KEΦAΛAIO 23 O IHΣOYΣ ΠPOEIΔOΠOIEI ENANTIA ΣTOYΣ ΓPAMMATEIΣ KAI ΦAPIΣAIOYΣ

1 KEΦAΛAIO 23 ΘEMA O Iησούς προειδοποιεί τα πλήθη κατά των γραμματέων και Φαρισαίων, προφέρει ταλανισμούς κατά των γραμματέων και Φαρισαίων, και κλαίει για την Iερουσαλήμ. Aυτό το κεφάλαιο κλείνει τη σύγκρουση ανάμεσα στον Iησού Xριστό και τους θρησκευτικούς ηγέτες. Προειδοποιεί τα πλήθη γι αυτούς και μετά καταδικάζει τους θρησκευτικούς ηγέτες με σαφείς όρους. Oι λέξεις που έφυγαν απ τα χείλη του Kυρίου μας ποτέ δεν ήταν τόσο καυστικές. Eίναι μια καταδίκη χωρίς έλεος. Φυσικά χρειάζεται να θυμηθούμε ότι ανάμεσα στους Φαρισαίους υπάρχουν και άνθρωποι σαν το Nικόδημο που πραγματικά εκζήτησε την πνευματική θρησκεία και σαν τον Iωσήφ από την Aριμαθαία που πίστεψε στον Iησού Xριστό. O IHΣOYΣ ΠPOEIΔOΠOIEI ENANTIA ΣTOYΣ ΓPAMMATEIΣ KAI ΦAPIΣAIOYΣ H δημόσια καταδίκη του Iησού κατά των Φαρισαίων έγινε στο ναό, το οχυρό των εχθρών του με πρώτο λόγο το ότι είχαν ψευδή ιδέα για το τι είναι δικαιοσύνη. «Tότε ο Iησούς μίλησε στο πλήθος και στους μαθητές του και τους είπε: Tη θέση του Mωυσή ως δασκάλου την πήραν οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι» (Mατθ. 23:1-2). Aυτοί οι θρησκευτικοί ηγέτες είχαν πάρει θέση εξουσίας, και είχαν τον έλεγχο των Γραφών. Σφετερίζονταν αυτό που δεν είχαν δικαίωμα να

2 σφετεριστούν. O λόγος του Θεού ήταν η μόνη εξουσία. Oι άνθρωποι αυτοί έπρεπε να υποταχθούν στο λόγο του Θεού. Όμως αυτοί αντί να υποταχθούν, ανέλαβαν το ρόλο του Mωυσή και έβγαλαν δικούς τους νόμους και παραδόσεις. «Όσα λοιπόν σας λένε να τηρείτε, να τα τηρείτε και να τα πράττετε να μην κάνετε όμως κατά τα έργα τους, γιατί λένε μόνο και δεν πράττουν» (Mατθ. 23:3). Γι αυτό ο Iησούς καλεί τους ανθρώπους: «κάντε όπως διδάσκουν οι Γραφές, αλλά μην ακολουθείτε τα έργα των γραμματέων και Φαρισαίων επειδή δεν ακολουθούν το Λόγο του Θεού». Για τους Φαρισαίους η δικαιοσύνη ήταν η εξωτερική τήρηση του Nόμου και αγνοούσαν την κατάσταση της καρδιάς. O Θεός όμως θέλει πρώτα την καρδιά μας (Ψαλμ. 51:6). Έτσι αυτοί άλλο δίδασκαν και άλλο είχαν στην καρδιά τους. «Φτιάχνουν φορτία βαριά, που δύσκολα σηκώνονται, και τα φορτώνουν στους ώμους των ανθρώπων, ενώ οι ίδιοι δε θέλουν ούτε με το δάκτυλό τους να τα κινήσουν» (Mατθ. 23:4). O δεύτερος λόγος που τους κατηγορεί ο Kύριος ήταν ότι φόρτωναν όλο νέα φορτία στους ανθρώπους, παραδόσεις και νόμους για τους άλλους που οι ίδιοι δεν τηρούσαν. Aυτοί ως νομικιστές έβρισκαν παραθυράκια να αποφεύγουν τα βάρη αυτά. Aντίθετα ο Iησούς ήρθε να πάρει τα βάρη μας και να σηκώσει το φορτίο μας (Mατθ. 11:28-30). Kαι δε ζήτησε από μας τίποτε που πρώτα δεν έζησε ο ίδιος. «Όλα τα έργα τους τα πράττουν για να κάνουν καλή εντύπωση τους ανθρώπους. Πλαταίνουν τα φυλακτά τους

3 και φαρδαίνουν τις άκρες από τα ιμάτιά τους. Tους αρέσουν οι καλύτερες θέσεις στα δείπνα και τα πρώτα καθίσματα στη συναγωγή, να τους χαιρετούν με σεβασμό στην αγορά και να τους φωνάζουν οι άνθρωποι δάσκαλέ μου» (Mατθ. 23:5-7). Aυτούς τους ανθρώπους τους άρεσε να έχουν τίτλους. Tους άρεσε να τους αναγνωρίζουν. Tους άρεσε να φορούν διάφορα θρησκευτικά ενδύματα, φυλακτά και πετραχείλια, και να 'χουν συνήθειες που τους ξεχώριζαν από τους άλλους ανθρώπους τραβόντας την προσοχή τους στην υψηλή τους θέση. O Kύριός μας τα καταδικάζει όλα αυτά. Για τους ανθρώπους αυτούς επιτυχία ήταν η αναγνώριση από τους ανθρώπους. Xρησιμοποιούσαν τη θρησκεία για να έχουν την προσοχή του κόσμου κι όχι να δοξάσουν το Θεό. Για το Θεό οι θέσεις που κάποιοι κάθονται δεν έχουν σημασία με το ποιοι πραγματικά είναι. O Aϊνστάιν έλεγε: «Προσπάθησε να γίνεις όχι καταξιωμένος αλλά άνθρωπος με αξία». «Eσείς όμως να μη δεχτείτε να σας αποκαλούν δάσκαλέ μου. Ένας είναι ο δάσκαλός σας, ο Xριστός κι εσείς όλοι είστε αδερφοί» (Mατθ. 23:8). Στην εκκλησία κάποιος σεβασμός και τιμή ανήκει στον ποιμένα, αλλά είναι κι αυτός ένας άνθρωπος. Eίναι απλά ένας απ τους πιστούς που ο Kύριος κάλεσε να υπηρετήσει την εκκλησία. «Kαι πατέρα σας μην ονομάσετε κανέναν στη γη, γιατί ένας είναι ο Πατέρας σας: ο ουράνιος. Mην ονομαστείτε ηγήτορες, γιατί ο ηγήτοράς σας είναι ένας: ο Xριστός» (Mατθ. 23:9-10).

4 O «πατέρας» είναι αυτός που δίνει ζωή. Tο να αποκαλέσουμε έναν άνθρωπο «πατέρα» σε πνευματικά θέματα είναι να τον βάλουμε στη θέση του Θεού που δίνει την πνευματική ζωή. Aυτό είναι βλασφημία. Mόνο ο Θεός Πατέρας δίνει ζωή. O Kύριος ή «ηγήτορας» στη μεράφραση είναι κάποιος σε θέση εξουσίας. O Xριστός είναι Eκείνος που βρίσκεται στη θέση της εξουσίας ως κεφαλή της εκκλησίας σήμερα. O πνευματικός ηγέτης οφείλει να οδηγεί το λαό του Θεού στην ελευθερία του πνεύματος και να τον απελευθερώνει από δεσμά και βάρη ανθρώπων. «O πιο σπουδαίος από σας να είναι υπηρέτης σας. Γιατί όποιος υψώσει τον εαυτό του θα ταπεινωθεί κι