«Ο ΔΑΙΔΑΛΟΣ ΚΑΙ Ο ΙΚΑΡΟΣ ΤΑΞΙΔΕΥΟΥΝ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ»

Transcript

1 Ο Δαίδαλος βαρέθηκε να είναι στην Κρήτη ο μόνος δρόμος διαφυγής ήταν η θάλασσα τότε σκέφτηκε έναν άλλον τρόπο διαφυγής και του ήρθε μια ιδέα να μαζέψει φτερά πουλιών, να τα κολλήσει με κερί και να βάλει λινάρι. Ο Ίκαρος κατατρομαγμένος φόρεσε τα φτερά του και πέταξε. Του είπε ο Δαίδαλος «μην πάει ούτε πολύ ψηλά γιατί θα λιώσουν τα φτερά, ούτε πολύ χαμηλά γιατί δεν θα μπορείς να πετάξεις» Ο Ίκαρος διασκέδαζε πετώντας και έβλεπε νησιά που έμοιαζαν με μικρά βραχάκια, έβλεπε κι πολλά ψάρια, πολλά περιστέρια, γλάρους, γεράκια κι άλλα. Ο Ίκαρος διασκέδαζε πάρα πολύ ξέχασε τη συμβουλή του πατέρα του και πήγε ψηλά, έλιωσαν τα φτερά του και έπεσε στη θάλασσα. Ο Δαίδαλος συνέχισε λυπημένος έφτασε στην Αθήνα και έθαψε τα οστά του Ίκαρου και συνέχισε την ζωή του χωρίς τον Ίκαρο. Νίκος

2 Ο Δαίδαλος και ο Ίκαρος ήταν φυλακισμένοι από τον Μίνωα. Ο Δαίδαλος έφτιαχνε τα φτερά για να δραπετεύσουν. Όταν ο Δαίδαλος έφτιαξε τα φτερά, πέταξαν από την Κρήτη πάνω από την θάλασσα του Αιγαίου πελάγους. Ο Δαίδαλος προειδοποίησε το γιο του. «Ίκαρε, μην πας κοντά στον ήλιο επειδή θα λιώσει το κερί. Και στην θάλασσα μην πας επειδή θα βραχούν τα φτερά σου»πετώντας είδαν περιστέρια, πελαργούς, ψάρια και νησιά. Ο Ίκαρος όμως διασκέδαζε, πέταγε, έκανε κόλπα, έκανε διάφορα πράγματα μέχρι που έπεσε στη θάλασσα και σκοτώθηκε. Αλέξανδρος

3 Τα πάντα μπορεί να ανήκουν στον Μίνωα, όχι όμως και ο ουρανός ήταν η φράση του Δαίδαλου. Έτσι τάραξε τους νόμους της φύσης και ξεκίνησε με τον γιο του το ταξίδι τους. Βλέπουν δελφίνια ψάρια που κολυμπούν, γλάρους, πλοία να ταξιδεύουν, και αφρισμένα κύματα. Και πετώντας πάνω από τις στεριές βλέπουν τα ομορφότερα νησιά της Ελλάδας. Παιδιά να παίζουν στους κάμπους, πράσινες πεδιάδες, βουνά με ζώα να τρέχουν και χωράφια με ανθρώπους να γελούν.

4 Στη διάρκεια του ταξιδιού τους θα μπορούσαν να συναντήσουν κεραυνούς, βροχή, αρπακτικά πουλιά και σύννεφα, αλλά έγινε κάτι χειρότερο. Ο Δαίδαλος είχε προειδοποιήσει τον Ίκαρο να μην πετάει ψηλά, γιατί ο ήλιος θα λιώσει τα φτερά του. Αν πετάει χαμηλά το νερό θα βαρύνει τα πούπουλα του. Ο Ίκαρος διασκεδάζοντας ξέχασε τη συμβουλή του πατέρα του και τελικά πέφτει στη θάλασσα, που παίρνει το όνομα του, Ικάριο πέλαγος και βρίσκεται στο ανατολικό Αιγαίο πέλαγος. Γιάννης

