10. ΜΑΘΗΤΕΥΟΝΤΑΣ ΤΑ ΕΘΝΗ

Μελέτη 10: Για το Σάββατο 8 Μαρτίου 10. ΜΑΘΗΤΕΥΟΝΤΑΣ ΤΑ ΕΘΝΗ Εδάφιο µνήµης: «Διότι ο οίκος µου θέλει ονοµάζεσθαι, Οίκος προσευχής διά πάντας τους λαούς.» Ησαΐας 56/νς 7. Για τη µελέτη αυτής της εβδοµάδας, διαβάστε: Ησ. 56/νς 6-8, Ματθ. 11/ια 20-24, Ιωάν. 12/ιβ 20-32, Ρωµ. 15/ιε 12, Πράξ. 1/α 7,8. Το μήνυμα του Χριστού απευθύνεται σε όλους. Από την αρχή το ευαγγέλιο εξαπλώθηκε στον κόσμο, ακριβώς επειδή είναι παγκοσμίως εφαρμόσιμο. Αναμφίβολα, αυτό προκάλεσε τον τρόπο σκέψης των μαθητών. Για παράδειγμα, η αρχική τους αντίδραση στη συζήτηση που είχε ο Χριστός με τη Σαμαρείτισσα. Πίστευαν ότι η Μεσσιανική ιδιότητα του Ιησού ήταν η εκπλήρωση των Ιουδαϊκών ελπίδων και προφητειών. Για κάποιο λόγο, δεν καταλάβαιναν και παρερμήνευαν τους προφήτες, ιδιαίτερα τον Ησαΐα, ο οποίος περιλαμβάνει στο μήνυμά του όλους τους ανθρώπους. Ο Ιησούς, Η Επιθυμία των Εθνών, δεν θα περιοριζόταν σε ένα μόνο έθνος. Η σωτηρία μπορούσε να είναι για τους Εβραίους αλλά ήταν και για τους άλλους. Οι ακόλουθοι του Χριστού πρέπει να ξεπεράσουν τα εθνικά όρια, τις διεθνείς διαμάχες, τις γλωσσικές διαφορές και όλες τις άλλες δυσκολίες, επειδή Εκείνος έχει θέσει το υπόδειγμα του ευαγγελισμού. Ως Αντβεντιστές της Εβδόμης Ημέρας βλέπουμε αυτήν την ιδιαίτερη κλήση στην Αποκ. 14/ιδ 6, «Και είδον άλλον άγγελον πετώμενον εις το μεσουράνημα, όστις είχεν ευαγγέλιον αιώνιον, διά να κηρύξη εις τους κατοικούντας επί της γης, και εις παν έθνος και φυλήν και γλώσσαν και λαόν.»

Κυριακή 2 Μαρτίου ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΣ ΠΡΟΕΙΠΑΝ Οι προφήτες προείπαν για την πνευματική αφύπνιση των Εθνικών σε μία πίστη βασισμένη στα Γραπτά. Θα εγκατέλειπαν τους ψεύτικους θεούς, την ειδωλολατρία, και τον καταστρεπτικό τρόπο ζωής, για την πίστη στον Χριστό. Οι εχθροί του Ισραήλ θα έμπαιναν στην Ιερουσαλήμ διψασμένοι για πνευματική γνώση. Αποστολή του Ισραήλ ήταν να φέρει την πρόσκληση του Θεού στα γύρω έθνη. Δυστυχώς, ο ιεραποστολικός ζήλος του Ισραήλ εκτροχιάστηκε από τις επίγειες ανησυχίες. Το μεγάλο όραμα θάφτηκε κάτω από την αυταρέσκεια. Η έλευση του Χριστού επανέφερε αυτό το όραμα, τουλάχιστον σε ορισμένους. Διαβάστε Ησ. 56/νς 6-8, Μιχ. 4/δ 1,2, Ιωνάς 3/γ 7-10, 4/δ 1. Τι μας λένε αυτά τα εδάφια για τον ευαγγελισμό των εθνών και το πόσο δύσκολο ήταν για κάποιους στο Ισραήλ να το κατανοήσουν; Ο