ΥΠΕΠΘ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗΣ ΙΕΚ ΧΑΝΙΩΝ ΚΡΗΤΗΣ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑ : ΤΕΧΝΙΚΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΩΝ ΕΞΑΜΗΝΟ : Α ΜΑΘΗΜΑ: ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΕΣ INTERNET ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΕΣ: ΠΟΛΟΓΙΩΡΓΗ ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΤΖΑΤΖΑΝΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ
Κεφάλαιο 14 ο Διασύνδεση με το Διαδίκτυο
Πάροχος Υπηρεσιών Διαδικτύου (ISP) Απαιτούμενο Λογισμικό - Υλικό
Αρχιτεκτονική των Δικτύων Η αρχιτεκτονική των δικτύων καθορίζει τον τρόπο με τον οποίο οι υπολογιστές και οι λοιπές συσκευές συνδέονται μεταξύ τους για να σχηματίσουν ένα σύστημα επικοινωνίας που θα επιτρέπει στους χρήστες να διαμοιράζονται πληροφορίες και συσκευές του δικτύου. Σε ένα δίκτυο δεδομένων περιλαμβάνονται: 1. Τερματικοί Κόμβοι (Ελέγχουν τους πόρους του δικτύου, λογισμικό και υλικό) 2. Υποδίκτυα (Φυσικά μέσα μετάδοσης, πρωτόκολλα επικοινωνίας, τοπολογία, τερματικοί κόμβοι, πόροι που μπορούν να διαφέρουν πολύ ανά υποδίκτυο) 3. Συσκευές Διασύνδεσης (Διασυνδέουν τα ετερογενή υποδίκτυα έτσι ώστε να εξασφαλίζεται η επικοινωνία τερματικών κόμβων που βρίσκονται σε διαφορετικά υποδίκτυα) Υλοποίηση της Διασύνδεσης Για να επικοινωνήσουν δύο υπολογιστικά συστήματα πρέπει να υπάρξει μεταξύ τους φυσική και λογική διασύνδεση. Ι. Διασύνδεση σε Φυσικό επίπεδο. Η διασύνδεση επιτυγχάνεται χρησιμοποιώντας: Φυσικό Μέσο Μετάδοσης. Είναι το μέσο ή ο φορέας που διακινεί την πληροφορία. Τα πιο συνηθισμένα μέσα είναι το ομοαξονικό καλώδιο, το ζεύγος συνεστραμμένων καλωδίων και οι οπτικές ίνες. Κάθε μέσο έχει τα δικά του φυσικά χαρακτηριστικά, εύρος ζώνης και ανοχή στον θόρυβο επηρεάζοντας άμεσα τον τρόπο και την ταχύτητα μετάδοσης.
Τοπολογία Δικτύου Καθορίζει τον τρόπο με τον οποίο διασυνδέονται μεταξύ τους οι συσκευές του δικτύου. Η πιο απλή είναι η σύνδεση σημείο με σημείο. Οι υπόλοιπες τοπολογίες χαρακτηρίζονται σαν δίκτυα ακρόασης, όπου κάθε κόμβος συνδέεται με όλους τους υπόλοιπους. Τέτοιες τοπολογίες είναι: αρτηρίας ή διαύλου (bus), δακτυλίου (ring), αστέρα (star), δένδρου (tree), δικτυωτή (mesh). Μέθοδος πρόσβασης στο μέσο Στα δίκτυα ακρόασης, όπου όλοι οι κόμβοι έχουν πρόσβαση σε κοινό μέσο, απαιτείται μια μέθοδος που θα εξασφαλίζει ποιος κόμβος μεταδίδει κάθε φορά. Οι βασικές μέθοδοι είναι 3: με ανταγωνισμό (π.χ. Ethernet), με διαβούλευση (π.χ. Token Ring), με πολυπλεξία (π.χ. Time Division Multiplexing) Τεχνική Μετάδοσης και κωδικοποίησης των δεδομένων Η πληροφορία, προκειμένου να μεταδοθεί, πρέπει να μετατραπεί στη μορφή που το μέσο μπορεί να μεταδώσει. Οι κυριότερες τεχνικές μετάδοσης είναι: βασικής/ευρείας ζώνης, ψηφιακού/αναλογικού σήματος, διαμόρφωση/αποδιαμόρφωση, σύγχρονη/ασύγχρονη. Ταχύτητα μετάδοσης Μετρείται σε bits/sec και εξαρτάται από το μέσο και την τεχνική μετάδοσης, το εύρος ζώνης και τη μέθοδο πρόσβασης στο μέσο. Εξοπλισμός διασύνδεσης Είναι τα εξαρτήματα που συνδέουν τις συσκευές με το μέσο επικοινωνίας.
