Υπεράκτια Αιολικά Πάρκα στη Βόρεια Θάλασσα 6.000MW Υπεράκτια Αιολικά Πάρκα στη Βαλτική Θάλασσα 1.500MW Ολή αυτή ισχύς σε αυτές τις θάλασσες αναπτύχθηκε μετά από 1996. Το Αιγαίο Πέλαγος έχει ένα αιολικό δυναμικό ισοδύναμο της Βόρειας Θαλάσσης. Είναι λοιπόν ελκυστικό προς εκμετάλλευση του αιολικού δυναμικού και μοναδικό Ευρωπαϊκά και παγκοσμίως. «Ένα από τα μεγαλύτερα, αν όχι το μεγαλύτερο, πρόβλημα για το ηλεκτροπαραγωγικό δυναμικό της χώρας μας είναι ότι οι εγκατεστημένες στην ηπειρωτική χώρα συμβατικές μονάδες (συνολικά 13.200 MW) είναι σήμερα «εγκλωβισμένες» τόσο γεωγραφικά (ασθενείς ή ανύπαρκτες διασυνδέσεις με τα ελληνικά νησιά ή με το εξωτερικό), όσο και παραγωγικά (δραστική μείωση της εγχώριας ζήτησης λόγω της οικονομικής κρίσης), με αποτέλεσμα να υπολειτουργούν σε μεγάλο βαθμό (ενώ ταυτόχρονα διογκώνονται οι εισαγωγές), να απαξιώνονται οικονομικά (ιδιαίτερα οι αναπόσβεστοι, τεχνολογικά προηγμένοι, σταθμοί Φ.Α. συνδυασμένου κύκλου), και, τελικά, ένα σημαντικό μέρος τους να οδηγείται νομοτελειακά σε προσωρινή ή μόνιμη αναστολή της λειτουργίας τους (κλείσιμο). Έτσι, όμως, τίθεται σε κίνδυνο η ασφάλεια εφοδιασμού της χώρας σε ηλεκτρική ενέργεια, ιδιαίτερα όταν η ζήτηση ανακάμψει, όπως αναμένεται να γίνει μέσα στα αμέσως προσεχή χρόνια.
Ταυτόχρονα, ένα τεράστιο δυναμικό ηλεκτροπαραγωγής από ΑΠΕ στο νησιωτικό χώρο του Αιγαίου (χερσαίο & υπεράκτιο), το οποίο ξεπερνά, σύμφωνα με έγκυρες εκτιμήσεις, τα 10.000 MW (αιολικά κυρίως, αλλά και Φ/Β), παραμένει αναξιοποίητο. Σήμερα, μόνο 500 ΜW ΑΠΕ είναι εγκατεστημένα και λειτουργούν στα μη διασυνδεδεμένα νησιά του Αιγαίου. Ενώ λοιπόν η Ευρώπη «διψά» για πράσινη ενέργεια και θέτει υψηλούς ποσοτικούς στόχους για το 2020 και το 2030, η Ελλάδα, που έχει άφθονη την ενέργεια αυτή, αδυνατεί να την αξιοποιήσει και να τη διοχετεύσει στα κέντρα υψηλής ζήτησης/κατανάλωσης, τόσο τα εγχώρια όσο και του εξωτερικού. Και σαν να μην έφθανε αυτό, η ηλεκτρική ζήτηση στα νησιά του Αιγαίου συνεχίζει, επί δεκαετίες τώρα, να καλύπτεται από ένα σύνολο τοπικών, πεπαλαιωμένων, ιδιαίτερα ρυπογόνων και αντιοικονομικών πετρελαϊκών σταθμών (1.500 MW συνολικά) σε συνδυασμό με δαπανηρά ηλεκτροπαραγωγά ζεύγη και αεριοστρόβιλους ανοικτού τύπου. Το σύστημα αυτό κοστίζει κάθε χρόνο στην εθνική οικονομία και στον Έλληνα καταναλωτή (που το πληρώνει εις το ακέραιο μέσω των χρεώσεων ΥΚΩ του λογαριασμού του) περί τα 800 εκατ. ευρώ, ενώ πολλές φορές έχει και αρνητικότατες συνέπειες, όπως blackouts, πολύωρες διακοπές το καλοκαίρι, αλλά και το χειμώνα. Η βέλτιστη λύση είναι ένα ταχύρρυθμο αναπτυξιακό/επενδυτικό πρόγραμμα πενταετούς χρονικού ορίζοντα (έως το 2020), για την
