Eνας «σωματοφύλακας» για την Ελλάδα. «Ο,τι άσχημο κι αν σας συμβαίνει, μην ξεχνάτε ότι ζείτε στην ωραιότερη χώρα του κόσμου» Ορλάντο Μπλουμ

Transcript

1 Miss Τζούλη Milos Resto Χριστίνα Τριάρχου London calling Οι άνθρωποι πίσω από τα πράγματα Ενα κοριτσάκι που Ο ελληνικός «Μύλος» το λένε Αγοράκη που αλέθει λθ σταρ, λαό και πλανητάρχες στο Λας Βέγκας ΘΕΜΑ Πρώτο Θέμα Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011 Η άγνωστη «συνοδός» του Ζάχου Χατζηφωτίου Παρέλαση Ελλήνων και το «Οχι» του Αρμάνι για την εθνική μας επέτειο Καρολίνα ντε Σόουζα Οικονομία με στυλ από μια Βραζιλιάνα στη Γλυφάδα Ορλάντο Μπλουμ Eνας «σωματοφύλακας» για την Ελλάδα Ο διάσημος πρωταγωνιστής στέλνει μήνυμα συμπαράστασης στους Ελληνες: «Ο,τι άσχημο κι αν σας συμβαίνει, μην ξεχνάτε ότι ζείτε στην ωραιότερη χώρα του κόσμου»

2 2 Πρώτο Θέμα Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011 Ορλάντο Μπλουμ Ενας «σωματοφύλακας» για την Σεμνός, διακριτικός, πνευματώδης, αποκομμένος από κάθε μορφή έπαρσης και βεντετισμού και διαθέτοντας ισχυρές δόσεις χιούμορ, ο σέξι σταρ μίλησε αποκλειστικά στο «ΘΕΜΑ people» από το Λονδίνο εκφράζοντας την ανησυχία του για το μέλλον της Ελλάδας! Αποκλειστική συνέντευξη: Γιώργος Σατσίδης N τυμένος στα μαύρα, με τα μαλλιά του να πλαισιώνουν το πρόσωπό του, ο Ορλάντο Μπλουμ δεν θυμίζει τους συνήθεις βαριεστημένους σταρ όταν πρόκειται να δώσουν συνέντευξη για να προωθήσουν τη νέα τους ταινία. Χαμογελαστός, ήρεμος και με πολύ καλή διάθεση, ο σέξι πρωταγωνιστής στην τελευταία ταινία του Πολ Αντερσον «Οι τρεις σωματοφύλακες» παραδίδει μαθήματα γοητείας, όπως στη 3D οθόνη στο πλάι της Μίλα Γιόβοβιτς. Ευγενικός ως τυπικός Αγγλος, αλλά χαλαρός και ανεπιτήδευτος, χωρίς εξάρσεις, ο χολιγουντιανός σταρ σού λύνει και από κοντά την απορία τι είναι αυτό που κάνει τόσες πολλές γυναίκες του πλανήτη να τρελαίνονται μαζί του. Σημασία έχει βέβαια ότι μόνο μία, το διάσημο τοπ μόντελ Μιράντα Κερ, κατάφερε να ξυπνάει δίπλα του - κάτι που δεν φαίνεται να τις πτοεί. Επόμενη έκπληξή μου, βέβαια, ο ζεστός τρόπος που μιλά όχι μόνο για τη σύζυγό του και το παιδί τους, αλλά και για τη χώρα μας, της οποίας δηλώνει «big fan», φροντίζοντας να στείλει μηνύματα συμπαράστασης στους έντονα δοκιμαζόμενους πολίτες της - Ορλάντο, υποδύεσαι τον κακό για πρώτη φορά στον κινηματογράφο. Πώς είναι αυτή η αίσθηση; Ηταν απίστευτη εμπειρία. Το να δουλεύεις με τον Πολ Αντερσον είναι εξωπραγματικό. Ο Δούκας του Μπάκιγχαμ είναι λίγο σατανικός αλλά σαγηνευτικός και σίγουρα δεν περνά απαρατήρητος... Ηθελα πολύ να τον υποδυθώ διότι είναι κόντρα σε ό,τι έχω κάνει μέχρι σήμερα και αντίθετα με ό,τι είμαι στην προσωπική μου ζωή: όντας πατέρας είναι σίγουρα συναρπαστική, μια και είναι κάτι καινούριο για μένα, αλλά πολύ πιο ήρεμη. Ως Δούκας του Μπάκιγχαμ ζω μια άλλη, δαιμονισμένη ζωή, που βέβαια δεν θα έκανα ποτέ. Γενικά είμαι χαμηλών τόνων και οι ρόλοι στον κινηματογράφο είναι μια μοναδική διέξοδος να είμαι κάποιος άλλος: από δούκας μέχρι πειρατής και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς. - Ποια είναι η πιο συχνή ερώτηση που σου κάνουν οι φαν σου στον δρόμο; Πότε θα ξαναγίνει ο «Aρχοντας των δαχτυλιδιών», αλλά και γιατί δεν συμμετείχα στο τελευταίο σίκουελ των «Πειρατών της Καραϊβικής»... Είναι απίστευτη η αγάπη του κοινού γι' αυτές τις ταινίες. Και οι ερωτήσεις αυτού του τύπου έρχονται αναπάντεχα από διαφορετικά άτομα: στο ταξί, στο σούπερ μάρκετ, από μια αεροσυνοδό (γέλια), ακόμα και οι συγγενείς μου ρωτάνε τα ίδια πράγματα... Προσπαθώ πάντως να επιλέγω ταινίες στις οποίες μπορώ να διακρίνω από την αρχή ότι υπάρχει μεγάλο πάθος για να γίνει κάτι καλό, ένα φιλμ που θα μείνει και δεν θα είναι μια παροδική επιτυχία. Πιστεύω ότι οι «Τρεις σωματοφύλακες» θα έχουν και συνέχεια... - Πόσο έχει αλλάξει η ζωή σου με την πατρότητα; Είμαι ο ίδιος, αλλά είμαι μπαμπάς! Στεναχωριέμαι φρικτά όταν πρέπει να φύγω για γυρίσματα σε κάποιο μακρινό μέρος. Δεν μπορώ να μείνω λεπτό μακριά από το μωρό και τη Μιράντα (Κερ)... Δεν μπορούσα ποτέ πριν να φανταστώ ότι θα είχα τέτοια εξάρτηση από έναν άνθρωπο. Στην οθόνη του κινητού έχω τη φωτογραφία του μικρού και τη φιλάω στα διαλείμματα των γυρισμάτων, είμαι ένας χαζομπαμπάς. Επίσης παίρνω πολλά δώρα στο μωρό, που μέχρι στιγμής δεν αντιλαμβάνεται τι ακριβώς είναι και δεν δίνει σημασία. Σνομπάρει, όμως, τα αρκουδάκια (γέλια)... - Πόσο δύσκολη είναι η ζωή κάτω από τα φώτα της δημοσιότητας με τη σύζυγό σου, το σούπερ μόντελ Μιράντα Κερ; Είναι περίπλοκη και δύσκολη κάποιες φορές. Οι παπαράτσι δεν καταλαβαίνουν τίποτα, ξεφυτρώνουν από παντού. Οταν είμαι με τη Μιράντα δεν με πειράζει, αλλά με το παιδί είναι διαφορετικά τα πράγματα... Ως μητέρα τρομάζει, ως πατέρας νιώθω εξοργισμένος με τον φακό να εστιάζει στο πρόσωπο ενός μωρού. Αντιλαμβανόμαστε βέβαια ότι όλο αυτό είναι το αντίτιμο της φήμης και των χρημάτων που κερδίζουμε από τον χώρο του θεάματος. Στην Αγγλία θα ήθελα να υπάρχει περισσότερος σεβασμός στην ιδιωτική ζωή, να υπάρχει λίγο τακτ, αλλά δεν νομίζω ότι γίνεται... Στον βωμό των πωλήσεων καταπατώνται πολλά, πρωτίστως η ευγένεια και η διακριτικότητα. - Ποια