ΓΑΖΑ ΚΑΙ NΤΟΝΜΠΑΣ. Το αγριανθρωπικό πρόσωπο του ιμπεριαλιστικού καπιταλισμού σελ. 16. Σ αυτό το φύλλο «ΗΜΟΥΝ ΚΙ ΕΓΩ ΕΚΕΙ»

Transcript

1 15ήμερη Επαναστατική Εφημερίδα / Φύλλο 577 / Σάββατο 2 Aυγούστου 2014 / Τιμή: 1,50 Κυκλοφορεί κάθε δεύτερο Σάββατο 9η Μαρξιστική Διεθνιστική Κατασκήνωση του ΕΕΚ σελ Σ αυτό το φύλλο ΓΑΖΑ ΚΑΙ NΤΟΝΜΠΑΣ Το αγριανθρωπικό πρόσωπο του ιμπεριαλιστικού καπιταλισμού σελ. 16 «ΗΜΟΥΝ ΚΙ ΕΓΩ ΕΚΕΙ» στη μεγάλη συναυλία για τις μεγάλες κυρίες, τις αγωνίστριες καθαρίστριες! σελ. 6 Φράουλες και Αίμα Αθώοι οι μπράβοι από το ένοχο κράτος των καπιταλιστών σελ. 4 Μανιφέστο του λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Ουκρανίας, της Νοβορόσιας και της Ρουθηνίας σελ Βοσνία Εργατικές αντιστάσεις στην Τούζλα συνέντευξη με την εργάτρια Emina Busuladjic σελ

2 Kυβέρνηση και κρατικός μηχανισμός, επιχειρούν να ποινικοποιήσουν τη δράση της ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑ- ΤΕΥΜΕΝΩΝ και σέρνουν στα δικαστήρια ένα μέλος της, τον σ. N.A. Η υπόθεση ξεκινά τον Δεκέμβριο του Tότε, στην ιστοσελίδα της Επιτροπής, δημοσιεύεται επιστολή στρατευμένων στο ΚΕΝ Γρεβενών, οι οποίοι καταγγέλλουν απαράδεκτες συνθήκες διαβίωσης στο στρατόπεδο, σοβαρότατα προβλήματα υγιεινής, ατομικά και συλλογικά καψώνια από αξιωματικούς, καθημερινή προσβλητική συμπεριφορά προς τους φαντάρους και καταχρηστικές ποινές που έπεφταν βροχή. Μετά τη δημοσίευση, ο διοικητής του στρατοπέδου, Δ. Βούτσης, συγκέντρωσε τους φαντάρους (διώχνοντας όλους τους αξιωματικούς) και αφού πρώτα τους τρομοκράτησε, κατόπιν τους κάλεσε να μπουν στο διαδίκτυο και να γράψουν στην ιστοσελίδα της Επιτροπής, ότι «τι καλά που περνάμε». Κατόπιν, ο διοικητής που μέχρι τότε «δεν ήξερε τίποτε» για τις καθημερινές παραβιάσεις κάθε συνταγματικού και ανθρώπινου δικαιώματος των φαντάρων στο στρατόπεδο που διοικούσε, κατέθεσε μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση! Πρόθυμα, η Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος (λέγε με και Ε.Υ.Π.), εμπλούτισε τη δικογραφία με στοιχεία που - άγνωστο(;) πως - είχε στη διάθεσή της για το πότε συνδεόταν στο διαδίκτυο, συγκεκριμένο μέλος της Επιτροπής, που προφανώς είχε ήδη επιλεγεί ως στόχος στους σκοτεινούς διαδρόμους της Ασφάλειας Αυτό που προφανώς δεν έχει γίνει αντιληπτό είναι ότι η Επιτροπή Αλληλεγγύης Στρατευμένων είναι μια μαζική συλλογικότητα με 19ετή ιστορία αγώνων για τα δικαιώματα κάθε φαντάρου - ΠΟΛΙΤΗ ΜΕ ΣΤΟΛΗ. Γινόμαστε δυσάρεστοι Δεκαπενθήμερο όργανο της Κ.Ε. του Εργατικού Επαναστατικού Κόμματος (ΕΕΚ - Τροτσκιστές) Κυκλοφορεί στα κεντρικά περίπτερα και στα βιβλιοπωλεία σε όλες τις μεγάλες πόλεις. Εκδίδεται από την Ε.Μ.Ε. - ΝΕΑ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ Αστική μη κερδοσκοπική εταιρία Αρχισυντάκτης Θ. Κουτσουμπός σελίδα 2 σάββατο 2 Αυγούστου 2014 Ποινική δίωξη κατά της Eπιτροπής Aλληλεγγύης Στρατευμένων κάθε φορά που αποκαλύπτουμε τις εκατοντάδες μέχρι σήμερα αυτοκτονίες φαντάρων που ένα ολόκληρο δίκτυο μηχανισμών επιχειρεί να συγκαλύψει ακόμη και από τις οικογένειές τους. Γίναμε δυσάρεστοι όταν αποκαλύψαμε στοιχεία για την τεράστια διάδοση των ναρκωτικών στο στρατό. Γίναμε δυσάρεστοι όταν αποκαλύψαμε το θανάσιμο κίνδυνο που κρύβουν τα όπλα απεμπλουτισμένου ουρανίου, τόσο για τους φαντάρους, όσο και για τους πληθυσμούς κοντά στα πεδία βολής. Γινόμαστε δυσάρεστοι κάθε φορά που αποκαλύπτουμε το χορό των εκατομμυρίων που στήνεται γύρω από τα εξοπλιστικά προγράμματα και τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, τη στιγμή που ο λαός μας πεινάει και στους νεοσύλλεκτους στρατιώτες μοιράζονται μεταχειρισμένα είδη ένδυσης-υπόδησης. Γινόμαστε δυσάρεστοι κάθε φορά που φωνάζουμε πως δεν έχει καμία δουλειά ο ελληνικός στρατός σε δεκαπέντε χώρες του πλανήτη. Γίναμε πρόσφατα δυσάρεστοι, όταν φωνάζαμε πως οι φαντάροι δεν μπορούν να χρησιμοποιούνται ως απεργοσπαστικός μηχανισμός και να μαζεύουν σκουπίδια όταν απεργούν οι εργαζόμενοι στους Ο.Τ.Α., να χρησιμοποιούνται ως δωρεάν εργατικό δυναμικό και να πέφτουν θύματα τεράστιας οικονομικής εκμετάλλευσης από τα ιδιωτικά ΚΨΜ των ΚΕΝ. Γίναμε ξανά και ξανά δυσάρεστοι αποκαλύπτοντας τη δράση της δολοφονικής ναζιστικής συμμορίας στις Ένοπλες Δυνάμεις, σε καθεστώς ανοχής και υποβάθμισης-αδιαφορίας των καταγγελιών μας. Κάθε φορά που γινόμαστε δυσάρεστοι, δεχόμαστε «επισκέψεις». Πριν κάποια χρόνια, «άγνωστοι» τοποθέτησαν χειροβομβίδα στο αυτοκίνητο μέλους μας που είχε αποκαλύψει τα σχετικά με τα ναρκωτικά. Τα ανώνυμα απειλητικά τηλεφωνήματα, οι «επώνυμες προειδοποιήσεις», αποτελούν μερικές μόνο από αυτές. Σελιδοποίηση - Μοντάζ Βιβλιοτεχνία Ο.Ε. Ζωοδόχου Πηγής 52Α, Εξάρχεια Τηλ vivliotexnia@hotmail.com Eκτύπωση ΧΕΛΙΟΣ-ΠΡΕΣ Α.Β.Ε.Ε. Ιερά Οδός 81, Αθήνα Διεύθυνση Εφημερίδας Καποδιστρίου 38, Αθήνα Τηλ.-Fax: Ετήσια συνδρομή-ενίσχυση Εσωτερικού: 45 Ευρώπη: 60 Υπόλ. Χώρες: 75 Τσεκ-εμβάσματα στη διεύθυνση: «Νέα Προοπτική» Θ. Κουτσουμπός Καποδιστρίου Αθήνα Σήμερα, μας «επισκέφθηκε» η ποινική δικογραφία. Και στις 23 Οκτωβρίου 2014, στις 9.00 π.μ. στο Μονομελές Πλημ/κείο Αθηνών θέλει να συκοφαντήσει και ταυτόχρονα να δικάσει τους αγώνες και τις ιδέες μας. Αλήθεια, πώς συνδέονται συνηθισμένες αναφορές σε πραγματικά περιστατικά (που αναφέρονται στη μονάδα ευθύνης και όχι στο συγκεκριμένο αξιωματικό) με την καριέρα ενός στελέχους του ΕΣ, που λογοδοτεί αποκλειστικά στην ιεραρχία; Αυτή η επίθεση, επιτελικά σχεδιασμένη από το ΓΕΣ και Η δίωξη και η καταδίκη σε βάρος του ακηδεμόνευτου ταξικού αγωνιστή-συνδικαλιστή Παναγιώτη Μπρόφα, σήμερα Γ. Γραμματέα του Κινήματος Συνταξιούχων, δεν είναι μόνο ένα χτύπημα που στοχεύει στη δράση του συγκεκριμένου συνδικαλιστή και της ακηδεμόνευτης συνδικαλιστικής Συσπείρωσης ΑΣΕ-ΟΤΕ της οποίας είναι ιδρυτής, αλλά είναι ένα ακόμα τρομοκρατικό, εργοδοτικό κρατικό χτύπημα σε ό,τι κινείται και αντιστέκεται ασυμβίβαστα απέναντι στην εκμεταλλευτική και κεφαλαιοκρατική λαίλαπα και βαρβαρότητα. Η καταδίκη αυτή, αποτελεί πρόκληση για κάθε εργαζόμενο, για κάθε συνδικαλιστή, για κάθε ενεργό και δημοκρατικό πολίτη. Η επιλεκτική αυτή δίωξη με μια στημένη κατηγορία δυο Μαριόληδων και ενός Βανδώρου που παρουσιάζονταν με το όνομα Ακομμάτιστη Ενότητα της ΠΕΤ-ΟΤΕ και προμετωπίδα το φασιστικό σύνθημα η εργασία μας είναι η ιδεολογία μας, αποδεικνύει με τον πιο αποκαλυπτικό τρόπο ότι το δικαστικό σύστημα λειτουργεί μεροληπτικά όχι μόνο υπέρ της εργοδοσίας βγάζοντας τις απεργίες παράνομες και καταδικάζοντας τους αγωνιστές συνδικαλιστές αλλά προστατεύοντας τον κρατικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό ακόμα και όταν προκαλεί βάναυσα με τις ενέργειες, τη διαπλοκή του και τις δράσεις του. Η άρνηση της πρόεδρου να ασχοληθεί έστω και προσχηματικά με τις συνταρακτικές αποδείξεις που υπήρχαν στη δικογραφία και αποδείκνυαν ότι είχαν αντιστραφεί οι ρόλοι και αυτοί που θα έπρεπε να είναι κατηγορούμενοι βρίσκονταν στη θέση του μηνυτή και του κατηγόρου, καθώς και η επιμονή της να τον καταδικάσει χωρίς αποδείξεις, στηριζόμενη στους αντιφατικούς το ΥΠΕΘΑ, δεν είναι παρά μια επιχείρηση λογοκρισίας, δίωξη πολιτικών φρονημάτων που θυμίζει άλλες εποχές, με σκοπό να τρομοκρατηθεί το πιο ζωντανό κομμάτι του φιλειρηνικού-αντιπολεμικού κινήματος. Όπως κάθε «επίσκεψη», έτσι και αυτή, στοχεύει πρωτίστως τους φαντάρους και τη νεολαία. Επιχειρείται ο αποκλεισμός κάθε διόδου επικοινωνίας του φαντάρου με την κοινωνία. Για να συντριβεί η προσωπικότητα και η συνείδησή του. Για να μετατραπεί, από πολίτης με στολή, σε πειθήνιο ισχυρισμούς ενός ψευδομάρτυρα (γνωστού γυρολόγου από κόμμα σε κόμμα, σήμερα Συριζεύει) και χωρίς να λάβει υπόψιν την μαρτυρία των δύο μοναδικών αυτοπτών μαρτύρων που διαβεβαίωσαν ότι αυτά που έλεγε ο Μπρόφας δεν είχαν καμία σχέση με τους ισχυρισμούς των κατηγόρων του και παρά την πρόταση του εισαγγελέα για αθώωση, επιβεβαιώνει τα παραπάνω. Πιστός υπηρέτης της κυβέρνησης και συνένοχος, ο κρατικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός, περπατώντας πάνω στα ερείπια των εργατικών δικαιωμάτων που κατεδάφισαν τα μνημόνια για τα οποία συνέργησε, ψάχνει να βρει την χαμένη του τιμή και αξιοπρέπεια στα αστικά δικαστήρια χαρακτηρίζοντας συκοφαντία την ιδεολογική αντιπαράθεση και την αποκάλυψη της σήψης και διαφθοράς του με αδιάψευστα ντοκουμέντα. Η μήνυση αυτή όπως και η απόφαση αποτελεί ουσιαστική κατάργηση της ελεύθερης συνδικαλιστικής δράσης, της ελευθερίας της όργανο. Για να υπακούσει όταν θα διαταχθεί να χτυπήσει διαδηλωτές, απεργούς, αγωνιστές. Θα αντιμετωπίσουμε και αυτή την «επίσκεψη» όπως και κάθε φορά. Συνεχίζοντας τον αγώνα μας για τον σεβασμό των δικαιωμάτων των φαντάρων Αυτή η δίωξη δεν πρέπει, και δεν πρόκειται, να περάσει. ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ ΤΗΛ. ΕΠΙΚ Diktiospartakos.blogspot.com Aλληλεγγύη στον ταξικό συνδικαλιστή Παναγιώτη Μπρόφα κριτικής και αποτελεί αντικειμενικά προσπάθεια φίμωσης κάθε αγωνιστικής φωνής μέσα στα συνδικάτα. Ως προς αυτά, έχει τεράστιες ευθύνες η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ αν δεν ξεκαθαρίσει τη θέση της- για όσα συνέβησαν την περίοδο εκείνη στον ΟΤΕ και την συνεργασία της παράταξής του με το φασίζον μόρφωμα αλλά και την εκκωφαντική αφωνία της για τη δράση του «μάρτυρα κατηγορίας» που είναι μέλος του και όσων από το παρασκήνιο τον στηρίζουν. Εκφράζουμε την εργατική αλληλεγγύη μας στον συναγωνιστή Παναγιώτη Μπρόφα και καλούμε όλες τις συλλογικότητες, τους αγωνιστές, τους ελεύθερους ανθρώπους να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους και τη συμπαράστασή τους. Καταγγέλλουμε την άδικη καταδικαστική απόφαση. Απαιτούμε την απόσυρση των κατηγοριών και την αθώωσή του. Οι ιδέες και οι αγώνες για ελευθερία και χειραφέτηση δεν φυλακίζονται. ΓΙΝΕ ΣΥΝ ΡΟΜΗΤΗΣ στην επαναστατική μαρξιστική εφημερίδα που παλεύει: ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα ενάντια στον εθνικισμό, το ρατσισμό, το φασισμό, τον πόλεμο για το σοσιαλισμό και την εξουσία των εργατικών σουμβουλίων για την οργάνωση του επαναστατικού διεθνιστικού κόμματος της εργατικής τάξης για την επανίδρυση της Τετάρτης Διεθνούς Στον... αέρα η κανιβαλική αξιολόγηση Την τρίτη κατά σειρά παράταση έχει λάβει η συγκριτική αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων βάσει του νόμου 4250/14. Μετά την αποτυχία του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης, Κυριάκου Μητσοτάκη να μαζέψει τις αποφάσεις επιμερισμού των ποσοστών ανά βαθμολογική κλίμακα από τους 105 γενικούς διευθυντές των 17 υπουργείων και τους 325 δημάρχους της χώρας στις 30 Ιουνίου, δόθηκε παράταση μέχρι χθες Παρασκευή 18 Ιουλίου. Μέχρι την ώρα που η ΝΠ έμπαινε στο τυπογραφείο δεν υπήρχε εικόνα για το αν και πόσοι γενικοί διευθυντές υπουργείων εξέδωσαν τις σχετικές αποφάσεις. Ωστόσο ήταν γνωστό πως κανείς δήμαρχος δεν έκανε κάτι τέτοιο, υλοποιώντας την απόφαση της ΚΕΔΕ, με τη στήριξη της ΠΟΕ ΟΤΑ. Η αυτο-αξιολόγηση έπρεπε να έχει ολοκληρωθεί τo αργότερο μέχρι 1 Αυγούστου, ενώ οι τελικές εκθέσεις αξιολόγησης θα πρέπει να εκδοθούν έως αρχές Σεπτεμβρίου.... Σύμφωνα με αυτές θα πρέπει το 15% των πολιτικών υπαλλήλων του δημοσίου (δηλ. όχι οι ένστολοι, οι εκπαιδευτικοί και γιατροί - νοσηλευτές) που αξιολογούνται να πάρει βαθμό 1 έως 6. Το ποσοστό αυτό αντιστοιχεί σε περίπου δημοσίους υπαλλήλους! Σύμφωνα με τον ισχύοντα δημοσιοϋπαλληλικό κώδικα (2007), όποιος υπάλληλος κοπεί δυο φορές στην αξιολόγηση, μπορεί είτε να υποβαθμιστεί οικονομικά ή ακόμα και να απολυθεί. Συνεπώς αν ένας δημόσιος υπάλληλος υπαχθεί δύο φορές στο 15%, τότε μπορεί να δει και την πόρτα της εξόδου από τη δουλειά του. Της απειλής του Μητσοτάκη περί πειθαρχικής δίωξης των απείθαρχων δημοσίων υπαλλήλων, είχε προηγηθεί η απόφαση του πρωτοδικείου Αθηνών τη Δευτέρα 14 Ιουλίου με την οποία αναγνώριζε την απεργία αποχή διαρκείας της ΑΔΕΔΥ ως παράνομη αλλά όχι καταχρηστική, αλλά και εσωτερικό έγγραφο του γ.γ. του Υπ. Διοικητικής Μεταρρύθμισης με το οποίο απειλούσε ευθέως με πειθαρχικές διώξεις όσους απειθαρχήσουν στο νόμο. Προκειμένου να μετριαστούν οι παραπέρα αντιδράσεις των δημοσίων υπαλλήλων, το υπ. Διοικητικής Μεταρρύθμισης προτείνει το 15% των μη αποδοτικών υπαλλήλων να επιμορφωθεί, να μετακινηθεί ή να μεταταχθεί δηλαδή να ενταχθεί στο επόμενο, ετήσιο μηχανισμό κινητικότητας. Την ίδια στιγμή, η ΑΔΕΔΥ μαζεύει ασυμπλήρωτα τα ατομικά φύλλα αυτο-αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων, συνεχίζει την απεργία της. Ωστόσο το Συμβούλιο της Επικρατείας αποφάσισε να μη δεχτεί το αίτημα της αναστολής της αξιολόγησης μέχρι την έκδοση της τελικής απόφασης για την ακύρωση ή μη της όλης διαδικασίας (10 Οκτωβρίου). στο Δημόσιο Η νέα διαδικασία αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων είναι μία από τις άθλιες και κανιβαλικές μεταρρυθμίσεις που έχουν επιχειρήσει να εφαρμόσει η μνημονιακές κυβερνήσεις από το 2010 έως και σήμερα. Και προσπαθεί να την επιβάλλει με απειλές πειθαρχικές διώξεις, μιας και κανείς δημόσιους υπάλληλος δεν πείθεται από αυτές τις μεθοδεύσεις. Πρώτα απ όλα, οι δημόσιοι υπάλληλοι αξιολογούνται για τις επιδόσεις του 2013 ενόσω κανείς εξ αυτών δεν ήξερε για την αλλαγή του τρόπου αξιολόγησης. Κατά δεύτερον αποτελεί απαύγασμα ρατσισμού να θεωρεί κανείς ότι υποχρεωτικά το 15% των υπαλλήλων είναι μη αποδοτικό. Σε καμία χώρα της κόσμου δεν υπάρχει ένα τέτοιο μοντέλο αξιολόγησης στο δημόσιο τομέα. Επειδή η κυβέρνηση θέλει να μειώσει τους μισθούς ή και να διώξει αυτούς τους υπαλλήλους, θέλει να τους βγάλει ντε και.. καλά άχρηστους. Κατά τρίτον, αφού μείωσε κατά 25% το πλήθος των εργαζομένων και κατ άλλο τόσο και παραπάνω τους μισθούς τους (χωρίς να λαμβάνονται οι μειώσεις που προήλθαν από φόρους, ακρίβεια, ανεργία των παιδιών τους κλπ.), απαιτεί η κυβέρνηση σούπερ επιδόσεις απ αυτούς. Την ίδια στιγμή, ο φόρτος εργασίας στη συντριπτική πλειοψηφία των δημοσίων υπηρεσιών έχει εκτιναχθεί. Με τη συγκριτική αξιολόγηση ενισχύεται μόνο το γλύψιμο και η ρουφιανά μεταξύ των δημοσίων υπαλλήλων και όχι οι επιδόσεις τους. Αυτός είναι ο φιλελευθερισμός του Μητσοτάκη... Κατά τέταρτον, δεν αποτελεί καμία αποκατάσταση της ισότητας μεταξύ των εργαζομένων του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα, η εξαθλίωση των δημοσίων υπαλλήλων. Μετά από κάθε χτύπημα στους δημόσιους υπαλλήλους έρχεται ένα άλλο για εκείνους του ιδιωτικού τομέα και αντίστροφα. Για παράδειγμα το 2012 μειώθηκε κατά 22% ο κατώτατος μισθός των ανειδίκευτων εργατών και το 2013 καταργήθηκε οριστικά ο 13ος και 14ος μισθός, αλλά και η 13η και 14η σύνταξης για όλους τους συνταξιούχους, δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Πρόκειται μία διαρκή εξίσωση προς τα... κάτω, η οποία δεν θα σταματήσει αν δεν τη σταματήσουν οι... από κάτω, όλοι οι εργαζόμενοι και άνεργοι εργάτες, στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα ανατρέποντας τα μέτρα κοινωνικού κανιβαλισμού και τις κυβερνήσεις που τα επιβάλλουν. Ας μην περιμένουν τίποτα οι δημόσιοι υπάλληλοι από τις προσφυγές στα δικαστήρια και το Συμβούλιο της Επικρατείας. Έχει ήδη αποδειχτεί (πχ με τις καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών), ότι όλα αυτά τα μέσα δεν πιάνουν. Μόνο ο ανυποχώρητος, απεργιακός αγώνας με καταλήψεις δημοσίων υπηρεσιών στα πλαίσια της πάλης για μία γενική πολιτική απεργία διαρκείας μπορεί να αναχαιτίσει τα σχέδια της κυβέρνησης. Δ.