ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΗΛΙΑ ΠΑΤΙΔΗ, ΜΕΛΟΥΣ ΤΟΥ ΔΣ ΤΗΣ ΟΛΜΕ ΚΑΙ ΜΕΛΟΥΣ ΤΟΥ ΠΑΜΕ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ, ΣΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΛΥΚΕΙΟ 10/9/2013 Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι Η επίθεση στα λαϊκά δικαιώματα δυναμώνει! Την ώρα που η καπιταλιστική κρίση τσακίζει ζωές και δικαιώματα, την ώρα που η ανεργία σπάει κόκαλα και οι απολύσεις πέφτουνε βροχή, η λαϊκή οικογένεια έχει τούτες τις ημέρες να αντιμετωπίσει ένα ακόμα πρόβλημα, έναν ακόμα βραχνά: Η σχολική χρονιά ξεκινάει σε λίγες ημέρες και χιλιάδες προνήπια και νήπια δεν έχουν ακόμα εξασφαλίσει μία θέση στο νηπιαγωγείο. Χιλιάδες παιδιά μένουν έξω από τους παιδικούς σταθμούς. Οι σχολικές καθαρίστριες που δουλεύουν με συμβάσεις έργου δεν έχουν πιάσει δουλειά ακόμα και πολλές σχολικές αίθουσες δεν έχουν καθαριστεί, είναι κυριολεκτικά μέσα στη βρώμα. Οι σχολικοί φύλακες απολύθηκαν, τα σχολεία είναι ξέφραγο αμπέλι, ενώ στα ταμεία τους δεν υπάρχει σάλιο. Σήμερα έφτασε στους Δήμους η δόση από τον κρατικό προϋπολογισμό και είναι για μία ακόμα φορά πετσοκομμένη, αναφέρουμε χαρακτηριστικά ότι στο Δήμο Κερατσινίου- Δραπετσώνας η μείωση είναι επιπλέον 5%. Οι Δήμοι, τα Νοσοκομεία και τα Σχολεία έχουν στερέψει και οι γονείς αναγκάζονται να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη με το καλημέρα του σχολείου. Αυτά είναι τα πρωτογενή πλεονάσματα, για τα οποία πανηγυρίζει ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση, ο ιδρώτας και το αίμα του λαού μας, που κάνει ό, τι μπορεί για να μορφώσει και να προκόψει τα παιδιά του. Μάλιστα, μόλις χθες το Υπουργείο Παιδείας εξέδωσε εγκύκλιο, σύμφωνα με την οποία οι δάσκαλοι των ολοήμερων σχολείων θα πρέπει να πάνε να καλύψουν τα κενά στο πρωινό πρόγραμμα. Αντί να καλύψουν τα κενά με διορισμούς, χτυπούν και τα ολοήμερα σχολεία, που πρόσφεραν μία ανακούφιση στη λαϊκή οικογένεια. Στην ίδια εγκύκλιο αυξάνουν ξανά τον αριθμό των παιδιών στην τάξη, στοιβάζουν 27 και 28 παιδιά μέσα στην τάξη. Οι μαθητές των ΕΠΑΛ, που καταργήθηκαν οι ειδικότητές τους και έχουν μείνει μεταξεταστέοι είναι στον «αέρα», ακόμα δεν έχουν δώσει εξετάσεις για να περάσουν την τάξη. Το Υπουργείο μάλιστα με θράσος καλεί ωρομίσθιους στη θέση των χιλιάδων εκπαιδευτικών που απέλυσε το καλοκαίρι. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον η κυβέρνηση φέρνει σήμερα για ψήφιση στη Βουλή το νομοσχέδιο «Για τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση», ένα νομοσχέδιο που περιλαμβάνει σημαντικές αλλαγές στο Γενικό και στο Επαγγελματικό Λύκειο. Η κυβέρνηση ισχυρίζεται πως με το νομοσχέδιο αυτό, θα βάλει ένα τέρμα στην παπαγαλία και τα φροντιστήρια, πως το Λύκειο αποσυνδέεται από τις πανελλαδικές εξετάσεις για την εισαγωγή στα Πανεπιστήμια και άρα ενισχύεται, ενώ η Επαγγελματική Εκπαίδευση συνδέεται καλύτερα με τις ανάγκες της αγοράς, άρα αναβαθμίζεται, θα δίνει τη δυνατότητα στο νέο να βρει γρήγορα δουλειά. Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι Η κυβέρνηση λέει για μια ακόμα φορά συνειδητά ψέματα. Αξιοποιεί τη δικαιολογημένη δυσαρέσκεια χιλιάδων γονιών και μαθητών για την κατάσταση στο σχολείο σήμερα, το γεγονός δηλαδή ότι ο γονιός βάζει σήμερα βαθιά το χέρι στην τσέπη για να μορφώσει το παιδί του, το γεγονός ότι όλο και
περισσότερα παιδιά αποστρέφονται ή εγκαταλείπουν το σχολείο, το γεγονός ότι το μορφωτικό επίπεδο πέφτει χρόνο με το χρόνο, για να μπορέσει να εξωραΐσει στα μάτια του λαού τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις που επιχειρεί, για να αποσπάσει τη συναίνεση του λαού σε αυτές. Γνωστή η μέθοδος από παλιά, γνωστή κι η προπαγάνδα. Τι επιχειρεί στ αλήθεια η κυβέρνηση με αυτό το νομοσχέδιο; Να εμποδίσει τα παιδιά να τελειώσουν το Γενικό Λύκειο, αλλά και το ΕΠΑΛ, να τα διώξει από αυτό, να τα στείλει γρήγορα στη ψευτοκατάρτιση και στην εργασία, πριν καλά-καλά ενηλικιωθούν. Γι αυτό βάζει πανελλαδικού τύπου εξετάσεις από την Α μέχρι τη Γ Λυκείου και στο ΓΕΛ και στο ΕΠΑΛ και μάλιστα με θέματα που θα επιλέγονται από τράπεζα θεμάτων. Δηλαδή, για να περάσει ένα παιδί την τάξη, θα πρέπει να δώσει πανελλαδικές! Με τον τρόπο αυτό, ταΐζουν τα φροντιστήρια και βάζουν στρόφιγγες με απανωτές εξετάσεις, που θα κλείνουν και θα πετούν έξω από το Γενικό Λύκειο, αλλά και το ΕΠΑΛ, τα παιδιά των ανέργων, των λαϊκών οικογενειών. Χτυπούν παραπέρα την αναγκαία στις μέρες μας γενική μόρφωση. Στο ΕΠΑΛ, τα παιδιά θα επιλέγουν τομέα-ειδικότητα από την πρώτη κιόλας τάξη, οι ώρες γενικών μαθημάτων μειώνονται, ενώ στη Β και στη Γ ΕΠΑΛ σχεδόν εξαφανίζονται. Για παράδειγμα, ιστορία τα παιδιά θα διδάσκονται σε όλο το ΕΠΑΛ, σε όλες τις τάξεις μόλις μία ώρα, για τα μάτια του κόσμου δηλαδή. Τι λέει με άλλα λόγια η κυβέρνηση; Ότι ο ηλεκτρολόγος, ο υδραυλικός, που θα τελειώσει το τεχνικό σχολείο δεν θα πρέπει να έχει στέρεες γνώσεις στα μαθηματικά, στη φυσική, στη Γλώσσα, δεν χρειάζεται να ξέρει ιστορία. Η ζωή όμως αποδεικνύει καθημερινά πως το παιδί που δεν έχει στέρεες βάσεις, ολόπλευρη γενική μόρφωση, δεν μπορεί να γίνει και καλός μάστορας, καλός στην ειδικότητά του, δυσκολεύεται να κατανοήσει τον κόσμο, να παρακολουθήσει τις εξελίξεις. Μέσα στο νομοσχέδιο περιλαμβάνεται και το εξής: τα Πανεπιστήμια αναλαμβάνουν την ευθύνη να καθορίζουν το συντελεστή βαρύτητας των πανελλαδικώς εξεταζόμενων μαθημάτων, ενώ ο Εθνικός Οργανισμός Εξετάσεων δεν θα καθορίζει πάνω σε τι θα εξετάζονται οι μαθητές, την ύλη, αλλά μόνο την θεματική ενότητα, π.