ΑΡΧΗ 1ΗΣ ΣΕΛΙ ΑΣ Γ ΗΜΕΡΗΣΙΩΝ ΚΑΙ ΕΣΠΕΡΙΝΩΝ

ΑΡΧΗ 1ΗΣ ΣΕΛΙ ΑΣ Γ ΗΜΕΡΗΣΙΩΝ ΚΑΙ ΕΣΠΕΡΙΝΩΝ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ Γ ΤΑΞΗΣ ΗΜΕΡΗΣΙΟΥ ΚΑΙ Δ ΤΑΞΗΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ ΚΑΙ ΕΠΑΛ (ΟΜΑΔΑ Β ) ΤΕΤΑΡΤΗ 28 ΜΑΪΟΥ 2014 - ΕΞΕΤΑΖΟΜΕΝΟ ΜΑΘΗΜΑ: ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΓΕΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΣΥΝΟΛΟ ΣΕΛΙΔΩΝ: ΤΡΕΙΣ (3) ΚΕΙΜΕΝΟ Η «ανθρωπιά» είναι μια λέξη του καιρού μας, ένας όρος κοινόχρηστος, ένα νόμισμα που κυκλοφορεί σ όλα τα χέρια, γιατί συμβαίνει η ανταλλακτική του αξία να είναι πολύ μεγάλη. Και με την «ανθρωπιά» εννοούμε, φυσικά, τη συμπόνια, τη συμμετοχή, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, στο πάθος του γείτονα. Και όχι μόνο του γείτονα. Του κάθε ανθρώπου. Άλλοτε χρησιμοποιούσαν τον όρο «ανθρωπισμός». Έλεγαν: «αυτός είναι μεγάλος ανθρωπιστής» και με τούτο εσήμαιναν μια προσωπικότητα που ξοδευόταν ολόκληρη για να κάμει το καλό. Ο Ντυνάν, για παράδειγμα, ο ιδρυτής του «Ερυθρού Σταυρού», υπήρξε ένας τέτοιος ανθρωπιστής. Πέρα απ ό,τι θα μπορούσε να ενδιαφέρει αποκλειστικά το άτομό του, εσυλλογίσθηκε τους ανθρώπους που έπασχαν, έξω από διάκριση φυλής και θρησκείας, «εν πολέμω και εν ειρήνη». Ο «ανθρωπιστής», ένας άνθρωπος με σπουδαίες ικανότητες, που αναλίσκεται με ειλικρίνεια, χωρίς υστεροβουλία, ακόμη και χωρίς τη θεμιτή, επιτέλους, από πολλές απόψεις, επιθυμία της υστεροφημίας, υπήρξε, για πολλούς αιώνες, ένα θαυμάσιο ιδανικό, που οι προγενέστεροι το επρόβαλλαν στους μεταγενέστερους. Ακόμη τότε η «ανθρωπιά», μολονότι δεν έπαυε να είναι κοινή απαίτηση, δεν είχε καταντήσει κοινόχρηστος όρος. Ήταν η σπάνια, η υψηλή παρουσία, όπου μόνο μερικές εκλεκτές φύσεις κατόρθωναν να φτάσουν. Και ακόμη, μια καθημερινή άσκηση που ο καθένας την επιθυμούσε για τον εαυτό του, θεωρώντας την αυτονόητο χρέος του, χωρίς να συλλογίζεται ότι θα μπορούσε και διαφορετικά να την αξιοποιήσει. Το γεγονός ότι η απαίτηση της «ανθρωπιάς» έχει γίνει κοινός τόπος σήμερα δεν είναι χωρίς ιδιαίτερη σημασία. Δείχνει πως η οικουμενική ψυχή αισθάνεται βαθύτερα την ταλαιπωρία του ανθρώπου και αναζητεί διέξοδο. Περιττό να προστεθεί πως και η ανθρωπιά, καθώς κι ένα σωρό άλλοι όροι, έχει υποστεί τρομακτικές διαστρεβλώσεις. Όποιος είπε πως οι ιδέες είναι καθώς τα υγρά, που παίρνουν το σχήμα του μπουκαλιού τους, είχε, βέβαια, πολύ δίκιο. Και