ΟΜΙΛΙΑ ΓΙΑ ΤΑ 100ΧΡΟΝΑ ΤΗΣ ΟΚΤΩΒΡΙΑΝΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ

ΟΜΙΛΙΑ ΓΙΑ ΤΑ 100ΧΡΟΝΑ ΤΗΣ ΟΚΤΩΒΡΙΑΝΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ Τιμάμε φέτος τα 100 χρόνια της Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης μέσα από πολύμορφες πολιτικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις σε πόλεις, σε χωριά, σε χώρους δουλιάς και στις εργατικές λαϊκές γειτονιές. Κυρίως όμως οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες τιμάμε την επανάσταση δίνοντας την υπόσχεση ότι θα κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας για την οργάνωση του αγώνα ενάντια στη βαρβαρότητα, έτσι όπως αυτή εκφράζεται μέσα από την φτώχια και την εξαθλίωση, την ανεργία και την υποαπασχόληση, την απλήρωτη εργασία, τις τρομακτικές μειώσεις στις συντάξεις, την εμπορευματοποίηση της παιδείας, της υγείας, το ξεκλήρισμα της φτωχομεσαίας αγροτιάς, των αυτοαπασχολούμενων και των μικρών ΕΒΕ. Η κυβέρνηση υπηρέτησε και υπηρετεί με συνέπεια την ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας και την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της, την κερδοφορία του κεφαλαίου. Σ αυτή τη στρατηγική προσπαθεί να εγκλωβίσει εργατικές λαϊκές δυνάμεις με ψέματα και κάθε λογής ιδεολογήματα. Στα πλαίσια αυτά αξιοποιεί και την κούφια αντιπαράθεση με τη ΝΔ και τα άλλα αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης. Εχουμε μπει στην τελική ευθεία της τρίτης (3 ης ) αξιολόγησης μέσα από την οποία ετοιμάζετε νέο πακέτο αντιλαϊκών μέτρων: Βάζουν νέα εμπόδια στη κήρυξη απεργιών. «Αναθεωρούν», έτσι λένε τώρα την παραπέρα μείωση ή και κατάργηση των όποιων προνοιακών και άλλων επιδομάτων έχουν απομείνει. Επίσης ο προϋπολογισμός του 2018 εμπεριέχει τα αντιλαϊκά μέτρα και των τριών μνημονίων, ενώ προβλέπει μεγάλες περικοπές στην «κοινωνική προστασία» και νέα φορολογικά βάρη για τα λαϊκά στρώματα. Γενικότερα με μοχλό παρέμβασης το ζήτημα διαχείρισης του κρατικού χρέους η επίθεση στα μισθολογικά, εργασιακά, ασφαλιστικά και κοινωνικά δικαιώματα θα είναι ασίγαστη. Ήδη έχουν προνομοθετηθεί μέτρα για μετά το 18 και ματωμένα πλεονάσματα μέχρι το 60. 1

Ωστόσο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ συνεχίζει την προπαγάνδα της για «δίκαιη» ανάπτυξη όπου θα ωφελούνται τάχα και οι εκμεταλλευτές και οι εκμεταλλευόμενοι. Μιλάνε για θυσίες που τάχα θα είναι προσωρινές κ.λ.π. Πρόκειται για απάτη! Αφού η όποια καπιταλιστική ανάπτυξη περνάει μέσα από την ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης, την εργασιακή ζούγκλα,τις νέες φοροαπαλλαγές και ζεστό χρήμα για το κεφάλαιο. Μιλάει επίσης για ανάπτυξη από τα κάτω με την καταλυτική ενεργοποίηση της κοινωνίας μέσα από νέους τάχα θεσμούς «κοινωνικής εκπροσώπησης», όπως είναι η «κοινωνική αλληλέγγυα οικονομία», «οι ενεργειακοί συνεταιρισμοί», οι ομάδες καλλιέργειας κ.α. Προτείνουν δηλαδή στον εργάτη που χάνει τη δουλιά του, στον υποαπασχολούμενο, στον αγρότη που ξεκληρίζεται, στον αυτοαπασχολούμενο που συνθλίβεται από τα μονοπώλια να βρουν αποκούμπι σε κάποια συνεταιριστική επιχείρηση, να γίνουν επιτυχημένοι επιχειρηματίες. Στόχος τους είναι από τη μια να ανακυκλώνεται η ανεργία, να φρενάρει τη διεκδίκηση μόνιμης και σταθερής δουλιάς και από την άλλη το κράτος να παραιτηθεί από την υποχρέωση να παρέχει δωρεάν υπηρεσίες υγείας, πρόνοιας κλπ. Η ΝΔ υπόσχεται ένα «άλλο μείγμα διαχείρισης» με λιγότερους φόρους. Επίσης ότι αυτή έχει τη γνώση, τη θέληση αλλά και την ιδεολογική συνέπεια για την υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων που χρειάζεται η χώρα σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο. Μόνο το «αναπτυξιακό συνέδριο» της κυβέρνησης που έγινε πριν λίγες μέρες στη Θεσσαλία να δει κανείς είναι αρκετό να διαπιστώσει τη στρατηγική σύμπλευση των δύο κομμάτων (ΣΥΖΙΖΑ, ΝΔ) στα ζητήματα της καπιταλιστικής ανάπτυξης και της ενίσχυσης της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Οι εργαζόμενοι να τους γυρίσουν την πλάτη, γιατί όποια και αν είναι η κυβέρνηση η επίθεση θα δυναμώσει. Παρά τις όποιες διαφορές τους υπηρετούν την ίδια στρατηγική του κεφαλαίου και η πολιτική που ασκούν είναι στα πλαίσια του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Ανεξάρτητα λοιπόν ποια κυβέρνηση την εφαρμόζει θα γίνεται όλο και πιο βάρβαρη για τους εργαζόμενους, γιατί όλο και πιο βάρβαρος γίνεται ο ίδιος ο καπιταλισμός. 2