χ. στατιστική γενικά. Πρόκειται για πολύ επικίνδυνη εξέλιξη! Ανοίγει ο δρόμος για τον ανταγωνισμό μεταξύ των πανεπιστημιακών τμημάτων, αλλά και για τη κατάργηση του ενιαίου αναλυτικού προγράμματος και του ενιαίου βιβλίου. Δηλαδή, να τα καλά σχολεία που είναι προσανατολισμένα να προετοιμάζουν μαθητές για το άλφα ή το τάδε πανεπιστημιακό τμήμα, με άλλα βιβλία από τα υπόλοιπα σχολεία, ανάλογα βέβαια και το εισόδημα των γονιών, την ταξική τους προέλευση. Τέλος, το νομοσχέδιο θεσμοθετεί το 4 ο έτος στα ΕΠΑΛ, τη λεγόμενη μαθητεία, όπου οι μαθητές θα δουλεύουν με μεροκάματο μόλις...7 ευρώ, χωρίς ένσημο και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Δεν πρόκειται για πρακτική άσκηση, ώστε να μάθει κάποιος τη δουλειά, όπως λένε, αλλά για προσφορά τσάμπα εργασίας προς τους επιχειρηματίες και προετοιμασία για δουλειά στη συνέχεια με αυτούς τους όρους. Θέλουν τα παιδιά μας σύγχρονους δούλους του 21ουαιώνα και την ίδια στιγμή ρίχνουν συνολικά τους μισθούς, τα μεροκάματα, τσακίζουν την τιμή της εργατικής δύναμης, αξιοποιώντας την τεράστια ανεργία που το σύστημά τους δημιουργεί. Ακόμα όμως και αν τελειώσουν τα παιδιά το σχολείο τίποτα δεν τους εξασφαλίζει το αυτονόητο δικαίωμα στη δουλειά. Θα χρειαστούν νέες εξετάσεις για πιστοποίηση, επί πληρωμή και από εκεί και πέρα τον πρώτο και τελευταίο λόγο έχει η ζούγκλα της καπιταλιστικής αγοράς.
Εδώ βρίσκεται η ουσία του νομοσχεδίου. Εδώ βρίσκεται η ουσία του νέου σχολείου της αγοράς, του σχολείου που προωθεί η "Στρατηγική της ΕΕ για το 2020". Σε συνθήκες οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης υποτάσσουν το Λύκειο στις ανάγκες της καπιταλιστικής οικονομίας, στη στρατηγική της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου. Προϋπόθεση για την καπιταλιστική ανάπτυξη, είναι το τσάκισμα των μορφωτικών δικαιωμάτων των παιδιών του λαού, η κατάρτισή τους μόνο σε ορισμένες δεξιότητες και εμπρός στη δουλειά από μικρή ηλικία. Σε πλήρη αντίθεση με την ανάπτυξη Αυτή είναι η αλήθεια, να γιατί περνούν αυτές οι αλλαγές. Αλλαγές που έχουν περπατήσει σε μια σειρά αναπτυγμένες χώρες εδώ και χρόνια, χωρίς να έχουν Μνημόνια ή Δανειακές Συμβάσεις, όπως η Γερμανία. Είναι άλλωστε χαρακτηριστικό ότι το μοντέλο μαθητείας που φέρνει το νομοσχέδιο είναι αντιγραφή του γερμανικού μοντέλου. Δεν απορρέουν λοιπόν από τα Μνημόνια, όπως ενωτικά λένε όλες οι υπόλοιπες δυνάμεις στο συνδικαλιστικό κίνημα των εκπαιδευτικών, αλλά από μέτρα που υπηρετούν τις σύγχρονες ανάγκες της καπιταλιστικής οικονομίας. Αλλαγές που συμβαδίζουν με την κατάργηση των ΣΣΕ, με την κατάργηση του κατώτερου μισθού, με τη γενίκευση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων. Στο σχολείο αυτό, η μόνιμη και σταθερή δουλειά των εκπαιδευτικών δεν είναι μόνο κόστος, αλλά είναι και εμπόδιο. Η