Κονβόι Α Κάποτε όλα τα καλά τελειώνουν. Οι σκέψεις, οι εικόνες, τα συναισθήματα,η αλληλεγγύη,η φιλία,τα «δύσκολα περάσματα», τα χιόνια, η θάλασσα, ο ουρανός που μας χάρισε εκατομμύρια χρώματα, τα βουνά με τις χιονοσκεπασμένες τους κορυφές,τα δάση με τα διαφορετικά κάθε φορά δέντρα, τα ποτάμια που μας «έκοβαν» κυριολεκτικά τον δρόμο, οι νύχτες που λαμποκοπούσαν από τα φώτα μας,τα δάκρυα κάποιων πληρωμάτων στην Χαλκίδα γι αυτό που αντίκριζαν μπροστά τους,οι λάσπες που ήταν συντροφιά μας στο μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής,αλλά και η σκόνη που έκανε και αυτή την εμφάνιση της σε λίγα (ευτυχώς..) σημεία.. Ολα αυτά, αλλά και εκατοντάδες άλλα «μικροπράγματα» που μας συνέβησαν σ αυτές τις ανεπανάληπτες 50+ ώρες που βουτήξαμε μέσα στην ΑΠΟΛΥΤΗ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ Νο 2,συνθέτουν ένα σκηνικό φανταστικής ομορφιάς και έντονων συναισθημάτων Μου πήρε 3 μέρες για να μπορέσω να συνθέσω μια εικόνα του τι έγινε τελικά και τι στο καλό καταφέραμε να κάνουμε όλους αυτούς τους μήνες προετοιμασίας αλλά και τις 50 ώρες που διήρκησε η εκδήλωση μας. Μια εικόνα, που σαν πάζλ χιλιάδων κομματιών, χρειάζεται να συνθέσω. Δεν θα αναφερθώ στα της προετοιμασίας,γιατί από μόνο του το κομμάτι αυτό, είναι ολόκληρος τόμος και θα μας δοθεί η ευκαιρία να αναλυθεί ίσως πιο διεξοδικά το υπόλοιπο διάστημα. Επιγραμματικά μόνο αναφέρω, ότι για 3+ μήνες, περίπου 10-15 άτομα του Teflonclub.gr κάναμε υπερωρίες μετά την δουλειά μας και την οικογένεια μας, τουλάχιστον για 4-5 ώρες κάθε μέρα (και μερικές φορές όλη μέρα.) ο καθένας μας, για να λύνουμε τα διάφορα θέματα της εκδρομής. ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΓΙΑ «ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΕΣ» ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, ΛΑΤΡΕΙΣ ΟΜΩΣ ΤΗΣ ΤΕΤΡΑΚΙΝΗΣΗΣ. Ας ξεκινήσουμε από την αφετηρία της εκδήλωσης, στην πλατεία Φλοίσβου, στον Δήμο Π.Φαλήρου. Το πρωί, είχαμε μια επίδειξη απεγκλωβισμού ανθρώπου από τροχαίο ατύχημα, που μας έκαναν εθελοντές διασώστες της ΕΔΟΚ.Εκεί ήταν, εκτός των θεατών και τάξεις Λυκείου της περιοχής.τα παιδιά όχι μόνο ενημερώθηκαν για το πώς κάνουμε έναν σωστό απεγκλωβισμό, αλλά πήραν μέρος ενεργά σ αυτόν Αμέσως μετά έγινε ενημέρωση από ανθρώπους της οργάνωσης, πάνω στο θέμα της τετρακίνησης και το πώς μπορούμε να κερδίσουμε απ αυτήν, πάνω σε θέματα ασφάλειας, περιπέτειας, φυσιολατρίας, πολιτικής προστασίας, δασοπροστασίας και ότι άλλο μπορεί να συνθέσει ο όρος «τετρακίνηση» στα αυτοκίνητα μας. Μετά, τα παιδιά φιλοξενήθηκαν μέσα στα αυτοκίνητα και αναλύθηκε ο κάθε είδους εξοπλισμός που έχουμε πάνω στα αυτοκίνητα και σε ποια περίπτωση μας χρησιμεύει.. Στο τέλος, έφυγαν κατενθουσιασμένα για όλη αυτή την πρωτόγνωρη εμπειρία,με την υπόσχεση (και μετά από προτροπή-πρόταση των ίδιων των καθηγητών τους.) ότι στο μέλλον θα τα επισκεφτούμε στα σχολεία τους και θα τους εξηγήσουμε πολλά περισσότερα πράγματα. Το απόγευμα ήταν η σειρά των μεγάλων «παιδιών» να έρθουν με τα αυτοκίνητα τους στην πλατεία. Τι ήταν αυτό το θέαμα που αντίκρισαν όλοι?? Αυτοκίνητα κυριολεκτικά «camel trophy!!! OΛΟΙ ΜΑ ΟΛΟΙ, είχαν φτιάξει και εξοπλίσει τα αμάξια τους με κυριολεκτικά ΑΨΟΓΟ τρόπο, έτσι ώστε να ανταποκριθούν σ αυτην την δύσκολη αποστολή.. Τι διπλές ρεζέρβες έβλεπες. Τι διπλά κάνιστρα βενζίνης ή πετρελαίου.. Τι PSP πάνω στις οροφές.
Τι ετοιμοπόλεμα βενζινοπρίονα Τι φτυάρια, αξίνες, τσάπες κρεμασμένα και στερεωμένα από όπου μπορείς να φανταστείς.. Τι ιμάντες έτοιμους για δράση.. Για να μην αναφέρω βέβαια τα ηλεκτρονικά βοηθήματα που υπήρχαν στα αυτοκίνητα «Πόλεμος» κυριολεκτικά από πρίζες και καλώδια CB,VHF,GPS,TOPONAVIGATOR,I-TRACK,βιντεοκάμερες, φωτογραφικές μηχανές κ.τ.λ.. ΟΛΟΙ ΑΨΟΓΑ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΜΕΝΟΙ!!! Στην πλατεία βέβαια βρέθηκαν και εκπρόσωποι των χορηγών μας,με προεξέχων τον γενικό διευθυντή της CORAL GAS, που έμειναν εντυπωσιασμένοι με το θέαμα και την οργάνωση της εκδήλωσης,αλλά και των αυτοκινήτων. Οι λόγοι που εκφωνήθηκαν μας έκαναν περήφανους γι αυτην την εκδήλωση Η αρχή έγινε με πρώτο τιμώμενο πρόσωπο τον ίδιο τον πρόεδρο των «ΓτΚ»,Νικήτα Κανάκη και εν συνεχεία με τον Δήμαρχο Π.Φαλήρου (που μας έκανε και επίσημα από το μικρόφωνο,την «εξωπραγματική» πρόταση να παρελάσουμε με τα αυτοκίνητα μας [και μάλιστα πρώτο τμήμα..] στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου, στο Π.Φάληρο, πρόταση που μας επανέλαβε και στον τερματισμό ), παίρνοντας την σκυτάλη ο γενικός διευθυντής της CORAL GAS, ο αντιπρόσωπος της INTERAMERICAN, της i-track και των άλλων χορηγών. Σ ολους τους χορηγούς, αλλά και μετέπειτα σε όλους τους δημάρχους των πόλεων που επισκεφτήκαμε δόθηκε αναμνηστική πλακέτα από το Teflonclub.gr για την συμμετοχή τους στην εκδήλωση. Αναμνηστική πλακέτα δόθηκε και σ ολους τους ιδιοκτήτες των αυτοκινήτων που πήραν μέρος στην εκδήλωση, προσφωνώντας ένα προς ένα τα πληρώματα και την σύνθεση του κάθε αυτοκινήτου καθώς και την λέσχη που εκπροσωπούσε. Στις 19:00 ακριβώς, το Α κονβόι ήταν στον δρόμο προς Ασπρόπυργο. Από εδώ και εμπρός, κανένας από το Α κονβόι ή το Β κονβόι δεν ξέρει τι έκανε το άλλο κονβόι. Υπάρχουν 2 ιστορίες (του Α κονβόι και του Β κονβόι), που άλλοτε ενώνονται και άλλοτε χωρίζονται..