λαός Ισραήλ έπρεπε να ήταν το φως στα έθνη. Βλέποντας τα θαυμάσια προνόμια των Ισραηλιτών, τα ειδωλολατρικά έθνη θα θέλανε να μάθουν για την μονοθεϊστική πίστη τους και έτσι πολλοί θα πίστευαν στον αληθινό Θεό. Δυστυχώς, τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν έτσι, μιας και ο λαός έχασε τον προσανατολισμό του για την μεγάλη αποστολή, και πολλές φορές ξέχασε τον Θεό. Και οι σύγχρονοι Χριστιανοί αντιμετωπίζουν παρόμοιες προκλήσεις. Θα θυσιαστούν για τη μετάδοση του ευαγγελίου ή θα επικεντρωθούν στον εαυτό τους και θα ξεχάσουν την αποστολή τους; Είναι μία παγίδα που μπορούμε να πέσουμε ευκολότερα απ όσο νομίζουμε. «Στο όνομα του Κυρίου ας υψώσουμε τις φωνές μας με δοξολογίες και ευχαριστίες για το έργο του ευρύτερα. Και ο Στρατηγός μας που δεν κάνει λάθη, θα μας πει, «Προχωρήστε. Πηγαίνετε σε νέες περιοχές. Ανεβάστε το επίπεδο σε όλες τις χώρες. Λάμψτε γιατί η δόξα του Κυρίου έχει έρθει.» Το παράσυνθημά μας ας είναι: Μπροστά, να προχωρήσουμε μπροστά. Οι άγγελοι του Κυρίου θα προετοιμάσουν τον δρόμο για μας. Η αποστολή μας για την εξάπλωση του ευαγγελίου δεν θα τελειώσει μέχρις ότου η δόξα του Κυρίου λάμψει σε όλη την γη.» Ε. Χουάιτ, Testimonies for the Church, τομ. 6, σ. 28, 29.

Δευτέρα 3 Μαρτίου «ΟΥΑΙ ΕΙΣ ΣΕ» Διαβάστε Ματθ. 11/ια 20-24, Λουκά 4/δ 25-30, 17/ιζ 11-19 και Ιωάν. 10/ ι 16. Ποιο σημαντικό μήνυμα απορρέει από αυτά τα εδάφια; Πώς μπορούμε να το εφαρμόσουμε στην εποχή μας; Ποια αρχή εκδηλώνεται εδώ με την οποία πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί; Ο Χριστός ήθελε από τον λαό Του, εκείνοι που είχαν τόσα πολλά πλεονεκτήματα, να δουν την πραγματική τους κλήση και σκοπό. Ήθελε να δουν ότι η σωτηρία ακόμη και για αυτούς ως εκλεκτό έθνος δεν ήταν κάτι που περνάει στο γονίδια ούτε ήταν κληρονομικό δικαίωμα. Είναι κάτι το οποίο πρέπει να αποδεχτείς συνειδητά, μία επιλογή την οποία και οι εθνικοί μπορούσαν να κάνουν. Οι προπονητές ορισμένες φορές προκαλούν τους αθλητές συγκρίνοντάς τους με τους αντιπάλους τους. «Εάν είσαι συνεπής στην προπόνησή σου, δουλεύεις έντονα και ενεργητικά, τότε θα πετύχεις.» Προφανές κίνητρο του προπονητή είναι να εμπνεύσει και να αναπτύξει, την επιθυμία και όχι να την αφανίσει. Παρομοίως, ο Ιησούς ήθελε να μοιραστεί ο λαός Του το μήνυμα της σωτηρίας, όπως είχαν ήδη κάνει κάποιοι εθνικοί. Αναμφίβολα, τα λόγια Του