Στην πρόσφατη απόφαση της ΠΓ του ΣΥΡΙΖΑ ανάμεσα στα άλλα σημειώνεται: «Η επίσκεψη του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ ήρθε ως επιβεβαίωση της αναβαθμισμένης γεωπολιτικής και οικονομικής σημασίας της χώρας στο διεθνές στερέωμα» Η Ε.Τ., τα φτωχά λαϊκά στρώματα να γυρίσουν την πλάτη στις ευχαριστίες και τα εύσημα των ΗΠΑ για τις σημαντικές γι αυτούς συμφωνίες και δεσμεύσεις που ανέλαβε στις ΗΠΑ η κυβέρνηση, στην πρόσφατη συνάντηση του Τσίπρα με τον Τράμπ. Το σίγουρο είναι ότι οι συμφωνίες αφορούν την αναβάθμιση των F16, τα οποία δεν αφορούν τις αμυντικές ανάγκες της χώρας, αλλά τις επιθετικές ανάγκες του ΝΑΤΟ. Συμφωνήθηκε επίσης η επέκταση και αναβάθμιση των αμερικανονατοικών βάσεων στην Ελλάδα, ειδικά της Σούδας. Ο Υπουργός Άμυνας Π. Καμμένος απαντώντας σε ερώτηση του «Ρ» ήταν αποκαλυπτικός σημειώνοντας ότι η κυβέρνηση είναι σε διάλογο με τις ΗΠΑ για την επέκταση συμφωνιών που ήδη υφίστανται. Επίσης ο Αμερικανός πρέσβης στην Αθήνα ξεκαθάρισε ότι το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης «είναι στρατηγικής σημασίας» για τις ΗΠΑ. Η κυβέρνηση εμπλέκει τη χώρα όλο και πιο βαθιά στους ενδοιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, με ότι αυτό συνεπάγεται για το λαό. Έντονο είναι το ενδιαφέρον για την περιοχή και άλλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων όπως της Κίνας και φυσικά της Ρωσίας, Τουρκίας, για τον έλεγχο των αγορών, της ενέργειας και των αγωγών μεταφοράς της. Η αστική τάξη και οι πολιτικοί της εκφραστές έχουν κάθε λόγο να βλέπουν με καλό μάτι την αναβάθμιση της Ελλάδας ως ορμητήριο ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων διεκδικώντας μεγαλύτερο μερίδιο από τη λεία. Διαχρονικά παρουσιάζουν την βαθύτερη εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς άλλοτε ως αναγκαίο κακό και άλλοτε ως επιλογή για το συμφέρον της χώρας με στόχο τον εγκλωβισμό του λαού στα δικά τους σχέδια. Ανάλογα είναι τα επιχειρήματα και στο επίπεδο της οικονομίας όπως πχ «ή συμβιβαζόμαστε μες τους εταίρους ή θα ακολουθήσει χάος» Τι έδειξε η ζωή; Πλούτη για το μεγάλο κεφάλαιο και βαρβαρότητα για 3

το λαό, δυνάμωμα της επιθετικότητας της Τουρκίας, διχοτόμηση της Κύπρου. Την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση ΣΥΖΑ-ΑΝΕΛ μέσα από τις νέες συμφωνίες προχωράει στο μεγαλύτερο ξέπλυμα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, οργάνωσε εκδήλωση στη Μακρόνησο- στο θανατονήσι- στο χώρο όπου χιλιάδες κομμουνιστές, πρώην ΕΑΜίτες και ΕΛΑΣίτες έφυγαν σακατεμένοι, πολλοί εξοντώθηκαν όμως έμειναν αλύγιστοι. Υποκρίνονται δε διστάζουν μπροστά σε τίποτα, προκειμένου να εγκλωβίσουν το λαό στη στρατηγική του κεφαλαίου. Οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες θα πρωτοστατήσουμε στην οργάνωση της πάλης του λαού ενάντια στις νέες συμφωνίες και τον εξωραϊσμό του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, για απεμπλοκή από το ΝΑΤΟ, για να κλείσουν όλες οι βάσεις, γενικότερα για απεμπλοκή της χώρας, του λαού, από πολεμικές ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους. Υπερασπιζόμαστε τα σύνορα και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας σε γραμμή ρήξης με το κεφάλαιο και την εξουσία του. Γιατί όσο κυριαρχεί γεννάει βαρβαρότητα, πολέμους και την ειρήνη με το πιστόλι στον κρόταφο. Συνεχίζουμε τις κινητοποιήσεις δεμένες με τον αγώνα για την υπεράσπιση του απεργιακού δικαιώματος, ενάντια στο ξεζούμισμα της λαϊκής οικογένειας, στους πλειστηριασμούς. Να πάρει απάντηση η νέα αντιλαϊκή επίθεση της κυβέρνησης και η μεγαλύτερη εμπλοκή της χώρας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια, με μαζική συμμετοχή στις κινητοποιήσεις που προγραμματίζει το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα για το επόμενο διάστημα. Χωρίς καθυστέρηση η Ε.Τ., τα λαϊκά στρώματα χρειάζεται να οργανώσουν τον αγώνα για την επιστροφή όσων έχασαν στα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης, για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών σε σύγκρουση με το κεφάλαιο και την εξουσία του, για την αλλαγή τάξης στην εξουσία. Ετσι τιμάμε εμείς την επανάσταση που αποτέλεσε την κορυφαία μέχρι σήμερα ενέργεια της εργατικής τάξης, το μεγαλύτερο επαναστατικό άλμα της ανθρωπότητας. Η Οκτωβριανή επανάσταση έδωσε ώθηση στη δημιουργία επαναστατικών 4