5 Μια φορά κι έναν καιρό ο Δαίδαλος και ο Ίκαρος δραπέτευσαν από τη φυλακή της Κρήτης. Όταν πέταγαν ήρθε ένα πουλάκι και τους είπε: «Επ, τι κάνετε εσείς εδώ; Πως πετάτε εδώ επάνω; δεν φοβάστε; Τι να σου πω στην αρχή δεν φοβόμουν αλλά τώρα φοβάμαι» θες να «Γιε, μου μην πετάς ψηλά η χαμηλά και έλα εδώ να σε βλέπω» «Εντάξει έρχομαι, μπαμπά» «θες να έρθω κι εγώ για συντρόφια» «Ναι, μπορείς» «Γιε, μου ποιος είναι αυτός;» «Ο καινούριος μου φίλος» «Ωωωω ωραία θα μείνει μαζί μας» «Ναι για συντρόφια» «Ναι μόνο μην μας αφήσει καμία κοτσουλιά» «Εντάξει αρχηγέ καμία κοτσουλιά. Αν θέλω να κάνω θα απομακρυνθώ λίγο» λέει το πουλάκι «τότε μπορείς να έρθεις» κι έτσι συνέχισαν το μακρύ τους ταξίδι Πέτρος

6 Ο Μίνωας τον Δαίδαλο και τον Ίκαρο τους είχε κλειδώσει μέσα σε ένα δωμάτιο. Τότε ο Δαίδαλος είδε τα πούπουλα που έριχναν τα πουλιά. Ο Δαίδαλος χρειάστηκε 1 ημέρα για να φτιάξει τα φτερά. Ο Δαίδαλος και ο Ίκαρος πέταξαν αλλά ο Δαίδαλος τον προειδοποίησε τον Ίκαρο να μην πετάει πολύ ψηλά γιατί αλλιώς τα φτερά θα καούν, και ούτε πολύ χαμηλά γιατί θα βραχούνε. Έτσι πέταξαν αλλά ο Ίκαρος ξέχασε τη συμβουλή του πατέρα του και έπεσε στη θάλασσα και πνίγηκε ο Δαίδαλος στενοχωρήθηκε πολύ και συνέχισε ταξίδι του, και στη θάλασσα που έπεσε ο Ίκαρος και από τότε ονομάστηκε Ικάριο πέλαγος. Δημήτρης

7 O Δαίδαλος και Ίκαρος βγήκαν από παλάτι του Μίνωα και πέταξαν πάνω από τη θάλασσα κι έβλεπαν πόσο ήρεμη ήταν και λαμπερή. Πέταξαν πάνω από στεριές και βλέπουν πουλιά, βλέπουν την αμμουδιά από κάτω, και τον ήλιο. Όμως Δαίδαλος προειδοποίησε τον Ίκαρο να μην πάει ούτε ψηλά ούτε χαμηλά, αλλά ο Ίκαρος από την χαρά του πήγε ψηλά. Ο ήλιος όμως έλιωσε το κερί των φτερών του και έπεσε στη θάλασσα. Ο Δαίδαλος λυπημένος συνέχισε το ταξίδι και έφτασε στον Ελλήσποντο. Η θάλασσα που έπεσε ονομάστηκε Ικάριο πέλαγος. Το Ικάριο πέλαγος βρίσκεται στο Ανατολικό Αιγαίο πέλαγος. Μετά ο Δαίδαλος πηρέ τα οστά του γιου του και συνέχισε με απέραντη θλίψη στην κάρδια. Αντώνης

8 «Ο ΔΑΙΔΑΛΟΣ ΚΑΙ Ο ΙΚΑΡΟΣ ΤΑΞΙΔΕΥΟΥΝ ΣΤΟΝ Ο Δαίδαλος και ο Ίκαρος έφυγαν από την Κρήτη. Στην θάλασσα έβλεπαν ψάρια, ανθρώπους που κολυμπούσαν, καράβια μικρά και μεγάλα. Έβλεπαν κάτω χωράφια, ζώα, αγρότες. Που δούλευαν, παιδάκια που έπαιζαν. Συναντούσαν πουλιά γλάρους σύννεφα Όταν ο Ίκαρος πήγε κοντά στον ήλιο και έλιωσε το κερί των φτερών του έπεσε στη θάλασσα. Και όσοι τον είδαν στεναχωρήθηκαν πολύ. Σπύρος