ΙΙ. Διασύνδεση σε Λογικό επίπεδο Εκτός από τη φυσική διασύνδεση πρέπει να δημιουργηθεί μια λογική σύνδεση μεταξύ των κόμβων που θα επικοινωνήσουν. Η σύνδεση πρέπει να περιλαμβάνει τις εξής λειτουργίες: 1. Αποκατάσταση σύνδεσης. Υλοποιείται με μηχανισμούς λογικής σύνδεσης και ανεύρεσης του κόμβου προορισμού μέσω διευθυνσιοδότησης. 2. Μεταφορά δεδομένων. Υλοποιείται με λειτουργίες κατακερμάτισης της προς μετάδοση πληροφορίας σε πακέτα δεδομένων, με την δρομολόγηση των πακέτων, την ανίχνευση λαθών και την επαναμετάδοση, τον έλεγχο ροής και ακολουθίας των πακέτων και την επανασυναρμολόγηση της πληροφορίας στον κόμβο προορισμού. 3. Τερματισμός σύνδεσης. Υλοποιείται με μηχανισμούς τερματισμού της σύνδεσης. Όλες οι διασυνδέσεις πραγματοποιούνται με τη χρήση πρωτοκόλλων επικοινωνίας τα οποία, ανεξάρτητα της αρχιτεκτονικής που χρησιμοποιείται, οργανώνονται σε ομάδες.
Δυνατότητες σύνδεσης Σύνδεση μέσω modem με PSTN, ISDN, ADSL γραμμής Σύνδεση SLIP ή PPP Internet Ευθεία γραμμή Απ ευθείας Σύνδεση Internet Μέσω τοπικού δικτύου
Οργάνωση του Διαδικτύου Στην πρώτη βαθμίδα είναι ο απλός χρήστης Στη δεύτερη βαθμίδα είναι οι «πάροχοι υπηρεσιών διαδικτύου (ISP Internet Service Provider). Στην τρίτη βαθμίδα βρίσκεται ο Νetwοrk Serνice Ρrονider (το δίκτυο της δεύτερης βαθμίδας να γίνεται μέλος ενός εθνικού διαδικτύου ) Στην τέταρτη βαθμίδα το εθνικό δίκτυο μπορεί να γίνει μέλος του διαδικτύου σε ευρύτερη περιοχή, συνήθως ηπείρου.
Σύνδεση στο διαδίκτυο Εξοπλισμός: ηλεκτρονικός υπολογιστής (PC) εφοδιασμένος με modem και μία τηλεφωνική γραμμή Σύνδεση με ISP: είναι υποχρεωμένος να σας εφοδιάσει με τα παρακάτω: Αριθμό τηλεφώνου Κωδικό πρόσβασης (Login name) Κρυφό κωδικό (Password) Γραπτές οδηγίες ρύθμισης
Προσωπικός υπολογιστής Τι απαιτείται για να συνδεθείτε Τα κατάλληλα Προγράμματα (που εφαρμόζουν κάποια πρωτόκολλα) Συσκευή επικοινωνίας όπως π.χ. κάποιο Modem Για Dial up συνδέσεις ύπαρξη απλής τηλεφωνικής PSTN γραμμής ή ISDN ή DSL Υπηρεσία παροχής Internet (Internet Service Provider - ISP) Όνομα χρήστη (user name) & συνθηματικό (password) που το παρέχει η υπηρεσία ISP Σύνδεση PPP (Point to Point Protocol) ή SLIP (Serial Line Protocol) - Δεν χρειάζεται ενδιάμεσος υπολογιστής. Ο συνδρομητής συνδέεται κατευθείαν στο δίκτυο. Αφιερωμένη Σύνδεση (Leased Line, Dedicated Line Connection) Ο καλύτερος τρόπος σύνδεσης Ο υπολογιστής του χρήστη είναι μόνιμα συνδεδεμένος με το δίκτυο Ασφαλές (π.χ. δίκτυο Αστυνομίας)
Πάροχοι υπηρεσιών διαδικτύου (Internet Service Provider ISP) Τα τερματικά συστήματα συνδέονται στο διαδίκτυο μέσω ενός δικτύου προσπέλασης. Το δίκτυο προσπέλασης μπορεί να είναι ενσύρματο ή ασύρματο δίκτυο τοπικής περιοχής (εταιρεία, σχολή, βιβλιοθήκη) ή μπορεί να είναι ένας πάροχος υπηρεσιών διαδικτύου για οικιακούς χρήστες, προσπελαύνεται με μόντεμ μέσω τηλεφώνου, καλωδιακά μόντεμ ή DSL. Αλλά η σύνδεση τελικών χρηστών και παρόχων περιεχομένου σε δίκτυα προσπέλασης είναι ένα μικρό κομμάτι της λύσης του γρίφου της σύνδεσης εκατοντάδων εκατομμυρίων χρηστών και εκατοντάδων χιλιάδων δικτύων, που αποτελούν το διαδίκτυο. Στο δημόσιο διαδίκτυο τα δίκτυα προσπέλασης που βρίσκονται στα άκρα του διαδικτύου συνδέονται με το υπόλοιπο διαδίκτυο μέσω μιας ιεραρχίας βαθμίδων ISP. Οι ISP προσπέλασης (ISP για οικιακούς χρήστες, π.χ. ΟΤΕ, οι εταιρικοί ISP που χρησιμοποιούν LAN) είναι το κάτω τμήμα της ιεραρχίας. Στην κορυφή της ιεραρχίας είναι ένας μικρός αριθμός παρόχων, που καλούνται ISP βαθμίδας 1 (tier-1 ISP). Ένας ISP βαθμίδας 1 είναι το ίδιο με οποιοδήποτε άλλο δίκτυο έχει ζεύξεις και δρομολογητές και συνδέεται με άλλα δίκτυα. Κατά άλλους τρόπους όμως οι ISP βαθμίδας 1 είναι ιδιαίτεροι. Οι ταχύτητες των ζεύξεων τους είναι συχνά 622 Mbps ή υψηλότερες με μεγαλύτερους ISP βαθμίδας 1 να έχουν ζεύξεις στην περιοχή ταχυτήτων 2,5-10 Gbps. Οι δρομολογητές πρέπει κατά συνέπεια να είναι σε θέση να προωθούν πακέτα με εξαιρετικά υψηλούς ρυθμούς.
