ΘΕΑΤΡΟ ΧΟΡΟΣ ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΚΘΕΣΕΙΣ

Transcript

1 ΘΕΑΤΡΟ ΧΟΡΟΣ ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΚΘΕΣΕΙΣ

2

3 Καλλιτεχνικό Πρόγραµµα

4

5 ΘΕΑΤΡΟ ΧΟΡΟΣ ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΚΘΕΣΕΙΣ > Το θεατρικό 2009 περιλαµβάνει ένα αφιέρωµα στον Γιάννη Ρίτσο, µετακλήσεις σηµαντικών ξένων θιάσων και αναθέσεις σε ελληνικά σχήµατα µε έµφαση στην ενίσχυση των νέων τάσεων. Οι δραµατικοί µονόλογοι του Γιάννη Ρίτσου ανοίγουν την αυλαία: η Ρούλα Πατεράκη, η Καρυοφυλλιά Καραµπέτη (σκην. ηµήτρης Λιγνάδης) και ο Ακύλας Καραζήσης (σκην. Βίκτωρ Αρδίτης) ερµηνεύουν σύγχρονες και µυθολογικές περσόνες α- πό την Τέταρτη ιάσταση τιµώντας την επέτειο των εκατό χρόνων από τη γέννηση του µεγάλου Έλληνα ποιητή. Μια ακόµη παράσταση πάνω στο Τερατώδες Αριστούργηµα του Ρίτσου υπογράφει ο ηµήτρης Μαυρίκιος στη Μικρή Επίδαυρο. Με µια τριλογία εµπνευσµένη από τη Θεία Κωµωδία του άντη, ο Ροµέο Καστελούτσι και οι Socὶetas Raffaello Sanzio συστήνονται για πρώτη φορά στο ελληνικό κοινό. Η ριζοσπαστική θεατρική οµάδα Σοτσιετάς Ραφαέλο Σάντσιο, από τη µικρή πόλη Τσέζενα, οφείλει τη διεθνή φήµη της στη ρήξη µε τις θεατρικές συµβάσεις και στη συνεχή αναζήτηση ενός πρωτογενούς θεάτρου που ανακαλεί το όραµα του Αρτό. Έ- να θέατρο στο µεταίχµιο των σκηνικών και εικαστικών τεχνών που αποθεώνει τη σω- µατικότητα και δίνει έµφαση στο µουσικό περιβάλλον, ενώ τα ζωντανά ζώα επί σκηνής υπογραµµίζουν µε τον τρόπο τους την άγρια οµορφιά αυτής της αισθητικής. Με µια παράσταση βασισµένη στο µυθιστόρηµα του Κλάους Μαν Μεφίστο (1936), πάνω στη συνεργασία ενός ηθοποιού µε τους Ναζί, έρχεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα ο πρωτοπόρος Γκυ Κασσίερς, καλλιτεχνικός διευθυντής του Toneelhuis, του µεγαλύτερου θεάτρου της Φλάνδρας. Συνδυάζοντας τη θεατρική ποίηση µε την τεχνολογία, η σκηνοθεσία του Mefisto for ever (Μεφίστο για πάντα) θίγει µε σηµερινούς όρους το ζήτηµα της σατανικής γοητείας της εξουσίας. Το φηµισµένο Deutsches Theater του Βερολίνου µε την παράσταση Οι αρουραίοι - «µία βερολινέζικη τραγικωµωδία»- σε σκηνοθεσία του Μίκαελ Τάλχαϊµερ είναι το τρίτο ξένο θεατρικό σχήµα που παρουσιάζεται φέτος για πρώτη φορά στη χώρα µας. Αλλά αυτό το καλοκαίρι θα καλωσορίσουµε επίσης έναν κλόουν-µάγο και µια νεράιδα-ακροβάτισσα µε το Αόρατο Τσίρκο τους. Ο Ζαν-Μπατίστ Τιερρέ και η Βικτόρια Τσάπλιν -κόρη του Τσάρλι- που γυρίζουν εδώ και 30 χρόνια ανά τον πλανήτη, θα σταθµεύσουν στην Πειραιώς 260 για να αποκαλύψουν ένα κόσµο θαυµάτων σε µικρούς και µεγάλους. 5

6 ΘΕΑΤΡΟ ΧΟΡΟΣ ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΚΘΕΣΕΙΣ Το λαϊκό ερωτικό δράµα του Xόρβατ Καζιµίρ και Καρολίνα, µε την αιχµηρή κοινωνική κριτική, παίρνει τη µορφή ενός λαµπρού µουσικού θεάτρου από δύο µετρ του είδους, τον Γιόχαν Σίµονς και τον Πωλ Κουκ. Συνδιευθυντές παλαιότερα του περίφηµου σχήµατος Hollandia, οι δύο καλλιτέχνες έχουν αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις στο ελληνικό κοινό µε τις αξέχαστες Βάκχες τους. Η βερολινέζικη οµάδα Rimini Protokoll, η οποία έχει δώσει νέα διάσταση στο θέατρο-ντοκουµέντο παίζοντας τολµηρά µε τα όρια µεταξύ κοινωνικής και θεατρικής πραγµατικότητας, παρουσιάζει στο µια νέα πρόταση σε σκηνοθεσία Στέφαν Καίγκι µε θέµα τους πατροπαράδοτους µουεζίνηδες του Καΐρου και την επικείµενη αντικατάστασή τους, στο κάλεσµα των πιστών στην προσευχή, από τους δέκτες του ραδιοφώνου. Αυτή τη φορά, ο ρηξικέλευθος Κριστόφ Μαρτάλερ έρχεται στην Αθήνα µε µια παράσταση επικεντρωµένη στις εµµονές και στους φόβους του «ύστερου» Κεντροευρωπαίου και στην παρανοϊκή εξάρτησή του από τον καταναλωτισµό. Η πρωτοποριακή οµάδα Fura dels Baus από τη Βαρκελώνη, που πρωτογνωρίσαµε το 2006, επανέρχεται µε τον Μπορίς Γκοντουνόφ. Αυτή τη φορά, οι Καταλανοί καλλιτέχνες αναζητούν τους όρους ενός «oλικού θεάτρου» µε ένα θέαµα που εµπνέεται από ένα πραγµατικό γεγονός: την κατάληψη του Θεάτρου «Ντουµπρόβκα» της Μόσχας, το 2002, από µια οµάδα Τσετσένων αυτονοµιστών. Τον επαναπροσδιορισµό της δραµατικής και σκηνικής γραφής θέτουν ως στόχο δύο νεανικές πειραµατικές οµάδες: η Nova Melancholia παρουσιάζει το Habemus Papam, Walter πάνω στο οµώνυµο κείµενο του Μανώλη Τσίπου και τις Θέσεις για τη φιλοσοφία της Ιστορίας του Βάλτερ Μπένγιαµιν, ενώ η οµάδα Blitz προτείνει την performance Κατερίνη, µια πολύωρη παράσταση σε ένα κεντρικό χώρο και επτά δωµάτια στο Bios, µε στόχο τη συνάντηση σε µια εποχή ακραίας ιδιώτευσης. Επιπλέον, τη δική τους θεατρικότητα προτείνουν οι drog_a_tek. Ένας ακόµη νεανικός θίασος παρουσιάζει στην αυλή του Σχολείου το έργο Άρντεν από το Φέβερσαµ (σκην. Μάξιµος Μουµούρης) και εµπνέεται από τους περιπλανώµενους µεσαιωνικούς θιάσους. Το καινούργιο έργο του Γιάννη Μαυριτσάκη Κωλοδουλειά θα σκηνοθετήσει ο Άγγελος Μέντης στο Από Μηχανής Θέατρο. Στο Ηρώδειο, ένας θίασος από την περιφέρεια ανεβάζει τον ον Κιχώτη µε τον Γιώργο Κιµούλη στον οµώνυµο ρόλο και τον ηµήτρη Πιατά - Σάντσο, ενώ στον 6

7 ΘΕΑΤΡΟ ΧΟΡΟΣ ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΚΘΕΣΕΙΣ Κατά Φαντασίαν Ασθενή του Μολιέρου, ένας από τους δηµοφιλέστερους κωµικούς µας, ο Γιάννης Μπέζος, υποδύεται τον Αργκάν. Η Πειραµατική Σκηνή της «Τέχνης», ένας ιστορικός θίασος της Θεσσαλονίκης, µάς συστήνει τον «ερευνητή του θεάτρου» Ζοέλ Ποµµερά, που µε την ιδιαίτερη γραφή του θίγει στο έργο Οι Έµποροι (σκην. Γιάννης Λεοντάρης), το καίριο ζήτη- µα της ανεργίας χωρίς ωστόσο να καταφεύγει στο νατουραλισµό και στο λαϊκισµό. Τέλος, η τραγωδός µας Ασπασία Παπαθανασίου µάς περιµένει και φέτος στο Σχολείο για µία ακόµη σκηνική ανάγνωση. > Επιδαύρου Με διπλό πάντα στόχο τη συνέχιση της παράδοσης των Επιδαυρίων και την παράλληλη ανανέωση του θεσµού, το Επιδαύρου 2009 υποδέχεται στην αρχαία ορχήστρα Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες Το Εθνικό Θέατρο παρουσιάζει την Άλκηστη, το αρχαιότερο από τα σωζόµενα έργα του Ευριπίδη, που διχάζει τους ερµηνευτές µε την αµφισηµία του, αλλά και τα ιλαροτραγικά και σατιρικά στοιχεία του. Ο Γιάννης Χουβαρδάς δεξιώνεται αξιόλογους συνεργάτες του από το Θέατρο του Νότου, και ο Θωµάς Μοσχόπουλος σκηνοθετεί για πρώτη φορά στην Επίδαυρο, µε τη Μαρία Σκουλά στον οµώνυµο ρόλο. Ένας από τους σηµαντικότερους σκηνοθέτες της γερµανικής σκηνής, ο Ντίµιτερ Γκότσεφ -οι θεατές του θα θυµούνται τον Ιβάνοφ του- υπογράφει τη σκηνοθεσία των Περσών, δεύτερη συµµετοχή του Εθνικού Θεάτρου. Ο βουλγαρικής καταγωγής σκηνοθέτης, που έχει ήδη ανεβάσει τους Πέρσες σε κλειστό χώρο στο Βερολίνο, συνεργάζεται µε εκλεκτούς Έλληνες ηθοποιούς. Με τις Τρωάδες, την πάντα επίκαιρη τραγωδία των ηττηµένων του Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία Νικαίτης Κοντούρη, συµµετέχει στο το Κ.Θ.Β.Ε., φέρνοντας για πρώτη φόρα τη Λήδα Πρωτοψάλτη στην Επίδαυρο. Σε συνεργασία µε τον Νίκο Μαστοράκη, έναν από τους καλύτερους Έλληνες σκηνοθέτες, ο Θεατρικός Οργανισµός Κύπρου παρουσιάζει τις Νεφέλες και υπόσχονται να αναζητήσουν από κοινού τη σύνδεση της αριστοφανικής διακωµώδησης των νέων ιδεών µε την εποχή µας. 7

