Μὲ εἰδικὴ ἀναφορὰ στὸ Εὐαγγελικὸ Διακονικὸ Ἦθος Ἱερὰ Ἀγρυπνία ἐπὶ τῇ Συνάξει πασῶν τῶν Ἐπουρανίων Δυνάμεων στὴν Ἱερὰ Μονὴ τῶν Ἁγίων Ἀγγέλων Ἀφιδνῶν T ὴν Δευτέρα, 8η Νοεμβρίου 2016 ἐκ. ἡμ., ἐπανηγύρισε ἐπὶ τῇ Συνάξει τῶν Τιμίων Ἐπουρανίων Δυνάμεων ἡ Ἱερὰ Γυναικεία Μονὴ τῶν Ἁγίων Ἀγγέλων, στὶς Ἀφίδνες Ἀττικῆς. Κατὰ πρόσκλησιν τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας καὶ πνευματικοῦ Πατρὸς τῆς Ἀδελφότητος, Ὠρωποῦ καὶ Φυλῆς κ. Κυπριανοῦ, ὁ ὁποῖος ἦταν παρών, προΐστατο στὸ Πανηγυρικὸ Ἑσπερινὸ ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιῶς καὶ Σαλαμῖνος κ. Γερόντιος. Συμμετεῖχαν οἱ Πανοσιολογώτατοι Ἀρχιμανδρῖται π. Γρηγόριος Ταυλάριος, Πρωτοσύγκελλος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πειραιῶς καὶ Σαλαμῖνος, καὶ π. Θεοδόσιος, Ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τῶν Ἁγίων Κυπριανοῦ καὶ Ἰουστίνης, ὁ ἑορτάζων Ἐφημέριος τῆς Μονῆς Αἰδεσιμ. π. Ἄγγελος Μουρλᾶς καὶ οἱ Αἰδεσιμ. π. Δωρόθεος Ξυναριανός, π. Γεώργιος Γιὰν καὶ π. Σωτήριος Γιούλης, οἱ Ἁγιοκυπριανῖται Πατέρες Γαβριὴλ Ἱεροδιάκονος καὶ Ἀντώνιος Ὑποδιάκονος, ὡς καὶ οἱ εὐλαβεῖς Ὑποδιάκονοι Δημήτριος 1
Γιατρᾶκος, Ἀβραὰμ Ψάλτης, Ἀπόστολος Φύκιας καὶ Ἀλέξανδρος Μαγδαληνός. Παρέστησαν ἐπίσης οἱ Ὁσιώτατες Γερόντισσες Εὐπραξία Μοναχή, τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παναγίας Μυρτιδιωτίσσης Ἀφιδνῶν καὶ Ἰουστῖνα Μοναχή, τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίας Παρασκευῆς Ἀχαρνῶν, Μαγδαληνὴ Μοναχή, τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίας Φιλοθέης Σουηδίας, Μοναχὲς ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Μονὴ Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος Βαρνάβα καὶ πολλοὶ φιλο-άγγελοι Ἀγρυπνισταί, οἱ ὁποῖοι ἀπολαμβάνουν ἅπαξ τοῦ ἔτους τοῦ προνομίου νὰ εἰσέρχονται στὸ ἄβατον τῆς Μονῆς καὶ νὰ λατρεύουν ἀκοιμήτως τοὺς Οὐρανίους Προστάτας μας. Στὴν Ἱερὰ Ἀγρυπνία, ἡ ὁποία ἄρχισε κατὰ τὶς 19:00 ἐψάλη ἡ καθιερωμένη πλέον καὶ ἐμπλουτισμένη Ἀσματικὴ Ἀκολουθία τῶν Ἁγίων Προστατῶν τῆς Μονῆς. Στὸ τέλος τοῦ Πανηγυρικοῦ Ἑσπερινοῦ, μετὰ τὴν Ἀρτοκλασία, ὁ Σεβασμ. Μητροπολίτης κ. Γερόντιος ἀπηύθυνε Λόγον οἰκοδομῆς στοὺς πιστούς, ἀναφερθεὶς στὴν διπλῆ Διακονία