Οι ISP βαθμίδας 1 χαρακτηρίζονται επίσης από το ότι: Συνδέονται απευθείας με κάθε άλλο ISP βαθμίδας 1 Είναι συνδεδεμένοι σε ένα μεγάλο αριθμό ISP βαθμίδας 2 και με άλλα δίκτυα πελατών Έχουν διεθνή κάλυψη Οι ISP βαθμίδας 1 είναι γνωστοί ως δίκτυα δικτυακού κορμού διαδικτύου (Internet Backbone). Αυτοί περιλαμβάνουν τις εταιρείες Sprint, Verizon, AT&T, NTT, Level3, Qwest, Cable&Wireless Καμία ομάδα δεν επιδοκιμάζει επισήμως την κατάσταση βαθμίδας 1. Ένας ISP βαθμίδας 2 έχει τυπικά περιφερειακή ή εθνική κάλυψη και το σημαντικότερο συνδέεται σε μόνο μερικούς ISP βαθμίδας 1. Έτσι, για να προσεγγίσει ένα μεγάλο κομμάτι του παγκόσμιου διαδικτύου, ένας ISP βαθμίδας 2 πρέπει να δρομολογήσει την κίνησή του μέσω ενός ISP βαθμίδας 1, με τον οποίο είναι συνδεδεμένος. Ένας ISP βαθμίδας 2 λέγεται ότι είναι πελάτης των ISP βαθμίδας 1, στους οποίους είναι συνδεδεμένος και ο ISP βαθμίδας 1 λέγεται ότι είναι πάροχος του πελάτη του. Πολλές μεγάλες εταιρείες και ινστιτούτα συνδέουν το δίκτυό τους απευθείας με ένα ISP βαθμίδας 1 ή 2 και γίνονται πελάτες αυτού του ISP. Ένας πάροχος ISP χρεώνει τον πελάτη του ISP με κάποια χρέωση που εξαρτάται από το εύρος ζώνης σύνδεσης που συνδέει τους δύο. Ένα δίκτυο βαθμίδας 2 μπορεί επίσης να επιλέξει να συνδεθεί απευθείας σε άλλα δίκτυα βαθμίδας 2, οπότε η κίνηση μπορεί να ρέει ανάμεσα στα δύο δίκτυα βαθμίδας 2, χωρίς να χρειάζεται να περάσει από ένα δίκτυο βαθμίδας 1. Κάτω από τους ISP βαθμίδας 2 είναι οι ISP χαμηλότερης βαθμίδας που συνδέονται στο μεγαλύτερο διαδίκτυο μέσω ενός ή περισσοτέρων ISP βαθμίδας 2. Στο κάτω μέρος της ιεραρχίας βρίσκονται οι ISP προσπέλασης.
Προκειμένου να γίνουν τα πράγματα πιο περίπλοκα, ορισμένοι ISP βαθμίδας 1 είναι επίσης πάροχοι βαθμίδας 2 και πωλούν προσπέλαση στο διαδίκτυο απευθείας σε τελικούς χρήστες και σε παρόχους περιεχομένου όπως και σε ISP χαμηλότερης βαθμίδας. Όταν δύο ISP συνδέονται απευθείας μεταξύ τους, ονομάζονται ομότιμοι (peer) μεταξύ τους. Μέσα στο δίκτυο ενός ISP, τα σημεία στα οποία ο ISP συνδέεται με άλλους ISP (κάτω ή πάνω ή στην ίδια βαθμίδα μέσα στην ιεραρχία) είναι γνωστά ως σημεία παρουσίας (points of presence, POPs). Ένα ΡΟΡ είναι απλώς μια ομάδα ενός ή περισσοτέρων δρομολογητών μέσα στο δίκτυο του ISP, στην οποία μπορούν να συνδεθούν δρομολογητές προς άλλους ISP. Ένας πάροχος βαθμίδας 1 έχει συνήθως πολλά ΡΟΡ διασπαρμένα σε διάφορες γεωγραφικές θέσεις μέσα στο δίκτυό του, με πολλαπλούς ISP να συνδέονται σε καθένα ΡΟΡ. Για να συνδεθεί ένα πελάτης ISP στο ΡΟΡ ενός παρόχου, ο πελάτης ISP συνήθως μισθώνει μια ζεύξη υψηλής ταχύτητας από ένα άλλο πάροχο τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών και συνδέει απευθείας έναν από τους δρομολογητές του σε ένα δρομολογητή στο ΡΟΡ του παρόχου. Δύο ISP βαθμίδας 1 μπορούν επίσης να είναι ομότιμοι μεταξύ τους, συνδέοντας ένα ζεύγος ΡΟΡ, ένα από κάθε ένα από τους δύο ISP. Επιπλέον, δύο ISP μπορούν να έχουν πολλαπλά σημεία ομοτιμίας που να συνδέονται μεταξύ τους σε δύο ή περισσότερα ζεύγη ΡΟΡ. Η τοπολογία του διαδικτύου είναι περίπλοκη και αποτελείται από δεκάδες ISP βαθμίδας 1 και 2 από χιλιάδες ISP κατώτερης βαθμίδας. Οι ISP ποικίλουν ως προς την κάλυψή τους, με μερικούς να εκτείνονται σε πολλές ηπείρους και ωκεανούς και άλλους να περιορίζονται σε μικρές περιοχές του κόσμου. Οι ISP χαμηλότερης βαθμίδας συνδέονται με ISP υψηλότερης βαθμίδας και οι ISP υψηλότερης βαθμίδας διασυνδέονται συνήθως σε ιδιωτικά σημεία ομοτιμίας και σε ΝΑΡ. Οι χρήστες και οι πάροχοι περιεχομένου είναι πελάτες ISP χαμηλότερης βαθμίδας και οι ISP χαμηλότερης βαθμίδας είναι πελάτες ISP υψηλότερης βαθμίδας.
ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΕΡΓΑΛΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΤΥΧΗ ΣΥΝΔΕΣΗ ΣΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ Για την σύνδεση στο Ίντερνετ απαιτούνται ο σταθμός εργασίας, που είναι ένα υπολογιστικό σύστημα εξοπλισμένο με ένα επικοινωνιακό υλικό μέσο (π.χ. μόντεμ ή κάρτα δικτύου), με έναν φυλλομετρητή (browser) και ένα επικοινωνιακό πρόγραμμα. Ο browser βρίσκεται μεταξύ υπολογιστή και χρήστη, ενώ το επικοινωνιακό πρόγραμμα TCP/IP μεσολαβεί μεταξύ του browser και του Ιντερνετ. Στην περίπτωση της dial-up σύνδεσης έχουμε την χρήση κάποιου πρωτοκόλλου επικοινωνίας με τον υπολογιστή του ISP. Σύνδεση όμως μπορεί να επιτευχθεί και από τοπικό δίκτυο (άμεση σύνδεση) ή και με χρήση τεχνολογίας καλωδιακών μόντεμ και τηλεοράσεων (WebTV) ή και δορυφορικής τεχνολογίας. Αναφέρεται ότι σχετικά πρόσφατα στην Ελλάδα άρχισαν να εφαρμόζονται τεχνικές σύνδεσης στο διαδίκτυο μέσων των Personal Digital Assistants (PDAs), καθώς και των κινητών τηλεφώνων τεχνολογίας Wireless Application Protocol (WAP). Στην τελευταία περίπτωση για την οργάνωση των sites γίνεται χρήση ειδικής γλώσσας σήμανσης, της Wireless Markup Language (WML). Όσον αφορά στις ταχύτητες σύνδεσης εξαρτώνται από την ενδιάμεση καλωδιακή υποδομή. Στις απλές αναλογικές τηλεφωνικές γραμμές Plain Old Telephone Service (POTS) είναι ταχύτητες θεωρητικά έως και 56 kbps, με τις γραμμές Integrated Services Digital Network (ISDN) μέχρι και 128 kbps και τέλος με τις γραμμές Asynchronous Digital Subscriber Line (ADSL) ως και 144 kbps. Υπάρχουν και τα καλωδιακά μόντεμ με δυνατότητα μέχρι και σύνδεσης 1.5 Mbps, όμως αυτή η υποδομή δεν είναι διαθέσιμη στην Ελλάδα παρά μόνο στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Καθεμιά από τις τεχνολογίες POTS, ISDN, ADSL χρησιμοποιούνται από την τηλεφωνική εταιρεία για τη μεταβίβαση της κλήσης μέχρι το τηλεφωνικό κέντρο της εταιρείας αυτής.
Μετά με χρήση της δικής της τηλεπικοινωνιακής υποδομής (χάλκινα σύρματα, οπτικές ίνες, δορυφόροι) η κλήση μεταφέρεται στο κέντρο της τηλεφωνικής εταιρείας της χώρας που βρίσκεται ο εξοπλισμός του ISP. Μετά πραγματοποιείται η τελική σύνδεση με τον υπολογιστή του ISP και η σύνδεση με το Ίντερνετ. Έχουμε εφαρμογή της προδιαγραφής client-server, όπου ο server του ISP διαθέτει πληθώρα μόντεμ για να απαντά στις κλήσεις καθώς και μόνιμη σύνδεση στο Ίντερνετ. Είναι εξοπλισμένος και αυτός με κατάλληλο επικοινωνιακό πρόγραμμα για την επικοινωνία με τον client και για την διαχείριση των διακινούμενων πληροφοριών. Πάντως η βασική ιδέα είναι ότι για την επιτυχή σύνδεση και ενσωμάτωση του υπολογιστή στην λειτουργικότητα του Ίντερνετ, απαιτείται ο ΗΥ να διαθέτει μια διεύθυνση IP, που είναι και η πιστοποίηση της παρουσίας του στο διαδίκτυο. Ο τρόπος τώρα με τον οποίο θα αποκτήσει τη διεύθυνση αυτή και το κατά πόσον η διεύθυνση που θα αποκτήσει θα είναι σταθερή ή όχι, είναι το κριτήριο που διαφοροποιεί τα διάφορα είδη των συνδέσεων. Όταν μιλάμε για dial-up σύνδεση, εκτός από τις Dynamic και Static PPP υπάρχει και η Emulated PPP, που χρησιμοποιεί μία μόνο διεύθυνση IP και τη διαμοιράζει ταυτόχρονα σε πολλούς χρήστες. Αυτό σημαίνει ότι οι χρήστες που είναι συνδεδεμένοι δε διαθέτουν ιδιαίτερη διεύθυνση IP και έτσι ο μόνος ΗΥ που αναγνωρίζεται από το δίκτυο είναι ο host, στον οποίο εκτελείται και το κατάλληλο πρόγραμμα διαχείρισης. Αυτό το γεγονός έχει κάποια προφανή μειονεκτήματα, όμως συντελεί στην οικονομία σε διευθύνσεις IP από πλευράς του ISP και συνεπάγεται μείωση του κόστους σύνδεσης για τον χρήστη.
