Τα Μέσα Μαζικής Ενηµέρωσης

Τα Μέσα Μαζικής Ενηµέρωσης Ορισµός - Ιστορική αναδροµή Ερευνητική εργασία 2013-14 Α Λυκείου 15 ου Γενικού Λυκείου Θεσσαλονίκης Υπεύθυνη καθηγήτρια: Μ. Στεφανάτου Μαθητές που εργάστηκαν: Αβραµίδου Ζωή Αργυρίου Χρύσα Γερούση Αλεξάνδρα Ζιάννης ηµήτρης Λεούδη Σταυρούλα Μαυρίδου Μαργαρίτα Ταξίδης Γιάννης

Περιεχόµενα Τηλεόραση Ορισµός Γενική ιστορική αναδροµή...3 Τηλεόραση - Ιστορική εξέλιξη στην Ελλάδα...5 Ραδιόφωνο Ορισµός Γενική ιστορική αναδροµή...7 Εφηµερίδα Ορισµός Γενική ιστορική αναδροµή...9 Οι εφηµερίδες στον Αρχαίο Κόσµο...9 Οι εφηµερίδες στον ελλαδικό χώρο...10 Οι πρώτες εφηµερίδες στην Ευρώπη...11 Εφηµερίδες στην Αµερική...13 ιαδίκτυο Ορισµός Γενική ιστορική αναδροµή...14 Ποια είναι η τεχνολογία του ιαδικτύου;...14 Πως ξεκίνησε το ιαδίκτυο;...15 Μέθοδοι πρόσβασης στο διαδίκτυο...16 Πηγές...18 ιαδικτυογραφία (τηλεόραση)...18 ιαδικτυογραφία (ραδιόφωνο)...18 Βιβλιογραφία (εφηµερίδα)...18 ιαδικτυογραφία(διαδίκτυο)...18

Τηλεόραση Ορισµός Γενική ιστορική αναδροµή Η τηλεόραση είναι ένα σύστηµα τηλεπικοινωνίας που χρησιµεύει στη µετάδοση και λήψη κινούµενων εικόνων και ήχου εξ αποστάσεως. Η λέξη είναι συνθετικό του αρχαίου ελληνικού προθέµατος «τηλε-», το οποίο σηµαίνει «µακριά», και της λέξης «όραση». Αποτελεί το κυριότερο και δηµοφιλέστερο Μέσο Μαζικής Επικοινωνίας και η χρήση της είναι ιδιαίτερα διαδεδοµένη σε όλο τον κόσµο. Συνήθως, λέγοντας "τηλεόραση" εννοούµε τη συσκευή, δηλαδή τον δέκτη, ο οποίος λαµβάνει το (τηλεοπτικό) σήµα που εκπέµπουν οι τηλεοπτικοί σταθµοί σε συγκεκριµένες συχνότητες (ή αλλιώς κανάλια) µε την οθόνη που απεικονίζει το αποτέλεσµα της εκποµπής (µετατροπή του σήµατος σε εικόνα και ήχο). Ο τηλεοπτικός δέκτης λαµβάνει το τηλεοπτικό σήµα είτε ασύρµατα είτε ενσύρµατα. Η ασύρµατη λήψη γίνεται µε δύο τρόπους: Ο ένας τρόπος είναι η λήψη µε κεραία στραµµένη σε κάποιο επίγειο σταθµό εκποµπής (που βρίσκεται στην κορυφή κάποιου βουνού). Ο δεύτερος τρόπος είναι η λήψη από δορυφόρο µέσω δορυφορικής κεραίας (πιάτο) και ειδικού δέκτη. Στην ενσύρµατη λήψη έχουµε την καλωδιακή τηλεόραση και τη λήψη µέσω δικτύου (IPTV). Τα τελευταία χρόνια, η ανάπτυξη της ευρυζωνικής δικτύωσης (καθώς και οι νέες τεχνικές συµπίεσης τηλεοπτικού σήµατος) κατέστησε ικανή τη µετάδοση τηλεοπτικού προγράµµατος µέσω ιαδικτύου. Πρόσφατα έχει ξεκινήσει και η µετάδοση τηλεοπτικού σήµατος µέσω δικτύου κινητής τηλεφωνίας. Μία από τις αρχαιότερες αναφορές στην τηλεόραση είναι και αυτή του Λουκιανού (Αληθούς Ιστορίας Α ). Ο συγγραφέας έκανε λόγο για "ένα κάτοπτρο στο οποίο µπορούσε να δει κανείς όλες τις πόλεις και τα έθνη όπως είναι". Το 1817, ο Σουηδός χηµικός Jons Berzelious ανακάλυψε το χηµικό στοιχείο σελήνιο. Αργότερα ανακαλύφθηκε ότι το ποσό του ρεύµατος που µετέφερε το σελήνιο εξαρτάται από το ποσό φωτός το οποίο έλουζε αυτό. Η ιδιότητα αυτή ονοµάζεται φωτοηλεκτρισµός. Το 1844, ο Samuel Morse ανακοίνωσε ότι δηµιούργησε τον τηλέγραφο, µία µηχανή που µπορούσε να µεταδώσει συνδυασµούς κωδικοποιηµένων λέξεων και γραµµάτων δια µέσου των ηλεκτρικών παλµών κατά µήκος των καλωδίων. Αυτή ήταν και η βασική ιδέα πάνω στην οποία στηρίχτηκε η δηµιουργία της τηλεόρασης. Το 1879, ο Γάλλος Senlek διατύπωσε τη θεµελιώδη αρχή της διαδοχικής µετάδοσης των στοιχείων της εικόνας.

