«\EÓ \EÎÎÏËÛ È ÂéÏÔÁÂÖÙ ÙfiÓ ÂfiÓ, K ÚÈÔÓ âî appleëááó \IÛÚ Ï» (æ ÏÌ. Zã 17)

Transcript

1 «INA ANT N øi, KA ø Y, ATP, N MOI KA ø N OI, INA KAI AYTOI N HMIN N øin» (( IøAN. IZã21)) O O H apple Ó Á È Ù Ú È Ù Ú È apple Ù Ù ı  I X Y A Y A I T H O NAN Pø HA ANAPXO KAI POAIøNIO MONO NH YIO KAI O O TOY OY TO ANA ION NYMA TO K TOY ATPO K OPYOMNON MP Ë ıâùî OY O ANAPXO O ATHP ø A AIO TøN HMPøN I T H I ø A N N H APXøN MIXAH APXøN ABPIH H TæI TH OTOKOY K I AI AP NOY MAPIA Ì Ù ı È O apple Ù Ï apple Â Ù Ú O Y A I T H M Ú Î «\Ó \ÎÎÏË È ÂéÏÁÂÖÙ ÙfiÓ ÂfiÓ, K ÚÈÓ âî appleëááó \IÚ Ï» (æ ÏÌ. Zã 17) H N ø M O A N A T A I T O Y X P I T O Y PIO O ã ñ TO Tã ñ TÂÜ 31Ó IANOYAƒπO - º µƒ À ƒπ 2008 È ı ÓÈ ÂÚÈ ÈÎÜ KˆÓÙ ÓÙÈÓ applefiï∠174, T.K X ÚÈÏ -  ÏÓ ÎË K T O Y T A º O Y O apple Ù Ï apple Ï O Y A I T H Î Y M B O I K H I K ø N T H K K H I A T O Y O Y

2 XOF.&SOT.Ù :21 ÂÏ 2 fi Ú Ì ÙÜ ÚˆÙÌ. ÙÂÊ Ó Î Ù Ùfi ï ÖÓ Âr ÂÓ «ÙfiÓ \IËÜÓ ëùáù âî ÂÍÈáÓ ÙÜ ÂÜ ÙÚfi». ( Ú Í. Zã 55.56). ró È ì àú ÈÙ Ú úˆ ÂåÎÒÓ âó wf Ú Ù Ù È ï Yîfi Î ï Ù Ú. \A fi ^ÏÏËÓ. B ÓÙ. XÂÈÚfiÁÚ ÊÓ ÙÜ 9 åáó. (\ıóèî BÈ ÏÈı ÎË ÙáÓ ÚÈ ˆÓ). \Ó \ÎÎÏË È ÂéÏÁÂÖÙ ÙfiÓ ÂfiÓ K ÚÈÓ âî ËÁáÓ \IÚ Ï M â È Ï Ó ÂåÎÓÁÚ ÊÈÎ M ÚÙ Ú ÂÚ ÙÉ POAIøNIOTHTO Î OTHTO TOY ANAPXOY POø OY TOY KYPIOY KAI OY KAI øthpo ììáó IHOY XPITOY ÂrÓ È ì Ú Ï ڈ ÂåÎÒÓ Ê Ú Ù Ó â ÈÁÚ Ê Ó È ÙfiÓ XÚÈÙfiÓ: «I. X. ï POAIøNøN O» Î È Ù Ó Ó Á Ó «MHTHP OY». ºÚËÙ ÂåÎÒÓ, öúáó ÙÜ Ó ÈÁÂÓÉ ÙÜ 1491, ÂñÚÈÎÌ ÓË Âå Ù Ó MÓ Ó M ÚÙÈÄ ÚÌ AåÙˆÏ Î ÚÓ Ó. «T ÓÙ È Ù Ó OP O O IAN Î È Ù Ó A A» IMHNIAION ΠIΣHMON HMOΣIOΓPAΦIKON OPΓANON THΣ KKΛHΣIAΣ TΩN ΓNHΣIΩN OPΘO OΞΩN XPIΣTIANΩN THΣ ΛΛA OΣ Aριθµ. γκρ. Yπουργ. Aποφ$σεως 10893/95 Περ0οδος 3τος ΣT Iανου$ριος - Φε8ρου$ριος 2008 ñ Αριθµ;ς τε<χους 31 ΠPIXOMNA ^ A\ Ú È ΠÙáÓ.O.X. ^ÏÏ Î Úfi MAT AIO ï Aã ( ) ^ ÚˆÙ ÁÎÂÏÏ Î \ Ú ÈÁÚ ÌÌ ÙÂ. éá ÓÈ fiÌ Ú ( ) π ƒà ÙÜ «K..O.»: ^ \  ÌÓËÙ ÚˆÙ ÁÎÂÏÏ Î \ Ú ÈÁÚ ÌÌ Ù ÙÉ ^πâúä Ófi ÙÉ \ÎÎÏË ÙáÓ..Ã. ^ ÏÏ. éá ÓÈ fiÌ Ú ( ). ò Ù ^π Ú Âˆ ÙÜ ÂÚÈ ÈÎÜ \ ÎÙÒ ÚÈ 1950 : H IPA ª ƒ π.o.x. π π π & π À À : ^O Ó ÁÈÒÙ Ù MËÙÚ Ï ÙË.O.X. O π Î. XPYOTOMO ËÏ. ^πâúä ªËÙÚ fiψ : ÓÙ ÂÙ È ñ fi \ ÈÙÚ É. È Ù Ó àïïëïáú Ê Ó à  ı ÓÂıÂ: Σελ0δες 1) ΕΙΣ ΤΑ ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ ) ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ 2008 ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΝ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑ ΥΣΙΣ 1 ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΚΑΙ ΖΩΟΠΟΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑΝ ) ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΟΝ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ) Η ΥΠΑΠΑΝΤΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ) ΑΓΙΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ O MΓAΣ ) ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ ΚΙΑΤΟΥ ) ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΗΝ ΖΩΗΝ TΩN MΛΩN THΣ KKΛHΣIAΣ ) ΗΜΕΡΟΛΟΓΙA ) ΕΥΧΑΙ «Κ.Ε.Ο.» ΕΠΙ ΤQΩ NQΩ TI ÂÚÈ ÈÎfiÓ 10) IKΩN AΓIOY BAΣIΛIOY «KHPY KK HIA OP O O øn» KˆÓÙ ÓÙÈÓ fiψ 174, à ƒπ À - π 11) AΠO HMIA IΣ KYPION ) TO ΦPAP THΣ AΠOKAΛYΨΩΣ À ƒ π π π À ƒ πƒ ø À ƒ ªø