τῶν Ἁγίων Ἀγγελικῶν Ταγμάτων, τὰ ὁποῖα ὑπηρετοῦν δοξολογικὰ στὸ Θρόνο τῆς Μεγαλωσύνης τοῦ Θεοῦ καὶ μᾶς ὁδηγοῦν στὸν δρόμο τῆς σωτηρίας. Εὐχήθηκε ἐν συνεχείᾳ τὸν Σεβασμ. Μητροπολίτη μας καὶ τὴν ἑορτάζουσα πολυσέβαστη Γερόντισσα Ταξιαρχία, ἀλλὰ καὶ τὴν Ἀδελφότητα καὶ ὅλους τοὺς πιστούς, ἐπικαλούμενος ἐπ αὐτοὺς τὴν σκέπη καὶ τὴν ἐνίσχυσι τῶν Οὐρανίων Δυνάμεων. Στὸν Ὅρθρο καὶ τὴν Θεία Λειτουργία προΐστατο ὁ οἰκεῖος Μητροπολίτης μας, ὁ ὁποῖος ἐτέλεσε μετὰ τὴν Μεγάλη Δοξολογία τὴν Κουρὰν εἰς Ρασοφόρον Μοναχὴν τῆς Δοκίμου Ἀδελφῆς μας Ἀναστασίας (ἐξ Ἀμερικῆς, ἐτῶν 21), ἡ ὁποία ἔλαβε τὸ ὄνομα Ἰουλιανή. Εὐθὺς ἀμέσως ἀκολούθησαν τὰ εἰδικὰ Ἐγκώμια καὶ Εὐλογητά- 2
ρια εἰς τοὺς Ἁγίους Χοροὺς τῶν Ἀσωμάτων Τάξεων (ποιήματος Καθηγουμένης Ἰσιδώρας Μοναχῆς Ἁγιο-ιεροθεϊτίσσης), στὰ ὁποῖα συμμετεῖχαν ὅλοι οἱ παρόντες, λαβόντες δύναμιν ἐξ ὕψους γιὰ τὸ ὑπόλοιπον τῆς ἱερᾶς Ἀγρυπνίας, πλεῖστοι δὲ ἐξ αὐτῶν ἐκοινώνησαν τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων. Κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ Κοινωνικοῦ, ὁ Σεβασμ. Ποιμένας μας, περιέγραψε τὸν τρόπο, μὲ τὸν ὁποῖο οἱ Ἅγιοι Ἄγγελοι, οἱ ὁποῖοι κατὰ τὸν Ἀπόστολον Παῦλον εἶναι «λειτουργικὰ πνεύματα εἰς διακονίαν ἀποστελλόμενα διὰ τοὺς μέλλοντας κληρονομεῖν σωτηρίαν», μᾶς ὁδηγοῦν στὴν καρδιὰ τοῦ Εὐαγγελικοῦ Ἤθους. Ἐνῶ προσκαλοῦμε περιστασιακὰ εἰς βοήθειαν τοὺς Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας, τοὺς Ἁγίους Ἀγγέλους τοὺς ἔχουμε πάντοτε πλησίον μας, μέχρι τελευταίας άναπνοῆς καὶ μετὰ ἀκόμη... Ὄχι μόνον μᾶς προστατεύουν, ἀλλὰ προσπαθοῦν μὲ κάθε τρόπο νὰ μᾶς βοηθοῦν στὸ ἔργο τῆς σωτηρίας μας, σπείροντες ἀγαθοὺς λογισμοὺς στὴν καρδία μας. Δὲν δυσφοροῦν, δὲν ἀγανακτοῦν στὶς πτώσεις μας, δὲν ὑπάρχει περίπτωσι νὰ μᾶς ἐγκαταλείψουν, ἀλλὰ δακρύζουν καὶ μᾶς ὠθοῦν πρὸς μετάνοιαν. Στὴν Διακονία αὐτή, ἀκολουθοῦν τὸ παράδειγμα τοῦ Χριστοῦ μας, ὁ Ὁποῖος Θεὸς ὤν, ἔγινε ἄνθρωπος, «πρᾷος καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ», ἐπτώχευσε, ἔπαθε καὶ ἐσταυρώθη γιὰ τὴν σωτηρία μας, ὑπομείνας εἰς τέλος γιὰ νὰ μᾶς χαρίση τὴν Ἀνάστασι. Ἡ φύσις τῆς Διακονίας αὐτῆς διαφαίνεται στὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο, στὸ Ὁποῖο ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας ἐδίδαξε Αὐτὴν στοὺς Μαθητές, ἐξαιρέτως δὲ σὲ τρεῖς περιπτώσεις: ὅταν οἱ Μαθητὲς συζητοῦσαν ἐν τῇ ὁδῷ τὶς μείζων, ποιὸς δηλαδὴ ἐξ αὐτῶν εἶναι ὁ μεγαλύτερος, τοὺς ἀπήντησε: «εἴ τις 3
