ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΜΕΝΤΖΟΣ Καθηγητής Βυζαντινής Αρχαιολογίας στο τμήμα Ιστορίας- Αρχαιολογίας ΑΙΤΗΣΗ Προς την Πρυτανεία του ΑΠΘ Θέμα: Υποβολή Υποβάλλω υποψηφιότητα για την εκλογή εσωτερικών υποψηφιότητας. Μελών του Συμβουλίου Διοίκησης του ΑΠΘ. Με τιμή Αριστοτέλης Μέντζος 1
ΣΎΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη το 1950 και σπούδασα στη Φιλοσοφική Σχολή του ΑΠΘ (κατεύθυνση Ιστορικο-αρχαιολογική). Αποφοίτησα το 1973 με Άριστα. Σταδιοδρομία: Αφού εργάστηκα για λίγο διάστημα ως έκτακτος υπάλληλος στην Αρχαιολογική Υπηρεσία και μετά την εκπλήρωση των στρατιωτικών μου υποχρεώσεων, διορίστηκα το 1975 Βοηθός στο Σπουδαστήριο Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής. Παράλληλα με τις υπηρεσιακές υποχρεώσεις μου εργάστηκα στις Πανεπιστημιακές ανασκαφές των Φιλίππων, του Δίου και της Βεργίνας. Το 1988 ολοκλήρωσα την διατριβή μου, το 1989 εκλέχθηκα μόνιμος Βοηθός και το 1990 εκλέχθηκα Λέκτορας της Βυζαντινής Αρχαιολογίας. Το 1993 εκλέχθηκα επίκουρος καθηγητής, το 1998 αναπληρωτής και το 2006 εκλέχτηκα καθηγητής της Βυζαντινής Αρχαιολογίας. Για την εκπόνηση της διατριβής μου εργάστηκα ερευνητικά στη Ρώμη και στο Τορόντο. Στο χειμερινό εξάμηνο του 1991 δίδαξα ως invited lecturer στo School of Divinity του Πανεπιστημίου του Harvard το μάθημα New Testament Archaeology. Στο εαρινό εξάμηνο του 2003 πήγα με υποτροφία Program in Hellenic Studies στο Πανεπιστήμιο του Princeton όπου εργάστηκα ερευνητικά και έδωσα διαλέξεις. Διδασκαλία Διδάσκω ανελλιπώς από το 1988 στο προπτυχιακό και από το 1993 και σε μεταπτυχιακό επίπεδο. Δίδαξα επίσης μεταξύ άλλων στο πρόγραμμα εξαμήνου μαθημάτων στην Ελλάδα του Πανεπιστημίου του Connecticut, στο πρόγραμμα μαθημάτων Honors semester in Greece University of Omaha, Nebraska, στο πρόγραμμα του Σχολείου Νέας Ελληνικής και στο αντίστοιχο πρόγραμμα του ΙΜΧΑ. Έχω δώσει διαλέξεις για θέματα της ειδικότητάς μου στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ερευνητικό έργο Μετέχω στην ανασκαφή του Δίου από το 1975. Μετείχα στην ανασκαφή των Φιλίππων από το 1975 ως το 1983 και το 1989-1990. Από το 2011 είμαι διευθυντής στην ίδια ανασκαφή. Πήρα μέρος σε ελληνικά και διεθνή Συνέδρια και έχω γράψει μελέτες και άρθρα πάνω σε θέματα αρχιτεκτονικής γλυπτικής και προέλευσης των μαρμάρων της Ύστερης Αρχαιότητας, πάνω σε θέματα αρχαιολογίας, εκκλησιαστικής και κοσμικής αρχιτεκτονικής και λατρείας των Φιλίππων, του Δίου και της Θεσσαλονίκης στην ύστερη ρωμαϊκή και στη πρωτοβυζαντινή περίοδο. Επίσης έχω 2
