Έχει μήκος περίπου 12 εκατ.,με καταπληκτικά σχέδια και θαυμάσια χρώματα σε όλο το σώμα της.

ΚΑΡΔΕΡΙΝΑ Carduelis Carduelis (Linnaeus, 1758) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ Έχει μήκος περίπου 12 εκατ.,με καταπληκτικά σχέδια και θαυμάσια χρώματα σε όλο το σώμα της. ΑΡΣΕΝΙΚΟ - χαρακτηρίζεται από κόκκινο-πορτοκάλι μάσκα που εκτείνεται πέραν του ματιού της, μαύρο χρώμα στην κορυφή της κεφαλής, αυχένας και πλευρές του λαιμού σε μαύρο χρώμα, πλευρές της κεφαλής λευκές και καστανόξανθοι χρωματισμοί στην πλάτη και στα πλευρά, μέρος του καστανόξανθου χρωματισμού κεντροθετεί τον θώρακα, έχει μαύρες φτερούγες και ουρά με τις χαρακτηριστικές λευκές σαν μαργαριτάρια κηλίδες, κίτρινες ραβδώσεις στις φτερούγες, ράμφος στο χρώμα της σάρκας με μαύρο στην άκρη και πόδια σε χρώμα της σάρκας με νύχια μαύρα. Τα πουλιά

που κατοικούν στα Βόρεια της Ευρώπης έχουν μεγαλύτερο μέγεθος και το έντονο λευκό χρώμα που επεκτείνεται στις πλευρές του στήθους. Ενώ τα πουλιά που ζουν στα νότια της Ευρώπης χαρακτηρίζονται από το έντονο καστανόξανθο χρώμα. ΘΗΛΥΚΟ Η κόκκινο-πορτοκαλί μάσκα δεν υπερβαίνει το μάτι και οι μικρές τρίχες γύρω από το ράμφος είναι καστανόξανθες. Η δε φτερούγα έχει στη βάση της φτερά γκριζοκαφέ. ΜΙΚΡΑ Φτερά και ουρά όπως στα ενήλικα, γκρίζο-καστανόξανθο κεφάλι,καστανόξανθη πλάτη και στήθος με μαύρα στίγματα και υπόλευκο..

ΟΜΟΙΑ ΕΙΔΗ Cc.britannica, Cc.parva, Cc.tschusii, Cc.balcanica, Cc.niediecki, Cc.major, Cc.brevirostris, Cc.loudoni. ΔΙΑΝΟΜΗ και ΒΙΟΤΟΠΟΣ H Καρδερίνα κατοικεί στην Ευρώπη και την Βόρειο Αφρική. Παρευρίσκεται στις καλλιεργημένες ζώνες, τα πάρκα και στους κήπους, και τα δάση.συγκεντρώνεται σε μικρές ομάδες περίπου των δέκα ατόμων με σκοπό την αναζήτηση τροφής βολτάροντας στη χλόη και στο έδαφος. Στη χειμερινή περίοδο, όταν η

τροφή είναι ανεπαρκής και προκειμένου να επιζήσει η καρδερίνα τρέφεται επίσης από τους οφθαλμούς του κυπαρισσιού. Μεταναστεύει μερικώς, το χειμώνα οπότε κινείται προς τον νότο. ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗ Η αναπαραγωγή αρχίζει όταν γεμίζουν τα δέντρα με φυλλώματα και είναι σαν ένα κίνητρο για τα πουλιά. Η φωλιά κατασκευάζεται στα δέντρα που παράγουν φρούτα (με ιδιαίτερη προτίμηση την αμυγδαλιά) στα κωνοφόρα όπως είναι τα πεύκα και τα κυπαρίσσια, σε διάφορα ύψη.κατασκευάζεται από βρύα, άμμο, χλόης και έπειτα στρώνεται με ίνες από τα φυτά και τρίχες από τα ζώα, με προτίμηση το γκρίζο και υπόλευκο χρώμα. Τα αυγά που γεννώνται είναι τέσσερα έως πέντε χαρακτηρίζονται από το λευκό χρώμα, με χαρακτηριστικά ροζ μαρκαρίσματα στο μεγαλύτερο μέρος του πόλου. Η επώαση διαρκεί 12 ημέρες και τα μικρά, τρέφονται και από τους δύο γονείς με προχωνεμένους σπόρους, για 30-40 ημέρες. ΑΣΙΑΤΙΚΑ ΕΙΔΗ ΚΑΡΔΕΡΙΝΑ ΤΩΝ ΙΜΑΛΑΪΩΝ Carduelis caniceps Visors, 1831 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ Έχει μήκος 12 εκ. και θεωρείται από πολλούς συντάκτες ως ένα υποείδος της καρδερίνας. ΑΡΣΕΝΙΚΟ Έχει μάσκα σε κόκκινο χρώμα, γκρίζο κεφάλι με πλευρές άσπρου χρώματος.το γκρίζο της κεφαλής επεκτείνεται και στο πίσω μέρος του λαιμού μέχρι την πλάτη και στο υψηλό μέρος του στήθους, μαύρες φτερούγες και ουρά με τις λευκές μαργαριταρένιες κηλίδες,κίτρινες ζώνες στις φτερούγες, ράμφος στο χρώμα της σάρκας με μαύρο άκρο που χάνεται στην αναπαραγωγική περίοδο και πόδια μαύρα.

ΘΗΛΥΚΟ- Εδώ παρουσιάζεται πιο έντονος σεξουαλικός διμορφισμός από ότι στο Ευρωπαϊκό είδος, έχουμε μικρή κόκκινη μάσκα και το γκρίζο είναι σε μεγαλύτερη έκταση και με τόνους της ιζαμπέλας. ΜΙΚΡΑ - Έχουν μαύρες φτερούγες με κίτρινες ζώνες,μαύρη ουρά χωρίς τις λευκές κηλίδες,κεφάλι και στήθος γκρίζα, πλάτη σκούρο γκρι με τις καστανόξανθες κηλίδες να επεκτείνονται στην πλάτη και στο στήθος και γκρίζο ράμφος. ΥΠΟΕΙΔΗ - c.c. paropanisi, C.c.subulata. ΔΙΑΝΟΜΗ και ΒΙΟΤΟΠΟΣ Η καρδερίνα Ιμαλάϊων συναντάτε στα NA της Μέσης Ανατολής (Ιράν, Αφγανιστάν, κ.λ.π...), στην κοιλάδα και στην κέντρο-δυτική Κίνα και την Σιβηρία, μέχρι την Ινδία. Κατοικεί στις ζώνες των Ιμαλάϊων μέχρι 2500-3000 μέτρα ύψος. Συναντάτε περισσότερο στις άγονες ζώνες από εκείνες που καλλιεργούνται, προτιμά τα ξηρά κλίματα, κάνει, βόλτες σε κοπάδια ψάχνοντας για σπόρια στις άγριες περιοχές από ότι στις καλλιεργημένες. Είναι κατάλληλα διαμορφωμένη για να της επιτρέπεται να φτάσει τα πιο δύσκολα σημεία των φυτών για να πάρει τους αγαπημένους της σπόρους. Όταν μειώνονται οι σπόροι σε ένα λιβάδι το εγκαταλείπουν προκειμένου να περάσουν στην αναζήτηση άλλου πιο πλούσιου (κατ' αυτό τον τρόπο οι εκτάσεις δεν στερεύουν και αναπαράγονται).

ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗ Η φωλιά κατασκευάζεται στη μορφή καλαθιού στους υψηλούς μίσχους και στα κλαδιά, καλά κριμένη μεταξύ του φυλλώματος.. Η κατασκευή της γίνεται από άμμο, χλόη και βρύα στο εξωτερικό μέρος και με τα τρίχες αλόγου στο εσωτερικό. Τα τοποθετημένα αυγά είναι άσπρα με τα λιγοστές καστανόξανθες κηλίδες. Μετά από 12 ημέρες επώασης το μικρά γεννώνται και τα ταΐζουν τις πρώτες τρεις με τέσσερις ημέρες με μισοχωνεμένους σπόρους, γίνονται ανεξάρτητα μετά από τρεις εβδομάδες. Πραγματοποιημένοι επωάσεις είναι δύο, εξαιρετικά τρία, γιατί αναγκάζονται τα πουλιά να μετακινηθούν για να περάσουν τον χειμώνα. ΚΑΤΑΝΟΜΗ ΕΙΔΩΝ ΥΠΟΕΙΔΗ ΜΕ ΜΑΥΡΗ ΚΕΦΑΛΗ: 1) Carduelis c. Cardeulis.: Βόρεια περίπου στον 64 π., στα νότια της Σκανδιναβικής χερσονήσου στην νοτιοδυτική Φινλανδία, στα ανατολικά Ουράλια όρη, στην δυτική και κεντρική Ευρώπη, στα Βορειοανατολικά της Ισπανίας, τα Πυρηναία, την Ιταλία, πρώην Γιουγκοσλαβία, Ουγγαρία και στην Ρουμανία. 2)Carduelis c. baicanica: Νότια της πρώην Γιουγκοσλαβίας (Δαλματία, Σκόπια) Αλβανία νότια της Θράκης, Βουλγαρία,κεντρική Ρουμανία Κρήτη και σε όλη την Ελλάδα. 3)Carduelis c. brevirostris.: Κριμαία, Καύκασο, στα βορειοανατολικά της Τουρκίας Azerbadjian Και στο βορειοδυτικό Ιράν. 4)Carduelis c. Britannica: Χαμηλά στο Βέλγιο, στις χώρες της Μεγάλης Βρετανίας, Βερμούδες,Αυστραλία και Νέα Ζηλανδία 5)Carduelis c. coichicus: Στο νοτιοδυτικό σημείο και βόρεια του Καύκασου, ανατολικά περίπου μέχρι το 46 π., και δυτικά στην Κριμαία. 6)Carduelis c. Loudoni: Βόρειο Ιράν (νότια περιοχή της Κασπίας) και Νότια του Καύκασου. 7)Carduelis c.major(c.c. frigoris): Στην δυτική και κεντρική Σιβηρία. Δυτικά στο Altaι, ανατολικά του Ούραλη Ποταμού και νότια στους ποταμούς Semipalatinsk,Yenisei στην λεκάνη του ποταμού Zaysan και Καζακστάν.