υλοποίηση της ηλεκτρικής διασύνδεσης όλων των νησιών του Αιγαίου με την ηπειρωτική χώρα. Το αναπτυξιακό αυτό πρόγραμμα, το οποίο έχει μεγάλες δυνατότητες επιχορηγήσεων και χρηματοδότησης τόσο μέσω του μηχανισμού για τα PCIs (Connecting Europe Facility) όσο και από το πακέτο Γιούνκερ (αλλά και προοπτικές ισχυρής ιδιωτικής συμμετοχής, μέσω συμπράξεων με το Δημόσιο), έχει ένα συνολικό κόστος περί τα 4 δισ. Ευρώ, πράγμα που σημαίνει ότι αποσβένεται οικονομικά μέσα σε 5 μόλις χρόνια, από τις ΥΚΩ και μόνο (800 εκατ. Ευρώ/έτος). Οι οποίες ΥΚΩ, μετά τη λειτουργία των εν λόγω διασυνδέσεων, θα καταργηθούν πλήρως (και εις το διηνεκές) για τον Έλληνα καταναλωτή. Πέραν της οριστικής κατάργησης των χρεώσεων ΥΚΩ (800 εκατ. Ευρώ το χρόνο) για τον Έλληνα καταναλωτή, το παραπάνω επενδυτικό πρόγραμμα συνολικής διασύνδεσης των νησιών του Αιγαίου με την ηπειρωτική χώρα παρουσιάζει μια μακρά σειρά πρόσθετων πλεονεκτημάτων για την εθνική μας οικονομία, την ανάπτυξη, την απασχόληση, το περιβάλλον, την ασφάλεια ενεργειακού εφοδιασμού της χώρας, κ.λπ.» Η εκτίμησή μας για την πλωτή ανεμογεννήτρια (Α/Γ) είναι η εξής: έδω και 6 χρόνια έχουμε δύο πιλοτικές πλωτές Α/Γ, η πρώτη χρονικά είναι της Νορβηγικής STATOIL με Α/Γ SIΕMENS 2.3MW και η δεύτερη είναι της EDP με Α/Γ VESTAS 2MW. Η STATOIL αύτη την εποχή
προγραμματίζει να ποντίσει 5 πλωτές Α/Γ των 4 MW κατασκευάσει το πρώτο πλωτό αιολικό πάρκο. και να Απ όλα αυτά προκύπτει ότι η εξάπλωση πλωτών αιολικών πάρκων θα έρθει με την πάροδο επόμενης 10ετίας στις βορειες θάλασσεις και στον Ατλαντικό. Οι τιμές δε, διαφαίνεται, να είναι ιδιαίτερα υψηλές ξεπερνώντας τα 6.000.000 /MW. Να σημειωθεί ότι το κόστος των χερσαίων αιολικών πάρκων ανά MW δεν ξεπερνάει τα 1.500.000, το δε κλασικό υπεράκτιο αγγίζει τα 4.000.000 /MW. Στην χώρα μας μπορούμε να φανταστούμε την εγκατάσταση των Α/Γ σε βραχονησίδες και νησια και τη διασύνδεσή τους με το ηπειρωτικό σύστημα. Μια τέτοια άσκηση ανεβάζει το κόστος από 1.500.000 το πολύ σε 2.500.000 /MW. Παραμένει λοιπόν μια τέτοια προσέγγιση ανταγωνιστική, σε σχέση με τα υπεράκτια αιολικά πάρκα που υφίστανται και αναπτύσσονται στην Βαλτική και Βόρρεια θάλασσα. Η εταιρείες κατασκευής Α/Γ εξειδικεύονται εσχάτως στην ανάπτυξη μεγάλων Α/Γ για υπεράκτιες εγκαταστάσεις. Αυτη τη στιγμή η VESTAS έφτασε να κατασκευάζει Α/Γ 8 MW. Από το 2008 η Ευρωπαική επιτροπή έχει χρηματοδότησει ένα πρόγραμμα ανάπτυξης υπεράκτιας Α/Γ ισχύος 20 MW. Αυτό το τελειώσε το 2011. Αντιλαβανόμαστε λοιπόν, ότι προϊόντος του χρόνου, οι εταιρείες κατασκευής των Α/Γ θα κατασκευάζουν όλο και μεγαλύτερες Α/Γ. Εναπόκειται στα δικά μας πανεπιστημιακά ιδρύματα να συνεργαστούν με τις κατασκευαστικές εταιρείες τέτοιων Α/Γ για την
θεμελίωση τους επι στέρεου εδάφους. Νομίζω, ότι αυτό είναι μια πρόκληση της ελληνικής πανεπιστημιακής κοινότητας και θα μπορούσε επ αυτού να ζήτησει τη συνδρομή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Η ταυτόχρονη ανάπτυξη αντλισιοταμιευτικών συστημάτων στην χερσαία χώρα της οποίας το ανάγλυφο του εδάφους είναι ιδιαίτερα κατάλληλο έρχεται να συμπληρώσει την εικόνα ενός ολοκληρωμένου συστήματος έτοιμου να εξαγάγει πιστοποιημένο ανανεώσιμο ρεύμα στις ευρωπαϊκές αγορές οι οποίες είναι διαθετημένες να το πληρώσουν ακριβότερα από εκείνο το ρεύμα που προέρχεται από συμβατικές ρυπογόνες πηγές ενέργειας. Είναι αυτό μια πρόταση οικονομικής εξειδίκευσης της χώρας που θα μπορούσε να συμπληρώσει το ισοζύγειο πληρωμών της μετά από τον τουρισμό και εφοπλισμό.