Национальный одесский филармонический оркестр в сотрудничестве с Греческим Фондом Культуры

Transcript

1 Национальный одесский филармонический оркестр в сотрудничестве с Греческим Фондом Культуры Εθνική Φιλαρμονική Ορχήστρα Οδησσού με τη συνεργασία του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού Οδησσός 2 Οκτωβρίου 2009 Одесса 2 октября 2009

2 СПОНСОР КОНЦЕРТА ΧΟΡΗΓΟΣ τησ ΣΥΝΑΥΛΙΑΣ

3 2 октября 2009 года 2 Οκτωβρίου 2009 Большой зал Филармонии Μεγάλη Αίθουσα Φιλαρμονικής КОНЦЕРТ СОВРЕМЕННЫХ ГРЕЧЕСКИХ КОМПОЗИТОРОВ ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΜΕ ΕΡΓΑ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΘΕΤΩΝ НАЦИОНАЛЬНЫЙ ОДЕССКИЙ ФИЛАРМОНИЧЕСКИЙ ОРКЕСТР ΕΘΝΙΚΗ ΦΙΛΑΡΜΟΝΙΚΗ ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΟΔΗΣΣΟΥ В сотрудничестве с ГРЕЧЕСКИМ ФОНДОМ КУЛЬТУРЫ Με τη συνεργασία του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ Начало в 19:00 Έναρξη 19:00

4 2 Οκτωβρίου 2009 Έναρξη 19:00 Μεγάλη Αίθουσα Φιλαρμονικής ΕΘΝΙΚΗ ΦΙΛΑΡΜΟΝΙΚΗ ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΟΔΗΣΣΟΥ Διευθυντής Ορχήστρας ΧΟΜΠΑΡΤ ΕΡΛ Καλλιτεχνικός Διευθυντής και Διευθυντής Ορχήστρας Διακεκριμένος Καλλιτέχνης της Ουκρανίας Με τη συνεργασία του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΜΕ ΕΡΓΑ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΘΕΤΩΝ Μέρος Πρώτο Γιώργος ΚΟΥΡΟΥΠΟΣ (1942) Κοντσερτίνο για πιάνο και ορχήστρα Σολίστ: Λήδα ΜΑΣΟΥΡΑ Πρώτη παρουσίαση στην Ουκρανία I. Allegro Molto II. Andante III. Allegro Νέστωρ ΤΑΙΗΛΟΡ (1963) Vocalise Σοπράνο: Μίνα ΠΟΛΥΧΡΟΝΟΥ Παγκόσμια πρώτη Μίκης ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ (1925) Χρυσοπράσινο φύλλο (ενορχήστρωση: Fergus Currie, ποίηση: Λεωνίδας Μαλένης) Σοπράνο: Μίνα ΠΟΛΥΧΡΟΝΟΥ Μέρος Δεύτερο Γεράσιμος ΒΟΥΤΣΙΝΑΣ (1959) «Candicum pro defunctis» (in memoriam) Σοπράνο: Μίνα ΠΟΛΥΧΡΟΝΟΥ Πρώτη παρουσίαση στην Ουκρανία Νίκος ΣΚΑΛΚΩΤΑΣ ( ) Ελληνικοί χοροί Μίκης ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ (1925) Μουσική από το μπαλέτο «Καρναβάλι» I. Εισαγωγή II. Ανδρικός χορός III. Ντιβερτιμέντο IV. Αλογάκι V. Φινάλε

5 2 октября 2009 Начало в 19:00 Большой зал Филармонии, Одесса НАЦИОНАЛЬНЫЙ ОДЕССКИЙ ФИЛАРМОНИЧЕСКИЙ ОРКЕСТР Дирижер художественный руководитель и главный дирижер, заслуженный артист Украины Хобарт ЭРЛ В сотрудничестве с Греческим Фондом Культуры КОНЦЕРТ СОВРЕМЕННЫХ ГРЕЧЕСКИХ КОМПОЗИТОРОВ Первое отделение Йоргос КУРУПОС (1942) Концертино для фортепиано и оркестра Лида МАСУРА фортепиано первое исполнение в Украине I. Allegro Molto II. Andante III. Allegro Нестор ТЕЙЛОР (1963) Вокализ Мина ПОЛИХРОНУ сопрано мировая премьера Микис ТЕОДОРАКИС (1925) Золотисто-зеленый лист (оркестровка Фергюса Карри, стихи Леонидаса Малениса) Мина ПОЛИХРОНУ сопрано Второе отделение Герасимос ВУЦИНАС (1959) «Candicum pro defunctis» (in memoriam) Мина ПОЛИХРОНУ сопрано первое исполнение в Украине Никос СКАЛКОТАС ( ) Греческие танцы Микис ТЕОДОРАКИС (1925) Музыка из балета «Карнавал» I. Интродукция II. Мужской танец III. Дивертисмент IV. Пони V. Финал

