ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗΣ ΕΓΚΥΚΛΙΟΥ ΤΟΥ ΒΡΕΣΘΕΝΗΣ ΜΑΤΘΑΙΟΥ ( )

Transcript

1 234 ΚΗΡΥΞ ΓΝΗΣΙΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ % ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗΣ ΕΓΚΥΚΛΙΟΥ ΤΟΥ ΒΡΕΣΘΕΝΗΣ ΜΑΤΘΑΙΟΥ ( ) Ιδού τί έγράφατε και εις μίαν προκήρυξίςν σας κατά τό 1935 προς τόν έφημερικόν γ,λγιρον και τους μοναχούς τής Όρθοδόςου Ελληνικής Εκκλησίας εις τήν σελίδα 1 : «Ιδού εις ποίον κατάντημα ήγαγε τους Όρ^οΖόξους Χριστιανούς η καινοτομία αΰτη, ήτις ϊκαμε άλλους, νά έορτάζωσι και νά πανηγυρίζωσι, και άλλους ταυτοχρόνως νά έγκρατεύωνται και νά νηστεύωσι, παρομοίως προς τους Τούρκους τοΰ Χαμίτ, άλλους εορτάζοντας τό Μπαϊράμιον (Πάσχα) ως Ίδόντας τήν νέαν σελήνην και άλλους ταυτοχρόνως κρατοΰντας Ραμαζάνιον (νηστείαν), ως μή Ίδόντας διά τοπ;κήν συννεφίαν τήν νέαν Σελήνην. Και τό δνειδος τούτο των Τούρκων, δπερ Ιξήλειψεν δ άναμορφωτής τής Τουρκίας Κεμάλ διά των θρησκευτικών μεταρρυθμίσεων, ήλθον νΰν οϊ καινοτομήσαντες Αρχιερείς νά προσάψωσιν εις τήν Όρθόδοξαν Έκκλησίαν διά τής μονομερούς και αντικανονικής μεταρρυθμίσεως τοΰ Εκκλησιαστικού ημερολογίου;. Και κατωτέρω εις τάς σελίδας 17 και 18 γράφετε «οτι δ Αρχιεπίσκοπος Α- θηνών και οϊ δμόφρονες τούτω Αρχιερείς ε σ χ ι σ α ν τήν Έλληνι- κήν Έ κ κ λ η σ ί α ν εκ τοΰ καθολικού ν, ο ομού τής Όρθοδοξίας». Και πάλιν «άφοϋ δ Μακαριώτατος διά τής υπογραφής εκήρυίεν εαυτόν Σχισματικόν, τί ετι χρείαν εχομεν μαρτύρων, ίνα κηρύξωμεν κα! ήμεΐς τούτον Σχισματικόν;». Επίσης δε «Αποκηρύξατε και Σεΐς τόν Σχισματικόν 'Αρχιεπίσκοπον και τους όμόφρονας αύτώ Αρχιερείς, έξακολουθοΰντας νά έμμένωσι εν τή ημερολογιακή καινοτομία, εάν επιθυμητέ και ύμεϊς νά μή λογίζεσθε Σχισματικοί, και τήν Όρθόδοξον Έλληνικήν Έκκλησίαν νά άπαλλάξητε άπό τήν μομφήν και τάς ολέθριους συνεπείας τοΰ Σχίσματος». Και τέλος «"Οθεν καταλήγοντες ποιούμεθα εκκλησιν εις τά Όρθόδοξα φρονήματα καΐ τήν πατρώαν πίστιν και εύσέβειαν υμών. Σώσατε δι' δνομα τοΰ Θεοΰ τήν Έκκλησίαν και τό "Εθνος άπό τάς φοβερές συνεπείας τοΰ Σχϊσματος. Άπό ύμας εξαρτάται νά τιμήσητε νΰν και νά δοξάσητε, τήν Όρ(!όοΌζον Έλληνικήν Έκκλησίαν,σο)ζοντες αυτήν άπό τό όνειδος και τήν καταισχύνην τοΰ Σχίσματος. Αδ- ' τη κινδυνεύει νά άπωλέσγ] εξ αιτίας τής ημερολογιακής καινοτομίας τάς προαιώνιους περγαμηνάς και Αποστολικά χρυσόβουλα τής Όρθοδοξίας, άτινα διά ποταμών αιμάτων εκληρονόμησεν. Έν ονόματι τής Όρθοδοξίας αποκηρύξατε τόν Σχισματικόν 'Αρχιεπίσκοπον και τους δμόφρονας αύτοΰ Αρχιερείς και ταχθήτε παρά τό πλευρόν τών Όρθοδόξων Αρχιερέων τών αγωνιζομένων υπέρ τής πατρώας Όρθοδοξίας και Εκκλησιαστικών παραδόσεο^ν». Αυτά έγράψατε τότε δσιώτατε μοναχέ Χρυσόστομε Καβουρίδη, πώς λοιπόν τά άθετήτε. Και μάλιστα μεθ' δρν.ο» τά γράψατε: «Σώσατε δι' δνομα Θεοΰ τήν Έκκλησίαν και τό "Εθνος άπό τώς φοβερα,ς συνεπείας τοΰ Σχίσματος». Και πώς τώρα ~Λ αναιρείτε; Πότε νά σίϊς πιστεύσίομεν, τότε ή τώρα; και πότε ψεύδεσθε; τότε

2 ΚΗΡΥΞ ΓΝΗΣΙΩ,Ν ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ 235 ή τώρα; Αληθώς άποροΰμεν με το ΰράαος καί τήν άναισχυντίαν σας. Και άλλου πάλιν εις τήν εφημερίδα «Κήρυξ τών Όρθοδόξων» εις τήν σελίδα 2, εις μίαν διαμαρτυρίαν σας, δταν μεταβαίνατε εις τήν έξορίαν έγράφατε τα έξης ΔΙΑΜΑΡΤΤΡΙΛ Έκφρώζομεν τήν βαθύτατη ν θλίψιν ημών, πρώτον εναντίον της Εκκλησίας δια τήν άπόφασιν ην έλαβε καθ" ημών, ήτις άπόφασις αντιστρατεύεται οϋ μόνον ποός χους θείους νόμους, αλλά και τους ανθρωπίνους. Επίσης έκς'ράζομεν τήν βαθκάτην θλγψιν ημών και προς τήν Κυ6έρνησιν, ήτις εκτελεί όπόφασιν άνχιστρατευομένην προς τό Έλληνικόν Σΰνταγμα, όπερ σέβεται τήν έλευθερίαν της Θρησκευτικής συνειδήσεως και τήν οποίαν έλευθερίαν στραγγαλίζει ή Κυβέρνησες, ('πάγονσα ημάς ο\:«ς ιΐλίΐ'θίρους "Ελληνας πολίτας ε'ις τήν έξορίαν δια τής βίας, 6:>ά αόλόν τον λόγον οτι θέλομεν να τηρήσωμεν αλώβητους τάς προαιώνιους παραδόσεις της