Ο Paul Nipkow βασιζόµενος στο ερέθισµα που του έδωσε η παρουσίαση του τηλεφώνου από τον Alexander Bell, το 1876 επινόησε το πρώτο ηλεκτροµαγνητικό σύστηµα λήψης εικόνας. Το σύστηµα αυτό χρησιµοποιούσε µια διάταξη περιστρεφόµενων δίσκων µε µικρές τρύπες διατεταγµένες σπειροειδώς κοντά στην περιφέρεια του δίσκου, γνωστού και ως «δίσκος του Nipkow». Το 1907, ο ρώσος φυσικός Boris Rosing πρότεινε µια καθαρά ηλεκτρονική προβολή, τον καθοδικό σωλήνα Brown για την ανάλυση και λήψη της εικόνας. Το 1924, ο Vladimir Zworykin, µαθητής του Rosing, επέδειξε έναν τηλεοπτικό δέκτη που χρησιµοποιούσε έναν καθοδικό σωλήνα µε ηλεκτροστατική και ηλεκτροµαγνητική απόκλιση της δέσµης των ηλεκτρονίων. Ο Zworykin κατασκεύασε την πρώτη συσκευή ηλεκτρονικής ανάλυσης της εικόνας, το ονοµαζόµενο εικονοσκόπιο. Έτσι, η µέθοδος για την καλύτερη ανάλυση της εικόνας, που πρότεινε ο Rosing, υλοποιήθηκε τεχνικά από τον Zworykin το 1928 στις ΗΠΑ. Το 1925, ο Charles Jenkins κατασκευάζει ένα πρωτόγονο τηλεοπτικό σύστηµα που είχε τη δυνατότητα να δείχνει είδωλα σε µία οθόνη ενός δέκτη και χρησιµοποιεί το σύστηµα αυτό για να εκπέµπει τηλεοπτικές εικόνες µέσω ραδιοφώνου από την Ουάσιγκτον στη Φιλαδέλφεια. Οι πρώτες επιτυχείς τηλεοπτικές µεταδόσεις έγιναν από John Logie Baird τον Ιανουάριο του 1926 µε τη βοήθεια των δίσκων του Nipkow να µεταδώσει είδωλα σε απόσταση τριών µέτρων και πραγµατοποιεί έτσι µετάδοση µε καλώδια. Ο Baird ονόµασε το µηχάνηµα του Television και θεωρήθηκε πρωτοπόρος στην κατασκευή του νέου µέσου. Όµως το µηχανικό σύστηµα ανάλυσης της εικόνας που χρησιµοποίησε ο στηρίχτηκε στο φωτοηλεκτρικό φαινόµενο και όπως αποδείχθηκε η µέθοδος αυτή δεν ήταν η κατάλληλη. Πάντως, µε την επινόηση του Baird αρχίζει µία νέα περίοδος στην ιστορία του µέσου που σηµατοδοτείται από την εγκατάλειψη του µηχανικού συστήµατος ανάλυσης της εικόνας και τη στροφή στη χρήση της ηλεκτρονικής. Η British Broadcasting Company (BBC) µεταδίδει πρόγραµµα στηριζόµενη στο σύστηµα του Baird. Το 1927, πραγµατοποιήθηκε η πρώτη µετάδοση τηλεόρασης σε µακρινή απόσταση. Το σύστηµα αυτό χρησιµοποιούσε σωλήνες πολλαπλών ηλεκτροδίων και ηλεκτρικό κινητήρα για τη σάρωση, ενώ µετέδιδε και πληροφορίες συγχρονισµού των εικόνων. Την ίδια χρονιά η General Electric Company παρουσίασε ένα σύστηµα το οποίο χρησιµοποιούσε ένα τύµπανο κατόπτρων.

Το 1929, ο Αµερικανός Philo Farnsworth, σε ηλικία 16 ετών παρουσίασε µία συσκευή, τον «εικονοαναλυτή» που πρόσφερε βελτιωµένη ανάλυση της εικόνας. Το γεγονός αυτό είχε ως αποτέλεσµα να διχαστούν οι απόψεις των µελετητών σχετικά µε τη γέννηση της τηλεόρασης. Άλλοι θεώρησαν ως χρονολογική αφετηρία της γέννησής της το 1928, τη χρονιά δηλαδή που παρουσιάστηκε το εικονοσκόπιο του Zworykin και άλλοι το 1930, όταν ο Farnsworth παρουσίασε τη δική του συσκευή. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, η συσκευή του Farnsworth ήταν εκείνη που επικράτησε. Η πρώτη τηλεόραση η οποία έδειχνε απλά κινούµενα σχέδια. Η πρώτη εικόνα από τηλεόραση 30-γραµµών το 1930 Τηλεόραση - Ιστορική εξέλιξη στην Ελλάδα 22 Σεπτεµβρίου 1964: Γίνεται από την Αθήνα η πρώτη διεθνής τηλεοπτική µετάδοση. Ο ποµπός που έστελνε το σήµα στο δορυφόρο είχε στηθεί στον Λυκαβηττό κι οι λίγοι κάτοικοι της πρωτεύουσας που είχαν τηλεοπτικό δέκτη µπορούσαν να δουν το πρόγραµµα. 1964:Αρχίζει η πειραµατική λειτουργία του σταθµού του ΕΙΡ από τους ραδιοθαλάµους του Ζαππείου. Υπεύθυνος είναι το διεθυντικό στέλεχος του ΕΙΡ Μιχάλης Γιαννακάκος.

1965:Αρχίζουν δοκιµαστικές εκποµπές από την ΥΕΝΕ από την Γεωγραφική Υπηρεσία Στρατού. 5 Σεπτεµβρίου1965: Αρχίζει τις εκποµπές του το «Κανάλι 3» στη Θεσσαλονίκη. Ηταν το πρώτο ιδιωτικό δίκτυο στην Ελλάδα. 25 Σεπτεµβρίου1965:Η αρµόδια διεύθυνση του Υπουργείου Προεδρίας δίνει άδεια τηλεοπτικών εκποµπών στο ΕΙΡ. 23 Φεβρουαρίου1966:Αρχίζει το τακτικό πρόγραµµα του ΕΙΡ. 27 Φεβρουαρίου 1966:Αρχίζει το τακτικό πρόγραµµα της ΥΕΝΕ που τότε λεγόταν ΤΕ. 1968:Η ΤΕ µετονοµάζεται σε ΥΕΝΕ (Υπηρεσία Ενηµερώσεως Ενόπλων υνάµεων). 1969: Η ΥΕΝΕ αποκτά τον πρώτο της αναµεταδότη στην Θεσσαλονίκη. Εκεί µεταφέρθηκε ο πρώτος της ποµπός που λειτουργούσε στα Τουρκοβούνια. Το εµπορικό της τµήµα µε αφορµή την εξέλιξη αυτή αύξησε κατά 25% την τιµή των διαφηµίσεων. 1969:Πραγµατοποιείται η πρώτη απά ευθείας σύνδεση µέσω Γιουροβίζιον. Είναι η προσεδάφιση του διαστηµοπλοίου «Απόλλων 12» στη Σελήνη. 26 Οκτωβρίου 1969: Πραγµατοποιείται η πρώτη επίσηµη εξωτερική µετάδοση από τον Πειραµατικό Σταθµό του ΕΙΡ. Πρόκεται για τη δοξολογία για την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης από τον Ιερό Ναό του Αγίου ηµητρίου. 1970:Το ΕΙΡ γίνεται ΕΙΡΤ (Εθνικός Ιδρυµα Ραδιοφωνίας Τηλεοράσεως) 1974:Το ΕΙΡΤ µετονοµάζεται σε ΕΡΤ (Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση) 6 Ιανουαρίου 1979:Αρχίζουν οι πρώτες έγχρωµες εκποµπές στο σύστηµα SECAM.