Ο πιο διαδεδομένος και συνηθισμένος τρόπος πρόσβασης στις υπηρεσίες του διαδικτύου είναι με τη βοήθεια ενός παροχέα υπηρεσιών ISP. Ένας τέτοιος παροχέας μπορεί να είναι μια ανεξάρτητη ιδιωτική εταιρεία (HOL ή Otenet). Επίσης μπορεί να είναι κάποιο ερευνητικό ή εκπαιδευτικό ίδρυμα που προσφέρει πρόσβαση στις υπηρεσίες του διαδικτύου αποκλειστικά στα μέλη της κοινότητάς του (στους προπτυχιακούς και μεταπτυχιακούς φοιτητές, στα μέλη ΔΕΠ και στο διοικητικό προσωπικό, π.χ. το Πολυτεχνείο με το πλήθος των servers και την άρτια υλικοτεχνική υποδομή που διαθέτει). Η σύνδεση με τον ISP μπορεί να γίνει είτε μέσω απλής τηλεφωνικής σύνδεσης είτε μέσω ISDN είτε ADSL. Στην περίπτωση αυτή απαιτούνται ανάλογα με την πλατφόρμα λειτουργίας και τα πρωτόκολλα επικοινωνίας. Τα πιο διαδεδομένα είναι το SLIP και το PPP (Static ή Dynamic PPP). Αναφορικά με την τεχνολογία DSL, αυτή απαρτίζεται από ένα σύνολο από προδιαγραφές και διαθέτει αρκετές παραλλαγές, μια είναι και η Asymmetric Digital Subscriber Line (ADSL) που είναι η πιο διαδεδομένη στην Ευρώπη και βρίσκεται σε εφαρμογή αυτή τη στιγμή από τις πιο ανεπτυγμένες τηλεπικοινωνιακά χώρες της Ε.Ε. Η τεχνολογία DSL επιτρέπει θεωρητικά συνδέσεις μέχρι και σε ταχύτητα 55 Mbps!, ωστόσο για τον μέσο χρήστη μπορεί να επιτευχθεί μια σχετικά οικονομικά συμφέρουσα σύνδεση στην ταχύτητα των 1,5 Mbps. Και όλα αυτά με χρήση του υπάρχοντος δικτύου αποτελούμενου από αγωγούς από χαλκό. Μονάχα που τώρα επιτυγχάνεται πολύ μεγαλύτερη εκμετάλλευση του επιτρεπτού εύρους ζώνης του δικτύου. Το ΑDSL διαχωρίζει την τηλεφωνική γραμμή σε 3 κανάλια. Ένα για την λήψη δεδομένων, ένα για αποστολή δεδομένων και ένα για αμφίδρομη επικοινωνία φωνής. Μόνος περιορισμός η χρήση DSL Modems και η φυσική απόσταση των δύο επικοινωνούντων μόντεμ (χρήστη και εταιρείας) πρέπει να βρίσκεται εντός κάποιων προκαθορισμένων ορίων.
Εκτός από την σύνδεση dial-up υπάρχει και η σύνδεση εξομοίωσης τερματικού (terminal emulation) με χρήση κατάλληλου προγράμματος που ελέγχει την επικοινωνία του πελάτη με τον κύριο υπολογιστή. Στην περίπτωση αυτή ο πελάτης δρα ως απλό τερματικό με τηλεφωνική σύνδεση. Υπάρχει τέλος και πιο απλοποιημένη αλλά σπάνια σύνδεση που θέλει τον υπολογιστή client να συνδέεται απευθείας με τον κύριο υπολογιστή λειτουργώντας ως "χαζό τερματικό" (dumb terminal) με πολύ περιορισμένες δυνατότητες εκμετάλλευσης των δυνατοτήτων του διαδικτύου. Άλλος τρόπος σύνδεσης είναι ο άμεσος με τους υπολογιστές να ανήκουν σε τοπικό δίκτυο (LAN) το οποίο έχει άμεση πρόσβαση στο διαδίκτυο. Στο δρόμο που ακολουθείται ώστε να υπάρξει αμφίδρομη επικοινωνία μεταξύ πελάτη και εξυπηρετητή ενδέχεται να μεσολαβούν τμήματα που δεν είναι ενσύρματα και μάλιστα σε κάποιες περιπτώσεις (δορυφόροι) ούτε καν επίγεια. Πολύ διαδεδομένη επίσης αρχίζει και γίνεται η ιδέα για τη συστηματική χρήση σε όλους τους τομείς της ιδέας του Network Computer(NC). Η ιδέα αυτή που μετρά αρκετά χρόνια υποστηρίζεται σήμερα ενεργά από πολλές εταιρείες μεταξύ των οποίων και η Sun Microsystems. Ο υπολογιστής αυτός διαθέτει πληκτρολόγιο, οθόνη και ισχνή υπολογιστική ισχύ και θα βασίζεται τελείως στις εφαρμογές και τις δυνατότητες που θα βρίσκονται όλες αποθηκευμένες στο διαδίκτυο και θα υπόκεινται σε κεντρική διαχείριση.