κινητικότητα των μαθητών από το Λύκειο στην κατάρτιση, από ειδικότητα σε ειδικότητα, προϋποθέτει την κινητικότητα και των εκπαιδευτικών, αλλά και την κατάργηση της μονιμότητας, τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις. Να γιατί στο νομοσχέδιο αυτό προβλέπονται 8300 προσλήψεις εκπαιδευτικών με 5μηνα, μέσω ΕΣΠΑ, σε όλες τις ειδικότητες. Η αξιολόγηση των ειδικοτήτων στα ΕΠΑΛ κάθε 6 χρόνια από την αγορά, σημαίνει νέες απολύσεις εκπαιδευτικών, κάθε φορά που μία ειδικότητα θα κρίνεται μη απαραίτητη. Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι Το νομοσχέδιο αυτό πρέπει να μείνει στα χαρτιά. Η κοινή δράση εκπαιδευτικών-γονιών και μαθητών, ενάντια στη στρατηγική της Ε.Ε., των μονοπωλίων και των κυβερνήσεών τους, των κομμάτων τους, κι όχι ενάντια μόνο στη μία ή στην άλλη αστική κυβέρνηση, αποτελεί μονόδρομο. Είναι ταυτόχρονα επιτακτική ανάγκη το κίνημα και στο χώρο των εκπαιδευτικών να βάλει στο επίκεντρο τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις στην Παιδεία, να οικοδομήσει συμμαχίες, να μιλήσει για το τι μαθαίνουν τα παιδιά. Μόνο ένα τέτοιο κίνημα, με αυτό τον προσανατολισμό μπορεί να υπερασπιστεί και τα δίκαια εργασιακά αιτήματα των εκπαιδευτικών, να παλέψει ενάντια στις απολύσεις, να στριμώξει την κυβέρνηση. Τι έκαναν ωστόσο εδώ και χρόνια οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες τύπου ΑΔΕΔΥ, ΔΟΕ και ΟΛΜΕ, για να αντιμετωπίσουν αυτή τη στρατηγική, για να οικοδομήσουν συμμαχίες με το λαό; Δεν έκαναν τίποτα. Αντίθετα, αποδέχτηκαν σαν δεδομένες τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις στο σχολείο, τη στρατηγική της Ε.Ε., συμφώνησαν με αυτές. Ποτέ δεν μίλησαν για το τι μαθαίνουν τα παιδιά, για την ανάγκη να καταργηθεί η επιχειρηματική δραστηριότητα στην Παιδεία. Αρνήθηκαν επανειλημμένα να βγει ακόμα και ένα απλό ψήφισμα ενάντια στα ναρκωτικά, την ώρα που η χρήση παίρνει εφιαλτικές διαστάσεις και μάλιστα με το επιχείρημα ότι το θέμα αφορά κάποιους ειδικούς κι οι εκπαιδευτικοί δεν είναι ειδικοί. Καλούν σε απεργία διαρκείας και την ίδια στιγμή μιλούν για μνημονιακή
καταστροφή του σχολείου, συσκοτίζουν δηλαδή το χαρακτήρα των αναδιαρθρώσεων για να κρύψουν τη συμφωνία τους με αυτές, για να προσανατολίσουν τον αγώνα αποκλειστικά ενάντια στην κυβέρνηση. Τα ίδια και η ηγεσία της ΠΟΕ-ΟΤΑ. Από τη μία απεργία διαρκείας και από την άλλη ναι στην κινητικότητα, ναι στην αξιολόγηση. Πρόκειται για τη γνωστή συνταγή που οδηγεί το κίνημα στην ήττα, στον εκφυλισμό. Το καθήκον της ανασύνταξης του κινήματος προβάλλει σαν επιτακτική ανάγκη και το ΠΑΜΕ παίρνει πρωτοβουλία στην κατεύθυνση αυτή, με σχετικό κάλεσμα που απευθύνει προς την εργατική τάξη. Αυτήν ακριβώς τη γραμμή της ανασύνταξης πολεμούν με μανία στο κίνημα οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο σ.