TÉÔËÏÓ ÂÉÂËÉÏÕ: Πιπίλα µου γλυκιά ÓÕÃÃÑÁÖÅÁÓ: Ράνια Μπουµπουρή ΘΕΩΡΗΣΗ ÊÅÉÌÅÍÏÕ: Χρυσούλα Τσιρούκη ÅÉÊÏÍÏÃÑÁÖÇÓÇ ΕΞΩΦΥΛΛΟ: Sabine Straub ÇËÅÊÔÑÏÍÉÊÇ ÓÅËÉÄÏÐÏÉÇÓÇ: Ελένη Σταυροπούλου EÊÔÕÐÙÓÇ: Ι. ΠΕΠΠΑΣ ΑΒΕΕ ÂÉÂËÉÏÄÅÓÉÁ: Κωνσταντίνα Παναγιώτου & ΣΙΑ Ο.Ε. Ράνια Μπουµπουρή, 2010 EÊÄÏÓÅÉÓ ØÕ ÏÃÉÏÓ Á.Å., ÁèÞíá 2010 Ðñþôç Ýêäïóç: Σεπτέµβριος 2010, 2.000 αντίτυπα ÉSBN 978-960-453-824-9 Τυπώθηκε σε 100% ανακυκλωµένο χαρτί. To ðá ñüí Ýñ ãï ðíåõ ìá ôé êþò éäé ï êôç óß áò ðñï óôá ôåý å ôáé êá ôü ôéò äé á ôü îåéò ôïõ Åë ëç íé êïý Íü ìïõ (Í. 2121/1993 üðùò Ý åé ôñï ðï ðïé ç èåß êáé éó ý åé óþ ìå ñá) êáé ôéò äé å èíåßò óõì âü óåéò ðå ñß ðíåõ ìá ôé êþò éäé ï êôç óß áò. Áðá ãï ñåý å ôáé áðï ëý ôùò ç Üíåõ ãñá ðôþò αδείας ôïõ åê äü ôç êá ôü ïðïéïν äþ ðï ôå ôñü ðï Þ ìý óï áíôé ãñá öþ, öù ôï á íá ôý ðù óç êáé åí ãý íåé áíá ðá ñá ãù ãþ, åê ìß óèù óç Þ äá íåé óìüò, ìå ôü öñá óç, äé á óêåõþ, áíá ìå ôü äï óç óôï êïé íü óå ïðïéá äþ ðï - ôå ìïñ öþ (çëå êôñï íé êþ, ìç á íé êþ Þ Üë ëç) êáé ç åí ãý íåé åê ìå ôüë ëåõ óç ôïõ óõ íü ëïõ Þ ìý ñïõò ôïõ Ýñ ãïõ. ÅÊ ÄÏ ÓÅÉÓ ØÕ Ï ÃÉÏÓ Á.Å. PSICHOGIOS PUBLICATIONS S.A. äñá: Ôá ôï À ïõ 121 Head office: 121, Tatoiou Str. 144 52 Ìå ôá ìüñ öù óç 144 52 Metamorfossi, Greece Âé âëé ï ðù ëåßï: Ìáõ ñï ìé Ü ëç 1 Bookstore: 1, Mavromichali Str. 106 79 ÁèÞ íá 106 79 Áthens, Greece Ôçë.: 2102804800 Tel.: 2102804800 Telefax: 2102819550 Telefax: 2102819550 www.psichogios.gr www.psichogios.gr e-mail: info@psichogios.gr e-mail: info@psichogios.gr
Εικονογράφηση: Sabine Straub ΠΡΩΤΗ ΕΚ ΟΣΗ
Η ΡΑΝΙΑ ΜΠΟΥΜΠΟΥΡΗ γεννήθηκε στο Καρπενήσι το 1974. Στις πανελλαδικές εξετάσεις πέρασε πρώτη στο Τµήµα ηµοσιογραφίας και Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστηµίου Θεσσαλονίκης. Κατά τη διάρκεια των σπουδών της αρίστευσε στα µαθήµατα λόγου και φιλοσοφίας, µε καθηγητές τους. Ν. Μαρωνίτη και Γ. Βώκο αντίστοιχα. Σύντοµα µετά την αποφοίτησή της στράφηκε επαγγελµατικά στο χώρο του βιβλίου^ είναι επιµελήτρια εκδόσεων και µεταφράστρια. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟ - ΓΙΟΣ κυκλοφορεί το βιβλίο της Η ΟΜΟΡΦΟ - ΤΕΡΗ ΛΑΜΠΑ Α ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, ενώ πρόκει - ται να εκδοθούν τα βιβλία ΠΟΥΘΕΝΑ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΚΟΥΚΛΑ ΜΟΥ, ΤΟ ΣΚΙΟΥΡΑΚΙ ΠΟΥ ΕΝ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΦΑΕΙ και ΣΤΟ ΓΙΟΓΙΟ ΜΕ ΤΗ ΓΙΑΓΙΑ. Αγαπά να διευρύνει τους πνευµατικούς της ορίζοντες διαβάζοντας και ταξιδεύοντας. Απολαµβάνει να διευρύνει τους ψυχικούς της ορίζοντες παίζοντας και συζητώντας µε τα παιδιά της και µε όλα τα παιδιά.
Στην Αναστασία
Παρασκευή απόγευµα. Ο ήλιος, κατακόκκινος, έγερνε να ξαποστάσει πίσω από τα βουνά. Το γαλάζιο αυτοκίνητο έµπαινε στα πρώτα σπιτάκια του χωριού. Ο Λευτέρης κόλλησε µε λαχτάρα το πρόσωπό του στο τζάµι. Από στιγµή σε στιγµή θα έβλεπε τη γιαγιά του. 9
10
Πράγµατι, σε λίγο σταµάτησαν έξω από το σπίτι της. Χαµηλό και φρεσκοασπρισµένο, άστραφτε πίσω από το µυρωδάτο κήπο του. Η γιαγιά βγήκε χαµογελαστή για να τους υποδεχτεί. Καλώς τους! Καλώς τους! Είχατε καλό ταξίδι;
Οι γονείς του Λευτέρη βγήκαν από το αυτοκίνητο. Η µαµά πήγε και αγκάλιασε τη γιαγιά, τη µαµά της δηλαδή, ενώ ο µπα- µπάς έσκυψε να λύσει τη ζώνη ασφαλείας στο παιδικό κάθισµα.
Πού είναι το παλικαράκι µου; είπε η γιαγιά. Ο Λευτέρης έβγαλε την πιπίλα του. Εδώωω! φώναξε χαρούµενος. Για να δω, πόσο µεγάλωσες; είπε η γιαγιά και τον σήκωσε στα χέρια. Καλέ, αυτός έγινε ολόκληρος άντρας!
Η µαµά και ο µπαµπάς ξεφόρτωσαν τα πράγµατα από το αυτοκίνητο, ενώ η γιαγιά οδήγησε τον εγγονό της µέσα. Τι σου έχω φτιάξει εγώ; τον ρώτησε. Μπορείς να το βρεις; Ο Λευτέρης σήκωσε τα µάτια και είδε το τραπέζι στρωµένο. Τηγανίτες! φώ ναξε εν θου - σιασµέ νος. Ναι! Έλα να πλύνουµε τα χέρια µας, µέχρι να έρθουν και η µαµά µε τον µπαµπά.
Το ταξίδι ήταν κουραστικό, ο δρόµος γε- µάτος στροφές. Έτσι, όλοι απόλαυσαν τις ζεστές τηγανίτες µε το µέλι. Η µαµά και ο µπαµπάς ήπιαν ένα καφεδάκι. Ο Λευτέρης ένα ποτήρι γάλα. Έρχεται η µεγάλη µέρα, έτσι; ρώτησε µε νόηµα η γιαγιά. Ο Λευτέρης χαµήλωσε τα µάτια. Έσφιξε την πιπίλα του στο χέρι.
Ποιος έχει γενέθλια αύ ριο; ξαναρώτησε η γιαγιά. Εγώ, αποκρίθηκε το αγόρι.
Πόσα κεράκια θα φυσήξεις στην τούρτα; τον ρώτησε ο µπαµπάς. Εεε δύο, έκανε διστακτικά ο Λευτέρης. Ναι! Καλέ, όλα τα ξέρει αυτό το παιδί; τον παίνεψε η γιαγιά. Και τι είπαµε για τα παιδάκια που γίνονται δύο χρόνων; πήρε το λόγο η µαµά. Θυµάσαι; Αντί για απάντηση, ο Λευτέρης έβαλε την πιπίλα του στο στόµα.
Θέλω νάνι, µουρµούρισε. Οι γονείς του κοιτάχτηκαν µε νόηµα. Αφήστε τον, δεν πειράζει, τους είπε µε τα µάτια η γιαγιά. Αύριο Η µαµά πήρε αγκαλιά τον Λευτέρη και τον πήγε στο δωµάτιο για ύπνο.
Την άλλη µέρα, όλοι σηκώθηκαν νωρίς νωρίς. Η γιαγιά είχε φυλάξει σπόρους από βασιλικό και πήρε τον Λευτέρη στον κήπο να τους φυτέψουν παρέα.