Στην περίπτωση τώρα των εταιρειών Online Services, διαθέτουν δικές τους ειδικές περιοχές και υπηρεσίες που προσφέρονται σύμφωνα με την δική τους τιμολογιακή πολιτική μόνο στα μέλη τους. Σε αντίθεση με τους ISP, οι Online Services χρησιμοποιούν δικό τους user interface και το απαραίτητο λογισμικό για την αξιοποίηση των ιντερνετικών καθώς και των δικών τους ιδιαίτερων υπηρεσιών. Μερικές Online Services υποχρεώνουν το χρήστη να συνδεθεί με τον λογαριασμό του και να χρησιμοποιήσει τους clients της ίδιας της εταιρείας, ενώ άλλες αφήνουν τη δυνατότητα να χρησιμοποιηθούν οι clients της προτίμησης του χρήστη, παρακάμπτοντας έτσι τις διαδικασίες που ενέχει το user interface της Online Service. Άλλες γνωστές Online Services στις ΗΠΑ είναι οι MSN και Prodigy. Με τη χρήση του περιβάλλοντος εργασίας χρήστη της Online Service ο χρήστης εισάγει τις προς εκτέλεση εντολές, που αφορούν κάποια υπηρεσία. Η εντολή εκτελείται με επικοινωνία της "κοινότητας" της εταιρείας με το υπόλοιπο Ίντερνετ. Για την προστασία των δεδομένων που εισέρχονται και εξέρχονται από αυτή την κοινότητα των υπολογιστών της Online εταιρείας καθώς και την προστασία των χρηστών γίνεται εκτεταμένη χρήση κανόνων ασφαλείας που περιλαμβάνουν κατά κύριο λόγο τα λεγόμενα firewalls που είναι χονδρικά ένα σύστημα υλικού και λογισμικού εξοπλισμού που αποτρέπει την κακόβουλη πρόσβαση επικίνδυνων ή μη επικυρωμένων για την αυθεντικότητά τους δεδομένων. Σύνδεση μπορεί να γίνει και με χρήση καλωδιακής υποδομής (καλωδιακό μόντεμ και ομοαξονικά καλώδια στις χώρες που υπάρχει καλωδιακή τηλεόραση) με τεράστιες, συγκριτικά με τις άλλες μεθόδους, ταχύτητες σύνδεσης. Επίσης η περιήγηση στο Internet μπορεί να γίνεται και από την οθόνη της τηλεόρασης με χρήση ενός ειδικού set-top box, που αναλαμβάνει να πετύχει την σύνδεση και να αναπαραστήσει τα περιεχόμενα π.χ. του Web.
Τα Cable Modems εκμεταλλεύονται την υποδομή ενός καλωδιακού δικτύου τηλεόρασης, όπως αυτό των ΗΠΑ και συνδέουν τον χρήστη στο Ίντερνετ διαμέσου ομοαξονικών καλωδίων με ταχύτητα μέχρι και 1.5 Μbps. Μάλιστα μπορεί κανείς να παρακολουθεί τηλεόραση και να περιηγείται στο Ίντερνετ ταυτόχρονα. Όλα αυτά βέβαια δεν έχουν καμιά πρακτική αξία όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για την υπόλοιπη Ευρώπη εφόσον παρόμοια καλωδιακή υποδομή είναι ουσιαστικά ανύπαρκτη. Όσον αφορά τη Web TV, είναι μια τεχνολογία παραπλήσια που εκμεταλλεύεται την καλωδιακή υποδομή και μας συνδέει στο διαδίκτυο με τη χρήση μιας ειδικής τερματικής συσκευής, του set-top box που μπορεί να συνδεθεί με διάφορα άλλα περιφερειακά εκτός του υπολογιστή και η αναπαράσταση των δεδομένων γίνεται στην οθόνη της τηλεόρασης. Το set-top box συνδέεται με τον υπολογιστή μέσω μιας κανονικής κάρτας δικτύου Ethernet. Επειδή οι οθόνες των υπολογιστών και οι οθόνες των συμβατικών CRT τηλεοράσεων χρησιμοποιούν διαφορετικά συστήματα αναπαράστασης της εικόνας, τα PC χρησιμοποιούν το RGB System, ενώ οι τηλεοράσεις στην Αμερική το National Television Standards Committee, το set-top box αναλαμβάνει ακριβώς να μετατρέπει το σήμα από RGB σε NTSC για αναπαράσταση στην οθόνη της τηλεόρασης. Η ταχύτητα όμως εδώ σε σχέση με τα καλωδιακά μόντεμ είναι κάπως μειωμένη. Το δίκτυο της καλωδιακής τηλεόρασης ανήκει στην κατηγορία των Virtual Private Networks, τα οποία γνωρίζουν ολοένα και μεγαλύτερη άνθηση και αποκτούν ποικίλες εφαρμογές ειδικά στην Αμερική. Εν ολίγοις η Web TV προσφέρει ειδικό HTML συμβατό browser για την πλοήγηση στον Web. Επίσης συνεργάζεται με διάφορους ISPs ώστε να εξασφαλίζει την πρόσβαση στα μέλη του δικτύου της Web TV και να προσφέρει διάφορες υπηρεσίες.