κ., που έχουν ξεκινήσει αυτές τις ημέρες ένα βρώμικο πόλεμο στις δυνάμεις του ΠΑΜΕ, ότι τάχα το ΠΑΜΕ δεν θέλει αγώνες. Φτάνουν στο σημείο να λένε, ότι το ΠΑΜΕ από κοινού με την ΠΑΣΚ και τη ΔΑΚΕ, δεν θέλουν να πέσει η κυβέρνηση. Πρόκειται για συκοφαντία του χειρίστου είδους, για μία προβοκατόρικη, βρώμικη επίθεση που γενικά χαρακτηρίζει το συγκεκριμένο χώρο. Κυριολεκτικά, οι βρωμιές που εξαπολύουν δεν έχουν όρια, συνεπικουρούμενες από τα μεγάλα συγκροτήματα των ΜΜΕ, που αναπαράγουν τα συγκεκριμένα ψεύδη. Το ΠΑΜΕ με ευθύνη και συνέπεια πρωτοστατεί στην οργάνωση της πάλης των εργαζομένων, στη λαϊκή αντίσταση. Τι λέει λοιπόν το ΠΑΜΕ; Ότι σήμερα χρειάζονται αγώνες, οργανωμένοι και σχεδιασμένοι, που να αποκρούσουν την αντιλαϊκή πολιτική. Στην ενιαία επίθεση κυβέρνησης, κεφαλαίου, ΕΕ πρέπει να απαντήσουμε με ενιαία λαϊκή αντεπίθεση με συντονισμένο αγώνα όλων των εργαζομένων, όλων των κλάδων σε Δημόσιο και Ιδιωτικό Τομέα. Ενιαία πάλη και όλοι μαζί ενάντια στις απολύσεις, στις ανατροπές των μισθολογικών και εργασιακών μας δικαιωμάτων, ενάντια στο αυταρχικό κράτος της πλουτοκρατίας. Ενιαία πάλη και όλοι μαζί εργάτες, υπάλληλοι, αυτοαπασχολούμενοι, φτωχοί αγρότες, γυναίκες, νέοι και νέες για να εμποδίσουμε, να αποτρέψουμε την αντιλαϊκή επίθεση, για μέτρα ανακούφισης της λαϊκής οικογένειας από τις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης. Για αξιοπρεπείς μισθούς, για μια ζωή με δικαιώματα μας για μας και τα παιδιά μας, για έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης που θα υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες, απαλλαγμένο από τα δεσμά των μονοπωλίων και της ΕΕ με το λαό αφέντη στον πλούτο που παράγει. Αυτό τον δρόμο, αυτή την προοπτική, αυτή την ενότητα υπηρετεί το ΠΑΜΕ. Τι προτείναμε λοιπόν στις Γενικές Συνελεύσεις; 48ωρη Απεργία, όλοι οι κλάδοι μαζί και νέες Γενικές Συνελεύσεις για την κλιμάκωση της πάλης, ανάλογα με τη συμμετοχή του κόσμου στην απεργία, στα συλλαλητήρια, στον αγώνα. Κι όταν λέμε κλιμάκωση εννοούμε κλιμάκωση με όλες τις μορφές πάλης, νέα 48ωρη, τριήμερη, ακόμα και 5μερη απεργία, που θα προκύπτει από τη συμμετοχή των ίδιων των εκπαιδευτικών. Εστιάζουμε στο θέμα της συμμετοχής, γιατί απεργίες χωρίς απεργούς δεν υπάρχουν και η συμμετοχή του κόσμου αποτελεί κριτήριο για τις μορφές πάλης που προτείνουμε, που επιλέγουμε. Εστιάσαμε στις προϋποθέσεις για να μπορούν οι αγώνες να ασκήσουν τη μεγαλύτερη δυνατή πίεση και να είναι όσο το δυνατόν πιο αποτελεσματικοί. Μία βασική προϋπόθεση ενός τέτοιου αγώνα είναι το όλοι μαζί, το ένας κλάδος για όλους και όλοι οι κλάδοι για έναν! Την πρόταση αυτή απέρριψαν όλες οι άλλες δυνάμεις στο Δ.Σ. και της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ.