Εχουν προηγηθεί µεταδόσεις ποδοσφαιρικών αγώνων. 1982:Η ΥΕΝΕ µετονοµάζεται σε ΕΤ2. 1988:Εµφανίζεται η εταιρεία AGB που µετρά την τηλεθέαση των εκποµπών. 20 Νοεµβρίου 1989:Εκπέµπει ο πρώτος ιδιωτικός τηλεοπτικός σταθµός. Είναι το Mega Channel. http://www.youtube.com/watch?v=qxjcma 31 εκεµβρίου 1989:Αρχίζει το βράδυ της πρωτοχρονιάς τη λειτουργία του ο ΑΝΤΕΝΝΑ. 1989:Λίγο πριν τις εκλογές αρχίζει η δοκιµαστική λειτουργία του ο SKY. 1997:Η ΕΤ2 γίνεται ΝΕΤ και αποκτά ενηµερωτικό προφίλ ενώ η ΕΤ-1 κρατά τον ψυχαγωγικό της χαρακτήρα. Ραδιόφωνο Ορισµός Γενική ιστορική αναδροµή Το ραδιόφωνο είναι η συσκευή που λειτουργεί ως "ραδιοδέκτης - µετατροπέας" όπου λαµβάνοντας τις ραδιοφωνικές εκποµπές των ραδιοφωνικών σταθµών τις µετατρέπει σε ήχο. Γύρω στα 1873 ο Μάξγουελ πρότεινε την θεωρία του ηλεκτροµαγνητισµού, σύµφωνα µε την οποία ένα ηλεκτροµαγνητικό κύµα µπορεί να µεταδοθεί χωρίς να µεσολαβεί κάποιο φυσικό µέσο. Το 1883 ο Hertz επαλήθευσε τη θεωρία του Μάξγουελ και ανακάλυψε τα ραδιοκύµατα. Tο 1895 ο κύριος ιδρυτής του ραδιοφώνου Γουλιέλµος Μαρκόνι κατόρθωσε να µεταδώσει ηχητικά σήµατα Μορς διαµέσου κυµάτων Hertz. Οι επιτυχίες του Μαρκόνι και άλλων ερευνητών όπως του Reginald Fessenden και Lee de Forest αποτελούν την αρχή της ανάπτυξης του ραδιοφώνου. Γύρω στα 1897, ο Μαρκόνι επαληθεύει τα πειράµατα του Χερτς και καταφέρνει να στείλει ασύρµατο σήµα σε απόσταση 3 km. Με τη συσκευή αυτή ο Μαρκόνι πηγαίνει στην Αγγλία - που ήταν η µεγαλύτερη ναυτική δύναµη της εποχής όπου ιδρύει την εταιρεία 'Marconi Wireless telegraph', η οποία πρόσφερε υπηρεσίες στη ναυσιπλοΐα. Τα ραδιοκύµατά του δεν µετέδιδαν φωνή αλλά σήµατα Μορς. Το 1906 στην Νέα Υόρκη ο Φάσεντεν µετέδωσε για πρώτη φορά φωνή και µουσική µέσω ραδιοκυµάτων. Αργότερα ο ντε Φορέ εφεύρε την ηλεκτρονική λυχνία(audion), η οποία ήταν η µόνη "µορφή" ραδιοφώνου για τα επόµενα 50-60 χρόνια. Μέχρι τον Α' Παγκόσµιο Πόλεµο

το ραδιόφωνο είναι ένα µέσο µη ανεπτυγµένο ούτε αρκετά διαδεδοµένο. Το audion έγινε ένα βασικό συστατικό σχεδόν σε όλα τα ραδιόφωνα, τα ραντάρ, την τηλεόραση, και τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές µέχρι που στις αρχές της δεκαετίας του 50. Σταθµός στην ιστορία του ραδιοφώνου αποτελεί η έµπνευση ενός Αµερικανού, του Φρανκ Κόνραντ, ο οποίος ασχολιόταν ερασιτεχνικά µε το ραδιόφωνο και τον αθλητισµό. Ο Κόνραντ τυχαία "βγήκε στον αέρα" για να µεταδώσει αποτελέσµατα των αγώνων. Έπειτα απέκτησε πολύ κοινό. Ήταν τότε που µεταδόθηκε και η πρώτη ραδιοφωνική διαφήµιση, ενός καταστήµατος στη γειτονιά του Κόνραντ. Την εκποµπή του Κόνραντ, πήρε η εταιρεία Westinghouse και την επαύξησε. Στις 20 Νοεµβρίου 1920 λειτούργησε ο πρώτος ραδιοφωνικός σταθµός, ο K.D.K.A., που λειτουργεί µέχρι και σήµερα. Το 1926 εµφανίζεται στην αγορά ραδιοφωνικός δέκτης αρκετά εύχρηστος και φθηνός. Από τότε το ραδιόφωνο κατακτά πολύ ευρύ κοινό. Στην πορεία εµφανίζεται και η σύσταση σχετικής νοµοθεσίας για την οργάνωση των σταθµών και των συχνοτήτων εκποµπής. Η εδραίωση, του όµως έρχεται µετά το 1930. Σε αυτή την περίοδο δηµιουργείται το καλά οργανωµένο δίκτυο σταθµών (κρατικών και ιδιωτικών) στην Αµερική και στην Ευρώπη. Κατά τη διάρκεια του Β' παγκοσµίου πολέµου το ραδιόφωνο και ο Τύπος γίνονται δύο µέσα ανταγωνιστικά µεταξύ τους, γιατί το ραδιόφωνο αποκτά µεγάλο ειδησεογραφικό περιεχόµενο. Η λήξη του Μεγάλου Πολέµου φέρνει το ραδιόφωνο στην αρχική του ιδιότητα και γίνεται ξανά ένα µέσο κυρίως ψυχαγωγικό. Στα τέλη της δεκαετίας του '40 µε αρχές της δεκαετίας του '50 το ραδιόφωνο αποκτά ένα νέο ανταγωνιστή, την τηλεόραση η οποία έχει στα χέρια της ένα πολύ δυνατό όπλο έναντι του ραδιοφώνου, την εικόνα. Η ακροαµατικότητα του ραδιοφώνου πέφτει κατακόρυφα και οι ραδιοφωνικοί σταθµοί ψάχνουν λύσεις. Η λύση έρχεται το '50-'60 και την εµφάνιση της δηµοφιλέστατης µουσικής Rock 'n Roll. Η κρίση ξεπερνιέται και το ραδιόφωνο καθιερώνεται ως αποκλειστικά ψυχαγωγικό-µουσικό µέσο. Ο αριθµός των ραδιοφωνικών σταθµών αυξήθηκε σ όλο τον κόσµο από 600 περίπου κατά το τέλος του 1925 σε 10.000 στις αρχές της δεκαετίας του 1960.

