TITΛΟΣ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΥ: ΤΗΕ WATER HORSE Από τις Εκδόσεις Random House, Νέα Υόρκη 1990 TÉÔËÏÓ ÂÉÂËÉÏÕ: Ο µύθος της λίµνης ÓÕÃÃÑÁÖÅÁÓ: Dick King-Smith METAΦΡΑΣΗ: Ρένα Ρώσση-Ζα ρη ÅÐÉÌÅËÅÉÁ ÄÉÏÑÈÙÓÇ ÊÅÉÌÅÍÏÕ: Χρυσούλα Τσιρούκη ÇËÅÊÔÑÏÍÉÊÇ ÓÅËÉÄÏÐÏÉÇÓÇ: Ραλλού Ρουχωτά EÊÔÕÐÙÓÇ: Σταµάτιος Κοτσάτος & ΣΙΑ Ο.Ε. ÂÉÂËÉÏÄÅÓÉÁ: Κωνσταντίνα Παναγιώτου & ΣΙΑ Ο.Ε. Dick King-Smith, 1990 Motion Picture Photography 2007 Revolution Studios Distribution Company, LLC, Walden Media, LLC and Holding Pictures Distribution Co., LLC. Motion Picture Artwork 2007 Columbia Pictures Industries, Inc. All Rights Reserved. EÊÄÏÓÅÉÓ ØÕ ÏÃÉÏÓ Á.Å., ÁèÞíá 2008 Ðñþôç Ýêäïóç: Μάιος 2008, 2.000 αντίτυπα ÉSBN 978-960-453-321-3 Ôõðþèçêå óå áñôß åëåýèåñï çìéêþí ïõóéþí ëùñßïõ êáé öéëéêü ðñïò ôï ðåñéâüëëïí. To ðáñüí Ýñãï ðíåõìáôéêþò éäéïêôçóßáò ðñïóôáôåýåôáé êáôü ôéò äéáôüîåéò ôïõ Åëëçíéêïý Íüìïõ (Í. 2121/1993 üðùò Ý åé ôñïðïðïéçèåß êáé éó ýåé óþìåñá) êáé ôéò äéåèíåßò óõìâüóåéò ðåñß ðíåõìáôéêþò éäéïêôçóßáò. Áðáãïñåýåôáé áðïëýôùò ç Üíåõ ãñáðôþò Üäåéáò ôïõ åêäüôç êáôü ïðïéïäþðïôå ôñüðï Þ ìýóï áíôéãñáöþ, öùôïáíáôýðùóç êáé åí ãýíåé áíáðáñáãùãþ, åêìßóèùóç Þ äáíåéóìüò, ìåôüöñáóç, äéáóêåõþ, áíáìåôüäïóç óôï êïéíü óå ïðïéáäþðïôå ìïñöþ (çëåêôñïíéêþ, ìç áíéêþ Þ Üëëç) êáé ç åí ãýíåé åêìåôüëëåõóç ôïõ óõíüëïõ Þ ìýñïõò ôïõ Ýñãïõ. ÅÊÄÏÓÅÉÓ ØÕ ÏÃÉÏÓ Á.Å. PSICHOGIOS PUBLICATIONS S.A. äñá: ÔáôïÀïõ 121 Head office: 121, Tatoiou Str. 144 52 Ìåôáìüñöùóç 144 52 Metamorfossi, Greece Âéâëéïðùëåßï: Ìáõñïìé Üëç 1 Bookstore: 1, Mavromichali Str. 106 79 ÁèÞíá 106 79 Áthens, Greece Ôçë.: 2102804800 Tel.: 2102804800 Telefax: 2102819550 Telefax: 2102819550 www.psichogios.gr www.psichogios.gr e-mail: info@psichogios.gr e-mail: info@psichogios.gr
Μετάφραση: Ρένα Ρώσση-Ζαΐρη ΠΡΩΤΗ ΕΚ ΟΣΗ
Ο ΝΤΙΚ ΚΙΝΓΚ-ΣΜΙΘ γεννήθηκε και µεγάλωσε στο Γκλόστερσερ της Βρετανίας. ούλεψε ως αγρότης για είκοσι χρόνια και µετά ως δάσκαλος και συγγραφέας παιδικών βιβλίων, κάτι που τον έκανε διάσηµο σε ολόκληρο τον κόσµο. Έχει γράψει πολλά βιβλία για παιδιά, ανάµεσα στα οποία και το ΜΠΕ ΜΠ, ΤΟ ΓΟΥΡΟΥΝΑΚΙ-ΒΟΣΚΟΣ, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ. Το ΜΠΕ ΜΠ γνώρισε τεράστια επιτυχία και έγινε και κινηµατογραφική ταινία που αγαπήθηκε από τα παιδιά όλου του κόσµου. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορεί επίσης το ΕΝΑΣ ΛΑΓΟΣ, ΜΑ ΤΙ ΛΑΓΟΣ!
