Ελληνική Δημοκρατία Νομός Αττικής Δήμος Βάρης Βούλας Βουλιαγμένης Γραφείο Δημάρχου

ΔΗΜΟΣ ΒΑΡΗΣ ΒΟΥΛΑΣ ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗΣ Ελληνική Δημοκρατία Νομός Αττικής Δήμος Βάρης Βούλας Βουλιαγμένης Γραφείο Δημάρχου Ταχ. Δ/νση: Λεωφ. Κων/νου Καραμανλή 18 Ταχ. Κώδικας: 166 73, Βούλα Τηλ: 213-2020150 ΡΘΧ: 21 3-20201 59 β-γπ3ίι: Χρόνος διατήρησης: 3 χρόνια Βαθμός Ασφαλείας: αδιαβάθμητο Βούλα: 2.5.:..(^.-..ΥΜ Αρ. Πρωτ.: ^3.^3 Βαθμός προτεραιότητας: εξ. επείγον ΠΡΟΣ 1. Τον Πρωθυπουργό της Ελλάδας κ. Αντώνη Σαμαρά 2. Τον Υπουργό ΥΠΕΚΑ κ. Γιάννη Μανιάτη 3. Τον Πρόεδρο της Βουλής κ.ευάγγελο Μεϊμαράκη 4. Τον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ κ. Αλέξη Τσίπρα 5. Τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ κ. Ευάγγελο Βενιζέλο 6. Τον κ. Γενικό Γραμματέα του Κ. Κ. Ε. κ. Δημήτριο Κουτσούμπα 7. Τον Πρόεδρο του Κόμματος «Ανεξάρτητοι Έλληνες» κ. Πάνο Καμμένο 8. Τον Πρόεδρο της ΔΗΜ.ΑΡ κ. Φώτη Κουβέλη 9. Τους κ.κ. Βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ: 1. Γραφείο Δημάρχου 2. Πρόεδρο του Δ.Σ. κ. Κυριάκο Κικίλια 3. Νομική Υπηρεσία ΘΕΜΑ: ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ «ΧΩΡΟΤΑΞΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ - ΒΙΩΣΙΜΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ» Κύριε Πρωθυπουργέ, Κύριε Υπουργέ, Κύριε Πρόεδρε της Βουλής των Ελλήνων Κ.Κ. Πρόεδροι των Κομμάτων του Ελληνικού Κοινοβουλίου Κ.Κ. Βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου

Μετ' εκπλήξεως πληροφορηθήκαμε ότι όλως αιφνιδιστικώς με την διαδικασία του κατεπείγοντος εισάγεται σήμερα στην Ολομέλεια της Βουλής προς συζήτηση και ψήφιση νομοσχέδιο με πρόταση του κ. Υπουργού ΠΕΚΑ 'υπό "τον τίτλο «ΧΩΡΟΤΑΞΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ - ΒΙΩΣΙΜΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ» Στο νομοσχέδιο αυτό το οποίο συντάχθηκε και προωθήθηκε προς ψήφιση ερήμην των Ο.Τ.Α. Α' βαθμού κατά παράβαση των άρθρων 24 και 102 του Συντάγματος και των άρθρων 75 και 77 του Ν. 3463/2006 (Κώδικας Δήμων και Κοινοτήτων) περιλαμβάνονται διατάξεις πρόδηλα αντισυνταγματικές- καταστροφικές για το περιβάλλον ικανές να πλήξουν την ποιότητα ζωής των κατοίκων του Δήμου μας γενικά και της Δημοτικής Ενότητας Βούλας ειδικότερα. ΣΥΝΤΟΜΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΙΚΙΣΜΟ ΤΗΣ ΒΟΥΛΑΣ Ο οικισμός της Βούλας δημιουργήθηκε ως εξοχικός οικισμός με το από 15/17-9-1926 π.δ/γμα «Περί εγκρίσεως σχεδίου εξοχικού συνοικισμού Βούλας» (311 Α') και, με την εξαίρεση ενός «εμπορικού» τμήματος το οποίο οριοθετήθηκε με ακρίβεια, απαγορεύθηκε ρητά στη λοιπή έκταση η χρήση των κτιρίων για πάσης φύσεως καταστήματα, επιτρεπομένης μόνον της χρήσεων αυτών ως κατοικίας. Ειδικότερα, στο άρθρο 1 του π.δ/τος αυτού ορίσθηκαν τα ακόλουθα : "1. Τα ελάχιστα όρια εμβαδού και διαστάσεων εκάστου οικοπέδου ορίζονται εν εκάστωτμήματι του Συνοικισμού ως ακολούθως : α' Εν τω Εμπορικώ Τμήματι... β' Εν τω εξοχικώ Τμήματι... 2. Εφόσον το εμπορικόν Τμήμα δεν ορίζεται σαφώς εν τω σχετικώ τω παρόντι διαγράμματι, δύναται να καθορισθή λεπτομερώς και μεταγενεστέρως τη εγκρίσει του Υπουργείου της Συγκοινωνίας, της εκτάσεως αυτού μη δυναμένης να υπερβή εν πάση περιπτώσει το εικοστόν της όλης επιφανείας του Συνοικισμού. 3. Εξαιρέσει του κατά τα ανωτέρω εμπορικού Τμήματος, εις την λοιπήν έκτασιν του Συνοικισμού απαγορεύεται η χρήσις των κτιρίων δια πάσης φύσεως καταστήματα, επιτρεπομένης μόνον της χρήσεως αυτών δια κατοικίας. Εξαιρετικώς δύναται, προτάσει των επισπευδόντων την έγκρισιν του σχεδίου του Συνοικισμού, να επιτροπή υπό του Υπουργείου η ως καταστημάτων χρησιμοποίησις κτιρίων κειμένων και εκτός του εμπορικού τμήματος, εφόσον πρόκειται περί τοιούτων άτινα ως εκ της φύσεως των επιβάλλεται να ευρίσκωνται διεσπαρμένα καθ 1 άπαντα τον Συνοικισμόν (οίον Πρατήρια άρτου και εδωδίμων κ.λπ.). Απαγορεύεται εντελώς η εις την περιοχήν του Συνοικισμού ανέγερσις οιασδήποτε φύσεως Κλινικών και Νοσοκομείων». Στη συνέχεια, με τα επόμενα άρθρα του π.δ/τος αυτού καθορίστηκαν οι λοιποί όροι δόμησης του συνοικισμού, οι οποίοι διαφοροποιούνται κατά βάση μεταξύ «εξοχικού» και «εμπορικού» τμήματος (βλ. άρθρο 2 για τη θέση των οικοδομών στο οικόπεδο, άρθρο 3 για το επιτρεπόμενο ποσοστό κάλυψης, άρθρο 6 για το ύψος των οικοδομών). Επακολούθησε η υπ' αριθ. 50192/8-11-1927 απόφαση του Υπουργού Συγκοινωνίας (94 Β), με την οποία εγκρίθηκε λεπτομερέστερο διάγραμμα, που αποτέλεσε το «σχέδιον εφαρμογής ρυμοτομίας του εξοχικού συνοικισμού Βούλας», το από 4/13-4-1932 π.δ/γμα «περί τροποποιήσεως του από 15-9-1926 Δ....» (114 Α), με το οποίο τροποποιήθηκε η παρ. 2 του από 15-9-1926 π.δ/τος και καθορίσθηκε συγκεκριμένος αριθμός οικοπέδων, που μπορούσαν να χαρακτηρισθούν ως εμπορικό τμήμα του οικισμού, και το από 5/7-6-1933 π.δ/μα «περί αναθεωρήσεως του σχεδίου οικισμού Βούλας» (137 Α), με το οποίο εγκρίθηκε διάγραμμα αναθεωρήσεως του ως άνω σχεδίου.

Οι παραπάνω απαγορεύσεις, ως προς τη χρήση των οικοδομών επαναλήφθηκαν και στο από 16-7/4-8-1934 π.δ/μα «περί εγκρίσεως'του σχεδίου του συνοικισμού Συνεταιρισμού «Βούλας» (254 Α), με το οποίο ορίσθηκε ότι : «α')... δ') Απαγορεύεται η ανέγερσις των οικοδομών και η χρησιμοποίησις αυτών ως βιομηχανικών και βιοτεχνικών εγκαταστάσεων πάσης φύσεως ως και νοσοκομείων, ασύλων, κλινικών κ.λπ. Ανέγερσις καταστημάτων επιτρέπεται εις θέσεις ορισθησομένας εν τω σχεδίω του συνοικισμού κατά την κρίσιν του Υπουργείου της Συγκοινωνίας. ε') Ο συνοικισμός χαρακτηρίζεται ως πόλις, εφαρμοζομένων ως προς τούτο των ττερί πόλεων διατάξεων του Γεν. Οικοδομικού Κανονισμού, στ')...». Το άρθρο 1 του από 15/17-9-1926 π.δ/τος, όπως είχε τροποποιηθεί στο μεταξύ με τα διατάγματα της 4-4-1923 και 5-6-1933, αντικαταστάθηκε με το άρθρο 1 του από 3/13-4-1940, β.δ/τος ως εξής : «1... 2) Η χρησιμοποίηση των κτιρίων ως καταστημάτων επιτρέπεται μόνον επί δευτερευουσών οδών, οριζομένων προτάσει της οικείας Κοινότητος. Απαγορεύεται η εις την περιοχήν του συνοικισμού ανέγερσις κα λειτουργία οιασδήποτε φύσεως Κλινικών και Νοσοκομείων... προς δε και εργοστασίων ή βιομηχανικών εν γένει εγκαταστάσεων ως και η χρησιμοποίησις των κτιρίων δια τοιούτους σκοπούς», ενώ με το άρθρο 4 του ίδιου β.δ/τος ορίστηκε ότι «εκ των λοιπών διατάξεων του αυτού από 15 Σεπτεμβρίου 1926 Διατάγματος παραμένουσιν εν ισχύϊ αϊ διατάξεις του άρθρου 9, της πρώτης παραγράφου του άρθρου 14 και των άρθρων 15, 17, 18 και 19 καταργουμένων των λοιπών διατάξεων του αυτού Διατάγματος, εφαρμοζομένων δε εν τω συνοικισμό), ως προς τους λοιπούς περιορισμούς, των ισχουσών γενικών διατάξεων». Το ως άνω εδάφιο 2 του άρθρου 1 του από 3-4-1940 β.δ/τος αντικαταστάθηκε στη συνέχεια με το άρθρο μόνο του από 3/8-6-1952 β.δ/τος (158 Α), με το οποίο ορίσθηκε ότι η χρήση των κτιρίων ως καταστημάτων γενικώς απαγορεύεται και επιτρέπεται μόνο στις περιοχές του ρυμοτομικού σχεδίου Βούλας που είχαν καθορισθεί με το π.δ/μα της 5-6-1933 και την υπ' αριθ. 50192/8-11-1927 υπουργική απόφαση και ότι η χρήσις των κτιρίων για κλινικές ή νοσοκομεία γενικώς απαγορεύεται, επιτρεπόμενη μόνη στην περιμετρική ζώνη του οικισμού. Με το β.δ/μα της 6/22-3-1962 (31 Δ) απαγορεύθηκε η χρησιμοποίηση των ανεγειρομένων οικοδομών επί της παραλιακής λεωφόρου, από του Ν. Φαλήρου μέχρι της Βουλιαγμένης, για κάθε άλλο σκοπό πλην κατοικιών, ξενοδοχείων, διδακτηρίων, κέντρων αναψυχής και πρατηρίων υγρών καυσίμων. Εξάλλου, κατά τις επιχειρούμενες τροποποιήσεις και επεκτάσεις του ρυμοτομικού σχεδίου Βούλας θεσπίστηκε, όταν το επέβαλε λειτουργική ανάγκη, εξαίρεση από την ως άνω γενικώς ισχύουσα απαγόρευση και χορηγήθηκε δυνατότητα λειτουργίας καταστημάτων, όπως συνέβη με το β.δ. της 24.10.1970 (266 Δ') και το β.δ. της 27.1.1973 (44 Δ"). Τέλος, με το άρθρο 1 του από 12/20.12.1985 π.δ/τος «Καθορισμός χρήσεων οικοδομών του ρυμοτομικού σχεδίου Βούλας (Αττικής)» (716 Δ') επιτράπηκε η ανέγερση καταστημάτων στα οικόπεδα του ρυμοτομικού Σχεδίου Βούλας, που βρίσκονται σε συγκεκριμένα οικοδομικά τετράγωνα και οδούς. ΓΕΝΙΚΟ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΒΟΥΛΑΣ Στη συνέχεια, με την υπ 1 αριθ. 6431481/258/17.9-6.10.1993 απόφαση του Υφυπουργού ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ. (Δ' 1276) εγκρίθηκε το Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο (Γ.Π.Σ.) του Δήμου Βούλας και καθορίσθηκαν σε όλη την έκταση του χρήσεις γης. Η ΥΠΆΡΙΘΜ. 554/2000 ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑΣ ΤΟΥ Σ.τ.Ε. Η ανωτέρω υπουργική απόφαση με την οποία εγκρίθηκε το Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο (Γ.Π.Σ.) του Δήμου Βούλας, ακυρώθηκε με την υπ' αριθ. 554/2000 του Συμβουλίου της Επικρατείας ύστερα από αίτηση ακυρώσεως κατοίκων της περιοχής,

Με την απόφαση αυτή έγινε δεκτό, ότι ο οικισμός της Βούλας διατηρεί το χαρακτήρα του ως «εξοχικού» και τη σύμφωνη με τη λειτουργία του ως εξοχικού χρήση γης της κατοικίας, η οποία είναι διαφορετική από την κατά το άρθρο 2 του από 23.2/6.3.1987 π.δ/τος (Δ' 166) έννοια της αμιγούς κατοικίας, εφόσον επιτρέπει την ύπαρξη, εκτός των κατοικιών, μόνο ορισμένων κατηγοριών καταστημάτων που εξυπηρετούν τις καθημερινές ανάγκες των κατοίκων της περιοχής και μόνο σε ορισμένες θέσεις, ώστε ο οικισμός να δύναται να φέρει τα αντίστοιχα προς τη λειτουργία του ως εξοχικού βάρη και, περαιτέρω, ότι η προσβαλλόμενη πράξη έγκρισης Γ.Π.Σ., με τον καθορισμό ως χρήσεων γης σε τμήματα του οικισμού, της αμιγούς κατοικίας, της γενικής κατοικίας και του πολεοδομικού κέντρου, μετέβαλε εμμέσως τη λειτουργία του οικισμού ως εξοχικού, με συνέπεια την επιδείνωση των όρων διαβιώσεως σε αυτόν, κατά παραβίαση της συνταγματικής επιταγής για τη διαφύλαξη της λειτουργικότητας των οικισμών. ΟΙ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓίνίΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 13 ΠΑΡ. 24 ΤΟΥ Ν.3212/2003 Ακολούθως, με το άρθρο 13 παρ. 24 του Ν. 3212/2003 «Άδεια δόμησης, πολεοδομικές και άλλες διατάξεις...» (308 Α') ορίσθηκαν τα εξής : «Στα νομίμως υφιστάμενα οικόπεδα του εγκεκριμένου σχεδίου του Δήμου Βούλας με τις διαστάσεις που έχουν κατά την έναρξη ισχύος του παρόντος καθορίζονται χρήσεις γης ως εξής : α) στα οικόπεδα που έχουν πρόσωπο επί της Λεωφόρου Βουλιαγμένης γενική κατοικία του άρθρου 3 του από 23.2.1987 Π.Δ. (166 Δ'), με εξαίρεση τα επαγγελματικά εργαστήρια χαμηλής όχλησης και τις αποθήκες του άρθρου 5 του Ν. 2965/2001, β) (...). Οι παραπάνω χρήσεις μπορούν να τροποποιούνται με τις οικείες πολεοδομικές μελέτες». Η διάταξη αυτή ψηφίστηκε ύστερα από την τροπολογία υπ' αριθ. 182/11.12.2003, που κατατέθηκε στο σχετικό σχέδιο νόμου από δύο βουλευτές, συνοδευόμενη μόνο από σχετική αιτιολογική έκθεση, στην οποία αναφέρονταν τα ακόλουθα : «Η αρχική ένταξη στο σχέδιο πόλης του Δήμου Βούλας, έγινε με Β.Δ/γμα που δημοσιεύθηκε στο Φ.Ε.Κ. 311 Α73-4-1926. Με το Δ/γμα αυτό ο συνοικισμός εγκρίθηκε σαν «εξοχικός» και είχε καθορισθεί συγκεκριμένο ποσοστό σαν «εμπορικό τμήμα» που ανερχόταν στο 1/20 της όλης έκτασης του οικισμού, μόνον επί των δευτερεουσών οδών. Σήμερα τα πολεοδομικά δεδομένα έχουν διαφοροποιηθεί. Η περιοχή του Δήμου είναι περιοχή α' κατοικίας και για την αποφυγή άσκοπων μετακινήσεων αφενός, αλλά και για την «αυτάρκεια» του οικισμού, τουλάχιστον σε ελάχιστες εξυπηρετήσεις, θεωρούμε ότι θα πρέπει να επιτρέπονται χρήσεις πέραν της κατοικίας σε περιοχές που εξυπηρετούν τον οικισμό και δεν «οχλούν» την κύρια χρήση της κατοικίας. Για την αποφυγή διασποράς χρήσεων στο οικιστικό περιβάλλον του Δήμου και αλλοίωσης του χαρακτήρα της περιοχής οι επί πλέον χρήσεις προτείνονται επί βασικών αξόνων της περιοχής». Η ΥΠΆΡΙΘΜ. 123/2007 ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΣτΕ Ακολούθως το Συμβούλιο της Επικρατείας με την υπ'αριθμ. 123/2007 απόφαση του έκρινε ότι από το συνδυασμό των προαναφερθέντων διατάξεων που ρύθμιζαν το πολεοδομικό καθεστώς στην περιοχή του Δήμου Βούλας πριν την επίμαχη ρύθμιση του ν. 3212/2003, προκύπτει ότι, εξαιρουμένων των χώρων που έχουν ειδικά καθορισθεί ως χώροι καταστημάτων, ή άλλων χρήσεων, στη λοιπή έκταση του Δήμου Βούλας δεν ήταν επιτρεπτή η ανέγερση οικοδομών και η χρησιμοποίηση τους για κάθε άλλη χρήση, πλην της κατοικίας, δεδομένου ότι, ναι μεν η περιλαμβανόμενη αρχικώς στην παρ. 3 του άρθρου 1 του από 15/17.9.1926, π.δ/τος ρητή πρόβλεψη ότι στον οικισμό, πλην της περιοχής του εμπορικού τμήματος του, επιτρέπεται η χρήση των κτιρίων υόνο νια κατοικίεο δεν έχει επαναληφθεί

στο από 3/13.4.1940 β.δ/γμα, με το οποίο αντικαταστάθηκε το προαναφερόμενο άρθρο 1, από το σύνολο όμως των διατάξεων των κανονιστικών πράξεων, υε τκ οποίες τροποποιήθηκε ή συμπληρώθηκε το πολεοδουικό καθεστώς του Δήυου Βούλας, προκύπτει ότι διατηρήθηκε ο χαρακτήρας του ακ οικισμού με προορισμό αποκλειστικά την κατοικία. Ειδικότερα, έκρινε το ΣτΕ ότι ο χαρακτηρισμός αυτός δεν έχει αρθεί ούτε με την υπό στοιχ. ε' διάταξη του από 16.7/4.8.1934 π.δ/τος, κατά την οποία «ο συνοικισμός χαρακτηρίζεται ως πόλις, εφαρμοζομένων ως προς τούτο των περί πόλεων διατάξεων του Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού», διότι με τη διάταξη αυτή, κατά την έννοια της, που προκύπτει από την ερμηνεία της στο πλαίσιο του συνόλου των πολεοδομικών ρυθμίσεων που ίσχυαν κατά τη θέσπιση της για τον οικισμό της Βούλας, ο κανονιστικός νομοθέτης απέβλεψε στην αποσαφήνηση του ζητήματος ότι οι διατάξεις του Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού (ΓΟΚ), που είχε θεσπιστεί το έτος 1929 με το από 3/22.4.1929 π.δ/γμα (Α' 155), μετά δηλαδή την έγκριση του ρυμοτομικού σχεδίου της Βούλας με το από 15/17.9.1926 π.δ/γμα, ισχύει και για τον οικισμό αυτό, με την εξυπακουόμενη επιφύλαξη της ισχύος των ειδικών ρυθμίσεων που είχαν εισαχθεί για τον «εξοχικό» αυτό οικισμό, δεδομένου, άλλωστε, ότι και ο ανωτέρω ΓΟΚ (άρθρο 10 παρ. 3) ανεγνώριζε τη διάκριση μεταξύ εμπορικών και εξοχικών τμημάτων των πόλεων. Οι ανωτέρω ειδικές διατάξεις, τέλος, δεν καταργήθηκαν με το από 23.2/6.3.1987 π.δ/γμα (Δ' 166), που ρυθμίζει γενικά τις χρήσεις γης, όπως προδήλως υπέλαβε, άλλωστε, και ο νομοθέτης κατά την ψήφιση της ανωτέρω διάταξης του άρθρου 13 παρ. 24 του ν. 32121 2003, με την οποία επιχειρεί να υπαγάγει τμήματα του ρυμοτομικού σχεδίου της Βούλας στις προβλεπόμενες από το προεδρικό αυτό διάταγμα κατηγορίες χρήσεων γης. Η ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΜΑΣ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΥΠΟ ΚΡΙΣΗ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ ΥΠΕΚΑ Πρόδηλη αντισυνταγματικότητα του νομοσχεδίου νια τκ κατηγορίες των νοήσεων ΥΓΚ και της αντικατάστασης του νυν ισχύοντ χ: ΠΔ ΠΑ 23-2-87 (ΦΕΚ- 166/Δ/6-3-87) Με τα άρθρα 14 και επόμενα του υπό κρίση νομοσχεδίου επέρχεται δραστική αλλαγή του καθεστώτος των χρήσεων γης σε σχέση με το ισχύον καθεστώς του ΠΔ 23-2-87 (ΦΕΚ-166/Δ/6-3-87) κατηγορίες και περιεχόμενο χρήσεων γης. Οι εννέα γενικές πολεοδομικές λειτουργίες του άρθρου 1 του ΠΔ 23-2-87 (ΦΕΚ-166/Δ/6-3-87) αντικαθίστανται από 18 γενικές κατηγορίες χρήσεων, ενώ εντός εκάστης εκ των γενικών αυτών κατηγοριών προβλέπεται μια τόσον έντονη ανάμειξη επιμέρους ασύμβατων μεταξύ τους επιμέρους χρήσεων, ώστε να καθίσταται πρακτικά ανέφικτη οποιαδήποτε κατηγοριοποίηση. Εν ολίγοις με το νομοσχέδιο επιτρέπονται παντού τα πάντα. 1- Για πρώτη Φορά με το άρθρο 15 παρ. 2 οριοθετείται η αποκλειστική κατοικία των περιοχών και κηπουπόλεων που διέπονται από ειδικά Διατάγματα και ειδικούς πολεοδομικούς κανονισμούς (Βούλα, Φιλοθέη, Ψυχικό, Εκάλη κλπ). Εντούτοις θεσπίζεται μια πρωτοφανής στα χρονικά ρύθμιση βάσει της οποίας σε ειδικώς καθορισμένες περιοχές μπορεί να εγκαθίστανται χρήσεις της κατηγορίας του πολεοδομικού κέντρου, ήτοι μεταξύ άλλων υπεραγορές, πολυκαταστήματα, κλινικές ξενοδοχεία, συνεργεία αυτοκινήτων, επαγγελματικά εργαστήρια χαμηλής όχλησης, εμπορευματικοί σταθμοί αυτοκινήτων, βενζινάδικα, πλυντήρια λιπαντήρια, μέχρι και ελικοδρόμιο. Ειδικώς ως προς τη ρύθμιση των χρήσεων γης, κρίνεται παγίως ότι ο κοινός νομοθέτης ή η κανονιστικώς δρώσα Διοίκηση, δεν μπορεί να τροποποιήσει τις χρήσεις γης, εις τρόπον ώστε να εισάγονται ρυθμίσεις που επιδεινώνουν το υφιστάμενο καθεστώς. Τυχόν τέτοιες ρυθμίσεις κρίνονται παγίως ως 5

αντισυνταγματικές. Εκ μόνου του Αόνου ότι η σκοπούμενη ρύθυιση του άρθρου 15 παρ. 2 του νομοσχεδίου καθώς και κάθε τυχόν τροποποίηση αυτής η οττοία θα τταρεισόνει νέες χρήσεις που επιβαρύνουν και μάλιστα προδήλως τκ περιοχέ αποκλειστικής κατοικίας, είναι ευθέως κατά το ουσιαστικό τικ περιεχόμενη αντισυνταγματική και ανεφάρμοστη (βλ ΣτΕ ολομ 123/2007), 2- Περαιτέρω, η αμιγής κατοικία, όπως προβλεπόταν από το ΠΔ 23-2-87 (ΦΕΚ- 166/Δ/6-3-87) αντικαθίσταται από το άρθρο 16 του νομοσχεδίου και ονομάζεται πλέον κατοικία επιπέδου γειτονιάς Κ2. Εντούτοις, πλην της κατοικίας και των περιορισμένων ειδικών χρήσεων που επετρέποντο βάσει του ΠΔ 23-2-87 (ΦΕΚ- 166/Δ/6-3-87), προστίθενται τώρα ανεξέλεγκτα κτήρια κοινωνικής πρόνοιας, ήτοι βρεφονηπιακοί σταθμοί, οίκοι ευγηρίας ορφανοτροφεία, γηροκομεία, άσυλα, καθώς και ευρύτερες επαγγελματικές χρήσεις, όπως γραφεία, ιατρεία, πάσης φύσεως καταστήματα, που στην παλαιά αμιγή κατοικία απηγορεύοντο, όπως ξενοδοχεία, μέχρι και τυρόπιτες μπουγάτσες. Δηλαδή η κατοικία επιπέδου γειτονιάς Κ2, που θεσπίζεται με το παρόν νομοσχέδιο, ουδεμία απολύτως σχέση θα έχει με την κλασσική και νυν ισχύουσα αμιγή κατοικία του ΠΔ 23-2-87 (ΦΕΚ-166/Δ/6-3-87). Ετσι εισάγεται ανεπίτρεπτη επιδείνωση του πολεοδομικού καθεστώτος της αμιγούς κατοικίας, κατά πρόδηλη παράβαση του άρθρου 24 του Συντάγματος. 3- Τα πράγματα γίνονται ακόμη χειρότερα στις περιοχές που ισχύει η γενική κατοικία, η οποία αντικαθίσταται από το άρθρο 17 του νομοσχεδίου και ονομάζεται πλέον κατοικία ενδιαμέσου επιπέδου ΜΚ. Εκεί πλην της κατοικίας και των ειδικών χρήσεων που επετρέποντο βάσει του ΠΔ 23-2-87 (ΦΕΚ-166/Δ/6-3-87), προστίθενται τώρα ανεξέλεγκτα νέες άκρως οχλούσες χρήσεις, όπως χώροι συνάθροισης κοινού, υπεραγορές, πολυκαταστήματα, εμπορικές εκθέσεις, υπαίθρια κτήρια στάθμευσης, καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος μεγάλων επιφανειών κλπ. Δηλαδή με το παρόν επιτρέπεται το πρώτον μια σειρά βαρύτατων χρήσεων εκεί όπου στην παλαιά γενική κατοικία απηγορεύοντο και επέρχεται έτσι συνταγματικώς ανεπίτρεπτη επιδείνωση στους όρους διαβιώσεως κατά παράβαση του άρθρου 24 του Συντάγματος, η οποία θα επηρεάσει αρνητικά το Πολεοδομικό καθεστώς και την ποιότητα ζωής των κατοίκων και της Βάρης και της Βούλας και της Βουλιαγμένης. 4- Εξάλλου, καθ ό μέρος για ορισμένες χρήσεις επιτρέπεται με το νομοσχέδιο επιτρέπεται κατά παρέκκλιση προσαύξηση του συντελεστού δομήσεως, η σχετική ρύθμιση είναι οξύτατα αντισυνταγματική (ΣτΕ 10/1988). 5- Τέλος, με τη διάταξη του άρθρου 32 σε συνδυασμό με την παρ. 7 του άρθρου 33 του νομοσχεδίου επιτρέπονται αδιακρίτως διευρυμένες εμπορικές χρήσεις και χρήσεις κοινωνικών λειτουργιών άνευ ετέρου τινός στα πρώτα οικόπεδα με πρόσωπο στο βασικό οδικό δίκτυο, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η φυσιογνωμία και ο ήδη υφιστάμενος πολεοδομικός σχεδιασμός κάθε περιοχής. Η ρύθμιση αυτή αντίκειται στο άρθρο 24 του Συντάγματος, που απαγορεύει τη λεγόμενη "γραμμική ανάπτυξη" εμπορικών χρήσεων κατά μήκος των βασικών οδικών αξόνων, η οποία δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στα παρακείμενα ΟΤ του εσωτερικού των πόλεων, αφού οι χρήσεις αυτές έχουν εγγενή τάση επέκτασης προς το εσωτερικό των πόλεων, με συνέπεια τη δραματική αλλοίωση της φυσιογνωμίας τους, από την άποψη των λειτουργιών τους καθώς και από την άποψη των κυκλοφοριακών συνεπειών (πρβλ. ΣτΕ 4047/1999, 383/2002, αλλά και ΠΕ ΣτΕ 465/2001, καθώς και την πρόσφατη ΣτΕ 2988/2005). ΕΠΕΙΔΗ: Οι προπεριγραφείσες ρυθμίσεις είναι πολλαπλώς αντισυνταγματικές διότι :

Επιφέρουν γενικευμένη και ανεπίτρεπτη επιδείνωση και επιβάρυνση^ των υφισταμένων κατηγοριών χρήσεων της αποκλειστικής, αμιγούς και γενικής κατοικίας, κατά παράβαση της συνταγματικής αρχής του πολεοδομικού κεκτημένου (βλ. ΣτΕ ολομ 123/1997) Εισάγουν δραστική ανάμειξη ετερογενών χρήσεων κατά παράβαση της αρχής της μη ανάμειξης των χρήσεων γης (βλ ΠΕ ΣτΕ 276/2007). Πώς άραγε συμβιβάζεται η χρήση της αμιγούς κατοικίας με εκείνη του πολεοδομικού κέντρου ; Ειδικώς για τις περιοχές αποκλειστικής κατοικίας,όπως η Βούλα παραβλέπουν την ειδική συνταγματική προστασία που τυγχάνουν οι κηπουπόλεις (ΣτΕ 150/1990, 395/1999, 4000/2003, 151/2004). Εν τέλει οι επίμαχες ρυθμίσεις δεν αποτελούν προϊόν ειδικής μελέτης, αφού δεν έχει εκπονηθεί στρατηγική μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων, όπως τούτο ρητώς επιβάλλεται από με την υπ' αριθ. ΥΠΕΧΩΔΕ/ΕΥΠΕ/οικ. 107017 (ΦΕΚ Β' 1225/5.9.2006) κανονιστική Κοινή Υπουργική Απόφαση και την Κοινοτική Οδηγία 2001/42//ΕΚ "σχετικά με την εκτίμηση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων ορισμένων σχεδίων και προγραμμάτων" του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 27ης Ιουνίου 2001 η οποία ενσωματώθηκε στην Ελληνική έννομη τάξη με την ως άνω Κ.Υ.Α. Εν όψει των σοβαρότατων νομικών ελαττοομάτων του νομοσχεδίου, ζητούμε αυτό να αποσυρθεί καθ ολοκληρίαν και να μην εισαχθεί καν στη Βουλή προς ψήφιση, άλλως και σε κάθε περίπτωση την καταψήφιση του. ΑΝΑΣ