ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΣΧΟΛΗ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΩΝ & ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΤΜΗΜΑ ΘΕΑΤΡΙΚΩN ΣΠOΥΔΩN ΟΔΗΓΟΣ ΣΠΟΥΔΩΝ

Transcript

1 ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΣΧΟΛΗ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΩΝ & ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΤΜΗΜΑ ΘΕΑΤΡΙΚΩN ΣΠOΥΔΩN ΟΔΗΓΟΣ ΣΠΟΥΔΩΝ ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΟΥ ΕΤΟΥΣ 2010/2011

2 [ 4 ]

3 ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ Τ Ο ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ είναι το τρίτο Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα της Χώρας από απόψεως αριθμού φοιτητών, διδακτικού και λοιπού προσωπικού και ακαδημαϊκών Τμημάτων, και ένα δυναμικά αναπτυσσόμενο κέντρο διδασκαλίας και έρευνας. Το Πανεπιστήμιο ιδρύθηκε με το Ν.Δ της 11 ης Νοεμβρίου 1964 ως αυτοδιοικούμενο Ν.Π.Δ.Δ. υπό την εποπτεία του Κράτους, στο πλαίσιο του Προγράμματος Διοικητικής Ανάπτυξης της Χώρας. Σκοπός της ιδρύσεως του Πανεπιστημίου Πατρών, όπως αναφέρεται στην εισηγητική έκθεση που συνόδευε το σχέδιο Νομοθετικού Διατάγματος στη Βουλή, ήταν: 1. Η διδασκαλία και η έρευνα θεμάτων αναγομένων στην οικονομική ανάπτυξη της Χώρας με έμφαση στις θετικές Επιστήμες, Τεχνολογία, τις Οικονομικές και Κοινωνικές Επιστήμες και την Οργάνωση και Διοίκηση Επιχειρήσεων. 2. Η εκπαίδευση εξειδικευμένου επιστημονικού και τεχνικού δυναμικού για κάλυψη των αναγκών της Χώρας. 3. Η μείωση της εξόδου των Ελλήνων φοιτητών στο εξωτερικό. 4. Η διευκόλυνση της επανόδου στη Χώρα Ελλήνων επιστημόνων και καθηγητών που σταδιοδρομούσαν στα Πανεπιστήμια της αλλοδαπής. Πέρα από τα παραπάνω η ίδρυση του Πανεπιστημίου απέβλεπε και σ έναν πιο φιλόδοξο σκοπό, αυτόν της ίδρυσης ενός Προτύπου Πανεπιστημίου, το οποίο θα επέφερε αυτόματη βελτίωση στα προγράμματα διδασκαλίας των άλλων Πανεπιστημίων της Χώρας. Παράλληλα το Πανεπιστήμιο θα παρείχε, στο πνεύμα της διεθνούς συνεργασίας, υπηρεσίες και σε άλλες χώρες, που βρίσκονταν στο ίδιο επίπεδο ανάπτυξης, προσδίδοντας κατ αυτόν τον τρόπο διεθνή χαρακτήρα στην αποστολή του. [ 5 ]

4 Τα εγκαίνια της λειτουργίας του Πανεπιστημίου έγιναν στις 30 Νοεμβρίου 1966, εορτή του Αγίου Ανδρέου, Προστάτη της πόλεως των Πατρών. Ο Άγιος Ανδρέας, επί σταυρού σε σχήμα Χ, αποτελεί το έμβλημα του Ιδρύματος. Σχεδιάγραμμα του Πανεπιστημίου Πατρών [ 6 ]

5 ΙΔΡYΣΗ ΚΑΙ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΘΕΑΤΡΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ Τ Ο ΤΜΗΜΑ ΘΕΑΤΡΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ ιδρύθηκε το 1989 και δέχθηκε φοιτητές για πρώτη φορά το ακαδημαϊκό έτος 1992/1993. Ήταν από τα πρώτα Τμήματα της Σχολής Ανθρωπιστικών και Κοινωνικών Ε- πιστημών του Πανεπιστημίου Πατρών. Το πτυχίο τετραετούς φοίτησης του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών είναι θεωρητικής κατεύθυνσης, με ι- διαίτερη έμφαση στην σπουδή του αρχαίου ελληνικού θεάτρου. ΠΡΟΕΔΡΙΚΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΙΔΡΥΣΗΣ ΤΟY ΤΜΗΜΑΤΟΣ Π.Δ. αρ. 378/89 κεφ. Β, Άρθρο 4: Αποστολή του τμήματος είναι: α) Να καλλιεργεί και να προάγει την επιστήμη του θεάτρου με την ακαδημαϊκή και ε- φαρμοσμένη διδασκαλία, έρευνα και αναζήτηση. β) Να παρέχει στους φοιτητές του τα απαραίτητα εφόδια που εξασφαλίζουν την άρτια κατάρτισή τους για την επιστημονική και επαγγελματική τους σταδιοδρομία και εξέλιξη. γ) Να συμβάλει στην ανάπτυξη της θεατρικής αγωγής και αντίληψης του λαού και στη συνειδητοποίηση για το ρόλο και τη σημασία του θεάτρου στη ζωή. δ) Να συμβάλει ποικιλότροπα στην ανάπτυξη του πολιτιστικού επιπέδου του τόπου, α- ναλαμβάνοντας πρωτοβουλίες προς την κατεύθυνση αυτή. Το Τμήμα έχει προς το παρόν δέκα οκτώ (18) μέλη Διδακτικού Ερευνητικού Προσωπικού (Δ.Ε.Π.), με γνωστικά αντικείμενα που σχετίζονται με το αρχαιοελληνικό θέατρο ή το νεότερο θέατρο, με την νεότερη λογοτεχνία, τη θεωρία της λογοτεχνίας, τη μουσικολογία, τον χορό, την ιστορία του κινηματογράφου και την ιστορία της τέχνης. Κατά το 2009/2010 είχε επίσης τεσσερισήμισι (4,5) θέσεις για συμβασιούχους διδάσκοντες, τρία (3) μέλη Ειδικού και Eργαστηριακού Διδακτικού Προσωπικού (Ε.Ε.ΔI.Π.) και ένα (1) μέλος Ειδικού Τεχνικού Eργαστηριακού Προσωπικού (Ε.T.E.Π.). Οι εγ- [ 7 ]

6 γεγραμμένοι φοιτητές ανέρχονται στους διακόσιους πενήντα. Από το 2004/2005 λειτουργεί Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών με αντικείμενο το «Αρχαίο Ελληνικό Θέατρο», στο οποίο εισάγονται κατόπιν εξετάσεων δέκα φοιτητές κατ έτος. Το Τμήμα Θεατρικών Σπουδών στεγάζεται στα προκατασκευασμένα κτίρια (πρώην Ιατρική Σχολή) κοντά στο κτήριο Α της Πρυτανείας, και διαθέτει δανειστική βιβλιοθήκη με αίθουσα αναγνωστών. Τα βιβλία και τα ελληνικά περιοδικά για τις θεατρικές σπουδές φυλάσσονται στην βιβλιοθήκη του Τμήματος, ενώ τα διεθνή περιοδικά στην κεντρική βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου. ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΣΠΟYΔΩΝ ΚΑΙ ΠΤYΧΙΟ Για την απόκτηση του πτυχίου Θεατρικών Σπουδών οι σπουδές διαρκούν οκτώ (8) εξάμηνα. ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΕΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ Οι απόφοιτοι Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πατρών όπως και του Πανεπιστημίου της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης, της Πάτρας και της Πελοποννήσου διορίζονται στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση για την συστηματική διδασκαλία μαθημάτων θεατρικής παιδείας. Για την επαγγελματική κατοχύρωση των πτυχιούχων Θεατρικών Σπουδών προβλέπεται η εφαρμογή του εν ισχύει Προεδρικού Διατάγματος 125/2000 (Φ.E.K. 111/ τ. Α ) και της Υπουργικής Α- πόφασης Δ2/13934/ (Φ.E.K. 202/ τ. Β ). Επιπλέον, με τα σημερινά δεδομένα έχουν την δυνατότητα να εργαστούν: α) Σε θεατρικούς οργανισμούς ως δραματολόγοι, υπεύθυνοι καλλιτεχνικού προγραμματισμού, μεταφραστές, επιμελητές προγραμμάτων. β) Στα Ολοήμερα Σχολεία ως εκπαιδευτικοί Αισθητικής Αγωγής. γ) Στον ημερήσιο και περιοδικό τύπο και σε εκδοτικούς οίκους ως κριτικοί, ειδικευμένοι στο θέατρο συντάκτες, υπεύθυνοι εκδόσεων και δραστηριοτήτων σχετικών με το θέατρο. δ) Σε υπουργεία, νομαρχίες και στην τοπική αυτοδιοίκηση, σε πολιτιστικά ιδρύματα και φορείς ως υπεύθυνοι θεατρικών και πολιτιστικών εκδηλώσεων. [ 8 ]

7 ε) Σε δραματικές σχολές ως καθηγητές. στ) Εφόσον συνεχίσουν μεταπτυχιακές σπουδές και αποκτήσουν διδακτορικό δίπλωμα, στα Πανεπιστημιακά Τμήματα Θεατρικών Σπουδών και στα Τμήματα των Φιλοσοφικών Σχολών ως ακαδημαϊκοί διδάσκοντες. Επίσης, σε ερευνητικά κέντρα ως μελετητές της ιστορίας και της θεωρίας του θεάτρου. ζ) Εφόσον σπουδάσουν σε δραματική σχολή, μπορούν να σταδιοδρομήσουν στο θέατρο ως σκηνοθέτες ή ηθοποιοί. [ 9 ]

8 ΔIOIKHTIKH ΔΙΑΡΘΡΩΣH ΠΡΟΕΔΡΟΣ Σταύρος Τσιτσιρίδης Αναπληρωτής Kαθηγητής ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΡΙΑ ΠΡΟΕΔΡΟΣ Νταϊάνα Χάας Καθηγήτρια ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ Mέλη Δ.E.Π. Στεφανόπουλος Θεόδωρος, Kαθηγητής Χάας Νταϊάνα, Kαθηγήτρια Τσιτσιρίδης Σταύρος, Αναπληρωτής Καθηγητής Κρέεμπ Μάρτιν, Aναπληρωτής Kαθηγητης Tσατσούλης Δημήτριος, Αναπληρωτής Kαθηγητής Σωτηροπούλου Χρυσάνθη, Μόνιμη Επίκουρη Καθηγήτρια Κυριακός Κωνσταντίνος, Μόνιμος Επίκουρος Καθηγητής Ρόζη Αγγελική, Επίκουρη Καθηγήτρια Βασιλείου Αρετή, Επίκουρη Καθηγήτρια Αρβανίτη Αικατερίνη, Επίκουρη Καθηγήτρια Κορώνη Αθηνά, Επίκουρη Καθηγήτρια Παπαγεωργίου Ιωάννα, Επίκουρη Καθηγήτρια Μαχαίρα Ελένη, Λέκτορας Πανούσης Ιωάννης, Λέκτορας Σαβράμη Αικατερίνη, Λέκτορας [ 10 ]