9 Είναι λίγη ώρα που έχουν φύγει από το λαβύρινθο. Η θάλασσα είναι πολύ ήρεμη. Ο Δαίδαλος και ο Ίκαρος πετούν πάνω από το Αιγαίο Πέλαγος. Βλέπουν τα σύννεφα, τα πουλιά που πετούν και τιτιβίζουν. O Δαίδαλος και ο Ίκαρος πετούσαν πάνω από τις στεριές και έβλεπαν πολλά ζώα όπως χελώνες, που γεννούσαν τα μικρά τους. Στην διάρκεια του ταξιδιού συναντούν πολλά πουλιά όπως πελαργούς, σπουργίτια, αετούς και ένα σπουργίτι τους είπε:

10 - Εσείς εδώ πάνω; Μα εσείς είστε άνθρωποι. Πώς μπορείτε να είστε εδώ πάνω; - Ναι και βέβαια ο μπαμπάς μου τα έφτιαξε αυτά τα φτερά από κερί και φτερά πουλιών και λινάρι. Γι αυτό δεν φοβόμαστε. Ο μπαμπάς του Ίκαρου δεν άκουσε αυτά που είπε ο Ίκαρος. Ο Δαίδαλος του είπε: - «Ίκαρε σε συμβουλεύω, να μην πετάς χαμηλά γιατί η θάλασσα θα βρέξει τα φτερά σου και να μην πετάς πολύ ψηλά γιατί ο ήλιος θα σου λιώσει τα φτερά. Εντάξει, Ίκαρε;» Ο Ίκαρος αποχαιρέτησε το πουλάκι και πέταγε χαρούμενος. Όταν όμως πήγε κοντά στον ήλιο, ο ήλιος έλιωσε το κερί του φτερών του και ο Ίκαρος έπεσε στην θάλασσα. Από τότε το νησί ονομάστηκε Ικαρία και η θάλασσα Ικάριο πέλαγος. Άννα

11 Ο Ίκαρο και ο Δαίδαλος ήθελαν να φύγουν από το Παλάτι του Μίνωα και ο Δαίδαλος σκέφτηκε να πάρει από τα πουλιά πούπουλα για να φτιάξει φτερά και να πετάξουν. Έφτιαξε λοιπόν τέσσερα φτερά για τον εαυτό του και για τον Ίκαρο και μετά πέταξαν πάνω στον ουρανό και είδαν κάτω στην θάλασσα πολλά ψάρια και πολλούς βράχους και πάνω στον ουρανό είδαν πάρα πολλά σύννεφα. Το ταξίδι που έκαναν ήταν πολύ μεγάλο και Ίκαρος και ο Δαίδαλος έκαναν ένα διάλειμμα στην Νάξο. Μετά από το διάλειμμα που έκαναν πέταξαν πάνω από μια στεριά και είδαν πολλά διάφορα ζώα δηλαδή, άλογα, σκύλους και πολλά άλλα. Ο Ίκαρος επειδή δεν άκουγε τον Δαίδαλος πήγε κοντά στον ήλιο και του έλιωσε το κερί και έπεσε κάτω σε βράχους και πέθανε. Εκείνη η θάλασσα ονομάστηκε Ικάριο πέλαγος. Δανάη Μόκρα

12 Είναι λίγη ώρα που ο Δαίδαλος και ο Ίκαρος έχουν φύγει από το λαβύρινθο της Κρήτης και πετάνε πάνω από το Κρητικό πέλαγος. Ο Ίκαρος διασκεδάζει πολύ. Βλέπει τα πουλιά, τα ψάρια, τα σύννεφα, τα νησιά και άλλα πολλά. Ένα πουλί, ένας πελαργός τον πλησιάζει και τον ρωτάει: - «Τι κάνεις εδώ; Η δουλειά των ανθρώπων είναι πάνω στη γη.» - «Το ξέρω. Απλώς εγώ και ο πατέρας μου θέλαμε να ξεφύγουμε από τη φυλακή του Μίνωα.» - «Ά. Ναι, καταλαβαίνω τώρα.» Κι ο Ίκαρος ο Δαίδαλος και ο πελαργός συνεχίζουν Το όμορφο και θαυμαστό αυτό ταξίδι. Βλέπουν τα βουνά, τα δάση, τα καράβια και τόσα άλλα.