θέλει πρῶτος εἶναι, ἔσται πάντων ἔσχατος καὶ πάντων διάκονος» (Μαρκ. θ 35) ὅταν ἐζήτησε ἡ μήτηρ τῶν υἱῶν Ζεβεδαίου στὸν Χριστό μας «νὰ καθήσουν οἱ υἱοὶ αὐτῆς εἷς ἐκ δεξιῶν Σου καὶ εἷς ἐξ εὐωνύμων», δηλαδὴ πρωτοκαθεδρίες γιὰ τὰ παιδιά της, ὁ Χριστός μας εἶπε στοὺς Ἀποστόλους: «οὐχ οὕτως ἔσται ἐν ὑμῖν, ἀλλ ὃς ἐὰν θέλῃ ἐν ὑμῖν μέγας γενέσθαι, ἔσται ὑμῶν διάκονος, καὶ ὃς ἐὰν θέλῃ ἐν ὑμῖν εἶναι πρῶτος, ἔσται ὑμῶν δοῦλος ὥσπερ ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου οὐκ ἦλθε διακονηθῆναι, ἀλλὰ διακονῆσαι» (Ματθ. κ 26-28) καὶ κατὰ τὸ Μυστικὸ Δεἶπνο, «ἤρξατο νίπτειν τοὺς πόδας τῶν μαθητῶν καὶ ἐκμάσσειν τῷ λεντίῳ ᾧ ἦν διεζωσμένος», καὶ ἐν συνεχείᾳ τοὺς εἶπε: «γινώσκετε τί πεποίηκα ὑμῖν; ὑμεῖς φωνεῖτέ με, ὁ Διδάσκαλος καὶ ὁ Κύριος, καὶ καλῶς λέγετε εἰμὶ γάρ. Εἰ οὖν ἐγὼ ἔνιψα ὑμῶν τοὺς πόδας, ὁ Κύριος καὶ ὁ Διδάσκαλος, καὶ ὑμεῖς ὀφείλετε ἀλλήλων νίπτειν τοὺς πόδας. Ὑπόδειγμα γὰρ δέδωκα ὑμῖν, ἵνα καθὼς ἐγὼ ἐποίησα ὑμῖν, καὶ ὑμεῖς ποιῆτε» (Ἰωάν. ιγ 5, 12-15). Αὐτὴ εἶναι εἶναι ἡ καρδιὰ τοῦ Εὐαγγελικοῦ Ἤθους: νὰ διαλέξουμε τὸ ἔργο τῆς Διακονίας τοῦ Ἀδελφοῦ μας, καὶ γιὰ αὐτὸ νὰ γίνουμε ἔσχατοι καὶ δοῦλοι. Καὶ ἐνῶ ἴδιος ὁ ἀναμάρτητος Κύριός μας ταπεινώνεται καὶ μᾶς διακονεῖ ἕως θανάτου, θανάτου δὲ Σταυροῦ, ἐνῶ οἱ φωτεινοὶ καὶ καθαροὶ Ἄγγελοι μᾶς διακονοῦν ἀκαταπαύστως, ἐμεῖς οἱ ἁμαρτωλοί, οἱ ταπεινοί, οἱ ἐμπαθεῖς, δὲν ἔχουμε τὴν διάθεσι νὰ υἱοθετήσουμε τὸ Ἦθος αὐτό, ἀλλὰ δυσφοροῦμε μὲ τὸν Ἀδελφό μας, τὸν κατακρίνουμε, δυσανασχετοῦμε ἂν προτιμᾶται ἢ τοῦ δίδεται κάποια θέσις, ἂν πάλι μᾶς δίδεται κάποια εὐθύνη, ἀποκτᾶμε δικαιώματα καὶ γινόμεθα ἐξουσιαστικοί... Ἂς μᾶς βοηθήσουν οἱ Ἅγιοι Ἄγγελοι νὰ πάρουμε μία γενναία ἀπόφασι, νὰ συμμετέχουμε τὸ κατὰ δύναμι στὸ Ἀγγελοπρεπὲς καὶ Χριστομίμητον ἔργον τῆς Διακονίας τῆς σωτηρίας τοῦ Ἀδελ- 4
φοῦ μας, γινόμενοι διάκονοι, δοῦλοι, ἔσχατοι, ὥστε νὰ ἀξιωθοῦμε νὰ εἴπωμε μαζὶ μὲ τὸν Ἀπόστολο: «Ζῶ οὐκ ἔτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός»... Μετὰ τὴν Ἀπόλυσι τῆς Θείας Λειτουργίας ἔγινε ἡ μετὰ Δεήσεων Λιτάνευσις τῆς ἱερᾶς Εἰκόνος τῶν Ἁγίων Ἀγγέλων, ὡς καὶ τῆς Εἰκόνος τῶν δύο Ἀγγέλων- Φυλάκων τῆς Μοναχῆς, πέριξ τοῦ Καθολικοῦ τῆς Μονῆς. Τέλος, ὁ Σεβασμιώτατος Ποιμένας μας διένειμε στοὺς πιστοὺς τὸ ἕκτο καθιερωμένο πλέον Ἀναμνηστικό- Κατηχητικὸ Φυλλάδιο, ἀφιερωμένο στοὺς Ἁγίους Ἀγγέλους, μὲ τίτλο: «Οἱ Ἅγιοι Ἄγγελοι στὴν ζωή μας», μὲ θαυμαστὲς διηγήσεις τοῦ ἐναρέτου Ἁγιορείτου Γερο-Χαραλάμπους. Ἡ πνευματικὴ αὐτὴ πανδαισία, συμπεριλαμβανομένης καὶ τῆς καθιερωμένης Μοναχικῆς Τραπέζης, ἔκλεισε περὶ τὴν 5ην πρωϊνὴν (05:00 ). Τὸ ἑσπέρας, Δευτέρα πρὸς Τρίτην 9η Νοεμβρίου, ἐπὶ τῇ Μνήμῃ τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Νεκταρίου Πενταπόλεως τοῦ Θαυματουργοῦ, ὁ Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας προΐστατο τῆς ἱερᾶς Ἀγρυπνίας, ἡ ὁποία πραγματοποιήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίας Παρασκευῆς Ἀχαρνῶν. Τὸ δὲ ἀπόγευμα τῆς ἰδίας ἡμέρας (9ης ΙΑ ), πραγματοποιήθηκε ἡ πρώτη Ἀγγελικὴ Σύναξις τῆς Ι (10ης) Περιόδου, μὲ γενικὸ τίτλο: «Περάσματα στὴν Ἀπέναντι Ὄχθη». Ὁ Σεβασμιώτατος, ἐπὶ τῇ εὐκαιρίᾳ, εὐχήθηκε καὶ πάλι τὴν πολυσέβαστη Γερόντισσα Ταξιαρχία Μοναχὴ καὶ τὴν Ἀδελφότητα καὶ δέχθηκε τὴν ἔκφρασι τῆς εὐγνωμοσύνης αὐτῶν, ὡς καὶ μία ἱερὰ Εἰκόνα τῆς Παναγίας μας «Ω Πανύμνητε Μῆτερ», εἰδικῆς 5
Προστάτιδος καὶ Ὁδηγοῦ τοῦ πολυσεβάστου Ποιμένος μας στὴν θυσιαστικὴ Ἀρχιερατική αὐτοῦ Διακονία, ἐφ ὅσον κατὰ τὴν Ἑορτὴν τῆς Συνάξεως Αὐτῆς, 6η Ὀκτωβρίου, ἐχειροτονήθη Ἐπίσκοπος (2007) καὶ ἐνεθρονίσθη ὡς Μητροπολίτης (2013). Ἐν συνεχείᾳ, ἔγινε συλλογικὴ μελέτη τῶν Μηνυμάτων τῆς Ἑορτίου Ὁμιλίας τοῦ Σεβασμιωτάτου, ὡς καὶ ἑνὸς κεφαλαίου ἐκ τοῦ Βίου τῆς Ὁσίας Ἀναστασίας (βλ. Οἱ Φιλόθεες-Β, 1993), περὶ τοῦ Εὐαγγελικοῦ Διακονικοῦ Ἤθους καὶ τῆς βιώσεως αὐτοῦ ἐν ὑπομονῇ καὶ ἀνεξικακίᾳ, μέσα στὴν Κοινότητα ἑνὸς Κοινοβίου. Ἡ ἐμβάθυνσις καὶ συζήτησις ἐπὶ τῶν οἰκοδομητικῶν αὐτῶν Κειμένων ἐλειτούργησε, ὡς συνήθως, ἀφυπνιστικὰ καὶ ἐνθαρρυντικὰ γιὰ τὸν εὐλογημένο ἀγῶνα τῆς Ἀγγελικῆς Πολιτείας, μὲ κέντρο τὸ Εὐαγγελικὸ Διακονικὸ Ἦθος. «Φῶς μὲν Μοναχοῖς Ἄγγελοι, Φῶς δὲ πάντων τῶν ἀνθρώπων, Μοναχικὴ Πολιτεία» Μ.Σ.Ἁ. 6