με τους όρους το ίδιο συμβαίνει. Αλλάζουν νόημα, αλλάζουν απόχρωση, κατά τον τρόπο που τους μεταχειρίζεται κανείς και κατά τον σκοπό που επιδιώκει χρησιμοποιώντας τους. Έτσι, μπορούμε να μιλούμε όλοι για ανθρωπιά, αλλά να εννοούμε ολωσδιόλου διαφορετικό πράγμα ο καθένας. Έπειτα, ένας όρος, μια λέξη, μια έκφραση, που βρίσκεται ολοένα στο στόμα μας, σιγά σιγά φτωχαίνει, αδειάζει, αποστεώνεται, αυτοακυρώνεται. Φοβούμαι πως ίσια ίσια αυτό έχει συμβεί με την ανθρωπιά. Αρκεί μια ματιά ολόγυρά μας, για να το νιώσουμε καλύτερα τούτο. Η καθημερινή ζωή ολοένα και περισσότερο χάνει τη θαλπωρή, τη γλυκιά ζεστασιά της. Είναι ένας ΤΕΛΟΣ 1ΗΣ ΑΠΟ 3 ΣΕΛΙ ΕΣ

ΑΡΧΗ 2ΗΣ ΣΕΛΙ ΑΣ Γ ΗΜΕΡΗΣΙΩΝ ΚΑΙ ΕΣΠΕΡΙΝΩΝ χειμώνας χωρίς αλκυονίδες. Η «καλημέρα», αυτό το χαρούμενο άνοιγμα παραθύρου προς τον αίθριο ουρανό, μεταβάλλεται σιγά σιγά σε μορφασμό. Η ανθρώπινη λαιμαργία, η δίψα της ευζωίας δεν αφήνει τόπο για ευγενικά αισθήματα. Κάτι περισσότερο: τα ευγενικά αισθήματα θεωρούνται ξεπερασμένα. Λησμονούμε, ωστόσο, πως η ανθρωπιά είναι κυριότατα βούληση, δεν είναι γνώση, δεν είναι μόνο γνώση. Και δεν είναι λόγος, είναι πράξη. Είναι ένας ολόκληρος εσωτερικός κόσμος, στην τελείωσή του, που ακτινοβολεί παντού. Η ανθρωπιά αποκλείει τη μισαλλοδοξία, την καταφρόνηση του άλλου ανθρώπου είναι επιεικής και ήπια. Περιέχει πολλή συγκατάβαση και πολλή κατανόηση. Η ανθρωπιά είναι κυκλική παρουσία. Δεν βρίσκεται στραμμένη προς ένα μονάχα σημείο του ορίζοντα. Εκείνος που είναι αληθινά ανθρώπινος δεν μπορεί παρά να είναι, σε κάθε περίσταση, ανθρώπινος. Η ανθρωπιά δεν είναι επάγγελμα, δεν είναι όργανο αυτοπροβολής και επιτυχίας. Είναι απάρνηση. Πρέπει πολλά ν αρνηθείς, για να κερδίσεις τα ουσιωδέστερα. Αλλά δεν είναι και παθητική κατάσταση. Ολωσδιόλου αντίθετα, αποτελεί μορφή αδιάκοπης ενέργειας. Είναι πολύ ευκολότερο να γίνεις «μέγας ανήρ» παρά να γίνεις «μεγάλος άνθρωπος». Η Ιστορία είναι γεμάτη παραδείγματα μεγάλων ανδρών. Αλλά έχει πολύ λίγους «ανθρώπους» να παρουσιάσει. I.Μ.Παναγιωτόπουλος, Ο Σύγχρονος Άνθρωπος. Οι Εκδόσεις των φίλων, Αθήνα 1988. 