Εφηµερίδα Ορισµός Γενική ιστορική αναδροµή Εφηµερίδα είναι η ηµερήσια, έντυπη έκδοση που περιέχει σχόλια, ειδήσεις, ανταποκρίσεις, διαφηµίσεις, και οτιδήποτε άλλο έχει σχέση µε την επικαιρότητα: πρωινές/απογευµατινές/καθηµερινές/κυριακάτικες. α) Εφηµερίδα της κυβερνήσεως: η επίσηµη εφηµερίδα του Ελληνικού κράτους β) Ηλεκτρονική εφηµερίδα: διάδοση ειδήσεων και άλλων πληροφοριών που περιέχει µια έντυπη εφηµερίδα µέσω ηλεκτρονικού υπολογιστή. Οι εφηµερίδες στον Αρχαίο Κόσµο Οι πρώτες εφηµερίδες εντοπίστηκαν αρχικά στην εποχή του Μ. Αλεξάνδρου. Οι «Βασίλειες Εφηµερίδες» όπως τις αποκαλούσαν ήταν ηµερήσια φύλλα όπου περιέγραφαν ότι συνέβαινε καθηµερινά στο βασίλειο της Μακεδονίας. Επίσης περιείχε λεπτοµερή καταγραφή των γεγονότων του πολιτικού και στρατιωτικού κόσµου καθώς και τις προσωπικές ασχολίες του βασιλιά, σπουδαίες ακροάσεις και µερικές πληροφορίες όσον αφορά το οικονοµικά του κράτους. Υπεύθυνος για τη σύνταξη των εφηµερίδων ήταν ο Ευµενές ο Καρδιανός τον οποίο ο ίδιος ο Αλέξανδρος είχε διορίσει ως επικεφαλή της εταιρίας ενηµέρωσης και καταγραφής. Τα αντίγραφα αυτών των εφηµερίδων φυλάσσονταν και ήταν απόρρητα στο ευρύ κοινό. Πρόσβαση είχαν µόνο άτοµα απολύτου εµπιστοσύνης του Αλεξάνδρου. Παρ όλο που οι «Βασίλειες Εφηµερίδες» του Αλεξάνδρου είναι γνωστές ακόµα και σήµερα δεν είναι απόλυτα βέβαιο πως ήταν δική του εφεύρεση. «Κάποιοι ιστορικοί ερευνητές υποστηρίζουν πως οι εφηµερίδες του Αλεξάνδρου αποτελούσαν τη συνέχεια µιας παλιότερης παράδοσης των Μακεδόνων βασιλιάδων για τη δηµιουργία εφηµερίδων που έπαιρναν το όνοµα του εκάστοτε βασιλιά που νοιάζονταν για τη σύνταξη του.» Στην αρχαία Ρώµη το 48π.Χ. µε εντολή του Ιούλιου Καίσαρα εκδίδονταν τα actadiurna ή actasenatus που περιείχαν

πολιτικές ειδήσεις και διάφορες άλλες πληροφορίες. Πέρα από τη Μακεδονία επίσης, εφηµερίδες είχαν βασιλιάδες της Περσίας, της Αιγύπτου και άλλων ανατολικών χωρών. Επιπρόσθετα και στην αρχαία Ελλάδα σε διάφορες πόλης, µετά τους κήρυκες που µετέδιδαν τις ειδήσεις προφορικά εµφανίστηκαν κάποιοι δηµόσιοι γραφιάδες που ετοίµαζαν τις ειδήσεις σε γραπτή µορφή. Τέλος µέσα από την αρχαία ελληνική λογοτεχνία γίνεται αναφορά σε ένα ιστορικό έργο µε τίτλο «Εφηµερίς του Τρωικού πολέµου»3 που αποδίδεται σε κάποιον Κρητικό και η οποία φυλασσόταν στις Αιγές την παλιά πρωτεύουσα του µακεδονικού κράτους, εκεί που παραδοσιακά θάβονταν οι βασιλείς. Οι εφηµερίδες στον ελλαδικό χώρο Η γέννηση του ελλαδικού τόπου εντοπίζεται στα τέλη του 18ου αιώνα, την εποχή της διάδοσης των ιδεών του διαφωτισµού και στο χώρο της Ελληνικής διασποράς. Στη Βιέννη το 1784 εκδόθηκε η πρώτη Ελληνική εφηµερίδα. Τον Ιούλιο του ίδιου κιόλας έτους έπαυσε η έκδοση της λόγω τουρκικών πιέσεων προς τις αυστριακές αρχές. Μια ακόµα εφηµερίδα που εκδιδόταν επίσης στη Βιέννη ήταν η «Εφηµερίς των Μακρίδων Πουλιών» το 1790. Στην εφηµερίδα αυτή δηµοσιεύονταν ειδήσεις για τη Γαλλική Επανάσταση καθώς και γεγονότα άλλων ευρωπαϊκών χωρών, αλλά και πληροφορίες για τον ελληνισµό της εποχής. Παρ όλο που το 1798 η εφηµερίδα έκλεισε λόγω4 της σχέσης των εκδοτών της µε το Ρήγα Βελεστίνλη και των επαναστατικών του ιδεών, η ιστορία του Ελληνικού τόπου είχε ήδη σηµειώσει τα πρώτα της βήµατα. Τη δεκαετία 1811-1821 στα τυπογραφεία της Βιέννης και του Παρισιού εκδίδονταν πολλά έντυπα. Το 1811 µε την άδεια της αυστριακής κυβέρνησης εκδίδεται από τον Άνθιµο Γαζή η εφηµερίδα «Λόγιος Ερµής». Στη συνέχεια στο Παρίσι εκδίδεται η «Αθήνα» η «Μέλισσα» και το «Μουσείον» ενώ στο Λονδίνο εκδίδεται η «Ίριδα». Σε Ελληνικό τώρα έδαφος, εκδίδεται το 1812 στα Επτάνησα η «Ιονική». Ως πρώτη επίσηµη Ελληνική εφηµερίδα χαρακτηρίζεται η «Σάλπιγξ Ελληνική» η οποία εκδόθηκε 1η Αυγούστου του 1821 στην Καλαµάτα ταυτόχρονα µε την έκρηξη της επανάστασης. Οι εφηµερίδες του αγώνα προσπαθούν να ενηµερώσουν για την

επικαιρότητα των πολεµικών εξελίξεων και γενικότερα να ενηµερώσουν για πολιτικά και κοινωνικά θέµατα. Το 1822 εκδίδεται η χειρόγραφη εφηµερίδα «Αιτωλική» στη Στερεά Ελλάδα ενώ στο Μεσολόγγι το 1824 ο Ελβετός Ιάκωβος Μάγες εκδίδει την εφηµερίδα «Ελληνικά Χρονικά». Στην Αθήνα η πρώτη εφηµερίδα εκδόθηκε το 1824 από τον Γεώργιο Ψύλλα και ήταν η «Εφηµερίς των Αθηνών» η οποία και γράφτηκε στη δηµοτική. Το 1825 εκδίδεται από το Θεόκλητο Φαρµακίδη η «Γενική Εφηµερίς της Ελλάδας» που µετονοµάστηκε σε «Εφηµερίς της Κυβερνήσεως» και εκδίδεται έως και σήµερα. Στα επόµενα χρόνια εκδόθηκαν πολλοί τίτλοι εφηµερίδων κι έτσι η πρώτη δεκαετία του 20ου αιώνα θεωρήθηκε η «χρυσή εποχή» των εφηµερίδων. Κατά τη διάρκεια του Α Παγκόσµιου πολέµου εκδόθηκαν γύρω στις 15 εφηµερίδες στην Αθήνα µερικές εκ των οποίων και η «Ελευθεροτυπία», ο «Ελεύθερος τύπος», η «Καθηµερινή», η «ηµοκρατία» κ.α.5 Στη διάρκεια της χούντας (1967-1974) λειτουργεί επίσης µεγάλος αριθµός εφηµερίδων όπως η «Απογευµατινή», «το Βήµα», «τα Νέα» κ.α. ενώ το 1988 πρωτοεκδόθηκαν οι ηµερήσιες εφηµερίδες «Αυριανή», «Ελεύθερη Ώρα», «24 Ώρες», «Πρώτη» και «ηµοκρατικός λόγος». Έως τα µέσα της δεκαετίας του 90 υπήρχαν στην Ελλάδα περίπου 300 εφηµερίδες τοπικής και πανελλαδικής εµβέλειας. Οι πρώτες εφηµερίδες στην Ευρώπη Μετά την αναγέννηση, τις γεωγραφικές ανακαλύψεις και την διάδοση της παιδεία, µεγάλωσε η περιέργεια του ανθρώπου για όσα συνέβαιναν στον κόσµο. Τότε ήταν η εποχή των «faglid aviso», χειρόγραφων φύλλων µε ειδήσεις, τα οποία αναπτύχθηκαν κυρίως στη

Ρώµη. Στη Βενετία, τα χειρόγραφα αυτά φύλλα πωλούνταν προς µια γκαζέττα (νοµίσµατα δύο σολδίων). Από κει είναι πιθανόν η εφηµερίδα να ονοµάστηκε gazzetta στην Ιταλία και η ονοµασία να πέρασε και στις άλλες χώρες.6στη συνέχεια, από τη Βενετία τα χειρόγραφα φύλλα ενηµέρωσης διαδόθηκαν µε τους ταχυδρόµους στη Γαλλία, στη Γερµανία και στην Ολλανδία όπου και παρουσιάστηκαν νέα κέντρα χειρόγραφης δηµοσιογραφίας. Η αποκάλυψη της τυπογραφίας δεν έφερε άµεσες αλλαγές. Μόνο µετά από αρκετές δεκαετίες, έγιναν απόπειρες τυπογραφικής αναπαραγωγής των φύλλων ειδήσεων που έως τότε είχαν χειρόγραφη µορφή. Στα τέλη του 16ου αιώνα, στην Φρανκφούρτη, άρχισαν να κυκλοφορούν τα Messrelationen, καλοτυπωµένα φύλλα ποτ περιείχαν ειδήσεις που µπορούσαν να ενδιαφέρουν του εµπορευόµενους. Μπορεί να ειπωθεί ότι τότε ακριβώς γεννήθηκε η εφηµερίδα, ενώ η γκαζέττες του 17ου αιώνα ήταν απλώς τελειοποιήσεις της. Τέτοιες εφηµερίδες τυπώνονταν στη Βενετία, στη Γένοβα, στη Ρώµη, στη Φλωρεντία, στο Τορίνο στη Βασίλεια, στη Βιέννη, στο Αµβούργο, στο Βερολίνο, στην Αµβέρσα, στο Άµστερνταµ και στο Λείντεν. Εκείνη την εποχή, ο Πιέτρο Σοτσίνι ίδρυσε στο Τορίνο τα «Συµβάντα του Κόσµου» ενώ στη Γένοβα ο Λούκα Αντόνιο Ασαρίνο εξέδωσε τον «ειλικρινή». Έτσι εµφανίστηκε ο διακριτικός τίτλος του εκάστοτε εντύπου, αντί των έως τότε γενικών ονοµασιών, όπως εφηµερίδα, γκαζέττα κλπ. Οι γκαζέττες έγιναν εβδοµαδιαίες, δεκαπενθήµερες κλπ και άλλαξε και το περιεχόµενό του. Στη θέση του εντυπωσιακού και του παράξενου µπήκε το πολιτικό και κοινωνικό ενδιαφέρον. Με την νεότερη αντίληψη η πρώτη εφηµερίδα ήταν η εβδοµαδιαία AvisoRelationoderzeitung, την οποία ίδρυσε το 1609 στη Στρουγκάρδη ο Γιοχάνες Κάρολους.Η κοινή γνώµη άρχισε να ενδιαφέρεται όλο και περισσότερο για τις εφηµερίδες και σε όλη την Ευρώπη οι κυβερνήσεις άρχισαν να ασκούν έλεγχο σε εφηµερίδες και δηµοσιογράφους. Όταν διαπίστωσαν ότι η λογοκρισία δεν ήταν αποτελεσµατική κατέληξαν στη µέθοδο της παροχής προνοµιών. Πρώτα στη Γαλλία, δόθηκε στο Ρενοντό το προνόµιο να εκδώσει την LaGazettadeFrance που εκδόθηκε πρώτη φορά το 1631. Στην Αγγλία µεταξύ 1641και 1643 παρουσιάστηκαν οι πρώτες ελεύθερες εφηµερίδες, αλλά ο Κροµγόνεςκαι οι 6 Εγκυκλοπαίδεια οµή τόµος 9 Στιούαρτ