8 ΘΕΑΤΡΟ ΧΟΡΟΣ ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΚΘΕΣΕΙΣ Την ουτοπική Νεφελοκοκκυγία των Ορνίθων αναζητούν γνήσιας κωµικής φλέβας ηθοποιοί από διαφορετικές γενιές (Γιώργος Αρµένης, Αλέξανδρος Μυλωνάς, Βασίλης Χαραλαµπόπουλος) µε τη σκηνοθετική καθοδήγηση του Σωτήρη Χατζάκη και στόχο να αναδείξουν τις αναλογίες µε το σήµερα. Αλλά φέτος και µια «βασίλισσα» έρχεται στην Επίδαυρο µε το Εθνικό Θέατρο Μεγάλης Βρετανίας: η Έλεν Μίρεν, ηθοποιός µε σηµαντική παρουσία στα θέατρα του Λονδίνου, του Μπρόντγουεϋ και της Νέας Υόρκης, αλλά και αξέχαστη κινηµατογραφική Ελισάβετ, ερµηνεύει την οµότιτλη ηρωίδα στη Φαίδρα (1677) του Ρακίνα. Με καταβολές από τον Ευριπίδη, η κλασική γαλλική τραγωδία παρουσιάζεται για πρώτη φορά στο θέατρο του Πολυκλείτου. Μια παράσταση ανάµεσα στο θέατρο και στο ορατόριο, στην οµιλία σε διαφορετικές γλώσσες και στο τραγούδι, στη φαντασµαγορία των προβολών και στη δύναµη του τοπίου της Επιδαύρου παρουσιάζει ο πολυτάλαντος Ισραηλινός σκηνοθέτης Ά- µος Γκιτάι µε τη συµµετοχή Ελλήνων και ξένων ηθοποιών. Ο πόλεµος των υιών του φωτός κατά των υιών του σκότους βασίζεται στην Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέµου του Ιωσήπου Φλαβίου (1ος αιώνας µ.χ.) καθώς και σε κείµενα των Ρίλκε και Ουάιλντ και αποσπάσµατα από τον Εκκλησιαστή. Ελεύθερη και κριτική καλλιτεχνική συνείδηση, ο Γκιτάι προσεγγίζει το θέµα του µέσα από την ηχώ της σηµερινής Μέσης Ανατολής. Συµµετέχει η µεγάλη κυρία της σκηνής Ζαν Μορώ. Το Επιδαύρου συµµετέχει στην υπερατλαντική πολιτιστική Γέφυρα (The Bridge Project), φέρνοντας στο αρχαίο θέατρο µεγάλα ταλέντα από τις θεατρικές σκηνές της Νέας Υόρκης και του Λονδίνου. Ο Σαµ Μέντες -βραβευµένος από την Ακαδηµία Κινηµατογράφου και επικεφαλής αυτής της µοναδικής συνεργασίαςσκηνοθετεί την ιλαροτραγωδία του Σαίξπηρ Το Χειµωνιάτικο Παραµύθι: µια µαγική εξιστόρηση για την τρέλα που προκαλεί η ερωτική ζήλια και τη λύτρωση που προσφέρει η αληθινή αγάπη. Με την παράσταση Σπαράγµατα ή απλά µαθήµατα µιας άγνωστης µυθολογίας, βασισµένη σε αποσπάσµατα από τις χαµένες τραγωδίες του Ευριπίδη, το Η.ΠΕ.ΘΕ. Αγρινίου ανοίγει τις εκδηλώσεις της Μικρής Επιδαύρου. Μια σύνθεση των σπαραγµάτων, µε βάση τον αποσπασµατικό τους χαρακτήρα, επιχειρεί ο Βασίλης Νικολαΐδης τονίζοντας την έννοια των χαµένων έργων. 8

9 ΘΕΑΤΡΟ ΧΟΡΟΣ ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΚΘΕΣΕΙΣ Οχορός στο 2009 φέρνει στο προσκήνιο σηµαντικές στιγµές και καταξιωµένους δηµιουργούς από την κλασική ως την πρόσφατη ιστορία του, επιµένει σε σταθερές αγάπες και δεν παύει να τολµά επενδύοντας στην πρωτοποριακή δηµιουργία και την πειραµατική διάθεση. Αιχµή του δόρατος σε ένα τέτοιο πολυσυλλεκτικό πνεύµα προγραµµατισµού αποτελεί σταθερά ο σύγχρονος χορός, που αντιπροσωπεύει άλλωστε ένα από τα µείζονα καλλιτεχνικά φαινόµενα της εποχής µας. Με βάση τους παραπάνω άξονες, παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα το έργο της Αµερικανίδας πρωτοπόρου του µεταµοντέρνου χορού Άννας Χάλπριν Parades & Changes (1965), σε αναδηµιουργία της Αν Κολλό και πρωταγωνιστές τους γνώριµούς µας από το φεστιβάλ χορογράφους Αλαίν Μπυφάρ και Βέρα Μαντέρο. Η Άννα Χάλπριν (γενν. 1920), µε τις αναζητήσεις και το εργαστήρι της στην Καλιφόρνια, αποτελούσε ήδη από τη δεκαετία του 1950 πόλο έλξης για σηµαντικό αριθµό καλλιτεχνών, όπως η Υβόν Ράινερ, η Τρίσα Μπράουν, η Σιµόν Φόρτι, ο Ρόµπερτ Μόρρις, που έµελλαν να συγκροτήσουν τον πυρήνα του Judson Dance Theater. Ο δοµηµένος αυτοσχεδιασµός, η συλλογική δηµιουργία, οι ανταλλαγές µεταξύ διαφορετικών καλλιτεχνικών χώρων, η έµφαση στη δηµιουργική διαδικασία, η έννοια του «task» (εισαγωγή καθηµερινών κινήσεων στο λεξιλόγιο του χορού), η χρήση της ση- µειογραφίας του χορού, η διαδραστικότητα ανάµεσα στον περφόρµερ και το περιβάλλον του, η σύνδεση ανάµεσα στην τέχνη και την κοινωνία, όλες αυτές οι έννοιες και οι προβληµατισµοί έγιναν αντικείµενα πειραµατισµού για την Άννα Χάλπριν. > Τα σύνορα έγιναν για να διασχίζονται Στην εκτεταµένη γεωγραφία του σύγχρονου χορού δεσπόζουσα θέση κατέχει εκ των πραγµάτων το Βέλγιο, µια µικρή χώρα µε αξιοζήλευτη κινητικότητα στα χορευτικά πράγµατα από τη δεκαετία του 1980 και µετά. Με καλλιτέχνες και κοινό ανοιχτά σε νέες ιδέες, ο χορός παίζει τον ρόλο του καταλύτη ανάµεσα στις διαφορετικές µορφές καλλιτεχνικής έκφρασης, καθώς αναβιώνουν κινήµατα της δεκαετίας του 1960 γύρω από τις πλαστικές τέχνες και την περφόρµανς. Το 1983 συµπίπτει µε τη θεαµατική είσοδο της Αν Τερέζα ντε Κεερσµάακερ στη διεθνή χορευτική σκηνή µε το έργο Rosas danst Rosas. Αυτό διάλεξε και για 9

10 ΘΕΑΤΡΟ ΧΟΡΟΣ ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΚΘΕΣΕΙΣ την αθηναϊκή της πρεµιέρα η διάσηµη πια πρέσβειρα της Φλάνδρας. Να σηµειώσουµε ότι η ίδια επιστρέφει στη σκηνή ως µια από τις τέσσερις χορεύτριες, µε το έργο που καθιέρωσε αυτήν και την οµάδα της Rosas. Παράλληλα, σε πρώτη παρουσίαση στην Ελλάδα, το φιλοξενεί την πιο πρόσφατη δουλειά της ( ηµιουργία 2009), η οποία προέκυψε µέσα από τη σύµπραξη της Κεερσµάακερ µε δυο Βέλγους εικαστικούς καλλιτέχνες, τους Αν Βερόνικα Γιάνσενς και Μισέλ Φρανσουά. Η Μισέλ-Αν ντε Με -εµβληµατική χορεύτρια στο ξεκίνηµα της οµάδας Rosas της Ντε Κεερσµάακερ- συστήνεται πρώτη φορά στο ελληνικό κοινό ως χορογράφος µε την Ηρωική συµφωνία (Sinfonia Eroica), παρθενικό έργο της οµάδας της σε αναβίωση του Σε πρώτη παρουσίαση στην Ελλάδα εµφανίζεται επίσης η τελευταία δηµιουργία του ιδρυτή και εµπνευστή της διάσηµης κολεκτίβας των Les Ballets C. de la B. Αλαίν Πλατέλ. Από το 1984 µέχρι σήµερα, το µωσαϊκό των C. de la B. έχει αναδειχθεί σε φυτώριο εξαιρετικών δηµιουργών χάρη στον άνεµο ελευθερίας που θέλει το χορό να µην περιορίζεται σε κωδικοποίηση κινήσεων όσο σε µεταγραφή ψυχικών καταστάσεων. Με το pitié! ο Πλατέλ γιορτάζει τα 25 χρόνια µιας µοναδικής περιπέτειας που ανέτρεψε τα στερεότυπα του χορευτικού θεάµατος. Επανέρχεται στο µια χαρισµατική προσωπικότητα της χορευτικής τέχνης, ο αδιαµφισβήτητος Γίρζι Κύλιαν, που αψηφά το πέρασµα του χρόνου συνεχίζοντας να εξερευνά τις ακραίες περιοχές της ψυχής. Ενσαρκώνει τη συγκίνηση και την ευθραυστότητα και συνυπογράφει µε τον Μίκαελ Σούµαχερ το Last Touch First. Με δύο έργα επιστρέφει και ο Ρασίντ Ουραµντάν στο, από το 2006 που µας συστήθηκε για πρώτη φορά. Επιµένει να αναζητεί υλικό για τις χορογραφίες του από τα τοπία της µνήµης, ενώ ενσωµατώνει µοναδικά στοιχεία βίντεο. Την έµπνευσή του για το αυτοβιογραφικό σόλο Loin (2008) αντλεί από την ι- στορία των γονιών του, ενώ στη νέα δηµιουργία του Des temoins ordinaires µεταφέρει στη σκηνή το επώδυνο υλικό µιας καταγραφής σχετικής µε ανθρώπους που υπήρξαν θύµατα βασανιστηρίων. 10

11 ΘΕΑΤΡΟ ΧΟΡΟΣ ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΚΘΕΣΕΙΣ > «Τίποτε πιο συναρπαστικό από τη δηµιουργία» Αυτό µοιάζει να είναι το µότο της γενιάς των χορευτών-χορογράφων που έχει πάρει τη σκυτάλη και στην ελληνική χορευτική σκηνή. Φυσικά η γλώσσα του σώµατος είναι παγκόσµια και καταργεί εκ των πραγµάτων τα σύνορα. Σε ένα τέτοιο πλαίσιο µάς συστήνεται η κολεκτίβα The Plant, µε µέλη τρεις εξαιρετικούς χορευτές διαφορετικής εθνικότητας που συναντήθηκαν στη Γαλλία. Πρόκειται για τους Παναγιώτα Καλλιµάνη, Λώρι Γιάνγκ και Φιλίπε Λουρένκο. οι τρεις τους έχουν µοιραστεί κοινές εµπειρίες πλάι σε διάσηµους χορογράφους (Ζοζέφ Νατζ, Σάσα Βαλτς, κ.ά.) και παρουσιάζουν τη χορευτική εγκατάσταση Trente, µε πηγή έµπνευσης έναν πρώην βιοµηχανικό χώρο σε εγκατάλειψη, που δεν είναι άλλος από την Πειραιώς 260. Τη λογική του κατασκευασµένου θεάµατος αµφισβητεί η νεαρή Λενιώ Κακλέα, προτείνοντας ένα πρότζεκτ που βασίζεται στη συλλογική εµπειρία µεταξύ καλλιτέχνη και κοινού. Το matter-of-act (project για ένα φεστιβάλ και δέκα θεατές του) προσπαθεί να αντισταθεί στις έτοιµες απαντήσεις για τις προσδοκίες του θεατή γύρω από ένα θέα- µα, καταθέτοντας µια φόρµα ανοιχτή ως προς τη σχέση του θεσµού µε το κοινό του. 11

12 ΘΕΑΤΡΟ ΧΟΡΟΣ ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΚΘΕΣΕΙΣ Το άνοιγµα του χορού από το ναρκισσιστικό Εγώ στην ετερότητα απασχολεί µε διαφορετικό τρόπο δύο νέες αλλά γνωστές χορογράφους, την Κύπρια Λία Χαράκη, µε την οµάδα pelma, και τη Μαριέλα Νέστορα, ιδρύτρια και χορογράφο της YELP Danceco. «Με τη χορογραφία Party animals, η Λία Χαράκη διερευνά για δεύτερη φορά το πώς οι στίχοι των ποπ τραγουδιών ενσωµατώνονται στο συλλογικό µας ασυνείδητο. Το κοινό καλείται να συµµετάσχει σ ένα πάρτι στο οποίο µπορεί να παρακολουθήσει και να κρυφακούσει τις σκέψεις-κινήσεις µερικών από τους καλεσµένους.» (Guy Cools) Με το ντουέτο Das (ist) ein σαν ένα κοµµάτι ζάχαρη µέσα στο νερό, η Μαριέλα Νέστορα, µε σπουδές µοριακής βιολογίας πριν ασχοληθεί µε τη χορογραφία, εκφράζει το ενδιαφέρον της γενιάς της να ενσωµατώσει ο χορός στοιχεία από την περιοχή των επιστηµών και της φιλοσοφίας. > Τα Μπαλέτα του Θεάτρου Μαριίνσκι (Κίροφ) Η Λίµνη των Κύκνων, το πιο εµβληµατικό έργο του κλασικού ρεπερτορίου, επιστρέφει στο. Το µπαλέτο σε τρεις πράξεις και τέσσερις σκηνές πάνω σε µουσική του Πιότρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκι στηρίζεται στη χορογραφική εκδοχή των Μαριύς Πετιπά και Λεβ Ιβανόφ και υπήρξε το πρώτο επιτυχηµένο ανέβασµα ολόκληρου του έργου στα 1895 µε την Πιερίνα Λενιάνι στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Έκτοτε, ο διπλός ρόλος της Οντέτ / Οντίλ θα αποτελέσει στοίχηµα στη ζωή κάθε µπαλαρίνας για τις ε- ξαιρετικές δεξιοτεχνικές ικανότητες αλλά και το λυρισµό που απαιτεί. 12

13 ΘΕΑΤΡΟ ΧΟΡΟΣ ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΚΘΕΣΕΙΣ Το πρόγραµµα του 2009 διανθίζουν και συναυλίες της λεγόµενης κλασικής µουσικής. Στις περισσότερες η προσωπικότητα του µαέστρου είναι εκείνη που προκαλεί το ενδιαφέρον και καθορίζει το περιεχόµενο του προγράµ- µατός τους. Ξεχωριστή η θέση της ιταλικής ορχήστρας η δηµιουργία της οποίας ο- φείλεται σε µια ιδέα και τον ένθερµο υποστηρικτή της: ο Μάριο Τρόνκο θέλησε µε την ίδρυση της Orchestra di Piazza Vittorio να αποδείξει όχι µόνο ότι η µουσική είναι µία αλλά και ότι 16 µουσικοί από 11 χώρες και 3 ηπείρους µπορούν να έχουν έ- ναν κοινό στόχο και να σώσουν από τον ευτελισµό ένα από τα ιστορικά θέατρα της Ρώµης. Επιτέλους, λοιπόν, έρχεται στην Ελλάδα η πολύχρωµη, πολυπολιτισµική ορχήστρα που απέδειξε ότι ακόµα και στον 21ο αιώνα υπάρχει χώρος για όνειρα. Στο πολυσυλλεκτικό πρόγραµµα του ξεχωρίζουν οι εµφανίσεις δύο µαέστρων από τους µεγαλύτερους της εποχής µας, του Ντάνιελ Μπάρενµποϊµ και του Εσα-Πέκκα Σάλονεν, οι οποίοι έρχονται επικεφαλής δύο ιστορικών ορχηστρών: της Φιλαρµονικής της Σκάλας του Μιλάνου και της Φιλαρµόνια του Λονδίνου. Να είναι άραγε σύµπτωση που η καριέρα και των δύο ξεκίνησε όχι από το πόντιουµ αλλά από το πιάνο για τον ένα και τη σύνθεση για τον άλλο; είγµα των παράλληλων ενασχολήσεών τους θα γευτούµε και στην Αθήνα. Έναν ακόµα συνθέτη και µαέστρο φιλοξενεί το, τον 76χρονο Κρυστόφ Πεντερέτσκι, για να διευθύνει το σύνολο Sinfonia της Βαρσοβίας που έγινε διάση- µο παρουσιάζοντας σε πρώτη εκτέλεση έργα Πολωνών κυρίως συνθετών όπως των Λουτοσλάφσκι, Συµάνσκι, Ντέµπσκι και, βεβαίως, του ίδιου του Πεντερέτσκι, από το 1997 µόνιµου αρχιµουσικού και σήµερα καλλιτεχνικού διευθυντή του. Λιγότερο από ένα χρόνο τώρα (Ιούνιος 2008), επικεφαλής της πολωνικής αυτής ορχήστρας δωµατίου έχει τοποθετηθεί ο Γάλλος αρχιµουσικός Μαρκ Μινκοφσκί, ο οποίος επιστρέφει στο φετινό φεστιβάλ και πάλι µε τους Μουσικούς του Λούβρου που ο ίδιος ίδρυσε το 1982 µε σκοπό να καλλιεργήσει και να κάνει γνωστότερη σ' ένα πλατύτερο κοινό τη γαλλική µουσική της εποχής του µπαρόκ. Έκτοτε βέβαια, το ρεπερτόριό τους επεκτάθηκε πολύ, χωρίς όµως το µπαρόκ να παραµελείται. Από την ίδια χώρα, τη Γαλλία, προέρχεται άλλος ένας θεράπων του µπαρόκ: ο Ζερεµί Ρορέ και «Ο κύκλος της αρµονίας» (Le Cercle de l Harmonie), που θα παίξουν έργα τα οποία συνέθεσε ο Μότσαρτ το 1791, τους τελευταίους µήνες της ζωής του. Φυσικά η µουσική, οι ερµηνείες και οι ερµηνευτές της δεν περιορίζονται από σύνορα και δεν γνωρίζουν όρια. Έτσι και οι ελληνικές δυνάµεις καταθέτουν το δικό 13