Εκκλησίας, καί νλ ένώσιομεν τάς Χραστιανικάς συνειδήσεις και τήν εθνική ν ψυχήν τοϋ ορθοδόξου Χρισιιανικοίι πληρώματος, ί)ν έχώρισεν ή (Τ χ ι σ μ αϊ τ ι κ ή κι α ί λεγομένη επίσημος Έ κ κ λη σ ί α, άπεμπολήσασα τάς όηίοδόξοίίς παραδόσεις υπέρ ών ήαεϊς άγωνιζόμεθ'α. Ό Δημητριάδος ΓΕΡΜΑΝΟΣ Ό πρώην Φλωρίνης ΧΡΪΣΟΣΤΟ'ΜΟΣ Ό Ζακύνβου ΧΡΤΣΟΣΤΌΜΟΣ "Ωστε λοιπόν τότε ήτο σχισματική ή Εκκλησία της Ελλάδος καί τώρα πάλιν δέν είναι;.... Καί όιιοίως έγράφατε εις τήν σελίδα τής αυτής εφημερίδος εις τήν άπάντησίν σας εις τήν Θρησκευτικήν δργάνωσιν τής «Ζωής» κλπ. τα έξης : «'Αλλά καί σκληρώς κιατεδί(»ξεν αυτούς διά τών αστυνομικών οργάνων (δηλ. ταιις ορθοδόξους) τότε άπεφασίσαμεν ό'π,ως άποκηρΰξωμεν τήν διοικούσαν Ίεραυχίαν ώς «Σχισματικήν» και πάλιν κατωτέρω ε'ις τήν κανονικήν άποκήρυξιν τής διοικούσης Εκκλησίας ώς σχισματικής δι«λόγους κανονικούς, και τήν ϊδρυσιν μιας νέας Εκκλησίας ζώσης καί ιστάμενης επί τοΰ εδάφους τών Εκκλησιαστικών παραδόσροιν καί τής αίωνο'βίου πράξεως τής "Ορθοδόξου "Ανατολικής Εκκλησίας» κ.λ.π. Ό Δημητριάδος ΓΕΡΜΑΝΟΣ -(- Ό πρώην Φλωρίνης ΧΡΤΣΌΣΤΟΜΟίΣ Ό Ζακύνθοαι ΧΡΤΣΟΣΤΌΜΟΣ Καί ομοίως εις τήν αυτήν εφημερίδα καί εις τήν αυτήν σελίδα εις τήν άπάντησίν σας προς τον Άμίλκαν Άλιβιζατον καθηγητήν τοΰ Πανεπιστημίου εις δσα εγραψεν ούτος εν τή έφημερίδι «Εστία» περί Εκκλησιαστικού ημερολογίου, μεταξύ άλλων έγράφατε καί τα εξής : «"Αν είχεν δ Κύριος καθηγητής περισσοτέραν συναίσθησιν τής αξιοπρέπειας ΐρυ καί τοϋ αύτοσεβασμοϋ του δεν θά άπεκάλει ημάς έπαναστάτας καί έκμετονλλευτάς, άφο'ΰ ό ίδιος μέ τήν ΰπογραφήν του, ώς καί 6 Μακαριώτατος, άς μέλη της Επιτροπής απεφάνθη οτ; ή μονομερής εισαγωγή τοΰ νέου ημερολογίου ΰπό τίνος Εκκλησίας είναι λόγος σχίσματος, τοϋθ' δπερ ένεθάρρυνεν ημάς ε'ις τήν άπο<κήρυξιν τής Εκκλησίας ώς Σχισματικής». Ό Δημητριάδος ΓΕΡΜΑΝΟΣ Ι Ό πρώην Φλωρίνης ΧΡΤΣΌΣΤΟΜΟΣ ΐ Ό Ζακύνθου ΧΡΤΣΟΣΤΌΜΟΣ Πώς λοιπόν όσιώτατε Ιγράφατε τότε τόσον ωραία λ.όγια καί αληθείας καί τώρα τα αναιρείτε καί τα στραγγαλίζετε; Μήπως έδειλιάσατε άφοϋ είδατε δτι δέν

3 236 ΚΗΡΥΕ ΓΝΗΣΙΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ έπετύχατε τοΰ αχοποϋ σας; Νά έκθρονίσητε τόν Μητροπολίτην Αθηνών και να ά- νέλθητε σεις μετά τοΰ αποθανόντος Δημητριάδος ώς ήτο το δνειρόν σας; Ασφαλώς κάτι τέτοιο θα συμβαίνη. ΚαΙ ιδού ή άπόδειξις. Ένφ άφ' ενός έκηρύξατε την Έκκλησίαν της Ελλάδος Σχισματικήν καϊ μή εχουσαν χάριν δια λόγους κανονικούς, καί.μεθ' δρκου μάλιστα ώς ανωτέρω και μετ' επιτάσεως, θετικότητος και πεποιθήσεως, τώρα λέγητε τά αντίθετα, καί δέν τα λέγητε τώρα άλλα άπό τόΰ Ιτους 1937, δπότε επήλθε καί τό λυπηρόν Σχίσμα μεταξύ ημών τε καί Υμών. Τα έγράψατε τότε εις το.ν δσιώτατον Μοναχόν Μαρκον Χανιώτην εις τήν πολυσέλίίδον έπιστολήν σας, δια τοϋ IIρωτοσυγγέλου Γρηγοροπούλου τη εντολή σας. Τά έγράψατε εις τήν Ελληνικήν Θρησκευτικήν Κοινότητα της Θεσσαλονίκης τήν 17ην Όκτωβρίου 1937 μέ τήν ύπογραφήν σας, ης άντίγραφον κατέχομεν έσφραγισμένον παρά της θρησκευτικής Κοινότητος ταύτης, δτι δηλαδή «τό δικαίωμα τοΰ κηρύττειν τα άτομα καί τάς Εκκλησίας Σχισματικάς δέν παρέσχον οι θείοι καί θεοφόροι Πατέρες των Οικουμενικών Συνόδιον, ούτε εις τά άτομα, οΰτε εις τάς επί {χέροός Εκκλησίας, άλλ' εις ΟΊκουμενικήν Σύνοδον» κλπ. Καί ενώ άλλοτε διά νά δικαιολογήσητε τό Σχίσμα έφέρατε μαρτυρίας τάς IIανορθόδοξους Συνόδους "τοΰ Ιερεμίου Β' ( ) εις τό φυλλάδιόν σας προς τους διανοουμένους "Ελληνας κλπ. τώρα τά αναιρείτε καί αποσιωπάτε δλ' αυτά καϊ γράφετε προς τήν Κοινότητα Θεσσαλονίκης δτι μόνον Οικουμενική ΣύνοοΌζ, έχει τό δικαίωμα τοΰ νά κηρύττη τάς Εκκλησίας σχισματικάς καί ουχί άλλη Εκκλησία ή άτομα. Τότε πώς Σεΐς είχατε τό δικαίωμα καί έκηρύξατε τήν Έκκλησίαν της Έλ- λάδος.'