το κάθε κονβόι εξάλλου,έζησε διαφορετικές καταστάσεις και διαφορετικές συνθήκες, παρόλο που κινούμασταν στην ίδια διαδρομή.. Στον Ασπρόπυργο μας υποδέχτηκε ο ίδιος ο Δήμαρχος και μετά από μια σύντομη στάση 15 λεπτών, βρεθήκαμε μετά από 20 λεπτά να πατάμε το πρώτο χώμα βόρεια του Ασπροπύργου και να ξεκινάμε την ΑΠΟΛΥΤΗ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΜΑΣ Πορεία προς ΤΙΤΑΝ και πατημένο χώμα,αλλά πίσω τα φώτα των αυτοκινήτων ήδη φτιάχνουν ένα εντυπωσιακό σκηνικό. Από κάτω, η Ελευσίνα και ο Ασπρόπυργος, γεμάτες φώτα πόλεις, μας αποχαιρετούν για το μεγάλο ταξίδι μας.. Μετά από κάποιο φυσιολογικό στιγμιαίο αποσυντονισμό του κονβόι (χρόνος προσαρμογής των οδηγών και των αυτοκινήτων) τα «βήματα» μας έγιναν πιο σφικτά και εντατικά Οινόη, Βίλια, Ερυθρές και γνώριμα στους συμμετέχοντες από την Αλίαρτο χώματα, έχουν συνθέσει ένα εύκολο μεν, αλλά «λασπώδες» τοπίο, αφού έχουμε πέσει στα χωράφια του κάμπου των Θηβών. Οι «χρόνοι» μας μέσα στα λογικότατα πλαίσια για να φτάσουμε στην ώρα μας στους Δελφούς.. Περνάμε Λεύκτρα και κινούμαστε νότια των Θεσπιών. Μέχρι τώρα τα υψόμετρα είναι χαμηλά και δεν έχουμε συναντήσει κανένα πρόβλημα πέρα από λασπώδη εδάφη. Αρχίζουμε να ανεβαίνουμε προς Ιερό Μουσών και Ευαγγελίστρια. 4-5 χιλιόμετρα πριν φτάσουμε Ευαγγελίστρια, το υψόμετρο στα 940 μέτρα περίπου και το χιόνι αρχίζει να πυκνώνει. Σε κλειστή αριστερή ανηφορική φουρκέτα το ανεμοσούρι δεν μας αφήνει να προχωρήσουμε Προσπαθήσαμε να το παλέψουμε, αλλά τα παιδιά από την Αλίαρτο μας είπαν ότι αν προχωρούσαμε 500-600 μέτρα ακόμα, τα πράγματα θα χειροτέρευαν και κάτω από το χιόνι έχει απύθμενα χαντάκια σ ολη την έκταση του δρόμου. Γρήγορη απόφαση για «κύκλωμα» της διαδρομής από την βόρεια μεριά και αλλαγή πορείας.τελικά, αυτή η απόφαση ναι μεν μας έκανε να γνωρίσουμε μια πανέμορφη διαδρομή με λάσπη, ποτάμι, ανηφορικά γλιστερά κομμάτια και στενά περάσματα, αλλά μας στοίχισε και 1 ώρα και 30 λεπτά από τον αρχικό σχεδιασμό
Είσοδος στην Ευαγγελίστρια και έξοδος στην γνωστή ακροπολική διαδρομή προς Ελικώνα και Κορώνεια. Πετρώδης έδαφος με τις δικές του ιδιαιτερότητες Από Κορώνεια κινηθήκαμε σε άσφαλτο μέχρι τους Δελφούς,λόγο της αναγκαστικής καθυστέρησης που είχαμε στην Ευαγγελίστρια. Και αυτό γιατί, το στοίχημα ήταν να πάμε στις στάσεις μας την ώρα που είχαμε δηλώσει, επειδή μας περίμεναν κάτοικοι που ήθελαν να μας δουν,αλλά και τοπικά Μ.Μ.Ε που ήθελαν να προβάλουν το γεγονός.έτσι, ο πλοηγός είχε μια σύνθετη αποστολή. Ναι μεν να πλοηγεί το κονβόι σωστά, αλλά και να προσέχει να τηρούνται οι «χρόνοι» των πόλεων. Δύσκολη πραγματικά εργασία.. Δελφοί στις 02:00 περίπου και πρώτη ωριαία στάση για τα αυτοκίνητα Κόσμος λιγοστός,λόγο της ακατάλληλης ώρας (μας έκανε εντύπωση και η ερημιά της Αράχοβας εκείνη την ώρα, που στις «καλές» εποχές,παρασκευή βράδυ και με τρομερή καλοκαιρία, βούλιαζε από κόσμο και τώρα δεν αντικρίσαμε ούτε ένα άτομο μια πόλη φάντασμα κυριολεκτικά ), αλλά οι εθελοντές του Teflonclub.gr που είχαν ανέβει στους Δελφούς για να ενισχύσουν το έργο των «ΓτΚ» ήταν εκεί για να μας υποδεχτούν και να μας ενισχύσουν ηθικά. Εδώ θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Νίκο Πάνα (μέλος του Teflon) για το συνεχή τρέξιμο του ώστε να είναι όλα στην εντέλεια!! Τα άλλα παιδιά του Teflon, εθελοντές με όλη την σημασία της λέξης, βοήθησαν, έτρεξαν, ίδρωσαν για την καλύτερη προετοιμασία της υποδοχής μας στους Δελφούς Τους ευχαριστούμε πάρα πολύ!! Στις 03:00 ξεκινήσαμε την πορεία μας προς Αγρίνιο. Επιστροφή μέχρι την έξοδο από Αράχοβα και πριν το Λιβάδι στρίβουμε δυτικά και μπαίνουμε μέσα σε μια από τις πιο εντυπωσιακές διαδρομές που έχω κάνει ποτέ μου Έλατα, χώμα ποτισμένο από τα χιόνια και χιόνι όσο ακριβώς χρειάζεται το αυτοκίνητο ώστε να εντυπωσιάζει με τα ελεγχόμενα «γλιστρήματα» του!! Ελατόριζες μας έκαναν να χάνουμε στιγμιαία την πρόσφυση μας με το χώμα και τα συνεχή «παιχνιδιάρικα» ζικ-ζακ ανάμεσα στα έλατα δεν άφηναν οδηγό και επιβάτες να «χαλαρώνουν» στο ελάχιστο.. Χωματόδρομος που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ.. (Ο χαρτογράφος μας,για μια ακόμα φορά μας μάγεψε με τις διαδρομές του!!σ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ) Αν και δεν θα θέλαμε να τελειώσουμε ποτέ απ αυτό το ονειρικά πλασμένο σκηνικό,η διαδρομή μας έφτασε στην Άμφισσα στις 05:00. Πρώτος ανεφοδιασμός των αυτοκινήτων και φεύγουμε για τεχνητή λίμνη Μόρνου, από την νότια πλευρά της. Η διαδρομή προς Αιγυτιο-Δωρικό μας χάρισε απερίγραπτες συγκινήσεις. Ο δρόμος με τεράστια νεροφαγώματα από την εξωτερική πλευρά των αυτοκινήτων, μας έσπρωχνε συνέχεια προς τον γκρεμό. Τα αυτοκίνητα, με μόνο επιβάτη τον οδηγό (για λόγους ασφάλειας ) και με καθοδήγηση από τον τους συνοδηγό-ους, αργά αλλά σταθερά περνούσαν απ όλα τα εμπόδια με ασφάλεια. Λίγα μέτρα πριν το Δωρικό και σε μια δεξιά φουρκέτα, μας αποκαλύφθηκε το μεγαλείο της Ελληνικής φύσης. Τα λόγια λίγα για να περιγράψουν τι βλέπαμε εκείνη την ώρα. Τα Βαρδούσια χιονοσκεπασμένα να αντανακλούν τον όγκο τους μέσα στον «καθρέπτη» της λίμνης και ο ήλιος που μόλις είχε ξεπροβάλει από την Γκιώνα να δίνει αυτόν τον απόκοσμο φωτισμό στην όλη εικόνα!!! ΜΑΓΙΚΗ ΣΤΙΓΜΗ!! ΟΛΑ τα αυτοκίνητα σταματημένα και όλοι μα όλοι οι επιβάτες, με μια μηχανή στο χέρι, να προσπαθούν να «πιάσουν» την στιγμή και την εικόνα Αμφιβάλω όμως αν,έστω και ένας, κατόρθωσε να αποτυπώσει με ακρίβεια αυτό που ζούσαμε και βλέπαμε μπροστά στα έκπληκτα μάτια μας!! Τι χαρακτηρισμοί στο στυλ «Ελβετία είμαστε..», «Ποιες Άλπεις μου λες τώρα???..» «Όνειρο ζω, μην με ξυπνάτε..» ακουγόντουσαν απ ολους,είναι λίγο για να αναφερθεί.. Με τα χίλια ζόρια μπαίνουν όλοι στα αυτοκίνητα και ξεκινάμε για Ορεινή Ναυπακτία.
Περιβόλι-Κροκύλι-Ζοριάνος -Ελατού Αναβρυτή-Ανθόφυτο μας προσφέρουν ιδιαίτερες συγκινήσεις αν και σε ελάχιστους χωματόδρομους. Μάλιστα πολλοί χωματόδρομοι που υπάρχουν στο topo, έχουν γίνει πια άσφαλτος και έχει εκλείψει η μαγεία του off-road στις συγκεκριμένες περιοχές. Ναύπακτος για μικρό ανεφοδιασμό και ξεκίνημα για Αράκυνθο Ξεκινήσαμε από Ναύπακτο για να κινηθούμε βορειοδυτικά προς Αράκυνθο και το χωριό Βλαχομανδρα. Στην διαδρομή διαπιστώσαμε με λύπη μας, ότι μερικοί έχουν την εντύπωση ότι οι επίσημοι χωματόδρομοι (χαρτογραφημένοι και περασμένοι σε επίσημους χάρτες ) είναι τσιφλίκια τους και μπορούν να εμποδίζουν τον οποιοδήποτε να διέλθει απ αυτούς.. Ένας τέτοιος «κύριος», πήρε το αγροτικό του αυτοκίνητο και μας έκλεισε τον δρόμο, λέγοντας μας να «πάμε απ αλλού»!!!!!!!!!!! Χωρίς καμία άλλη δικαιολογία, δεν μας άφηνε να περάσουμε τα αυτοκίνητα από επίσημο δρόμο!! Όταν του ζητήσαμε τα στοιχεία του ώστε να γίνει και επίσημα καταγγελία στις αρμόδιες αρχές, όχι μόνο πήρε το αυτοκίνητο του από μπροστά, αλλά μας ζήτησε και επανειλημμένα συγνώμη. Η νοοτροπία ορισμένων, δυστυχώς δεν θα αλλάξει ποτέ και στην συγκεκριμένη περίπτωση βλέπουμε το πόσο σημαντικό είναι να κυκλοφορούν οι τετρακίνητοι πάνω στα βουνά και να προσπαθούν με κάθε τρόπο να εμποδίζουν τέτοιες αυθαίρετες και παράνομες ενέργειες. Στο Αγρίνιο φτάσαμε μεσημέρι Σαββάτου και με συνοδεία περιπολικού της αστυνομίας πήγαμε στην πλατεία όπου μας υποδέχτηκε η αντιδήμαρχος,υπεύθυνη για κοινωνικά θέματα του δήμου. Ξεκούραση και επιστροφή στα χωμάτινα κομμάτια και βράδυ πια συναντιόμαστε με αυτοκίνητα της λέσχης Καρπενησίου που θα μας συνοδευόσουν στην περιοχή της Ευρυτανίας. Το πλέον πιο extreme μέρος της Στερεάς Ελλάδας για off-road μας άφησε «ανικανοποίητους» ως προς τα χωμάτινα κομμάτια. Η έντονη κακοκαιρία που είχε προηγηθεί μόλις μια εβδομάδα πριν, με έντονη χιονόπτωση, είχε δημιουργήσει τοίχος από χιόνι, τουλάχιστον 1-2 μέτρων, σε κάθε χωματόδρομο Αδιαπέραστο από κάθε είδους όχημα. Παρόλα αυτές τις συνθήκες, μερικά από τα «θηριάκια» μας,έκαναν μια προσπάθεια, αλλά αυτή τελείωσε στα πρώτα 100 μέτρα!! Ξεκούραση στην κεντρική πλατεία του Καρπενησίου κατά τις 00:30 και ολιγόλεπτος ύπνος μέσα στα αυτοκίνητα για μερικά μέλη. Ξεκίνημα στις 02:30 και αρχή χωματόδρομου μετά το Νεοχωρακι, που πέσαμε κάτω από τα 800 μέτρα υψόμετρο (από το υψόμετρο αυτό και πάνω,το χιόνι ήταν αδιαπέραστο ). Στο χωριό Κάτω Καμπια, αρχίζει ένα πολύ ενδιαφέρον κομμάτι,με πυλό και μεγάλα νεροφαγώματα. Το υψόμετρο ανεβαίνει και κοντά στα 740 μέτρα,ο πάγος, το χιόνι, η λάσπη, τα νεροφαγώματα και λοιπά στοιχεία της φύσης, αρχίζουν και δυσκολεύουν τα αυτοκίνητα. Φουρκέτα απότομη ανηφορική με πάγο και σταμάτημα του κονβόι. Σύσκεψη και βλέποντας ότι ο δρόμος ανηφορίζει μέχρι τα 1050 μέτρα και παραμένει σ αυτό το υψόμετρο για μεγάλη απόσταση μέχρι να αρχίσει να κατηφορίζει, παίρνουμε την απόφαση να επιστρέψουμε πίσω στο χωριό και να ενώσουμε από ανατολικά το κομμάτι που αποφύγαμε. Ο δρόμος σ όλο το μήκος του ισοϋψής στα 520-580 μέτρα και τον πιάνουμε έξω από το χωριό Παλαιοβραχα.Αποδείχτηκε ίσως το καλύτερο κομμάτι που κάναμε στις 50 ώρες!! Είχε απλώς τα πάντα! Λάσπη, γκρεμοί,χιόνι, ποτάμια, φτιάξιμο δρόμου, ξεβραχώματα, ψάξιμο δρόμου και αν περνά ή όχι, δάσος, νεροφαγώματα,βράχοι στον δρόμο, κατολισθήσεις κ.τ.λ. Αφού κάποια στιγμή νόμιζα ότι το κονβόι δεν θα μπορούσαμε να το περάσουμε, αλλά όλα τα πληρώματα και τα αυτοκίνητα, αποδείχτηκαν «σκυλιά» και δεν έμεινε κανένας πίσω. Όλοι μα όλοι τα κατάφεραν χωρίς κανένα πρόβλημα. Και όλο αυτό,μέσα στην νύχτα!!! Ξημέρωμα μας βρήκε έξω από την Σπερχειαδα να παίρνουμε τον δρόμο για την Λαμία. Άφιξη στο πολιτιστικό κέντρο Λαμίας στις 07:00 και φωτογραφίσεις ξεκούραση για 1 ώρα. Ανεφοδιασμός στις 08:00 έξω από την Λαμία και ξεκινάμε για Μονή Δαμάστας και Ελευθεροχωρι.Πανέμορφη διαδρομή, μέσα στα έλατα και στα χιόνια. Μετά το Ελευθεροχωρι και σε υψόμετρο 870 μέτρων, το χιόνι έχει φτάσει τους 30-40 πόντους ύψος και τα αυτοκίνητα αρχίζουν να κινούνται με δυσκολία. Με περάσματα στα όρια, φτάνουμε στην λίμνη Καλλίδρομου και σε υψόμετρο 990 μέτρων. Φανταστικό τοπίο με την λίμνη στα καλύτερα της χρώματα. Στέλνουμε 3