δημοσιεύσει βιβλία και άρθρα πάνω σε ζητήματα αρχαιολογίας, λατρείας και εικονογραφίας του αγίου Δημητρίου. Επιλογή από τις σημαντικότερες δημοσιεύσεις "Early Byzantine Architecture in Pieria" στο J. Burke and R. Scott, eds., Byzantine Macedonia: Art, Architecture, Music and Hagiography. Melbourne 2001, p. 7-12. A Sketch of the History of Late Roman Dion Δημοσιεύτηκε στο Roman and Late Roman City, Acts of the International Conference held at Veliko Tirnovo, 26-30 July 2000, Sofia 2002. p. 333-340. Cathodoluminescence and isotopic analysis of Roman and Early Byzantine architectural decoration in the Rotonda Museum, Thessaloniki, στο N. Herz and R. Newman, eds. Interdisciplinary Studies on Ancient Stone (ASMOSIA 5) London, 2002, p. 316-327. Architectural Decoration and Marble from Thasos: Macedonia, Central Greece, Campania, and Provence Δημοσιεύτηκε στο ASMOSIA VI, Interdisciplinary Studies on Ancient Stone Proceedings of the Sixth International Conference. Venice, June 15-18 2000. Padova 2002, p. 329-350. Reflections on the interpretation and dating of the Rotunda of Thessaloniki, ΕΓΝΑΤΙΑ 6, 2001-2002 (2003). p. 57-82. Η ιστορική τοιχογραφία του ναού του αγίου Δημητρίου ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΑ 34, 2003-2004 (2005), 209-227. Ο άγιος Ανδρέας και η εκκλησία της Θεσσαλονίκης, ΕΓΝΑΤΙΑ 8, 2004, σ. 303-321. «Ζητήματα τοπογραφίας των Χριστιανικών Φιλίππων» ΕΓΝΑΤΙΑ 9, 2005, p.101-156. Δυο κιονόκρανα στο Αρχαιολογικό Μουσείο Δράμας, Πρακτικά της 4ης Επιστημονικής Συνάντησης, Η Δράμα και η περιοχή της (Δράμα 16-19/5/2002), Drama 2006, σ 157-167. Βema and Altar Crypt of the Church of St Demetrius Διεθνές Συμπόσιο, The Cult of Martyrs and Relics and their veneration in East and West. Varna, 20-23/11/2003 Varna 2006, p. 214-226. «Πρώτες παρατηρήσεις για την εξέλιξη των πολιτικών θεσμών της Θεσσαλονίκης στη αυγή του Μεσαίωνα. Σχόλια στο 4 ο Θαύμα της Ανώνυμης συλλογής των Θαυμάτων του αγίου Δημητρίου» Βυζαντινά 23, 2006, σ. 33-61. «Εργαστήριο γλυπτικής στη Θεσσαλονίκη στον 11 ο αιώνα» La sculpture Byzantine, VIIe-XIIe siècles. Actes du colloque international organizé par la 2 e Ephorie des antiquités byzantines et l Ecole française d Athènes (6-8 septembre 2000). BCH Supplément 49, Paris 2008, 217-230. 3
Ζητήματα της εικονογραφίας του αγίου Δημητρίου Βυζαντινά 28, 2008, 363-392. Santa Sofia di Salonicco: Il problema della prima fase, στο R. Farioli- Campanati, Cl. Rizzardi, P. Porta, A. Augenti, I. Baldini-Lippolis eds., Ideologia e cultura artistica tra Adriatico e Mediterraneo orientale (IV-X secolo). Atti del convegno Internazionale, Bologna-Ravenna, 26-29/11/2007, Bologna 2009, σ.87-98. Reflections on the Architectural History of the Tetrarchic Palace complex at Thessalonike, στο From Roman to Early Christian Thessalonike, Studies in Religion and Archaeology, Harvard University Press, 2010. Τα ψηφιδωτά της ανοικοδόμησης του ναού του Αγίου Δημητρίου στον 7 ο αιώνα μ. Χ. ΚΒΕ, Βυζαντινά Κείμενα και Μελέτες 54, Θεσσαλονίκη 2010. Η νησίδα της Επισκοπικής Βασιλικής και οι δρόμοι του Δίου. Νάματα, Τιμητικός τόμος για τον καθηγητή Δημήτριο Παντερμαλή, Θεσσαλονίκη 2011, 423-432. Death and Rebirth, στο Transition from Paganism to Christianity, Τόμος για την ομώνυμη Έκθεση στη Νέα Υόρκη, 2011, 42-46. Λοιπή ακαδημαϊκή δραστηριότητα Το 2008-09 και το 2009-10 διετέλεσα Διευθυντής του Τομέα Αρχαιολογίας Είμαι κύριος επιβλέπων σε πέντε διδακτορικές διατριβές σε εξέλιξη και έχω διατελέσει κύριος επιβλέπων και μέλος τριμελούς επιτροπής σε πολλές διατριβές. Είμαι επίσης τακτικός επόπτης μεταπτυχιακών εργασιών. Έχω μετάσχει ως μέλος εισηγητικής επιτροπής σε εκλογές συναδέλφων τόσο στο Τμήμα μου όσο και στα αντίστοιχα τμήματα των Πανεπιστημίων Κρήτης, Ιωαννίνων και Θεσσαλίας. Είμαι μέλος της Συντακτικής Επιτροπής των περιοδικών Μνημείο και Περιβάλλον, Βυζαντινά και Archaeologia Bulgarica. Από το 2011 είμαι Διευθυντής της Ανασκαφής των Φιλίππων. Έχω χρηματίσει μέλος της Οργανωτικής Επιτροπής επιστημονικών συνεδρίων, κύριος υπεύθυνος της οργάνωσης του 4 ου Διεθνούς Συνεδρίου για την αδρή κεραμική της Ύστερης Αρχαιότητας (LRCW 4), (Απρίλιος 2011) και του Διεθνούς Συμποσίου Byzantium and the Arab World: Encounter of Civilizations.(Δεκέμβριος 2011). Λοιπή δραστηριότητα. Στο διάστημα της θητείας μου ως βοηθός εκλέχθηκα για δυο θητείες 1975-76 και 1976-77 πρόεδρος και μέλος του ΔΣ του Συλλόγου ΕΔΠ της Φιλοσοφικής Σχολής. Διετέλεσα επίσης Γ. Γραμματέας του Περιφερειακού Συμβουλίου των Συλλόγων ΕΔΠ 4
Θεσσαλονίκης στο πρώτο χρόνο της λειτουργίας του οργάνου (1977). Από το 2005 ως το 2010 διετέλεσα μέλος του Τοπικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου Κεντρικής Μακεδονίας. Επίσης από το 2006 ως το 2008 διετέλεσα μέλος του Τοπικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου Δυτικής Μακεδονίας. Στα έτη 1992 ως 1998 ήμουν αναπληρωματικό μέλος του ΚεΔΑΚ (Κέντρο Διαφύλαξης Αγιορειτικής Κληρονομιάς). Από το τέλος του 2010 είμαι τακτικό μέλος του ΔΣ του ΚεΔΑΚ. Είμαι μέλος της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, της Χριστιανικής Αρχαιολογικής Εταιρείας και της ΑΙΜΟΣ (Εταιρεία για τη μελέτη και την προστασία της μεσαιωνικής αρχιτεκτονικής των Βαλκανίων). Είμαι παντρεμένος από το 1978 με την Δήμητρα Σφενδόνη, τότε συνάδελφό μου βοηθό και από το 1996 καθηγήτρια Φιλοσοφίας της Επιστήμης στο τμήμα Φιλοσοφίας-Παιδαγωγικής και έχουμε δυο παιδιά. 5
ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ Ο νόμος 4009 για την Ανώτατη Εκπαίδευση. Και τώρα τι; Η απαίτηση για ανανέωση του νομικού καθεστώτος που διήπε την Ανώτατη Εκπαίδευση κυοφορούνταν ευρύτατα από καιρό στα Πανεπιστήμια. Ο λόγος ήταν ότι ο νόμος 1268 του 1982, καινοτόμος και αναζωογονητικός όταν εφαρμόστηκε, αποδέσμευσε την δυναμική των Πανεπιστημίων ως τότε αιχμάλωτη στην απόλυτη εξουσία της έδρας, έδωσε νέα πνοή στην διδασκαλία και την έρευνα και επέτρεψε να γίνουν τεράστια βήματα προόδου στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Είχε ωστόσο ο νόμος αυτός και εγγενή μειονεκτήματα, που βάραιναν με τον καιρό όλο και περισσότερο. Το πρώτο του ελάττωμα οφειλόταν στην ανάγκη να υπερνικηθούν οι αντιστάσεις του παλαιού καθεστώτος και να δημιουργηθεί μια νέα πραγματικότητα: Ο νόμος 1268 θέσπισε την εξόφθαλμα διογκωμένη συμμετοχή των φοιτητών (διάβαζε των φοιτητικών παρατάξεων) στην εκλογή των πανεπιστημιακών οργάνων. Έτσι στην πάροδο του χρόνου η διοίκηση των πανεπιστημίων παραδόθηκε σ έναν συνεταιρισμό των διδασκόντων με τις φοιτητικές παρατάξεις, ενώ τα θεσμικά αντίβαρα που προέβλεπε ο νόμος τελικά δεν λειτούργησαν. Οι ελεγκτικοί μηχανισμοί του Πανεπιστημίου πάλι, από φόβο μήπως χρησιμοποιηθούν για να φρενάρουν την εφαρμογή του νόμου θεσπίστηκαν με τέτοιο τρόπο, ώστε στην πράξη δεν λειτούργησαν ποτέ. Ο μόνος έλεγχος θα μπορούσε να ασκηθεί από την πολιτική εξουσία. Αυτή όμως εξυπηρετούνταν από την λειτουργία ενός συστήματος μέσω του οποίου αναπαρήγε την ιδεολογία της, αντλούσε απ αυτό κομματικούς στρατούς και στελέχη και απέκρυβε την μείωση της πραγματικής απασχόλησης μέσω της αύξησης του αριθμού των φοιτητών. Οι κυβερνήσεις ίδρυαν Σχολές και Πανεπιστήμια σε όλη την χώρα σε βάρος της ποιότητας της παρεχόμενης γνώσης και οι συντεχνίες των διδασκόντων ίδρυαν νέα τμήματα και τομείς, σε πείσμα των κανόνων της οριοθέτησης και της αυτοτέλειας των γνωστικών περιοχών. Έτσι εκκολάφθηκαν σιγά-σιγά στα πανεπιστήμια συντεχνιακά συμφέροντα και αναπτύχθηκαν φαινόμενα διαπλοκής, χειραγώγησης της νομιμότητας και νομής της εξουσίας. Να επισημάνουμε όμως ότι αυτό δεν ήταν ιδιαίτερο φαινόμενο της Ανώτατης Εκπαίδευσης αλλά κοινό σύμπτωμα στην ίδια περίοδο της νεοελληνικής κοινωνίας. Αυτήν την προοδευτικά ογκούμενη ανεπάρκεια του νομικού πλαισίου διοίκησης των Πανεπιστημίων δεν μπορούσαν να 6
αντιμετωπίσουν τα θεσμικά όργανα του Πανεπιστημίου εξαιτίας του τρόπου της εκλογής τους, οι κυβερνήσεις και η πλειονότητα των κοινοβουλευτικών δυνάμεων, που εξυπηρετούνταν από την λειτουργία του συστήματος, αλλά ούτε οι συνδικαλιστικές εκπροσωπήσεις των φοιτητών και των διδασκόντων, οι οποίες κρύβονταν πίσω από γενικόλογα ιδεολογήματα και διακηρύξεις, αντί ν ασχοληθούν με τα συγκεκριμένα προβλήματα του χώρου. Μια μεμονωμένη, ασυντόνιστη προσπάθεια παρέμβασης της τότε κυβέρνησης στα πιο προβληματικά σημεία του νόμου 1268 στην τριετία 2004-2007 πολεμήθηκε από όλες τις πολιτικές δυνάμεις και δεν στηρίχθηκε ούτε από την παράταξη από την οποία προήλθε (Η τότε Υπουργός Παιδείας δεν εκλέχθηκε καν βουλευτής στις επόμενες εκλογές). Όταν η νέα κυβέρνηση του 2009 εξάγγειλε την αλλαγή του παλιού νόμου συγκέντρωσε την επιδοκιμασία της μεγάλης πλειοψηφίας των δυνάμεων του Πανεπιστημίου. Ωστόσο οι διαδικασίες κατάρτισης και έγκρισης του νέου νόμου διέψευσαν τις προσδοκίες μας. Αντί να επισημανθούν οι αδυναμίες του παλιού νομικού πλαισίου και κατόπιν η κυβέρνηση να προχωρήσει σε μια μερικότερη ή πιο ριζική επέμβαση, σε συνεννόηση με την ακαδημαϊκή κοινότητα, προτιμήθηκε η εισαγωγή ενός ριζικά διαφορετικού μοντέλου οργάνωσης και διοίκησης της Ανώτατης Εκπαίδευσης. Ότι το μοντέλο αυτό κυοφορούνταν στην δεκαετία του 90, σε μια μικρή ομάδα ακαδημαϊκών και παρα-ακαδημαϊκών γύρω από και με τη συμμετοχή του διατελέσαντα υπουργού Παιδείας Γ. Παπανδρέου έχει ίσως μικρή σημασία. Σημαντικό είναι όμως ότι το μοντέλο του νόμου 4009 συνιστά μεταφορά θεσμών και πρακτικών που αναπτύχθηκαν σε διαφορετικές κοινωνίες με διαφορετικά χαρακτηριστικά, κουλτούρα και επίπεδο ζωής και σε πλήρη διάσταση με την νεοελληνική πραγματικότητα της Ανώτατης Εκπαίδευσης, όπως είχε διαμορφωθεί στα σχεδόν τριάντα χρόνια λειτουργίας του νόμου 1268. Κύριο γνώρισμα του νέου Νόμου είναι ένα συγκεντρωτικό ολιγαρχικό μοντέλο διοίκησης του Πανεπιστημίου με ευελιξία της οργάνωσης, χαλαρότητα των σπουδών και αδιαφάνεια σε κάποια επίπεδα λήψης των αποφάσεων. Κύριος νεωτερισμός η συμμετοχή εξω-ακαδημαϊκών και μη πολιτικών στοιχείων στη διοίκηση των Πανεπιστημίων με την εισαγωγή του Συμβουλίου διοίκησης. Στις γενικές του γραμμές ο νέος νόμος δεν στερείται θετικών στοιχείων. Ως συνολικό αποτέλεσμα όμως δεν μπορεί να κριθεί θετικά, διότι τα αρνητικά του σημεία υπερισχύουν των θετικών. 7
Κατ αρχήν εισάγει τύπους και θεσμούς διοίκησης που αναπτύχθηκαν σε περιβάλλοντα τελείως διαφορετικά από το ελληνικό και στην εφαρμογή τους θα προκαλέσουν σοβαρότατα προβλήματα. Επίσης, μη έχοντας αναφορά στο παλιό καθεστώς θίγει, ανάμεσα στα άλλα και σημεία που δεν ενοχλούν πραγματικά, ενώ υπερβάλλει στην χρήση μέσων για τη θεραπεία κάποιων αδυναμιών. Ο νομοθέτης κινείται εν γένει από μια ρομαντική βούληση να συγκροτήσει ισχυρά εργαλεία για την θεραπεία των αδυναμιών της Ανώτατης Εκπαίδευσης, παραγνωρίζοντας το γεγονός ότι για τη διόρθωση των κακώς κειμένων απαιτείται πρώτιστα κοινή συνειδητοποίηση των αδυναμιών και συναίνεση στην εξάλειψή τους. τα νομικά εργαλεία βρίσκονται κατόπιν. Αντίθετα η ύπαρξη ισχυρών εργαλείων, χωρίς κοινή συμφωνία για το τί και πόσο πρέπει να αλλάξει, μπορεί να οδηγήσει σε νέα, σοβαρότερα προβλήματα. Τότε πλέον θα ισχύσει το αρχαίο: καὶ ἔσσεται ἡ δευτέρα πλάνη χείρων τῆς πρώτης. Είναι αλήθεια ότι ο νόμος ψηφίστηκε με απροσδόκητα πλατιά κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Αυτό όμως δεν του εξασφάλισε και την αντίστοιχη λαϊκή αποδοχή. Ίσως διότι για πρώτη φορά μετά τη λήξη του εμφυλίου οι κοινοβουλευτικές δυνάμεις στην Ελλάδα βρίσκονται σε τέτοια αναντιστοιχία προς τη λαϊκή βούληση. Ίσως επίσης διότι το κοινοβούλιο βρίσκεται τελευταία σε μόνιμη κατάσταση κρίσης, καθώς αναγκάζεται να ψηφίσει μέτρα που βρίσκονται σε πλήρη δυσαρμονία με το κοινό αίσθημα. Ισχύει επίσης το ότι για την υπερψήφιση του νόμου από τα αντιπολιτευόμενα κόμματα λειτούργησαν τα αυτόματα ανακλαστικά σε δευτερεύοντα ζητήματα, όπως η «κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου» και όχι η ουσία του περιεχομένου του. Τα προβλήματα με την εφαρμογή του νέου νόμου φάνηκαν αμέσως μετά την ψήφισή του. Όχι μόνο σε πρακτικά ζητήματα, ασάφειες και αντιφάσεις, που έδειξαν την επιπολαιότητα με την οποία συγκροτήθηκαν οι διατάξεις του νόμου, αλλά και διότι ο νομοθέτης δεν πήρε καν την στοιχειώδη μέριμνα για την ομαλή διαδοχή των παλιών πανεπιστημιακών οργάνων από τα νέα Ερχόμαστε λοιπόν στο τελευταίο μέρος αυτής της παρέμβασης. Και τώρα τι κάνουμε; Μετά την ψήφισή του ο νέος νόμος αποτελεί μια θεσμική πραγματικότητα. Η όποια αντίθεσή μας σε επί μέρους διατάξεις του δεν πρέπει να οδηγήσει σε άρνηση της ύπαρξής του. Κάτι τέτοιο 8
έρχεται σε αντίφαση με την ιδιότητά μας ως δημόσιων λειτουργών. Οι αντιδράσεις μας δεν μπορεί να βγαίνουν έξω από το πλαίσιο της νομιμότητας με την ευρύτερη έννοια. Θα πρέπει να επισημαίνουμε κάθε φορά την αντισυνταγματικότητα εκείνων των διατάξεων και να προσφεύγουμε κάθε φορά στα ένδικα εκείνα μέσα που προσφέρονται για να κάνουμε πράξη την αμφισβήτηση αυτή. Παράλληλα οι προσπάθειές μας στο πεδίο της εφαρμογής του νόμου θα πρέπει να κατευθύνονται σε συγκεκριμένα σημεία, που είναι σύμφωνα με την ακαδημαϊκή μας παράδοση και τους κανόνες λειτουργίας της. στην διεύρυνση της αντιπροσωπευτικότητας στη λήψη των αποφάσεων και την διασφάλιση ότι οι κρίσιμες επιλογές θα γίνονται κάθε φορά από ολόκληρο το σώμα των ακαδημαϊκών δασκάλων. Κάτι τέτοιο συνέβη ήδη στη διάρκεια των διεργασιών πριν την ψήφιση του νόμου με την αλλαγή του τρόπου εκλογής των πρυτάνεων. Μπορούμε να επιβάλουμε, έως ότου αυτό περάσει στον νόμο, κάτι ανάλογο με την εκλογή, αντί για τον ορισμό, των κοσμητόρων. Μπορούμε επίσης με τον ίδιο τρόπο να επιβάλουμε στην πράξη ότι οι κρίσιμες αποφάσεις για την διαμόρφωση των ακαδημαϊκών μονάδων, Σχολών και Προγραμμάτων Σπουδών, θα παίρνονται από τα σώματα των διδασκόντων σ αυτά. Στο κρίσιμο θέμα των αρμοδιοτήτων του Συμβουλίου, πιστεύω ότι μια συντεταγμένη και ορθά διατυπωμένη πλατφόρμα της πλειοψηφίας των συναδέλφων θα μπορούσε να αποτρέψει σε μεγάλο βαθμό την σύγχυση και επικάλυψη των αρμοδιοτήτων του Συμβουλίου και της Συγκλήτου. Αρκεί να αποδεχθούν προκαταβολικά τα υποψήφια μέλη του Συμβουλίου και να επιλέξουν ανάλογα τα εξω-ακαδημαϊκά μέλη, ότι θα αναγνωρίσουν την πρωτοκαθεδρία της Συγκλήτου σε ζητήματα ακαδημαϊκής οργάνωσης και λειτουργίας. Πιστεύω, συνοψίζοντας, ότι πολλές διατάξεις του νέου νόμου μπορούν να τροποποιηθούν χωρίς καθυστέρηση προς την κατεύθυνση της συμμόρφωσής τους με τα ακαδημαϊκά μας ήθη. Αντί επιλόγου Η ραγδαία επιδείνωση των παραμέτρων της οικονομίας της χώρας στον χρόνο που πέρασε, έριξε νέο φως στα πράγματα της Ανώτατης Εκπαίδευσης. Στο διάστημα αυτό εκδηλώθηκαν στα Πανεπιστήμια, όπως και στους άλλους τομείς του Δημοσίου, πολύπλευρες πιέσεις, με τη μορφή της ελάττωσης του προσωπικού, της μείωσης των αποδοχών του και της περιστολής των λειτουργικών δαπανών των ΑΕΙ, πιέσεις που αναμένεται να ενταθούν στα χρόνια που έρχονται. Σ αυτές τις κοσμογονικές και δυσοίωνες αλλαγές οι ακαδημαϊκοί δάσκαλοι έχουν ένα κύριο ηθικό και πατριωτικό καθήκον: Να υπερασπιστούν την ελληνική Ανώτατη 9
Παιδεία και τον δημόσιο χαρακτήρα της, διότι κανένα από τα αυτονόητα αυτά δεν είναι πλέον εξασφαλισμένο. 10
Θεσσαλονίκη 14-12-2011 ΑΙΤΗΣΗ Του Αριστοτέλη Μέντζου Καθηγητή του τμήματος Ιστορίας-Αρχαιολογίας Προς Την Οργανωτική Επιτροπή εκλογών Για το Συμβούλιο Διοίκησης του ΑΠΘ Σας γνωρίζω ότι επιθυμώ να είμαι υποψήφιος στις εκλογές για την ανάδειξη των εσωτερικών μελών του Συμβουλίου Διοίκησης του ΑΠΘ. Συνυποβάλλω σύντομο βιογραφικό σημείωμα. Επίσης δηλώνω ότι προς το παρόν δεν αποδέχομαι την ανάρτηση του βιογραφικού μου σημειώματος στην ιστοσελίδα του ΑΠΘ. Ο ΑΙΤΩΝ-ΔΗΛΩΝ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΜΕΝΤΖΟΣ 11