«\EÓ \EÎÎÏËÛ È ÂéÏÔÁÂÖÙ ÙfiÓ ÂfiÓ, K ÚÈÔÓ âî appleëááó \IÛÚ Ï» (æ ÏÌ. Zã 17)

«INA ANT N øi, KA ø Y, ATP, N MI KA ø N I, INA KAI AYTI N HMIN N øin» (( IøAN. IZã21)) H apple Ó Á È Ù Ú È Ù Ú È apple Ù Ù ı  I X Y A NAN Pø HA T ANA IN NYMA ANAPX NAN Pø HA T ANA IN NYMA ANAPX ANAPX KAI PAIøNI T K TY ATP ATHP ANAPX KAI PAIøNI T K TY ATP ATHP Y A I T H MN NH MN NH YI KAI YI KAI TY Y TY Y K PYMNN K PYMNN MP MP Ë ıâùî Ë ıâùî Y Y ø A AI ø A AI TøN HMPøN TøN HMPøN I T H I ø A N N H APXøN MIXAH APXøN ABPIH APXøN MIXAH APXøN ABPIH H TæI TH TKY H K I TæI AI AP NY TH TKY MAPIA K I AI AP NY MAPIA Ì Ù ı È apple Ù Ï apple Â Ù Ú Y A I T H M Ú Î «\Ó \ÎÎÏË È ÂéÏÁÂÖÙ ÙfiÓ ÂfiÓ, K ÚÈÓ «\Ó \ÎÎÏË È âî appleëááó ÂéÏÁÂÖÙ \IÚ Ï» (æ ÏÌ. ÙfiÓ ÂfiÓ, Zã 17) K ÚÈÓ âî appleëááó \IÚ Ï» (æ ÏÌ. Zã 17) H H N N ø M ø M K TK YT TY A º T A Yº A N A T A I T Y X P I T Y Y PI A N A ã T Añ T I T Tã Y Xñ PTÂÜ I T Y Ó ΠΕΡΙΟΔΟΣ Δ ΕΤΟΣ ΙΒ Τεύχη 69ον - 70όν PI ã ñ T Tã ñ TÂÜ Ó ΜΑΪΟΣ - ΙΟΥΝΙΟΣ È ı ÓÈ - ΙΟΥΛΙΟΣ ÂÚÈ ÈÎÜ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2014 KˆÓÙ ÓÙÈÓ applefiï∠174, Διεύθυνσις T.K. 542 49 X ÚÈÏ -  ÏÓ ÎË È ı ÓÈ Περιοδικοῦ ÂÚÈ ÈÎÜ KˆÓÙ ÓÙÈÓ applefiï∠Κωνσταντινουπόλεως 174, 174, Τ.Κ. T.K. 542 542 49 49 Χαριλάου X ÚÈÏ Θεσσαλονίκη -  ÏÓ ÎË apple Ù Ï apple Ï Y A I T H Î Y M B I K H I K ø N T H K K H I A T Y Y

ΠΕΡΙΟΔΟΣ Δ ΕΤΟΣ ΙΒ Τεύχη 69ον - 70όν ΜΑΪΟΣ - ΙΟΥΝΙΟΣ - ΙΟΥΛΙΟΣ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2014 ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ Σελίδες 1) Η ΕΙΚΩΝ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ ΩΣ ΣΥΜΒΟΛΟΝ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΑΓΩΝΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ Γ.Ο.Χ. ΕΛΛΑΔΟΣ... 19 2) ΕΝΝΕΝΗΝΤΑ ΕΤΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΒΟΛΗΝ ΤΟΥ ΠΑΝ- ΟΡΘΟΔΟΞΩΣ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟΥ ΚΑΙ ΑΝΑΘΕΜΑΤΙ- ΣΜΕΝΟΥ ΝΕΟΥ ΠΑΠΙΚΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ, 10 Μαρτίου 1924-10 Μαρτίου 2014 ( ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Η ΑΝΤΙΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΜΕΘΟΔΕΥΣΙΣ ΤΗΣ ΕΠΙΒΟΛΗΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΠΑΠΙΚΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ )... 24 3) ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΗΝ ΖΩΗΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ... 30 4) ΕΚΔΗΜΙΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΠΡΟΣ ΚΥΡΙΟΝ... 31 5) ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΜΑΝΔΗΛΙΟΝ (Εἰκών)... 32

Μάϊος - Αὔγουστος 14 ἀρ. τεύχ. 69-70 KHPY KK HIA P øn - 19- Η ΕΙΚΩΝ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ ΩΣ ΣΥΜΒΟΛΟΝ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΑΓΩΝΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ Γ.Ο.Χ. ΕΛΛΑΔΟΣ «Στήκετε, καὶ κρατεῖτε τὰς παραδόσεις ἃς ἐδιδάχθητε εἴτε διὰ λόγου εἴτε δι' ἐπιστολῆς ἡμῶν» (Β Θεσ. Β 15) Ἡ Αἵρεσις τῆς Νεοεικονομαχίας συνεχίζει τὴν πολεμικήν της, μεταξὺ ἄλλων, καὶ κατὰ τῆς Εἰκόνος τῆς Ἁγίας Τριάδος, τῆς εἰκονιζούσης τὸν Πατέρα ὡς Παλαιὸν τῶν Ἡμερῶν, τὸν Υἱὸν ὡς ἐσαρκώθη, καὶ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα ὡς ἐφάνη ἐν εἴδει Περιστερᾶς κατὰ τὴν Βάπτισιν τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ. Τὰ ἐπιχειρήματα τῆς Αἱρέσεως αὐτῆς εἶναι σαθρά, παράλογα, καὶ ἀστήρικτα εἴτε εἰς τὴν Ἁγίαν Γραφήν, εἴτε εἰς τὴν Ἁγιοπατερικὴν Διδασκαλίαν, εἴτε εἰς τὰς Συνοδικὰς Διατάξεις τῆς Ἐκκλησίας. Διότι καὶ ὁ Ἄσαρκος Πατὴρ Συγκατέβη νὰ ἐμφανισθῇ Συμβολικῶς ἐν σχήματι ἀνθρώπου, καὶ τὸ Ἄσαρκον Πανάγιον Πνεῦμα ἐν εἴδει Περιστερᾶς. Ἡ δὲ Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ διέταξε τὴν εἰκονογράφησίν των, ὅπως πολλάκις ἔχει δημοσιευθῆ. Ἡ ἐπὶ 50ετίαν καὶ πλέον συνεχιζομένη διεθνῶς Νεοεικονομαχία δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ εὕρῃ συμπαθοῦντας εἰς τὸν χῶρον τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν. Εὗρεν ὅμως καὶ ἐδῶ θύματα δαιμονοπληξίας. Ὅπως κατὰ τὸν 14ον αἰῶνα εἰς τὴν Ρωσίαν, ὁ πόλεμος κατὰ τῆς Ἱερᾶς Εἰκόνος τῆς Ἁγίας Τριάδος εἶχεν Ἑβραϊκὴν προέλευσιν καὶ ἠγέρθη ὑπὸ Ἰουδαϊζόντων κληρικῶν, οὕτω καὶ ἡ σύγχρονος ἀποκαθήλωσις τῆς Ἁγίας Τριάδος εἰς τὸν χῶρον τῶν Γ.Ο.Χ. ἔχει πρωταγωνιστὰς Ἰουδαΐζοντας κληρικούς, ἔχει ρίζας εἰς Ἑβραϊκὰ φρονήματα, καὶ ἔχει διεξαχθῆ μὲ ἀπύθμενον Σιωνιστικὴν ὕπουλον δολιότητα. Ἡ Ἐκκλησία Γ.Ο.Χ. Ἑλλάδος, ἡ ὁποία εἶναι ἡ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, κατεδίκασε τὴν Αἵρεσιν τῆς Νεοεικονομαχίας καὶ τοὺς Νεοεικονομάχους Αἱρετικοὺς διὰ Συνοδικῶν Ἀποφάσεων καὶ ἐπισήμων ἱστορικῶν Ποιμαντορικῶν Ἐγκυκλίων αἱ κυριώτεραι τῶν ὁποίων εἶναι: 1. Ποιμαντορικὴ Ἐγκύκλιος Ἀριθμ. Πρωτ. 2566/23-1-1992 2. Ποιμαντορικὴ Ἐγκύκλιος Ἀριθμ. Πρωτ. 2660/26-2-1993 3. Ἀπόφασις Συνοδικοῦ Δικαστηρίου Ἀριθμ. Πρωτ. 10/25-6-1995 4. Ποιμαντορικὴ Ἐγκύκλιος Ἀριθμ. Πρωτ.35/19-2-1997 Πέραν τῶν Συνοδικῶς ἐκδοθέντων Ἐκκλησιαστικῶν Ἀποφάσεων καὶ πέραν τῶν Ἁγιογραφικῶν, Ἁγιοπατερικῶν καὶ Ὑμνολογικῶν Μαρτυριῶν ὅτι ἡ εἰκὼν τῆς Ἁγίας Τριάδος εἶναι ἱερὰ καὶ σεβάσμιος, οἱ Γ.Ο.Χ. ἔχομεν ἀκόμη ἕνα λόγον νὰ τὴν δεχώμεθα ὡς Ὀρθόδοξον καὶ νὰ τὴν προσκυνοῦμεν. Ὁ λόγος αὐτὸς εἶναι συνυφασμένος μὲ τὸν ὑπὲρ τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ κατὰ τῆς Κακοδόξου Νεοημερολογιτικῆς Σχισματοαιρετικῆς Ἐκκλησίας Ἀγῶνα, ἀπὸ τὸ 1924 καὶ ἐντεῦθεν. Αὐτὴ ἡ εἰκὼν τῆς Ἁγίας Τριάδος ὑπῆρξε τὸ ΣΥΜΒΟΛΟΝ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΑΓΩΝΟΣ τῆς ΓΝΗ-