Κ. Σύντροφοι και άνεργοι, σάββατο 2 Αυγούστου 2014 σελίδα 3 εργαζόμενοι Η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης θα προβάλλει τα εμπορεύματα της διεθνούς κεφαλαιοκρατίας σε μια χώρα, όπου ο λαός βιώνει την άβυσσο της καπιταλιστικής κρίσης. Η ανεργία η κοινωνική εξαθλίωση οι αυτοκτονίες και η μετατροπή των απόκληρων σε τροφοσυλλέκτες από κάδους σκουπιδιών, πάνε χέρι-χέρι με τους ιμπεριαλιστικούς οικονομικούς μηχανισμούς που επιβλήθηκαν στην χώρα, για δημεύσουν τον πλούτο της. Λιμάνια, ενέργεια, φυσικό περιβάλλον, υγεία, ασφάλεια, παιδεία, πολιτισμός, όλα προσφέρονται από την τρόικα και τη συγκυβέρνηση, σε ένα γαϊτανάκι διαφθοράς, στο διεθνές και ελληνικό κεφάλαιο, σε ένα απίστευτο φαγοπότι. Η αντίσταση των εργαζόμενων αποτυπώθηκε σε σκληρούς αγώνες όλη αυτή την περίοδο: Χαλυβουργία, εργαζόμενοι στις συγκοινωνίες, Δημόσιοι υπάλληλοι, Διοικητικοί πανεπιστημίων, καθηγητές, καθαρίστριες και άλλοι, έδωσαν σκληρούς αγώνες για να μην εφαρμοστούν τα μνημόνια στον χώρο τους. Οι αγώνες αυτοί, είτε στραγγαλίστηκαν από τον κυβερνητικό συνδικαλισμό των ΓΣΕΕ ΑΔΕΔΥ, είτε οδηγήθηκαν σε αδιέξοδο από συγκεκριμένες αριστερές συνδικαλιστικές παρατάξεις, που επίσης περιόριζαν κάθε αγώνα στα όρια του κλάδου όπου ξεσπούσε. Εμείς πιστεύουμε πως όρος ζωής για το εργατικό κίνημα είναι το σπάσιμο όλων των πολιτικών ορίων, όχι μόνο του χρεοκοπημένου κυβερνητικού συνδικαλισμού, αλλά και της πολιτικής αντίληψης που KAΛEΣMA ΓΙΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ στη ΔEΘ Θεσσαλονίκη Σάββατο 6 Σεπτεμβρίου είτε καλλιεργεί προσδοκίες στους εργαζόμενους για κοινοβουλευτική διέξοδο, είτε αντιδρά αρνητικά σε κάθε αγώνα που ξεσπά και αποκτά δυναμική, κουνώντας το δάχτυλο στους εργαζόμενους που παλεύουν για την ζωή τους, απομακρύνοντάς τους από την μοναδική πραγματική διέξοδο σήμερα: τον πανεργατικό επαναστατικό ξεσηκωμό. Που σημαίνει οργάνωση, σχέδιο και πρόγραμμα, στην κατεύθυνση της αποφασιστικής αναμέτρησης με τρόικες, κυβέρνηση και αφεντικά: στην κατεύθυνση της Γενικής Πολιτικής Απεργίας Διαρκείας, με προγραμματικούς στόχους την ανατροπή της κυβέρνησης, την κατάργηση των μνημονίων και την μονομερή διαγραφή τους χρέους. Σημαίνει δημιουργία των όρων για μια άλλη πολιτική εξουσία, που θα ασκείται από τους εργαζόμενους και τον λαό. Κάλεσμα σε Σύσκεψη Η πρωτοβουλία για Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών καλεί σε σύσκεψη, την Δευτέρα 25 Αυγούστου στις 7 μ.μ στο Πολυτεχνείο, πολιτικές και εργατικές συλλογικότητες, σωματεία και κάθε εργαζόμενο και άνεργο, για την οργάνωση της ανεξάρτητης από την γραφειοκρατία της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ συγκέντρωσης και πορείας, στην ΔΕΘ, 6 Σεπτέμβρη. Να συζητήσουμε το πολιτικό πλαίσιο παρέμβασης και να οργανώσουμε την διαδήλωση. Η πρωτοβουλία για ένα Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών καλεί κάθε αγωνιστή κάθε εργαζόμενο και άνεργο, κάθε απεργό που παλεύει για γενίκευση του αγώνα και για ένα πανεργατικό ξεσηκωμό, σε μια ανεξάρτητη από το κράτος και τους γραφειοκράτες συγκέντρωση και πορεία στην ΔΕΘ. Το κάλεσμά μας απευθύνεται σε κάθε μαχητική συνδικαλιστική οργάνωση, σε κάθε πολιτική και εργατική συλλογικότητα που θέλει να παλέψει ανεξάρτητα από την γραφειοκρατία. Συναντήσεις συσκέψεις πρέπει να οργανωθούν σε όλη την χώρα, ώστε να προετοιμάσουμε με τον καλύτερο δυνατόν τρόπο, πολιτικά και οργανωτικά, την ανεξάρτητη συγκέντρωση και πορεία. Καλούμε τους εργαζόμενους και τους άνεργους, τους διαθέσιμους και τους απολυμένους, να πάρουν μέρος στην πολιτική συζήτηση που οργανώνει η πρωτοβουλία την επόμενη μέρα της διαδήλωσης, για να ανταλλάξουμε πολιτικές εκτιμήσεις και κινηματικές εμπειρίες. Πάνω από όλα όμως, να προχωρήσουμε στα απαραίτητα βήματα (προγραμματικά και οργανωτικά) για την δημιουργία ενός πανελλαδικού Ανεξάρτητου Κέντρου Αγώνα Εργατών. Για ένα εργατικό κίνημα που θα συμβάλλει, ώστε οι ίδιοι οι εργαζόμενοι να οργανώσουν μέσα από σωματεία και τις συνελεύσεις γειτονιάς, επιτροπές αγώνα, απεργιακές επιτροπές, τα δικά τους όργανα διεκδίκησης και επιβολής των αναγκών τους. πρωτοβουλία για ένα Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών

3 σελίδα 4 σάββατο 2 Αυγούστου 2014 σάββατο 2 Αυγούστου 2014 σελίδα 5 ΔΕΘ 2014 Όλοι στην ανεξάρτητη συγκέντρωση και πορεία Φράουλες και αίμα! Αθώος ο Βαγγελάτος και οι μπράβοι του ΑΠΟ ΤΟ ΕΝΟΧΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΩΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΩΝ Με ποια πολιτικά και οικονομικά εφόδια θα ανέβει το κυβερνητικό επιτελείο στη φετινή ΔΕΘ; Η δεξιά κυβέρνηση των Σαμαροβενιζέλων είναι υποχρεωμένη να κινηθεί μεταξύ του εκλογικού ραπίσματος των ευρωεκλογών που την ανάγκασε σε ένα ανασχηματισμό με μέτωπο τις επικείμενες εθνικές εκλογές και την επιστολή του νέου υπουργού Οικονομικών προς τον κρατικό μηχανισμό για τα 600 και πλέον προαπαιτούμενα για την εκταμίευση της επόμενης δόσης και της φθινοπωρινής αξιολόγησης του κυβερνητικού έργου από την τρόικα. Οι οικονομικές αποσκευές του κυβερνητικού επιτελείου για τη ΔΕΘ κουβαλούν την επικείμενη αξιολόγηση των τραπεζών (stress testes) και τη διευθέτηση των κόκκινων δανείων που αγγίζουν το 36% των συνολικών χορηγούμενων τραπεζικών δανείων. Οι οδηγίες είναι σχετικά σαφείς: Όποια επιχείρηση δεν μπορεί να εξυπηρετήσει το δανεισμό πρέπει να κλείσει, όποιος εργαζόμενος δεν αντέχει να ξεπληρώσει τους τοκογλύφους ίσως χρειαστεί να επιστρέψει το σπίτι του στην τράπεζα προκειμένου να του το νοικιάσει. Οι ιαχές για την έξοδο στις αγορές έχουν γνωρίσει μια απόλυτη συντριβή: Η χρεοκοπία της μιας βουλγαρικής και μιας πορτογαλικής τράπεζας ακύρωσε όλες τις ευρωπαϊκές εκδόσεις κρατικών και εταιρικών ομολόγων, πλην της Ελλάδος, η οποία μάζεψε μόνο το 50% του προσδοκώμενου ποσού. Η μη ακύρωση της δημοπρασίας δεν οφείλεται σε εξυπνάδα των κυβερνώντων αλλά σε ευρωπαϊκή εντολή ώστε να μην φανεί ότι η κρίση παραμένει δεσπόζουσα σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή ήπειρο αλλά αντίθετα ότι το ελληνικό «παράδειγμα» είναι η συνταγή εξόδου από τη άβυσσο της χρεοκοπίας. Το κυβερνητικό επιτελείο ανεβαίνει στη ΔΕΘ με ένα καλάθι όχι υποσχέσεων για καλύτερη ζωή, αλλά με ένα ποτήρι κρασί γεμάτο δηλητήριο. Με γεμάτες τις τσέπες των δυνάμεων καταστολής από δακρυγόνα και απεριόριστο μίσος για όλους τους εργαζόμενους και όσους αγωνίζονται. Το ΕΕΚ καλεί στη ΔΕΘ όλες τις μαχόμενες δυνάμεις του εργατικού κινήματος να συναντηθούμε στην ανεξάρτητη ταξική συγκέντρωση και πορεία που ξεκινάει από τη Καμάρα της Θες/νίκης, έχοντας ψηλά τα μάτια στον ουρανό, στις νέες μορφές αυτό-οργάνωσης του λαού μας, στις νέες δυνατότητες που ανοίγονται με τη κινητοποίηση των τοπικών κοινωνιών και που συντρίβονται στο φράχτη της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας ή την καταστολή του αστικού κράτους, τις αγωνιζόμενες καθαρίστριες, τους εργάτες της ΒΙΟΜΕ, τους εργαζόμενους στην ΕΡΤ, στους ένοπλους εργάτες του Ντονμπάς, στους χιλιάδες Παλαιστίνιους που βομβαρδίζονται στο μεγαλύτερο στρατόπεδο συγκέντρωσης που έφτιαξε ο «πολιτισμένος» καπιταλισμός. Για το ΕΕΚ η αντιμετώπιση της κοινωνικής καταστροφής απαιτεί ένα μέτωπο όλων των μαχόμενων δυνάμεων. Η πρόταση μας για το Ενιαίο Μέτωπο της εργατικής τάξης κι όλων των εργατικών οργανώσεων δεν έχει καμιά σχέση με λαϊκομετωπικά σχέδια για συμβιμβασμό με την ξεπουλημένη γραφειοκρατία : Οριοθετείται από την ταξική προέλευση των δυνάμεων που το συγκροτούν και ενοποιείται σε επίπεδο δράσης στη βάση συγκεκριμένων ζητημάτων και προγραμματικών στόχων. Απαιτείται πλήρης και μονομερής διαγραφή του χρέους, κατάργηση μνημονίων και δανειακών συμβάσεων, επανεθνικοποίηση των πουλημένων τομέων της οικονομίας κι όλων των στρατηγικών τραπεζών, βιομηχανιών, εμπορικών αλυσίδων, μονάδων υγείας, ιδιωτικών πανεπιστημίων, χωρίς καμιά αποζημίωση στους καπιταλιστές και κάτω από τον πλήρη έλεγχο των εργαζομένων, πλήρη δήμευση της εκκλησιαστικής περιουσίας που τζογάρει με τις δικές της ΜΚΟ στο παιχνίδι της φιλανθρωπίας και την εσωτερίκευση του ανθρώπινου πόνου. Το να παλέψεις στην Ελλάδα για την επαναστατική ανατροπή της σημερινής κυβέρνησης για την κατάληψη της εξουσίας από τους εργάτες, για να ενοποιηθούν τα Βαλκάνια σε μια σοσιαλιστική Ομοσπονδία κι ολόκληρη η Ευρώπη στις Ενωμένες Σοσιαλιστικές Πολιτείες της Ευρώπης, είναι η μόνη εφικτή διέξοδος που απαντά στο δράμα των εργατών παρά οι απατηλές υποσχέσεις για μια λύση μέσα στον καπιταλισμό, αγκαζέ με Μέρκελ ή Ολάντ, τους υποστηρικτές των φασιστών στο Κίεβο. Να οργανώσουμε με τόλμη και αποφασιστικότητα τους αγώνες μας την επόμενη περίοδο με πλήρη συνείδηση της εποχής μας, με το επαναστατικό πρόγραμμα και το επαναστατικό κόμμα που απαιτεί η εποχή μας. 30/7/2014 ΕΕΚ Μνημείο βαρβαρότητας η αθωωτική απόφαση από το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Πάτρας σήμερα [30/7/2014] για τους μακελάρηδες της Νέας Μανωλάδας, τον φραουλοπαραγωγό Νίκο Βαγγελάτο και τους μπράβους του, Κωνσταντίνο και Γιώργο Χαλούλο και Γιώργο Αποστολόπουλο. Σε αντίθεση με την εισήγηση της Εισαγγελέως της έδρας Δ. Παπαδοπούλου που πρότεινε την καταδίκη για όλες τις κατηγορίες και την επιβολή της μέγιστης δυνατής ποινής για να απενοχοποιηθεί η δημοκρατία, οι τρεις δικαστές και οι τέσσερις ένορκοι αποφάσισαν ομόφωνα την αθωότητα των εγκληματιών. Μόνο ο Γ. Χαλούλος κρίθηκε ένοχος για πρόκληση επικίνδυνων σωματικών βλαβών και ο Γ. Αποστολόπουλος για επικίνδυνες σωματικές βλάβες δια παραλείψεως (δεν απέτρεψε τον Χαλούλο από το να πυροβολήσει). Η ποινή είναι εξαγοράσιμη και εφέσιμη, ενώ η αθώωση είναι μη εφέσιμη λόγω ομοφωνίας. Aς σημειωθεί, για την ολοκλήρωση της εικόνας, η σύμπτωση: την ίδια μέρα, σήμερα Tετάρτη 30/7/2014, τέθηκε στο αρχείο η υπόθεση του πνιγμού των μεταναστών στο Φαρμακονήσι με κατηγορούμενους μέλη του Λιμενικού σώματος. Η αθώωση των μακελάρηδων της Mανωλάδας αποτελεί ομολογία ενοχής της δημοκρατίας. Το κράτος τους, όχι μόνο η κυβέρνηση που βρίσκεται επικεφαλής, αλλά και το σύστημα συνολικά με τους κρατικούς μηχανισμούς καταστολής των αδικημένων και δικαίωσης των εγκληματιών με τον περιβόητο νομικό πολiτισμό της μνημονιακής -ρατσιστικής Ελλάδας των δούλων της τρόικας, είναι υπεύθυνο για το ταξικό έγκλημα της Νέας Μανωλάδας, τις φράουλες και αίμα της 17ης Απρίλη Το ρατσιστικό ταξικό έγκλημα των πιστολάδων της Νέας Μανωλάδας μετατρέπεται ανοιχτά από ιδιωτικό σε κρατικό έγκλημα. Η δίκη που ξεκίνησε την 6η Ιούνη 2014 ήταν μια διαρκής πρόκληση με την έδρα του δικαστηρίου, με τους δικηγόρους υπεράσπισης να μετατρέπουν τους μετανάστεςκατηγόρους σε κατηγορούμενους, τα θύματα σε ενόχους. Η τρομοκρατία, εντός και εκτός δικαστικής αίθουσας, με τον ξυλοδαρμό μαρτύρων από αγνώστους, τις ύβρεις και τις απειλές σε μετανάστες και αλληλέγγυους ήταν η προαναγγελία μιας προαποφασισμένης ετυμηγορίας. Η απόφαση είναι πολιτική, είναι ρατσιστική και ταξική. Το μήνυμα είναι συγκεκριμένο και αποδέκτης είναι το σύνολο της εργατικής τάξης, ντόπιοι και μετανάστες εργάτες. Τα αφεντικά έχουν δικαίωμα να μην πληρώνουν μεροκάματα και να πυροβολούν αν διεκδικήσεις το δίκιο σου. Οι προλετάριοι, εργαζόμενοι και άνεργοι, είναι αναλώσιμη ύλη για το σύστημά τους, για τις κρεατομηχανές ανθρώπων. Οι κατήγοροι-μετανάστες, θύματα trafficking και πυροβολισμών, αναμένεται να απελαθούν. Η κοινωνική επανάσταση θα ξανανοίξει τα αρχεία. Όλοι οι ένοχοι θα τιμωρηθούν για τη βαρβαρότητα. Αυτό το σύστημα είναι καταδικασμένο να αφανιστεί. Η σήψη της ηθικής, του πολιτισμού μαζί και της δικαιοσύνης του αστικού κόσμου αποτελεί το ύψιστο τεκμήριο πως πρέπει να τελειώνουμε με τον κόσμο τους. Οι αναθυμιάσεις της παρακμής τους δεν θα μας πνίξουν. Θα τους τσακίσουμε, θα εκδικηθούμε για τους μετανάστες εργάτες γης της Μανωλάδας μαζί και για όλες τις γενιές των καταπιεσμένων. Ολόκληρο το εργατικό-λαϊκό κίνημα, κάθε αντιφασίστας και αντιρατσιστής, πρέπει να βρεθούν στους δρόμους για τιμωρηθούν όχι μόνο οι φυσικοί αυτουργοί, αλλά και οι πολιτικοί υπεύθυνοι της αθώωσης. ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΑΘΩΩΝΕΙ ΒΑΓΓΕΛΑΤΟΥΣ! ΕΕΚ-Τροτσκιστές 30/7/2014 «ΑΓΡΙΕΣ ΦΡΑΟΥΛΕΣ» [Το κείμενο είχε γραφτεί πριν την αθωωτική απόφαση του δικαστηρίου. Η αθωωτική όμως απόφαση είχε μεθοδευτεί ήδη από το κατηγορητήριο ] Πριν από αρκετά χρόνια, θάτανε Α) στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 80, σ ένα Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο (Κακουργιοδικείο) ενός νησιωτικού Πρωτοδικείου, συνέβη τ ακόλουθο γεγονός: δικάζονταν κάποιος που, επί σειρά ετών, βίαζε την ανήλικη εξ αίματος θυγατέρα του. Οι κατηγορίες που τον βάρυναν ήσαν βιασμός, αποπλάνηση ανήλικης και αιμομειξία, σε αληθή κατ ιδέαν συρροή, κατ εξακολούθηση και, φυσικά, σε βαθμό κακουργήματος. (Παρόμοια εγκληματική συμπεριφορά σε μερικά νησιά εμφανίζεται, κατά καιρούς). Τα υπερασπιστικά μέσα του κατηγορουμένου ήσαν πενιχρά, η ουσιαστική βασιμότητα της κατηγορίας ήταν πρόδηλη. Τότε, λίγο πριν την απολογία του κατηγορουμένου, ο υπερασπιστής δικηγόρος του τελευταίου προσκόμισε στο δικαστήριο, κρατώντας την αναπεπταμένην, δίκην αναντίλεκτης Υπερκόσμιας Επιταγής, μιαν υπηρεσιακή βεβαίωση του ιερέα της ενορίας του κατηγορουμένου στην οποία βεβαιωνότανε πως ο κατηγορούμενος ήταν καλός ορθόδοξος χριστιανός, εκκλησιαζότανε καθ εκάστην Κυριακήν και εκτελούσε προσηκόντως άπαντα τα υπό της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας επιβαλλόμενα χριστιανικά του καθήκοντα! Το κλίμα της δίκης άλλαξε ευθύς αμέσως, βελτιώθηκε σημαντικά υπέρ του κατηγορουμένου ενώ, ταυτοχρόνως, η κατάθεση της μαρτυρικής θυγατέρας του άρχισε να καλύπτεται από μιαν αδιόρατη μεν, αλλά πάντως αισθητή, λαμπυρίζουσα αχλύν αμφιβολίας. Και ευλόγως: η αναβάθμιση ενός νικητή συνεπάγεται αναπόφευκτα την υποβάθμιση ενός ηττημένου! Όσοι σπεύσουν να χαρακτηρίσουν το πιο πάνω ιστορικό παράδειγμά μας ως σύμπτωμα παραληρητικής φρενοπάθειας και αυτόδηλης νομικής ανεπάρκειας του συγκεκριμένου υπερασπιστή δικηγόρου, εκφέρουν λόγο επιπόλαιο και αβασάνιστο. Περιοριζόμαστε στο να αναφέρουμε τούτο το εξόχως σημαντικό: στην μεγάλη πλειοψηφία των δικών με κατηγορουμένους αποπλανητές ανηλίκων (παιδόφιλους), παρόμοιας φύσης «υπερασπιστικά», «αποδεικτικά» μέσα είναι συνηθέστατα. Αυτή η αξιοσημείωτη μονοτονία τέτοιων «υπερασπιστικών ευρημάτων» κάνει να παγώσουν τα χαμόγελα οίκτου στα χείλη των σκεπτικιστών, εκείνων δηλαδή που αδυνατούν να βρουν κάποιο στοιχειώδη νομικό και λογικό σύνδεσμο μεταξύ της εγκληματικής συμπεριφοράς του δράστη-εγκληματία και τέτοιας υφής καταγέλαστων «υπερασπιστικών ευρημάτων». Αν θελήσουμε να εμβαθύνουμε στην προπεριγραφείσα δικηγορική «υπερασπιστική» συμπεριφορά, αναποδράστως θα διαπιστώσουμε τούτο το σημαντικό: Αντικείμενο της δικαστικής διερεύνησης δεν είναι τελικώς η αποδιδόμενη στον κατηγορούμενο αξιόποινη πράξη, αλλά ο ίδιος ο άνθρωπος στην ολότητά του, στην βαθύτερη ουσία του. Με απλούστερα λόγια: ο δράστης μιας αξιόποινης πράξης προεχόντως κρίνεται όχι με βάση «το εάν και τί έπραξε» αλλά με βάση «το ποιός είναι», ή, με βάση «το ποιός εμφανίζεται πως είναι»! Τούτο, όμως, σημαίνει πως με παρόμοιες ευμήχανες και αντιδικονομικές μεθοδεύσεις, αντικαθίσταται η «κατηγορητική δίκη» που εισήγαγε παγκοσμίως η Μεγάλη Γαλλική Επανάσταση και επανερχόμαστε, δολίως και τεχνηέντως, στην καταργηθείσα «μεσαιωνική εξεταστική δίκη» του ancien régime (γαλλικού προεπαναστατικού καθεστώτος) με τα απολύτως αποκρουστέα αποτελέσματά της. Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων (εκούσιων, ως επί το πλείστον!), τονίζουμε και τούτο: το λεγόμενον «ο δράστης δεν τιμωρείται μόνον δια το τί έπραξεν, αλλά και δια το τί είναι» σημαίνει αποκλειστικώς πως εάν ο δράστης κηρυχθεί ένοχος δια το τί έπραξεν, ΜΟΝΟΝ τότε θα ληφθεί υπόψη το ποιός είναι προκειμένου να του επιμετρηθεί η επιβληθησόμενη ποινή. ΟΧΙ ΤΟ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΟ. Δεν θα κηρυχθεί δηλαδή αθώος ή ένοχος μιας συγκεκριμένης αξιόποινης πράξης με βάση του «ποιός είναι» ανεξαρτήτως της ουσιαστικής διερεύνησης της αποδιδόμενης σ αυτόν αξιόποινης πράξης! Τα προαναφερόμενα ελάχιστα Β) ψήγματα γνώσεων ποινικού δικαίου, δεν προπαρατέθησαν εική και ως έτυχεν. Παρακολουθώντας, απ τις σελίδες του αριστερού Τύπου, την δίκη στην Πάτρα των κατηγορουμένων για σκοπούμενες βαριές σωματικές βλάβες κατά αλλοδαπών εργατών γης, μας ήλθαν συνειρμικά στον νου. Οι υπερασπιστές δικηγόροι των κατηγορουμένων δεν εστιάζουν στο «εάν και τί έπραξαν» οι κατηγορούμενοι εντολείς τους, αλλά στο «ποιοί είναι» οι αλλοδαποί μάρτυρες κατηγορίας, τα θύματά τους που δέχτηκαν τους πυροβολισμούς των δραστών στα ανυπεράσπιστα, άοπλα κορμιά τους. Μεταξύ των άλλων, έξοχης αποδεικτικής σπουδαιότητας, ερωτήσεων, τους ρωτούν εάν είναι λαθρομετανάστες, εάν είναι δουλέμποροι, εάν στην πατρίδα τους (Μπαγκλαντές) «τρώνε σκύλους» κ.λ.π. Αυτές οι «ερωτήσεις», πέρα από υπερχειλή χλευαστικό κυνισμό, καταδεικνύουν και τον βαθύτερο στόχο των κατηγορουμένων: Να τονώσουν το αίσθημα του «πολιτισμικού σωβινισμού» των παραγόντων της δίκης, πρωτίστως των πλειοψηφούντων «λαϊκών δικαστών» (ενόρκων), να προκαλέσουν, στα μυαλά και στον ψυχισμό των τελευταίων (και ουχί μόνον!) έναν αρνητικό συνειρμό για την ανθρώπινη ποιότητα των θυμάτων μια και η κυνοφαγία (πραγματική ή εικαζόμενη ελάχιστη σημασία έχει) εμπεριέχει αρνητική συνεκδοχή που δεν αποκλείεται στο να φθάσει μέχρι του σημείου του αισθητικού αποτροπιασμού (Παρεμπιπτόντως: οι διαιτητικές συνήθειες μιας πλειάδας βουλευτών της «Ν.Δ», καθ ομολογίαν του εκ Πέλλας ορμωμένου νεοδημοκράτη βουλευτή Τζαμτζή, έστω και συνεπεία υπερτέρας εθνικής ανάγκης επιβληθείσες, είναι καταφανώς χείρονες, από αισθητική και υγιεινή άποψη, εκείνης (της κυνοφαγίας) των άμοιρων Μπαγκλαντεσιανών θυμάτων). Στην συγκεκριμένη περίπτωση «λησμονείται» πως τα αλλοδαπά θύματα των κουμπουροφόρων κατηγορουμένων είναι ΑΝΘΡΩΠΟΙ (και εν τη εννοία του Νόμου), δηλαδή μοναδικές, μη εναλλάξιμες, ανεπανάληπτες οντότητες και, ως ανθρώπινες υπάρξεις, αποτελούν ΑΥΤΟΣΚΟΠΟ που δεν αναιρείται από την όποια Alteritas (Ετερότητά) τους. Το σκουρόχρωμο του δέρματός τους, η πολιτισμική συγκρότησή τους ως και αυτές οι διαιτητικές τους συνήθειες (σε κάθε περίπτωση λιγώτερο δύσοσμες απ τις αντίστοιχες των βουλευτών της «Ν.Δ»), ΔΕΝ τους αποστερούν από κάθε αξίωση μεταχείρισής τους ως ανθρώπων, ως υπορρήτως υπολαμβάνει ο κάθε βραχύσωμος δικηγόρος που διακρίνεται από λαμπρές επιδόσεις στο Εισπρακτικό Δίκαιο και από παντελή απουσία ηθικών αναστολών. Οι σουβλιές της πείνας στα στομάχια των Μπαγκλαντεσιανών εργατών γης στα ματωμένα φραουλοχώραφα της Μανωλάδας, είναι βέβαια υποκειμενικές. Και ο πόνος απ τα, συνεπεία των πυροβολισμών, τραύματά τους, επίσης. Σε κάθε περίπτωση, όμως, αμφότερα είναι πιο πραγματικά απ την ρυπαρή ματαιοδοξία του πρώτου τυχόντος παράγοντα της δίκης. Αν όλα τα προαναφερόμενα Γ) ελάμβαναν χώρα σε κάποιο συνοικιακό καφενείο αμβλυνόων Χρυσαυγιτών, θα τα συνεκτιμούσαμε ως ένδειξη υβριστικής αυθάδειας, αντιληπτικής βραδύτητας και πολιτικού νηπιασμού. Το ότι, όμως, πραγματοποιούνται στο ακροατήριο ενός ποινικού δικαστηρίου ενόψει διεξαγομένης δίκης για κακουργηματικές πράξεις, το φαινόμενο λαμβάνει άλλες διαστάσεις και συνδηλώνει άλλα συμφραζόμενα. Βρισκόμαστε στο μέσον μιας αντιδραστικής παλινδρόμησης, ενός επελαύνοντος ανορθολογισμού που μας ωθεί βίαια προς τα πίσω, στο δίκαιο της αυτοκρατορικής Ρώμης όπου η δίκη και η ποινή είχε διαφορετική λειτουργία, υφή και αποστολή ανάλογα με την κοινωνική τάξη του δράστη (και του θύματος). Εάν ο δράστης ήταν δούλος, τότε το κράτος (έννομη τάξη) δεν έκρινε καν σκόπιμο και αναγκαίο να αυτοδεσμευτεί με ειδική πρόβλεψη ποινής. Αρκούνταν στον χαώδους αοριστίας αφορισμό «εν τοις εγκλήμασιν πικρότερον οι δούλοι και οι άτιμοι τιμωρούνται», κατά την ελληνική διατύπωση των Βασιλικών. Εάν ήσαν θύματα, δεν νοούνταν καν ως τέτοια. Ο δούλος, και στην αρχαία Ελλάδα, βρισκότανε εκτός της σφαίρας του δικαίου, υπέκειτο στην εξουσία του κυρίου του. [Η δίκαιη μεταχείριση των δούλων που συμβουλεύει ο Πλάτων στους Νόμους του, ΛΙΓΟ ΕΧΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ. Δεν συνιστάται από σεβασμό προς τους δούλους αλλά περισσότερο από αυτοσεβασμό του ατόμου]. Το ότι χλευάζονται οι μάρτυρες κατηγορίας-θύματα, το ότι προπηλακίζονται σκαιώς, εκτός αλλά και εντός του ακροατηρίου του δικαστηρίου, το ότι λοιδωρούνται για το χρώμα του δέρματός τους, το θρήσκευμά τους (είναι μουσουλμάνοι), την πολιτισμική τους ταυτότητα, ακόμα και για τις διαιτητικές τους συνήθειες και τα ανεπαρκή ελληνικά τους, σημαίνει πως τον εργάτη γης απ το Μπαγκλαντές τον θεωρούν, οι ιδιοκτήτες των φραουλοχώραφων, ως ικανό και επιθυμητό animal laborans (ον που ΜΟ- ΧΘΕΙ σε απόλυτη μοναξιά) αλλά μόλις απαιτήσει τα δεδουλευμένα του, τον αντιμετωπίζουν ως αντικείμενο εξοβελιστέο που δέχεται, προς τούτο, τους πυροβολισμούς τους. Εάν φθάσουμε στο σημείο να αντικαθίστανται στην πράξη οι σαφείς και δοκιμασμένοι στον χρόνο κανόνες της Ποινικής Δικονομίας απ τους κανόνες συμπεριφοράς που εγκαθιδρύονται σ ένα ματωμένο φραουλοχώραφο, τότε η δίκη, η οποιαδήποτε δίκη, κινδυνεύει να προσλάβει χαρακτηριστικά παρωδίας επί προφανή ζημία του νομικού μας πολιτισμού (όσου μας απέμεινε) και της ανθρωπιάς μας. 17 VII 2014 Πέτρος Πέτκας Σημείωση: Οι πυροβολισμοί του δράστη εναντίον πλήθους ανθρώπων αδιακρίτως («στον σωρό») οίκοθεν προϋποθέτει την ύπαρξη σ αυτόν ανθρωποκτόνας πρόθεσης. Αν ο δράστης αυτός τραυμάτισε ανθρώπους με τους πυροβολισμούς του, κατά την πάγια νομολογία του ακυρωτικού μας (Αρείου Πάγου) θα διωχθεί και θα δικασθεί ΟΧΙ για τις τετελεσμένες σωματικές βλάβες των θυμάτων του, αλλά για απόπειρα ανθρωποκτονίας κατά συρροή, διότι οι επενεχθείσες σωματικές βλάβες απορροφώνται απ την απόπειρα ανθρωποκτονίας η οποία δεν είναι έγκλημα εκ του αποτελέσματος, εν αντιθέσει με τις σωματικές βλάβες. Η νομική συνέπεια είναι σπουδαία: στην απόπειρα ανθρωποκτονίας ο δράστης τιμωρείται με κάθειρξη μέχρι 20 χρόνια, ενώ στην σκοπούμενη βαρειά σωματική βλάβη, μέχρι 10 χρόνια. Η παραπομπή των κατηγορουμένων με την συγκεκριμένη κατηγορία, μάλλον ήταν άστοχη. Τουλάχιστον!

4 σελίδα 6 σάββατο 2 Αυγούστου 2014 σάββατο 2 Αυγούστου 2014 σελίδα 7 Ο αγώνας των καθαριστριών σύμβολο όλης της εργατικής τάξης ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΑΤΣΑ «Η διαφορά των φύλων και οι αντιστάσεις των γυναικών» «ΗΜΟΥΝ ΚΙ ΕΓΩ ΕΚΕΙ», θα μπορούν να λένε δεκάδες χιλιάδες Aθηναίοι που συμμετείχαν στην εκδήλωση αλληλεγγύης στις αγωνιζόμενες καθαρίστριες του υπουργείου Oικονομικών. Tη Δευτέρα 28 Iουλίου, στην πλατεία Συντάγματος, δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι έζησαν μια συγκλονιστική βραδυά. Ηταν η εκδήλωση με τη Xαρούλα Aλεξίου, που οργάνωσε το ραδιόφωνο Στο Kόκκινο Φορτισμένο το κλίμα από τον καύσωνα του καλοκαιριού, φορτισμένος ο αέρας από τη μαχητικότητα που μετέδιδαν οι μαχόμενες καθαρίστριες. «Eμπρός λαέ, μη σκύβεις το κεφάλι», «Mας Μεγάλη συναυλία αλληλεγγύης στις μαχόμενες καθαρίστριες Mια αξέχαστη βραδυά φαίνονται μεγάλοι γιατί είμαστε σκυφτοί, αν λίγο σηκωθούμε θα σκύψουνε αυτοί», φώναζε η πορεία των απολυμένων καθαριστριών που μαζί με αλληλέγγυους βγαίνανε από την οδό Kαραγιώργη Σερβίας. «H αλληλεγγύη το όπλο των λαών, πόλεμο στον πόλεμο των αφεντικών», απαντούσε το πλήθος των συγκεντρωμένων και άνοιγε με σεβασμό δρόμο για να περάσουν οι μαχητικές γυναίκες που με τον αγώνα τους γράφουνε ιστορία. 11 σχεδόν μήνες απολυμένες, 84 μέρες κατασκηνωμένες έξω από το υπ. Oικονομικών. Γράφουν νέες σελίδες στην ιστορία του κινήματος της εργατικής τάξης που χτυπιέται από κράτος, κυβέρνηση, καπιταλιστές, και εξωνυμένους γραφειοκράτες συνδικαλιστές, αλλά που δεν το βάζει κάτω, σηκώνεται και μάχεται. Oι απολύσεις δεν θα περάσουν. Mαζί με τους χιλιάδες ήταν και σύντροφοι του EEK με τις κόκκινες σημαίες, με επικεφαλής τον γραμματέα του σ. Σάββα Mιχαήλ. H μιζέρια, κι η μικροπολιτική μουρμούρα των κάθε λογής σεχταριστών δεν εισακούστηκε. H κοσμοσυρροή που δεν ήταν μόνο για την αξαίσια φωνή της Xαρούλας Aλεξίου- είναι ένα άλλο σημάδι του τεράστιου συμπιεσμένου δυναμικού της εργατικής τάξης. Που περιμένει τη θρυαλλίδα για ν ανάψει η κοινωνική πυρκαγιά Θ.K. Ο αγώνας των απολυμένων καθαριστριών του Υπουργείου Οικονομικών μπήκε στον 11 ο μήνα. Μετά τις ταξικές, ρατσιστικές αλλά και αγενείς δηλώσεις της κυβερνητικής εκπροσώπου Σ. Βούλτεψη, για τον αγώνα των καθαριστριών που γίνανε μετά την συναυλία της Χάρις Αλεξίου που δόθηκε στο Σύνταγμα για τις καθαρίστριες, αξίζει να δούμε συνολικά την στάση της κυβέρνησης απέναντι στον αγώνα των καθαριστριών. Αξίζει να παρατηρήσουμε την κυβερνητική απάθεια να μετατρέπεται σε ασυναρτησία και πανικό μπροστά στην αποφασιστικότητα των εργατριών. Η περίοδος τη απάθειας και της κρατικής βίας Οι απολυμένες γυναίκες που μαζεύονταν έξω από το Υπουργείο Οικονομικών από τον Σεπτέμβριο του 2013, με τα ευρηματικά συνθήματα δεν χάλασαν απλά το σούσι του υπουργού Οικονομικών Στουρνάρα, αλλά τον Ιούνιο του 2014 ευτύχησαν να ιδούν το σύνθημά τους να υλοποιείται με την παραίτηση του Γενικού Γραμματέα της Γενικής Γραμματείας Εσόδων, κ. Θεοχάρη. Η απάθεια της κυβέρνησης για μεγάλο διάστημα, είχε ισχυρή δόση αλαζονείας γιατί είχε την κάλυψη των κυβερνητικών συνδικαλιστών της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων Δημοσίων Οικονομικών Υπηρεσιών (ΠΟΕ ΔΟΥ). Η σιωπή της κυβέρνησης γύρω από τον αγώνα των απολυμένων γυναικών περνούσε για επιδεικτική αδιαφορία, με την οποία προσπαθούσε να εμπνεύσει το αίσθημα της ματαιότητας του αγώνα στους άνεργους και τους απολυμένους. Παράλληλα αφήνοντας τις εργαζόμενες στο έλεος της αστυνομίας προσπαθούσε να ξεφορτωθεί το πρόβλημα με την βία. Η αστυνομική βία όμως τις εξόργισε, τις συσπείρωσε και τις συνειδητοποίησε, κάνοντας την κυβέρνηση να χάσει την ψυχραιμία της. Η πολιτική ασυναρτησία Μετά την θετική πρωτόδικη δικαστική απόφαση, στις 8 Ιουλίου ο Πάγκαλος σε άρθρο του στο «Βήμα της Κυριακής» συνδέει τις καθαρίστριες και το δικαστή που τις δικαίωσε με την χούντα! Το άρθρο ένας σωρός από σκουπίδια δείχνει πώς ο πολιτικός λόγος των κυβερνητικών στηριγμάτων μετατρέπεται σε ασυναρτησίες απέναντι στον αγώνα των εργαζόμενων. Η απόφαση του Αρείου Πάγου λίγο αργότερα, συμφωνώντας με τις κατευθύνσεις του Πάγκαλου, υποδεικνύει την «ορθή ερμηνεία του νόμου» στους δικαστές και ταυτίζει το εθνικό συμφέρον με τις απολύσεις των καθαριστριών. Η σύλληψη της καθαρίστριας Βάσως Γκόβα στις 10 Ιουλίου αποτελεί κλιμάκωση από την μεριά της κυβέρνησης και συμβαίνει γιατί οι καθαρίστριες επιμένουν στον αγώνα τους έχοντας ριζικά διαφορετική άποψη για το εθνικό συμφέρον. και ο πανικός Ο πανικός και η απώλεια της ψυχραιμίας της κυβέρνησης ξετυλίγεται σε όλο της το μεγαλείο μετά την συναυλία που έγινε στις 28 Ιουλίου με τη Χάρις Αλεξίου. Την επόμενη μέρα ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Ν.Δ., Α. Γεωργιάδης, χύνοντας δηλητήριο κατά της Αλεξίου που έδωσε την συναυλία, δηλώνει (ανάμεσα σε άλλες πομπώδεις ανοησίες) πως οφείλουν οι καθαρίστριες στο όνομα της ισότητας με τους υπόλοιπους ανέργους να δεχτούν την απόλυσή τους. Ενώ η κυβερνητική εκπρόσωπος Σ. Βούλτεψη βγάζοντας όλο τον κρυμμένο κοινωνικό ρατσισμό της αστικής τάξης, χαρακτηρίζει «ύβρη το να ασχολούμαστε με τις καθαρίστριες» και διατυπώνει την άποψη πως «δεν είναι δυνατόν οι καθαρίστριες να είναι κρατικοί υπάλληλοι»! Το υψωμένο με γροθιά γάντι Κλείνοντας ο κύκλος των κυβερνητικών αντιδράσεων από την Ολύμπια αταραξία και σιωπή μέχρι την ταξική και πολιτική κατάντια της κυβερνητικής εκπροσώπου Σ. Βούλτεψη, είναι φανερό πως η συναυλία που της 28ης Ιουλίου πανικόβαλε την κυβέρνηση. Την πανικόβαλε επειδή ένας αγώνας ενάντια στον οποίο η κυβέρνηση εξάντλησε όλα της τα όπλα, όχι μόνο δεν περιθωριοποιήθηκε αλλά αγκαλιάστηκε από δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους που ήρθαν στη συναυλία για να δηλώσουν πως η λύτρωση από τα μνημόνια και την ανεργία, βρίσκεται στον αποφασιστικό παρατεταμένο αγώνα των καταπιεσμένων. Ίσως, ανάμεσα στις κυβερνητικές ανοησίες γύρω από αυτό τον αγώνα αξίζει να υπενθυμίσουμε και τις ανήσυχες δηλώσεις του υπουργού Εσωτερικών, Ντινόπουλου τον Ιούνιο του 2014, πως οι «καθαρίστριες έχουν γίνει σύμβολο και στην πολιτική με τα σύμβολα δεν τα βάζεις εύκολα!». Το υψωμένο με γροθιά γάντι των καθαριστριών έγινε το σύμβολο του αγώνα για την ανατροπή της κυβέρνησης των μνημονίων και της τρόικας αλλά και το σύμβολο μια άλλης εξουσίας όπου «ύβρις» δεν θα είναι να είσαι καθαρίστρια αλλά κηφήνας σαν την Σ. Βούλτεψη και τους ομόσταυλούς της, στην κυβέρνηση. Αβραμίδης Κώστας Το κείμενο αυτό αποτέλεσε τη βάση της εισήγησης της σ. Kατερίνας Mάτσα, στο 9ο εκπαιδευτικό camping του EEK, στον Aγιόκαμπο Λάρισας, την Παρασκευή 25 Iουλίου Yπήρξε επίσης η βάση της ομιλίας της K.M. στο Ελεύθερο Αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο «Εμπρός», στις 8/3/2014 σε εκδήλωση για τη Μέρα της Γυναίκας. «Καμιά υποψία για αδικία δε σκιάζει τις προσβολές που δέχεται μια γυναίκα επειδή γεννήθηκε γυναίκα, καμιά πολιτική γραμματική δεν επιτρέπει να διατυπωθεί η αμφισβήτηση της αυθαίρετης εξουσίας, που καθιστά δυνατή μια τέτοια προσβολή» λέει η Ελένη Βαρίκα 1. Πού πρέπει, άραγε, να αναζητήσουμε τις ρίζες της ντροπής που αισθάνεται ακόμα και σήμερα, στον 21ο αιώνα, μια γυναίκα, μόνο και μόνο επειδή είναι γυναίκα; Με ποιο τρόπο αναπαράγεται διαρκώς η αντίληψη της κατωτερότητας της σε σχέση με τον άνδρα; Είναι βιολογικά καθορισμένη η ανισότητα ανάμεσα στα δύο φύλα; Πως εδραιώνεται στη συνείδηση της κοινωνίας αλλά και κάθε γυναίκας; Μπορεί να αλλάξουν τα πράγματα και πως; Η κοινωνική φύση της έμφυλης διαφοράς Διερευνώντας τις ρίζες της ανισότητας ανάμεσα στα φύλα πρέπει να φτάσουμε μέχρι τις πρωτόγονες κοινωνίες και να αναζητήσουμε τη θέση των γυναικών στο συνολικό καταμερισμό εργασίας. Η ιστορική διαδικασία δόμησης της κοινωνίας συνδέθηκε με μια ιεράρχηση των ρόλων με βάση το φύλο. Στην πρωτόγονη κοινωνία ο άνδρας κυνηγός διασφάλιζε την τροφή μέσα από το συλλογικό κυνήγι ενώ η γυναίκα