είναι η μεγαλύτερη υπερβολή σου; Τι σου αρέσει να κάνεις με πάθος όταν δεν δουλεύεις; Οι μοτοσικλέτες είναι το νούμερο 1 πάθος μου. Σε όποια χώρα και αν είμαι, καβαλάω μηχανή και εξαφανίζομαι. Μου αρέσει η ταχύτητα τρελά, ο αέρας καθαρίζει το μυαλό μου, με κάνει να είμαι πιο αισιόδοξος, να σκέφτομαι καθαρά... Δεν μπορώ να το στερηθώ με τίποτα και όταν σκέφτομαι την κίνηση του Λονδίνου...Θεέ μου, προτιμώ να κυκλοφορώ κι ας βρέχομαι, ας κρυώνω... Δεν αντέχω την κίνηση, εκεί μπορεί να κάνω φόνο, σαν τον Δούκα του Μπάκιγχαμ! - Εχεις επισκεφτεί την Ελλάδα; Ναι, βέβαια, έχω έρθει πριν από μερικά καλοκαίρια. Με καπέλο και μαγιό πολύ λίγοι άνθρωποι με κατάλαβαν. Λατρεύω την Ελλάδα, είναι από τους ωραιότερους προορισμούς που έχω επισκεφτεί ποτέ. Απίθανο μέρος, ωραία κουζίνα, όσο για τις ελληνικές παραλίες δεν έχω λόγια... Εμείς οι Αγγλοι έχουμε εμμονή με τις διακοπές στην Ελλάδα. Αλήθεια, πώς είναι τα πράγματα στη χώρα σας; Υποθέτω πολύ άσχημα... Ξέρετε, στις ειδήσεις η Ελλάδα είναι πρώτο θέμα! - Θα ήθελες να στείλεις κάποιο μήνυμα στους Ελληνες φαν σου; Αυτό που θα ήθελα να πω είναι πως σίγουρα συμβαίνουν στη χώρα σας πολύ άσχημα πράγματα, όμως, ό,τι κακό κι αν γίνεται, δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάτε ότι ζείτε στην ωραιότερη χώρα του κόσμου! Κι αυτό είναι πολύ σημαντικό για να σας δίνει φως! «ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΠΩ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΣΙΓΟΥΡΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΣΑΣ ΠΟΛΥ ΑΣΧΗΜΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ. ΟΜΩΣ, Ο,ΤΙ ΚΑΚΟ ΚΙ ΑΝ ΓΙΝΕΤΑΙ, ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΠΟΤΕ ΝΑ ΞΕΧΝΑΤΕ ΟΤΙ ΖΕΙΤΕ ΣΤΗΝ ΩΡΑΙΟΤΕΡΗ ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ» Υπεύθυνοι ενθέτου: Δημήτρης Παγαδάκης, Τζένη Αγιανδρίτη Eπιμέλεια σύνταξης: Ρομίνα Ξύδα Συντακτική ομάδα: Ανδρέας Δερμιτζάκης, Χρήστος Ζαμπούνης, Μαρία Λεμονιά, Τίνα Μανδηλαρά, Σοφία Χουντάση ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΑ: ΑΠΕ, EUROKINISSI, NDP, ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ, STUDIO PANOULIS, ΤΑΣΟΣ ΚΟΝΤΟΚΩΣΤΑΣ, REUTERS, APEIRON, IML, IDEAL IMAGES, VISUALPHOTOS.COM, PARRIS PRESS

3 δες Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011 Πρώτο Θέμα 3 βίντεο με το τρέιλερ της νέας ταινίας «Τρεις σωματοφύλακες όπου πρωταγωνιστεί ο Ορλάντο Μπλουμ Ελλάδα «ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΙΑ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΣ ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΖΩΗ, ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΙΓΟ ΤΑΚΤ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ. ΣΤΟΝ ΒΩΜΟ ΤΩΝ ΠΩΛΗΣΕΩΝ ΚΑΤΑΠΑΤΩΝΤΑΙ ΠΟΛΛΑ, ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ Η ΕΥΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ Η ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΟΤΗΤΑ» ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: VISUALPHOTOS.COM Το διάσημο τοπ μόντελ Μιράντα Κερ είναι η σύζυγος του ηθοποιού «ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΕΠΙΛΕΓΩ ΤΑΙΝΙΕΣ ΣΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΔΙΑΚΡΙΝΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΤΙ ΚΑΛΟ, ΕΝΑ ΦΙΛΜ ΠΟΥ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΑΡΟΔΙΚΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ»

4 4 Πρώτο Θέμα Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011 ρεπορτάζ Λονδίνο Η παρέλαση των Ελλήνων και το «Oχι» του Αρμάνι Θεατρικά κοστούμια στο Covent Garden, δείπνο 30 ατόμων από τον Ελληνα πρεσβευτή, ενδιαφέροντα σεπαρέ στο «Cipriani» και μπόλικη γεύση από τις τελευταίες δημιουργίες του μετρ της ιταλικής μόδας Τζόρτζιο Αρμάνι: φέτος η παρέλαση των επιφανών Ελλήνων για την εθνική μας επέτειο θα γίνει στο Λονδίνο - αν και χωρίς εμβατήρια Της Μαρίας Λεμονιά Ρομπέρτα Αρμάνι Οι προσκλήσεις για το event του Αρμάνι και του Ελληνα πρεσβευτή, καθώς και το δαχτυλίδι του οίκου Asprey που θα δημοπρατηθεί Γιάννης Μετζικώφ John P. Rigas

5 Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011 Πρώτο Θέμα 5 Τατιάνα Μπλάτνικ O ι πτήσεις από Αθήνα για Λονδίνο δύο εβδομάδες πριν από την εθνική επέτειο του «Οχι» είναι ήδη fully booked. Σελέμπριτι, επιχειρηματίες και άνθρωποι της τέχνης ετοιμάζονται να βρεθούν στην αγγλική πρωτεύουσα, μια και έχει γίνει κάτι σαν θεσμός για πολλούς Ελληνες να βρίσκονται εκεί στη φθινοπωρινή εθνική εορτή. Οσοι, λοιπόν, διαθέτουν σπίτια στο δημοφιλές Mayfair έχουν δώσει σαφείς εντολές στο προσωπικό τους να είναι σε επιφυλακή, ενώ οι υπόλοιποι κλείνουν πεντάστερα ξενοδοχεία στο λονδρέζικο downtown. «Φέτος, περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά, έχουμε ζήτηση τραπεζιών από Ελληνες», θα τονίσει ο μετρ του δημοφιλούς εστιατορίου «Cipriani», συμπληρώνοντας ότι στο «το τριήμερο της 28ης Οκτωβρίου δεν θα πέφτει καρφίτσα». Οι Ελληνες πάντως που θα θελήσουν να απολαύσουν μερικά ποτήρια bellini -το χαρακτηριστικό κοκτέιλ που προσφέρει το διάσημο ιταλικό εστιατόριο- έχουν φροντίσει να κάνουν κράτηση από τώρα. Οπως κράτηση έχουν κάνει και στο μοδάτο γιαπωνέζικο εστιατόριο «Hakkasan», αλλά και στο γκλάμορους «Νοzomi» της οδού Beauchamp 14, όπου οι Ελληνες συνωστίζονται για να απολαύσουν ρολάκια σολομού και γαρίδας. Το «Nozomi», που ανήκει στον Κύπριο επιχειρηματία Μάριο Τζορτζ Γεωργαλίδη, καταφέρνει να μαζέψει όλη την αφρόκρεμα της next generation που μένει ή περνά (για τέτοιου τύπου τριήμερα) από το Λονδίνο. Λογικό είναι, άλλωστε, αφού ο ιδιοκτήτης, ως σύζυγος της Καλλιόπης Λεμού, είναι στενά συνδεδεμένος με το εφοπλιστικό λόμπι του Λονδίνου. Η Καρολίνα Παρθένη, ο Στέλιος Χατζηιωάννου, ο Αλέξης Λούβαρης, καθώς και νεότερα μέλη της οικογένειας Χανδρή είναι μόνο μερικά από τα ονόματα που αναμένεται να δώσουν δυναμικό «παρών» για φαγητό ή ποτό στον συγκεκριμένο χώρο. Από τα κοστούμια του Μετζικώφ στα πανάκριβα ιταλικά συνολάκια Η έκθεση κοστουμιών του Γιάννη Μετζικώφ έχει ήδη ξεσηκώσει θεατρόφιλους και μη και αρκετοί απ όσους προγραμματίζουν να πάνε στο Λονδίνο έχουν εκδηλώσει το ενδιαφέρον τους να παρευρεθούν. Εβδομήντα πέντε από τα κοστούμια που εκτέθηκαν για αρκετό καιρό στην Εθνική Πινακοθήκη θα πάρουν θέση στο Covent Garden στις 26 Οκτωβρίου από τις 8 το πρωί έως και τις 3 το μεσημέρι, ενώ ο καταξιωμένος Ελληνας σκηνογράφος-ενδυματολόγος είναι ιδιαίτερα συγκινημένος για την τιμή που του έγινε, αναμένοντας το event με ανυπομονησία. «Η έκθεση του Μετζικώφ θα συγκεντρώσει όλη την αφρόκρεμα Αθήνας και Λονδίνου», λένε οι διοργανωτές. «Ολα τα σημαντικά ονόματα θα είναι εκεί. Πρόκειται για κάτι πολύ μεγάλο, στο οποίο όμως θέλουμε να κρατήσουμε, λόγω εποχής, χαμηλούς τόνους». Παρά το γεγονός ότι τα ονόματα κρατούνται μέχρι τελευταία στιγμή επτασφράγιστο μυστικό, κάποια έχουν ήδη διαρρεύσει. Ετσι, εκεί θα βρεθούν, σύμφωνα με πληροφορίες, η Μαριάννα Λάτση, η Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα, ο Κώστας και η Χριστιάννα Καίσαρη. Δεν αποκλείεται, δε, να κάνει ένα πέρασμα η τέως βασιλική οικογένεια της Ελλάδος, με πρώτο και καλύτερο τον πρίγκιπα Eυγενία Χανδρή, Ελενα Αμβροσιάδου Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα Χριστιάννα και Κώστας Καίσαρης Νικόλαο συνοδευόμενο από την Τατιάνα Μπλάτνικ. Το μεγάλο event, βέβαια, είναι αυτό που θα γίνει στην μπουτίκ του Αρμάνι, ανήμερα της εθνικής εορτής. Στο κατάστημα της οδού Sloane θα δημιουργηθεί το αδιαχώρητο, καθώς κυρίες έχουν πληρώσει το τίμημα των 60 αγγλικών λιρών προκειμένου να απολαύσουν τις φθινοπωρινές και χειμερινές δημιουργίες του Ιταλού μετρ της μόδας. Μεταξύ , επίσης, οι παρευρισκόμενοι θα σερβιριστούν σαμπάνια και ευφάνταστα καναπεδάκια. Το κάλεσμα απευθύνουν η φιλανθρωπική οργάνωση Life Action Trust και η κυρία Χρυσάνθη Λεμού, που καταφέρνει πάντα να συγκεντρώνει όλη την crème de la crème του επονομαζόμενου City. H λίστα των παρευρισκομένων δεν έχει ακόμη κλείσει, ωστόσο αναμένεται να βρεθούν εκεί η Μαρία Χατζηπατέρα (που έχει και τον γενικό συντονισμό), η Μιμίκα Χανδακά, η Κατερίνα Ποταμιάνου, η Ανθίππη και η Μαρία Λεμού, η σύζυγος του επιχειρηματία Μοχάμεντ Αλ Φαγέντ, Χέινι, η Πέτρα Εκλεστον, ο Γιάννης Φιξ, καθώς και ο Εδουάρδος Καρέρ με τη σύζυγό του Ειρήνη Νικολαΐδη. H Λένα Τσιτσιβάκος είναι η μοναδική Ελληνίδα που θα περπατήσει ανάμεσα στα ξένα μοντέλα προκειμένου να δείξει τις νέες δημιουργίες, ενώ ο γιος του Τζον Μοδινού, Φίλιππος, θα αποδώσει κομμάτια κλασικής μουσικής. Η έκπληξη της βραδιάς ακούει στο όνομα Ρομπέρτα Αρμάνι, ανιψιά του Ιταλού σχεδιαστή, που θεωρείται και το νέο αίμα του οίκου, και θα βρίσκεται εκεί, ως η οικοδέσποινα για τις ανάγκες της fashion εκδήλωσης. Οσο για τον διάσημο θείο της Τζόρτζιο, προς το παρόν αρκείται στο να δηλώνει ότι είναι φαν της Ελλάδας και επομένως αφήνει μια χαραμάδα ελπίδας ότι μια πτήση Μιλάνο - Λονδίνο μπορεί να τον «πετάξει»την τελευταία στιγμή μέχρι τη Sloane Street. Μας κακομαθαίνετε, κύριε πρέσβη Στις 31 Οκτωβρίου, ένα δείπνο 30 ατόμων έρχεται να κλείσει την ατζέντα των λονδρέζικων social events. O Eλληνας πρεσβευτής του Λονδίνου Αριστείδης Σάνδης, βοηθώντας την Οxford Philomusica -μέλη της οποίας είναι επιφανείς Ελληνες του Λονδίνου-, διοργανώνει κονσέρτο και καθιστό δείπνο. Στις είναι προγραμματισμένη η υποδοχή, ενώ στις θα ακολουθήσει το κονσέρτο και στις το φαγητό. Το dress code κάνει λόγο για cocktail ένδυση, ενώ τα μέτρα ασφαλείας θα είναι δρακόντεια λόγω των ισχυρών επιχειρηματικών ονομάτων που θα δώσουν το «παρών». Μεταξύ αυτών, η Κατερίνα και ο Περικλής Παναγόπουλος, η πανίσχυρη Ελενα Αμβροσιάδου, ο εφοπλιστής Σπύρος Πολέμης, ο νεαρός ship owner Eυάγγελος Πιστιόλης, η Ασπασία Λεβέντη (της ομώνυμης οικογένειας επιχειρηματιών), ο Γιώργος Τσαβλίρης και η Ζωή Τσιτσάνη, ο businessman Βασίλης Τσακίρογλου, ο Γιάννης Χριστοδούλου (ένας από τους πλουσιότερους Κύπριους του Λονδίνου) και ο πλαστικός χειρουργός Αλεξ Καρύδης. Ο John P. Rigas του οίκου Asprey μπορεί να λείπει στην Αμερική για δουλειές, έχει όμως φροντίσει μέσω της Κάρμεν Ζγούρα, που έχει την οργάνωση της βραδιάς, να στείλει τρία κοσμήματά του να δημοπρατηθούν για τους σκοπούς της ορχήστρας. Πρόκειται για εντυπωσιακά κομμάτια από τη συλλογή Windsor, η αξία των οποίων ξεπερνά τις αγγλικές λίρες.

