό διάστημα διαρκεί η αναπηρία του, ανεξαρτήτως άλλων προϋποθέσεων. δ. Στην περίπτωση που ο επιζών των συζύγων λαμβά νει και σύνταξη από ίδιο δικαίωμα ή περισσότερες της μίας συντάξεις λόγω θανάτου, κύριες ή επικουρικές, ο περιορισμός του ποσού της σύνταξης που προβλέπεται στην παράγραφο αυτή γίνεται σε μία από τις κύρι ες, καθώς και μία από τις επικουρικές συντάξεις της επιλογής του, μη εφαρμοζομένων των διατάξεων της περίπτωσης δ της παραγράφου 6 του άρθρου 5 του ν. 825/1978 (ΦΕΚ 189 Α ), όπως ισχύουν κάθε φορά. 2. Εάν ο θανών καταλείπει τέκνα ανάπηρα ή ανήλικα ή σπουδάζοντα σε ανώτερες ή ανώτατες σχολές και έως του 24ου έτους της ηλικίας τους, που δικαιούνται σύνταξη σύμφωνα με τις γενικές ή καταστατικές δια τάξεις των φορέων που χορηγούν τη σύνταξη θανάτου, το υπόλοιπο της σύνταξης του επιζώντα των συζύγων, σε περίπτωση που καταβάλλεται μειωμένη, επιμερίζε ται στα τέκνα σε ίσα μέρη. Ο κατά τα ανωτέρω επιμερισμός χωρεί και στην περίπτωση που η σύνταξη του επιζώντα, που καταβάλ λεται από τους Ασφαλιστικούς Οργανισμούς αρμοδι ότητας Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλι σης, αναστέλλεται κατ εφαρμογή των διατάξεων της παραγράφου 2 του άρθρου 6 του ν. 1379/1983 (ΦΕΚ 101 Α ), όπως κάθε φορά ισχύουν ή μειώνεται σύμφωνα με τις διατάξεις της παραγράφου 14 του άρθρου 8 του ν. 2592/ 1998 (ΦΕΚ 57 Α ), όπως ισχύουν. 3. Οι διατάξεις του παρόντος άρθρου δεν εφαρμό ζονται σε περίπτωση θανάτου ασφαλισμένου ή συ νταξιούχου του ΟΓΑ, ο οποίος λαμβάνει σύνταξη με βάση τις διατάξεις του ν. 4169/1961 (ΦΕΚ 81 Α ), του ν.δ. 4575/ 1966 (ΦΕΚ 227 Α ), του ν.δ. 1390/1973 (ΦΕΚ 103 Α ), του ν. 1745/1987 (ΦΕΚ 234 Α ) και του ν. 2458/1997 (ΦΕΚ 15 Α ), καθώς και στην περίπτωση που ο επιζών σύζυγος είναι ασφαλισμένος ή συνταξιούχος του ΟΓΑ και λαμβάνει σύνταξη σύμφωνα με τις προαναφερό μενες διατάξεις.» 2. Οι διατάξεις της προηγούμενης παραγράφου έχουν ανάλογη εφαρμογή και στους επιζώντες συζύγους, στους συνταξιούχους λόγω θανάτου του Δημοσίου, με εξαίρεση όσους λαμβάνουν και εξ ιδίου δικαιώματος σύνταξη από το Δημόσιο, ή πολεμική σύνταξη γενικά ή σύνταξη με βάση τις διατάξεις των νόμων 1897/1990 (ΦΕΚ 120 Α ) και 1977/1991 (ΦΕΚ 185 Α ), καθώς και για όσους υπάγονται στις διατάξεις της παραγράφου14 του άρθρου 8 του ν. 2592/1998 (ΦΕΚ 57 Α ). 3. Οι διατάξεις του άρθρου αυτού εφαρμόζονται στις περιπτώσεις που ο θάνατος επέρχεται μετά την ημε ρομηνία έναρξης ισχύος του παρόντος άρθρου. 