Να είστε μάρτυρές Μου... ΠΡΑΞΕΙΣ 1:8

3-10 Iανουαρίου 2010 ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ Να είστε μάρτυρές Μου... ΠΡΑΞΕΙΣ 1:8 ΟΔΗΓΟΣ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΩΝ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ 2010 Να είστε μάρτυρές Μου... ΠΡΑΞΕΙΣ 1:8 ΚΑΘΩΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ενώνουν τη φωνή τους σε προσευχή στις αρχές ενός καινούριου χρόνου, έχουμε τη συναίσθηση ότι η Ευρώπη πολύ βαθιά επηρεάστηκε από τον ερχομό της χριστιανικής πίστης προ εκατοντάδων ετών. Αιώνες αργότερα, ήταν από την Ευρώπη, και πιο συγκεκριμένα από το Εδιμβούργο της πάλαι ποτέ Μεγάλης Βρετανίας, που ξεκίνησε το 1910 ένα παγκόσμιο ιεραποστολικό κίνημα. Πιστοί όλων των εκκλησιών γιορτάζουν φέτος την 100ή επέτειο εκείνου του κινήματος. Παράλληλα, έχουμε επίσης τη συναίσθηση ότι η Ευρώπη υπέστη μια ραγδαία αλλαγή μέσα στον παρελθόντα αιώνα: από ήπειρος που έστελνε ιεραποστόλους σε όλα τα μέρη του κόσμου, έγινε ένα τμήμα του πλανήτη μας που έχει μεγάλη ανάγκη να δεχτεί ιεραποστόλους. Σ αυτήν την εβδομάδα προσευχής θα προσευχηθούμε στο Θεό να εργαστεί με το Άγιο Πνεύμα, ώστε οι Ευρωπαίοι να αγγιχτούν και πάλι από το μήνυμα του Ευαγγελίου, και η χριστιανική πίστη και πάλι να αγκαλιαστεί σε πολλές περιοχές της Ευρώπης. Στον παρόντα οδηγό προσευχής, εφτά συγγραφείς από τη Δημοκρατία της Τσεχίας και εκείνην της Ολλανδίας, όλοι τους εν ενεργεία ιεραπόστολοι, μοιράζονται διάφορες πλευρές του θέματος «Σεις είσθε μάρτυρές Μου», ο καθένας από τη δική του οπτική γωνία. Ευχή και προσευχή του Πανελλήνιου Ευαγγελικού Συνδέσμου είναι η εβδομάδα αυτή να εμπνεύσει άτομα και εκκλησίες και να κάνει τη μαρτυρία μας καρποφόρα. 2

Κυριακή 3 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2010...μαρτυρούντες «Θα γίνετε μάρτυρες δικοί Μου.» (Πράξεις 1:8) Βιβλικά Αναγνώσματα: Πράξεις 1:6-10, Λουκάς 24:1-5, Ησαΐας 52:7-10 «Μάρτυρες δικοί Μου!» Το βιβλίο των Πράξεων και η ιστορία του Χριστιανισμού αρχίζει με τα τελευταία λόγια του Ιησού επί γης: «Θα γίνετε μάρτυρες δικοί Μου στην Ιερουσαλήμ, σε όλη την Ιουδαία και στη Σαμάρεια και ως τα πέρατα της γης». Πολλοί γνωρίζουμε το κείμενο αυτό καλά, αλλά λίγοι το έχουμε κάνει τρόπο ζωής. Η πιο ελπιδοφόρα λεπτομέρεια αυτής της Μεγάλης Αποστολής είναι η φρασούλα που προηγείται: «Θα λάβετε δύναμη όταν έρθει το Άγιο Πνεύμα σε σας...». Τα καλά νέα για τον κόσμο είναι ότι ο Χριστός είναι ζωντανός. Τα καλά νέα για μας ως μάρτυρές Του είναι ότι δε χρειάζεται να πείσουμε τον κόσμο με τα δικά μας λόγια αυτό είναι έργο του Αγίου Πνεύματος. Ως χριστιανοί είμαστε μάρτυρες του γεγονότος ότι βιώνουμε το έργο του Θεού στη δική μας ζωή με την παρουσία του Αγίου Πνεύματος μέσα μας. Η μαρτυρία μας έχει να κάνει με το ποιοι είμαστε: άνθρωποι που τους άγγιξε η αγάπη του Θεού, και που τώρα απτά φέρουν επάνω τους τα σημάδια από το πέρασμα της χάρης Του από τη ζωή τους. Είμαστε μάρτυρες του Θεού με τον τρόπο που ζούμε τη ζωή μας. Η μαρτυρία μας ποτέ δεν μπορεί να είναι συνώνυμη με το χριστιανικό ακτιβισμό. Είναι η πνευματική ζωή μας με το Χριστό που ουσιαστικά επιδρά στον κόσμο μας και στην κοινωνία. Αυτή είναι το αλάτι, το οποίο σιωπηλά εκτελεί το έργο του μέσα στο σώμα της κοινωνίας. Ο κόσμος ευκολότερα θα δει ότι ο Θεός είναι αληθινός στο πώς «περπατούμε», πώς μιλάμε, πώς φερόμαστε, παρά τονίζοντας κάποια υποτιθέμενη δική μας ηθική τελειότητα ή Βιβλική γνώση. Χωρίς να το καταλαβαίνουμε, δείχνουμε στους άλλους ποιος είναι ο Θεός με το να ζούμε όπως ο Χριστός έζησε: αγαπώντας το Θεό με όλη μας την καρδιά και τον πλησίον μας όπως τον εαυτό μας, δίνοντας σημασία στους περιθωριοποιημένους, αδικημένους, παραγκωνισμένους ανθρώπους και δίνοντας το χέρι μας σε καθέναν που έχει την ανάγκη μας. 3