- 20- KHPY KK HIA P øn Μάϊος - Αὔγουστος 14 ἀρ. τεύχ. 69-70 ΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ. Οἱ πρῶτοι Ἡγέται τοῦ Ἱεροῦ Ἀγῶνος καὶ οἱ μετέπειτα Διάδοχοι αὐτῶν, καθὼς καὶ ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ Ἑλλάδος, ἡ ἀπὸ Βρεσθένης Ματθαίου ἕλκουσα τὴν Ἀποστολικὴν Πίστιν καὶ τὴν Ἀποστολικὴν Διαδοχήν, εἶχον τὴν εἰκόνα τῆς Ἁγίας Τριάδος ὡς κύριον διακριτικὸν τῶν Σφραγίδων καὶ ὡς προμετωπίδα τῶν ἰδιωτικῶν καὶ τῶν ἐπισήμων Συνοδικῶν Ἐγγράφων, Εγκυκλίων καὶ Ἐπιστολῶν. Ἐξ αὐτῶν παρατίθενται εἰς τὴν συνέχειαν δειγματολειπτικῶς ἐλάχιστα παραδείγματα διὰ τοῦ λόγου τὸ ἀληθές. Ὡς πρῶτον στοιχεῖον παραθέτομεν ἀπόσπασμα τῆς ἀπὸ 8-9-1937 Ἐπιστο - λῆς τοῦ Βρεσθένης Ματθαίου πρὸς ἐνημέρωσιν τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας, ὅταν ἀπέκοψε τοὺς ἐκπεσόντας Ἀρχιερεῖς, Δημητριάδος καὶ πρώην Φλωρίνης, εἰς τὴν ὁποίαν διαφαίνεται ἡ σπουδαιότης τῆς εἰκόνος τῆς Ἁγίας Τριάδος ὡς Ἱεροῦ Συμβόλου τοῦ Ἀγῶνος. Αὐτὸ φαίνεται καὶ εἰς τὴν ἀπὸ 5 Ὀκτωβρίου 1937 Ἐγκύκλιον τοῦ Κυκλαδων Γερμανοῦ καὶ Βρεσθένης Ματθαίου διὰ τὴν Διακοπὴν Ἐκκλησιατικῶν Σχέσεων μετὰ τῶν Δημητριάδος Γερμανοῦ καὶ πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου. Εἰς τὴν συνέχειαν παρατίθενται ἔγγραφα ἐκδοθέντα ὑπὸ τῆς Ἑλληνικῆς Θρησκευτικῆς Κοινότητος τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, αἱ σφραγῖδες τῶν ὁποίων, ἂν καὶ ἀχνῶς, μαρτυροῦν τὴν χρῆσιν τῆς Ἱερᾶς Εἰκόνος τῆς Ἁγίας Τριάδος ὡς κεντρικὸν Σύμβολον τοῦ Ἀγῶνος. Τὰ δύο πρῶτα, ἀπὸ 23-5-1933, πιστοποιοῦν ὅτι ὁ Ἀρχιμανδρίτης Ματθαῖος εἶναι Ὀρθόδοξος Κληρικὸς καὶ ὅτι διορίζεται ὡς Ἐφημέριος. Τὸ τρίτον, ἀπὸ 11-9-1972, ὅταν ἡ Κοινότης ἤδη εὑρίσκεται ἐκτὸς Ἐκκλησίας, ἐγκρίνει τὸν διορισμὸν τῆς κ. Ἀναστασίας Χατζῆ ὡς Νεωκόρου εἰς τὸν Ναὸν τῆς Ἁγίας Μαρίνης Καλλιπόλεως Πειραιῶς.

Μάϊος - Αὔγουστος 14 ἀρ. τεύχ. 69-70 KHPY KK HIA P øn - 21- Ἡ Ἱερὰ Εἰκὼν τῆς Ἁγίας Τριάδος εὑρίσκεται εἰς τὴν προμετωπίδα τῆς ἀπὸ 10 Μαΐου 1935 Προσκλήσεως τῆς Ἑλληνικῆς Θρησκευτικῆς Κοινότητος τῶν Γ. Ο. Χ. πρὸς τὸν Ἀρχιμανδρίτην Ματθαῖον διὰ τὰς χειροτονίας ἐπισκόπων. Κοινὴ Ἐγκύκλι ος τοῦ Κυκλαδων Γερμανοῦ καὶ τοῦ Βρεσθέ νης Ματθαί ου τὸν Νοέμβριον τοῦ 1941 φέ ρει σφρα γῖ δα μὲ τὴν Ἱερὰν Εἰ - κόνα τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ἡ Εἰκὼν τῆς Ἁ γίας Τριάδος εἰς τὴν Ἐγκύκλιον τοῦ Βρε σθένης Ματθαίου, 12 Ὀκτωβρίου 1943, διὰ τὴν ἀποκοπὴν καὶ ἀποκήρυξιν τοῦ Κυκλάδων Γερμανοῦ, λόγῳ Φλωρινικῶν φρονημάτων καὶ θέ σεων.

- 22- KHPY KK HIA P øn Μάϊος - Αὔγουστος 14 ἀρ. τεύχ. 69-70 Ἡ Ἀπόφασις τῆς Ἱερᾶς Συν - όδου τὴν 15-9-1949 νὰ ἀνακηρύξῃ τὸν Βρεσθένης Ματθαῖον εἰς Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν φέ - ρει τὴν Ἱερὰν Εἰκόνα τῆς Ἁ - γίας Τριάδος εἰς τὴν σφραγῖ δα, ὅπως ἀχνοφαίνεται. Μετὰ τὴν κοίμησιν τοῦ ἁγίου πα τρὸς Ματθαίου, ἡ Ἱερὰ Σύνοδος εἰς Ἐγκύκλιόν της ἀπὸ 8 Νοεμβρίου 1952 θέτει εἰς τὴν προμε τωπίδα πάλιν τὴν Ἱερὰν Εἰ - κόνα τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ἀκόμη καὶ εἰς τὴν ἀπὸ 10-10-1974 ἐπιστολὴν τοῦ Πρω τοσυγκέλλου π. Εὐ γενίου Τόμπρου πρὸς τὴν Ἱερὰν Σύνοδον ἡ σφραγὶς φέρει τὴν Ἱερὰν Εἰκόνα τῆς Ἁ - γίας Τριάδος. Τὸ ὑπογεγραμμένον ὑπὸ 12Ἀρχιερέων Ἱστορικὸν Πρα κτικὸν τῆς Ἀποφάσεως τῆς Ἱ. Συνόδου τῆς Ἱεραρχ ίας διὰ τὴν ΔΙΑΚΟ- ΠΗΝ τῆς Ἐκκλησιαστικῆς ἐπικοινωνίας μετὰ τῆς Συνόδου τῶν Ρώ σων τῆς Διασπορᾶς ὑπὸ τὸν Φιλάρετον, τὴν 2αν Μαΐου 1975, φέρει σφραγῖδα μὲ τὴν Ἱερὰν Εἰκόνα τῆς Ἁγίας Τριάδος.