Οι υπολογιστές δικτύου, οι λεγόμενοι Network Computers, είναι φθηνοί σχετικά υπολογιστές, που δε διαθέτουν κάποιο τοπικό μόνιμο αποθηκευτικό μέσο (CD-Rom ή σκληρό δίσκο) παρά μόνο μνήμη κάποιου τύπου RAM. Τα προγράμματα που τρέχουν στους υπολογιστές αυτούς βρίσκονται όλα αποθηκευμένα σε κεντρικά σημεία στο Ίντερνετ. Η πλειοψηφία των προγραμμάτων προβλέπεται να είναι γραμμένα σε κάποια από τις βελτιωμένες και εμπλουτισμένες εκδόσεις της γλώσσας Java, έτσι ώστε να μπορούν να είναι ανεξάρτητα της πλατφόρμας στη οποία θα κληθούν να τρέξουν. Επομένως το μόνο που χρειάζεται ουσιαστικά να διαθέτει ένας Network Computer είναι μια αξιόπιστη και γρήγορη σύνδεση με το διαδίκτυο. Η πρόσβαση τώρα σ έναν Network Computer προβλέπεται ότι μάλλον θα γίνεται με χρήση ειδικών καρτών (Smart Cards) που θα διαθέτουν ειδικά τυπωμένα κυκλώματα τα οποία θα φροντίζουν για την ομαλή και ασφαλή διακίνηση των πληροφοριών μεταξύ Ίντερνετ και χρήστη έτσι ώστε να αποτελέσουν ένα ασφαλές interface για δημόσια χρήση του Network Computer. Εκτός από τη Sun μια από τις εταιρείες που υποστηρίζει την ιδέα τνω Network Computers και σχεδιάζει συστηματικά λογισμικό για συστήματα βάσεων δεδομένων που θα τροφοδοτούν τους NCs είναι και η Oracle. Δορυφορικές συνδέσεις Για την επίτευξη των συνδέσεων αυτών με ταχύτητα έως και 400 kbps (που όμως αναφέρονται μόνο στο κατέβασμα αρχείων και όχι στην αποστολή που προς το παρόν γίνεται με συμβατικές μεθόδους) απαιτούνται τελικά και συμβατικά μόντεμ για το επίγειο μέρος της σύνδεσης.
PDAs (ψηφιακοί βοηθοί) Χρησιμοποιούν κατά βάση είτε το λειτουργικό της Microsoft είτε της Palm. Επίσης διαθέτουν κατάλληλο software το οποίο εγκαθίσταται με μεσολάβηση ενός PC και το οποίο φροντίζει σε κάθε κλήση της ιστοσελίδας στο Ίντερνετ να συνεργάζεται με έναν proxy server, ο οποίος να βρίσκει την σελίδα που ζητά ο χρήστης και να μεταλλάσει λίγο τον HTML κώδικα, ώστε αυτός να είναι σε μορφή κατανοητή από το λογισμικό του PDA.
ΤΡΟΠΟΙ ΣΥΝΔΕΣΗΣ 1. Μέσω του εσωτερικού δικτύου του Πανεπιστημίου - εταιρείας. Οι Η/Ύ του Πανεπιστημίου είναι συνδεδεμένοι σε κάποιο τοπικό δίκτυο (LAN) μέσω κάρτας δικτύου. Κάθε Η/Ύ έχει μία διεύθυνση μέσω της οποίας συνδέεται στο Internet. 2. Μέσω του επιλεγόμενου τηλεφωνικού δικτύου (DIAL-UP). Η τηλεφωνική γραμμή που φθάνει σε κάθε σπίτι είναι μια γραμμή dial-up και η σύνδεση που γίνεται όταν καλούμε κάποιον αριθμό διαρκεί μέχρι να κλείσουμε το τηλέφωνο. Μια σύνδεση dial-up μεταξύ δύο δικτύων θα μπορούσε να δημιουργείται για μεταφορά δεδομένων και στη συνέχεια να διακόπτεται. Η υλοποίηση μιας σύνδεσης dial-up απαιτεί την ύπαρξη ενός Η/Ύ και ενός modem.