κομμάτων, μαζί και του ΚΚΕ που του χρόνου ετοιμάζεται να γιορτάσει τα 100 χρόνια λειτουργίας και δράσης. Επιτάχυνε την ανάπτυξη του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος και οδήγησε στη δημιουργία της Κομμουνιστικής Διεθνούς (1919-1943), ενισχύοντας τη διεθνή πάλη του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος. Ως ΚΚΕ μελετάμε τις πρώτες προσπάθειες οικοδόμησης της σοσιαλιστικής κοινωνίας, βγάζουμε πολύτιμα συμπεράσματα που μας δίνουν μεγαλύτερη δύναμη στον αγώνα μας σήμερα για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού- κομμουνισμού. Μελετάμε, κρίνουμε και υπερασπιζόμαστε τη σοσιαλιστική οικοδόμηση στην ΕΣΣΔ και στις άλλες χώρες με τα μάτια στραμμένα στο σοσιαλισμό του αύριο. Συναντάμε συχνά το ερώτημα, τελικά ο χαρακτήρας της κοινωνίας που οικοδομήθηκε στην ΕΣΣΔ ήταν σοσιαλισμός ; Η απάντηση είναι κατηγορηματικά ΝΑΙ. Ο σοσιαλιστικός χαρακτήρας της απορρέει από την κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής και της γης, από την ένταξή τους στον επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό, από τους νέους ιστορικά θεσμούς της εργατικής εξουσίας και από τις πρωτόγνωρες κοινωνικές κατακτήσεις των εργαζόμενων. Στην ΕΣΣΔ εξασφαλίστηκε για πρώτη φορά στην πράξη το δικαίωμα στην εργασία. Αναπτύχθηκε ταχύτατα η δωρεάν λαϊκή παιδεία και η δωρεάν ποιοτική υγεία για όλους. Μπήκαν τα θεμέλια για την κατάργηση των πολύμορφων διακρίσεων εις βάρος της γυναίκας. Εξασφαλίστηκε η πρόσβαση σε όλους στον αθλητισμό και στον πολιτισμό. Έβγαλε τις μάζες από το περιθώριο της πολιτικής και κοινωνικής ζωής. Για πρώτη φορά το δικαίωμα του εργαζόμενου και του νέου να εκλέγει και να εκλέγεται έγινε ουσιαστικό από τυπικό που είναι στον καπιταλισμό. Πρόκειται για κατακτήσεις που αποτέλεσαν σημείο αναφοράς και συνέβαλαν -μαζί με άλλους παράγοντες φυσικά- στην απόσπαση κατακτήσεων από το εργατικό- λαϊκό κίνημα στα καπιταλιστικά κράτη. 5

Εχει σημασία να θυμίσουμε και να θυμηθούμε τις συνθήκες κάτω από τις οποίες επιτεύχθηκαν οι παραπάνω κατακτήσεις: Η νεαρή σοβιετική εξουσία προσπάθησε να δημιουργήσει τις οικονομικές βάσεις του σοσιαλισμού σε συνθήκες λυσσαλέας αντίδρασης της αστικής τάξης στο εσωτερικό της χώρας, σε συνδυασμό με την προσπάθεια για την ανατροπή από το εξωτερικό. Οι τεράστιες καταστροφές που προκάλεσαν ο πρώτος και ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος έβαλαν επιπλέον εμπόδια στη σοσιαλιστική οικοδόμηση. Να σημειώσουμε ακόμα ότι η ΕΣΣΔ αποτελούνταν από 100 και πλέον έθνη και εθνότητες τα οποία ζούσαν ειρηνικά και με σχέσεις αλληλοβοήθειας. Πρόκειται για μια ακόμη κατάκτηση του σοσιαλισμού, αλλά και απόδειξη ότι μήτρα του αλυτρωτισμού, της ξενοφοβίας, μήτρα του ρατσισμού είναι ο καπιταλισμός και οι ανταγωνισμοί για το καπιταλιστικό κέρδος. Στήριξε τα επαναστατικά κινήματα σε όλο τον κόσμο, πρόσφερε τη διεθνιστική αλληλεγγύη σε όποιο λαό αγωνίζονταν ενάντια στην εκμετάλλευση, τη ξένη κατοχή και τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Η οκτωβριανή επανάσταση αποτέλεσε και αποτελεί απόδειξη ότι μια κοινωνία χωρίς αφεντικά όχι μόνο είναι εφικτή αλλά έχει μέσα της το σπόρο για τη συνεχή άνοδο της κοινωνικής ευημερίας και της ολόπλευρης ανάπτυξης του ανθρώπου. Να γιατί η περίοδος της σοσιαλιστικής οικοδόμησης ενέπνευσε μαζικά εργατικές και λαϊκές δυνάμεις, καλλιτέχνες, διανοούμενους σε ολόκληρο τον κόσμο. Να γιατί δέχεται τη λυσσαλέα επίθεση από την παγκόσμια αστική τάξη και τον οπορτουνισμό, μέσα από τη στρέβλωση και τη λεγόμενη «σταλινική τρομοκρατία». Με αφορμή τα 100 χρόνια από την Οκτωβριανή επανάσταση αστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις οργανώνουν διάφορες παρεμβάσεις μέσα από τις οποίες οι μεν αστοί την καταδικάζουν ως πραξικόπημα οι δε οπορτουνιστές «τιμούν» δήθεν την επανάσταση, ενώ καταδικάζουν τη σοσιαλιστική οικοδόμηση, αρνούμενοι το σοσιαλιστικό χαρακτήρα της Σοβιετικής Ενωσης. 6

