Ιούνιος Μέρη IV-VIII. Σελίδα 1 από 9. 1 Εφεξής, αναφορές σε άρθρα χωρίς άλλο προσδιορισμό να διαβάζονται ως αναφορές σε άρθρα του νόμου.

Transcript

1 Ιούνιος 2010 Το κείμενο αυτό περιέχει τις θέσεις της Κεντρικής Τράπεζας της Κύπρου επί ορισμένων προνοιών του περί Υπηρεσιών Πληρωμών Νόμου του 2009 (εφεξής «ο νόμος»). Τα πιο κάτω χρησιμοποιούνται από την Κεντρική Τράπεζα της Κύπρου κατά τον έλεγχο συμμόρφωσης των παρόχων υπηρεσιών πληρωμών με το νόμο όπως προνοεί το άρθρο 83(1) 1 και χρησιμεύουν κατά τη διερεύνηση διαφορών που άγονται ενώπιον της Κεντρικής Τράπεζας προς εξωδικαστική επίλυση. Ωστόσο δεν πρέπει να αποκλειστεί το ενδεχόμενο, οι θέσεις της Κεντρικής Τράπεζας να μεταβληθούν είτε με πρωτοβουλία της ίδιας της Κεντρικής Τράπεζας είτε λόγω ερμηνείας που ενδεχομένως να διαμορφωθεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο για τις αντίστοιχες διατάξεις της Οδηγίας 2007/64/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου για τις υπηρεσίες πληρωμών στην εσωτερική αγορά, δηλαδή για τις διατάξεις κοινοτικού δικαίου που μεταφέρει ο νόμος στο εθνικό δίκαιο. Προφανώς οι θέσεις της Κεντρικής Τράπεζας δεν είναι δεσμευτικές για το δικάζοντα δικαστή κατά τη δικαστική επίλυση διαφοράς σχετικής με υπηρεσίες πληρωμών και δεν προδιαγράφουν την ερμηνεία της Οδηγίας 2007/64/ΕΚ την οποία ενδεχομένως να διαμορφώσει το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το παρόν κείμενο δεν συνιστά νομική συμβουλή. Άρθρο 2-Λογαριασμός πληρωμών Το κριτήριο για το νομικό χαρακτηρισμό ενός λογαριασμού ως λογαριασμού πληρωμών είναι λειτουργικό. Ανεξάρτητα από την ονομασία που έχουν δώσει σε ένα λογαριασμό τα μέρη, δηλαδή πάροχος και χρήστης υπηρεσιών πληρωμών, ένας λογαριασμός ο οποίος χρησιμοποιείται για την εκτέλεση πράξεων πληρωμής εμπίπτει στην έννοια του λογαριασμού πληρωμών. Καταρχήν, ένας δανειακός λογαριασμός δεν εμπίπτει στην έννοια του λογαριασμού πληρωμών. Πρόκειται κατ ουσία για καταγραφή της απαίτησης για επιστροφή της χορηγηθείσας πίστωσης και, χρησιμοποιώντας την ορολογία του νόμου, οι «καταθέσεις» του δανειολήπτη στο λογαριασμό αυτό συνιστούν πληρωμές απευθείας από τον πληρωτή προς το δικαιούχο. Ωστόσο, λογαριασμός μέσω του οποίου χορηγούνται και αποπληρώνονται πιστώσεις για εκτέλεση πράξεων πληρωμής και εκτελούνται πράξεις πληρωμής, συνιστά λογαριασμό πληρωμών. Για πράξεις πληρωμής μεταξύ ενός πιστωτικού ιδρύματος και του πελάτη του για σκοπούς επενδυτικών υπηρεσιών τις οποίες παρέχει το πιστωτικό ίδρυμα στο συγκεκριμένο πελάτη, είναι σχετική η εξαίρεση του άρθρου 3(5)(θ). Λογαριασμός ο οποίος χρησιμοποιείται σε μια τέτοια περίπτωση αποκλειστικά για εκτέλεση εντολών του πελάτη, δηλαδή από τον οποίον καλύπτεται η αγορά χρηματοοικονομικών μέσων και ο οποίος πιστώνεται με το προϊόν εκποίησης ή εξόφλησης χρηματοοικονομικών μέσων, δεν εμπίπτει στην έννοια του λογαριασμού πληρωμών. Λογαριασμοί προθεσμιακής κατάθεσης δεν εμπίπτουν στην έννοια του λογαριασμού πληρωμών. Λογαριασμοί προειδοποίησης δεν εμπίπτουν καταρχήν στην έννοια του λογαριασμού πληρωμών. Ωστόσο, τυχόν εκτέλεση πράξεων πληρωμής από τέτοιο λογαριασμό, για παράδειγμα εκτέλεση πάγιων εντολών, τον καθιστά λογαριασμό πληρωμών. Άρθρο 2-Πολύ μικρή επιχείρηση Κρίσιμος χρόνος για την κατηγοριοποίηση μιας επιχείρησης ως πολύ μικρής είναι ο χρόνος σύναψης της σύμβασης παροχής υπηρεσίας πληρωμών. Ο όρος «σύμβαση παροχής υπηρεσίας πληρωμών» περιλαμβάνει αφενός τις μεμονωμένες πράξεις πληρωμών, αφετέρου τις συμβάσεις-πλαίσια. Συνεπώς, στη δεύτερη περίπτωση, κρίσιμος χρόνος είναι ο χρόνος σύναψης της σύμβασης-πλαισίου. Εάν μεταβληθεί το μέγεθος μιας επιχείρησης κατά τη διάρκεια ισχύος της σύμβασης-πλαισίου κατά τρόπο τέτοιο, ώστε η επιχείρηση να καταστεί πολύ μικρή ή, αντίστροφα, να πάψει να είναι πολύ μικρή, τα μέρη δεν υποχρεούνται αλλά ούτε και εμποδίζονται να τροποποιήσουν ή να αντικαταστήσουν τη σύμβαση-πλαίσιο προκειμένου η σύμβαση-πλαίσιο να ανταποκρίνεται στο νέο μέγεθος της επιχείρησης. Για την τροποποίηση ή αντικατάσταση αυτή ισχύουν όσα παρατίθενται πιο κάτω για την τροποποίηση σύμβασης-πλαισίου γενικά. Μέρη IV-VIII 1 Εφεξής, αναφορές σε άρθρα χωρίς άλλο προσδιορισμό να διαβάζονται ως αναφορές σε άρθρα του νόμου. Σελίδα 1 από 9