Μάϊος - Αὔγουστος 14 ἀρ. τεύχ. 69-70 KHPY KK HIA P øn - 23- Ἡ ὑπ ἀριθ. 1197/15-9-1976 ΕΓ- ΚΥΚΛΙΟΣ τῆς Ἱ. Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας περὶ τοῦ λειτουργικοῦ ὕμνου, «Ἄξιον καὶ Δίκαιόν ἐστι προσ κυνεῖν Πατέρα, Υἱὸν καὶ Ἅγιον Πνεῦμα, Τριάδα Ὁμοούσιον καὶ Ἀχώριστον», φέρει καὶ αὐτὴ σφραγῖδα μὲ τὴν Ἱερὰν Εἰκόνα τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ἐπὶ πλέον, ὅλοι οἱ κατ ἔτος Ἡμεροδεῖκται, τὸ Ἱερὸν Εὐαγγέλιον, Συναξαρισταί, περιοδικὰ καὶ ἐφημερῖδες τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, καὶ Ἱεροὶ Ναοὶ ἔφερον τὴν ἐν λόγῳ Εἰκόνα τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ἡ Ἱερὰ Εἰ - κὼν τῆς Ἁ - γίας Τριάδος μετὰ τῆς Θεοτόκου, εἰς τὸ τέμπλον τοῦ παρεκκλησίου τῆς Ἁγί - ας Τριάδος τῆς Μονῆς Π α ν α γ ί α ς Κ ε ρ α τ έ α ς Ἀ τ τ ι κ ῆ ς, ὅπου λειτουρ γοῦσε ὁ Ἀοίδιμος κτίτωρ Ἱεράρχης Ματθαῖος. ΣΥΝΤΡΙΠΤΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ καὶ Αἰώνιος Μαρτυρία κατὰ τῶν νεοφανῶν Ἰουδαϊζόντων Αἱρετικῶν Νεοεικονομάχων, ὅτι ἡ Εἰκὼν αὐτὴ εἶναι Ὀρθόδοξος. Μήπως ὅλοι οἱ ἡγέται τοῦ Ἱεροῦ ἡμῶν Ἀγῶνος, Ἀρχιερεῖς, Ἱερεῖς, Μοναχοί, καὶ ὁ φύλαξ τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως Λαός, δὲν ἀντελήφθησαν ὅτι εἶχον πέσει εἰς τὴν Αἵρεσιν καὶ Εἰδωλολατρείαν προσκυνοῦντες τὴν Ἱερὰν αὐτὴν Εἰκόνα τῆς Ἁγίας Τριάδος, ἀλλὰ καὶ πρὸ τοῦ 1924 ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ παγκοσμίως ἐπὶ 1500 ἔτη εὑρίσκοντο εἰς τὴν πλάνην καὶ περίμεναν νὰ ἐπανεμφανιστοῦν οἱ Ἰουδαΐζοντες κληρικοὶ εἰς τὰ τέλη τοῦ 20οῦ αἰῶνος διὰ νὰ τοὺς ἀπαλλάξουν τῆς πλάνης; Προσοχή, Χριστιανοί, διότι ὁ Διάβολος ἔρχεται ὡς Ἄγγελος Φωτὸς καὶ οἱ Ἰουδαῖοι ὡς Χριστιανοί!!!

- 24- KHPY KK HIA P øn Μάϊος - Αὔγουστος 14 ἀρ. τεύχ. 69-70 ΕΝΝΕΝΗΝΤΑ ΕΤΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΒΟΛΗΝ ΤΟΥ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΩΣ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟΥ ΚΑΙ ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΜΕΝΟΥ ΝΕΟΥ ΠΑΠΙΚΟΥ ΗΜΕ- ΡΟΛΟΓΙΟΥ, 10 Μαρτίου 1924-10 Μαρτίου 2014 ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Η ΑΝΤΙΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΜΕΘΟΔΕΥΣΙΣ ΤΗΣ ΕΠΙΒΟΛΗΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΠΑΠΙΚΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ (Συνέχεια ἐκ τοῦ προηγουμένου) Ἡ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, ὅπως κατεδείχθη εἰς τὸ προη γούμενον τεῦχος, Ἀπηγόρευσε, Κατεδίκασε καὶ Ἀναθεμάτισε τὴν Ἀλλαγὴν τοῦ Ἡμερολογίου, διὰ πολλῶν Πανορθοδόξων Συνοδικῶν Ἀποφάσεων καὶ διὰ τῆς μακραίωνος πρακτικῆς ἐπὶ 341 ἔτη ἀπὸ τὸ 1583 ἕως τὸ 1924. Ἡ ἐπιβληθεῖσα τὸ 1924 Ἀλλαγὴ τοῦ Ἡμερολο γίου εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος δὲν ἠδύνατο, ὡς ἐκ τούτου, νὰ γίνῃ διὰ νομίμων καὶ ἐκκλησιαστικῶς Κανονικῶν πράξεων ἢ διὰ Πανορθοδόξου Συνόδου, πρᾶγμα τὸ ὁποῖον ἐγνώριζον πολὺ καλῶς οἱ πρωτεργάται της ἐπεβλήθη λοιπὸν ἡ Ἀλλαγὴ μὲ κάθε ἀντιεκκλησιαστικὴν μεθόδευσιν, ἀντικανονικότητα καὶ παρανομίαν. Κύριος δὲ σκοπὸς τῆς Ἀλλαγῆς δὲν ἦτο κάποια ἡμερολογιακὴ διόρθωσις ἢ κάποιον ἐκκλησιαστικὸν ὄφελος. Μόνος σκοπός της ἦτο ἡ ἀπείθεια πρὸς τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ, ἡ διασάλευσις τῆς Ἱερᾶς Παραδόσεως καὶ τάξεως, ἡ πρόκλησις Σχίσμα τος, καὶ ἡ Ἀπώλεια τῆς Χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Τοῦτο ἦτο τὸ κυρίως ζητού μενον, ἡ Ἀπώλεια τῆς Θείας Χάριτος, διότι ἡ Θεία Χάρις ἐνεργουμένη εἰς τὸν κόσμον ἀποτελεῖ μέγα καῦμα εἰς τὸν Ἑωσφόρον καὶ εἰς τὸ ἤδη ἐνεργούμενον βδελυρὸν μυστήριον τοῦ Ἀντιχρί στου (Β' Θεσ. Β' 7). Ἡ Ἀλλαγὴ τοῦ Ἡμερολογίου εἰς μίαν-δύο τοπικὰς Ἐκκλησίας μὲ ἐλάχιστον πληθυσμὸν ἦτο ἱκανὴ νὰ προκαλέσῃ τὴν ἀπώλειαν τῆς Θείας Χάριτος καὶ εἰς ὅλας τὰς ἄλλας πολυπληθεῖς τοπικὰς Ἐκκλησίας αἱ ὁποῖαι θὰ διετήρουν ἐκκλησιαστικὴν ἐπικοινωνίαν μετὰ τῶν Νεοημερολογιτῶν ἢ θὰ εἷλκον τὰς χειροτονίας των ἐξ αὐτῶν, ἀ - κόμη καὶ ἐὰν ἐκράτουν, ὅπως καὶ ἕως σήμερον ἄνω τῶν 300 ἑκατομμυρίων κρατοῦν, τὸ Παλαιὸν Ἡμερολόγιον. Τὸ ἱστορικὸν τῆς ἐπιβολῆς τοῦ Νέου Παπικοῦ Ἡμερολογίου ἀποτελεῖ μνημεῖον ἀντιεκκλησιαστικῆς παραβατικότητος καὶ παρανομίας καὶ δὲν περιλαμβάνει οὔτε μίαν Κανονικὴν Ἐκκλησιαστι κὴν Πρᾶξιν. Δὲν περιλαμβάνει οὔτε μιᾶς τοπικῆς Ἐκκλησίας τὴν Κανονικὴν Συνοδικὴν Ἀπόφασιν. Κάθε ἐμπλεκόμενος καὶ κάθε κίνησις πρὸς ἐπίτευξιν τῆς Ἀλλαγῆς τοῦ Ἡμερο λογίου ἀποσπᾶ τὰ εὖγε-εὖγε τοῦ Σατανᾶ. Ἀναφέρονται εἰς τὴν συνέχειαν τὰ ἐμπλεκόμενα ὄργανα τῆς Ἀλλαγῆς καὶ αἱ ἀντιεκκλησιαστικαί των Ἐνέργειαι. 1. Τὰ ἐκτελεστικὰ ὄργανα καὶ οἱ δράστες τῆς Ἀλλαγῆς ἦσαν σεσημασμένοι ἐκκλησιαστικοὶ κακοποιοί: 1.1. Ὁ Προύσσης Δωρόθεος, τοποτηρητὴς τοῦ Θρόνου τῆς Κωνσταντινουπόλεως (Ὀκτώβριος 1918-6 Μαρτίου 1921), ἦτο προσ κυνητὴς τοῦ Προτεσταντισμοῦ. Ἐπὶ τοποτηρητείας του ἐξεδόθη ἡ Διαβόητος Αἱρετικὴ Οἰκουμενιστικὴ Ἐγκύκλιος τοῦ 1920, ἡ