Ευχαριστούμε - για την τιμή, εμείς, άνθρωποι αμαρτωλοί, να είμαστε μεταξύ εκείνων στους οποίους ο Χριστός εμπιστεύτηκε τα κλειδιά της Bασιλείας. Γιατί η δική μας αδυναμία δεν ακυρώνει τα σχέδια του Θεού. Τον ευχαριστούμε για την καλοσύνη Του και την υπομονή Του μαζί μας. Εξομολογούμαστε Το γεγονός ότι κάποιες φορές το ασυμβίβαστο μεταξύ των μεγαλόστομων διακηρύξεών μας περί Χριστού και της ποιότητας των λεπτομερειών της καθημερινής μας ζωής, ζημίωσε τις σχέσεις μας με τους συνανθρώπους μας και το έργο της Bασιλείας. Προσευχόμαστε για ακεραιότητα στη ζωή μας. Οι συνάνθρωποί μας πολύ περισσότερο από τις διακηρύξεις μας, τα λόγια και τα επιχειρήματά μας, ενδιαφέρονται γι αυτό που είμαστε. να παραμένουμε αποστασιοποιημένοι από κάθε είδους φανατισμούς και ακρότητες ώστε να είμαστε προσανατολισμένοι στην ειρήνη, ενότητα και γαλήνη στις εκκλησίες μας. για την ηγεσία στις εκκλησίες μας ποιμένες, πρεσβυτέρους και διακόνους, καθώς και τις οικογένειές τους. για ανθρώπους που υφίστανται σκληρές δοκιμασίες ιδίως σε θέματα υγείας. Προσευχόμαστε για τους αρρώστους και ιδιαίτερα για τη διακονία της Κλινικής «Άγιος Λουκάς». Δευτέρα 4 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2010...ομολογούντες Βιβλικά Αναγνώσματα: Ρωμαίους 10:9-10, Λουκάς 24:13-17, Δευτερονόμιο 30:9-16 «Κοντά σου είναι ο λόγος, στο στόμα σου και στην καρδιά σου.» (Ρωμ. 10:8) 4 Δεν είναι το πόσο σπουδαίοι είμαστε εμείς, αλλά το πόσο ο Θεός είναι μεγάλος, που κάνει όλη τη διαφορά. Χρέος μας είναι να ομολογούμε την αιτία για την ελ-

πίδα που έχουμε. Ο κόσμος ψάχνει να βρει ελπίδα. Ψάχνει εκείνο που ο καθένας μας έχει να του προσφέρει μέσω της ομολογίας μας για τον Ιησού Χριστό. Η ομολογία περιλαμβάνει και την έννοια της εξομολόγησης αμαρτιών, παράλληλα με την ομολογία της πίστης. Στην Α Ιωάννου 1:8-9 βλέπουμε πόσο σημαντικό είναι να αναγνωρίζουμε και να εξομολογούμαστε τις αμαρτίες μας. Αν δεν είμαστε διατεθειμένοι να ομολογούμε τη δική μας αμαρτωλότητα ενώπιον του Θεού, δεν μπορούμε να ομολογούμε την πίστη μας σ ένα Θεό που μας έσωσε από τις αμαρτίες μας πεθαίνοντας επάνω στο σταυρό (Ρωμαίους 10:9, Εφεσίους 2:8-9). Το πρώτο είναι απαραίτητη προϋπόθεση για το δεύτερο. Η δύναμη όμως να διακηρύττουμε την πίστη μας και να τη μοιραζόμαστε με άλλους δεν προέρχεται από τη γνώση απλώς της αλήθειας. Η δύναμη αυτή πηγάζει από το Άγιο Πνεύμα (Πράξεις κεφ. 1). Αυτό που έχουμε να δώσουμε δεν είναι απλώς ανθρώπινα λόγια ή πνευματικά επιχειρήματα. Πίσω απ αυτά βρίσκεται η σώζουσα ενέργεια του Αγίου Πνεύματος. Ευχαριστούμε για το γεγονός ότι ο Θεός γράφει ιστορία χρησιμοποιώντας ταπεινούς και απλούς ανθρώπους αγγιγμένους από το Πνεύμα Του. τον Κύριο για τους ανθρώπους εκείνους, των οποίων η ομολογία ζευγαρωμένη με το Πνεύμα του Θεού, μας οδήγησε στο Χριστό. Εξομολογούμαστε ότι δεν είμαστε πάντα έτοιμοι, ώστε ο Θεός να μπορεί να μας χρησιμοποιήσει για την εκπλήρωση των σχεδίων Του. Προσευχόμαστε για τις ιεραποστολικές προσπάθειες σε γειτονικές ή μακρινές χώρες καθώς επίσης και το Ιεραποστολικό Συνέδριο της Λεπτοκαριάς. να βιώνουν οι εκκλησίες μας μια συνεχή πνευματική ανανέωση, για να διατηρείται άσβεστη η φλόγα της αγάπης για το Χριστό και του ζήλου για το έργο Του. ώστε μέσα στην παρούσα παγκόσμια οικονομική κρίση, πολλοί να στρέψουν τα μάτια τους από τα βλεπόμενα και πρόσκαιρα στα μη βλεπόμενα και αιώνια. για τους πολιτικούς και οικονομικούς πρόσφυγες στην Ευρώπη και ιδιαίτερα στην πατρίδα μας, ώστε να συναντώνται με πιστούς άνδρες και γυναίκες και να δέχονται το Χριστό Σωτήρα τους. 5

Τρίτη 5 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2010 6...εμπιστευόμενοι Βιβλικά Αναγνώσματα: Ψαλμός 15:1-5, Εβραίους 11:11-12, Ιωάννης 20:24-29 «... ο Αβραάμ θεώρησε αξιόπιστο το Θεό...» (Εβραίους 11:12) Εμπιστευόμαστε το Θεό για πράγματα μεγάλα στη ζωή μας, έστω κι αν αναγκάζεται συχνά ο Θεός να κάνει κάτι θαυμαστό παρά την αναξιότητα και την ολιγοπιστία μας. Πόσο ωραία αισθανόμαστε, όταν ο Θεός διασκελίζει το κατώφλι της ζωής μας και μας ευλογεί με μια ανέλπιστη μεγάλη ευλογία! Στο περιστατικό που αφηγείται η Γένεση 18:10-15, το πρόσωπο της Σάρρας δε φωτίζεται από την ξαφνική χαρά για την εκπλήρωση μιας παλιάς επιθυμίας της για ένα παιδί, αλλά μάλλον συσπάται από ένα μίγμα απορίας και δυσπιστίας. Είναι παρήγορο ότι ακόμα και οι μεγαλύτεροι ήρωες της πίστης δεν ήταν ένα είδος πνευματικών «ρομπότ» που αντιδρούσαν σαν μηχανές όταν ο Θεός μιλούσε. Ήταν άνθρωποι με σάρκα και οστά, «ομοιοπαθείς με ημάς», που δε δίσταζαν να διατυπώσουν τα ερωτήματά τους, τις αμφιβολίες και τις επιφυλάξεις τους, όταν έρχονταν αντιμέτωποι με το θέλημα του Θεού. Οι σκέψεις του Θεού δεν είναι σαν τις δικές μας σκέψεις (Ησαΐας 55:8-9). Το θέλημά Του δεν ταιριάζει εύκολα στη δική μας εμπειρία και γνώση. Στην πραγματικότητα, οι δρόμοι Του συχνά αναστατώνουν τα σχέδιά μας και εισάγουν στη ζωή μας κάτι ενοχλητικά καινούριο. Όταν όλα έχουν τελειώσει, χαιρόμαστε γι αυτό που ο Θεός έκανε. Στην αρχή όμως, μηδιούμε συγκαταβατικά όπως η Σάρρα ή εκφράζουμε τη δυσπιστία μας όπως ο Θωμάς (Ιωάννης 20:24-25). Πόσο καλύτερα θα ήταν αν μπορούσαμε να Τον εμπιστευτούμε χωρίς αμφισβητήσεις! Ευτυχώς ο Κύριος έχει μεγάλη υπομονή μαζί μας. Μας περιμένει να καταλάβουμε. Να Τον εμπιστευτούμε. Ευχαριστούμε που ο Θεός δεν αποδιώχνει όσους αμφιβάλλουν ή δυσπιστούν. για τις επεμβάσεις Του και για τ αχνάρια που άφησε η χάρη Του περνώντας από τη ζωή μας.

Προσευχόμαστε ο Θεός να μας οδηγήσει από την ομίχλη της δυσπιστίας στο θάμβος της ύπαρξής Του. να φερόμαστε με καλοσύνη, κατανόηση και έλεος προς όλους. για τις διακονίες ανάμεσα στους φτωχούς και άστεγους, ιδιαίτερα στις πόλεις της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. να οδηγήσει ο Θεός την ανθρωπότητα να βρει διεξόδους στα σημερινά αδιέξοδά της. για την έλλειψη αξιών στην κοινωνία μας και για την αφύπνηση του έθνους μας. Τετάρτη 6 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2010...κηρύττοντες Βιβλικά Αναγνώσματα: Ρωμαίους 10:14-15, Λουκάς 24:17-21, Ιωνάς 3 «Πώς θα ακούσουν γι Αυτόν, αν κάποιος δεν τους Τον κηρύξει;» (Ρωμαίους 10:14) Χρέος κάθε χριστιανού είναι να κηρύξει το Ευαγγέλιο με τη ζωή του και το λόγο του. Πρώτος μεταξύ των «χριστιανών» ιεροκηρύκων στέκεται ο Ιησούς Χριστός, ο Οποίος μετέδωσε τη σημασία του κηρύγματος στους μαθητές Του, που με τη σειρά τους θεώρησαν το κήρυγμα προτεραιότητα (Πράξεις 6:2). Η εκκλησιαστική ιστορία δύο χιλιάδων ετών το επιβεβαιώνει αυτό. Όλοι οι μεγάλοι υπηρέτες του Θεού υπήρξαν πάνω απ όλα κήρυκες του Λόγου: ο Τερτυλλιανός, ο Ευσέβιος, ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ο Καλβίνος, ο Σπέρτζον, ο Καρλ Μπαρτ, ο Μπίλλυ Γκράχαμ, και τόσοι άλλοι. Παρά την εξαιρετικά προηγμένη σήμερα ψηφιακή τεχνολογία στα μέσα μαζικής επικοινωνίας, είναι αποδεδειγμένο ότι η απλή παρουσίαση του Λόγου του Θεού (το κήρυγμα) συνεχίζει να είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος στη μετάδοση της αλήθειας του Ευαγγελίου. Θα ήταν μεγάλο λάθος αυτό το έργο να το αφήσουμε στους «ειδικούς», δηλαδή στους ποιμένες, στους ιεροκήρυκες, στους ιεραποστόλους. Δεν μπορούμε να περιμένουμε οι συνάνθρωποί μας να αρχίσουν να πηγαίνουν στην εκκλησία για να ακούσουν ένα κήρυγμα και έτσι να βρουν τον δρόμο που οδηγεί στη γνώση του Θεού. Γι αυτό και το «Υπάγετε» (Ματθαίος 28:19 α ) είναι πολύ σημαντικό. Πη- 7

8 γαίνετε εκεί που ζουν οι συνάνθρωποί σας, μιλήστε και ζήστε το Ευαγγέλιο ανάμεσά τους. Ο σύγχρονος άνθρωπος είναι δυνατόν να ενδιαφερθεί για το Χριστό από μια αυθεντική μαρτυρία και μια ποιότητα ζωής, που όσο ατελής κι αν είναι, επάνω της φέρει τη σφραγίδα του Χριστού. Δεν υπάρχει καμιά συνταγή συμπυκνωμένου και αποστειρωμένου Ευαγγελίου ή κάποιο απρόσωπο απόσταγμα Ευαγγελίου που μπορεί να δοθεί με εγγύηση για την αποτελεσματικότητα του προϊόντος. Το Ευαγγέλιο του Χριστού είναι πάντοτε ενωμένο με το πρόσωπο που το μεταδίδει. Ένα τέτοιο πρόσωπο γίνεται το «πέμπτο Ευαγγέλιο»: ο ορατός Λόγος του Θεού. Έτσι ο πιο φυσικός τόπος για να μοιραστούμε και να ζήσουμε το Ευαγγέλιο είναι η περιοχή της κατοικίας μας, της εργασίας μας, των σπουδών μας. Αξίζει κάθε μέρα να θέτουμε σε πρακτική εφαρμογή τη συμβουλή του Φραγκίσκου της Ασσίζης: «Κήρυττε το Ευαγγέλιο πάντοτε εάν είναι απαραίτητο χρησιμοποίησε και λόγια...». Ευχαριστούμε που εμάς τους ατελείς ανθρώπους ο Χριστός μάς δέχεται να είμαστε κήρυκες του Ευαγγελίου Του. για κάθε καρπό στη μαρτυρία μας. Εξομολογούμαστε ότι το χρέος της ευγνωμοσύνης μας στο Χριστό δεν το εξοφλούμε ζώντας τη ζωή που από μας προσδοκά ο Χριστός υπηρετώντας τους συνανθρώπους μας με αγάπη και με θυσία. ότι συχνά οι διακηρύξεις των χειλέων μας για το Χριστό έρχονται σε κατά μέτωπον αντίθεση με τις κοσμικές αρχές που διέπουν τις λεπτομέρειες της ζωής μας. Προσευχόμαστε οι εκκλησίες μας και τα μέλη τους να είναι κήρυκες του Ευαγγελίου της χάριτος του Θεού με το λόγο τους και τη διακονία τους. να κατανοήσουμε ότι δεν υπάρχει αγάπη χωρίς προσωπική θυσία. να μη φοβόμαστε από οποιασδήποτε μορφής εναντίωση, αλλά με σταθερότητα και πίστη να συνεχίζουμε να προσφέρουμε «τον εαυτό μας θυσία ζωντανή, αγία, ευπρόσδεκτη στο Θεό» (Ρωμαίους 12:2). για τις ποικίλες διακονίες ελέους ανάμεσα σε άτομα εγκλωβισμένα σε κάθε είδους εξάρτηση. Ιδιαίτερα για το Σωματείο ΦΙΛΗΜΩΝ, τον KΕΡΑΜΕΑ, την Π.Ι.Σ., το RETO κ.ά. για νέους και νέες που θα αφιερωθούν ολοκληρωτικά στη διακονία του Ευαγγελίου ως ποιμένες και ιεραπόστολοι.

Πέμπτη 7 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2010...αποστελλόμενοι Βιβλικά Αναγνώσματα: Ρωμαίους 10:14-17, Λουκάς 24:25-27, Ησαΐας 6:4-8 «Και πώς θα κηρύξουν, αν δεν τους αποστείλει ο Κύριος;» (Ρωμαίους 10:15) Για να πιστέψουν στο Χριστό άλλοι, είναι απαραίτητο σύμφωνα με τον Παύλο να υπάρχει ο κηρύττων, ο οποίος να έχει το δικαίωμα και τα διαπιστευτήρια για το έργο του. Ποιος είναι αυτός; Ο κήρυκας είναι κάποιος που τον έχει αποστείλει ο Θεός. Ως χριστιανοί είναι ανάγκη να έχουμε συνειδητοποιήσει το γεγονός ότι όλοι μας έχουμε κληθεί για το σκοπό αυτό. Όλοι μας έχουμε αποσταλεί. Αξίζει να ρίξουμε το βλέμμα μας σε δύο «ιεραποστολικά» κείμενα όπως στο Ματθαίος 28:19 «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη», και στο Πράξεις 1:8 «Θα είστε μάρτυρές Μου». Αυτά τα κείμενα έχουν τόσο πολύ χρησιμοποιηθεί, ώστε έχουν αρχίσει να παίρνουν μια έννοια αποκομμένη από τα συμφραζόμενα και να εφαρμόζονται σε μια συγκεκριμένη ομάδα πιστών, τους «ιεραποστόλους». Αυτό, αισθανόμαστε, απαλλάσσει εμάς τους «μη ιεραποστόλους» από τη δική μας ευθύνη. Η αλήθεια όμως είναι ότι όλοι μας συμπεριλαμβανόμαστε στους «αποστελλόμενους». Δεν υπάρχει κανένας τέτοιος διαχωρισμός: «ιεραπόστολοι» και... «άλλοι πιστοί». Όλοι μας μπορούμε να ζούμε και να μιλούμε το Λόγο του Χριστού. Ευχαριστούμε για την τιμή που ο Χριστός μάς κάνει καθώς στα δικά μας ανθρώπινα χέρια έχει εμπιστευτεί το μεγάλο έργο της Βασιλείας. Εξομολογούμαστε το περιορισμένο ενδιαφέρον μας για το ευαγγελιστικό έργο και την επέκταση της Βασιλείας του Θεού. 9

Προσευχόμαστε για τους συγγενείς, φίλους και γείτονές μας. Για τους συμφοιτητές μας και τους συναδέλφους μας στην εργασία μας. για την πατρίδα μας. Η διαφθορά που τόσο έντονα χαρακτηρίζει τον πολιτικό, δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, σημάδι είναι του πόσο μακριά βρίσκεται ο λαός μας από τη γνώση του Ευαγγελίου και τη βίωση της αλήθειας και του θελήματος του Θεού. τις διακονίες που εργάζονται ιδιαίτερα με εφήβους, νέους και φοιτητές καθώς επίσης και για τις καλοκαιρινές εκστρατείες και εξορμήσεις. Παρασκευή 8 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2010 Βιβλικά Αναγνώσματα: Ρωμαίους 10:18-19, Λουκάς 24:28-35, Ψαλμός 19...προκαλούντες ζήλεια «Θα σας κάνω να ζηλέψετε...» (Ρωμαίους 10:19) 10 Η ζήλεια δεν είναι προτέρημα και συνήθως το ενδιαφέρον της σχετίζεται με υλικά πράγματα. «Ο γείτονάς μου αγόρασε καινούριο αμάξι. Πρέπει να αγοράσω ένα κι εγώ.» Καμιά φορά ζηλεύουμε το χαρακτήρα κάποιου άλλου, ή τον τρόπο που μιλάει ή χειρίζεται υποθέσεις. «Να μπορούσα να γίνω σαν κι αυτόν.» Αλλά το να «κάνω» άλλους να ζηλέψουν ή να προκαλέσω ζήλεια σε άλλους είναι το χειρότερο. Η αυτοπροβολή, η επίδειξη και ο κομπασμός για τα τάλαντά μας ή τις επιτυχίες μας, όπως και η προσπάθειά μας, φανερή ή επιτηδείως κεκαλυμμένη, να κάνουμε άλλους να ζηλέψουν είναι βέβαια ενέργειες κακές και καταδικαστέες. Μας εκπλήσσει, έτσι, ο Παύλος που βλέπει το Θεό να κάνει τον Ισραήλ να ζηλέψει (Ρωμαίους 10:19): βλέποντας άλλους λαούς να έχουν πιστέψει να θελήσουν κι εκείνοι ν ανταποκριθούν στο κήρυγμα του Ευαγγελίου. Πώς θα κάνουμε εμείς τους αδιάφορους πνευματικά να ζηλέψουν, να ελκυστούν και να πιστέψουν στο Χριστό; Η πλειονότητα σήμερα των Ευρωπαίων, συμπεριλαμβανομένων των Ελλήνων, έχουν πολύ αρνητική εικόνα για την εκκλησία. Βλέπουν το Χριστιανισμό σαν ένα ορμητήριο ηθικής καταπίεσης και συντη-

ρητισμού. Είναι σχεδόν αδύνατο ν αλλάξει κανείς των πολλών τις παγιωμένες αντιλήψεις σε θέματα όπως «Χριστιανισμός» ή «Εκκλησία». Τη διαφορά μπορεί να την κάνει η ωραία, ευτυχισμένη, πνευματικά υγιής και αξιοζήλευτη ζωή αληθινά πιστών ανθρώπων. Άραγε, κάνουμε άλλους να μας ζηλεύουν για τις βαθύτερες αξίες της ζωής καθώς δείχνουμε αγάπη, υποστήριξη, ενδιαφέρον και σεβασμό για ανθρώπους που αντιμετωπίζουν σοβαρές ανάγκες; Θα ήταν καταπληκτικό αν εμείς σαν χριστιανοί του 21 ου αιώνα μπορούσαμε να βρούμε έναν τρόπο ζωής που να δείχνει ότι «γι αυτούς που τηρούν το Νόμο του Θεού μεγάλη είναι η ανταμοιβή» (Ψαλμός 19:12). Πολλοί να είναι εκείνοι που θα ελκυστούν και θα αναγνωρίσουν το Χριστό ως τον αναστάντα και ζώντα Σωτήρα (Λουκάς 24:31). Ευχαριστούμε για τις χριστιανικές ρίζες της Ευρώπης. γιατί παρά τα εθνικά μίση και τους πολέμους ο πολιτισμός της Ευρώπης έχει επηρεαστεί αποφασιστικά από το Ευαγγέλιο και τις αρχές του. Εξομολογούμαστε ότι το Ευαγγέλιο στη σημερινή πολιτισμένη Ευρώπη περιφρονείται και η πίστη στον Ιησού Χριστό θεωρείται είδος υπό εξαφάνιση. ότι συχνά η ηγεσία της Εκκλησίας του Χριστού τόσο στο παρελθόν όσο και σήμερα, σκανδάλισε και συνεχίζει να σκανδαλίζει με τα ατοπήματά της. ότι συχνά η ζωή μας ως πιστοί αποτελεί παράδειγμα μάλλον προς αποφυγή παρά προς μίμηση. Προσευχόμαστε ο Xριστιανισμός μας στην πράξη να είναι ζηλευτός και ελκυστικός τρόπος ζωής. για τα παιδιά μας στις οικογένειές μας, στα Κυριακά Σχολεία και στις Κατασκηνώσεις μας μαζί με όλες τις διακονίες που υπηρετούν τις παραπάνω ανάγκες. για το έργο του ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ και την ενότητα των πιστών του Χριστού. οι κάτοικοι της Ευρώπης να στρέψουν με πίστη το πρόσωπό τους στον Ιησού Χριστό. για τις γειτονικές χώρες μας τον ευαγγελισμό, την καταπολέμηση της φτώχειας, τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ειρηνική συμβίωση χωρίς εθνικιστικές προκαταλήψεις και φανατισμούς του παρελθόντος. για κάθε είδους εκδοτικές προσπάθειες, χριστιανικά περιοδικά, βιβλία, ηλεκτρονικές σελίδες και κάθε παρουσία στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. 11

Σάββατο 9 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2010 Βιβλικά Αναγνώσματα: Ρωμαίους 10:20-21, Λουκάς 24:36-53, Ησαΐας 65:1-3, 17-25...απλώνοντας χέρια αγάπης «Όλη την ημέρα άπλωνα τα χέρια Μου.» (Ρωμαίους 10:21) Το χριστιανικό ιεραποστολικό έργο αρχίζει με τη συναίσθηση της αγάπης του Θεού για ολόκληρη την κτίση. Eκείνος απλώνει τα χέρια Του προς έναν πληγωμένο και ανυπάκουο κόσμο. Μας στέλνει ως δικούς Του μηνυτές και ως «επιστολές Χριστού» στους ανθρώπους γύρω μας. «Είναι φανερό πως εσείς είστε συστατική επιστολή γραμμένη από το Χριστό με τη δική Του φροντίδα» (Β Κορινθίους 3:3). Με άλλα λόγια, οι ίδιοι οι πιστοί είναι μια επιστολή από το Χριστό. Είναι μια επιστολή που χρειάζεται να βρει τον παραλήπτη της. Ποιος είναι αυτός; Μπορεί να είναι άνθρωποι γύρω μας, γείτονές μας, συνάδελφοί μας στη δουλειά, συμμαθητές μας ή συμφοιτητές μας, ή ακόμα άνθρωποι που ζουν μακριά μας σε διαφορετικές χώρες και ηπείρους. Οι άνθρωποι έχουν ανάγκη να «διαβάσουν» την επιστολή του Χριστού. Περιέχει ένα ζωτικό μήνυμα: ο Θεός αγαπάει τον κόσμο. Έστειλε τον Υιό Του να μεταδώσει τη σωτήρια αγάπη Του προς κάθε άνθρωπο. Ο καθένας μας είναι «επιστολή» του Χριστού. Κι αυτό δεν είναι έργο κάποιων «επαγγελματιών», αλλά μια πρόκληση για κάθε πιστό. Αν ξεχνούμε ότι είμαστε «επιστολή Χριστού» με ένα μήνυμα γραμμένο στην καρδιά μας από το Άγιο Πνεύμα προς τους συνανθρώπους μας, τότε όλα τα προγράμματα και τα έργα και οι συνεδριάσεις μας καταντούν «κύμβαλα αλαλάζοντα». Ας προσευχηθούμε όλοι μας να είμαστε τα χέρια του Χριστού απλωμένα προς μια πληγωμένη ανθρωπότητα και μια επιστολή Χριστού προς τους συνανθρώπους μας. 12

Ευχαριστούμε για την τιμή και την ευθύνη να είμαστε «χέρια» και «επιστολές» του Χριστού. Εξομολογούμαστε ότι παρά τις κατά κανόνα καλές προθέσεις μας συχνά αποτυγχάνουμε να εξοφλούμε το χρέος της ευγνωμοσύνης μας προς το Χριστό υπηρετώντας τους συνανθρώπους μας. Προσευχόμαστε ώστε μ αυτό που είμαστε και με ό,τι κάνουμε ν αποτελούμε τα «χέρια» και την «επιστολή» του Χριστού προς τους ανθρώπους γύρω μας. να είμαστε οι άνθρωποι που ενδιαφέρονται για τα πράγματα εκείνα που ενδιαφέρεται και ο Χριστός: αλήθεια, δικαιοσύνη, ισότητα, ελευθερία συνειδήσεως, αγάπη. για την Ελληνική Βιβλική Εταιρία και τη διάδοση του γραπτού Λόγου μεταξύ των συμπατριωτών μας. Ο Θεός να τους δώσει πείνα και δίψα για τη δικαιοσύνη και την αλήθεια Του. για τον οίκο ευγηρίας «ΛΩΙΔΑ» στην Αθήνα και τον «ΚΑΛΟ ΣΑΜΑΡΕΙΤΗ» στην Κατερίνη. Για το έργο τους μεταξύ των υπερηλίκων που βρίσκουν καταφύγιο εκεί, αγάπη και προστασία. για διωκόμενες ή υπό περιορισμό ή υπό δυσμένεια εκκλησίες ή χριστιανούς. Για φυλακισμένους Ποιμένες και τις οικογένειές τους. Κυριακή 10 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2010...άφοβοι! Βιβλικά Αναγνώσματα: Πράξεις 4:19-31, 28:28-31, Λουκάς 24:48-53, Ψαλμός 51:12-17 «... και κηρύττουν το Λόγο του Θεού με θάρρος.» (Πράξεις 4:31) Το να είναι κανείς μάρτυρας του Ιησού Χριστού είναι ωραίο αλλά συχνά δύσκολο. Δύσκολο, γιατί δεν μπορούμε το χρέος αυτό να το εκπληρώνουμε χωρίς φόβο... 13

14 Στην Καινή Διαθήκη υπάρχουν αρκετοί κατάλογοι που περιέχουν τον καρπό και τα χαρίσματα του Πνεύματος. Ένα από τα χαρίσματα, αν και δε χαρακτηρίζεται ως τέτοιο, είναι το θάρρος. Συναντούμε τη λέξη «παρρησία» αρκετές φορές στις σελίδες της Καινής Διαθήκης, συχνά ως κάτι που το Πνεύμα του Θεού μπορεί να δώσει σε καθημερινούς δειλούς και φοβισμένους ανθρώπους. Το θάρρος είναι καρπός μιας αρμονικής σχέσης με το Θεό. Μιας σχέσης, η οποία δεν έχει διαταραχτεί από κάποια αμαρτία που την αναγνωρίζουμε ως τέτοια, αλλά επιμένουμε να τη φιλοξενούμε στη ζωή μας. Για τον Απόστολο Παύλο η αφοβία δεν επιτυγχάνεται μ ένα πνευματικό άλμα πίστης μια για πάντα, και δεν αποτελεί ένα επίκτητο μόνιμο χαρακτηριστικό. Είναι ένα καθημερινό έργο χάριτος στη ζωή μας, καθώς φέρνουμε τον εαυτό μας ενώπιον του Θεού για να την πληρώνει Εκείνος με το Πνεύμα Του (Εφεσίους 5:18). Το τέταρτο κεφάλαιο των Πράξεων είναι ένα κεφάλαιο που το χαρακτηρίζει η αφοβία (παρρησία) περισσότερο από κάθε άλλο τμήμα της Καινής Διαθήκης. Κι από τον Παύλο (Εφεσίους 6:20) μαθαίνουμε πόσο σημαντικό πράγμα είναι η αφοβία της καρδιάς στο έργο της μαρτυρίας μας. Ίσως το πιο ενδιαφέρον είναι εκείνο που διαβάζουμε στο τέλος των Πράξεων. Ο Παύλος, σε κατ οίκον περιορισμό, περιμένει να δικαστεί ενώπιον του αυτοκράτορα. Είναι δέσμιος στη Ρώμη. Άνθρωποι με διάφορες θρησκευτικές και πολιτικές αντιλήψεις, πατρίκιοι από την αριστοκρατία και πληβείοι από την εργατική τάξη τον επισκέπτονται. Το τελευταίο εδάφιο των Πράξεων δηλώνει: «...δεχόταν όλους όσοι τον επισκέπτονταν, κήρυττε τη Bασιλεία του Θεού και δίδασκε για τον Κύριο Ιησού Χριστό με όλη την παρρησία και χωρίς κανένα εμπόδιο» (Πράξεις 28:31). Ας μιμηθούμε τον Παύλο στο θάρρος, την αφοβία, την παρρησία του, και αυτά ας χαρακτηρίζουν και τη δική μας ζωή στις οικογένειές μας, στα σχολεία μας, στις δουλειές μας. Ευχαριστούμε για αδελφούς και αδελφές που ξέρουμε ότι με αφοβία, συχνά μάλιστα μπροστά σε εχθρικά και αρνητικά περιβάλλοντα, μαρτυρούν για το Χριστό και κηρύττουν το Ευαγγέλιο. Εξομολογούμαστε ότι συχνά ο φόβος των ανθρώπων μάς νίκησε. Η ζωή μας εσίγησε. Ή, το μήνυμα που είχαμε να αρθρώσουμε, δόθηκε με ασάφεια και έλλειψη παρρησίας, γι αυτό και δεν έπεισε κανέναν.

Προσευχόμαστε για παρρησία, θάρρος και αφοβία στην πνευματική μας σχέση με τους συνανθρώπους μας. για τα χριστιανικά Βιβλιοπωλεία στην Αθήνα και την περιφέρεια. για εστίες ή κέντρα μαρτυρίας σκορπισμένα σε διάφορες περιοχές της πατρίδας μας. Ιδιαίτερα για ραδιοφωνικές εκπομπές και προγράμματα. για ανθρωπιστικές διακονίες όπως τα «Χέρια Βοήθειας» που φροντίζουν και περιθάλπτουν οικονομικούς πρόσφυγες, και προσπαθούν να τους εντάξουν στην κοινωνία προσφέροντάς τους συγχρόνως το σωτήριο μήνυμα του Ευαγγελίου. για οργανωμένες προσπάθειες χριστιανών μεταναστών που προσπαθούν να ευαγγελίσουν ομοεθνείς τους και να ιδρύσουν εκκλησίες στην πατρίδα μας. για το Βιβλικό Κολέγιο στο Πικέρμι να εκπαιδεύσει νέους και νέες στη χριστιανική πίστη και να τους εμπνεύσει θάρρος και παρρησία για το αυριανό έργο τους. ΕΝΩΜΕΝΕΣ ΣΥΝΑΘΡΟΙΣΕΙΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ Θέλουμε να ενθαρρύνουμε τους αδελφούς σ όλες τις πόλεις της Ελλάδας που υπάρχουν εκκλησίες διαφορετικών αποχρώσεων της Ευαγγελικής κοινότητας να οργανώσουν κοινές συναθροίσεις προσευχής. ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ: Πέμπτη 7/1/10, 8 μ.μ. Αποστολική Εκκλ. του Χριστού Δομοκού 14, Πλ. Αττικής Παρασκευή 8/1/10, 8 μ.μ. Β Ελληνική Ευαγγ. Εκκλ. Αν. Ζίννη 35, Αθήνα ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: Με επιτυχία οργανώνονται εδώ και πολλά χρόνια απ τις εκκλησίες της Θεσσαλονίκης, κοινές συμπροσευχές σε διαφορετική εκκλησία κάθε μέρα για όλη την Ευαγγελική κοινότητα, σύμφωνα με το πρόγραμμα που ανακοινώνεται. Για περισσότερες πληροφορίες: www.evangelicals.gr 15

O Π.Ε.Σ.: Προάγει το πνεύμα της χριστιανικής αγάπης και ενότητας. Ενθαρρύνει το πνεύμα της χριστιανικής κοινωνίας και συνεργασίας. Συντονίζει κάθε προσπάθεια για κοινή μαρτυρία κι εκπροσωπεί την κοινότητά μας στην πολιτεία. Για περισσότερα προγράμματα προσευχής ή και για οποιαδήποτε άλλη πληροφορία σε σχέση με το έργο του Π.Ε.Σ., την εγγραφή σας ως μέλος του Π.Ε.Σ. και την ενεργό συμμετοχή σας, απευθύνεστε: Στην ΑΘΗΝΑ: Στη ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ & ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ Κ. Παλαιολόγου 6 546 22 Θεσσαλονίκη Γ. Σουρή 14, 185 47 (Ν. Φάληρο) Πειραιάς Τηλ.: 210.4834001 Τηλ. & φαξ: 2310.273380 Φαξ: 210.4834000 email: fotisr@amginternational.gr website: www.evangelicals.gr Θα ενθαρρύναμε ιδιαίτερα, κατά τη διάρκεια αυτής της εβδομάδας, μαζί με τις κοινές συμπροσευχές τοπικών εκκλησιών, λογίες για την οικονομική ενίσχυση του Π.Ε.Σ., καθώς και την από κοινού τέλεση του Δείπνου του Κυρίου συνήθως την τελευταία Κυριακή της ίδιας εβδομάδας, κάτι που είναι μέσα στο θέλημα του Θεού, με πρόσθετες ευλογίες για τους πιστούς. Για καταθέσεις ο αρ. τραπ. λογ. είναι: Εμπορική Τράπεζα 52827477 Η ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΟΥ Π.Ε.Σ.: Αιδ. Αντωνάκης Χαραλάμπους, πρόεδρος Αιδ. Παντελής Σιδηρόπουλος, αντιπρόεδρος Φώτης Ρωμαίος, γ. γραμματέας Κατερίνα Κανταρτζή, ταμίας Γιώργος Καλοτεράκης, μέλος Αιδ. Μελέτης Μελετιάδης, μέλος Δρ. Φιλήμων Μπαντιμαρούδης, μέλος Το παρών πρόγραμμα της Παγκόσμιας Εβδομάδας Προσευχής στα ελληνικά εκδίδεται και κυκλοφορεί με τη φροντίδα και τη δαπάνη του Πανελλήνιου Ευαγγελικού Συνδέσμου (Π.Ε.Σ.) που είναι μέλος: ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ (EUROPEAN EVANGELICAL ALLIANCE) ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ (WORLD EVANGELICAL ALLIANCE) Ευχαριστούμε: τον Αιδ. Φαίδωνα Καμπουρόπουλο για την επιμέλεια της μετάφρασης και προσαρμογής στα Ελληνικά την αδ. Σοφία Μανουσαρίδου για τη δακτυλογράφηση το Logos Graphics και τη Δήμητρα Παπαναγή για την επιμέλεια της έκδοσης