2 Οι πλείστες πρόνοιες του νόμου έχουν αναγκαστικό χαρακτήρα, δηλαδή, με επιφύλαξη όσων επισημαίνονται αμέσως παρακάτω, πάροχος και χρήστης υπηρεσιών πληρωμών δεν μπορούν να αποκλείσουν με συμφωνία την εφαρμογή τους. Ωστόσο, συμβατικοί όροι επιτρέπεται να αντιβαίνουν σε πρόνοια του νόμου αν είναι, σε σύγκριση με τη συγκεκριμένη πρόνοια, ευνοϊκότεροι για το χρήστη υπηρεσιών πληρωμών. Εξάλλου, πάροχος και χρήστης υπηρεσιών πληρωμών μπορούν με συμφωνία 2 να αποκλείσουν την εφαρμογή ορισμένων προνοιών αν ο χρήστης δεν είναι καταναλωτής ή πολύ μικρή επιχείρηση. Τέλος, το Μέρος VIII του νόμου επιτρέπει σε πάροχο και χρήστη υπηρεσιών πληρωμών να αποκλείσουν την εφαρμογή ορισμένων προνοιών σε μέσα πληρωμών μικρής αξίας. Πέραν των πιο πάνω επισημάνσεων, συγκεκριμένες πρόνοιες του νόμου καλούν τα μέρη, πάροχο και χρήστη υπηρεσιών πληρωμών, να συμφωνήσουν επί ορισμένων πτυχών της σχέσης τους, για παράδειγμα να συμφωνήσουν τον τρόπο και τη συχνότητα της πληροφόρησης (άρθρα 36(δ)(ii), 40(2) και 41(2)), να συμφωνήσουν εύλογη χρέωση για ανάκληση εντολής πληρωμής στην περίπτωση του άρθρου 60(5) κ.α.. Συνεπώς, ορισμένες πρακτικές που ακολουθούνται σε σχέση με την παροχή υπηρεσιών πληρωμών ήδη πριν από την έναρξη ισχύος του νόμου, ενδέχεται να εξακολουθούν να είναι νόμιμες αν συμφωνηθούν μεταξύ των μερών, όπου τα μέρη μπορούν με συμφωνία να αποκλείσουν τις σχετικές πρόνοιες του νόμου ή όπου πρόκειται για πρακτικές που ο ίδιος ο νόμος καλεί τα μέρη να προβλέψουν στις συμβάσεις παροχής υπηρεσιών πληρωμών. Άρθρο Από το συνδυασμό των άρθρων 27 και 36(δ)(ii) προκύπτει ότι ο πάροχος και ο χρήστης υπηρεσιών πληρωμών καλούνται να συμφωνήσουν ποιος τρόπος πληροφόρησης δεν συνεπάγεται χρέωση. Αυτός ο τρόπος πληροφόρησης πρέπει να καθιστά δυνατή τη συμμόρφωση του παρόχου υπηρεσιών πληρωμών με όλες τις σχετικές πρόνοιες, για παράδειγμα με την υποχρέωση για διατύπωση εύκολα κατανοητή (βλ. άρθρα 30 και 35). Ο τρόπος πληροφόρησης πρέπει να συνάδει με το περιεχόμενο της υποχρέωσης το οποίο προβλέπεται σε κάθε περίπτωση, δηλαδή υποχρέωση προς παροχή των πληροφοριών ή υποχρέωση προς θέση αυτών στη διάθεση του χρήστη (η διάκριση αυτή παρουσιάζεται πιο κάτω). Αφ ης στιγμής συμφωνηθεί ποιος τρόπος πληροφόρησης δεν συνεπάγεται χρέωση, για την πληροφόρηση με κάποιον άλλο τρόπο το εδάφιο (2) του άρθρου 27 επιτρέπει στον πάροχο και το χρήστη υπηρεσιών πληρωμών να συμφωνήσουν εύλογη χρέωση η οποία να αναλογεί στο πραγματικό κόστος το οποίο συνεπάγεται για τον πάροχο η πραγματοποίηση της πληροφόρησης. Αναμένεται από τους παρόχους υπηρεσιών πληρωμών να προτείνουν ως το χωρίς χρέωση τρόπο πληροφόρησης, έναν τρόπο που να ανταποκρίνεται στο προφίλ του συγκεκριμένου χρήστη. Για παράδειγμα, πληροφόρηση μέσω διαδικτύου πρέπει να προτείνεται ως ο χωρίς χρέωση τρόπος πληροφόρησης, μόνο σε χρήστες των οποίων η ηλικία, οι δεξιότητες και το οικονομικό επίπεδο επιτρέπουν άνετη πρόσβαση στο διαδίκτυο. 2. Το εδάφιο (2) του άρθρου 27 επιτρέπει στον πάροχο και το χρήστη υπηρεσιών πληρωμών να συμφωνήσουν εύλογη χρέωση για επιπλέον ή πιο συχνή πληροφόρηση από αυτή που προβλέπει ο νόμος. Για παράδειγμα, αν τα μέρη έχουν συμφωνήσει μηνιαία πληροφόρηση δυνάμει του εδαφίου (2) του άρθρου 40 ή του εδαφίου (2) του άρθρου 41, μπορούν να συμφωνήσουν χρέωση για τις περιπτώσεις όπου ο χρήστης ζητεί ενδιάμεση πληροφόρηση για πράξεις πληρωμής που εκτελέστηκαν μεταξύ της τελευταίας μηνιαίας ενημέρωσης και της ενδιάμεσης ενημέρωσης, ή πληροφόρηση για πράξεις πληρωμής από την εκτέλεση των οποίων μεσολάβησε διάστημα μεγαλύτερο από ένα μήνα. Παροχή πληροφοριών-θέση πληροφοριών στη διάθεση του χρήστη υπηρεσιών πληρωμών Ορισμένες πρόνοιες του νόμου επιβάλλουν όπως οι πληροφορίες δίνονται («παροχή των πληροφοριών»), δηλαδή κοινοποιούνται από τον πάροχο στο χρήστη υπηρεσιών πληρωμών χωρίς περαιτέρω όχληση εκ μέρους του χρήστη υπηρεσιών πληρωμών. Σε αυτές τις περιπτώσεις ο πάροχος εκπληρώνει την υποχρέωσή του για παράδειγμα μέσω ταχυδρομικής αποστολής ή αποστολής μηνύματος ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στη διεύθυνση που έχει δηλώσει ο χρήστης υπηρεσιών πληρωμών. Αντίθετα, η δημοσίευση στον Τύπο δεν αρκεί. Ορισμένες άλλες πρόνοιες του νόμου επιβάλλουν όπως οι πληροφορίες δίνονται ύστερα από πρωτοβουλία του χρήστη («θέση πληροφοριών στη διάθεση του χρήστη»), για παράδειγμα κατόπιν ρητού αιτήματος που 2 Όπου χρησιμοποιούνται στο παρόν κείμενο, οι φράσεις «συμφωνία των μερών», «τα μέρη συμφωνούν» και άλλες παρόμοιες, σημαίνουν σύμβαση παροχής υπηρεσιών πληρωμών, είτε οι ρήτρες αυτής αποτέλεσαν αντικείμενο ατομικής διαπραγμάτευσης είτε ο χρήστης υπηρεσιών πληρωμών κλήθηκε από τον πάροχο υπηρεσιών πληρωμών να αποδεχτεί ή να απορρίψει στο σύνολό του το σχέδιο σύμβασης που του παρουσίασε ο πάροχος. Σελίδα 2 από 9

3 υποβάλλει ο χρήστης στο κατάστημα του παρόχου υπηρεσιών πληρωμών, κατόπιν σύνδεσης του χρήστη υπηρεσιών πληρωμών μέσω διαδικτύου με ηλεκτρονικό σύστημα παρακολούθησης ή/και διαχείρισης του λογαριασμού πληρωμών ή αφού ο χρήστης υπηρεσιών πληρωμών εισάξει κάρτα σε αυτόματη ταμειολογιστική μηχανή (ATM) ή σε εκτυπωτή αντιγράφων λογαριασμού. Για σκοπούς του άρθρου 31(1), οι πληροφορίες μπορούν να τίθενται στη διάθεση του πιθανού χρήστη για παράδειγμα μέσω φυλλαδίων ή ανακοινώσεων στο κατάστημα του παρόχου υπηρεσιών πληρωμών. Σχετική με την διάκριση μεταξύ παροχής των πληροφοριών και θέση των πληροφοριών στη διάθεση του χρήστη είναι η παράγραφος 27 του προοιμίου της Οδηγίας 2007/64/ΕΚ. Συγκεκριμένα σε ό,τι αφορά την πληροφόρηση μετά την εκτέλεση ατομικών πράξεων πληρωμής που καλύπτονται από σύμβαση-πλαίσιο, ο πάροχος και ο χρήστης υπηρεσιών πληρωμών μπορούν να αξιοποιήσουν το εδάφιο (2) του άρθρου 40 ή το εδάφιο (2) του άρθρου 41, ανάλογα με την περίπτωση, και να συμφωνήσουν είτε την παροχή των πληροφοριών είτε τη θέση των πληροφοριών στη διάθεση του χρήστη. Αντίστοιχα, σε ό,τι αφορά τη γνωστοποίηση της άρνησης του παρόχου υπηρεσιών πληρωμών να εκτελέσει εντολή πληρωμής, τα μέρη μπορούν να αξιοποιήσουν το εδάφιο (3) του άρθρου 61. Εάν τα μέρη συμφωνήσουν, εφόσον το επιτρέπει ο νόμος, ότι οι πληροφορίες αντί να παρέχονται, τίθενται στη διάθεση του χρήστη υπηρεσιών πληρωμών, τότε για σκοπούς εφαρμογής της προθεσμίας των 13 μηνών του άρθρου 50 αρκεί να θέσει ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών τις πληροφορίες στη διάθεση του χρήστη όπως συμφωνήθηκε. Εάν τα μέρη συμφωνήσουν, εφόσον το επιτρέπει ο νόμος, ότι οι πληροφορίες τίθενται στη διάθεση του χρήστη υπηρεσιών πληρωμών και ότι, επιπρόσθετα και έναντι εύλογης χρέωσης, παρέχονται στο χρήστη, είναι σκόπιμο να διευκρινίζεται στη συμφωνία αν αρκεί για σκοπούς εφαρμογής της προθεσμίας των 13 μηνών του άρθρου 50 να θέσει ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών τις πληροφορίες στη διάθεση του χρήστη ή αν χρειάζεται και η παροχή των πληροφοριών. Άρθρα 33(α) και 41(1)(α) Σύμφωνα με το άρθρο 33(α) για τις μεμονωμένες πράξεις και το άρθρο 41(1)(α) για τις ατομικές πράξεις πληρωμής που καλύπτονται από σύμβαση-πλαίσιο, η πληροφόρηση του δικαιούχου μετά την εκτέλεση πράξης πληρωμής περιλαμβάνει «τα στοιχεία που επιτρέπουν στο δικαιούχο να εντοπίσει την πράξη πληρωμής και, ανάλογα με την περίπτωση, τον πληρωτή, καθώς και κάθε πληροφορία που διαβιβάζεται μαζί με την πράξη πληρωμής». Προκειμένου ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών του δικαιούχου να μπορεί να συμμορφώνεται με τη συγκεκριμένη πρόνοια απαιτείται σωστή χρήση, εκ μέρους όλων των παρόχων υπηρεσιών πληρωμών και των τρίτων που ενεργούν ως ενδιάμεσοι αυτών, των συστημάτων για τη μεταξύ τους επικοινωνία. Χωρίς να επηρεάζεται το άρθρο 73 το οποίο απαλλάσσει τον πάροχο υπηρεσιών πληρωμών από ευθύνη για μη εκτέλεση ή εσφαλμένη εκτέλεση της πράξης πληρωμής όταν η πράξη πληρωμής εκτελείται σύμφωνα με το αποκλειστικό μέσο ταυτοποίησης, οι πάροχοι υπηρεσιών πληρωμών και οι τρίτοι που ενεργούν ως ενδιάμεσοι αυτών πρέπει να μεριμνούν για τη σωστή καταχώριση, μετάδοση και εμφάνιση στο τελικό σημείο προορισμού όλων εκείνων των πληροφοριών τις οποίες ο πληρωτής και ο δικαιούχος χρειάζονται προκειμένου η πληρωμή να επιτελέσει την αποστολή της στη μεταξύ τους σχέση. Άρθρο 36 Η συμμόρφωση του παρόχου υπηρεσιών πληρωμών με το άρθρο 36 κρίνεται σε σχέση με την υπηρεσία πληρωμών την οποία παρέχει στο συγκεκριμένο χρήστη υπηρεσιών πληρωμών. Ο σχεδιασμός της σύμβασηςπλαισίου εναπόκειται στους παρόχους υπηρεσιών πληρωμών. Για παράδειγμα, η σύμβαση-πλαίσιο μπορεί να αφορά μια υπηρεσία πληρωμών ή να έχει τη μορφή ενός ενιαίου εγγράφου με όρους για όλες τις υπηρεσίες πληρωμών που είναι σε θέση να παρέχει ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών. Προφανώς, στη δεύτερη περίπτωση παραμένουν ανενεργοί όσοι όροι αφορούν υπηρεσίες πληρωμών την παροχή των οποίων δεν έχουν συμφωνήσει τα μέρη. Άρθρο Η προϋπόθεση της δίμηνης προειδοποίησης του άρθρου 42 αφορά κάθε όρο της σύμβασης-πλαισίου με εξαίρεση (α) αλλαγές των επιτοκίων ή των συναλλαγματικών ισοτιμιών όταν αυτές οι αλλαγές βασίζονται σε μεταβολή των συμφωνημένων επιτοκίων αναφοράς ή των συμφωνημένων συναλλαγματικών ισοτιμιών αναφοράς και (β) αλλαγές των επιτοκίων ή των συναλλαγματικών ισοτιμιών ευνοϊκές για το χρήστη υπηρεσιών πληρωμών. Για όρους άλλους από επιτόκια ή συναλλαγματικές ισοτιμίες οι οποίοι έχουν συνδεθεί με επιτόκια αναφοράς ή συναλλαγματικές ισοτιμίες αναφοράς, πρέπει να δίνεται δίμηνη προειδοποίηση. Σύμφωνα με το άρθρο 2, επιτόκιο αναφοράς σημαίνει επιτόκιο που χρησιμεύει ως βάση για τον υπολογισμό του επιτοκίου που χρησιμοποιείται και προέρχεται από πηγή διαθέσιμη στο κοινό δυνάμενη να ελεγχθεί από Σελίδα 3 από 9