Ταυτόχρονα μας κατηγορούν ότι εξωραΐζουμε τη δεκαετία του 1930 στην ΕΣΣΔ ως σοσιαλιστική οικοδόμηση. Η Α.Τ. και οι κάθε λογής οππορτουνιστές αξιοποιούν τα γεγονότα της περιόδου 1989-1991- τα οποία μάλιστα χαρακτηρίζουν ως κατάρρευση για να αποδείξουν ως ουτοπικό το χαρακτήρα της κομμουνιστικής κοινωνίας. Αυτός ο όρος είναι βολικός γι αυτούς αφού έτσι αναδείχνουν την υποτιθέμενη εσωτερική αδυναμία βιωσιμότητας της κομμουνιστικής κοινωνίας και αποκρύβει τις πραγματικές αιτίες που οδήγησαν στις αντεπαναστατικές ανατροπές. Ως ΚΚΕ έχουμε αποδείξει ότι παράλληλα με την υπεράσπιση της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, έχουμε την επαναστατική τόλμη να αναδείξουμε τις λαθεμένες επιλογές και πρακτικές, ακόμα και τα ιστορικά της λάθη που έρχονταν αντικειμενικά κόντρα με την πορεία προς τον αναπτυγμένο κομμουνισμό και τελικά οδήγησαν στην αντεπαναστατική ανατροπή. Αποτιμάμε τις κατακτήσεις της αλλά και τις αδυναμίες ακόμα και τα ιστορικά της λάθη με βάση τις τότε συνθήκες εσωτερικές και παγκόσμιες, κοινωνικές, ιδεολογικές, πολιτικές. Μετά τη λήξη του ταξικού εμφύλιου πολέμου (1917-1922) έχουμε τη λεγόμενη Νέα Οικονομική Πολιτική (1922-1929). Πρόκειται για προσωρινή υποχώρηση στις δυνάμεις της αγοράς στις συγκεκριμένες συνθήκες. Υστερα από το ξεκαθάρισμα της επέμβασης και του εμφύλιου πολέμου, έπρεπε να αποκατασταθεί η ερειπωμένη εθνική οικονομία, να μπει σε τάξη η βιομηχανία, οι μεταφορές, η αγροτική οικονομία. Ο Λένιν μεταφέρει το κέντρο όλης της κομματικής και κρατικής δράσης στην οργάνωση της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, μέσα σε εξαιρετικά σκληρές συνθήκες. Η χώρα είχε ρημαχτεί από τον τετράχρονο ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την επέμβαση που κράτησε τρία χρόνια. Με το πρώτο πεντάχρονο σχέδιο το 1929 αρχίζει η προσπάθεια για την ανάπτυξη των κομμουνιστικών σχέσεων παραγωγής, την κατάργηση της μισθωτής εργασίας και την κυριαρχία του κοινωνικοποιημένου τομέα της παραγωγής με βάση τον κεντρικό σχεδιασμό. 7

Αναπτύχθηκαν οι νέοι θεσμοί εργατικής συμμετοχής, οι οποίοι είχαν ως πυρήνα το χώρο εργασίας. Με το πέρασμα του χρόνου υποβαθμίστηκε η παραγωγική μονάδα ως πυρήνας οργάνωσης της εργατικής εξουσίας, κάτι που επέδρασε αρνητικά και στην ταξική σύνθεση των ανώτερων κρατικών οργάνων. Τα πρώτα χρόνια μετά το Β Παγκόσμιο Πόλεμο συνεχίστηκε η προσπάθεια για την ανάπτυξη των κομμουνιστικών σχέσεων- παρά τις θεωρητικές αδυναμίες και ελλείψεις-, τη σχεδιασμένη εξάλειψη της χρηματικής μορφής των προϊόντων της σοσιαλιστικής παραγωγής, των ανισοτήτων, της μετατροπής των κολχόζ σε κοινωνική ιδιοκτησία. Βεβαίως από ένα σημείο και μετά προσπάθησε να λύσει προβλήματα που αντιμετώπιζε στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού με καπιταλιστικές συνταγές, με αποτέλεσμα να ανατραπεί. Τη δεκαετία του 1950, η ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων έφτασε σε ένα σημείο καμπής. Τα προβλήματα που παρουσιάστηκαν δεν ερμηνεύτηκαν σωστά, θεωρήθηκαν ως εσωτερικές αδυναμίες του κεντρικού σχεδιασμού, ενώ ο εμπορευματικός νόμος της αξίας θεωρήθηκε ως νόμος που διέπει ολόκληρη τη σοσιαλιστική παραγωγή η οποία χαρακτηριζόταν ως «σοσιαλισμός με αγορά». Σημείο στροφής αποτέλεσε το 20 ο Συνέδριο του ΚΚΣΕ, όπου υιοθετήθηκαν μια σειρά οππορτουνιστικές θέσεις για τα ζητήματα της στρατηγικής του κομμουνιστικού κινήματος και των διεθνών σχέσεων. Με τις λεγόμενες «μεταρρυθμίσεις Κοσίγκιν» 1965 έχουμε την καθιέρωση του «επιχειρησιακού κέρδους» της κάθε μεμονωμένης παραγωγικής μονάδας και τη σύνδεση με αυτό των αμοιβών των διευθυντών και των εργαζόμενων. Αποδυναμώθηκε έτσι ο κοινωνικός χαρακτήρας των μέσων παραγωγής και των αποθεμάτων προϊόντων. Επίσης, μέχρι το 1975 όλα τα κρατικά αγροκτήματα, τα σοβχόζ, πέρασαν σε καθεστώς πλήρους ιδιοσυντήρησης. Ετσι δημιουργήθηκαν προϋποθέσεις ατομικού σφετερισμού και ιδιοκτησίας, σχέσεις που υποτίθεται ήταν απαγορευμένες. Στην απόφαση του 18 ου Συνεδρίου του ΚΚΕ για το Σοσιαλισμό σημειώνονται ως εξής οι συνέπειες των λαθεμένων θεωρητικών θέσεων και πρακτικών: 8

«Ενισχύθηκε το βραχυπρόθεσμο ατομικό και ομαδικό συμφέρον ( με αύξηση της διαφοροποίησης του εργασιακού εισοδήματος μεταξύ των εργαζόμενων σε κάθε επιχείρηση, αυτών και του μηχανισμού διεύθυνσης, μεταξύ διαφορετικών επιχειρήσεων) σε βάρος των γενικών κοινωνικών συμφερόντων. Δημιουργήθηκε στην πορεία το κοινωνικό έδαφος για να ανδρωθεί και να επικρατήσει, τελικά, η αντεπανάσταση με όχημα την περεστρόϊκα.». Την ίδια περίοδο, το 22 ο Συνέδριο του ΚΚΣΕ (1961) χαρακτήρισε το κράτος της ΕΣΣΔ ως «παλλαϊκό» κράτος, με ότι αυτό συνεπάγεται για τα επαναστατικά χαρακτηριστικά και την κοινωνική σύνθεση του Κόμματος. Το αδυνάτισμα των κομμουνιστικών σχέσεων και του κεντρικού σχεδιασμού εκφράστηκε και στο εποικοδόμημα. Όπως π.χ. είχαμε υποχώρηση της βασικής λειτουργίας του Κόμματος- του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού, την ενίσχυση της μονιμότητας των στελεχών των σοβιέτ, τη διεύρυνση της δυνατότητας απαλλαγής των βουλευτών από τα παραγωγικά τους καθήκοντα. Το 1987 ψηφίστηκε νόμος που κατοχύρωνε θεσμικά τις καπιταλιστικές σχέσεις με πρόσχημα την πολυμορφία των σχέσεων ιδιοκτησίας, για να μετατραπεί τελικά ο οπορτουνιστικός εκφυλισμός του ΚΚΣΕ σε ανοιχτή αντεπαναστατική δύναμη. Η υποχώρηση των κομμουνιστικών σχέσεων παραγωγής και οι ιδεολογικές προσαρμογές που τη συνόδευαν είχε φυσικά αντανάκλαση και στην κομμουνιστική συνείδηση. Ετσι εξηγείται η παθητικότητα και η αδιαφορία του λαού στο τελευταίο στάδιο αντεπαναστατικών ανατροπών. Τα 100 χρόνια της Οκτωβριανής Επανάστασης βρίσκουν το διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα βαθιά διασπασμένο. Ωστόσο ο σοσιαλισμός είναι επίκαιρος και αναγκαίος όσο ποτέ. Η αναγκαιότητα και η επικαιρότητα του σοσιαλισμού, ο χαρακτήρας της εποχής μας ως εποχής περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό δεν εξαρτάται από τον εκάστοτε συσχετισμό δυνάμεων. Η επικαιρότητα και η αναγκαιότητα του σοσιαλισμού-κομμουνισμού προκύπτει από το βαθμό ανάπτυξης των αντιφάσεων του καπιταλισμού, από τις υλικές προϋποθέσεις διαμόρφωσης της σοσιαλιστικής- κομμουνιστικής κοινωνίας. 9

