Συμβουλευτική Ψυχολογία και Προσανατολισμός

ΑΝΩΤΑΤΗ ΣΧΟΛΗ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ (Α.Σ.ΠΑΙ.ΤΕ.) Συμβουλευτική Ψυχολογία και Προσανατολισμός Εαρινό εξάμηνο 2013-2014 Διδάσκουσα: Κωνσταντινίδου Σόνια

5 ο ΜΑΘΗΜΑ ΣΧΕΣΗ ΣΧΟΛΕΙΟΥ-ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ Μέσα από το εκπαιδευτικό σύστημα πρέπει να προωθείται: Η συνεργασία, η συλλογικότητα, η κοινωνικοποίηση Η διαμόρφωση ατομικής και συλλογικής συνείδησης της προσωπικότητας Η σταδιακή ανάπτυξη των βαθμίδων της γνώσης και η ένταξη του μαθητή στην κοινωνία και την εργασία Η ψυχολογική υποστήριξη και ενίσχυση του μαθητή Η διαμόρφωση πλαισίου σχέσεων διδασκόντων και μαθητών Η διαμόρφωση πλαισίου σχέσεων εκπαιδευτικών και γονέων

Οι ρόλοι οικογένειας και σχολείου, σχετικά με την γνωστική, ψυχοσυναισθηματική και κοινωνική εξέλιξη του παιδιού, στοχεύουν στην κάλυψη των ίδιων βασικών αναγκών και ιδιαίτερα όσο αφορά την ψυχοσυναισθηματική και κοινωνική του ανάπτυξη. Η ανάγκη για αγάπη, αίσθηση ασφάλειας, αναγνώρισης και παραδοχής του παιδιού είναι απαραίτητες για την ομαλή ψυχοσυναισθηματική του εξέλιξη, καλύπτονται μέσα στην οικογένεια και το σχολείο.

Αν και η ψυχοσυναισθηματική και κοινωνική ανάπτυξη του παιδιού είναι κοινός στόχος του σχολείου και της οικογένειας δυστυχώς ο βαθμός συνεργασίας μεταξύ των εκπαιδευτικών και γονέων δεν επιτυγχάνεται στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα σε επιθυμητό επίπεδο. Μάλιστα παρατηρείται το φαινόμενο να δημιουργούνται αντιπαραθέσεις, παρεξηγήσεις και συγκρούσεις ανάμεσα στους εκπαιδευτικούς και γονείς με το να ασκούν αρνητική κριτική ο ένας στον άλλο και αμφότεροι να αποποιούνται τις ευθύνες τους ρίχνοντας τες στη άλλη πλευρά. Μια οπτική αυτού του φαινομένου μπορεί να δοθεί μέσα από μια σύντομη αναφορά στις στάσεις των εκπαιδευτικών.

ΣΤΑΣΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Ο κύριος σκοπός των εκπαιδευτικών είναι η μάθηση. Κρίνουν σημαντικότερες τις μαθησιακές δυσκολίες και τις προβληματικές συμπεριφορές που παρεμποδίζουν τη διαδικασία της μάθησης σε σύγκριση με τα προβλήματα διαπροσωπικής και ενδοπροσωπικής συμπεριφοράς των μαθητών. Οι εκπαιδευτικοί δηλώνουν υψηλά ποσοστά υπερκινητικότητας, διάσπασης προσοχής και παρορμητικότητας σε παιδιά σχολικής ηλικίας. Έχουν την τάση να αποδίδουν τα προβλήματα των μαθητών κυρίως σε παράγοντες που σχετίζονται με το μαθητή, καθώς και τη γενικότερη απροθυμία τους να αποδεχθούν μέρος της ευθύνης για τις δυσκολίες των μαθητών.

Θεωρούν την οικογένεια ως βασικό αιτιολογικό παράγοντα για τα σημαντικότερα προβλήματα μάθησης και προσαρμογής των μαθητών. Αποδίδουν τα προβλήματα που σχετίζονται με το σχολείο σε εξωτερικούς παράγοντες. π.χ. στην έλλειψη προσπάθειας και ενδιαφέροντος εκ μέρους των μαθητών, στο χαμηλό κοινωνικοοικονομικό επίπεδο της οικογένειας και στον βαθμό εμπλοκής των γονέων στο σπίτι και στο σχολείο.