Μάϊος - Αὔγουστος 14 ἀρ. τεύχ. 69-70 KHPY KK HIA P øn - 25- ὁποία προέβλεπε τὴν Ἀλλαγὴν τοῦ Ἡμερολογίου. Ἐξέψυξεν αἰφνιδίως εἰς τὰς ἀγκάλας τοῦ Ἀγγλικανοῦ Ἀρχιεπισκόπου τῆς Καντερβουργίας Randall omas Davidson τὴν 6ην Μαρτίου 1921, καθ ἣν στιγμὴν τοῦ ἀφιέρωνε ἐπισκοπικὸν ἐγκόλπιον τῆς Θεοτόκου. 1.2. Ὁ Μελέτιος Μεταξάκης, ρηξικέλευθον στέλεχος τῆς Μασονίας, μόνιμος παράγων ἀνωμα λίας, ἔσπειρε ταραχὴν ὅπου καὶ ἐὰν ἐχρημάτισε: Διάκονος εἰς τὴν Ἐκκλησίαν Ἀντιοχείας (1892-1899), Ἀρχιμανδρίτης εἰς Ἱε ροσόλυμα (1900-1909), Μητροπολίτης Κιτίου Κύπρου (1910-1918), Ἀρχιεπί σκοπος Ἑλλάδος (1918-1920) καὶ Ἀμερι κῆς (1920-1921), Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (1922-1923) καὶ Πάπας Ἀλεξανδρείας (1926-1935). Τρεῖς φορὰς καθῃρέθη καὶ καθῃρημένος ὢν ἀνερριχήθη εἰς τὸν θρόνον Κωνσταντινου πόλεως (1921), μὲ 14 ψήφους ἀπὸ τὸ σύνολον τῶν 41 Μητροπολιτῶν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου. Ἐπὶ πατριαρχείας του ἀνεγνωρίσθη τὸ κῦρος τῶν Ἀγγλικανικῶν χειροτονιῶν (Ἰούλιος 1922). Τὸ 1923 συνεκάλεσε Μασονικὸν Συνέδριον εἰς τὸ ὁποῖον ἀπε φασίσθη ἡ ἀλλαγὴ τοῦ Ἰουλιανοῦ Ἡμερολογίου μὲ τὸ πρόσχημα διορθώσεως, καθὼς καὶ ὁ γάμος τῶν ἱερέων καὶ διακό - νων μετὰ τὴν χειροτονίαν, καὶ ὁ β γάμος τῶν συνεπείᾳ θανάτου χηρευσάντων ἱε ρέων καὶ διακόνων. Ἐξέψυξεν τὴν 28ην Ἰουλίου 1935. 1.3. Ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Γρηγόριος Ζ Ζερβουδάκης, (1923-1924). Τὸ 1887 ἐξελέγη Ἐπίσκοπος Μυρέων, τὸ 1892 Μητροπολίτης Σερρῶν, τὸ 1909 Μητροπολίτης Κυζίκου, τὸ 1913 Μητροπολίτης Χαλκηδόνος. Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης ἐνθρονίστηκε τὴν 30ὴν Δεκεμβρίου 1923 καὶ τὴν 10ην Μαρτίου 1924 προέβη εἰς τὴν Ἀλλαγὴν τοῦ ἡμερολογίου, διὰ τῆς ἐφαρμογῆς τοῦ Νέου, Παπικοῦ, Γρηγοριανοῦ. Ἀπέθανε τὴν 17ην Νοεμβρίου 1924 λόγῳ πολυπλόκων ἀσθενειῶν. 1.4. Ὁ Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, ἐκδιωχθεὶς ὑπὸ τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων χωρὶς «Συστατικὴν Ἐπιστολὴν» καὶ χωρὶς «Ἀπολυ τήριον», κατηγορηθεὶς διὰ Δογματικοὺς λόγους, ἐπὶ Αἱρέσει καὶ ἐλλείψει συνέσεως, ἐπεβλήθη ἀντικανονικῶς, ὑπὸ πραξικοπηματικῆς Κυβερνήσεως, ἐπὶ τοῦ θρόνου τῶν Ἀθηνῶν ὡς Μητροπολίτης (1923-1938), δι ἀριστίνδην Συνόδου καὶ ὄχι διὰ ψήφου Κανονικῆς τῆς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας, καὶ τὴν 31ὴν Δεκεμβρίου 1923 μετέβαλε τὴν Μητρόπολιν Ἀθηνῶν εἰς Ἀρχιεπισκοπήν. 2. Αἱ Ἀντιεκκλησιαστικαὶ ἐνέργειαι διὰ τὴν Ἀλλαγὴν τοῦ Ἡμερολογίου ἦσαν ἀπροκαλύπτως Μασονικαί. 2.1. Ἡ Διαβόητος Αἱρετικὴ Οἰκουμε νιστικὴ Ἐγκύκλιος τοῦ 1920 ἐκδοθεῖσα ὑπὸ τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως μὲ τὸν Αἱρετικὸν καὶ Βλάσφη μον τίτλον, «Πρὸς τὰς Ἁπανταχοῦ Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ», διὰ τοῦ ὁποίου καταργεῖται ἡ Μία Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καὶ ἀναγνωρίζονται πολλαὶ ἐκκλησίαι, δηλαδή, αἱ Ἀντί χριστοι Αἱρέσεις τοῦ Παπι σμοῦ καὶ τοῦ Προ τεσταντισμοῦ εἰς τὴν Δύσιν, ἀλλὰ καὶ τῶν Μονοφυσιτῶν Ἀρμενίων, Κοπτῶν, καὶ Νεστοριανῶν εἰς τὴν Ἀνατολήν, ἀναγνωρίζονται καὶ ἀναφέρονται ὡς «Ἐκκλησίαι Χριστοῦ», «μὴ πλέον ξέναι καὶ ἀλλότριαι ἀλλὰ συγγενεῖς καὶ οἰκεῖαι ἐν Χριστῷ», «συγκληρονόμοι καὶ σύσσωμοι τῆς ἐπαγγελίας τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ Χριστῷ». Ἀποτελεῖ τὸν Κατα στατικὸν Χάρτην τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, διὰ τὴν ἐκ μερῶν ἀναδόμησιν τῆς Ἐκκλησίας καὶ περιλαμβάνει πρὸς τοῦτο ἕνδεκα ἄρθρα, τὸ πρῶτον τῶν ὁποίων καθορίζει «τὴν παρα δοχὴν ἑνιαίου Ἡμερολογίου πρὸς ταυτόχρονον ἑορτασμὸν τῶν μεγάλων Χριστιανικῶν ἑορτῶν ὑπὸ πασῶν τῶν Ἐκκλησιῶν», ἤτοι