Η βασική αντίθεση ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία οξύνεται, ενισχύεται η τάση για απόλυτη και σχετική εξαθλίωση της εργατικής τάξης- ακόμα και στις πιο αναπτυγμένες καπιταλιστικές οικονομίες. Ορισμένα στοιχεία που συνθέτουν τη βαρβαρότητα του παγκόσμιου καπιταλιστικού κόσμου: Το 70% του παγκόσμιου πληθυσμού ζει με λιγότερα από 8 ευρώ την ημέρα, 3,5 δισεκατομμύρια άνθρωποι ζουν χωρίς στοιχειώδεις υπηρεσίες υγιεινής, 1,3 δισεκατομμύρια δεν έχουν πρόσβαση σε ηλεκτρική ενέργεια, 1 Δισεκατομμύριο περίπου υποσιτίζεται και εκατομμύρια παιδιά πεθαίνουν κάθε χρόνο από πείνα. Την ίδια στιγμή το 10% του πληθυσμού κατέχει το 90% του πλούτου και μάλιστα μόνο το 1% του πληθυσμού κατέχει το 50% του πλούτου. Τα τελευταία 3 χρόνια έχουμε μείωση των ρυθμών ανάπτυξης της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομίας. Το πρόβλημα της καπιταλιστικής οικονομίας είναι ότι πρόκειται για παραγωγή με σκοπό το κέρδος. Επίσης άλλοι παράγουν και άλλοι αποφασίζουν για τη τύχη της παραγωγής. Αυτή είναι η βασική αντίφαση του καπιταλισμού που οδηγεί στην αναρχία στην παραγωγή, στην αντίθεση ανάμεσα στην παραγωγή και στην κατανάλωση. Για να αποκατασταθούν οι διαταραγμένες ισορροπίες χρειάζεται μία σε βάθος καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, παραπέρα απαξίωση της εργατικής δύναμης και καταστροφή κεφαλαίου. Η αποκατάσταση αυτή είναι προσωρινή γιατί αφήνει άθικτη τη μήτρα, τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής. Βέβαια η ωρίμανση των υλικών προϋποθέσεων για τη σοσιαλιστικήκομμουνιστική κοινωνία δε συνεπάγεται αυτόματα την πραγματοποίησή της. Το ξέσπασμα της σοσιαλιστικής επανάστασης προϋποθέτει την εμφάνιση επαναστατικής κατάστασης, δηλαδή μιας κατάστασης όπου έχουμε «κρίση κορυφής», αδυναμία του αστικού κράτους να επιβάλλει την πολιτική κυριαρχία της αστικής τάξης στις λαϊκές μάζες, όπως το κάνει στις συνηθισμένες περιόδους. Εχουμε ραγδαία επιδείνωση των συνθηκών ζωής, σημαντική άνοδο της πολιτικής δράσης των μαζών, όξυνση της ταξικής πάλης. Η επαναστατική κατάσταση είναι απαραίτητη και αντικειμενική προϋπόθεση για την επανάσταση, όμως δεν οδηγεί πάντα σ αυτήν. 10

Γιατί για να ξεπεραστούν- ακόμα και σ αυτές τις συνθήκες- ο αποπροσανατολισμός, οι ταλαντεύσεις των λαϊκών μαζών και για να λάβει χώρα η σοσιαλιστική επανάσταση, απαιτείται η ιδεολογική- πολιτική και οργανωτική ετοιμότητα του ΚΚ, της επαναστατικής πρωτοπορίας της Ε.Τ. Βεβαίως αυτά τα χαρακτηριστικά δεν κατακτιούνται από τη μία μέρα στην άλλη, μέσα στη δίνη της επαναστατικής κατάστασης. Είναι ανάγκη μέσα από την καθημερινή λειτουργία και δράση να κερδίζουμε βήματα στην ολόπλευρη ισχυροποίηση του Κόμματος σε όλους τους τομείς- ιδεολογικό-πολιτικό, οργανωτικό, να κατακτάμε τα επαναστατικά χαρακτηριστικά. Ετσι ώστε να γίνει ικανό να φέρει σε πέρας τον ιστορικό πρωτοπόρο ρόλο του ανεξάρτητα από τις όποιες εξελίξεις, το συσχετισμό δυνάμεων, τις δυσκολίες. Ανεξάρτητα, αν οι εξελίξεις σήμερα μας φέρουν σε έναν γενικευμένο ιμπεριαλιστικό πόλεμο, ακόμα και σε επαναστατική κατάσταση. Τα παραπάνω δεδομένα εκφράστηκαν στην περίπτωση της νικηφόρους Οκτωβριανής σοσιαλιστικής επανάστασης, όπου το κόμμα των μπολσεβίκων, με την καθοδήγηση του Λένιν όχι μόνο αξιοποίησε αλλά και όξυνε τις αντιθέσεις ανάμεσα στις αστικές τάξεις των κρατών που εμπλέκονταν στον πόλεμο. Η κατάκτηση των επαναστατικών χαρακτηριστικών του μπολσεβίκικου κόμματος πραγματοποιήθηκε τα χρόνια πριν το ξέσπασμα της επαναστατικής κατάστασης. Δυστυχώς η θετική πείρα της Οκτωβριανής επανάστασης δεν έγινε κτήμα σε όλη τη διάρκεια της Κ.Δ. Υιοθετήθηκε σε μεγάλο βαθμό η στρατηγική αντίληψη που έθετε ως στόχο μια ενδιάμεσου τύπου κυβέρνηση ανάμεσα στην εξουσία της αστικής τάξης και στην εργατική εξουσία. Το ξεπέρασμα των μεταβατικών σταδίων από τα προγράμματα των Κ.Κ. και ο καθορισμός του χαρακτήρα της επανάστασης ως σοσιαλιστικής είναι αναγκαία και θα συντελέσει αποφασιστικά στον απεγκλωβισμό από επιλογές που κινούνται στα πλαίσια διαχείρισης του καπιταλισμού όπως π.χ. οι λεγόμενες αριστερές κυβερνήσεις. 11