«θηριάκια» από το κονβόι μας, για να δουν αν προχωρεί ο δρόμος για Μενδενιτσα (όπως ήταν το αρχικό πλάνο..), αλλά επιστρέφουν γρήγορα πίσω, γιατί υπήρχε «τοίχος» χιονιού με ύψος τουλάχιστον 1 μέτρο. Εναλλακτική για Παλιοχωρι και ο δρόμος δύσβατος μεν, προσπελάσιμος όμως για το κονβόι, αλλά με πάρα πολύ «δουλειά» από τα αυτοκίνητα, πράγμα που θα μας έπαιρνε πολύτιμο χρόνο.γρήγορη απόφαση για επιστροφή από άσφαλτο και ένωση με την διαδρομή μας από Νέο Κόκκινο. Ορυχεία λευκοσιδήρου μπροστά μας και για να μην «ενοχλούμε» τους εργαζόμενους, η εταιρία σκέφτηκε να κάνει χωμάτινα αναχώματα στους δρόμους. Εύκολο πέρασμα για τα αυτοκίνητα μας και η λίμνη Υλίκη ξεδιπλώνει τις χάρες της μπροστά μας. Δρόμος δίπλα ακριβώς στην λίμνη,με τους ψαράδες να μας κοιτούν παραξενεμένοι από το θέαμα που τους προσφέρουμε.φτάνουμε στο χωριό Μουρικι και αμέσως μετά πιάνουμε έναν αχαρτογράφητο δρόμο που ήταν «όλα τα λεφτά» ως προς την ομορφιά του!! Μετά τα Λουκίσια, φεύγουμε για Χαλκίδα, στο ραντεβού μας με τα αυτοκίνητα της λέσχης Ευρίπου, που μας υποδέχτηκαν πριν την πόλη. Από εκείνο το σημείο και μετά, ζήσαμε εξωπραγματικές καταστάσεις για την κοινότητα των τετρακίνητων. Τι κλείσιμο των κεντρικών δρόμων ειδικά για το κονβόι, τι στάσεις σε κεντρικά σημεία της Χαλκίδας, τι κορναρίσματα και «βαβούρα» την ώρα που μπαίναμε στον ειδικό χώρο στην παραλία που μας είχε παραχωρήσει ειδικά για την εκδήλωση ο δήμος Χαλκίδας, τι κοσμοσυρροή από εκατοντάδες κόσμου που μας πλησίαζαν για να μας δώσουν συγχαρητήρια για την εκδήλωση, τι παραταγμένα αυτοκίνητα της λέσχης Ευρίπου που τα θαύμαζαν επί ένα διήμερο οι επισκέπτες και οι κάτοικοι της Χαλκίδας,δίνοντας ταυτόχρονα από το υστέρημα τους για την ενίσχυση σε τρόφιμα,ρούχα,είδη πρώτης ανάγκης τις ευάλωτες ομάδες πολιτών του δήμου Χαλκίδας. ΜΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΛΕΣΧΗΣ ΕΥΡΙΠΟΥ!! ΤΑ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΑΠ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΣΥΜΜΕΤEΙΧΑΝ ΣΤΗΝ ΕΚΔΡΟΜΗ Χωρίς καμία υπερβολή γι αυτό που ζήσαμε, αναφέρω ότι μερικά πληρώματα δάκρυσαν μ αυτό που ζούσαν στην Χαλκίδα. Μόνο που έβλεπες ένα φορτηγό γεμάτο τρόφιμα και ρούχα, σου έδιωχνε μονομιάς όλη την κούραση που είχες μέχρι τότε ΟΛΟΣ Ο ΚΟΠΟΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΠΗΓΕ ΧΑΜΕΝΟΣ.