Περιεχόµενα Ένα παλιό αυγό ψαριού... 7 Είναι τέρας!... 22 Ο Κρούσος... 33 Η τελευταία σαρδέλα... 45 Ανάµεσα σε εχθρούς... 56 Ο ναυτικός γυρίζει σπίτι... 68 Λιγουλάκι ήµερος... 82 Πρώτα γενέθλια... 91 Ο Πόστι... 102 Ένα τρελό σχέδιο... 109 Μια βόλτα µε το φορτηγό... 118 Από την τοπική εφηµερίδα... 132
Ένα παλιό αυγό ψαριού Το βρήκε η Κίρστι. Αποµεινάρι της πληµ- µυρίδας που είχε υποχωρήσει, ένα τετράγωνο κουτί στο χρώµα του φυκιού. Από τις γωνίες του πετάγονταν κάτι σαν βλαστάρια. Έµοιαζε µε «τσαντάκι γοργόνας», µε άδειο κέλυφος από αυγό σκυλόψαρου, σαν και αυτά που ξεβράζονται συχνά στην παραλία, στο µέγεθος όµως ενός µεγάλου κουτιού από µπισκότα. 7
Κοιτάξτε τι βρήκα! Ελάτε να δείτε! Γρήγορα! φώναξε. Τα ξηµερώµατα της 26ης Μαρτίου του 1930, µια δυνατή καταιγίδα χτύπησε τις δυτικές ακτές της Σκοτίας. Τεράστια κύµατα µαστίγωναν θυµωµένα τους βράχους και τους κουκούλωναν. Τα σαγόνια τους ήταν έτοιµα να αρπάξουν το µικρό άσπρο σπιτάκι στην κορυφή του λόφου. Το σπίτι τραντάχτηκε ολόκληρο στις δυνατές ριπές του ανέµου. Η Κίρστι ξύπνησε τροµαγµένη, σίγουρη πως η στέγη θα πετάξει µακριά τους. Ο θόρυβος της καταιγίδας ήταν τροµακτικός. «Ο Άνγκους θα τρέµει από το φόβο του», σκέφτηκε. Πήδηξε από το κρεβάτι της κι έτρεξε δίπλα, στο δωµάτιο του µικρού της αδελφού. Την ίδια στιγµή εµφανίστηκε κι η µαµά της, κρατώντας µια λάµπα πετρελαίου. Στο φως της κατάλαβαν πως ο Άν- 8
γκους κοιµόταν ατάραχος, όπως όταν ήταν µωρό, λίγα χρόνια πριν. Έξω βροντούσε κι άστραφτε, ο άνεµος ούρλιαζε κι έβρεχε καταρρακτωδώς. Ο Άνγκους ροχάλιζε. Γύρισε στο κρεβάτι σου, Κίρστι, την προέτρεψε η µαµά. Θα µείνω εγώ κοντά του, µήπως και ξυπνήσει. Κι ο Γκρινιάρης; Είναι καλά; ρώτησε η Κίρστι. Ο Γκρινιάρης ήταν ο παππούς της, ο πατέρας της µητέρας της, που έµενε µαζί τους. Όταν η Κίρστι ήταν µικρούλα, είχε ακούσει µια µέρα τη µαµά της να του λέει θυµωµένα: «Το µόνο που κάνεις όλη µέρα είναι να γκρινιάζεις και να γκρινιάζεις». Έτσι νόµιζε πως αυτό ήταν το όνοµά του. Του ταίριαζε πολύ όµως. Ξαφνικά εµφανίστηκε περπατώντας βαριά στο διάδροµο. Ένας ψηλός, ηλικιω- µένος άντρας µε παχύ µουστάκι. εν µπορώ να κλείσω µάτι! γκρίνιαξε ο Γκρινιάρης στην κόρη του και στην εγγονή του, λες και ήταν δικό τους λάθος. Απαί- 9