διασφάλιζε την αναπαραγωγή του είδους. Μέσα απ αυτόν τον καταμερισμό εξασφαλιζόταν η κοινωνική κυριαρχία των ανδρών και εδραιωνόταν ο ριζικός διαχωρισμός ανάμεσα στα φύλα. «Αυτός ο διαχωρισμός αφορά τον τρόπο ύπαρξης στον κόσμο, συμμετοχής ή μη στην κοινωνία, αντιμετώπισης των σεξουαλικών σχέσεων. Σ ένα βαθύτερο επίπεδο αφορά τη σχέση που διατηρεί κάθε άτομο με το σώμα του, με το χώρο και το χρόνο. Πιο ενδόμυχα διαπλάθει την αισθητηριακή ικανότητα και το φαντασιακό» 2. Η ανισότητα, λοιπόν, ανάμεσα στα φύλα δεν είναι βιολογικό δεδομένο αλλά κοινωνικό και ιστορικό. Ο πρώτος καταμερισμός εργασίας, κατά τον Ένγκελς, είναι ο καταμερισμός ανάμεσα στα φύλα. Η υποδεέστερη θέση της γυναίκας συνδέθηκε με τη διαφορά σωματικής δύναμης, την ανατροφή των παιδιών και την οικιακή εργασία. Η πρώτη ταξική αντίθεση στην Ιστορία συμπίπτει με την ανάπτυξη του ανταγωνισμού άνδρα γυναίκας, στη μονογαμία. Η μονογαμία περιέχει σε μικρογραφία όλες τις αντιφάσεις που αργότερα αναπτύσσονται πλατειά στην κοινωνία και το κράτος. «Η μονογαμική οικογένεια βασίζεται στην κυριαρχία του άντρα, με ρητό σκοπό τη γέννηση παιδιών που η πατρότητα τους είναι αδιαφιλονίκητη και η πατρότητα αυτή απαιτείται, γιατί αυτά τα παιδιά θα γίνουν μια μέρα οι άμεσοι κληρονόμοι της πατρικής περιουσίας» 3. Η πατριαρχική κοινωνία σφραγίζεται από το αμάλγαμα του αρσενικού στοιχείου και των θεμελιωτών προγόνων σε μια κοινή εικόνα, την εικόνα του πατέρα (του πατέρα της μονοθεϊστικής θρησκείας του πατέρα βασιλιά, του πατέρα αρχηγού της οικογένειας, του πατρικού μορφοειδώλου) 4. Η ταξική κοινωνία έκανε πιο έντονη των διαφοροποίηση των ρόλων και την ιεράρχηση των σχέσεων ανάμεσα στα φύλα, σε συνάρτηση με την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων 5. Η καταπίεση της γυναίκας από τον άνδρα έγινε μέρος της συνολικής καταπίεσης των υποτελών από αυτούς που κατείχαν τα μέσα παραγωγής. Το φύλο χρησιμοποιήθηκε από τους κυρίαρχους ως «εργαλείο εργασίας», όπως το όριζε ο Μαρξ και ο Ένγκελς, το οποίο αυξάνει ή μειώνει το κόστος εργασίας, αυξάνοντας ή μειώνοντας το βαθμό εκμετάλλευσης. Αυτό το εργαλείο χρησιμοποιεί το Κεφάλαιο για να διαιρέσει το εργατικό δυναμικό, να ενισχύσει το ανταγωνισμό των φύλων στο εσωτερικό του, να θεσμοθετήσει για τις γυναίκες τις χαμηλότερες αμοιβές, τους χειρότερους όρους εργασίας, την απουσία δικαιωμάτων, εργασιακών και άλλων και έτσι να μειώσει το κόστος εργασίας, αυξάνοντας το κέρδος. Η καταπίεση των γυναικών συνδέεται με την εκμετάλλευση, χωρίς όμως να ανάγεται το ένα στο άλλο. Φυσικά όσο βαθαίνει η κρίση οι γυναίκες και η πλειοψηφία του παγκόσμιου πληθυσμού βυθίζονται διαρκώς στη φτώχεια, την ώρα που ο πλούτος μεταφέρεται στα ψηλότερα κοινωνικά στρώματα, σε όλο και λιγότερα χέρια. Οι γυναίκες υπερτερούν των ανδρών σε ποσοστά ανεργίας, φτώχειας, υπερεκμετάλλευσης, καταστολής των δικαιωμάτων τους. Σε ανεπτυγμένες και υπανάπτυκτες χώρες η έμφυλη καταστολή αυξάνεται παράλληλα με την ταξική καταστολή. Μπορεί η κλειτοριδεκτομή να κάνει μαρτυρική τη ζωή 140 εκατομμυρίων γυναικών της Αφρικής, της Ινδονησίας, της Μαλαισίας, της Υεμένης, του Ομάν, των Ηνωμένων αραβικών εμιράτων, αλλά και στην «πολιτισμένη» Δύση η ζωή τους γίνεται όλο και πιο μαρτυρική. Από πρόσφατα δημοσιευμένη έρευνα6 φαίνεται πως 1 στις 4 γυναίκες του Ευρωπαϊκού Νότου και σχεδόν 1 στις 2 γυναίκες του Ευρωπαϊκού Βορρά γίνεται αντικείμενο φυσικής ή σεξουαλικής βίας μέσα στο σπίτι της και έξω από αυτό. Αυτή η βία, γίνεται γνωστή και συζητιέται μόνο όταν δημοσιεύονται τα αποτελέσματα σχετικών ερευνών. Στην πραγματικότητα, είναι ενταγμένη στην τεχνολογία της εξουσίας. Χρησιμοποιεί τις καταστροφικές ψυχολογικές συνέπειες που έχει σ αυτές τις γυναίκες για να εξουδετερώσει τις αντιστάσεις τους στην καταπίεση. Κάνει πιο βαθύ το ρήγμα ανάμεσα στα φύλα για να εμποδίσει την ενότητα τους στην ταξική πάλη, να αδυνατίσει και να χειραγωγήσει το συνολικό κίνημα των καταπιεσμένων. Απ αυτή την άποψη η μηχανιστική αναγωγή της σχέσης γυναίκας άνδρα στη σχέση Φύσης πολιτισμού, κεντρική θέση πολλών φεμινιστικών θεωριών, συσκοτίζει τόσο τη διαλεκτική σχέση φύσης και πολιτισμού όσο και την κοινωνική φύση της έμφυλης διαφοράς. Η γυναίκα δεν αποτελεί μια ομογενοποιημένη ταυτότητα, «μια συνολική κατηγορία, που μπορεί να καλύπτει όλες τις γυναίκες στο Ένα, το Κοινό, σε μια και μόνη Νόρμα. Αντίθετα από ό, τι νομίζει μια παρερμηνεία, ο Jacques Lacan λέγοντας «η γυναίκα δεν υπάρχει όλη» αναδεικνύει το στοιχείο εκείνο που κάνει μια γυναίκα δύναμη ανατροπής των θεσπισμένων κανόνων της υπάρχουσας τάξης πραγμάτων και έτσι αντικείμενο ακόμα μεγαλύτερης καταδυνάστευσης» λέει ο Σ. Μιχαήλ 7. Μέσα απ αυτό το πρίσμα μπορούμε να καταλάβουμε πως η έμφυλη ανισότητα, η καταπίεση, η εκμετάλλευση δεν κυοφορεί μόνο τον αποκλεισμό και την υποταγή τον «εγκλεισμό διαμέσου της υποταγής» (inclusion subordonné), όπως λέει η Rada Ivekovic 8 - αλλά και το αντίθετο της, τη δυνατότητα της εξέγερσης ενάντια στη νόρμα, στη θεσπισμένη αδικία, στην εξουσία του πατέρα και του συζύγου αφέντη, του κράτους. (To β μέρος στο επόμενο φύλλο) Βιβλιογραφικές αναφορές 1. Ελένη Βαρίκα, «Για μια πολιτική γραμματική του φύλου», εκδ. Πλέθρον, 2009, σελ Gérard Mendel, «Κατασκευάζοντας το νόημα της ζωής μας. Μια ανθρωπολογία των αξιών», εκδ. Πλέθρον, 2012, σελ Φ. Ένγκελς, «Η καταγωγή της οικογένεια, της ατομικής ιδιοκτησίας και του κράτους», πρόλογος στην 4η έκδοση του 1891, εκδ. Θεμέλιο, Βλ. 2, σελ Μαρία Γκασούκα, «Κοινωνιολογικές προσεγγίσεις του φύλου», εκδ. Διάδραση, 2013, σελ «Εφημερίδα των Συντακτών», Σ. Μιχαήλ, «Εγώ η Φρίντα Κάλο είμαι», ομιλία στο Ελεύθερο αυτοδιαχειριζόμενο θέατρο «Εμπρός» με αφορμή τη μέρα της γυναίκας, Rada Ivekovic, «Le sexe de la nation», ed. Léo Sheer, 2003, σελ. 140.

5 σελίδα 8 σάββατο 2 Αυγούστου 2014 σάββατο 2 Αυγούστου 2014 σελίδα 9 9η Μαρξιστική Διεθνιστική Κατασκήνωση Για 9η συνεχή χρονιά, το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα και η Οργάνωση Επαναστατικής Νεολαίας, πραγματοποίησαν τη Μαρξιστική Διεθνιστική Κατασκήνωσή τους, που φέτος έγινε μεταξύ 21 και 27 Ιούλη, στον Αγιόκαμπο, την ωραία παραλία του νομού Λάρισας. Με την παρουσία και ενεργό συμμετοχή εκατοντάδων Ελλήνων αλλά και διεθνών συντρόφων και φίλων του ΕΕΚ, μέσα από τις διαδικασίες της κατασκήνωσης «σκύψαμε» συλλογικά στην κατανόηση της αντικειμενικής κατάστασης, μέσα στο φλεγόμενο παγκόσμιο περιβάλλον που ζει σήμερα η ανθρωπότητα. Προσανατολιστήκαμε πληρέστερα για τα υψηλά καθήκοντα που βάζει αυτή η κατάσταση στην εργατική τάξη, στην επαναστατική καθολική τάξη, που μπορεί πραγματικά να βγάλει την ανθρωπότητα από την κρίση. Συζητήσαμε πάνω σε θεματικές που αφορούν : στην οικονομική κρίση στον εθνικισμό /φασισμό /διεθνισμό στο εργατικό κίνημα και στη σχέση ανεργίας /εφεδρικού στρατού ανέργων /εργασίας και στην εκμετάλλευσή της πάνω στον Ιμπεριαλισμό, που σήμερα, 100 χρόνια μετά το ξέσπασμα του Α Παγκόσμιου Πόλεμου σπέρνει ξανά τον εφιάλτη του πολέμου στον πλανήτη, από την Ουκρανία, ως την Γάζα και τη Mέση Aνατολή. Ακόμα συζητήσαμε για το γυναικείο ζήτημα, για ζητήματα αυτοοργάνωσης της εργατικής τάξης, μαζί με τον σ. Μάκη Αναγνώστου της ΒΙΟΜΕ, αλλά μιλήσαμε και για τις εξαρτήσεις και την μάχη για Ζωή, μαζί με μια υπέροχη παράσταση κουκλοθέατρου από την ομάδα Κούκλας της Μονάδας Κοινωνικής Επανένταξης του 18Ανω. Τους ευχαριστούμε ξεχωριστά. Διεθνές οικονομικό αδιέξοδο και διεθνιστική επαναστατική απάντηση Δυο πρόσφατα επεισόδια της τραπεζικής κρίσης στην ΕΕ (η κατάρρευση της 4ης μεγαλύτερης Βουλγαρικής τράπεζας, CCB, η χρεοκοπία θυγατρικής τράπεζας της Πορτογαλικής Banco Espirito Santo κι ο πανικός που ακολούθησε στις διεθνείς χρηματαγορές), έδειξαν πως η περίοδος «χάριτος» και φαινομενικής οικονομικής σταθεροποίησης στην Ευρώπη μεταξύ 12 και 14, έχει παρέλθει οριστικά. Είμαστε σε σημείο καμπής: μια περίοδος τελειώνει, μια άλλη αρχίζει που δείχνει ότι τα προβλήματα που εξεράγησαν στην παγκόσμια κρίση του δεν λύθηκαν αλλά και νέα (όπως ο αποπληθωρισμός) προστέθηκαν. Το καπιταλιστικό σύστημα δεν έχει να αντιμετωπίσει απλά την κρίση αλλά και τις συνέπειες των πολιτικών αντιμετώπισής της τα τελευταία 7 χρόνια. Ο ερχόμενος Οκτώβρης είναι σημαδιακός και κρίσιμος, για δύο λόγους: πρώτον, οι ΗΠΑ τερματίζουν το Πρόγραμμα Ποσοτικής Χαλάρωσης, και δεύτερο γίνονται στην ΕΕ τα stress test των 128 Ευρωπαϊκών τραπεζών, με στόχο την προώθηση του σχεδίου για την ενοποίηση του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος. Ενώ όλα δείχνουν πως η «ώρα της κρίσης» για τις Ευρωπαϊκές τράπεζες δεν μπορεί να αναβληθεί για πολύ ακόμα, τα δύο περιστατικά σε Βουλγαρία και Πορτογαλία, επιβεβαιώνουν πως το όλον έδαφος είναι σαθρό και αναξιόπιστο ακόμα και για τους ίδιους τους καπιταλιστές. Η διεθνής επιδείνωση της κρίσης θα καθορίσει και την τύχη του ελληνικού καπιταλισμού και της κυβέρνησής του, που στην τελευταία έξοδο στις αγορές, δεν πήραν ούτε καν τα αναμενόμενα, με την Κίνα να αποσύρει την δέσμευσή της για αγορά ομολόγων ύψους 1,5 δις ευρώ. Πάνω στη βάση της προχωρημένης καπιταλιστικής παρακμής, αναπτύσσονται, μαζί με την κοινωνική σήψη και την αποσάθρωση του κοινωνικού ιστού, και τα πιο αντιδραστικά αστικά ιδεολογήματα. Ο αστικός εθνικισμός, ένα φαινόμενο της νεωτερικότητας, αρχικά προοδευτικός όσο εκφράζει την επαναστατική κίνηση της αστικής τάξης προς τη συγκρότηση εθνικής αγοράς και κράτους-έθνους ενάντια στο φεουδαλισμό, μετετράπηκε στις ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες, σε αντιδραστική δύναμη, με την είσοδο στην ιμπεριαλιστική εποχή, με αποκορύφωμα τα δύο παγκόσμια ιμπεριαλιστικά πολεμικά σφαγεία. O φασισμός, είναι η αντεπαναστατική μετεξέλιξη του αντιδραστικού εθνικισμού των ιμπεριαλιστικών χωρών, μετά τον A Παγκόσμιο Πόλεμο και την Oκτωβριανή Eπανάσταση. Στον αντίποδα, οι επαναστάτες αντιτάσσουν τον διεθνισμό, την διεθνή ένωση του προλεταριάτου και των λαών, όχι ως αφηρημένη ηθική αρχή, αλλά ως υλική, ιστορική αναγκαιότητα βασισμένη πάνω στην παγκόσμιο χρακτήρα των κοινωνικών παραγωγικών δυνάμεων και τον παγκόσμιο καταμερισμό της εργασίας, την διεθνοποίηση της κοινωνικής, οικονομικής και πολιτιστικής ζωής της ανθρωπότητας. Μια επαναστατική Διεθνής, η Τέταρτη Διεθνής, είναι σήμερα, περισσότερο απαραίτητη από ποτέ. Διχοτόμηση της εργασίας κι ανατροπή της εκμετάλλευσης Στον καπιταλισμό, η σφαίρα της εκμετάλλευσης της εργασίας χωρίζεται στον χώρο της άμεσης εκεμτάλλεσυης και τον χώρο της ανεργίας. Δεν μπορεί να υπάρξει συσσώρευση κεφαλαίου, δεν μπορεί να υπάρξει καπιταλισμός χωρίς την ύπαρξη αυτής της διχοτόμησης. Ανάμεσα στους δύο αλληλένδετυους χώρους, παρεμβάλλεται ένα τείχος κρατικής βίας, νόμων, καταστολής, καταπίεσης. Οι ροές μεταφοράς δυνάμεων από τη μια πλευρά στην άλλη, σε περιόδους κρίσεων, αυξάνονται δραματικά. Ενώ όμως υπάρχουν ρωγμές σε αυτή τη ζώνη, δεν θα μπορέσει να υπάρξει κατάργηση της διχοτόμησης παρά μόνο με την επαναστατική ανατροπή της σφαίρας της εκμετάλλευσης συνολικά. Συνεπώς, η πάλη ενάντια στην ανεργία είναι πάλη ενάντια στον ίδιο τον καπιταλισμό, πάλη πολιτική, που δεν λύνεται απλά με κινηματικά ή οικονομίστικα μέσα. Το ζήτημα του επαναστατικού Κόμματος της εργατικής τάξης, εμφανίζεται ξανά σε όλο του την ιστορική βαρύτητα. Ο Μαρξ επεσήμανε ως στιγμή της επανάστασης, την στιγμή της συνένωσης της εργατικής τάξης, εργαζόμενων και ανέργων για την ανατροπή των ίδιων των όρων της καπιταλιστικής συσσώρευσης. Αυτό απαιτεί και νέες ανεξάρτητες μορφές προλεταριακής-λαϊκής αυτοοργάνωσης, όπως είναι τα Κέντρα Αγώνα, που θα ανοιχτούν και θα κινητοποιήσουν όλη την πληττόμενη από την κρίση κοινωνία. Ιδιαίτερο ρόλο συνδετικού ιστού και μαχητικής πρωτοπορίας μπορεί και πρέπει να παίξει η νεά γενια, σήμερα το βαρύτερα πληττόμενο από την ανεργία τμήμα. Το παράδειγμα του αγώνα των καθαριστριών, αλλά και η πρόσφατη μάχη των κατοίκων της Δυτικής Μακεδονίας ενάντια στο ξεπούλημα της ΔΕΗ, με την τοπική κοινωνία να συσπειρώνεται γύρω από ένα εργατικό αγώνα, είναι μερικά από τα οδηγά σημεία για την οργάνωση της πάλης των εργατών. Ιμπεριαλιστική παρακμή, σοσιαλιστική επανάσταση, επαναστατικό κόμμα Από το 89-91, την εποχή των καταρρεύσεων της ΕΣΣΔ και των Λαϊκών Δημοκρατιών της Ανατολικής Εΰρώπης, κυριαρχούσαν οι νέες, υποτίθεται ακράδαντες «βεβαιότητες», οι μύθοι που υμνούσαν την «τελική και πλήρη νίκη» του καπιταλισμού, το τέλος του κομμουνισμού, της επανάστασης, του Μαρξισμού, της ίδιας της Ιτσορίας. Τώρα ζούμε την «κατάρρευση των καταρρεύσεων», το τέλος αυτής της εποχής της φενάκης. Ο καπιταλισμός δεν κατάφερε να ξεπεράσει την παρακμή του, να ξανακολλήσει την ιμπεριαλιστική αλυσίδα που έσπασε στη Ρωσία πριν από περίπου ένα αιώνα. Ο κύκλος που άνοιξε τον Οκτώβρη του 1917 δεν έχει κλείσει κι ο παγκόσμιος ιμπεριαλισμός είναι αντιμέτωπος όχι μόνο με την μεγαλύτερη κρίση της Ιστορίας του αλλά και με την κατάρρευση των προσδοκιών του που έτρεφε επί 20 χρόνια για την πλήρη απορρόφηση του πρώην σοβιετικού χώρου. Η αλήθεια εμφανίζεται μέσα στις φλόγες της Ουκρανίας και στο χάος στο οποίο βυθίζεται ολόκληρη η Μέση Ανατολή. Το Ουκρανικό ζήτημα δείχνει πώς ο Ιμπεριαλισμός προσπαθεί να ενσωματώσει τον πρώην Σοβιετικό χώρο μετατρέποντάς τον σε αποικία κάτω από μια φασιστική ή ημιφασιστική κυβέρνηση (σύμφωνα με την πρόβλεψη του Τρότσκι από το 1929). Η περιβόητη «μετάβαση στην οικονομία της αγοράς» αφού προκάλεσε τεράστια κοινωνικά δεινά, απέτυχε. Μετά από τις καταρρεύσεις, υπήρξε κανιβαλισμός των οικονομικών πόρων και όχι επανεπένδυσή τους με την διαμόρφωση εσωτερικής αγοράς. Ενώ οι ολιγάρχες με τη συνεργασία της Δύσης πλουτίζανε και μετέφεραν γιγάντια ποσά σε φορολογικούς παραδείσους, οι λαοί πεινούσαν και οι χώρες έμεναν κρανίου τόπος. Αρχικά, οι κινητοποιήσεις του Μαϊντάν συσπείρωναν κατεστραμένους μικροαστούς που αντιδρούσαν στη ζωή φτώχειας κάτω από το διεφθαρμένο καθεστώς Γιανουκόβιτς. Πολύ γρήγορα όμως φάνηκε πως οι φασίστες, οι ολιγάρχες και οι ιμπεριαλιστές βρίσκονται από πίσω. Η τάχιστη άνοδος των Ναζί κι η συμμετοχή τους στην κυβέρνηση και στους κατασταλτικούς μηχανισμούς του Κράτους έκανε να βρυκολακιάσει η φασιστική κληρονομιά του σφαγέα και συνεργάτη των Ναζί Στεπάν Μπαντέρα. Η όποια ιδεολογική σύγχυση ή εθνικιστικές ιδέες στο στρατόπεδο των εξεγερμένων εργατών και των Λαϊκών Δημοκρατιών της Νότιας και Ανατολικής Ουκρανίας και της Ρουθηνίας, δεν μπορύν να χρησιμοποιούνται σαν φτηνό πρόσχημα για να κρυφτεί ο ταξικός χαρακτήρας της σύγκρουσης ανάμεσα στο προλεταριάτο αυτών των περιοχών και του ιμπεριαλισμού των HΠΑ/ ΕΕ/ΝΑΤΟ που στηρίζει οικονομικά, πολιτικά, στρατιωτικά, και κινητοποιεί την μαύρη συμμαχία ολιγαρχών, φασιστών και δολοφόνων της Μαφίας και την καταρρέουσα πραξικοπηματική ψευτοκυβέρνηση του Kιέβου. Κανείς δεν μπορεί να είναι «ουδέτερος», όπως κάνει ένα μεγάλο τμήμα της Αριστεράς, καθεστωτικής και εξωκοινοβουλευτικής αλλά και της αναρχίας που ουσιαστικά στηρίζουν το Κίεβο. Δεν κατηγορούμε τον Πούτιν για το ότι τάχα βρίσκεται πίσω από τους εξεγερμένους, τον κατηγορούμε γιατί δεν είχε και δεν έχει κανένα σκοπό να τους ενισχύσει και τους χρησιμοποιεί στις γεωπολιτικές βλέψεις του. Γιατί η σύγχρονη μετασοβιετική Ρωσία στον δρόμο της καπιταλιστικής παλινόρθωσης δεν είναι Σοβιετική Ένωση, ούτε και ο Πούτιν είναι Λένιν, ούτε καν... Στάλιν, όπως τον κατηγορούν. Ύψιστο καθήκον κάθε Μαρξιστή είναι η συντριβή των ναζιστών και του Ιμπεριαλισμού, που έχει σπείρει το χάος στην Ουκρανία αλλά και στη Μέση Ανατολή, διαλύοντας το Ιράκ και εξολοθρεύοντας τον παλαιστινιακό λαό της Γάζας. Όλα τα παραπάνω, δεν είναι μεμονωμένες «ανωμαλίες» αλλά ο κανόνας ενός συστήματος ιστορικά εξαντλημένου. Πρέπει η εργατική τάξη να παλέψει, όχι απλά για το ένα ή το άλλο ζήτημα, αλλά για την ίδια την ζωή. Και η πάλη για την ζωή είναι πάλη για μια Νέα Ζωή, ριζικά και εκ βάθρων αλλαγμένη, αποκαθαρμένη από τα βάσανα της εκμετάλλευσης και καταπίεσης. Όρος για τη νίκη της επανάστασης, είναι το χτίσιμο του επαναστατικού Κόμματος της εργατικής τάξης, της επαναστατικής πρωτοπορίας που δρα μέσα στις μάζες, απαραίτητος όρος για να ανυψωθεί η τάξη σε υποκείμενο, από τάξη καθεαυτή σε τάξη για τον εαυτό της. Η δυνατότητα της οργανωμένης πρωτοπορίας να αλλάξει την τάξη, εδράζεται μέσα στην ίδια την τάξη, όχι έξω από αυτήν, μέσα στους αγώνες της και τα δεινά της. Υπάρχει ανάγκη για επιστροφή της πρωτοπορίας της στην βαθιά και συστηματική μελέτη του Μαρξισμού, σαν όπλο αλλαγής του κόσμου στο σήμερα. Με αληθινή συναίσθηση αυτού του καθήκοντος πραγματοποιούνται οι εκπαιδευτικές κατασκηνώσεις του ΕΕΚ, και με βάση πάλι αυτό θα ανανεωθούν και θα πληθύνουν οι συναντήσεις θεωρητικής εκπαίδευσης και προετοιμασίας για το επερχόμενο κύμα της παγκόσμιας επανάστασης. Κ. Αποστολόπουλος Α. Παπαδάτου

6 σελίδα 10 σάββατο 2 Αυγούστου 2014 σάββατο 2 Αυγούστου 2014 σελίδα 11 9 η Μαρξιστική Διεθνιστι κή Κατασκήνωση του ΕΕΚ Ο εργάτης παράγοντας τη συσσώρευση, στην πραγματικότητα παράγει τα μέσα που θα τον καταστήσουν υπεράριθμο Του Nίκου Πελεκούδα* Γιατί να ασχοληθούμε θεωρητικά, αλλά και γιατί να δι- 1) ευρυνθεί η συζήτηση των όρων πολιτικής παρέμβασης, στο ζήτημα της ενιαίας πάλης εργαζομένων και ανέργων; Γιατί να προσδιορίσουμε ξανά, μια διαπίστωση δεδομένη για μαρξιστές, ότι οι άνεργοι είναι τμήμα της ίδιας της εργατικής τάξης και ευρύτερα των εργαζομένων; Η συζήτηση παράγει κρίσιμα πολιτικά αποτελέσματα. Απαντάει στις λογικές που συνεχίζουν να εστιάζουν αποκλειστικά στην εργατική τάξη, και ιδιαίτερα στο συνδικαλισμένο υποσύνολό της, παραβλέποντας τα αποτελέσματα που παράγει η ανεργία σε ό,τι αφορά συνολικά την κατάσταση της εργατικής τάξης, σμικρύνοντας το ίδιο το κοινωνικό υποκείμενο της επανάστασης. Από την άλλη επιδιώκει να σταθεί αντιθετικά στις λογικές που στηρίζουν την ελπίδα της επανάστασης στους άνεργους, ανακαλύπτοντας άλλα κοινωνικά υποκείμενα της επανάστασης, στρέφοντας την πλάτη στην ίδια την εργατική τάξη, συχνά με βίαιο καταγγγελτικό λόγο εναντίον της. Και οι δυο λογικές αδυνατούν να δουν τις αλλαγές που έχουν συμβεί στο σώμα της ίδιας της εργατικής τάξης, καθώς και την ποσοτική γιγάντωση των ανέργων. Στην Ελλάδα για παράδειγμα, με βάση τα επίσημα στοιχεία, έχουμε 3,5 εκ. περίπου εργαζόμενους, μετρώντας σε αυτούς ακόμα και εργαζόμενους των 10 ωρών το μήνα, ενώ οι άνεργοι καταμετρώνται περίπου στο 1,5 εκ., υπολογίζοντας αυτούς που έχουν πάει να το δηλώσουν στον ΟΑΕΔ, και αυτούς που δικαιούνται να βγάλουν κάρτα. Γίνεται φανερό, πως είναι πολύ πιθανό, ο σχετικός εργατικός υπερπληθυσμός κατά την έκφραση τυυ Μαρξ, να υπερβαίνει ποσοτικά το τμήμα των εργαζομένων που εργάζεται ακόμα με σχετικά σταθερούς όρους εργασίας. Η συζήτηση καθίσταται επείγουσα. Ποιες θεωρητικές δυνατότητες έχουμε να καταδείξουμε 2) πως οι άνεργοι είναι τμήμα της εργατικής τάξης; Οδηγός σε αυτό είναι το προτεινόμενο από τη βιβλιογραφία 23 ο κεφάλαιο του 1 ου τόμου του Κεφαλαίου του Μαρξ. Α) Οι ίδιες οι κατηγορίες του σχετικού εργατικού υπερπληθυσμού του Μαρξ, αποδεικνύουν την ενιαιότητα της εργατικής τάξης, αυτού που σήμερα, με αφορμή τις διαθεσιμότητες χαρακτηρίζουμε ως γκρίζα ζώνη, που είναι και ανεργία, αλλά και ιδιότυπη διατήρηση της μισθωτής σχέσης με το κράτος, για ένα βραχύ διάστημα. Ο ρευστός, ο λανθάνων και ο στάσιμος σχετικός εργατικός υπερπληθυσμός, Eργασία, ανεργία, σχετικός εργατικός υπερπληθυσμός ως όρος ύπαρξης του κεφαλαίου συμπεριλαμβάνει εργάτες των κέντρων της σύγχρονης βιομηχανίας (ρευστός), αγροτικό πληθυσμό που μεταναστεύει στις πόλεις, εργάτες νεαρής και μικρότερης ανδρικής ηλικίας, κυρίως ανειδίκευτης (λανθάνων), εν ενεργεία εργατικό πληθυσμό με άτακτη απασχόληση (στάσιμος). Στο κατώτερο στάδιο του στάσιμου εργατικού υπερπληθυσμού υπάρχει η απόλυτη εξαθλίωση, ο παουπερισμός, που συμπεριλαμβάνει ικανούς προς εργασία, παιδιά, αλλά και οριστικά ανίκανους προς εργασία. Και μόνο η καταγραφή της μαρξικής κατηγοριοποίησης, αποτυπώνει έκδηλα τη διαρκή μετακίνηση εργαζομένων και ανέργων σε όλη τη διάρκεια της καπιταλιστικής συσσώρευσης, και ειδικά της κρίσης. Φωτίζει την αύξηση στο πεδίο της καπιταλιστικής παρακμής, της μερικής και προσωρινής εργασίας. Ιδιαίτερα στην εποχή μας, είναι φανερό, πως όποιος εργαζόμενος χάσει τη δουλειά του, περνάει σε μεγάλα ποσοστά, κατευθείαν στον στάσιμο εργατικό υπερπληθυσμό, με προοπτικές εξαθλίωσης. Β) Τη σημασία που έχει κατά τον Μαρξ, η κατάσταση του εργάτη έξω από το χώρο δουλειάς. Με κέντρο την τροφή και τη στέγαση. Είναι εντυπωσιακή η σχέση των όρων ζωής ενός άνεργου, ενταγμένου στον στάσιμο εργατικό υπερπληθυσμό, με τα κατώτερα τμήματα της τάξης. Όπως κατά συνέπεια, η σημασία που αποκτούν τα ζητήματα του ελεύθερου χώρου, ως δείκτη ποιότητας της ζωής της εργατικής τάξης. Ακόμα η ενιαιότητα που παράγεται και με εξωεργασιακούς όρους, όπως η αδιάκριτη φορολόγηση ακόμα και εργατών χωρίς δουλειά. Γ) Η εξάρτηση εργαζομένων και ανέργων, είναι βασική σε ό,τι αφορά την καπιταλιστική συσσώρευση. Ο εργάτης παράγοντας τη συσσώρευση, στην πραγματικότητα παράγει τα μέσα που θα τον καταστήσουν υπεράριθμο. Και αυτό γιατί το πρόσθετο κεφάλαιο που σχηματίζεται στην πορεία της συσσώρευσης, προσελκύει, κατά τον Μαρξ, όλο και λιγότερους εργάτες, ενώ το παλιό που αναπαράγεται περιοδικά με νέα σύνθεση, απωθεί σταδιακά τους εργάτες που απασχολεί, σε μια ταυτόχρονη έκφραση της νίκης της νεκρής εργασίας (μέσα παραγωγής) έναντι της ζωντανής. Δ) «Για αυτό μόλις οι εργάτες ανακαλύψουν το μυστικό του πώς συμβαίνει ώστε, όσο περισσότερο εργάζονται, όσο περισσότερο ξένο πλούτο παράγουν και όσο αυξάνει η παραγωγική δύναμη της εργασίας τους, τόσο πιο επισφαλής να γίνεται για αυτούς ακόμα και η λειτουργία τους σα μέσο αξιοποίησης του κεφαλαίου μόλις ανακαλύψουν πως ο βαθμός του συναγωνισμού μεταξύ τους εξαρτιέται ολότελα από την πίεση του σχετικού υπερπληθυσμού επομένως, μόλις επιχειρήσουν με τα εργατικά σωματεία κ.λπ.να οργανώσουν μια σχεδιασμένη συνεργασία εργαζομένων και ανέργων για να σπάσουν ή να εξασθενίσουν τις καταστρεπτικές για την τάξη τους συνέπειες αυτού του φυσικού νόμου της κεφαλαιοκρατικής παραγωγής, βάζουν τις φωνές το κεφάλαιο και ο συκοφάντης οικονομολόγος του για καταπάτηση του «αιώνιου» και σα να λέμε «ιερού» νόμου της ζήτησης και της προσφοράς». Σε μια παράγραφο ο ίδιος ο Μαρξ δίνει το περίγραμμα των δυνατοτήτων της κοινής πάλης εργαζομένων και ανέργων, από τη σημασία που έχει η θέση και των δυο στην ίδια την πορεία του κεφαλαίου, στις δυνατότητες ρήξης των θέσφατών του. Ε) Ο εργατικός υπερπληθυσμός είναι αναγκαίο προϊόν της κεφαλαιοκρατικής συσσώρευσης, αλλά από την άλλη μεριά, γίνεται με τη σειρά του μοχλός της καπιταλιστικής συσσώρευσης, όρος ύπαρξης του κεφαλαίου, του ίδιου του καπιταλισμού. Επιδρά στην κατάσταση της εργατικής τάξης και ευρύτερα των εργαζομένων, στους όρους εργασίας και αμοιβής τους, η οποία στο βαθμό που δεν θέτει συνολικές διεκδικήσεις για το χρόνο εργασίας, ενσωματώνει τις πιέσεις με δυσμενείς συνέπειες και για τους ανέργους, παρατείνοντας την παραμονή τους έξω από τη δουλειά, και δημιουργώντας προϋποθέσεις συνολικής εξαθλίωσης. Στ) Το χτύπημα ειδικά στους εργαζόμενους του δημόσιου τομέα, αποτυπώνει την παρακμή του αστικού κράτους ιδιαίτερα, ως φορέα ενσωμάτωσης των εργαζομένων, ως υποτιθέμενο εξισορροπιστή κοινωνικών συγκρούσεων. Η πορεία της επίθεσης ενάντια σε εργαζόμενους του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, θέτει νέους όρους για το ξεπέρασμα του ιστορικού κατακερματισμού τους από την αστική τάξη, πάντα με τις ιδιαίτερες αναγκαίες πολιτικές προϋποθέσεις πάλης. Αναγκαία συμπεράσματα με 3) βάση την ανάλυση της κοινής θέσης εργαζομένων και ανέργων, ως ενιαία εργατική τάξη, για την πολιτική παρέμβαση στο πρόβλημα. Α) Η παρέμβαση στο εναπομείναν μόνιμα και σταθερά εργαζόμενο τμήμα της τάξης, πολύ περισσότερο στο συνδικαλισμένο, δημιουργεί μια εικονική πραγματικότητα παρέμβασης, χωρίς την αναγκαία προγραμματική, οργανωτική και κινηματική παρέμβαση στους άνεργους. Β) Στην περίοδο της παρακμής του κεφαλαιοκρατικού συστήματος, τα φαινόμενα που αναλύει ο Μαρξ, δεν έχουν την περιοδικότητα των κύκλων των κρίσεων. Ο παγκόσμιος καπιταλιστικός καταμερισμός εργασίας, όπως καταδεικνύεται από έρευνα της Manpower για το 2013, φαίνεται να εδραιώνει σε ό,τι αφορά τον δυτικό κόσμο, και την Ελλάδα, τις προσλήψεις στα χρηματοοικονομικά, τις ασφάλειες, την ακίνητη περιουσία και την παροχή υπηρεσιών προς επιχειρήσεις. Ενώ τα ισχυρότερα σχέδια προσλήψεων καταγράφονται στην Ινδία, την Ταιβάν, τη Νέα Ζηλανδία, την Κόστα Ρίκα, σε μια αποτύπωση της εργασίας των 2 δολαρίων την εβδομάδα, κατά βάση ανειδίκευτου προσωπικού στη μεταποίηση και τον αγροτικό τομέα. Όλος ο υπόλοιπος κόσμος των αφεντικών, σε όλο τον πλανήτη, δίνει αρνητικές προβλέψεις για αύξηση των προσλήψεων. Η ανεργία και η εξαθλίωση ήρθαν για να μείνουν. Και όχι μόνο αυτό, αλλά όπως καταγράφει έρευνα των Νέων τον περασμένο Μάη, σε όλη την Ευρώπη δυσκολεύει η παροχή του επιδόματος ανεργίας. Είναι χαρακτηριστικό πως μόνο στην Ελλάδα, την τελευταία τετραετία, αυξήθηκαν οι καταγεγραμμένοι άνεργοι κατά 45%, ενώ οι δικαιούχοι του επιδόματος ανεργίας μειώθηκαν κατά 47%. Ο απόλυτος κυνισμός. Και από αυτή τη σκοπιά αποτυπώνεται η οριστική απόσπαση του καπιταλιστικού συστήματος από οποιοδήποτε θετικό ορίζοντα. Γ) Το γεγονός πως το 71,4% των ανέργων είναι μακροχρόνια άνεργοι, δηλαδή πάνω από ένα χρόνο, με μέσο όρο τα 3 με 4 χρόνια, όπως και το ότι το 23% δεν έχει εργαστεί ποτέ στη ζωή του, έχει επιπτώσεις στο ζήτημα της έλλειψης συλλογικών διεκδικητικών εμπειριών για τον έναν στους 4 άνεργους, ενώ για το μεγαλύτερο τμήμα τους, με βάση τα σημερινά χαρακτηριστικά του συνδικαλιστικού κινήματος, δεν υπάρχει κάποια ιδιαίτερη προοπτική εργατικής πάλης. Από αυτήν τη σκοπιά, αναβαθμίζονται οι μη συνδικαλιστικές μορφές οργάνωσης της τάξης, αποκτά άλλη σημασία η λογική της δημιουργίας Ανεξάρτητων Κέντρων Αγώνα Εργατών. Μπαίνουν με άλλη επιτακτικότητα τ α καθήκοντα της δημιουργίας κοινωνικοπολιτικών συσπειρώσεων σε επίπεδο γειτονιάς, με συνύπαρξη εργαζομένων και ανέργων, και με κινηματικούς στόχους. Ό,τι συνέβη τελευταία με την επιστράτευση των απεργών της Δ.Ε.Η., αναδεικνύει ακόμα περισσότερο την ανάγκη της ανάληψης πρωτοβουλιών για την υπεράσπιση των όρων ζωής της εργατικής τάξης, χωρίς αυτή να ακολουθεί τους χρόνους και της επιλογές της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας. Διευρύνεται η έννοια των ίδιων των Ανεξάρτητων Κέντρων Αγώνα Εργατών, και με τα εξωεργασιακά ζητήματα όπως της στέγης, της τροφής, της υγείας κ.τ.λ. Και από την άλλη μεριά, καταδεικνύεται η ανάγκη διαφορετικής κατεύθυνσης των ίδιων των σωματείων, που μπορούν να ενσωματώνουν αυτές τις πλευρές της πάλης τους. Δ) Αν ισχύουν τα αρχικά σημεία ανάλυσης, τότε γίνεται φανερό, πως το αίτημα για δουλειά για όλους, με όλα τα αιτήματα που συνοδεύουν την παρέμβασή μας, συνδέεται με την επαναστατική πάλη της τάξης για μια άλλη οργάνωση της παραγωγής με τη δική της εξουσία. Μόνο έτσι μπορεί να ξεπερνιέται ο διαχωρισμός και ο κατακερματισμός μεταξύ των ανέργων. Έτσι μπορούμε να δίνουμε την πάλη για να υπερβαίνουν οι εργαζόμενοι την καθήλωση στα ειδικά κλαδικά αιτήματα, για να διευρυνθεί η αποτυπωμένη γρήγορη πολιτικοποίηση των αγώνων. Με την στοιχειοθέτηση της ανάγκης της εργατικής εξουσίας, μπορεί να διαμορφώνεται μεταβατικό πρόγραμμα, με κριτήριο την ενιαία πάλη εργαζομένων και ανέργων, με καθοριστική την κατανομή του χρόνου εργασίας έτσι ώστε να μπαίνουν στη δουλειά όλα τα θύματα του καπιταλισμού, να παλεύεται η παροχή του επιδόματος ανεργίας, ενταγμένη σε μια πάλη συνολική για να έχει η εργατική τάξη συνολικά την περίθαλψη, την υγεία και την εκπαίδευση που της αξίζει. Να φαίνεται καθαρότερα το ασύμβατο των εργατικών αναγκών, όπως αποτυπώνονται στο μεταβατικό μας πρόγραμμα, με την αδυναμία του συστήματος να τις πραγματώσει. * Tο κείμενο αποτέλεσε τη βάση της εισήγησης του σ. Nίκου Πελεκούδα στο 9ο διεθνιστικό camping του EEK, στον Aγιόκαμπο Λάρισας, Iουλίου 2014 Κοινωνικά Ιατρεία Αλληλεγγύης Ιατρείο Αλληλεγγύης Γειτονιάς Αγ.Νεκταρίου Πέρσι, τέτοια εποχή, παρουσιάσαμε πώς ο κοινωνικός αποκλεισμός χιλιάδων ανθρώπων χρησιμοποιείται ως εργαλείο κοινωνικού ελέγχου στα χέρια των βάρβαρων μνημονιακών πολιτικών της κυβέρνησης και του χρεοκοπημένου καπιταλιστικού συστήματος που αυτή εκπροσωπεί. Χιλιάδες άνθρωποι, επειδή πλεονάζουν γι αυτό το σύστημα, αποτάσσονται αποκλείονται από το κοινωνικό σώμα. Απεκδύονται κάθε ανθρώπινου δικαιώματος και ορίζονται ως παρίες και δυνάμει επικίνδυνοι. Άνεργοι, άστεγοι, οροθετικοί, τοξικομανείς, μετανάστες, εξαθλιωμένοι από τη φτώχια και από την αδυναμία να έχουν πρόσβαση σε οποιοδήποτε δημόσιο κοινωνικό αγαθό, μπαίνουν στο στόχαστρο. Αποκλεισμένοι από τα πάντα, εγκλείονται, ως δυνάμει επικίνδυνοι, στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Δημόσιες δομές πρόνοιας αφήνονται να καταρρεύσουν, ενώ στη θέση τους χτίζονται φυλακές υψίστης ασφαλείας, δικαστικά ψυχιατρεία, κέντρα κράτησης μεταναστών και ασφυκτικά ελεγχόμενοι δημόσιοι χώροι. Ο ίδιος ο άνθρωπος μετατρέπεται πια σε εργαλείο του βιοπολιτικού ελέγχου στα χέρια της εξουσίας και οι σιδερόφραχτοι χώροι της εξουσιας σε μοντέλα αποκλεισμού και επιτήρησης της καθημερινής ζωής. Το σχέδιο της ταξικής γενοκτονίας εφαρμόζεται καθημερινά με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και ψηφίσματα έκτακτης ανάγκης (ΠΕΔΥ, Πολυνομοσχέδιο), που ορίζουν τη διάλυση κάθε δημόσιου αγαθού. Διαθεσιμότητα, απολύσεις, κατάργηση τμημάτων σε κέντρα πρωτοβάθμιας φροντίδας, EOΠYY, νοσοκομεία, δομές ψυχικής υγείας και ιδιωτικοποίηση αυτών, θέτουν στο περιθώριο εργαζόμενους και ωφελούμενους. 3,5 εκατομμύρια ανασφάλιστοι και 2 εκατομμύρια άνεργοι -το success story της κυβέρνησης, είναι η ανθρώπινη τραγωδία για την οποία κάνουν λόγο επιστημονικές έρευνες δημοσιευμένες στο πρόσφατο τεύχος του περιοδικού Lancet. Η κρίση συσχετίζεται με την αύξηση λοιμωδών νοσημάτων, εξαρτήσεων, καρδιαγγειακών παθήσεων, ψυχικών διαταραχών που οδηγούν στη μείωση του προσδόκιμου ζωής. Η δημιουργία των Κοινωνικών Ιατρείων απέναντι στον κατασταλτικό σχεδιασμό είναι μέρος της οργάνωσης της συλλογικής μας αντίστασης. Σε μια κατεξοχήν εργατική συνοικία του Βόλου, που καθημερινά δέχεται τα πυρά των βάρβαρων μνημονιακών πολιτικών, δημιουργήσαμε ένα χώρο επανασυλλογικοποίησης της ζωής μας, τη Λαϊκή Συνέλευση Γειτονιάς Αγ. Νεκταρίου, ως συνέχεια του κινήματος Δεν Πληρώνουμε την Κριση τους, που στεγάζεται σε κατειλημμένο χώρο από το Στην ανεργία, την εξαθλίωση, την εξατομίκευση και τον κοινωνικό αποκλεισμό από τα κοινωνικά αγαθά απαντάμε : Εξεγερση και Aνατροπή του καπιταλιστικού συστηματος και των άθλιων όρων που επιβάλει, με δράσεις που αποφασίζονται κάθε Δευτέρα μέσα από διαδιακασίες της Λαϊκής Συνέλευσης. Συλλέγουμε και διανέμουμε ρούχα και τρόφιμα, συνδέουμε ρεύμα και νερό με κινητοποιήσεις. Συμμετέχουμε σε αντιφασιστικές και αντιρατσιστικές πορείες, σε ανεξάρτητες απεργιακές συγκεντρώσεις και πορείες στηρίζοντας τους εργαζόμενους (καθηγητές, ΕΡΤ, διοικητικοί, ΒιοΜΕ). Διοργανώνουμε ενημερωτικές εκδηλώσεις και συμπαραστεκόμαστε σε κάθε διωκόμενο αγωνιστή. Το Ιατρείο Αλληλεγγύης γεννήθηκε (Σεπτέμβριο 2012) και αναπτύσσεται ως αναγκαιότητα και αναποσπαστη δράση της Συνέλευσης, που αγκαλιάζει και ελέγχει κάθε δράση που αυτό με τη σειρά του γεννά. Είναι ένα δέντρο που με κορμό τη Συνέλευση απλώνει τα κλαδιά του στηρίζοντας την ανθρώπινη ζωή. Το Ιατρείο προσφέρει ιατρικές υπηρεσίες πρωτοβάθμιας φροντίδας, εντελώς δωρεάν, σε ανασφάλιστους κυρίως, έλληνες και μετανάστες. Ο χώρος και ο ρόλος του ιατρείου ξεπερνά τα στενά όρια της εξέτασης διάγνωσης. Η φροντίδα από το ιατρικό προσωπικό του (γενικού γιατρού, ψυχίατρου, ψυχολόγου, παιδίατρου και λογοθεραπευτή) και των υποστηρικτών μελών της συνέλευσης, έχει στόχο να ξανασυνδέσει τον ασθενή, ανήμπορο και αποκλεισμένο άνθρωπο, με τους συνανθρώπους του και τον αγώνα για ζωή. Έτσι, το Ιατρείο αποτελεί κομμάτι σύγκρουσης και ανατροπής των καπιταλιστικών μνημονιακών πολιτικών αλλά και ταυτόχρονα κινητοποίηση και χτίσιμο της ζωής της μαχόμενης, καταπιεσμένης τάξης. Συλλέγουμε φάρμακα, οργανώνουμε συζητήσεις συμβουλευτικής και ενημέρωσης σε θέματα υγείας, δράσεις στα δημόσια νοσοκομεία και ασφαλιστικούς φορείς στο πλάι των εργαζομένων, αντιτασσόμενοι στο κλείσιμο των δημόσιων δομών υγείας, στις απολύσεις και ιδιωτικοποιήσεις. Διεκδικούμε δωρεάν νοσηλεία, εμβολιασμούς παιδιών, επιδόματα αναπηρίας, χειρουργικές επεμβάσεις. Η σύγκρουση, όμως, με το υπάρχον καθεστώς, που επιβάλλει την κατάρευση της δημοσιας υγείας γίνεται, ταυτόχρονα, γονιμοποιός δύναμη ώστε να πραγματώσουμε εγχειρημάτα όπως το πρόσφατο Δίκτυο Υπεράσπισης Ανασφάλιστων. Το Δίκτυο γεννήθηκε ως φυσική συνέχεια και ανάγκη όλων των παραπάνω αγώνων, που στις 3 Μαΐου 2014 συμπυκνώθηκαν σε μια πλατιά εκδήλωση για την υγεία στο βόλο και σε συναντήσεις - συσπειρώσεις φίλων και συναγωνιστών για το πώς απαντάμε σε αυτήν την κρίση. Η οργάνωσή του κρίθηκε αναγκαίο κομματι της συγκρότησης μετώπου αγώνα για την υγεία αλλά και για κάθε δημόσιο κοινωνικό αγαθό. Στοχεύει στην πλήρη και δωρεάν πρόσβαση όλων σε όλες τις βαθμίδες υγείας μέσω της ενημέρωσης και διασφάλισης των δικαιωμάτων για κάθε ανασφάλιστο ασθενή, με παρεμβάσεις όπου κριθεί απαραίτητο. Κάθε εργαζόμενος (ιατρικό, νοσηλευτικό, διοικητικό προσωπικό) σε οποιοδήποτε χώρο υγείας ενημερώνει και ενημερώνεται απο το Δίκτυο αφού καταγράφονται περιστατικά ανασφάλιστων που αποκλείονται από εξετάσεις, επεμβάσεις και νοσηλεία. Ο γραφειοκρατικός δρόμος που μπορεί εύκολα να αποκλείει τις διευρυμένες κατηγορίες διακαιούχων, όπως τυπικά ορίζονται από τη νέα τροποποιητική εγκύκλιο 48985/ πρέπει να ανακοπεί και να ξεπεραστεί. Κανένα γραφεικρατικό ανάχωμα (συλλογής και έγκρισης δεκάδων εγγραφων από επιτροπές) στη διασφάλιση της υγείας. Κανένα μπιλιετάκι εφορίας, εντεταλμένο από διοικήσεις νοσοκομείων, για αποπληρωμή νοσηλείας στα χέρια των ασθενών. Κείμενο με τις θέσεις και τα τηλέφωνα επικοινωνίας του δικτύου δημοσιοποιήθηκε σε τύπο και διαδίκτυο. Μοιράζεται σε δημόσιους χώρους και χώρους υγείας βρίσκοντας την ανταπόκριση απλών πολιτών και εργαζομένων σε αυτούς, αντίστοιχα. Ανοίγουμε τη δράση μας και δικτυωνόμαστε σε έναν ιστό κοινωνικής αντίστασης με άλλα Κοινωνικά Ιατρεία Φαρμακεία αλλά και με συλλογικότητες, συνελεύσεις, πολιτικές οργανώσεις, μέτωπα αγώνα εργαζομένων. Με τα υπόλοιπα ΚΙΦΑ επικοινωνούμε ανταλλάσσοντας φάρμκακα αλλά και απόψεις για γεγονότα και επικείμενες δράσεις, μέσω ιντερνετικής πανελληνίας πλατφόρμας. Σαφείς πολιτικές τοποθετήσεις μας ενώνουν αλλά και μας διαχωρίζουν πολλές φορές με αυτά. Στεκόμαστε μακριά και ενάντια σε φιλανθρωπικές πρακτικές δήμων, εκκλησίας, ΕΣΠΑ και ΜΚΟ. Τα φιλανθρωπικά μέσα αλληλεγγύης, δείχνουν πια το αδιέξοδό τους. Οι τσέπες του κόσμου, οι αποθήκες τροφίμων, φαρμάκων έχουν αδειάσει, όπως έδειξαν πρόσφατα δημοσιεύματα στον τοπικο τύπο. Τα προγράμματα ΕΣΠΑ και οι ΜΚΟ είναι η μάσκα ενός χρεοκοπημένου συστήματος που στα χέρια ενός ευαίσθητου κράτους χρησιμοποιούνται ως κοινωνικές πολιτικές διαχείρησης, ουσιαστικά ελέγχου, ευπαθών ομάδων που το ίδιο έχει αποκλείσει από τα πάντα και εξαθλιώσει, με στόχο την ενσωμάτωση της κοινωνικής οργής και των αγώνων. Πρόσφατα εναντιωθήκαμε στην προσκληση που λάβαμε από το ΙΝΕ ΓΣΕΕ για τη συμμετοχή μας στην έρευνα πεδίου Κοινωνικά Ιατρεία στην Ελλάδα της Κρίσης. Αρνούμαστε να αποτελέσουμε ένα ακόμη μοντέλο πρόταση διαχείρισης της κρίσης, συνεργαζόμενοι με ένα θεσμό επιχορηγήσεων (ΓΣΕΕ ΣΕΒ), εργολαβίας προγραμμάτων κοινωφελούς εργασίας που έχουν αποδομήσει κάθε εργασιακή σχέση. Επίσης, εναντιωνόμαστε σε κάθε τυχοδιωκτική προσέγγιση των ΚΙΑ με σκοπό την καπήλευση του αγώνα (END -Αρ. Σώρρας, ΜΚΟ για ιδιωτικές δωρεάν εξετάσεις, εθνοπατριώτες φασίστες). Συγχρόνως, αυτός ο πολύτιμος κοινωνικός ιστός από τα κάτω, δέχεται την ενορχηστρωμένη επίθεση του κρατικού μηχανισμού. Ενάμιση χρόνο πριν, η Λαϊκή Συνέλευση και το Ιατρείο Γειτονιάς Αγ. Νεκταρίου, δέχθηκε την επίσκεψη της Ασφάλειας Bόλου, μετά από ανώνυμη καταγγελία, για παράνομη διακίνηση φαρμάκων, φοροδιαφυγή, αντιποίηση ιατρικού επαγγέλματος και κλοπές τροφίμων από αλυσίδες μάρκετ. Ακολούθησε η οργανωμένη επίθεση στο Ιατρείο Ελληνικού, οι επιθέσεις, μέσω ΜΜΕ, άθλιων κυβερνητικών υπαλληλων βουλευτών στο Ιατρείο της Λάρισας, Δράμας με αποκορύφωμα την έξωση του τελευταίου από το χώρο στο οποίο στεγαζόταν, το Εργατικό Κέντρο Δράμας, μετά από την πρόσφατη επίθεση της διοίκησης του Ε.K. Δράμας. Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία απέδειξε για μια ακόμη φορά την ανικανότητά της να οργανώσει την πάλη εργαζομένων και ανέργων, καταδεικνύοντας, ταυτόχρονα, τη συνέργασία της με το βαθύ κράτος των μνημονιακών πολιτικών και φασιστικών πρακτικών διάλυσης της ζωής. Κανένα βήμα υποχώρησης και παραχώρησης του αγώνα μας στο κυβερνητικό σχέδιο Νόμος και Τάξη που χρησιμοποιεί κάθε μέσο για να ενισχύσει τον κοινωνικό αποκλεισμό, τον φόβο, το χτίσιμο σιδερόφραχτων χώρων και συνόρων εξατομίκευσης, εξαθλίωσης και τελικά εξόντωσης. Η συλλογική διεκδίκηση του κοινωνικού αγαθού της Υγείας και της ελεύθερης πρόσβασης σε όλες τις βαθμίδες της, είναι ενιαίος αγώνας με τους εργαζόμενους σε αυτή, αλλά και με όλους τους ανθρώπους που έχουν το δικαίωμα σε αυτή. Γίνεται, έτσι, αξεχώριστος αγώνας ενάντια σε κάθε αποκλεισμό, στο ρατσισμό και το φασισμό, στοχεύοντας στην ανατροπή του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος, που γεννά κάθε εξουσιαστική σχέση και μορφή εκμετάλλευσης. Ο συλλογικός αγώνας, τώρα όσο ποτέ, είναι ανάγκη και καθήκον. Πρέπει να χτίσουμε κέντρα αγώνα παντού. Για τη υγεία, την παιδεία, την εργασία για κάθε δημόσιο αγαθό δικαίωμα, για την ίδια μας τη ζωή. Οι Συνελεύσεις και τα Ιατρεία ως μέρη της διαρκούς επανάστασης είναι ο τρόπος / το μέσο για να ξαναβαφτίσουμε τις πυρκαγιές ελευθερία, ισότητα, Σοβιέτ, εξουσία, απαντώντας στο επίμονο ερώτημα του ποιητή Mιχάλη Kατσαρού. [Στο νεκρό δάσος, Kατά Σαδδουκαίων, 1953]. Ιατρείο Αλληλεγγύης Γειτονιάς Αγ. Νεκταρίου, η πραγμάτωση του ανέφικτου Αγιόκαμπος 2014

7 σελίδα 12 σάββατο 2 Αυγούστου 2014 σάββατο 2 Αυγούστου 2014 σελίδα 13 Τα παιδιά της Γάζας Δυο μεγάλα μάτια παιδικά, δυο μαύρα μάτια βουρκωμένα, μας κοιτούν μέσα απ τα συντρίμμια κι απορούν Εκρήξεις και κουρνιαχτός επιμένουν να καλύπτουν το φεγγάρι Είναι χλωμό απόψε το φεγγάρι μα επιμένει να φωτίζει Τα παιδιά των ερειπίων θρηνούν γοερά και οδύρονται μα η ζωή τα προσπερνά Τα παιδιά των ερειπίων της Γάζας αγαπούν πολύ τη ζωή κι ας τα προσπερνά Γι αυτό δεν την ανταλλάσουν με υποταγή και μίζερη ειρήνη Τα παιδιά της Γάζας απαιτούν λευτεριά και δίκαιη ειρήνη Στα στήθη τους κόκκινα λουλούδια οι πληγές παράσημα αντίστασης Είναι χλωμό απόψε το φεγγάρι μα επιμένει να φωτίζει τις δολοφονίες των αμάχων Είναι θλιμμένο απόψε φεγγάρι μα επιμένει να φωτίζει τα ερείπια της Γάζας Μα πώς θα κοιμηθείς απόψε Άνθρωπε, όταν τον ύπνο σου στοιχειώνουν δυο μεγάλα μάτια παιδικά που σε κοιτούν, μέσα απ τις ρωγμές των τοίχων, κι απορούν; Το δάκρυ τους ένα ποτάμι μα η Ελευθερία είναι δέντρο κι ανθίζει στις πληγές τους 22 Ιουλίου 2014 Γιάννης Ποταμιάνος ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ Η Λαϊκή Συνέλευση Γειτονιάς Αγ. Νεκταρίου καταδικάζει τη συνεχιζόμενη, συστηματική και μεθοδευμένη γενοκτονία, που συντελείται σε βάρος του αγωνιζόμενου Παλαιστινιακού λαού, από το σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ. Καταδικάζουμε και την «πολιτισμένη» παγερή αδιαφορία και συμφεροντολογική ανικανότητα της Ευρώπης, Αμερικής και των μηχανισμών ειρήνευσης που ελέγχουν, να απαιτήσουν το σταμάτημα της σφαγής ενός ολόκληρου λαού, από το σύμμαχό τους κράτος του Ισραήλ. Χαιρετίζουμε τις φωνές διαμαρτυρίας μερίδας πολιτών του Ισραήλ, που με διαδηλώσεις αντιδρούν στην φασιστική, ιμπεριαλιστική πολιτική της ηγεσίας τους, ενάντια στους Παλαιστίνιους. Το Ιατρείο Αλληλεγγύης της συνέλευσής μας θα αποστείλει φαρμακευτικό υλικό, συμμετέχοντας στην εκδήλωση αλληλεγγύης για την Παλαιστίνη, σήμερα 29/7, 8:30μ.μ, στην παραλία του Βόλου. ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ: ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ denplirono-anatropi.blogspot.com ΟΥΚΡΑΝΙΑ Ποιος είναι ο σκοπός του αγώνα μας; Η οικοδόμηση στην επικράτεια της Ουκρανίας μιας δίκαιης κοινωνικής λαϊκής δημοκρατίας χωρίς ολιγάρχες του πλούτου και διεφθαρμένους γραφειοκράτες. Ποιοι είναι οι εχθροί μας; Η φιλελεύθερες φασιστικές άρχουσες ελίτ - η εγκληματική συμμαχία των ολιγαρχών, των γραφειοκρατών, των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφάλειας και του κοινού ποινικού εγκλήματος, που εξυπηρετούν τα συμφέροντα ξένων κρατών. Αυτοί, ενώ διακηρύσσουν επίσημα φιλελεύθερες ευρωπαϊκές αξίες, κρατούν τη χώρα υπό έλεγχο, στηριζόμενοι στις συμμορίες των ακροδεξιών, εξαπολύοντας σοβινιστική υστερία και δηλητηριάζοντας τις σχέσεις των λαών για να στρέψουν τον ένα εναντίον του άλλου. Ποιοι είναι οι σύμμαχοί μας; Όλοι οι άνθρωποι με καλή θέληση, που αναγνωρίζουν τα ιδανικά της κοινωνικής δικαιοσύνης και είναι έτοιμοι να πολεμήσουν για αυτά, που απορρίπτουν το φιλελεύθερο-φασιστικό κράτος στην επικράτεια της Ουκρανίας, ανεξάρτητα από την ιθαγένεια και την εθνικότητά τους. Τι είναι η Κοινωνική Λαϊκή Δημοκρατία για την οποία αγωνιζόμαστε; Η Κοινωνική Λαϊκή Δημοκρατία είναι η πολιτική μορφή οργάνωσης της κοινωνίας στην οποία: * Τα συμφέροντα του λαού και η ολόπλευρη ανάπτυξή του - πνευματική, διανοητική, κοινωνική, φυσική - είναι ύψιστοι σκοποί και καθήκοντα του κράτους * Όλη η εξουσία ανήκει στο λαό και ασκείται από αυτόν, μέσω των αιρετών οργάνων άμεσης εκπροσώπησής του. * Κάθε εργαζόμενος έχει δικαίωμα στην υγεία-περίθαλψη, στην παιδεία, σε συνταξιοδοτική και κοινωνική ασφάλιση με πόρους του κράτους * Καταβάλλονται αξιοπρεπείς συντάξεις, και όλοι οι πολίτες έχουν όλες τις εγγυήσεις πλήρους κοινωνικής προστασίας σε περίπτωση απώλειας της εργασίας, προσωρινής ή μόνιμης απώλειας της ικανότητας προς εργασία * Επιτρέπεται οποιαδήποτε ιδιωτική ή συλλογική πρωτοβουλία προς όφελος του λαού και της ανάπτυξής του * Απαγορεύεται ο τοκογλυφικός τραπεζικός καπιταλισμός, που παρασιτεί μέσω των επιτοκίων δανειοδότησης το χρήματα δεν θα πρέπει να κερδίζεται μέσω της δουλείας του χρέους κάποιων, αλλά με την πραγματοποίηση επιτυχημένων έργων * Κράτος το οποίο ενεργεί εξ ονόματος του λαού και ελέγχεται από τους εκπροσώπους του, είναι ο μεγαλύτερος κάτοχος κεφαλαίου και ελέγχει τους στρατηγικούς κλάδους της οικονομίας * Επιτρέπεται η ιδιωτική ιδιοκτησία, αλλά οι μεγάλες περιουσίες και η επένδυση από αυτές στην πολιτική και στην οικονομία είναι υπό τον έλεγχο της κοινωνίας - δεν επιτρέπεται σε κανέναν να εκμεταλλεύεται παρασιτικά το λαό, να δημιουργεί αυτοκρατορίες της ολιγαρχίας του πλούτου και να κυριαρχεί επί των ανθρώπων, μέσω της δημιουργίας μια τεχνητής κατάστασης μονοπωλίου. Ποιες είναι οι μέθοδοι του αγώνα μας; Για την επίτευξη του σκοπού που έχουμε θέσει (για τη δημιουργία στην επικράτεια της Ουκρανίας Κοινωνικής Λαϊκής Δημοκρατίας), είμαστε έτοιμοι να χρησιμοποιήσουμε βίαιες και μη βίαιες μεθόδους πάλης. Πιστεύουμε ότι οι πολίτες έχουν το δικαίωμα της εξέγερσης και μόνον ο ένοπλος λαός είναι σε θέση να υπερασπιστεί την ελευθερία του. Ωστόσο, η βία είναι μόνον ένα καταναγκαστικό μέσο για την επίτευξη του πολιτικού σκοπού. Τι συμβαίνει στην επικράτεια της Ουκρανίας; Στην επικράτεια της Ουκρανίας λαμβάνει χώρα μια εθνικοαπελευθερωτική εξέγερση κατά της φιλελεύθερο-φασιστικής εξουσίας, η οποία, μέσω της τρομοκράτησης και της προπαγάνδας, προσπαθεί να εδραιώσει στη χώρα μας μιαν εγκληματική ολιγαρχική και κομπραδόρικη κεφαλαιοκρατία. Τι είναι η Ουκρανία; Η Ουκρανία είναι μια περιοχή μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ρωσίας, με ισχυρές χριστιανικές παραδόσεις (προπαντός ορθόδοξες), κατοικούμενη από διάφορους λαούς (Ουκρανούς, Ρώσους, Λευκορώσους, Μολδαβούς, Βούλγαρους, Ούγγρους, Ρουμάνους, Πολωνούς, Εβραίους, Αρμένιους, Έλληνες, Τατάρους, Ρουθήνιους, Χουτσούλους και άλλους), η οποία έχει μια μακρά παράδοση λαϊκής αυτοδιοίκησης και πολιτικού αγώνα για την ελευθερία της. Τι συμβαίνει στη Νοτιοανατολική Ουκρανία (Νοβορώσια [Νέα Ρωσία]); Στη Νοτιοανατολική Ουκρανία (Νέα Ρωσία) λαμβάνει χώρα η πολιτική εξέγερση του λαού κατά της φιλελεύθερο-φασιστικής εξουσίας που έχει επιβληθεί στο Κίεβο με το χρήμα και με την υποστήριξη των δυτικών αφεντικών. Σε αυτή την εξέγερση συμμετέχουν όλοι οι λαοί - Ουκρανοί, Ρώσοι, Έλληνες, Αρμένιοι, Εβραίοι, Ούγγροι, Ρουμάνοι και ούτω καθεξής. Μήπως αυτό που συμβαίνει στη Νοτιοανατολική Ουκρανία (στη Νέα Ρωσία) είναι ένας πόλεμος μεταξύ Ρώσων και Ουκρανών; Αυτό δεν είναι ένας πόλεμος μεταξύ Ρώσων και Ουκρανών (όπως λέει η προπαγάνδα του Κιέβου). Είναι η εξέγερση του καταπιεσμένου λαού εναντίον του κοινού εχθρού: του εγκληματικού ολιγαρχικού καπιταλισμού. Και στις δύο πλευρές του μετώπου μάχονται Ρώσοι και Ουκρανοί (καθώς και άλλοι λαοί). Με το μέρος της «εξουσίας του Κιέβου», οι μισθοφόροι και όσοι έχουν εξαπατηθεί από την προπαγάνδα, ως διώκτες [του λαού] μάχονται για τα συμφέροντα της ολιγαρχίας του μεγάλου κεφαλαίου και της εγκληματικής γραφειοκρατίας, ενώ με το μέρος της Νότιο-Ανατολής (της Νέας Ρωσίας), οι πολιτοφυλακές προασπίζονται τα συμφέροντα του λαού, το ελεύθερο, δίκαιο και δημοκρατικό μέλλον του. Έχουν άραγε διαφορετικά συμφέροντα Ρώσοι και Ουκρανοί στα εν εξελίξει γεγονότα στην Ουκρανία; Ρώσοι και Ουκρανοί ενώνονται λόγω των κοινών κοινωνικοπολιτικών τους συμφερόντων: της απελευθέρωσης της Ουκρανίας από την ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Ουκρανίας, της Νοβορόσιας και της Ρουθηνίας εξουσία της ολιγαρχίας του κεφαλαίου, της διεφθαρμένης γραφειοκρατίας, των εγκληματιών των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας και του κοινού ποινικού εγκλήματος. Γιατί η Νοτιοανατολική εξέγερση (στη Νέα Ρωσία) διεξάγεται με ρωσικά συνθήματα; Επειδή ο ρωσικός και ρωσόφωνος πληθυσμός της Ουκρανίας υποβλήθηκε στη δοκιμασία μιας διπλής καταπίεσης: κοινωνικοοικονομικής (όπως και ο ουκρανόφωνος πληθυσμός), αλλά επιπλέον πολιτιστικής και πολιτικής. Η κοινωνικοοικονομική καταπίεση - η διαφθορά, η αυθαιρεσία, η εξουσία των εγκληματιών, το ανέφικτο μιας κανονικής επιχειρηματικής δραστηριότητας και μιας κανονικής ζωής, οι άθλιοι μισθοί, η εξάρτηση από τους αφέντες της χώρας - είναι ο κανόνας της ύπαρξης του κάθε εργαζόμενου κατοίκου της Ουκρανίας. Η κατάργηση της ρωσικής γλώσσας ως επίσημης σε περιοχές όπου πάνω από το 90 τοις εκατό του πληθυσμού μιλά και σκέπτεται στα ρωσικά (περίπου στα μισά εδάφη της Ουκρανίας) η απαγόρευση της διδασκαλίας στη ρωσική στα σχολεία, η απαγόρευση της διαφήμισης και του κινηματογράφου στη ρωσική, η απαγόρευση της χρήσης της ρωσικής γλώσσας στη νομική και διοικητική πρακτική και πολλές άλλες παράλογες απαιτήσεις και απαγορεύσεις που συνιστούν σαφή πολιτική διακρίσεων συνιστούν μιαν επιπρόσθετη ταπείνωση του ρωσόφωνου πληθυσμού της Ουκρανίας. Γι αυτό Ρώσοι και ρωσόφωνοι είναι αυτοί που ξεσηκώθηκαν πρώτοι. Τώρα έχει σειρά όλος ο καταπιεσμένος λαός της Ουκρανίας! Γιατί η Ρωσία βοηθά τη Νοτιοανατολική Ουκρανία (τη Νέα Ρωσία); Ένα σημαντικό μέρος της ρωσικής ελίτ φοβάται τη λαϊκή κοινωνικοπολιτική διαμαρτυρία. Αυτή ευχαρίστως θα συμφωνούσε με την εξουσία του Κιέβου και θα σταματούσε τον πόλεμο στη Νοτιοανατολική Ουκρανία (στη Νέα Ρωσία). Αλλά η οργή της λαϊκής εξέγερσης εναντίον του ολιγαρχικού-γραφειοκρατικού φιλελεύθερο-φασιστικού καπιταλισμού, δεν της επιτρέπει να το κάνει αυτό. Οι λαοί της Ρωσίας υποστηρίζουν το δίκαιο αγώνα της Νοτιοανατολικής της Ουκρανίας (της Νέας Ρωσίας). Αυτό είναι που αναγκάζει το σύνολο της ρωσικής (ως προς την προέλευση, αλλά όχι ως προς τις απόψεις) ελίτ, συχνά, παρά τα στρατηγικά της συμφέροντα, να υποστηρίζει, ή να προσποιείται ότι «υποστηρίζει» την εξέγερση της Νοτιοανατολικής Ουκρανίας. Γιατί ΗΠΑ και Ε.Ε. βοηθούν το καθεστώς του Κιέβου; Βασικός σκοπός των Ηνωμένων Πολιτειών είναι η καταπολέμηση της Ρωσίας ως γεωπολιτικού ανταγωνιστή. Αυτό που χρειάζονται οι ΗΠΑ είναι, είτε να εγκαταστήσουν στο έδαφος της Ουκρανίας ένα αντιρωσικό κράτος με βάσεις του ΝΑΤΟ στα σύνορα της Ρωσίας, είτε να καταβαραθρώσουν τη χώρα στο χάος, αποσταθεροποιώντας και την περιοχή. Η Ε.Ε. έχει ανάγκη μιας επιπλέον αγοράς [για τα προϊόντα και τις υπηρεσίες της] και πηγών φθηνών πρώτων υλών. Τι είναι αυτό που υποστηρίζει τον αγώνα της Νοτιοανατολικής Ουκρανίας (της Νέας Ρωσίας); Η αντίσταση, αρχική βάση στήριξης της οποίας έγινε η Νοτιοανατολική Ουκρανία (η Νέα Ρωσία), υποστηρίζει και ενισχύει την απαρέγκλιτη επιδίωξη των λαών της Ουκρανίας να απελευθερωθούν από την φιλελευθερο-φασιστική κυριαρχία και τις άρχουσες ελίτ, τη σταδιακή συνειδητοποίηση εκ μέρους τους των κοινών μας κοινωνικοπολιτικών συμφερόντων και των σκοπών του αγώνα μας. Είναι άραγε ο αγώνας στην Νοτιοανατολική Ουκρανία (στη Νέα Ρωσία) αποσχιστικό - αυτονομιστικό κίνημα; Όχι, πεδίο του αγώνα είναι το σύνολο της επικράτειας της Ουκρανίας. Οι επαναστάτες αντάρτες της Νοτιοανατολικής Ουκρανίας (της Νέας Ρωσίας) απλώνουν το χέρι τους στους αδελφούς και τις αδελφές τους σε όλες τις περιοχές της Ουκρανίας με το σύνθημα: «Ξεσηκωθείτε κατά του κοινού εχθρού!». Εμείς θα δημιουργήσουμε μια νέα ελεύθερη και κοινωνικά υπεύθυνη λαϊκή εξουσία σε όλη την Ουκρανία και στη Νέα Ρωσία. Τι θα συμβεί μετά τη νίκη της εθνικοαπελευθερωτικής επανάστασης και την κατάρρευση του φιλελεύθερο-φασιστικού καθεστώτος; Θα διαμορφωθεί ένα νέο κράτος, στο οποίο η εξουσία θα ανήκει στο λαό, όχι στα λόγια αλλά στην πράξη. Ο ίδιος ο πληθυσμός της κάθε περιφέρειας, μέσω της διεξαγωγής δημοψηφίσματος (ως ανώτερης μορφής δημοκρατίας) θα καθορίσει το μέλλον της περιφέρειάς του: το εάν θα παραμείνει εντός ενός ενιαίου ομοσπονδιακού (ή συνομοσπονδιακού) κράτους ή εάν θα αποκτήσει πλήρη ανεξαρτησία. Πώς θα δομηθεί η πολιτική εξουσία μετά τη νίκη της εθνικοαπελευθερωτικής επανάστασης; Η πολιτική εξουσία θα δομείται βάσει της αρχής της άμεσης λαϊκής εκπροσώπησης (λαοκρατίας) - από κάτω μέχρι επάνω. Όργανα της λαϊκής εξουσίας θα σχηματίζονται, ξεκινώντας από το επίπεδο των τοπικών Σοβιέτ (Συμβουλίων) και του Ανώτατου Σοβιέτ (Συμβουλίου), βάσει της αρχής της ανάδειξης αντιπροσώπων από περιοχές-περιφέρειες, από συλλογικότητες χώρων εργασίας, από επαγγελματικούς συνεταιρισμούς και ενώσεις (σωματεία & συνδικάτα), αντιπροσώπων από πολιτικές, θρησκευτικές και κοινωνικές οργανώσεις. Η βάση της λαϊκής δημοκρατίας είναι τα τοπικά σοβιέτ (συμβούλια). Αυτά αναδεικνύουν τους αντιπροσώπους τους στα περιφερειακά σοβιέτ (συμβούλια). Το Ανώτατο όργανο της λαϊκής εκπροσώπησης (το Ανώτατο Σοβιέτ - Συμβούλιο) θα αποτελείται από εκπροσώπους των περιφερειακών σοβιέτ (συμβουλίων). Το Ανώτατο Σοβιέτ (Συμβούλιο) εκλέγει την κυβέρνηση υπεύθυνη-υπόλογη ενώπιον του λαού, [εκπροσωπούμενου] δια των αντιπροσώπων του. Είμαστε υπέρ της εκλογής των δικαστών και των επικεφαλής των κατά τόπους υπηρεσιών επιβολής του νόμου. Ποια θα είναι τα δικαιώματα των περιφερειών μετά τη νίκη της εθνικοαπελευθερωτικής επανάστασης; Κάθε περιφέρεια θα έχει το δικαίωμα να έχει δικό της Σύνταγμα ή άλλο θεμελιώδες έγγραφο, που θα εγγυάται στους κατοικούντες στην επικράτειά της λαούς τα βασικά πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά, πολιτισμικά και θρησκευτικά δικαιώματα. Κάθε περιφέρεια θα έχει το δικαίωμα, εκτός από τις κοινές επίσημες γλώσσες του κράτους, να επιλέγει περιφερειακές γλώσσες για τις πολιτιστικές, πολιτικές, νομικές ή διοικητικές λειτουργίες της. Κάθε περιφέρεια θα έχει το δικαίωμα να καταρτίζει τον δικό της προϋπολογισμό, με βάση τη φορολογία των φυσικών ή νομικών προσώπων που ασκούν δραστηριότητες στην επικράτειά της. Ποιες θα είναι οι αρμοδιότητες των περιφερειών, μετά την νίκη της εθνικοαπελευθερωτικής επανάστασης; Κάθε περιφέρεια θα οφείλει να καταβάλει ένα μέρος των φόρων στο γενικό ταμείο αντιμετώπισης κρίσεων (για περιπτώσεις φυσικών ή άλλων καταστροφών). Κάθε περιφέρεια θα πρέπει να καταβάλει ένα μέρος των φόρων για τις κοινές ανάγκες του κράτους: την άμυνα, τη συντήρηση του κεντρικού κρατικού μηχανισμού, την πραγματοποίηση έργων πανεθνικής σημασίας, τις επιστημονικές έρευνες, τη στήριξη της υγείας και της εκπαίδευσης και την ανάπτυξη των υποδομών. Κάθε περιφέρεια θα οφείλει να συμμορφώνονται με τις κοινές δημόσιες αρχές που θα διέπουν τις σχέσεις μεταξύ εργασίας και κεφαλαίου, τις ατομικές και πολιτικές ελευθερίες. Κάθε περιφέρεια θα οφείλει να τηρεί το νόμο και την τάξη και να προστατεύει τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των πολιτών στο πλαίσιο των θεσπισμένων κοινών κρατικών κατευθυντήριων γραμμώναρχών. Αυτές είναι οι βασικές αρχές και οι σκοποί του αγώνα μας. Πιστεύουμε ότι ο κάθε τίμιος πολίτης και πατριώτης θα εγκρίνει και θα υποστηρίξει αυτές τις αρχές και αυτούς τους σκοπούς. Βασιζόμαστε στη διεθνή αλληλεγγύη και στην υποστήριξη εκ μέρους όλων εκείνων που δεν θεωρούν στα λόγια, αλλά με τα έργα τους πολύτιμα τα ιδανικά της ισότητας, της δημοκρατίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Μαζί θα νικήσουμε! Εγκρίθηκε από το Συνέδριο αντίστασης της Γιάλτας Βλ. Манифест Народного Фронта Освобождения Украины, Новороссии и Подкарпатской Руси Μετάφραση από το ρωσικό πρωτότυπο: Δ. Πατέλης Αγγλική μετάφραση: Manifesto of the People s Front for the Liberation of Ukraine, Novorossiya and Transcarpathian Rus

8 σελίδα 14 σάββατο 2 Αυγούστου 2014 σάββατο 2 Αυγούστου 2014 σελίδα 15 ΒΟΣΝΙΑ Εργατικές αντιστάσεις στην Tούζλα V. Ludens συνέντευξη με την εργάτρια Emina Busuladjic Αντιπροσωπεία του ΕΕΚ και του Βαλκανικού Σοσιαλιστικού Κέντρου Κριστιάν Ρακόφσκι επισκέφθηκε την Τούζλα, την πόλη όπου ξεκίνησε η εξέγερση της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, αμέσως μετά την λήξη των εκδηλώσεων ειρήνης στο Σαραγέβο για να συναντηθεί με μέλη της λαϊκής συνέλευσης (plenum) της πόλης. Στα πλαίσια αυτών των συναντήσεων να συνομιλήσαμε με την εργάτρια Emina Busuladjic, μια από τις ηγέτιδες του αγώνα των εργατών του εργοστασίου Dita Industrija Deterdženata Tuzla, που έπαιξε κομβικό ρόλο στην εξέγερση. Ν.Π.: Αγαπητή σ. Busuladjic, πείτε μας λίγα λόγια για το εργοστάσιο Dita και τους αγώνες που έχετε δώσει μέχρι τώρα. E.B.: Το εργοστάσιο Dita είναι μια χημική βιομηχανία 84 στρεμμάτων, κομμάτι επί Τίτο ενός ευρύτερου συγκροτήματος χημικών βιομηχανιών με δική του σύνδεση στο σιδηροδρομικό δίκτυο η βιομηχανία είχε και αρκετά παραρτήματα γύρω από την Τούζλα και ένα εμπορικό κέντρο στο Βελιγράδι. Παρήγαγε τότε μια μεγάλη γκάμα χημικών προϊόντων, από καθαριστικά αυτοκινήτων μέχρι καλλυντικά, και απασχολούσε -μέχρι τον πόλεμο της δεκαετίας του μόνιμους εργάτες και 450 εθελοντές, φοιτητές και μέλη κολλεκτίβων. Το 1998 ξεκίνησε η διαδικασία ιδιωτικοποίησης ο διορισμένος από το κράτος διευθυντής μετονομάστηκε σε μάνατζερ και κάλεσε τους εργάτες να αγοράσουν τις μετοχές του εργοστασίου, χρησιμοποιώντας τις κλασσικές κυκλοφορεί το νέο τεύχος της ΟΥΤΟΠΙΑΣ με αφιέρωμα στον ποιητή Ανδρέα Παγουλάτο δικαιολογίες-θέλγητρα: μεγαλύτερο εισόδημα, αύξηση της παραγωγής, κτλ. Τότε 272 εργάτες αγόρασαν τις μετοχές, με 7 διευθυντικά στελέχη εξ αυτών να αγοράζουν το 35%. Την ίδια χρονιά καταργήθηκε ο κρατικός λογιστικός έλεγχος, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει τρόπος ελέγχου επί των οικονομικών του εργοστασίου και ουσιαστικά ο μάνατζερ να έχει απόλυτη ελευθερία κινήσεων. Μέσα στα επόμενα χρόνια άρχισε η υποβάθμιση του εργοστασίου, με λήψη δανείων που ποτέ δεν επενδύονταν στο εργοστάσιο και με ολόκληρα φορτηγά γεμάτα προϊόντα να παθαίνουν ατυχήματα ή απλώς να εξαφανίζονται. Έτσι, οι εργάτες που είχαν αγοράσει τις μετοχές όχι μόνο δεν είχαν μεγαλύτερο εισόδημα, αλλά αντίθετα αναγκάστηκαν και να επενδύσουν (παίρνοντας δάνεια) στο εργοστάσιο για να μπορέσει να συνεχίσει να λειτουργεί. Μάλιστα, ο μάνατζερ αντί να χρησιμοποιήσει το σύνολο της επένδυσης αυτής για το εργοστάσιο οικειοποιήθηκε το 35% του κεφαλαίου των εργατών και το επένδυσε στην επιχείρηση Lora. Το 2005, όπου ήδη υπήρχαν μεγάλες καθυστερήσεις μισθών, ένα ηγετικό στέλεχος του συνδικάτου [σ.τ.μ. χημικής βιομηχανίας και μετάλλου] έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την αναζήτηση καινούριου στρατηγικού επενδυτή και στην διαδικασία έπεισε τους περισσότερους εργάτες να πουλήσουν τις μετοχές τους. Λίγοι μόνο, ανάμεσα τους κι εγώ, υποψιαστήκαμε ότι κάτι τρέχει και αρνηθήκαμε να πουλήσουμε τις μετοχές μας, ώστε να μην χάσουμε το δικαίωμα λόγου για τα τεκταινόμενα του εργοστασίου. Οι καθυστερήσεις μισθών όλο αυξάνονταν και παρά τις αλλεπάλληλες υποσχέσεις το μόνο που λάβαμε τελικά οι εργάτες ήταν ένα χρεώγραφο που πιστοποιούσε πόσα μας χρωστάει το εργοστάσιο. Την ίδια χρονιά η επιχείρηση Lora αγόρασε τις μετοχές που είχε συγκεντρώσει το στέλεχος του συνδικάτου και απέκτησε την κυριότητα του εργοστασίου. Για λίγο αναπτερώθηκαν οι ελπίδες στους εργάτες ότι θα αναβίωνε το εργοστάσιο, αλλά πολύ σύντομα έσπασαν όλες οι αυταπάτες. Η καινούρια διοίκηση όχι μόνο άρχισε να μειώνει μισθούς αλλά και αύξησε τις δόσεις συγκεκριμένων χημικών στα μείγματα με αποτέλεσμα να προξενήσει καταστροφές σε διάφορα μηχανήματα. Τόσο οι αποζημιώσεις για τις καταστροφές όσο και διάφορες κρατικές ενισχύσεις για το εργοστάσιο δεν επενδύθηκαν ποτέ στην Dita, αλλά χρησιμοποιήθηκαν είτε για χρηματοδότηση της μητρικής Lora είτε επενδύθηκαν στο χρηματιστήριο. Με το εργοστάσιο να παρακμάζει και τους εργάτες που αποχωρούσαν με σύνταξη να μην αντικαθίστανται, σιγά-σιγά οι εναπομείναντες εργάτες άρχισαν να καταλαβαίνουν ότι αν δεν παλέψουν οι ίδιοι να διατηρήσουν τις δουλειές και τα δικαιώματά τους δεν πρόκειται να τους τα προσφέρει κανένας. Έτσι, από το 2011 ξεκινήσαμε απεργιακές κινητοποιήσεις, απαιτώντας τα δεδουλευμένα μας, αυξήσεις στους μισθούς σε αξιοπρεπή επίπεδα, έλεγχο της ιδιωτικοποίησης και ακύρωσής της. Σε όλες τις απεργίες που οργανώσαμε συμμετείχαν μόνο εργάτες παραγωγής, οι εργαζόμενοι στα γραφεία του εργοστασίου δεν έδειξαν ενδιαφέρον να συμμετάσχουν. Η πρώτη απεργία κράτησε εφτά μήνες, από 24/08/2011 μέχρι 19/03/2012, όπου μάλιστα από τον Νοέμβρη μέχρι τον Γενάρη είχαμε καταλάβει και την πύλη για να μην αφαιρεθούν προϊόντα και μηχανήματα. Η κατάληψη λύθηκε -χωρίς να σταματήσει ακόμα η απεργία- όταν το υπουργείο βιομηχανίας του καντονίου της Τούζλα εγγυήθηκε ότι θα πληρωθούν όλοι οι χρωστούμενοι μισθοί μόλις αλλάξει ιδιοκτησία το εργοστάσιο. Όντως το εργοστάσιο αγοράστηκε έπειτα από μια Σέρβικη εταιρεία, η οποία πλήρωσε σε όλους δύο μισθούς, αλλά δεν ξεκίνησε πάλι την παραγωγή, ενώ άρχισε να πουλάει μαζικά μηχανήματα και στοκ προϊόντων. Η δικηγόρος που είχε αναλάβει την υπόθεση για την πλευρά των εργατών δεν έκανε καμία κίνηση (μάθαμε αργότερα ότι χρηματίστηκε από την εταιρεία) και μετά από έναν χρόνο, παρά τις συνεχείς απεργίες, κηρύχθηκε χρεωκοπία του εργοστασίου. Τον αγώνα αυτόν ουσιαστικά τον παλέψαμε μόνοι μας, μέχρι που έγινε η εξέγερση τον περασμένο Φλεβάρη. Τότε όλα άλλαξαν. Ν.Π.: Μπορείτε να μας πείτε πώς σχετίζεται ο αγώνας του εργοστασίου σας με την εξέγερση του Φλεβάρη και τί σήμαινε αυτή για τον δικό σας αγώνα; E.B.: Το εργοστάσιό μας σαφώς δεν ήταν το μοναδικό που ιδιωτικοποιήθηκε, απέλυσε εργάτες ή έκλεισε. Από την λήξη του πολέμου [σ.τ.μ. 1995] και μετά, η ανεργία αυξήθηκε κατακόρυφα και πολλοί άνθρωποι είδαν τις ζωές τους να καταστρέφονται. Η οργή στον κόσμο φούντωνε για χρόνια, σε διάφορα εργοστάσια έτρεχαν αγώνες, μέχρι που ξέσπασε αυτόν τον Φλεβάρη θεωρώντας ως κύριο αίτιο των δεινών τους τις ιδιωτικοποιήσεις και τις κυβερνήσεις που τις στήριξαν. Έτσι, μια διαδήλωση για τους αγώνες των χημικών βιομηχανιών της πόλης στις 5 Φλεβάρη εξελίχθηκε σε γενικευμένη εξέγερση όλου του λαού της Τούζλας και στην συνέχεια και όλης της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης. Επιπλέον, πέρα από την εναρκτήρια αφορμή της εξέγερσης, παίξαμε επίσης ρόλο στην δημιουργία της λαϊκής συνέλευσης (plenum) της πόλης. Στις 7 Φλεβάρη θα είχα μια προσωπική συνάντηση με μια αριστερή αγωνίστρια για να συζητήσουμε κάποια θέματα του αγώνα του Dita. Σε αυτήν την συνάντηση προσήλθαν κι άλλοι αγωνιστές, με αποτέλεσμα τελικά να συζητήσει όλα τα θέματα που απασχολούσαν τους εξεγερμένους. Η πρώτη αυτή ανεπίσημη συνέλευση είναι αυτή που κάλεσε στην δημιουργία της λαϊκής συνέλευσης της πόλης και με αυτόν τον τρόπο άλλαξε τελείως τον χαρακτήρα της εξέγερσης αλλά και του αγώνα μας. Ήταν για όλους μας στην πόλη, αλλά και σε όλη την χώρα, η πρώτη φορά που δεν ασχολούμασταν μόνο με τα επί μέρους προβλήματα του τάδε ή δείνα αγώνα, αλλά βρισκόμασταν όλοι, εργάτες, άνεργοι και συνταξιούχοι, για να συζητήσουμε για όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε στις ζωές μας. Για τον δικό μας αγώνα πάλι, ήταν η πρώτη φορά που βρήκαμε τόσο πολύ στήριξη από διάφορους εργασιακούς χώρους αλλά και τον λαό γενικότερα. Αυτό έκανε τους περισσότερους εργάτες του εργοστασίου, συγκεκριμένα περίπου 80 από τους 118 που έχουν απομείνει, να είναι πολύ δραστήριοι στις λαϊκές συνελεύσεις και κάποιοι -ανάμεσα κι εγώ- να συμμετέχουν και στην εργατική επιτροπή των λαϊκών συνελεύσεων. Ιδιαίτερη στήριξη δεχτήκαμε από τους εργάτες των ορυχείων, αλλά και από τα νοσοκομεία της περιοχής, όπως επίσης από την οργάνωση Lijevi (Αριστερά). Δυστυχώς η ομοσπονδία χημικής βιομηχανίας και μετάλλου δεν μας στήριξε καθόλου, όπως και παλαιότερα που δεν είχε δείξει κανένα ενδιαφέρον για τον αγώνα μας. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την εμπειρία των λαϊκών συνελεύσεων κινητοποίησε κάποιους από εμάς και αποφασίσαμε την δημιουργία ενός καινούριου συνδικάτου, ανοιχτού σε όλους τους εργάτες, ανέργους και συνταξιούχους, με στόχο τον συντονισμό και την ενοποίηση των διάφορων εργατικών και κοινωνικών αγώνων που υπάρχουν ή θα εμφανιστούν στο μέλλον. Το συνδικάτο αυτό το ονομάσαμε Αλληλεγγύη. Ν.Π.: Υπήρξε αντίδραση στην δημουργία του συνδικάτου; E.B.: Τα δικαστήρια δεν μπόρεσαν να εμποδίσουν την δημιουργία του συνδικάτου, αλλά όσα μέλη ανήκουμε και σε άλλα σωματεία κινδυνεύουμε με ποινικές διώξεις, αφού είναι παράνομο στην Βοσνία να είναι κάποιος μέλος ταυτόχρονα σε δύο συνδικάτα. Εμείς όμως επιμένουμε στην πάλη για το συνδικάτο μας, γιατί θεωρούμε ότι είναι απαραίτητο για να πάει μπροστά όχι μόνο ο δικός μας αγώνας ή άλλοι αγώνες που τρέχουν τώρα, αλλά και οι αγώνες που θα έρθουν στο μέλλον. Έτσι και αλλιώς αρκετοί εργάτες του Dita είμαστε ήδη υπόδικοι με τις κατηγορίες της παρεμπόδισης παραγωγής και της παρεμπόδισης χρήσης ιδιωτικής περιουσίας, λόγω των απεργιών μας και των καταλήψεων της πύλης. Δεν μας πτοούν. Ν.Π.: Κλείνοντας, πείτε μας σε τί προσβλέπεται για το μέλλον. E.B.: Όπως θα έχετε ακούσει με την εξέγερση έπεσε η κυβέρνηση του καντονίου της Τούζλα. Η καινούρια κυβέρνηση του καντονίου επανεθνικοποίησε το εργοστάσιό μας, αγοράζοντάς το για ένα βοσνιακό μάρκο [σ.τ.μ. μισό ευρώ]. Μας υποσχέθηκε ότι μόλις ολοκληρωθεί αυτή η διαδικασία θα ξεκινήσει πάλι η παραγωγή με υγρά απορρυπαντικά, τα οποία έχουν χαμηλό κόστος και υψηλό ποσοστό κέρδους. Το σωματείο του εργοστασίου θα συμμετέχει στην διοίκηση του εργοστασίου, όπως επίσης και οι 26 εργάτες οι οποίοι έχουν ακόμα μετοχές, οι οποίοι συμμετέχουν όλοι στις λαϊκές συνελεύσεις. Μάθαμε όμως ότι η κυβέρνηση σκοπεύει να διατηρήσει μόνο 60 από τους 118 εργάτες στο εργοστάσιο, οπότε συνεχίζουμε κάθε Τετάρτη τις διαδηλώσεις μας μπροστά στο δικαστήριο του καντονίου. Εμείς παλεύουμε να διατηρηθούν όλες οι θέσεις εργασίας, ή τουλάχιστον να αποχωρήσουν μόνο οι περίπου 30 εργάτες που είναι μέλη ενός ξεπουλημένου εργοδοτικού σωματείου και μας εναντιώθηκαν σε κάθε βήμα του αγώνα. Βρισκόμαστε τώρα σε αναμονή για το τί θα γίνει με το εργοστάσιό μας και γενικότερα, αλλά οι περισσότεροι εργάτες είναι καχύποπτοι λόγω των προηγούμενων πικρών εμπειριών. Εμείς συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για να υπάρχει ουσιαστικός εργατικός έλεγχος της παραγωγής και της εμπορίας των προϊόντων του εργοστασίου, να έχουμε αξιοπρεπείς μισθούς και συντάξεις, να υπάρχει δουλειά για όλους και γενικότερα παλεύουμε για μια καλύτερη ζωή για όλους μας, η οποία μπορεί να έλθει μόνο με την αναίρεση των ιδιωτικοποιήσεων, με ανάπτυξη της παραγωγής και με ανατροπή όλων των πολιτικών που έχει επιβάλλει ο καπιταλισμός τις τελευταίες δεκαετίες στην χώρα. Ν.Π. Κι εμείς, εκ μέρους του Εργατικού Επαναστατικού Κόμματος και τον Βαλκανικού Σοσιαλιστικού Κέντρου Κριστιάν Ρακόφσκι, σας ευχόμαστε κάθε επιτυχία και νίκη στους αγώνες σας και σας μεταφέρουμε την αλληλεγγύη όλου του εργατικού κινήματος της Ελλάδας. Marius V. Καλειδοσκόπιοupon the flaming banks of time Με μια σαφέστατη τοποθέτηση του Ένγκελς υπέρ της έκφρασης του ρωμαλέου αισθησιασμού και της φυσιολογικής σεξουαλικής επιθυμίας στην λογοτεχνία, και την προτροπή του προς τους Σοσιαλιστές να παραμερίσουν ανοιχτά τις προκαταλήψεις των Φιλισταίων και να μιλάνε για πράγματα που κάνουν μέρα ή νύχτα, για φυσιολογικά, απαραίτητα και εξαιρετικά απολαυστικά πράγματα στις πρώτες του σελίδες, κυκλοφορεί σε λίγες μέρες από τις εκδόσεις Πολύτροπον το Καλειδοσκόπιο του V. Ludens. - Ένα αρθρωτό-καλειδοσκοπικό αντιμυθιστόρημα. - Ένας περιπλανώμενος. Ένας flâneur. - Μια περιπλάνηση, στον χώρο («απ το παγωμένο Aberdeen μέχρι το Λιβυκό»), στον χρόνο, στον κόσμο του έρωτα, της επανάστασης, του θανάτου. - Ένα τολμηρό ερωτογράφημα σε γλώσσα άλλοτε ονειρική, σαν αυτή του ασυνείδητου, άλλοτε ρεαλιστική, σαν του σαρκικού έρωτα. - Το βαθύ αγεφύρωτο ρήγμα ανάμεσα στο άπειρο της επιθυμίας και το πεπερασμένο της ύπαρξης, το πεπερασμένο της πραγματικότητας. - Καλειδοσκοπικές εικόνες-αφηγήσεις εξεγέρσεων ενάντια στο Κράτος ανάμεσά τους ο Δεκέμβρης του 2008 στην Ελλάδα μέσα απ τα κάτοπτρα της ελπίδας για μια καινούργια γη κάτω από έναν καινούργιο ουρανό. - Φουτουριστικά προτάγματα επαναστατικοποίησης της Φύσης, του χρόνου και του χώρου σαν μορφές ύπαρξης της ύλης. - Μια περιπλάνηση, που δεν παύει ποτέ να είναι ερωτική, με συντροφιά γυναίκες, βιβλία, νότες, χρώματα, στην διάρκεια της οποίας ο flâneur, ο αφηγητής ή άλλα πρόσωπα, «συνομιλούν» ή μάλλον ανα-καλούν, τον Αρχίλοχο, τον Πίνδαρο, τον Όμηρο, τον Αριστοφάνη, αλλά και τον Τζορντάνο Μπρούνο, τον Μπέρναρντ Σο, τον Νικολάι Φιοντόροφ, τον Διονύσιο Σολωμό, τον Πλατόνοφ, τον Χλέμπνικοφ, τους υπερρεαλιστές, τον Τρότσκι (ή μάλλον μια μελλοντιαία εκδοχή της Τετάρτης Διεθνούς), τον Βάλτερ Μπένγιαμιν, τον Ερνστ Μπλοχ, τον Ανδρέα Εμπειρίκο πότε σαν Αρχάγγελο Ανδρέα, πότε σαν Ανδρέα Σπερχή και τους εντάσσουν στο μέτωπο της απελευθερωτικής πάλης ενάντια στην όποια δυστοπία, είτε κοινωνική είτε φυσική. Θα το βρείτε στην ΛΟΚΟΜΟ- ΤΙΒΑ, στα μεγάλα κεντρικά βιβλιοπωλεία και κατά παραγγελία από τον εκδοτικό οίκο.

9 100 ακριβώς χρόνια από την 1. έναρξη του A Παγκόσμιου Πολέμου, του Mεγάλου Πολέμου που υποτίθεται πως θα ήταν ο Tελευταίος Πόλεμος, οι ανηλεείς βομβαρδισμοί της Γάζας από το Iσραήλ και του Nτονέτσκ από τον Oυκρανικό στρατό υποδηλώνουν πως έχουν συσσωρευτεί πολλά εκρηκτικά υλικά για ένα νέο αιματοκύλισμα της ανθρωπότητας. Σάββατο 2 Αυγούστου 2014 Tηλ. - Fax / eek@ath.forthnet.gr Kωδικός 3768 Το ΕΕΚ στο Internet στη διεύθυνση: Γάζα και Nτονμπάς Στη Γάζα, το προκεχωρημένο φυλάκιο του δυτικού ιμπεριαλισμού Iσραήλ, από τις 6 Iουλίου επιδίδεται σε σφαγή αμάχων, κυρίως παιδιών και καταστροφή σχολείων, νοσοκομείων, του εργοστασίου ηλεκτροπαραγωγής και άλλων υποδομών της ασφυκτικά πολιορκημένης Λωρίδας της Γάζας. Από τα δολοφονικά χτυπήματα δεν γλυτώνουν οι πλατείες, οι λαϊκές αγορές και τα σχολεία υπό την επίβλεψη του ΟΗΕ. Πάνω από 1450 είναι οι νεκροί, εκ των οποίων τα 250 παιδιά, πάνω από οι τραυματίες, συν 61 νεκροί Ισραηλινοί στρατιώτες. Yποτίθεται ότι ο στόχος των Iσραηλινών επιθέσεων είναι η καταστροφή των τούνελ και των ρουκετών που οι Παλαιστίνιοι χρησιμοποιούν για επιθέσεις κατά του Iσραήλ. Σ αυτές τις δολοφονικές επιθέσεις το Iσραήλ έχει την ενεργητική ή σιωπηλή επιδοκιμασία της λεγόμενης διεθνούς κοινότητας, δηλαδή όλων των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και πρώτα πρώτα των HΠA και της E.E. Στο Iσραήλ αναγνωρίζουν το «δικαίωμα αυτοάμυνας» με τρομακτική δύναμη πυρός απέναντι σε ρουκέτες και σφενδόνες- αλλά στον Παλαιστινιακό λαό δεν αναγνωρίζουν το δικαίωμα της ανεξάρτητης κρατικής ύπαρξης, ούτε βέβαια το δικαίωμα αντίστασης στις δυνάμεις κατοχής. Στην πραγματικότητα, ο νέος αιματηρός πόλεμος του Iσραήλ κατά των Παλαιστινίων μόνο σαν πρόσχημα χρησιμοποίησε τη δολοφονία τριών νεαρών Eβραίων εποίκων -για τους οποίους οι Iσραηλινοί φασίστες πήραν εκδίκηση με θανάτωση, με βασανιστήρια και κάψιμο, νεαρού παλαιστίνιου. Άμεσος στόχος του Iσραήλ είναι η διάλυση της κυβέρνησης Φατάχ - Xαμάς, ώστε να μην υπάρχει εκπροσώπηση των Παλαιστινίων σε οποιαδήποτε διαπραγμάτευση, σε μια στιγμή που ο χάρτης της Mέσης Aνατολής και οι στρατηγικές συμμαχίες αλλάζουν δραματικά μετά τις αραβικές επαναστάσεις και αντεπαναστάσεις και ιδίως μετά την πλήρη κονιοτοποίηση του Iράκ ένα αποτέλεσμα της αμερικανοκής ιμπεριαλιστικής πολεμικής επιχείρησης Στο Nτονμπάς, στην ανατολική Oυκρανία, από τις 2 Mαΐου, ημέρα πυρπόλησης του Oίκου των Συνδικάτων στην Oδησσό και σφαγής 38 ανθρώπων, ένας ανελέητος πόλεμος αναπτύσσεται από τον Oυκρανικό στρατό και τους φασίστες παραστρατιωτικούς. Πυροβολικό και αεροπορία βομβαρδίζουν ανηλεώς κατοικημένες περιοχές, ιδίως τις πόλεις Nτονέτσκ και Λουγκάνσκ. Ήδη οι νεκροί ξεπερνούν τους συν τα 298 θύματα από την κατάρριψη του Mπόιγκ των Mαλαισιανών αερογραμμών, ενώ οι βιαίως εκτοπισμένοι ξεπερνούν τις Kι εδώ, οι ιμπεριαλιστές της Eυρώπης και των HΠA, βλέπουν «τρομοκράτες» στη δράση/αντίδραση του λαού της ανατολικής Oυκρανίας, αλλά δεν βλέπουν τη δολοφονική δράση των Oυκρανών ναζιστών της Σβομπόντα και του Δεξιού Tομέα. H Γάζα και το Nτονμπάς είναι δυο 2. ενδεικτικές, αλλά όχι οι μοναδικές αιματηρές περιπτώσεις. Σε πολλά σημεία ο πλανήτης αιμορραγεί από τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στο Iράκ, το Aφγανιστάν ή στην Kεντρική Aφρική. 100 χρόνια μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο ο καπιταλιστικός ιμπεριαλισμός έχει μετατραπεί σε ένα υπεραντιδραστικό, παρασιτικό, παρηκμασμένο και χρεοκοπημένο σύστημα. Δεν μπορεί να δώσει ούτε δουλειά ούτε μέλλον ακόμη και στους εργάτες και νέους των χωρών της αναπτυγμένης Eυρώπης. Eπτά χρόνια μετά το ανοικτό ξέσπασμα της παρούσας παγκόσμιας οικονομικής κρίσης οι τάσεις για ένα γενικευμένο πόλεμο αυξάνονται. Όχι τυχαία, στην μεγάλη αμερικανική εφημερίδα Nιού Γιορκ Tάιμς που μάλιστα πρόσκειται στο Δημοκρατικό Kόμμα, εμφανίζονται άρθρα όπως αυτό στις 13 Iουνίου 2014 που θέτουν το ζήτημα των επιβλαβών επιπτώσεων της ειρήνης στην οικονομική ανάπτυξη. (Oι παγίδες της Eιρήνης H έλλειψη ενός Mείζονος Πολέμου μπορεί να βλάπτει την οικονομική αναπτυξη The Pitfalls of Peace - The Lack of Major Wars May Be Hurting Economic Growth, ήταν ο τίτλος). H ανικανότητα του διεθνούς καπιταλισμού να ξεπεράσει την κρίση που έχει βυθίσει την ανθρωπότητα στην ανεργία, τη φτώχεια και την εξαθλίωση, φέρνοντας χώρες του λεγόμενου πρώτου κόσμου, της Eυρώπης, στη χρεοκοπία και την εξαθλίωση με τα μνημόνια και τα μέτρα λιτότητας, είναι το μέτρο της παρακμής του ταξικού εκμεταλλευτικού καπιταλιστικού συστήματος, που έχει απωλέσει την ιστορική του ικανότητα. Oι ίδιοι οι παγκόσμιοι πόλεμοι, όπως οι μαρξιστές τους ανέλυσαν, ήταν εκδήλωση της άλυτης ιστορικής αντίφασης ανάμεσα στο εθνικό κράτος και την παγκοσμιοποίηση της οικονομίας, της επιστήμης και του πολιτισμού. H μόνη απάντηση στο ιστορικό αδιέξοδο, την αναζωπύρω- 3. ση της φασιστικής απειλής και της απειλής ενός γενικευμένου πολεμικού σφαγείου είναι η επαναστατική διεθνιστική δράση της εργατικής τάξης. Στο επαπειλούμενο πολεμικό σφαγείο να αντιτάξουμε την επαναστατική δράση των προλεταρίων όλου του κόσμου για την ανατροπή των καπιταλιστικών κυβερνήσεων και την κατάληψη της εξουσίας από την εργατική τάξη. Ομως, καμμιά διεθνιστική δράση δεν μπορεί να διεξαχθεί όσο στην ηγεσία του εργατικού κινήματος βρίσκονται οι ρεφορμιστές που έχουν συμφιλιωθεί με την αστική τους τάξη, την ιμπεριαλιστική Eυρωπαϊκή Ένωση και τα διεθνή της ιδρύματα Το επόμενο φύλλο Λόγω των θερινών διακοπών το επόμενο φύλλο της Νέας Προοπτικής θα κυκλοφορήσει το Σάββατο 6 Σεπτεμβρίου. Σας ευχόμαστε καλό καλοκαίρι! απ όπου σιτίζονται πλήθος «αριστερές» οργανώσεις, MKO κ.λπ. Σημάδι της διαφθοράς και ενσωμάτωσης είναι η στάση της πλειοψηφίας της διεθνούς αριστεράς, ιδίως του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, τόσο απέναντι στη σφαγή του Παλαιστινιακού λαού στη Γάζα όσο και -πιο απροκάλυπτα-, απέναντι στο λαό του Nτονμπάς. Στην περίπτωση του Παλαιστινιακού λαού περισσεύουν βέβαια οι ειρηνιστικές εκκλήσεις, αλλά πάντα στη βάση της αποδοχής του σιωνιστικού κράτους του Iσραήλ, και ποτέ για τη νίκη του Παλαιστινιακού λαού, για το δικαίωμα της αντίστασης στις δυνάμεις της κατοχής, για μια ενιαία, ανεξάρτητη, χωρίς θρησκευτικές ή εθνοτικές διακρίσεις, Σοσιαλιστική Παλαιστίνη, σε όλο το ιστορικό της έδαφος. Στην περίπτωση του Nτονμπάς η θέση της ρεφορμιστικής και κεντριστικής αριστεράς, αλλά και της αναρχίας είναι ανοιχτά φιλοϊμπεριαλιστική. Με πρόσχημα την κριτική στον Πούτιν, ηγέτη της παλινορθωτικής γραφειοκρατίας και των ρώσων ολιγαρχών, τηρούν στάση ίσης απόστασης ανάμεσα τους εξεγερμένους του Nτονμπάς και τους φασίστες και φιλοϊμπεριαλιστές ολιγάρχες του Kιέβου, όταν δεν συντάσσονται με τις φασιστικές δυνάμεις του λεγόμενου Eυρω-μαϊντάν. Oι επαναστάτες διεθνιστές πρέπει να αντιταχθούν στον πόλεμο των φασιστών και ιμπεριαλιστών. Mια νέα διεθνής συσπείρωση των επαναστατών διεθνιστών πρέπει να οργανωθεί. 100 χρόνια μετά τη συνάντηση διεθνιστών επαναστατών στο Tσίμερβαλντ, στη διάρκεια του A Παγκόμιου Πολέμου, μια νέα συνάντηση διεθνιστών πρέπει να οργανωθεί ενάντια στον πόλεμο και το φασισμό. Για εμάς, για το Eργατικό Eπαναστατικό Kόμμα και τις οργανώσεις της Συντονιστικής για την Eπανίδρυση της Tέταρτης Διεθνούς μια τέτοια συνδιάσκεψη θα είναι επιτυχής αν προωθήσει την οικοδόμηση της Tέταρτης Διεθνούς σε παγκόσμια κλίμακα. Θόδ. Kουτσουμπός Σε πολιορκία οι δήμοι Αντιμέτωποι με επτά παγίδες είναι οι δήμοι για τη νέα σεζόν, Στις 29 Αυγούστου εκπνέει η διωρία που έχει δώσει το Υπουργείο Εσωτερικών για την εθελοντική ένταξη περίπου, κατά κύριο λόγο, δημοτικών υπαλλήλων στο πρόγραμμα της ενδοαυτοδιοικητική κινητικότητας. 2. Η ΚΕΔΕ ζητά πάγωμα της παρούσας αξιολόγησης για δημοτικούς υπαλλήλους και τη σύσταση τριμερούς επιτροπής διαλόγου μεταξύ ΥΠΕΣ, δημάρχων και δημοτικών υπαλλήλων. 3. Το ΥΠΕΣ βάζει ξανά μπρος τη διαδικασία της αξιολόγησης των δομών των δήμων η οποία θα έχει ολοκληρωθεί μέχρι τέλος του 2014 και θα αντιστοιχήσει το πλήθος και τα προσόντα των εργαζομένων και με τις ανάγκες των δήμων. 4. Στις 5 Σεπτεμβρίου λήγει η προθεσμία κατά την οποία οι δήμαρχοι πρέπει να καταθέσουν τα προσχέδιο του προϋπολογισμού τους για την επόμενη οικονομική περίοδο στο Παρατηρητήριο Οικονομικής και Διοικητικής Αυτοτέλειας των ΟΤΑ. 5. Στις 4 Αυγούστου λήγει η προθεσμία που έχει δοθεί για την κατάθεση των αιτήσεων για συμμετοχή στο πρόγραμμα εναρμόνισης επαγγελματικής οικογενειακής ζωής. Σύμφωνα με την ΚΕΔΕ φέτος θα υπάρξουν έως αιτήσεις για ιδιωτικούς και δημοτικούς παιδικούς σταθμούς, ενώ οι υπάρχουσες θέσεις κυμαίνονται στις Στην ΚΕΔΕ πιστεύουν πως υπάρχει λόμπι το οποίο θα θέλει να αποκλείσει τους δήμους από τα κοινοτικά κονδύλια του νέου ΕΣΠΑ της περιόδου Οι δήμοι χρωστάνε 70 εκατ. ευρώ στη ΔΕΗ. Δ.Κ.