6 Γιώργος Κουρουπός Διακεκριμένος συνθέτης και πιανίστας. Γεννήθηκε στην Αθήνα το Σπούδασε πιάνο στο Ωδείο Αθηνών με τους Aικ. Πάντζαρη, Σπ. Φαραντάτο, Δ. Μαρή και Μ. Χαιρογιώργου-Σιγάρα, καθώς και θεωρητικά (με τους Θ. Βαβαγιάννη και Κ. Κυδωνιάτη. Σπούδασε επίσης μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (πτυχιούχος το 1967). Το 1968 έφυγε για το Παρίσι με υποτροφία της γαλλικής Κυβέρνησης, όπου σπούδασε σύνθεση στην τάξη του Ο. Μεσιάν (ώς το 1972, που απεφοίτησε με βραβείο σύνθεσης). Προηγουμένως, διετέλεσε βοηθός καθηγητής στο Ωδείο του Παρισιού. Στο διάστημα έπαιζε πιάνο στις συναυλίες και τις ηχογραφήσεις του Μάνου Χατζιδάκι, διηύθυνε την Ορχήστρα Ελαφράς Μουσικής του ΕΙΡ, ήταν βοηθός καλλιτεχνικού διευθυντή στη Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου Αθηναίων και συνέθεσε αρκετά ελαφρά τραγούδια, ορισμένα από τα οποία βραβεύτηκαν στα Φεστιβάλ Τραγουδιού. Επίσης εργάστηκε για έξι περίπου μήνες ως βοηθός του Γ. Χρήστου. Από το 1971 ώς το 1976 ήταν υπεύθυνος του μουσικού τμήματος της Malson de la Culture de Creteil. Επίσης του δόθηκε η ευκαιρία να συνεργαστεί με σημαντικούς καλλιτεχνικούς παράγοντες της Γαλλίας (μεταξύ των οποίων και ο σκηνοθέτης Αντουάν Βιτέζ). Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1977 και διορίστηκε κατά σειρά αναπληρωτής διευθυντής του Τρίτου Προγράμματος της Ραδιοφωνίας ( ), πρόεδρος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής ( ), διευθυντής του Μουσικού Τομέα της Δημοτικής Επιχείρησης Πολιτιστικής Ανάπτυξης Καλαμάτας ( ) και πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής (1994). Το 1995 ανέλαβε καλλιτεχνικός διευθυντής της Ορχήστρας των Χρωμάτων. Είναι επίσης αντιπρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών και διευθυντής του Δημοτικού Ωδείου Πειραιά. Ως πιανίστας, συνεργάζεται κυρίως με τον Σπύρο Σακκά. Ως συνθέτης διακρίνεται ιδιαίτερα για τη λεπτοφυή επεξεργασία του μουσικού υλικού καθώς και για δραματική συμπύκνωση της έκφρασης. Συχνά αξιοποιεί με ευφυέστατους τρόπους τόσο στοιχεία από την ελληνική δημοτική μουσική όσο και πρωτότυπες ηχητικές αποδόσεις των διαφόρων οργάνων. Η μουσική του επίσης συχνά ανατρέχει σε αρχαία ελληνικά θέματα. Βαθύτατα «μουσικός», κατατάσσεται στους κορυφαίους της σύγχρονης ελληνικής σύνθεσης. Йоргос КурупОс Выдающийся композитор и пианист. Родился в Афинах 1 января 1942 года. Обучался игре на фортепиано в Афинской консерватории у А. Пандзари, Сп. Фарандатоса, Д. Мариса и М. Херойоргу-Сигара, теоретические дисциплины изучал у Т. Ваваянниса и К. Кидониатиса. Также изучал математику в Афинском университете (получил диплом в 1967 году). В 1968 году в качестве стипендиата французского правительства уехал в Париж, где обучался композиции в классе О. Мессиана. Окончил обучение в 1972 году, удостоившись премии по композиции. Ранее работал ассистентом профессора в Парижской консерватории. В период гг. играл на фортепиано в концертах и на звукозаписях М. Хадзидакиса, дирижировал Оркестром легкой музыки Национального радиовещания, был помощником художественного руководителя симфонического оркестра мэрии города Афины и сочинил немало легких песенок, некоторые из них удостоились премий на Фестивале песни. Также около 6 месяцев работал ассистентом композитора Г. Христу. С 1971 по 1976 гг. был заведующим музыкальным отделением в Доме культуры города Кретей (Франция). Ему также представилась возможность работать с известными деятелями искусства Франции, среди которых был и режиссер Антуан Витез. Вернувшись в Грецию в 1977 году, последовательно занимал должности заместителя директора Третьей программы радиовещания ( ), президента Национальной оперы Греции ( ), заведующего сектором музыки Муниципального предприятия развития культуры Каламаты ( ) и председателя правления Национальной оперы Греции (1994). В 1995 году стал художественным руководителем «Оркестра красок». Является также вице-президентом Союза греческих композиторов и директором Пирейской муниципальной консерватории. Как пианист сотрудничает, главным образом, со Спиросом Саккосом. Как композитор, Курупос особо отличился тонкой обработкой музыкального материала, а также драматическим сгущением выразительности. Зачастую необыкновенно талантливо использует элементы греческой народной музыки и оригинальные звуковые и исполнительские свойства различных музыкальных инструментов. Его музыка также нередко обращается к древнегреческим темам. Музыкант в полном смысле слова, он причисляется к корифеям современной греческой музыкальной композиции.

7 ΛΗΔΑ ΜΑΣΟΥΡΑ Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε πιάνο στο Ωδείο Αθηνών (Δίπλωμα 1986 και Α βραβείο). Συνέχισε τις σπουδές πιάνου στο Conservatoire National Supérieur de Musique de Paris. Αποφοίτησε από την τάξη πιάνου με πρώτο βραβείο, από την τάξη μουσικής δωματίου επίσης με πρώτο βραβείο, καθώς και από το μουσικοπαιδαγωγικό τμήμα του Conservatoire de Paris (Δίπλωμα 1993 και Certificat d Aptitude aux fonctions de professeur). Έχει δώσει πολυάριθμα ατομικά ρεσιτάλ στην Αθήνα, στις περισσότερες ελληνικές πόλεις και στο εξωτερικό, σε συνεργασία με φεστιβάλ και φορείς όπως: Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Υπουργείο Πολιτισμού, Institut de France, Rencontres Européennes, Festival Cultures d Automne κ.ά. Έχει εμφανισθεί με διάφορα μουσικά σύνολα, σε συναυλίες μουσικής δωματίου, καθώς και ως σολίστ με ορχήστρα (Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, Kαμεράτα-Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής, Orchestre de l Académie Ravel, Orchestre Régional de Bayonne, Μουσικό Σύνολο Σκαλκώτα, Ορχήστρα του Τ.Μ.Σ. Πανεπιστημίου Αθηνών κ.ά). Έχει ηχογραφήσει επανειλημμένα για την Ελληνική Ραδιοφωνία και Τηλεόραση, και για δισκογραφικές παραγωγές. Διδάσκει πιάνο και συνοδεία στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Από το 2004 είναι τακτική καθηγήτρια πιάνου στο Εθνικό Ωδείο. Έχει συμμετάσχει σε καινοτόμα εκπαιδευτικά προγράμματα της London Sinfonietta και του Ensemble Modern. Επίσης επιμελήθηκε και παρουσίασε εκπαιδευτικά προγράμματα σε συνεργασία με το Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα και την Εταιρεία Θεσσαλικών Μελετών. Από το 2005 ως σήμερα συνεργάζεται με την Καμεράτα-Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής στο σχεδιασμό, επιμέλεια και παρουσίαση των εκπαιδευτικών προγραμμάτων της Ορχήστρας («Η Καμεράτα πάει σχολείο»). Лида Масура Родилась в Афинах. Обучалась игре на фортепиано в Афинской консерватории (диплом и первая премия, 1986). Продолжила свое музыкальное образование как пианистка в Парижской Национальной высшей музыкальной консерватории, которую окончила по классу фортепиано (Первая премия) и классу камерной музыки (также Первая премия). Вдобавок окончила факультет музыкального преподавания Парижской консерватории (1993 год, диплом и сертификат пригодности на должность профессора). Давала многочисленные сольные концерты в Афинах, во многих других греческих и зарубежных городах, сотрудничая с такими фестивалями и организациями, как Афинский Дворец музыки, Министерство культуры Греции, «Французский институт», «Европейские встречи», «Осенний фестиваль культур» и др. Выступала с различными музыкальными ансамблями в камерно-музыкальных концертах, а также как солистка в сопровождении таких оркестров, как Афинский государственный оркестр, «Камерата оркестр друзей музыки», оркестр Академии им. Равеля, Региональный оркестр Байонны (Франция), музыкальный ансамбль им. Скалкотаса, оркестр Афинского университета и др. Неоднократно записывалась для греческого радио и телевидения, а также на компакт-диски. Преподает по классам фортепиано и аккомпанемента на кафедре музыки философского факультета Афинского университета. С 2004 года штатный профессор по классу фортепиано в Национальной консерватории. Участвовала в инновационных образовательных программах «Лондонской симфониетты» и ансамбля «Модерн». Также составила и провела образовательные программы в сотрудничестве с Пелопонесским фольклористическим фондом и Обществом фессалийских исследований. С 2005 года и по сей день сотрудничает с «Камератой оркестром друзей музыки», планируя, редактируя и проводя образовательные программы оркестра («Камерата идет в школу»).

8 ΝΕΣΤΩΡ ΤΑΙΗΛΟΡ Σπούδασε ανώτερα θεωρητικά στο Ωδείο Αθηνών και σύνθεση στο Guildhall School of Music & Drama (LGSM, CAMS) καθώς και στο πανεπιστήμιο Royal Holloway του Λονδίνου (M.Mus, M.Phil) με τoυς John Woolridge και Peter Wiegold, όπου του χορηγήθηκε ειδική υποτροφία για εξαιρετική επίδοση. Είναι επίσης κάτοχος του διπλώματος Διεύθυνσης Ορχήστρας ALCM Conducting από το London College of Music. Πολλά από τα έργα του έχουν παρουσιασθεί σε σημαντικούς συναυλιακούς χώρους της Ελλάδας (Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Θεσσαλονίκης, Eθνική Λυρική Σκηνή, Μουσείο Μπενάκη, κ.λ.π.), και του εξωτερικού (Purcell Room στο Λονδίνο, Kioi Hall στο Τόκυο, Θέατρο της Όπερας του Lübeck, Μεγάλη Αίθουσα της Φιλαρμονικής της Οδησσού, Museo Revoltella στη Τεργέστη κ.α.), ενώ ως συνθέτης έχει δισκογραφήσει με τις εταιρίες Lyra και Puzzlemusik. Καλλιτεχνικός συνεργάτης της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, Διδάσκων στην Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης και καθηγητής Ανώτερων Θεωρητικών και Σύνθεσης στο Ελληνικό Ωδείο και το Δημοτικό Ωδείο Αμαρουσίου. Τακτικό μέλος της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών από το Υπότροφος του Ιδρύματος Fulbright ως composer-in-residence στο πανεπιστήμιο του Yale κατά το ακαδημαϊκό έτος Συγγραφέας των βιβλίων Η Αρμονία των Πυθαγορείων (εκδ. Νεφέλη) και Η τεχνική του ντιβίζι στα έγχορδα (εκδ. Ορφέας). Нестор Тейлор Родился 1 октября 1963 года в Мельбурне. Прошел курс высших теоретических дисциплин в Афинской консерватории и композиции в Гилдхолльской школе музыки и драмы, а также в Лондонском Королевском Холлоуэйском университете (дипломы магистра музыки и магистра философии) у Джона Вулриджа и Питера Виголда; за исключительные успехи был удостоен специальной стипендии. Обладатель диплома по оркестровому дирижированию Лондонского музыкального колледжа. Многие из его произведений исполнялись на крупнейших концертных площадках в Греции (Дворцы музыки в Афинах и Салониках, Национальная Опера Греции, Музей Бенакиса и др.) и за рубежом (Зал имени Перселла в Лондоне, Кёй-холл в Токио, Оперный театр в Любеке, Большой зал Одесской филармонии, Музей барона Револьтеллы в Триесте и др.). Звукозаписи его произведений производились фирмами «Lyra» и «Puzzlemusik». Является художественным сотрудником Национальной оперы Греции. Преподаватель Государственной школы танцевального искусства, профессор высших теоретических дисциплин и композиции в Греческой консерватории и в муниципальной консерватории Амарусио. Постоянный член Союза композиторов Греции с 1995 года. Как стипендиат Фонда имени Фулбрайта, был приглашенным композитором на 2005/06 академический год в Йельском университете. Автор книг «Гармония пифагорейцев» (изд. Нефели) и «Техника divisi на струнных инструментах» (изд. Орфей). ΜΙΝΑ ΠΟΛΥΧΡΟΝΟΥ Η Μίνα Πολυχρόνου γεννήθηκε στο Βόλο. Είναι κάτοχος διπλώματος Μονωδίας (άριστα παμψηφεί και τιμητική διάκριση) από το Ωδείο Αθηνών, και του ανώτερου τίτλου φωνητικής ερμηνείας FLCM (London College of Music) καθώς και των πτυχίων Αρμονίας, Αντίστιξης και Φούγκας. Με υποτροφία του Ιδρύματος «Αλ. Ωνάσης» συνέχισε τις σπουδές της στο Μιλάνο (Carla Castellani, Maria Luisa Cioni) και στη Βιέννη (Sena Jurinac, Ileana Cotrubas). Από το 1993 συνεργάζεται με την Εθνική Λυρική Σκηνή τραγουδώντας Мина Полихрону Мина Полихрону родилась в Волосе. Обладательница диплома сольного пения Афинской консерватории (в результате единогласного голосования ей был выдан диплом с отличием и почетным знаком) и высшей степени по вокальному исполнительству Лондонского музыкального колледжа, а также дипломов по гармонии, контрапункту и фуге. Получив стипендию Фонда им. А. Онассиса, продолжила обучение в Милане (Карла Кастеллани, Мария-Луиза Чиони) и в Вене (Сена Юринак, Иляна Котрубас). C 1993 года сотрудничает с Национальной

9 πρωταγωνιστικούς ρόλους: La Serva Padrona, Αlcina, Le Nozze di Figaro, Entfürung aus dem Serail, La Finta giardiniera, Don Giovanni, La vie Parisιenne, Il Barbiere di Siviglia, Un Ballo in Maschera, La Boheme, Gianni Schicchi, Fedora, κ.λ.π. Έχει συμπράξει ως σολίστ με όλες τις σημαντικές ορχήστρες της Ελλάδας, την συμφωνική της Σόφιας, Mozarteum, I Solisti Veneti, Composers Ensemble στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Εθνική Λυρική Σκηνή, Όπερα Θεσσαλονίκης, Semperoper στη Δρέσδη, Royal Festival Hall στο Λονδίνο, Conservatorio Verdi στο Μιλάνο, Μuseo Revoltella στην Τεργέστη, Congress Saal στο Villach της Αυστρίας, Αρχαίο Στάδιο Δελφών και Επιδαύρου, Ηρώδειο. оперой Греции, исполняя главные роли в таких операх, как «Служанка-госпожа», «Альцина», «Женитьба Фигаро», «Похищение из сераля», «Притворная садовница», «Дон Жуан», «Парижская жизнь», «Севильский цирюльник», «Бал-маскарад», «Богема», «Джанни Скикки», «Федора» и др. Выступала как солистка в сопровождении всех значительных оркестров Греции, Софийского симфонического оркестра, оркестра «Моцартеум», ансамбля «Венецианские солисты», «Ансамбля композиторов» на сценах Афинского Дворца музыки, Национальной оперы Греции, Салоникской Оперы, Дрезденской Земпер-оперы, Лондонского Королевского фестивального зала, Миланской консерватории им. Верди, Музея барона Револьтеллы в Триесте, античных театров в Дельфах, Эпидавре и в Иродио (Афины). γερασιμοσ βουτσινασ Γεννήθηκε στην Πάτρα το Μελέτησε Κιθάρα με τους Λ. Ζώη, Ευαγ. Ασημακόπουλο, Ανώτερα Θεωρητικά με τον Δ. Δραγατάκη, Σύνθεση με τον Χ. Ξανθουδάκη στην Αθήνα, G. Reibel στο Παρίσι και K. Volkov στη Μόσχα. Είναι κάτοχος διπλώματος (Master of Art από την Ανώτατη Ακαδημία Μουσικής «Gnessins» της Μόσχας) με ειδικότητα «Σύνθεση και Διδασκαλία θεωρητικών μαθημάτων». Είναι υποψήφιος διδάκτωρ του Ιονίου Πανεπιστημίου (Τμήμα Μουσικών Σπουδών) στη Σύνθεση. Έργα του έχουν ηχογραφηθεί και μεταδοθεί από την Ελληνική Ραδιοφωνία, εκτελούνται συχνά στην Ελλάδα και το εξωτερικό και έχουν παρουσιασθεί από σημαντικούς μαέστρους όπως: A. Sunshine, Β. Φιδετζής, A. Sharoev, A. Lascae, S. Sondeckis, Θ. Αντωνίου, G.Mais κ.ά. Με έργα του συμμετείχε στο Φεστιβάλ «Schloss Mirabel» του Salzburg, στην Εβδομάδα Ελληνικής Μουσικής που διοργανώνει το τμήμα Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου, στην ενότητα «Μουσική του Κόσμου» που διοργανώνει η Ένωση Ελλήνων Μουσουργών, στο «Γκαίτε» και στην «Ελληνοαμερικανική Ένωση», στις εκδηλώσεις της Θεσσαλονίκης - Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης 1997, στα προγράμματα της «Ορχήστρας των Χρωμάτων», του Διεθνούς Φεστιβάλ Πατρών και του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. Είναι τακτικό μέλος της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών και διετέλεσε Αντιπρόεδρος του Διοικητικού της Συμβουλίου και Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Δημοτικού Ωδείου Πατρών. ГЕРАСИМОС ВУЦИНАС Родился в Патрах в 1959 году. Обучался игре на гитаре в классах Л. Зои и Еванг. Асимакопулоса, изучал высшие теоретические дисциплины у Д. Драгатакиса, а композицию у Х. Ксантудакиса в Афинах, Г. Ребеля в Париже и К. Волкова в Москве. Получил диплом магистра искусств в Российской академии музыки имени Гнесиных в Москве по специальности «Композиция и преподавание теоретических дисциплин». Докторант Ионийского университета по классу композиции (факультет музыки). Его произведения записывались и передавались Греческим государственным радио, их часто исполняют в Греции и за рубежом, в том числе под управлением таких выдающихся дирижеров, как: А. Саншайн, В. Физедзис, А. Шароев, А. Ласкае, С. Сондецкис, Т. Андониу, Й. Маис и др. Участвовал как композитор в фестивале «Замок Мирабель» в Зальцбурге (Австрия), в Неделе греческой музыки, проводимой факультетом музыки Ионийского университета, в концертной серии «Музыка мира», проводимой Союзом греческих композиторов, в мероприятиях Гете-Института и Греко-американского союза, в концертах в Салониках культурной столице Европы 1997 года, в выступлениях «Оркестра красок», в концертах Международного фестиваля в Патрах и Дворца музыки в Афинах. Является действительным членом Союза греческих композиторов, также занимал должность вице-президента Наблюдательного совета и художественного директора Муниципальной консерватории в Патрах.