σιος καιρός! Ο Θεός ας βοηθήσει τους ναυτικούς αυτή τη νύχτα! Μητέρα και κόρη χαµογέλασαν η µία στην άλλη, γιατί ο µπαµπάς της Κίρστι ήταν ναυτικός σε εµπορικό πλοίο. Ήξεραν όµως πως το πλοίο έπλεε σε ήσυχα, τροπικά νερά, µακριά από αυτή την άγρια καταιγίδα του Ατλαντικού. Εκείνη τη στιγµή ένας κεραυνός βρόντησε τόσο κοντά και τόσο δυνατά, που ο Άνγκους ξύπνησε κι ανακάθισε στο κρεβάτι του. Άκουσα ένα θόρυβο, µουρµούρισε. Είναι καταιγίδα, Άνγκους, του εξήγησε η Κρίστι. Μια δυνατή καταιγίδα. ε θα εκπλαγώ καθόλου αν πάρει µαζί της το σπίτι στο επόµενο λεπτό, σχολίασε ο Γκρινιάρης. Για λίγο ο αέρας ηρέµησε λιγάκι κι όλοι άκουσαν τα µεγάλα κύµατα να σπάνε στην παραλία από κάτω τους. «Τι θα ξεβράσει άραγε η θάλασσα;» σκέφτηκε η Κίρστι. «Τι θα ανακαλύψουµε στην ακτή αύριο;» Σε 10
όλους άρεσε να µαζεύουν από την παραλία ό,τι τους έστελνε η θάλασσα. Ακόµα κι ο Γκρινιάρης, παρόλο που δεν το παραδεχόταν. Και µια καταιγίδα σαν κι αυτή, θα ξέβραζε ένα σωρό ξύλα για να µαζέψουν. Όλοι στα κρεβάτια σας, είπε η µαµά. Το πρωί θα κατεβούµε κάτω για να δούµε τι θα βρούµε. Τι εννοείς το πρωί; απόρησε ο Γκρινιάρης. Πρωί είναι και τώρα και δε νοµίζω πως µπορώ να ξαπλώσω πάλι. Μπορείς να µετρήσεις προβατάκια, Γκρινιάρη, πρότεινε ο Άνγκους. Αυτό κάνω εγώ όταν δυσκολεύοµαι να κοιµηθώ. Εσύ έχεις µάθει να µετράς µέχρι το δέκα, γέλασε η Κίρστι. Το ξέρω. Γι αυτό όταν φτάνω στο δέκα, αρχίζω πάλι από την αρχή, µουρµούρισε ο Άνγκους, ξάπλωσε στο κρεβάτι του κι έκλεισε τα µάτια του. Ξάπλωσε και η Κίρστι κι άκουγε το ουρλιαχτό της καταιγίδας. Ήταν σίγουρη πως 11
δεν κοιµήθηκε καθόλου, αλλά ξαφνικά, έτσι τουλάχιστον νόµιζε, ξηµέρωσε για τα καλά. Ήταν πολύ αναστατωµένη για να φάει όλο της το πρωινό. Η καταιγίδα είχε κοπάσει αρκετά και η µαµά τούς είχε υποσχεθεί πως θα κατέβαιναν κάτω µόλις τελείωνε το πρωινό και πλένονταν τα πιάτα. Η Κίρστι ανυποµονούσε να τρέξει να δει τι ξέβρασε η θάλασσα. Το χτένισµα της παραλίας ήταν πολύ διασκεδαστικό. Ποτέ δεν ξέρεις τι θα ανακαλύψεις. Έβρισκαν πάντα πολλά φύκια, αστερίες, µέδουσες, αχινούς κι ένα σωρό κοχύλια: αχηβάδες, χτένια, στρείδια και σωλήνες. Έβρισκαν και σκουπίδια, όπως άδεια µπουκάλια (µπορεί κάποιο να είχε ένα µήνυµα µέσα του, από κάποιο ναυαγό). Και φυσικά πολλά ξύλα: κουτιά και καφάσια, µαδέρια και πασσάλους (µια φορά µάλιστα βρήκαν ολόκληρο κουπί), κλαδάκια µε παράξενα στριφογυριστά σχήµατα, 12
και µεγάλα κλαδιά ξεπλυµένα και λειασµένα από το µακρύ ταξίδι τους, ένας Θεός ξέρει πού. Με την καταιγίδα, όµως, της χθεσινής νύχτας κανένας δεν µπορούσε να φανταστεί τι θα έβρισκαν! Τρώγε, Κίρστι, την παρακίνησε η µα- µά της. Ο Άνγκους δε χρειαζόταν προτροπή. Όταν έτρωγε, δε µιλούσε ποτέ. Από τη στιγ- µή που καθόταν στο τραπέζι για να φάει ως τη στιγµή που σηκωνόταν, άνοιγε το στόµα του µόνο για να το γεµίσει φαγητό. Τι λες να βρούµε, Άνγκους; τον ρώτησε η Κίρστι. Εκείνος την κοίταξε, ενώ τα σαγόνια του ανεβοκατέβαιναν ρυθµικά. ε µίλησε. εν ανυποµονείς; τον ξαναρώτησε η Κίρστι. Ο Άνγκους κούνησε καταφατικά το κεφάλι του. Τα αυγά µου δεν είναι καλά βρασµένα, γκρίνιαξε ο Γκρινιάρης. 13
Επιτέλους ξεκίνησαν να κατηφορίζουν το λόφο. Η Κίρστι περπατούσε πρώτη, κρατώντας ένα µικρό τσουβάλι για να βάλει µέσα όσα ανακάλυπταν. Την ακολουθούσε η µα- µά της, κρατώντας τον Άνγκους από το χέρι, ενώ ο Γκρινιάρης περπατούσε πίσω τους µε ένα µεγάλο τσουβάλι και χοντρό σπάγγο για να δέσει τα δεµάτια του ξύλου. Η θάλασσα ήταν ακόµη φουσκωµένη και τα κύµατα τεράστια, αλλά µακρινά, γιατί η ανοιξιάτικη πληµµυρίδα είχε υποχωρήσει. Η χαλικόστρωτη παραλία ήταν, όπως πάντα, έρη- µη. Τα µόνα ζωντανά πλάσµατα πάνω της ήταν δύο γλάροι, που τσιµπούσαν κάτι απο- µεινάρια της πληµµυρίδας. Μόλις η Κίρστι άρχισε να τρέχει, εκείνοι πέταξαν µακριά. Ελάτε να δείτε! Γρήγορα! φώναξε εκείνη ενθουσιασµένη. Τι είναι; τη ρώτησε η µαµά της. εν ξέρω. Μοιάζει µε τεράστιο «τσαντάκι γοργόνας»! 14
Ο Άνγκους έτρεξε όσο γρήγορα του επέτρεπαν τα κοντά του πόδια. Κοίταξε το αντικείµενο. Οι γλάροι δεν έπρεπε να ήταν κοντά του πολλή ώρα, γιατί φαινόταν απείραχτο. εν ήξερα πως υπάρχουν τεράστια «τσαντάκια γοργόνας», µουρµούρισε. Κανένα σκυλόψαρο δεν µπορεί να φτιάξει κάτι τέτοιο, συµπέρανε η µαµά, µόλις πλησίασε παρέα µε τον Γκρινιάρη. Αυτό είναι είκοσι φορές µεγαλύτερο από ένα κανονικό «τσαντάκι γοργόνας». Τι λες εσύ, µπαµπά; Λες να ανήκει σε κάποιο τεράστιο πλάσµα, όπως ας πούµε στον καρχαρία τον προσκυνητή; Μη ρωτάς εµένα. Ήρθαµε για να µαζέψουµε ξύλα. Ας τελειώνουµε λοιπόν. Το κρύο πιρουνιάζει τα κοκαλάκια µου, γκρίνιαξε ο πατέρας της και κλότσησε το αντικείµενο µε το πόδι του. Ό,τι κι αν είναι, δεν είναι χρήσιµο, συνέχισε κι άρχισε να προχωράει µε την κόρη του να τον ακολουθεί. 15
Κουνήθηκε! φώναξε η Κίρστι. Φυσικά. Αφού το κλότσησε ο Γκρινιάρης, είπε ο Άνγκους. Όχι. Εννοώ µετά την κλοτσιά. Είδα το εξωτερικό του, το δέρµα του. Κουνήθηκε. Είµαι σχεδόν σίγουρη. Έδειχνε να τρέµει. Ο Άνγκους κοίταξε το τεράστιο «τσαντάκι της γοργόνας». Τώρα δεν τρέµει, είπε. Μάλλον πέθανε. Το σκότωσε. Κοίταξε την αδελφή του και είδε πως αναστατώθηκε µε αυτό που της είπε. Είναι κάποιο παλιό αυγό ψαριού, µουρµούρισε. Τα αυγά δε νιώθουν τίποτα. Αυτά που βράζει η µαµά για το πρωινό µας δε νιώθουν τίποτα. ε νιώθουν επανέλαβε η Κίρστι. Αυτό σου είπα, αναστέναξε ο Άνγκους. Μερικές φορές νοµίζω πως είµαι µεγαλύτερός σου. εν είσαι. Είσαι τρία χρόνια µικρότερός µου. Άνοιξέ µου τώρα το τσουβάλι, διέταξε απότοµα η Κίρστι. Ύστερα έσκυψε και 16
µάζεψε το πράγµα. Ήταν βαρύ. Σαν ένα µεγάλο κουτί γεµάτο µπισκότα. Θα το πάρεις σπίτι; ρώτησε ο Άνγκους. Θα το πάρω. Πού θα το βάλεις; Σε έναν κουβά µε νερό. Μπορεί να ζει ακόµα. Μπορεί να βγουν ψαράκια από µέσα. Ποτέ δεν ξέρεις. Η µαµά θα θυµώσει. Η µαµά δε θα το µάθει. Θα σε ρωτήσει όµως τι έχεις µέσα στο τσουβάλι. Φύκια, απάντησε η Κίρστι αφού σκέφτηκε για λίγο. Τα χρησιµοποιεί για κοπριά στον κήπο ο Γκρινιάρης, είπε κι ακούµπησε πάνω στο πράγµα µια χούφτα φύκια. Όταν ανέβηκαν όλοι και πάλι το µονοπάτι του λόφου, µε τον Γκρινιάρη να παραπονιέται δυνατά για το πόσο βαρύ ήταν το τσουβάλι µε τα ξύλα που κουβαλούσε, τα παιδιά έτρεξαν στον κήπο, ένα µικρό κοµµατάκι γης, στην προφυλαγµένη πλευρά του άσπρου 17
σπιτιού τους. Εδώ ο παππούς τους καλλιεργούσε λαχανικά, γκρινιάζοντας αδιάκοπα για τη φτώχεια του εδάφους, τον κακό καιρό, τα πουλιά, τους γυµνοσάλιαγκες και τις κάµπιες, που κατέστρεφαν τα φυτά του. Η Κίρστι ακούµπησε τα φύκια πάνω στο κοπρόχωµα, γέµισε έναν κουβά µε νερό κι έχωσε µέσα το γιγάντιο «τσαντάκι της γοργόνας». Ήταν πολύ µεγάλο για να βυθιστεί και δύο από τα βλαστάρια του πετάχτηκαν έξω από την επιφάνεια. Είναι πολύ µεγάλο, διαπίστωσε ο Άνγκους. Το βλέπω, κουτέ, απάντησε η Κίρστι. Αλλά τουλάχιστον δε θα στεγνώσει. Τι πειράζει, αν είναι ήδη πεθαµένο; εν ξέρουµε αν είναι πεθαµένο. Γρήγορα θα πεθάνει. Γιατί; Βγήκε έξω από τη θάλασσα. Έτσι δεν είναι; αναστέναξε ο Άνγκους. Αυτό είναι νερό της βρύσης. Χρειάζεται θαλασσινό νερό. 18
Άνγκους! φώναξε η Κίρστι και τον αγκάλιασε. Είσαι ιδιοφυ α! Το ξέρω. Η Κίρστι, αφού σιγουρεύτηκε πως η µα- µά της ήταν κάπου αλλού, πήρε το δοχείο µε το αλάτι από την αποθήκη κι έριξε αρκετό στον κουβά. Κοίταξε προσεκτικά τα βλαστάρια που προεξείχαν, αλλά δεν κουνήθηκαν. Χρειάζεται ένα πιο µεγάλο µέρος, είπε. Το βρήκα! Η µπανιέρα! Η µέρα τους φάνηκε να κυλάει πολύ αργά, αλλά στο τέλος στάθηκαν τυχεροί. Η µαµά είχε κάνει το µπάνιο της µετά την πρωινή δουλειά, ρώτησαν τον Γκρινιάρη και είπε πως δε θα έκανε µπάνιο, γιατί το πολύ πλύσιµο κάνει κακό στο δέρµα και τέλος πάντων, το νερό ή ήταν πολύ κρύο ή πολύ ζεστό. Έτσι η µπανιέρα ήταν καταδική τους. Η µαµά έπλυνε τον Άνγκους λίγο πριν ξαπλώσει κι άφησε το νερό για την Κίρστι. 19
εν ήταν καθόλου λερωµένος, της είπε και κατέβασε τον Άνγκους κάτω να τον στεγνώσει δίπλα στη φωτιά. Εκεί καθόταν ο Γκρινιάρης κι άκουγε ραδιόφωνο είχε πολύ δυνατά την ένταση, γιατί ήταν λιγάκι κουφός, γκρινιάζοντας πως το πρόγραµµα είχε τα χάλια του. Η Κίρστι κινήθηκε γρήγορα. Πρώτα άδειασε την µπανιέρα από το νερό του Άνγκους. Ύστερα έβαλε την τάπα στη θέση της, άνοιξε τη βρύση µε το κρύο νερό, κατέβηκε κάτω και βγήκε στον κήπο. Σε λίγα λεπτά βρισκόταν πάλι στο µπάνιο, κρατώντας το τεράστιο «τσαντάκι της γοργόνας» µε τα δυο της χέρια και το δοχείο µε το αλάτι κάτω από τη µασχάλη της. Ακούµπησε απαλά το φορτίο της στο νερό, πρόσθεσε και λίγο ζεστό για καλή τύχη, έχυσε όλο το αλάτι µέσα στην µπανιέρα, έκλεισε τη βρύση και βγήκε από το µπάνιο, κλείνοντας και την πόρτα. Ξύπνησε µία φορά µέσα στη νύχτα και δεν άντεξε να µην ανοίξει την πόρτα του 20
µπάνιου και να ρίξει µια µατιά µέσα. Αλλά το πράγµα έπλεε ακίνητο. «Είσαι ηλίθια!» µονολόγησε και ξάπλωσε και πάλι στο κρεβάτι της. «Κάποιο κοµµάτι ξύλου θα είναι», σκέφτηκε. «Το πρώτο που πρέπει να κάνω το πρωί, πριν σηκωθεί κανένας, είναι να το βγάλω έξω από την µπανιέρα και να το πετάξω στις κοπριές του Γκρινιάρη». Μόλις ξύπνησε το πρωί, προχώρησε αθόρυβα προς το µπάνιο. Μόλις είχε ακου- µπήσει το πόµολο της πόρτας, όταν νόµισε πως άκουσε κάτι. Γονάτισε κι ακούµπησε το αυτί της στην κλειδαρότρυπα. Άκουσε ένα µικρό παφλασµό, λες και ήταν κάποιο ψαράκι που πηδούσε έξω από την επιφάνεια του νερού. Και µετά ένα σκούξιµο. Κάτι σαν τιτίβισµα, όπως κάνουν τα πουλάκια όταν προσπαθούν να σπάσουν το κέλυφος του αυγού τους. Η Κίρστι άνοιξε την πόρτα του µπάνιου. 21