ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2003. Τεύχος 2 / 2003. Σωτηρία και Βασιλεία. Το ψωµί και το κεραµίδι

Τεύχος 2 / 2003 Σωτηρία και Βασιλεία caivrete dev o{ti tav ojnovmata ujmw'n ejggevgraptai ejn toi'" oujranoi'". Κατά Λουκά 10:20 Ένα από τα µεγαλύτερα γεγονότα που µπορούν να συµβούν στον άνθρωπο είναι το να γραφτεί το όνοµα του στους ουρανούς, ή, όπως είναι γραµµένο στην Φιλιππησίους 4:3, στο «βιβλίο της ζωής». Για να συµβεί αυτό το εκπληκτικά σηµαντικό γεγονός είναι απαραίτητο να ξανα-γεννηθούµε άνωθεν, που γίνεται σαν αποτέλεσµα του ότι δεχτήκαµε τον Υιό του Θεού, Ιησού Χριστό, ως Σωτήρα και Κύριο µας. Η άνωθεν γέννηση γίνεται εφικτή χάρη στο αίµα που έχυσε ο Ιησούς Χριστός επάνω στον σταυρό του Γολγοθά. Το αίµα Του µπορεί να χαρίσει άφεση αµαρτιών σε καθένα που µετανοεί από την αµαρτία του κόσµου, και πιστεύει στο µήνυµα της Σωτηρίας δια µέσου του Ιησού Χριστού. Είναι τόσο σηµαντικό αυτό το µήνυµα, και είναι τόσο συγκλονιστική η επακόλουθη εµπειρία της πνευµατικής αναγεννήσεως, ώστε καταλαµβάνει ένα σηµαντικό τµήµα των κηρυγµάτων, των γραπτών κειµένων, των συζητήσεων, και τέλος των προσωπικών µαρτυριών που δίνουν οι πιστοί ακόλουθοι του Ιησού. Είναι όµως επίσης πολύ σηµαντικό να αναρωτηθούµε γιατί άραγε ο Ιησούς ανέφερε την λέξη Σωτηρία µόνο 2 φορές, στον Λουκά 19:9 και Ιωάννη 4:22; Αντίθετα, βρίσκουµε µόνο στα 4 ευαγγέλια να χρησιµοποιείται 59 φορές η λέξη Βασιλεία του Θεού, ή, των Ουρανών, και συνολικά η λέξη από µόνη της 71 φορές στην Καινή ιαθήκη. Ίσως τα σηµαντικότερα από τα σχετικά εδάφια είναι τα 2 παρακάτω, που µάλιστα µας αφήνουν αντικρουόµενα µηνύ- µατα (δηλαδή, ενώ την µια φορά µαθαίνουµε ότι η Βασιλεία του Θεού είναι µέσα µας, την άλλη φορά µαθαίνουµε ότι πρόκειται να έλθει εις το µέλλον): «...ijdouv gavr hj basileiva tou' qeou' ejntov" ujmw'n ejstin» (Λουκάς 17:21). «...levgw gavr ujmi'n, o{ti ouj mhv pivw ajpov tou' nu'n ajpov tou' genhvmato" th'" ajmpevlou e{w" ou hj basileiva tou' qeou' e[lqh/» (Λουκάς 22:18). (Συνεχίζεται στην σελίδα 8) Το ψωµί και το κεραµίδι Από τι προέρχεται η σωτηρία της ψυχής του ανθρώπου; Από την πίστη του στον Ιησού Χριστό µόνο; Από τα καλά έργα του; Από την δική του ικανότητα; Από την αυθαίρετη, µονόπλευρη και κυριαρχική ενέργεια του Θεού, χωρίς την συµµετοχή του ανθρώπου; Ας θυµηθούµε ένα απλό παράδειγµα της ζωής, που θα µας βοηθήσει να κατανοήσουµε τα πιο σύνθετα πνευµατικά. Αρκεί άραγε που παρουσιαζόµαστε αυτοπροσώπως σε µια δηµόσια υπηρεσία για να διεκπεραιώσουµε την υπόθεση µας; Όχι, αλλά πρέπει να επιδείξουµε την ταυτότητα µας, η οποία αποδεικνύει ότι είµαστε πράγµατι αυτοί που λέµε ότι είµαστε. Επίσης, πρέπει να καταθέσουµε πιστοποιητικό γεννήσεως, το οποίο µας πιστοποιεί ως πλήρεις και νόµιµους πολίτες του κράτους. Και τώρα ας ερευνήσουµε την απάντηση µε απλά λόγια: για να σωθεί ο άνθρωπος χρειάζονται 3 συστατικά, τα οποία πρέπει να ενοποιηθούν σε µια νέα υπόσταση, έτσι όπως και το ψωµί χρειάζεται 3 διαφορετικά µεταξύ τους στοιχεία: αλεύρι (εδώ συµπεριλαµβάνεται και η µαγιά), νερό και φωτιά (για να ψηθεί). Το αποτέλεσµα είναι τόσο διαφορετικό, ώστε το ψωµί δεν θυµίζει σε τίποτε νερό, ή, αλεύρι, και δεν καίει όπως η φωτιά, ούτε µπορεί να ζεστάνει κάτι άλλο. Το ίδιο ισχύει και µε το κεραµίδι: ενώνεται ο άργιλος µε το νερό, και όταν περάσει από φωτιά αλλάζει υπόσταση. Για να σωθεί ο άνθρωπος χρειάζεται πρώτα απ όλα η κυριαρχική ενέργεια του Θεού, ο οποίος ενήργησε το έργο της σωτηρίας δια µέσου του Ιησού Χριστού. «Επειδή, κατά χάρη είστε σωσµένοι, δια µέσου της πίστης. Κι αυτό δεν είναι από σας. Είναι δώρο του Θεού, όχι από έργα, ώστε να µην καυχηθεί κάποιος» (Εφεσίους 2:8-9). Αν ο Θεός δεν παρείχε κατ αρχήν την οδό σωτηρίας σε όποιον πιστεύει στην απολυτρωτική θυσία του Ιησού επάνω στον σταυρό του Γολγοθά, τότε ο άνθρωπος δεν θα είχε κανένα τρόπο να προσεγγίσει τον Θεό, λόγω του χάσµατος της αµαρτίας. «Επειδή ο Χριστός, όταν εµείς ήµασταν ακό- (Συνεχίζεται στην σελίδα 2) Χριστιανικό έντυπο για την εξάπλωση του Ευαγγελίου του Ιησού & της Βασιλείας των Ουρανών Εκδότης: Γ. Μαρκάκης, Τ.Θ. 66519, Παπάγου 15610. Email: : info@cdrm.org Website: : www.cdrm.org ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2003 ΕΠΕΙ Η ΠΕΙ Η, Η ΠΑΛΗ ΜΑΣ ΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΑΙΜΑ ΚΑΙ ΣΑΡΚΑ, ΑΛΛ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΑΡΧΕΣ, ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΕΞΟΥΣΙΕΣ, ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΚΟΣΜΟΚΡΑΤΟΡΕΣ ΡΕΣ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ ΤΟΥΤΟΥ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ, ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΟΝΗΡΙΑΣ ΣΤΑ ΕΠΟΥΡΑΝΙΑ. ΕΦ.στ 12