- 26- KHPY KK HIA P øn Μάϊος - Αὔγουστος 14 ἀρ. τεύχ. 69-70 τὴν Ἀλλαγὴν τοῦ Ἡμερο λογίου τῆς Ἐκκλησίας μὲ τὸ Καταδικασμένον Ἀναθεματισμένον Παπικὸν Νέον Ἡμερολόγιον. 2.2. Ἡ ἐξωεκκλησιαστική, βιαία καθαίρεσις τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν Θεοκλή - του καὶ ἡ ἀντιεκκλησιαστικὴ παῦσις τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὑπὸ τοῦ Ὑπουργοῦ Παιδείας καὶ τῆς Στρατιωτικῆς Κυβερνήσεως («Χρονικά» 2-12- 1922, Βασιλικὸν Διάταγμα 3-12-1922, Ἐφημερὶς Κυβερνήσεως ἀριθ. 256/5-12-22). 2.3. Ὁ ὑπὸ τῆς Κυβερνήσεως διορισμὸς νέας Ἀριστίνδην 5μελοῦς Συνό δου εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος, τὴν αὐτὴν ἡμέραν, καὶ ἡ κατ ἐντολὴν τῆς Κυβερνήσεως ἀναγνώρισις τοῦ καθῃρημένου Μελετίου Μεταξάκη ὡς Κανονικοῦ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως. 2.4. Ἡ ὑπὸ Στρατιωτικῶν καὶ Πολιτικῶν παραγόντων μετὰ τῆς ἀριστίνδην Συνό - δου πλήρωσις 8 Μητρο πόλεων τὴν 12ην Δεκεμβρίου 1922, ἐρήμην τῆς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας, μὲ ἀν θρώπους τῆς ἐπιλογῆς τῆς Μασονίας. (Τότε ἐξελέγη Μητροπολίτης Κερκύρας ὁ Διάκονος Ἀθηνα γόρας Σπύρου, ὁ κατόπιν Ἀμερικῆς καὶ μετέπειτα Κωνσταντινου πόλεως, ὅστις καὶ Μασόνος ἦτο, καὶ τὰ πλήρη χρέη Ραββίνου τελοῦσε, καὶ τὰ καθήκοντα Μουσουλμάνου Μουφτῆ διεκπεραίωνε, καὶ μὲ τὸν Πάπαν Παῦλον ΣΤ εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα τὸ 1965 ᾗρε αὐθαιρέτως καὶ ἀντορθοδόξως τὰ Ἀναθέματα τοῦ 1054 μεταξύ Κωνσταντινουπόλεως καὶ Ρώμης.) 2.5. Ὁ ὑπὸ τῆς Πραξικοπηματικῆς Στρατιωτικῆς Κυβερνήσεως διορισμὸς «Μείζονος Ἱερᾶς Συνόδου» μὲ 18 μέλη, ἐξ ὧν οἱ 14 ἦσαν φίλοι τῆς Κυβερνήσεως καὶ ἄνθρωποι τῆς Μασονίας, κατὰ τὴν 26ην Δεκεμβρίου 1922, καὶ ὁ διὰ Νομοθετικοῦ Διατάγματος διορισμὸς τοῦ τιτουλαρίου ἐπισκόπου Ταλαντίου Ἱεροθέου ὡς Τοποτηρητοῦ τῆς Μητροπόλεως Ἀθηνῶν. 2.6. Ἡ Ἀλλαγὴ τοῦ Πολιτικοῦ Ἡμερολογίου διὰ τοῦ Νέου Παπικοῦ τὴν 25ην Ἰανουαρίου 1923. Ἔχουσα εἰς χεῖρας ἡ Κυβέρνησις τὴν ἀπὸ 16 Ἰανουαρίου 1923 Ἔκθεσιν τῆς Ἐπιτροπῆς ἐπὶ τῆς Μεταρρυθμί σεως τοῦ Ἡμερολογίου μὲ τὴν ἀρνητικὴν εἰσήγησιν, «οὐδεμία (Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία) δύναται νὰ χωρισθῇ τῶν λοιπῶν καὶ ἀποδεχθῇ Νέον Ἡμερολόγιον, χωρὶς νὰ καταστῇ ΣΧΙΣΜΑ ΤΙΚΗ ἀπέναντι τῶν ἄλλων», εἰσήγαγε τὸ Νέον Ἡ με ρολό γιον μόνον ὡς Πο λιτικὸν καὶ ΟΧΙ ὡς Ἐκκλησια στι κόν, μὲ τὸ Ν.Δ. 18/25-1-1923 (ΦΕΚ/24/Α/25-1-1923, Περὶ τοῦ Νέου «Πολιτικοῦ Ἡμερολογίου».) Τὸ Ἄρθρον 1 προβλέ πει ρητῶς ὅτι: «α) Ἀπὸ τῆς 16ης Φεβρουαρίου 1923 καθ ἅπασαν τὴν Ἑλλάδα ἀντικαθίσταται ἐν ταῖς πολιτικαῖς ἐν γένει σχέσεσι τὸ ἰσχύον ἤδη Ἰου λιανὸν Ἡμερολόγιον διὰ τοῦ Νέου τοιούτου, ὅπερ ἀποκαλεῖται «Πολιτικὸν Ἡμερολόγιον».»β) Τὸ Νέον Ἡμερολόγιον προπορεύεται τοῦ ἤδη ἰσχύοντος Ἰουλιανοῦ κατὰ δέκα τρεῖς πλήρεις ἡμέρας. Ἑπομένως ἡ 16η Φεβρου αρίου 1923 ἔσται ἐν πάσαις ταῖς πολιτικαῖς σχέσεσιν ἡ 1η Μαρτίου 1923.»γ) Διατηρεῖται ἐν ἰσχύϊ τὸ Ἰουλιανὸν Ἡμερολόγιον ὅσον ἀφορᾷ ἐν γένει τὴν Ἐκ - κλησίαν καὶ τὰς Θρη σκευτικὰς Ἑορτάς.»δ) Ἡ πρώτη Ἰανουαρίου τοῦ Νέου Ἡμε ρολογίου ἔσται ἡ πρώτη ἑκάστου ἔτους. Ἡ Ἐθνικὴ Ἑορτὴ τῆς 25ης Μαρ τίου καὶ πᾶσαι αἱ κατὰ τοὺς κειμένους νόμους ἑορτάσιμοι καὶ ἐξαιρετέαι ἡμέραι ρυθμίζονται κατὰ τὸ Ἰουλιανὸν Ἡμερολό γιον».