ΠΡΟΣΦΕΡΑΜΕ ΚΑΙ ΜΑΣ ΠΡΟΣΦΕΡΑΝ ΧΑΡΑ.. ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ Μετά την Χαλκίδα και μένοντας πια μόνο 100 χλμ περίπου για να τερματίσουμε, είχαμε και μια έκπληξη μαζί μας.. Μας τίμησε με την παρουσία του ο Στέφανος Ατταρτ με ένα άψογα αναπαλαιωμένο Toyota που σαν guest συμμετοχή,έλαβε μέρος με το Α κονβοι στο τελευταίο σκέλος της εκδρομής. Γνωστές διαδρομές κοντά στην Αθήνα, μας οδήγησαν βόρεια του Ασπροπύργου, εκεί που πριν από δυο μέρες άρχισε η περιπέτεια μας. Ο δήμαρχος Ασπροπύργου είχε στήσει ένα υπαίθριο πάρτι για μας, με δεκάδες κόσμο να μας περιμένει στην πλατεία δημαρχείου. Στάση για μισή ώρα περίπου,με έντονα συναισθήματα που μας πλημύριζαν,καθώς νιώθαμε ότι όλα αυτά τα υπέροχα που ζήσαμε τις 50 ώρες,έφτασαν πια στο τέλος. Φλοίσβος στις 21:00 και οι αποχαιρετισμοί δεν έχουν τελειωμό. Ο δήμαρχος Π.Φαλήρου ήταν εκεί αυτοπροσώπως για να δώσει και το επίσημο τέλος σ αυτή την ΑΠΟΛΥΤΗ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ Νο 2!!! ΜΙΑ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΠΟΥ ΟΔΗΓΗΣΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΩΝ ΛΕΣΧΩΝ, ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΩΝ ΠΟΛΕΩΝ,ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΩΝ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΩΝ, ΣΤΗΝ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΣΥΝΥΠΑΡΞΟΥΝ ΑΡΜΟΝΙΚΑ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΤΟΥΝ ΑΨΟΓΑ, ΕΤΣΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΠΕΤΥΧΟΥΝ ΤΟΝ ΣΤΟΧΟ ΤΟΥΣ,ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΛΛΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑ ΞΕΠΕΡΑΣΟΥΝ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠ ΑΥΤΟ ΝΑ ΕΝΙΣΧΥΣΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΩΝ «ΓτΚ». ΑΥΤΟ ΜΑΣ ΔΕΙΧΝΕΙ ΟΤΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΟΤΑΝ ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΑΣΤΕ ΠΕΤΥΧΑΙΝΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ, ΟΣΟ ΚΑΙ ΔΥΣΚΟΛΑ ΚΑΙ ΑΝ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΑΥΤΑ. ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΕΠΙΤΥΧΑΜΕ ΑΠΟΛΥΤΑ ΤΟΝ ΣΤΟΧΟ ΜΑΣ ΜΑΚΑΡΙ ΟΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ, Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΑΣ ΔΙΑΘΕΣΗ ΝΑ ΜΑΣ ΟΔΗΓΗΣΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΗ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ Νο 3!! ΜΑΣ ΤΟ ΖΗΤΑΤΕ ΕΞΑΛΛΟΥ ΟΛΟΙ ΣΑΣ..