2 / ΑΝΩΘΕΝ Το ψωµί και το κεραµίδι ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2003 (Συνεχίζεται από την σελίδα 1) µη ασθενείς, πέθανε κατά τον ορισµένο καιρό για χάρη των ασεβών» (Ρωµαίους 5:6). Όµως ο Θεός δεν σώζει από µόνος Του κανέναν άνθρωπο, διότι τότε θα καταργούσε την ίδια την αρχή που ο ίδιος θεσµοθέτησε. Αυτή η αρχή είναι ότι σε όποιον πιστέψει στον Υιό Του (που ο ίδιος ο Θεός απέστειλε), σε εκείνον δίνει το δικαίωµα να ονοµάζεται υιός Θεού (άνδρας ή γυναίκα). «Όσοι, όµως τον δέχτηκαν, σ αυτούς έδωσε εξουσία να γίνουν παιδιά του Θεού, σ αυτούς που πιστεύουν στ όνο- µα του. Οι οποίοι, όχι από αίµατα ούτε από θέληµα άνδρα, αλλά από τον Θεό γεννήθηκαν» (Ιωάννης 1:12-13). Ώστε λοιπόν χρειάζεται η κυριαρχική ενέργεια του ανθρώπου να πιστέψει στον Ιησού Χριστό, προτού µπορέσει η κυριαρχική απολυτρωτική δύναµη του Θεού να ενεργήσει επάνω στον άνθρωπο τον καθαρισµό από την αµαρτία, για την µετάβαση από τον θάνατο στην αιώνια ζωή. «Σας διαβεβαιώνω απόλυτα, ότι εκείνος που ακούει τον λόγο µου, και πιστεύει σ αυτόν που µε απέστειλε, έχει αιώνια ζωή, και σε κρίση δεν έρχεται, αλλά έχει ήδη µεταβεί από τον θάνατο στη ζωή» (Ιωάννης 5:24). Από την µια πλευρά ο Θεός δίνει το 100% της ενέργειας που απαιτείται για την σωτηρία του ανθρώπου. Όµως από την άλλη, ο άνθρωπος έχει το 100% της ευθύνης και της εξουσίας να ακούσει και να αποδεχτεί την προσφορά του Θεού, τοποθετώντας έτσι τον εαυτό του στην θέση στην οποία γίνεται δικαιούχος της θείας κληρονοµιάς. Αν δεν ακούσει, ή δεν δεχτεί, τότε δεν µπορεί να βρεθεί στην θέση που τον προσδιορίζει ως κατάλληλο αποδέκτη της εκ Θεού δωρεάν κληρονοµιάς. Ο κληροδότης αποφασίζει 100% µέσα στην δική του αυτεξούσια κυριαρχία τι να κάνει µε την κληρονοµιά Του, αλλά και ο κληρονόµος καλείται να κάνει µέσα στην δική του 100% αυτεξούσια κυριαρχία εάν θα κάνει αποδοχή κληρονοµιάς, ή, όχι. «Και ακούγοντας [οι άνθρωποι από] τα έθνη χαίρονταν και δόξαζαν τον λόγο του Κυρίου, Και πίστεψαν όσοι [από αυτούς] είχαν τάξει τον ε- αυτό τους εις την αιώνια ζωή» (Πράξεις 13:48). Αν συνδέσουµε αυτή την αλήθεια µε το προηγούµενο παράδειγµα, θα λέγαµε ότι ο άνθρωπος είναι είτε το αλεύρι, είτε ο άργιλος. Είναι αυτό που παράγει η γη, υπό µια έννοια, ή, το ίδιο το χώµα. Από την άλλη, ο Θεός είναι η πηγή της ζωής που συµβολίζεται µε το νερό. «Όποιος πιστεύει σε µένα, όπως είπε και η γραφή, ποτάµια από ζωντανό νερό θα ρεύσουν από την κοιλιά του. (Αυτό το έλεγε για το Πνεύ- µα που επρόκειτο να παίρνουν αυτοί που πιστεύουν σ αυτόν )» (Ιωάννης 7:38-39). Χωρίς νερό δεν υπάρχει ζωή! Τι συµβολίζει λοιπόν η φωτιά, χωρίς την οποία δεν ψήνεται ούτε το ψωµί, ούτε το κεραµίδι; Ο Ιωάννης Βαπτιστής είπε περί του Ιησού: «Αυτός θα σας βαφτίσει εις το Άγιο Πνεύµα και την φωτιά» (Λουκάς 3:16). Η φωτιά συµβολίζει τις δοκιµασίες και τις θλίψεις που πρέπει να περάσει ο άνθρωπος. «Επειδή, στενή είναι η πύλη και τεθλιµµένη η οδός που φέρνει στη ζωή, και λίγοι είναι αυτοί που την βρίσκουν» (Ματθαίος 7:14). Μέσα από τις θλίψεις βγαίνει ο άνθρωπος δόκιµος, δηλαδή, πλασµένος και ώριµος, στα πράγµατα που τον διακρίνουν ως υιό Θεού, και πολίτη της Βασιλείας των Ουρανών. Όπως και µε τα πράγµατα του πολιτικού κράτους, δεν αρκεί η παρουσία µας, αλλά πρέπει να επιδείξουµε ταυτότητα και πιστοποιητικό γεννήσεως. Το ίδιο και µε το κράτος της Ουράνιας Βασιλείας, µπορούµε να φανταστούµε ότι το πιστοποιητικό γεννήσεως αποδεικνύει ότι έχουµε γεννηθεί µέσα στο νέο πολίτευµα της Βασιλείας του Ιησού. Εδώ µιλάµε για την πνευµατική αναγέννηση. Η δε ταυτότητα µας αποδεικνύει ότι είµαστε πλέον ώριµοι πολίτες του κράτους, που έχουµε ωριµάσει πέραν της εφηβείας, και µπορούµε ακόµη και να ψηφίσουµε. Εδώ µιλάµε για την δοκιµασία του χαρακτήρα µας, ότι δηλαδή περάσαµε τα τεστ των θλίψεων και της υποµονής, και βρεθήκαµε δόκιµοι, ικανοί να µας εµπιστευτεί ο Κύριος την δύναµη και εξουσία του ονόµατος Του επάνω στα δαιµόνια και όλη τη δύναµη του εχθρού. Για να κατανοήσουµε καλύτερα την αλληλεπίδραση της κυριαρχίας του Θεού µε την παράλληλη ανεξαρτησία και ελευθερία του ανθρώπου, ας θυµηθούµε ότι το αλεύρι και το νερό από µόνα τους δεν µπορούν να µεταβληθούν σε ψωµί, αλλά ούτε και η φωτιά µε το αλεύρι δεν µπορούν να παράγουν ψωµί. Αν βάλουµε το αλεύρι στην φωτιά χωρίς το νερό, το αλεύρι θα καεί. Αυτό σηµαίνει ότι αν προσπαθήσου- µε να «αγιάσουµε» από µόνοι µας, θα καούµε στην προσπάθεια, καθώς τα έργα όλων θα δοκιµαστούν από την φωτιά. «Έχοντας λοιπόν αδελφοί το θάρρος να µπούµε µέσα στα άγια διαµέσου του αίµατος του Ιησού, µέσα από ένα νέο και ζωντανό δρόµο, τον οποίο καθιέρωσε σε µας διαµέσου του καταπετάσµατος, δηλαδή της σάρκας του, και έχοντας µεγάλον ιερέα για τον οίκο του Θεού, ας πλησιάζουµε µε αληθινή καρδιά, µε πληροφορία πίστης, έχοντας τις καρδιές µας καθαρισµένες από πονηρή συνείδηση, και λουσµένοι το σώµα µε καθαρό νερό, ας κρατάµε την οµολογία της ελπίδας ασάλευτη.» (Εβραίους 10:19-23). Ώστε έχουµε απόλυτη ανάγκη από το νερό που παρέχει ο Θεός, το οποίο συνεργάζεται µε το ανεξάρτητο αλεύρι και άργιλο (που είναι το σώµα µας), ώστε το πέρασµα της σάρκας µας από την ουράνια φωτιά να φέρει καλό και χρήσιµο αποτέλεσµα. Αν η φωτιά βρει το σώµα µας ακάθαρτο, τότε η σάρκα µας θα καεί. Αν όµως το σώµα µας είναι λουσµένο από το καθαρό νερό που µας παρέχει ο Κύριος, τότε η φωτιά µπορεί να µετατρέψει την σάρκα µας σε κάτι χρήσιµο, όσο είναι το ψωµί όταν ενωθεί µε τον νερό και περάσει από την φωτιά. Τι ακριβώς είναι το νερό; εν είναι τόσο εύκολο να καταλάβουµε αν δεν µας «µιλήσει» ο Λόγος του Θεού στην καρδιά µας. Ας διαβάσουµε: «...ο Χριστός αγάπησε την εκκλησία, και παρέδωσε τον εαυτό του για χάρη της, για να την αγιάσει, αφού την καθάρισε µε το λουτρό του νερού δια- µέσου του Λόγου» (Εφεσ. 5:25-26). Το νερό βλέπουµε εδώ ότι είναι «κάτι», που διαµέσου του Λόγου µας καθαρίζει. Πιστεύω ότι είναι το Άγιο Πνεύ- µα, που κατοικεί µέσα σε κάθε πνευµατικά αναγεννηµένο παιδί του Θεού. ιαµέσου του Αγίου Πνεύµατος ο Ιησούς µας αποκαλύπτει τον εαυτό Του µέσα από τον Λόγο Του, ώστε, καθώς εµείς µεταµορφωνόµαστε στην δική Του εικόνα και οµοίωση, να µπορούµε να περάσουµε µέσα από την φωτιά των θλίψεων χωρίς να καούµε. Αυτή η αποκάλυψη έρχεται πρωταρχικά διαµέσου του Λόγου Του, τον οποίο µας ζωντανεύει το Άγιο Πνεύµα, µετατρέποντας το γράµ- µα του Λόγου σε πνεύµα και ζωή µέσα µας. (Συνεχίζεται στην σελίδα 4)

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2003 Η δύναµη και εξουσία της Συλλογικής Προσευχής ΑΝΩΘΕΝ / 3 Από τις µηνιαίες συναντήσεις προσευχής για την επιτυχία του «Hellas 2002», στην ταράτσα του κτιρίου της Ε.Ι.Ε. Από 25 έως 30 Ιουνίου 2002 έγινε το πρώτο παγκόσµιο Συνέδριο στην Ελλάδα, που οργανώθηκε καθαρά από Έλληνες, και για τους Έλληνες Χριστιανούς από όλο τον κόσµο. Η Ελληνική Ιεραποστολική Ένωση οργάνωσε το Hellas 2002, καθώς ενστερνίστηκε τον οραµατισµό ενός οµογενούς από την Αυστραλία, Jim Bellas. Το µεγαλύτερο στοιχείο επιτυχίας του Συνεδρίου ήταν ότι, ίσως για πρώτη φορά στην ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας, παραβρέθηκαν µαζί στον ίδιο χώρο, και µάλιστα τραγούδησαν και δόξασαν µαζί τον Θεό απλοί πιστοί αλλά και ποιµένες από όλες σχεδόν τις αποχρώσεις των αναγεννηµένων εκκλησιών της χώρας µας. Η διεύθυνση του Συνεδρίου, υπό τον κ. Κ. Μακρή, είχε ζητήσει από τον εκδότη του «ΑΝΩΘΕΝ» Γ. Μαρκάκη να αναλάβει την διεύθυνση της προσευχής του Συνεδρίου. Αρχίσαµε να προσευχόµαστε για την επιτυχία του 7 µήνες νωρίτερα, και κρατήσαµε επιφυλακή εν πνεύµατι κατά την διάρκεια του. Ένας από τους πολλούς στόχους προσευχής ήταν να γίνει ευλογία το Συνέδριο για όλη την Ελλάδα. Ο Κύριος µας είχε ήδη µιλήσει από πριν, ότι µέσα από το γεγονός της οµοψυχίας τόσων πιστών από όλο τον κόσµο, µας έδινε µεγαλύτερη εξουσία για πολεµική προσευχή ενάντια στις δυνάµεις του σκότους στα επουράνια, η οποία θα µπορούσε να επηρεάσει το πνευµατικό περιβάλλον, και να προκαλέσει µεταβολή στο υπάρχον καθεστώς έτσι όπως το γνωρίζαµε. Ώρα οµαδικής δοξολογίας και λατρείας του Συνεδρίου, που οδηγεί ο Ποιµένας από Αµερική Jonathan Zachariou Αυτό που τελικά συνέβη, ήταν όχι µόνο µια ευχάριστη έκπληξη, αλλά και µια συγκλονιστική επιβεβαίωση των λόγων του Κυρίου για την εξουσία που απελευθερώνεται όταν τα παιδιά του Θεού παραµερίζουν τις διαφορές τους και συνεργάζονται. Ήταν άραγε σύµπτωση ότι ενώ γινόταν το Συνέδριο, εξερράγη η βόµβα στα χέρια του οργάνου της τροµοκρατικής οργάνωσης «17 Νοέµβρη»; Μετά από τόσα χρόνια ανικανότητας της Αστυνοµίας και των µυστικών υπηρεσιών να συλλάβουν κάποιον από τους δολοφόνους, όταν τελικά το Σώµα του Χριστού στην Ελλάδα συγκεντρώθηκε στο ίδιο µέρος, υψώνοντας τον Κύριο χωρίς αντιπαραθέσεις, αλλά µε αγάπη, τότε η δύναµη και εξουσία της προσευχής τους έσεισε τις δυνάµεις του σκότους στα επουράνια, και γκρέµισε ένα από τα ισχυρότερα και απόρθητα προπύργια των πονηρών δυνάµεων, εναντίον της ειρήνης και ευηµερίας του έθνους. Υπήρχαν από απλοί πιστοί έως ποιµένες παρόντες στο Συνέδριο από σχεδόν κάθε γνωστή δογµατική παράταξη και Εκκλησία, ενώ υπήρχε και υποστήριξη προσευχής από πολλούς πυρήνες οµαδικής προσευχής από πολλά µέρη του κόσµου. Πνευµατική συµπαράσταση παρείχε και το «ίκτυο Αλυσίδας Προσευχής για την Ελλάδα». Καθώς η Εκκλησία του Κυρίου είναι καλεσµένη να στέκεται σαν «ιερέας» υπέρ του λαού της, όταν εκπρόσωποι της Ελληνικής Εκκλησίας στάθηκαν στον ρόλο τους, ο Κύριος µας έδωσε µια νίκη, που έφερε θεραπεία σε µια µακρόχρονη πληγή της χώρας µας. Μια από τις πρωινές βάρδιες προσευχής, που κάλυπτε το Συνέδριο από πριν αρχίσει, στο «ακρωτήρι της προσευχής» Για τους «φύλακες προσευχής» η µέρα τελείωνε πολύ αργά, µετά τα µεσάνυχτα, και άρχιζε πολύ νωρίς, πριν τα ξηµερώµατα!

4 / ΑΝΩΘΕΝ Το ψωµί και το κεραµίδι ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2003 (Συνεχίζεται από την σελίδα 2) Χωρίς τον γραπτό Λόγο το Άγιο Πνεύµα δεν µπορεί να προκαλέσει την ανακαίνιση του νου µας, διαµέσου της οποίας έρχεται σταδιακά η µεταµόρφωση του χαρακτήρα µας. Η ανανέωση, ή, ανακαίνιση του νου µας φέρνει την σταδιακή µεταµόρφωση µας, ώστε να περνάµε τις δοκιµασίες της πίστεως µε επιτυχία. «Και µην συσχηµατίζεστε (ευθυγραµ- µίζεστε, συµµορφώνεστε) µε τούτο τον αιώνα, αλλά µεταµορφώνεστε διαµέσου της ανανέωσης του νου σας, για να γίνετε δόκιµοι εις το θέληµα του Θεού, το αγαθό και ευάρεστο και τέλειο» (Ρωµαίους 12:2). Όµως ο Λόγος από µόνος του, χωρίς την αποκάλυψη του Αγίου Πνεύµατος, παραµένει κλειδωµένος και νεκρός, χωρίς να µπορεί να παρουσιάσει µέσα µας τον ζωντανό και αναστηµένο Ιησού Χριστό. Χρειάζεται η παρουσία του Αγίου Πνεύµατος, που είναι το Χρίσµα του Θεού, ώστε να µας αποκαλυφθεί στην πληρότητα Του ο Κύριος. «Κι εσείς, το χρίσµα που λάβατε απ Αυτόν, µένει µέσα σας, και δεν έχετε ανάγκη κάποιος να σας διδάσκει. Αλλά, όπως το δικό Του χρίσµα σας διδάσκει για όλα, και είναι αλήθεια, και δεν είναι ψέµα, και καθώς σας δίδαξε, µένετε [µέσα] σ Αυτόν» (Α Ιωάννου 2:27). Καθώς προείπε ο Ιησούς, πριν την ανάληψη Του στους ουρανούς, Αυτός θα έστελνε τον Παράκλητο, το Πνεύµα της Αληθείας, για να µας οδηγήσει σε όλη την Αλήθεια, α- ποκαλύπτοντας µας ποιος είναι ο Ιησούς (Ιωάννης 16:13). Είναι το Άγιο Πνεύµα που µας αγιάζει καθώς µας αποκαλύπτει τον Ιησού (διαµέσου του Λόγου), διότι ο αγιασµός είναι η ενέργεια που πηγάζει από τον Άγιο: «o{ te gavr ajgiavzwn kaiv oij ajgiazovmenoi ejx ejnov" pavnte"» (Εβραίους 2:11). Και ξανά: «DioV kaiv jihsou'", i{na ajgiavsh/ diav tou' ijdivou ai{mato" tovn laovn, e[xw th'" puvlh" e[paqen» (Εβραίους 13:12). Ώστε ένας είναι ο αγιάζων του αγιαζοµένους, και ο αγιασµός προέρχεται από το αίµα Του, ενώ το µέσον του αγιασµού είναι το Άγιο Πνεύµα, όπως διευκρινίζει ο Πέτρος: «katav provgnwsin qeou' patrov" ejn ajgiasmw'/ pneuvmato" eij" ujpakohvn kaiv rjantismovn ai{mato" jihsou' Cristou', cavri" ujmi'n kaiv eijrhvnh plhqunqeivh» (Α Πέτρου 1:2). Όπως το αλεύρι, ή, ο άργιλος, είναι άνυδρα από µόνα τους, έτσι και ο άνθρωπος είναι χωρίς αγιότητα από µόνος του. Όπως το νερό ενυδατώνει το αλεύρι και τον άργιλο, έτσι και το Άγιο Πνεύµα αγιάζει τον άνθρωπο. Τέλος, όπως η φωτιά µεταµορφώνει το ενυδατωµένο αλεύρι και άργιλο σε ψωµί και κεραµίδι, έτσι µεταµορφώνουν οι θλίψεις και οι δοκιµασίες τον καθαγιασµένο άνθρωπο στο επιθυµητό κατά Χριστόν αποτέλεσµα. «...για το οποίο τώρα αγαλλιάστε, α- φότου λυπηθείτε λίγο ακόµα αν είναι αναγκαίο σε διάφορους πειρασµούς, ώστε το δοκίµιο (δηλ. το αποτέλεσµα της δοκιµασίας) της πίστης σας, που είναι πολυτιµότερο από το χρυσάφι που φθείρεται, αλλά που δοκιµάζεται όµως διαµέσου της φωτιάς, βρεθεί σε έπαινο και τιµή και δόξα, όταν ο Ιησούς Χριστός αποκαλυφθεί» (Α Πέτρου 1:6-7). Ώστε, όπως από µόνο του το νερό, χωρίς την συµµετοχή του αλεύρου και του αργίλου, δεν µπορεί να παράγει ούτε ψωµί ούτε κεραµίδι, έτσι και το Άγιο Πνεύµα δεν µπορεί να παράγει άγια παιδιά της Βασιλείας του Ουρανού, εάν αυτά δεν συµµετέχουν, και δεν συνεργαστούν µε τον Κύριο. Άραγε, που πέφτει η βαρύτητα µέσα σε όλη αυτή την διαδικασία; Τι είναι δηλαδή το πραγµατικά σηµαντικό; Ο- πωσδήποτε θα µας ωθούσαν τα παραδείγµατα να κατανοήσουµε ότι το αλεύρι και ο άργιλος από µόνα τους είναι καλά συστατικά, αλλά µας είναι χρήσιµα µόνο όταν περάσουν µε επιτυχία δια µέσου της φωτιάς. ηλαδή, τελικά το ζητούµενο είναι το ψωµί, και το κεραµίδι. εν είναι ούτε τα συστατικά, ούτε η διαδικασία από µόνα τους. Επίσης, είναι πολύ σηµαντικό να εξυψώνουµε την δύνα- µη και την υπεροχή του έργου του νερού, όπως συχνά στις εκκλησίες και τα κηρύγµατα εξυψώνουµε την δύναµη και την υπεροχή του Θεού, του απολυτρωτικού έργου του Ιησού, και την θαυµαστή ενέργεια του Αγίου Πνεύµατος. Ό- µως ο Θεός δεν έχει ανάγκη από κολακείες, έτσι όπως ένας Βασιλέας δεν έχει ανάγκη να του λένε συνέχεια: Ώ, Μεγαλειότατε, είστε Βασιλέας! Ο Θεός το ξέρει ότι είναι Βασιλέας. εν εξαρτάται από εµάς απλά να το λέµε, και µάλιστα µε σκοπό να κρύψουµε πίσω από τις κολακείες µας τις επαναλαµβανόµενες αποτυχίες µας και αδιαφορία στο να εκπληρώσουµε το έργο που µας ανέθεσε: «Επειδή δικό Του δηµιούργηµα είµαστε, καθώς κτιστήκαµε στον Ιησού Χριστό για καλά έργα, που ο Θεός προετοίµασε, για να περπατήσουµε µέσα σ αυτά» (Εφεσίους 2:10). Εκείνο που είναι πραγµατική ανάγκη είναι να έχουµε το αποτέλεσµα των διαδικασιών που ο Θεός θέσπισε, για τις οποίες και ο Ιησούς υπέφερε επάνω στον σταυρό, και για τις οποίες εργάζεται ακατάπαυστα το Άγιο Πνεύµα. Γιατί έγιναν όλα αυτά; Έγιναν προς τον σκοπό της εξαγοράς από τον Θεό ενός λαού, που θα είναι ξεχωρισµένος προς τον Θεό και αφιερωµένος σε Αυτόν. Πως ορίζουµε αυτό τον λαό; Άραγε ο ορισµός δίνεται µόνο από την ενέργεια του Θεού; Όχι, αλλά απαιτείται και η συνεργασία, συµµετοχή και απόλυτη ταυτοποίηση του ανθρώπου µε το έργο το οποίο ο Θεός έκανε. Είναι δηλαδή ακριβώς ότι ισχύει και µε το ψωµί. Αρκεί να υπάρχει το νερό; Όχι, χρειάζεται η ένωση του µε το αλεύρι, και το πέρασµα από φωτιά. Ώστε για να ορίσουµε τον λαό που ο Θεός εξαγόρασε δια του αίµατος του Ιησού Χριστού, χρειάζεται να δούµε καθολικά και ολοκληρωµένα την διαδικασία µετάβασης από τον κόσµο µέσα στην Βασιλεία του Θεού. Είναι ανεπαρκές να υπερτονίζουµε την κυριαρχία, την χάρη, το έλεος, την αγάπη, όπως και την µεγαλειότητα του Θεού. Όταν κάνουµε µόνο αυτή την µονόπλευρη προσέγγιση, είναι το ίδιο σαν να ισχυριζόµαστε ότι αρκεί µόνο η ζωοποιός δύναµη του νερού για να παράγουµε ψωµί και κεραµίδι! Από την άλλη, είναι ανεπαρκέστατο να υπερτονίζουµε τις αρετές του ανθρώπου, την αποτελεσµατικότητα των έργων του, την καλοσύνη και τις θυσίες του, και όλα όσα κάνει για τον Θεό στον οποίο πιστεύει. Όλα αυτά είναι αρεστά στον Θεό, τα παρατηρεί και τα τιµά, αλλά δεν µπορούν να παράγουν από µόνα τους το επιθυµητό αποτέλεσµα. Είναι σαν να αποφάσισε το αλεύρι και ο άργιλος να µετατραπούν σε ψωµί και κεραµίδι χωρίς την ενοποίηση τους µε το νερό, και χωρίς το πέρασµα τους από την φωτιά. Σε ένα γάµο πρέπει να ενωθούν δύο ίσα µέρη που έχουν αµοιβαία ευθύνη και υποχρέωση. Έτσι και για την σωτηρία, απαιτείται η εν πνεύµατι σύζευξη του ανθρώπου µε τον Θεό.

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2003 Προσωπική Μαρτυρία: ΑΝΩΘΕΝ / 5 Πως µε πήγε ο Κύριος για το έργο Του στην Νιγηρία Ο Joseph, ενώ προετοιµάζει κήρυγµα. Ήταν Ποιµένας άλλης τοπικής Εκκλησίας 19 χρόνια πριν ιδρύσει την δική του διακονία Ο εκδότης του ΑΝΩΘΕΝ που αφηγείται την προσωπική του µαρτυρία, ενώ κηρύττει στο Συνέδριο τον Αύγουστο 2000 Ήταν Παρασκευή 24 Μαρτίου 2000. Εργαζόµουν ακό- µη σαν διευθυντικό στέλεχος µεγάλης Χηµικής Βιοµηχανίας. Ο Κύριος µε είχε ήδη καλέσει να Τον εµπιστευτώ στο θέµα της επαγγελµατικής σταδιοδροµίας, εγκαταλείποντας την υπαλληλική µορφή εργασίας, για να εργαστώ για Αυτόν σαν κήρυκας του Ευαγγελίου υπό πλήρη απασχόληση. Είχα δει αρκετές οράσεις και όνειρα που µου έδειχναν το κάλεσµα µου από τον Κύριο, και εποµένως το ήξερα ότι κάποια µέρα η ζωή µου θα άλλαζε πορεία. Όµως φοβόµουν ακόµη και να το σκεφτώ. Ήθελα να καθυστερήσει όσο το δυνατόν περισσότερο. Η σκέψη ότι µπορεί να έφευγα κάπου µακριά σαν ιεραπόστολος µε τρόµαζε και την απέφευγα διαρκώς. Εκείνη την Παρασκευή είχαν συµπληρωθεί περίπου 6 µήνες από τότε που κατάλαβα ότι ο Κύριος µε είχε βάλει σε µιας µορφής «περιορισµένη κρίση». Ανάµεσα σε άλλα προβλήµατα, είχα διαπιστώσει ότι είχε αποµακρύνει το πρόσωπο Του από µένα. εν άκουγα πλέον την φωνή Του όπως παλιότερα. εν είχα καλή επαφή µε το Άγιο Πνεύµα, έτσι όπως γνώριζα. Τον εκζητούσα, αλλά δεν µου απαντούσε. Όµως υπήρχε παράλληλα µια φράση που καθηµερινά στριφογύριζε µέσα στο µυαλό µου. Ήθελα να απαλλαγώ από εκείνη τη σκέψη, αλλά δεν µπορούσα, γιατί φοβόµουν τις συνέπειες. «Απελευθέρωσε τον εαυτό σου για να βρεις την θέση σου µέσα στο Σώµα του Χριστού» ήταν τα λόγια που διαρκώς πετούσαν µέσα στο µυαλό µου. Τι σήµαιναν; Ήξερα ότι έπρεπε να φύγω από την τοπική µου εκκλησία σαν πρώτο βήµα. Όµως δεν έφευγα, γιατί δεν ήξερα σε ποια άλλη εκκλησία να πάω. Εκείνη την Παρασκευή είχα πια κουραστεί να παλεύω µε τον Κύριο Φώναξα µε απόγνωση: Ο ιδρυτής της Εκκλησίας Joseph, µε την γυναίκα του Stella, και τα έξη από τα επτά παιδιά τους, στο σπίτι τους στο Benin Το κεντρικό κτίριο της Εκκλησίας που χωράει πάνω από 1000 άτοµα, και όπου έγινε το Ετήσιο Συνέδριο «Πες µου τι θέλεις; Θα το κάνω, αρκεί να τελειώσει αυτό το µαρτύριο». Μου είπε για µια ακόµη φορά να φύγω από την εκκλησία µου, και εγώ για µια ακόµη φορά προσπάθησα να διαπραγµατευτώ «πες µου που να πάω και θα φύγω». Όµως δεν υπήρχε αντικείµενο διαπραγµάτευσης. Όταν ο Κύριος µιλά πρέπει να υπακούµε χωρίς αντιρρήσεις Αµέσως µετανόησα, και είπα: «Εντάξει Κύριε, θα φύγω. Όµως ζητώ να ακολουθήσουν υπερφυσικές µαρτυρίες ότι έκανα την σωστή κίνηση», και αποφάσισα ότι δεν θα ξαναπήγαινα στην πεντηκοστιανή εκκλησία όπου υπηρετούσα σαν αρχηγός της οµάδας πολεµικής προσευχής. (Επόµενη σελίδα)

6 / ΑΝΩΘΕΝ Προσωπική Μαρτυρία: ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2003 Πως µε πήγε ο Κύριος για το έργο Του στην Νιγηρία 1 ηµέρα πριν αρχίσει, οι άνθρωποι της Εκκλησίας βγαίνουν στους δρόµους της πόλης για να διαφηµίσουν το Συνέδριο Ακολουθώντας το φορτηγάκι που ανοίγει δρόµο, τραγουδούν, χορεύουν και προσεύχονται δηµοσίως, καλώντας τον κόσµο Οι πιστοί χρησιµοποιούν κάθε διαθέσιµο µέσο για να τραβήξουν την προσοχή του κόσµου & να οδηγήσουν νέες ψυχές στον Κύριο Τµηµατική εικόνα από το εσωτερικό του κτιρίου της Εκκλησίας Η διακονία της νεολαίας σε ώρα Βιβλικής διδασκαλίας Λίγες ώρες αργότερα ο Κύριος µου είπε: «Κήρυξε τους αγγέλους». Με ξάφνιασε, και αναρωτιόµουν τι να σή- µαινε, και τι έπρεπε να κάνω. Αργότερα µε ρώτησε: «Θα πήγαινες στην Αφρική;» Με πολύ φόβο καθώς συλλογιζό- µουν τους κινδύνους και το κόστος είπα τελικά «Ναι...». Λίγες ώρες αργότερα χτύπησε το τηλέφωνο µου. Μια αδελφή από την οµάδα προσευχής µου είπε: «Ο Κύριος θα σε πάει να κηρύξεις σε πολλές εκκλησίες σε όλο τον κόσµο». Την ευτέρα 27 Μαρτίου 2000 έλαβα ένα άλλο τηλεφώνηµα, όπου µου ζητήθηκε να κάνω τα εγκαίνια µιας νέας εκκλησίας, που θα άνοιγε την Παρασκευή 31 Μαρτίου. Καθώς ρώτησα τον Κύριο, µου είπε ότι για εκείνο το κήρυγµα ήταν ο Λόγος Του να κηρύξω τους αγγέλους. Πράγµατι κήρυξα για τους αγγέλους εκείνη την Παρασκευή, και από τότε κάτι άλλαξε στην διακονία µου, η οποία έµοιαζε να ανέβηκε σε ένα νέο επίπεδο αποκάλυψης και εξουσίας. Μετά από 2 ηµέρες, την Κυριακή 2 Απριλίου, κήρυξα σε κάποια άλλη εκκλησία. Στο τέλος µε πλησίασε ένας Αφρικάνος κύριος τον οποία δεν γνώριζα προτύτερα. Μου συστήθηκε σαν Joseph Obamwonyi, Ποιµένας, ιδρυτής της Εκκλησίας του Ζωντανού Χριστού στην Νιγηρία, µε 10 τοπικές εκκλησίες. Μου πρότεινε να πάω για διακονία στην Νιγηρία για το ετήσιο Συνέδριο των εκκλησιών του, τον Αύγουστο του 2000. Ξέσπασα σε γέλια, και όταν µε ρώτησε γιατί γελάω, του ε- ξήγησα ότι µόλις πριν 10 ηµέρες ο Κύριος µε είχε ρωτήσει εάν θα πήγαινα στην Αφρική. (Επόµενη σελίδα)

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2003 Προσωπική Μαρτυρία: ΑΝΩΘΕΝ / 7 Πως µε πήγε ο Κύριος για το έργο Του στην Νιγηρία Το γεύµα για άνω των 1000 ατόµων απαιτεί «θυσίες»! Η υπαίθρια κουζίνα του Συνεδρίου εν βρασµώ! Ενώ η διατροφή των παιδιών στην χώρα δεν είναι ιδανική λόγω έλλειψης επάρκειας και ποικιλίας τροφίµων, η Υβόννη (κόρη του εκδότη) δοκιµάζει τοπική κουζίνα τηγανιτούς τερµίτες (ιπτάµενα µυρµήγκια)... Μέσα στους επόµενους 2 µήνες ο Κύριος άνοιγε διαρκώς νέες πόρτες για διακονία σε διάφορες εκκλησίες. Επίσης άρχισαν διάφορες προσκλήσεις για να κηρύξω στο εξωτερικό. Μέσα στους επόµενους 2 µήνες συνειδητοποίησα ότι δεν µου έµεναν αρκετές µέρες άδειας από την εργασία µου για να ανταποκριθώ σε όλες τις προσκλήσεις για διακονία που απαιτούσαν ταξίδι. Τότε άρχισα να ρωτάω τον Κύριο, πως θα µπορούσα έτσι να κάνω το έργο Του; Η απάντηση ήρθε στα τέλη Μαΐου, όταν κατάλαβα ότι ήταν η ώρα του Κυρίου να αποσυρθώ από τον εργασιακό χώρο, και να αφιερωθώ 100% στο έργο της διακονίας του Ευαγγελίου. Σταµάτησα να εργάζο- µαι στο τέλος Ιουνίου 2000, και έτσι µπόρεσα να πάω στην Νιγηρία για πάνω από 2 εβδοµάδες, και όλα τα άλλα µέρη όπου µε έστειλε ο Κύριος. Έτσι εκπληρώθηκαν και οι 3 λόγοι που µου έδωσε ο Κύριος την Παρασκευή 24 Μαρτίου: κήρυξα τους αγγέλους, πήγα στην Αφρική, και από τότε άρχισε το έργο της αποστολής σε πολλές εκκλησίες σε όλο τον κόσµο. Τώρα, µετά από 3 χρόνια, έχω διακονήσει σε δεκάδες εκκλησίες, σε 13 χώρες εκτός Ελλάδος. Κάθε φορά το έργο γίνεται έτσι όπως ο Κύριος µου είπε όταν µε κάλεσε να Τον υπηρετήσω. Μου είπε ότι Ε- κείνος θα ανοίγει τις πόρτες για διακονία, και εγώ α- πλά θα πηγαίνω. εν χρειάζεται να κάνω τίποτε για να ανοίξουν οι πόρτες, ή, να έρθουν οι προσκλήσεις. Η µια χώρα µετά την άλλη, και η µια εκκλησία µετά την άλλη, ανοίγουν µε τον ίδιο υπερφυσικό τρόπο όπως και στην περίπτωση της Νιγηρίας που περιγράφω σε αυτό το άρθρο. Σε άλλα άρθρα θα δούµε άλλα τέτοια παραδείγµατα που δείχνουν ότι ο Κύριος είναι αληθινός και ζωντανός, ο αναστηµένος εκ νεκρών Ιησούς! Έζησα την δύναµη της ανάστασης Του για πρώτη φορά στην Νιγηρία σε τέτοια έκταση και ένταση. Προσευχήθηκα σε εκατοντάδες ανθρώπους, τους ο- ποίους είδα να θεραπεύονται, να απελευθερώνονται, να αυξάνει ο ζήλος και το ενδιαφέρον τους για τα πράγµατα του Θεού χάρη στην έκχυση του Αγίου Πνεύµατος, είδα µάγισσες να ουρλιάζουν και να υποκύπτουν στην δύναµη του Κυρίου, και άλλες πολλές συγκλονιστικές εµπειρίες. Νόµιζα ότι αυτά όλα ήταν λόγω Αφρικής, αλλά σύντοµα ανακάλυψα ότι ήταν τα σηµεία και οι δυνάµεις που ακολουθούσαν την διεθνή διακονία που µου είχε εµπιστευτεί ο Κύριος.

8 / ΑΝΩΘΕΝ Σωτηρία και Βασιλεία ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2003 (Συνεχίζεται από την σελίδα 1) Πιστεύω ότι ισχύουν και τα δύο. Η Βασιλεία του Θεού είναι ήδη µέσα στα παιδιά του Κυρίου, αλλά πρόκειται και να φανερωθεί καθολικά επάνω στην δηµιουργία όταν ο Κύριος έλθει ξανά. Όταν ένα µήνυµα της Καινής ιαθήκης δεν είναι σαφές, ή, µοιάζει να είναι αντικρουόµενο µε άλλα, είναι καλό να ανατρέχουµε στην Παλαιά ιαθήκη, η οποία µας βοηθά να κατανοήσουµε τα βαθύτερα πνευµατικά µηνύ- µατα της Καινής µε πιο απλό και γήινο τρόπο (διότι τα γεγονότα της Παλαιάς ιαθήκης ήταν η σκιά των µελλόντων - Εβραίους 8:5 & 10:1). Όλη η πορεία του λαού του Θεού, που ο Κύριος εξαγόρασε µε το αίµα Του, είναι προδιαγεγραµµένη στην πορεία του λαού Ισραήλ από την σκλαβιά της Αιγύπτου προς την απόκτηση της γης της επαγγελίας. Η σκλαβιά της Αιγύπτου συµβολίζει την εξουσία της α- µαρτίας επάνω στην σάρκα µας, που µας καταδυναστεύει όπως ο Φαραώ καταδυνάστευε τον Ισραήλ. Η γη της επαγγελίας (δηλ. υπόσχεσης) που θα έρεε γάλα και µέλι συµβολίζει την ά- φθονη ζωή που ο Ιησούς µας υποσχέθηκε, για όποιους Τον δεχτούν σαν Κύριο τους, και Τον υπακούν, εφαρµόζοντας τις εντολές Του στην ζωή τους. Όλα τα ενδιάµεσα συµβάντα, από το άνοιγµα της Ερυθράς Θάλασσας, την έρηµο, τους εχθρούς που έπρεπε να πολεµήσουν, την θεία προµήθεια φαγητού και νερού άνωθεν, το πέρασµα του Ιορδάνη, την επίθεση στην Ιεριχώ, και κάθε άλλο σχετικό γεγονός καταγραµµένο στις Γραφές µέχρι και την ώρα που ήρθε ο Ιησούς, είναι προφητικές αποκαλύψεις µέσα από τις ο- ποίες: µπορούµε να διαπιστώσουµε που βρισκόµαστε στη σχέση µας µε τον Θεό, γιατί µας συµβαίνουν διάφορα περίεργα γεγονότα στην ζωή µας, και πως µπορούµε να είµαστε πάνω από όλα νικητές µαζί µε τον Ιησού, όπως ο Ισραήλ µπορούσε να είναι πάντα νικητής µαζί µε τον Θεό των πατέρων τους, όταν Τον υπάκουαν. Που κολλάει λοιπόν το σχέδιο της Σωτηρίας δια του Χριστού, µέσα στην ζωή του φυσικού λαού Ισραήλ; Σε αυτό το άρθρο δεν θα δώσουµε ολοκληρωµένη απάντηση σε αυτό το πολύ σηµαντικό θέµα. Όµως θα δούµε επιγραµµατικά την ταύτιση, από την µια πλευρά της σφαγής των αρνιών στην Αίγυπτο, και την επάλειψη της πόρτας των σπιτιών τους µε αίµα του αρνιού του κάθε σπιτιού (Έξοδος 12:1-13), και από την άλλη, µε το αίµα του Αµνού του Θεού, Ιησού Χριστού, που πρέπει να θέσουµε επάνω στην ζωή µας ο καθένας για να σωθούµε από τον θάνατο, και να περάσουµε στην ζωή. Τι έγινε εκείνο το βράδυ στην Αίγυπτο, όταν πέρασε ο άγγελος του Θεού και σκότωσε όλα τα πρωτότοκα; Έγινε η αρχή της απελευθέρωσης των υιών Ισραήλ, έγινε η σωτηρία τους από τον θάνατο και από την καταδυνάστευση του Φαραώ. Αυτό συµβολίζει την απελευθέρωση των παιδιών του Θεού από τον θάνατο και την αµαρτία, και το πέρασµα τους στην ελευθερία και την ζωή. Μιλάµε λοιπόν για το Πάσχα των Εβραίων, που σηµαίνει Πέρασµα. Ώστε µε τον ίδιο τρόπο ο άνθρωπος της Καινής ιαθήκης βιώνει ένα πέρασµα στην ζωή όταν θέσει το αίµα του Αµνού του Θεού επάνω στην πόρτα της καρδιάς του. Αυτό το πέρασµα µας καθιστά γεγραµµένους στο βιβλίο της Ζωής. Είναι αυτό που ονοµάζουµε Σωτηρία δια του Ιησού. Είναι λοιπόν πράγµατι υπερβολικά σηµαντικό το πέρασµα στην ζωή που µας σώζει από τον θάνατο. Είναι τόσο σηµαντικό, όσο και η γέννηση ενός µωρού, το οποίο «περνάει» µέσα στην ζωή. Και περί τούτου πρόκειται, περί πνευµατικής γεννήσεως, όπως γράφει ο Ιωάννης: «Εκείνο που έχει γεννηθεί από την σάρκα είναι σάρκα, κι εκείνο που έχει γεννηθεί από το πνεύµα είναι πνεύµα. Μη θαυµάσεις ότι σου είπα: πρέπει να γεννηθείτε άνωθεν» (Ιωάννης 3:6-7). Είναι όµως άραγε η γέννηση σηµαντική, ή µήπως η ίδια η ζωή; Ποιος άνθρωπος ασχολείται µε την γέννηση του αφότου περάσουν 1-2 χρόνια ζωής εκτός από του να θυµάται τα γενέθλια; Η υπερβολική και αταίριαστη µε την καθηµερινή ζωή και το µέλλον ενασχόληση και αναµόχλευση του παρελθόντος, καταντά όχι µόνο απλά προβληµατική, αλλά και τροχοπέδη στην ανάπτυξη του ατόµου και προσαρµογή του στην ζωή και την κοινωνία. Είµαστε ευγνώµονες στους γονείς µας για την γέννηση µας, αλλά ο καλύτερος τρόπος να επιδείξουµε έµπρακτα την ευχαριστία µας δεν είναι να συζητάµε και να καταγινόµαστε εφ όρου ζωής µε την ώρα της γέννησης. Η καλύτερη ανταµοιβή προς τον γονέα είναι η φυσιολογική ανάπτυξη και προσαρ- µογή του παιδιού µέσα στο κοινωνικό σύνολο, όπου προσδοκά να δει το παιδί του να είναι χρήσιµο και ωφέλιµο. Εδώ µιλάω για εµάς τους Χριστιανούς, που είµαστε παιδιά του Θεού. Το Πνεύµα του Κυρίου είναι ο γονέας µας, ο οποίος επιθυµεί να εκπληρώσουµε τον σκοπό για τον οποίο γεννηθήκαµε, που είναι να φανερώσουµε µέσα στο φυσικό περιβάλλον της ζωής µας, εκείνο το οποίο γεννήθηκε µέσα µας, την Βασιλεία των Ουρανών. Ο σκοπός της ελευθερίας του λαού Ισραήλ από την Αίγυπτο ήταν ο Θεός να αποκτήσει ένα δικό Του λαό που θα Τον λατρεύει και θα ζει µαζί Του, µέσα στην δική Του γη, την απολυτρωµένη από κάθε µόλυνση λατρείας ειδώλων και άλλων θεών. Σε εκείνη την γη θα µπορούσε να φανερωθεί η πληρότητα του Θεού στις ζωές του δικού Του λαού. Αυτό είναι ακριβώς που θέλει ο Κύριος από τα παιδιά Του και σήµερα. Να είναι ο Θεός σε όλη Του την πληρότητα, σε κάθε πτυχή της ζωής µας. Να κάνει την ζωή µας γεµάτη από τις υποσχέσεις που µας έδωσε αρχικά µέσα από τον Λόγο Του, που τώρα µας προσκαλεί να λάβουµε δια πίστεως. Ο Ιησούς Χριστός δεν έφερε µόνο το χαρµόσυνο µήνυµα της γέννησης προς Σωτηρία της ψυχής, αλλά µας έφερε την υπόσχεση του Πατέρα α- πό τους Ουρανούς για µια ζωή άφθονη από όλα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την Βασιλεία των Ουρανών, στην «γη της επαγγελίας» του κάθ ε- νός. Ώστε το σηµαντικό δεν είναι απλά η γέννηση µας, αλλά η πληρότητα του Θεού σε κάθε τοµέα της ζωής µας. «Αλλήλων τα βάρη βαστάζετε» - Τηλ. 210.652.7403 Το έντυπο «ΑΝΩΘΕΝ» είναι µια ιδιωτική, αφιλοκερδής πρωτοβουλία, καρπός προσωπικής εργασίας και εξόδων. Εάν ευλογείστε από το αποτέλεσµα αυτού του έργου, εάν πιστεύετε ότι είναι χρήσιµο για το Σώµα του Κυρίου και θέλετε να το δείτε να διατηρείται και να εξαπλώνεται, θα σας προσκαλούσαµε να ελαφρύνετε το βάρος µε υποστήριξη προσευχής αλλά και οικονοµική. Τηλεφωνείστε ή γράψτε µας για λεπτοµέρειες.