επανέφεραν το µονοπώλιο και τη λογοκρισία. Για µισό αιώνα περίπου άσυλο του ελεύθερου τύπου απέµειναν οι Ηνωµένες Επαρχίες (Ολλανδία). Οι ολλανδικές εφηµερίδες δηµοσιεύονταν σε Γαλλική, Ιταλική και Γερµανική γλώσσα οπότε εύκολο να φανταστεί κανείς το µέγεθος της κυκλοφορίας που είχε. Η εφηµερίδα Lagazettadeleydeκυκλοφορούσε από το 1678 έως το 1814. Η JournaldesSavants, που ιδρύθηκε το 1665, ήταν η πρώτη που σηµείωσε τεράστια επιτυχία και βρήκε µιµητές σε διάφορες χώρες. Στην Αγγλία εµφανίστηκε η PhilosophicalTransaction, η οποία εκδιδόταν στο Λονδίνο και είχε ανταποκριτές στο εξωτερικό. Στη Γερµανία, η ActaEruditorum απέβλεπε στη διεθνή διάδοση της επιστήµης µε τη χρήση της λατινικής γλώσσας. Το γιγάντιο αυτό δίκτυο πληροφόρησης που ανταποκρίνεται στις νέες απαιτήσεις της ζωής έχει επιτρέψει στις εφηµερίδες να επεκτείνουν την ακτίνα δράσης τους σε όλο τον κόσµο και να συνεχίζουν το έργο της πληροφόρησης και της µόρφωσης το οποίο καλύπτει το πνευµατικό, το κοινωνικό και το πολιτικό πεδίο. Εφηµερίδες στην Αµερική Στην Αµερική η πρώτη εφηµερίδα εµφανίστηκε στη Βοστώνη το 1690, µε τίτλο Public. Είχε δηµοσιευτεί παράνοµα, οπότε αµέσως κατεστάλη και ο εκδότης της συνελήφθη. Η πρώτη επιτυχής εφηµερίδα ήταν στη Βοστώνη η Νέα- Επιστολή, την οποία άρχισε ο JohnCampbellτο 1704. Αν και ήταν σε µεγάλο βαθµό επιδοτούµενες από την αποικιακή κυβέρνηση είχαν πολύ µικρή κυκλοφορία. ύο ακόµη εφηµερίδες έκαναν την εµφάνισή τους το 1704 στη Φιλαδέλφεια και τη Νέα Υόρκη και η τέταρτη εξουσία σιγά-σιγά καθιερώθηκε στη νέα ήπειρο.8 Με τον επαναστατικό πόλεµο περίπου 2 δωδεκάδες έγγραφα εκδόθηκαν σε όλες τις αποικίες αν και η Μασαχουσέτη, η Νέα Υόρκη και η Πενσυλβανία θα παραµείνουν για πολλά χρόνια κέντρα εκτύπωσης των αµερικανών. Με το τέλος του πολέµου υπήρχαν 43 εφηµερίδες σε έντυπη µορφή. Ο τύπος έπαιξε πολύ σηµαντικό ρόλο στις υποθέσεις του νέου έθνους. Πολλές εφηµερίδες είχαν ξεκινήσει να εκφράζουν διάφορες πολιτικές πεποιθήσεις. Η ανάπτυξη συνεχίστηκε, το1814 υπήρχαν 346 εφηµερίδες. Τη δεκαετία του 1830 η πρόοδος

της τεχνολογίας εκτύπωσης χαρτιού οδήγησε σε κατακόρυφη ανάπτυξη της εφηµερίδας. Ήταν πλέον δυνατή η παραγωγή µιας εφηµερίδας που θα µπορούσε να πωληθεί για µόλις ένα Σεντ το αντίγραφο. ιαδίκτυο Ορισµός Γενική ιστορική αναδροµή Το ιαδίκτυο (αγγλ. Internet) είναι παγκόσµιο σύστηµα διασυνδεδεµένων δικτύων υπολογιστών, οι οποίοι χρησιµοποιούν καθιερωµένη οµάδα πρωτοκόλλων, η οποία συχνά αποκαλείται "TCP/IP" (αν και αυτή δεν χρησιµοποιείται από όλες τις υπηρεσίες του ιαδικτύου) για να εξυπηρετεί εκατοµµύρια χρηστών καθηµερινά σε ολόκληρο τον κόσµο. Οι διασυνδεδεµένοι ηλεκτρονικοί υπολογιστές ανά τον κόσµο, οι οποίοι βρίσκονται σε ένα κοινό δίκτυο επικοινωνίας, ανταλλάσσουν µηνύµατα (πακέτα) µε τη χρήση διαφόρων πρωτοκόλλων (τυποποιηµένοι κανόνες επικοινωνίας), τα οποία υλοποιούνται σε επίπεδο υλικού και λογισµικού. Το κοινό αυτό δίκτυο καλείται ιαδίκτυο. Ποια είναι η τεχνολογία του ιαδικτύου; Το ιαδίκτυο (αγγλ. internet) είναι ένα επικοινωνιακό δίκτυο που επιτρέπει την ανταλλαγή δεδοµένων µεταξύ οποιουδήποτε διασυνδεδεµένου υπολογιστή. Η τεχνολογία τ ου είναι κυρίως βασισµένη στην διασύνδεση επιµέρους δικτύων ανά τον κόσµο και πολυάριθµα πρωτόκολλα επικοινωνίας. Στην πιο εξειδικευµένη και περισσότερο χρησιµοποιούµενη µορφή του, µε τον όρο ιαδίκτυο, περιγράφεται το παγκόσµιο πλέγµα διασυνδεδεµένων υπολογιστών και των υπηρεσιών και πληροφοριών που παρέχει στους χρήστες του. Το ιαδίκτυο χρησιµοποιεί [µεταγωγή πακέτων] και τη [στοίβα πρωτοκόλλων] Σήµερα, ο όρος διαδίκτυο κατέληξε στο να αναφέρεται στο παγκόσµιο αυτό δίκτυο. Για να ξεχωρίζει, το παγκόσµιο αυτό δίκτυο γράφεται µε κεφαλαίο το αρχικό " ".