8)Carduelisc. niediecki.: Βόρεια της Αίγυπτου (δυτικά στις οάσεις, βόρεια στο Δέλτα του Νείλου) στην Κάρπαθο,στην Κύπρο,στον νότιο Λίβανο και Ισραήλ στην νότια Συρία.στην Ρόδο,Τουρκία στο Ιράκ και Ιράν. 9)Carduelis c. parva.: Στα Κανάρια νησιά στην Μαδέρα στις Αζόρες στα νότια των Πυρηναίων,στα νησιά Baleari, στην νοτιοδυτική Γαλλία στις βόρειες ζώνες της Αλγερίας,, Λιβύη,Τυνησία και Μαρόκο. 10)Carduelis c. tschusii.: Σικελία Κορσική Σαρδηνία νησί του Έλβα. 11)Carduelis c. volgensis.: Νότιο Ουκρανία, τα βορειοανατολικά της Ρουμανίας, ευρωπαϊκή νοτιοανατολική κοιλάδα της Ρωσία και στις πεδιάδες βόρεια του Καύκασου. ΥΠΟΕΙΔΗ ΜΕ ΤΗΝ ΓΚΡΙΖΑ ΚΕΦΑΛΗ 1)Carduelis c,. caniceps: Αφγανιστάν, Κασμίρ, Πακιστάν,νότιες και κεντρικές περιοχές της Ασίας, από το Tadzhikstan έως στην Τουρκοαρμενία, στο Νεπάλ και το δυτικό τμήμα των Ιμαλάϊων. 2)Carduelis c. paropanisi.: Αφγανιστάν, νοτιοανατολικό Ιράν,κεντρική Ασία,νότια στο Sinkiang, ανατολικά στο Thien Shan και Dzungarian Ala Tau στην Κίνα. 3)Carduelis c. subulata.: Από τα Βόρεια περίπου στον 60 π. από τη Σιβηρία έως την κέντροανατολική ζώνη του Altai και την βορειοδυτική Μογγολία. 4)Carduelis c.ultima:στο νοτιοανατολικό σημείο Fars και Kerman, στο νότιο Ιράν. Στην φύση έχουν παρατηρηθεί αρκετές φορές Υβρίδια μεταξύ των διαφόρων υποειδών όπως (C.majorXC.subulata)-(C.paropanisiX C.loudoni). ΕΚΤΡΟΦΗ Η Καρδερίνα ένα από τα ομορφότερα πουλιά στην φύση, με το κυματιστό πέταγμα και το πλούσιο κελαΐδισμα, είναι το όνειρο του κάθε εκτροφέα. Έχει αρκετές δυνατότητες όσον αφορά την εκπαίδευσή της, (Πολλοί και ιδιαίτερα οι Μικρασιάτες την εκπαιδεύουν να πίνει νερό από το λεγόμενο πηγάδι

φτιάχνουν μια τρύπα στον πάτο του κλουβιού, κάτω από την οποία κρέμεται μια δακτυλήθρα γεμάτη νερό, η καρδερίνα μαζεύει την κλωστή που είναι δεμένη η δακτυλήθρα για να πιει νερό.), τον μιμητισμό του κελαϊδίσματος της ( έχει την ικανότητα να μιμείται το αηδόνι, το τσιχλόνι, το τουρλί και την παπαδίτσα με αποτέλεσμα ένα καταπληκτικό ηχητικό αποκορύφωμα),αλλά και ιδιαιτερότητες που αφορούν την διατροφή της. Ένα μεγάλο μυστικό για την εκτροφή της καρδερίνας, είναι ο κάτοχός της να γνωρίζει τη φύση και τους καρπούς που παράγει κάθε εποχή. Είναι αυτό πού πρέπει να εκμεταλλευτεί για να έχει μια σωστή ισορροπία στην καρδερίνα του και στη προετοιμασία της για την αναπαραγωγή. Η καρδερίνα είναι ένας τέλειος βοτανολόγος. Εκμεταλλεύεται τα πάντα που παράγει η φύση, για να επιβιώσει και να αναπαραχθεί, έτσι λοιπόν θα την δούμε τον Ιούλιο και τον Σεπτέμβριο να αναζητά ηλιόσπορο (helianthus annuus εικόνα 1) για να μπορέσει να αντικαταστήσει τα φτερά της κατά την πτερόρροια. Τον Φεβρουάριο και Μάιο αναζητά την Στελλάρια (stellaria media εικόνα 2) για να προετοιμαστεί για την αναπαραγωγή της. Απρίλη και Ιούνη αναζητά την πικραλίδα (tavaxacum offinale εικόνα 3) για να χτίσει ένα γερό οργανισμό. Τον Ιούλιο το ραδίκι (cichorium intybus εικόνα 4) σε συνδυασμό με τον ηλιόσπορο για τις ανάγκες της πτερόρροιας και τον Ιούλιο τον Μαρουλόσπορο (lactuca serriola εικόνα 5) για να τονώσει τα χρώματά της. Ενδεικτικά αναφέρω ανάλογα με τον μήνα τι επιλέγει η καρδερίνα από τα χιλιάδες βότανα της φύσης. Ιανουάριο: Κάρδαμο (carduus acanthoides) Άρκτιο (arctium minus) Φεβρουάριο-Μάιο: Άρκτιο, Κάρδαμο και διάφορα είδη Κάρδαμου. Απρίλη: Στελλάρια (stellaria media)- ζοχό, πικραλίδα. Μάιο: Πικραλίδα (tavaxacum officinale) συνέκιο ή ιακωβάια (senecio vulgaris) κόνυζα το ελένιον (innula helenium)-ζοχό- βρούβα. Ιούνιο: Συνέκιο, Πικραλίδα, Λινάρι (linum usitatissimum) Κενταύριον κυανούν,γαϊδουράγκαθο (acanthis) Ιούλιο: Συνέκιο, διάφορα είδη κάρδαμου, γαϊδουράγκαθο, Σινάπι (sinapis arvensis), ραδίκι (cichorium) ηλιόσπορο (helianthus annuus),ζοχό,μαρουλόσπορο (lactuca serriola) Αύγουστος: διάφορα είδη κάρδαμου και ηλιόσπορο, κενταύριον κυανούν, (centaurea cyaneus) ραδίκι, γαϊδουράγκαθο, ζοχό. Σεπτέμβρη: διάφορα είδη κάρδαμου και συνέκιου ηλιόσπορο, ραδίκι, τσουκνίδα ( urtica ureus) Οκτώβρη: κάρδαμο, συνέκιο, άρκτιο, πολύγονο το πτηνόφιλον (polygonum aviolare) Νοέμβρη: κάρδαμο, συνέκιο, άρκτιο. Δεκέμβρη: άρκτιο, κάρδαμο, συνέκιο, ζοχό.

Για όλη αυτή την ποικιλία των σπόρων, θα πρέπει να δημιουργήσουμε το δικό μας μίγμα πού θα είναι αρεστό στα πουλιά αλλά και το πιο κατάλληλο για την καλή φυσική τους κατάσταση. Πριν προχωρήσουμε σε τροφές,διαιτολόγια κλπ, νομίζω πως ένας πίνακας με την ανάλυση των πιο βασικών τροφών και λίγα λόγια για την χρησιμότητα των κυριότερων συστατικών τους θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε γιατί πρέπει να δίνουμε ή να αποφεύγουμε κάθε τροφή Οι πιο κάτω αναλογίες είναι επί τοις εκατό(%)και ποικίλλουν ανάλογα με τις κλιματολογικές συνθήκες καθώς και την παλαιότητα των τροφών. ΠΡΩΤΕΪΝΕΣ: Είναι τα συστατικά που συντελούν κυρίως στην ανάπτυξη του σώματος καθώς και στην διατήρηση και ανάπτυξη των φτερών. Είναι απολύτως απαραίτητες, ιδίως κατά την περίοδο της αναπαραγωγής,γιατί βοηθούν στην παραγωγή αυγών και στην γρήγορη ανάπτυξη των μικρών. Εξίσου απαραίτητες είναι κατά την εποχή της πτερόρροιας, γιατί συντελούν αποκλειστικά στην παραγωγή νέων φτερών.πηγή των πρωτεϊνών είναι οι σπόροι,όπως φαίνεται και στον αναλυτικό πίνακα,αλλά καθώς ο συνδυασμός φυτικών και ζωικών πρωτεϊνών είναι πολύ ουσιώδης,για τον ίδιο σκοπό, παράλληλα με τους σπόρους,δίνουμε αυγά ή και γάλα με τον τρόπο που θα δούμε παρακάτω. ΥΔΑΤΑΝΘΡΑΚΕΣ

Κύρια λειτουργία τους είναι να προμηθεύουν ενέργεια. Συντελούν δηλαδή στην καύση που είναι βασική λειτουργία κάθε ζωικού οργανισμού. Επίσης από τα κύρια συστατικά των κυττάρων που χάρη σ αυτούς ανανεώνονται και πολλαπλασιάζονται. Μερικοί υδατάνθρακες είναι πολύ εύπεπτοι και μετατρέπονται γρήγορα σε ενέργεια,όπως η ζάχαρη που βρίσκεται στα φρούτα,στο μέλι ή το γάλα.άλλοι είναι λιγότερο εύπεπτοι ή υφίστανται μεγαλύτερες χημικές αλλαγές για να μετατραπούν σε ενέργεια,όπως το άμυλο που βρίσκεται στους σπόρους(ιδίως στο κεχρί ή την βρώμη)καθώς και στο ψωμί. Τέλος υπάρχει μια Τρίτη κατηγορία υδατανθράκων που είναι πιο δύσπεπτη και βρίσκεται στην κυτταρίνη που υπάρχει σε όλα τα χορταρικά. ΛΙΠΗ ΚΑΙ ΕΛΑΙΑ : Έχουν τα ίδια χημικά στοιχεία με τους υδατάνθρακες αλλά σε πιο περίπλοκη διάταξη.παράγουν βέβαια διπλάσια ενέργεια από τους υδατάνθρακες αλλά υφίστανται πιο μακρά πορεία πέψεως μέχρι να διασπαστούν τα μόρια του λίπους. Πλούσια πηγή τους το ρούπσεν,το νίζερ,το κανναβούρι,ο λιναρόσπορος και ο κρόκος του αυγού.τα πουλιά δεν έχουν μεγάλη ανάγκη από λίπη, για αυτό καλό είναι να αποφεύγονται τροφές, με μεγάλη περιεκτικότητα σε λίπος,κατά τα διαστήματα που δεν είναι απαραίτητες (εκτός δηλαδή εποχής της πτερόρροιας και της αναπαραγωγής) ΜΕΤΑΛΛΙΚΑ ΑΛΑΤΑ: Μολονότι τα πουλιά χρειάζονται ελάχιστες ποσότητες, μερικά από αυτά είναι χωρίς καμία σημασία.πιο απαραίτητα είναι τα άλατα ασβεστίου,φωσφόρου, σιδήρου, ιωδίου.τ α προμηθεύονται από διάφορους σπόρους,τσόφλια αυγών, σουπιοκόκαλα, αλλά κυρίως από την χωνευτική άμμο πού είναι εμπλουτισμένη με τα απαραίτητα μεταλλικά άλατα. ΒΙΤΑΜΙΝΕΣ : Οι βιταμίνες είναι απολύτως αναγκαίες για τα πουλιά. Η έλλειψη τους θα δημιουργήσει ανεπιθύμητες καταστάσεις τόσο στην ανάπτυξη τους όσο και στην αναπαραγωγή τους. Μερικές βιταμίνες αποθηκεύονται στους ιστούς (A+D) και σε μεγάλες ποσότητες έχουν τοξική δράση,άλλες αποβάλλονται (Β) και πρέπει να δίδονται κατά διαστήματα.πηγή βιταμίνης Α και D είναι κυρίως το μουρουνέλαιο και κατά δεύτερο λόγω το γάλα και το αυγό(ιδίως ο κρόκος).οι βιταμίνες της ομάδας Β βρίσκονται στην ζυθοζύμη, στη σόγια, στα πίτουρα του σταριού στον κρόκο του αυγού και στο σπανάκι.

ΣΠΟΡΟΙ Σαν βάση χρησιμοποιούμε 1 κιλό Νίζερ-1/2 κιλό περίλλα άσπρη -1/2 κιλό περίλλα καστανή-1 κιλό μαρουλόσπορο άσπρο και 1 κιλό ραδίκι. Σ`αυτό θα προσθέσουμε 1/2 κιλό κανναβούρι,1/2 κιλό αγκάθι κάρδαμου,1/2 κιλό chia,1/2 κιλό κεχρί,1/2 κιλό ηλιόσπορο μαύρο ψιλό,1/2 κιλό βρώμη,200 γρ. μαύρο μαρουλόσπορο,200 γρ. τριφύλλι, 100 γρ. παπαρούνα,200γρ. ραπανάκι,200 γρ. λινάρι και 100 γρ. σησάμι. Κατά την περίοδο προετοιμασίας για την αναπαραγωγή θα πρέπει να αυξάνουμε το ποσοστό του αγκαθιού κάρδαμου,το ραπανάκι και να προσθέτουμε κεχρί Σενεγάλης,ενώ την περίοδο της πτερόρροιας θα πρέπει να αυξήσουμε τον ηλιόσπορο το μαρούλι και το λινάρι.κατά την διάρκεια της προετοιμασίας των θηλυκών για την αναπαραγωγή θα πρέπει να τους δίνουμε μια φορά την εβδομάδα λίγο νίζερ που θα το αυξάνουμε σταδιακά όσο πλησιάζει το ζευγάρωμα. Ο ελαιώδης αυτός σπόρος βοηθάει πολύ τα θυληκά στο να έχουν εύκολη γέννα, αποφεύγοντας την επικίνδυνη «δυστοκία» που είναι πιο πιθανή σε θερμοκρασίες όπως αυτές της άνοιξης.

ΜΟΥΣΚΕΜΕΝΟΙ ΣΠΟΡΟΙ Παίρνουμε νίζερ,κεχρί,ρούπσεν (ραπανάκι),μαρούλι κανναβούρι, ηλιόσπορο και chia και τα βάζουμε να μουσκέψουν σε νερό της βρύσης για 24-36 ώρες. Η θερμοκρασία πού ευνοεί την βλάστηση των σπόρων πρέπει να είναι22-24 C. Αφού εν τω μεταξύ τους έχουμε αλλάξει νερό 2-3 φορές, τους ξεπλένουμε καλά με μπόλικο νερό κάτω από την βρύση, βάζοντας τους σε ένα τρυπητό, τους στραγγίζουμε,και όταν στεγνώσουν λιγάκι τους δίνουμε στα πουλιά Καλό θα είναι να χρησιμοποιούνται και κάποια απολυμαντικά για την αποφυγή μουχλιάσματος των σπόρων.το προτέρημα των μουσκεμένων σπόρων είναι ότι γίνονται πιο ευκολοχώνευτοι και με ελάχιστη προσπάθεια γίνονται μια πολύ θρεπτική τροφή (γάλα πουλιών) από τους γονείς για να ταΐσουν τα μικρά. Μερικοί αφήνουν τους σπόρους να βλαστήσουν και υποστηρίζουν ότι έτσι έχουν

ακόμα πιο μεγάλη θρεπτική αξία.εγώ βάζω σε μία αναλογία 1/1 μουσκεμένους σπόρους με αυγοτροφή, λίγη τριμμένη φρυγανιά και λίγο σιμιγδάλι το ανακατεύω πολύ καλά και το δίνω στα πουλιά. ΜΑΛΑΚΕΣ ΤΡΟΦΕΣ Για να φτιάξουμε μαλακές τροφές, χρησιμοποιούμε σαν πρώτη ύλη το αυγό. Παίρνουμε ένα αυγό ή πολλά μαζί ανάλογα τον αριθμό των πουλιών και τα βράζουμε μέχρι να πήξουν καλά (περίπου 15 λεπτά).τεμαχίζουμε τα αυγά (και το τσόφλι), στο μίξερ σε χαμηλή ταχύτητα προσθέτουμε ξηρά αυγοτροφή ή καλαμποκάλευρο ή φρυγανιά τριμμένη και λίγο σιμιγδάλι, προσθέτουμε λίγη γύρη και σπιρουλίνα,ανακατεύουμε πολύ καλά και έχουμε ένα πολύ καλό μείγμα μαλακής τροφής για τα πουλιά.θα πρέπει να προσέχουμε ώστε το παρασκεύασμα να είναι σπειρωτό,όχι πολύ λιωμένο γιατί κολλάει στο ράμφος και δεν μπορούν εύκολα να ταΐσουν τα μικρά. Μέρος της αυγοτροφής ή και όλη, αν δεν έχουμε,μπορούμε να την αντικαταστήσουμε με σπασμένη βρώμη(κουάκερ).

Εναλλακτικά, μπορούμε αντί να βράσουμε τα αυγά να κάνουμε ομελέτα. Χτυπάμε τα αυγά με λίγο γάλα και ελάχιστο αλάτι. Σε ένα αντικολλητικό τηγάνι βάζουμε λίγο ηλιέλαιο και μόλις ζεσταθεί ρίχνουμε τα χτυπημένα αυγά και ανακατεύουμε καλά ώσπου να γίνει ένα πολύ σφιχτό μείγμα. Την τεμαχίζουμε στο μίξερ προσθέτουμε λίγη αυγοτροφή ή σιμιγδάλι με λίγο κουάκερ μια πρέζα σπιρουλίνα και τη δίνουμε στα πουλιά μας. Ένα γρήγορο και συνάμα θρεπτικό μείγμα μαλακής τροφής είναι το μουλιασμένο κους κους ανακατεμένο με λίγη αυγοτροφή. Οι μαλακές τροφές δίνονται κατά την εποχή της πτερόρροιας 1-4 φορές τη ν εβδομάδα και την εποχή του ζευγαρώματος. Συγκεκριμένα,αρχίζουμε 2 μήνες πριν από το ζευγάρωμα σε μικρή ποσότητα μια φορά την εβδομάδα.όσο πλησιάζει η περίοδος του ζευγαρώματος,αυξάνουμε την ποσότητα και την συχνότητα μέχρι να γεννηθούν τα πρώτα αυγά. Σταματάμε μέχρι να αρχίσει να κλωσάει συστηματικά η θηλυκιά και το αρχίζουμε μόλις βγούνε οι πρώτοι νεοσσοί.

ΒΙΤΑΜΙΝΕΣ Στο εμπόριο θα βρείτε αρκετά σκευάσματα βιταμινών πού είναι πράγματι χρήσιμες για τα πουλιά,αλλά πρέπει να προσέχουμε τις δόσεις που χορηγούμε,γιατί δόσεις μεγαλύτερες του κανονικού είναι πιο επικίνδυνες από την παντελή κατάργηση τους. Θα πρέπει βέβαια να γνωρίζουμε ποιες βιταμίνες θα χορηγούμε ανάλογα την εποχή και τις ανάγκες των πουλιών.π.χ. 1) κατά την διάρκεια αλλαγής του φτερώματος δίνουμε βιταμινούχο συμπλήρωμα με υψηλό ποσοστό βιταμίνης Α,αμινοξέα,μέταλλα και ιχνοστοιχεία που ενισχύουν τον οργανισμό και βοηθούν την ανάπτυξη απαλού,πυκνού και φωτεινού πτερώματος.(στο ίδιο χρονικό διάστημα πρέπει να χορηγούμε και φυσική φυτική χρωστική «canthaxanthin-apocarotinal»για να βελτιώσουμε το κόκκινο χρώμα του φτερώματος ή την Apo-8-αιθαλο-εστερικο-καροτεινικο οξυ για την τόνωση του κίτρινου χρώματος. 2) Διατροφικά συμπληρώματα με βιταμίνες Α,Ε,Κ3,λυσίνη, μεθειονίνη και ιχνοστοιχεία για την περίπτωση που έχουμε stress μεταφοράς(εκθέσεις κλπ.), καθώς και σε θεραπείες με αντιβιοτικά. 3) Βιταμίνη Ε, αργινίνη και λυσίνη για να αυξήσουμε την γονιμότητα,την εκκολαπτικότητα και τη βιωσιμότητα των νεοσσών. 4) Πολυβιταμινούχα σκευάσματα για να τα διατηρούμε σε άριστη φυσική κατάσταση για όλες τις περιόδους. 5) Γλυκόζη και βιταμίνη Β1 σαν ενεργειακό συμπλήρωμα διατροφής για την προετοιμασία των πουλιών στις εκθέσεις και μετά από αυτές. Βέβαια θα πρέπει επί καθημερινής βάσεως,να τους παρέχουμε κάποιο από τα σκευάσματα( λεπτόκοκκης άμμου,κάρβουνου,σπασμένων κογχυλιών και μεταλλικών αλάτων)που θα τα βοηθούν στην πέψη και στην λήψη ασβεστίου( καλό και με διπλό όφελος είναι το σουπιοκόκαλοπρομηθεύει τα πουλιά με ασβέστιο και χρησιμεύει για να καθαρίζει το ράμφος του και να το τροχίζει όταν μεγαλώνει). ΦΡΟΥΤΑ ΚΑΙ ΛΑΧΑΝΙΚΑ Είναι από τις πιο απαραίτητες συμπληρωματικές τροφές. Το μαρούλι, το σέσκουλο,το σπανάκι, το λάχανο η αντράκλα και ο ζοχός είναι πλούσια σε βιταμίνες και μεταλλικά άλατα,πρέπει δε να δίνονται

σε αραιά χρονικά διαστήματα αφού θα είναι καλά πλυμμένα και στεγνά. Από τα φρούτα θεωρώ καλλίτερο το μήλο που το δίνω στα πουλιά μου σχεδόν καθημερινά σε μικρές πάντα ποσότητες. ΝΕΡΟ Με το να βάζουμε στα πότιστρα νερό και να περιμένουμε πότε θα αδειάσει για να το ξαναγεμίσουμε δεν λύνουμε κανένα πρόβλημα.το νερό πρέπει να είναι πάντοτε καθαρό και δροσερό ιδιαίτερα το καλοκαίρι και όταν δίνουμε μαλακές τροφές με βάση το αυγό. Θα πρέπει να το αλλάζουμε αν είναι δυνατόν και δύο φορές την ημέρα και να πλένουμε τις ποτίστρες τακτικά. Μερικές ασθένειες ΣΑΛΜΟΝΕΛΩΣΗ Πεσμένα φτερά, το πουλί κοιμάται συνεχώς, κλειστά μάτια, ανασηκωμένα προς τα πρασινωπή διάρροια, απώλεια βάρους, γρήγορος θάνατος. επάνω φτερά, Επώαση : 1 έως 5 ημέρες, θανατηφόρα και με γρήγορη εξάπλωση ασθένεια, που μολύνει συχνά μόνο ένα είδος τη φορά. Πουλιά που έχουν σχέση : Όλα τα είδη Ενδείξεις: Μαύρο συκώτι, εντερίτιδα,πνευμονία Μόλυνση: Από την κατάποση των σπόρων ή του νερού που λερώνονται από τα σταγονίδια του άρρωστου πουλιού.

Διάγνωση : Υπάρχουν δύο είδη σαλμονέλας η salmonella enterica και η salmonella cholerasuis. Αυτά τα βακτήρια μπορούν να περάσουν τόσο στους ανθρώπους όσο και στα κατοικίδια όπως οι γάτες που μπορούν να φάνε τα πουλιά. Θεραπεία : Σύμφωνα με τις δοκιμές με αντιβιοτικά η chloramphenicol, ένας πολύ ισχυρός αναστολέας στα gram+ και gram- βακτήρια,αποδείχτηκε πιο αποτελεσματική. Οι πιθανότητες να σωθούν τα πουλιά είναι χαμηλές. Προληπτικά απολυμαίνετε τα κλουβιά και το υλικό αναπαραγωγής. ΨΕΥΔΟΒΟΥΡΚΕΛΩΣΗ Συμπτώματα: Το πουλί κοιμάται συνεχώς, έχει διάρροια,εμφανίζεται σε πυκνωκατοικημένα εκτροφεία. Επώαση : Γρήγορη εξέλιξη, που διαδίδεται πολύ γρήγορα.θάνατος μέσα σε 2 έως 3 ημέρες. Πουλιά που έχουν σχέση : Όλα τα είδη,ειδικά τα καναρίνια και τα τοπικά πουλιά. Ενδείξεις: Μαύρες σκιές στο συκώτι και στην σπλήνα. Μόλυνση: Κατάποση των λερωμένων τροφίμων. Διάγνωση : PseudotubercuIosis:τα βακτηρίδια είναι ένα κοκκοβάκιλος, αρνητικός κατά gram, που αναπτύσσεται στους από 25 C έως 37 C, μπορεί να ζήσει για μεγάλο χρονικό διάστημα στο έδαφος και το νερό. Ανήκει στα εντεροβακτηρίδια. Οι επιδημίες είναι καταγραμμένες σε ινδικά χοιρίδια, άγρια πουλιά, γαλοπούλες, πάπιες, περιστέρια και καναρίνια. Θεραπεία:

Σύμφωνα με τις δοκιμές στα αντιβιοτικά, μεταχειριστείτε ένα προϊόν με βάση την chloramphenicol που είναι ένας πολύ ισχυρός ανασταλτικός παράγοντας βακτηριδίων ή με ένα προϊόν tetracyciine και φουραζολιδόνη, που δίνονται για την καταπολέμηση μολύνσεων από chlamydiae και mycoplasma. ATOΞOΠΛAΣMA Συμπτώματα : Τα πουλιά κάθονται στο κατώτατο σημείο του κλουβιού τους, έχουν διάρροια και ανασηκωμένα προς τα επάνω τα φτερά.έχουν μεγάλη απώλεια βάρους και διογκωμένο συκώτι και σπλήνα. Επώαση: Θάνατος μέσα σε 8-10 ημέρες Πουλιά που έχουν σχέση: Όλα τα είδη στην απογαλακτισή τους, μεταξύ 8 και 10 ημερών, συχνά των καναρινιών Ενδείξεις: Εντερίτιδα Μόλυνση: Μεταδίδεται από το κόκκινο άκαρι ( Dermanyssus gallinae) Διάγνωση : Το Aτοξόπλασμα είναι μία μορφή κοκκιδίοσης,ονομάζεται δε η ασθένεια του μεγάλου συκωτιού(έχει συνήθως αφύσικα μπλε/μωβ χρώμα). Η ασθένεια είναι φοβερά μεταδοτική,το δε κόκκινο άκαρι είναι απλώς ο μεταφορέας της ασθένειας μέσω του αίματος. Θεραπεία: Χρησιμοποιήστε ένα προϊόν με βάση την sulfadimethoχine και pyrimethamine για να θεραπεύσετε τα πουλιά, και carbaryl ή ιβερμεκτίνη ενάντια στο κόκκινο άκαρι. (Επίσης μπορεί να χορηγηθεί Baycox και ESB3 2gr ανά λίτρο νερού) ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ καθαρισμός και απολύμανση των κλουβιών. COLIBACILLOSIS Συμπτώματα: Η απώλεια όρεξης, ανασηκωμένα τα φτερά, διάρροια, τα φτερά στην αμάρα είναι βρώμικα, απώλεια βάρους. Οι νεοσσοί πρέπει να τοποθετούνται μακριά από τα τρόφιμα. Πολλοί θάνατοι μεταξύ των 5 και 10 ημερών.

Επώαση : Οι νεοσσοί πεθαίνουν μέσα σε μια ημέρα. Πουλιά που έχουν σχέση: Όλα τα είδη Ενδείξεις: Πλαδαρά και διεσταλμένα έντερα, εντερίτιδα, αποχρωματισμένο συκώτι. Μόλυνση: Μεταφέρεται με την αναπνοή από τους γονείς στους νεοσσούς, κατά την διάρκεια της σίτισης. Διάγνωση : Το όνομα προέρχεται από ένα βάκιλο πού αναπτύσσεται στα έντερα: τον Escherichia coli. Θεραπεία: Σύμφωνα με τις δοκιμές στα αντιβιοτικά. Προληπτικά χρήση της neomycine για τους ενηλίκους. Η Neomycine είναι αντιβιοτικό που δίνεται στο πόσιμο νερό σε παράλληλη χρήση με chloramphenicol, ένα πολύ ισχυρό ανασταλτικό παράγοντα βακτηριδίων που διασκορπίζονται στους ιστούς.επίσης θα πρέπει να γίνεται προληπτικά θεραπεία με δύο προϊόντα την tetracycline και τη φουραζολιδόνη, για την καταπολέμηση των μολύνσεων από τα χλαμύδια και το μυκόπλασμα.. Πρόληψη για τους νεοσσούς, με ampicillin και erythromycine ή tetracycline και τη φουραζολιδόνη ή chloramphenicl. ΡRΟVΕΝΤRICULIΠS Συμπτώματα: Φτερά ανασηκωμένα, προοδευτικό απώλεια βάρους λόγω της διάρροιας (εμφάνιση καρίνας στο στήθος), μερικές φορές μπλε ράμφος. Επώαση: Εξελίσσεται γρηγορότερα στα αναπτυσσόμενα και ευπαθή πουλιά με χρόνο επώασης περίπου 2 μήνες. Πουλιά που έχουν σχέση: Όλα τα είδη, κυρίως καναρίνια Ενδείξεις:

Γενικευμένη εντερίτιδα. Μόλυνση: Συνήθως από τους γονείς που ταΐζουν τους νεοσσούς τους. Διάγνωση: Proventriculitis Θεραπεία: Πρόληψη με ένζυμα γαλακτικής ζυμώσεως που βοηθούν μια καλή λειτουργία των εντέρων και στην ανάπτυξη της φυσικής χλωρίδας για μια καλή πέψη. Εάν το πουλί είναι ήδη άρρωστο, μην αναμείνετε θαύματα. COCCIDIOSIS Συμπτώματα: Ανασηκωμένα προς τα επάνω φτερά, πεσμένες φτερούγες, πρησμένη κοιλία, προοδευτική απώλεια βάρους, διάρροια, καρίνα στο στήθος. Επώαση: Τα κοκκίδια μπορούν να ζήσουν από 10 έως 12 μήνες. Πουλιά που έχουν σχέση: Όλα τα αναπαραγόμενα είδη στα κλουβιά. Ενδείξεις: Τα έντερα είναι διεσταλμένα, και το τοίχωμα τους είναι παχύτερο. Μερικές φορές διάρροια αίματος. Μόλυνση: Οι κόκκοι παράγουν ωοκύτταρα, που όπως φαίνονται στο μικροσκόπιο είναι σφαιρικά ή ελλειπτικά, άχρωμα έως κίτρινο-καφέ ( σαν μικροσκοπικά αυγά) και είναι εκτιναγμένα σε σταγόνες. Η ασθένεια εξελίσσεται κυρίως στο εντερικό σύστημα. Διάγνωση: Coccidiosis. Θεραπεία::

Θεραπεία γίνεται με χρήση της sulfadimethoχine και pyrimethamine που έχουν ισχυρή αντιβακτηριάκη δράση. (Επίσης μπορεί να χορηγηθεί Baycox και ESB3 2gr ανά λίτρο νερού) ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ καθαρισμός και απολύμανση των κλουβιών. Σκουλήκια. Συμπτώματα: Απώλεια βάρους, διάρροια Επώαση: Μάλλον πολύ Πουλιά που έχουν σχέση: Όλα τα αναπαραγόμενα είδη στα κλουβιά, κυρίως παπαγάλοι Ενδείξεις: Διεσταλμένα έντερα, που περιέχουν τα σκουλήκια. Μόλυνση: Από την κατανάλωση μολυσμένων εντόμων και προνυμφών Διάγνωση: Ενώ το πουλί είναι ζωντανό,χωρίς κανένα σύμπτωμα, τρώει καλά αλλά παραμένει λεπτό. Θεραπεία:: Χρήση πιπεραζίνης. Απολύμανση των κλουβιών. Campylobacter: Είναι ένα βακτήριο υπεύθυνο για ένα μεγάλο ποσοστό τροφικών δηλητηριάσεων.οι κουτσουλιές έχουν αχώνευτα σπόρια και συνήθως έχουν χρώμα κίτρινο. Θεραπεία με erythromycin στο νερό(5%) Aspergillosis: Βάκιλος που αναπτύσσεται σε υγρό περιβάλλον.προσβάλει το αναπνευστικό σύστημα με αποτέλεσμα την δυσκολία της αναπνοής.θεραπεία γίνεται με Nizoral. Υπερκεράτωση:

Παρατηρείται στο ράμφος και τα πόδια και είναι υπεύθυνο ένα άκαρι, καταπολεμείται με την χρήση ιβερμεκτίνης και αλοιφής από κιτρονέλλα. Ψείρα: Η ψείρα είναι ένα εκτοπαράσιτο ( Dermanyssus avium)που τρέφεται με το αίμα των πουλιών. Κρύβεται σε σκοτεινά μέρη ( σχισμές,τρύπες,καλάμια,δάπεδο,,κ.λ.π.)την ημέρα και επιτίθεται το βράδυ.τα αποτελέσματα της μπορεί να είναι καταστροφικά,εξασθένηση των πουλιών,ιδίως των νεοσσών,εγκατάλειψη της φωλιάς από τα θυληκά και γρήγορη εξάπλωση της στο εκτροφείο.θεραπεία με παρασιτοκτόνα σε μορφή σκόνης ή σπρέι. Ευλογιά : H ευλογιά εμφανίζεται σαν οζίδια γύρω από τα μάτια, το ράμφος και στο γυμνό δέρμα.τ α οζίδια αυτά μεγαλώνουν στην στοματική κοιλότητα και στην τραχεία με αποτέλεσμα αναπνευστικά προβλήματα.μεταδίδεται συνήθως από τα κουνούπια και έχει γρήγορη εξάπλωση, θεραπεία δεν υπάρχει παρά μόνο προληπτικός εμβολιασμός των πουλιών. ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗ H αναπαραγωγική περίοδος στις καρδερίνες ξεκινά δειλά-δειλά προς το τέλος του Φεβρουαρίου. Παρά το πρόωρο του χρονικού διαστήματος, αρχίζουν την κατασκευή της φωλιάς μεταξύ των πρώτων ημερών του Απρίλη μέχρι και τα μέσα του Μαΐου, ανάλογα το υποείδος και την θερμοκρασία της περιοχής.

Το ζευγάρωμα γίνεται μετά την κατασκευή της φωλιάς. Το αρσενικό, κατά κανόνα, προσκαλεί το θηλυκό στην φωλιά που κρατά ανέπαφη. Συχνά δε βρίσκεται σε έκσταση παίρνοντας παρόμοια θέση με το θηλυκό: κάθεται στα πόδια του, χαμηλώνει τα φτερά του ανασηκώνει την ουρά και το κεφάλι και επαναλαμβάνει μικρά τιτιβίσματα για να προσελκύσει το θηλυκό.κατά τη διάρκεια αυτής της δράσης, το θηλυκό τον αγνοεί αλλά, μερικές φορές, προσεγγίζεται.

Το ζευγάρωμα αρχίζει περίπου τρεις ημέρες πριν γεννήσει το θηλυκό : συμβαίνει δε με τον ακόλουθο τρόπο. Το θηλυκό κάθεται στα πόδια του ανασηκώνει την ουρά και το κεφάλι προς τα επάνω και τιτιβίζοντας προκαλεί το αρσενικό για ζευγάρωμα.. Το δε αρσενικό σε θέση πάντα υπεροπτική ζευγαρώνει γονιμοποιώντας έτσι τα αυγά. Η απόθεση του πρώτου αυγού συμβαίνει μία φορά μέσα στην ημέρα. Το αρσενικό προσπαθεί να πραγματοποιήσει μετά βίας ζευγάρωμα μετά από την απόθεση των πρώτων 2-3 αυγών.

Η επιλογή του σημείου πού θα κατασκευαστεί η φωλιά γίνεται από το ζευγάρι σε διάφορα δέντρα όπως είναι η ακακία,το κυπαρίσσι, η κληματαριά τα κωνοφόρα κ.λ.π. (στα περιθώρια των δασών και ποτέ μέσα τους. ), συνήθως ένα παλαιό ζευγάρι φαίνεται ότι επιλέγει τη θέση όπου παλαιότερα είχε κατασκευάσει ξανά τη φωλιά του και εφόσον την βρήκε, επεκτείνει στη συνέχεια τα σύνορα του εδάφους μέσα στα όρια του οποίου ψάχνει την τροφή του. Η συμπεριφορά των πουλιών δείχνει την ανησυχία τους και τον πόθο τους για ζευγάρωμα., με πρώτο το θηλυκό να αρχίζει να φέρνει το υλικό για την κατασκευή της φωλιάς, η συνέχεια δε γίνεται από το αρσενικό. Ένα ποικιλόμορφο υλικό έχει παρατηρηθεί, που συνήθως αποτελείται από μικροσκοπικές ίνες διαφόρων φυτών, χνούδι από άνθη Λεύκας, τρίχες αλόγων, τα βρύα, το μαλλί και άλλα υλικά, χρώματος ως επί το πλείστον γκριζόλευκου. Για το χτίσιμο της φωλιάς αφιερώνει τα 3/4 της ημέρας για την αναζήτηση του υλικού που χρειάζεται για την μικροσκοπική φωλιά του. Η θέση της φωλιάς ποικίλλει, έχουν παρατηρηθεί φωλιές σε ύψος από το έδαφος το 1 μέτρο έως τα 15 μέτρα. Οι φωλιές είναι κατασκευασμένες στη διακλάδωση του κλάδου, που καμουφλάρεται από την βλάστηση. Κατά κανόνα οι φωλιές τοποθετούνται σε ένα ύψος που αποτελείται μεταξύ των 2 και των 5 μέτρων. Οι μέσες διαστάσεις της φωλιάς είναι ύψος 5-6 εκ.,εξωτερική διάμετρος 7-8 εκ και εσωτερική διάμετρος εκατ. 5. Η κατασκευή της διαρκεί από τις 2 έως τις 13 ημέρες. Η απόθεση των αυγών γίνεται μετά τρεις ημέρες μετά από την κατασκευή της φωλιάς, έχουν δε μέση διάσταση: 17 χ 13 milimeter και μέσο βάρος 1.40 gr., με ποικίλο χρωματισμό από το χλωμό λευκό έως το χρώμα του αζουρίου. H επώαση των αυγών γίνεται από τα θηλυκά, αν και μερικές φορές έχει παρατηρηθεί σε προσωρινή απουσία του θηλυκού, το αρσενικό να μπαίνει στη φωλιά να τακτοποιεί τα αυγά, χωρίς να ανοίξει το πτέρωμα του στήθους-κοιλίας όπως πριν το θηλυκό για να καλύψει τα αυγά. Εντούτοις, από όσα ξέρω, δεν έχω δει ποτέ το αρσενικό να επώαση, υπό την αληθινή έννοια του όρου, αυγά. Η επώαση διαρκεί μεταξύ των 11 και 14 ημερών και εξαρτάται από τους παράγοντες όπως (η θερμοκρασία του περιβάλλοντος,από το χρόνο που ξεκινούν την επώαση στα αυγά, κ.λπ...). Κατά κανόνα αρχίζει την αληθινή επώαση από την απόθεση του προτελευταίου αυγού,με ελάχιστες περιπτώσεις, όταν τοποθετείται και το τελευταίο αυγό. Αλλά η επικράτηση αυτού του χρόνου επώασης γίνεται όταν στην ατμόσφαιρα συμβαίνει μέτρια-θερμοκρασία. Ενώ στις υγρές ατμόσφαιρες και τα μέτρια-κρύα αρχίζει από την απόθεση του δεύτερου αυγού να επωάζει και ο τρίτον μόνο εάν είναι κρύος και βροχερός καιρός κάθονται στη φωλιά με ανοικτά τα φτερά από την απόθεση του πρώτου αυγού, αλλά μόνο για την προστασία τους, ενώ αρχίζουν την αληθινή επώαση στις προαναφερθείσες περιόδους.

Έχει παρατηρηθεί ότι την ημέρα αφήνουν τη φωλιά τα θηλυκά για σύντομα διαστήματα και επωάζουν συνεχώς από 3.5 ώρες,5 ώρες έως και 7 ώρες συνεχώς. Το ποσοστό της μονιμότητας στη φωλιά κατά τη διάρκεια των ημερήσιων ωρών είναι το ελάχιστο 75% και το μέγιστο 98% όσο πλησιάζουμε την 12 ημέρα της επώασης. Τα θηλυκά, ενώ επωάζουν, εκπέμπουν τις πλάτες τους προς τα έξω, κάνουν την τουαλέτα τους τακτοποιούν το υλικό της φωλιάς, αερίζουν την ατμόσφαιρα της φωλιάς,καθαρίζουν τα φτερά τους, και κάνουν ένα τρεμούλιασμα των φτερών τους κάθε φορά που αισθάνονται την επιστροφή του αρσενικού. Η καρδερίνα βοηθά, με διάφορους τρόπους, τα μικρά προκειμένου να βγουν ευκολότερα από το τσόφλι του αυγού. Έχει παρατηρηθεί ότι αρκετές φορές το τσόφλι ήταν συντετριμμένο, στην προσπάθεια να ενισχυθεί η έξοδος του μικρού, το οποίο ήταν προσκολλημένο στο τσόφλι. Σύνηθες φαινόμενο για τα θηλυκά, είναι το φάγωμα του τσοφλιού,που αποτελείται από ουσίες ασβεστολιθικές και επομένως, πολλές τρώνε τα τσόφλια των αυγών σαν πηγή ασβεστίου, κάτι που συμβαίνει και σε πολλά άλλα είδη.

Κατά τη διάρκεια αυξημένης θερμοκρασίας λόγω της πνιγηρότητας της ατμόσφαιρας η καρδερίνα ανασηκώνεται από την φωλιά αφήνοντας ελεύθερο χώρο στα μικρά, ανοίγει τα φτερά της για να μπορέσει να κυκλοφορήσει ελεύθερα ο αέρας κάτω ακριβώς από το σώμα των μικρών, προκειμένου να μειωθεί η θερμοκρασία. Εάν οι καρδερίνες γυρίζουν για την αναζήτηση τροφής, και η θερμοκρασία του αέρα αυξάνεται έντονα, επιστρέφει γρήγορα στη φωλιά και πετά έντονα γύρω από αυτήν προκειμένου να καλυφθούν και να προστατευθούν τα μικρά από την υπερβολική άνοδο της θερμοκρασίας. Διάρκεια της παραμονής στη φωλιά και η σίτιση των μικρών διαρκεί περίπου 13-15 ημέρες (12-17). Στην φύση, κατά τη διάρκεια των 2/3 της παραμονής των μικρών στη φωλιά, το αρσενικό και το θηλυκό γυρίζουν στην αναζήτηση τροφής και συλλέγουν, συνήθως έντομα (Αψίδες, μικρά κουνούπια, μικρά κολεόπτερα και άλλα) και επίσης σπόρους διαφόρων ποωδών όπως (Κάρδαμο, τάραξο, χαμομήλι, κεντόχιο κ.λπ...) και δένδρων (σπόροι κωνοφόρων, των κληθρών, των σημύδων κ.λπ...) και άκρες των φύλλων που κρατούν πολύτιμες ουσίες.

Μεταξύ της 19ης -22ης ημέρας τα μικρά ακολουθούν τους γονείς, με τα χαρακτηριστικά τιτιβίσματα ζητώντας επίμονα τροφή τρεμουλιάζοντας τα φτερά τους και ανοιγοκλείνοντας το ράμφος τους. Μετά από την 24η ημέρα βαθμιαία μικραίνουν το ενδιαφέρον προς τους γονείς και αρχίζουν να ενδιαφέρονται μόνα τους για την αναζήτηση της τροφής: μικρά ζωύφια, τρυφερά βλαστάρια, και σπόρια. Όλα αυτά είναι ότι καλύτερο έχω συλλέξει από την παρακολούθηση των πουλιών στην φύση,πράγματα πού δεν έχουν μεγάλη διαφορά στο λειτουργικό τους μέρος και στην αναπαραγωγή σε κατάσταση εγκλωβισμού σε ένα εκτροφείο και μάλιστα όσα περισσότερα έχουμε μάθει από την φύση τόσο καλύτερα αποτελέσματα θα έχουμε.

Ο χώρος της αναπαραγωγής συνήθως είναι ένα δωμάτιο18-25 τ.μ. με μέγιστο ύψος τα 2,5 µ.και με προσανατολισμό προς τον νότο. Η πρόσβαση στον χώρο της αναπαραγωγής γίνεται από ένα ευρύ πεζούλι, στην είσοδο του οποίου βρίσκεται ένα χαλάκι εμποτισμένο με απολυμαντικό, με σκοπό την προφύλαξη του χώρου από τυχόν μολύνσεις. Στο δωμάτιο της αναπαραγωγής θα πρέπει να γίνεται συστηματικά,καθαρισμός και απολύμανση τόσο του χώρου όσο και των κλουβιών και του εξοπλισμού των, απαραίτητος δε είναι ο αντιπαρασιτικός ψεκασμός. Σε αυτόν τον χώρο πρέπει να υπάρχει και μία κλούβα πτήσεως με διαστάσεις συνήθως (2-2-1 μ.) που θα χρησιμοποιείται για την λεπτή περίοδο της πτερόρροιας αλλά και για τους νεοσσούς που έχουν γίνει αυτόνομα πλέον άτομα.

Το δωμάτιο της αναπαραγωγής ενισχύεται από ένα μεγάλο γυάλινο παράθυρο (ίσο με το 1/3 του τοίχου που εκτίθεται στο νότο) με διπλό τζάμι πού όταν ανοίγει να προστατεύεται από μία κουνουπιέρα. Η έκθεση στο νότο συμπίπτει με την είσοδος των ωφελίμων ηλιακών ακτινών, πού πραγματοποιούν την απαραίτητη αντισηπτική δράση μέσω της UV ακτινοβολίας, ασκώντας έναν σπουδαίο ρόλο στην φυσική κατάσταση των πουλιών. Η χρήση του διπλού τζαμιού είναι πολύ σημαντική, γιατί έχει την δυνατότητα να δημιούργει το απαραίτητο μικροκλίμα για την αναπαραγωγή, με την αποφυγή απώλειας θερμοκρασίας και υγρασίας, προ πάντων κατά την διάρκεια της χειμερινής περιόδου.. Εντούτοις, η χρήση ενός ηλεκτρικού σώματος καλοριφέρ λαδιού, ενός υγραντήρα,ενός συστήματος ανανέωσης του αέρα και ενός ιονιστή της ατμόσφαιρας,επιβάλλονται για την διατήρηση των ιδανικών συνθηκών που χρειάζονται τα πουλιά. Το καλοκαίρι,το παράθυρο παραμένει σχεδόν πάντα ανοιγμένο, και η προστασία από τα ζωύφια και τα αρπακτικά πουλιά είναι εγγυημένη από την κουνουπιέρα. Το εσωτερικό του δωματίου αναπαραγωγής που κατοικούν αποκλειστικά οι καρδερίνες, έχει διαρρυθμιστεί με τέτοιον τρόπο ώστε να υπάρχουν κλουβιά διαστάσεων 90 ή 120 cm για τις καρδερίνες Σιβηρίας και 55 cm για τα μικρότερα σε μέγεθος είδη.

Σημαντικό στοιχείο είναι ότι κανένας εκτροφέας καρδερίνας δεν ανατρέφει μαζί καναρίνια, σκοπός είναι η διατήρηση της υγιεινής κατάστασης των πουλιών, γιατί κάποια είδη έχουν ανοσία σε κάποιες ασθένειες που μπορεί να έχουν καταστροφικά αποτελέσματα για άλλα είδη. Πολύ συχνά χρησιμοποιούνται εξωτερικές κλούβες για την παραμονή και αναπαραγωγή των καρδερίνων. Συνήθως οι διαστάσεις είναι 2 m. μήκος 0,75m.πλάτος και2m. ύψος, περιφερειακά δε είναι τοποθετημένοι πάσσαλοι στους οποίους αναρριχώνται κισσοί,δημιουργώντας την αίσθηση της φύσεως και την ασφάλεια που επιζητούνε τα πουλιά. Η στέγη αποτελείται από διάφανο υλικό πράσινου χρώματος, ο πυθμένας της κλούβας έχει επίστρωση τσιμέντου για εύκολο καθαρισμό αλλά και προστασία των πουλιών από τρωκτικά. Οι τρεις πλευρές της κλούβας προστατεύονται από λεπτή σίτα εξωτερικά για την αποφυγή επιθέσεων από ημερήσια και νυκτερινά αρπακτικά ζώα.

Οι διαστάσεις των κλουβιών, η σίτιση, τα εξαρτήματα, η θερμοκρασία, η σωστή διάχυσης του φωτός, γίνονται επομένως στόχοι από τον εκτροφέα, με ορισμένα πλεονεκτήματα την επιλογή και τα είδη των πουλιών και τη ν ικανότητα του εκτροφέα. ΟΙ ΜΕΤΑΛΛΑΓΕΣ ΧΡΩΜΑΤΟΣ Είναι ώρα να πάμε να αναλύσουμε τις ενιαίες μεταλλάξεις, την δική τους ποσοτική επίδραση στην μελανίνη και στο λιποχρωμικό χαρακτήρα των πουλιών και στην κληρονομική συμπεριφορά αυτών. Με αυτές τις πληροφορίες που παίρνουν στο μαύρο-καστανόξανθο φαινότυπο του πρότυπου και την πιθανότητα που χαρακτηρίζει την όποια μεταλλαγή, δημιουργεί ένα ενδεχόμενο αποτέλεσμα που δεν φαινόταν ποτέ πριν. Προκειμένου να γίνει κατανοητή εύκολα η επίδραση των μεταλλαγών στο πτέρωμα ενός πουλιού μπορούμε να υποθέσουμε ότι στη βάση μιας πέννας υπάρχουν βρύσες που ανάλογα με την αύξηση της ροής τους καθορίζεται πόση μελανίνη και πόσο λιποχρωμικό προστίθεται ή περιορίζεται στο πτέρωμα και πού αυτά θα εντοπιστούν. Μπορούμε να βεβαιώσουμε ότι οι γνωστές μεταλλαγές μειώνουν τις χρωστικές ουσίες και τις μετασχηματίζουν, και δεν προσθέτουν ποτέ κάτι που στο μαύροκαστανόξανθο φαινότυπο υπήρχε πριν. Στις ποικιλίες των αγριοπουλιών το μαύρο-καφέ προέρχεται από το χρώμα της μαύρης ευμελαμίνης και η φεομελαμίνη (καστανόξανθο) από το ενδεχόμενο της τελικής αλλαγής του λιποχρωμικού χαρακτήρα αυτών. Το λιποχρωμικό για να γίνει : κίτρινο (στον Φλώρο ή στο Λούγαρο, κ.λπ...) ή κόκκινο (στην Πυρρούλα, στους Καρποδάκους, στην Σημιδόσπιζα, κ.λπ...).,ή μπορεί να είναι παρόντα και το δύο σε ένα μόνο είδος (στην Καρδερίνα και στο κόκκινο- μέτωπο Σκαρθί «Τουρκοσκαρθάκι») ή και να χαθούν όλα τα χρώματα όπως στον τραγουδιστή της Αφρικής Grey Singing Finch ή στον μπλε Σπίνο. Τα Λιποχρωμικά μπορούν να δείξουν ενδιαφέρον στις τρεις μεταλλάξεις όπως ακριβώς το ελεφαντόδοντο(ivory) που απλώνει το χρώμα στα μισά του πτερώματος, στο λευκό άτομο που αποβάλλει πλήρως το χρώμα και το soffuso λευκό που τους αποβάλλει εν μέρει. Από αυτούς τους τρεις τύπους έχουν φυλλοσύνδετο χαρακτήρα το (ivory), αυτοσωματικό το (λευκό άτομο) και το τρίτο είναι κυρίαρχο (soffuso). Οι μεταλλάξεις αυτές διαφέρουν στην μελανίνη και εκείνο που μέχρι τώρα είναι γνωστό ότι εκ των 10 γνωστών μεταλλάξεων, οι 4 έχουν φυλλοσύνδετο χαρακτήρα και οι 6 υπολειπόμενοι αυτοσωματικό, σαφώς μεταξύ αυτών έχουμε τον αχάτη οπάλ, μια καφέ παστέλ, μία αχάτη παστέλ, κ.λπ. Μερικές από τις μεταλλάξεις είναι σε ορισμένες περιοχές του πτερώματος από ότι στις χρωστικές ουσίες του υπολοίπου σώματος (καφέ, αχάτης, σατινέ, κ.λπ...), ενώ άλλες ενεργούν αποκλειστικά στο πτέρωμα ( παστέλ,οπάλ, κλπ..) Η διαφοροποίηση (του μαύρου καφέ) ως προς το σχέδιο του(α) αρχέγονου τύπου έφεραν τις πρώτες μεταλλάξεις όπως: η αλλαγή της υπάρχουσας μελανίνης από μαύρο σε καφέ, δημιούργησε την(β) Καφέ

καρδερίνα (Brown),το αποτέλεσμα είναι ότι οι μαύρες ζώνες μετατρέπονται σε καφέ και οι ζώνες που χαρακτηρίζονται από την φαιομελανίνη αποκτούν ένα πολύ πιο γλυκό καφέ χρώμα. Εδώ ο αυχένας,τα φτερά και η ουρά έχουν έντονο ζεστό καφέ, η μάσκα ζωηρό κόκκινο χρώμα πόδια και νύχια στο χρώμα της σάρκας και το ράμφος ανοιχτόχρωμο με άκρη καφέ σκούρα. Το γονίδιο Καφέ είναι φυλλοσύνδετο.οπότε διασταυρώνοντας ένα αρσενικό Καφέ με ένα αρχέγονο θηλυκό όλα τα αρσενικά θα φέρουν παράγοντα Καφέ και όλα τα θηλυκά θα είναι Καφέ. Η Αχάτης(Γ) που χαρακτηρίζεται από μία εν μέρει αναδιαμόρφωση της μαύρης μελανίνης και από μια γλυκιά μετατροπή της φαιομελανίνης. Η κρούση αυτών των δύο δημιούργησε μια χρωματική αλλαγή στις φτερούγες στην ράχη και στην ουρά δίνοντας τους μια γκρίζο- ασημί απόχρωση(ονομάζεται και 1ος παράγοντας ελάττωσης).χαρακτηριστικά της Αχάτης είναι πλάτη γκρι-ασημί,δύο γκρι κηλίδες στον θώρακα, αυχένα-φτερά και ουρά έντονα μαύρα,μάσκα κόκκινη κεραμιδί,πόδια στο χρώμα της σάρκας με μαύρα νύχια και ράμφος ανοιχτόχρωμο με μαύρη άκρη.. Το γονίδιο Αχάτης είναι φυλλοσύνδετο. Έχει όμοια συμπεριφορά με το Καφέ. Η Ιζαμπέλα(Δ) που δεν αντιπροσωπεύει μια καινούργια μετάλλαξη,αλλά είναι το αποτέλεσμα του συνδυασμού των δύο προηγουμένων μεταλλάξεων,του Καφέ και της Αχάτης. Η ιδανική Ιζαμπέλα έχει πλάτη καρυδί ανοικτό με δύο ιδίου χρώματος βούλες στον θώρακα,αυχένα φτερά και ουρά χρώμα καρυδί σκούρο,μάσκα κόκκινη λαμπερή,πόδια νύχια και ράμφος στο χρώμα της σάρκας.ζευγαρώνοντας ένα αρσενικό Καφέ με ένα θηλυκό Αχάτη μπορούμε να πάρουμε 4 ειδών

θηλυκά:a)αρχεγονο χρώμα b)καφε χρώμα c)αχατη χρώμα d)ιζαμπελα χρώμα Ενώ όλα τα αρσενικά είναι φυσιολογικά αλλά φέρουν τον παράγοντα Καφέ και Αχάτη. Αυτοί είναι οι 4 βασικοί τύποι πάνω στους οποίους πραγματοποιήθηκαν οι νέες μεταλλάξεις: 1. Η Παστέλ, που ελαττώνει και τις δύο μορφές μελανίνης ( μαύρης και καφέ),με τελικό αποτέλεσμα στο φαινότυπο την δημιουργία παστέλ χρώματος και μείωση της μελανίνης στο κεφάλι.(ονομάζεται και 2ος παράγοντας ελάττωσης). Εδώ έχουμε πλάτη καφέ (ομογενοποίηση φαιομελανίνης περίπου 50%),αυχένας-φτερά και ουρά με ελάττωση των ευμελανίνων μαύρων και καφέ περίπου 50%, μάσκα ζωηρή κόκκινη, πόδια νύχια ελαφρώς στο χρώμα της σάρκας και ράμφος ανοιχτόχρωμο με άκρη σκούρα. Το γονίδιο Παστέλ είναι φυλλοσύνδετο.έχει όμοια συμπεριφορά με το Καφέ. 2. Την Σατινέ,που προκαλεί την μέγιστη ελάττωση της φαιομελανίνης και της ευμελανίνης,ενώ δεν επηρεάζει την καφέ μελανίνη.τα μάτια είναι κόκκινα και είναι ο 5ος παράγοντας ελάττωσης των μελανινών. Η πλάτη και το στήθος είναι λευκά ο αυχένας-φτερά και ουρά ανοικτό καρυδί, μάσκα κόκκινη, ράμφος πόδια και νύχια στο χρώμα της σάρκας.είναι φυλλοσύνδετη μετάλλαξη.

3. Η Κίτρινη μετάλλαξη,που χαρακτηρίζεται από την μακροσκοπική διάχυση του κίτρινου χρώματος σε όλο το σχέδιο του σώματος.είναι η μόνη μετάλλαξη που εκτός του ότι επικρατεί η διάχυση,προσθέτει λιπόχρωμα εκεί που δεν υπάρχουν λιποχρωμικές ζώνες. Εδώ η πλάτη και το ανώτερο τμήμα του θώρακα είναι καφέ έντονο, αυχένας φτερά και ουρά μαύρα, μάσκα ζωηρού κόκκινου χρώματος, έντονες κίτρινες γραμμές στα φτερά, μάγουλα και υπόλοιπο τμήμα του θώρακα κίτρινο έντονο καθώς και η περιοχή στην ρίζα της ράχης. Έχει κυρίαρχο χαρακτήρα και για να μεταδοθεί στα παιδιά αρσενικά ή θηλυκά είναι αρκετό να υπάρχει σε ένα από τους δύο γονείς ανεξαρτήτου φύλλου. 4. Η Οπάλ μετάλλαξη,που ελαττώνει πάρα πολύ την φαιομελανίνη και αλλάζει θέση της ευμελανίνης στα φτερά, δημιουργώντας την αίσθηση μιας γαλάζιας ανταύγειας πάνω σε αυτά.( ονομάζεται και 3ος παράγοντας ελάττωσης). Στην Οπάλ, η πλάτη και το στήθος είναι υπόλευκα με γαλάζιες ανταύγειες,ο αυχένας-φτερά και ουρά με έντονο μεταλλικό γκρι- γαλάζιο χρώμα και μάσκα ζωηρή κόκκινη. Έχει αυτοσωματικό υπολειπόμενο χαρακτήρα και για να επιτύχουμε πουλιά Οπάλ το γονίδιο πρέπει να υπάρχει σε ένα από τα δύο χρωματοσώματα και των δύο γονέων.

5. Την Αλβίνο μετάλλαξη,με μανδύα σχεδόν λευκό με εξαίρεση τις κίτρινες γραμμές στα φτερά και την κόκκινη μάσκα και με κόκκινα μάτια. Έχει αυτοσωματικό υπολειπόμενο χαρακτήρα και για να επιτύχουμε πουλιά Αλβίνο το γονίδιο πρέπει να υπάρχει σε ένα από τα δύο χρωματοσώματα και των δύο γονέων. 6. Την White cup που αφαιρεί το σχέδιο της καρδερίνας σε όλο το ανώτερο τμήμα του σώματος εξαλείφοντας το χαρακτηριστικό σχέδιο του αυχένα της καρδερίνας. Στην κατηγορία αυτήν ανήκουν και οι καρδερίνες που στο κάτω μέρος της γνάθου έχουν μία λευκή γραβάτα που εκτείνεται μέχρι το ανώτερο τμήμα του στήθους. Το ζευγάρωμα τέτοιων πουλιών είχε σαν αποτέλεσμα την επέκταση του λευκού σε όλο το σώμα και την δημιουργία της Λευκής καρδερίνας με μαύρα μάτια.η Λευκή καρδερίνα έχει πλάτη και στήθος λευκά με κίτρινες ανταύγειες στον θώρακα,αυχένα και ουρά λευκά,μάσκα πορτοκαλί μαύρα μάτια,πόδια, νύχια και ράμφος στο χρώμα της σάρκας.

7. Η Μαύρη Καρδερίνα που χαρακτηρίζεται από την αύξηση της μαύρης ευμελανίνης,ελάττωση της φαιομελανίνης ελαχιστοποίηση των λευκών ζωνών, έντονο κίτρινο στις φτερούγες,πλάτη μαυροκαφέ και το βασικότερο την εξάλειψη της κόκκινης μάσκας. Σημείωση: Η μετάλλαξη Ρουμπινί είναι ο 4 ος παράγοντας ελάττωσης και απαγορεύει την κεντρική ευμελανίνη αφήνοντας αναλλοίωτη την φαιομελανίνη, αποχρωματίζει δε τα μάτια που παρουσιάζονται περισσότερο ή λιγότερο κόκκινα.δεν έχει ακόμα σταθεροποιηθεί. Για εγκυκλοπαιδικούς και μόνο λόγους αναφέρω και τον 6 ο παράγοντα ελάττωσης που είναι το Τοπάζ, αυτός προκαλεί ελάττωση της μαύρης ευμελαμίνης,ενώ ελαττώνει την φαιομελανίνη και την καφέ ευμελανίνη.) H ΛΙΠΟΧΡΩΜΙΚΗ ΚΑΡΔΕΡΙΝΑ(ΛΕΥΚΗ ΜΕ ΜΑΥΡΟ ΜΑΤΙ) Ορισμένα θηλυκά έχουν στο λαιμό τους μια λευκή ζώνη,, ικανή να διακόψει το κόκκινο επίπεδο των φτερών γύρω από το ράμφος, που τις διαφοροποιεί από τα πρότυπα της γνωστής καρδερίνας, δημιουργώντας μια κατεύθυνση του λευκού προς το στήθος. Έχοντας ένα τέτοιο θηλυκό και ένα αρσενικό πού χαρακτηρίζεται από την ίδια ανωμαλία της μητέρας του, μπορούμε να φτάσουμε στην λευκή καρδερίνα.

Στην πρώτη εποχή της αναπαραγωγής,έχουμε μόνο δύο γέννες: ένα θηλυκό, που έχει ένα ευρύ λευκό περιλαίμιο, πού εκτείνεται μέχρι τη ζώνη του στήθους, και ένα αρσενικό που χαρακτηρίζεται από την ίδια ανωμαλία της μητέρας του, που είναι μια λευκή κηλίδα στο λαιμό και κάποιες άχρωμες ζώνες στην ουρά. Εντούτοις, μετά από χρόνια προσπαθειών δεν επιτυγχάνουμε εύκολα τον στόχο μας, χρειάζεται αρκετές φορές να χρησιμοποιηθούν θηλυκά με λευκές κηλίδες στο λαιμό για να φτάσουμε στην απόκτηση της μορφής που επιθυμούμε. Επάνω αρσενική λευκόλαιμη καρδερίνα, σύμφωνα με το πρότυπο της μητέρας της. Η σύνδεση τέτοιων υποκειμένων γεννά άτομα λευκά με μαύρο μάτι. Εδώ:

. Λιποχρωμικό καρδερινάκι (λευκό) στη φωλιά, περίπου 12ημερών.μαζί με ένα φυσιολογικό που φέρει τον παράγοντα στο αίμα του... Λιποχρωμικό(λευκό με μαύρο μάτι) στη φωλιά περίπου 12 ημερών. Καρδερινάκια 35 ημερών ζωής λευκά με μαύρο μάτι πιθανώς το αριστερά θηλυκό και το δεξιά αρσενικό. 3 καρδερινάκια 35 ημερών θηλυκό στα αριστερά,στο κέντρο αρσενικό και δεξιά ένα θηλυκό λευκόλαιμο. Η όλη προσπάθεια έχει και σαν μέτρο το ζευγάρωμα του υιού με την μητέρα για να μπορέσουμε να αυξήσουμε το ποσοστό του λιποχρωμικού στο αίμα των πουλιών. Κατά αυτόν τον τρόπο εμφανίζονται τα πρώτα λευκά πουλιά από το ζευγάρωμα ενός αρσενικού με λευκό λαιμό με ένα θηλυκό με λευκό λαιμό(υιοςχμητέρα) Στις δύο επωάσεις με το πολύ έξι μικρά, θα έχουμε 2 που θα μοιάζουν στους προγόνους, δύο με λευκό λαιμό, και δύο καθαρά λευκά αρσενικά. Στόχο είναι στα συνολικά πουλιά να μην έχουμε ίχνος μελανίνης,να έχουμε μαύρα μάτια και την μικρή απουσία του κόκκινου στο μέτωπο. Όπως αναφέραμε οι ζώνες στα λιποχρωμικά είναι και η ορατή σύνδεση τους στην ουρά. Προσπάθειες να ξαναπαρθούν τα αποτελέσματα της κληρονομικής μετάδοσης της μεταλλαγής του σχεδίου και του σχετικού μηχανισμού του φαινότυπου είναι: Επίδραση στο φαινότυπο: η λευκόλαιμη θηλυκιά εισάγει ένα ευρύ σημείο (στερείται μελανικών ουσιών και λιποχρωμικών χρωστικών ουσιών) που αυξάνεται μέχρι τη ζώνη του στήθους ξεκινώντας από τη βάση του λαιμού. Υπάρχουν επίσης και άλλα σημεία όπως η εμφάνιση πλούσιου κίτρινου χρώματος στις φτερούγες και στην ουρά. Η εμφάνιση της μελανίνης (και στην κόκκινη μάσκα) συνδέεται και με την ουρά, καθώς και με τις κίτρινες ζώνες στο στήθος. Οι διασταυρώσεις είναι: Λευκόλαιμη θηλυκιά Χ κανονικό σχεδίου αρσενικό. Λευκόλαιμη θηλυκιάχλευκόλαιμο αρσενικό. Λευκό Χ κανονικό.

ΑΡΣΕΝΙΚΗ ΛΕΥΚΗ ΚΑΡΔΕΡΙΝΑ ΜΕ ΜΑΥΡΟ ΜΑΤΙ Τα αποτελέσματα των διασταυρώσεων είναι: : Κανονικό Χ λευκόλαιμη θηλυκιά: ποικιλόχρωμα 50%, κανονικά 50% Λευκόλαιμη θηλυκιά Χ λευκόλαιμο αρσενικό: λευκά άτομα 25%,λευκόλαιμα θηλυκά 50%,κανονικά 25% Κανονικό άτομο Χ Λευκό: ποικιλόχρωμα 100% Προκειμένου να εξεταστεί η αποτελεσματική ΛΙΠΟΧΡΩΜΙΚΗ φύση του επιτεύγματος, είναι απαραίτητο να πραγματοποιηθεί η "δοκιμή υβριδίων", που είναι να συνδεθεί μια λευκόλαιμη καρδερίνα με ένα λιποχρωμικό καναρίνι, ώστε να ελεγχθεί εάν δύο τέτοιοι φαινότυποι αναγνωρίζουν στη βάση,τους ίδιους γενετικούς μηχανισμούς, σύμφωνα με τους οποίους, ο χρωματοσομικός άξονας των ίδιων διάφορων μεταξύ των ειδών, έχει την ίδια μακροχρόνια δράση..το αποτέλεσμα συνήθως είναι ένα υβρίδιο φανταστικό, με σαφώς τις ζώνες εκλογής του προτύπου. Κάτω :Το ζευγάρι που χρησημοποιήθηκε

ΥΒΡΙΔΙΟ ΑΡΣΕΝΙΚΟ : ΛΕΥΚΟΛΑΙΜΗΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΑΣ ΜΕ ΛΙΠΟΧΡΩΜΙΚΟ ΚΙΤΡΙΝΟ ΜΩΣΑΪΚΟ ΚΑΝΑΡΙΝΙ