Ο βίος του Αγ.Αλεξάνδρου του Σβιρ,η θαυμαστή αφθαρσία του,η εμφάνιση της Αγ.Τριάδος και η Μονή του Αγίου 1)O ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΑΓ.ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΤΟΥ ΣΒΙΡ. Ο Αγ.Αλέξανδρος του Σβιρ γεννήθηκε στις 15 Ιουνίου 1448 στα µέρη του Νοβγκοροντ σε µια οικογένεια ευλαβών χριστιανών.ηταν το τρίτο παιδί του Στέφανου και της ΒασάιΤο βαπτιστικό του όνοµα ήταν Αµώς.Ήταν πράος,υπάκουος,νηστευτής και όταν έφτασε στην κατάλληλη ηλικία οι γονείς του θέλησαν να τον παντρέψουν.εκείνος όµως στα 19 του χρόνια έφυγε για τη µονή Βαλαάµ.Περνώντας ο νεαρός Αµώς από τη λίµνη Ροτσίνσκ άκουσε µια φωνή να του λέει ότι σ αυτό το σηµείο θα χτίσει ένα µοναστήρι.τότε έλαµψε από πάνω του ένα φως και ένας άγγελος του έδειξε το δρόµο για το Βαλαάµ.Στο Βαλαάµ εκάρη µοναχός µετά από 7 χρόνια στα εικοσιέξι του και πήρε το όνοµα Αλέξανδρος.Ο πατέρας ήρθε να τον βρει στο µοναστήρι και ο νεαρός Αλέξανδρος όχι µόνο τον καθησύχασε,αλλά και τον έπεισε να γίνουν αυτός και η µητέρα του µοναχοί.πρόκοβε συνεχώς στα πνευµατικά και δέκα χρόνια τα πέρασε εν σιωπή σ ένα νησάκι.
Το σπήλαιο που ασκήτεψε ο Αγ.Αλέξανδρος του Σβιρ Εδώ σε µια στενή και υγρή σπηλιά,η οποία ακόµη υπάρχει, ασκήτεψε ο Άγιος. Το εσωτερικό του σπηλαίου Μια µέρα ενώ προσευχόνταν άκουσε µια θεική φωνή να του λέει να πάει στον τόπο που κάποτε του είχε υποδειχθεί για να σωθεί.ένα φως του έδειξε το µέρος στις όχθες της λίµνης(1485).έµεινε εκεί µόνος επτά χρόνια, τρώγωντας µόνο χόρτα και υποφέρωντας από τις βαρειές ασθένειες και το ανυπόφορο κρύο.το 1493 τον ανακάλυψε τυχαία ένας
άρχοντας που είχε βγει για κυνήγι.η φήµη του ως αγιασµένου ασκητή εξαπλώθηκε γρήγορα και πολλοί µοναχοί µαζεύτηκαν γύρω του,ενώ ο απλός λαός τον τιµούσε ως άγιο όταν ήταν εν ζωή 2. Ο ΑΓΙΟΣ ΜΕ ΤΗ ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΑΦΘΑΡΣΙΑ Πιστεύεται, ότι ο Θεός διατήρησε το Λείψανο σε τόσο θαυµαστή κατάσταση αφθαρσίας, διότι ο Άγιος Αλέξανδρος είναι ο µόνος Άγιος µετά τον Πατριάρχη Αβραάµ, ο όποιος αξιώθηκε επισκέψεως της Αγίας Τριάδος µε µορφή τριών Αγγέλων. Κατά την διάρκεια αυτής της επισκέψεως, ή Αγία Τριάς µέχρι που άγγιξε τον Άγιο, και αυτό το άγγιγµα προφανώς ήταν που έκανε το σώµα του απρόσβλητο στην φθορά. Θαυµαστός ο Τριαδικός Θεός, ο ενδοξαζόµενος εν τοις Άγίοις Αυτού! Ό Άγιος Αλέξανδρος αναχώρησε για την Ουράνιο Βασιλεία την 30ή Αυγούστου του 1533, σε ηλικία 85 ετών. Ό Άγιος Αλέξανδρος του Σβίρ εδοξάσθη µε θαυµαστά σηµεία και θαύµατα κατά την διάρκεια της ζωής του και µετά την κοίµηση του. Το 1545, ο µαθητής και διάδοχος του Ηγούµενος Ηρωδίων συνέθεσε τον Βίο του. Το 1547 άρχισε ο τοπικός εορτασµός της µνήµης του και συνετέθη ή Ακολουθία του. Στις 17 Απριλίου του 1641, κατά την διάρ-κεια της ανακαινίσεως του Ναού της
Μεταµορφώσεως, όπου ο Άγιος είχε ταφή, αποκαλύφθηκε τα άγιο Λείψανο του σε κατάσταση πλήρους Αφθαρσίας έκτοτε, ή Εκκλησία εορτάζει την µνήµη του δύο φορές: την ήµερα της Κοιµήσεως του, 30ή Αυγούστου, και την ήµερα της επισήµου Διακηρύξεως της Αγιότητας του και της ανακοµιδής του Ιερού Λειψάνου του, 17η Απριλίου. Ό Άγιος Αλέξανδρος, όπως του υποσχέθηκε ή Υπεραγία Θεοτόκος, άφησε πίσω του µεγάλο πλήθος µαθητών, πολλοί από τους οποίους ηγίασαν και τιµώνται µέχρι σήµερα από την Εκκλησία του Θεού επί γης ως Άγιοι. Έκτοτε, το αδιάφθορο άγιο Λείψανο του Άγιου Αλεξάνδρου αποτελούσε πηγή αγιασµού, προσκυνήσεως και θεραπείας: οι τυφλοί ελάµβαναν το φως τους, οι παραλυτικοί ελάµβαναν την δύναµη των ποδών τους, και όσοι έπασχαν από οποιαδήποτε ασθένεια, ελάµβαναν την πλήρη ίαση. Οι δαίµονες έφευγαν από τους δαιµονισµένους και στείρες γυναίκες συνελάµβαναν Θαυµαστός είναι ο Πανάγαθος Θεός εν τοις Αγίοις Αυτού, ο Όποιος δόξασε τον δούλο Αυτού σε αύτη την εφήµερη ζωή µε θαύµατα και σηµεία, τα όποια εγίνοντο δια των χειρών του. Και µετά τον θάνατο του ακόµη αξίωσε να τοποθετηθεί το πάντιµο και ιερό Σκήνωµά του στην Εκκλησία Του, για να καταυγάζει από εκεί, ως µέγας φάρος, µε τα πανένδοξα Θαύµατα του!
3. Η ΔΕΥΤΕΡΑ ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΛΕΙΨΑΝΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΤΟΥ ΣΒΙΡ Την 30ή Ιουλίου του 1998, οι πιστοί της Ρωσίας έσπευσαν κατά χιλιάδες να προσκυνήσουν το νεωστί ανακαλυφθέν ιερό Λείψανο του Αγίου Αλεξάνδρου του Σβίρ στον Ναό των Αγίων Σοφίας, Πίστεως, Α γ ά π η ς κ α ι Ε λ π ί δ ο ς σ τ η ν Α γ ί α Πετρούπολη. Μετά απουσία περί-που 80 χρόνων, ένας από τους πλέον αγαπητούς Αγ ί ο υ ς τ η ς Θ η β α ΐ δ ο ς το υ Β ο ρ ρ ά επέστρεψε στον τόπο των µοναχι-κών του αγώνων. Οκτώ δεκαετίες ενωρίτερα, στις 5 Ιανουαρίου του 1918, οι Μπολσεβίκοι κατέλαβαν το µεγαλύτερο τµήµα της Ρωσικής Θηβαΐδος του Βορρά: την περιοχή γύρω από το Όλονετς και το Λοντέϊνογιε Πολιέ. Την αµέσως εποµένη ήµερα οι Μ π ο λ σ ε β ί κ ο ι έ κ α ν α ν τ η ν εµφάνιση τους στο Μοναστήρι του Σβίρ στην λειψανοθήκη του Αγίου Αλεξάνδρου. Ένα τέτοιο ταµείο αγιότητας αποτελούσε ένα προφανές εµπόδιο στον διάβολο και τα όργανα του, τα όποια είχαν καταλάβει τότε την γη της Ρωσίας. Όµως, στην περίπτωση
εκείνη ήταν ανεξήγητα ανίκανοι να προκαλέσουν κάποια βλάβη στο Λείψανο του Αγίου ή να το µετακινήσουν. Οι Κοµµουνιστές έκαναν ακόµη κάποιες απόπειρες και µόνον στην έκτη τους προσπάθεια, στις 20 Δεκεµβρίου του ίδιου έτους (1918), κατόρθωσαν να µετακινήσουν το αδιάφθορο Λείψανο του Αγίου Αλεξάνδρου. Τούτο εγκαινίασε την θλιβερή «εκστρατεία κατασχέσεως των λειψάνων», ή οποία συνεχίσθηκε από το 1919 ως το 1922, οπότε τα Λείψανα 63 Ρώσων Αγίων εκλάπησαν, υπεβλήθησαν σε «επιστηµονικές εξετάσεις», παρουσιάσθηκαν ως «µούµιες», ή ακόµη και ως «κίβδηλα», σε αντιθρησκευτικά µουσεία ή κατεστράφησαν. Κατά την περίοδο αυτήν, ολόκληρη ή βόρεια περιοχή της Ρωσίας µετεβλήθη σε ένα απέραντο στρατόπεδο συγκεντρώσεως. Ή Θηβαΐδα του Βορρά βεβηλώθηκε και µολύνθηκε, αλλά ταυτοχρόνως και αγιάστηκε, γινοµένη ένας Γολγοθάς από τους πολλούς στην Ρωσία. Ή Μονή του Αγίου Αλεξάνδρου του Σβίρ δοκίµασε την ίδια µοίρα των πολλών Μοναστηριών της περιοχής: έγινε στρατόπεδο συγκεντρώσεως, γνωστό ως «Σβίρλαγκ» («Στρατόπεδο του Σβίρ»). Αργότερα, έγινε διαδοχικά οίκος αναπήρων πολέµου, οίκος παιδιών, τεχνική σχολή και στρατόπεδο. Τελικά, το τµήµα της Αγίας Τριάδος της Μονής µετατράπηκε σε ψυχια-τρικό άσυλο, ένα µέρος του οποίου παραµένει τέτοιο µέχρι σήµερα. Ή Μονή υπέστη άσχηµες φθορές µε την πάροδο των χρόνων. Όµως, ο Θεός δεν επέτρεψε να χαθεί το Λείψανο του Αγίου Αλεξάνδρου. Μετά την κατάσχεση του από τους Μπολσεβίκους, πρώτα εφέρθη στο Λοντέϊνογιε Πολιέ. Ή τοπική επιτροπή των Τσεκιστών ζήτησε να γίνει µία έρευνα για την αυθεντικότητα του Λειψάνου. Εξετάσθηκε από
Σοβιετικούς επιστήµονες µε την ελπίδα αποδείξεως ότι ήταν κίβδηλο µία απάτη της Εκκλησίας για την αποβλάκωση των πιστών. Όµως, προς αµηχανία των Μπολσεβίκων, τα αποτελέσµατα τους επιβεβαίωσαν όσα είχαν καταγραφή κατά την πρώτη ανακάλυψη του Λειψάνου του Αγίου το 1641 ότι δηλαδή επρόκειτο πράγµατι περί του Αγίου Αλεξάνδρου και ότι το σώµα του ήταν, σε εκπληκτικό βαθµό, αδιάφθορο. Το δέρµα του ήταν λευκό και ελαστικό. Τα χαρακτηριστικά του προσώπου του ήσαν καθαρά διακρινόµενα και έφεραν µία εντυπωσιακή οµοιότητα µε τις εικόνες του Αγίου, οι οποίες αγιογραφήθηκαν µεταξύ του 16ου και του 18ου αιώνος. Ένας ακαδηµαϊκός, ο Πέτρος Πέτροβιτς Ποκρύσκιν, δεν φοβήθηκε σε εκείνη την εποχή των διωγµών να γράψει µία θαρραλέα απάντηση στην αίτηση των Τσεκιστών: «Αναγνωρίζοντας ότι το Λείψανο του Αγίου Αλεξάνδρου του Σβίρ αποτελεί αναµφισβήτητα ιστορικό γεγονός, ή θέσης των οποίου πρέπει να είναι σε µία εκκλησία, ζητούµε να ληφθούν µέτρα για την διαφύλαξη Αυτού του εθνικού ιστορικοί θησαυρού». Από το Λοντέϊνογιε Πολιέ το Λείψανο εφέρθη στην Αγία Πετρούπολη (τότε Πέτρογκραντ). Την εποχή εκείνη ήλθε εντολή από το Κοµµισαριάτο της Δικαιοσύνης να