Η τεχνική της διασύνδεσης δικτύων µέσω µεταγωγής πακέτων και της στοίβας πρωτοκόλλων ονοµάζεται ιαδικτύωση. Πως ξεκίνησε το ιαδίκτυο; Οι πρώτες απόπειρες για την δηµιουργία ενός διαδικτύου ξεκίνησαν στις ΗΠΑ κατά την διάρκεια του ψυχρού πολέµου. Η Ρωσία είχε ήδη στείλει στο διάστηµα τον δορυφόρο Σπούτνικ 1 κάνοντας τους Αµερικανούς να φοβούνται όλο και περισσότερο για την ασφάλεια της χώρας τους. Θέλοντας λοιπόν να προστατευτούν από µια πιθανή πυρηνική επίθεση των Ρώσων δηµιούργησαν την υπηρεσία προηγµένων αµυντικών ερευνών ARPA (Advanced Research Project Agency) γνωστή ως DARPA (Defense Advanced Research Projects Agency) στις µέρες µας. Αποστολή της συγκεκριµένης υπηρεσίας ήταν να βοηθήσει τις στρατιωτικές δυνάµεις των ΗΠΑ να αναπτυχθούν τεχνολογικά και να δηµιουργηθεί ένα δίκτυο επικοινωνίας το οποίο θα µπορούσε να επιβιώσει σε µια ενδεχόµενη πυρηνική επίθεση. Το αρχικό θεωρητικό υπόβαθρο δόθηκε από τον Τζ. Λικλάιντερ (J.C.R. Licklider) που ανέφερε σε συγγράµµατά του το "γαλαξιακό δίκτυο". Η θεωρία αυτή υποστήριζε την ύπαρξη ενός δικτύου υπολογιστών που θα ήταν συνδεδεµένοι µεταξύ τους και θα µπορούσαν να ανταλλάσσουν γρήγορα πληροφορίες και προγράµµατα. Το επόµενο θέµα που προέκυπτε ήταν ότι το δίκτυο αυτό θα έπρεπε να ήταν αποκεντρωµένο έτσι ώστε ακόµα κι αν κάποιος κόµβος του δεχόταν επίθεση να υπήρχε δίοδος επικοινωνίας για τους υπόλοιπους υπολογιστές. Τη λύση σε αυτό έδωσε ο Πολ Μπάραν (Paul Baran) µε τον σχεδιασµό ενός κατανεµηµένου δικτύου επικοινωνίας που χρησιµοποιούσε την ψηφιακή τεχνολογία. Πολύ σηµαντικό ρόλο έπαιξε και η θεωρία ανταλλαγής πακέτων του Λέοναρντ Κλάινροκ (Leonard Kleinrock), που υποστήριζε ότι πακέτα πληροφοριών που θα περιείχαν την προέλευση και τον προορισµό τους µπορούσαν να σταλούν από έναν υπολογιστή σε έναν άλλο. Στηριζόµενο λοιπόν σε αυτές τις τρεις θεωρίες δηµιουργήθηκε το πρώτο είδος διαδικτύου γνωστο ως ARPANET. Εγκαταστάθηκε και λειτούργησε για πρώτη φορά το 1969 µε 4 κόµβους µέσω των οποίων συνδέονται 4 µίνι υπολογιστές (mini computers 12k): του πανεπιστηµίου της Καλιφόρνια στην Σάντα Μπάρµπαρα του πανεπιστηµίου της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες, το SRI στο Στάνφορντ και το πανεπιστήµιο της Γιούτα. Η ταχύτητα του δικτύου έφθανε τα 50 kbps και έτσι επιτεύχθηκε η πρώτη dial up σύνδεση µέσω γραµµών τηλεφώνου. Μέχρι το 1972 οι συνδεδεµένοι στο ARPANET υπολογιστές

