ΚΟΙΜΗΣΙΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2011 ΚΟΙΜΗΣΙΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ Με αυτήν η Εκκλησία µας εορτάζει την Κοίµηση της Θεοτόκου που περιλαµβάνει, πρώτον, το θάνατο και την ταφή της και δεύτερον, την ανάσταση και τη µετάστασή της στους ουρανούς. Στην Ελλάδα γιορτάζεται µε ιδιαίτερη λαµπρότητα σε πολλά µέρη της χώρας, ονοµάζεται δε κ α ι «Π ά σ χ α τ ο υ καλοκαιριού».to ιστορικό της Κοιµήσεως δεν αναφέρεται σε αρχαίες ιστορικές πηγές του Χ ρ ι σ τ ι α ν ι σ µ ο ύ, α λ λ ά σ ε µεταγενέστερες, και στην πατερική παράδοση. Σύµφωνα µε τις πληροφορίες που µας δίνουν οι πηγές αυτές, η Θεοτόκος ειδοποιήθηκε από άγγελο του Θεού για τον επικείµενο θάνατό της. Πήγε τότε ο Άγγελος και της είπε: «Αυτά λέγει ο Υιός σου: είναι καιρός να παραλάβω τη µητέρα Μου κοντά Μου. Γι αυτό να µην ταραχθείς, αλλά δέξου το µήνυµα µε ε υ φ ρ ο σ ύ ν η, ε π ε ι δ ή µ ε τ α β α ί ν ε ι ς σ ε ζ ω ή αθάνατη». Μόλις το άκουσε η Θεοτόκος, χάρηκε πολύ και από τον πολύ πόθο της να µεταβεί στον µονογενή Υιό της, ανέβηκε µε βιασύνη και προθυµία στο Όρος των Ελαιών για να προσευχηθεί, ΕΙΣΟΔΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟΥ 21/11

διότι είχε αυτή τη συνήθεια, να ανεβαίνει συχνά σ αυτό το όρος. Τ ό τ ε α κ ο λ ο ύ θ η σ ε θ α ύ µ α παράδοξο. Όταν ανέβηκε εκεί η Θεοτόκος, έκλιναν την κορυφή τους τα δέντρα, σαν να ήταν έµψυχα και λογικά, και την προσκύνησαν και έτσι έδειξαν το σεβασµό τους και τίµησαν την Κυρία και Δέσποινα του κόσµου. Αφού προσευχήθηκε αρκετά η Πανάχραντη, επέστρεψε στην οικία της. Άναψε φώτα πολλά, ευχαρίστησε τον Θεό και κάλεσε τις συγγενείς και τις γειτόνισσες. Στη συνέχεια, ετοιµάζει όλα τα απαραίτητα για τον ενταφιασµό της. Φανερώνει και στις άλλες γυναίκες τα λόγια που της είπε ο Ά γ γ ε λ ο ς γ ι α τ η ς ε ι ς τ ο υ ς ουρανούς µετάστασή της και σαν απόδειξη των λόγων της, δείχνει το χαροποιό και νικητικό σηµείο, που της έδωσε ο Άγγελος, ένα κλαδί φοίνικα. Οι καλεσµένες γυναίκες, µόλις ά κ ο υ σ α ν α υ τ ό τ ο λ υ π η ρ ό µήνυµα, άρχισαν τους θρήνους και έπειτα παρακαλούσαν την Παναγία να µη τις αφήσει ορφανές. Και η Θεοτόκος τις βεβαίωσε ότι, αφού µετασταθεί στους ουρανούς, θα φυλάει όχι µόνον αυτές αλλά και όλο τον κόσµο. Με τέτοια παρηγορητικά λόγια στάµατησε την υπερβολική λύπη τους. Η παράδοση αναφέρει ότι την τρίτη ηµέρα από την εµφάνιση του αγγέλου, οι Απόστολοι δεν ήταν όλοι στα Ιεροσόλυµα, αλλά σε µακρινούς τόπους όπου κήρυτταν το Ευαγγέλιο. Τότε ξαφνικά νεφέλη τους άρπαξε και τους έφερε όλους µπροστά στο κρεβάτι, όπου ήταν ξαπλωµένη η Θεοτόκος και περίµενε την κοίµησή της. Μαζί µε τους Αποστόλους ήρθε κ α ι ο Ά γ ι ο ς Δ ι ο ν ύ σ ι ο ς ο Αρεοπαγίτης, ο Απόστολος Τιµόθεος και οι λοιποί θεόσοφοι ιεράρχες. Όλοι αυτοί, µόλις έµαθαν την αιτία για την οποία σ υ ν ά χ θ η κ α ν α ι φ ν ι δ ί ω ς κ α ι π α ρ α δ ό ξ ω ς, έ λ ε γ α ν σ τ η ν Θεοτόκο: «όσο σε βλέπαµε, Δέσποινα, να ζεις και να µ έ ν ε ι ς σ τ ο ν κ ό σ µ ο, π α ρ η γ ο ρ ο ύ µ ε θ α σ α ν ν α βλέπαµε τον Υιόν σου. Επειδή όµως τώρα µε τη βουλή του Υ ι ο ύ σ ο υ κ α ι Θ ε ο ύ µεταβαίνεις στα ουράνια, γι α υ τ ό κ α θ ώ ς β λ έ π ε ι ς θρηνούµε και δακρύζουµε, αν και από την άλλη χαιρόµαστε γ ι α ό σ α θ α υ µ α σ τ ά σ ο υ έγιναν». Τότε η Θεοτόκος τους αποκρίθηκε: «Μαθητές του Υιού µου και Θεού, µην κάνετε πένθος και λύπη τη χαρά µου». Όταν ειπώθηκαν αυτά τα λόγια φτάνει και ο Απόστολος Παύλος. Έ π ε σ ε σ τ α π ό δ ι α τ η ς Θεοµήτορος, την προσκύνησε και την εγκωµίασε µε πολλά ουράνια εγκώµια: «Χαίρε, ω Μήτερ της ζωής, διότι αν και δεν έζησα σωµατικώς κοντά στον Υιό σου, βλέποντας όµως εσένα, νόµιζα ότι έβλεπα Εκείνον». Μ ε τ ά α π ο χ α ι ρ ε τ ά ό λ ο υ ς, ξ α π λ ώ ν ε ι π ά ν ω σ τ ο νεκροκρέββατο, σταύρωσε τα χέρια της, προσφέρει δεήσεις και ικεσίες στον Υιό της για τη σύσταση και την ειρήνη όλου του κόσµου, γεµίζει τους Αποστόλους και ιεράρχες από την ευλογία του Υιού της που δίνεται απ αυτήν στους ανθρώπους, και έτσι αφήνει στα χέρια του Υιού της και Θεού την ολόφωτη και παναγία ψυχή της. Τ ό τ ε ο κ ο ρ υ φ α ί ο ς τ ω ν Αποστόλων Πέτρος άρχισε να λέει στην Θεοτόκο επιτάφια εγκώµια, ενώ οι άλλοι Απόστολοι σήκωσαν τ ο ν ε κ ρ ο κ ρ έ β α τ ο. Ά λ λ ο ι προπορεύονταν βαστάζοντας λαµπάδες και ψάλλοντας ύµνους και άλλοι ακολουθούσαν ως το τάφο το σώµα της Θεοµήτορος. Ακούγονταν και Άγγελοι από τον ουρανό που έψαλλαν και γέµιζαν τον αέρα οι µελωδίες τους. Όλα αυτά µην υποφέροντας να βλέπουν και να ακούν οι άρχοντες των Ιουδαίων, παρεκίνησαν κάποιους από το λαό και τους έπεισαν να παρεµποδίσουν την ποµπή. Όµως η θεία δίκη πρόφτασε και παίδεψε τους τολµήσαντας µε το να τους τυφλώσει. Έπειτα οι έφτασαν οι Απόστολοι στη Γεσθηµανή, ενταφίασαν το πάναγνο σώµα της Θεοτόκου και περίµεναν εκεί τρεις µέρες ακούγοντας ακαταπαύστως σε όλο αυτό το διάστηµα τους ύµνους και τις µελωδίες των αγίων Αγγέλων. Μετά από τρεις ηµέρες, άνοιξαν τ ο ν τ ά φ ο κ α ι έ κ π λ η κ τ ο ι διαπίστωσαν ότι η Παναγία α ν α σ τ ή θ η κ ε σ ω µ α τ ι κ ά κ α ι αναλήφθηκε στους ουρανούς. Και βέβαια όλη η ανθρωπότητα, µε ευγνωµοσύνη για τις πρεσβείες τ η ς σ τ ο Σ ω τ ή ρ α Χ ρ ι σ τ ό, αναφωνεί: «Χαίρε, ω Μήτερ της ζωής»

της ζωής». Τί σηµαίνει: Μαρία - Θεοτόκος - Παναγία Μαρία Ασφαλώς δεν είναι γνωστό σε πολύ κόσµο το τι σηµαίνει το όνοµα Μαρία, και το οποίο είναι το καθ' αυτό όνοµα που της δόθηκε αρχικά, και που αναφέρεται στην Καινή Διαθήκη και δεν της δόθηκε τυχαία. Το όνοµα Μαρία παράγεται από το εβραϊκό Αϊός το οποίο δηλοί Κύριος και ερµηνεύεται Κυρία διότι, ως Μήτηρ Θεού κυριεύει και εξουσιάζει ουράνια και επίγεια κτίσµατα. Έχει δε την κυριότητα της δυνάµεως επειδή το θεµέλιο της κυριότητος είναι η δύναµις. Θεοτόκος Το καθ' εξοχήν θεολογικό όνοµα της Μητέρας του Θεού είναι Θεοτόκος. «Θεοτόκον ωνόµασαν την Παρθένον Πατέρες προ της Γ' Οικουµενικής Συνόδου. Στη δε Σύνοδο αυτή εδιωρίσθη το πρώτον να καλείται Θεοτόκος η Παρθένος Μαρία. Ακόµη η Σύνοδος αύτη την γλυκυτάτην ταύτην της Παρθένου προσηγορίαν επικυρώσασα, ως όρον δογµατικόν εις πάσαν την οικουµένην παρέδωσε. Πρώτος γαρ ο Ωριγένης Θεοτόκον την Παρθένον εκάλεσε... Ο δε Αλεξανδρείας Κύριλλος, γράφων προς Νεστόριον λέγει, ότι και ο Μέγας Αθανάσιος Θεοτόκον αυτήν και ωνόµασε και ωµολόγει». Παναγία Το προσφιλέστατο όνοµα της Παναχράντου Δέσποινας είναι χωρίς άλλο το «ΠΑΝΑΓΙΑ». Πότε ιστορικά έλαβε αυτή την προσωνυµία η Παρθένος; «Αποδίδεται εις την Θεοτόκον και σταθεροποιείται δι ατυήν η προσωνυµία «Παναγία». Ταύτην γνωρίζει ως επικρατούσαν πλέον κατά τον Ε' αιώνα ο Βασίλειος