σκανδάλισαν κάποιους, επειδή ακριβώς κήρυξε κάτι που δεν ήθελαν να ακούσουν, ανεξάρτητα αν αυτές οι αλήθειες ήταν ήδη γνωστές και κατανοητές. Είναι αλήθεια ότι ορισμένοι έχουν πνευματικά πλεονεκτήματα που άλλοι δεν έχουν, ωστόσο, πρέπει να καταλάβουν ότι αυτό που έχουν είναι δώρο του Θεού για να χρησιμοποιηθεί για τη δική Του δόξα και όχι για τη δική τους. ΣΚΕΨΗ: Τι γίνεται όσον αφορά εµάς; Τι γίνεται µε τα πλεονεκτήµατα που µας έχει δώσει ο Θεός; Γιατί είναι σηµαντικό, κατ αρχάς, να τα αναγνωρίσουµε, και έπειτα να συνειδητοποιήσουµε την ευθύνη που έχουµε;

Τρίτη 4 Μαρτίου «ΘΕΛΟΜΕΝ ΝΑ ΙΔΩΜΕΝ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥΝ» Διαβάστε Ιωάν. 12/ιβ 20-32. Πώς φαίνεται σ αυτά τα εδάφια η καθολικότητα του μηνύματος του ευαγγελίου; Στην Ιερουσαλήμ υπήρχαν διάφορες φήμες. Ο Χριστός είχε κάνει θριαμβευτική είσοδο στην πόλη. Τα ωσαννά, ωστόσο, σύντομα αντικαταστάθηκαν με ερωτήματα. Τι θα ακολουθούσε; Θα στεφόταν ο Ιησούς βασιλιάς; Ανάμεσα στο πλήθος που είχε συγκεντρωθεί για τη γιορτή του Πάσχα ήταν και κάποιοι Έλληνες. Προσέξτε τα λόγια τους στον Φίλιππο: «Θέλομεν να ίδωμεν τον Ιησούν». Ήθελαν να Τον δουν, να είναι μαζί Του, να διδαχθούν απ Αυτόν. Τι μαρτυρία για την καθολικότητα του χαρακτήρα του Χριστού και του μηνύματός Του Τι κρίμα για εκείνους που θα έπρεπε να είχαν πει τα ίδια λόγια, αλλά αντ αυτού θέλησαν να Τον ξεφορτωθούν Οι Έλληνες πολύ πιθανόν να πλησίασαν τον Φίλιππο λόγω του Ελληνικού ονόματός του. Επειδή ήταν από τη Βηθεσδά, ένα διεθνές κέντρο στο οποίο υπήρχαν διάφοροι πολιτισμοί, πιθανόν να γνώριζε και ελληνικά. Σύμφωνα με το κείμενο ο Ιησούς δεν βρισκόταν εκεί, όμως πιθανόν να ήταν κάπου κοντά. Στη συνέχεια βρέθηκε με τους μαθητές Του στην εξωτερική αυλή πραγματοποιώντας το αίτημά τους. Προσέξτε ότι τους είπε, «όστις», αφήνοντας να εννοηθεί ότι περιλαμβάνονται άνδρες και γυναίκες Ιουδαίοι και Έλληνες γενικά. Όποιος ήθελε να Τον ακολουθήσει, μπορούσε, αλλά με ένα κόστος. Ποιο ήταν το κόστος; Πώς το κατανοείτε; Δείτε Ιωάν. 12/ιβ 25. Εκείνη τη στιγμή, στην παρουσία αυτών των ξένων, ακούστηκε ένα μήνυμα κρίσης και νίκης από τον ουρανό. Η φωνή αυτή ακούστηκε, όπως είπε ο Ιησούς, όχι για Εκείνον αλλά γι αυτούς, Ιουδαίους και Έλληνες, προκειμένου να ενδυναμωθεί η πίστη τους. Ο Χριστός με τα λόγια αυτά επιβεβαίωσε πως ο θάνατός Του θα ήταν για όλον τον κόσμο.

Τετάρτη 5 Μαρτίου καταρριπτοντασ εμποδια Διαβάστε Ιωάν. 7/ζ 35, 8/η 48 και Λουκά 10/ι 27-37. Με ποιον τρόπο αυτά τα εδάφια δείχνουν το γιατί τα εθνικά, και όποια άλλα εμπόδια, δεν θα πρέπει να εμποδίζουν τους Χριστιανούς να κάνουν μαθητές στα έθνη; Ορισμένοι ηγέτες κατηγόρησαν τον Ιησού ότι δεν είχε όρια. Εκείνοι που θα έπρεπε πρώτοι να δεχτούν Τον ίδιο και το μήνυμά Του, ήταν εκείνοι που Τον πολέμησαν περισσότερο. Οι ιερείς του Ισραήλ περιφρόνησαν τον Υιό του Θεού, ενώ οι Εθνικοί Τον αποδέχτηκαν ως Μεσσία. Τι δυνατό μήνυμα για εκείνους που θεωρούν τους εαυτούς τους (και ίσως εν μέρει έχουν δίκιο) πνευματικά προικισμένους Όταν αποδοκίμαζαν τον Χριστό, Τον αποκαλούσαν διάβολο και Σαμαρείτη. Τον χλεύασαν ακόμη και για τη μαρτυρία Του στους Έλληνες, δείχνοντας έτσι την περιφρόνησή τους για όσους δεν ήταν ομοεθνείς και ομόθρησκοι. Οι ηγέτες του Ισραήλ θεωρούσαν αδιανόητο το γεγονός ότι ο Ιησούς δίδαξε τους Έλληνες. Ο Ιησούς ωστόσο, έδειξε πως ο χαρακτήρας είναι πιο σημαντικός από την εθνική προέλευση. Επίσης, είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον πως χρησιμοποίησε την αληθινή ιστορία ενός Σαμαρείτη για να δώσει ένα έντονο πνευματικό μάθημα όσον αφορά την πραγματική σημασία της τήρησης του νόμου του Θεού. Οι θρησκευτικοί ηγέτες προσπέρασαν τον χτυπημένο άνδρα λόγω λανθασμένης κατανόησης του Λευιτικού νόμου. Ο απεχθής Σαμαρείτης, παραμέρισε τις εθνικές προκαταλήψεις και έσωσε τη ζωή ενός ξένου. Τι έντονη επίπληξη για όσους περιφρόνησαν κάποιον που είχε ανάγκη, μόνο και μόνο εξαιτίας της εθνικής, κοινωνικής ή πολιτισμικής του προέλευσης. ΣΚΕΨΗ: Σκεφτείτε την τελευταία φορά που δεν βοηθήσατε κάποιον σε ανάγκη. Πώς δικαιολογήσατε τον εαυτό σας; Τι θα έπρεπε να είχατε κάνει;

Πέμπτη 6 Μαρτίου Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΟΣΤΟΛΗ Διαβάστε Ρωμ. 15/ιε 12, Πράξ. 1/α 7,8, Ιωάν. 11/ια 52,53, Ματθ. 28/κη 19,20. Ποιο είναι το μήνυμα των εδαφίων και πώς ταιριάζει με το μήνυμα της τριπλής αγγελίας στην Αποκ. 14/ιδ ; Το τελικό έργο του Χριστού παραμένει ανεκπλήρωτο μέχρις ότου το αιώνιο ευαγγέλιο, όπως εκφράζεται στην τριπλή αγγελία στην Αποκ. 14/ιδ, ξεπεράσει κάθε φυλετικό, εθνικό και γεωγραφικό φραγμό. Χωρίς να αποκαλύψει τον ακριβή καιρό, η Αγία Γραφή αναφέρει ότι το ευαγγέλιο πρέπει να διαδοθεί σε όλο τον κόσμο. Ο θρίαμβος του Θεού και η διακήρυξή του είναι βέβαια. Η αποδοχή του μηνύματος από τα έθνη έχει προφητευθεί. Ποιος θα προσφερθεί να γίνει το κανάλι της χάρης του Θεού; Ποιος θα ενωθεί με τον Χριστό για να καταρριφθούν τα φυλετικά, εθνικά, και γλωσσικά εμπόδια που κωλύουν την διάδοση του ευαγγελίου; Ποιος θα προσφέρει από τα χρήματά του; Ποιος θα θυσιάσει τις επίγειες ανέσεις για την αποστολή του ουρανού; Όλοι θα πρέπει να αναρωτηθούμε. Τι κάνουμε για να προσεγγίσουμε τους ανθρώπους, όποιοι κι αν είναι αυτοί; Δυστυχώς ορισμένοι Χριστιανοί αφήνουν τα φυλετικά στερεότυπα και τις κοινωνικές προκαταλήψεις, αυτούς τους σατανικούς κοινωνικούς φραγμούς, να τους αποτρέψουν από την ένθερμη διακήρυξη του ευαγγελίου, τη στιγμή που άλλοι πιστοί είναι διασκορπισμένοι στην υφήλιο, θυσιάζοντας πρόθυμα τη ζωή τους γι αυτόν τον σκοπό. «Η επιτυχία της ιεραποστολικής δράσης εξαρτάται από τις προσπάθειες αυταπάρνησης και αυτοθυσίας. Μόνο ο Θεός μπορεί να υπολογίσει το έργο που έχει επιτευχθεί με την ξεκάθαρη διακήρυξη του ευαγγελίου. Νέοι αγροί προστέθηκαν και υπάρχει δραστηριότητα. Οι σπόροι της αλήθειας έχουν σπαρθεί, το φως έχει λάμψει στο νου πολλών, δίνοντας καλύτερη εικόνα για το Θεό και πιο σωστή εκτίμηση για τη μόρφωση του χαρακτήρα. Χιλιάδες έχουν μάθει την αλήθεια για τον Ιησού. Έχουν διαποτιστεί με την πίστη που κινείται με την αγάπη και εξαγνίζει την ψυχή.» Ε. Χουάιτ, Testimonies for the Church, τομ. 6, σ.28.