σχισματικήν; IIοϋ έστηρίχθητε; Πώς τό έπράξατε αυτό; Έστηρίχθητε, ώς γράφετε, εις τάς αποφάσεις των ανωτέρω IIανορθόδοξων Συνόδων τοΰ Ιερεμίου, τοΰ Β' καί τήν Όμολογίαν τοΰ ιδίου Αρχιεπισκόπου Αθηνών, καί, καλώς έπράξατε, διότι ουδέν άλλο έπράξατε ει μή μόνον καί μόνον δπου εφαρμόσατε τάς αποφάσεις των ανωτέρω Π ανορθόδοξων Συνόδων. Καί «ιδρύσατε μίαν νέαν Έκκλησίαν ζώσαν καί ίσταμένην επί τοΰ εδάφους τών Εκκλησιαστικών Παραδόσεων καί της αιωνόβιου πράξεις της ^Ορ^οΒόξοο Ανατολικής "Εκκλησίας», ώς έγράφατε τότε εις τους Ζωικούς, άφ' ής βεβαίως ήρύεσθε τήν χάριν καί τήν εύλογίαν. Αυτήν λοιπόν τήν Έκκλησίαν άκολουθώμεν καί ημείς καί άπ' αυτήν άρυώμεθα τήν χάριν καί τήν εύλογίαν. Καί είναι απορίας άξιον πώς τότε ακολουθούσατε αυτήν τήν Έκκλησίαν καί Ιλαμβάνατε παρ' αυτής χάριν καί έγράφατε καΐ εις τήν <^Φωνήν της Όρθοδοξίας», δτι αποτελούσατε Σύνοδον, καί τώρα ακολουθείτε τήν.,'επί.σημον Έκκλησίαν της Ελλάδος, καί από αυτήν λαμβάνετε τήν χάριν καί οτι...τφρα-είσθε μία φρουρά καί ουχί Εκκλησία ή σύνοδος κλπ.;τί νά εΐπη κανείς; Καί τί νά ύποθέση; Δύο τινά μόνον. "Η δτι έπάθατε έγκεφαλικήν διάσεισιν, ή δτι προσπαθείτε νά στρέψητε πρύμναν καί πάλιν προς τήν κακοδοξίαν. "Ομοίως έγράφατε εις τήν Έγκύκλιόν σας τήν 3Οήν Αυγούστου 1940 ύπ' αριθ. πρωτ μέ 'τόν τίτλον: «Ελληνική Εκκλησία τών Γνησίων Όιρθοιδόξων Χοίστιανών, Αθήναι. Προς τους εΰ-,λογήμέ\οΐ)ζ Χριστιανοχις τοΰ; οκολοιλοΰντας τό πάτριον έορτολόγιον. Ώς προς δέ τό εγ- Κυρον η μί] των υπό των Νεοημερολογιτων τελουμένων μυστηρίων, έμμένομεν εις 00α &ιεκηρι') αμεν τό-ν Ίοΰνιον τοϋ 1935, καθ' ην «ή άγι,οστική Χάρις τών Μυστηρίων, κατά τό πνεϋμα τών θείων καί Ιερών κανόνων και τήν γνώμην ημών, ευρίσκεται καί ενεργεί διά τών εκκλησιαστικών εκείνων λειτουργών, οΐτινες διακρατοΐσι τάς ιεράς Λαραδόο'εις και τους κανόνα; της ΌρΦοδόξου Εκκλησίας, μή προ-βάντε; εις οΐδ«μίαν καινοτομίαν, ουχί ;,%Λ τίδν^μίϊκρυνιθέντων αών ιερών παραδόσεων καί άθετοΰντ(>)γ τους θείους καί ίε;0ους κακαί ϊτι'νεπώς διατελούντίον ύπό τά; άρά; τών Άγιων Πατέρων. Προκειμένου δέ. νά

4 ΚΗΡΥΞ ΓΝΗΣΙίϊΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ 237 γίν]ΐ -Νκοημβρολαγίτης τις δεκτός εις την ΰφ' ημάς παλαιοημερολογιτικήν Εκκλησίαν, οΰτας'.οφείλει δι'. αιτήσεως του προς ημάς ιτ'οΰς Ίεράοχας νά δηλώση τόν ιερόν σκοατόν του, μόνους αρμοδίους νά κρίνω-σι τόν τρόπον της. παραδοχής αύτοΰ, δι«λιβέλλου ο>ς έδέχετο τους αιρετικούς και σχισματικούς κατ' ΈκκληΛαστικήν οίκονομίαν '<ι Α' Οικουμενική Σύναίος (κανών Η') κ>αί, ή αρχαία Εκκλησία η δι' άναμυρώσεως, κατά τόν ΰαν κανόνα της ΣΤ ΟΙκατιμενικής 2υνό3ου. "Οτι δέ μόνον αρμόδιοι είμεθα ημείς οι Επίσκοποι ώς έκπρόαωικμ, της Εκκλησίας της ταμιούχου Χάριτος, παραθέτομεν τόν 39ον Άποσίολικ-όν κανόνα έχοντα όντως. Οι πρεσβύτεροι και οι διάκονοι άνευ γνώμης τοΰ Επισκόπου μηδέν Επιτελείαωισαν. Αυτός γάρ εστίν ό πεπιστευμένος τόν λαόν τοϋ Κυρίου και τόν υπέρ των ψυχών:;.: αυτών λόγον άπαιτηθησόμενος» κ.τ.λ. ' Ό Δημητριάδος ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΐ Ό πρώην Φλωρίνης ΧΡΤΣΌ2Τ0'ΜΟΣ Ό Ζακύνθου ΧΡΎΣΟΣΤΟΜΟ'Σ * Πώς λοιπόν, δσιώτατε τότε γράφατε πάντα τ' άνοηέρω, και τώρα Ιγράψατε εις Γ τήν τελευταίαν έγκύκλιόν σας της 1ης Ιουνίου 1944 εις τήν σελίδα 6, δτι : «ΊΙ άντίληψις καθ' ην δικαιούνται τα άτομα, είτε κληρικοί, είτε λαϊκοί, νά ιδρύσο)σ:ν 1δ;αιτέραν Εκκλησίαν οίνευ της αδείας και της αναγνωρίσεως της δλης Εκκλησίας, βξει προτεσταντισμού» κλπ.,; Τότε σεις είσθε πρώτος και τέλειος προτεστάντης; Διότι από ποΰ πήρατε άδειαν δπου γράφετε ανωτέρω εις τους Ζωικούς, μετά τήν άποκήρυξιν της διοικούσης Εκκλησίας της Ελλάδος ώ; σχισματικής διά λόγους κανονικούς, ιδρύσατε μίαν νέαν Εκκλησίαν ζώσαν και Εσταμένην Ιπί τοδ εδάφους των Εκκλησιαστικών παραδόσεων και της αιωνόβιου πράξεως της Όρθοδόξοί) Ανατολικής Εκκλησίας; Και από ποίον έλάβατε τό χρίσμα ώς Αρχηγός, τής-νέας ταύτης Εκκλησίας; Μέ ποίαν αλλην Εκκλησίαν ανταλλάξατε εϊρηνικάς έπιστολά;, λαμβάνοντες κανονικότητα, και εγκυρότητα τοΰ προΐστασθαι τής νέας ταύτης Εκκλησίας; Ήμεΐς λοιπόν δσ'.ώτατε, χάριτι Χρίστου είμεθα τέκνα πιστά τής Μιας Α γ ί α ς Κ α θ ο λ ι κ ή ς Α ν α τ ο λ ι κ ή ς Εκκλησία; κ. 'α Α Έ π ί σ κ ο π ο ς ταύτης και ά π' αυτήν ά ρ υ ώ μ ε θ α τ ή: ν, χ ά ρ ι ν και τήν ε ύ λ ο γ ί α ν, τήν εγκυρότητα κ α Ι τ ή. ν κ α ν ο ν ι κ ό τ η τ α τοϋ π ρ ο ΐ σ τ α σ θ α ι τ ή ς Έ κ κ λ η - ο.ί*.ς κλπ. διότι ώς ορθώς έγράψατε εις τό ανωτέρω Ι'γγραφόν σας ή άγιαστική χάρις τών Μυστηρίων κατά τους ίεροΰς κανόνας ευρίσκεται και ενεργεί δια των Εκκλησιαστικών έκείνο^ν λειτουργών, οΐτινες διακρατοΰαι τάς ιεράς παραδόσεις και τους κανόνας τής 'Ορθοδόξου Εκκλησίας μή προβάντες εις ούδεμίαν καινοτομίαν. Και ουχί δίά τών μακρυνοίντων των ιερών παραδόσεων κα'ι κανόνων και συνεπώς διατελούντων ΰπό τας αράς τών Αγίων Πατέοων. Έφ' όσον εις ούδεμίαν καινοτομίαν προίβημεν και κρατώμεν στερρ&ς, τά δόγματα,τούς κανόνας καΐ τή^παράδοσιν τής Εκκλησίας μας, και άφοϋ υπάρχει ή αρά 'καί ό αφορισμός εις τήν 'Εκκλησίαν τής Ελλάδος ήτις, ώς ανωτέρω γράφετε, άπεμακρύνθη τών ιερών παραδόσεων τής Εκκλησίας τοΰ Χρίστου, τότε υπάρχει και εις έσας δσιώτατε ή άρά και δ αφορισμός, όστις λέγητε δτι ή εκκλησία αΰτη έχει τήν χάριν. Αυτά είναι βλασφημίαι δσιώτατε, καί σκεφθήτε καλώς τήν άθάνατρν ψυχήν σας, και τόν ά- πλ&νκόν λαόν, δ.στις καλή τη πίστει, σας ακολουθεί καί τόν φρικτόν λόγον δν θα δώσητε εν ώρα κρίσεως.,,. ; ::.:, Δ'ιότι τό' Πανάγιον Πνεΰμα δεν είναι εις τήν εξουσίαν σας ώστε άλλοτε νά βδελύτηται καί ά,^ορίχ. ^ μίαν εκκλησίαν καί άλλοτε νά τήν καθαγιάζη..-,.* -

5 238 ΚΗΡΥΞ ΓΝΗΣΙΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ Ύμεΐς και οί σύν ύμϊν Αρχιερείς καί λοιποί κληρικοί αυτό πράττετε, άλλοτε αποκαλείτε τήν Έκκλησίαν της Ελλάδος σχισματικήν καί αμοιρον της θείας Χάριτος, και άλλοτε ταμιοΰχον αυτής, έφ' δσον δεν έκηρύχθη ύπ' άλλης Π ανορθόδοξου ή Οικουμενικής Συνόδου Σχισματική. ΚαΙ σας έρωτώμεν τότε πού τήν 1%Ύ\ρ& ξατε σχισματικήν, είχε κηρυχθή" ύπ' άλλης ΓΙ ανορθόδοξου Συνόοου κλπ. Σχισματική; Και τώρα πού τήν αποκαλείτε Ταμιοϋχον της θείας Χάριτος, μετεννόησε; Κατήργησε τήν καινοτομίαν, συνήλθεν καμμία άλλη Π ανορθόδοξος Σύνοδος να δρη τήν καταδικαστικήν της άπό.φασιν και να τήν κηρύξη άθώαν; Βεβαίως δχι, δέν συνήλθε ΣύνοΖος ουδεμία να τήν άθωώση, καί δέν έμετενόησε. Να τήν καταδικάση δμως καί αυτήν καί τάς αλλάς Εκκλησίας τάς δεχθείσας τήν καινοτομίαν τοΰ Παπικοΰ ίορτολογίον συνήλθον Σύνοδοι Πανορθόοοξοι (4) τέσσαρες, (3) έπί Ιερεμίου καί (1) έπί Ανθίμου, τών Οικουμενικών Πατριαρχών. Ωσαύτως γράφετε εις τήν τελευταίαν έγκύχλιόν σας δια τήν άναγνώρισιν τοϋ Νέου ά.ργ?]*(θ\) της Εκκλησίας. Βεβαίως αυτά συμβαίνουν αληθώς πού γράφετε, άλλ' δταν δμως ή ολη Εκκλησία διάγει εν ειρηνική περιόδω καί δέν υπάρχουν εις αυτήν σχίσματα καί διαιρέσεις. Διότ; λ.χ. πώς ήτο δυνατόν το Πατριαρχεΐον τών Ίεροσολύμο>ν να σάς άναγνωρίση δι' ενα Ιπίσκοπον της «νέας ιδρυθείσης εκκλησίας^ της στερρώς έχομένης τών δογμάτων,κανόνων καί παραδόσεων ή δι' έ'να Άρχηγόν αυτής, καθ' ην στιγμήν έπρεπε ηρ&τον να καοορίση τήν θέσιν της έναντι της Εκκλησίας της Έλλάξο;. Νά τήν παρακάλεση να επανέλθη εις τήν θέσιν της, να διαμαρτυρηθη δια τήν καινοτομίαν της, καί τέλος ν' άποκόψη τήν πνευματικήν έπικοινωνίαν μετ' αυτής; Ένψ λοιπόν, δέν έπραξε δλα αυτά ώς είχε ιερόν καθήκον, ώς καί κάθε εκκλησία, πώς είχατε τήν άξίωσιν σοφέ κανονολόγε, νά σας αναγνώριση ώς έπίσκοπον ή τόν πάτρωνα σας Δημητριάδος ώς άρχηγόν, καθ' ην στιγμήν δέχεται καί συλλειτουργεί με τους Αρχιερείς καί Ιερείς της καινοτόμου Εκκλησίας ταύτης; Γράφετε όσιώτατε, είς τήν τελευταίαν έγκύκλιόν σας δτι, δταν ο προϊστάμενος ή τό πλείστον τών Αρχιερέων μιας εκκλησίας, εισαγάγωσι εις τήν έκκλησίαν των, μίαν καινοτομίαν, δτι δικαιούνται οί όρθοδοξοΰντες Αρχιερείς της εκκλησίας ταύτης νά διακόψωσιν τήν έκκλησιαστικήν έπικοινιονίαν μετ' αυτών, πρό συνοδικής οιαγνώμης,?να μή ώσι καί οϋτοι συνυπεύθυνοι ενώπιον της δλης εκκλησίας διά τήν καινοτομίαν, άλλ' διιως δτι δέν δικαιούνται νά κηρύξωσι τους καινοτομήσαντας Αρχιερείς Σχισματικούς, καί είς καθαίρεσιν νά ύποβάλλο>σιν αυτούς, διότι τοΰτο είναι δικαίωμα τής δλης εκκλησίας κλπ. Καί δτι ή διακοπή της εκκλησιαστικής επικοινωνίας καί ή παϋσις τοΰ μνημόσυνου αυτής εκ \χέρο\)ς τών άρί)οζοζού^των ουχί μόνον δέν κατακρίνεται, αλλά καί επαινείται. Καί σάς άπαντώμεν, δτι άφοΰ δικαιούμεθα νά διακόψωμεν τήν έκκλησιαστικήν έπικοινωνίαν μετά τής εκκλησίας ταύτης καί πρό συνοδικής διαγνώμης. ίνα μή είμεθα συνυπεύθυνοι, καί εις τό μνημόσυνον ακόμη αυτής, πώς δέν δικαιούμεθα νά τήν άποκαλέσωμεν Σχισματικήν, άφοΰ τήν κατεδίκασαν Π ανορθόδοξοι Σύνοοοι, ώς ανωτέρω, καί τήν άπεκάλεσαν σχισματικήν καί διέταξαν καί δλας τάς μετέπειτα εκκλησίας να σεβασθοΰν καί νά άκολουθήσωσι τάς αποφάσεις αυτών καί μετ' έπιτιμίων μάλιστα; Καί εν τοιαύτη περιπτώσει ποίαν εύθύνην θά φέρωμεν όπως γράφετε ενώπιον της δλης Εκκλησίας καί επομένως ενώπιον τοΰ Θεοϋ; Μήπως ίστορικήν ή έθνικήν. ή φυλετικήν ή άλλην τινά; Ασφαλώς αλλην τινά εύθύνην. Δηλαδή ενώπιον τοϋ Θεοΰ δπου δέν ήκολουθήσαμεν καί δέν έσεβάσθημεν τάς αποφάσεις τών Αγίων Πατέρων τών κατ' εμπνευσιν τοΰ Παναγίου Πνεύματος άποφασισάντο^ν. Καί επομένως τήν ευθύνην ταύτην θά τήν πληρώσωμεν μέ τήν άθάνα-

6 ΚΗΡΥΞ ΓΝΗΣΙΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ 239 τον ψυχήν μας, ήτις τοιουτοτρόπως ασεβούσα εις τάς αποφάσεις τοϋ Παναγίου Πνεύματος ασφαλώς καΐ τελεσιδίκως θά μεταβώμεν εις τήν αιώνιον κόλασιν. Βεβαίως μία μερίς κληρικών κλπ., ώς γράφετε, τότε και μόνον δέν δικαιούται νά κηρύξτ) μίαν έκκλησίαν Σχισματικήν άνευ της αποφάσεως της δλης Εκκλησίας, ήτις εστίν ή μόνη αρμοδία, δταν πρόκειται περί μιας τελείως νέας άναφανείσης καινοτομίας, ήτις ουδέποτε κατεδικάσθη. "Οταν δμως πρόκειται περί παλαιάς αίρέσεως ή καινοτομίας ήτις κατεδικάσθη ύπό Οικουμενικών Συνόδων ή Π ανορθόδοξων, τοιαύτη ν δέν είναι ανάγκη νά συνέλθη νέα Σύ^οοΌς νά τήν καταδικάση. διότι τότε ή νέα Σύνοδος ασεβεί και αθετεί τήν άπόφασιν τής παλαιάς. Άλλα πρέπει αμέσως και τα άτομα και αϊ έκκλησίαι νά εφαρμόσουν τήν άπόφασιν τής συνόδου ταύτης άνευ ουδεμίας νέας διαδικασίας. Αυτό λοιπόν έπράξαμεν και ήμεΐς έν προκειμένω. Διότι πότε μάς είδατε νά συνέλθωμεν νά κάμωμεν καμμίαν πρκξιν εναντίον τής καινοτόμου εκκλησίας τής Ελλάδος, νά τήν κηρύξωμεν σχισματικήν, και νά κα- Οήρωμεν τους Αρχιερείς Αυτής, ώς μας κατηγορείτε; Ήμεΐς έφαρμόσαμεν απλώς τάς αποφάσεις τών II ανορθόδοξων Συνόδων τοΰ ΊερνήοΌ και Ανθίμου και τίποτε περισσότερον. Και έφ' δσον μας λέγουν αδται δτι οί άκολουθοϋντες τήν καινοτομίαν ταύτην είναι σχισματικοί, β λ ά σ φ η μ ο ι τοϋ Παναγίου Πνεύματος, αφορισμένοι από τ ό ν Θ ε όν, άμοιροι τής Θείας Χάριτος και δτι ήδη ήρνήθησαν τήν - ί σ τ ι ν τοϋ Χρίστου, και ήμεΐς αυτό λ έ γ ο μ ε ν και αυτό πράττομεν, και τίποτε περισσότερον... Μας κατηγορείτε δσιώτατε, δτι άγνοοΰμεν τδ Κανονικόν δίκαιον, και τό πνεΰμα τών Θείων και Ιερών Κανόνων κτλ. Και οας άπαντώμεν δτι, δέν εϊδομεν μέχρι σήμερον, οΰτε εϊ,ς τό κανονικόν δίκαιον ούτε εις το!>ς θείους και Ιερούς Κανόνας νά λέγουσι δτι οί αιρετικοί ή οί σχισματικοί εχωσι χάριν και τά μυστήρια το>ν δτι είναι έγκυρα, άλλη τουναντίον, καθυποβάλλουσιν αυτούς τω άναθέματι, τήν καθαίρεσιν, τόν άφορισμδν και τάς αράς τών 'Αγίων Πατέρων, και τόν χωρισμόν άπ' αυτών τών πιστών. Και έπομίνως οοχ'ι μόνον δέν άτευοϋμεν προς τήν θείαν χάριν, άλλα σεβόμεθα και τιμώμεν ταύτην έξ δλης ψυχής, καρδίας, ισχύος και διανοίας. Και δτ. τά μυστήρια τών σχισματικών και αυτοί ακόμη οί ιερείς κλπ. δέν έ'χουσι χάριν βλέπε τόν Α' Κανόνα τοϋ Μεγ. Βασιλείου. "Οσον άφορα δέ δια τους προσερχόμενους σχισματικούς εις τήν Όρθοδοξίαν, τους οίκονομοΰμεν δπως μας διατάσση ή Εκκλησία, ήτις μας λέγει, δια τοϋ Α' Κανόνος τοϊ Μεγ. Βασιλείου, 1) νά μυρώνωμεν τους βαπτισθέντας εις τό εκείνων βάπτισμα, 2) κατά τόν Η' κανόνα τής Α' Οικουμενικής Συνόδου, νά δεχώμεθα αυτούς διά λίβελου, 3) Δια ομολογίας πίστεως κατά το Συνοδικόν τής Ζ' Οικουμενικής Συνόδου και 4) Διά χειροθεσίας κατά τον αυτόν Η' κανόνα τής Α' Οικουμενικής Συνόδου τους Εερεΐς τους χειροτονηθέντας άπό τους σχισματικούς Αρχιερείς. Αυτά μας λέγει νά πράττωμεν και αυτά πράττομεν. Δέν μας λέγει ούτε νά άναβαπτίζωμεν, ούτε νά χειροτονώμεν πάλιν τους ιερείς των, ούτε νά στεφανώνωμεν και πάλιν γενικώς νά έπαναλαμβάνωμεν 1% νέου τά μυστήρια και τοΰτο διότι είναι σχισματικοί και ουχί αιρετικοί, διά τους δποίονς αιρετικούς βεβαίως πρέπει νά επαναληφθούν τά μυστήρια. Και βεβαίως οι σχισματικοί δέν έχουν τήν χάριν, δταν δμως μετανοήσουν και &\ιολογύ)σουν τήν Όρθοδοξίαν και γίνουν δλα τά ανωτέρω τότε επανακτούν τήν άπωλεσθεΐσαν χάριν και βλέπε προς τούτο τήν ύποσημ. 1 τοϋ Η' κανόνος τής Α' Οικουμενικής Συνόδου. Και τοΰτο α'λλωστε τό υπαγορεύει και ή λογική, διότι εκτός τοΰ δτι δ ΣχΙ-

7 240 ΚΗΡΥΞ ΓΝΗΣΙΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ σματικός δέν είναι ασεβής ή αιρετικός άλλα πλησιέστερον άπ' αυτούς προς τον ΌρβάοΌξον χριστιανόν, ομοιάζει δμως προς τόν άμαρτωλόν, όστις παραμένει εν τη αμαρτία είναι μακράν τοΰ Θεοΰ δια την α'κόνιον κόλασιν, δταν δμως μετανοήσΐβ καί.λάβη την άφεσιν των αμαρτιών του δια χειροθεσίας τού Πνευματικού του πατρός, τότε πλησιάζει προς τόν θεόν και είναι δξιος της αιωνίου ζωής. Και δπως δ αυτός αμαρτωλός δταν παραμένη εις την άμετανόητον θέσιν καθίσταται ολίγον κατ' ολίγον άσεβης, οΰτω καί δ Σχισματικός δταν παραμένη ν τψ Σχίσματι καθίσταται Σχισματοαιρετικός καί κατόπιν τέλειος αιρετικός κατά τήν ύποσημείωσιντ«δ Α' κανόνος τοΰ Μεγάλου Βασιλείου. Πώς λοιπόν Όσιώτατε μας αποκαλείτε ιερόσυλους καί μή γνωρίζοντας τί πράττομεν; "Η μήπως εξ ιδίων κρίνετε τα αλλότρια, δπου ουδέποτε μυρώνετε τα βρέφη τών κακοδόξων ή δμολογεΐτε τους χριστιανούς; ή τους υποβάλλετε εις Λιβέλλους, ή χειροθέτεΐτε τους υπό κακοδόξων χειροτονηθέντας ιερείς; Έάν δε δέν μυρώνωμεν τους γονείς τών κακοδόξων τέκνων τούτο το πράττομεν διότι αυτοί έχουν βαπτισθή και μυρωθή Όρθοδόξως καί πριν τοΰ Σχίσματος' και ουχί μόνον περιττεύει εις αυτούς ή άναμύρωσις, άλλα είναι καί έφάμαρτον κατά τους θείους καί Ιερούς κανόνας, καί άρκούμεθα μόνον εις τήν δμολογίαν ή λίβελλον. Έάν δέ εύδοκήση δ Κύριος καί έκλειψη τό ήμερολογιακόν Σχίσμα καί ένω- Οοϋν δλαι αϊ Έκκλησίαι ΌρΟοΒόξως, τότε περιττεύουν καί τα μυρώματα - χειρο- Οεσία:, δμολογίαι - λίβελλοι κλπ., διότι εκλείπει τελείως τό Σχίσμα καί δύναται ή "Ολη Έκκλΐ]σία να μετέλθη πασαν οίκονομίαν, ώς Ιπραξεν ή ΣΤ' Οικουμενική ΣύνοΙΌς με τους νεστοριανούς (Κανών 95). Καί τήν γνώμην της άκυρώσε(ος τών μυστηρίων δέν εχομεν ημείς άλλ' αί Π ανορθόδοξοι Σύνοδοι επί Ιερεμίου καί Άν θίμου, αί καταδικάσασαι τήν Καινοτομίαν τήν ήμερολογιακήν, καί άν αδται αί Σύνοδοι είναι ιερόσυλοι τότε ε'ίμεθα καί ήμεϊς. Προσπαθείτε Όσιώτατε. νά δικαιολογηθήτε δτι έκηρύξατε τήν Έκκλησίαν της Ελλάδος Σχισματικήν αλλά δυνάμει μόνον καί ουχί καί ενεργεία" διότι τοϋτο είναι δικαίωμα μόνον Συνόδου. Καί σάς έρωτώμεν δταν εξήλθατε τό 1935 καί μέχρι τοΰ 1942 ακόμη, διατί εις κανένα δημοσίευμα σας δέν αναφέρετε δτι είναι μόνον δυνάμει ή Εκκλησία της Ελλάδος Σχισματική, καί ουχί ενεργεία, παρά τό λέγετε τώρα; "Η μήπως τώρα δπου δέν δύνασθε νά διαφύγετε τόν Ιλεγχον τοϋ κόσμου καί ημών, δταν πρό δύο μη νών επρόκειτο νά Ι π ι - τ ε υ χ θ ή α υ ν ά ν τ η σ ι ς μεταξύ ημών ΤΕ καί υμών δ ιά τήν Ινωσιν τά γράψατε αυτά 3ιά νά ματαιώσητε τήν έ'νωσιν ή ν ουδόλως ποθητέ; Ασφαλώς καί αυτό είναι, καί δτι ουδέν κρυπτόν δ ου μή φανερόν γενήσεται. Όσιώτατε, εις τήν ΰποσημείωσιν τοΰ Γ' Κανόνος τών Αγίων Αποστόλων, δντΐύς, αναφέρεται το δυνάμει και ενεργεία., δτι οηλ. μία Εκκλησία ΰποπέσασα εις α'ίρεσιν ή Σχίσμα πρέπει νά συνέλθη ή αρμοδία ΣύνοόΌς διά νά τήν δικάση καί κήρυξη αίρετικήν ή Σχισματικήν' πολύ ορθώς, διότι δέν δύναται δ καθείς νά δικάζη τόν άλλον άναρμοδίως καί πολύ μάλλον δλάκληρον Έκκλησίαν' άλλ' αυτό Όσιώτατε εις τήν παροϋσαν περίπτωσιν έγινε καί κατεδικάσθη τετράκις ώς ανωτέρω εΐπωμεν, ή καινοτομία τοΰ παπικού εορτολογίου ύπό τεσσάρων IIανορθόδοξων Συνόδων, ώς ΰμεΐς Ιγράψατε πολλάκις, επομένως τί Ι'τι χρείαν εχομεν καί άλλης Συνόδου; Τότε πρέπει νά συνέλθη καί άλλη Σ'Λ'οοος νά καταδικάση τους Άρειανούς, τόύς Νεστοριανούς, τους Μονοφυσίτες, τους Μασόνους καί λοιπούς αιρετικούς, ο'ίτινες κατεδικάσθησαν ύπό τών Οικουμενικών Συνόδων, Τοπικών καί Πανορθοδό- «ν τόιούτιον, ή μήπο^ς σήμερον δέν εχωμεν τοιούτους αιρετικούς. Καί Ιφ' δσον

8 ΚΗΡΥΞ ΓΝΗΣΙΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ. 241 ούτοι άπαντες κατεοικάσθησαν, δεν. χρειάζεται βεβαίως και κατ' αυτών νέα καταδίκη, κατά τό ου εκδικήσεις δις επί τό αυτό, των θείων καί ιερών κανόνων. Όΰτω λοιπόν και παρομοίως συμβαίνει καί μέ τήν ήμερολογιακήν καινοτομίαν, κατεδικάσθη τετράκις ϋπ6 11 ανορθόδοξων Συνόδων και είναι επομένως ουχί δυνάμει σχισματική, άλλα ενεργεία. Μή παραπαίετε λοιπόν και βλασφημήτε σοφέ "διδάσκαλε, Ηαντίον τοΰ Παναγίου IIνεύματος. Διότι τό Πανάγιον Πνεϋμα ή καθαγιάζει η" 'όδελύττεται, μίσος ορός δεν. χωρεί. Καί αν ή Εκκλησία αυτή ή καταδϊακσθεΐσά 'ί'/ί'. τήν χάριν, τότε δέ τήν, εχομεν ημείς άπαντες, καί άν τήν εχωμεν ημείς, οι άκολουθοϋντες τήν ΑΚΑΙΝΟΤΟΜΗΤΟΝ τοϋ Χριστού Έκκλησίαν δεν την έχει αδ- ;η. "Εν λοιπόν εκ των δύο, καί ουχί καί τα δύο. Οί "Αγιοι Απόστολοι λοιπόν, ομιλούν γενικώς καί περί παντός ζητήματος, νέου, τό ίτ.ο\ο^ κατά καιρούς γενν&ται εις τήν Έκκλησίαν καί ουχί περί δεδικασμένου ζητήματος ώς ανωτέρω. Λέγετε ΌσκΛτατε, δτι δεν είχατε δλα τά κανονικά στοιχεία δια νά δικάσητε τους καινοτομήσαντα; "Ιεράρχας της Ελλάδος, διότι δεν είσθε Εκκλησία άνεγνο)- ριπμίνη, καί δτι μόνον μία Εκκλησία ανεγνωρισμένη δύναται νά δικάση τους κληρικούς της Ιγκύρως. Καί σας άπαντώμεν εις τοΰτο, δτι τά κανονικά στοιχεία τά. είχατε, αλλά δέν είχατε πίστιν νά τά εφαρμόσετε. Πο?α δε είναι ταϋτα : Ι) Μετά τήν άπόσχισίν σας εκ της κακοδόξου Εκκλησίας έπρεπε νά χειροτονήσετε Άρχιερ,ε'ξς αρκετούς, 10, 20, 30, από τους υπάρχοντας εν τω άγώνι δεδοκιμασμέναυς Ιερομόναχους, διά νά εχητε τον άπαιτούμενον αριθμόν προς συγκρότησιν κανονικού Έκκληδίαστικοϋ Δικαστηρίου. 2) Νά διαμαρτυρηθήτε ε?ς δλα τά Πατριαρχεία και Αυτοκέφαλους Εκκλησίας δια τήν καινοτομίαν ταύτην καί 3) "Αν τά Πατριαρχεία -καί-αϊ Αυτοκέφαλοι Έκκλησίαι δεν έλάμβανον \ιίρος νά σ$ς βοη_θ)ί]σουν; καί νά κανονίσουν τήν θέσιν των έναντι της Εκκλησίας της Ελλάδος, τότε νά Ικάμνατε.σεις.τό καθήκον σας νά κηρύττατε τήν Έκκλησίαν της Ελλάδος.Σχισματικήν και νά έκκαθήρατε τους Ίεράρχας αυτής κλπ., ώς λέγετε δτι -έπρεπε νά εΐ/ατε, τά Μ^σα" ιδού τά ;;,ίσα. Άλλα σεις δεν -έπράξατε αυτό. -Παρά πήρατε.κακοδόξους Ιερομόναχους καί--έχειροτονήσατε Αρχιερείς έχοντας διπλώματα, της Θεολογίας :7.αί ουχί καί πίστιν μέ έργα ώς απεδείχθη. Καί τώρα λέγετε διαφόρους δικαιολόι'γίας. Έάν λοιπόν νομίζητε δτι έ'πρεπε νά. κηρύξητε τήν Έκκλησίαν ταύτην, Σχισματικήν αυτό έπρεπε-νά πράξητε.- Λ..'Αλλά. έχετε τήν γνώμην δτι μόνον Εκκλησία ανεγνωρισμένη Ιχει χό δικαίω- -μα-νά.δικάσι;] ^γκύρο^ς τους κληρικούς της, καί δτι ημείς άπαντες άποτελρ }Αεν ι μ.ίαν καί,τήν. αυτήν Έκκλησίαν' τότε άφοΰ άποτελοϋμεν τήν,αυτήν. Έκκλησίαν. μέ τήν καινοτόμον Έκκλησίαν της Ελλάδος καί άφοϋ αυτή είναι ανεγνωρισμένη Εκκλησία καί δικάζει εγκύρως, τ ό ν.,ε ή. κ α τ α δ ί κ η σας είναι έ γ; κ υ ρ ο-.τά τη. κ, α,ί ώ ς ά..μι ω, τ έ ρ ω ε ϊ π ο μεν κ α ι ν ΰν έ πα, ν ά- λ α. μ β ά ν ο μ ε ν σ ε ί ς ε Ι σ 0,ε πλέον κ; Μ θ η ρ η μ έ ν ο ς. ΛοΛόν τί θέλετε τότε καί έκμεταλλεύεσθε τους Όρθρδόξους Χριστιανούς; Καί διατί δέν σέβεσθε τήν; : άπόφασιν της Εκκλησίας σας; Είσθε, λοιπόν ά π,ε ι θ ή ς.: κ.α ΐ Λ V- τ ά ρ τ η ς απέναντι τ ή ς Εκκλησίας, καί είναι αίσχος δί' όμας νά λέγητε δτι είσθε Όρθόδοξος, Χριστιανός. Ή μ ε ι ς χ ά ρ ι τ ι Χρίστου ά ν ή κ ο μ ε _ ν εις τήν Μ α, ν Ά γ ί α ν Κ α θ ο λ ι κ ή ν 'Α π ο- σ τ ο λ ι κ ή ν καί 'Α ν α τ ο λ ι κ ή ν τ ο ΰ Χ' ρ ι σ το ΰ Έκκλησίαν καί εν δ ν ό μ "α τ ι ~' Α ύ τ ή ς έ λ ά β ο μ ε ν τ ό Έ π ι σ κ ο- π ι κ ό ν αξίωμα, κ α ί ο ύ χι.χ ήί 'ς -.κακοδόξου Σ χ ι σ μ α - τ ι κ ή ς. Καί άποροΰμεν Όσιώτατε σύχί : δι' ύμας, αλλά διά τους άκολουθοϋντας οπαδούς σας καί προ πάντων τους κληρικούς, τί πώρωσιν ψυχικήν έπαθαν, ένω