13 Ο Ίκαρος διασκεδάζει που ξεχνάει την συμβουλή του πατέρα του, πηγαίνει κοντά στον ήλιο, του λιώνουν τα φτερά και πέφτει στην θάλασσα και πνίγεται. Λυπημένος ο Δαίδαλος γυρίζει στην Αθήνα. Νεφέλη Μουστάκα

14 «Ο ΔΑΙΔΑΛΟΣ ΚΑΙ Ο ΙΚΑΡΟΣ ΤΑΞΙΔΕΥΟΥΝ ΣΤΟΝ Είμαι ο Ίκαρος και έφυγα με τον πατέρα μου, τον Δαίδαλο. Απ την Κρήτη πετώ πάνω απ το Αιγαίο πέλαγος και βλέπω πολλά ψάρια να κολυμπούν κάτω απ τη θάλασσα. Περνώ από όλο τον κόσμο πετώντας, είμαι πολύ χαρούμενος βλέπω όλο τον αρχαίο κόσμο, βλέπω και περνάω πάνω από πολλά νησιά. Συνάντησα πάρα πολλά πουλιά, γίναμε φίλοι μεταξύ μας. Θα μπορούσαν να συμβούν πολλά κακά πράγματα όπως να αγριέψει η θάλασσα και να πεταχτεί νερό απάνω στα φτερά μου, να φυσήξει αέρας και να ξεκολλήσουν τα φτερά μου και πολλά άλλα.

15 Όμως δεν άκουσα την συμβουλή του πατέρα μου και ανέβαινα όλο και πιο πολύ και τότε το κερί των φτερών μου έλιωσε και έπεσα στη θάλασσα. Αυτή ήταν η ιστορία μου. Φίλιππος Μπαρδής

16 Ο ουρανός είναι γαλάζιος. Ο Ίκαρος και ο Δαίδαλος πετάνε πάνω από τη θάλασσα και βλέπουν τους γλαρούς να ξεκουράζονται στους βράχους. Πιο πέρα παρακολουθούν ένα καράβι να σκίζει το νερό της θάλασσας και διπλά του χορεύουν δέκα δελφίνια. Στη συνεχεία και καθώς κούναγαν τα φτερά τους ο Δαίδαλος και ο Ίκαρος έφτασαν πάνω από τη στεριά. Ξαφνικά είδαν λάβα να κολάι στις πλαγιές ενός βουνού και να πετάγονται τεράστιες πέτρες παντού. Ένα κοπάδι κρι-κρί τρέχει φοβισμένο για να σωθεί μέσα σε μια μεγάλη σπηλιά ενώ στον ουρανό ανεβαίνει πυκνός καπνός. Συνεχίζοντας το ταξίδι τους ο Δαίδαλος και ο Ίκαρο συναντάν που είχαν διαφορές αστείες μορφές διλαδή το ένα σύγνεφο έμοιαζε με κλόουν, ένα άλλο με ελατήριο ο Δαίδαλος και ο Ίκαρος θα ταξιδεύουν ακόμα μαζί μας. Ορφέας Μπεκιάρης

17 Ο Δαίδαλος και ο Ίκαρος όταν έφυγαν από την Κρήτη πέρναγαν πάνω από το Αιγαίο Πέλαγος και εκεί συνάντησα ένα πελαργό και ο πελαργός τον ρώτησε -Είσαι μόνος εδώ πάνω από την θάλασσα; -Όχι είμαι με τον μπαμπά μου τον Δαίδαλο τον περίφημο τεχνίτη. -Ίκαρε, έλα εδώ να δεις τα σύννεφα. Κάνουν πολλά και διάφορα σχέδια. Ο Ίκαρος έβλεπε τα μικρά πουλιά και έλεγε στον μπαμπά του. - Μπαμπά μπαμπά κοίτα τα πουλιά! - Τι πουλιά βλέπεις, Ίκαρε; Βλέπω, μερικά καναρίνια, περιστέρια, ένα πελαργό και δύο αετούς. -Ίκαρε όμως δεν πρέπει να παίζουμε με τα πουλιά. Πρέπει να πάμε στην Αθήνα για αυτό ακολούθησέ με και να έρχεσαι πάντα πίσω μου. Αλλά ο Ίκαρος δεν τον άκουσε και πήγε κοντά στον ήλιο του χάλασαν τα φτερά και έπεσε στην θάλασσα και σκοτώθηκε. Χρήστος Μπουρσιάνης

18 Αααα πρώτη φόρα βλέπω άνθρωπο να πετάει, γιατί, όπως πάντα, οι άνθρωποι δεν πετάνε, είναι κολλημένοι στη γη. Ίκαρε, να σου θυμίσω να μην πετάς πολύ ψηλά στον ήλιο και στην θάλασσα. Γιατί θα λιώσουν τα φτερά κι άμα βραχούν τα φτερά σου θα γίνουν βαριά και θα χαλάσουν. - Αχ! Τι ωραία που είναι εδώ πάνω! Ε μπαμπά; - Ίκαρε, πρόσεχε! - Γεια σου πώς σε λένε και πώς μπορείς να πετάξει; Ρώτησε ένα πουλάκι τον Ίκαρο. - Να, ο μπαμπάς μου έφτιαξε φτερά από κερί και πούπουλα και με λένε Ίκαρο. - Ίκαρε, πρόσεχε τα φτερά σου!

19 - Ναι ναι εντάξει. - Θέλεις να κάνουμε αγώνα Ίκαρε; - Αααααααααααα! Μπαμπά. - Ίκαρε!γιατί το έκανες; Να το τέλος του Ίκαρου όταν του έλιωσαν τα φτερά κι έπεσε στη θάλασσα και πνίγηκε. Άγγελος Μυλωνάς

20 Ο Δαίδαλος και ο Ίκαρος ήταν φυλακισμένοι μέσα στο παλάτι του Μίνωα. Ο Δαίδαλος επειδή ήταν κορυφαίος εφευρέτης και σκεφτόταν πάρα πολύ καλά έφτιαξε τέσσερα φτερά. Τότε άρχισαν να πετάνε. Πέταγαν πάνω από θάλασσες και βλέπανε ψάρια, δελφίνια και μέδουσες να κολυμπούν. Όταν περνούσαν από μια στεριά δύο άνθρωποι νόμιζαν ότι είδαν δύο θεούς. Έβλεπαν δέντρα, ανθρώπους και πολλά σπίτια, πάνω στα μικρά και μεγάλα νησιά. Όταν περπατούσαν πάνω στον αέρα έβλεπαν σύννεφα και πουλιά. Ένα πουλί τους είπε : «Τι κάνετε εδώ;» και τους είπαν ότι θέλανε να φύγουν από την Κρήτη γιατί τους είχαν φυλακισμένους και δεν τους έπαιρναν τα καράβια από την Κρήτη. Όταν έφτασαν σε ένα νησί ο Ίκαρος πήγε ψηλά στον ήλιο και ο ήλιος έλιωσε το κερί και ο Ίκαρος έπεσε. Από τότε το

21 πέλαγος που απλωνόταν μπροστά του ονομάστηκε Ικάριο Πέλαγος. Ο Δαίδαλος στεναχωρήθηκε πάρα πολύ. Τότε για συντροφιά κ παρηγοριά όλα τα πουλιά που πετούσαν πήγαν μαζί του μέχρι την Αθήνα. Ο Δαίδαλος έβγαλε τα φτερά του τα πέταξε κάτω και τα πάτησε. Νίκος Ντάφλος

22 «Ο ΔΑΙΔΑΛΟΣ ΚΑΙ Ο ΙΚΑΡΟΣ ΤΑΞΙΔΕΥΟΥΝ ΣΤΟΝ O Δαίδαλος κι ο Ίκαρος πετούν πάνω από το Κρητικό Πέλαγος, φεύγοντας απ την Κρήτη. - «Πατέρα, κοίτα κάτι μικροσκοπικοί νάνοι!» - «Γιε μου, είναι οι άνθρωποι!» - «Μπαμπά», ξανάπε ο Ίκαρος, «τι είναι αυτά τα σπιρτόξυλα που επιπλέουν;» - «Είναι τα καράβια», απάντησε ο Δαίδαλος. Έτσι πέρασαν πάνω από τη Νάξο. - «Πατέρα, πατέρα, στεριά!» είπε ο Ίκαρος. - «Ναι, γιε μου, στεριά, αλλά δεν θα κάνουμε εδώ τη στάση μας.» Ξαφνικά, πέρασε ξυστά ένας γλάρος. Όπως ήταν φυσικό, δεν ήξεραν τι πράγμα ήταν γι αυτό έμειναν μ ανοιχτό το στόμα. - «Ένας λευκός, ιπτάμενος λουκουμάς!» είπε ο Ίκαρος με θαυμασμό κ περιέργεια. - «Πράγματι!»

23 - «Τι δουλειά έχετε εδώ εσείς;» ρώτησε ο γλάρος. - «Ε, ο λουκουμάς μιλάει», σκέφτηκε έκπληκτος ο Ίκαρος. << Σε λίγο θα δούμε ιπτάμενα λιοντάρια-μάγειρες»! Έπιασε καταιγίδα. Θέλοντας και μη, έγιναν πάπιες. Όμως τα φτερά άρχισαν να βαραίνουν και άρχισαν να πέφτουν. Ευτυχώς, έπεσαν σε στεριά, όπου οι κάτοικοί της τους περιποιήθηκαν τα τραύματα. Ανάρρωναν ευτυχισμένοι, ώσπου συμβαίνει το αναπάντεχο. Ο Δαίδαλος ξαναπαντρεύτηκε μια δούλα που γέννησε μια κόρη, την Ιόβη. Ο Ίκαρος μεγάλωνε και θέριευε και η Ιόβη έγινε μια πολύ όμορφη κοπέλα. «-Πήγαινε να πλύνεις τα ρούχα»,είπε η δούλα (που τη έλεγαν Πέρδικα) στον Ίκαρο. «-Μάλιστα μητέρα». Έτσι πέρασαν τα χρόνια. Ο Δαίδαλος και η Πέρδικα γέρασαν μες την αγάπη και την ευτυχία. Ώσπου πέθαναν. Ο Ίκαρος και η Ιόβη παντρευτήκαν κι αυτοί, και έλεγαν την ιστορία του πατέρα τους και της μητέρας τους στα παιδιά τους και τα παιδιά τους στα δικά τους τα παιδιά και έτσι η ιστορία τους έφτασε σε εμάς, που ίσως είμαστε απόγονοί τους και θα την πούμε κι εμείς στα δικά μας παιδιά. Θα φτάσει στους απογόνους μας για να την πουν στους δικούς τους! Έτσι θα φτάσει από στόμα σε στόμα και μετά Αναστασία Σιδέρη

24 Καθώς φεύγω από το παλάτι νιώθω το αεράκι και κουνάω τα φτερά μου. Δε φοβάμαι καθόλου. Βλέπω κάτω τη θάλασσα και ξεχωρίζω ένα τρίγωνο νησί. Α να κι ένα κυκλικό νησί και δίπλα του πεντάγωνο νησί. Σε πιο να προσγειωθώ άραγε; Νικόλας Σκληρός

25 Ο Δαίδαλος και ο Ίκαρος πριν λίγη ώρα έφυγαν από την Κρήτη και από τον Μίνωα. Καθώς πετάνε πάνω από θάλασσες και βλέπουν πουλιά. Καθώς πετάνε βλέπουν στεριές με ανθρώπους που κοιτάζουν και νομίζουν πώς είναι θεοί. Ο Δαίδαλος και ο Ίκαρος καθώς πετάνε στον ουρανό συναντούν πουλιά, γλάρους και περιστέρια. Ένα πουλί τον πλησίασε και του είπε «Τι κάνουν δυο άνθρωποι πάνω στους ουρανούς;». Εμείς φύγαμε από την Κρήτη. Καθώς πάνε προς το Αιγαίο γίνεται ένα ατύχημα ο Ίκαρος πήγε προς τον ήλιο. Όμως δεν σκέφτηκε ότι ο ήλιος έλιωσε το κερί και ο Ίκαρος έπεσε στην θάλασσα. Στράτος Στρατήλας

26 Ο Μίνωας όταν έμαθε ότι ο Μινώταυρος σκοτώθηκε έγινε πύραυλος από τον θυμό του και κλείδωσε τον Δαίδαλο και τον Ίκαρο στον λαβύρινθο. Ο Δαίδαλος ήθελε πολύ να πάει στην Αθήνα. Και σκέφτηκε να πετάξει εκείνος και ο γιος του ο Ίκαρος σαν πουλί. Mε την βοήθεια της Αριάδνης που έφερνε τα φτερά, μετά από λίγες ημέρες ήταν έτοιμα και ξεκίνησαν το ταξίδι τους ο Δαίδαλος έβαλε δύο μεγάλα φτερά στον Ίκαρο και δύο στους ώμους. Ο Δαίδαλος πρώτα έκανε μια δόκιμή και μετά άρχισε να κουνάει τα

27 χέρια του ο Ίκαρος και άρχισε να πετάει και εκείνος. Ο πατέρας του όμως ο Δαίδαλος πριν πετάξουν του είπε: «Δε θα κατεβαίνουμε πολύ κάτω ούτε πολύ πάνω, θα πετάμε σταθερά» Ο Δαίδαλος και ο Ίκαρος πετάξανε παρά πολύ πάνω απ την Κρήτη και ο Ίκαρος ρώτησε τον πατέρα του» Πότε θα φτάσουμε» και ο Δαίδαλος του είπε «Έχουμε ακόμα πολύ δρόμο» και ο Ίκαρος συνέχισε κουρασμένος ακολουθώντας τον Δαίδαλο. Ύστερα ο Ίκαρος ανέβαινε ψηλά και κατέβαινε δηλαδή όλο έπαιζε αλλά μετά έπεσε στη θάλασσα με πολύ δύναμη και σκοτώθηκε. Από τότε αυτό το νησί ονομάστηκε Ικαρία και το πέλαγος που ανοιγόταν μπροστά του ονομάστηκε Ικάριο πέλαγος. Ο Δαίδαλος συνέχισε μόνος του το ταξίδι, ώσπου έφτασε απ την Κρήτη στην Αθήνα. Εκεί έμεινε πολλά χρόνια ώσπου έγινε γέρος και πέθανε. Γιάννης Στρογγυλός

28 Όπως πετούσαν από την θάλασσα συνάντησαν πολλά σύννεφα και πουλιά. Όταν βρέθηκα πάνω από την στεριά είδαν χωράφια, σπίτια και πολλούς ανθρώπους. Όπως πετούσαν θα μπορούσα να συναντήσουν πολλά πουλιά, όπως αετούς και γεράκια. Αυτό θα ήταν πολύ επικίνδυνο, γιατί θα μπορούσα να τους επιτεθούν και αυτό θα ήταν κίνδυνος για την ζωή τους. Το ίδιο ήταν που πλησίασαν τόσο κοντά στον ήλιο, με αποτέλεσμα να λιώσουν τα φτερά του Ίκαρου και να σκοτωθεί. Βένια Συριοπούλου

29 Όταν ο γιός μου ο Ίκαρος και εγώ φύγαμε από την Κρήτη ανοίξαμε τα φτερά μας και πετάξαμε στον ουρανό ένα πουλί μας ρώτησε: -Γιατί είστε εδώ πάνω; Δε φοβάστε ε; -Φοβόμαστε αλλά προτιμάμε να πετάμε παρά να είμαστε φυλακισμένοι στην Κρήτη. Με αυτό το πουλί γίναμε φίλοι. Μας έδειξε τον ουρανό. Ο Ίκαρος με το πουλί γίνανε οι καλύτεροι φίλοι. Συνέχεια παίζανε. Αλλά όταν κουραστήκαμε, το πουλί ήρθε μαζί μας, σταματήσαμε σε ένα νησί για να ξεκουραστούμε, το νησί το λέγανε Νάξο. Εκεί ξαπλώσαμε και ξεκουραστήκαμε κοιμηθήκαμε και ξυπνήσαμε νωρίς για να φτάσουμε στην Αθήνα. Είδαμε πολλά δελφίνια στη θάλασσα που κάνανε κόλπα, Είδαμε πολλά νησιά που είχαν πολύ πράσινο. Όταν φτάσαμε στην Αθήνα αποχαιρετίσαμε το πουλί και πήγαμε να γλεντήσουμε και είπαμε στο Δία και τον παρακαλέσαμε να μη μας βρει ποτέ ο Βασιλιάς της Κρήτης. Νικόλας Τσακατάνης

30 Είμαι ο γιος του Δαίδαλου. Τώρα πετάω, δεν έχει βγει ακόμα ο ήλιος. Πετάω πάνω από την θάλασσα και βλέπω πουλιά όπως πελαργούς, αετούς, γλάρους. Σε λίγο φτάνω στη στεριά και βλέπω άλογα, ανθρώπους, σπίτια, μαγαζιά, αγρότες, κατσίκια, πρόβατα, περιστέρια. Ξαφνικά είδα τέσσερα πουλιά να μιλούν τα πλησίασα και μου είπαν τι θέλω εδώ, τότε εγώ τους είπα «Έφυγα από την Κρήτη και ήρθα εδώ για να μην με βρει ο Μίνωας και με φυλακίσει. Με ρώτησαν αν θέλω να γίνουμε φίλοι τότε εγώ τους είπα ναι. Εκείνα μου είπαν «Θέλουμε να πετάξουμε μαζί σου!» και τους πήρα στα φτερά μου. Γελάσαμε, παίζαμε, μιλάγαμε και κάποια στιγμή μου είπαν: «Πού είναι το σπίτι;» «Στην Αθήνα.» Τότε κι εγώ τους ρώτησα που μένουν κι ανυπομονούσα να μάθω. Εκείνα μου είπαν «Μένουν σε διαφορετικά σπίτια. Εγώ μένω σε ένα κορμό δέντρου.» Είπε ο ένας, «εγώ μένω σε μια σπηλιά» είπε άλλος «εγώ μένω σε μια σκεπή.» Και εγώ μένω σε ένα δέντρο.» Νάνσυ Φουρτούνη

31 «Αχ πόσο ζηλεύω τον Δαίδαλο και τον Ίκαρο>> αλλά τους ζηλεύω όταν πετούσαν όχι όταν στην Κρήτη ήταν φυλακισμένοι στον λαβύρινθο. Πετούσαν πάνω από θάλασσες και έβλεπαν βότσαλα, κοχυλάκια και κυρίως πάρα πολύ όμορφα ψαράκια. Πετούν και πάνω από ακρογιαλιές και έβλεπαν πετρούλες και καβουράκια κοχυλάκια πιο πολλά και από αυτά που είναι μέσα στη θάλασσα. Εκείνη την ώρα το καβουράκι λέει «Μα καλά τα πουλιά δε πετάνε; Πετάνε και οι άνθρωποι.» και του απαντά η πετρούλα «Μπορεί, λες;» Μα καλά δε σκέφτηκα το καλύτερο, ότι θα κανε πολλούς φίλους. Πρέπει να έκανε φίλους τα σύννεφα και τα πουλάκια που του κελαηδούν στο αυτί του. Λες να έκανε φίλο και κανέναν ουρανοξύστη; Μπα, μα οι ουρανοξύστες δε μιλάνε. Ξέρετε, κάτι που με τίποτα δε θα ήθελα να πάθω; Ο ήλιος να μου λιώσει τα φτερά ή, η θάλασσα να μου βαρύνει τα φτερά και να πέσω. Αυτά όμως παθαίνει αυτός που δεν ακολουθεί κανόνες όπως ο Ίκαρος πήγε κοντά στον Ήλιο και πέθανε. Ζέτα Χαζάπη

32