Μέσα από την Οκτωβριανή επανάσταση δικαιώθηκε η σκέψη του Λένιν ότι η νίκη του Σοσιαλισμού είναι δυνατή σε μια χώρα ή ομάδα χωρών, ως αποτέλεσμα της ανισόμετρης ανάπτυξης του καπιταλισμού. Ανέδειξε τον αναντικατάστατο ρόλο του Κ.Κ. στην καθοδήγηση της Σοσιαλιστικής Επανάστασης αλλά και στον αγώνα για την τελική νίκη της κομμουνιστικής κοινωνίας. Μεγάλη καθοριστική σημασία έχει, επίσης, η πείρα των μπολσεβίκων ενάντια στον οπορτουνισμό, που καλλιεργούσε τη μοιρολατρία, τις κοινοβουλευτικές αυταπάτες, στήριξε την προσωρινή κυβέρνηση το Φλεβάρη του 1917, προσπάθησε να απονευρώσει τα «Σοβιέτ». Ηταν και παραμένει αντικειμενικά αναγκαία η αντιστοίχιση της στρατηγικής των ΚΚ με το χαρακτήρα της εποχής. Οι κομμουνιστές όλου του κόσμου καλούνται να βγάλουν τα αναγκαία συμπεράσματα, συμβάλλοντας στο ξεπέρασμα της ιδεολογικής, πολιτικής και οργανωτικής υποχώρησης του κομμουνιστικού κινήματος. Σ αυτή την κατεύθυνση αγωνιζόμαστε με όλες μας τις δυνάμεις για την ανασυγκρότηση του Δ.Κ.Κ., σύμφωνα με τις αρχές του προλεταριακού διεθνισμού. Το ΚΚΕ δίνει σκληρή μάχη για την κατάκτηση εκείνων των χαρακτηριστικών που θα μας δώσουν τη δυνατότητα να δρούμε ως επαναστατική πρωτοπορία παντός καιρού. Μέσα από επίμονη συλλογική προσπάθεια αντιστοιχήσαμε τη στρατηγική μας με το χαρακτήρα της εποχής, που είναι εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο Σοσιαλισμό-Κομμουνισμό. Αυτό μας δίνει τη δυνατότητα ως ΚΚΕ να μη χάνουμε την «πυξίδα» σε συνθήκες αύξησης της πίεσης για περιορισμό της παρέμβασής μας μέσα στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος. Βασικά εξής: στοιχεία της σύγχρονης στρατηγικής του ΚΚΕ είναι τα Η σοσιαλιστική οικοδόμηση ξεκινά με την κατάληψη της εξουσίας από την Ε.Τ. Το κράτος της εργατικής τάξης αξιοποιείται για τη σχεδιασμένη ανάπτυξη των νέων κοινωνικών σχέσεων, αποτελεί 12

όργανο της εργατικής τάξης στην ταξική πάλη που συνεχίζεται στο σοσιαλισμό με άλλες μορφές και μέσα. Ο χώρος εργασίας ( παραγωγική μονάδα, κοινωνική υπηρεσία, διοικητική μονάδα, αγροτικός συνεταιρισμός) αποτελεί τον πυρήνα οργάνωσης της εργατικής εξουσίας. Η επικράτηση του νέου τρόπου παραγωγής προϋποθέτει την ολοκληρωτική κατάργηση των καπιταλιστικών σχέσεων. Στη βάση της κοινωνικής ιδιοκτησίας των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής αναπτύσσεται ο κεντρικός σχεδιασμός της οικονομίας. Η σχεδιασμένη κατανομή της εργατικής δύναμης και των μέσων παραγωγής σημαίνει και σχεδιασμένη κατανομή του κοινωνικού προϊόντος. Στην ανώριμη βαθμίδα του κομμουνισμού παρά το γεγονός ότι εξαλείφεται η ταξική εκμετάλλευση, παραμένουν κοινωνικές ανισότητες, διαστρωματώσεις, διαφορές οι οποίες αντανακλώνται στη συνείδηση και στη στάση ζωής. Στο βαθμό που δεν εξαλείφονται δημιουργούν κοινωνική βάση για την ανάπτυξη αντεπαναστατικής δράσης. Και όπως έγραφε ο Λένιν: «μόνο όταν εξαλειφθούν αυτές οι διαφορές θα μπορούμε να πούμε ότι καρφώνουμε «το τελευταίο καρφί στο φέρετρο της καπιταλιστικής κοινωνίας». Το εργατικό κράτος είναι αναγκαίο μέχρι τη μετατροπή του συνόλου των κοινωνικών σχέσεων σε κομμουνιστικές, μέχρι τη διαμόρφωση κομμουνιστικής συνείδησης στη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζόμενων, αλλά και μέχρι τη νίκη της επανάστασης τουλάχιστον στις πιο ισχυρές καπιταλιστικές χώρες. Εμπρακτη απόδειξη τιμής της Οκτωβριανής επανάστασης αποτελεί η πάλη στις σημερινές συνθήκες απέναντι στη βαρβαρότητα του καπιταλισμού, δεμένη με τον αγώνα για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου και την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής-κομμουνιστικής κοινωνίας. Απευθυνόμαστε σε κάθε εργάτη και εργάτρια, σε κάθε άνεργο, στους νέους των λαϊκών οικογενειών, τους μαθητές και τους φοιτητές και τους καλούμε να ψάξουν απάντηση στο ερώτημα: 13