ΠΕΡΑΙΤΈΡΩ ΜΕΛΈΤΗ: Παρασκευή 7 Μαρτίου Δύση ηλίου: 18:24 Διαβάστε Ε. Χουάιτ Π.Α. σ. 15-23 και Ζ.Χ. σ. 593-599, 469-475. «Ταξιδεύοντας ένας Σαμαρείτης, πέρασε από εκεί όπου ήταν ο πληγωμένος και μόλις τον είδε τον λυπήθηκε. Δεν διερωτήθηκε αν ο ξένος ήταν Ιουδαίος ή Εθνικός Έτσι η ερώτηση, "Τις είναι ο πλησίον μου;" απαντήθηκε μια για πάντα. Ο Χριστός έδειξε ότι ο πλησίον μας δεν είναι απλώς ένας από την εκκλησία μας ή ένας ομόθρησκός μας. Δεν καθορίζεται από φυλή, χρώμα ή κοινωνική διάκριση. Ο πλησίον μας είναι ο κάθε άνθρωπος που χρειάζεται τη βοήθειά μας. Ο πλησίον μας είναι κάθε ψυχή που έχει πληγωθεί και κακοποιηθεί από τον εχθρό. Ο πλησίον μας είναι ο καθένας που είναι ιδιοκτησία του Θεού.» Ε. Χουάιτ, Ζ.Χ. σ. 473. Ερωτήσεις για συζήτηση: 1. Πώς η οικονομική μας υποστήριξη για την παγκόσμια αποστολή της εκκλησίας δείχνει την αφοσίωσή μας στην διακήρυξη του ευαγγελίου; Γιατί πρέπει η συμμετοχή μας να μην είναι μόνο οικονομική; Με ποιον τρόπο πρέπει να διοχετευθούν οι χρηματικοί πόροι της εκκλησίας για τον πολιτισμικό ευαγγελισμό; 2.«Δεν πρέπει να νομίζουμε ότι το έργο του ευαγγελίου πρέπει να γίνεται μόνο από τους εργάτες. Στον καθένα από μας ο Θεός έχει αναθέσει ένα έργο σχετικά με τη βασιλεία Του. Καθένας που φέρει το όνομα του Χριστού πρέπει να είναι ειλικρινής εργάτης έτοιμος να υπερασπιστεί τις αρχές της δικαιοσύνης. Κάθε ψυχή πρέπει να πάρει ενεργό ρόλο για την προώθηση του έργου του Θεού. Όποια κι αν είναι η κλήση μας, ως Χριστιανοί πρέπει να εργαστούμε για να γνωρίσει ο κόσμος τον Χριστό. Πρέπει να είμαστε ιεραπόστολοι έχοντας ως πρωταρχικό σκοπό να κερδίσουμε ψυχές για τον Χριστό.» Ε. Χουάιτ, Testimonies for the Church, τομ. 6, σ. 427. Τι μπορείτε να κάνετε ως εκκλησία για να ολοκληρώσετε το έργο για το οποίο έχετε κληθεί; 3. Σκεφθείτε τα λόγια του Ιησού στο Ιωάν. 12/ιβ 25. Τι πιστεύετε ότι εννοεί όταν λέει να «μισεί την ψυχήν αυτού»; Πώς μπορούμε να εκδηλώσουμε αυτό το «μίσος»;