Σελευκείας. Βραδύτερον κατά τον Ζ' αιώνα, ο Ανδρέας Κρήτης αποκαλεί επιµόνως την Άχραντον «αγιωτέραν των αγίων». Το όνοµα Μαρία περιγράφει τα χαρίσµατα της Παναγίας. Της έδωσαν τ όνοµα της γιαγιάς της, όµως το καθένα από τα πέντε γράµµατα του ονόµατός της παραπέµπεικαι σε ένα γυναικείο πρόσωπο της Παλαιάς Διαθήκης το οποίο διακρίθηκε για µία τουλάχιστον αρετή: η Μ- αριάµ, για την αγνότητά της η Α- βιγαία (πηγή χαράς) για ταπείνωση και σωφροσύνη η Ρ- αχήλ (αµνάδα) για την οµορφιά της

η Ι- ουδήθ, για την ανδρειοφροσύνη και την πίστη της η Ά- ννα (Θεία Χάρη) για την υποµονή της. Κ α τ ά τ ο λ ε γ ό µ ε ν ο, «πρωτευαγγέλιο» του Ιακώβου του αδελφοθέου, ο ιερέας Ματθάν (23ος απόγονος του Δαβίδ, κατά τον γενεαλογικό π ί ν α κ α τ ο υ Ε υ α γ γ ε λ ι σ τ ή Ματθαίου), παντρεύτηκε τη Μαρία και µαζί απέκτησαν τον Ιακώβ, τον πατέρα του Ιωσήφ, του µνήστορος της Παναγίας, και τρεις κόρες: τη Μαρία, η οποία γέννησε τη Σαλώµη τη µαία, τη Σοβή, η οποία γέννησε την Ελισάβετ, τη µητέρα του Ιωάννη του Προδρόµου και την Άννα, η οποία γέννησε τη Μαρία, τη µητέρα του Χριστού. Η Άννα, παντρεύτηκε σε ηλικία 20 ετών, τον τριαντάχρονο τότε Ιωακείµ, ο οποίος καταγόταν απ τη γενιά του Δαβίδ, όπως κι εκείνη. Όµως πέρασαν 40 χρόνια έγγαµου βίου και ο Ιωακείµ και η Άννα δεν είχαν αποκτήσει παιδί. Η ατεκνία στην εποχή τους ήταν µεγάλη ντροπή. Αλλά αυτή τη ντροπή την έφερναν πάνω τους και οι δυό τους αγόγγυστα κι αδιαµαρτύρητα απέναντι στο Θεό. Υπέµεναν το θέληµά Του, Τ ό ν θ ε ρ µ ο π α ρ α κ α λ ο ύ σ α ν, πίστευαν µε απλοϊκή και πηγαία πίστη στην παντοδυναµία Του και περίµεναν Απέναντι στη τόση πίστη, υποµονή και προσευχή ο Θεός απάντησε µε πολλαπλά µεγάλα θαύµατα. Στέλνει τον άγγελό Του και λύει την ατεκνία της Άννας (9 Δεκεµβρίου). Και η γριά και στείρα Άννα, ως άλλη Σάρα, θα µείνει έγκυος και στα 60 της χρόνια θα γεννήσει και θ αποκτήσει (8 Σεπτεµβρίου, ηµέρα Δευτέρα του έτους 15 π.χ.) κόρη. Και τι κόρη(!) τη Μαρία, τη µετέπειτα Παναγία Δέσποινα. Τής έδωσαν τ όνοµα της γιαγιάς της, όµως το καθένα από τα πέντε γράµµατα του ονόµατός της παραπέµπει και σε ένα γυναικείο πρόσωπο της Παλαιάς Διαθήκης. Στο δώρο αυτό του Θεού οι ευσεβείς γονείς της Μαρίας, α π α ν τ ο ύ ν µ ε α ν τ ί δ ω ρ ο. Προσφέρουν στο Θεό εκείνο που τους πρόσφερε. Φέρνουν στο ναό και αφιερώνουν στο Θεό την τρίχρονη κορούλα τους. Μεγάλη η καρδιά τους Μεγάλη η απόφασή τους Μεγάλη η πίστη τους. Τ ο τ ρ ί χ ρ ο ν ο κ ο ρ ι τ σ ά κ ι τ ρ έ χ ο ν τ α ς α ν έ β η κ ε τ α σκαλοπάτια του ναού κι έπεσε στην αγκαλιά του αγίου αρχιερέα Ζαχαρία. Εκείνος προφανώς, γνωρίζοντας ποιό είναι το θέληµα του Θεού γι αυτό το παιδί, γεµάτος χαρά, αφού πρώτα πείθει τον λαό για το σωστό της παράδοξης απόφασής του, οδηγεί (21 Νοεµβρίου) τη µικρή κόρη στα «Άγια των Αγίων» του ναού, εκεί δηλαδή που µόνο ο αρχιερέας έµπαινε κι αυτός µια φορά το χρόνο. Εκεί φυλάσσονταν από τους ισραηλίτες τα ιερότερα των κειµηλίων τους, η κιβωτός της Διαθήκης που περιείχε τις πλάκες µε τις δέκα εντολές, η ράβδος του Ααρών και το δοχείο µε το µάννα. Εκεί θα παραµείνει επί 12 συναπτά έτη η πιο αγνή ψυχή από την αρχή του κόσµου, η µικρή Μαρία, ζωντας µε νηστεία, αγρυπνία, προσευχή, υπακοή και τρεφόµενη από αγγελικά χέρια, κ α θ ώ ς ε κ ε ί ν η έ µ ε λ λ ε ν α αναδειχθεί µεγαλύτερη κι από τα «Άγια των Αγίων» και να γίνει η νέα κιβωτός που µέσα της θα στέγαζε τον Λόγο του Θεού. Στά εννέα της χρόνια θα γ ν ω ρ ί σ ε ι τ η ν π ί κ ρ α τ η ς ορφάνιας, καθώς θα στερηθεί και τους δυό αγαπηµένους γονείς της. Έτσι οι ιερείς του ναού και οι συγγενείς της, όταν πλέον ήρθε η ώρα (σε ηλικία 15 ετών) να αφήσει το ναό και να βγεί έξω στον κόσµο, αποφασίζουν να µ η ν τ η ν α φ ή σ ο υ ν µ ό ν η εκτεθειµένη στους κινδύνους της ζ ω ή ς, α λ λ ά ν α τ η ν προστατεύσουν. Τήν θέτουν υπό την προστασία του Ιωσήφ, ενός µακρινού συγγενή της, του οποίου η γυναίκα είχε πεθάνει και του είχε ήδη αφήσει 7 παιδιά, 4 αγόρια κ α ι 3 κ ο ρ ί τ σ ι α ( τ α ο π ο ί α αργότερα θα θεωρηθούν από τον κόσµο και σύµφωνα µε το νόµο της εποχής, ως αδέλφια του Ιησού Χριστού). Η απόφασή τους αυτή επικυρώθηκε µε θαυµαστό τρόπο, καθώς κατά την εκλογή του Ιωσήφ ως

µ ν η σ τ ή ρ α τ η ς Μ α ρ ί α ς, έ ν α περιστέρι βγήκε από τη ράβδο του και πέταξε πάνω από το κεφάλι του. Ο Ιωσήφ παρέλαβε τη 16χρονη Μαρία, παρά τους δισταγµούς που είχε, επειδή ήταν χήρος µε παιδιά και µεγάλος σε ηλικία (75 ετών). Η Μαρία δεν πρόλαβε να κλείσει χρόνο στη νέα της ζωή κι ένα ανοιξιάτικο κυριακάτικο απόγευµα στις 25 του Μαρτιού, ενώ µε το νού και την καρδιά της ήταν π ρ ο σ η λ ω µ έ ν η σ τ η ν ν ο ε ρ ά προσευχή, µε τα χείλη σιγόψελνε ύµνους στο Θεό και µε τα χέρια χ ρ υ σ ο κ έ ν τ α γ ε τ ο ν έ ο «καταπέτασµα» του ναού, άκουσε από τ Αρχαγγελικά του Γαβριήλ τα χ ε ί λ η, τ η ν ε κ π λ ή ρ ω σ η τ ο υ «πρωτευαγγελίου». «Χαίρε, κ ε χ α ρ ι τ ω µ έ ν η Μ α ρ ί α!. Ο Κύριος µετά σού». Ήρθε το πλήρωµα του χρόνου για να συµβεί το ποθούµενο, καθώς αγιωτέρα και καθαροτέρα ψυχή δεν υπήρξε µέχρι τότε, ούτε θα υπάρξει σαν αυτή της Παναγίας. «Μή φοβάσαι, Μαρία, θα γεννήσεις το Γιό του Υψίστου. Πνεύµα Άγιο θα σε επισκιάσει». Και η απάντησή της που ακολούθησε τους πρώτους ανθρώπινους δισταγµούς της: «Ιδού, η δούλη Κυρίου, γένοιτό µοι κατά το ρήµα σου». Η σωτήρια απάντηση που περίµενε όλος ο κόσµος, δόθηκε. Η Μαρία έγκυος. Δεν το χωράει ο νούς του δίκαιου Ιωσήφ. Όµως Άγγελος Κυρίου θα τον ενηµερώσει για τα συµβάντα και έτσι εκείνος, µπροστά στα µάτια του κόσµου θα πάρει την ευθύνη και θα καλύψει την Παρθένο. Η ταπεινή κόρη της Ναζαρέτ θα γίνει µάνα όντας παρθένος. Παρθένος πριν, κατά και µετά τον τοκετό. Αυτή είναι η πίστη της Εκκλησίας. Γι αυτό και στις εικόνες της αγιογραφείται µε τρία αστέρια (δυό στους ώµους και ένα στο µέτωπο) πάνω στην εσθήτα της και υµνολογείται ως «Νύµφη ανύµφευτη». Το γεγονός αυτό βέβαια, δεν µπορεί να το χωρέσει ο νούς όχι µόνο του Ιωσήφ, µά και κάθε ανθρώπου. Κι όµως η εξαδέλφη τ η ς Μ α ρ ί α ς η Ε λ ι σ ά β ε τ, φωτιζόµενη από το πνεύµα του Θεού, θα το πεί: «ήρθε σε µένα η µήτηρ του Κυρίου µου» και το βρέφος που είχε στην κοιλιά της θα σκιρτήσει µε την παρουσία της Παρθένου Μαρίας. Ακολουθεί το ταξίδι προς την Βηθλεέµ τη γενέτειρα του Ιωσήφ, για να απογραφούν εκεί ο ίδιος και η Μαρία, σύµφωνα µε την διαταγή του αυτοκράτορα Οκταβιανού Αυγούστου. «Ετοιµάζου Βηθλεέµ, ήνοικτε πάσιν η Εδέµ». Σ αυτό το άσηµο χωριό που βρίσκεται 10 χιλιόµετρα µακριά από την Ιερουσαλήµ θα γεννήσει η Παρθένος σ έναν στάβλο και θα εναποθέσει σ ένα παχνί τον κτίσαντα τον κόσµο όλον. Ο Εµµανουήλ (=ο Θεός είναι µαζί µας) είναι εδώ κι η µάνα του κρυφά Τόν καµαρώνει, καθώς απλοϊκά τσοµπανόπουλα Τόν προσκυνούνε, άγγελοι Τόν

υ µ ν ο ύ ν ε, ά δ ο λ α ζ ώ α Τ ό ν ζεσταίνουν µε τα χνώτα τους, µ ά γ ο ι ( σ π ο υ δ α γ µ έ ν ο ι πανεπιστήµονες του καιρού τους) Τόν χρυσώνουν. Στις 8 µέρες ακολουθεί η περιτοµή και η ονοµατοδοσία του νεαρού αγοριού. Ιησούς θάναι τ όνοµά Του. Στις 40 µέρες οι ευλογηµένοι γονείς του Ιησού, ακολουθώντας την παράδοση και το νόµο του Μωυσή, θα φέρουν το παιδί στο ναό, για να πάρουν όλοι µαζί την ευλογία του Θεού και να συνεχίσουν έτσι οι γονείς µε δύναµη και φρόνηση, την ανατροφή του παιδιού τους. Θα ακολουθήσει η φυγή της αγίας οικογένειας στην Αίγυπτο, κατόπιν αγγελικής προτροπής, για να γλιτώσει ο µικρός Ιησούς από το φονικό µαχαίρι του Ηρώδη. Αγόγγυστα και µε χαρά η Μαρία θα υποφέρει τον ξεριζωµό από το σπίτι και τον ξενιτεµό προς χάριν του παιδιού της. Δεν θα αργήσει όµως να έλθει κ α ι η π ο θ η τ ή µ έ ρ α τ η ς επιστροφής στην πατρίδα και η ε γ κ α τ ά σ τ α σ η τ η ς ι ε ρ ή ς οικογένειας στη Γαλιλαία. Τ ή ν Π α ν α γ ί α θ α τ η ν ξ α ν α σ υ ν α ν τ ή σ ο υ µ ε σ τ α ευαγγέλια. Θα ψάχνει εναγωνίως το δωδεκάχρονο πια αγόρι της, που Το είχε χάσει, κατά την επιστροφή της οικογένειας από το ναό των Ιεροσολύµων, όπου είχαν πάει για την εορτή του Πάσχα. Άραγε µέσα σε τι αγωνία θα ζούσε η αγία της ψυχή εκείνες τις τρεις ηµέρες που πέρασαν, προτού βρεί τον Ιησού να διδάσκει στο σπίτι του πατέρα Του, τους σοφούς αρχιερείς του ναού; Τή λαχτάρα που της έδωσε τότε ο Γ ι ό ς τ η ς, θ α τ η ς τ η ν ξ ε π λ η ρ ώ σ ε ι ό τ α ν π ι α τριαντάχρονος θ αρχίσει το δηµόσιο έργο Του. Γιά χάρη της µητέρας Του τότε θα κάνει το πρώτο θαύµα Του, αν και ήταν παράκαιρο όπως της είπε. Εντούτοις, θα κάνει το νερό κρασί στον εν Κανά γάµο για να συνεχισθεί το γλέντι και η χαρά των παρευρισκοµένων σ αυτό το γιορτάσι, διότι Εκείνη Τού το ζήτησε! Σε κάποια άλλη στιγµή όµως, όταν Τόν αναζητούσαν η µητέρα του και τ αδέρφια Του, θα πεί πώς µητέρα µου κι αδέρφια µου είναι εκείνοι που εφαρµόζουν το θέληµα του Θεού. Οι καλοθελητές θα σχολιάσουν πώς πλήγωσε µ αυτά τα λόγια, τη µητέρα Του. Λέτε, αλήθεια, να αδιαφορούσε τόσο πολύ για Εκείνη ο Κύριος; Ποιος; Εκείνος, ο οποίος, όταν ήταν καρφωµένος πάνω στο Σταυρό, και φρικτά υπέφερε, εντούτοις νοιάστηκε για κείνη, για να µην µείνει µόνη και απροστάτευτη µετά το θάνατό Του και την έθεσε υπό την προστασία του αγαπηµένου Του µαθητή, του Ιωάννη. Κι Εκείνη λέτε να µη γνώριζε τη σηµασία των παραπάνω λόγων του παιδιού της, όταν ήταν: - Εκείνη που Τόν γέννησε και Τόν ανέθρεψε; - Εκείνη που Τόν παράστεκε σ όλες τις περιοδείες Του; - Εκείνη που στο Γολγοθά επάνω και κάτω απ το Σταυρό του παιδιού της ανήµπορη και µόνη π α ρ α κ ο λ ο υ θ ε ί τ α φ ρ ι κ τ ά γενόµενα? - Ε κ ε ί ν η π ο υ κ α τ ά τ η ν αποκαθήλωση έλουσε µε τα δ ά κ ρ υ ά τ η ς, µ ύ ρ ω σ ε κ α ι νεκροπρεπώς ενταφίασε το πανάγιο σώµα του Γιού της; - Εκείνη που µπροστά στα µάτια της Γιός της και Σωτήρας του κόσµου, αναλήφθηκε στους ουρανούς; - Εκείνη που κατά την ηµέρα της Πεντηκοστής έλαβε στο υπερώο της Ιερουσαλήµ το Άγιο Πνεύµα, µαζί µε τους Αποστόλους; - Εκείνη που ξεκίνησε µετά από τον κλήρο που της έλαχε, να πάει να κηρύξει το Γιό της στην Ιβηρία; Αλλά τελικά, το θέληµα του Γιού τ η ς ή τ α ν ν α β ρ ε θ ε ί σ τ η χερσόνησο του Άθωνα και αυτός ο ευλογηµένος τόπος να της παραχωρηθεί από τον ίδιο τον Κύριο, από τότε και έως τα τέλη των αιώνων ως περιβόλι δικό της. Η Παναγία γνώριζε από τον την ώρα του Ευαγγελισµού της όλα τα µελλούµενα, αλλά «διετήρει πάντα τα ρήµατα ταύτα εν τη καρδία αυτής»

Μιά συνεχής σιωπή, προσευχή, δ ι α κ ρ ι τ ι κ ή υ π ο µ ο ν ή κ α ι ταπείνωση, ήταν η ζωή της. Κι έτσι συνέχισε να πολιτεύεται και µετά την Ανάληψη του Γιού της στους ουρανούς. Ξενυχτούσε στην προσευχή. Και δεν προσευχόταν όρθια ή γονατιστή. Χρωµάτιζε την προσευχή της µε τις επίµονες γονυκλισίες. Έκανε τόσες πολλές µετάνοιες, ώστε στα αγία γόνατά της σχηµατίστηκαν «κόµποι». Τ ο δ ε µ ά ρ µ α ρ ο π ο υ ακουµπούσαν τα γόνατά της βαθούλωσε!!! Μετά την ολονύκτια προσευχή της, ξάπλωνε για λίγο, έχοντας σά στρώµα µία πέτρα. Η δε προσευχή της έκανε θαύµατα! Θεράπευε άρρωστους, έβγαζε δαιµόνια κ.λ.π. Ό µ ω ς η φ ι λ ε ύ σ π λ α χ ν ο ς Παρθένος δεν είχε περιορισθεί µόνο στην προσευχή, αλλ είχε ανοιχθεί και προς τον κόσµο. Δεν επικοινωνούσε µονό µε το Θεό, αλλά και µε τον κόσµο. Τή νύχτα δηλαδή την είχε αφιερώσει στην επικοινωνία της µε το Θεό και την ηµέρα στην επικοινωνία της µε το συνάνθρωπο. * Υποδεχόταν τους ξένους µε π λ α τ ε ι ά κ α ρ δ ι ά. Κ α ι τ ο υ ς περιποιόταν. * Έκανε ελεηµοσύνες. * Έτρεχε στα ορφανά, στις χήρες, στους καταπονηµένους, στους θλιβοµένους. Ώσπου ήρθε η ώρα σε ηλικία άγνωστη σε µας (άλλοι λένε 59 ετών και άλλοι 74 και κάτι, που είναι ίσως και το πιθανότερο), να πάει να συµβασιλεύσει στους ουρανούς µαζί µε τον Γιό της. Ο Άγγελος Γαβριήλ της φέρνει την είδηση της αναχώρησής της µ ε τ ά τ ρ ε ι ς η µ έ ρ ε ς σ τ ο υ ς ουρανούς, προσφέροντάς της ένα κλαδί φοίνικα που είναι σύµβολο αθανασίας. Στο διάστηµα των τριών η µ ε ρ ώ ν, έ κ α ν ε ό λ ε ς τ ι ς απαραίτητες ετοιµασίες που επιβάλλεται να γίνουν γι αυτό το ταξίδι. Προσευχήθηκε στο αγαπηµένο της όρος των Ελαιών κι εκεί τα δέντρα έκλιναν τις κορφές τους για να την προσκυνήσουν, να τ η ν τ ι µ ή σ ο υ ν κ α ι ν α τ η ν αποχαιρετήσουν. Μά τα θαυµάσια του Θεού δεν έχουν τελειωµό. Οι Απόστολοι είχαν διασκορπιστεί στα πέρατα της γης για να κηρύξουν «Ιησούν Χ ρ ι σ τ ό ν κ α ι τ ο ύ τ ο ν εσταυρωµένον». Τήν ηµέρα της κοιµήσεως της Θεοτόκου όµως, σύννεφα τους άρπαξαν και τους µετέφεραν «Γεσθηµανή τώ χωρίω», στο σπίτι της Παναγίας. Κι Εκείνη τους µιλάει, τους νουθετεί, τους καθοδηγεί και τ ο υ ς κ α θ ο δ η γ ε ί κ α ι τ ο υ ς παρηγορεί, µε την απαράµιλλη γλυκύτητα που την διακρίνει πάντα. Και όταν ήρθε η ώρα (9 το πρωί της 15ης Αυγούστου), παρέδωσε το πνεύµα της στα χέρια του ίδιου του Γιού της, ο Οποίος τότε εκπλήρωσε και την επιθυµία της, να δεί από κοντά τους τόπους όπου πήγε Εκείνος γ ι α ν α ε λ ε υ θ ε ρ ώ σ ε ι τ ο υ ς Προπάτορες, αλλά να δεί και τους βασάνους των αµαρτωλών στην κόλαση. Όταν λοιπόν, ο Αρχάγγελος Γαβριήλ πήγε την ψυχή της στον χ ώ ρ ο ε κ ε ί ν ο, τ ό σ ο συγκλονίσθηκε η Θεοτόκος από τ ο φ ο β ε ρ ό θ έ α µ α τ ω ν βασανισµένων στην κόλαση που παρακάλεσε τον Γιό της γι αυτούς τους δυστυχείς. Και Εκείνος για το δικό της χατήρι κάθε χρόνο και για πενήντα ηµέρες (από το Πάσχα µέχρι τ η ν Π ε ν τ η κ ο σ τ ή ), α π ε λ ε υ θ ε ρ ώ ν ε ι τ ο υ ς κολασµένους από τα δεσµά της κόλασης.

Όταν η Παναγία άφησε την τελευταία γήινη πνοή της, ο Πέτρος πρώτος της ψάλλει ε π ι τ ά φ ι α ε γ κ ώ µ ι α κ α ι ο ι υπόλοιποι Απόστολοι σηκώνουν το νεκροκρέββατό της και προχωρούνε προς το µνήµα για να ενταφιάσουν το πανάγιο σκήνος της. Όµως οι Ιουδαίοι δεν σέβονται ούτε αυτή την ιερή για κάθε άνθρωπο στιγµή. Ένας απ αυτούς µάλιστα, ο Ιεφονίας έπιασε το νεκροκρέββατο της Παναγίας µε σκοπό να το α ν α τ ρ έ ψ ε ι. Π α ρ ε υ θ ύ ς τ ο υ κόβονται από αόρατο σπαθί, τα βέβηλα χέρια του. «Μητέρα του Κυρίου και Θεού µου συγχώρα µε» φωνάζει. Και αµέσως επανασυγκολούνται τα κοµµένα µέλη του σώµατός του. Άλλοι από τον ιουδαϊκό όχλο που ακολουθούσε οργισµένος και µε σκοπό να επιτεθεί στη νεκρική ποµπή, τυφλώνονται. Όσοι απ αυτούς πίστεψαν στο Χριστό και την µητέρα Του, θα βρούν το φώς τους, όταν ο θεραπευµένος πλέον Ιεφονίας, παίρνει από τα χέρια του Πέτρου το φοίνικα που είχε δώσει ο Γαβριήλ στην Παναγία και τους ακουµπάει στα µάτια. Όµως και πάλι κατά θεία ευδοκία, «είς εκ των δώδεκα», ο Θωµάς, απουσιάζει από τα γ ε ν ό µ ε ν α. Α ρ π ά ζ ε τ α ι α π ό σύννεφο, µόλις την τρίτη ηµέρα α π ό τ η ν κ ο ί µ η σ ή τ η ς κ α ι µεταφέρεται στη Γεσθηµανή. Εκεί βλέπει την Παναγία να ανεβαίνει σύσσωµη στους ουρανούς και να του δίνει, ως ιερό ενθύµιό της, την αγία ζώνη της, η οποία σήµερα φυλάσσεται ως θησαυρός πολυτιµότατος στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου τ ο υ Α γ ί ο υ Ό ρ ο υ ς. Συναντά, λοιπόν, ο Θωµάς τους υπόλοιπους Αποστόλους, οι οποίοι επί τρεις ηµέρες δεν έφυγαν πάνω από τον τάφο της Π α ν α γ ί α ς, κ α ι τ ο υ ς θερµοπαρακαλεί να ανοίξουν τον τάφο της, να την δεί και να την αποχαιρετήσει κι αυτός. Και ώ του παραδόξου θαύµατος, όταν άνοιξαν τον τάφο διαπίστωσαν ότι αυτός ήταν άδειος από το πανάχραντο σώµα της Θεοτόκου. Στόν τάφο µέσα είχε µείνει µόνο το σεντόνι µε το οποίο τύλιξαν κατά τον ενταφιασµό το νεκρό σώµα της. Η Παναγία µετέστη σωµατικώς στους ουρανούς. Δεν ανέστη απλώς εκ του τάφου, όπως ο Κ ύ ρ ι ο ς, α λ λ ά κ α ι µ ε τ έ β η ταυτόχρονα ολόσωµη στους ουρανούς, όπως την είδε ο Θωµάς. Έτσι θα τη δούνε, µετά από λίγες ηµέρες, όλοι οι µαθητές να τους χαιρετά και να τους διαβεβαιώνει: «Χαίρετε, ότι µεθ ηµών ειµί πάσας τας ηµέρας», κ ι ε κ ε ί ν ο ι θ α α ν α φ ω ν ο ύ ν : «Π α ν α γ ί α Θεοτόκε, βοήθει ηµίν». Δεν έχουµε λοιπόν, µόνο ανάσταση, την πρώτη που ενεργεί ο αναστηµένος Χριστός και αυτή προς χάρη της µητέρας Του, αλλά και ανάληψη συνάµα, της Θεοτόκου στους ουρανούς. Γι αυτό και εορτάζουµε το µικρό Πάσχα του καλοκαιριού, τον Δεκαπενταύγουστο, όχι τον θάνατο, αλλά την Κοίµηση της Θεοτόκου. Ο Ευαγγελιστής Λουκάς για να τιµήσει την Πάναγνη µορφή της, ιστόρησε» πάνω από 70 εικόνες της Παναγίας. Τήν πρώτη εικόνα της Παναγίας που έφτιαξε, την έφερε στην Κυρία Θεοτόκο κι ε κ ε ί ν η τ η ν ε υ λ ό γ η σ ε. Σύµφωνα µε την παράδοση, εικόνες της Παναγίας που έχει φτιάξει ο Ευαγγελιστής Λ ο υ κ ά ς ε ί ν α ι η Μ ε γ α λ ο σ π η λ ι ώ τ ι σ σ α σταστα Καλάβρυτα, η Παναγία Σ ο υ µ ε λ ά σ τ η Β έ ρ ο ι α, η Κυκκώτισσα στην Κύπρο, η Ελεούσα στη Βίλνα της Ρωσίας και η Προυσιώτισσα στην Ευρυτανία. Οι Απόστολοι Πέτρος και Ιωάννης πάλι, σύµφωνα µε την παράδοση, όταν ακόµη ήταν εν ζωή η Υπεραγία Θεοτόκος, για να την τιµήσουν, έχτισαν, στην περιοχή Λύδδα της Παλαιστίνης, την πρώτη εκκλησία που ήταν αφιερωµένη στο όνοµά της, την οποία µάλιστα η ίδια η Παναγία εγκαινίασε µε την παρουσία της. Ο Μέγας Αλέξανδρος είπε κάποτε. Ένα δάκρυ της µητέρας µου αθώωσε πολλούς. Αλήθεια πόσους έχουν αθωώσει τα δάκρυα και η µεσιτεία της Μ ε γ ά λ η ς Μ ά ν α ς µ α ς τ η ς Παναγίας! Η αγιότητα σε µια ψυχή αυξάνει όσο πιο πολύ αυξάνει η ευλάβειά

βασιλέα και νόµιζε πως τα έχει ανάγκη. Αγόρασε σπίτια, Η Παναγία διδάσκει τους εργαστήρια και χωράφια, όσα Αποστόλους δηλαδή ο βασιλιάς δεν είχε ανάγκη και τον άφηναν παντελώς αδιάφορο. Μέχρι να σπείρει ο δούλος αυτός τα χωράφια, να φτιάξει τα εργαστήρια και να επιδιορθώσει όσα σπίτια ήταν χαλασµένα πέρασαν τέσσερις µήνες ίσως και περισσότεροι. που τιµά την Παναγία. Βλέποντας την αγάπη και τη θλίψη τους η Παναγία τους απευθύνει µία τελευταία διδαχή. <<Ήταν κάποτε ένας βασιλιάς µέγας και ισχυρός και είχε δυο δούλους και άκουσε πως σε κάποιο τόπο γίνεται µεγάλο πανηγύρι και οι άνθρωποι κάνουν µεγάλη πραγµατεία (επίπονη εργασία). Φωνάζει τους δυο δούλους του και τους λέγει: Πηγαίνετε στο πανηγύρι και κάνετε πραγµατεία εκεί. Σε ένα µήνα να γυρίσετε πίσω, γιατί όποιος αργήσει θα αποκεφαλιστεί. Πήραν πολλά χρήµατα (χαρίσµατα) οι δούλοι και πήγαν στο πανηγύρι. Ο ένας εξ αυτών άγνωστος και ανόητος καθώς ήταν επέλεξε να αγοράσει πράγµατα που έλειπαν από το κερδίσετε και να τον πάτε στη βασιλεία του Υιού µου. Μη φοβάσθε από τους βασιλείς, όπου µπορούν µόνο το σώµα σας να βλάψουν ενώ στη ψυχή δεν δύνανται να κάµνουν τίποτε αλλά να φοβάσθε το Θεό, όπου δύναται και το σώµα και τη ψυχή σας να ζηµιώσει, όπως ακριβώς σας το έλεγε ο Υιός µου. Να έχετε αγάπη και ειρήνη µεταξύ σας, να χαίρεσθε και να ευφραίνεσθε γιατί είναι πολύς ο µισθός σας στην βασιλεία των ουρανών Μπορεί λοιπόν εγώ να µεταβαίνω στη βασιλεία του Υιού µου αλλά πάντοτε θα είµαι µαζί σας και θα σας στηρίζω και θα σας παρηγορώ στις θλίψεις σας.>> Ο άλλος δούλος, καθώς ήταν φρονιµότερος αγόρασε πολύτιµους λίθους και γύρισε αµέσως στο βασιλιά καί ο βασιλιάς τον τίµησε και τον δόξασε επειδή φάνηκε αντάξιος της εµπιστοσύνης του ο πρώτος δούλος λοιπόν αποκεφαλίστηκε και θεωρήθηκε εχθρός του Αυτά είπε και άλλα πολλά η βασιλιά. Παναγία προς τους Αποστόλους και ευθύς έκλεισε τους αγίους Έτσι είστε και εσείς όλοι οι της οφθαλµούς και φώναξε Απόστολοι του Υιού µου... σας δυνατά: «Υιέ µου εις χείρας σου έστειλε ο αγαπηµένος µου Υιός παρατίθηµι το πνεύµα µου». Και ν α π ά τ ε σ τ ο ν κ ό σ µ ο σ α ν κοιµήθηκε.καί την µεν άγια της πραµατευτάδες και να κερδίσετε ψυχή δέχθηκε ο Υιός της στα τις ψυχές των πλανεµένων χέρια του. ανθρώπων, που άκουσαν το Το δε άγιο και θεοδόχο σώµα όνοµά Του. Και αν κάποιος από της το πήραν στους ώµους τους εσάς φίλοι µου και παιδιά µου, ο ι µ α θ η τ έ ς γ ι α ν α τ ο φανεί φίλος του διδασκάλου του ενταφιάσουν. Από τη µία µεριά Υιού µου, αυτόν θέλει να τιµήσει το κρατούσε ο Ιωάννης ο και αυτός στην βασιλεία του. Και Θεολόγος, από την άλλη ο εάν δεν θέλετε να αρέσετε στον Πέτρος, από τη τρίτη µεριά ο διδάσκαλό σας, µοναχοί σας θα Ιάκωβος ο αδελφός του Ιωάννη δεινοπαθήσετε. και από την άλλη ο Παύλος. Οι υπόλοιποι Απόστολοι Γι αυτό παιδιά µου αγαπηµένα ακολουθούσαν ψάλλοντες και τ ρ έ ξ τ ε ν α κ η ρ ύ ξ ε τ ε, ν α υµνούντες. φωτίσετε, να καθοδηγήσετε τον πεπλανηµένο κόσµο, για να τον ΠΗΓΗ:http://www.inout.gr