Oι σύγχρονες δυνατότητες στον τομέα της ενέργειας

Oι σύγχρονες δυνατότητες στον τομέα της ενέργειας

Συμβατικές πηγές ενέργειας Η Ελλάδα είναι μια χώρα πλούσια σε ενεργειακές πηγές, όπως ο λιγνίτης (Πτολεμαΐδα, Μεγαλόπολη). Βρίσκεται στη 2η θέση στα λιγνιτικά κοιτάσματα της ΕΕ από τα οποία παράγεται το μεγαλύτερο ποσοστό της ηλεκτρικής ενέργειας στους θερμοηλεκτρικούς σταθμούς της ΔΕΗ της χώρας μας. Τέτοια κοιτάσματα υπάρχουν και στην περιοχή μας, όπως στη Δράμα όπου έχει εντοπιστεί το δεύτερο μεγαλύτερο λιγνιτικό κοίτασμα της χώρας, όπως και κοιτάσματα Διαθέτει επίσης τύρφης. κοιτάσματα φυσικού αερίου και πετρελαίου, κυρίως νότια της Κρήτης και στο Ιόνιο. Τα μεγαλύτερα βρίσκονται στη θαλάσσια περιοχή της Κρήτης και ανέρχονται συνολικά σε 6 τρις κυβικών μέτρων φυσικού αερίου και σε 1,7 δις βαρέλια υγρών υδρογονανθράκων.

Πετρέλαιο και φυσικό αέριο στην Ελλάδα 1) Φυσικό αέριο: Σύμφωνα με μελέτες, τα αποθέματα φυσικού αερίου στην περιοχή νοτίως της Κρήτης ανέρχονται στα 3,5 τρις κυβικά μέτρα, ενώ το Ελληνικό τμήμα της Λεκάνης του Ηροδότου υπολογίζεται ότι μπορεί να έχει έως και Η βιωσιμότητα των αποθεμάτων φυσικού αερίου 2,5 τρις νοτίως κυβικά της Κρήτης μέτρα φυσικού προσδιορίζεται αερίου. σε 100 χρόνια! 2) Πετρέλαιο: Το Υπουργείο Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής έχει εκτιμήσει ότι η περιοχή του Ιονίου και νοτίως της Κρήτης μπορούν να αποδώσουν 20-25 εκατομ. βαρέλια ετησίως για διάστημα 25-30 χρόνων. Η κατανάλωση πετρελαίου της Ελλάδας είναι 120 εκατομ. βαρέλια ετησίως, επομένως ένα ικανό μέρος της ζήτησης μπορεί να καλυφθεί από εγχώριες πηγές.

Ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (ΑΠΕ) H Ελλάδα προσφέρεται για την αξιοποίηση της ηλιακής ενέργειας, η οποία εκτιμάται ότι μπορεί καλύψει το 1/3 των ενεργειακών αναγκών της χώρας. Χάρτης ηλιακής ακτινοβολίας Αιολικός χάρτης της Ελλάδας Παρουσιάζει έναν από τους μεγαλύτερους μέσους όρους ηλιοφάνειας στην Ευρώπη (6η ανάμεσα σε 35 χώρες όλου του πλανήτη με 1.800KWh ανά Διαθέτει τετραγωνικό μέτρο). επίσης εξαιρετικά πλούσιο αιολικό δυναμικό σε αρκετές περιοχές της Κρήτης, της Πελοποννήσου, της Ευβοίας και στα νησιά του Αιγαίου. Το βορειοδυτικό της µέρος, το οποίο είναι ορεινό, προσφέρεται επίσης για υδροηλεκτρική ανάπτυξη. Το ετήσιο θεωρητικό υδροδυναµικό της ανέρχεται σε περίπου 80Twh, ενώ το οικονοµικά εκµεταλλεύσιµο υδροδυναµικό φτάνει τις 12Twh. Μέχρι σήµερα έχει αναπτυχθεί περίπου το 40%.

Ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (ΑΠΕ) Χάρη στις γεωλογικές συνθήκες που επικρατούν, η Ελλάδα κατέχει ένα αξιόλογο δυναμικό και στην γεωθερμική ενέργεια. Σημαντικό είναι επίσης το δυναμικό παραγωγής ΑΠΕ από βιομάζα. Μόνο οι ελαιοκαλλιέργειες παράγουν πυρηνόξυλο που θα μπορούσε να τροφοδοτήσει μονάδες ηλεκτροπαραγωγής συνολικής ισχύος 90 MW. Με τα κλαδέματα των ελαιόδεντρων το δυναμικό διπλασιάζεται σε 180 MW, ενώ άλλα τόσα MW θα μπορούσαν να προσθέσουν οι λοιπές καλλιέργειες, τα Το δυναμικό για την άμεση χρήση της γεωθερμίας ξεπερνάει τα 1000 MWth, ενώ για παραγωγή ηλεκτρισμού υπολογίζεται περί τα 25 MW κυρίως στα νησιά της Μήλου και της Νισύρου.

Και ενώ υπάρχουν αυτές οι δυνατότητες Υπάρχουν άνθρωποι που ζεσταίνονται με μαγκάλια (2 νεκροί φοιτητές στη Λάρισα). Στα μεγάλα αστικά κέντρα δημιουργήθηκε αιθαλομίχλη (ατμοσφαιρική ρύπανση), λόγω των ακατάλληλων ουσιών που καίει στα τζάκια του ο κόσμος για να ζεσταθεί. Υπάρχουν σχολεία, φοιτητικές εστίες και σχολές χωρίς θέρμανση. Τα λαϊκά νοικοκυριά είναι σε καθεστώς ενεργειακής φτώχειας. 6 στους 10 ανθρώπους πρέπει να πληρώσουν τουλάχιστον 10% για να έχουν θέρμανση. Έχουμε αύξηση χρεών των λαϊκών νοικοκυριών προς τη ΔΕΗ, όπως και των διακοπών παροχής από την ΔΕΗ. Οι εργαζόμενοι του κλάδου δεν είναι σε καλύτερη κατάσταση: Από 36.000 εργαζομένους πλήρους-σταθερής απασχόλησης που είχε η ΔΕΗ μια 10ετία πριν, σήμερα μείναν 20.000 κι αυτοί με μειώσεις μισθών ενώ οι νέοι προσλαμβάνονται με ευέλικτες σχέσεις εργασίας, 4μηνα σε υπεργολάβους. Ο τεράστιος ενεργειακός πλούτος της χώρας, με ευθύνη και της σημερινής συγκυβέρνησης, παραδίδεται σε διεθνείς μονοπωλιακούς ομίλους (πχ συνδιαχείριση 70-30 στο Αιγαίο με ΗΠΑ).

Γιατί όμως συμβαίνει αυτό σήμερα; Επειδή η ενέργεια (παραγωγή, μεταφορά, διανομή) είναι καπιταλιστική ιδιοκτησία. Δεν προορίζεται έτσι για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών, αλλά για τη διασφάλιση της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του 90, η ΕΕ πραγματοποίησε το μεγάλο βήμα για την απελευθέρωση της αγοράς του τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας και για τη δημιουργία μιας ενιαίας εσωτερικής αγοράς. Η Ελλάδα σύντομα εναρμονίστηκε. Έτσι από το 2001 και μετά όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις στήριξαν την είσοδο των μονοπωλιακών ομίλων στην «απελευθερωμένη» αγορά και τη διασφάλιση σίγουρης και υψηλής κερδοφορίας των επενδύσεών τους στις ΑΠΕ.

Πως διασφαλίζει το κράτος την κερδοφορία των μονοπωλίων στις ΑΠΕ; Επιστρατεύτηκαν διάφοροι τρόποι, όπως: Σύστημα Εγγυημένων Τιμών (ενώ η τιμή της MWh ήταν 60, το κράτος αγόραζε από ιδιώτες επενδυτές 88 και 285 για την αιολική και την ηλιακή ενέργεια). Παχυλές κρατικές επιδοτήσεις των ομίλων μέσω ΕΣΠΑ και υπερτιμολογήσεις (ιδιωτικές επενδύσεις με κρατικό χρήμα). Ιδιωτικοποίηση του 49% της ΔΕΗ και διαχωρισμό δικτύου μεταφοράς από το δίκτυο διανομής. Από 2005 λειτουργεί η ελληνική χονδρεμπορική αγορά ενέργειας. Το κράτος αγοράζει υποχρεωτικά από τους ιδιωτικούς ομίλους όχι την πραγματική παραγωγή αλλά κλείνει συμβόλαια για αγορά αποδεικτικών διαθεσιμότητας ισχύος (420εκ. Ευρώ το 2013). Για να μπουν ευκολότερα οι ιδιώτες στην αγορά, μειώνει την παραγωγή ενέργειας στους λιγνιτικούς σταθμούς της ΔΕΗ που είναι πολύ φθηνότερη. Ταυτόχρονα διακόπτει την παραγωγή σε 2 σύγχρονες μονάδες φυσικού αερίου. Η λαϊκή οικογένεια αντίθετα, γνώρισε την τελευταία δεκαετία απανωτές ανατιμήσεις στα τιμολόγια ηλεκτρικού ρεύματος που οδηγούν σε αύξηση επιβάρυνσης που ξεπερνά το 90%, ενώ ταυτόχρονα πολλαπλασιάστηκαν τα

Πως θα απελευθερωθούν αυτές οι δυνατότητες; Για να υπηρετήσει ο ενεργειακός σχεδιασμός τη λαϊκή ευημερία πρέπει να απαλλαγεί από τους νόμους του καπιταλιστικού κέρδους. Η ουσιαστική λύση προϋποθέτει την κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο. Μέσα σ αυτό το ιδιοκτησιακό και πολιτικό καθεστώς όπου οι εγχώριες ενεργειακές πηγές, οι πρώτες ύλες, τα μέσα παραγωγής, μεταφοράς και διανομής της Ενέργειας θα αποτελούν κοινωνική κρατική ιδιοκτησία, ο ενεργειακός σχεδιασμός θα μπορεί να αναπτύξει τη παραγωγή και να ικανοποιεί συνδυασμένα το σύνολο των λαϊκών αναγκών, δηλαδή: Τη μείωση του βαθμού ενεργειακής εξάρτησης της χώρας, αξιοποιώντας όλες τις διαθέσιμες μορφές ενέργειας. Την επαρκή λαϊκή κατανάλωση, η οποία θα κατοχυρώνει στην πράξη το ενεργειακό προϊόν ως κοινωνικό αγαθό. Τη διασφάλιση της υποδομής για την κάλυψη των αναγκών της κεντρικά σχεδιασμένης βιομηχανίας. Την ασφάλεια των εργαζομένων του κλάδου αλλά και των οικιστικών ζωνών και

Ο ενεργειακός σχεδιασμός στην εργατική εξουσία Αυτή η συντριπτική υπεροχή δυνατοτήτων του ενεργειακού σχεδιασμού της εργατικής εξουσίας εδράζεται στις κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες του νέου τρόπου παραγωγής, οι οποίες εφοδιάζουν το σχεδιασμό με ισχυρά όπλα. Πάνω σ αυτό το έδαφος ο ενιαίος αποκλειστικά κρατικός φορέας ενέργειας θα μπορεί να επεξεργάζεται την ενεργειακή πολιτική με συγκεκριμένους άξονες: Τη βελτίωση του ενεργειακού μείγματος, τη συνδυασμένη αξιοποίηση όλων των διαθέσιμων εγχώριων πηγών και τεχνολογικών λύσεων, με στόχο τη συνδυασμένη ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Την αξιοποίηση των νέων έργων στον ενεργειακό τομέα ως μοχλού ανάπτυξης βιομηχανικών κλάδων της μεταποίησης και των κατασκευών. Την υλοποίηση συνδυασμένης δέσμης μέτρων εξοικονόμησης ενέργειας, βελτίωσης του βαθμού ενεργειακής απόδοσης και προστασίας του περιβάλλοντος