14 ΘΕΑΤΡΟ ΧΟΡΟΣ ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΚΘΕΣΕΙΣ τους στίγµα σ αυτό το πολυσυλλεκτικό φεστιβάλ. Εκτός από την Ορχήστρα των Χρωµάτων που 20 χρόνια µετά την ίδρυσή της εξακολουθεί να παλεύει για να αναδείξει την «κρυφή γοητεία της ελληνικής δηµιουργίας», και η Συµφωνική Ορχήστρα και Χορωδία της ΕΡΤ θα λάβει µέρος µε το δηµοφιλέστατο Ρέκβιεµ του Βέρντι, τον Λουκά Καρυτινό στο πόντιουµ και σολίστ Έλληνες τραγουδιστές που διαπρέπουν εντός και εκτός συνόρων. > To τιµά και φέτος το ελληνικό τραγούδι. Τραγούδια αγαπηµένα, ήχοι γνώριµοι, ακούσµατα οικεία θα µας ταξιδέψουν στην πρόσφατη µουσική ιστορία. Συνθέσεις µεγάλων δηµιουργών, ερµηνείες από τραγουδιστές της παλαιότερης αλλά και της νεότερης γενιάς, µελοποιηµένα ποιήµατα κορυφαίων Ελλήνων ποιητών. Το στίγµα µιας ολόκληρης µουσικής παράδοσης αναµένεται να χαρίσει στιγµές νοσταλγίας, ευφορίας, ανάτασης. Από τους Έλληνες ποιητές, η χρονιά φέτος είναι αφιερωµένη στον Γιάννη Ρίτσο. Και το έργο του Ρίτσου άρρηκτα συνδεδεµένο µε αυτό του Μίκη Θοδωράκη. Ρωµιοσύνη, Επιτάφιος και εκαοχτώ λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας θα παιχτούν στο Ηρώδειο από τη Λαϊκή Ορχήστρα «Μίκης Θεοδωράκης», ενώ τα τραγούδια θα ερµηνεύσουν οι Νένα Βενετσάνου, ηµήτρης Μπάσης, Ηρώ και τα Κίτρινα Ποδήλατα. Θάνος Μικρούτσικος - Νίκος Καββαδίας, δύο ακόµη µεγάλα ονόµατα της ελληνικής δηµιουργίας που συνδέθηκαν στενά µεταξύ τους. Ο Σταυρός του Νότου - Γραµ- µές των Οριζόντων, ένα έργο που αποτέλεσε σταθµό στην ελληνική τραγουδοποιία, θα παρουσιαστεί στο Ηρώδειο σε δύο συναυλίες αφιερωµένες στο έργο του Θάνου Μικρούτσικου. Οι δύο βραδιές θα εµπλουτιστούν και µε άλλα τραγούδια του συνθέτη που σηµατοδοτούν µια πορεία τριάντα και πλέον χρόνων. Ερµηνεύουν οι Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Χρήστος Θηβαίος, Μίλτος Πασχαλίδης, Γιάννης Κούτρας και Ρίτα Αντωνοπούλου, και παίζει η Καµεράτα - Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής. Από το πάνελ των Ελλήνων ποιητών δεν θα µπορούσε να απουσιάζει ο Κωσταντίνος Καβάφης. Παράλληλα µε το Ηρώδειο, στον µικρότερο χώρο του Σχολείου, ο Νίκος Ξυδάκης, µαζί µε τον ιονύση Καψάλη στο τιµόνι της ποίησης, θα επιχειρήσουν µια µουσική προσωπογραφία του Κ. Π. Καβάφη, µε ήχους παρµένους από την πόλη στην οποία έζησε, την Αλεξάνδρεια. Ένα ηχητικό σκηνικό από συνθέσεις της Ανατολής. 14

15 ΘΕΑΤΡΟ ΧΟΡΟΣ ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΚΘΕΣΕΙΣ Η παρουσία του Μανώλη Μητσιά στο ελληνικό τραγούδι υπήρξε συνεχής εδώ και 40 χρόνια. Το τον τιµά οργανώνοντας στο Ηρώδειο µια εκδήλωση επετειακού χαρακτήρα, µε τη συµµετοχή πολλών Ελλήνων καλλιτεχνών. Ενα διαχρονικό µουσικό ταξίδι που ξεκινά από τους βυζαντινούς ύµνους και τα δηµοτικά τραγούδια και φτάνει στη µελοποιηµένη ποίηση και τα ακούσµατα σπουδαίων µας συνθετών. > Για τέταρτη συνεχή χρονιά το παρουσιάζει την ενότητα «Ήχοι του Κόσµου». Ενα παράθυρο στις µουσικές του κόσµου, σε ήχους από τις γειτονιές του πλανήτη, σε καλλιτέχνες που µέσα από τη φωνή και τη µουσική τους µεταφέρουν την ιδιαίτερη κουλτούρα του τόπου τους. Η Λούρα από το Πράσινο Ακρωτήρι, διάδοχος της µουσικής παράδοσης της Τσεζάρια Έβορα, ο Ίβο Παπάσοφ, ένας από τους καλύτερους κλαρινετίστες της Βουλγαρίας µαζί µε την τραγουδίστρια σύζυγό του Μαρία Καραφίζιεβα, ο Τουµάνι Ντιαµπατέ από το Μάλι, δεξιοτέχνης της παραδοσιακής αφρικανικής άρπας, και από την Ελλάδα οι Word of Mouth και οι Σανάδες σε µια παράσταση που θα χρησιµοποιεί ως µοναδικό όργανο την ανθρώπινη φωνή. > Πιστό στο ραντεβού του µε τη νεότερη γενιά το ενσωµατώνει και φέτος το πρωτοποριακό φεστιβάλ Synch, που µας ξεναγεί στους πιο αβάν-γκαρντ ή- χους του κόσµου αναµειγνύοντας την αφρόκρεµα της ηλεκτρονικής, χορευτικής και τζαζ σκηνής. εν σταµατά όµως µόνο εκεί. Ανοίγει στο χώρο του Σχολείου έναν οπτικοακουστικό κύκλο, µια σειρά από παραστάσεις που προχωρούν πέρα από το χώρο των καθιερωµένων περφόρµανς. Σε τρεις ξεχωριστές βραδιές οι drog_a_tek, Coti K., Νίκος Βελιώτης, Λη Πάτερσον και οι Erasers σε συνεργασία µε τους Sancho, Μπάµπη Μακρίδη & Biomass θα αναζητήσουν µια νέα ηχητική και οπτική διάλεκτο. 15

16 ΘΕΑΤΡΟ ΧΟΡΟΣ ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΚΘΕΣΕΙΣ Το ενσωµατώνει εκ νέου τις εικαστικές τέχνες στον προγραµµατισµό του µέσα από δυο εκθέσεις σε συνδιοργάνωση µε το Μουσείο Μπενάκη, ένα άνοιγµα στο χώρο της καλλιτεχνικής φωτογραφίας που επαναπροσδιόρισε τη σχέση µας µε την πραγµατικότητα, και τέλος µε µια κινηµατογραφική εγκατάσταση. > Ύµνος στη σκιά Σε συνεργασία µε το Μουσείο Μπενάκη παρουσιάζεται στην Αθήνα η περιοδεύουσα έκθεση Ύµνος στη σκιά (In Praise of Shadows). H διεθνής αυτή έκθεση αποτελεί συνδιοργάνωση του Μουσείου Μπενάκη, του Istanbul Modern της Κωνσταντινούπολης και του Irish Museum of Modern Art του ουβλίνου.τη σύλληψη και επι- µέλεια της έκθεσης υπογράφει ο Paolo Colombo. Σηµαντικό αρχέτυπο για το ατοµικό και το συλλογικό ασυνείδητο η σκιά, δεν θα µπορούσε παρά να αποτελεί βασική αναφορά της τέχνης. Στη συγκεκριµένη περίπτωση, µια σειρά εικαστικών προσεγγίσεων της έννοιας της σκιάς, της τέχνης του σκιαγραφήµατος και του παραδοσιακού θεάτρου σκιών συναντώνται στα έργα οκτώ σύγχρονων εικαστικών καλλιτεχνών και δύο κινηµατογραφιστών. Στην παρούσα έκθεση θα θαυµάσουµε τις εµπνευσµένες από το χώρο της όπερας εικονογραφήσεις του Νοτιοαφρικανού William Kentridge, τα παιγνιώδη σχέδια και κολάζ του Jockum Nordstrο m, τα σχέδια, τις σκιαγραφικές εγκαταστάσεις και τα βίντεο της γνωστής Αφροαµερικανίδας Kara Walker, τις χειροποίητες µαριονέτες και τις βραβευµένες µε την Ασηµένια Άρκτο ταινίες animation µε µαριονέτες της Katariina Lillqvist, τις φηµισµένες και πάντα επίκαιρες ταινίες της πρωτοπόρου Γερµανίδας κινηµατογραφίστριας Lotte Reiniger, που άντλησε την έµπνευσή της α- πό τη φιγούρα του Καραγκιόζη και πρώτη δηµιούργησε φιλµ σκιαγραφιών (animation σιλουέτας) στη δεκαετία του 1920, τα µοναδικά έργα του Ladislas Starewitch, κορυφαίου δασκάλου της τεχνικής του stop-motion, το ανεξάρτητο θέατρο του Andrew Vickery, τα βίντεο του Haluk Akakc, e καθώς και τα βίντεο της Nathalie Djurberg, αλλά και τα σχέδια της Χριστιάνας Σούλου που αποτελούν σχόλια επάνω στην ύπαρξη. Μουσείο Μπενάκη, Κτίριο Οδού Πειραιώς ιάρκεια έκθεσης: 23 Μαΐου - 26 Ιουλίου 2009 > Duane Hanson: Όψεις του Αµερικανικού Ονείρου Το σε συνδιοργάνωση µε το Μουσείο Μπενάκη παρουσιάζει την έκθεση του Αµερικανού γλύπτη Ντουέιν Χάνσον ( ), Sculptures of the American Dream, µε βασικά έργα από διαφορετικές περιόδους της σταδιοδροµίας 16

17 ΘΕΑΤΡΟ ΧΟΡΟΣ ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΚΘΕΣΕΙΣ του γλύπτη. Ανάµεσά τους, µερικά από τα πρώτα γλυπτά κριτικού ρεαλισµού. Η παρουσίαση εστιάζει στο πρωταρχικό θέµα του: την αµερικανική καθηµερινή ζωή µε τις διαψευσµένες ελπίδες και επιθυµίες. Οι εντυπωσιακές φιγούρες του από υαλοβάµβακα και ρητίνη πολυεστέρα, σε φυσικό µέγεθος, αναπαριστούν εκείνους οι οποίοι δεν τα κατάφεραν καλά στην αναζήτηση του Αµερικανικού Ονείρου. Η έκθεση αποτελείται από 12 γλυπτά περίπου. Επιπλέον, θα προστεθούν µερικές σειρές από τις πολαρόιντ που έβγαζε ο Χάνσον στα µοντέλα του, σαν σκίτσα για τα γλυπτά του. Μουσείο Μπενάκη, Κτίριο Οδού Πειραιώς ιάρκεια έκθεσης: 1 Ιουνίου Ιουλίου 2009 > υο Έλληνες φωτογράφοι εκθέτουν στην Πειραιώς 260 Ο Κώστας Ορδόλης δουλεύει σοβαρά και µε πάθος στο χώρο τής δηµιουργικής φωτογραφίας. Το κοµµάτι της δουλειάς του το σχετικό µε τη φωτογραφία θεατρικών παραστάσεων κάτω από τον τίτλο Μορφές και σκιές στο θέατρο θα εκτεθεί στην Πειραιώς 260 από τις αρχές Ιουνίου και κατά τη διάρκεια του. Παράλληλα θα παρουσιάζεται έκθεση του φωτογράφου Γιάννη Μπουρνιά, ο οποίος µε αφορµή τη συµµετοχή του εξηγεί: «Κάθε φορά που τραβάω µια φωτογραφία, κρατάω την ανάσα µου και θέλω να κλείσω τα µάτια [ ] Αυτό που λειτουργεί µόνο είναι το ένστικτό µου και µια διάθεση απόλυτα ηδονοβλεπτική. Τα όρια µεταξύ πραγµατικότητας και φαντασίας χάνονται. Η αστική αρχιτεκτονική, η τάξη αλλά και η α-ταξία µέσα σ αυτήν γίνονται παιχνίδι». > Μέσα στο δάσος, µια κινηµατογραφική εγκατάσταση του Άγγελου Φραντζή Το Μέσα στο δάσος, ένα υβριδικό πρότζεκτ του Άγγελου Φραντζή που κινείται στα όρια του κινηµατογράφου, της περφόρµανς, της εγκατάστασης, δεν κάνει πρεµιέρα στις αίθουσες του κινηµατογράφου αλλά στο. Είναι ένα πανκ υπαρξιακό παραµύθι, µια ερωτική ιστορία ανάµεσα σε δυο αγόρια κι ένα κορίτσι, σ ένα τοπίο άγνωστο, κοντά στη φύση, χωρίς αποσκευές, όπου όλα είναι ικανά να συµβούν, σε ιστορίες πέρα από ρόλους, φύλα, ταυτότητες. Ο Φραντζής φλερτάρει µε τον ερωτισµό και το γκροτέσκο, την ανωνυµία και την απόκρυψη. Σκηνοθετεί, συνθέτει, ανατρέπει, πειραµατίζεται µε το άγνωστο και κυρίως επιµένει στον ανατρεπτικό χώρο της νέας εικονοποιίας, της νέας εικονικής πραγµατικότητας. «Από το βίντεο-αρτ στο σινεµά και από την περφόρµανς στο θέατρο, δεν έχουν νόηµα οι κατατάξεις», όπως λέει ο ίδιος ο δηµιουργός, που θέλησε η ταινία του να προβληθεί σαν «εγκατάσταση» στο πάρκινγκ της Πειραιώς 260. Πειραιώς 260, πάρκινγκ 17

18

19 Το συνεργάζεται µε τη Σχολή Καλών Τεχνών > Το συνεργάζεται φέτος µε τη Σχολή Καλών Τεχνών Τολµηρή και γενναιόδωρη η φετινή ιδέα του να αναθέσει την ε- πικοινωνιακή εικόνα του στους φοιτητές του Εργαστηρίου Γραφικών Τεχνών - Τυπογραφίας και Τέχνης του Βιβλίου της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών. Για πρώτη φορά ίσως ο σχεδιασµός της εταιρικής ταυτότητας και των αφισών ενός ιστορικού καλλιτεχνικού θεσµού µε ευρύτατη προβολή και απήχηση ανατίθεται σε εκκολαπτό- µενους καλλιτέχνες, προσφέροντάς τους τη δυνατότητα να δοκιµάσουν τις δυνάµεις τους και να λειτουργήσουν ως πραγµατικοί νέοι επαγγελµατίες. Το Εργαστήριο Τυπογραφίας και Τέχνης του Βιβλίου της ΑΣΚΤ, που ιδρύθηκε το 1939, ανασυγκροτήθηκε και ξαναγεννήθηκε χάρη στην αναπληρώτρια καθηγήτρια Λεώνη Βιδάλη. Σήµερα είναι µια πλήρης λειτουργική µονάδα που καλύπτει όλο το φάσµα των Γραφικών Τεχνών. Οι φοιτητές ασκούνται στις παραδοσιακές και στις σύγχρονες ψηφιακές τεχνικές δηµιουργώντας κυρίως βιβλία-έργα τέχνης αλλά και αφίσες. Οι αφίσες για τον εορτασµό της Παγκόσµιας Ηµέρας Ποίησης συντρόφευαν την άνοιξη του 2007 (αφιέρωµα: Νίκος Εγγονόπουλος) και του 2008 (αφιέρωµα: Πολιτική Ποίηση) για περισσότερο από ένα µήνα τους επιβάτες των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς της Αθήνας στις µετακινήσεις τους. Το 2008 και το 2009 έ- ντυπα που σχεδιάστηκαν και τυπώθηκαν στο Εργαστήριο απέσπασαν διακρίσεις στα Ελληνικά Βραβεία Γραφιστικής και Εικονογράφησης (ΕΒΓΕ). Εκτιµώντας αυτό το δηµιουργικό κλίµα, oι υπεύθυνοι του επέλεξαν τελικά τα σχέδια δύο τελειοφοίτων: της Χρύσας Λαµπρακοπούλου (που σχεδίασε και το λογότυπο) και της Έφης Χαλικοπούλου. ύσκολος ο στόχος, µεγάλη η πρόκληση και σκληρή η δουλειά µέχρι την τελική υλοποίηση. Στο εγχείρηµα ανεκτίµητη η συµβολή του Κώστα Μπάκα, µέλους ΕΤΕΠ, υπεύθυνου Τεχνολογίας Γραφικών Τεχνών, καθώς και της διδάσκουσας Πατρίτσιας-Ευγενίας εληγιάννη. Για το Εργαστήριο Γραφικών Τεχνών - Τυπογραφίας και Τέχνης του Βιβλίου της ΑΣΚΤ Λεώνη Βιδάλη 19

20 20 Eπιδαύρου

21 ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 ΧΩΡΟΣ Αφιέρωµα στον Γιάννη Ρίτσο Ιουνίου Τιµώντας την επέτειο των εκατό χρόνων από τη γέννηση του Γιάννη Ρίτσου, το 2009 ανοίγει µε ένα αφιέρωµα στον µεγάλο Έλληνα ποιητή. Εκλεκτοί καλλιτέχνες ερµηνεύουν ποιητικές µορφές από την Τέταρτη διάσταση, τη συλλογή που εγκαινιάστηκε το 1956 µε την -εµβληµατική πλέον- Σονάτα του Σεληνόφωτος: «Άφησέ µε να 'ρθω µαζί σου. Τι φεγγάρι απόψε!». ραµατικές συνθέσεις, µε µία περσόνα που απευθύνεται σ ένα σιωπηλό ακροατή, αντλούν από την αρχαία τραγωδία -όπως η Φαίδρα (1978) ή η Ισµήνη (1972)- α- πό τα έπη -Ελένη (1972)- ή από τη σύγχρονη πραγµατικότητα (Σονάτα). Ο ποιητικός µονόλογος πλαισιώνεται από έναν πρόλογο σε πεζό, που εν είδει σκηνικής ο- δηγίας ορίζει τον τόπο και την εποχή και συστήνει τα πρόσωπα, και έναν επίλογοαπόληξη που γράφει τη συνέχεια. ιαφορετικής µορφής (εναλλαγή πρωτοπρόσωπης και τριτοπρόσωπης αφήγησης) αποτελεί το Όταν έρχεται ο Ξένος, µε τον ακάλεστο άγνωστο να φτάνει σε ώρα πένθους για να µιλήσει για τον «χαµένο» και τον «ξανακερδισµένο» χρόνο. Ο µύθος συγχωνεύεται µε το σήµερα και η προσωπική εµπειρία µε την Ιστορία. «Ο σχεδόν δοκιµιακός στοχασµός», σηµειώνει η Χρύσα Προκοπάκη, «καλύπτεται από τη σεµνότροπη εξοµολογητικότητα της καθηµερινής οµιλίας». [Μισέλ-Αν ντε Με] Sinfonia Eroica Ιουνίου Η Μισέλ-Αν ντε Με -εµβληµατική χορεύτρια στο ξεκίνηµα της Αν Τερέζα ντε Κεερσµάακερ στο Βέλγιο- συστήνεται για πρώτη φορά στο ελληνικό κοινό ως χορογράφος µε το Sinfonia eroica (1990), παρθενικό έργο της οµάδας της το οποίο αναβίωσε το Με πηγή έµπνευσης ένα µνηµειώδες έργο όπως η Τρίτη Συµφωνία του Μπετόβεν, η χαρά του χορού και των σωµάτων στη Sinfonia Eroica κυριεύει τη σκηνή και τους χορευτές. Η αιώνια ιστορία του δίπολου «άντρας - γυναίκα» ξετυλίγεται µέσα από ζευγάρια που ενώνονται και χωρίζουν σε µια αέναη πάλη µε το σύνολο, από την οποία ξεπροβάλλει η διαχρονική και συνεχώς µεταβαλλόµενη µορφή του ηρωικού προτύπου. 21

22 ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 ΧΩΡΟΣ [Βικτόρια Τσάπλιν / Ζαν-Μπατίστ Τιερρέ] Το αόρατο τσίρκο Ιουνίου Ένα διάσηµο δίδυµο περιοδεύει εδώ και τριάντα χρόνια ανά τον πλανήτη µε τη µορφή ενός κινητού τσίρκου και ξετυλίγει όλη την ιστορία αυτής της πανάρχαιας τέχνης των θαυµατοποιών µεταφέροντάς τη στο σήµερα. Ο εµπνευστής του σύγχρονου τσίρκου Ζαν-Μπατίστ Τιερρέ και η Βικτόρια Τσάπλιν, κόρη του Τσάρλι Τσάπλιν που συνεχίζει επάξια την οικογενειακή παράδοση, παρουσιάζουν για πρώτη φορά στο αθηναϊκό κοινό το «αόρατο τσίρκο» τους: Εκείνος είναι ένας µάγος-κλόουν που βγάζει από τις βαλίτσες του απίστευτες εικόνες και µαγικά τρικ κι εκείνη µια ακροβάτισσα-χαµαιλέοντας που µέσα από τις ιδιοφυείς, εκκεντρικές µεταµφιέσεις της γεννά ένα φανταστικό βεστιάριο. Πρόκειται για µια παράσταση αλλεπάλληλων µεταµορφώσεων η οποία «σχετίζεται µε την αλχηµεία: την αναζήτηση της φιλοσοφικής λίθου, χωρίς να ξεχνάµε ποτέ ότι πρόκειται πάνω απ όλα για διασκέδαση», όπως λέει ο ίδιος ο Ζαν-Μπατίστ Τιερρέ. [ YELP Danceco] «Das (ist) ein» σαν ένα κοµµάτι ζάχαρη µέσα στο νερό 30 Ιουνίου Ένα ντουέτο που αντλεί από το χώρο της φιλοσοφίας είναι η τελευταία δουλειά της Μαριέλας Νέστορα και της οµάδας της YELP Danceco. Για το «Das (ist) ein» σαν ένα κοµµάτι ζάχαρη µέσα στο νερό, η δηµιουργός ε- µπνέεται από τα γραπτά του Αυστριακού διανοητή Λούντβιχ Βίτγκενσταϊν, σε µια α- πόπειρα να διερευνήσει το χορό ως γλώσσα της κίνησης και τη σκέψη ως κίνηση. Οι ερµηνευτές δεν αποτελούν απλές µονάδες αναπαραγωγής της κίνησης αλλά συνειδητούς φορείς της, ολοκληρωµένα σκηνικά όντα στο σώµα των οποίων η σκέψη έχει εγγραφεί προτού «διατυπωθεί» κινητικά ενώπιον του κοινού. Η σύλληψη του δρώµενου και ο σκηνικός χώρος ανασύρουν στην επιφάνεια διχοτοµίες που αφορούν το πέρασµα από την ταυτότητα στην ετερότητα. 22

23 ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 ΧΩΡΟΣ [.pelma.lia haraki] Party animals 30 Ιουνίου «Με τη χορογραφία Party animals, η Λία Χαράκη διερευνά για δεύτερη φορά το πώς οι στίχοι των ποπ τραγουδιών ενσωµατώνονται στο συλλογικό µας ασυνείδητο. Το κοινό καλείται να συµµετάσχει σ ένα πάρτι στο οποίο µπορεί να παρακολουθήσει και να κρυφακούσει τις σκέψεις-κινήσεις µερικών από τους καλεσµένους.» (Guy Cools) Η Λία Χαράκη, µε την οµάδα της pelma και τη Στέγη Σύγχρονου Χορού Λεµεσού, πρωτοστατεί την τελευταία δεκαετία στην εξέλιξη του σύγχρονου χορού στην Κύπρο. Ριζοσπαστική και τολµηρή περφόρµερ και χορογράφος, παραµένει ανοιχτή στους πειραµατισµούς και τις ανταλλαγές διατηρώντας ωστόσο ανέπαφη τη «σωµατικότητα» στο χορό της. [ Γίρζι Κύλιαν / Μίκαελ Σούµαχερ] Last Touch First Ιουλίου ύο µεγάλες µορφές του σύγχρονου χορού, ο διεθνούς φήµης χορογράφος Γίρζι Κύλιαν και ο πολυτάλαντος Μίκαελ Σούµαχερ, ενώνουν τις δυνάµεις τους σε µια παράσταση που κέρδισε κοινό και κριτική στο Χορού της Ολλανδίας το Αν ο πρώτος ενσαρκώνει τη συγκίνηση και την ευθραυστότητα, ο δεύτερος προσέρχεται ως µετρ του αυτοσχεδιασµού σε µια συνεργασία που αψηφά τα ίχνη του χρόνου. Στο Last Touch First, µε φόντο τον ψυχικό διάκοσµο του Τσέχωφ, ένας θίασος από έξι σπουδαίους ερµηνευτές ρίχνεται στο παιχνίδι της αναπαράστασης του γκροτέσκου της ανθρώπινης ύπαρξης. Πρόκειται για ένα είδος βωβού θεάτρου στο οποίο ο χρόνος διαστέλλεται καθώς στιγµές συγκίνησης ξεπηδούν από το σκοτάδι. Μια παράδοξη αλληλουχία εικόνων που µας καλούν να βυθιστούµε στη δική τους οµορφιά. 23

24 ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 ΧΩΡΟΣ [Αν Τερέζα ντε Κεερσµάακερ / Rosas] Rosas Danst Rosas 6 7 Ιουλίου Η ιδιοφυής Φλαµανδή χορογράφος και η οµάδα της Rosas συστήνονται στο αθηναϊκό κοινό µε την παράσταση Rosas Danst Rosas. Χάρη στο επαναληπτικό µεταµοντέρνο στοιχείο που εισήγαγε στην κίνηση, η εµβληµατική αυτή δηµιουργία έγινε διεθνής επιτυχία και σήµερα, 25 χρόνια µετά, θεωρείται πλέον κλασική και αναπόσπαστο κοµµάτι του ρεπερτορίου τους. Στο Rosas Danst Rosas η κίνηση είναι διττή (αφηρηµένη - συγκεκριµένη/καθηµερινή) και η ταυτολογία του τίτλου παραπέµπει στη ίδια την αισθητική της χορογράφου: επαναληπτικές και αντιφατικές κινήσεις συνυφαίνουν µια διαλεκτική των αντιθέσεων µεταξύ λογικής - συναισθήµατος, σκληρότητας - τρυφερότητας, και οµοιοµορφίας - ετερότητας. [ Rimini Protokol l] Radio Muezzin Ιουλίου H θεατρική οµάδα Rimini Protokoll, µε έδρα το Βερολίνο, κάνει ένα ιδιότυπο είδος θεάτρου καταργώντας τα όρια ανάµεσα στην πραγµατικότητα και τη µυθοπλασία. Με στόχο να ερευνήσει τις σύγχρονες κοινωνικές και πολιτικές καταστάσεις, δεν χρησιµοποιεί συχνά επαγγελµατίες ηθοποιούς αλλά ήρωες της καθηµερινότητας που εµπλέκονται µέσα σ αυτές. Ο σκηνοθέτης Στέφαν Καίγκι ασχολείται σε αυτή την παράσταση µε τους µουεζίνηδες του Καΐρου που καλούν από τους µιναρέδες τους πιστούς να προσέλθουν στην προσευχή. Οι περισσότεροι είναι κυβερνητικοί υπάλληλοι, συνήθως κοιµούνται µέσα στα τζαµιά και αναλαµβάνουν και καθήκοντα επιστάτη. Το καθεστώς αυτό ωστόσο αναµένεται να αλλάξει, αφού η κυβέρνηση της Αιγύπτου προσανατολίζεται στο να τους καταργήσει και να αναθέσει σε έναν µουεζίνη να καλεί τους πιστούς µέσω ραδιοφώνου. Μια παράδοση πολλών χρόνων ανα- µένεται να σβήσει, και µαζί µε αυτή και οι φωνές περίπου µουεζίνηδων στην αιγυπτιακή πρωτεύουσα. 24

25 ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 ΧΩΡΟΣ Η [ Deutsches Theater Berlin] Gerhart Hauptmann Οι αρουραίοι 9 10 Ιουνίου Ο ιστορικός θίασος του Βερολίνου, που ιδρύθηκε το 1883 και διηύθυνε στις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα ο θρυλικός Μαξ Ράινχαρτ, έρχεται στην Αθήνα µε το έργο Οι αρουραίοι που έγραψε ο Γκέρχαρτ Χάουπτµαν ( ) το 1911, µια χρονιά προτού βραβευτεί µε το Νόµπελ Λογοτεχνίας. Σε µια σοφίτα όπου ένας άνθρωπος του θεάτρου παραδίδει ιδιωτικά µαθήµατα υποκριτικής µια έγκυος νεαρή υπηρέτρια συµφωνεί να πουλήσει το µωρό που θα γεννήσει στην κα Τζον, η ο- ποία έχασε πρόσφατα το νεογέννητο αγοράκι της. Η υπηρέτρια αλλάζει γνώµη, η κα Τζον πανικοβάλλεται και οι συνέπειες είναι τραγικές. Σκηνοθεσία: Michael Thalheimer [ Ρασίντ Ουραµντάν] Loin 16 Ιουνίου Ο Ρασίντ Ουραµντάν επιστρέφει στο µε ένα ακόµη αυτοβιογραφικό σόλο. Στο Loin (Μακριά, 2008) αντλεί από την ιστορία των γονιών του: ακολουθεί τα βήµατα του Αλγερινού πατέρα του, που πήρε µέρος στον πόλεµο της Ινδοκίνας ως µέλος του γαλλικού εκστρατευτικού σώµατος. Επισκέφθηκε πολλές φορές το Βιετνάµ, και το υλικό από κείµενα και συνεντεύξεις που συνέλεξε καταγράφεται στο σόλο που ερµηνεύει ο ίδιος. Χορευτής, χορογράφος και βίντεο-καλλιτέχνης που ενσωµατώνει µοναδικά στις παραστάσεις του τα νέα µέσα, χωρίς αυτό ωστόσο να καθορίζει τη δραµατουργία του, εµπνέεται από την πραγµατικότητα για να τη µεταφέρει στη σκηνή µε τον δικό του ποιητικό τρόπο. 25