4. Οι διατάξεις της παραγράφου 1 έχουν εφαρμογή και στους Φορείς και τομείς επικουρικής ασφάλισης, οι ασφαλισμένοι των οποίων συνταξιοδοτούνται από το Δημόσιο ή από φορέα κύριας ασφάλισης με καθεστώς εξομοιούμενο με αυτό του Δημοσίου. 5. Διατάξεις που ρυθμίζουν το θέμα αυτό διαφορε τικά καταργούνται. Άρθρο 14 Συνταξιοδότηση θυγατέρων 1. α. Οι διατάξεις της παραγράφου 4 του άρθρου 5 του π.δ. 169/2007 (ΦΕΚ 210 Α ) αντικαθίστανται ως εξής: «4. Οι θυγατέρες και άπορες άγαμες αδελφές, απο κτούν δικαίωμα σύνταξης με τους ίδιους όρους και προϋποθέσεις που αποκτούν το δικαίωμα αυτό και τα αγόρια.» β. Οι διατάξεις της παραγράφου 5 του άρθρου 31 του π.δ. 169/2007, αντικαθίστανται ως εξής: «5. Οι θυγατέρες και άπορες άγαμες αδελφές, απο κτούν δικαίωμα σύνταξης με τους ίδιους όρους και προϋποθέσεις που αποκτούν το δικαίωμα αυτό και τα αγόρια.» γ. Οι διατάξεις της προηγούμενης περίπτωσης έχουν ανάλογη εφαρμογή και για όσα από τα πρόσωπα που αναφέρονται σε αυτές υπάγονται στις διατάξεις του π.δ.167/2007 (ΦΕΚ 208 Α ) και του π.δ. 168/2007 (ΦΕΚ 209 Α ). δ. Οι διατάξεις της περίπτωσης γ της παραγράφου 1 των άρθρων 5 και 31 του π.δ. 169/2007 (ΦΕΚ 210 Α ), της περίπτωσης γ της παραγράφου 1 του άρθρου 2 του π.δ. 167/2007 (ΦΕΚ 208 Α ) καθώς και της περίπτωσης

2835 ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΕΥΧΟΣ ΠΡΩΤΟ Αρ. Φύλλου 120 21 Ιουλίου 2010 NOMOΣ ΥΠ ΑΡΙΘ. 3865 Μεταρρύθμιση Συνταξιοδοτικού Συστήματος του Δημοσίου και συναφείς διατάξεις. Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ Εκδίδομε τον ακόλουθο νόμο που ψήφισε η Βουλή: ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ ΒΑΣΙΚΕΣ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΙΚΕΣ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ Άρθρο 1 Εγγυήσεις Εννοιολογικοί προσδιορισμοί 1. Το Δημόσιο εγγυάται τη βιωσιμότητα του συνταξι οδοτικού συστήματος της χώρας με σκοπό τη διασφά λιση αξιοπρεπούς σύνταξης για κάθε δικαιούχο. 2. Βασική σύνταξη: Το ποσό της σύνταξης που δεν αναλογεί σε ασφαλιστικές εισφορές και χορηγείται μετά την 1.1.2015 με τις προϋποθέσεις που ορίζει ο νό μος αυτός. 3. Αναλογική σύνταξη: Το ποσό της σύνταξης που ανα λογεί στις ασφαλιστικές εισφορές που καταβάλλουν για το χρόνο ασφάλισης, που διανύεται από 1.1.2011 και εφε ξής, οι τακτικοί και μετακλητοί υπάλληλοι και λειτουργοί του Δημοσίου, οι τακτικοί και μετακλητοί υπάλληλοι της Βουλής, των Ν.Π.Δ.Δ. και των Ο.Τ.Α. α και β βαθμίδας, οι ιερείς και οι υπάλληλοι των εκκλησιαστικών νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου, καθώς και οι στρατιωτικοί, που θεμελιώνουν δικαίωμα σύνταξης μετά την 1.1.2015 στο Δημόσιο ή σε φορείς κύριας ασφάλισης. Άρθρο 2 Ασφαλιστικό καθεστώς προσλαμβανόμενων στο Δημόσιο από 1.1.2011 1.