18 η έκδοση (Διασκευή). A1. Να γράψετε στο τετράδιό σας την περίληψη του κειμένου που σας δόθηκε (100-120 λέξεις). Μονάδες 25 Β1. Να αναπτύξετε σε μία παράγραφο 100 έως 120 λέξεων το περιεχόμενο του αποσπάσματος που ακολουθεί: «Η ανθρώπινη λαιμαργία, η δίψα της ευζωίας δεν αφήνει τόπο για ευγενικά αισθήματα. Κάτι περισσότερο: τα ευγενικά αισθήματα θεωρούνται ξεπερασμένα.». Μονάδες 10 Β2. α) Να βρείτε δύο τρόπους ανάπτυξης στην πρώτη παράγραφο του κειμένου (Η «ανθρωπιά» «εν πολέμω και εν ειρήνη») και να δικαιολογήσετε την απάντησή σας. Μονάδες 6 β) Ποια νοηματική σύνδεση εκφράζουν οι διαρθρωτικές λέξεις: έτσι (στην τέταρτη παράγραφο) ωστόσο (στην έκτη παράγραφο). Μονάδες 4 Β3. α) Να γράψετε ένα συνώνυμο για καθεμιά από τις παρακάτω λέξεις του κειμένου: αναλίσκεται, οικουμενική, διαστρεβλώσεις, ολωσδιόλου, ευζωίας. Μονάδες 5 ΤΕΛΟΣ 2ΗΣ ΑΠΟ 3 ΣΕΛΙ ΕΣ

ΑΡΧΗ 3ΗΣ ΣΕΛΙ ΑΣ Γ ΗΜΕΡΗΣΙΩΝ ΚΑΙ ΕΣΠΕΡΙΝΩΝ β) Να γράψετε ένα αντώνυμο για καθεμιά από τις παρακάτω λέξεις του κειμένου: κοινόχρηστος, συμμετοχή, αυτοακυρώνεται, γνώση, αδιάκοπης. Μονάδες 5 Β4. α) Να αιτιολογήσετε τη χρήση των εισαγωγικών στις παρακάτω περιπτώσεις: «αυτός είναι μεγάλος ανθρωπιστής» (στην πρώτη παράγραφο) «Ερυθρού Σταυρού» (στην πρώτη παράγραφο). Μονάδες 2 β) Να εντοπίσετε στο κείμενο τρεις εκφράσεις με μεταφορική σημασία. Μονάδες 3 Γ1. Σε άρθρο σας, που θα δημοσιευτεί σε τοπική εφημερίδα, να αναφερθείτε σε φαινόμενα που αποδεικνύουν το έλλειμμα ανθρωπιάς στην εποχή μας, αλλά και σε δραστηριότητες, ατομικές και συλλογικές, που αποσκοπούν στον περιορισμό αυτού του ελλείμματος (500-600 λέξεις). Μονάδες 40 ΟΔΗΓΙΕΣ (για τους εξεταζομένους) 1. Στο εξώφυλλο να γράψετε το εξεταζόμενο μάθημα. Στο εσώφυλλο πάνωπάνω να συμπληρώσετε τα Ατομικά στοιχεία μαθητή. Στην αρχή των απαντήσεών σας να γράψετε πάνω-πάνω την ημερομηνία και το εξεταζόμενο μάθημα. Να μην αντιγράψετε τα θέματα στο τετράδιο και να μη γράψετε πουθενά στις απαντήσεις σας το όνομά σας. 2. Να γράψετε το ονοματεπώνυμό σας στο πάνω μέρος των φωτοαντιγράφων αμέσως μόλις σας παραδοθούν. Τυχόν σημειώσεις σας πάνω στα θέματα δεν θα βαθμολογηθούν σε καμία περίπτωση. Κατά την αποχώρησή σας να παραδώσετε μαζί με το τετράδιο και τα φωτοαντίγραφα. 3. Να απαντήσετε στο τετράδιό σας σε όλα τα θέματα μόνο με μπλε ή μόνο με μαύρο στυλό με μελάνι που δεν σβήνει. 4. Κάθε απάντηση τεκμηριωμένη είναι αποδεκτή. 5. Διάρκεια εξέτασης: τρεις (3) ώρες μετά τη διανομή των φωτοαντιγράφων. 6. Χρόνος δυνατής αποχώρησης: 10.00 π.μ. ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ KΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΤΕΛΟΣ ΜΗΝΥΜΑΤΟΣ ΤΕΛΟΣ 3ΗΣ ΑΠΟ 3 ΣΕΛΙ ΕΣ

ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΓΕΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ 2014 Α1. Ο συντάκτης του κειμένου πραγματεύεται την έννοια της ανθρωπιάς στο παρελθόν και καταδεικνύει λόγους απουσίας της στη σύγχρονη εποχή. Αναφέρει, αρχικά, την ενσυναίσθηση ως βασικό στοιχείο της ανθρωπιάς παραθέτοντας ως παράδειγμα υλοποίησής της τον ανθρωπιστή Ερρίκο Ντυνάν. Καταγράφει, ακολούθως, την ανιδιοτέλεια, το ανώτερο ήθος, την αίσθηση του χρέους ως κύρια χαρακτηριστικά του ανθρωπιστή. Κατά την άποψη του γράφοντος, η αξίωση της «ανθρωπιάς» σήμερα δηλώνει την ενδόμυχη ανάγκη του ανθρώπου για τη λύτρωση του από τα δεινά. Επισημαίνει, όμως, ότι το νόημα του συγκεκριμένου όρου έχει αλλοιωθεί εξαιτίας της εξυπηρέτησης διαφορετικών ατομικών στόχων και διαπιστώνει ότι η συνεχής χρήση του αίρει την πραγματική του αξία, όπως πιστοποιείται από την κυριαρχία του υλισμού και την έκπτωση των ηθικών αξιών. Καταληκτικά, τονίζει ότι όχι μόνο η γνώση αλλά η θέληση, η αυταπάρνηση, η αδιάλειπτη δράση, ο αγώνας συνθέτουν και πραγματώνουν την έννοια της σπάνιας διαχρονικά ανθρωπιάς. Β1. Είναι γεγονός ότι σήμερα παρατηρείται έντονο το φαινόμενο της έλλειψης «ευγένειας», καθώς η τελευταία δείχνει να υποσκελίζεται από τις απαξίες του υλικού ευδαιμονισμού και της απληστίας. Ειδικότερα, η τάση του σύγχρονου ανθρώπου να θεωρεί τον εαυτό του ως το κέντρο του κόσμου, να συνδέει και να ταυτίζει την ευτυχία με την απόκτηση υλικών αγαθών, τον οδηγεί στον παραγκωνισμό βασικών αρχών του ανθρωπίνου πολιτισμού όπως η ανθρωπιστική προσέγγιση, η ουσιαστική επικοινωνία με τον συνάνθρωπο. Επιπλέον, ο ανταγωνισμός που έχει αναχθεί σε προσόν επιδεινώνει το πρόβλημα καθώς συντελεί στην απαξίωση της φιλάλληλης συμπεριφοράς, η οποία θεωρείται παρωχημένη και ένδειξη αδυναμίας. Εύλογα, λοιπόν, προκύπτει το συμπέρασμα ότι αναδεικνύεται ως άμεση ανάγκη ο επαναπροσδιορισμός των αξιών, που έχουν υιοθετηθεί από τις σύγχρονες κοινωνίες, αν στόχος είναι η επάνοδος του ανθρωπισμού ως βασικού άξονα της αρμονικής και δημιουργικής συμβίωσης των ανθρώπων. Β2. α) Η πρώτη παράγραφος αναπτύσσεται με τους εξής τρόπους: α) με ορισμό: «Η ανθρωπιά του κάθε ανθρώπου» Οριστέα έννοια: «ανθρωπιά» Προσεχές γένος: «λέξη», «όρος» Ειδοποιός διαφορά: «Και με την του κάθε ανθρώπου»

Λέξεις κλειδιά: «είναι», «εννοούμε». Ειδικότερα στο πρώτο δίστιχο «Η ανθρωπιά μεγάλη» ο όρος αποδίδεται μεταφορικά, και στη συνέχεια μέχρι «του κάθε ανθρώπου» ο όρος ανθρωπιά παρουσιάζεται κυριολεκτικά. β) με παραδείγματα: «ο Ντυνάν και εν ειρήνη» Φράση-κλειδί: για παράδειγμα Πρόκειται για ένα παράδειγμα ιστορικού προσώπου, που διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην κοινωνική πραγματικότητα. β) έτσι: συμπέρασμα, αποτέλεσμα, που εισάγει την κατακλείδα της παραγράφου. ωστόσο: αντίθεση, σύνδεση αντιθετική με το νόημα της προηγούμενης παραγράφου Β3. α) αναλίσκεται: καταναλώνεται, ξοδεύεται, αναλώνεται, δαπανάται οικουμενική: παγκόσμια, διεθνής, καθολική διαστρεβλώσεις: παραποιήσεις, παραχαράξεις, αλλοιώσεις ολωσδιόλου: ολοσχερώς, ολοκληρωτικά, εντελώς, παντελώς ευζωίας: ευημερίας, ευμάρειας, όλβου, ευδαιμονισμού, καλοπέρασης β) κοινόχρηστος: ιδιωτικός, ατομικός, προσωπικός συμμετοχή: αποχή, αποστασιοποίηση, αποκοινωνικοποίηση αυτοακυρώνεται: αυτοεπιβεβαιώνεται, αυτοενισχύεται γνώση: άγνοια, αγνωσία, αμάθεια αδιάκοπης: περιορισμένης, ασυνεχούς, διακεκομμένης, στιγμιαίας, παροδικής Β4. α) «αυτός είναι μεγάλος ανθρωπιστής»: στη συγκεκριμένη περίπτωση τα εισαγωγικά χρησιμοποιούνται για να αποδοθεί αυτολεξεί η άποψη που επικρατούσε για τον ανθρωπιστή (αυτούσια μεταφορά λόγου) «Ερυθρού Σταυρού» η χρήση εισαγωγικών δηλώνει το όνομα τίτλο ενός οργανισμού. β) 1 η «μια προσωπικότητα που ξοδευόταν ολόκληρη» 5 η «αυτό το χαρούμενο άνοιγμα παραθύρου» 6 η «Είναι ακτινοβολεί παντού». Σημείωση: το κείμενο βρίθει μεταφορικών εκφράσεων και οι παραπάνω μεταφορές παρουσιάζονται ενδεικτικά. Γ1. ΑΝΘΡΩΠΙΑ ΜΟΥ ΠΟΎ ΧΑΘΗΚΕΣ; Η σύγχρονη κοινωνία ανέτρεψε όλες τις προϋφιστάμενες κοινωνικές και οικονομικές δομές και στη θέση τους δημιούργησε έναν καινοφανή σύγχρονο τρόπο ζωής. Η ανθρωπιά, ως δηλωτικό στοιχείο της καθημερινής παραδοσιακής πραγματικότητας, θεωρείται πλέον σπάνιο χαρακτηριστικό της ατομικής και κοινωνικής συμπεριφοράς, με συνέπεια να υφίστανται πολλαπλά φαινόμενα, που καταδεικνύουν την απουσία της και ό,τι αυτή συνεπάγεται. 1 ο ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ:

Στις σύγχρονες μεγαλουπόλεις, πραγματικά μωσαϊκά και χωνευτήρια διαφορετικών φυλών και εθνικοτήτων, θρησκειών και αξιακών συστημάτων, μορφωτικών και οικονομικών επιπέδων, ιδεολογιών και συμπεριφορών, οι άνθρωποι συνυπάρχουν άγνωστοι μεταξύ αγνώστων. Τα φαινόμενα κοινωνικής παθογένειας επιτείνουν την καχυποψία για τον συνάνθρωπο, που πια κανείς δε γνωρίζει ούτε ποιος είναι ούτε αν οι προθέσεις του είναι αγαθές ή δολοπλόκες, οπότε δε ριψοκινδυνεύει πλέον και να τις μάθει. Διπλοκλειδώνουμε τα σπίτια και τις ψυχές μας. Και από την άλλη, ο «συνάνθρωπος» μπορεί να είναι ανταγωνιστής είτε σε εργασιακό είτε σε επίπεδο επιδεικτικής κατανάλωσης. Το πνεύμα του υλοζωισμού δημιουργεί ανθρώπους αδιάφορους για την πνευματική καλλιέργεια και απαξιωτικούς έναντι της ηθικής και του ανθρωπισμού. Ανθρώπους που θεοποιούν τις υλικές απολαύσεις, λατρεύουν τον Εαυτό, το άτομό τους, ενώ αδιαφορούν για τον πάσχοντα ή πένητα συνάνθρωπο ή το «κοινό καλό». Το σύγχρονο κοινωνικό τοπίο, δυστυχώς, παρέχει διευρυμένο πλούτο και ποικιλία φαινομένων, που συνιστούν ορατές και απτές αποδείξεις συρρίκνωσης της ανθρωπιάς στη σύγχρονη εποχή. Σε διεθνές επίπεδο οι πόλεμοι, η θρησκευτική ή πολιτειακή βία, ο θρησκευτικός ή φυλετικός ρατσισμός και εθνικιστικές εξάρσεις, η κακοποίηση των γυναικών, η παιδική εργασία ή τα παιδιά-στρατιώτες της υποσαχάριας Αφρικής, τα απολυταρχικά καθεστώτα, που καταπατούν ωμά και στυγνά τα παντοειδή δικαιώματα συναντούν την αδιαφορία των δυτικών «θεατών του καναπέ» και διαγράφουν το σκηνικό της γενικευμένης απανθρωπιάς και αδιαφορίας για τον συνάνθρωπο. Ειδικότερα και κατά κύριο λόγο στις δυτικές μεγαλουπόλεις η έξαρση της παντοειδούς εγκληματικότητας, με τις ληστείες, τους βασανισμούς ηλικιωμένων για να αποκαλύψουν τα τιμαλφή τους, τις απαγωγές, την ενδοσχολική ή τη διαδικτυακή βία, την κακοποίηση των παιδιών και γυναικών μέσα στους «κόλπους» της ίδιας της οικογένειας, που όφειλε να τους προστατεύει, η διόγκωση της παιδοφιλίας και της παιδικής πορνείας, η διακίνηση γυναικών, το εμπόριο ναρκωτικών, η πώληση οργάνων, συνιστούν μέρος μόνο της Λερναίας Ύδρας της σύγχρονης απανθρωπιάς. Ο ρατσισμός, αποκύημα της παγκόσμιας πληθυσμιακής μετακίνησης και της συνεπακόλουθης πολυπολιτισμικότητας των δυτικών κοινωνιών, έχει σηκώσει ξανά, μετά από δεκαετίες, το αποκρουστικό του πρόσωπο. Ακόμη και το παρκάρισμα των αυτοκινήτων στις ράμπες πρόσβασης των ΑΜΕΑ, η ίδια η απουσία υποδομών πρόσβασής τους σε δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους, οι ηλικιωμένοι που εγκαταλείπονται από τις οικογένειές τους ή που κανείς δεν τους δίνει τη θέση τους σε Μέσα Μαζικής Συγκοινωνίας, η αιμοδοσία και η δωρεά οργάνων, που στη χώρα μας βρίσκονται στα χαμηλότερα επίπεδα της ευρωπαϊκής ηπείρου, συνιστούν εύγλωττα παραδείγματα της αδιαφορίας του ανθρώπου για τον συνάνθρωπο μέσα στα πολυάνθρωπα αστικά συγκροτήματα του σύγχρονου δυτικού κόσμου. Επίσης, τα δάση που καίγονται από αμέλεια και αδιαφορία ή ιδιοτελή σκοπιμότητα, τα σκουπίδια των «ανέμελων εκδρομέων», που μολύνουν θάλασσες και δάση, τα σκουπίδια που πετάγονται από μπαλκόνια πολυκατοικιών ή παράθυρα αυτοκινήτων αδιακρίτως, η ανακύκλωση, που κατατάσσει τη χώρα μας στη χαμηλότερη θέση των επιδόσεων μεταξύ των ευρωπαϊκών κρατών, όλα μαζί συνιστούν παραδείγματα αδιαφορίας του σύγχρονου ανθρώπου όχι μόνο για τον συνάνθρωπό του σήμερα, αλλά για τον άνθρωπο του μέλλοντος, άμεσου ή απώτερου. 2 ο ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ:

Ατομικές δραστηριότητες Το άτομο οφείλει να πάρει την πρωτοβουλία και να ενημερωθεί για ζητήματα προσφοράς στο συνάνθρωπο μέσω των ΜΜΕ και του διαδικτύου, ώστε να αναπτύξει εθελοντική δράση πολυεπίπεδη, συμμετέχοντας για παράδειγμα σε αιμοδοσίες και προβαίνοντας σε δωρεά οργάνων. Σε θέματα φυσικών καταστροφών, όπως οι σεισμοί, οι πλημμύρες, τα τσουνάμι, έχει χρέος να βοηθά τους συνανθρώπους του υλικά και ηθικά ( χρήματα, φάρμακα, τρόφιμα, ζεστασιά, «αγκαλιά»), ώστε να καταφέρουν να αντεπεξέλθουν στις δύσκολες συνθήκες που βιώνουν. Η συμμετοχή στην ανακύκλωση, στον καθαρισμό των ακτών και σε αναδασώσεις αναδεικνύει το αίσθημα της ανθρωπιάς και αποκαθιστά την ουσιαστική σχέση του ατόμου με τη φύση και το περιβάλλον. Η επαφή με μη κυβερνητικές οργανώσεις ( ΜΚΟ ). έπειτα από επιβεβαίωση της αμερόληπτης και διαφανούς ανθρωπιστικής τους δράσης, μπορεί να οδηγήσει το άτομο σε μια εγρήγορση, που θα μεταφράζεται σε παροχή οικονομικής βοήθειας σε αναξιοπαθούντες και προσφοράς έργου. Ο πρωταγωνιστικός ρόλος του ανθρώπου στα συσσίτια της εκκλησίας ή του δήμου μπορεί να τον τροφοδοτήσει με το αίσθημα της αλληλεγγύης, της αγάπης, της αμοιβαιότητας, της τρυφερότητας, καθώς σήμερα οι άστεγοι και άποροι έχουν αυξηθεί δραματικά και έχουν ανάγκη την αρωγή όλων. Η συμμετοχή σε ανθρωπιστικούς συλλόγους παντός είδους ( πολιτιστικούς, αθλητικούς κτλ.) διασφαλίζει στο άτομο την ανάπτυξη του πνεύματος της ομαδικότητας, της συνεργασίας, της αληθινής επικοινωνίας, του σεβασμού στον άλλον, αρετές και αξίες που οικοδομούν ένα πνεύμα σταθερότητας και ομόνοιας στους κόλπους της κοινωνίας. Συλλογικές δραστηριότητες Ευθύνη πρωταρχικά της οικογένειας είναι η ηθική διάπλαση των νεαρών ατόμων και η μεταλαμπάδευση σε αυτά αξιών συλλογικών, που προωθούν την επαφή με τον συνάνθρωπο και την αρμονική συμβίωση με αυτόν μέσα στην κοινωνία. Η μύηση των παιδιών στις τέχνες και στις αθλητικές δραστηριότητες καλλιεργεί από μικρή ηλικία την ευαισθησία απέναντι στα προβλήματα των άλλων και το πνεύμα ομαδικότητας. Η ανθρωπιστική παιδεία μέσω μαθημάτων, όπως τα αρχαία ελληνικά, η λογοτεχνία, η ιστορία, η κοινωνιολογία, μπορεί να σμιλεύσει ψυχές με τρυφερότητα και να τορνεύσει πλάσματα με ήθος και κοινωνικές ευαισθησίες. Τα ΜΜΕ μέσα από την προβολή ανθρωπιστικών προτύπων, από την προώθηση και διαφήμιση εθελοντικών ενεργειών, μέσα από τη μαζική πρόσκληση στους πολίτες για κοινωνική δράση, μέσα από την πληροφόρηση και την άρτια ενημέρωση έχουν την δυνατότητα να κινητοποιήσουν, να αφυπνίσουν και να προβάλουν τη συλλογικότητα.

Αρμοδιότητα της τοπικής αυτοδιοίκησης επιπλέον είναι ο αγώνας για τη δημιουργία χώρων, που θα φιλοξενούν άστεγους, κακοποιημένες γυναίκες και παιδιά, ναρκομανείς και αλκοολικούς, όπου η εθελοντική συνδρομή των πολιτών θα είναι ουσιώδης και καταλυτική. Η ίδια η πολιτεία, παραγκωνίζοντας τη διαφθορά, τη χειραγώγηση, την προώθηση του καταναλωτισμού και δίνοντας έμφαση στη δημιουργία ενός κράτους πρόνοιας και δικαίου, μπορεί να καλλιεργήσει την κοινωνική και πολιτική συνείδηση των ανθρώπων, να αποδιώξει το απανθρωποποιημένο τους πρόσωπο και να θεμελιώσει την αδελφοσύνη και τη συνεργατικότητα. Μέσα από την παγκόσμια κινητοποίηση και τη δραστηριοποίηση ανθρωπιστικών οργανισμών, όπως ο ΟΗΕ, η Διεθνής Αμνηστία και η UNISEF είναι δυνατό να ενδυναμωθεί το αίσθημα ανθρωπιάς, να κατοχυρωθεί ο σεβασμός στον άλλον και στο αλλότριο και να εδραιωθεί η οικουμενική ειρήνη. Συνοψίζοντας, μπορεί να γίνει εύκολα αντιληπτό το τεράστιο κοινωνικό ζήτημα, που προκαλεί το έλλειμμα ανθρωπιάς στις μέρες μας. Η κρίση πολιτισμού, η κρίση επικοινωνίας και συνολικά η αλλοτρίωση του ανθρώπου συνιστούν αίτιο και συνάμα αποτέλεσμα της απομείωσης της ανθρωπιάς. Γι αυτό, λοιπόν, ο επαναπροσδιορισμός των αξιών, η επανιεράρχηση των ιδανικών του ανθρώπου και της κοινωνίας, η ευαισθητοποίηση και η ενεργοποίηση του καθενός από εμάς θα αποτελέσουν όχι μόνο αναγκαία συνθήκη, αλλά και εφαλτήριο για την αντιμετώπιση αυτού του εφιαλτικού, για το μέλλον της κοινωνίας, προβλήματος. Επιμέλεια Καθηγητών Φροντιστηρίων Βακάλη