4 αμφότερα τα μέρη της σύμβασης παροχής υπηρεσιών πληρωμών. Από μόνη της η δημοσίευση του βασικού επιτοκίου που διαμορφώνει ο ίδιος ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών δεν αρκεί για να θεωρηθεί το επιτόκιο αυτό επιτόκιο αναφοράς. Απαιτείται να μπορεί να ελεγχθεί από το χρήστη υπηρεσιών πληρωμών η διαμόρφωση αυτού του επιτοκίου. Επιτόκια αναφοράς είναι για παράδειγμα το επιτόκιο πράξεων κύριας αναχρηματοδότησης του Ευρωσυστήματος, το Euro Interbank Offered Rate (EURIBOR), το London Interbank Offered Rate (LIBOR) κ.α.. 2. Μη τήρηση της προϋπόθεσης της δίμηνης προειδοποίησης έχει ως αποτέλεσμα να μην εφαρμόζεται ο μηχανισμός τροποποίησης που προβλέπεται στο εδάφιο (2) του άρθρου 42, αλλά όσα προβλέπονται γενικά για τροποποίηση σύμβασης στο δίκαιο των συμβάσεων. Με άλλα λόγια, η ύπαρξη του άρθρου 42 δεν εμποδίζει τα μέρη να τροποποιήσουν οποτεδήποτε τη σύμβαση-πλαίσιο κατόπιν πρωτοβουλίας του παρόχου ή του χρήστη υπηρεσιών πληρωμών, αποδοχής από το άλλο μέρος και υπογραφής της τροποποίησης. Άρθρο Έχει τεθεί το ερώτημα κατά πόσο το εδάφιο (3) του άρθρου 43 αφορά κάθε τερματισμό της σύμβασηςπλαισίου από τον πάροχο υπηρεσιών πληρωμών ή μόνο τον τερματισμό για τον οποίο ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών δεν προβάλλει λόγο τερματισμού. Αν δοθεί ερμηνεία προς τη δεύτερη κατεύθυνση, οι περιορισμοί που εισάγει η συγκεκριμένη πρόνοια, δηλαδή το δικαίωμα του τερματισμού να έχει συμφωνηθεί και να δοθεί δίμηνη προειδοποίηση, ενδεχομένως να μην αφορούν τον τερματισμό λόγω αθέτησης από το χρήστη υπηρεσιών πληρωμών των υποχρεώσεών του. Είναι δύσκολο να δοθεί μια γενική απάντηση. Η δυσκολία έγκειται αφενός στο ότι, εκ πρώτης όψεως, μια περίπτωση ενδέχεται να εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής τόσο του περί Υπηρεσιών Πληρωμών Νόμου όσο και άλλων νομοθετικών πλαισίων κοινοτικής προέλευσης. Αφετέρου, ακόμα και αν γινόταν καταρχήν δεκτό ότι οι περιορισμοί του άρθρου 43(3) δεν αφορούν τον τερματισμό λόγω αθέτησης υποχρέωσης από τον αντισυμβαλλόμενο, θα εγειρόταν νέο ερώτημα, ποιες από τις υποχρεώσεις που συμφωνούν τα μέρη μπορούν, σε περίπτωση αθέτησης, να αποτελέσουν λόγο τερματισμού χωρίς τους περιορισμούς του άρθρου 43(3). Στο σημείο 4 του Παραρτήματος του νόμου αναγράφονται υπηρεσίες πληρωμών όπου τα χρηματικά ποσά για την εκτέλεση πράξεων πληρωμής καλύπτονται από πίστωση. Η παραχώρηση πίστωσης ενδέχεται να εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του περί Καταναλωτικής Πίστης Νόμου, σχετικό δε είναι και το άρθρο 90(5) του περί Υπηρεσιών Πληρωμών Νόμου του 2009 σύμφωνα με το οποίο ο περί Υπηρεσιών Πληρωμών Νόμος δεν θίγει την εφαρμογή των περί Καταναλωτικής Πίστης Νόμων του 2001 έως 2007, τις διατάξεις του κοινοτικού δικαίου και τις συμβατές με το κοινοτικό δίκαιο διατάξεις του κυπριακού δικαίου, οι οποίες σχετίζονται με τη χορήγηση πιστώσεων στους καταναλωτές. Συνεπώς, όταν προβλέπεται από το δίκαιο της καταναλωτικής πίστης και πληρούνται οι προϋποθέσεις που αυτό θέτει, η παραχώρηση πίστωσης μπορεί να τερματιστεί χωρίς ο τερματισμός αυτός να υπόκειται στους περιορισμούς του άρθρου 43(3). Η άσκηση τραπεζικού δικαιώματος επίσχεσης ή δικαιώματος συμψηφισμού και συνένωσης λογαριασμών από τον πάροχο υπηρεσιών πληρωμών επί χρηματικών ποσών που παραλαμβάνει από τον πελάτη του για την εκτέλεση πράξεων πληρωμής ή επί χρηματικών ποσών που παραλαμβάνει από άλλον πάροχο ή χρήστη υπηρεσιών πληρωμών για να τα παραδώσει στον πελάτη του, αποτελεί κατ ουσία τερματισμό της σύμβασηςπλαισίου και συνεπώς υπόκειται στους περιορισμούς του άρθρου 43(3); Η απάντηση πρέπει να είναι αρνητική τουλάχιστον στις περιπτώσεις όπου, παρά την άσκηση των πιο πάνω δικαιωμάτων, η σύμβαση-πλαίσιο διατηρείται σε ισχύ ώστε να καλύπτει την εκτέλεση πράξεων πληρωμής μόλις αποκατασταθεί η ομαλότητα στη σχέση μεταξύ παρόχου και χρήστη υπηρεσιών πληρωμών. Από την άλλη πλευρά, η άσκηση των πιο πάνω δικαιωμάτων συνεπάγεται άρνηση εκτέλεσης πράξεων πληρωμής κατά την έννοια του άρθρου 61 και συνεπώς, εφόσον τηρούνται οι προϋποθέσεις του άρθρου αυτού, ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών νομίμως αρνείται την εκτέλεση πράξεων πληρωμών λόγω επίσχεσης ή συμψηφισμού και συνένωσης λογαριασμών. Η παράγραφος 29 του προοιμίου της Οδηγίας 2007/64/ΕΚ περιέχει τη σκέψη ότι η Οδηγία 2007/64/ΕΚ πρέπει να ισχύει υπό την επιφύλαξη της υποχρέωσης του παρόχου υπηρεσιών πληρωμών να θέτει τέρμα στη σύμβαση υπηρεσιών πληρωμών σε εξαιρετικές περιστάσεις δυνάμει άλλων σχετικών κοινοτικών ή εθνικών νομικών διατάξεων, όπως η νομοθεσία για το ξέπλυμα χρημάτων και τη χρηματοδότηση της τρομοκρατίας, τυχόν ενέργειες που αφορούν τη δέσμευση περιουσιακών στοιχείων ή συγκεκριμένα μέτρα που συνδέονται με την πρόληψη και τη διερεύνηση εγκλημάτων. Τέτοια διάταξη περιέχει για παράδειγμα το άρθρο 62(4) του περί της Παρεμπόδισης και Καταπολέμησης της Νομιμοποίησης Εσόδων από Παράνομες Δραστηριότητες Νόμου Σελίδα 4 από 9

5 του 2007, σύμφωνα με το οποίο, πρόσωπο που διεξάγει χρηματοοικονομικές ή άλλες δραστηριότητες οφείλει να τερματίσει την επιχειρηματική σχέση σε ορισμένες περιπτώσεις. Κατά τον τερματισμό σύμβασης-πλαισίου χωρίς την τήρηση δίμηνης προθεσμίας λόγω συνδρομής του άρθρου 62(4) του περί της Παρεμπόδισης και Καταπολέμησης της Νομιμοποίησης Εσόδων από Παράνομες Δραστηριότητες Νόμου, ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών οφείλει βεβαίως να μην αποκαλύπτει στον πελάτη του τις πληροφορίες που περιγράφονται στο άρθρο 48 του ίδιου νόμου. 2. Σύμφωνα με το εδάφιο (4) του άρθρου 43, όπου επιβάλλονται επιβαρύνσεις σε τακτική βάση για την παροχή υπηρεσιών πληρωμών, ο χρήστης οφείλει μόνο τις επιβαρύνσεις που αντιστοιχούν στο χρόνο μέχρι τον τερματισμό. Στις επιβαρύνσεις αυτές περιλαμβάνονται, για παράδειγμα, μηνιαίες χρεώσεις για έξοδα τήρησης λογαριασμού και ετήσιες χρεώσεις για έκδοση κάρτας πληρωμής ή κωδικών ασφαλείας. Άρθρο 54 Κατά το διάστημα πριν από την έναρξη ισχύος του νόμου, ακολουθείτο σε σχέση με την έκδοση καρτών πληρωμής η εξής πρακτική: πέραν ορίων που διαμορφώνονται από κοινού με το χρήστη υπηρεσιών πληρωμών, ο εκδότης εφάρμοζε και όρια δαπάνης τα οποία δεν ανακοινώνονταν στους χρήστες. Σύμφωνα με το άρθρο 54(1), ο πάροχος και ο χρήστης υπηρεσιών πληρωμών μπορούν να συμφωνήσουν ότι εφαρμόζονται όρια δαπάνης στη χρήση συγκεκριμένου μέσου πληρωμών. Σε αντίθεση με την παλιά πρακτική, η συμφωνία πρέπει πλέον να προσδιορίζει το όριο δαπάνης. Άρθρο 57 Σύμφωνα με το άρθρο 57(1), ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών επιστρέφει αμέσως ποσό πράξης που πραγματοποιήθηκε χωρίς εξουσιοδότηση του πληρωτή. Ο όρος «αμέσως» χρησιμοποιείται συνειδητά τόσο από τον κοινοτικό όσο και τον εθνικό νομοθέτη και πρέπει να ληφθεί υπόψη από τους παρόχους υπηρεσιών πληρωμών κατά το σχεδιασμό των εσωτερικών τους διαδικασιών. Προφανώς, η υποχρέωση επιστροφής δεν ενεργοποιείται πριν από τη γνωστοποίηση του άρθρου 50. Ωστόσο, μόλις ενεργοποιηθεί η υποχρέωση αυτή, το άρθρο 57(1) επιβάλλει στον πάροχο υπηρεσιών πληρωμών να διερευνήσει αμέσως τον ισχυρισμό που προβάλλει ο πληρωτής. Η υποχρέωση επιστροφής ποσού με βάση το άρθρο 57(1) δεν εξαρτάται σε καμία περίπτωση από το αν ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών του πληρωτή έχει τη δυνατότητα να ανακτήσει το αντίστοιχο ποσό από το πρόσωπο στο οποίο κατέληξε το ποσό της πράξης πληρωμής ή από τον πάροχο υπηρεσιών πληρωμών αυτού του προσώπου ή από τρίτους που ενεργούν ως ενδιάμεσοι των παρόχων υπηρεσιών πληρωμών. Αναμένεται από τους παρόχους να λαμβάνουν κάθε δυνατό μέτρο για ορθή διερεύνηση και ταχεία διεκπεραίωση. Άρθρο Σύμφωνα με το εδάφιο (1) του άρθρου 58 ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών του πληρωτή υποχρεούται να επιστρέψει το ποσό της πράξης πληρωμής εφόσον συντρέχουν οι προϋποθέσεις που θέτει το εδάφιο αυτό. Η αναφορά που κάνει το εδάφιο (2) του ίδιου άρθρου σε αιτιολόγηση τυχόν άρνησης επιστροφής γίνεται κατανοητή μόνο σε συνδυασμό με το εδάφιο (1), δηλαδή ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών νομίμως αρνείται να επιστρέψει το ποσό της πράξης πληρωμής μόνο όταν δεν συντρέχει μία ή περισσότερες από τις προϋποθέσεις του εδαφίου (1). 2. Το εδάφιο (1) του άρθρου 58 εφαρμόζεται με την επιφύλαξη του εδαφίου (3) του ίδιου άρθρου το οποίο επιτρέπει στον πληρωτή και τον οικείο πάροχο υπηρεσιών πληρωμών να συμφωνήσουν ότι το ποσό της πράξης πληρωμής επιστρέφεται ακόμα και αν δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις των παραγράφων (γ) και (δ) του εδαφίου (1). 3. Ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών του πληρωτή μπορεί να αξιοποιήσει τη διάταξη του εδαφίου (4) του άρθρου 58 και να συμφωνήσει με τον πελάτη του τον αποκλεισμό του δικαιώματος επιστροφής. Ειδικά σε ό,τι αφορά την προϋπόθεση (β) του εδαφίου αυτού, μπορεί να συμφωνηθεί ότι οι πληροφορίες παρέχονται ή τίθενται στη διάθεση του χρήστη υπηρεσιών πληρωμών από το δικαιούχο. Σε μια τέτοια περίπτωση, τυχόν μη παροχή των πληροφοριών ή μη θέση αυτών στη διάθεση του πληρωτή, ανεξάρτητα από όποιες συνέπειες προβλέπει η συμφωνία μεταξύ δικαιούχου και οικείου παρόχου υπηρεσιών πληρωμών, θα συνεπάγεται και την αναβίωση του δικαιώματος επιστροφής του πληρωτή. Άρθρο 59 Σελίδα 5 από 9