έχουν φτάσει τους 23, οπότε και εφαρµόζεται για πρώτη φορά το σύστηµα διαχείρισης ηλεκτρονικού ταχυδροµείου (e-mail). Παράλληλα δηµιουργήθηκαν και άλλα δίκτυα, τα οποία χρησιµοποιούσαν διαφορετικά πρωτόκολλα(όπως το x.25 και το UUCP) τα οποία συνδέονταν µε το ARPANET. Το πρωτόκολλο που χρησιµοποιούσε το ARPANET ήταν το NCP (Network Control Protocol), το οποίο, όµως, είχε το µειονέκτηµα ότι λειτουργούσε µόνο µε συγκεκριµένους τύπους υπολογιστών. Έτσι, δηµιουργήθηκε η ανάγκη στις αρχές του 1970 για ένα πρωτόκολλο που θα ένωνε όλα τα δίκτυα που είχαν δηµιουργηθεί µέχρι τότε. Το 1974 λοιπόν, δηµοσιεύεται η µελέτη των Βιντ Σερφ (Vint Cerf) και Μποµπ Κάαν (Bob Kahn) από την οποία προέκυψε το πρωτόκολλο TCP (Transmission Control Protocol) που αργότερα το 1978 έγινε TCP/IP, προσετέθη δηλαδή το Internet Protocol (IP), ώσπου το 1983 έγινε το µοναδικό πρωτόκολλο που ακολουθούσε το ARPANET. Το 1984 υλοποιείται το πρώτο DNS (Domain Name System) σύστηµα στο οποίο καταγράφονται 1000 κεντρικοί κόµβοι και οι υπολογιστές του διαδικτύου πλέον αναγνωρίζονται από διευθύνσεις κωδικοποιηµένων αριθµών. Ένα ακόµα σηµαντικό βήµα στην ανάπτυξη του ιαδικτύου έκανε το Εθνικό Ίδρυµα Επιστηµών (National Science Foundation, NSF) των ΗΠΑ, το οποίο δηµιούργησε την πρώτη διαδικτυακή πανεπιστηµιακή ραχοκοκκαλιά (backbone), τοnsfnet, το 1986. Ακολούθησε η ενσωµάτωση άλλων σηµαντικών δικτύων, όπως το Usenet, το Fidonet και το Bitnet. Ο όρος ιαδίκτυο/ίντερνετ ξεκίνησε να χρησιµοποιείται ευρέως την εποχή που συνδέθηκε το ARPANET µε το NSFNet και Internet σήµαινε οποιοδήποτε δίκτυο χρησιµοποιούσε TCP/IP. Η µεγάλη άνθιση του ιαδικτύου όµως, ξεκίνησε µε την εφαρµογή της υπηρεσίας του Παγκόσµιου Ιστού από τον Τιµ Μπέρνερς-Λι στο ερευνητικό ίδρυµα CERN το 1989, ο οποίος είναι στην ουσία, η "πλατφόρµα", η οποία κάνει εύκολη την πρόσβαση στο Ίντερνετ, ακόµα και στη µορφή που είναι γνωστό σήµερα. Μέθοδοι πρόσβασης στο διαδίκτυο Κοινές µέθοδοι πρόσβασης στο ιαδίκτυο είναι η επιλογική και η ευρυζωνική. ηµόσιοι χώροι για χρήση του ιαδικτύου περιλαµβάνουν τις βιβλιοθήκες και τα Internet cafes, όπου υπάρχουν διαθέσιµοι υπολογιστές µε σύνδεση στο ιαδίκτυο. Υπάρχουν επίσης, σηµεία πρόσβασης στο ιαδίκτυο σε δηµόσιους χώρους όπως είναι οι αίθουσες αναµονής αεροδροµίων, µερικές φορές µόνο για σύντοµη χρήση ενόσω περιµένουµε.

Τέτοια σηµεία είναι γνωστά και µε διάφορους άλλους όρους, όπως «δηµόσια περίπτερα ιαδικτύου», «δηµόσια τερµατικά ιαδικτύου» και «ιστο - τηλέφωνα». Η δικτύωση µέσω Wi-Fi παρέχει ασύρµατη πρόσβαση στο ιαδίκτυο. Ασύρµατα σηµεία πρόσβασης (hotspot) που παρέχουν τέτοια πρόσβαση περιλαµβάνουν τα Wifi-cafes, όπου κάποιος αρκεί να φέρει τις δικές του/της ασύρµατες συσκευές όπως φορητό Η/Υ ή PDA. Οι υπηρεσίες αυτές µπορεί να είναι δωρεάν σε όλους, είτε δωρεάν µόνο σε πελάτες, είτε επί πληρωµή. Ένα hotspot δεν χρειάζεται να περιορίζεται σε ένα συγκεκριµένο περιβάλλον. Ολόκληρες πανεπιστηµιουπόλεις και πάρκα έχουν αυτή τη δυνατότητα, ακόµα και ολόκληρες περιοχές. Προσπάθειες να συνδεθεί και ο αγροτικός πληθυσµός έχουν οδηγήσει στα ασύρµατα κοινοτικά δίκτυα. Τα πλεονεκτήµατα της πρόσβασης ενός χρήστη µέσω του δικού του υπολογιστή (αντί µέσω δηµόσιου τερµατικού) περιλαµβάνουν τη δυνατότητα για κατέβασµα και ανέβασµα αρχείων χωρίς περιορισµούς, τη χρήση του αγαπηµένου του φυλλοµετρητή (ή προγράµµατος ανάγνωσης ιστοσελίδων, το οποίο αποτελεί ορθότερη ορολογία των λέξεων: web browser) και των ρυθµίσεων αυτού (το µενού των ρυθµίσεων µπορεί να απενεργοποιηθεί σε έναν δηµόσιο υπολογιστή) και την εκτέλεση δραστηριοτήτων στο ιαδίκτυο µε τη χρήση δικών του προγραµµάτων και δεδοµένων. Χώρες µε πολύ καλή πρόσβαση στο Ίντερνετ περιλαµβάνουν την Νότια Κορέα, όπου το 50% του πληθυσµού έχει ευρυζωνική πρόσβαση, τη Σουηδία και τιςηπα

Πηγές ιαδικτυογραφία (τηλεόραση) http://el.wikipedia.org/wiki/%ce%a1%ce%b1%ce%b4%ce%b9%cf%8c%cf %86%CF%89%CE%BD%CE%BF 20/10/2013 http://www.psithiri.gr/magazine/article/67/ 29/11/2013 http://www.irantousis.gr/01_texnologia_a!_taksis/04_grapti_ergasia_a/14_ radiofono.pdf 3/12/2013 ιαδικτυογραφία (ραδιόφωνο) http://birdibirdi.blogspot.gr/2010/12/blog-post_8905.html 9/11/2013 http://el.wikipedia.org/wiki/%ce%a4%ce%b7%ce%bb%ce%b5%cf%8c%cf %81%CE%B1%CF%83%CE%B7 23/11/2013 http://el.wikipedia.org/wiki/%ce%a4%ce%b7%ce%bb%ce%b5%cf%8c%cf %81%CE%B1%CF%83%CE%B7 19/12/2013 Βιβλιογραφία (εφηµερίδα) Γ. Μπαµπινιώτης «Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσαας» Κέντρο Λεξιλογίας, 1998. 8/12/2013 www.e-telescope.gr./elhistory-andarchaeology/ 155_2010_03-31-08-44-47 13/11/2013 www.users.sch.gr/kasetas/scipta1paper14 15/12/2014 Εγκυκλοπαίδεια δοµή, τόµος 9, Εκδόσεις οµή Α.Ε. 27/11/2013 www.historicpages.com/nprhist.htm&ei=iwwzttkqfsku Oujt10EB&rensum=6&sqi=2&ved=OCFAQ7gEwBQ&prev=/ search%3fq%3dthe%2bhistory%2bof%2bnewspuper%2 6hl%3Del%26biw%3D1680%26bin%3D959%26prmd%3Di mvns 12/1/2014 ιαδικτυογραφία(διαδίκτυο) http://el.wikipedia.org/wiki/%ce%94%ce%b9%ce%b1%ce%b4%ce%af%ce %BA%CF%84%CF%85%CE%BF 17/1/2014