10 ΝΙΚΟΣ ΣΚΑΛΚΩΤΑΣ ( ) Γεννήθηκε στη Χαλκίδα το Από την ηλικία των πέντε ετών άρχισε να μαθαίνει βιολί με τον θείο του και αργότερα συνέχισε στο Ωδείο Αθηνών όπου αποφοίτησε παίρνοντας το Πρώτο Χρυσό Βραβείο το Το 1921, έφυγε για σπουδές στο Βερολίνο έχοντας εξασφαλίσει σειρά υποτροφιών. Από το 1921 ως το 1933 έζησε στο Βερολίνο, όπου αρχικά πήρε μαθήματα βιολιού από τον Willy Hess. Το 1923 αποφάσισε να εγκαταλείψει την καριέρα του σαν βιολονίστας και έγινε συνθέτης. Σπούδασε σύνθεση με τους Paul Kahn, Paul Juon, Kurt Weill, Philipp Jarnach και Arnold Schoenberg. Το 1933 ο Σκαλκώτας γύρισε στη Ελλάδα, όπου ζούσε παίζοντας σε διάφορες ορχήστρες. Κατά την περίοδο ο Σκαλκώτας δεν συνέθεσε τίποτα. Άρχισε να γράφει ξανά στην Αθήνα μέχρι το θάνατό του. Το έργο του περιλαμβάνει συμφωνικά έργα (Ελληνικοί χοροί, η συμφωνική εισαγωγή Η Επιστροφή του Οδυσσέα, το παραμυθόδραμα Η Κόρη και ο Θάνατος, η Κλασική Συμφωνία για πνευστά, μια Συμφωνιέτα και αρκετά κοντσέρτα), έργα μουσικής δωματίου, καθώς και φωνητικά έργα. Ο Σκαλκώτας πέθανε απρόσμενα το 1949 στην Αθήνα. Τα περισσότερα έργα του πρωτοπαρουσιάστηκαν μετά το θάνατό του. Εκτός το καθαρά μουσικό του έργο, ο Σκαλκώτας συνέταξε ένα σημαντικό θεωρητικό έργο, αποτελούμενο από αρκετά μουσικά άρθρα, μια πραγματεία ενορχήστρωσης, μουσικές αναλύσεις κλπ. Σε όλη τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του ο Σκαλκώτας παρέμεινε πιστός στα νεοκλασικά ιδανικά της «Νέας Αντικειμενικότητας» (Neue Sachlichkeit) και της «απόλυτης μουσικής» που διακηρύχθηκαν το Όπως ο Σένμπεργκ, καλλιέργησε επίμονα κλασικές φόρμες, αλλά ο κατάλογος των έργων του χωρίζεται σε έργα ατονικά και δωδεκαφθογγικά, και σε τονικά έργα, ενώ και οι δύο κατηγορίες εκτείνονται χρονικά σε όλη τη συνθετική του καριέρα. Αυτή η φαινομενική ανομοιογένεια μπορεί να εντάθηκε από την αγάπη του για την ελληνική παραδοσιακή μουσική. Ο Σκαλκώτας ήταν ικανός να συνδέει διαφορετικά και κατά κάποιο τρόπο αντιθετικά στοιχεία και να μη συμβιβάζεται, αλλά μάλλον να εμπλουτίζει τη δική του αυθεντικότητα, ποικιλία και δύναμη έκφρασης. Παρόλα αυτά η μουσική του είχε μόνο περιορισμένη επιρροή στις μεταπολεμικές τάσεις, ακόμα και στην Ελλάδα, πιθανόν εξ' αιτίας των χωρίς συμβιβασμούς απαιτήσεων του τόσο από τον ακροατή όσο και από τον εκτελεστή, και των φαινομενικά συντηρητικών δομικών και θεματικών του προτιμήσεων. Никос Скалкотас ( ) Никос Скалкотас родился в музыкальной семье в Халкисе в 1904 г. В 1909 г. семья переехала в Афины, где в возрасте пяти лет он начал заниматься музыкой по классу скрипки со своим дядей Костасом Скалкотасом. Афинскую консерваторию он закончил в 1920 г. с золотой медалью. В 1921 г. Скалкотас переехал в Берлин, где занимался в Hochshule у Вилли Хесса. Вскоре он решил оставить занятия по скрипке и посвятить себя композиции. Его учителями были П. Йон, К. Вилл, Ф. Ярнах. В 1927 г., получив из Афин стипендию для продолжения образования, он поступает в класс композиции к Арнольду Шёнбергу, увлекшись идеей написания атональной музыки. Его сочинения исполняются в Берлине и в Афинах. Однако, в 1931 году из-за разногласий с Шёнбергом Скалкотас оставляет занятия по композиции. В 1933 г. он возвратился в Афины, где начал работать скрипачом в оркестре и вновь начал сочинять. До конца своих дней он зарабатывал себе на жизнь игрой на скрипке в разных Афинских оркестрах: Консерватории, на радио и в Опере. В 1949 г. он скоропостижно умирает в возрасте 45 лет. Несмотря на свою короткую жизнь, Скалкотас написал около 110 произведений: 2 большие симфонические сюиты, симфоническую увертюру «Возвращение Улисса», 9 концертов, «Классическую симфонию» для духовых инструментов, «Симфониетту», сюиты, балет, произведения для струнного и духового оркестра, струнные квартеты, различные вокальные сочинения, музыку к спектаклям. Скалкотас писал одновременно сочинения тональные и атональные, используя все основные стилистические направления первой половины XX века. Скалкотас писал в присущем только ему 12-тоновом (додекафонном) стиле, объединяющем тематические и гармонические тональные ряды, преимущественно в классических формах (сонате, вариациях, сюите). Другой отличительной чертой музыки Скалкотаса является присутствие греческого фольклора. Самое значительное свое сочинение «Греческие танцы» Скалкотас написал в период с 1931 по 1936 гг. Время от времени он пересматривал и дополнял их оркестровыми переработками. Он также сделал несколько аранжировок отдельных танцев для различных инструментальных групп. Изданные уже после его смерти для струнных инструментов, они завоевали всемирную известность. В «Танцах» композитор не только полностью использует народные мелодии, но и обогащает их собственными мелодическими аранжировками.

11 ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ Γεννήθηκε στη Χίο στις 29 Ιουλίου του Έζησε σε πολλές πόλεις της Ελλάδας για να καταλήξει στην Αθήνα, στην οποία έκτοτε διαμένει. Από το 1954 έως το 1960 εργάσθηκε στο Παρίσι και στο Λονδίνο γράφοντας συμφωνική μουσική, μπαλέτα και μουσική για ταινίες. Στα 1960 τίθεται επικεφαλής του αναγεννητικού πολιτιστικού - πολιτικού κινήματος στην Ελλάδα με επίκεντρο τη σύζευξη ποίησης και μουσικής συνθέτοντας δεκάδες κύκλους τραγουδιών, ορατόρια, επιθεωρήσεις, μουσική για το αρχαίο ελληνικό δράμα και άλλα. Το κίνημα αυτό συνδέεται με τις προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις της εποχής, που στόχευαν πέρα απ τον εκδημοκρατισμό της κοινωνικής ζωής σε μια βαθύτερη και ευρύτερη αναγέννηση του ελληνικού λαού. Το γεγονός αυτό τον φέρνει συχνά στο επίκεντρο της πολιτικής ζωής με κορύφωση την ενεργό συμμετοχή του στο αντιστασιακό κίνημα κατά της στρατιωτικής δικτατορίας ( ). Ο Θεοδωράκης ασχολήθηκε με όλα τα είδη της μουσικής, το δε έργο του πολύμορφο και πλούσιο, επεκτείνεται πέραν της μουσικής σε τομείς όπως η ποίηση, η πεζογραφία, η φιλοσοφία, η μουσικολογία. Ακόμα και σε πολιτικά δοκίμια. Η πρώτη περίοδος της μουσικής του δημιουργίας ( ) περιλαμβάνει τραγούδια, ορατόρια, μουσική δωματίου, μπαλέτα και συμφωνικά έργα. Κορυφαίο έργο η Πρώτη Συμφωνία. Η δεύτερη περίοδος, η Παρισινή ( ) περιλαμβάνει έργα μουσικής δωματίου, μπαλέτα και συμφωνικά. Κορυφαίο έργο το μπαλέτο που ανέβηκε στα 1959 στο Covent Garden, η Αντιγόνη. Η τρίτη περίοδος είναι αφιερωμένη στο κίνημα της έντεχνης λαϊκής μουσικής με κυριώτερες συνθέσεις τα ορατόρια Άξιον Εστί και Canto General. Ακολουθεί η τέταρτη περίοδος από το 1981 έως το 1988, κατά την οποία, συνεχίζοντας πάντοτε να συνθέτει κύκλους τραγουδιών, επιστρέφει στη συμφωνική μουσική με κύρια έργα την Τρίτη Συμφωνία, την Εβδόμη Συμφωνία, την πρώτη του Όπερα Κώστας Καρυωτάκης (Οι μεταμορφώσεις του Διονύσου) και το μπαλέτο Ζορμπάς. Τέλος κατά την πέμπτη περίοδο (1989 έως σήμερα) συνθέτει βασικά τις όπερές του (λυρικές τραγωδίες) Μήδεια, Ηλέκτρα και Αντιγόνη. Την Τριλογία αυτή συμπληρώνει η καινούρια του Οπερα Λυσιστράτη. Με τα έργα αυτά ο Θεοδωράκης εγκαινιάζει την εποχή του Λυρικού Βίου, δηλαδή την ολοκληρωτική στροφή του προς τον λυρισμό και την τελειοποίηση της λυρικής μουσικής έκφρασης σε όλο το φάσμα της μουσικής του δημιουργίας. Микис Теодоракис Родился 29 июля 1925 г. на острове Хиос. Жил во многих городах Греции, пока не осел в Афинах, где проживает до сих пор. С 1954 по 1960 год работал в Париже и Лондоне, где писал симфоническую музыку, произведения для балета и музыку к кинофильмам. В 1960-е годы возглавил движение по возрождению культурно-политической жизни Греции и, стремясь к синтезу поэзии и музыки, сочинил десятки песенных циклов, оратории, музыкально-театральные ревю, музыку к древнегреческим драмам и др. Это движение, связанное с прогрессивными политическими силами эпохи, было направлено не только на демократизацию общественной жизни, но и на всеобъемлющее возрождение греческого народа. В силу этого композитор часто оказывался в эпицентре политической жизни Греции, кульминацией чего стало его активное участие в движении сопротивления военной диктатуре ( ). Теодоракис обращался ко всем жанрам музыки. Кроме того, его разнообразное и богатое творческое наследие выходит за рамки собственно музыки, внедряясь в такие сферы, как поэзия, проза, философия, музыкознание и даже политическая публицистика. Первый музыкальный период его музыкального творчества ( ) охватывает песни, оратории, камерную музыку, балеты и симфонические произведения. Кульминационное произведение этого периода Первая симфония. Второй период, Парижский ( ), включает произведения камерной музыки, балеты и симфонические произведения. Кульминационное произведение балет «Антигона», премьера которого состоялась в 1959 году в театре Ковент-Гарден. Третий период ( ) посвящен развитию т.н. «художественной популярной музыки». Главные произведения оратории «Достойно есть» и «Canto General». Затем следует четвертый период ( ), на протяжении которого композитор, не прекращая сочинять песенные циклы, вновь обращается к симфонической музыке и создает такие произведения, как Третью симфонию, Седьмую Симфонию, а также свою первую оперу «Костас Кариотакис (Превращения Диониса)» и балет «Зорба». Наконец, пятый период (с 1989 года и по сей день), прежде всего, отмечен сочинением таких опер, как «Медея», «Электра» и «Антигона». Эту трилогию дополняет новая его опера «Лисистрата». Этими произведениями Теодоракис открывает эпоху лирического жизнеописания, ознаменованную полным разворотом к лирической сфере и достижением совершенства лирической выразительности музыки во всем спектре своего музыкального творчества.

12 ΧΟΜΠΑΡΤ ΕΡΛ Γεννημένος στη Βενεζουέλα από αμερικανούς γονείς, σπούδασε κοντά στο Ferdinand Leitner στο Salzburg και στους Leonard Bernstein και Seiji Ozawa στο Tanglewood. Έχει δίπλωμα κλαρινέτου από το Trinity College of Music του Λονδίνου και είναι πτυχιούχος (magna cum laude graduate) του Πανεπιστημίου του Princeton, όπου και του απονεμήθηκε το βραβείο Isodore and Helen Sacks Memorial Prize in Music. Σπούδασε διεύθυνση ορχήστρας στην Ακαδημία Μουσικής της Βιέννης. Ο Χόμπαρτ Ερλ για 17 συνεχή έτη είναι Διευθυντής και Καλλιτεχνικός Διευθυντής της Φιλαρμονικής Ορχήστρας Οδησσού. Κατά τη διάρκεια της θητείας του η πορεία της ορχήστρας είναι σταθερά ανοδική. Πρόκειται για το μοναδικό καλλιτεχνικό οργανισμό το καθεστώς του οποίου αναβαθμίστηκε από περιφερειακό σε εθνικό, μετά την ανεξαρτησία της Ουκρανίας το Ο Χόμπαρτ Ερλ έχει διευθύνει επιτυχημένες συναυλίες με τη Φιλαρμονική της Οδησσού σε σημαντικές αίθουσες συναυλιών στις Ηνωμένες Πολιτείες, στον Καναδά, στην Αυστραλία, στη Μεγάλη Βρετανία, στη Γερμανία, στην Ελβετία, στην Αυστρία, στην Ισπανία, στη Γαλλία, στην Ανδόρα, στην Ελλάδα, στην Ουγγαρία, στη Βουλγαρία, στη Ρωσία και σε δώδεκα συνολικά πόλεις της Ουκρανίας. Οδήγησε τη Φιλαρμονική της Οδησσού σε διεθνείς εμφανίσεις, αλλά και σε μουσικά φεστιβάλ όπως το Bregenz Spring Festival στην Αυστρία, το Festival of Perth στην Αυστραλία, το Lugano Spring Festival στην Ελβετία, το Chichester Festivities στην Αγγλία, το Nuits Musicales du Suquet στις Κάνες, το Budapest Spring Festival στην Ουγγαρία, το Varna Summer Festival στη Βουλγαρία και, το 1997 στη Θεσσαλονίκη Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης. Για την προσφορά και το έργο του με τη Φιλαρμονική Ορχήστρα της Οδησσού, στον Χόμπαρτ Ερλ απονεμήθηκε ο τίτλος του «Διακεκριμένου Καλλιτέχνη της Ουκρανίας». Είναι η πρώτη φορά, και η μοναδική μέχρι σήμερα, που ο τίτλος αυτός απονέμεται σε αλλοδαπό. Εξαιρετικά δημοφιλής και αγαπητός, βραβεύτηκε με το βραβείο «Φίλος της Ουκρανίας» από την Ομοσπονδία των Ουκρανών της Αμερικής, με την ευκαιρία της 5ης επετείου της ανεξαρτησίας της Ουκρανίας το Το 2003, οι κυριότερες εφημερίδες της Ουκρανίας και η Ρωσική Ένωση Κοσμοναυτών, τιμώντας το μαέστρο, θα ονομάσουν «Hobart Earle» αστέρι στον αστερισμό του Περσέα. Στην Ευρώπη ο Χόμπαρτ Ερλ έχει διευθύνει ορχήστρες όπως η Vienna Chamber Orchestra, η ХОБАРТ ЭРЛ Хобарт Эрл родился в Венесуэле в семье американцев. Выпускник Великобританской школы «Гордонстон» и Лондонского Тринити-колледжа. В 1983 году окончил Музыкальный факультет Принстонского университета, где его педагогами были: по композиции, музыкальному анализу и теории Милтон Баббитт, Эдвард Коун, Клаудио Спис, по дирижированию Майкл Пратт. После окончания университета переезжает в столицу Австрии, где занимается в Венской Музыкальной Академии в классе профессора Карла Остерейхера. Стажировался на международных дирижерских мастер-курсах в Зальцбурге и Голландии, а также у Отто Вернера-Мюллера в США. В 1987 году, как участник Тэнглвудского фестиваля, он получил возможность стажироваться у Леонарда Бернстайна и Сейджи Озава. В этом же году, интересуясь современной музыкой, создал в Вене камерный оркестр «American Music Ensemble Vienna/Ensemble for Viennese Music New York». С ним Хобарт подготовил более 10 мировых премьер, записанных Австрийским радио в Вене, Нью-Йорке, Лос-Анджелесе, Вашингтоне и других городах. Серия компакт-дисков, записанных фирмой «Албани Рекордс» (США), получила похвальные рецензии в ведущих музыкальных издательствах. В течение семнадцати лет Хобарт Эрл является художественным руководителем и главным дирижером Национального одесского филармонического оркестра. На протяжении этого периода развитие Одесского филармонического оркестра было беспрецедентным. Он единственный исполнительский художественный коллектив в Украине, который за время независимости дважды повысил свой статус, став сначала государственным (1993), а затем Национальным (2002). Маэстро Эрл с одесским оркестром выступал в лучших концертных залах 15 стран мира (в том числе Карнеги Холл, Нью-Йорк; Кеннеди Центр, Вашингтон; Мюзикферайн, Вена; Барбикен Холл, Лондон; Академия имени Ференца Листа, Будапешт; Филармония, Кёльн; Большой зал Московской консерватории; зал Генеральной Ассамблеи ООН; Национальная Аудитория, Мадрид; и др.). Как гость-дирижер в Европе маэстро Эрл дирижировал Венским камерным оркестром, Венским симфоническим оркестром Тонкюнстлер, Молодежным симфоническим оркестром Австрии, Orchestra della Toscana из Флоренции (Италия), Noord Nederlands Orkest (Голландия), Национальным симфоническим оркестром Украины, а в Азии Симфоническим оркестром города Тайпей, Филармоническим оркестром Таиланда, Молодежным симфоническим ор-

13 Vienna Tonkuenstler Orchestra, η Noord-Nederlands Orkest στην Ολλανδία, η Orchestra della Toscana στην Ιταλία. Στη Βόρειο Αμερική διηύθυνε τις ορχήστρες Buffalo Philharmonic Orchestra, Florida Philharmonic Orchestra, North Carolina Symphony και San Diego Chamber Orchestra. Ως ιδρυτής και καλλιτεχνικός διευθυντής της Ορχήστρας Μουσικής Δωματίου American Music Ensemble Vienna/Ensemble for Viennese Music New York, κατά το , έχει στο ενεργητικό του πολλές πρεμιέρες έργων της σύγχρονης μουσικής, καθώς και παρουσιάσεις ορισμένων ελάχιστα γνωστών μουσικών, έργων από τα τέλη του 19ου έως τις αρχές του 20ού αιώνα. Στην Οδησσό, ο Χόμπαρτ Ερλ παρουσίασε έργα, τα οποία δεν είχαν παρουσιαστεί ποτέ στο παρελθόν. Έργα σύγχρονων συνθετών, σε πρώτη εκτέλεση, αλλά και κλασικά όπως η 2η, 3η, 6η και 9η συμφωνία του Gustav Mahler, η 8η συμφωνία του Anton Bruckner, το «Four Last Songs» του Richard Strauss, το 'Enigma' Variations του Elgar, το «3 Excerpts from Wozzeck» του Alban Berg, το «The Planets» του Gustav Holst, το «El Salon Mexico» και «Lincoln Portrait» του Aaron Copland και η 'Jeremiah' symphony του Leonard Bernstein. Έχει επίσης διευθύνει τις παγκόσμιες πρώτες των έργων συνθετών όπως οι Miguel del Aguila, David Babcock, Theodor Berger, Derek Bourgeois, Horst Ebenhoeh, Eugene Hartzell, Herbert Lauermann, Alvin Singleton, και Anatoly Vapirov. Έχει λάβει την τιμητική διάκριση του Δημάρχου Οδησσού «Για τις υπηρεσίες προς την πόλη» (2004) και το 2007 η Μουσική Ακαδημία της Οδησσού τον ανακήρυξε «Επίτιμο Καθηγητή» кестром юго-востока Азии. Список оркестров, которыми маэстро Эрл дирижировал в Соединенных Штатах, включает Delaware Philharmonic, Florida Philharmonic, Buffalo Philharmonic, North Carolina Symphony, San Diego Chamber Orchestra. В США Хобарт Эрл сотрудничает с Miami International Piano Festival, а также со студенческим оркестром Принстонского университета. В последнее время маэстро Эрл стал чаще выступать в России: с Государственным академическим симфоническим оркестром России имени Е.Светланова (абонементный концерт в Москве); с Академическим симфоническим оркестром Санкт-Петербургской филармонии (фестиваль «Музыкальная коллекция», Санкт-Петербург) и Государственным симфоническим оркестром «Новая Россия». В ближайших планах маэстро выступление в Большом зале Московской консерватории в рамках фестиваля «Московская осень 2009». Хобарт Эрл первый и единственный в Украине иностранец, удостоенный почетного звания «Заслуженный артист Украины» (1994). В 1996 году получил награду «Прихильник України», утвержденную Ассоциацией украинцев в США («Вашингтонская группа»). В 2003 году, в рамках номинации «Народное признание», Российская ассоциация космонавтов назвала одну из звезд в созвездии Персея «Хобарт Эрл». Один из самых популярных людей в Одессе, Хобарт Эрл отмечен Почетным отличием Одесского городского головы «За заслуги перед городом» (2004). Решением Ученого совета Одесской государственной музыкальной академии им. А.В.Неждановой ему присвоено звание «Почетный профессор» (2007). ΕΘΝΙΚΗ ΦΙΛΑΡΜΟΝΙΚΗ ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΟΔΗΣΣΟΥ Η Εθνική Φιλαρμονική Ορχήστρα της Οδησσού ιδρύθηκε το 1937 ως συμφωνική ορχήστρα της Οδησσού και κατά τη διάρκεια της Σοβιετικής περιόδου έδινε τακτικά συναυλίες για το κοινό της πόλης. Μαέστροι και σολίστ όπως οι Νατάν Ράχλιν, Γιούρι Τερμικάνοφ, Κουρτ Ζάντερλινγκ, Δαβίδ Όιστραχ, Εμίλ Γκίλελς, Εβγένι Κίσιν, Άρβιντ και Μάρις Γιάνσονς διηύθυναν κατά καιρούς και συνεργάστηκαν με την ορχήστρα. Με την ανεξαρτησία της Ουκρανίας το 1991, άλλαξε και η νομική υπόσταση της ορχήστρας. Το 1993, με απόφαση του Ουκρανικού Υπουργικού Συμβουλίου, έγινε ΝΠΔΔ και μετονομάστηκε σε Κρατική Φιλαρμονική Ορχήστρα Οδησσού. Το γεγονός αυτό ήρθε ως αναγνώριση της δυναμικής πορείας της ορχήστρας υπό τη διεύθυνση του μαέστρου Χόμπαρτ Ερλ για την περίοδο Από το 1992, η ορχήστρα με καλλιτεχνικό Национальный одесский филармонический оркестр Национальный одесский филармонический оркестр, созданный в 1937 году как оркестр Одесской филармонии, сегодня входит в число самых известных музыкальных коллективов Украины. Славная творческая биография оркестра создавалась дирижерами, возглавлявшими его в разное время. Это Леонид Могилевский (главный дирижер оркестра в , ), Александр Климов ( ), Александр Пресич ( ), Юрий Алиев ( ), Игорь Симович ( ), Георгий Гоциридзе ( ), Евгений Шестаков ( ). Афиши оркестра украшали имена многих известных советских и зарубежных дирижеров: Александра Гаука, Кирилла Кондрашина, Натана Рахлина, Курта Зандерлинга, Арвида Янсонса, Мариса Янсонса. Созвездием виртуозов можно назвать солистов, с которыми оркестр выступал за эти годы: Давид

14 διευθυντή το Χόμπαρτ Ερλ ξεκίνησε παραστάσεις στο εξωτερικό, συγκεκριμένα σε 15 χώρες: έντεκα στην Ευρώπη, τρεις στη Βόρεια Αμερική και μία στην Αυστραλία, το 1995, στο φεστιβάλ του Περτ. Εμφανίστηκε στις αίθουσες Musikverein στη Βιέννη, Barbican Hall στο Λονδίνο, Philharmonie, Köln, Davies Hall στο Σαν Φραντσίσκο, Auditorio National στη Μαδρίτη, Carnegie Hall στη Νέα Υόρκη, Kennedy Center D.C., Orchestra Hall στο Σικάγο, επίσης στην αίθουσα του ΟΗΕ. Εκτός από τις συναυλίες στην Οδησσό, η ορχήστρα και ο Χόμπαρτ Ερλ, έχουν δώσει συναυλίες σε ουκρανικές πόλεις, όπως το Λβοβ, το Ιβάνο- Φρανκόβσκ, το Τερνόπολ, το Τσερνοβτσί, το Ούζγκοροντ, η Βίνιτσα, το Ζιτόμιρ, το Χμελνίτσκι, το Κιροβογκράντ, η Πολτάβα, το Νικολάεβ, το Γιούζνι, καθώς και στην πρωτεύουσα το Κίεβο. Η Φιλαρμονική της Οδησσού ήταν η πρώτη συμφωνική ορχήστρα, μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ, που έπαιξε στη Μεγάλη Αίθουσα της Φιλαρμονικής «Δ. Σοστακόβιτς» στην Αγία Πετρούπολη το Τον Ιούνιο του 2002, με απόφαση του Προέδρου της Ουκρανίας Λεονίντ Κούτσμα, η Κρατική Φιλαρμονική Ορχήστρα Οδησσού απέκτησε καθεστώς Εθνικής Ορχήστρας. Πρόκειται για την πρώτη Εθνική Ορχήστρα στην Ουκρανία, εκτός των ορίων της πρωτεύουσας και το μοναδικό πολιτιστικό φορέα με εξέλιξη από το περιφερειακό στο κρατικό και, τελικά, στο Εθνικό επίπεδο αναγνώρισης. Ойстрах, Эмиль Гилельс, Мстислав Ростропович, Виктор Третьяков, Николай Петров, Максим Венгеров, Вадим Репин, Евгений Кисин и др. С 1991 года коллектив возглавляет Хобарт Эрл. В 1993 году распоряжением Кабинета Министров Украины оркестр получил статус государственного коллектива, что явилось признанием его стремительного творческого прогресса под руководством нового главного дирижера и художественного руководителя. В 2002 году оркестр получил статус национального коллектива. Оркестр и Хобарт Эрл выступали в лучших концертных залах 15 стран мира (среди них Карнеги-Холл, Нью-Йорк; Кеннеди-Центр, Вашингтон; Мюзикферайн, Вена; Барбикен-Холл, Лондон; Академия им. Ф.Листа, Будапешт; Филармония, Кельн; Большой зал Московской консерватории, Большой зал Санкт-Петербургской филармонии им. Д.Шостаковича; Зал Генеральной Ассамблеи ООН; Национальная Аудитория, Мадрид и др.). Под руководством Хобарта Эрла оркестр принимал участие во многих международных музыкальных фестивалях: Bregenz Spring Festival (Австрия), Festival of Perth (Австралия), Lugano Spring Festival (Швейцария), Chichester Festivities (Великобритания), Nuits Musicales du Suquet in Cannes (Франция), «Будапештская весна» (Венгрия), «Варненское лето» (Болгария) и «Музыкальная столица Европы» (Салоники, Греция). Регулярными стали также выступления в Киев и по городам Украины.

15 Национальный одесский филармонический оркестр ГРЕЧЕСКИЙ ФОНД КУЛЬТУРЫ

16 Χορηγός / Спонсор: