ΛΑΒUΡΙΝΘOΣ ΤΙΣ ΠΑΛAIΤΑΤΟΣ Η ΧΑΛΕΠΑ ΤΑ ΚΑΛΑ (Φράγκισκα Σμικρ ά)

ΛΑΒUΡΙΝΘOΣ ΤΙΣ ΠΑΛAIΤΑΤΟΣ Η ΧΑΛΕΠΑ ΤΑ ΚΑΛΑ (Φράγκισκα Σμικρ ά) Gratias ago maximas Carolo Bogotensi qui hunc scriptum perlegit et mihi auxilium in corrigendo tulit. Menda reliqua mea sunt! Many thanks to Carolus Bogotensis for reading this through and helping to correct mistakes. Remaining mistakes are mine! Ἔξεστι δ ὲ χρῆσθαι τ ῷ μύθ ῳ τ ῷ περ ὶ Ἀριάδη κα ὶ Θησέω κα ὶ το ῦ Μυωταύ ρου βαλβῖδι κελεύθου μικρο ῦ ἀ ὰ λαβύριθό τι ἰστορικό. Καίτοι ἐ τ ῷ πειρᾶ σθαι εὐρίσκει δίοδο, δε ῖ γ ὲ μᾶ εὐλαβεῖσθαι μ ὴ χαίρει ἐᾶ ἐξ ὑπογύου πηγὰ παλαιὰ κα ὶ ὑποθέσει ὑστερώτερα, θαυμάζοτε ἅμα τὸ πολύπλοκο λαβύριθο πολλᾶ κι ἐπεχόμεο ὑπ ὸ τῆ πολιτισμο ῦ ἀρχαῖου γεεσέω. Ἐ γὰρ τ ῇ δεκάτ ῃ ὀγδ όῃ ἑκατοταετηρίδι, καίπερ τῶ πλείστω λογογρά φω πιστευότω τὸ ἐ τ ῇ Εὐρώπ ῃ πολιτισμὸ αὐξηθῆαι ἐ τ ῇ Ἑλλάδι, ἀαγραφαὶ ἱστορικα ὶ ἀξιόπισται ἀέφερο μόο εἰ τὴ ἑβδόμη ἢ ὀγδόη ἑ κατοταετηρίδα πχ, τοῦτ ἔστι, πρ ὸ Χρίστου. Ἡ μὲ Ἱλιὰ ἐξηγεῖται συοικία τι ὰ το ῦ Ξαλκο ῦ Γέου, οἱ δ ὲ πλεῖστοι τῶ λογογράφω ἐ τ ῇ δεκάτ ῃ ἐάτ ῃ ἑκατοταετηρίδι ἀπορ ίᾳ εἴ χοτο, ἀλλ ὰ ἔπειτα Ἑρρίκο Σλήμα, ἐξευρίσκω τὴ τῆ ἐ τ ῇ Τουρκ ίᾳ Τροία θέ σι, ἐξέφηε αὐτὴ ᾠκημέη ἐ τ ῷ Χαλκ ῷ Γέει. Κα ὶ δ ὴ κα ὶ ὀλίγου ἔτεσι ὕ στερο, ὀρύξα τὴ ἀκρόπολι τὴ Μυκήησι, ἐκύρωσε τὴ το ῦ Ὅμερου ἐξήγησι, τὴ τείουσα εἰ πολυχρύσο Μυκήη, ἀφ ο ὖ Πύλο πόλι, το ῦ Χαλκο ῦ Γέ ου, ηὕρητα ί τε κα ὶ ἴσω, ἐ τούτ ῳ τ ῷ ἔτει αυτ ῷ, τ ὰ το ῦ Ὀδυσσέω βασιλεία. Ἡ δ ὲ Κώσο ἐ τ ῇ Κρήτ ῃ ήσ ῳ πόλι οἶκο ἦ, εἰ παράδοσι, βασιλέω Μί ω τε κα ὶ το ῦ Μυωταύρου φυλακτέου ἐ μέσ ῳ λαβυρίθου τιὸ πολυπλόκου, τῶ Ἀθηαίω κατ ὰ μυθολογία κα ὶ εαία φέρει εἰ Κώσο βιαζομέω κα ὶ εά ιδα, ὡ φόρο ἐπ ὶ τ ῷ Μυωταύρ ῳ. Ἄρθουρ Ἔβα δ'οὖ ἦργμεο ὀρύσσω χιλιοστῷ ἐακοσιοστ ῷ χρόῳ μχ, τοῦτ ἔστι, μετ ὰ Χρίστο ( ; 1900AD), ηὗρε ἄρα τὰ λείψαα τ ὰ πολιτισμο ῦ βασιλείου, πολ ὺ παλαιοτέρου ὄτο ἐκείου ηὑρημέ ου Μυκήησι, κα ὶ ὀρθουμέου ἐκ ὡ το ῦ χιλιοστο ῦ ἑξακοσιοστοῦ ἔ του εἰ τ ὸ χιλιοστὸ ἑκατοστὸ πχ ( - ; 1600-1100BC). Μιῷο οὖ κέκληται οὗτο ὁ πολιτισμό. Καίπερ μὲ τῶ βασιλείω ἀακεκαλυμμέω λαβυρίθου ὄτω ἐργαστηρί ω, οἰκημάτω, ταμιείω κειμέω ἐγγὺ ἕ ρκου τετραγώου, λαβύριθο αὐτὸ οὔ πω ηὕρηται. Ὁ δ ὲ λόγο λαβύριθο ἴσω ἄρχεται το ῦ Λυδίου λόγου λάβρου δυαμέ ου τοίου πελεκέω οἵου κοιο ῦ ὄτο ἐ τ ῇ Μι ῴᾳ συοικ ίᾳ, κα ὶ ἐίοτε φαιομέου ἐ γραφαῖ ἐπ ὶ ἀμφορεῦσι Ἑλληικοῖ, ἐ βουθύτοι θεάμασι, μάλιστ ά γε ὡ ἔ γχου ταυροσφάγου. Ἴσμε γοῦ ο ὐ μόο τὴ τῶ ταυροκαθαψίω διατριβὴ ὄτα τῆ Μιῴα συοικί α κα ὶ ἴσω τελετῶ τιω, ἀλλ ὰ κα ὶ τοὺ Μιῴου ἀρχομέου ἰσχύοτα παρ ὰ τῇ ἠπείρ ῳ Ἑλλεικ ῇ ἐ τ ῇ μέσ ῳ χιλιετηρίδι τ ῇ τρίτ ῃ κα ὶ ἐτεῦθε ἔτη ἀμφ ὶ χίλιου. Ἆ ρα δ ὴ παρὸ τοὺ Ἀθηαίου πέμψαι εαία τε κα ὶ εάιδα εἰ Κώσο οἵτιε μετέ ξουσι τῶ ταυροκαθαψίω; Ε ἰ τοίυ τούτο τελετῶ τιω ἦ, ἴσω κα ὶ μέτρο ἀάγκη ἤ κα ὶ θυσία. Έ παρόδ ῳ, ῥύακο δ ὲ πυρὸ ἐκ τῆ Θήρα ήσου ἐρρυέτο, ὃ

συεβάλετο πρὸ τὴ το ῦ Μιῴου πολιτισμο ῦ φθορά, ο ἱ Μυκηαῖοι Κώ σο προσέθετο. Ο ἱ δ ὲ ὕστεροι Ἕλληε ἐόμιζο δ ὴ τ ὰ τείχη τ ὰ μεγάλα κα ὶ ὁλό λιθα Μυκήησ ί τε κα ὶ ἄλλα Μυκηαία πόλει οἰκοδομῆσθαι ὑπ ὸ τῶ Κυκλώ πω. Ταύτη μὲ τὴ γώμη, κα ὶ ταύτη μόη, ἀσφαλῶ ἀμελώμε ἄ. Ο ἱ δ ὲ Ἑλληικο ὶ λογογράφοι ο ἱ ὀψίγοοι ἔκριο τὴ τῆ Ὁμηρεία Τροία ἅ λωσι γεέσθαι ὡ χιλιοστ ῷ διακοσιοστ ῷ χρό ῳ πχ ( ; 1200). Ἀρχαιολογία γοῦ δεδήλωκε τὴ ἑβδόμη Τροία τὴ κεκλημέη Τροία Ζ, ἣ τ ὰ πολλ ὰ ομίζεται εἶαι Ὁμήρειο Τροία, διεφθαρμέη πρῶτο, κατ ὰ τ ὸ εἰκὸ πολέμ ῳ, ὡ χιλιοστῷ ἑκατοστ ῷ ἐεηκοστ ῷ χρό ῳ πχ ( ; 1190), κα ὶ ὕστερο δὶ κατ ὰ τ ὸ εἰκὸ πυρ ί, πρὶ προδέδεσθαι τ ὸ τελευταῖο ἐ τ ῇ μέσ ῃ ἑκατοταετηρίδι τ ῇ δεκάτ ῃ. Ο ὐ μὴ ἀλλ ά, ὡ τοῦτο ὄ ὁ αὐτὸ αἰώ ἐ ῷ Μυκηαία δύαμι πρῶτο ἠπειλεῖτο κα ὶ ὀψιαί τερο διεφθάρη, ἴσω ὐπ ὸ τῶ τῆ Θαλάττα Λαῶ, χαλεπό γ ὲ ἐστι μαθάει ὅπω, ἐ κ τῶ ὐπαρχότω, ο ἱ Μυκηαῖοι ἐδύατο ἂ πολεμεῖ, ἢ τῆ ἐαυτῶ πατρίδο εἰ μακρὸ ἀπεῖαι, μέχρι αὐτ ὴ ἐπεπλεῖτο. Κα ὶ δ ὴ τ ὰ μεγάλα τείχη τ ὰ ἀμυτή ρια Μυκήω ἀαφέρει αὐτ ὰ εἰ τὴ τρίτη κα ὶ δεκάτη ἑκατοταετηρίδα. Τροία μὲ κρίεται ἐ τ ῷ ῦ, εἶαι Οὐιλύσα, πόλι κα ὶ μημοευθεῖσα ἐ ταῖ Χιττιτικαῖ ἀαγραφαῖ ταῖ τῆ τρίτη κα ὶ δεκάτη ἑκατοταετηρίδο κα ὶ πολλά κι σύμμαχο τοῖ Χιττιταῖ. Πρὸ δ ὲ τούτοι Λυβία γλῶττα ομίζεται γεέσθαι ἐπιπολάζουσα γλῶττα, φω ή τι ἐξίτηλο οὖσα, το ῦ Ἀατολικο ῦ μέρου το ῦ γέ ου γλώττω Ἰδοευρωπαικῶ κα ὶ προσήκουσα ἀγχίστω τ ῇ γλώττ ᾳ τ ῇ Χιττιτικ ῇ, καί περ ο ῦ σαφῶ. Πάυ δ ὴ ἐδέχεται Τροία, δι ὰ τὴ ἐχυρὰ θέσι πρ ὸ το ῦ Ἑλλησπό του, (το ῦ στεο ῦ εἰ τὸ Πότο Εὔξειο ὁπόθε ἐδύατο κράτει τοὺ ἐμπορικοὺ διάπλου), περιπεσεῖ τ ῷ μέσ ῳ μεταιχμ ίῳ τ ῷ μεταξ ὺ τῶ τῆ Χιττιτικῆ βασιλεί α συμφερότω κα ὶ τῆ ῥοπῆ Μυκηαίου αὐξαούση, ἃ περιέστησε εἰ ἅμιλλα καὶ προσβολὴ ὑπ ὸ τουτω ί. Ἔστι οὖ ἆρα πιθαὸ ὅτι Ἰλιὰ λέγει πολεμό τια πολεμηθέτα τῶ τελευτῶ μέρω Τροία Ζ, πό λεω τιὸ το ῦ Χαλκο ῦ Γέ ου, τ ὸ πρὶ ομιζομέη ἐλάττοο ἢ ὥστε δύασθαι εἶαι Ὁμήρεια Τροία, ἀλλ ὰ ῦ, ἐκ ὁρυγμάτω ἀρχαιολογικῶ, ἐξητασμέη σχού ση πόλι κατώτερα μεγάλη κα ὶ μέχρι μυρίου οἰκητά; Τροί α Ζ δ'α ὖ διαφθαρείση σεισμ ῷ τιι ὡ χιλιοστ ῷ τριακοσιοστ ῷ χρό ῳ ( ; 1300), εἰσί γε ο ἳ ὑποτίθεται ὅτι ὁ ξύλιο ἵππο ἐστὶ ὑπόοια παρεχομέη τὸ θεὸ τὸ Ποσειδῶα Σεισίχθοα. Ἐ τόδε μέρα, τ ὰ εὑρήματα ἀρχαιολογικ ὰ οὐκ ἐπιγέγραπται τ ῷ δόγματι πολέ μου τιὸ μεγάλου ἀλλ ὰ εἴπερ ὁ σεισμὸ ἀπ ὸ ταὐτομάτου Τροία τὸτε διέφθειρε ὅτε οἱ Μυκηαῖοι δέκα ἔτη ἐπ ὶ αὐτὴ πάλαι ἠκροβολίζοτο, ἆρ ο ὐ συήεγκε τἄ ἐπ ὶ τὸ ἄμειο τοῖ συμφερότοι τε κα ὶ τ ῇ φήμει ὡ πολεμισταὶ ἔ χει δόξα τῆ αὐτῆ αἱρέσεω; Ἢ δ α ὒ πιθαό ἐστι ὅτι ο ἱ Μυκηαῖοι, μετ ὰ τὸ σεισμό, κριοῦ τε Τροία ἄρτι ἀοικοδομημέ η ἀπειλεῖ, ἐπεβάλοτε ἄρα αὐτὴ διέ φθειρα χιλιοστῷ ἑκατοστ ῷ ἐεηκοστ ῷ χρό ῳ ( ; 1190), ἀρμο ῖ πρὶ ὑπ ὸ τῶ τῆ Θαλάττα Λαῶ ἐπικλύζεσθαι αὐτο ί, κα ὶ γὰρ ὅτι αὐτα ὶ α ἱ συαμφότεραι συμφορα ί, τοῦτ ἔστι δηλά δη ὁ σεισμό τε κα ὶ τ ὸ ἐπ ὶ Τροία ἠμβλύθεῖσα ἀκροβολίζεσθαι ἐπιτυχέ, ὕστερο δὲ

συεφύη ἔ τε τ ῇ αἰσθήσει τ ῇ Ἑλλεικ ῇ κα ὶ τ ῇ μυθολογ ίᾳ, τῶ τῆ Θαλάττα Λαῶ αἰτίω ὀτῶ τῶ ὐστέρω ἀαστασέω τε κα ὶ τῆ ἐσχάτη ἀπολείψεω τῆ πό λεω; Τῆ δ'οὖ Μυκηαίου ἀρχῆ οἰχωκυία, ο ἱ Ἑλλείζοτε τ ὸ πολιτικὸ κεὸ ἐπλήρωσα, μάλιστα ο ἱ Δωριεῖ ο ἳ ἐπῴκησα πολ ὺ τῆ ἠπειρωτικῆ Ἑλλάδο, Κρή τη, Ῥόδο, ἴσω τὴ χρῆσι σιδή ρου εἰσάγοτε, κα ὶ ο ἱ Ἴωε ο ἱ τῶ Μυκηαίω ἔ κγοοι, ο ἳ τοῖ Δωριεῦσι ἐ τ ῇ Ἀττικ ῇ κα ὶ Εὐβοίᾳ ἀτέσχοτε, ἀπῴκησα εἰ τὴ Αἰγαῖ α παραλία τὴ τῆ Μικρὰ Ἀσία. Ἡ δ ὲ Ἰωικ ὴ διάλεκτο, ὐπ ὸ το ῦ Ὁμήρου ἱεμέη ἐ ἀμφ ὶ τ ῇ ὀγδ όῃ ἑκατοταετηρίδι, ἔγεετο βάσι τῆ Ἑλληικῆ γλῶττα ἀρχαία. Ὃ μὲ οὖ ἐ τ ῇ Ὀδυσσε ίᾳ μημοεύεται, ὅτι ο ἱ Δωριεῖ ἐ Κρήτ ῃ ᾤ κου, ἀαχροισμὸ ἴσω ἐστὶ ἐξ ο ὖ δ ὴ ἀερχόμεθα τοῖ Μιῴοι. Τίε δ οὖ ἦ σα; Αὐτοὺ μὲ ἴσμε, πρ ὸ οὐκ ὀλίγω εἰσβολῶ ὐπ ὸ τῶ Ἑλλήω Μυκηαίω ὡ χιλιοστ ῷ τετρακοσιοστ ῷ πετηκοστ ῷ χρό ῳ ( ; 1450), ομίσατα γλῶττά τια οὐκ οὖσα φωὴ ἰδοευρωπαιὴ ἀλλ ὰ οὖσα γὰρ μία οἴα κα ὶ γραφομέη ἐ Γραμμικ ῇ Α, Μυκηαίου δ ὲ ομίσατα μορφή τια τῆ Ἑλληικῆ γλώττα οὔ ση φωῆ ἰδοευρωπαιῆ. Τ ὸ γράμμα μέτοι τ ὸ κεκλήμεο Γραμμικ ὴ Β ὐποτίθεται ὅ τι ο ἱ Μυκηαῖοι μεθηρμόσατο όημα το ῦ γράφει ἀπ ὸ τῶ Μιῴω. Ἡ δ ὲ Μιῴα γραφ ὴ παλαιοτάτη ἐστ ὶ τ ὸ γράμμα ἰερογλυφικὸ Κρητικὸ ὃ ηὐξή θη πρ ὸ το ῦ χιλιοστο ῦ ἐακοσιοστο ῦ χρόου πχ ( ; 1900) κα ί εἰσί γε ο ἳ ὑποτί θεται περ ὶ το ῦ προτο-συλλαβικο ῦ γράμματο ἐπ ὶ τ ῷ τῆ Φαιστο ῦ Δίσκ ῳ, τῆ ἑβδόμη καὶ δεκάτη ἑκατοταετηρίδο, ὅτι τ ὸ γράμμα κα ὶ φω ὴ προσήκετο τ ῷ γρά μματι ἱερογλυφικ ῷ Λουβια ῷ Αατολία μησημβριῆ τε κα ὶ ἑσπερία. Καίπερ ταύτη τῆ ὑποθέσεω πολλῶ αἰτίω ἕεκα ἀμφισβητουμέη, διευκρίησι ὀξέ ο δεοξυριβοουκλεικο ῦ έο σεσήμαγκε ὅτι ἄφιξι ἀθρώπω εολιθικῶ ἐ ξ Άατολία εἰ Ἑλλάδα συέδραμε τ ῷ κλύδωι τε κοιωικ ῷ κα ὶ συοικ ῷ τῷ περιστάσατι εἰ τὴ το ῦ Μιῴου πολιτισμο ῦ γέεσι, ὃ γοῦ τὴ ἀμφισβή τησι ἀεζωπύρηκε. Ἔιοι τοίυ ὑποτίθεται ὅτι Γραμμικ ὴ Ὰ ἐστι φωὴ προτοιδοευρωπαικ ὴ κα ὶ ἔιοι ὅτι τῶ προτοιδοευρωπαίω διασπορ ὰ πρῶτο ἐ Ἀατολ ίᾳ εολιθικ ῇ ἐγέετο. Ἡ δ ὴ ο ἱ Τυρρηο ὶ κα ί, πολλαῖ ἑκατοταετηρίσι ὕστερο, γλῶττά τια μία οἵα ἵ εσα ὃ κα ὶ ο ἱ πάλαι δ ὴ ᾐσθάοτο κα ὶ Διώυσο ὁ Ἁλικαρασσεύ, κα ὶ αὕτη γλῶττα δὲ ὡ ἐπ ὶ τ ὸ πολ ὺ ομίζεται εἶαι το ῦ Τυρσεικο ῦ γέου γλωττῶ, ὃ αὐτ ὸ ἓ οἵο ἐ στι κα ὶ τὰ Ῥαιτική τε κα ὶ Λήμια γλώττα ἔχει. Ὑποβέβληται κα ὶ ὅτι αὗται α ἱ γλῶ τται προσήκουσι ἀπωτέρω γλώτται ἰδοευρωπαικαῖ δι ὰ τὸ Ἀατολικὸ μέρο τού του το ῦ γέ ου. Κα ὶ γὰρ κα ὶ ἐπῄκασται ὡ ο ἱ Τυρσέιοι αὐτο ὶ ἐξ Ἀατολία μετέ βησα, ἔιού τιε ἐ Ἀατολ ίᾳ ὑπολείποτε, ἔιου ἐ Λυδ ίᾳ, ἔιου ἐ Λέμ ῳ ὅ που ἐπιγραφ ή τι ηὑρέθη χρωμέη σχεδὸ τοῖ αὐτοῖ γρά μμασι κα ὶ τοῖ Τυρρηικοῖ, τῶ ἄλλω εἰ Ἰταλία πορευομέω, γιγομέω τῶ Τυρρηῶ. Ἡρόδοτο μὲ τοιαύτῃ Λυδ ίᾳ ῥίζ ᾳ τῶ Τυρσείω ὑπόλαβε, τιθεὶ ὡ Λύδια ἔφυγο, μετ ὰ ὀκτωκαίδεκα ἔ τη αὐχμο ῦ, ὁ δ ὲ Διώυσο ὁ Ἀλικαρασσεὺ τούτο τ ὸ δόγμα ἤλεγξε, ἀποφαίω Ξά θο μὴ Λύδιο λογογράφο τι ὰ ἀγόοτα τὸ λόγο. Ἀλλ ὰ ταύτα μὲ οὐκ ἂ ὑπεξαιροίη τὴ προτέρα θέσι δίοτι ο ἱ Τυρρηο ὶ εἶε ἂ Τυρσεικο ὶ μᾶλλο ἢ οὐ

Λύδιοι. Τάφοι γοῦ τιε ἐ Λυδ ίᾳ ἀρχα ίᾳ ηὐρεθέτε ἐοικότε εἰσὶ οἷ τῶ Τυρρηῶ. Ἄλλαι γοῦ διευκριήσει έαι ὀξέο δεοξυριβοουκλεικο ῦ καὶ σεσήμαγκε ο ὐ μό ο μέρο τι, τῶ ἐ τ ῷ ῦ οἰκούτω ἐ τ ῇ χώρ ᾳ τ ῇ Τυρρηία ἀρχαία, προσηκό τα ἀαγκαιότερο ἢ ἄλλου Ἰταλοῦ τοῖ ἀτηλίοι φύλοι τοῖ μάλιστα Τουρκικοῖ καὶ Λημίοι, ἀλλ ὰ κα ὶ τὰ γεεὰ το ῦ βοσκήματο παλαιὰ τὰ κα ὶ ἐσ τόδ μέρα ἐ Τυρρη ίᾳ τε καὶ μέσᾳ Ἰταλ ίᾳ ζωούσα, ἐ Ἀατολ ίᾳ πρῶτο γεγουία. Κα ὶ γὰρ ἐπε ὶ Τυρρηικ ὴ γλῶττα ομίζεται φυῆαι μετ ὰ τὴ μετοικία εἰ Ἰταλία, ἆρ οὐκ ἔ στι πιθαὸ ὅτι Λύδια γλῶττα μὲ κα ὶ τοπικῶ ἐφύη ἄ, ἀλλ ὰ ὅτι ταύται ταῖ ἀμφοτέραι γλώτται ἦ πρόγοό τι κοιὸ ἢ Ἰδοευρωπαικὸ οὐκ ὤ ἢ προτοιδοευρωπαικό ὤ; Εἰσὶ κα ὶ ο ἳ ὑποτίθεται ὅτι Τυρρηικ ὴ γλῶττα προσήκει τ ῇ Μι ῴᾳ δι ὰ τῆ Ἀατολικὴ συαφεία. Τ ὰ δ'οὖ Ῥωμαικ ὰ γράμματα τ ὰ οἷ ἐ τ ῷ ῦ χρῶμεθα, ἦ ρξε το ῦ Τυρρηικο ῦ συστήματο το ῦ γράφει το ῦ πρὸ τὴ Ῥωμαικὴ γλῶ ττα ἁρμοσθέτο. Τ ὰ δ ὲ Τυρρηικ ὰ γράμματα ηὐξήθη ἐκ τῶ Ἑλληικῶ γραμμάτω εἰ τὴ Ἰταλία ὑπ ὸ Ἑλληῶ τιω Εὐβοικῶ προσκομισθέτω. Κα ὶ τ ὰ Ἑλληικὰ γράμματα δ ὲ ἦρξε τῶ Φοιικικῶ γραμμάτω ὃ αὐτ ὸ τ ὸ πολ ὺ δοξάζεται εἶαι ὁ πρόγοο ὀλίγου πάτω τῶ καιῶ γραμμάτω. Ἀλλ ὰ δ'α ὖ Φοιικικ ὴ φωὴ Σεμιτικ ὴ οὐδὲ Ἰδοευρωπαικ ή. Ἐθάδε μέτοι ἐπαελθεῖ ὁπόθε εἰ ταῦτα ἐξέ βη βούλομαι, τοῦτ ἔστι εἰ τὰ πράγματα τ ὰ ἱστορικ ά. Ο ἱ γὰρ Φοίικε κατ ὰ τ ὸ εἰκὸ ἐδύατο ὐσχυρίξεσθαι τὴ ῥοτὴ δι ὰ τ ὸ πολιτικὸ κέο τ ὸ ταῖ τῶ τῆ Θαλάττα Λαῶ ἐπιδρομαῖ λελεί μμεο ἀ ὰ τήδε τὴ πᾶσα θάλαττα, τῆ ακμῆ κα ὶ τῆ ἐαυτῶ συοικία κα ὶ τῆ ἐμπορικῆ ἀρχῆ ἀκμάζουσα ἐκ το ῦ χιλιοστο ῦ διακοσιοστο ῦ χρόου εἰ τὸ ὀκτακοσιοστὸ χρόο ( - ; 1200-800). Τῶ δ ὲ Φοιίκω γεγοότω καὶ συμμάχω τοῖ Τυρρηοῖ κα ὶ συεργῶ τε κα ὶ ἀγωιστῶ ἐμπορικῶ, Καρχηδὼ πόλι Φοιικικ ὴ ἑσπέρια, ὡ πετακοσιοστ ῷ τετταρακοστ ῳ χρό ῳ ( ; 540), συμμαχία ποιησαμέη πρὸ Τυρρηία ἐπ ὶ τοὺ Φωκαιέα τοὺ Ἑλληικοὺ ὥ στε, τῶ Ἑλλήω μόλι ικησάτω ἐ τ ῇ ἐ Ἀλαλ ίᾳ μάχ ῃ, ο ἱ Καρχηδόιοι ἐδύ ατο ἐ τ ῷ ἐαυτῶ μέρει ὐσχυρίξεσθαι τὴ ῥοτή, τῶ Τυρρηῶ Κορσικὴ καταλαβότω. Ὀγδ όῳ δ ὲ κα ὶ δεκάτ ῳ ἔτει ἦ ἀφ ο ὗ, πετακοσιοστ ῷ εἰκοστ ῷ τετάρτ ῳ χρόῳ ( ; 524), ῆε μακρα ὶ Τυρρηικα ὶ ἐπιπλεύ σασαι Κύμ ῃ τ ῇ πόλει Ἑλληικ ῇ ἐ Καμπα ίᾳ τ ῇ μεγίστ ῃ ἐικήθησα κα ὶ ῦ τοῖ Τυρρηοῖ τούτου το ῦ πραγμά το μετεμέλησε, ἐπε ὶ Κύμη ἔσποδο ταῖ Λατίαι πολέσι ἐίκησα ἐ Ἀρικ ίᾳ τὸ Τυρρηικὸ βασιλέα τὸ ὀομαστ ὶ Λάρο Πορσία. Αὗται α ἱ τροπα ὶ μέτοι τὸ κράτο τ ὸ Τυρρηικὸ κατ ὰ γὴ ἤδη διελύσα, καταλειπόμεαι Ῥώμη τὴ πό λι αὐτοόμη τῶ Τυρρηῶ. Ἐταῦθα δ ή, τετρακοσιοστ ῷ ἑβδομηκοστ ῷ τετάρτῳ χρό ῳ ( ; 474), ο ἱ Κυμαίοι σὺ Ἱερώι τ ῷ Συρακοσ ίῳ, τοὺ Τυρρηοὺ αυμαχίᾳ ικοῦτε, δύαμι Τυρρηικὴ κατ ὰ θάλαττα κα ὶ ἐσκέδασα μετ ὰ ο ὗ ἄφυκτο ἦ ὅτι ἀρχ ὴ Τυρρηικ ὴ ἐπ ὶ τ ὸ χεῖρο ἔκλιε, Ῥώμη τῆ πολέω ὑπερεχούσα.

Ἐκ δ ὲ παρέργου, Λάρο Πορσία, εἰ παράδοσι, Κλουσ ίῳ ἐτάφη ἐ τάφ ῳ τιὶ μεγαλοπρεπε ῖ ὑπ ὸ ο ὗ, κατ ὰ το ῦ Ῥωμαικο ῦ λογογράφου ὀομαζομέου Βάρρου, ἦ λαβύριθό τι πολύπλοκο ἑξ ο ὗ ἀδύατο ἦ ἐκφύγει ε ἰ μ ὴ χρώμεο σφαίρᾳ ήματο, κα ὶ μὲ δ ή εἰ παράδοσι κα ὶ ἦ λαβύριθο ἐ Λήμ ῳ τ ῇ ήσ ῳ ὅ ποι Διώυσο Ἀριάδη ὑπ ὸ το ῦ Θησέω καταλελειμμέη ἀφῃρέ θη.