Θέλουμε και από αυτό το βήμα να καλέσουμε τους εκπαιδευτικούς να πάρουν μαζικά μέρος στην Απεργία και στις Γ.Σ. Η συμμετοχή στις Γ.Σ. πρέπει να μεγαλώσει κι άλλο, να για να μπορέσουμε να οργανώσουμε αποτελεσματικά την πάλη. Συναδέλφισσα, Συνάδελφε Η υπόθεση της μόρφωσης των παιδιών μας είναι πρώτα και κύρια υπόθεση δική σου, υπόθεση της εργατικής τάξης, του λαϊκού κινήματος. Έχει να κάνει με τα εφόδια που παίρνουν τα παιδιά μας στη ζωή, με τη διαπαιδαγώγηση και εντέλει με τη διαμόρφωση του νέου ανθρώπου. Το αν μαθαίνουν και τι μαθαίνουν τα παιδιά μας αφορά πρώτα και κύρια την εργατική τάξη Για τα παιδιά της αστικής τάξης δεν υπάρχει καμία στέρηση, κανένα πρόβλημα. Έχουν εξασφαλισμένο μέλλον και προοπτική. Τα δικά μας παιδιά τσακίζονται. Οι εργάτες δεν μπορούν να αφήσουν την υπόθεση της μόρφωσης και της διαπαιδαγώγησης των παιδιών τους στα χέρια και τα νύχια της αστικής τάξης. Τα μυαλά και οι ψυχές των παιδιών μας δεν μπορεί να διαπλάθονται από τους ιθύνοντες της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, από τους μέντορες της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Το αντιδραστικό περιεχόμενο των βιβλίων πρέπει να προβληματίσει κάθε τίμιο εργάτη και υπάλληλο. Ακούστε τα παρακάτω παραδείγματα, ακούστε τι διδάσκουν στα παιδιά: Η Ε.Ε. λέει πως από το Νηπιαγωγείο πρέπει να διδάσκεται το μάθημα της επιχειρηματικότητας, δηλαδή να μαθαίνουν τα παιδιά μας ότι ο καπιταλιστής έχει πάντα δίκιο, ότι προσφέρει εργασία και πως η ανθρώπινη εργασία, η δουλειά είναι κόστος. Στο βιβλίο ιστορίας της Γ Λυκείου στην ερώτηση του τι είναι ο άξονας, η μοναδική απάντηση που υπάρχει είναι αυτή που έδωσε ο ίδιος ο Μουσολίνι, πως ο Άξονας είναι μία συμμαχία φιλίας και αλληλεγγύης μεταξύ των λαών για την αντιμετώπιση του κομμουνισμού. Στο ίδιο βιβλίο, αναφέρεται ότι οι εργατικές απεργίες της δεκαετίας του 30 είχαν σαν αποτέλεσμα την άνοδο του φασισμού και του Μεταξά στην εξουσία. Άντε τώρα να μάθει αυτά τα πράγματα το παιδί κι εσύ αύριο, όταν βγει στη δουλειά, να του μιλήσεις για σωματείο, για απεργία. Συναδέλφισσα, Συνάδελφε Σήμερα, που η επιστήμη και η τεχνολογία έχουν κάνει άλματα υπάρχει η δυνατότητα όλα τα παιδιά να μορφώνονται ολόπλευρα και οι νέοι να έχουν εξασφαλισμένη δουλειά με βάση το αντικείμενο που έχουν σπουδάσει. Υπάρχει η δυνατότητα όλα τα παιδιά να ολοκληρώνουν ως τα 18 τους χρόνια τη βασική - γενική τους μόρφωση, μέσα από ένα Ενιαίο Δωδεκάχρονο Υποχρεωτικό Σχολείο και στη συνέχεια να επιλέγουν είτε το δρόμο της επαγγελματικής ειδίκευσης, είτε το δρόμο του Πανεπιστημίου. Σε ένα σχολείο κοινό για όλα τα παιδιά, που θα ολοκληρώνει τη διαπαιδαγωγητική του εργασία χωρίς κανένα φροντιστήριο, θα παρέχει στο νέο άνθρωπο όλα τα εφόδια για το μέλλον. Αυτό είναι το σχολείο που έχουμε ανάγκη σήμερα, κι εμείς και τα παιδιά μας. Γι' αυτό παλεύουμε να γίνουν ριζικές αλλαγές στο επίπεδο της Οικονομίας και της Κοινωνίας, να ανατραπεί η αντιλαϊκή πολιτική, να απαλλαγούμε από την εξουσία και τη δικτατορία του μεγάλου κεφαλαίου, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για την
ικανοποίηση των μορφωτικών - λαϊκών αναγκών. Για μια κοινωνία που θα έχει ως αποκλειστικό και κύριο σκοπό της την ευημερία του ανθρώπου.