ΤΡΟΠΟΙ ΠΡΟΣΒΑΣΗΣ ΣΤΟ INTERNET Για να συνδέσουμε έναν υπολογιστή που χρησιμοποιούμε π.χ. στο σπίτι, στη δουλειά, στο πανεπιστήμιο, κλπ. με το Internet, θα πρέπει πρώτα - πρώτα ο υπολογιστής μας να έχει εγκατεστημένο το λογισμικό TCP/IP. Στη συνέχεια, ακολουθούμε έναν από τους παρακάτω τρόπους: Απ ευθείας δικτυακή σύνδεση (άμεση πρόσβαση μέσω δομημένης καλωδίωσης) Σύνδεση μέσω modem (πρόσβαση dialup) Με οποιονδήποτε τρόπο, έχουμε στη διάθεσή μας τις ίδιες υπηρεσίες. Η διαφορά είναι ότι ο πρώτος τρόπος παρέχει μόνιμη σύνδεση με το Internet και υψηλότερη ταχύτητα μετάδοσης δεδομένων. Απ ευθείας δικτυακή σύνδεση Αν ο ΗΥ βρίσκεται εγκατεστημένος σε κάποιον οργανισμό και το δίκτυο του οργανισμού συνδέεται με το Internet μέσω κάποιου παροχέα, όπως π.χ. το δίκτυο του Πολυτεχνείου Κρήτης, τα πράγματα είναι απλά. Ο ΗΥ συνδέεται με ένα καλώδιο στο τοπικό δίκτυο του κτιρίου, αρκεί να διαθέτει κάρτα δικτύου. Το τοπικό δίκτυο συνδέεται με το δίκτυο του οργανισμού που με τη σειρά του συνδέεται με το δίκτυο του παροχέα μέσω κάποιας μόνιμης δικτυακής σύνδεσης, οπότε κατά επέκταση και ο δικός μας ΗΥ συνδέεται με το Internet. Με τον τρόπο αυτό, εξασφαλίζουμε μόνιμη σύνδεση, δηλαδή δεν χρειάζεται να κάνουμε κάτι ιδιαίτερο για να συνδεόμαστε κάθε φορά στο Internet αφού η σύνδεση είναι συνεχώς ενεργή.
Σύνδεση μέσω modem Αν δεν μπορούμε να έχουμε απ ευθείας δικτυακή σύνδεση (π.χ. αν θέλουμε να συνδέσουμε τον προσωπικό υπολογιστή που έχουμε στο σπίτι μας με το Internet), πρέπει να καταφύγουμε σε σύνδεση μέσω modem και τηλεφωνικής γραμμής με το δίκτυο κάποιου παροχέα. Δύο υπολογιστές μπορούν να συνδεθούν μεταξύ τους για τη μετάδοση δεδομένων μέσω μιας κοινής τηλεφωνικής γραμμής, αρκεί σε κάθε άκρο της γραμμής, πριν τον υπολογιστή, να παρεμβάλλουμε μια συσκευή που ονομάζεται modem η οποία μετατρέπει τα ψηφιακά δεδομένα σε μορφή κατάλληλη για μετάδοση μέσα από την τηλεφωνική γραμμή. Το modem στο ένα άκρο της γραμμής τηλεφωνεί στο άλλο κι έτσι αποκαθίσταται σύνδεση μεταξύ των δύο υπολογιστών, η οποία δεν είναι μόνιμη αλλά διαρκεί μέχρις ότου τα modem διακόψουν την τηλεφωνική κλήση. Μέσω του modem λοιπόν ο υπολογιστής μας τηλεφωνεί σε έναν άλλον υπολογιστή που ανήκει στο δίκτυο του παροχέα και για όση ώρα διαρκεί η κλήση, ο υπολογιστής μας συνδέεται μαζί του άρα και με το Internet.
Υπάρχουν δύο είδη dialup συνδέσεων: οι shell συνδέσεις (που πλέον δεν χρησιμοποιούνται πολύ) και οι SLIP ή PPP συνδέσεις (που είναι πολύ δημοφιλείς). Συνδέσεις Shell : Για όση ώρα κρατά το τηλεφώνημα, ο υπολογιστής μας γίνεται ένα τερματικό του άλλου υπολογιστή. Αυτό σημαίνει ότι τηλε-εκτελούμε προγράμματα στο περιβάλλον του άλλου υπολογιστή και ο δικός μας λειτουργεί απλά σαν μονάδα εισόδου/εξόδου. Γι αυτόν τον τύπο σύνδεσης δεν απαιτείται η εγκατάσταση λογισμικού TCP/IP. Συνδέσεις SLIP ή PPP : Η SLIP (Serial Line Internet Protocol) και η PPP (Point to Point Protocol) είναι δύο παρόμοια είδη συνδέσεων. Για όση ώρα διαρκεί η κλήση, εκχωρείται στον υπολογιστή μας μια IP διεύθυνση. Αυτό σημαίνει ότι: Ο υπολογιστής μας συνδέεται άμεσα με το Internet. Αν π.χ. θέλουμε να μεταφέρουμε ένα αρχείο από έναν απομακρυσμένο υπολογιστή του Internet στον δικό μας, αυτό θα μεταφερθεί κατευθείαν στον δικό μας κι όχι στον υπολογιστή του παροχέα. Μπορούμε να χρησιμοποιούμε τις υπηρεσίες του Internet εκτελώντας προγράμματα στο γνώριμο γραφικό περιβάλλον του προσωπικού μας υπολογιστή. Προφανώς, οι παροχείς δεν αφήνουν οποιονδήποτε διαθέτει έναν υπολογιστή και ένα modem να συνδεθεί στο δίκτυό τους. Κατά τη σύνδεση με τον υπολογιστή του παροχέα μας ζητείται όνομα χρήστη και σύνθημα. Θα πρέπει επομένως να έχουμε λογαριασμό στον υπολογιστή του παροχέα. Για την απόκτηση λογαριασμού - και επομένως δικαιώματος σύνδεσης - συνήθως απαιτείται η καταβολή συνδρομής στον παροχέα.