26 ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 ΧΩΡΟΣ H [ Ρασίντ Ουραµντάν] Des temoins ordinaires Ιουνίου Από το 2007 που ο Ρασίντ Ουραµντάν ίδρυσε το L'A., ένα χώρο καλλιτεχνικού στοχασµού πάνω στη σύγχρονη ταυτότητα µε επίκεντρο των αναζητήσεων τη συνάντηση µε τον Άλλο, έχει στρέψει το ενδιαφέρον του στη σχέση του µε την Ιστορία. «Αυτό που µε ενδιαφέρει δεν είναι τα ιστορικά γεγονότα καθαυτά αλλά η στάση που κρατά ο καθένας απέναντι στο παρελθόν του και ο τρόπος που επιδρά η Ιστορία στη δόµηση της ταυτότητάς µας» Για την καινούργια του δηµιουργία Des temoins ordinaires (Συνήθεις µάρτυρες, 2009), κατέγραψε σε βίντεο συνεντεύξεις µε µέλη από οργανώσεις θυµάτων βασανιστηρίων, συγκεντρώνοντας εκφράσεις, µαρτυρίες, χειρονοµίες, εικόνες που α- ποτυπώνουν το πώς διαχειρίζονται οι άνθρωποι αυτοί εκ των υστέρων τις φρικαλεότητες που έζησαν. Η χορογραφική του γραφή µεταφέρει στη σκηνή το συχνά επώδυνο υλικό της «ανασκαφής». [La Fura dels Baus] Boris Godunov Ιουνίου Οι Fura dels Baus, η περίφηµη καλλιτεχνική οµάδα της Βαρκελώνης, που εντυπωσίασε µε την τελετή έναρξης των Ολυµπιακών Αγώνων της Ισπανίας και ταυτίστηκε µε την ευρωπαϊκή θεατρική πρωτοπορία των τελευταίων χρόνων, επανέρχεται στο µε µια παράσταση που θίγει το φλέγον θέµα της τροµοκρατίας. Ο Άλεξ Όλλε, o σκηνοθέτης των Fura, και ο Νταβίντ Πλάνα, ο συγγραφέας του κει- µένου, εµπεύστηκαν καταρχήν από την κατάληψη που έκανε τον Οκτώβριο του 2002 οµάδα Τσετσένων αυτονοµιστών στο θέατρο «Ντουµπρόβκα» της Μόσχας. Υ- πενθυµίζεται πως 900 άνθρωποι, που παρακολουθούσαν µια παράσταση, κρατήθηκαν όµηροι για τρεις ηµέρες από τους Τσετσένους οι οποίοι ζητούσαν την αποχώρηση των ρωσικών στρατευµάτων από την Τσετσενία. Με αφετηρία αυτό το πραγµατικό γεγονός οι Fura δηµιούργησαν µια φανταστική ιστορία που στόχο έχει να σχολιάσει όχι τους συγκεκριµένους τροµοκράτες, αλλά τα αιώνια θέµατα που α- πασχολούν την ανθρωπότητα: τη µάχη για την εξουσία, τη βία ως µέθοδο για την ε- πιβολή των ιδεών, τη διαφθορά που αναπτύσσεται στα διάφορα κλιµάκια της εξουσίας και τις «παράπλευρες απώλειες» αθώων πολιτών. Σε αυτό το επίπεδο συνδέεται η παράσταση και µε τον Μπορίς Γκοντουνόφ, το δράµα του Πούσκιν, που πραγ- µατεύεται πανοµοιότυπα θέµατα. Από το αρχικό κείµενο έχουν διατηρηθεί κάποια κοµµάτια και ρόλοι, αλλά σε γενικές γραµµές το έργο έχει προσαρµοστεί στη σύγχρονη πραγµατικότητα. Οι νέες τεχνολογίες και η εµπλοκή των θεατών στη θεατρική δράση διαµορφώνουν ένα πολύ ιδιαίτερο θεατρικό αποτέλεσµα. 26

27 ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 ΧΩΡΟΣ H [Anna Halprin / Anne Collod & Guests] parades & changes, replays αναβίωση του Parades & Changes (1965) Ιουλίου Το έργο της Αµερικανίδας πρωτοπόρου του µεταµοντέρνου χορού Άννας Χάλπριν, 89 χρόνων σήµερα αλλά άγνωστης στο ελληνικό κοινό, θα έχουµε τη δυνατότητα να ανακαλύψουµε µέσα από την αναδηµιουργία του Parades & changes από την Αν Κολλό, µέλος του Κουαρτέτου Albrecht Knust, µε «συνενόχους» στις ερµηνείες γνώριµούς µας χορογράφους, όπως ο Αλαίν Μπυφάρ. Πρόκειται για ένα έργο ε- ξαιρετικά σύγχρονο -κι ας πρωτοπαίχτηκε το που µάς µεταφέρει στις απαρχές της περφόρµανς και στα ερευνητικά εργαστήρια της Καλιφόρνιας, όταν η εισαγωγή καθηµερινών κινήσεων και γυµνών σκηνών στο λεξιλόγιο του χορού ήταν πράξη επαναστατική και αιτία καλλιτεχνικής λογοκρισίας. [Τhe Plant] Trente Ιουλίου Τη χορευτική κολεκτίβα The Plant συγκρότησαν τρεις εξαιρετικοί χορευτές µε διαφορετική καταγωγή αλλά κοινή καλλιτεχνική διαδροµή και πλούσια εµπειρία πλάι σε διάσηµους χορογράφους (Ζοζέφ Νατζ, Σάσα Βαλτς, Ζοέλ Μπουβιέ, Κατρίν Ντιβερές, κ.ά.). Πρόκειται για την Ελληνίδα Παναγιώτα Καλλιµάνη, τη Λώρι Γιανγκ από τον Καναδά, και τον πορτογαλικής υπηκοότητας γεννηµένο στην Γαλλία Φιλίπε Λουρένκο. Αντλώντας έµπνευση από έναν παροπλισµένο βιοµηχανικό χώρο (και νυν στέγη του ), οι τρεις ερµηνευτές δηµιουργούν τη «ζωντανή» χορευτική ε- γκατάσταση (installation) Trente µέσα από στατικές κινήσεις (αιωρήσεις, σκαρφαλώµατα, περάσµατα) που προσδίδουν ανάγλυφη ακινησία σε ένα χώρο στον οποίο το κοινό έχει επίσης λειτουργικό ρόλο. H παράσταση θα πραγµατοποιηθεί στην Αποθήκη του Χώρου Η. 27

28 ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 ΧΩΡΟΣ H [Alain Platel / Fabrizio Cassol] Les Βallets C. de la B. pitie! Ιουλίου Ο εµπνευστής της κολεκτίβας των Ballets C. de la B. Αλαίν Πλατέλ, σε πρώτη εµφάνιση στην Ελλάδα, γιορτάζει µε την τελευταία του δηµιουργία pitié! (2008) τα 25 χρόνια αυτής της µοναδικής περιπέτειας, που ανέτρεψε τα στερεότυπα του χορευτικού θεάµατος. Μαζί µε τον Φαµπρίτσιο Κασσόλ συνυπογράφουν µια παράσταση βασισµένη στο α- ριστούργηµα του Γ. Σ. Μπαχ, Τα κατά Ματθαίον πάθη, ένα θέαµα που αρνείται την επίδειξη δεξιοτεχνίας και πριµοδοτεί τη δύναµη και τη συνοχή της οµάδας, και θέτει το ερώτηµα «πώς µπορούν τα σώµατα να βρουν τη φωνή τους µεταξύ αισθησιασµού και περισυλλογής, επιθυµίας και ανάγκης για συµπόνια». «ύο ώρες αφότου υψώνονται τα σώµατα και οι ήχοι αυτού του µεγαλειώδους και εφήµερου µαζί θεάµατος βγαίνουµε έξω εντυπωσιακά γαληνεµένοι, µαλακωµένοι και, ίσως κιόλας, πιο ταπεινοί.» (Jean-Marc Adolphe) 28

29 Ω ΕΙΟ ΗΡΩ ΟΥ ΑΤΤΙΚΟΥ [ Oι Μουσικοί του Λούβρου - Γκρενόµπλ] Μουσική διεύθυνση Marc Minkowski 8 Ιουνίου Οι Μουσικοί του Λούβρου - Γκρενόµπλ, υπό τη διεύθυνση του µαέστρου Μαρκ Μινκοφσκί, παρουσιάζουν ένα πρόγραµµα για τα 200 χρόνια από το θάνατο του Γιόζεφ Χάυντν ( ), του µεγάλου Αυστριακού συνθέτη που τελειοποίησε την κλασική φόρµα της συµφωνίας: έτσι, τρεις από τις καλύτερες και πιο γνωστές του συµφωνίες, που συγκαταλέγονται ανάµεσα στις δώδεκα «συµφωνίες του Λονδίνου» -όπως έµειναν στην ιστορία της µουσικής- απαρτίζουν το πρόγραµµα της συναυλίας στο Ηρώδειο. Οι Μουσικοί του Λούβρου ιδρύθηκαν το 1982 και αρχικά ξεχώρισαν για την ερµηνεία τους σε έργα γαλλικού µπαρόκ. Το 1996 µετακόµισαν στη Γκρενόµπλ, ενώ διεύρυναν και τα ενδιαφέροντά τους. πρώτα στην όπερα -η συνεργασία τους µε την Άννε Σοφί φον Όττερ είχε κοσµήσει το το και µετά σε ένα ευρύτερο φάσµα έργων της κλασικής µουσικής. 29

30 Ω ΕΙΟ ΗΡΩ ΟΥ ΑΤΤΙΚΟΥ [ Αφιέρωµα στον Γιάννη Ρίτσο] Μίκης Θεοδωράκης Ρωµιοσύνη / Επιτάφιος / εκαοκτώ λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας Ποίηση Γιάννης Ρίτσος Ερµηνεύουν Νένα Βενετσάνου, ηµήτρης Μπάσης, Ηρώ και τα Κίτρινα Ποδήλατα Συµµετέχει η Λαϊκή Ορχήστρα «Μίκης Θεοδωράκης» 10 Ιουνίου Τα ποιήµατα του Γιάννη Ρίτσου συνάντησαν το ευρύ κοινό όταν έγιναν τραγούδια από τον Μίκη Θεοδωράκη. Στο πλαίσιο του αφιερώµατος του στον µεγάλο Έλληνα ποιητή η Λαϊκή Ορχήστρα «Μίκης Θεοδωράκης» θα αποδώσει τους τρεις κορυφαίους καρπούς αυτής της συνεργασίας: τα έργα Επιτάφιος (Αθήνα, 1960), Ρωµιοσύνη (Αθήνα, 1966) και τα εκαοκτώ λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας (Παρίσι, 1973). [Μανώλης Μητσιάς - 40 χρόνια] Από την Ελευσίνα στο Ηρώδειο 14 Ιουνίου Ο Μανώλης Μητσιάς, ένας από τους κορυφαίους σύγχρονους ερµηνευτές, συ- µπληρώνει φέτος 40 χρόνια συνεχούς παρουσίας στο ελληνικό τραγούδι. Το τον τιµά µε µια εκδήλωση-συναυλία επετειακού χαρακτήρα και τη συµ- µετοχή πολλών Ελλήνων καλλιτεχνών (τραγουδιστές, συνθέτες, στιχουργοί, ηθοποιοί). Πρόκειται για ένα διαχρονικό µουσικό ταξίδι που θα µας µεταφέρει από τους βυζαντινούς ύµνους και τα δηµοτικά τραγούδια ως τη µελοποιηµένη ποίηση του Ε- λύτη, του Ρίτσου, του Σεφέρη, του Αναγνωστάκη κ.ά. αλλά και τα αγαπηµένα ακούσµατα των σπουδαίων µας συνθετών (Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, Ξαρχάκου, Μικρούτσικου, Λοΐζου, Τσιτσάνη, Καλδάρα, Λεοντή, Βαµβακάρη, Μούτση, Πάνου, Μαρκόπουλου, Κραουνάκη κ.ά.) 30

31 Ω ΕΙΟ ΗΡΩ ΟΥ ΑΤΤΙΚΟΥ [ Orchestra di Piazza Vittorio] Ο µαγικός αυλός 16 Ιουνίου Η ιδέα µιας ορχήστρας µε µουσικούς από διαφορετικά κράτη και ποικίλες µουσικές παραδόσεις ξεκίνησε µέσα από µια µεγαλύτερη προσπάθεια: Να σωθεί το ιστορικό θέατρο «Apollo» στη Ρώµη, που είχε φτάσει στα πρόθυρα να µετατραπεί σε αίθουσα ελαφράς ψυχαγωγίας, και να δηµιουργηθεί ένα διεθνές εργαστήριο µουσικής, κινη- µατογράφου και δηµιουργικής γραφής. Εµπνευστής της ορχήστρας αυτής ήταν ο Μάριο Τρόνκο και το όνοµά της Orchestra di Piazza Vittorio. 16 µουσικοί από 11 χώρες και 3 ηπείρους, που µιλούν 8 διαφορετικές γλώσσες, δηµιουργούν τη δική τους ιδιαίτερη µουσική -µια εναλλακτική µορφή «παγκοσµιοποιήσης». Από το 2002, όταν έδωσε την πρώτη της συναυλία, η Orchestra di Piazza Vittorio έχει εµφανιστεί περισσότερες από 250 φορές στην Ευρώπη και στην Αµερική. Η ιστορία της αποτέλεσε την αφορµή για µια κινηµατογραφική ταινία, που δεν παίχτηκε απλά στις αίθουσες, αλλά συνδυάστηκε και µε συναυλίες. Στην Αθήνα η Orchestra di Piazza Vittorio θα παρουσιάσει τη δική της διασκευή στον Μαγικό αυλό του Μότσαρτ. [ Philharmonia Orchestra] Μουσική διεύθυνση Esa-Pekka Salonen Σολίστ Γιάννης Βακαρέλης 17 Ιουνίου Η Philharmonia Orchestra είναι µια από τις σπουδαιότερες ορχήστρες του κόσµου. Η πλούσια δράση της την έχει καθιερώσει ως την κατεξοχήν ορχήστρα της αγγλικής πρωτεύουσας, ενώ η προσήλωσή της στην υψηλή ποιότητα σε συνδυασµό µε τη χρήση νέων τεχνολογιών (η ορχήστρα έχει βραβευτεί για τη µουσική σε βιντεοπαιχνίδια µε πρωταγωνιστή τον Χάρρυ Πόττερ) τής προσφέρει το ευρύτερο δυνατό κοινό. Από την έναρξη της φετινής σεζόν τη διεύθυνση της ορχήστρας έχει αναλάβει ο Φινλανδός µαέστρος Έσα-Πέκκα Σάλονεν, ένας από τους διαπρεπέστερους αρχιµουσικούς της γενιάς του (γενν. 1958, Ελσίνκι), µε αξιόλογη παράλληλα συνθετική δραστηριότητα. Στην Αθήνα το πρόγραµµα της συναυλίας περιλαµβάνει το εύτερο Κοντσέρτο για πιάνο του Λιστ (σολίστ ο Γιάννης Βακαρέλης) και την Έκτη Συµφωνία του Μάλερ. 31

32 Ω ΕΙΟ ΗΡΩ ΟΥ ΑΤΤΙΚΟΥ [ Συναυλία ηµήτρη Παπαδηµητρίου] 19 Ιουνίου Ο πολυβραβευµένος συνθέτης που έχει ασχοληθεί µε επιτυχία µε πολλά διαφορετικά µουσικά είδη και φόρµες, από την κλασική µουσική µέχρι τηλεοπτικά σήµατα, επικεντρώνει τώρα το ενδιαφέρον του σε αυτό που ονοµάζει νέο ελληνικό συµφωνικό τραγούδι, το οποίο θα παρουσιαστεί στο πρώτο µέρος της συναυλίας, ενώ στο δεύτερο µέρος θα ακουστούν τραγούδια που τον «οδηγούν» στη διαµόρφωση προσωπικού ιδιώµατος στον ορίζοντα του ελληνικού ήχου. [Café de los Maestros] 21 Ιουνίου H παράσταση Cafe de los Maestros µάς ταξιδεύει στους µελαγχολικούς και ερωτικούς ρυθµούς του αργεντίνικου τάνγκο. Όλοι οι παλιοί θρύλοι της δεκαετίας του 30 και του 40 -συνθέτες, τραγουδιστές και µουσικοί-, σε προχωρηµένη πια ηλικία σήµερα, θα βρεθούν επί σκηνής για να αναβιώσουν τη «χρυσή περίοδο του ήχου» του Μπουένος Άιρες. Εµπνευστής της συγκέντρωσης αυτής -που κατέληξε σ' ένα άλµπουµ, µια ταινία και σε ζωντανές εµφανίσεις σε όλο τον κόσµο- ήταν ο γνωστός Αργεντινός µουσικός και βραβευµένος µε 2 Όσκαρ (για τη Βαβέλ και το Μυστικό του Brokeback Mountain) Γκουστάβο Σανταολάγια. Ο Σανταολάγια οραµατίστηκε το αργεντίνικο Buena Vista Social Club, και µαζί µε τον Γκουστάβο Μότσι κατάφεραν να συγκεντρώσουν ύστερα από επίµονη ενασχόληση δύο χρόνων αρκετούς α- πό τους παλιούς καλλιτέχνες της Αργεντινής και να τους πείσουν να συµµετάσχουν στην οµαδική αυτή προσπάθεια. Αποτέλεσµα αυτού του πρότζεκτ ήταν καταρχάς η παραγωγή ενός άλµπουµ, το ο- ποίο έχει ήδη κερδίσει δύο Grammys, καθώς και µια πρώτη συναυλία στο Μπουένος Άιρες -στο πανέµορφο Teatro Colon- η οποία µάλιστα κινηµατογραφήθηκε για τις ανάγκες της οµότιτλης ταινίας που παίχτηκε φέτος και στις ελληνικές αίθουσες. 32

33 Ω ΕΙΟ ΗΡΩ ΟΥ ΑΤΤΙΚΟΥ [ Θάνος Μικρούτσικος] Ταξιδεύοντας Ιουνίου...Ταξιδεύοντας µε τον Θάνο Μικρούτσικο σε ήχους αλησµόνητους που σηµατοδοτούν µια πορεία 30 και πλέον χρόνων. Από ένα τέτοιο ταξίδι δεν θα µπορούσε να απουσιάζει ο Σταυρός του Νότου - Γραµµές των Οριζόντων, ένα έργο που αποτέλεσε σταθµό στην ελληνική τραγουδοποιία και συνεχίζει να εξελίσσεται µουσικά από τον συνθέτη, σε έναν ανοιχτό διάλογο µε τον ποιητή της φυγής και του ονείρου Νίκο Καββαδία. Ο Μικρούτσικος όµως δεν είναι µόνο αυτό. Από το υπόλοιπο -τεράστιο και διαφορετικών αποχρώσεων έργο του- επιλέγει να παρουσιάσει επίσης γνωστά, αγαπηµένα τραγούδια, ενορχηστρωµένα για µεγάλη ορχήστρα. Το Σταυρό του Νότου - Γραµµές των Οριζόντων ερµηνεύουν οι Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Χρήστος Θηβαίος, Μίλτος Πασχαλίδης και Γιάννης Κούτρας. Στο αφιέρωµα Τραγούδια για φωνή και ορχήστρα παίζει η Καµεράτα - Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής υπό τη µουσική διεύθυνση του Αλέξανδρου Μυράτ, φλάουτο / κλαρινέτο / σοπράνο σαξόφωνο ο Θύµιος Παπαδόπουλος, πιάνο ο Θάνος Μικρούτσικος, ενώ τα τραγούδια ερµηνεύει η Ρίτα Αντωνοπούλου. [ Η.ΠΕ.ΘΕ. Κοζάνης] ον Κιχώτης 28 Ιουνίου Η παράσταση αυτή του ον Κιχώτη, σε σκηνοθεσία Γιάννη Καραχισαρίδη, βασίζεται στο µνηµειώδες έργο του Θερβάντες, δεν στέκεται όµως µόνο σ αυτό. Πρόκειται για µια νέα διασκευή, που συσχετίζει τη ζωή και τη δράση του συγγραφέα µε τη ζωή και τη δράση του ήρωά του ον Κιχώτη. «Η ζωή του ίδιου του Θερβάντες ήταν γεµάτη κακοτυχίες και αναποδιές. Πάντα όµως κατάφερνε να αντιµετωπίζει την κακή του τύχη µε ένα φωτεινό βλέµµα. Έτσι είναι και ο ον Κιχώτης, ένας θλιµµένος ήρωας ο οποίος αντιµετωπίζει τη θλίψη του µε γενναιότητα», τονίζει ο Γ. Καραχισαρίδης που έχει αναλάβει και τη δραµατουργική επεξεργασία. Τον ον Κιχώτη παίζει ο Γιώργος Κιµούλης, τον Σάντσο ο ηµήτρης Πιατάς και τη ουλτσινέα η Κλειώ - ανάη Οθωναίου. Τη σύνθεση των τραγουδιών έχει αναλάβει ο Θάνος Μικρούτσικος και τους στίχους η Αγαθή ηµητρούκα, τα σκηνικά ο Πάβελ Ντοµπρίσκυ και τα κοστούµια ο Γιάννης Μετζικώφ. 33