9 Σαμπατακάκης Γεώργιος, Λέκτορας Καρπούζου Παναγιώτα, Λέκτορας Κουνάκη-Φιλιππίδη Αικατερίνη, Λέκτορας (υπό διορισμό) Εκπρόσωποι Ε.Ε.ΔI.Π. Τακτικό μέλος Ροϊλού Ιωάννα Αναπληρωματικό μέλος Γεωργακοπούλου Δέσποινα Μπερτσουκλή Αλεξάνδρα Ε κ π ρ ό σ ω π ο ς Ε.T.E.Π. Eκπρόσωποι προπτυχιακών φοιτητών (9) Eκπρόσωποι μεταπτυχιακών φοιτητών (3) [ 11 ]

10 ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΤΟY ΤΜΗΜΑΤΟΣ Κόγκας Νικόλαος, Προϊστάμενος Γραμματείας τηλ. (2610) Βασιλοπούλου Αικατερίνη, Διοικητική Υπάλληλος τηλ. (2610) Κατσιγιάννη Ιωάννα, Διοικητική Υπάλληλος τηλ. (2610) Φωτοπούλου Θεοδώρα, Διοικητική Υπάλληλος τηλ. (2610) Ψαρρού Χρυσούλα, Διοικητική Υπάλληλος τηλ. (2610) τηλ. (2610) H Γραμματεία του Tμήματος είναι ανοικτή για τους φοιτητές Δευτέρα, Tετάρτη και Παρασκευή, ΜΕΛH Ε.Τ.E.Π. ΤΟY ΤΜΗΜΑΤΟΣ Μπερτσουκλή Αλεξάνδρα τηλ./fax (2610) ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΟY ΤΜΗΜΑΤΟΣ Μανιά Θεοδώρα, Διοικητική Υπάλληλος τηλ./fax (2610) [ 12 ]

11 ΔΙΔΑΚΤΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ Διδακτικό Ερευνητικό Προσωπικό (Δ.Ε.Π.) Kαθηγητές: ΣΤΕΦΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ τηλ. (2610) (Aρχαίο Θέατρο) ΧΑΑΣ ΝΤΑΪΑΝΑ τηλ. (2610) (Nεοελληνική Φιλολογία) Aναπληρωτές Kαθηγητές: ΤΣΙΤΣΙΡΙΔΗΣ ΣΤΑΥΡΟΣ τηλ. (2610) (Aρχαία Eλληνική Φιλολογία) ΚΡΕΕΜΠ MAΡTIN τηλ. (2610) (Κλασική Αρχαιολογία με έμφαση στο Θέατρο) TΣΑΤΣΟΥΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ τηλ. (2610) (Σημειωτική του Θεάτρου) Επίκουροι Καθηγητές: ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ ΧΡΥΣΑΝΘΗ τηλ. (2610) (Ιστορία και Θεωρία του Κινηματογράφου) ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ τηλ. (2610) (Θεατρολογία) ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΑΡΕΤΗ τηλ. (2610) (Νεοελληνικό Θέατρο) ΚΟΡΩΝΗ ΑΘΗΝΑ τηλ. (2610) (Θεατρολογία) [ 13 ]

12 ΑΡΒΑΝΙΤΗ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ τηλ. (2610) (Θεατρολογία) ΡΟΖΗ ΑΓΓΕΛΙΚΗ τηλ. (2610) (Θεατρολογία) ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΑ τηλ. (2610) (Θεατρολογία: Ευρωπαϊκό και Νεοελληνικό θέατρο) Λέκτορες: ΜΑΧΑΙΡΑ ΕΛΕΝΗ τηλ. (2610) (Ιστορία της Τέχνης) ΣΑΒΡΑΜΗ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ τηλ. (2610) (Ιστορία και Θεωρία του Χορού) ΠΑΝΟΥΣΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ τηλ. (2610) (Αρχαίο Ελληνικό Θέατρο) ΣΑΜΠΑΤΑΚΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ τηλ. (2610) (Θεατρολογία) ΚΑΡΠΟΥΖΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ τηλ. (2610) (Θεωρία της Λογοτεχνίας) ΚΟΥΝΑΚΗ-ΦΙΛΙΠΠΙΔΗ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ (Ρωμαϊκό Θέατρο) Διδάσκοντες με σύμβαση (Π.Δ. 407/80) ΑΝΑΣΤΑΣΑΚΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ, σκηνοθέτης ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΡΕΑ, δρ.φ. ΖΗΡΟΠΟΥΛΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ, δρ.φ. ΛΕΟΝΤΙΔΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΗ, δρ.φ. ΜΑΡΙΝΗΣ ΑΓΙΣ, δρ.φ. ΜΕΛΙΣΤΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ, δρ.φ. ΦΑΝΟΥΡΑΚΗ ΚΛΕΙΩ, δρ.φ. Εκκρεμεί ο διορισμός [ 14 ]

13 Ειδικό Εργαστηριακό Διδακτικό Προσωπικό (E.E.ΔI.Π., Kλάδου I) ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΔΕΣΠΟΙΝΑ τηλ. (2610) ΡΟΪΛΟΥ ΙΩΑΝΝΑ τηλ. (2610) ΣΑΚΕΛΛΑΡΗ ΒΑΣΙΛΙΚΗ τηλ. (2610) Με απόσπαση από τη Μ.Ε. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ ΑΝΝΑ (Π.Ε. 6) τηλ. (2610) Διδάσκαλοι Ξένων Γλωσσών (Ε.Ε.ΔI.Π.) ΣΠΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ (Αγγλικά) τηλ. (2610) ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΛΛΙΡΟΗ (Γαλλικά) τηλ. (2610) ΣΑΒΒΑ ΦΡΕΙΔΕΡΙΚΗ (Γερμανικά) τηλ. (2610) ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ ΠΑΡΘΕΝΑ (Ρωσικά) τηλ. (2610) Δικτυακός τόπος του Διδασκαλείου Ξένων Γλωσσών: [ 15 ]

14 ΕΠΙΤΙΜΟΙ ΔΙΔΑΚΤΟΡΕΣ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΓΡΗΓΟΡΗΣ Μ. ΣΗΦΑΚΗΣ Ομότιμος Καθηγητής των Πανεπιστημίων Θεσσαλονίκης και Νέας Υόρκης (ημερομηνία αναγόρευσης: ) [ 16 ]

15 ΠΡOΓΡΑΜΜΑ ΣΠΟΰΔΩν [ 17 ]

16 Ι. ΓΕΝΙΚΑ α. Το Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πατρών είναι θ ε ω ρ η τ ι κ ο ύ προσανατολισμού, με ιδιαίτερη έμφαση στη σπουδή του αρχαίου ελληνικού θεάτρου. β. Η διάρκεια των σπουδών είναι τετραετής. Τα μαθήματα του Προγράμματος Σπουδών κατανέμονται σε οκτώ (8) εξάμηνα. (Η λέξη «μάθημα» χρησιμοποιείται εδώ σε αντιδιαστολή προς το «γνωστικό αντικείμενο». Γνωστικό αντικείμενο είναι, για παράδειγμα, το αρχαίο θέατρο, το νεοελληνικό θέατρο, το ευρωπαϊκό θέατρο κ.ο.κ. Μάθημα είναι η διδασκαλία μέρους του γνωστικού αντικειμένου κατά τη διάρκεια ενός ακαδημαϊκού εξαμήνου.) γ. Όλα τα μαθήματα είναι τρίωρα και πιστώνονται με 3 διδακτικές μονάδες (δ.μ.). Εξαίρεση μπορεί να αποτελούν τα εργαστηριακά μαθήματα, τα οποία κατά περίπτωση είναι δυνατόν να διαφοροποιούνται είτε ως προς τις ώρες διδασκαλίας είτε ως προς τις υπολογιζόμενες διδακτικές μονάδες (στις συγκεκριμένες αυτές περιπτώσεις δηλώνεται ρητά στο Πρόγραμμα Σπουδών η διαφοροποίηση). Για την απόκτηση του πτυχίου απαιτούνται 168 δ.μ. δ. Τα μαθήματα διακρίνονται ως προς την υποχρέωση εγγραφής σε αυτά των φοιτητών σε: υποχρεωτικά, υποχρεωτικά επιλεγόμενα (μαθήματα δηλ. που επιλέγει κανείς από συγκεκριμένο γνωστικό αντικείμενο ή κατηγορία μαθημάτων), ελεύθερα επιλεγόμενα (μαθήματα δηλ. από οποιοδήποτε γνωστικό αντικείμενο). [ 18 ]

17 Ορισμένα από τα μαθήματα θεωρούνται π ρ ο α π α ι τούμενα (απαιτείται δηλαδή η επιτυχής εξέτασή τους για να μπορεί να παρακολουθήσει ο φοιτητής συγκεκριμένα άλλα μαθήματα). ε. Στη διάρκεια των δύο πρώτων Εξαμήνων των σπουδών του ο φοιτητής οφείλει να εγγράφεται, και να συμμετέχει στις αντίστοιχες εξετάσεις, σε όχι λιγότερα από τέσσερα (4) και σε όχι περισσότερα από οκτώ (8) μαθήματα κάθε Εξάμηνο. Στο τρίτο και το τέταρτο Εξάμηνο σπουδών ο φοιτητής μπορεί να εγγράφεται κατ ανώτατο όριο σε δέκα (10) μαθήματα, στο πέμπτο και στο έκτο Εξάμηνο μπορεί να εγγράφεται κατ ανώτατο όριο σε έντεκα (11) μαθήματα, ενώ στο έβδομο και όγδοο μπορεί να εγγράφεται κατ ανώτατο όριο σε δεκατρία (13) μαθήματα. Κατά το τέταρτο έτος σπουδών ο φοιτητής οφείλει να εγγραφεί σε δύο (2) τουλάχιστον μαθήματα κάθε Εξάμηνο. Από τις ανωτέρω ρυθμίσεις εξαιρούνται οι φοιτητές που συμμετέχουν σε πρόγραμμα ακαδημαϊκών ανταλλαγών (για το εκάστοτε Εξάμηνο της συμμετοχής τους σε αυτό). Πέραν των απαιτούμενων για την απόκτηση του πτυχίου μαθημάτων ο φοιτητής έχει το δικαίωμα να παρακολουθήσει επιπλέον μαθήματα (εφόσον τηρούνται τα αναφερθέντα όρια δήλωσης μαθημάτων κατά Εξάμηνο). Στα επιπλέον αυτά μαθήματα δεν υπολογίζονται διδακτικές μονάδες, αλλά ο βαθμός τους αναγράφεται στο πιστοποιητικό σπουδών του φοιτητή, εφόσον το επιθυμεί, χωρίς ωστόσο να υπολογίζεται στον βαθμό του πτυχίου. στ. Η εγγραφή σε μαθήματα των οποίων οι ώρες διδασκαλίας σ υ μ π ί - π τ ο υ ν (έστω και μερικώς) δεν επιτρέπεται. Σε περίπτωση κατά την οποία εκ των υστέρων διαπιστωθεί εγγραφή σε μαθήματα που συμπίπτουν, διατηρείται η εγγραφή (και ο αντίστοιχος βαθμός) μόνον σε ένα από τα μαθήματα αυτά. Δεν επιτρέπεται επίσης η εγγραφή φοιτητών του πρώτου και του δεύτερου έτους σε επιλεγόμενα μαθήματα που προσφέρονται σε μεγαλύτερα έτη. Αντιθέτως οι φοιτητές του τρίτου και τετάρτου έτους μπορούν να δηλώνουν επιλεγόμενα μαθήματα όλων των ετών. ζ. Ως προς το είδος τους τα μαθήματα διακρίνονται σε π α ρ α δ ό σ ε ι ς, σεμινάρια και εργαστήρια. Τα σ ε μ ι ν ά ρ ι α αποβλέπουν στην εξοικείωση των φοιτητών με την επιστημονική έρευνα και η ανελλιπής παρακολούθησή τους από [ 19 ]

18 τους εγγεγραμμένους φοιτητές είναι υποχρεωτική. Ο μέγιστος αριθμός συμμετεχόντων στα σεμινάρια είναι τριάντα πέντε (35). Με τα εργαστήρια επιδιώκεται η εξοικείωση των φοιτητών με τη θεατρική πράξη και αποβλέπουν στη καλύτερη κατανόηση της συγκεκριμένης όψης του θεατρικού φαινομένου, με την οποία οφείλει να είναι εξοικειωμένος ο μελετητής του θεάτρου. Ο μέγιστος αριθμός συμμετεχόντων στα εργαστήρια είναι είκοσι πέντε (25). η. Σε περίπτωση κατά την οποία σε σεμινάριο ή εργαστηριακό μάθημα α- παιτείται λόγω του αναφερθέντος ορίου συμμετεχόντων επιλογή μεταξύ των φοιτητών, προτεραιότητα έχουν οι φοιτητές των μεγαλυτέρων Εξαμήνων, και από αυτούς πάλι όσοι οφείλουν λιγότερα μαθήματα για την απόκτηση του πτυχίου. θ. Εντός της πρώτης εβδομάδας από την έναρξη των μαθημάτων ο διδάσκων κάθε μαθήματος παρουσιάζει αναλυτική περιγραφή του περιεχομένου του μαθήματος στους φοιτητές και διευκρινίζει τον τρόπο εξέτασης. Μέχρι το τέλος της δεύτερης εβδομάδος μαθημάτων κάθε φοιτητής οφείλει να έχει καταθέσει στη Γραμματεία το έντυπο δήλωσης των μαθημάτων που επιθυμεί να παρακολουθήσει. Η δήλωση των μαθημάτων εντός της καθορισμένης προθεσμίας αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για να μπορέσει να συμμετάσχει κανείς στις εξετάσεις των συγκεκριμένων μαθημάτων. ι. Για την απόκτηση του πτυχίου είναι απαραίτητη η επιτυχής παρακολούθηση μίας ξ έ ν η ς γ λ ώ σ σ α ς (από τις προσφερόμενες στο Πανεπιστήμιο) ή, τουλάχιστον, η πιστοποίηση της επάρκειας στη συγκεκριμένη γλώσσα από το Διδασκαλείο Ξένων Γλώσσων. κ. Σε εξαιρετικές περιπτώσεις είναι δυνατή η απόκλιση από τις ανωτέρω ρυθμίσεις, αλλά μόνον ύστερα από έγκριση της Γενικής Συνέλευσης του Τμήματος. [ 20 ]

19 ΙΙ. ΓΕΝΙΚΗ ΚΑΤΑΝΟΜΗ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΑΡΙΘΜΟΣ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ ΑΡΙΘΜΟΣ δ.μ. Ι. ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ Αρχαίο Θέατρο (ΑΘ) 6 18 Παγκόσμιο Θέατρο (ΠΘ) 6 18 Νεοελληνικό Θέατρο (ΝΘ) 4 12 Θεωρία Θεάτρου και Δράματος (ΘΕ) 8 24 Γενική Κατάρτιση (ΓΚ) 4 12 Εργαστήρια (ΕΡΓ) 2 6 Σεμινάρια (ΣΕ) 4 12 ΙΙ. ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ ΕΠΙΛΕΓΟΜΕΝΑ Αρχαίο Θέατρο (ΑΘ) 4 12 Παγκόσμιο Θέατρο (ΠΘ) 3 9 Νεοελληνικό Θέατρο (ΝΘ) 3 9 Θεωρία Θεάτρου και Δράματος (ΘΕ) 2 6 Γενική Κατάρτιση (ΓΚ) 4 12 Εργαστήρια (ΕΡΓ) 3 9 ΙΙΙ. ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΕΠΙΛΕΓΟΜΕΝΑ 3 9 Σύνολο [ 21 ]

20 ΙΙΙ. ΣΥΝΟΛΙΚΟΣ ΠΙΝΑΚΑΣ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ Παραδόσεις * ΑΘ 011 * Εισαγωγή στο αρχαίο θέατρο Η φύση και η ιδιομορφία του αρχαίου ελληνικού θεάτρου. Εξοικείωση με τις πηγές και τη βασική βιβλιογραφία. Οι δραματικοί αγώνες και οι συντελεστές της παράστασης. Το θεατρικό οικοδόμημα. Οι υποκριτές (ιστορικά στοιχεία, σκευή, εκφορά του λόγου, φωνή). Ο χορός (λειτουργία, όρχηση, μουσική). Το κοινό. Οι Διονυσιακοί τεχνίται. Αδρομερής εξέταση της εξέλιξης του ρωμαϊκού θεάτρου. ΑΘ 012 Αρχαία ελληνική τραγωδία Ι: Αισχύλος Η εισαγωγή στην τραγωδία του Αισχύλου αναφέρεται στις συνθήκες των αρχαίων παραστάσεων, στον τρόπο που ο συγκεκριμένος ποιητής επεξεργάζεται τον δραματικό μύθο της τραγωδίας με αφετηρία τη μυθολογική παράδοση, στη δράση και τη δομή του έργου, στη θεματική, στο γλωσσικό ύφος και τη χρήση των τελετουργιών, της μουσικής και της χορογραφίας, καθώς και στη διαγραφή των τραγικών προσώπων και του συλλογικού χαρακτήρα του Χορού. ΑΘ 013 Αρχαία ελληνική τραγωδία ΙΙ: Σοφοκλής Η εισαγωγή στο τραγικό θέατρο του Σοφοκλή αναφέρεται στις συνθήκες των αρχαίων παραστάσεων, στον τρόπο που ο συγκεκριμένος ποιητής επεξεργάζεται τον δραματικό μύθο της τραγωδίας με αφετηρία τη μυθολογική παράδοση, στη δράση και τη δομή του έργου, στη θεματική, στο γλωσσικό ύφος και τη χρήση των τελετουργιών, της μουσικής και της χορογραφίας, καθώς και στη διαγραφή των τραγικών προσώπων και του συλλογικού χαρακτήρα του Χορού. * Με αστερίσκο σημειώνονται τα προαπαιτούμενα μαθήματα [ 22 ]

21 ΑΘ 014 Αρχαία ελληνική τραγωδία ΙΙΙ: Ευριπίδης Γενική εισαγωγή στο έργο του Ευριπίδη: επεξεργασία του δραματικού μύθου με αφετηρία τη μυθική παράδοση, θεματική, δομή και δράση, ιδεολογία (με σύντομη αναφορά στις πολιτικές και πνευματικές εξελίξεις της εποχής του), γλωσσικό ύφος, διαγραφή των τραγικών προσώπων και του συλλογικού χαρακτήρα του Χορού. Διδασκαλία μιας ολόκληρης τραγωδίας ή ανθολογημένων τμημάτων από διάφορα έργα. ΑΘ 015 Αρχαία ελληνική κωμωδία: Αριστοφάνης Η εισαγωγή στην αρχαία ελληνική κωμωδία και το θέατρο του Αριστοφάνη αναφέρεται στις συνθήκες των αρχαίων παραστάσεων, στην επεξεργασία του κωμικού μύθου σε σχέση με την ιστορική πραγματικότητα, στη δράση τη δομή και τη θεματική της αριστοφανικής κωμωδίας, στο γλωσσικό ύφος και τη σημασία της παρωδίας, στη χρήση των τελετουργιών και της θρησκείας, στους ρόλους των κωμικών προσώπων και του Χορού. ΑΘ 016 Αριστοτέλους «Περί ποιητικής» Εισαγωγή στο έργο του Αριστοτέλη και παρουσίαση βασικών στοιχείων της σκέψης του (κυρίως της τελολογικής αντίληψης). Κύρια χαρακτηριστικά και προβλήματα (χειρόγραφη παράδοση, χρονολόγηση κ.λπ.) της Ποιητικής. Ι- στορία της επίδρασής της στους νεότερους χρόνους. Αναλυτική ερμηνεία του κειμένου με ιδιαίτερη έμφαση στην πραγμάτευση κεντρικών εννοιών της αριστοτελικής θεωρίας (μίμησις, κάθαρσις, μῦθος, οἰκεία ἡδονή κ.λπ.). ΠΘ 021 Αναγεννησιακό και ελισαβετιανό θέατρο Σαίξπηρ Εισαγωγή στο αναγεννησιακό και ελισαβετιανό θέατρο. Ιστορία, ιδεολογία και συνθήκες ανάπτυξής του. Παρουσίαση σημαντικών θεατρικών συγγραφέων της περιόδου και σύγχρονων του Σαίξπηρ. Εστίαση στο θέατρο του Σαίξπηρ. Εξέταση των σχέσεων του συγγραφέα με την αγγλική Αναγέννηση. Ο σαιξπηρικός «κανόνας», καθώς και η χρονική ακολουθία των τραγωδιών, κωμωδιών και ιστορικών του έργων. Κατά την παρουσίαση του έργου του Σαίξπηρ έμφαση δίνεται στις πηγές, στη δραματική δομή, στα θέματα, στους χαρακτήρες, και στη σκηνική παράσταση των έργων του Σαίξπηρ. ΠΘ 022 Το ευρωπαϊκό θέατρο από τον 17 ο έως τον 19 ο αιώνα (από τον Κλασικισμό μέχρι τον Ρομαντισμό) Εξετάζονται η γαλλική κλασική περίοδος, το αγγλικό θέατρο της Παλινόρθωσης, το θέατρο του Διαφωτισμού και τα δραματικά είδη και οι θεατρικές πρακτικές που εγγράφονται στο κίνημα του Ρομαντισμού. Οι φοιτητές μελετούν επιλογή έργων του Κορνέιγ, του Μολιέρου, του Ρακίνα, του Γκολ- [ 23 ]