α. Οι τακτικοί και μετακλητοί υπάλληλοι και λειτουρ γοί του Δημοσίου, τακτικοί και μετακλητοί υπάλληλοι της Βουλής, των Ν.Π.Δ.Δ. και των Ο.Τ.Α. α και β βαθ μίδας, καθώς και οι ιερείς και οι υπάλληλοι των εκκλη σιαστικών νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου, που προσλαμβάνονται για πρώτη φορά από 1.1.2011 και μετά, υπάγονται υποχρεωτικά και αυτοδίκαια στον κλάδο κύ ριας σύνταξης του ΙΚΑ ΕΤΑΜ. β. Τα ανωτέρω πρόσωπα ασφαλίζονται για ασθένεια, επικουρική σύνταξη και εφάπαξ βοήθημα στους οικεί ους φορείς, στους οποίους υπάγονται όσοι από αυτούς έχουν ασφαλισθεί για πρώτη φορά από 1.1.1993 και μετά στο Δημόσιο ή σε φορείς κύριας ασφάλισης. 2. Οι διατάξεις της προηγούμενης παραγράφου εφαρ μόζονται και για τους στρατιωτικούς που κατατάσσονται από 1.1.2011 και μετά, εξαιρουμένων των στρατευσίμων παθόντων οπλιτών στην υπηρεσία και ένεκα ταύτης. 3. Οι διατάξεις: α) του ν.1897/1990 (ΦΕΚ 120 Α ), β) της παρ. 15 του άρθρου 9 και της παρ. 17 του άρθρου 34 του π.δ. 169/2007 (Κώδικας Πολιτικών και Στρατιωτι κών Συντάξεων ΦΕΚ 210 Α ) και γ) με βάση τις οποίες υπολογίζεται η σύνταξη όσων καθίστανται ανάπηροι εξαιτίας της υπηρεσίας και ένεκα ταύτης, κατά το μέρος που αφορούν τον υπολογισμό της σύνταξης των προσώπων που υπάγονται σε αυτές, εξακολουθούν να ισχύουν και μετά την υπαγωγή των προσώπων που αναφέρονται στις παραγράφους 1 και 2 στον κλάδο κύριας σύνταξης του ΙΚΑ ΕΤΑΜ. 4. Oι τακτικοί και μετακλητοί υπάλληλοι και λειτουργοί του Δημοσίου, τακτικοί και μετακλητοί υπάλληλοι της Βουλής, των Ν.Π.Δ.Δ. και των Ο.Τ.Α. α και β βαθμίδας, καθώς και οι ιερείς και οι υπάλληλοι των εκκλησιαστικών νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου που υπηρετούν ή θα προσληφθούν μέχρι 31.12.2010 μπορούν να επιλέξουν προαιρετικά την υπαγωγή τους στο ΙΚΑ ΕΤΑΜ από την ημερομηνία δημοσίευσης του νόμου αυτού. Με κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομικών και Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης μπορεί να καθορίζονται οι λε πτομέρειες εφαρμογής του προηγούμενου εδαφίου. Άρθρο 3 Βασική σύνταξη 1. Από 1.1.2015 και εφεξής καθιερώνεται, για τους υπα γόμενους στο συνταξιοδοτικό καθεστώς του Δημοσίου, βασική σύνταξη. Το ύψος της βασικής σύνταξης για το έτος 2010 καθορίζεται στο ποσό των τριακοσίων εξήντα ευρώ (360,00 ) μηνιαίως για 12 μήνες και αναπροσαρμό ζεται σύμφωνα με τις διατάξεις της παρ. 1 του άρθρου 7 του νόμου αυτού. 2. Την ανωτέρω βασική σύνταξη δικαιούνται: α. Τα πρόσωπα των παραγράφων 1 και 2 του άρθρου 1, ανεξαρτήτως χρόνου υπαγωγής στην ασφάλιση, που θεμελιώνουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα από την 1.1.2015 και εφεξής. Η βασική σύνταξη καταβάλλεται από την ημερομηνία έναρξης της συνταξιοδότησής τους. Για όσους η σύνταξη, σύμφωνα με το άρθρο 4 του κεφα

ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ (ΤΕΥΧΟΣ ΠΡΩΤΟ) 2839 (ΦΕΚ 78 Α ), διαμορφώνεται στο πεντηκοστό τέταρτο (54ο) έτος, αυξανόμενο από 1ης Ιανουαρίου 2012 και μετά κατά δύο (2 ) έτη για κάθε ημερολογιακό έτος και μέχρι τη συμπλήρωση του πεντηκοστού ογδόου (58ου) έτους της ηλικίας τους. 9. Από 1.1.2013 τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης που προβλέπονται, κατά περίπτωση, από τις διατάξεις του άρθρου αυτού για τους τακτικούς υπαλλήλους του Δη μοσίου, έχουν εφαρμογή για τους δικαστικούς λειτουρ γούς, καθώς και για το κύριο προσωπικό του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους. Ειδικά για τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης των στρατιωτικών εφαρμόζονται οι διατάξεις του άρθρου 20 του παρόντος νόμου. 10. Για την εφαρμογή των διατάξεων του παρόντος, η ενηλικίωση των τέκνων θεωρείται ότι γίνεται την 31η Δεκεμβρίου του έτους κατά το οποίο συμπληρώνουν το δέκατο όγδοο (18ο) έτος της ηλικίας τους. 11. Οι διατάξεις των παραγράφων 1 έως και 9 του άρθρου αυτού δεν έχουν εφαρμογή για όσα από τα πρόσωπα που αναφέρονται σε αυτές θα έχουν θεμε λιώσει δικαίωμα σύνταξης μέχρι την 31η Δεκεμβρίου 2010, σύμφωνα με τις οικείες διατάξεις της συνταξιο δοτικής νομοθεσίας του Δημοσίου, όπως αυτές ισχύουν κατά την ημερομηνία δημοσίευσης του νόμου αυτού σε συνδυασμό με τις διατάξεις της παραγράφου 10. Για τα πρόσωπα αυτά εξακολουθούν να ισχύουν όσα προβλέπονται από τις αντικαθιστώμενες ή καταργούμε νες διατάξεις, κατά περίπτωση, τόσο για τη θεμελίωση δικαιώματος σύνταξης όσο και για τα όρια ηλικίας συ νταξιοδότησης, καθώς και για τον τρόπο υπολογισμού της σύνταξής τους. 12. Στο τέλος του άρθρου 11 του π.δ. 169/2007 προστί θεται παράγραφος 15 ως εξής: «15. α. Αναγνωρίζεται πλασματικός χρόνος για κάθε παιδί, ο οποίος ανέρχεται σε ένα (1) έτος για το πρώτο παιδί και σε δύο (2) έτη για κάθε επόμενο παιδί και μέχρι το τρίτο. β. Ο χρόνος αυτός λαμβάνεται υπόψη για τη θεμελί ωση, καθώς και για την προσαύξηση της σύνταξης, με την προϋπόθεση ο υπάλληλος να έχει συμπληρώσει δεκαπενταετή (15ετή) πραγματική δημόσια υπηρεσία. γ. Ο ανωτέρω πλασματικός χρόνος αναγνωρίζε ται σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 17 του ν. 2084/1992. δ. Αν ο υπάλληλος έχει χρόνο ασφάλισης και σε άλλο φορέα κύριας σύνταξης, ο ανωτέρω πλασματικός χρό νος αναγνωρίζεται σε έναν μόνο φορέα κατ επιλογή. ε. Οι διατάξεις της παραγράφου αυτής έχουν εφαρ μογή και για όσους υπαλλήλους έχουν ασφαλισθεί για πρώτη φορά από 1.1.1993 και μετά.» Άρθρο 7 Αναπροσαρμογή συντάξεων και ανακαθορισμός ορίων ηλικίας 1. Από 1.1.2014 οι καταβαλλόμενες συντάξεις συμπερι λαμβανομένων των χορηγιών και των βοηθημάτων του Δημοσίου, αναπροσαρμόζονται μόνο με διάταξη ειδικού νόμου, σύμφωνα με το τελευταίο εδάφιο της παρ. 2 του άρθρου 73 του Συντάγματος στη βάση συντελεστή που διαμορφώνεται κατά 50% από τη μεταβολή του ΑΕΠ και κατά 50% του Δείκτη Τιμών Καταναλωτή του προηγού μενου έτους και δεν υπερβαίνει την ετήσια μεταβολή του Δείκτη Τιμών Καταναλωτή. Η διάταξη του προη γούμενου εδαφίου υπερισχύει κάθε αντίθετης γενικής ή ειδικής διάταξης νόμου ή κανονιστικής πράξης με την οποία προβλέπεται η αναπροσαρμογή ή αύξηση σύντα ξης, χορηγίας ή βοηθήματος, που καταβάλλεται από το Δημόσιο, κατά τρόπο διαφορετικό από τον οριζόμενο με τις διατάξεις του προηγούμενου εδαφίου. 2. Από την 1.1.2011 και ανά διετία η Εθνική Αναλογι στική Αρχή εκπονεί αναλογιστικές μελέτες, οι οποίες επικυρώνονται από την Επιτροπή Οικονομικής Πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με αντικείμενο τη συνεχή πα ρακολούθηση της εξέλιξης της εθνικής συνταξιοδοτικής δαπάνης. Με ειδικό νόμο ανακαθορίζονται οι συντάξεις με στόχο τη διασφάλιση της μακροπρόθεσμης βιωσι μότητας του ασφαλιστικού συστήματος. Το ύψος των ανωτέρω δαπανών, προβαλλόμενο έως το έτος 2060, δεν πρέπει να υπερβαίνει το περιθώριο αύξησης των 2,5 ποσοστιαίων μονάδων του ΑΕΠ, με έτος αναφοράς το 2009. 3. Τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης των ασφαλισμέ νων των οργανισμών κοινωνικής ασφάλισης και του Δημοσίου, ανεξαρτήτως του χρόνου υπαγωγής στην ασφάλιση, τα οποία προβλέπονται στο άρθρο 6 του νόμου αυτού και σε καταστατικές ή γενικές διατάξεις νόμων, ανακαθορίζονται κατά τη μεταβολή του προσ δόκιμου ζωής του πληθυσμού της χώρας, με σημείο αναφοράς την ηλικία των εξήντα πέντε (65) ετών. Η ισχύς της παραγράφου αυτής αρχίζει από 1.1.2021 και κατά την πρώτη εφαρμογή της, λαμβάνεται υπόψη η μεταβολή της δεκαετίας 2010 έως και 2020. Από 1.1.2024 τα ανωτέρω όρια ανακαθορίζονται ανά τριετία. Ο ανα καθορισμός των ορίων ηλικίας γίνεται με ειδικό νόμο, σύμφωνα με το τελευταίο εδάφιο της παρ. 2 του άρθρου 73 του Συντάγματος, που ψηφίζεται κατά το τελευταίο έτος κάθε περιόδου με βάση τους σχετικούς δείκτες που προσδιορίζονται από την Ελληνική Στατιστική Αρχή και την Eurostat και αφορούν στην επόμενη περίοδο. Άρθρο 8 Όροι συνταξιοδότησης επιζώντος συζύγου 1. Οι διατάξεις της παρ. 1 του άρθρου 12 του ν. 3863/2010 (ΦΕΚ 115 Α ) σχετικά με το κριτήριο της διάρκειας του έγγαμου βίου, προκειμένου να δικαιωθεί σύνταξη ο επι ζών σύζυγος, έχουν εφαρμογή και για τους υπαγόμενους στις διατάξεις της συνταξιοδοτικής νομοθεσίας του Δημοσίου. Κατά τα λοιπά για τη συνταξιοδότηση των επιζώντων συζύγων εξακολουθούν να ισχύουν οι διατά ξεις των προεδρικών διαταγμάτων 167/2007, 168/2007, 169/2007 και του ν. 2084/1992. 2.α. Οι διατάξεις των περιπτώσεων α και β της παρ. 1 του άρθρου 62 του ν. 2676/1999 (ΦΕΚ 1 Α ), έχουν ανά λογη εφαρμογή και για τους επιζώντες συζύγους με εξαίρεση όσους έχουν αναπηρία κατά ποσοστό 67% και άνω που λαμβάνουν σύνταξη από το Δημόσιο. Οι διατάξεις του προηγούμενου εδαφίου δεν έχουν εφαρ μογή για όσους λαμβάνουν και εξ ιδίου δικαιώματος σύνταξη από το Δημόσιο, ή πολεμική σύνταξη γενικά ή σύνταξη με βάση τις διατάξεις των νόμων 1897/1990 (ΦΕΚ 120 Α ) και 1977/1991 (ΦΕΚ 185 Α ), καθώς και για όσους υπάγονται στις διατάξεις της παρ. 14 του άρθρου 8 του ν. 2592/1998 (ΦΕΚ 57 Α ). β. Εάν στην κατά τα ανωτέρω μειωμένη σύνταξη του επιζώντος συζύγου συμμετέχουν ανάπηρα ή ανήλικα τέκνα ή τέκνα που σπουδάζουν υπό τις προϋποθέ

2840 ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ (ΤΕΥΧΟΣ ΠΡΩΤΟ) σεις της περίπτωσης δ της παρ. 1 του άρθρου 5 του π.δ. 169/2007, ο επιζών σύζυγος μπορεί να ζητήσει την αναστολή καταβολής του μεριδίου του, οπότε αυτό επι μερίζεται στα τέκνα σε ίσα μέρη. 3. Οι διατάξεις της παραγράφου 2, καθώς και αυτές της παρ. 9 του άρθρου 4 του ν. 3620/2007 (ΦΕΚ 276 Α ), έχουν ανάλογη εφαρμογή και για όσα από τα αναφε ρόμενα σε αυτές πρόσωπα συνταξιοδοτούνται με βάση τις διατάξεις του π.δ. 167/2007 (ΦΕΚ 208 Α ). 4. Οι διατάξεις της παραγράφου 1 δεν έχουν εφαρμογή για τα αναφερόμενα σε αυτές πρόσωπα των οποίων το δικαίωμα γεννήθηκε πριν την ημερομηνία δημοσίευσης του νόμου αυτού. Άρθρο 9 Συνταξιοδότηση μελών οικογένειας 1. α. Οι διατάξεις της παρ. 4 του άρθρου 5 του π.δ. 169/2007, αντικαθίστανται ως εξής: «4.α. Οι άγαμες θυγατέρες και οι άπορες άγαμες αδελ φές αποκτούν δικαίωμα σύνταξης με τους ίδιους όρους και προϋποθέσεις που αποκτούν το δικαίωμα αυτό οι άγαμοι γιοί ή αδελφοί, αντίστοιχα.» β. Κατ εξαίρεση οι ενήλικες άγαμες θυγατέρες που δεν εμπίπτουν στις διατάξεις της προηγούμενης περί πτωσης και έλκουν το συνταξιοδοτικό τους δικαίωμα από γονείς που προσλήφθηκαν στο Δημόσιο μέχρι 31 Δεκεμβρίου 1982 δικαιούνται σύνταξης εφόσον συντρέ χουν αθροιστικά, οι εξής προϋποθέσεις: αα) Να μην έχουν μηνιαίο εισόδημα από το Δημόσιο ή τον ευρύτερο δημόσιο τομέα μεγαλύτερο από το κα τώτατο όριο σύνταξης του Δημοσίου, όπως αυτό ισχύει κάθε φορά. ββ) Να μην έχουν φορολογητέο εισόδημα από οποια δήποτε άλλη πηγή μεγαλύτερο από το παραπάνω καθο ριζόμενο κατώτατο όριο αναγόμενο σε ετήσια βάση. γγ) Να μην λαμβάνουν άλλη σύνταξη και να μην έχουν ασφαλισθεί για σύνταξη σε οποιονδήποτε ασφαλιστικό οργανισμό κύριας σύνταξης, για χρόνο με βάση τον οποίο προσδοκούν να θεμελιώσουν δικαίωμα ανταπο δοτικής σύνταξης από τον φορέα αυτόν. δδ) Κατά την 31η Δεκεμβρίου 2010 να έχουν συμπλη ρώσει το πεντηκοστό (50ό) έτος της ηλικίας τους. Η σύνταξη των προσώπων της περίπτωσης αυτής, δεν μπορεί να υπερβαίνει το διπλάσιο του κατώτατου ορίου σύνταξης του Δημοσίου όπως αυτό ισχύει κάθε φορά.» β. Οι διατάξεις της παρ. 5 του άρθρου 31 του π.δ. 169/2007, αντικαθίστανται ως εξής: «5. α. Οι άγαμες θυγατέρες και οι άπορες άγαμες αδελφές αποκτούν δικαίωμα σύνταξης με τους ίδιους όρους και προϋποθέσεις που αποκτούν το δικαίωμα αυτό οι άγαμοι γιοί ή αδελφοί, αντίστοιχα. β. Κατ εξαίρεση οι ενήλικες άγαμες θυγατέρες που δεν εμπίπτουν στις διατάξεις της προηγούμενης περί πτωσης και έλκουν το συνταξιοδοτικό τους δικαίωμα από γονείς που κατατάχθηκαν στις Ένοπλες Δυνάμεις ή τα Σώματα Ασφαλείας ή το Πυροσβεστικό Σώμα μέ χρι 31 Δεκεμβρίου 1982, δικαιούνται σύνταξης εφόσον συντρέχουν αθροιστικά, οι εξής προϋποθέσεις: αα) Να μην έχουν μηνιαίο εισόδημα από το Δημόσιο ή τον ευρύτερο δημόσιο τομέα μεγαλύτερο από το κα τώτατο όριο σύνταξης του Δημοσίου, όπως αυτό ισχύει κάθε φορά. ββ) Να μην έχουν φορολογητέο εισόδημα από οποια δήποτε άλλη πηγή μεγαλύτερο από το παραπάνω καθο ριζόμενο κατώτατο όριο αναγόμενο σε ετήσια βάση. γγ) Να μη λαμβάνουν άλλη σύνταξη και να μην έχουν ασφαλισθεί για σύνταξη σε οποιονδήποτε ασφαλιστικό οργανισμό κύριας σύνταξης, για χρόνο με βάση τον οποίο προσδοκούν να θεμελιώσουν δικαίωμα ανταπο δοτικής σύνταξης από τον φορέα αυτόν. δδ) Κατά την 31η Δεκεμβρίου 2010 να έχουν συμπλη ρώσει το πεντηκοστό (50ό) έτος της ηλικίας τους. Η σύνταξη των προσώπων της περίπτωσης αυτής, δεν μπορεί να υπερβαίνει το διπλάσιο του κατώτατου ορίου σύνταξης του Δημοσίου όπως αυτό ισχύει κάθε φορά.» γ. Οι διατάξεις της παραγράφου αυτής έχουν εφαρ μογή και για όσα από τα πρόσωπα που αναφέρονται σε αυτές υπάγονται στις διατάξεις του π.