6 1. Σύμφωνα με την πρακτική που ακολουθείτο στη Δημοκρατία πριν από την εισαγωγή του νόμου, στην εξουσιοδότηση για άμεση χρέωση που δινόταν από τον πληρωτή προς τον οικείο πάροχο υπηρεσιών πληρωμών και προς το δικαιούχο, καθοριζόταν χρόνος εκτέλεσης των άμεσων χρεώσεων, δύο εργάσιμες ημέρες πριν από το τέλος της προθεσμίας που θέτει ο δικαιούχος στον πληρωτή για την εξόφληση του χρέους. Πλέον, σύμφωνα με το άρθρο 59(1), ως χρόνος λήψης εντολής πληρωμής θεωρείται ο χρόνος κατά τον οποίον ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών του πληρωτή λαμβάνει την εντολή πληρωμής. Κατ απόκλιση από το εδάφιο (1), το εδάφιο (2) του ίδιου άρθρου ορίζει ως χρόνο λήψης της εντολής πληρωμής το χρόνο που συμφωνήθηκε μεταξύ του χρήστη που κινεί την εντολή πληρωμής και του οικείου παρόχου υπηρεσιών πληρωμών. Στην περίπτωση της άμεσης χρέωσης ειδικότερα, η εντολή πληρωμής κινείται από το δικαιούχο και, συνεπώς, το άρθρο 59(2) αφήνει περιθώριο για συμφωνία επί του χρόνου λήψης της εντολής πληρωμής μεταξύ δικαιούχου και οικείου παρόχου υπηρεσιών πληρωμών, όχι όμως μεταξύ πληρωτή και οικείου παρόχου υπηρεσιών πληρωμών. Προφανώς, της συμφωνίας μεταξύ δικαιούχου και οικείου παρόχου υπηρεσιών πληρωμών επί του χρόνου λήψης εντολής πληρωμής προηγείται συμφωνία μεταξύ δικαιούχου και πληρωτή επί του χρόνου κατά τον οποίον πρέπει να εξοφληθεί το χρέος του πληρωτή προς το δικαιούχο. 2. Σύμφωνα με το άρθρο 59(1), ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών μπορεί να ορίσει ένα χρονικό σημείο προς το τέλος της εργάσιμης ημέρας, πέραν του οποίου κάθε λαμβανόμενη εντολή πληρωμής θα λογίζεται ληφθείσα την επόμενη εργάσιμη ημέρα. Ο νόμος δεν απαγορεύει να οριστούν από τον ίδιο πάροχο υπηρεσιών πληρωμών διαφορετικά χρονικά σημεία για διαφορετικές υπηρεσίες πληρωμών. 3. Σύμφωνα με το άρθρο 59(2), εάν ο χρόνος που συμφωνήθηκε για την έναρξη εκτέλεσης μιας πράξης πληρωμής είναι μη εργάσιμη ημέρα, η εντολή πληρωμής λογίζεται ως ληφθείσα την επόμενη εργάσιμη ημέρα. Αν για παράδειγμα ο πληρωτής έχει δώσει πάγια εντολή για πληρωμή συγκεκριμένου ποσού την «20 η ημέρα κάθε μήνα» και η 20 η ημέρα ενός συγκεκριμένου μήνα είναι μη εργάσιμη ημέρα, η πιο πάνω διάταξη μεταθέτει το χρόνο λήψης της εντολής την επόμενη εργάσιμη ημέρα. Ωστόσο η διάταξη δεν εμποδίζει το χρήστη που κινεί εντολή πληρωμής και τον οικείο πάροχο υπηρεσιών πληρωμών να διαμορφώσουν τη συμφωνία τους με τέτοιο τρόπο ώστε ο συμφωνηθείς χρόνος λήψης εντολής να είναι πάντοτε σε εργάσιμη ημέρα. Έτσι, στο πιο πάνω παράδειγμα, χρόνος εκτέλεσης της πάγιας πληρωμής μπορεί να συμφωνηθεί «η 20 η ημέρα του μήνα ή, αν αυτή είναι μη εργάσιμη, η αμέσως προηγούμενη». Μια τέτοια διευθέτηση ενδεχομένως να αποδειχθεί χρήσιμη στην περίπτωση όπου μέσω πάγιας εντολής πληρώνονται οι δόσεις δανείου και όπου η μετάθεση του χρόνου εκτέλεσης την επόμενη εργάσιμη ημέρα ενδεχομένως να συνεπαγόταν αύξηση της οφειλής από το δάνειο. Άρθρα 63 και Οι προθεσμίες εκτέλεσης περιλαμβάνουν τη μετατροπή νομίσματος όταν η πράξη πληρωμής πραγματοποιείται σε ευρωπαϊκό νόμισμα διαφορετικό από το ευρωπαϊκό νόμισμα στο οποίο είναι εκφρασμένο το ποσό με το οποίο χρηματοδοτείται η πράξη πληρωμής. 2. Στις ακόλουθες περιπτώσεις, ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών και ο πληρωτής μπορούν να συμφωνήσουν προθεσμία εκτέλεσης τεσσάρων εργάσιμων ημερών σύμφωνα με το εδάφιο (2) του άρθρου 68: (α) ο πληρωτής θέτει χρηματικό ποσό σε ευρώ στη διάθεση του οικείου παρόχου υπηρεσιών πληρωμών ο οποίος βρίσκεται στη Δημοκρατία και ζητεί να μεταφερθεί εντός της Δημοκρατίας ή εντός του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου το ισόποσο σε άλλο ευρωπαϊκό νόμισμα (β) ο πληρωτής θέτει χρηματικό ποσό σε ευρωπαϊκό νόμισμα άλλο από το ευρώ στη διάθεση του οικείου παρόχου υπηρεσιών πληρωμών ο οποίος βρίσκεται στη Δημοκρατία προκειμένου να μεταφερθεί αυτούσιο εντός της Δημοκρατίας ή εντός του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου (γ) ο πληρωτής θέτει χρηματικό ποσό σε ευρωπαϊκό νόμισμα άλλο από το ευρώ στη διάθεση του οικείου παρόχου υπηρεσιών πληρωμών ο οποίος βρίσκεται στη Δημοκρατία προκειμένου να μεταφερθεί εντός της Δημοκρατίας ή εντός του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου το ισόποσο σε ευρώ ή σε άλλο ευρωπαϊκό νόμισμα. Η προθεσμία των τεσσάρων εργάσιμων ημερών περιλαμβάνει τη μετατροπή νομίσματος. 3. Τηρουμένων των διατάξεων του Κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 924/2009 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου για τις διασυνοριακές πληρωμές στην Κοινότητα, ο πάροχος και ο χρήστης υπηρεσιών πληρωμών μπορούν να συμφωνούν διαφορετική τιμή για εκτέλεση ταχύτερη από αυτήν που επιβάλλει ο νόμος. Σελίδα 6 από 9

7 Άρθρο 63 Το άρθρο 63 μεταφέρει στο εθνικό δίκαιο το άρθρο 69(1) της Οδηγίας 2007/64/ΕΚ. Κατά την άποψη της Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Ένωσης η οποία υπήρξε ex officio ο συντάκτης του σχεδίου της Οδηγίας, η σχετική διάταξη της Οδηγίας αφορά πράξεις πληρωμής που κινούνται από τον πληρωτή. Ωστόσο, η τελική διαμόρφωση της διάταξης από τον κοινοτικό νομοθέτη αφήνει το περιθώριο για μια ευρύτερη ερμηνεία, ότι δηλαδή ο κανόνας τον οποίον εισάγει εφαρμόζεται και σε πράξεις πληρωμής που κινούνται από το δικαιούχο ή μέσω αυτού, για παράδειγμα σε άμεσες χρεώσεις και σε συναλλαγές με κάρτα. Αναμένεται με ενδιαφέρον η έκβαση του διαλόγου που διεξάγεται σε ευρωπαϊκό επίπεδο για το συγκεκριμένο κανόνα. Πάντως, σε ό,τι αφορά τους εκδότες καρτών στη Δημοκρατία και υπό την προϋπόθεση ότι συμμορφώνονται με το 65(2) όπως παρουσιάζεται πιο κάτω, γίνεται αντιληπτό ότι ήδη πιστώνουν τους λογαριασμούς των παρόχων υπηρεσιών αποδοχής καρτών εντός της προθεσμίας του άρθρου 63. Άρθρο Στις περιπτώσεις όπου πληρωτής και δικαιούχος χρησιμοποιούν τις υπηρεσίες πληρωμών του ίδιου παρόχου, αναμένεται ότι αρκούν ρυθμίσεις των εσωτερικών υποδομών του παρόχου υπηρεσιών πληρωμών προκειμένου να μπορεί αυτός να συμμορφώνεται με το άρθρο 65(1). Στις περιπτώσεις όπου οι πάροχοι υπηρεσιών πληρωμών του πληρωτή και του δικαιούχου διαφέρουν, προκειμένου ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών του δικαιούχου να μπορεί να συμμορφώνεται με την πρόνοια του άρθρου 65(1), αναμένεται να προβεί σε κατάλληλες διευθετήσεις με τους ανταποκριτές και τα συστήματα πληρωμών που χρησιμοποιεί, ώστε να ενημερώνεται άμεσα για τις κινήσεις των λογαριασμών που διατηρεί με τους ανταποκριτές και των λογαριασμών του στα συστήματα πληρωμών αντίστοιχα. 2. Σύμφωνα με το άρθρο 65(1), ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών του δικαιούχου υποχρεούται να μην εφαρμόζει ημερομηνία αξίας μεταγενέστερη από την εργάσιμη ημέρα κατά την οποία πιστώνεται ο δικός του λογαριασμός με το ποσό της πράξης πληρωμής. Για ποσό το οποίο πιστώνεται στο λογαριασμό αυτό σε ημέρα μη εργάσιμη για τον πάροχο υπηρεσιών πληρωμών ή σε εργάσιμη ημέρα αλλά μετά από ένα συγκεκριμένο χρονικό σημείο που έχει ορίσει ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών, ο πάροχος υποχρεούται να πιστώσει το λογαριασμό του δικαιούχου, και με ημερομηνία αξίας, την επόμενη εργάσιμη μέρα. Το χρονικό σημείο που μπορεί να ορίζει ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών πρέπει να είναι προς το τέλος της εργάσιμης ημέρας και να περιέχεται στη σύμβαση-πλαίσιο. Ο νόμος δεν απαγορεύει να οριστούν από τον ίδιο πάροχο υπηρεσιών πληρωμών διαφορετικά χρονικά σημεία για διαφορετικές υπηρεσίες πληρωμών. 3. Ενδέχεται διατάξεις άλλων νόμων να απαγορεύουν στον πάροχο υπηρεσιών πληρωμών την εκτέλεση συγκεκριμένων πράξεων πληρωμής (βλ. άρθρα 52(2), 61(1), 90). Για παράδειγμα, ενδέχεται το ρυθμιστικό πλαίσιο για την παρεμπόδιση και καταπολέμηση της χρηματοδότησης της τρομοκρατίας και της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες να επιβάλλει στον πάροχο υπηρεσιών πληρωμών την πραγματοποίηση διερεύνησης προτού τεθεί το ποσό της πράξης πληρωμής στη διάθεση του δικαιούχου. Σε περίπτωση αίσιας έκβασης της πιο πάνω διερεύνησης, η θέση του ποσού στη διάθεση του δικαιούχου μετά το πέρας της διερεύνησης πρέπει να γίνει με ημερομηνία αξίας την ημερομηνία κατά την οποία πιστώθηκε ο λογαριασμός του παρόχου υπηρεσιών πληρωμών; Φαίνεται εύλογο να εφαρμοστεί στο μέτρο του δυνατού το άρθρο 65(1) και να δοθεί αξία στο δικαιούχο από την ημερομηνία κατά την οποία πιστώθηκε ο λογαριασμός του παρόχου υπηρεσιών πληρωμών. Η ίδια απάντηση πρέπει να δοθεί και για την περίπτωση όπου δεν διαβιβάστηκαν τα στοιχεία που απαιτούνται για τον προσδιορισμό του δικαιούχου και ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών προβαίνει σε αναζήτηση αυτών προκειμένου να μπορέσει να εκτελέσει την πράξη. 4. Οι προθεσμίες του άρθρου 65 περιλαμβάνουν τη μετατροπή νομίσματος όταν η πράξη πληρωμής πραγματοποιείται σε ευρωπαϊκό νόμισμα διαφορετικό από το νόμισμα του λογαριασμού πληρωμών. Αυτό συνεπάγεται ότι ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών του δικαιούχου πρέπει να θέτει το κατά μετατροπή ποσό στη διάθεση του δικαιούχου, και με ημερομηνία αξίας, το αργότερο την εργάσιμη ημέρα κατά την οποία πιστώνεται ο ίδιος στο νόμισμα της εισερχόμενης πράξης πληρωμής. Αντίστοιχα, ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών του πληρωτή δεν επιτρέπεται να εφαρμόζει ημερομηνία αξίας για τη χρέωση η οποία να είναι προγενέστερη του χρονικού σημείου κατά το οποίο γίνεται η χρέωση του λογαριασμού πληρωμών του πληρωτή. Σελίδα 7 από 9

8 Έτσι, σε όλα τα ακόλουθα παραδείγματα, ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών του δικαιούχου υποχρεούται να καταστήσει διαθέσιμο το κατά μετατροπή ποσό, και με ημερομηνία αξίας, την εργάσιμη ημέρα κατά την οποία πιστώνεται στο νόμισμα της εισερχόμενης πράξης πληρωμής ο δικός του λογαριασμός με το ποσό της εισερχόμενης πράξης πληρωμής: Εισερχόμενη πράξη πληρωμής σε ευρώ προς πίστωση λογαριασμού που τηρείται σε λίρες Μεγάλης Βρετανίας. Εισερχόμενη πράξη πληρωμής σε λίρες Μεγάλης Βρετανίας προς πίστωση λογαριασμού που τηρείται σε ευρώ. Εισερχόμενη πράξη πληρωμής σε λίρες Μεγάλης Βρετανίας προς πίστωση λογαριασμού που τηρείται σε κορώνες Τσεχίας. Προφανώς οι πάροχοι υπηρεσιών πληρωμών λαμβάνουν υπόψη, κατά την τιμολόγηση των υπηρεσιών τους, τα κόστη και τα οφέλη που προκύπτουν από την εφαρμογή του άρθρου 65. Τονίζεται ωστόσο ότι πάροχος και χρήστης υπηρεσιών πληρωμών δεν μπορούν να αποκλείσουν με συμφωνία την εφαρμογή του άρθρου 65, ούτε καν με δέλεαρ μια χαμηλότερη τιμολόγηση. Νοείται ότι, όπως προκύπτει από το άρθρο 3(2), εισερχόμενη πράξη πληρωμής σε μη ευρωπαϊκό νόμισμα προς πίστωση λογαριασμού που τηρείται σε ευρωπαϊκό νόμισμα ή, αντίστροφα, εισερχόμενη πράξη πληρωμής σε ευρωπαϊκό νόμισμα προς πίστωση λογαριασμού που τηρείται σε μη ευρωπαϊκό νόμισμα δεν εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 65(1). Για όσες πράξεις πληρωμής δεν εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 65(1), σχετική είναι η εγκύκλιος της Κεντρικής Τράπεζας της Κύπρου με ημερομηνία 24 Μαΐου 2001 για την ημερομηνία αξίας για πίστωση εμβασμάτων από το εξωτερικό. 5. Στις υπηρεσίες αποδοχής καρτών ακολουθείται η πρακτική να συμφωνείται με τον πελάτη ότι η διαδικασία της αποδοχής ολοκληρώνεται εντός συγκεκριμένου χρονικού διαστήματος που ξεκινά την ημέρα κατά την οποία ο πελάτης-δικαιούχος υποβάλλει στον πάροχο των υπηρεσιών αποδοχής τα δεδομένα των πράξεων πληρωμής. Η πρακτική αυτή λαμβάνει υπόψη ότι για ένα σύνολο πράξεων πληρωμής τα δεδομένα των οποίων υποβλήθηκαν ταυτόχρονα από το δικαιούχο στον πάροχο των υπηρεσιών αποδοχής αλλά στις οποίες εμπλέκονται περισσότεροι από ένας πάροχοι υπηρεσιών πληρωμών από την πλευρά των πληρωτών, τα χρηματικά ποσά που αντιστοιχούν στις πράξεις αυτές δεν πιστώνονται όλα την ίδια στιγμή στο λογαριασμό του παρόχου των υπηρεσιών αποδοχής. Με άλλα λόγια, η ημέρα κατά την οποία ολοκληρώνεται η διαδικασία αποδοχής καρτών δεν ταυτίζεται πάντοτε με την ημέρα κατά την οποία ο λογαριασμός του παρόχου των υπηρεσιών αποδοχής πιστώνεται με το ποσό καθεμίας πράξης πληρωμής αλλά ενδέχεται επίσης να προηγείται ή να έπεται αυτής. Μια ρεαλιστική εφαρμογή του άρθρου 65(1) στις υπηρεσίες αποδοχής καρτών επιτρέπει τη διατήρηση της πιο πάνω πρακτικής. Το επιδιωκόμενο μέσω του άρθρου 65(1) αποτέλεσμα επιτυγχάνεται όταν η διαδικασία αποδοχής συμφωνείται με τον πελάτη-δικαιούχο κατά τρόπο ώστε η ημέρα ολοκλήρωσης της διαδικασίας αποδοχής να αποτελεί συγκερασμό των διαφορετικών χρόνων κατά τους οποίους πιστώνεται ο λογαριασμός του παρόχου των υπηρεσιών αποδοχής. 6. Οι εκδότες καρτών ακολουθούν την πρακτική να χρεώνουν το λογαριασμό πληρωμών του κατόχου μόλις παραλάβουν το σχετικό αίτημα μέσω του συστήματος εκκαθάρισης και διακανονισμού συναλλαγών με κάρτες και αυτό συμβαίνει με διαφορά λίγων ή περισσότερων ημερών από την ημερομηνία κατά την οποία έγινε χρήση της κάρτας στο κατάστημα ενός εμπόρου, στο διαδίκτυο, σε ΑΤΜ κτλ.. Για σκοπούς συμμόρφωσης των εκδοτών καρτών με το άρθρο 65(2) απαιτείται όπως η χρέωση του λογαριασμού του κατόχου γίνεται με ημερομηνία αξίας ταυτόσημη ή μεταγενέστερη της ημερομηνίας κατά την οποία διενεργείται η χρέωση. Άρθρο 67 Κριτήριο για την εφαρμογή αυτής της πρόνοιας είναι η ιδιότητα του κατόχου του λογαριασμού πληρωμών. Η πρόνοια αφορά καταθέσεις μετρητών σε λογαριασμό πληρωμών που πραγματοποιούνται από τον κάτοχο του εν λόγω λογαριασμού. Άρθρο 69 Μετά την πάροδο της προθεσμίας εκτέλεσης του άρθρου 63, ο πληρωτής μπορεί να ζητήσει από τον οικείο πάροχο υπηρεσιών πληρωμών να του επιστραφεί το ποσό της πράξης πληρωμής που δεν εκτελέστηκε. Ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών αναμένεται να προβεί σε κατάλληλες διευθετήσεις με τους ανταποκριτές και τα συστήματα πληρωμών που χρησιμοποιεί ώστε, αφ ής στιγμής επιστρέφει το ποσό της πράξης πληρωμής στον πληρωτή να είναι σε θέση να αποτρέπει μια τυχόν καθυστερημένη ολοκλήρωση της πράξης πληρωμής. Σελίδα 8 από 9

9 Άρθρα 83 και 84 Υπηρεσίες πληρωμών που παρέχονται στη Δημοκρατία μέσω υποκαταστήματος ή αντιπροσώπου από πάροχο υπηρεσιών πληρωμών αδειοδοτημένο σε άλλο κράτος μέλος υπόκεινται στον έλεγχο της Κεντρικής Τράπεζας της Κύπρου στις περιπτώσεις του άρθρου 83(1). Ο έλεγχος έχει ως περιεχόμενο τη συμμόρφωση του παρόχου υπηρεσιών πληρωμών με τα Μέρη IV έως IX του νόμου και τυχόν διοικητικές κυρώσεις επιβάλλονται στο νομικό πρόσωπο του παρόχου υπηρεσιών πληρωμών. Σελίδα 9 από 9