Μάϊος - Αὔγουστος 14 ἀρ. τεύχ. 69-70 KHPY KK HIA P øn - 27-2.7. Ἡ ἐπιβολὴ τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου ὡς Ἀρχιεπισκό - που Ἀθηνῶν. Τὴν 5ην Φεβρουαρίου 1923, τὸ Ὑπουργι κὸν Συμβούλιον διέταξε τὴν ἀπὸ τὸν Δεκέμβριον διορισμένην 5μελῆ ἀρι στίνδην Σύνοδον, τρία μέλη τῆς ὁποίας ἦσαν φιλικῶς πρὸς αὐτὴν προσκείμενα, νὰ προβῇ εἰς τὴν ἐκλογὴν νέου Μητροπολίτου Ἀθη νῶν. Τὴν 9-3-1923 (Ν. Ἡμ.), συνεδρίασεν ἡ 5μελὴς αὐτὴ Σύνοδος, ἐρήμην τῆς Ἱεραρχίας τῆς Συνόδου, διὰ νὰ ἐκλέξῃ Μητροπολίτην Ἀθηνῶν μεταξὺ 3 προταθέντων Ἀρχιμανδριτῶν: Χρυσοστόμου Πα παδοπούλου, Καθηγητοῦ τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, Γερ μανοῦ Βασιλάκη, τῆς Ἑλληνι κῆς Ἐκκλησίας Παρισίων, καὶ Κωνσταντίνου Παγώνη τῆς Ἑλληνικῆς Ἐκ κλησίας Λονδίνου. Ὁ Τρίκκης καὶ Σταγῶν Πολύκαρπος, ὁ Σύρου καὶ Τήνου Ἀθα νάσιος, καὶ ὁ Ναυπακτίας Ἀμβρόσιος ὑπερμάχησαν ὑπὲρ τοῦ Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου παρὰ τὰς τεκμηριωμένας αἰτιάσεις τοῦ Δημητριάδος Γερμανοῦ καὶ τοῦ Θεσσαλιώ τιδος καὶ Φαναρίου Εὐ θυμίου διὰ τὸ ἀκατάλληλον τοῦ ὑποψηφίου ἕνεκεν κωλυμάτων Πίστεως καὶ Ἠθικῆς. Ὁ Χρυσόστο μος ἐξελέγη μὲ 3 ψήφους ὑπέρ, ἔναντι 2 κατά, καὶ ἀπόντος τοῦ σώματος τῆς Ἱεραρχίας. Ἀργὰ τὸ βράδυ, μὲ ὅλα τὰ χαρακτηρι στικὰ ἑνὸς ἐγκλή ματος τὸ ὁποῖον ἐπείγει νὰ ὁλοκληρωθῇ, ἡ Στρατιωτικὴ Κυβέρνησις ἐνέ κρι νε τὴν ἐκλογήν, ὁ Βασιλεὺς Γεώργιος Β' τὴν ἐκύ ρω σεν, καὶ τὴν ἑπο μένην, 10-3-1923, οἱ ψηφίσαντες αὐτὸν τρεῖς Ἀρχιερεῖς ἐχειροτόνησαν τὸν Χρυσόστομον Παπαδόπουλον, παρουσίᾳ οὐδενὸς ἄλλου Ὀρθοδόξου Ἀρχιερέως, εἰ μὴ μόνον τοῦ ἀντιπροσώπου τοῦ Πάπα ἐπισκόπου Lοuis Reti, τοῦ ἀντιπροσώπου τοῦ Ἀρχιεπι σκόπου τῆς Καντερβουργίας Ἀγγλικανοῦ ἐπισκόπου Wyram, τοῦ «Μαύρου Καβαλλάρη» Νι κολάου Πλαστῆρα, καὶ τῆς Κυβερ νήσεως ἀνδρεικέλων. 2.8. Τὸ Μασονικόν, Ληστρικόν, Οἰκουμενιστικὸν Συνέδριον τῆς Κωνσταντινουπόλεως, 10 Μαΐου ἕως 8 Ἰουνίου 1923, τὸ ὁποῖον συνεκάλεσεν ὁ πέραν τῶν ὁρίων τῆς νομιμότητος πάντοτε κινούμενος Μασόνος Πατριάρχης Μελέτιος Μεταξάκης καὶ τὸ ὁποῖον αὐθαιρέτως ἐκάλεσε «Πανορθόδοξον Συνέδριον», ἐὰν καὶ εἰς αὐτὸ δέν συμμετεῖχεν οὐδέν Ὀρθόδοξον Πατριαρχεῖον, παρ ὅλον ὅτι εἶχον προσκληθῆ ὅλα διὰ Πατριαρχικῆς Ἐπιστολῆς ἤδη ἀπὸ τὴν 3ην Φεβρουαρίου 1923. Συμμετεῖχον οἱ κάτωθι: i) Διὰ τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον, ὁ Κυ ζίκου Καλλίνικος καὶ ὁ καθηγητὴς Θεολογίας ἐν τῇ Χάλκῃ Βασίλειος Ἀντωνιάδης. ii) Διὰ τὴν Ἐκκλησίαν τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς, οἱ παρεπιδη μοῦντες ἐν Κωνσταντινουπόλει, Κισνοβίου Ἀναστάσιος Γκριμπανόφσκυ καὶ Ἀλεουτίδων Νήσων Ἀλέξανδρος Νεμολόφσκυ. iii) Διὰ τὴν Σερβίαν, ὁ Μαυροβουνίου Γαβριήλ, καὶ ὁ καθηγητὴς Μαθηματικῶν καὶ Μηχανι κῆς τοῦ Πανε πιστημίου τοῦ Βελιγραδίου Δρ. Μιλούτιν Μιλάνκοβιτς. iv) Διὰ τὴν Κύπρον, ὁ ὠριγενιστὴς Νικαίας Βασίλειος, εἶτα Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης 1925-1929. v) Διὰ τὴν Ἑλλάδα, ὁ Δυρραχίου Ἰάκωβος. vi) Διὰ τὴν Ρουμανίαν, ὁ Ἀρχ/της Ἰού λιος Σκριμπὰν καὶ ὁ Γερουσιαστὴς Πέτρος Δράγγιτς. vii) Διὰ τὴν ἐπιστα σίαν τῆς Μασονίας ὁ Ἀγγλικανὸς Ἐπίσκο πος Γκόρ. Ἀπέσχον τὰ Πατριαρχεῖα Ἀλεξανδρείας, Ἱεροσολύμων, Ἀντιοχείας καὶ Ρωσίας, αἱ Ἀρ χιεπισκοπαὶ Πολωνίας καὶ Φινλαν δίας, καὶ πρωτίστως ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

- 28- KHPY KK HIA P øn Μάϊος - Αὔγουστος 14 ἀρ. τεύχ. 69-70 Αὐτὸ τὸ Μασονικὸν Συνέδριον ἀπεφάσισε νὰ εἰσαχθῇ εἰς τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τὸ Παπικόν, Γρηγοριανόν, Νέον Ἡμερολόγιον, ἀρχῆς γενομένης ἀπὸ τὴν 1ην Ὀκτωβρίου 1923. Ἡ ἀπόφασις ὅμως αὐτὴ ἠγνοήθη ὑπὸ ὅλων τῶν Πατριαρχείων, διότι δὲν ἦτο Ἀπόφασις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ἠγνοήθη ὑπὸ πάντων, διότι δὲν ἦτο Ἀπόφασις Πανορθοδόξου Συνεδρίου, ὡς ἐπιμένουν ἀπολογούμενοι οἱ Νεοημερολογῖται, ἀλλὰ ἦτο χάλκευμα Μασονικῆς Τεκτονικῆς Στοᾶς. Ἡ ἀποτυχία αὐτοῦ τοῦ Συνεδρίου τῆς Ματαιότητος κατέστησεν ἀναγκαίαν τὴν ἀνοικτὴν καὶ δυναστικὴν παρέμβασιν τῆς κοσμικῆς ἐξουσίας εἰς τὰ Ἐκκλησιαστικὰ πράγματα διὰ τὴν ἐπιβολὴν τοῦ Ἀναθεματισμένου καὶ Καταδικασμένου Παπικοῦ Ἡμερολογίου. 2.9. Αἱ διεργασίαι διὰ τὴν Ἀλλαγὴν τοῦ Ἡμερολογίου ἐντάθησαν ἐν μέσῳ Ἐθνικῆς τραγωδίας, ὀλίγον μετὰ τὴν Μικρασιατικὴν Καταστροφήν, καὶ ἐν μέσῳ χαώδους πολιτικῆς καὶ πολιτειακῆς ρευστότητος καὶ καταστάσεως ἡ ὁποία, τὸ τελευταῖον πρὸ τῆς Ἀλλαγῆς πεντάμηνον, Νοέμβριος 1923 - Μάρτιος 1924, εἶδε νἀ ἀλλάζουν εἰς τὴν Ἑλλάδα 2 Ἀρχηγοὶ Κράτους καί 5 Πρωθυπουργοί. 2.10. Ἡ βεβιασμένη συνεδρίασις τῆς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τὴν 24ην Δεκεμβρίου 1923, παραμονὴν τῶν Χριστουγέννων (τόση ἦτο ἡ ἐπείγουσα ἀνάγκη), ὑπὸ τὴν προε - δρείαν τοῦ Ἀθηνῶν Χρυσοστόμου, καὶ τὴν παρουσίαν τῶν βαρέων ὅπλων τῆς στρατιωτικῆς κυβερνήσεως, Πλαστῆρα καὶ Γονατᾶ, ἔλαβε τὴν σαφεστάτην ἐκβιαστικὴν ἐντολὴν νὰ ἀλλάξῃ τὸ Ἐκκλησιαστικὸν Ἡμερολόγιον καὶ νὰ τὸ προσαρμόσῃ πρὸς τὸ πολιτικόν. 2.11. Ἡ ἐξαπάτησις τῆς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τὴν 27-12-1923, ὑπὸ τοῦ Ἀθηνῶν Χρυσοστόμου σχετικῶς μὲ τὰς τελευταίας ἀρνήσεις τῶν Πατριαρχείων περὶ Ἀλλαγῆς τοῦ Ἡμερολογίου, καὶ ἡ Ἀπόφασίς της νὰ ἀφομοιώσῃ τὸ Ἐκκλησιατικὸν Ἡμερολόγιον πρὸς τὸ Πολιτικόν, ὑπὸ τὸν ὅρον νὰ συναινέσουν ὅλαι αἱ Ἐκκλησίαι. 2.12. Ἡ ἀπὸ 14-2-1924 τελεσίγραφος Ἐντολὴ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν Χρυσοστόμου, πρὸς τὸν Πατριάρχην Κωνσταντινουπόλεως, ὡς ἀνωτέρου πρὸς κατώτερον, ὅπως συμμορφωθῇ πρὸς τὸ Νέον Ἡμερολόγιον, ἀρχῆς γενομένης τὴν 10ην Μαρτίου 1924 διὰ τῆς προσθήκης 13 ἡμερῶν. 2.14. Ἡ διὰ τοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν πίεσις τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν πρὸς τὰ Πατριαρχεῖα, τὴν 4-3-1924, νὰ δεχθοῦν τὸ ὑπὸ τοῦ Ἀθηνῶν Πραξικόπημα τῆς Ἀλλαγῆς τοῦ Ἡμερολογίου τὸ ὁποῖον θὰ ἐγίνετο τὴν 10-3-1924, ὡς δῆθεν Ἀπόφασιν τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, καὶ πίεσις πρὸς τὸ Πατριαρχεῖον Κωνσταντινουπόλεως ὅπως προβῇ καὶ τὸ ἴδιον εἰς τὴν Ἀλλαγήν. 2.12. Τόν Μάρτιον τοῦ 1924, ἐπί Μητροπολίτου Ἀθηνῶν Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου, ἡ 10η Μαρτίου ὠνομάσθη 23η Μαρτίου, διὰ τῆς ὑπ ἀριθμὸν 430 Ἀρχιεπισκοπικῆς καὶ ὄχι Συνοδικῆς Ἐγκυκλίου. Οὕτως, ἄνευ τελετῆς καὶ ἐπισημότητος, μὲ σκαιότατον τρόπον, βιαίως καὶ βαναύσως, μὲ τὴν φονικὴν χεῖρα τοῦ Κάϊν, «ἐδιώρθωσαν» οἱ Μασόνοι Σατανολάτραι τὸ Ἡμερολόγιον τῆς Ἐκκλησίας καὶ οὕτω ἔσχισαν τὸν ἄρραφον χιτῶνα τοῦ Χριστοῦ, παραδίδοντες νεκροὺς εἰς τὰς χεῖρας τοῦ Σατανᾶ πάντας τοὺς ἀκολουθοῦντας αὐ - τοὺς καὶ τοὺς ἔχοντας Ἐκκλησιαστικὴν κοινωνίαν μετ αὐτῶν.

Μάϊος - Αὔγουστος 14 ἀρ. τεύχ. 69-70 KHPY KK HIA P øn - 29- Διὰ τῆς εἰσαγωγῆς τοῦ Νέου Παπικοῦ Ἡμερολογίου, τοῦ Ἀναθεματισθέντος καὶ Καταδικασθέντος ὑπὸ Τριῶν Πανορθοδόξων Συνόδων, ἐγένετο ἡ ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΕΝ ΙΣΧΥΕΙ ΙΟΥΛΙΑΝΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος. Ἡ ἀλλαγὴ αὐτὴ δὲν ἐγένετο ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας ἀλλὰ ἐπὶ τῆς Ἐκκλησίας, κατ ἐντολὴν τῆς Ἑβραιοσιωνιστικῆς Μασονίας, πρὸς πνευματικὸν θάνατον πολλῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Ἡ ἀλλαγὴ τοῦ Ἡμερολογίου ἐπεβλήθη ἐπὶ τῆς Ἐκκλησίας ἔξωθεν, καὶ οὕτω αὕτη ἀπὸ Ὀρθόδοξος κατέστη Κακόδοξος. Ἡ Ἐκκλησία δὲν ἤλλαξε τὸ Ἡμερολόγιον. Ἡ Ἐκκλησία Κατεδίκασεν, Ἀναθεμάτισε καί Ἀπέβαλε τοῦ Σώματός της τόσον τοὺς δράστας τῆς ἀλλαγῆς τοῦ Ἡμερολογίου ὅσον καὶ τοὺς ἀκολουθήσαντας ἢ τοὺς καθ οἱονδήποτε τρόπον δεχθέντας τὴν ἀλλαγὴν ἢ τοὺς ἔχοντας Ἐκκλησιαστικὴν ἐπικοινωνίαν ἢ προέλευσιν παρ αὐτῶν. Ἡ ἀλλαγὴ τοῦ Ἡμερολογίου, κατὰ παραχώρησν Θεοῦ, ἐγένετο χωρὶς Ἀπόφασιν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἄνευ Πανορθοδόξου Συνόδου, διότι ἀκριβῶς εἶχε προηγηθῆ ἐπὶ τοῦ θέματος ἡ Ἀρνητικὴ Ἀπόφασις καὶ Ἀπαγόρευσις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας διὰ πολλῶν Πανορθοδόξων Συνόδων. Οὕτω, διὰ τῆς ἐλλείψεως πάσης ἐξωτερικῆς νομιμοφανείας, γίνεται ἀμέσως ἀντιληπτὴ ἡ Παρανομία. Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Νέου Ἡμερολογίου κατέστη Σχισματικὴ καὶ τὰ Μυστήριά της στεροῦνται Θείας Χάριτος. Ὅμοιοι μὲ αὐτὴν καὶ ἐξ ἴσου Σχισματικοὶ εἶναι ὅσοι ἔχουν Ἐκκλησιαστικὴν κοινωνίαν μετ αὐτῶν, ἔστω καὶ ἐὰν ἀκολουθοῦν τὸ Παλαιὸν Ἡμερολόγιον, καὶ ὅσοι Παλαιοημερολογῖται τῆς ἀναγνωρίζουν Θείαν Χάριν καὶ ἔγκυρα Μυστήρια ἢ προέρχονται ἐξ αὐτῆς. Ἀκόμη καὶ διὰ Πανορθοδόξου Συνόδου νὰ εἶχον κάνει τὴν Ἀλλαγήν, αὐτὴ θὰ ἦτο βεβαίως καὶ πάλιν Παράνομος καὶ Ἀντιεκκλησιαστική, καὶ δὲν θὰ ἦτο κἂν Ὀρθόδοξος, ὡς ἀντιβαίνουσα εἰς τὰς ἤδη προηγηθείσας Πανορθοδόξους Ἀποφάσεις τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Θεοῦ. Συμπέρασμα: Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Νέου Ἡμερολογίου εἶναι μόλις 90 ἐτῶν. ΔN ὑπῆρχε πρίν τὸ 1924. Ἱδρύθηκε ἀπὸ τὴν Ἑβραιομασονίαν διὰ νὰ ἐξυπηρετήσῃ τοὺς σκοπούς τοῦ Σιωνισμοῦ μέσῳ τοῦ Ἀντιχρίστου Οἰκουμενισμοῦ. Δὲν ἱδρύθηκε βάσει κάποιας Συνοδικῆς Πράξεως ἢ Ἀποφάσεως. Δὲν ἱδρύθηκε ὑπὸ τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ διὰ τοῦ χρυσοῦ. Δὲν φυτεύθηκε μὲ τὴν Χάριν τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ μὲ τὸ χρῆμα, τὸν ἐκβιασμόν, τὴν ἀπάτην καὶ τὴν σκευωρίαν τῆς Μασονίας. Δὲν ἀποτελεῖ μέλος τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ κλάδον τοῦ Παπισμοῦ καὶ τέκνον εὐπειθὲς τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Νέου Ἡμερολογίου ἱδρύθηκε μὲ σκοπὸν τὴν ἀποκοπὴν τῆς πλειοψηφίας τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν ἀπὸ τὴν Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν, πρὸς τὴν ὁποίαν ἵσταται εἰς μόνιμον σχέσιν Ἀπιστίας, Ἀπειθείας, Ἀντιθέσεως καὶ Ἀντιπαλότητος. Δὲν εἶναι Ἀποστολική, ἀλλὰ Μασονική. Δὲν εἶναι Καθολική, ἀλλὰ Ἐλλιπής. Δὲν εἶναι Ἁγία, ἀλλὰ Βέβηλος. Δὲν ἑνώνει μὲ τὸν Θεόν, ἀλλὰ χωρίζει ἀπὸ τὸν Θεόν. Εὑρισκομένη εἰς τὸ Οἰκουμενικὸν ΑΝΑΘΕΜΑ τῆς Ἐκκλησίας, ἡ Νεοημερολογιτικὴ Ἐκκλησία εἶναι ἔρημος ἀπὸ τὴν Χάριν τοῦ Θεοῦ, δὲν παρέχει Εὐλογίαν, καὶ ὑπάρχει ἀποκλειστικῶς καὶ μόνον διὰ τὴν γενικὴν ματαίωσιν τῆς Σωτηρίας, διὰ νὰ κολάζωνται ἀφεύκτως ὅσοι τὴν ἀκολουθοῦν, ὅσοι εὑρίσκονται εἰς ἐκκλησιαστικὴν ἐπικοινωνίαν μετ αὐτῆς, καὶ ὅσοι τὴν ἀναγνωρίζουν ὡς Ἐκκλησίαν Χριστοῦ. (Συνέχεια εἰς τὸ ἑπόμενον τεῦχος)

- 30- KHPY KK HIA P øn Μάϊος - Αὔγουστος 14 ἀρ. τεύχ. 69-70 A T H N M Y T H P I A K H N Z ø H N TøN M øn TH KK HIA TY Y ΒΑΠΤΙΣΙΣ ΕΙΣ ΚΙΑΤΟΝ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ Τὸ Σάββατον 17 Αὐγούστου 2014, εἰς τὸν Ἱερὸν Ναὸν τῶν Ἁγίων Τριῶν Ἱεραρχῶν, εἰς Κιάτον Κορινθίας, ἐτελέσθη ὑπὸ τοῦ Παναγ/του Μητροπολίτου Θεσ/νίκης κ. Χρυσοστόμου, ἡ Βάπτισις τοῦ δευτέρου υἱοῦ τοῦ Νεκταρίου Καλαντζῆ καὶ τῆς Εὐφροσύνης Παλαιολόγου. Ἀνάδοχος παρέστη ὁ Δημήτριος Παλαιολόγου ὠνομάσας αὐτὸν Νικόλαον. ΒΑΠΤΙΣΙΣ ΕΙΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΝ Τὸ Σάββατον 24 Αὐγούστου 2014, ἐβαπτίσθη ὁ Χρυσόστομος, πρῶτος υἱὸς τοῦ Θεολόγου Δεμέστιχα καὶ τῆς Καšιόπης Σερταρίδου. Ἡ Βάπτισις ἐγένετο ὑπὸ τοῦ Παναγιωτάτου Μητροπολίτου Θεσ/νίκης κ. Χρυσοστόμου, εἰς τὸν Ἱ. Ν. Ἁγίου Γεωργίου Θεσ/νίκης. Τὸν νεο φώτιστον ἀνεδέχθη ἡ Ἀλεξάνδρα Τζιαλίδου.

Μάϊος - Αὔγουστος 14 ἀρ. τεύχ. 69-70 KHPY KK HIA P øn - 31- ΕΚΔΗΜΙΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΠΡΟΣ ΚΥΡΙΟΝ ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΑΡΙΣΤΕΙΔΟΥ Τὴν 10ην Αὐγούστου 2014 ἐκοιμήθη εἰς τὸ Κιᾶτον Κορινθίας ἡ ἐν Χριστῷ ἀδελφὴ Μαρία Παπαριστείδου. Ἡ ἀδελφὴ Μαρία ἐγεννήθη εἰς τὸ Βέλον Κορινθί - ας τὸ 1933. Εἰς τὴν ἡλικίαν τῶν 18 ἐτῶν ἐγνώρισε τὴν Ὀρθοδοξίαν ἀπὸ τὶς ἐξαδέλφες της, τὶς μετέπειτα Μοναχὲς Γαβριηλία καὶ Κυριακὴ Σταθακοπούλου εἰς τὴν Μονὴν τῶν Ἁγίων Ταξιαρχῶν Κορινθίας. Εἰς ἡλικίαν 25 ἐτῶν ὑπανδρεύθη τὸν καλοκάγαθον Ἀριστείδην Παπαρειστίδην μετὰ τοῦ ὁποίου ἀπέκτησε 2 τέκνα. Μὲ τὴν ὑπομονὴν καὶ τὴν ἀγάπην της ὡδήγησεν εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν καὶ τὸν σύζυγόν της, ὁ ὁποῖος ἐκοιμήθη ἐν εἰρήνῃ τὸν Ἰανουάριον τοῦ 1993. Χαρακτηριστικά της ἦταν, ἡ ἁπλότης, ἡ ἀγάπη της διὰ τὸν συνάνθρω πον, ἡ φιλοξενία καὶ ἡ ἐλεημοσύνη. Εἰς τὸ σπίτι της ἐφιλοξενοῦντο καὶ κοσμικοὶ καὶ Μοναχαὶ ἀπὸ τὸ Μοναστῆρι.Ἦτο γνωστὴ διὰ τὴν ἐλεημοσύνην της καὶ εἰς αὐτὴν συνέτρεχον ὅσοι εἶχον ἀνάγκην βοηθείας. Ἔζησεν ἥσυχον βίον καὶ ἀσθενήσασα ἐλαφρῶς ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ εἰς ἡλικίαν 81 ἐτῶν, τὴν 10ην Αὐγούστου 2014 (π. ἡμ.). ΑΙΩΝΙΑ ΑΥΤΗΣ Η ΜΝΗΜΗ. ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΟΥ Τὴν 20ὴν Αὐγούστου 2014, ἡμέραν Τρίτην, ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ εἰς τὴν Ξάνθην καὶ εἰς ἡλικίαν 87 ἐτῶν ἡ ἀδελφὴ Δέσποινα Γρηγοριάδου, σύζυγος τοῦ ἀειμνή - στου ἀδελφοῦ Παντελεήμονος Γρηγοριάδη. Τό ζεῦγος Γρηγοριάδη ὑπῆρξεν ἀπὸ τοὺς πρωτερ - γάτας οἱ ὁποῖοι συνετέλεσαν εἰς τὴν ἑδραίωσιν τῆς Ἐκ κλησίας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν εἰς τὴν ἐνορίαν τῆς Ξάνθης. Σημαντικὸν ὑπῆρξε τὸ γεγονὸς ὅτι εἰς τὰ δύσκολα ἐκεῖνα χρόνια ὅπου δὲν ὑπῆρχε τόπος Λατρείας διὰ τοὺς πιστούς, τὸ ζεῦγος Γρηγοριάδη διέθετε τὸ σπίτι τους καὶ ἐγίνοντο ἐκεῖ ἀκολουθίες καὶ ἀγρυπνίες. Ὁ Θεὸς οἰκονόμησε καὶ ἡ ἀδελφὴ Δέσποινα ἔφυγε ἀπὸ τὴν ζωὴ προετοιμασμένη πνευματικά, ἀφοῦ λίγες ἡμέρες πρὶν εἶχε ἐξομολογηθῆ καὶ κοινωνήσει τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων. Μ α κ ά ρ ι ο ι ο ὓ ς ἐ ξ ε λ έ ξ ω καὶ προ σ ε λ ά β ο υ, Κ ύ ρ ι ε, κ α ὶ τ ὸ μ ν η μ ό συ ν ο ν α ὐ τ ῶ ν ε ἰ ς γ ε ν ε ὰ ν κ α ὶ γ ε ν ε ά ν.

Τ Ο Α Γ Ι Ο Ν Μ Α Ν Δ Η Λ Ι Ο Ν Ἔργον τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Ματθαίου Καρπαθάκη, 17 Φεβρουαρίου 1922, τοῦ μετέπειτα Ἀρχιεπισκόπου Γ.Ο.Χ. Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος, ὄντος τότε ἐξορίστου ἐν Ἱ. Μ. Κοιμήσεως Θεοτόκου Ζερμπίτσης, Σπάρτης.