δ. 167/2007 και του π.δ. 168/2007. δ. Οι διατάξεις της περίπτωσης γ της παρ. 1 των άρθρων 5 και 31 του π.δ. 169/2007, της περίπτωσης γ της παρ. 1 του άρθρου 2 του π.δ. 167/2007, καθώς και της περίπτωσης γ της παρ. 1 του άρθρου 35 του π.δ. 168/2007 (ΦΕΚ 209 Α ) καταργούνται. ε. Οι διατάξεις της παραγράφου αυτής δεν έχουν εφαρμογή για τα αναφερόμενα σε αυτές πρόσωπα, των οποίων το δικαίωμα συνταξιοδότησης γεννήθηκε πριν την ημερομηνία δημοσίευσης του νόμου αυτού. 2. α. Οι διατάξεις της παρ. 5 του άρθρου 5 του π.δ. 169/2007 αντικαθίστανται ως εξής: «5. Στις άγαμες ή διαζευγμένες θυγατέρες, εκτός από τις ανίκανες με ποσοστό 67% και άνω, μετά την ενηλικί ωσή τους ή το τέλος των σπουδών τους η σύνταξή τους καταβάλλεται ολόκληρη μεν αν το συνολικό, εκτός από την κύρια και επικουρική σύνταξη, μηνιαίο πραγματικό ακαθάριστο εισόδημά τους, όπως αυτό προκύπτει από τη φορολογική τους δήλωση του προηγούμενου οικο νομικού έτους, δεν υπερβαίνει το 30πλάσιο του ημερο μισθίου ανειδίκευτου εργάτη, όπως αυτό ισχύει κατά το έτος που αποκτήθηκαν τα εισοδήματα, περιορίζεται δε κατά το ένα τρίτο (1/3) του ποσού της, αν το εισόδημα αυτό υπερβαίνει το 30πλάσιο όχι όμως και το 40πλάσιο, κατά το ένα δεύτερο (1/2) αυτής εφόσον υπερβαίνει το 40πλάσιο, όχι όμως και το 50πλάσιο και κατά τα τρία τέταρτα (3/4) αυτής εφόσον υπερβαίνει το 50πλάσιο όχι όμως και το 60πλάσιο, μετά την υπέρβαση του οποίου η καταβολή της σύνταξης αναστέλλεται.» β. Οι διατάξεις της παρ. 6 του άρθρου 31 του π.δ. 169/2007 αντικαθίστανται ως εξής: «6. Στις άγαμες ή διαζευγμένες θυγατέρες, εκτός από τις ανίκανες με ποσοστό 67% και άνω, μετά την ενηλικί ωσή τους ή το τέλος των σπουδών τους η σύνταξή τους καταβάλλεται ολόκληρη μεν αν το συνολικό, εκτός από την κύρια και επικουρική σύνταξη, μηνιαίο πραγματικό ακαθάριστο εισόδημά τους, όπως αυτό προκύπτει από τη φορολογική τους δήλωση του προηγούμενου οικο νομικού έτους, δεν υπερβαίνει το 30πλάσιο του ημερο μισθίου ανειδίκευτου εργάτη, όπως αυτό ισχύει κατά το έτος που αποκτήθηκαν τα εισοδήματα, περιορίζεται δε κατά το ένα τρίτο (1/3) του ποσού της, αν το εισόδημα αυτό υπερβαίνει το 30πλάσιο όχι όμως και το 40πλάσιο, κατά το ένα δεύτερο (1/2) αυτής εφόσον υπερβαίνει το 40πλάσιο, όχι όμως και το 50πλάσιο και κατά τα τρία τέταρτα (3/4) αυτής εφόσον υπερβαίνει το 50πλάσιο όχι