τοποθετηθούν όλα τα Λείψανα σε µουσεία. Το Λείψανο του Άγιου Αλεξάνδρου έφέρθη στο ανατοµικό µουσείο της πόλεως, το όποιο στεγαζόταν στην Στρατιωτική Ιατρική Ακαδηµία. Εκεί το Λείψανο εξετέθη ως έκθεµα, αλλά έµεινε χωρίς εγγραφή -µία προφανής προσπάθεια από τους υπαλλήλους του µουσείου να αποκρυφθή. Ταυτόχρονα, έγιναν απόπειρες να επιδειχθούν ψεύτικα λείψανα του Αγίου στο κοινό, τα όποια δεν οµοίαζαν στην ιστορική του περιγραφή, ως µέρος σχεδίου των Κοµµουνιστών να πλήξουν την Εκκλησία, άλλα αυτές οι απόπειρες απέτυχαν. Χάρις σε έναν από τους επιστήµονες, τον Β. Ν. Τόνκοβ, ο ό π ο ι ο ς δ ε ν ή τ α ν «στρατευµένος αθεϊστής» όπως οι συνάδελφοι του, το Λείψανο
παρέµεινε στην Στρατιωτική Ιατρική Ακαδηµία της Αγίας Πετρουπολέως, εξορισµένο στην λήθη. Εκεί έµεινε για περίπου οκτώ δεκαετίες, µε αναµονή της στιγµής, κατά την οποία, θεία πρόνοια, θα επέστρεφε στους πιστούς. Στις 14 Ιουνίου 1997, περί-που έξι χρόνια µετά την κατάρρευση του κοµµουνιστικού ολοκληρωτισµού στην Ρωσία, το τµήµα της θείας Μεταµορφώ-σεως της Μονής του Αγίου Αλεξάνδρου του Σβίρ επεστράφη ολόκληρο στην Εκκλη-σία. Το τµήµα της Αγίας Τριάδος, το όποιο απέχει ένα τρίτο µιλίου από το έτερο τµήµα, επεστράφη µερικώς στην Εκκλησία στις 22 Σεπτεµβρίου 1998. Ή έρευνα για τον Άγιο Αλέξανδρο άρχισε το 1997, µε την ευλογία του Μητροπολίτου της Αγίας Πετρουπολέως Βλαδίµηρου. Τα περισσότερα ντοκουµέντα από την σοβιετική περίοδο είτε εχάθησαν είτε κατεστράφησαν, όµως οι προσευχητικές ερευνητικές προσπάθειες των Αδελφών της Γυναικείας Μονής της Αγίας Σκέπης Τερβενίτσι, υπό την καθοδήγηση του πνευµατικού τους Πατρός, του Ηγουµένου Λουκιανού (Κουτσένκο), Προϊσταµένου τώρα της Μονής του Αγίου Αλεξάνδρου Σβίρ, ανταµεί-φθηκαν τελικά. Τον Δεκέµβριο Αυτού του έτους (1997) το Λείψανο του Αγίου ευρέθη! Όταν αυτό εξετάσθηκε, ήταν ακριβώς εφάµιλλο προς την αρχική περιγραφή της πρώτης ανακοµιδής του Λειψάνου του 1641. Ήταν το ίδιο αδιάφθορο όσο και πριν από την κατάσχει του. Σύµφωνα µε ανθρωπολόγους και εθνολόγους ειδικούς, το Λείψανο άνηκε σε άνδρα της φυλής των Βεπ-µιας πολύ µικρής οµάδος Φινλανδικής καταγωγής, ή οποία κατοικούσε στην περιοχή όπου ο Άγιος Αλέξανδρος γεννήθηκε και όπου αργότερα έκτισε την Μονή του. Τελικά, µετά την έκτος πάσης αµφιβολίας απόδειξη της ταυτότητος του Αγίου, ο Μητροπολίτης Βλαδίµηρος έδωσε την ευλογία του, ώστε το πλήρες θείας Χάριτος Λείψανο να µεταφερθεί στον Ναό των Αγίων Μαρτύρων Σοφίας, Πίστεως, Ελπίδος και Αγάπης για τέσσερις µήνες, προκειµένου να τεθεί σε δηµόσια προσκύνηση προ της επιστροφής του στην Μονή του Αγίου. Πριν από την µεταφορά του Λειψάνου στον Ναό, έτελέσθη µία δέηση στην αίθουσα εξετάσεων της Ιατρικής Ακαδηµίας. Προς έκπλησιν και πνευµατική άγαλλίασιν των παρόντων, τα χέρια και τα πόδια του Αγίου άρχισαν να
αναβλύζουν σταγόνες ευώδους µύρου, σαν ο Άγιος να έλεγε: «Ναι, σάς ακούω εγώ είµαι»! Αυτή ή έκχυσης Χάριτος συνεχίσθηκε και όταν το Λείψανο µετεφέρθη στον Ναό. Ή ροή του ευώδους µύρου ήταν τόσο ισχυρή, ώστε πετούσαν µέλισσες κοντά στα πόδια του Αγίου. Κληρικός Αλέξιος Γιάνγκ (τώρα Ιεροµόναχος Αµβρόσιος) ήταν στην Αγία Πετρούπολη όταν το Λείψανο ευρέθη. Περιγράφων την εµπειρία της προσκυνήσεώς του, γράφει αυτός ο αµερικανός προσκυνητής: «Με έκπληξη είδα, ότι ο Άγιος δεν ήταν µόνον αδιάφθορος, αλλά το δέρµα του δεν είχε καθόλου σκουρύνει από την πάροδο πέντε περίπου αιώνων ήταν τόσο λευκό όσο κάποιου πού ζει σήµερα. Ασπαζόµενος τα ακάλυπτα πόδια του, µπορούσα να ιδώ τον σχηµατισµό του θαυµατουργού µύρου, σαν σταγόνες πλουσίου µέλιτος, µεταξύ των δακτύλων». Εικόνες του Αγίου, οι όποιες ευλογήθηκαν στην λειψανοθήκη, άρχισαν οµοίως να αναδίδουν είτε µύρο είτε εύωδία. Ό Δόκι-µος Αλέξανδρος της Μονής του Αγίου Αλεξάνδρου του Σβίρ στεκόταν συνεχώς στην λειψα-νοθήκη, παρατηρώντας όχι µόνον την ποσότητα του ρέοντος µύρου, άλλα και τις θαυµατουργικές θεραπείες, οι όποιες ελάµβαναν χώρα εκεί. θεραπεύθηκαν άνθρωποι µε πολλές ασθένειες: παραλυτικοί, καρκινοπαθείς, πάσχοντες από δερµατικές παθήσεις ή παθήσεις των οστών και δαιµονισµένοι.μετά την µεταφορά του Λειψάνου στην Μονή του Αγίου Αλεξάνδρου του Σβίρ τον Νοέµβριο του 1998, οι θεραπείες συνέχισαν να συµβαίνουν ενώπιον του. Ή ροή του µύρου επίσης συνεχίσθηκε απαραµείωτα. Παρατηρήθηκε, ότι αυτό το θαύµα αυξάνει σε ένταση όταν καταφθάνουν στην Μονή οµάδες ανθρώπων, στις όποιες δεν συµπεριλαµβάνονται µόνον πιστοί, άλλα και αµφισβητίες επίσης. Μέχρι και σήµερα ή Μονή καταγράφει τα θαύµατα, τα όποια τελούνται στο Λείψανο του Αγίου του Θεού
3)Η ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ Το µέγα αυτό θαύµα έγινε ως εξής. Το έτος 1508 σε ηλικία 60 ετών αφ` ότου ο όσιος Αλέξανδρος άρχισε τότε να ασκείται µε αγώνες που υπερβαίνουν την ανθρώπινη δύναµη σε πείνα, δίψα και στην αν-τοχή του ψύχους, ελπίζοντας ότι µε το πρόσκαιρο αυτό ψύχος του χειµώνα θα αποφύγει τη µέλλουσα αιώνια κόλαση. Οι δαίµονες όµως, βλέποντας να καταπολεµούνται απ' τον Όσιο και καταλα-βαίνοντας ότι επρόκειτο να εξοστρακιστούν απ' αυτόν, προσπάθησαν απ' την αρχή να τον τροµοκρατήσουν. Εµφανίζονταν άλλοτε µεν σαν θηρία και άλλοτε σαν φίδια πού έτρεχαν κατεπάνω του µε συριγµούς και θηριώδη αγριότητα και του προκαλούσαν πολλούς άλλους πειρασµούς. Μια νύχτα ό όσιος Αλέξανδρος πήγαινε προς το µοναχικό ερηµητήριο του οπού συνήθιζε να προσεύχεται µόνος του, όταν ξαφνικά εµφανίστηκε µπροστά του ένα αναρίθµητο πλήθος δαιµόνων, σαν νάταν στρατός πολύς, και άρχισαν να πηδούν κατεπάνω του µε µανία, να τρίζουν τα δόντια τους, ενώ απ' το στόµα τους φαινόταν έβγαινε µια µεγάλη φλόγα και µε λύσσα να του φωνάζουν: Φύγε, φύγε απ' αυτόν τον τόπο, αναχώρησε γρήγορα απ' εδώ, για να µην πεθάνεις µε θάνατο κακό. Ό Όσιος όµως, σαν καλός µαχητής του Ιησού Χριστού οπλισµένος µε προσευχή, δεν τροµοκρατήθηκε καθόλου απ' αυτούς, γιατί γνώριζε την ασθενική δύναµη τους. Και ή προσευχή,του έβγαινε από το στόµα του σαν πύρινη φλόγα και κατέκαψε και αφάνισε όλες τις ανίσχυρες λεγεώνες των δαιµόνων. Ό όσιος Αλέξανδρος συνέχισε τότε το δρόµο του και ήρθε στο µοναχικό ερηµητήριο του όπου έκανε τις συνηθισµένες προσευχές του στο Θεό, οπότε ξαφνικά ένας άγγελος µε λαµπρά ενδύµατα παρουσιάστηκε µπροστά του. Βλέποντας τον ό Όσιος αισθάνθηκε φόβο και τρόµο και πέφτοντας στο έδαφος έµεινε εκεί σαν νεκρός. Ό άγγελος τον έπιασε από το χέρι και του είπε:
- Είµαι άγγελος Κυρίου και ό Θεός µε έστειλε να σε διαφυλάξω απ` όλες τις απάτες του πονηρού διαβόλου και να σου υπενθυµίσω τα θεια οράµατα πού είχες δει σ' αυτόν τον τόπο πού έχεις εγκατασταθεί- γιατί οι εντολές Του πρέπει να εκτελεστούν- ό Κύριος σε εξέλεξε να γίνεις οδηγός σε πολλούς για τη σωτηρία τους. Σού δηλώνω ότι το θέληµα του Θεού είναι να χτίσεις σ' αυτόν τον τόπο µια εκκλησία στο όνοµα της Αγίας Τριάδος, να συγκεντρώσεις αδελφούς και να ιδρύσεις µοναστήρι. Κι αφού είπε αυτά ό άγγελος έγινε άφαντος. Ό όσιος Αλέξανδρος όµως αγαπούσε την ησυχία και ήθελε να ζήσει σ' αύτη όλες τις µέρες της ζωής του- γι' αυτό προσευχόταν όλο και περισσότερο στο Θεό να τον ελευθερώσει από κάθε απάτη του εχθρού. Κάποτε πού είχε αποµακρυνθεί απ' την καλύβα του και όπως το συνήθιζε προσευχόταν µερικές ώρες συνέχεια, ξαφνικά εµφανίστηκε πάλι ό άγγελος Κυρίου και του είπε: -Αλέξανδρε, όπως σου είπα την προηγούµενη φορά, φτιάξε µια εκκλησία, συγκέντρωσε αδελφούς και ίδρυσε µοναστήρι, γιατί πολλοί πού επιζητούν να σωθούν θα έρθουν σε σένα και πρέπει να τους οδηγήσεις «εις οδόν σωτηρίας». Και λέγοντας αυτά ό άγγελος έγινε και πάλι άφαντος. Κατά το 1508 πάλι, πού ό Όσιος συµπλήρωνε τον 23ο χρόνο σ' αυτή την έρηµο κι ενώ ήταν στο ερηµικό κελί του µια νύχτα και κατά τη συνήθεια του προσευχόταν, ξαφνικά στο σηµείο πού βρισκόταν έλαµψε ένα µεγάλο φως. Ό Όσιος ξαφνιάστηκε και σκέφτηκε: «Τι να σηµαίνει αυτό;» Και αµέσως είδε τρεις ανθρώπους να έρχονται προς αυτόν ντυµένοι µε λαµπρά, λευκά ενδύµατα. Ήταν ωραιότατοι και αγνοί, λάµποντας περισσότερο απ' τον ήλιο και αστράφτοντας µε µια ανέκφραστη ουράνια δόξα.. Καθένας τους κρατούσε στο χέρι κι ένα σκήπτρο. Όταν τους είδε ό Όσιος έτρεµε ολόκληρος, γιατί τον κατέλαβε φόβος και τρόµος Και µόλις συνήλθε λίγο προσπάθησε να τους προσκυνήσει µέχρι το έδαφος. Εκείνοι όµως τον έπιασαν απ' το χέρι, τον σήκωσαν και του είπαν: Έχε ελπίδα, µακάριε, και µη φοβάσαι. Και ό Άγιος είπε:
-Κύριοι µου, εάν βρήκα κάποια χάρη ενώπιον σας, πέστε µου ποιοι είστε πού, ενώ έχετε τόση δόξα και λαµπρότητα, καταδεχθήκατε να έρθετε προς το δούλο σας, γιατί ποτέ µου δεν είδα κανένα µε τέτοια δόξα όπως εσείς. Εκείνοι του απάντησαν: -Μη φοβάσαι, άνθρωπε θείων επιθυµιών, γιατί το Άγιο Πνεύµα ευαρεστήθηκε να κατοικήσει σε σένα για την αγνότητα της καρδιάς σου και όπως σου προείπα πολλές φορές έτσι και τώρα σου λέω ότι πρέπει να φτιάξεις εκκλησία, να συγκεντρώσεις αδελφούς και να δηµιουργήσεις µοναστήρι, γιατί µε σένα ευδόκησα να σώσω πολλές ψυχές και να τους φέρω στην επίγνωση της αλήθειας. Ακούγοντας αυτά ό Όσιος γονάτισε και πληµµυρισµένος από δάκρυα είπε: - Κύριε µου, ποιος είµαι εγώ ό αµαρτωλός, ό χειρότερος απ' όλους τους ανθρώπους, πού θα ήµουν άξιος ν' αναλάβω τέτοιες ευ-θύνες, σαν κι αυτές για τις οποίες µου µίλησες; Είµαι αδύνατος για ν' αποδεχτώ τέτοια αποστολή. Γιατί εγώ ό ανάξιος δεν ήρθα σ' αυτόν τον τόπο για να κάνω αυτά πού µε προστάζεις, αλλά µάλλον για να κλάψω τις αµαρτίες µου. Μόλις είπε αυτά ό Όσιος κειτόταν κάτω στο έδαφος και ό Κύ-ριος τον έπιασε πάλι απ' το χέρι, τον σήκωσε και του είπε: -Σήκω όρθιος, πάρε θάρρος και δύναµη και κάνε όλα όσα σε πρόσταξα. Ό Όσιος απάντησε: - Κύριε µου, µη θυµώνεις µαζί µου πού τόλµησα να σου αντιµιλήσω- πες µου, σε τίνος το όνοµα θέλεις να τιµάται ή εκκλησία πού ή αγάπη Σου για το ανθρώπινο γένος θέλει να χτιστεί σ' αυτόν τον τόπο; Και ό Κύριος είπε στον Όσιο:
Όπως βλέπεις τον ένα να σου µιλάει µε τρία πρόσωπα, φτιάξε την εκκλησία στο όνοµα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύµατος, της Αγίας Τριάδος «εν µια τη ουσία». Σου αφήνω την ειρήνη Μου και ή ειρήνη Μου πού σου χαρίζω θα είναι µαζί σου. Και ξαφνικά ό Όσιος είδε τον Κύριο µε απλωµένα φτερά να βαδίζει στο έδαφος, σαν να περπατούσε µε τα πόδια, και µετά έγινε άφαντος. Ό όσιος Αλέξανδρος ήταν συνεπαρµένος από πολλή χαρά και φόβο και ευχαρίστησε θερµά γι' αυτό το Θεό, πού τόσο αγαπάει το ανθρώπινο γένος. Μετά άρχισε να σκέπτεται πώς και πού θα χτίσει την εκκλησία. Αφού σκέφτηκε πολύ και προσευχήθηκε γι' αυτό στο Θεό, άκουσε ξαφνικά µια µέρα µια φωνή να του µιλάει από ψηλά. Κοιτάζοντας προς τα πάνω ό Όσιος είδε έναν άγγελο του Θεού πού φορούσε µανδύα και κουκούλια να στέκεται στον αέρα µε απλωµένα φτερά και µε τον ίδιο τρόπο πού άλλοτε εµφανίστηκε στο µεγάλο Παχώµιο, µε τα χέρια του τεντωµένα προς τον ουρανό να λέει: «Εις Άγιος, εις Κύριος, Ιησούς Χριστός, εις δόξαν Θεού Πατρός, Αµήν». Και µετά είπε στον Όσιο: - Αλέξανδρε, ας χτιστεί ή εκκλησία σ' αυτόν τον τόπο στο όνοµα του Κυρίου πού εµφανίστηκε σε σένα µε τρία πρόσωπα, του Πατρός και του Υιού και του Άγιου Πνεύµατος, της αδιαιρέτου Τριάδος. Και λέγοντας αυτά σηµείωσε στον τόπο εκείνο το σηµείο του σταυρού µε το χέρι του και έγινε άφαντος. Ό Όσιος ευφράνθηκε πολύ µε το όραµα αυτό, δοξολόγησε το Θεό πού δεν παρείδε τη δέηση του και στο σηµείο αυτό τοποθέτησε ένα σταυρό. 4)ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ
Η Ιερά Μονή του Αγ.Αλεξάνδρου του Σβιρ βρίσκεται 260 χιλιόµετρα από την Αγ.Πετρούπολη και 21 χιλιόµετρα από την περιοχή Lodeynoye.Το µοναστήρι ιδρύθηκε από τον Αγ.Αλέξανδρο στα τέλη του 15ου αιώνα στο παρθένο δάσος του Olonets κοντά στη γραφική λίµνη Roshinsky και γρήγορα έγινε γνωστό, συρρέοντας πλήθος κόσµου ενώ και η µοναστική αδελφότητα γρήγορα έγινε µεγάλη. Στη µονή υπάρχουν η πέτρινη εκκλησία της Αγίας Σκέπης,δωρεά του τσάρου Βασιλείου,ο καθεδρικός ναός της Μεταµορφώσεως του Χριστού όπου βρέθηκε το άφθαρτο λείψανο του Αγ.Αλεξάνδρου,o ναός της Αγίας Τριάδος χτίστηκε το 1791,αντικαθιστώντας έναν παλαιότερο ξύλινο ναό τον οποίο είχε κτισεί ο ιδρυτής της µονής.το 1685 ανηγέρθη ο ναός των αγίων Ζαχαρίου και Ελισάβετ,ενώ εκεί υπάρχει και ο ναός του Αγ.Ιωάννη του Δαµασκηνού. Γ ι α τ η ν κ α τ α σ κ ε υ ή τ ω ν ν α ω ν κ α ι τ ω ν κ τ ι ρ ί ω ν αυτοκράτορες,δούκες,βασιλείς,βογιάροι και ευγενεις. β ο ή θ η σ α ν Η µονή γνώρισε εισβολές εχθρών,λεηλασίες,πυρκαγιές,αλλά και αυστηρή µοναχική ζωή.ηταν ένα από τα πλούσια µοναστήρια,µε ανεκτίµητους θυσαυρούς γι αυτό και το 1918 ήταν ένα από τα πρώτα µοναστήρια του οποίου η περιουσία κατασχέθηκε από τους µπολσεβίκους.τότε εκτελέστηκαν και πολλοί µοναχοί της µονής µαζί µε τον ηγούµενο,ενώ η µονή µετατράπηκε σε φυλακές,οίκο αναπήρων πολέµου,τεχνική σχολή,στρατόπεδο,ενώ ένα µέρος της µονής µετατράπηκε σε ψυχιατρικό άσυλο το οποίο λειτουργεί και σήµερα.
Το 1997 η νέα αδελφότητα χρειάστηκε να εργαστεί σκληρά για να αναστηλωθεί η µονή ενώ το 1998-µετά από 80 χρόνια- επέστρεψε στη µονη το λείψανο του ιδρυτή της µονής Αγ.Αλεξάνδρου,το οποίο είχαν παρατηµένο σε µια γωνιά της στρατιωτικής ακαδηµίας της Αγ.Πετρούπολης οι µπολσεβίκοι. ΠΗΓΗ:http://proskynitis.blogspot.com