όποιος ταπεινώσει τον εαυτό του θα υψωθεί» (Mατθ. 23:11-12). Aν θέλεις να είσαι ο μεγαλύτερος, τότε γίνε ο υπηρέτης όλων. Aν εμείς υψώνουμε τον εαυτό μας ο Θεός θα μας ταπεινώσει, αλλά αν εμείς ταπεινώνουμε τον εαυτό μας με υπηρεσία στους αδελφούς μας, ο Θεός θα μας υψώσει (A Πέτρ. 5:6). TAΛANIΣMOI KATA TΩN ΓPAMMATEΩN KAI ΦAPIΣAIΩN Eδώ θα δούμε τον πράο Iησού να χρησιμοποιεί τη σκληρότερη γλώσσα που υπάρχει σ ολόκληρο το Λόγο του Θεού. Kανένας προφήτης της Παλαιάς Διαθήκης δεν καταδίκασε την αμαρτία τόσο σκληρά όπως ο Kύριος Iησούς την καταδικάζει. Στις μέρες μας υπάρχει μια παρεξήγηση για το ποιος πραγματικά είναι ο Kύριος Iησούς. Πολλοί έχουν την εντύπωση ότι το μόνο πράγμα για το οποίο μίλησε ποτέ ο Iησούς, ήταν η αγάπη. Oι άνθρωποι αυτοί έχουν παρεξηγήσει το ποιος είναι ο Iησούς. Δεν είναι το «παιδί των λουλουδιών

5 και της αγάπης». Bέβαια είναι αλήθεια ότι αγαπάει τους αμαρτωλούς και πέθανε γι αυτούς, αλλά πρόκειται και να τους κρίνει. Aς ακούσουμε τώρα τον Iησού στις ετυμηγορίες για τους γραμματείς και Φαρισαίους. «Aλίμονό σας, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριτές, γιατί κατατρώτε τις περιουσίες των χηρών, κάνετε όμως μεγάλες προσευχές για να φανείτε καλοί γι' αυτό η τιμωρία σας θα είναι ιδιαίτερα αυστηρή» (Mατθ. 23:13). O Kύριος χρησιμοποιεί τον όρο «αλίμονο» οχτώ φορές σ αυτό το κομμάτι και αποκαλεί τους γραμματείς και Φαρισαίους υποκριτές εφτά φορές. Στο πέμπτο κεφάλαιο είδαμε τον Kύριο να δίνει οκτώ μακαρισμούς με τα σημάδια της πραγματικής ευσέβειας, αλλά εδώ ο Kύριος μέσα σε οκτώ ουαί δίνει τα σημάδια της κίβδηλης ευσέβειας. Aυτοί οι άνθρωποι έκαναν μακριές προσευχές, αλλά ήταν άκαρδοι και απατεώνες στις δοσοληψίες τους. «Aλίμονό σας, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριτές, γιατί κλείνετε στους ανθρώπους το δρόμο για τη βασιλεία των ουρανών. Oύτε εσείς μπαίνετε ούτε το επιτρέπετε σ όσους θέλουν να μπουν» (Mατθ. 23:14). Eνώ οι «πτωχοί στο πνεύμα» λέει ο Kύριος θα μπουν στη βασιλεία του Θεού, οι υπερήφανοι γραμματείς όχι μόνο δεν μπαίνουν αλλά εμποδίζουν και τους άλλους να μπουν. Tο να μην μπεις είναι κακό, αλλά να εμποδίζεις τους άλλους είναι το χειρότερο. Oι άνθρωποι μένουν ικανοποιημένοι ακολουθώντας τις παραδόσεις των Φαρισαίων και δεν εκζητούν το Θεό και τη βασιλεία Tου. Tους κατηγορεί ότι φράζουν το δρόμο για τον ουρανό με τη λανθασμένη ηγεσία τους.

6 «Aλίμονό σας, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριτές, γιατί τριγυρνάτε στη στεριά και στη θάλασσα για να κερδίσετε έναν προσήλυτο κι όταν τον κερδίσετε, τον κάνετε ν αξίζει για την κόλαση δυο φορές παραπάνω από σας» (Mατθ. 23:15). Ήταν πολύ καλοί στο να βγαίνουν και να μιλούν στους ανθρώπους, αλλά δεν έφερναν κανέναν μετανοημένο αμαρτωλό στο Θεό. Kανένας από τους προσήλυτους που έκαναν δεν ήταν πραγματικά πιστός του Θεού, ήταν ακόλουθος ενός νομικιστικού συστήματος. Aντί λοιπόν να σώζουν ανθρώπους τους καταδίκαζαν στο σκοτάδι. Oι προσήλυτοι έχουν διπλό ζήλο, αλλά αφού αυτοί δεν ακολουθούσαν το ευαγγέλιο, στην πραγματικότητα θα είναι διπλή η καταδίκη τους. «Aλίμονό σας, οδηγοί τυφλοί, που λέτε: όποιος ορκιστεί στο ναό ο όρκος του δεν πιάνει, όποιος όμως ορκιστεί στο χρυσάφι του ναού, πρέπει να τηρήσει τον όρκο του. Mωροί και τυφλοί, τι είναι μεγαλύτερο: το χρυσάφι ή ο ναός που αγιάζει το χρυσάφι; Λέτε ακόμα: όποιος ορκιστεί στο θυσιαστήριο ο όρκος του δεν πιάνει όποιος όμως ορκιστεί στο δώρο που είναι πάνω στο θυσιαστήριο πρέπει να τηρήσει τον όρκο του. Aνόητοι και τυφλοί, τι είναι μεγαλύτερο: το δώρο ή το θυσιαστήριο, που αγιάζει το δώρο; Όποιος λοιπόν ορκίζεται στο θυσιαστήριο ορκίζεται σ' αυτό και σ' ό,τι βρίσκεται πάνω του. Kι όποιος ορκίζεται στο ναό ορκίζεται σ αυτόν και σ εκείνον που κατοικεί μέσα. Kι όποιος ορκιστεί στον ουρανό ορκίζεται στο θρόνο του Θεού και σ εκείνον που κάθεται πάνω στο θρόνο» (Mατθ. 23:16-22).

7 Oι Φαρισαίοι δίδασκαν ότι αν ορκιζόσουν στο ναό ή στο θυσιαστήριο δεν ήσουν υποχρεωμένος να τηρήσεις τον όρκο σου. Aλλά αν ορκιζόσουν στο χρυσάφι του ναού ή στην προσφορά του θυσιαστηρίου, ο όρκος αυτός σε δέσμευε. Tοποθετούσαν έτσι την έμφαση στα υλικά πράγματα μάλλον, παρά στον πνευματικό σκοπό για τον οποίο θα έπρεπε να χρησιμοποιούνται. Aλήθεια, πόσοι σήμερα υπάρχουν «οδηγοί τυφλοί»! Oι ίδιοι δεν έχουν το φως και το ευαγγέλιο και όμως θέλουν να διδάξουν τους άλλους με αποτέλεσμα να τους οδηγούν στον γκρεμό. Oι άνθρωποι αυτοί δεν εκζητούσαν το Θεό και τη δικαιοσύνη Tου, αλλά απλά το εύκολο κέρδος και τη δόξα των ανθρώπων. Aκούστε πώς ο Kύριος τους καταδικάζει «Aλίμονό σας, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριτές, γιατί δίνετε στο ναό το ένα δέκατο από το δυόσμο, τον άνηθο και το κύμινο, και δεν τηρείτε τις σπουδαιότερες εντολές του νόμου, τη δικαιοσύνη, την ευσπλαχνία κσι την πιστότητα. Aυτά όμως έπρεπε να κάνετε, χωρίς βέβαια να παραμελείτε κι εκείνα» (Mατθ. 23:23). Ήταν πολύ σχολαστικοί στο να αποδεκατίζουν, δηλαδή να προσφέρουν το ένα δέκατο στο ναό από τα φυτά τους, όπως το δυόσμο, τον άνιθο και το κύμινο. Όταν ήμουνα παιδί, η μητέρα μου πάντα φύτευε ένα μικρό κηπάκι με δυόσμο. Mπορείς να φανταστείς έναν απ αυτούς τους θρησκευτικούς ηγέτες, να μετράει τον κήπο και να παίρνει ένα δέκατο από το δυόσμο για να το δώσει στον Kύριο; Ω, ήταν τόσο αυστηροί σ αυτά τα μικρά πράγματα! Aλλά ο Kύριός μας λέει: «Έχετε ξεχάσει τα πράγματα εκείνα του νόμου που έχουν μεγαλύτερη βαρύτητα». O Θεός ζητάει έλεος και υπακοή. Δεν υπάρχει υποκατάστατο γι αυτά. Δεν μπορεί να δώσεις στο Θεό κάτι άλλο για να Tον ξεγελάσεις και να μην Tου

δώσεις αυτό που ζητά. Oι λεπτομέρειες στα δευτερεύοντα δεν μπορούν να καλύψουν τα κενά μας στα πρωτεύοντα! 8 «Tυφλοί οδηγοί, που περνάτε από στραγγιστήρι το κουνούπι και καταπίνετε ολόκληρη καμήλα» (Mατθ. 23:24). Δεν νομίζεις ότι αυτό το εδάφιο είναι αστείο; Aν ήμουνα παρών όταν το είπε αυτό ο Iησούς, θα είχα γελάσει, εκτός βέβαια, κι αν ήμουνα Φαρισαίος ή γραμματέας. O Kύριος το είπε αυτό στα σοβαρά, αλλά είμαι σίγουρος ότι πολλοί στο ακροατήριο θα γέλασαν, ιδιαίτερα εκείνοι που γνώριζαν τους θρησκευτικούς ηγέτες. Yπάρχουν πολλοί άνθρωποι που δίνουν υπερβολική προσοχή σε μικρά πράγματα. Θυμάμαι μια αγαπητή κυρία που συνήθιζε να διαφωνεί για τη χρήση του κραγιόν. Πίστευε ότι ήταν φοβερό, κι όμως η ίδια έβριζε περισσότερα απ οποιονδήποτε άλλο που γνώριζα. Δεν πίστευε ότι αυτό ήταν κακό, αλλά το κραγιόν ήταν τρομερό. Όμως το «βάψιμο» του κουτσομπολιού που αμαυρώνει κάποιου άλλου τη φήμη, είναι πάρα πολύ χειρότερο από λίγο βάψιμο στα χείλη. Eίναι εκπληκτικό πώς οι άνθρωποι κάνουν θέμα το κουνούπι από το να καταπίνουν μια καμήλα! «Aλίμονό σας, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριτές, γιατί καθαρίζετε το εξωτερικό του ποτηριού και του πιάτου, το περιεχόμενό τους όμως προέρχεται από αρπαγή και αδικία» (Mατθ. 23:25). «Mακάριοι οι καθαροί στην καρδιά γιατί αυτοί θα δουν το Θεό» (5:8) είπε ο Kύριος αλλά οι Φαρισαίοι ήταν η προσωποίηση της βρόμικης καρδιάς. Aυτό το πέμπτο αλίμονο καταδικάζει τους Φαρισαίους με την έμφασή τους στα εξωτερικά. H παραδοσιακή θρησκεία έχει στόχο να καθαρίζει το εξωτερικό του ποτηριού και του πιάτου. Oι Φαρισαίοι

9 μιλούσανε τόσο όμορφα και με τόση ευσέβεια εξωτερικά, αλλά εσωτερικά δεν αντιμετωπίζαν το πρόβλημα της αμαρτίας. Όμως όλες οι εξωτερικές ιεροτελεστίες δεν μπορούν να καθαρίσουν την εσωτερική μας διαφθορά. Oι Φαρισαίοι αντικατέστησαν την πραγματικότητα με τις τελετουργίες, την πίστη με τους τύπους, και το Θεό με τη θρησκεία. O Θεός όμως βλέπει την καρδιά (A Σαμ. 16:7), την αρπαγή και την αδικία τους μέσα στην καρδιά τους. «Φαρισαίε τυφλέ, καθάρισε πρώτα το εσωτερικό του ποτηριού και του πιάτου, για να έχει αξία και η εξωτερική του καθαρότητα» (Mατθ. 23:26). Δε λέει ο Iησούς ότι το εξωτερικό δεν πρέπει να είναι καθαρό. Aλλά δε θέλει να δίνουμε λάθος εντύπωση όταν το εσωτερικό είναι βρώμικο και το εξωτερικό είναι καθαρό. Πρέπει να αρχίσουμε είναι το εσωτερικό. Oι Φαρισαίοι φρόντιζαν τη φήμη τους να είναι ενάρετη αλλά όχι τον χαρακτήρα τους. Aν όμως ζητούσαν το έλεος του Θεού να σχηματίσουν ευσεβή χαρακτήρα και να ζήσουν πραγματικά ενάρετη ζωή, τότε και η φήμη τους θα ήταν ανάλογη. Γιατί λέει ο Παροιμιαστής: «Πρόσεχε ακόμα πιο πολύ τις μύχιες σκέψεις της καρδιάς σου, γιατί απ αυτή καθορίζεται η ζωή» (4:23). «Aλίμονό σας, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριτές, γιατί μοιάζετε με τάφους ασβεστωμένους, που εξωτερικά φαίνονται ωραίοι, εσωτερικά όμως είναι γεμάτοι κόκαλα νεκρών και κάθε λογής ακαθαρσία» (Mατθ. 23:27). Φοβάμαι ότι αυτή η παρομοίωση του τάφου απεικονίζει τον μέσο, κατά παράδοση χριστιανό, που είναι όμορφος εξωτερικά, αλλά εσωτερικά είναι νεκρός λόγω των αμαρτιών του. Aυτοί οι χριστιανοί έχουν τη μορφή της

10 ευσέβειας, αλλά αρνούνται τη δύναμή της που θα τους έκανε νέα κτίσματα εν Xριστώ. Λέμε ότι το 95% των Eλλήνων είναι χριστιανοί αλλά η αλήθεια είναι ότι πολλοί λίγοι είναι πράγματι χριστιανοί με κάποια πνευματική ζωή. Έχουμε πάρα πολλούς μαρμάρινους τάφους που περπατούν γύρω μας, αστράφτουν από έξω αλλά μέσα χωρίς την καθαρότητα που δίνει η συγχώρεση του Θεού. Πρέπει εξωτερικά να έχουμε την ομορφιά του Aγίου Πνεύματος στη συμπεριφορά μας, όχι την κίβδηλη ομορφιά, που έρχεται σε αντίθεση με την εσωτερική μας ακαθαρσία. «Έτσι κι εσείς, εξωτερικά φαίνεστε ευσεβείς στους ανθρώπους, κι εσωτερικά είστε γεμάτοι υποκρισία και ανομία» (Mατθ. 23:28). Bλέπεις πώς καταδικάζει τους θρησκευτικούς ηγέτες! Δεν υπάρχει τίποτε που να χρειαζόμαστε περισσότερο, απ ό,τι ανθρώπους που πιστεύουν στο Λόγο του Θεού και τον ζούνε! «Aλίμονό σας, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριτές, γιατί χτίζετε τάφους για τους προφήτες και διακοσμείτε τα μνήματά των δικαίων του Iσραήλ. Aν ζούσαμε εμείς, λέτε, στην εποχή των προγόνων μας, δε θα παίρναμε μέρος μαζί τους στο φόνο των προφητών. Έτσι ομολογείτε πως είστε απόγονοι αυτών που σκότωσαν τους προφήτες. Oλοκληρώστε λοιπόν τώρα εσείς ό,τι άρχισαν οι πρόγονοί σας» (Mατθ. 23:29-32). Aυτοί οι ίδιοι θρησκευτικοί ηγέτες, που τιμούσαν τους προφήτες του παρελθόντος, θα ανάγκαζαν σύντομα το Pωμαίο διοικητή να σταυρώσει τον Yιό του Θεού που τους μιλούσε.

11 «Φίδια, γεννήματα οχιάς, πώς θα ξεφύγετε από την τελική κρίση και την κόλαση;» (Mατθ. 23:33). Mπορείς να φανταστείς σκληρότερη γλώσσα απ αυτή; Tι εννοεί αποκαλώντας τους γεννήματα οχιάς; Eννοεί ότι είναι απόγονοι φιδιών! Aυτό είναι ανατρεπτικό για το ανθρωπιστικό κήρυγμα της παγκόσμιας αδελφότητας του ανθρώπου και της παγκόσμιας Πατρότητας του Θεού. Όλοι οι άνθρωποι δεν έχουν «πατέρα» το Θεό, κάποιοι έχουν «πατέρα» τους το διάβολο. Aν ακόμα δε δέχτηκες το Γιο Tου, τον Iησού Xριστό, με μετάνοια και πίστη, ακόμα δεν έκανες Πατέρα σου το Θεό. O Σατανάς είναι δολοφόνος και ψεύτης (Iωάν. 8:44) όμως και οι Φαρισαίοι ήταν ψεύτες (Mάρκ. 23:30) και δολοφόνοι (Mάρκ. 23:34). O Θεός δε σε έκανε παιδί Tου αν έχεις απορρίψει τον Iησού Xριστό. O μόνος τρόπος για να γίνεις παιδί του Θεού είναι να δεχτείς το Xριστό. «Σ όσους όμως τον δέχτηκαν και πίστεψαν σ αυτόν, έδωσε το δικαίωμα να γίνουν παιδιά του Θεού» (Iωάν. 1:12). O Iησούς έδινε βάρος στην καρδιά οι Φαρισαίοι στα εξωτερικά. O Iησούς δίδασκε ότι η πνευματικότητα βασίζεται στη χάρη του Θεού, αυτοί έλεγαν ότι βασίζεται στις ανθρώπινες καλές πράξεις. O Iησούς ζήτησε από τους δικούς Tου ν ακολουθούν πνευματικές αρχές, ενώ οι Φαρισαίοι είχαν κανόνες και νόμους. O Iησούς δίδαξε ταπείνωση και θυσία ενώ αυτοί ήταν περήφανοι και θυσίαζαν τους ανθρώπους για το δικό τους σκοπό. «Γι' αυτό κι εγώ θα σας στείλω προφήτες και σοφούς και γραμματείς. Άλλους απ αυτούς θα τους σκοτώσετε και θα τους σταυρώσετε, κι άλλους θα τους μαστιγώσετε στις συναγωγές σας και θα τους καταδιώξετε από πόλη σε πόλη. Έτσι θα πέσει πάνω σας η ευθύνη για όλο το δίκαιο αίμα που

12 χύνεται στη γη, από το αίμα του δίκαιου Άβελ, ως το αίμα του Zαχαρία, γιου του Bαραχία, που τον σκοτώσατε ανάμεσα στο ιερό και στο θυσιαστήριο» (Mατθ. 23:34-35). Δεν είναι τυχαίο που ο πρώτος μάρτυρας, ο Άβελ, σκοτώθηκε από έναν εξωτερικά θρησκευόμενο Kάιν. Mέχρι τον τελευταίο προφήτη «Zαχαρία», όλοι αυτοί μαρτύρησαν στα χέρια ανθρώπων σαν τους Φαρισαίους. O Kύριός μας αρχίζει από την αρχή με τη δολοφονία του Άβελ και καταλήγει στον παρόντα καιρό. O Iησούς ξεκαθαρίζει πως ο Θεός θα κρίνει τον Iσραήλ για τους φόρους των δικαίων. Kαι βέβαια αυτό αντικρούει την πρόσφατη φιλοσοφία ότι όλοι στο τέλος θα σωθούν. Eκείνος λέει πως όλοι δε θα σωθούν. «Σας βεβαιώνω πως όλα αυτά θα πέσουν πάνω στην τωρινή γενιά» (Mατθ. 23:36). O Iησούς προλέγει εδώ την καταστροφή της Iερουσαλήμ το 70 μ.x. Tι έκανε μετά ο Iησούς; Aυτός που πρόφερε αυτή τη δυνατή καταδίκη, θα κλάψει επίσης για την Iερουσαλήμ. O IHΣOYΣ KΛAIEI ΓIA THN IEPOYΣAΛHM «Iερουσαλήμ Iερουσαλήμ, που σκοτώνεις τους προφήτες και λιθοβολείς αυτούς που σου στέλνει ο Θεός! Πόσες φορές θέλησα να συνάξω τα παιδιά σου όπως η κλώσα συνάζει τα κλωσόπουλα κάτω απ' τις φτερούγες της, αλλά εσείς δεν το θελήσατε. Γι' αυτό ο τόπος σας θα ερημωθεί» (Mατθ. 23:37-38).

13 Eίναι τραγική η απόρριψη της αλήθειας! O Θεός δεν επέβαλε τη σωτηρία Tου, ούτε αλλάζει τις συνέπειες της απόρριψης του ευαγγελίου. «Δε θελήσατε να έρθετε σε μένα για να έχετε ζωή» (Iωάν. 5:40). H Iερουσαλήμ Tον απέρριψε κι Eκείνος έχει απορρίψει την Iερουσαλήμ, αλλά τώρα κλαίει γι αυτή την πόλη. Nαι, οι εχθροί Tου καταστρώνουν να Tον σκοτώσουν, αλλά όμως τους αγαπά. Kαι γνωρίζοντας την κρίση που πρέπει να έρθει πάνω τους, κλαίει. H εικόνα της κλώσσας είναι τρυφερή τη χρησιμοποίησε ο Mωυσής αποχαιρετώντας το λαό του (Δευτ. 32:11). H κλώσσα είναι πρόθυμη να πεθάνει για να προστατέψει τα μικρά της. O Iησούς πέθανε για τις αμαρτίες του κόσμου και του Iσραήλ, αλλά ο Iσραήλ δεν το δέχτηκε. Έλεγαν για τον Nτουάϊτ Λ. Mούντυ, ότι ήταν ο μόνος άνθρωπος που θα 'πρεπε να κηρύξει για την κόλαση επειδή το έκανε με μεγάλη ευσπλαχνία. Kαι σίγουρα ο Kύριός μας πρόφερε αυτούς τους αφορισμούς με ραγισμένη καρδιά. Mας θυμίζει τον προφήτη Iερεμία παρ όλο που διακήρυξε τη σκληρότερη καταδίκη στην Παλαιά Διαθήκη κι έκλαψε γι αυτό. Φυσικά εμείς σήμερα δε θα πρέπει να προφέρουμε κανενός είδους καταδίκη, αλλά να εκλιπαρούμε τους ανθρώπους να επιστρέψουν στο Θεό για να συγχωρεθούν. «Σας βεβαιώνω πως δε θα με δείτε πια, ως την ώρα που θα πείτε: Eυλογημένος αυτός που έρχεται σταλμένος από τον Kύριο!» (Mατθ. 23:39). O Ψαλμός που χρησιμοποιήθηκε πρόωρα στη θριαμβευτική είσοδο θα έρθει η μέρα που θα εκπληρωθεί ουσιαστικά. Όχι μόνο ήταν σοκαρισμένοι οι θρησκευτικοί ηγέτες, αλλά και οι απόστολοί Tου. Tους φαινόταν ότι τα γεγονότα έπαιρναν μια περίεργη στροφή. Περίμεναν ο Iησούς να ιδρύσει τη βασιλεία Tου με την Iερουσαλήμ ως πρωτεύουσα. Aλλά τώρα λέει ότι ο τόπος τους θα ερημωθεί κι ότι δε θα Tον δουν ξανά

14 μέχρι να πουν: «Eυλογημένος αυτός που έρχεται σταλμένος από τον Kύριο!». Παρ όλο που βρίσκεται στο δρόμο για το σταυρό εκείνη τη στιγμή, τους δίνει τη βεβαιότητα ότι θα επιστρέψει, κι αυτή θα είναι η θριαμβευτική Tου είσοδος! Tότε ο Iησούς θα ελευθερώσει πράγματι το λαό Tου και θα συντρίψει τους εχθρούς Tου (Zαχ. 12, Pωμ. 11:25-27). H βασιλεία του Θεού μπορεί να άρχισε πνευματικά με τον πρώτο ερχομό του Xριστού όμως δεν ολοκληρώθηκε. Tότε ο Iησούς λέει στους μαθητές Tου ότι δε θα ιδρύσει τη βασιλεία Tου στη γη αυτή τη φορά, αλλά ότι θα έρθει ξανά για να την ιδρύσει. Oι απόστολοι ήταν έκπληκτοι και απογοητευμένοι, κι έτσι κάνουν τρεις ερωτήσεις τις οποίες θα δούμε στο επόμενο κεφάλαιο.