Γιατί ενώ η παραγωγικότητα της εργασίας αναπτύχθηκε σε σημαντικό βαθμό, μέσα από τη ραγδαία ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας, οι ίδιοι βιώνουν τη βαρβαρότητα, νιώθουν τη ζωή τους, τα όνειρά και τις ελπίδες τους να σμπαραλιάζονται καθημερινά; Ποια είναι η πηγή που γεννάει τη φτώχια και την εξαθλίωση, την απλήρωτη εργασία, την υποαπασχόληση και την ανεργίας, που ξεκληρίζει τη φτωχομεσαία αγροτιά, που πολλαπλασιάζει τα λουκέτα στους αυτοαπασχολούμενους και τους μικρούς ΕΒΕ τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους; Τι εμποδίζει τους παραγωγούς του πλούτου να απολαμβάνουν ισότιμα με βάση τις ανάγκες τους και τις ανάγκες των οικογενειών τους, δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες υγείας, παιδείας, πρόνοιας κ.λπ.; Ασφαλώς όλα αυτά δεν είναι το αποτέλεσμα του όποιου μείγματος πολιτικής (νεοφιλελεύθερης κ.λπ.) Πολλές αστικές κυβερνήσεις, «κεντροδεξιές», «κεντροαριστερές», «αριστερές» στην ΕΕ, σε όλες τις ηπείρους ακολούθησαν διάφορα μείγματα πολιτικής, ωστόσο το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο παντού: Πλούτη για το μεγάλο κεφάλαιο και βαρβαρότητα για τους λαούς. Αυτό που φταίει είναι το ίδιο το καπιταλιστικό εκμεταλλευτικό σύστημα, που έχει ως κινητήρια δύναμη το καπιταλιστικό κέρδος και την εκμετάλλευση. Καμία αυταπάτη! Η απάντηση στη βαρβαρότητα που ζούμε και η ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας περνάει μέσα από την οργάνωση της πάλης για αλλαγή τάξης στην εξουσία, για την εργατική εξουσία. Το ΚΚΕ εδώ και σχεδόν 100 χρόνια υποστήριζε και συνεχίζει να υποστηρίζει ότι όλοι οι εργαζόμενοι μπορούν να ζήσουν καλύτερα, να έχουν όλοι δουλιά, να εργάζονται όλοι λιγότερες ώρες, να απολαμβάνουν υψηλού επιπέδου υπηρεσίες υγείας και παιδείας, να εξασφαλίζουν δημιουργικό ελεύθερο χρόνο, φτάνει να ανατραπεί το πραγματικό εμπόδιο για όλα αυτά, η εξουσία του κεφαλαίου. Οι αντικειμενικές δυνατότητες για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων υπάρχουν. 14

Η Ελλάδα είναι πλούσια σε ορυκτό πλούτο, φυσικό αέριο και πετρέλαιο, πολλά βασικά και πολύτιμα μέταλλα. Εχει μεγάλες δυνατότητες για την εξασφάλιση ενεργειακής επάρκειας, σημαντική τηλεπικοινωνιακή υποδομή, μεγάλες δυνατότητες για την ανάπτυξη των μεταφορών, πολλά πλεονεκτήματα για την ανάπτυξη της αγροτικής παραγωγής. Πλούτος λοιπόν υπάρχει! Αναγκαία προϋπόθεση για να τον καρπωθούν οι εργαζόμενοι είναι να περάσει η εξουσία στην εργατική τάξη, ώστε τα μέσα παραγωγής και η γη να γίνουν λαϊκή περιουσία. Δίπλα στον κοινωνικοποιημένο τομέα θα αναπτυχθούν οι παραγωγικοί συνεταιρισμοί στους οποίους θα μπουν όλοι οι αγρότες που έχουν μικρή ιδιοκτησία γης. Η εργατική εξουσία με το δικό της κράτος, τον κεντρικό σχεδιασμό και τον εργατικό έλεγχο θα μπορέσει να αξιοποιήσει όλες τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, να πετύχει την πλήρη αξιοποίηση και κατανομή του ανθρώπινου δυναμικού, με στόχο την ολόπλευρη ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, καταργώντας τη βάση που γεννάει το καπιταλιστικό κέρδος και την εκμετάλλευση. Συντρόφισσες και σύντροφοι. Νέοι και νέες, εργαζόμενοι και εργαζόμενες Το ΚΚΕ παραμένει το μόνο νέο Κόμμα της ελληνικής κοινωνίας γιατί αποτελεί την ελπίδα, τον πρωτοπόρο οδηγό για τη ριζική επαναστατική ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Με ισχυρό ΚΚΕ και Κοινωνική Συμμαχία ο λαός έχει τη δύναμη να αλλάξει την πορεία του! Ο δρόμος που χαράχτηκε πριν 100 χρόνια με τη νίκη της Οκτωβριανής Επανάστασης παραμένει ανοιχτός. Είμαστε βέβαιοι ότι ο 21 ος αιώνας θα είναι ο αιώνας των σοσιαλιστικών επαναστάσεων στη χώρα μας και σε άλλες χώρες. Οι αποφασιστικές μάχες είναι μπροστά μας. Καλούς αγώνες σύντροφοι με δύναμη και αποφασιστικότητα. Ψηλά τη σημαία του μαρξισμού -λενινισμού 15

Το μέλλον μας δεν είναι ο καπιταλισμός, είναι ο νέος κόσμος ο Σοσιαλισμός! Ζήτω τα 100χρονα της Οκτωβριανής Επανάστασης! Κώστας Αβραμόπουλος Μέλος του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚΕ 16