9 242 ΚΗΡΥΞ ΓΝΗΣΙΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ βλέπουν δπου γράφετε δτι ανήκετε εις τήν Έκκλησίαν της Ελλάδος, δτι αΰτη έχει την χάριν και αϊ πράξεις της είναι έγκυροι καί σας ακολουθούν ακόμη. Άλλα κατά το Ευαγγελικών λόγιον «Καιρός κατά τδν όποιον θά πλανηθώσιν και οι εκλεκτοί». ΚαΙ πάλιν «Πολλοί είσί κλητοί ολίγοι δε εκλεκτοί». ΚαΙ κατόπιν τούτων α- πάντων έχετε ακόμη το θράσος και τήν άναίδειαν νά γράφετε εις τήν Έγκύκλιόν σας τής 1ης "Ιονίου 1944 δτι, ας μην ειπη κανείς δτι 3έν αξίζει τον κάπον νά είναι παλαιοημερολογίτης και νά υπόκειται εις διωγμούς, χλευασμούς κλπ. Δηλαδή αξίζει κανείς τον κόπον νά -είναι καί παλαιοημερολογίτης, αλλά και νά παίρνη και τ\ί χάριν άπό τήν κακόδοξον Έκκλησίαν της Ελλάδος; Διά νά μήν έ'χη τάς αράς και τά αναθέματα τών Αγίων Πατέρων. Δηλαδή προσκυνήσατε τον Θεό ν, προσκυνήσατε και τόν Σ α τ α ν ά ν. "Ητοι δουλεύσατε κατά το Εύαγγέλιον, Θεψ καί μαμωνφ. Αυτά είναι αγαπητά εν Κυρίω τέκνα, τά χάλια πάντων τών Ικ τής κακοδοξίας έλθόντων Αρχιερέων, καί 5 καθείς ας άνοιξη καλώς τους ψυχικούς του οφθαλμούς νά ΐδη ποΰ α- κριβώς ευρίσκεται ή αλήθεια. Σεΐς δέ τέκνα μου εν Κυρι'ω αγαπητά κατά τόν Γ' κανόνα της Γ' Οικουμενικής Συνόδου, «Κοινώς δέ τους τη Όρθοδόξω καί Οικουμενική Συνόδω συμφρονοϋντας κλ'ηρικούς κελεύομεν τοις άποστατήσασιν ή άφισταμένοις Έπισκόποις μηδ' δλως ύπόκεισθαι κατά μηδένα τρόπον». Κατά δέ τόν σοφόν Βριέννιον, «Άλλ' ώς μή πιήανά τισι δόξω λέγειν καί ουκ αληθή επί τά τών Αγίων άπειμι, ταύτόν δ' ειπείν τοϋ Πνεύματος Αγίου ρητά». «Ει τις άκοινωνήτο) κάν εν οί'κφ συνεύξηται, καί ούτος άφοριζέσθω». (Δέκατος τών Αποστόλων κανών). «Μη έξεΐναι δέ κοινο>νοϋσιν τοις άκοινωνήτοις, μήτε κατ' οί'κοις εισιόντας συνεύχεσθαι», (δεύτερος της εν Αντιόχεια), «δτι ού δει αίρετικοΐς, ή Σχισματικοΐς συνεύχεσθαι», (τρίτος καί τριακοστός έν Λαοδικεία). Τ Ων τό φρόνημα άποστρεφόμεθα τούτων καί άπό τής κοινωνίας προσήκει φεύγειν», (Φο>νή Μεγάλου Βασιλείου). Ό Πατριάρχης Κων) πόλεως Γερμανός δ Β', γράφων προς τους Κυπρίους έλεγε: «'Επισκήπτομαι πά?ιν της έν Κύπρφ λαϊκοΐς, δσοι της καθολικής Ανατολικής Εκκλησίας Ιστέ τέκνα γνήσια, φεύγειν δλω ποδί άπό τών ύποπεσόντο>ν '.ζρέων τη Λατινική υποταγή, μηδέ εις Έκκλησίαν τούτοις συνάγεσθαι, μηδέ εύλογίαν εκ τών χειρών αυτών λαμβάνειν τήν τυχοΰσαν. Κρεΐσσον γάρ εστίν Ιν τοις οί'κοις υμών τφ Θεψ προσεύχεσθαι κατά μόνας ή έπί Εκκλησίας συνάγεσθαι μετά τών λατινοφρόνων, είδ' άλλως οδν τήν αυτήν αύτοΐς ύφέξετε κόλασιν». Διότι πώς νά εχη τις τάς χάριτας τοΰ Αγίου Πνεύματος, δταν Ιχη κακόδοξα φρονήματα; Άλλα στήκετε καί κρατήτε τάς Παραδόσεις ας Ιδιδάχθητε εϊτε διά λόγου εί'τε δι' επιστολής ημών, κατά τόν Μακάριον Παΰλον. Διότι κατά τόν αυτόν Άπόστολον «ή πίστις ημών μή ή έν σοφία, ανθρώπων, αλλ" έν δυνάμει Θεοΰ» (Α' Κορινθ. Β, 5). Μένετε πιστοί καί α- κλόνητοι εις δσα έδιδάχθητε, ήκούσατε, είδατε καί έμάθατε έν τή Αγία ημών Εκκλησία, καί δσα εστίν αληθή, δσα σεμνά, δσα αγνά, δσα ηθικά, δσα αγία, δίκαια ταϋτα πράττετε, ε'ις ταΰτα έμείνατε, καί δ Θεός τής αγάπης καί τής ειρήνης καί Πατήρ τοΰ Κυρίου ημών Ίησοΰ Χριστού, καί ή χάρις τοΰ Παναγίου Αύτοΰ Πνεύματος ε'ίη μετά πάντων ημών αδελφοί. Αμήν. Έν τη Ίερα καί Σεβασμία Μονή τής Κυρίας Θε.οτόχοΌ Πευκοβουνογιατρίσσης Κερατέας - Αττικής τη 21η Σεπτεμβρίου 1944 Ό έν Έπισκόποις ελάχιστος Τ Ό Βρεσθένης ΜΑΤΘΑΙΟΣ