3 Ἰανουάριος - Φεβρουάριος ἀρ. τεύχ. 31 ΚΗΡΥΞ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ -3- ΕΙΣ ΤΑ ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ «Τριάδος ἡ φανέρωσις ἐν Ἰορδάνῃ γέγονε» (Τροπάριον τῆς Ἑορτῆς τῶν Θεοφανείων) Τά Ἅγια Θεοφάνεια φανερώνουν τήν προσκύνησιν τῆς Ἁγίας Τριάδος εἰς τόν κόσμον καί τόν κόσμον ἁγιάζουν ἐν ὕδατι καί Πνεύματι. Ὁ Θεός γάρ τῆς Δόξης ἐβρόντησεν ἐπί τῶν ὑδάτων. Ἐν ὕδατι, τῆς Ἁγίας Τριάδος ὁ Εἷς, Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Σαρκωθείς Συνάναρχος Υἱός καί Θεός Λόγος. Ἐν εἴδει περιστερᾶς, τῆς Ἁγίας Τριάδος ὁ Ἕτερος, τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, ὁ Παράκλητος Θεός, ὁ Μάρτυς τῆς Ἀληθείας ὁ Συναΐδιος, ὁ ἐκ τοῦ Πατρός Ἐκπορευόμενος καί ἐν Υἱῷ ἀναπαυόμενος. Ἐν ἤχου ρήματι, τῆς Ἁγίας Τριάδος ὁ Πρῶτος Αἴτιος, ὁ Πατήρ ὁ Ἀναίτιος, ὁ Γεννήτωρ τοῦ Χριστοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ὁ Προβολεύς Θεός. «Ἐν Ἰορδάνῃ βαπτιζομένου σου Κύριε, ἡ τῆς ΤΡΙΑΔΟΣ ἐφανερώθη προσκύνησις τοῦ γάρ Γεννήτορος ἡ φωνή προσεμαρτύρει σοι, ἀγαπητόν σε Υἱόν ὀνομάζουσα καί τό Πνεῦμα ἐν εἴδει περιστερᾶς ἐβεβαίου τοῦ λόγου τό ἀσφαλές» (Ἀπολυτίκιον τῆς Ἑορτῆς). Τῆς Θεοφανείας τό Μυστήριον ὑπηρέτησεν σήμερον ὁ Ἰορδάνης. Θεός Κύριος ὁ Τρισυπόστατος ἐπέφανεν ἡμῖν σήμερον. Ὁ Κύριος ἐν Πνεύματι. Ὁ Κύριος ἐν ὕδατι. Ὁ Κύριος ἐν Ἀληθείᾳ καί Ἀποκαλύψει. Φωνή Κυρίου ἐπί τῶν ὑδάτων. Ἀντλήσωμεν, οὖν, «ὕδωρ μετ εὐφροσύνης ἐκ τῶν πηγῶν τοῦ σωτηρίου» (Ἡσ. ΙΒ 3). Χριστός ἐφάνη ἐν Ἰορδάνῃ. Ἐφάνη ὁ Χριστός εἰς τόν κόσμον ἐν σαρκί ἐφάνη ἐν Ἰορδάνῃ. Οὐ μόνον δέ ἐφάνη, ἀλλά καί ἐπεφάνη. Μετά μαρτυρίας γάρ πολλῆς ἐφανερώθη, καί δύο εἰσίν οἱ μαρτυροῦντες Αὐτόν ἐξ Οὐρανοῦ, Πατήρ καί Πνεῦμα Ἅγιον, ὅτι φύσει Υἱός τοῦ Πατρός ἐστίν ὁ Ἰησοῦς, Γνήσιος, Ἀληθινός, Ἀγαπητός, Μονογενής, Ἀπαύγασμα τῆς Δόξης τοῦ Πατρός, Φῶς ἐκ Φωτός, Θεός Ἀληθινός ἐκ Θεοῦ Ἀληθινοῦ. Ἐπεφάνη σήμερον τῇ Οἰκουμένῃ Χριστός ὁ ΚΥΡΙΟΣ, οὐκ ἐκ τῆς γῆς ἀνελθών, ἀλλ ἐκ τοῦ Οὐρανοῦ κατελθών, καί Τρισήλιον ἐπέλαμψεν ἡμῖν τῆς Θεότητος τό Φῶς. Χριστός φαίνει πᾶσι, ἀλλ οὐ μόνος φαίνει Χριστός. Φαίνει καί Πατήρ. Φαίνει καί Πνεῦμα Ἅγιον. «Φῶς ὁ Πατήρ, Φῶς ὁ Λόγος, Φῶς καί τό Ἅγιον Πνεῦμα», φωταγωγοῦν πᾶσαν κτίσιν, ὡς Ἕν Φῶς, Φῶς Ὁμοούσιον, Φῶς Ἀδιαίρετον, Φῶς Ἀχώριστον, Φῶς Ἀναλλοίωτον, Φῶς Ἄτρεπτον, Φῶς Ἀσύνθετον, Φῶς Ὑπερούσιον, Φῶς Ἄκτιστον, Φῶς Προαιώνιον, Φῶς Δεδοξασμένον. Χριστός ἐπί γῆς, ἀλλ οὐκ ἐκ τῆς γῆς. Χριστός ἐν σαρκί ἐλθών, ἀλλ οὐκ ἐκ ρεύσεως προελθών. Χριστός ἐν ἀνθρώποις, τέλειος ἄνθρωπος, ἀλλ οὐκ ἐξ ἀνθρώπου ἐν χρόνῳ τό εἶναι ἔχων. Χριστός ὁ ἐκ Πατρός Ἀγεννήτου τό εἶναι ἀρρεύστως πρό χρόνου ἕλκων. Χριστός, Ἄναρχος Υἱός ἐξ Ἀνάρχου Πατρός. Χριστός, Υἱός Θεοῦ Μονογε-

4 -4- ΚΗΡΥΞ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ Ἰανουάριος - Φεβρουάριος ἀρ. τεύχ. 31 καταβαίνει. Χριστός τῷ Ἰωάννῃ λαλεῖ, καί ἐκ τῶν Οὐρανῶν φωνή πατρῶα γίνεται: «Σύ εἶ ὁ Υἱός μου ὁ Ἀγαπητός, ἐν σοί ηὐδόκησα» (Μάρκ. Α 11, Λουκ. Γ 22, Ματθ. Γ 17). Ὁ Πατήρ ἐξ Οὐρανοῦ τόν Χριστόν βεβαιοῖ, καί ὁ Χριστός τόν Πατέρα ἐπί γῆς ἀποκαλύπτει. Χριστός, ὁ ἐν τοῖς Τά Ἅγια Θεοφάνεια τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Εἰκονίζεται ὁ Ἰησοῦς ἐν Ἰορδάνῃ ὑπό τοῦ Προδρόμου Ἰωάννου βαπτιζόμενος, τό Ἅγιον Πνεῦμα ἐπιφοιτῶν ἐν εἴδει περιστερᾶς, καί ὁ Πατήρ ἐκ τοῦ Οὐρανοῦ βοῶν: «Σύ εἶ ὁ Υἱός μου ὁ Ἀγαπητός, ἐν σοί ηὐδόκησα» (Μάρκ. Α 11, Λουκ. Γ 22). (τοιχογραφία τρούλου εἰς τό περιστύλειον τοῦ Καθολικοῦ τῆς Μονῆς Κουτλουμουσίου τοῦ Ἁγίου Ὄρους) νής. Χριστός ΘΕΟΣ Ἀληθινός. Χριστός Ὁ Ὤν. Χριστός ὁ ὤν καί προών καί ἀεί ὤν. Χριστός Ὑπόστασις Τελεία, Προαιώνιος, Ἁπλῆ, Γεννητή, Ἄκτιστος, Ἄτρεπτος, Ἀναλλοίωτος. Χριστός, «δι οὗ τά πάντα ἐγένετο». Χριστός ἐν Ἰορδάνῃ. Χριστός πανταχοῦ παρών. Χριστός ἐν Θρόνῳ Δεσποτικῷ μετά Πατρός καί Πνεύματος. Χριστός σύν Πατρί καί Πνεύματι ἀπαύστως δοξαζόμενος ἐν ἀσαλεύτῳ Δόξῃ καί ἐν μιᾷ ἑνιαίᾳ προσκυνήσει λατρευτικῶς προσκυνούμενος. Χριστός ἀναβαίνει ἀπό τοῦ ὕδατος, καί οἱ Οὐρανοί σχίζονται. Χριστός ὑπό ἀνθρώπου χειροθετεῖται, καί τό Πνεῦμα τό Ἅγιον ὡσεί περιστερά ἐπ Αὐτόν κόλποις τοῦ Πατρός ἀεί, ἀχωρίστως ἐπί γῆς τόν Πατέρα τοῖς ἀνθρώποις φανεροῖ καί τούς πιστούς εἰς τόν Πατέρα ὁδηγεῖ. Τό Πνεῦμα τό Ἅγιον ὡσεί περιστερά μαρτυρεῖ τόν Χριστόν, καί ὁ Χριστός τό Πνεῦμα πέμπει ὡς Παράκλητον τοῖς ἀνθρώποις μέχρι τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος. Χριστός, ὁ μετά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἀεί, τό Ἅγιον

5 Ἰανουάριος - Φεβρουάριος ἀρ. τεύχ. 31 ΚΗΡΥΞ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ -5- Πνεῦμα εἰς ἡμᾶς χαρίζεται, ἵνα ἡμᾶς εἰς κατοίκησιν τοῦ Πατρός καθαγιάσῃ. Χριστός ὁ Ἀληθινός ΘΕΟΣ ἡμῶν, Βασιλεύς πρό αἰώνων, σύν Πατρί καί Πνεύματι ἠργάσατο σωτηρίαν ἐν μέσῳ τῆς γῆς. Χριστός ἐφάνη ἐν Ἰορδάνῃ, καί τό Πνεῦμα τό Ἅγιον εἰς ἡμᾶς ἀμερίστως ἐμέρισεν. Χριστός ἐφάνη ἐν Ἰορδάνῃ, καί τόν Αὐτοῦ φύσει Πατέρα, Πατέρα ἡμῶν κατά χάριν ἐγνώρισεν. Χριστός ἐν τῷ μέσῳ τῆς γῆς, καί ἡμᾶς ἐκ τῆς γῆς τῷ Πατρί ἐν τῷ Πνεύματι προσήγαγε. Ὁ Χριστός μεθ ἡμῶν, καί τό Πνεῦμα τό Ἅγιον ἐν ἡμῖν, καί ὁ Πατήρ ἐπί πάντων ἡμῶν. Χριστός ἐν Ἰορδάνῃ; Τριάς Ἁγία ἐπέφανεν ἡμῖν. Χριστός ἐν Ἰορδάνῃ; Πατήρ ἐν τῇ φωνῇ, Υἱός ἐν τῷ ὕδατι, Πνεῦμα Ἅγιον ἐν τῷ εἴδει τῆς περιστερᾶς. Χριστός ἐν Ἰορδάνῃ; Ὕδωρ καί Εἰρήνη καί Κάλεσμα Θεοῦ πρός ἡμᾶς. Χριστός ἐν Ἰορδάνῃ; Τριάς Ἁγία πρός Ἑαυτήν ἡμᾶς ἐκάλεσεν καί περί Ἑαυτήν ἡμᾶς συνήγαγεν. Χριστός ἐν Ἰορδάνῃ; ΤΡΙΑΣ ΑΓΙΑ ἀνθρώπους Ἐκκλησίασεν. Χριστός ἐν Ἰορδάνῃ; ΤΡΙΑΣ ΑΓΙΑ πάσης χάριτος καί γνώσεως καί δυνάμεως τήν Ἐκκλησίαν ἐπλήρωσεν. Ὁ Χριστός ἐν τῷ Ἰορδάνῃ τήν ἀπάτην τοῦ κόσμου ἐπάτησεν καί τόν ρῦπον τῆς πλάνης ἀπέπλυνεν καί τόν δράκοντα τοῦ ψεύδους κατέπνιξεν. Ἐδωρήσατο δέ τῇ Ἐκκλησίᾳ πᾶσαν τήν Ἀλήθειαν. Ἔχει οὖν ὁ κόσμος τήν πλάνην. Ἔχει δ ὁ Θεός τήν Ἐκκλησίαν. Ἔχει ἡ πλάνη τήν κτίσιν. Ἔχει ἡ Ἐκκλησία τόν Κτίστιν. Ἔχει ἡ πλάνη τήν κτίσιν πρός φθοράν καί ἀπώλειαν. Ἔχει ἡ Ἐκκλησία τήν Ἁγίαν Τριάδα πρός ζωήν καί σωτηρίαν. Λατρεύει ἡ πλάνη τήν κτίσιν. Λατρεύει ἡ Ἐκκλησία τόν Κτίστην. Προσκολλᾶται ἡ πλάνη εἰς τά κτίσματα. Προσάγεται ἡ Ἐκκλησία εἰς τόν Κτίσαντα. Θέλει ἡ πλάνη τά ἐν χρόνῳ. Φιλεῖ ἡ Ἐκκλησία τά ἀΐδια. Ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ τά Ἄκτιστα, τά Ἄναρχα, τά Προαιώνια. Ἐν τῇ πλάνῃ, κτίσμα κτίσματι παλαίει πρός φθοράν καί ἀπώλειαν, πρός ἀπάτην καί διαβολήν, πρός λήθην Θεοῦ καί πρός θάνατον. Ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ, ἄνθρωποι Πνεύματι συνέχονται εἰς Σῶμα Ἕν, Σῶμα Ἅγιον, Σῶμα Χριστοῦ κατά χάριν, καί διά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς τόν Πατέρα ἔρχονται, πρός αἰώνιον ζωήν καί ἐνοίκησιν, πρός ἀτελεύτητον χαράν καί ὁμοίωσιν, πρός ἀκήρατον μακαριότητα καί κατά μέθεξιν θέωσιν. Χριστός ἐν Ἰορδάνῃ Θεός Κύριος ἐπέφανεν ἡμῖν. Χριστός ἐν Ἰορδάνῃ ἡ Ἁγία Τριάς ἐλάλησεν ἡμῖν. Χριστός ἐν Ἰορδάνῃ Θεός Κύριος ἐμετρίασε πρός ἡμᾶς. Χριστός ἐν Ἰορδάνῃ ἡ Ἁγία Τριάς ἠγάπησεν ἡμᾶς. Χριστός ἐν Ἰορδάνῃ Θεός Κύριος ἐκοινώνησε μεθ ἡμῶν. Χριστός ἐν Ἰορδάνῃ ἡ Ἁγία Τριάς ἡγίασεν ἡμᾶς. Χριστός ἐν Ἰορδάνῃ Θεός Κύριος ἐβασίλευσεν ἐφ ἡμῶν. Χριστός ἐν Ἰορδάνῃ ἡ Ἁγία Τριάς Ἡγεμών ἡμῶν. Χριστός ἐν Ἰορδάνῃ Θεός Κύριος Πατήρ ἡμῶν. Χριστός ἐν Ἰορδάνῃ ἡ Ἁγία Τριάς Κεφαλή ἡμῶν. Οὗτος ὁ Πλοῦτος τῆς Εὐδοκίας, Αὕτη ἡ Χάρις τῆς Σωτηρίας. Οὗτος ὁ Οἶκος τῆς Βασιλείας, Αὕτη ἡ Βάσις τῆς Ἐκκλησίας. ΤΡΙΑΣ ΑΓΙΑ, ΔΟΞΑ ΣΟΙ.

6 -6- ΚΗΡΥΞ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ Ἰανουάριος - Φεβρουάριος ἀρ. τεύχ. 31 ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ 2008 ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΝ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΔΥΣΙΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΚΑΙ ΖΩΟΠΟΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑΝ Χάριτι Θεοῦ, ἡ καθιερωμένη ἐτησία ὁμολογιακή τελετή τῆς Καταδύσεως τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ εἰς τήν θάλασσαν ἔλαβε χώραν καί ἐφέτος εἰς τήν Θεσσαλονίκην τήν ἡμέραν τῶν Θεοφανείων, Σάββατον 6 Ἰανουαρίου 2008, μέ ἀθρόαν τήν προσέλευσιν τοῦ φιλοχρίστου λαοῦ. Μετά τό πέρας τῆς Θείας καί Ἱερᾶς Λειτουργίας καί τήν τέλεσιν τοῦ Μεγάλου Ἁγιασμοῦ εἰς τόν Ἱερόν Μητροπολιτικόν Ναόν τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, ἐσχηματίσθη σεμνή πομπή πρός τόν θαλάσσιον χῶρον τῆς περιοχῆς Σαλαμῖνος ὅπου ἐπί προητοιμασμένης ἐξέδρας ἐτελέσθη ὁ Μέγας Ἁγιασμός καί ἡ Κατάδυσις τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ εἰς τήν θάλασσαν, ὑπό τοῦ Παναγιωτάτου Μητροπολίτου Γ.Ο.Χ. Θεσσαλονίκης κ. Χρυσοστόμου (Μητροπούλου) μετά τοῦ αἰδεσιμωτάτου ἱερέως π. Νικολάου. Κατωτέρω παρατίθενται στιγμιότυπα ἀπό τήν Πορείαν, τόν Ἁγιασμόν, τήν Κατάδυσιν καί τήν Ἐπιστροφήν εἰς τόν Ἱερόν Ναόν.

7 Ἰανουάριος - Φεβρουάριος ἀρ. τεύχ. 31 ΚΗΡΥΞ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ -7-

8 -8- ΚΗΡΥΞ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ Ἰανουάριος - Φεβρουάριος ἀρ. τεύχ. 31 ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΟΝ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ (Μνήμη 18 Ἰανουαρίου) Κείμενον «Τήν οὐσιώδη παραλαβών ἑνότητα Χριστός, ἥν ἔχει μέν ὁ Πατήρ πρός αὐτόν, αὐτός δέ αὖ πάλιν πρός τόν Πατέρα, συνανακιρνᾶσθαι τρόπον τινά καί ἡμᾶς ἀλλήλοις βούλεται, ἐν δυνάμει δῆλον ὅτι τῆς Ἁγίας τε καί Ὁμοουσίου Τριάδος, ὡς Ἕν νοεῖσθαι τό σύμπαν τῆς Ἐκκλησίας σῶμα» (Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας, P.G. 74, 557Α). Μετάφρασις Λαβών Χριστ ς τήν κατ ο σίαν ν τητα τήν ποίαν χει πρ ς Α τ ν Πατήρ καί Α τ ς πάλιν πρ ς τ ν Πατέρα, θέλει νά συγκερασθῇ τρ πον τινά καί μέ μ ς. Ε ναι λοιπ ν φανερ ν τι δ ναται νά νοηθῇ λον τ Σ μα τ ς Ἐκκλησίας ς Ἕν Σ μα τ ς Ἁγίας καί Ὁμοουσίου Τριάδος. Ἑρμηνεία Ὅταν μετέχωμεν τ ν Θείων Μυστηρίων, τοια την νωσιν καί ο κει τητα χομεν μέ τ ν Χριστ ν κατά Χάριν ο αν χει κατ ο σίαν καί φ σιν νωσιν Χριστ ς μέ τ ν Πατέρα. Ε μεθα λοιπ ν να ς χι μ νον το Υ ο, λλά λης τ ς Ὁμοουσίου καί Ἀδιαιρέτου Ἁγίας Τριάδος, πως μ ς λέγει Χριστ ς, «πρ ς α τ ν λευσ μεθα καί μονήν παρ α τῷ ποιήσομεν» (Ἰωάν. ΙΔ 23), διά τήν κοινήν περί μ ν Θέλησιν, Δ ναμιν καί Ἐνέργειαν το Πατρ ς καί το Υ ο καί το Ἁγίου Πνε ματος. Τ κ τ ς Παρθένου καθ π στασιν Σ μα το Χριστο ε ναι ποκλειστικ ς καί μ νον Σ μα το Υ ο, χι δέ Σ μα καί το Πατρ ς καί το Ἁγίου Πνε ματος. Τ Σ μα τ ς Ἐκκλησίας μως, ΔΕΝ ε ναι καθ π στασιν Σ μα το Χριστο, λλά κατά χάριν καί νέργειαν. Διά το το τ Σ μα τ ς Ἐκκλησίας ε ναι ΚΑΙ το Χριστο Σ μα, ΚΑΙ το Πατρ ς Σ μα, ΚΑΙ το Ἁγίου Πνε ματος Σ μα, τοι, κατά χάριν Σ μα τ ς Ἁγίας τε καί Ὁμοουσίου καί Ἀδιαιρέτου Τριάδος. Μή λοιπ ν λεγέσθω τι τ Σ μα τ ς Ἐκκλησίας δέν ε ναι Σ μα τ ς Ἁγίας Τριάδος τι Ἁγία Τριάς δέν ε ναι Κεφαλή το Σώματος τ ς Ἐκκλησίας. Κατά χάριν νοε ται σχέσις Κεφαλ ς καί Σώματος ε ς τήν Ἐκκλησίαν καί ΟΧΙ καθ π στασιν. Ἄλλο καθ π στασιν νωσις καί λλο κατά χάριν νωσις. Διά το το τ Σ μα τ ς Ἐκκλησίας ννοε ται ς Σ μα τ ς Ἁγίας Τριάδος καί ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΣ ς ΚΕΦΑΛΗ τ ς Ἐκκλησίας. Κείμενον «Οὐδέν γάρ ἄπρακτος ἤ ἄεργος εἰς ἡμᾶς ὁ Πατήρ, τρέφοντός τε καί συνέχοντος εἰς τό εἶναι καλῶς τοῦ Υἱοῦ ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι, ὅλης δέ ὥσπερ τῆς Ἁγίας καί Ὁμοουσίου Τριάδος ἔργον ἐστίν ἡ τῶν καθ ἡμᾶς ἐπανόρθωσις... Ἀλλ

9 Ἰανουάριος - Φεβρουάριος ἀρ. τεύχ. 31 ΚΗΡΥΞ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ -9- εἴγε φρονοῦμεν ὀρθῶς, ἡγησόμεθα δή πάντως, ὅτι οὔτε ἐκεῖνο χωρίς τοῦ Πατρός, οὔτε μήν τό ἕτερον δίχα τοῦ Υἱοῦ, ἤγουν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος κατορθώσειε τό πᾶν.... Πάντα γάρ παρά Πατρός δι Υἱοῦ ἐν Πνεύματι καθάπερ εἰρήκαμεν» (Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας, P.G. 74, 333D-336C). Μετάφρασις Δέν μένει καθ λου πρακτος εργος πρ ς μ ς Θε ς Πατήρ ταν Υ ς μ ς τρέφει καί μ ς συνέχει ε ς τ γαθ ν ν Ἁγί Πνε ματι, καθ τι παν ρθωσις τ ν νθρωπίνων πραγμάτων ε ναι ργον λης τ ς Ἁγίας καί Ὁμοουσίου Τριάδος.... Ἀλλά άν σκεπτώμεθα σωστά, πρέπει πωσδήποτε νά θεωρήσωμεν τι ο τε Υ ς ργάζεται κάτι χωριστά π τ ν Πατέρα ο τε Πατήρ ργάζεται κάτι δίχως τ ν Υ ν καί τ Ἅγιον Πνε μα.... δι τι καθώς χομεν ε π, τά πάντα γίνονται παρά το Πατρ ς διά το Υ ο ν Ἁγίῳ Πνε ματι. Ἑρμηνεία Τό ργον τ ς σωτηρίας τ ν νθρώπων, ταν φαίνεται νά νεργ ται πό το Υ ο, δέν ε ναι το Υ ο μόνον νέργεια, ς νά το πρακτος μέτοχος ε ς το το τό ργον Πατήρ. Διότι, παρεκτός τ ν ποστατικ ν διωμάτων, τά πο α ε ναι τομικά καί τό κάθε να διάζει ε ς ν μόνον τ ν Θεαρχικ ν Προσώπων, α Θεϊκαί νέργειαι, ς ποδίδωνται μόνον ε ς ν Πρόσωπον τήν κάθε φοράν καί ς φαίνεται πώς διάζουν μόνον ε ς να Πρόσωπον, ε ναι κοιναί καί ε ς τά Τρία Θεαρχικά Πρόσωπα. πανόρθωσις το δαμιαίου γένους λοιπόν καί κκλησιασμός τ ν νθρώπων πό το κκλησιαστο Θεο, καθώς καί πάντα τά ργα το Θεο, δέν νεργο νται φ νός μόνον τ ν Θείων Προσώπων δίχως τ ν λλων δύο. Τό ρθόν φρόνημα ε ναι τι ΔΕΝ α τουργε ο τε Πατήρ ο τε Υ ός ο τε τό γιον Πνε μα διά τήν Σωτηρίαν μ ν, λλά τι ΤΑΥΤΟΥΡΓΕΙ γία Τριάς: Πάντα γάρ παρά Πατρός δι Υ ο ν γί Πνεύματι. ΑΓΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ Ο ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ (Μνήμη 21 Ἰανουαρίου) Κείμενον «Τήν τοίνυν Ἁγίαν Ἐκκλησίαν, κατά πρώτην θεωρίας ἐπιβολήν, ΤΥΠΟΝ καί ΕΙΚΟΝΑ τοῦ ΘΕΟΥ φέρειν, ἔλεγεν ὁ μακάριος γέρων ἐκεῖνος (δηλαδή Ἅγιος Διον σιος Ἀρεοπαγίτης), ς τήν α τήν α τῷ κατά μίμησιν καί νέργειαν χουσαν» (Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής P.G. 91, 664D). Μετάφρασις Κατά πρώτην ννοιαν, Ἐκκλησία φέρει μέσα της τ πον καί ε κ να το ΘΕΟΥ, κατά τ ν μακάριον κε νον Γέροντα (δηλαδή τ ν Ἅγιον Διον σιον τ ν Ἀρεοπαγίτην), ς χουσα τήν δίαν μέ τ ν ΘΕΟΝ κατά μίμησιν νέργειαν. Ἑρμηνεία Μέ πολλο ς μέν τρ πους ννοε ται ΑΓΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, λλά κατά πρ τον καί κυρίαρχον ννοε ται ς τ πος καί ε κών το ΘΕΟΥ, τ ςαγιασ

10 -10- ΚΗΡΥΞ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ Ἰανουάριος - Φεβρουάριος ἀρ. τεύχ. 31 ΤΡΙΑΔΟΣ. Ὅ,τι ε ναι Τρισυπ στατος Θε ς κατά φ σιν καί ο σίαν, ε ναι Ἁγία Ἐκκλησία κατά μίμησιν, κατ ε κ να, κατ νέργειαν, κατά χάριν. Ε ς Θε ς, Μία καί Ἐκκλησία. Ἅγιος Θε ς, Ἁγία καί Ἐκκλησία. Ἑνώνει Θε ς, Ἑνώνει καί Ἐκκλησία. Κοινωνο ν τά Τρία Θεαρχικά Πρ σωπα, χουν Κοινωνίαν καί τά μέλη τ ς Ἐκκλησίας. Τά κατ ο σίαν διώματα τ ς Ἁγίας Τριάδος τά φέρει κατ νέργειαν Ἁγία Ἐκκλησία. Πρ τυπον γάρ τ ς Ἐκκλησίας Ἁγία Τριάς καί ΚΕΦΑΛΗ τ ς Ἐκκλησίας ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΣ. Α νέργειαι τ ς Ἐκκλησίας δέν ε ναι νέργειαι κτισταί λλά Ἄκτιστοι. Τ ργον τ ς Ἐκκλησίας, α τ τ πο ον νεργε Ἐκκλησία, Ἁγία Τριάς τ νεργε, Ἁγία Τριάς τ βο λεται, Ἁγία Τριάς τ κυρώνει. Κείμενον «Εἰκών μέν οὖν τοῦ Θεοῦ ἡ Ἐκκλησία, καθώς εἴρηται, ὡς τήν αὐτήν τῷ Θεῷ περί τούς πιστούς ἐνεργοῦσαν ἕνωσιν, κἄν διάφοροι τοῖς ἰδιώμασι καί ἐκ διαφόρων τόπων καί τρόπων, οἱ κατ αὐτήν διά τῆς Πίστεως ἑνοποιούμενοι τύχωσιν ὄντες» (Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής P.G. 91, 668D). Μετάφρασις Ὅπως χει λεχθ, Ἐκκλησία ε ναι λοιπ ν ε κών το ΘΕΟΥ, ς νεργο σα τήν α τήν νέργειαν πρ ς το ς πιστο ς τήν ποίαν νεργε Θε ς, τσι στε σοι νήκουν ε ς α τήν, κ ν τ χῃ νά ε ναι διαφορετικοί ς πρ ς τά διώματά των, κ ν κ διαφ ρων τ πων τρ πων προερχ μενοι, νά νοποιο νται διά τ ς Πίστεως π το ΘΕΟΥ. Ἑρμηνεία Ἡ Ἐκκλησία ε ναι ε κών το Θεο, τ ς Ὑπεραγίας Τριάδος. Ἡ Τρισυπ στατος Μονάς, κατά τήν ο σίαν καί κατά τήν α τίαν περαπλουστάτη ν της τ ν Τρι ν Θεαρχικ ν Προσώπων, ε ναι τ πρωτ τυπον τ ς Ἐκκλησίας. Α τά τά πο α κάνει Θε ς ε ς το ς Πιστο ς, τήν νωσιν ε ς Σ μα ν, τ ν γιασμ ν ε ς Σ μα Χριστο, τά κάνει διά τ ς Ἐκκλησίας. Α τά δέ τά πο α κάνει Ἐκκλησία ε ς το ς Πιστο ς, τά Μυστήρια το ξαγνισμο καί τ ς τελειώσεως, τά κάνει κ το Θεο. Ὅταν νοποιε Ἐκκλησία, ΘΕΟΣ νοποιε. Καί ταν πάλιν φορίζει Ἐκκλησία, Θε ς φορίζει. Ἡ Ἐκκλησία νώνει μετά το Θεο καί μεταξ των το ς κ διαφ ρων προελε σεων πιστο ς, καί το ς νώνει, χι κατ ο σίαν, λλά κατά χάριν τήν Ἄκτιστον καί κατ νέργειαν Θεϊκήν, ποία πηγάζει κ τ ς ΚΕΦΑΛΗΣ ΤΗΣ, κ τ ς ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ. Ἡ ν της ε ναι φυσική δι της τ ς Ἁγίας Τριάδος, καί διά το το α Θεϊκαί Ἐνέργειαι α πο αι, κατά τήν Ἄκτιστον Βουλήν το Θεο σκο νται πρ ς τήν κτίσιν, χουν νοποι ν χαρακτ ρα. Α τή δέ νοποι ς σχέσις το Θεο μετά τ ς κτίσεως ε ναι Θεοειδής Κοινωνία τ ς Ἐκκλησίας.

11 Ἰανουάριος - Φεβρουάριος ἀρ. τεύχ. 31 ΚΗΡΥΞ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ -11- H YΠΑΠΑΝΤΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ HΜΩΝ IΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ παπαντή το Χριστο Ὁ πρεσβύτης Συμεών ὁ Δίκαιος ὑποδέχεται σήμερον εἰς τό Ἱερόν, ὡς βρέφος τεσσαρακονθήμερον, τόν Κύριον τοῦ Ναοῦ, τόν Ἰησοῦν, τόν Προαιώνιον Θεόν, τόν λατρευόμενον εἰς τόν Ναόν. Αὐτή ἡ ὑποδοχή ἤ ὑποπάντησις, ἡ λεγομένη «Ὑπαπαντή», ἔρχεται νά θεραπεύσῃ τήν ἀπιστίαν μέ τήν ὁποίαν ὁ ἄνθρωπος ἤκουσε τά διά τοῦ Προφήτου Ἡσαΐου Θεόπνευστα ρήματα: «Ἰδού ἡ Παρθένος ἐν γαστρί ἕξει, καί τέξεται Υἱόν, καί καλέσουσι τό ὄνομα Αὐτοῦ Ἐμμανουήλ» (Ἡσ. Ζ 14, Ματθ. Α 23). Αὐτό τό ὁποῖον εἶναι φύσει ἀδύνατον, τό νά συλλάβῃ ἡ Παρθένος, τό νά εἶναι Παρθένος ἡ ἔγκυος, τό νά τέξεται ἡ Παρθένος, τό νά εἶναι Παρθένος ἡ Μητέρα, εἶναι ὑπέρ φύσιν δυνατόν καί μάλιστα εἶναι ἀναγκαῖον. Παρθένος πρέπει νά εἶναι, καί μάλιστα μόνον Παρθένος μπορεῖ νά εἶναι, ἡ ἔγκυος ἡ ἔχουσα ἐν γαστρί τόν πρό τῶν αἰώνων ἐκ Πατρός προανάρχου γεννηθέντα Υἱόν. Παρθένος πρέπει νά εἶναι, καί μάλιστα μόνον Παρθένος μπορεῖ νά εἶναι, ἡ Μητέρα ἡ τεκοῦσα ΘΕΟΝ. Θεοτόκος γάρ ἡ ἐν γαστρί ἔχουσα Παρθένος καί ΟΧΙ ἀνθρωποτόκος. Θεοτόκος ἡ τεκοῦσα τόν Υἱόν Παρθένος καί ΟΧΙ ἀνθρωποτόκος. Θεοτόκος καί Μητέρα τοῦ Φωτός ἡ Ἀειπάρθενος Μητέρα. Ὁ Ἰησοῦς ἔρχεται σήμερον εἰς τόν Ναόν, «ἥξει εἰς τόν Ναόν Ἑαυτοῦ ΚΥΡΙΟΣ» (Μαλ. Γ 1), καί ἀναγνωρίζεται ὑπό τοῦ Δικαίου πρεσβύτου ὡς ΘΕΟΣ ἀποκαλυφθείς, ὡς ὁ ΘΕΟΣ τοῦ Ναοῦ, ὡς ΒΑΣΙΛΕΥΣ τῆς ζωῆς καί ΚΥΡΙΟΣ ἐπί τοῦ θανάτου, ὡς ΣΩΤΗΡ τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, ὡς Δόξα τοῦ λαοῦ Του Ἰσραήλ τοῦ βλέποντος διαπαντός τόν ΘΕΟΝ ἐκ δεξιῶν του ἵνα μή σαλευθῇ. Διά τοῦτο βοᾶ ὁ Συμεών: «Νῦν ἀπολύεις τόν δοῦλον Σου, Δέσποτα, κατά τό ρῆμα Σου ἐν εἰρήνῃ ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τό Σωτήριόν Σου, ὅ ἡτοίμασας κατά πρόσωπον πάντων τῶν λαῶν, φῶς εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνῶν, καί δόξαν λαοῦ Σου Ἰσραήλ» (Λουκ. Β 29-32). Σήμερον ἔρχεται εἰς τόν Ναόν Του ὁ Ἰησοῦς, τό ἄναρχον νήπιον, ὁ θνητός Θεός, ὁ χρονικός Ὑπέρθεος, ὁ κτιστός Ὑπερούσιος, κατά τήν ἀντίδοσιν τῶν ἰδιωμάτων τῶν δύο φύσεων, Θείας καί ἀνθρωπίνης, τῶν ἑνωθέντων εἰς τό Ἕν Πρόσωπον τοῦ Μονογενοῦς Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ, τοῦ ἐκ Πατρός Ἀνάρχου Ἀχρόνως Γεννηθέντος. Σήμερον ὁ Ναός ὑποδέχεται τόν Κύριόν Του τόν Ἰησοῦν, τόν ἐν Βηθλεέμ τῆς Ἰουδαίας σαρκί τεχθέντα, ἀλλ οὐκ ἐκ Βηθλεέμ τήν ἀρχήν λαβόντα. Σήμερον τό Ἱερόν ἁγιάζεται ὑπό τοῦ Μεγάλου Ἀρχιερέως Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ ἐξ ἀρχῆς τό εἶναι ἔχοντος καί μή ἐκ Μητρός ἀρχήν λαβόντος. Ταῦτα πάντα προησφαλίσθησαν ὑπέρ ἡμῶν ὑπό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος διά τοῦ Προφήτου λαλοῦντος: «Καί σύ, Βηθλεέμ, οἶκος τοῦ Εὐφραθᾶ, ὀλιγοστός εἶ τοῦ εἶναι ἐν χιλιάσιν Ἰούδα ἐκ σοῦ μοί ἐξελεύσεται τοῦ εἶναι εἰς Ἄρχοντα ἐν τῷ Ἰσραήλ, καί οἱ ἔξοδοι Αὐτοῦ ἀπ ἀρχῆς ἐξ ἡμερῶν αἰῶνος» (Μιχ. Ε 1). Τόν ἀπ ἀρχῆς ἐξ ἡμερῶν αἰῶνος ΘΕΟΝ Ἰησοῦν, δεῦτε καί ἡμεῖς προϋπαντήσωμεν σήμερον μετά τοῦ Δικαίου Συμεών, εἰς τόν ἡμέτερον Ναόν τῆς κατ εἰκόνα Αὐτοῦ πλασθείσης ἡμῶν ὑπάρξεως, πρός Δόξαν Αὐτοῦ αἰώνιον καί ἡμετέραν Χαράν ἀΐδιον.

12 -12- ΚΗΡΥΞ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ Ἰανουάριος - Φεβρουάριος ἀρ. τεύχ. 31 ΑΝΤΩΝΙΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ ΠΑΤΗΡ ΗΜΩΝ Ο ΤΟΥ ΧοΡΟΥ ΤΩΝ ΑΣΚΗΤΩΝ ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ Ὁ Μέγας Ἀντώνιος ( 17 Ἰανουαρίου) ἤκμασε ἐπί βασιλείας τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου τοῦ Μεγάλου, περί τό 330 μ.χ., καί ἦτο σύγχρονος τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου, Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας, ὁ ὁποῖος συνέγραψε καί τόν βίον του κατά πλάτος, ἀφ ἑνός μέν εἰς μνημόσυνον τοῦ Ἁγίου αἰώνιον, ἀφ ἑτέρου δέ πρός ἰδικήν μας καθοδήγησιν εἰς τήν ἐν Χριστῷ ζωήν. Ἄν καί ἦτο ἰδιώτης καί ἀγράμματος, ἔφθασεν εἰς ἀκρότατον βαθμόν ἀπαθείας καί ἀρετῆς, ἔ- χων διδάσκαλον αὐτόν τόν Χριστόν, τόν Ἀληθινόν Θεόν ἡμῶν, τόν σοφίσαντα τούς ἁλιεῖς καί συνετίσαντα τούς νηπίους τῷ πνεύματι. Ἄφησε δέ, ὡς πνευματικήν παρακαταθήκην, 170 Πρακτικά Κεφάλαια, ἤτοι, Παραινέσεις περί ἤθους ἀνθρώπων καί περί χρηστῆς πολιτείας. Ἐξ αὐτῶν εὐρέως γνωστόν εἶναι ἡ σοφωτάτη ρῆσις: «Μείζων πασ ν τ ν ρετ ν διάκρισις». Εἰς τήν συνέχειαν παρατίθεται ψύγμα τι τῆς πρακτικῆς σοφίας τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου περί τῆς ἀνθρωπίνης πραγματικότητος διαλαμβάνον. «Οἱ ἄνθρωποι λογικοί καταχρηστικῶς λέγονται οὐκ εἰσί δέ λογικοί, οἱ τούς λόγους καί τά βιβλία τῶν πάλαι σοφῶν ἐκμαθόντες ἀλλ οἱ λογικήν ἔχοντες ψυχήν καί δυνάμενοι διακρίνειν, τί μέν ἐστί τό καλόν, τί δέ ἐστί τό κακόν καί τά Ἡ Κοίμησις τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου τοῦ Μεγάλου ( Γραμμικόν Σχέδιον 1979 ) μέν πονηρά καί ψυχοβλαβῆ φεύγοντες, τά δέ ἀγαθά καί ψυχοφελῆ σπουδαίως διά μελέτης ἔχοντες, καί ταῦτα πράττοντες μετά πολλῆς τῆς πρός τόν Θεόν εὐχαριστίας οὗτοι μόνοι λογικοί ἄνθρωποι κατ ἀλήθειαν ὀφείλουσι λέγεσθαι.»ὁ τῇ ἀληθείᾳ λογικός ἄνθρωπος μίαν ἔχει σπουδήν, τό πείθεσθαι καί ἀρέσκειν τῷ Θεῷ τῶν ὅλων καί εἰς τοῦτο καί μόνον παιδεύεσθαι τήν ἑαυτοῦ ψυχήν, ὅπως εὐαρεστήσῃ τῷ Θεῷ, εὐχαριστῶν τῇ τοιαύτῃ καί τοσαύτῃ αὐτοῦ προνοίᾳ καί διοικήσει τῶν ὅλων, κἄν ὁποία ἄν τύχῃ εἰς τόν βίον».

13 Ἰανουάριος - Φεβρουάριος ἀρ. τεύχ. 31 ΚΗΡΥΞ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ -13- ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ ΚΙΑΤΟΥ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ Ἡ μνήμη τ ν Ἁγίων Τρι ν Ἱεραρχ ν ορτάσθη πανηγυρικ ς τήν Τρίτην 30 Ἰανουαρίου 2008 ε ς τ ν μώνυμον Ἱερ ν Να ν Κιάτου Κορινθίας. Τήν Θείαν Λειτουργίαν τέλεσεν Παναγιώτατος Μητροπολίτης Γ.Ο.Χ. Θεσσαλονίκης κ. Χρυσ στομος στις καί μίλησεν σχετικ ς περί τ ς Ἑορτ ς. Ε ς τήν Πανήγυριν συμμετε χεν α δεσιμώτατος ερε ς π. Νικ λαος καί πλ θος λαο. Στιγμι τυπα π τήν Ἀρτοκλασίαν καί τήν περιφοράν τ ς Ἱερ ς Ε κ νος. ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΗΝ ΖΩΗΝ ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ Τ Σάββατον 3 Φεβρουαρίου 2008 τελέσθη π το Παναγιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ. Χρυσοστ μου ε ς τ ν Ἱερ ν Να ν τ ν Ἁγίων Πάντων Ναο σης Βάπτισις το μικρο Χρήστου, υ ο το Ἀνδρέα Μπρέκα καί τ ς Ἑλένης Ἀνθρακέα. Ἀνάδοχος παρέστη ε λαβεστάτη κ. Δέσποινα Δεμέστιχα. Ὁ «Κ.Ε.Ο.» ε χεται καλήν πνευματικήν σταδιοδρομίαν ε ς τ ν νεοφώτιστον καί κάθε Εκκλησιαστικήν χαράν ε ς το ς γονε ς του καί τήν νάδοχον (σ ντεκνον). Παρατίθενται δ ο ναμνηστικά στιγμι τυπα τ ς Βαπτίσεως.

14 -14- ΚΗΡΥΞ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ Ἰανουάριος - Φεβρουάριος ἀρ. τεύχ. 31 Η Μ Ε Ρ Ο Λ Ο Γ Ι Α Τά δύο μερολόγια το 2008 χουν φιερωθ ε ς τό κκλησιολογικόν θέμα τ ς Κεφαλ ς τ ς κκλησίας. Α τία α τ ς τ ς φιερώσεως π ρξεν κ μέρους τ ν νέων Α ρετικ ν κκλησιομάχων πολεμική κατά τ ς Θεότητος τ ς Κεφαλ ς τ ς κκλησίας. κκλησία μως δέν ε ναι ο τε νθρώπινον κατασκεύασμα ο τε νθρώπινος ργανισμός. Ε ναι Θεοΐδρυτος καί Θεοσύστατος Κοινωνία, νας Θεανθρώπινος ργανισμός. Ε ναι κατά χάριν νωσις ΘΕΟΥ καί λογικ ν πί γ ς καί ν ο ραν κτισμάτων. χει κτίσματα ς μέλη το Σώματός της καί τόν κτιστον Τρισάγιον Θεόν ς Κεφαλήν της. «Κεφαλή δέ Χριστο Θε ς. Ε ρίσκεται ρα καί ΠΑΤΗΡ ΚΕΦΑΛΗ ΗΜΩΝ ΩΝ» ( γιος ωάννης Χρυσόστομος, P.G. 62, 140). ΘΕΪΚΗ ΚΕΦΑΛΗ νώνει, γιάζει, Κυβερν ξουσιάζει καί Νέμει ε ς π σαν τήν λήθειαν τό Σ μα τ ς κκλησίας. κκλησία ε ναι Μία διαίρετος ΒΑΣΙΛΕΙΑ το Πατρός καί το Υ ο καί το γίου Πνεύματος, το νός Τρισυποστάτου Θεο, τ ς μοουσίου, διαιρέτου καί χωρίστου γίας Τριάδος. ν τ κκλησί κατοικε ΘΕΟΣ, «να ε δ ς π ς δε ν ΟΙΚ ΘΕΟΥ ναστρέφεσθαι, τις στίν ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΘΕΟΥ ΖΩΝΤΟΣ, Στ λος καί δραίωμα τ ς ληθείας» (Α Τιμ. Γ 15, φεσ. Β 22), καί πάλιν ν τ κκλησί Θεός γίνεται κατοικία τ ν πιστ ν Του τέκνων, «ν Α τ γάρ ζ μεν καί κινούμεθα καί σμέν» (Πράξ. ΙΖ 28, ποκ. ΚΑ 22). κκλησία ε ναι τό Σ μα το Χριστο, τό πο ον τρέφει ν γί Πνεύματι Θεός Πατήρ. Διά τήν κκλησίαν ληθεύει καί τό το ποστόλου Παύλου, «Ε ς Θεός καί Πατήρ πάντων, πί πάντων καί διά πάντων καί ν π σιν μ ν» ( φεσ. Δ 6). Τά Ἐξώφυλλα τῶν δύο Ἡμερολογίων τοῦ 2008, Ἄνω τοῦ μικροῦ ἡμερολογίου καί Κάτω τοῦ μεγάλου.

15 Ἰανουάριος - Φεβρουάριος ἀρ. τεύχ. 31 ΚΗΡΥΞ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ -15- Ο«ΚΕΟ» ΕΥΧΕΤΑΙ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΙΛΕΙΣ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΣ ΟΠΩΣ ΤΟ ΑΠΟ ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΣΑΡΚΑ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΕΤΟΣ 2008 ΔΙΑΛΑΜΨΗ ΕΚ ΠΑΝΤΟΣ ΕΡΓΟΥ ΑΓΑΘΟΥ ΚΑΙ ΘΕΑΡΕΣΤΟΥ, ΠΡΟΣ ΦΩΤΙΣΜΟΝ ΚΑΙ ΣΩΤΗ- ΡΙΑΝ ΑΥΤΩΝ, ΠΡΟΣ ΧΑΡΑΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΔΟΞΑΝ ΤΟΥ ΔΩΡΕΟΔΟ- ΤΟΥ ΤΡΙΣΥΠΟΣΤΑΤΟΥ ΘΕΟΥ ΗΜΩΝ. Ὁ Μέγας Βασίλειος, ἔργον Ράλλη Κοψίδη 1979 «Εἰ δέ τις τῶν ἰδίων καί μάλιστα τῶν οἰκείων οὐ προνοεῖ, τήν πίστιν ἤρνηται καί ἔστιν ἀπίστου χείρων» (Ἀπόστολος Παῦλος, Α Τιμ. Ε 8). «Εἰρήνη ἀσφαλής ἡ διαφύλαξις τῆς ἰδίας τάξεως. Ὅστις φυλάσσει τήν ἰδίαν τάξιν δέν ταράσσεται» (Ἅγιος Ποιμήν). «Ἐν τῇ ἡσυχίᾳ χαίρει τό Θεῖον ἐν δέ τῷ θορύβῳ ἡ ἐναντία δύναμις». ΑΠΟΔΗΜΙΑ ΠΡΟΣ ΚΥΡΙΟΝ Τήν 13ην Δεκεμβρίου 2007 ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ ἡ εύλαβεστάτη Παρασκευή Σκέτου, εἰς τόν Πυργετόν Λαρίσης, ὅπου καί έκηδεύθη τήν ἑπομένην ὑπό τοῦ Ἱερέως π. Νικολάου. Ἡ ζωή της, ἀπό τό 1922 ἕως τό 2007, ὑπῆρξεν μία διαρκής ἄσκησις εἰς τήν ὑπομονήν καί τήν καρτερίαν. Είς κάθε προσωπικήν ἤ οἰκογενειακήν θλίψιν, ὅσον καί εἰς κάθε χαράν, καταφυγήν της εἶχε τήν προσευχήν καί τήν πρός τήν Παναγίαν ἀγάπην της. Ὑπῆρξεν φιλομόναχος, ἄοκνος διάκονος τῆς φιλοξενίας καί γνήσιον τέκνον τῆς σιωπῆς. Ηὔχετο ὑπέρ πάντων, τούς παραπικραίνοντας ηὐλόγη, καί τόν Τρισάγιον Θεόν ὑπέρ πάντων ἐδοξολόγη. Μνήσθητι, Κύριε, ὑπέρ ἀναπαύσεως τῆς δούλης Σου Παρασκευῆς.

16 «Τό Φρέαρ τ ς βύσσου»: Σκηναί κ τ ς ποκαλύψεως ( ποκ. Θ 1-3 ), Τοιχογραφία 1676, Νότιον Τμ μα Τραπέζης Μον ς Δοχειαρίου γίου ρους