Πως μπορούν οι γονείς να βοηθήσουν το παιδί να προσαρμοστεί στο σχολείο και να βελτιώσει την απόδοση του. Σωστή ψυχο-συναισθηματική προετοιμασία του παιδιού για το σχολείο(έχουν αναπτύξει δεξιότητες που είναι χρήσιμες και απαραίτητες κατά την μαθησιακή διαδικασία) Επίσκεψη στο σχολείο και γνωριμία με συμμαθητές για την αποφυγή έντονου άγχους και φοβίας όταν ξεκινούν το σχολείο για πρώτη φορά ή όταν αρχίζει η νέα σχολική χρονιά. Οι γονείς θα πρέπει να διδάξουν στα παιδιά τρόπους καλή συμπεριφοράς. Αν το παιδί δεν μάθει να συμπεριφέρεται σωστά δύσκολα θα γίνει αποδεκτό από τους συμμαθητές του, εφόσον η συμπεριφορά του θα τους δημιουργεί προβλήματα.

Δημιουργία ενός κατάλληλα διαμορφωμένου χώρου στο σπίτι όπου θα μπορεί το παιδί να διαβάζει απερίσπαστο για το σχολείο, βοηθάει στο να μπει το παιδί σε πρόγραμμα και με συνέπεια να κάνει τις σχολικές του εργασίες. Το παιδί έχει ανάγκη να αισθάνεται το γονέα δίπλα του. (έλεγχος εργασιών, βοήθεια συζήτηση του γονέα) Αν ο γονέας αντιληφθεί προβληματική συμπεριφορά του παιδιού είναι απαραίτητο να το συζητήσει με το δάσκαλο και να συνεργαστούν για να βρουν τρόπους βελτίωσης. Ενθάρρυνση των παιδιών από την οικογένεια και από το σχολείο να μιλούν για τους φόβους και τα άγχη τους και να βρίσκουν υποστήριξη και βοήθεια για να τα ξεπεράσουν.

Δραστηριότητες που βελτιώνουν την σχολική επίδοση του παιδιού Στην ηλικία των 5-7 ετών: Φτιάξτε μια ιστορία με το παιδί και δώστε την ευκαιρία να την ολοκληρώσει. Κρύψτε ένα αντικείμενο και δώστε οδηγίες για να το βρει. Κλείστε όλοι τα μάτια εκτός από έναν. Αυτός που έχει ανοιχτά τα μάτια κάνει διάφορους θορύβους και τα παιδιά προσπαθούν να μαντέψουν. Χτυπήστε τα χέρια σας με ένα συγκεκριμένο ρυθμό και ζητήστε από το παιδί να κάνει το ίδιο. Σταδιακά μπορείτε να αυξήσετε την πολυπλοκότητα και τη δυσκολία. Κάντε ένα περίπατο, καθίστε ήσυχοι με κλειστά μάτια και ζητήστε να σας πει τι άκουσε. Περπατήστε σε μια διαδρομή και όταν πάτε δώστε εσείς οδηγίες (πέρασε το δρόμο, δες τα φανάρια κτλ) και όταν γυρίζετε να δώσει το παιδί σε εσάς οδηγίες.

Στην ηλικία 7-9 ετών: Υπάρχουν δεξιότητες που βοηθούν το παιδί να οργανώνεται και να κτίσει γρήγορα συνήθειες για να ανταποκριθεί καλύτερα στην διαδικασία της σχολικής μάθησης. Μάθετε στο παιδί να έχει συναίσθηση του χρόνου. π.χ. πόσες ώρες κοιμάται τι μέρα, πόσο κρατάει το φανάρι κτλ.

Στην ηλικία των 9-11 ετών: Οι δραστηριότητες που είναι κατάλληλες είναι αυτές που το βοηθούν στην αυτοσυγκέντρωση του, στη διαδικασία της μάθησης και στο να μάθει να δουλεύει συστηματικά και οργανωμένα στο σχολείο. Επίσης, πρέπει να δίνεται έμφαση και να ενθαρρύνεται το παιδί να παίρνει προσωπικές αποφάσεις. Παραδείγματα: Οργανώστε, αρχίστε και τελειώστε μια δουλειά μαζί με το παιδί π.χ. ποτίστε τον κήπο, πάτε για ψώνια. Είναι σημαντικό τα παιδιά να απολαμβάνουν μερικές αγγαρείες της οικογενειακής καθημερινότητας. π.χ. πότισμα λουλουδιών. Αν το παιδί διαμαρτύρεται ότι δεν του φτάνει ο χρόνος να κάνει τα πράγματα που θέλει, ακούστε τις ανάγκες και τις υποχρεώσεις του, βοηθήστε το να τις ιεραρχήσει και σχεδιάστε μαζί το ημερήσιο πρόγραμμα.

Είναι σημαντικό για την εξασφάλιση της οικογενειακής γαλήνης να κάνει το παιδί τις σχολικές του εργασίες χωρίς γκρίνια. Συζητήστε σχετικά με τις εργασίες που έχει να κάνει για το σχολείο, ρωτήστε αν χρειάζεται βοήθεια και αν δυσκολεύεται σε κάποιο συγκεκριμένο μαθησιακό αντικείμενο. Μια τακτική που βοηθάει το παιδί στην πραγματοποίηση των εργασιών του, είναι να μάθει να διαιρεί τις εργασίες του σε μικρότερα αυτοτελή τμήματα. Με αυτόν τον τρόπο δεν τρομάζει από τον όγκο των εργασιών που έχει να κάνει και αισθάνεται ικανοποίηση και αυτοπεποίθηση κάθε φορά που τελειώνει ένα τμήμα, με αποτέλεσμα να ενδυναμώνεται στο να συνεχίσει. Τέλος, είναι σημαντικό να ενθαρρύνεται τα παιδιά να συμμετέχουν σε κοινωνικές δραστηριότητες εθελοντικής προσφοράς προς τους συνανθρώπους τους.

Συνεργασία σχολείου-οικογένειας Το θεσμοθετημένο πλαίσιο καθορίζει την συνεργασία γονέων-σχολείου σε συλλογικό και ατομικό επίπεδο. Ειδικότερα δίνει τη δυνατότητα παρέμβασης στους γονείς για θέματα που αφορούν τη λειτουργία του σχολείου μέσω του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων και τη συμμετοχή τους στη σχολική επιτροπή. Επίσης, καθορίζει το πλαίσιο ενημέρωσης σε ατομικό επίπεδο σχετικά με τη σχολική επίδοση του μαθητή, μέσα από τις καθιερωμένες μηνιαίες ενημερωτικές συναντήσεις εκπαιδευτικών της τάξης και γονέων. Αν και από πρώτη όψη φαίνεται ότι οι σχέσεις επικοινωνίας και συνεργασίας είναι οριοθετημένες και ξεκάθαρες, δυστυχώς πολλές φορές δημιουργούνται προβλήματα που δυσχεραίνουν την καλή λειτουργία του σχολείου και οδηγούν σε μετωπικές συγκρούσεις μεταξύ γονέων-διευθυντών και εκπαιδευτικών.

Δυσλειτουργία στη συνεργασία σχολείου-οικογένειας Η δυσλειτουργία στη συνεργασία σχολείουοικογένειας οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι αν υπάρχει το νομοθετικό πλαίσιο που καθορίζει τη μορφή της συνεργασίας, δεν προσδιορίζονται με σαφήνεια τα όρια της παρέμβασης των εμπλεκόμενων φορέων. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να αισθάνονται ο καθένας από την πλευρά του εκπαιδευτικοί και γονείς ότι έχουν αποκλειστικό δικαίωμα παρέμβασης, επί παντός επιστητού, σχετικά με τη λειτουργία του σχολείου, να εμπλέκονται όλοι σε όλα και να δημιουργούνται πολλές φορές αντιπαραθέσεις και συγκρούσεις.

Το στυλ διεύθυνσης του σχολείου συσχετίζεται επίσης με τον τρόπο συνεργασίας σχολείουγονέων. Έχει παρατηρηθεί ότι όσο πιο αυταρχικά χαρακτηριστικά έχει, τόσο πιο εκτενής, άτυπη και συνεργατική είναι. Άλλο σημείο τριβής είναι η σχολική επίδοση και συμπεριφορά των μαθητών. Σε ορισμένες περιπτώσεις όταν υπάρχει διάσταση απόψεων μεταξύ γονέων και εκπαιδευτικών σχετικά με τις επιδόσεις και τη συμπεριφορά του μαθητή, πολλές φορές οι γονείς επειδή δε θέλουν να αποδεχτούν τις ευθύνες τους στρέφονται κατά του σχολείου και των εκπαιδευτικών.

Συγκρούσεις και αντιπαραθέσεις δημιουργούνται όταν μέλη των συλλόγων γονέων λειτουργούν με μοναδικό τους κίνητρο την ικανοποίηση προσωπικών επιδιώξεων και φιλοδοξιών. Πολλές λανθασμένες νοοτροπίες της ελληνικής κοινωνίας γίνονται τροχοπέδη στην επικοινωνία γονέων και εκπαιδευτικών και δεν αφήνουν να δημιουργηθούν σχέσεις συνεργασίας και εμπιστοσύνης. Η άσκηση κριτικής, φαίνεται ότι είναι ένα από τα αγαπημένα σπορ των Ελλήνων. Αυτή η κριτική σε καθημερινή βάση πρέπει να αντιμετωπίσουν οι εκπαιδευτικοί. Τα σχόλια ενός αθέατου παρασκηνίου που το διαισθάνονται αλλά δεν μπορούν να το αντιμετωπίσουν τους αγχώνει. Σπάνια τα παράπονα και η κριτική των γονέων γίνεται εγγράφως και φανερή. Πάντως έχει παρατηρηθεί το τελευταίο χρονικό διάστημα ότι τα κρούσματα αναφορών των γονέων κατά των εκπαιδευτικών έχουν αυξηθεί.

Αυτό εξηγείται λογικά αν προσθέσουμε και τα εξής χαρακτηριστικά της νοοτροπίας μας: Δεν σεβόμαστε εύκολα τις απόψεις και θέσεις των άλλων και δεν ακούμε εύκολα. Υπάρχει μια αντίληψη που έχει εδραιωθεί τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας ότι ο καθένας από μας ξέρει καλύτερα από τους άλλους. Η αυτογνωσία ταυτίζεται με τον εγωισμό μας. Η φράση «ξέρεις ποιος είμαι εγώ» ακούγεται πλέον πολύ συχνά.

Η σύγχυση αυτή έχει επιφέρει και στο χώρο του σχολείου αντιπαραθέσεις και συγκρούσεις. Οι γονείς πολλές φορές οδηγούμενοι από ένα ασυγκράτητο εγωισμό, γίνονται και οι ίδιοι ειδικοί και κρίνουν το εκπαιδευτικό έργο με τα δικά τους κριτήρια. Πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις καλύπτονται πίσω από τη θέση ότι τους ενδιαφέρει το καλύτερο για τα παιδιά τους. Αν σε αυτό προστεθεί και το γεγονός ότι υπάρχουν εκπαιδευτικοί που δεν αποδίδουν επαγγελματικά το καλύτερο δυνατόν καταλαβαίνουμε το πόσο αποδυναμώνεται η θέση του εκπαιδευτικού.

Σε γενικές γραμμές πάντως πρέπει να ομολογήσουμε ότι αν και υπάρχει μια αυξητική τάση των συγκρούσεων και των αντιπαραθέσεων μεταξύ εκπαιδευτικών και γονέων η πλειοψηφία των γονέων σέβεται το δάσκαλο των παιδιών τους και η πλειοψηφία των δασκάλων κάνει καλά τη δουλειά τους.

Τρόποι βελτίωσης της συνεργασίας σχολείου-οικογένειας Στόχος πρέπει να είναι, όταν παρατηρείται δυσλειτουργία στη συνεργασία σχολείουοικογένειας, η διαχείριση της να γίνεται με το καλύτερο δυνατόν τρόπο, γιατί είναι επιστημονικά τεκμηριωμένο ότι για την καλύτερη λειτουργία του σχολείου, αλλά και για την πρόοδο των μαθητών, η σημερινή πραγματικότητα απαιτεί σχέσεις εμπιστοσύνης και συνεργασίας μεταξύ εκπαιδευτικών και γονέων.

Η δυσλειτουργία στην οικογένεια και η αύξηση των μαθησιακών δυσκολιών και των προβλημάτων συμπεριφοράς δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν χωρίς τη συνεργασία της οικογένειας. Επίσης, το ανοικτό στην κοινωνία σχολείο που είναι το ζητούμενο της εποχής δεν μπορεί να προχωρήσει χωρίς τη συνεργασία εκπαιδευτικών-γονέων. Η συμμετοχή των γονέων, όταν διέπεται από εμπιστοσύνη, και είναι σύμφωνη με τις προσπάθειες των εκπαιδευτικών, στοχεύει στο καλό των παιδιών και βοηθάει στο να επιτυγχάνουμε καλύτερα αποτελέσματα. Η Sarah Scott έχει υποδείξει ορισμένες πρακτικές που βελτιώνουν και διευκολύνουν τη συνεργασία σχολείου-οικογένειας:

α) Η έντονη παρουσία του σχολείου στην κοινότητα. Το σχολείο πρέπει να συμμετέχει στην κοινωνική ζωή. Δηλαδή να είναι ανοιχτό στην κοινωνία, με το να παρουσιάζεται συχνά έξω στην κοινότητα, στις εκκλησίες, στα ιδρύματα κτλ. καθώς και με τη δημιουργία ομάδων που θα επισκέπτονται και θα συνομιλούν με τους γονείς. β) Θα βοηθούσε ουσιαστικά η ύπαρξη μιας ανοιχτής γραμμής τηλεφωνικής επικοινωνίας, από την οποία οι γονείς θα ενημερώνονται για τα καθημερινά γεγονότα που συμβαίνουν στο σχολείο, την καθημερινή εργασία που έχουν τα παιδιά αναλάβει να κάνουν στο σπίτι ή να αφήσουν μήνυμα στους δασκάλους των παιδιών τους.

γ) Οι συναντήσεις δασκάλων-γονέων να είναι σε μια καθορισμένη βάση και σε συνεννόηση με την ομάδα δασκάλων και είναι καλό να συναντώνται συχνά, έτσι ώστε να επιτυγχάνεται ενημέρωση αλλά και επανατροφοδότηση. Το να στηρίζεις τους γονείς είναι η καλύτερη βοήθεια για την ακαδημαϊκή επιτυχία των μαθητών. δ) Η ομάδα των γονέων και των εκπαιδευτικών πρέπει να συνεργάζεται πολλές φορές το χρόνο, διοργανώνοντας διαλέξεις με θέματα όπως:

Η ανάπτυξη-εξέλιξη παιδιού και εφήβου. Ανησυχίες σχετικά με την επαγγελματική αποκατάσταση. Προβλήματα που απασχολούν τους γονείς κτλ. Στόχος αυτών των διαλέξεων πρέπει να είναι η υποστήριξη της οικογένειας, και του ρόλου των γονέων, καθώς και των μαθητών. Επίσης, το πανεπιστήμιο σε συνεργασία με το σχολείο θα μπορούσε να εφαρμόσει προγράμματα που θα υποστήριζαν γονείς και εκπαιδευτικούς στο ρόλο τους και θα βοηθούσαν τους μαθητές.

ε) Επίσης, είναι σημαντικό το σχολείο να στέλνει στο σπίτι περιοδικά και ενημερωτικά φυλλάδια για τις σχολικές δραστηριότητες και τη σχολική επίδοση του μαθητή. Μέσα από αυτές τις πρακτικές βελτιώνεται αισθητά η συνεργασία σχολείου-οικογένειας-κοινότητας και επιτυγχάνονται καλύτερα οι στόχοι του σχολείου. Στην ελληνική πραγματικότητα τώρα ο βασικότερος κρίκος της αλυσίδας του Εκπαιδευτικού Συστήματος είναι ο ρόλος του εκπαιδευτικού. Οι εκπαιδευτικοί παίζουν τεράστια σημασία και επιδρούν καθοριστικά στη ζωή και την εξέλιξη του παιδιού, γιατί βρίσκονται κοντά στο παιδί. Ο ρόλος τους μπορεί άλλες φορές να δημιουργήσει προβλήματα στο παιδί και άλλες να το βοηθήσει να τα ξεπεράσει.

Είναι σημαντικό οι εκπαιδευτικοί να παρέχουν συναισθήματα ασφαλείας στους μαθητές και να εδραιώσουν μια ουσιαστική σχέση μαζί τους. Βασικές προϋποθέσεις για να δημιουργηθεί κατάλληλο και ασφαλή μαθησιακό κλίμα στην τάξη είναι η ύπαρξη ξεκάθαρων διαδικασιών, πρακτικών και κανόνων, που διέπουν την οργάνωση και λειτουργία της. Επίσης, ο εκπαιδευτικός οφείλει να αποδέχεται το κάθε παιδί ως μοναδική προσωπικότητα και να φροντίζει ώστε κανένα παιδί να μην αισθάνεται απομονωμένο ή κοινωνικά απορριπτέο.

Ο εκπαιδευτικός πρέπει να παρέχει κίνητρα στους μαθητές, να ενεργοποιεί τη δημιουργική τους σκέψη, να θέτει μαθησιακούς και μορφωτικούς στόχους, που να είναι εφικτοί και προσιτοί στους μαθητές και να παρέχει συναισθηματική, διανοητική αλλά και υλική υποστήριξη. Οι εκπαιδευτικοί οφείλουν να γνωρίζουν ότι τα παιδιά παρουσιάζουν προβλήματα που οφείλονται σε βιολογικούς, ψυχολογικούς και κοινωνικούς παράγοντες και μερικές φορές σε αλληλεπίδραση των προαναφερόμενων παραγόντων. Οι εκπαιδευτικοί για να συνεργαστούν μεταξύ τους, αλλά και με τους μαθητές, τους γονείς, τους ειδικούς και άλλους εξωσχολικούς φορείς, με στόχο όλοι μαζί να συμβάλλουν στη δημιουργία ενός υγιούς σχολείου, χρειάζεται να νοιώθουν ασφαλείς και να έχουν υψηλή αυτοεκτίμηση.

Συνεργασία γονέα-εκπαιδευτικού Μέσα στο σχολείο γίνονται εμφανή τα πρώτα μηνύματα των παιδιών που παρουσιάζουν προβλήματα. Προβλήματα συμπεριφοράς, χαμηλή σχολική απόδοση, αδικαιολόγητες απουσίες κ.α. είναι πρώιμα συμπτώματα που δείχνουν ότι οι μαθητές αντιμετωπίζουν δυσκολίες και προβλήματα. Εάν αυτά τα συμπτώματα δεν γίνουν αντιληπτά και δεν αντιμετωπιστούν, τότε γίνονται συνεχώς και σοβαρότερα και οδηγούν σε αποκλίνουσα συμπεριφορά.

Συνήθως πίσω από τα προβλήματα που παρουσιάζουν τα παιδιά κρύβεται μια παθογενής κατάσταση ή επικοινωνία. Αυτό σημαίνει ότι το παιδί ζει και αναπτύσσεται σε ένα περιβάλλον δυσλειτουργικό, το οποίο χαρακτηρίζεται από αδυναμία έκφρασης συναισθημάτων, αδιαφορία για τον άλλον, έλλειψη ξεκάθαρων κανόνων και ορίων, καταπίεση κ.λπ.. Συχνά η αποκλίνουσα συμπεριφορά του παιδιού υποδηλώνει την αδυναμία του να αντιμετωπίσει και να εκφράσει τα προβλήματα που υπάρχουν μέσα στο οικογενειακό και το σχολικό περιβάλλον, γι αυτό εκφράζεται μέσα από την παραπτωματικότητα. Κλειδί για τη βελτίωση των προβλημάτων που παρουσιάζονται στα παιδιά είναι η συνεργασία γονέαεκπαιδευτικού.

Η επικοινωνία με το δάσκαλο του παιδιού σας είναι απαραίτητο να γίνεται από την αρχή της σχολικής χρονιάς. Δείξτε ότι ενδιαφέρεστε για τη σχολική πρόοδο του παιδιού σας. Ενημερώστε το δάσκαλο για ιδιαιτερότητες που έχει το παιδί σας και ότι άλλο χρειάζεται να γνωρίζει για να κάνει καλύτερα τη δουλειά του. Εάν παρατηρήσετε μεγάλες αλλαγές στην επίδοση και στην συμπεριφορά του παιδιού σας επικοινωνήστε με το δάσκαλο του αμέσως. Οι εκπαιδευτικοί οφείλουν να ενημερώνουν τους γονείς πριν την ημέρα που δίνονται οι βαθμοί αν το παιδί τους έχει πρόβλημα. Στην συνάντηση με τον εκπαιδευτικό να είστε προετοιμασμένοι και για να ακούσετε και για να μιλήσετε.

Στην ενημέρωση προς τους γονείς ο εκπαιδευτικός δίνει τη δυνατότητα να μάθετε λεπτομέρειες σχετικά με τη σχολική επίδοση και συμπεριφορά του παιδιού. Εκμεταλλευτείτε τις ενημερωτικές συναντήσεις για να μάθετε όσα περισσότερα μπορείτε για το παιδί σας. Συζητήστε για τα ταλέντα, τις δεξιότητες, τα χόμπι του παιδιού σας και για κάθε ευαισθησία που εκδηλώνει. Ζητήστε τη βοήθεια του εκπαιδευτικού αν νομίζετε ότι το παιδί σας χρειάζεται ιδιαίτερη βοήθεια. Ενημερώστε τον εκπαιδευτικό για οποιαδήποτε ιδιαίτερη κατάσταση υπάρχει μέσα στην οικογένεια, όπως ο ερχομός ενός νέου παιδιού, μια αρρώστια και γενικά για απρόβλεπτες καταστάσεις που μπορούν να επηρεάσουν την ικανότητα μάθησης του παιδιού σας.

Συνεργαστείτε με τον εκπαιδευτικό και ζητήστε του να σας υποδείξει συγκεκριμένους τρόπους για να βοηθήσετε από κοινού το παιδί σας. Ακολουθήστε τις οδηγίες του εκπαιδευτικού και μετά από μερικές εβδομάδες να τον επισκεφθείτε για να ενημερωθείτε για το πώς πηγαίνει το παιδί σας και πώς θα συνεχίσετε τη συνεργασία σας. Γονείς και εκπαιδευτικοί οφείλουν να συνεργάζονται στην προσπάθειά τους να βοηθήσουν το παιδί. Οι γονείς οφείλουν να βοηθούν το παιδί στο σπίτι για να κάνει τις εργασίες του, να το ενθαρρύνουν και να προσπαθούν να επεκτείνουν τις γνώσεις του.

Αυτή η αντίληψη πρέπει να υπάρχει και να προωθείται σε κάθε οικογένεια. Σημαντική είναι η εκπαίδευση εκτός σχολείου που αναλαμβάνουν οι γονείς φροντίζοντας το παιδί τους να αθλείται, να ψυχαγωγείται και να παρακολουθεί και να συμμετέχει σε πολιτιστικά και εκπαιδευτικά προγράμματα και δραστηριότητες. Η ενθάρρυνση του παιδιού στο να δουλεύει σκληρά, η συνεχής ενδυνάμωση και ενίσχυση του σε κάθε θετικό αποτέλεσμα, θα το βοηθήσουν να πετύχει στο σχολείο. Τέλος, βήματα προς μια γόνιμη συνεργασία χρειάζεται να κάνει και το σχολείο, ώστε να αισθανθούν οι γονείς ότι το σχολείο ενδιαφέρεται πραγματικά για τα παιδιά τους και να γνωρίζουν ακριβώς τι πρέπει να κάνουν στο σπίτι για να τα βοηθήσουν.