22 ντόνι, του Μαριβώ, του Γκαίτε, του Κλάιστ και του Ουγκώ, καθώς και ένα κείμενο του μυθιστορηματικού δράματος. ΠΘ 023 Το θέατρο του 19 ου αιώνα: Ρεαλισμός, Νατουραλισμός, Ψυχολογικό δράμα Το κίνημα του νατουραλισμού, το κοινωνικό και ψυχολογικό δράμα, το «καλοφτιαγμένο έργο», το διασκεδαστικό θέαμα και το θέαμα του βουλεβάρτου στην αστική κοινωνία του 19ου αιώνα, η ανάδυση της σκηνοθετικής τέχνης. Οι φοιτητές μελετούν επιλογή έργων του Ίψεν, του Τσέχωφ, του Στρίντμπεργκ, του Ζολά, του Λαμπίς, του Ουάιλντ. ΠΘ 024 Το ευρωπαϊκό θέατρο του 20 ου αιώνα ( ) Τα κινήματα της ιστορικής πρωτοπορίας: Συμβολισμός, Εξπρεσιονισμός, Φουτουρισμός, Νταντά, Υπερρεαλισμός. Το θέατρο την εποχή του μεσοπολέμου: το «επικό θέατρο» του Μπρέχτ, το «θέατρο της σκληρότητας» του Αρτώ, η θεατρική αισθητική του Πιραντέλλο, το έργο του Λόρκα, η σχολή του φιλολογικού δράματος στη γαλλική δραματουργία. Το μεταπολεμικό θέατρο: το κίνημα του παραλόγου και το πολιτικό θέατρο τη δεκαετία του ΠΘ 025 Είδη και μορφές του μουσικού θεάτρου από το 1600 έως και τον 20 ο αιώνα Εισαγωγή στα είδη και τις μορφές του μουσικού δράματος. Η όπερα: καταγραφή και ανάλυση των κυριότερων μουσικών μορφών οι οποίες συστήνουν το πολυσύνθετο είδος της όπερας, καθώς και τα είδη όπερας τα οποία έχουν εμφανιστεί ιστορικά. ΠΘ 026 Σκηνογραφία, θεατρική αρχιτεκτονική και ενδυματολογία στους νεότερους χρόνους Εξετάζονται συνδυαστικά τομείς όπως η μορφολογία και η τυπολογία του θεατρικού οικοδομήματος, η εξέλιξη της σκηνής και της σκηνικής τεχνολογίας, η σκηνογραφία και το θεατρικό κοστούμι, το συνολικό εικαστικό ύφος των θεατρικών παραστάσεων σε διάφορες ιστορικές περιόδους του θεάτρου. ΝΘ 031 Το κρητικό θέατρο Εισαγωγή στο ιστορικό, κοινωνικό και πολιτιστικό πλαίσιο. Το ζήτημα των παραστάσεων στην Κρήτη της Αναγέννησης. Τα δραματικά είδη (τραγωδία, κωμωδία, ποιμενικό δράμα, θρησκευτικό δράμα). Ανάλυση της Ερωφίλης, του Κατσούρμπου, και της Πανώριας του Γεωργίου Χορτάτση και της Θυσίας του Αβραάμ (ανωνύμου κρητικού ποιητή). Αναφορά σε σύγχρονες παραστάσεις έργων του κρητικού θεάτρου. [ 24 ]

23 ΝΘ 032 Ευρωπαϊκά ρεύματα και μετεπαναστατική ελληνική δραματουργία Οι διαδοχικές φάσεις εδραίωσης του επαγγελματικού θεάτρου στο ανεξάρτητο κράτος (1828 τέλος 19ου αιώνα στη Σύρο, στο Ναύπλιο, στην Πάτρα, στην Αθήνα, περιοδείες στην ανατολική Μεσόγειο και τελική εδραίωση στην πρωτεύουσα). Η διαμόρφωση των δραματικών ειδών σε συνάρτηση με τα ευρωπαϊκά: κλασικο-ρομαντική τραγωδία (Ι. Ζαμπέλιου, Α. Ρ. Ραγκαβή, Π. Σούτσου, Δ. Βερναρδάκη, Σ. Βασιλειάδη, κ.ά.), κωμωδία (Ι. Ρ. Νερουλού, Δ. Βυζάντιου, Μ. Χουρμούζη, Α. Ρ. Ραγκαβή, Α. Βλάχου, Δ. Κορομηλά, Ν. Λάσκαρη, κ.ά.), κωμειδύλλιο, δραματικό ειδύλλιο. Ο ρόλος του ξένου θεάτρου στην ελληνική σκηνή (ιταλική όπερα, γαλλική οπερέτα, μυθιστορηματικό δράμα). ΝΘ 033 Το νεοελληνικό θέατρο του πρώτου μισού του 20ού αιώνα Νατουραλιστικό-ρεαλιστικό δράμα της πρώτης 20ετίας του 20ού αιώνα, αλλά και αισθητισμός-συμβολισμός, σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά πρότυπα. Η προσπάθεια των πρώτων Ελλήνων επαγγελματιών σκηνοθετών να μιμηθούν τις ευρωπαϊκές «ανεξάρτητες» θεατρικές σκηνές. Το αίτημα του εκσυγχρονισμού και της ανανέωσης της ελληνικής σκηνής στα χρόνια του Μεσοπολέμου (ο εδραιωμένος βεντετισμός, η έννοια της σκηνικής πρωτοπορίας και ο ρόλος της σκηνοθεσίας, η ίδρυση του Εθνικού Θεάτρου, οι οσμώσεις μεταξύ παλιών και νέων σκηνικών πρακτικών). Οι βασικές κατευθύνσεις της εγχώριας δραματουργικής παραγωγής του Μεσοπολέμου παλιές και νέες πρακτικές: η επιβίωση του ηθογραφικού προτύπου και η εμφάνιση της ηθογραφίας της αθηναϊκής λαϊκής γειτονιάς όψιμες προσπάθειες ελληνικού νατουραλισμού ο εκσυγχρονισμός του ιστορικού δράματος μέσω της μπεργκσονικής ψυχολογίας η μίμηση της τσεχοφικής δραματουργίας η εμφάνιση της φροϋδικής ψυχανάλυσης η χρήση της κινηματογραφικής μεθόδου του μοντάζ μίμηση εξπρεσιονισμού, πιραντελλισμού, θεατρινισμού οι γυναικείες διεκδικήσεις και η κωμωδιογραφία του Μεσοπολέμου. Το θέατρο στην Κατοχή και τον Εμφύλιο: το αντιστασιακό θέατρο του βουνού η ιδεολογικοποίηση της Ιστορίας. ΝΘ 034 Το μεταπολεμικό νεοελληνικό θέατρο Η ελληνική μεταπολεμική δραματουργία και ο ειδολογικός πλουραλισμός της μέσα από διαφορετικές θεωρητικές προσεγγίσεις τις οποίες υποβάλλουν τα ίδια τα κείμενα και η σκηνική τους πραγμάτωση. Από το θέατρο του Ι. Καμπανέλλη ως τις πρόσφατες τάσεις των αρχών του 21ου αιώνα, από τον ρεαλισμό ως τις μεταμοντέρνες αντηχήσεις. Η διακειμενική σχέση του νεοελληνικού μεταπολεμικού θεάτρου με το αρχαίο δράμα και το παγκόσμιο θέατρο. Οι παραδόσεις στηρίζονται σε κείμενα των εξής συγγραφέων: Ι. Καμπανέλλη, Λ. Αναγνωστάκη, Π. Μάτεσι, Β. Ζιώγα, Μ. Λυμπεράκη, Γ. Μανιώτη, Α. Στάικου, Γ. Χρυσούλη, Ε. Πέγκα, Π. Τακόπουλου, Κ. Μουρσελά, Δ. Δημητριάδη κ.ά. [ 25 ]

24 ΘΕ 041 * Εισαγωγή στη θεατρολογία (νεότερο θέατρο) (Ι) Η φύση του θεάτρου. Αναφορά στην προϊστορία του. (ΙΙ) Η Τέχνη του θεάτρου: Θέατρο και δράμα. Το δραματικό πρόσωπο (η έννοια του χαρακτήρα, του τύπου κ.λπ.). Η γλώσσα του δράματος. Τα είδη του δραματικού λόγου. Θεατρικός χώρος σκηνογραφία ενδυματολογία. Ηθοποιός και υποκριτική διαδικασία. Σκηνοθεσία. (ΙΙΙ) Ιστορία της επιστήμης του θεάτρου και βασικές μεθοδολογικές προσεγγίσεις. Βασικά έργα αναφοράς και βιβλιογραφικά εργαλεία. (ΙV) Σύντομη επισκόπηση της ιστορίας του ευρωπαϊκού και ελληνικού θεάτρου. ΘΕ 042 Θεωρία του θεάτρου και του δράματος στους νεότερους χρόνους Το μάθημα εξετάζει τις σημαντικότερες θεωρίες για το δράμα και την τέχνη της παράστασης, όπως διαμορφώθηκαν από την εποχή της ιταλικής αναγέννησης μέχρι την ανάπτυξη των κινημάτων της ιστορικής πρωτοπορίας στις αρχές του εικοστού αιώνα. Στόχος είναι η μελέτη των θεωρητικών κειμένων για το θέατρο και η ανάδειξη του τρόπου που ενσωματώνονται στη δραματουργία και τη σκηνική πρακτική, εκφράζοντας παράλληλα τις δεσπόζουσες αισθητικές, πολιτιστικές, κοινωνικές και ιδεολογικές κατευθύνσεις κάθε ιστορικής περιόδου. ΘΕ 043 Σημειωτική της παράστασης Οι βασικές έννοιες της σημειωτικής θεωρίας και της επικοινωνιακής πράξης. Κώδικες και συστήματα σημείων της παράστασης. Η σημειωτική λειτουργία του σώματος του ηθοποιού, η σχέση του ηθοποιού με το ρόλο και το δραματικό πρόσωπο, οι κινησιακοί και μιμικοί κώδικες του ηθοποιού. Γλωσσικά και παραγλωσσικά σημεία. Οι παράμετροι του δραματικού, του σκηνικού και του θεατρικού χώρου και χρόνου. Οι σημειωτικές λειτουργίες των σκηνικών αντικειμένων, της μουσικής, του φωτισμού κ.λπ. Μηχανισμοί πρόσληψης, αναίρεσης της θεατρικής ψευδαίσθησης, ακύρωσης πληροφοριών κατά την παράσταση. ΘΕ 044 Δραματουργική Ανάλυση Ι: κείμενα της κλασικής δραματουργίας Τρόποι προσέγγισης, αξιολόγησης, και ανάλυσης ενός δραματικού κειμένου. Μελετώνται δράματα διαφορετικών περιόδων, ως προς τη δομή, τη διακειμενικότητα, τα κοινωνικοϊστορικά και θεματολογικά στοιχεία και τα είδη των χαρακτήρων. Εξετάζεται η γλώσσα που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας, οι σκηνικές οδηγίες, ο χώρος και χρόνος του δράματος, οι πηγές του έργου. Η μελέτη εστιάζεται σε έργα του Σαίξπηρ, του Ρακίνα, του Μολιέρου, του Γκολντόνι, του Κλάιστ, κ.ά. [ 26 ]

25 ΘΕ 045 Δραματουργική Ανάλυση ΙΙ: κείμενα της νεότερης δραματουργίας Θεωρητικές προσεγγίσεις και δραματουργικά εργαλεία ανάλυσης των σύγχρονων μορφών του δράματος. Αναλύονται, κατ επιλογήν, έργα του δυτικοευρωπαϊκού, ρωσικού ή αμερικανικού θεάτρου (συγγραφέων όπως οι Ουγκώ, Ίψεν, Στρίντμπεργκ, Τσέχωφ, Σω, Πιραντέλλο, Σαρτρ, Μπέκετ, Ιονέσκο, Ζενέ, Πίντερ, Χάντκε, Μπέρνχαρντ, Κολτές, Στράους κ.ά.) ή και της νεότερης ελληνικής δραματουργίας. ΘΕ 046 Σκηνοθετικά ρεύματα του 20 ου αιώνα Εξετάζονται τα σημαντικότερα σκηνοθετικά ρεύματα που διαμόρφωσαν τη θεατρική σκηνή καθ όλο τον 20ο αιώνα. Ο Αντουάν και ο νατουραλισμός. Τα αντι-σκηνοθετικά ντανταϊστικά και σουρρεαλιστικά δρώμενα. Εξπρεσσιονισμός. Άππια. Ράϊνχαρντ. Πισκάτορ. Μέγιερχολντ. Το γερμανικό καμπαρέ. Αριστοτέλης και Μπρεχτ. Θίασος Λα Μάμμα. Πήτερ Μπρουκ. Πέτερ Στάιν. Αντρέι Σερμπάν. Η γαλλική σχολή: Κοπώ, Ντυλέν, Α. Βιτέζ, Ρ. Πλανσόν, Αριάν Μνουσκίν, Πατρίς Σερώ. Τζόρτζιο Στρέλερ. Οι σύγχρονες τάσεις: Τόνυ Χάρρισον, Μπομπ Γουίλσον, Ρομπέρ Λεπάζ και το Θέατρο της Εικόνας. Η μίξη των πολιτισμών: Ταντάσι Σουζούκι (Ιαπωνία), Γουολέ Σογίνκα (Αφρική) κ.ά. Η ρωσική σύγχρονη σχολή: Λιουμπίμοφ, Στούρουα, Φόκιν κ.ά. ΘΕ 047 Μεγάλες θεωρίες της υποκριτικής Εξετάζονται αναλυτικά οι σημαντικότερες θεωρίες πάνω στην υποκριτική τέχνη και τη δημιουργικότητα του ηθοποιού κατά τον 20ο αιώνα. Το σύστημα Στανισλάβσκι και το Θέατρο Τέχνης της Μόσχας. Ανάλυση της μεθόδου. Οι επιδράσεις στη διαμόρφωση του συστήματος του Ι. Π. Παβλόφ και της θεωρίας των εξαρτημένων ανακλαστικών, του Μ. Σέπκιν, ηθοποιού του Αυτοκρατορικού Θεάτρου Μάλι και η νευροφυσιολογική ερμηνεία του συστήματος από τον Π. Β. Σιμόνοφ. Οι μαθητές: Ε. Βαχτάνγκοφ, Μιχαήλ Τσέχωφ. Οι συνεχιστές: Λη Στράσμπεργκ και Άκτορς Στούντιο. Η μέθοδος Στανισλάβσκι στο αμερικανικό θέατρο και κινηματογράφο. Οι επιδράσεις της μεθόδου στο δυτικό κόσμο: οι επίγονοι του Στράσμπεργκ, η Σόνια Μούρ, ο Κάρολος Κουν και το «Θέατρο Τέχνης» της Αθήνας. Ο Αντονέν Αρτώ, το «θέατρο της σκληρότητας» και η εκπαίδευση του ηθοποιού μυσταγωγού. Η σχέση με το μπαλινέζικο θέατρο. Συνεχιστές και οπαδοί στην Ευρώπη. Το ελληνικό παράδειγμα: οι υποκριτικές απαιτήσεις του Γιάννη Κακλέα από τον ηθοποιό. Ο Μπέρτολτ Μπρέχτ, το επικό θέατρο και η υποκριτική της αποστασιοιποίησης. Ο ηθοποιός-αφηγητής. Ο Γέρζι Γκροτόφσκι, το «φτωχό θέατρο» και ο ηθοποιός-πάσχων σώμα. Ο Γκόρντον Κραίγκ και ο ηθοποιός-μαριονέτα. Μεγάλοι ερμηνευτές: Ελεονώρα Ντούζε, Σάρα Μπερνάρ, Λώρενς Ολιβιέ, Ζαν-Λουί Μπαρρώ κ.ά. Οι μεγάλοι μίμοι; Από τον Ζαν-Γκασπάρ Ντεμυρώ έως τον Μαρσέλ Μαρσώ ή τους ομιλούντες μίμους από τον Τσάρλυ Τσάπλιν έως τον Ντάριο Φο. [ 27 ]

26 Επανεξετάζοντας το «παράδοξο με τον ηθοποιό» του Ντενί Ντιντερό. Σύγχρονες υποκριτικές μέθοδοι (βιοενέργεια, βιοδυναμική, μίξεις ανατολικού και δυτικού τύπου υποκριτικής κ.ά.). Η υποκριτική της τέχνης της περφόρμανς. ΘΕ 048 Εισαγωγή στη θεωρία της λογοτεχνίας Εισαγωγή στις βασικές έννοιες και ζητήματα της θεωρίας της λογοτεχνίας και στις κύριες μεθόδους κριτικής ανάλυσης των λογοτεχνικών κειμένων: φύση και λειτουργία του λογοτεχνικού κειμένου, παράγοντες της λογοτεχνικής επικοινωνίας (συγγραφέας, κείμενο, αναγνώστης, γλώσσα, ιστορικο-κοινωνικό πλαίσιο) και παρουσίαση των κυριότερων σχολών και τάσεων του θεωρητικού στοχασμού πάνω στη λογοτεχνία τον 20ο αιώνα (Ρωσικός Φορμαλισμός, Νέα Κριτική, Δομισμός, Αποδόμηση, Αναγνωστικές Θεωρίες, Μαρξιστική Κριτική, Ψυχαναλυτική Κριτική, Σπουδές Φύλου, Πολιτισμικές Σπουδές). Στο μάθημα εξετάζονται αποσπάσματα από αντιπροσωπευτικά δοκίμια (Jakobson, Shklovski, Eco, Barthes, Bakhtin, Derrida κ.ά.) και αναλύονται λογοτεχνικά κείμενα σε συσχετισμό με βασικές έννοιες ή σχολές της θεωρίας της λογοτεχνίας. ΓΚ 052 Σταθμοί της νεοελληνικής λογοτεχνίας Eπισκόπηση των σταθμών της νεοελληνικής λογοτεχνίας από τον 11 ο έως τον 20 ο αιώνα και εξέταση επιλεγμένων κειμένων. Οι αρχές της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Το έπος του Διγενή Ακρίτη. Πτωχο-προδρομικά ποιήματα. Ιπποτικά μυθιστορήματα. Η λογοτεχνία της αναγεννησιακής Κρήτης. Διαφωτισμός. Ρομαντισμός. Ο Σολωμός και η Επτανησιακή Σχολή. Η γενιά του Καβάφης. Μεσοπόλεμος. Η γενιά του Μεταπολεμικές γενιές. ΓΚ 053 * Εισαγωγή στην ιστορία και θεωρία του κινηματογράφου Διαχρονική μελέτη της κινηματογραφικής διαδικασίας στον 20ο αιώνα μέσα από τις ταινίες, τους δημιουργούς και τους θεατές. Θεματικές αναζητήσεις, αισθητικές μορφοποιήσεις, θεωρητικές προσεγγίσεις. Τα κινηματογραφικά ρεύματα και ο ρόλος που έπαιξαν στην ιστορία του κινηματογράφου και τη σχέση του με το κοινό. ΓΚ 054 * Εισαγωγή στις εικαστικές τέχνες Το μάθημα καλύπτει την περίοδο από την «τέχνη» των σπηλαίων των λαώνκυνηγών έως και τις πρώτες εμφανίσεις αστικών καλλιτεχνικών κινημάτων (ροκοκό, νεοκλασικισμός, ρομαντισμός, ρεαλισμός) στον αιώνα του Διαφωτισμού και της γαλλικής Επανάστασης. Δομείται γύρω από τις βασικές έννοιες της ζωγραφικής, γλυπτικής και αρχιτεκτονικής τέχνης και στηρίζεται σε οπτικό υλικό. [ 28 ]

27 ΓΚ 055 Εισαγωγή στη θεωρία και ιστορία του χορού Η έννοια του χορού. Τα πέντε στοιχεία της δομής της κίνησης: το σώμα, οι κατηγορίες δράσης, η δυναμική (έκφραση και ρυθμός), οι σχέσεις, ο προσωπικός χώρος. Μέθοδοι και εργαλεία μελέτης του χορού. Στοιχεία ανθρωπολογίας του χορού. Γλώσσα του σώματος (σύγχρονες θεωρίες για την κινητική δράση και την ανθρώπινη συμπεριφορά). Στοιχεία ιστορίας του χορού κατά την αρχαιότητα και τον Μεσαίωνα. Ιστορία του χορού από τον 15 ο έως τον 19 ο αιώνα (μπαλέτο, ιταλική σκηνή, Μεταρρύθμιση, ρομαντικό και κλασικό μπαλέτο). Ο χορός κατά τον 20 ο αιώνα: σύγχρονος χορός, εκφραστικός μοντέρνος μεταμοντέρνος χορός, χοροθέατρο, σωματικό θέατρο, Νέος Χορός. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στη σχέση του χορού με το θέατρο. Εργαστήρια ΕΡΓ 061 * Εισαγωγή στη σκηνοθεσία Εισαγωγή στις βασικές λειτουργίες της σκηνοθεσίας και της αναγκαιότητάς της για την οργάνωση της παράστασης. Ο σκηνοθέτης απέναντι στο κείμενο: η έννοια και οι όροι της επιλογής ενός κειμένου τα στοιχεία που φωτίζει η σκηνοθεσία ο ρόλος των σκηνικών οδηγιών του συγγραφέα ο σκηνοθέτης ως ερμηνευτής του κειμένου και δημιουργός. Η σχέση του σκηνοθέτη με το κείμενο και με τον ηθοποιό. Σκηνοθετική ερμηνεία του κειμένου και οι παράγοντες μεταφοράς του στη σκηνή: λόγος, ήχος και μουσική, φωτισμοί, σκηνικό και κοστούμια. Ο σκηνοθέτης-ενορχηστρωτής των επιμέρους κωδίκων της σκηνής. Σκηνοθεσία των φοιτητών σε μονολόγους και σκηνοθετική οργάνωση των δυαδικών σχέσεων. Ανάδειξη της διαφορετικής σκηνοθετικής πρακτικής μέσω διαφορετικών σκηνοθετικών ρευμάτων. Οι διαφορετικοί σκηνικοί χρόνοι ενός έργου ανάλογα με τη σκηνοθετική ερμηνεία. Πρακτικές εφαρμογές. Δοκιμή ανάπτυξης μέσα στο χώρο ευρύτερων συνόλων: σκηνική οργάνωση συνόλου (π.χ. χορός τραγωδίας). ΕΡΓ 062 * Εισαγωγή στην υποκριτική [5 ώρες εβδομαδιαίως] Το εργαστήριο έχει στόχο να φέρει τους φοιτητές σε επαφή με τις βασικές αρχές της υποκριτικής τέχνης. Μέσα από πρακτικές ασκήσεις μελετώνται τα εκφραστικά εργαλεία του ηθοποιού: το σώμα και η φωνή. Ασκήσεις χαλάρωσης, αυτοσυγκέντρωσης, αναπνοής, ανακάλυψης των ενεργειακών κέντρων του σώματος. Φωνητικές ασκήσεις και ανακάλυψη της σχέσης σώματος και φωνής. Αυτοσχεδιασμός, συγκινησιακή φόρτιση και αποφόρτιση, επαφή με το σώμα του άλλου, μετάβαση από το φυσικό σώμα στο «θεατρικό σώμα». Στις ασκήσεις εφαρμόζονται μέθοδοι που προέρχονται από διαφορετικά [ 29 ]

28 υποκριτικά συστήματα, τα οποία επεξηγεί ο διδάσκων, καθώς και τη στόχευση καθενός από αυτά. Σεμινάρια ΣΕΜ 071 ΣΕΜ 072 ΣΕΜ 073 ΣΕΜ 074 * Σεμινάριο Ι (Αρχαίο Θέατρο): Εισαγωγή στη μεθοδολογία της επιστημονικής εργασίας Η έννοια και τα είδη της επιστημονικής εργασίας. Αναζήτηση και οργάνωση του υλικού. Εργαλεία βιβλιογραφικής έρευνας. Επιστημονικά συμπληρώματα: παραπομπές υποσημειώσεις, παραθέματα. Χρήση των πηγών και κανόνες δεοντολογίας. Οργάνωση του υλικού και συγγραφή της επιστημονικής εργασίας. Εφαρμογή των θεωρητικών γνώσεων στην πράξη, με αντικείμενο μελέτης έργο του αρχαίου ελληνικού δράματος. Σεμινάριο ΙΙ (Αρχαίο Θέατρο) Το σεμινάριο αποβλέπει στην εξοικείωση των φοιτητών με την επιστημονική μέθοδο προσέγγισης και μελέτης ειδικών ζητημάτων του αρχαίου ελληνικού θεάτρου. Σεμινάριο ΙΙΙ (Νεότερο Θέατρο με έμφαση στο δράμα) Αντικείμενο του συγκεκριμένου σεμιναρίου αποτελεί η διερεύνηση ζητημάτων σχετικών με τη δραματουργία και την ιστορία του νεοελληνικού, ευρωπαϊκού και αμερικανικού θεάτρου. Διερευνώνται επίσης, με τη βοήθεια της θεωρίας, ζητήματα του σύγχρονου θεάτρου που εντάσσονται σε ευρύτερες θεματικές ενότητες όπως είναι το πρόβλημα της ταυτότητας (οι όψεις της ετερότητας, το διασπασμένο υποκείμενο της μεταμοντέρνας δραματουργίας), η αναπαράσταση των δομών του δραματικού χώρου και χρόνου, οι μεταμορφώσεις του δραματικού λόγου (διακειμενικότητα, οι αισθητικές επιδράσεις από άλλες μορφές τέχνης) κ.ά. Επίσης διερευνώνται όψεις της παραδοσιακής δραματουργίας και γενικότερα της ποιητικής του λαϊκού θεάτρου. Σεμινάριο ΙV (Νεότερο Θέατρο με έμφαση στην παράσταση) Δεδομένου του σύνθετου χαρακτήρα της παράστασης (διαδικασία που χαρακτηρίζεται από αμεσότητα, «παροντικότητα», αμφίπλευρη επικοινωνία κ.λπ.), διερευνώνται ζητήματα που, κατά περίπτωση, συνδέονται με τους εξής θεματικούς άξονες: (α) Η έννοια του σκηνοθέτη και η εξέλιξή της στον 20ο αιώνα. (β) Παλαιότερες και σύγχρονες μορφές παραστασιακής γραφής (performance, διαπολιτισμικό, μεταμοντέρνο, μετα-αποικιοκρατικό, φεμινιστικό θέατρο) και θεωρίες της παράστασης. (γ) Ο ηθοποιός: φωνή και σώμα [ 30 ]

29 στο θέατρο και τις παραστατικές τέχνες. (δ) Οι συνιστώσες του σκηνικού χώρου, η μουσική και ο φωτισμός: από το εικαστικό θέατρο στην είσοδο της τεχνολογίας στη σκηνή. (ε) Θεατρολογική θεωρία και θεατρική κριτική. Υποδοχή και πρόσληψη της παράστασης. Ο κριτικός λόγος ως φορέας ιδεολογίας και αισθητικής. (στ) Η κριτική ως πηγή παραστασιακού υλικού. Οργάνωση, αρχειοθέτηση και αξιολόγηση ερευνητικού υλικού. (ζ) Ζητήματα ιστορίας του νεοελληνικού και ευρωπαϊκού θεάτρου: παραστασιολογική έρευνα σε περιπτώσεις που υπάρχει το απαραίτητο υλικό σχετική με περιόδους και σκηνοθετικές τάσεις συγκεκριμένων θεάτρων (π.χ. του Εθνικού Θεάτρου ή του Θεάτρου Τέχνης) κ.ά. [ 31 ]

30 ΕΠΙΛΕΓΟΜΕΝΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ 1 ου ΚΑΙ 2 ου ΕΤΟΥΣ ΑΘ 111 ΑΘ 112 ΑΘ 113 ΑΘ 114 ΑΘ 115 ΑΘ 116 ΑΘ 117 Ο Μένανδρος και η Νέα Κωμωδία Μίμος και Παντόμιμος Εισαγωγή στην αρχαιολογία του αρχαίου θεάτρου Εισαγωγή στο ρωμαϊκό θέατρο Ρωμαϊκή κωμωδία Ι: Τερέντιος Σκηνικές προσεγγίσεις του αρχαίου δράματος στους νεότερους χρόνους: Παγκόσμιο θέατρο Αρχιτεκτονική των αρχαίων θεάτρων ΠΘ 211 ΠΘ 212 ΠΘ 213 ΠΘ 214 ΠΘ 216 Το γαλλικό θέατρο του 17 ου αιώνα Η κωμωδία στο νεότερο ευρωπαϊκό θέατρο Το θέατρο της Ασίας και της Άπω Ανατολής Αμερικανικό θέατρο Ι Το λαϊκό παραδοσιακό θέατρο στην Ευρώπη ΝΘ 311 ΝΘ 312 ΝΘ 313 ΝΘ 314 ΝΘ 315 Νεοελληνικό θέατρο και Διαφωτισμός ( ) Το επτανησιακό θέατρο Είδη θεάτρου με μουσική στη νεοελληνική σκηνή (η οπερέτα, το κωμειδύλλιο, το δραματικό ειδύλλιο και η επιθεώρηση) Το ελληνικό θέατρο σκιών Η ελληνική κωμωδιογραφία στον 20 ο αιώνα ΘΕ 411 ΘΕ 413 ΘΕ 414 Συγκριτική δραματολογία Ανθρωπολογία του θεάτρου Αναγνωστικές θεωρίες και θεωρία της πρόσληψης [ 32 ]

31 ΘΕ 415 Ζητήματα ποιητικής: Μορφολογική και θεματική ανάλυση του λογοτεχνικού κειμένου ΓΚ 511 Κείμενα νεοελληνικής λογοτεχνίας: πεζογραφία ΓΚ 513 Εισαγωγή στην αρχαία τέχνη ΓΚ 514 Ρεύματα στην τέχνη του 20 ου αιώνα ΓΚ 515 Ιστορία της ευρωπαϊκής μουσικής ΓΚ 517 Παιδαγωγική κατάρτιση Ι: Γνωστική ψυχολογία ΓΚ 518 Παιδαγωγική κατάρτιση ΙΙ: Εξελικτική ψυχολογία ΓΚ 521 Κείμενα νεοελληνικής λογοτεχνίας: ποίηση Ι (έως το 1930) ΓΚ 522 Ρεύματα της νεότερης ευρωπαϊκής λογοτεχνίας ΕΡΓ 612 Όροι και συντελεστές της παράστασης Ι: Αυτοσχεδιασμός και επινόηση κειμένου [5 ώρες εβδομαδιαίως] ΕΡΓ 613 Όροι και συντελεστές της παράστασης ΙI: Αυτοσχεδιασμός και επινόηση κειμένου [5 ώρες εβδομαδιαίως] ΕΡΓ 614 Υποκριτική Ι [5 ώρες εβδομαδιαίως] ΕΡΓ 615 Εισαγωγή στη χρήση των ηλεκτρονικών υπολογιστών [ο βαθμός δεν υ- πολογίζεται για την εξαγωγή του μέσου όρου, αλλά αναγράφεται στο πιστοποιητικό σπουδών] ΕΡΓ 618 Χορολογία στο χορό και στο θέατρο με έμφαση στην παιδαγωγική διάσταση [ 33 ]

32 ΕΠΙΛΕΓΟΜΕΝΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ 3 ου ΚΑΙ 4 ου ΕΤΟΥΣ ΑΘ 151 ΑΘ 152 ΑΘ 153 ΑΘ 154 ΑΘ 155 ΑΘ 156 ΑΘ 157 ΑΘ 158 ΑΘ 159 Σατυρικό δράμα Η μετακλασική τραγωδία Αρχαία ελληνική μετρική Ρωμαϊκή κωμωδία ΙΙ: Πλαύτος Οι τραγωδίες του Σενέκα Αρχαία ελληνική τέχνη και θέατρο Σκηνικές προσεγγίσεις του αρχαίου δράματος στους νεότερους χρόνους: Η Ελληνική Σκηνή Οι πλατωνικές αντιλήψεις για την ποίηση και το δράμα Αγγειογραφία και θέατρο ΠΘ 251 Ειδικά ζητήματα του σαιξπηρικού θεάτρου ΠΘ 252 Το θέατρο του Μολιέρου και η πρόσληψή του ΠΘ 253 Το γερμανόφωνο κλασικό θέατρο ΠΘ 254 Το ιταλικό κλασικό θέατρο ΠΘ 255 Το ισπανόφωνο κλασικό θέατρο ΠΘ 256 Ρωσικό Σοβιετικό θέατρο ΠΘ 257 Το θέατρο του Μπρεχτ ΠΘ 258 Σύγχρονο ευρωπαϊκό θέατρο ΠΘ 259 Μορφές εμπορικού θεάτρου και θεάματος ΠΘ 261 Αρχαίος μύθος και τραγωδία στην παγκόσμια δραματουργία ΠΘ 262 Αρχαίος μύθος και τραγωδία στην όπερα ΠΘ 264 Ιστορία της όπερας του 20 ου αιώνα ΠΘ 265 Αμερικανικό θέατρο ΙΙ ΠΘ 266 Εικαστικές τέχνες και θέατρο στον 20 ο αιώνα ΠΘ 267 Το σύγχρονο δυτικό χοροθέατρο [ 34 ]

33 ΠΘ 268 Αρχαίος μύθος και τραγωδία στο χορό και το χοροθέατρο ΠΘ 269 Ιστορία της ευρωπαϊκής όπερας του 19 ου αιώνα ΠΘ 270 Το θέατρο του Samuel Beckett ΝΘ 351 ΝΘ 352 ΝΘ 354 ΝΘ 355 ΝΘ 356 ΝΘ 357 ΝΘ 358 ΝΘ 359 ΝΘ 360 ΝΘ 362 ΝΘ 363 Ο Κάρολος Κουν και η νεοελληνική δραματουργία Το θέατρο του Ιάκωβου Καμπανέλλη Η λογοτεχνική και η αρχαιόθεμη δραματική γραφή του Γιάννη Ρίτσου Κοινωνιολογικές προσεγγίσεις του νεοελληνικού θεάτρου Νεοελληνική δραματουργία και κινηματογράφος Η σκηνοθεσία στην Ελλάδα: θεωρία και σκηνική πρακτική Σκηνογραφικά ρεύματα στη σύγχρονη ελληνική σκηνή Η υποκριτική τέχνη στη σύγχρονη Ελλάδα Ο ρόλος της πρωτοπορίας στην ελληνική σκηνή και δραματική παραγωγή του Μεσοπολέμου Σπύρος Μελάς: η συμβολή του στη διαμόρφωση του νεοελληνικού θεάτρου Καβάφης και θέατρο ΝΘ 364 Παράλληλες δραματουργικές διαδρομές: Θεοτοκάς Καζαντζάκης - Σικελιανός ΘΕ 451 ΘΕ 452 ΘΕ 453 ΘΕ 454 ΘΕ 455 Σύγχρονες θεωρίες του θεάτρου και του δράματος Σημειωτική και διακειμενική ανάλυση του δράματος Ιστορία και θεωρία της διαμόρφωσης του θεατρικού χώρου Θεωρίες ταυτότητας: φεμινιστικό θέατρο και θέατρο των μειονοτήτων Θεωρία της αφήγησης (Αφηγηματολογία) ΓΚ 552 ΓΚ 554 ΓΚ 555 ΓΚ 556 Ζητήματα μεθοδολογίας και αρχειακής έρευνας στη νεοελληνική γραμματεία Ιστορία και ανάλυση της φωτογραφικής εικόνας (με έμφαση στο θέατρο) Φιλμική ανάλυση: Εθνικές Σχολές και κινηματογραφικά ρεύματα στη μεταπολεμική Ευρώπη Αρχαίος μύθος στον παγκόσμιο κινηματογράφο [ 35 ]

34 ΓΚ 557 ΓΚ 558 ΓΚ 559 ΓΚ 560 ΓΚ 561 ΓΚ 563 ΓΚ 564 ΓΚ 565 ΓΚ 566 ΓΚ 567 ΓΚ 568 Νεοελληνική τέχνη Σύγχρονες θεωρίες της τέχνης Αρχαία ελληνική μουσική Σημαντικές μουσικές επενδύσεις Ελλήνων συνθετών σε θεατρικές παραστάσεις Ιστορία της μουσικής του 20 ου αιώνα Θέατρο και επικοινωνία: υποδοχή του θεατρικού γεγονότος στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο Θέατρο και πολιτισμική πολιτική Καλλιτεχνική και εμπορική διεύθυνση θεατρικού οργανισμού Θεατρικό μάρκετινγκ * Παιδαγωγική κατάρτιση ΙΙΙ: Διδακτική του θεάτρου (θεωρία) Παιδαγωγική κατάρτιση IV: Διδακτική του θεάτρου (πρακτική άσκηση) Ευρωπαϊκός κινηματογράφος: Νεορεαλισμός, nouvelle vague, free cinema ΓΚ 569 Μεγάλες κινηματογραφίες: ρώσικος, κινέζικος και ιαπωνικός κινηματογράφος ΓΚ 570 Κινηματογράφος και κοινωνία: αλληλεπιδράσεις και επιρροές στην αισθητική και θεματική των ταινιών ΓΚ 571 Ιστορία και κινηματογράφος ΓΚ 572 Η μεταπολεμική τέχνη ΓΚ 574 Κείμενα νεοελληνικής λογοτεχνίας: ποίηση ΙΙ (μετά το 1930) ΓΚ 575 Το θέατρο ως θέμα της νεότερης ποίησης ΓΚ 576 Μεταπολεμικός ελληνικός κινηματογράφος: Θεματολογικές τάσεις και αισθητικά ρεύματα ΓΚ 577 Κινηματογράφος και λογοτεχνία ΓΚ 578 Ο φωτισμός στο θέατρο ΕΡΓ 651 Σκηνοθεσία ΙΙ ΕΡΓ 654 Όροι και συντελεστές της παράστασης ΙΙΙ: Σκηνική απόδοση μη θεατρικών κειμένων [5 ώρες εβδομαδιαίως] ΕΡΓ 655 Ειδικό εργαστήριο σκηνοθεσίας [ 36 ]

35 ΕΡΓ 657 Εργαστήριο συγγραφής θεατρικού έργου Ι ΕΡΓ 658 Εργαστήριο συγγραφής θεατρικού έργου ΙΙ ΕΡΓ 659 Εργαστήριο σκηνογραφίας ΕΡΓ 660 Χρήση των ηλεκτρονικών υπολογιστών στη θεατρολογική έρευνα και στη θεατρική πράξη [ο βαθμός δεν υπολογίζεται για την εξαγωγή του μέσου ό- ρου, αλλά αναγράφεται στο πιστοποιητικό σπουδών] ΕΡΓ 661 Εισαγωγή στη χορογραφία ΕΡΓ 662 Ειδικό εργαστήριο υποκριτικής Ι [5 ώρες εβδομαδιαίως] ΕΡΓ 663 Ειδικό εργαστήριο υποκριτικής ΙΙ [5 ώρες εβδομαδιαίως] ΕΡΓ 664 * Σκηνοθεσία Ι ΕΡΓ 665 Υποκριτική ΙΙ [5 ώρες εβδομαδιαίως] [ 37 ]

36 ΠΡΟΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΑ ΑΘ 010: «Εισαγωγή στο αρχαίο θέατρο». Η επιτυχής εξέταση του συγκεκριμένου μαθήματος προϋποτίθεται για την εγγραφή σε οποιοδήποτε άλλο μάθημα Αρχαίου Θεάτρου (ΑΘ) του 2 ου, 3 ου και 4 ου έτους. ΠΘ 041: «Εισαγωγή στη θεατρολογία (νεότερο θέατρο)». Η επιτυχής εξέταση του συγκεκριμένου μαθήματος προϋποτίθεται για την εγγραφή σε οποιοδήποτε άλλο μάθημα Παγκοσμίου Θεάτρου (ΠΘ) και Νεοελληνικού Θεάτρου (ΝΘ) του 2 ου, 3 ου και 4 ου έτους. ΓΚ 053: «Εισαγωγή στην ιστορία και θεωρία του κινηματογράφου». Η επιτυχής εξέταση του συγκεκριμένου μαθήματος προϋποτίθεται για την εγγραφή σε οποιοδήποτε άλλο σχετικό με τον κινηματογράφο μάθημα του 2 ου, 3 ου και 4 ου έτους. ΓΚ 054: «Εισαγωγή στις εικαστικές τέχνες». Η επιτυχής εξέταση του συγκεκριμένου μαθήματος προϋποτίθεται για την εγγραφή σε οποιοδήποτε άλλο σχετικό με την ιστορία της τέχνης μάθημα του 2 ου, 3 ου και 4 ου έτους. ΓΚ 566: «Παιδαγωγική κατάρτιση ΙΙΙ: Διδακτική του θεάτρου (θεωρία)». Η επιτυχής εξέταση του μαθήματος προϋποτίθεται για την παρακολούθηση του μαθήματος «ΓΚ 562 Παιδαγωγική κατάρτιση IV: Διδακτική του θεάτρου (πρακτική άσκηση)». ΣΕΜ 071: «Σεμινάριο Ι (Αρχαίο Θέατρο): Εισαγωγή στη μεθοδολογία της επιστημονικής εργασίας».η επιτυχής εξέταση του σεμιναρίου αυτού προϋποτίθεται για την εγγραφή σε οποιοδήποτε άλλο σεμινάριο. ΕΡΓ 061: «Εισαγωγή στη σκηνοθεσία».η επιτυχής εξέταση του συγκεκριμένου μαθήματος προϋποτίθεται για την εγγραφή σε οποιοδήποτε άλλο σχετικό με την σκηνοθεσία μάθημα του 2 ου, 3 ου και 4 ου έτους. ΕΡΓ 062: «Εισαγωγή στην υποκριτική». Η επιτυχής εξέταση του συγκεκριμένου μαθήματος προϋποτίθεται για την εγγραφή σε οποιοδήποτε άλλο σχετικό με την υποκριτική ή τη σκηνοθεσία μάθημα του 2 ου, 3 ου και 4 ου έτους. ΕΡΓ 664: «Σκηνοθεσία Ι». Η επιτυχής εξέταση του συγκεκριμένου μαθήματος προϋποτίθεται για την εγγραφή στο μάθημα «Σκηνοθεσία ΙΙ». [ 38 ]

37 IV. ΠΙΝΑΚΑΣ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ ΚΑΤA ΕΞΑΜΗΝΟ (Το ακόλουθο πρόγραμμα έχει ενδεικτικό χαρακτήρα, συνιστάται ωστόσο η πιστή τήρησή του.) Α ΕΞΑΜΗΝΟ 1. Εισαγωγή στο αρχαίο θέατρο 2. Εισαγωγή στη θεατρολογία (Νεότερο θέατρο) 3. Δραματουργική ανάλυση Ι: κείμενα της κλασικής δραματουργίας 4. Σταθμοί της νεοελληνικής λογοτεχνίας 5. Εισαγωγή στη θεωρία και ιστορία του χορού 6. Εισαγωγή στις εικαστικές τέχνες 7-8. Επιλεγόμενα (Υποχρεωτικά/Ελεύθερα) Γ ΕΞΑΜΗΝΟ 1. Αρχαία ελληνική κωμωδία: Αριστοφάνης 2. Το ευρωπαϊκό θέατρο από τον 17 ο έως τον 19 ο αιώνα (από τον κλασικισμό μέχρι τον ρομαντισμό) 3. Ευρωπαϊκά ρεύματα και μετεπαναστατική ελληνική δραματουργία 4. Μεγάλες θεωρίες της υποκριτικής 5. Εισαγωγή στη σκηνοθεσία 6-8. Επιλεγόμενα (Υποχρεωτικά/Ελεύθερα) Ε ΕΞΑΜΗΝΟ 1. Το ευρωπαϊκό θέατρο του 20 ου αιώνα ( ) 2. Το μεταπολεμικό νεοελληνικό θέατρο 3. Σημειωτική της παράστασης 4. Σεμινάριο Ι (Αρχαίο Θέατρο): Εισαγωγή στη μεθοδολογία της επιστημονικής εργασίας 5-7. Επιλεγόμενα (Υποχρεωτικά/Ελεύθερα) Ζ ΕΞΑΜΗΝΟ 1. Θεωρία του θεάτρου και του δράματος στους νεότερους χρόνους 2. Σεμινάριο ΙΙ (Αρχαίο Θέατρο) 3-5. Επιλεγόμενα (Υποχρεωτικά/Ελεύθερα) Β ΕΞΑΜΗΝΟ 1. Αρχαία ελληνική τραγωδία ΙΙ: Σοφοκλής 2. Αναγεννησιακό και ελισαβετιανό θέατρο Σαίξπηρ 3. Είδη και μορφές του μουσικού θεάτρου από το 1600 έως και τον 20 ο αιώνα 4. Δραματουργική ανάλυση ΙΙ: κείμενα της νεότερης δραματουργίας 5. Εισαγωγή στη θεωρία της λογοτεχνίας 6. Εισαγωγή στην υποκριτική 7-8. Επιλεγόμενα (Υποχρεωτικά/Ελεύθερα) Δ ΕΞΑΜΗΝΟ 1. Το θέατρο του 19 ου αιώνα: ρεαλισμός, νατουραλισμός, ψυχολογικό δράμα 2. Το νεοελληνικό θέατρο του πρώτου μισού του 20ού αιώνα 3 Τα σκηνοθετικά ρεύματα του 20 ου αιώνα 4. Σκηνογραφία, θεατρική αρχιτεκτονική και ενδυματολογία στους νεότερους χρόνους 5. Εισαγωγή στην ιστορία και θεωρία του κινηματογράφου 6-8. Επιλεγόμενα (Υποχρεωτικά/Ελεύθερα) ΣΤ ΕΞΑΜΗΝΟ 1. Αριστοτέλους Περί ποιητικής 2. Αρχαία ελληνική τραγωδία ΙΙΙ: Ευριπίδης 3. Το κρητικό θέατρο 4. Σεμινάριο ΙΙΙ (Νεότερο Θέατρο με έμφαση στο δράμα) 5-7. Επιλεγόμενα (Υποχρεωτικά/Ελεύθερα) Η ΕΞΑΜΗΝΟ 1. Αρχαία Ελληνική Τραγωδία Ι: Αισχύλος 2. Σεμινάριο ΙV (Νεότερο θέατρο με έμφαση στην παράσταση) 3-5. Επιλεγόμενα (Υποχρεωτικά/Ελεύθερα) [ 39 ]

38 ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΕΣ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ Για τους φοιτητές παλαιοτέρων ετών ισχύει το Πρόγραμμα Σπουδών που ίσχυε κατά το έ- τος εγγραφής τους στο Τμήμα. Ως προς την εφαρμογή των γενικών κανόνων του νέου Προγράμματος Σπουδών έχουν αποφασιστεί τα εξής: Για τους εισαχθέντες παλαιοτέρων ετών (δηλ. πριν από το ) δεν θα ισχύει η ρύθμιση για τα προαπαιτούμενα, ενώ ο μέγιστος αριθμός μαθημάτων που μπορεί να δηλώσει κάθε φοιτητής ανά Εξάμηνο θα είναι δεκαπέντε (15). Επίσης, για τους ανωτέρω φοιτητές η ρύθμιση της παραγράφου στ θα εφαρμόζεται με ελαστικότητα, εφόσον διαπιστώνεται ότι υπάρχει αντικειμενικό πρόβλημα. Στο νέο Πρόγραμμα Σπουδών τα αναφερόμενα υποχρεωτικά μαθήματα δεν συμπίπτουν πάντοτε με τα υποχρεωτικά μαθήματα των προηγούμενων ετών. Για τα μαθήματα που δεν συμπίπτουν έχει αποφασιστεί η εξής αντιστοίχιση: ΠΑΛΑΙΟ Π.Σ. Αρχαία ελληνική κωμωδία Ι: Αριστοφάνης Ιστορία του παγκοσμίου θεάτρου Ι Ιστορία του παγκοσμίου θεάτρου ΙΙ Το θέατρο του Σαίξπηρ Το γαλλικό θέατρο του 17 ου αιώνα [Παλαιότερος τίτλος: Το γαλλικό κλασικό θέατρο] Το θέατρο του 19 ου αιώνα Ι [Παλαιότερη αντιστοίχηση: Ιστορία και θεωρία του γερμανικού δράματος] Το θέατρο του 19 ου αιώνα ΙΙ [Παλαιότερη αντιστοίχηση: Το θέατρο του 19 ου Αιώνα] ΝΕΟ Π.Σ. Αρχαία ελληνική κωμωδία: Αριστοφάνης Εισαγωγή στη θεατρολογία (Νεότερο θέατρο) [ΘΕ 041]) Η κωμωδία στο νεότερο ευρωπαϊκό θέατρο [ΠΘ 212, επιλεγόμενο] Αναγεννησιακό και ελισαβετιανό θέατρο Σαίξπηρ [ΠΘ 021] Το γαλλικό θέατρο του 17 ου αιώνα [ΠΘ 211, επιλεγόμενο] Το ευρωπαϊκό θέατρο από τον 17 ο έως τον 19 ο αιώνα (από τον κλασικισμό μέχρι τον ρομαντισμό) [ΠΘ 022] Το θέατρο του 19 ου αιώνα: Ρεαλισμός, Νατουραλισμός, Ψυχολογικό δράμα Το θέατρο του 20ού αιώνα Ι Το ευρωπαϊκό θέατρο του 20ού αιώνα ( ) Το θέατρο του 20ού αιώνα ΙΙ Ιστορία της σκηνογραφίας και της ενδυματολογίας Σύγχρονο ευρωπαϊκό θέατρο [ΠΘ 258, επιλεγόμενο] [Ο.Σ Σύγχρονο ευρωπαϊκό θέατρο από το 1960 μέχρι σήμερα] Σκηνογραφία, θεατρική αρχιτεκτονική και ενδυματολογία στους νεότερους χρόνους [Ο.Σ , , , : Σκηνογραφία και ενδυματολογία στους νεότερους χρόνους] [ 40 ]

39 Νεοελληνικό θέατρο Ι Κρητικό θέατρο) Νεοελληνικό θέατρο ΙΙ 18 ος - 19 ος αιώνας) Νεοελληνικό θέατρο ΙΙΙ 20 ος αιώνας Νεοελληνικό θέατρο ΙV: Μεταπολεμικό θέατρο Θεωρία του θεάτρου Ι Θεωρία θεάτρου ΙΙ Το κρητικό θέατρο Ευρωπαϊκά ρεύματα και μετεπαναστατική ελληνική δραματουργία Το νεοελληνικό θέατρο του πρώτου μισού του 20ού αιώνα [ Ο.Σ και : Ρεαλιστικό και αντιρεαλιστικό δράμα στην ελληνική δραματουργία των αρχών του 20 ου αιώνα, Ο.Σ : Ρεαλιστικό δράμα και θέατρο των ιδεών στην ελληνική δραματουργία του 20 ου αιώνα] Το μεταπολεμικό νεοελληνικό θέατρο Θεωρία του θεάτρου και του δράματος στους νεότερους χρόνους Σύγχρονες θεωρίες του θεάτρου και του δράματος [ΘΕ 451, επιλεγόμενο] Δραματουργική ανάλυση Ι Δραματουργική ανάλυση Ι: κείμενα της κλασικής δραματουργίας Δραματουργική ανάλυση ΙΙ Δραματουργική ανάλυση ΙΙ: κείμενα της νεότερης δραματουργίας Σκηνοθετικά ρεύματα στον 20 ο αιώνα Ι Σκηνοθετικά ρεύματα του 20 ου αιώνα Σημειωτική του θεάτρου Σημειωτική της παράστασης [Ο.Σ : Σημειωτική του θεάτρου] Ανάλυση και κριτική της παράστασης Ο σκηνικός και ο ευρύτερος θεατρικός χώρος Κινήματα και σχολές της νεότερης ευρωπαϊκής λογοτεχνίας Εισαγωγή στη νεοελληνική λογοτεχνία Θέατρο και επικοινωνία: υποδοχή του θεατρικού γεγονότος στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο [ΓΚ 563, επιλεγόμενο] Ιστορία και θεωρία της διαμόρφωσης του θεατρικού χώρου [ΘΕ 453 επιλεγόμενο] Σύγχρονα ρεύματα της ευρωπαϊκής λογοτεχνίας [ΓΚ 522, επιλεγόμενο] Σταθμοί της νεοελληνικής λογοτεχνίας Ιστορία της τέχνης Ι Εισαγωγή στις εικαστικές τέχνες [Ο.Σ :Κεφάλαια από την ιστορία της τέχνης] Ιστορία της τέχνης ΙΙ Ρεύματα στην τέχνη του 20 ου αιώνα [ΓΚ 514, επιλεγόμενο] Σκηνοθετικές προσεγγίσεις Ι Εισαγωγή στην υποκριτική Ι Όροι και συντελεστές της παράστασης Ι Σεμινάριο Ι αρχαίο θέατρο Μεθοδολογία της επιστημονικής εργασίας) Σεμινάριο ΙΙΙ αρχαίο θέατρο Εισαγωγή στην σκηνοθεσία Εισαγωγή στην υποκριτική Όροι και συντελεστές της παράστασης Ι: Αυτοσχεδιασμός και επινόηση κειμένου [ΕΡΓ 612, επιλεγόμενο] Σεμινάριο Ι (Αρχαίο Θέατρο): Εισαγωγή στην μεθοδολογία της επιστημονικής εργασίας Σεμινάριο ΙΙ (Αρχαίο Θέατρο) [ 41 ]