ΑΠΟΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΗΜΕΝΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΟΜΙΛΙΑ ΓΙΑΝΝΗ ΡΑΠΤΗ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥ ΤΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ «ΝΕΟΙ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΤΕΣ» ΣΤΗΝ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΣΥΝ ΙΑΣΚΕΨΗ ΤΗΣ «ΕΛΙΑΣ» ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΕΣ ΚΑΙ ΗΜΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΑΒΒΑΤΟ 8 ΜΑΡΤΙΟΥ 2014 Φίλες και φίλοι, είµαστε εδώ σήµερα στη Συνδιάσκεψη της ΕΛΙΑΣ. Η σύγκλησή της δεν ήταν κάτι το αυτονόητο. Για την πραγµατοποίησή της προσπάθησαν πολλά στελέχη, Κινήσεις και Κόµµατα για µεγάλο χρονικό διάστηµα. Εµείς, µια παρέα στελεχών του ΠΑΣΟΚ, συγκροτήσαµε τους Νέους Μεταρρυθµιστές πριν από δυο χρόνια µε στόχο ν ανοίξουµε τον κοινωνικό και πολιτικό διάλογο για την ανάγκη ανασυγκρότησης των µεταρρυθµιστικών και δηµοκρατικών δυνάµεων και της ανασύστασης του κεντροαριστερού χώρου. Ήδη, πριν από τις εκλογές του Μαΐου του 2012 είχαµε µιλήσει για την ανάγκη σύµπραξης ΠΑΣΟΚ και ΗΜΑΡ ώστε να δοµηθεί µια εναλλακτική πρόταση εξουσίας απέναντι στον τότε επελαύνοντα λαϊκισµό της Νέας ηµοκρατίας και του ΣΥΡΙΖΑ. Ήδη το Νοέµβριο του 2012 οργανώσαµε σε συντονισµό µε άλλες Κινήσεις, εκδήλωση µε θέµα την ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς
όπου όλοι οι εκπρόσωποι των Κινήσεων αλλά και των Κοµµάτων, συµφώνησαν στην ανάγκη κοινής έκφρασης του χώρου. Στη συνέχεια αυτών των πρωτοβουλιών, εκπρόσωποι του ΠΑΣΟΚ και της ΗΜΑΡ ζητούσαν τη συµπόρευση κατά τις εκλογές. υστυχώς, από τη συζήτηση η ΗΜΑΡ αποχώρησε. Στη συνέχεια της διαδροµής, η πρωτοβουλία των 58 ήρθε να επαναφέρει την πρόσκληση για τη συσστράτευση του συνόλου των δυνάµεων του χώρου. Η ηγεσία της ΗΜΑΡ αρνήθηκε ξανά να συµµετέχει. Όχι όµως και χιλιάδες πολίτες οι οποίοι προσήλθαν σε εκδηλώσεις σε όλη τη χώρα προσδοκώντας την ανασυγκρότηση της παράταξης. Ανεξάρτητα από λάθη, παραλείψεις, ή κακούς χειρισµούς που πιθανώς ν απογοήτευσαν, ο κόσµος αυτός είναι η µαγιά για να κάνουµε ξανά την παράταξη ισχυρή. Σήµερα, πολλοί θα προβληµατιστούν για την επιτυχία του εγχειρήµατος. Κάποιοι θα µας βρουν αριθµητικά λίγους. Άλλοι, πολύ ΠΑΣΟΚ. Είναι αλήθεια ότι θα επιθυµούσαµε σήµερα να είναι και άλλοι εδώ. Μπορούµε να κατανοήσουµε αυτούς που σήµερα δεν είναι εδώ, που απέχουν, που ίσως δεν έχουν πεισθεί, που δεν είναι ακόµα έτοιµοι. Μπορούµε να δικαιολογήσουµε αυτούς που προσπαθούν να φτιάξουν µόνοι τους έναν άλλο πόλο. ικαίωµά τους. Ο πόλος όµως αυτός δε µπορεί να είναι µεταρρυθµιστικός όταν στον πυρήνα του βρίσκεται η ηγεσία της ΗΜΑΡ, που δε στήριξε καµία µεταρρυθµιστική πρωτοβουλία των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, που δεν πήρε καµία απόφαση ούτε πολιτικό κόστος όταν συµµετείχε στην κυβέρνηση, που δεν τόλµησε, που αρνείται να συζητήσει. Η πρόσκληση βεβαίως για την ανασυγκρότηση της Αριστεράς πρέπει να παραµείνει ανοιχτή. Οι ευρωεκλογές δεν πρέπει ν αποτελέσουν το τέλος της οποίας προσπάθειας της ΕΛΙΑΣ αλλά την αρχή. Στην πορεία προς τις ευρωεκλογές, η σύγκρουση του νέου µικρού δικοµµατισµού του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας ηµοκρατίας θα είναι σφοδρή κι εµείς πρέπει να δώσουµε σκληρή µάχη για τη µέγιστη δυνατή καταγραφή της παράταξης. ε χτίζεις εύκολα πάνω σε συντρίµµια. Ο ετεροκαθορισµός όµως δεν είναι αρκετός για την ΕΛΙΑ, δεν της πρέπει. 2
Το «ούτε Τσίπρας ούτε Σαµαράς», δεν αρκεί για να πείσει τους δύσπιστους πολίτες που αυτοχαρακτηρίζονται Κεντροαριστεροί, Σοσιαλδηµοκράτες, Κεντρώοι ή Φιλελεύθεροι και αναζητούν αξιόπιστη πρόταση µακριά από το δεξιό και αριστερό εθνικολαϊκισµό. Η ΕΛΙΑ θα πρέπει µε όραµα, τόλµη και αυτοπεποίθηση να καταθέσει το δικό της Εθνικό Σχέδιο για την οριστική έξοδο της χώρας από την κρίση στην εποχή µετά τα µνηµόνια. Σήµερα πλέον µπορούµε. Σήµερα, που χάρις στις θυσίες των συµπολιτών µας η Ελλάδα έχει κερδίσει την παραµονή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση και ο κίνδυνος της χρεοκοπίας έχει αποµακρυνθεί. Το σχέδιο βεβαίως που θα καταθέσουµε θα πρέπει να ενταχθεί σ ένα ευρύτερο ευρωπαϊκό, στο σχέδιο των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών. Η κρίση δεν πρέπει να ξεχνάµε ότι δεν είναι µόνη ελληνική. Είναι ελληνική και ευρωπαϊκή. Η πρότασή µας θα πρέπει να είναι συγκεκριµένη και να έχει καθαρό πολιτικό πρόταγµα έτσι ώστε η παράταξη να µπορέσει ν ανακτήσει την πολιτική ηγεµονία την οποία έχει απωλέσει. Ας θυµηθούµε: Η παράταξη, το ΠΑΣΟΚ, κυριάρχησε στη δεκαετία του 80 µε πρόταγµα την Αλλαγή. Την αµέσως επόµενη δεκαετία µε πρόταγµα τον Εκσυγχρονισµό. Η απόλυτη προτεραιότητα βεβαίως που δόθηκε το 2009 και καλώς, στη σωτηρία της χώρας και την αποφυγή της χρεοκοπίας που την είχε οδηγήσει η κυβέρνηση Καραµανλή, δεν επέτρεπε την εφαρµογή κανενός άλλου σχεδίου. Σήµερα όµως µπορούµε. Στο επίκεντρο του σχεδίου µας δε µπορεί παρά να είναι οι νέοι. Οι νέοι, που πλήττονται περισσότερο από την κρίση, που είναι άνεργοι ή, στην καλύτερη περίπτωση κακοπληρωµένοι. Οι νέοι που έχουν σταµατήσει να ονειρεύονται, που δεν εκφράζονται και γι αυτό σήµερα δεν είναι µαζί µας. εν είναι όµως κι αλλού. Η γενιά που γεννήθηκε αµέσως µετά τη µεταπολίτευση και µέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 90, είναι η πλέον αδικηµένη. Πέρα από κακοπληρωµένη, συνήθως εργάζεται σε συνθήκες µεγάλης επισφάλειας για µικρό χρονικό διάστηµα, πολλές φορές χωρίς καµία ασφάλιση, κυρίως όµως 3
δεν εκπροσωπείται από τις παραδοσιακές συνδικαλιστικές Ενώσεις, τα αιτήµατα των οποίων δεν την αφορούν. Η υλοποίηση ενός τέτοιου σχεδίου δεν είναι εύκολη υπόθεση. Άλλωστε, στενά εκλογικά φαίνεται να µη συµφέρει. Η νεότερη γενιά είναι µικρότερη αριθµητικά, ενώ εκ των πραγµάτων η υιοθέτηση πολιτικών προς όφελός της, ελλοχεύει τον κίνδυνο σύγκρουσης µε παραδοσιακούς ψηφοφόρους. Για παράδειγµα: Είναι δύσκολο να εξηγήσεις ότι το ασφαλιστικό σύστηµα δε µπορεί να σταθεί σ ένα περιβάλλον διαρκώς µειούµενων εισφορών. Είναι δύσκολο να µιλήσεις για µείωση των συντάξεων. Η περίπτωση όµως της ασφαλιστικής µεταρρύθµισης του 2001, του νόµου Γιαννίτση, δείχνει ότι αν δεν πάρεις τις σωστές, αλλά δύσκολες αποφάσεις την κατάλληλη στιγµή, υποχρεώνεσαι να πάρεις άλλες πολύ δυσκολότερες στη συνέχεια. Για να έχει ελπίδα η παράταξη, επιβάλλεται να επενδύσει στη νεότερη γενιά. Έχει αποδειχθεί ιστορικά ότι µόνο οι κινητοποιήσεις των δυναµικότερων στρωµάτων µιας κοινωνίας µπορεί να επιφέρει σηµαντικές αλλαγές και να οδηγήσει στην ανατροπή των διαµορφωµένων πολιτικών ισορροπιών. Ωστόσο, για να διατυπωθεί αξιόπιστα ένα τέτοιο σχέδιο, θα πρέπει πρώτα να πραγµατοποιηθεί µια στοιχειώδης αυτοκριτική. Η γενιά των baby boomers στην Ευρώπη µέσα στο κλίµα ευφορίας που επικρατούσε µετά τον πόλεµο και η γενιά του Πολυτεχνείου στην Ελλάδα λίγα χρόνια αργότερα, µέσα σε ανάλογο κλίµα, µετά την πτώση της χούντας, το σύνολο δηλαδή των κυρίαρχων δυνάµεων σε ευρωπαϊκό και ελληνικό επίπεδο, είπε ένα πολύ µεγάλο «λεφτά υπάρχουν» στη γενιά τους. Φρόντισε για υψηλούς µισθούς, έδωσε σηµαντικές παροχές και διασφάλισε µεγάλες συντάξεις µεταφέροντας το λογαριασµό στην επόµενη γενιά, θεωρώντας βεβαίως ότι οι οικονοµίες του δυτικού κόσµου θα συνεχίσουν ν αναπτύσσονται µε υψηλούς ρυθµούς. Η σηµερινή πραγµατικότητα αναδεικνύει την ανάγκη το ΠΑΣΟΚ να κάνει την αυτοκριτική του στο µερίδιο που του αναλογεί βεβαίως ως µέρος του πολιτικού συστήµατος που δεν προέβλεψε σωστά. 4
Η ΕΛΙΑ, ως ο εθνικός εταίρος του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόµµατος, πρέπει να παλέψει για την υιοθέτηση πολιτικών που να επιτρέπουν στους νέους να έχουν ευκαιρίες και πόρους ως βάση για την ουσιαστική πολιτική και κοινωνική συµµετοχή. Κλείνοντας, θα ήθελα να µεταφέρω την εµπειρία ενός νεαρού στελέχους που συµµετείχε ενεργά µπροστά απ τους 58. Έλεγε λοιπόν µετά από µια εκδήλωση: «Η εµπειρία µου από την εκδήλωσε ανέδειξε µε τον εναργέστερο τρόπο µια αντίφαση την οποία όλοι πρέπει να λάβουν σοβαρά υπ' όψιν. Ο κόσµος που µας στηρίζει και ανησυχεί να µην καπελώσει το εγχείρηµά µας στο ΠΑΣΟΚ, είναι ο ίδιος κόσµος που ενδιαφέρεται για εµάς και µας στηρίζει, επειδή το ΠΑΣΟΚ το στήριξε τον πρώτο χρόνο. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που ήταν εδώ και 30 χρόνια στο χώρο του ΠΑΣΟΚ και αναζητούν τώρα κάτι καινούργιο, αλλά αναγνωρίζουν ακόµη το ΠΑΣΟΚ ως authority, ακόµα κι αν δε θέλουν να το ψηφίσουν. Με λίγα λόγια, το ΠΑΣΟΚ από µόνο του δε µπορεί, αλλά και το νέο, χωρίς την ενεργή στήριξη του ΠΑΣΟΚ δε µπορεί να γεννηθεί». Καλό µας αγώνα σύντροφοι. 5