6 6 Πρώτο Θέμα Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011 ρεπορτάζ Η Chanel παίρνει το(α) euro Δυναμικό comeback για τον διάσημο οίκο Το διαμέρισμα της Κοκό Σανέλ στη Rue Cambon 31 διατηρείται σήμερα στο ακέραιο Oποιος βρέθηκε τελευταία στο Παρίσι δεν μπορεί να μην ένιωσε το φάντασμα της αιώνιας ιέρειας του στυλ να πλανάται πάνω από την πόλη: στις βιτρίνες των καταστημάτων, στα άδυτα του καταστήματός της, στις ουρές έξω από το σπίτι της, στην καρδιά του πιο εντυπωσιακού σόου που φέρει το όνομά της. Τι είναι αυτό όμως που ξανακάνει την Κοκό Σανέλ απόλυτο σύμβολο και κορυφαία αξία στο χρηματιστήριο της μόδας; Αποστολή στο Παρίσι: Τίνα Μανδηλαρά «Α llez-y», ουρλιάζει πίσω από τις κουίντες μία από τις υπεύθυνες του ντεφιλέ στις πανέμορφες μούσες της μόδας που στοιχίζονται η μία πίσω από την άλλη για να βγουν στη σκηνή. Εδώ τα αγγλικά δεν έχουν καμία θέση, αφού η γαλλοφροσύνη του οίκου, που έχει επαναφέρει θριαμβευτικά την παριζιάνικη μόδα στον θρόνο που της αξίζει, με απλό φόντο μια καμέλια και σήμα κατατεθέν ένα κοστούμι και μια πέρλα, είναι αναμφισβήτητη. Στο backstage του πρόσφατου ντεφιλέ της Coco Chanel, που έλαβε χώρα πριν από λίγο καιρό στο Παρίσι, δικαιώνονται (ακόμη) όλες οι φαντασιώσεις που τρέφει κανείς για τέτοιου είδους γεγονότα: τα ονειρεμένα μοντέλα με ένα καθρεφτάκι του ομώνυμου οίκου στο χέρι οι οποίες διορθώνουν τις τελευταίες ατέλειες, οι σαμπάνιες που ρέουν άφθονες, η μυρωδιά από το Νο 5 που έχει ποτίσει τον χώρο αποδεικνύουν ότι το πνεύμα της Σανέλ πλανάται ακόμη πάνω από το Grand Palais. Προς τι όμως όλη αυτή η μανία με τη Σανέλ; Γιατί ο κόσμος που συνωστίζεται έξω από το σπίτι της στη Rue Cambon με θρησκευτική ευλάβεια αυξάνεται όλο και περισσότερο; Από πού απορρέουν όλες αυτές οι ταινίες και οι απανωτές εκδόσεις; Γιατί το fashion show του οίκου να είναι με διαφορά το καλύτερο από όλα; Και τι σημαίνουν όλα αυτά σε μια περίοδο κρίσης; Η απάντηση μάλλον βρίσκεται στην ίδια τη φιγούρα της Κοκό Σανέλ. Μια ιέρεια του στυλ που απέδειξε στην πράξη ότι η πολυτέλεια «δεν είναι το αντίθετο της φτώχειας, αλλά της χυδαιότητας». Αλλωστε και η ίδια ήταν μια ορφανή, ένα φτωχό κορίτσι από την επαρχία που τα κατάφερε φτιάχνοντας καπέλα και διδάσκοντας κάτι που όλοι ονειρεύονται: φαντασία, αχαλίνωτη ενέργεια και πίστη στη διαφορετικότητα. Αυτό, λοιπόν, φαίνεται σήμερα να έχει ανάγκη ο κόσμος που βλέπει ξανά και ξανά ταινίες για τη γυναίκα η οποία, έχοντας ως μοναδικό όπλο τις θανατηφόρες ατάκες και το στυλ, κατάφερε να μπει στην αυλή των σημαντικότερων ανθρώπων των αρχών του προηγούμενου αιώνα, να μη συμβιβαστεί με την εύκολη λύση (ως γνωστόν, της προξένευαν πλούσιους συζύγους όπως τον εξάδελφο του βασιλιά Γεωργίου Ε της Αγγλίας, δούκα του Ουέστμινστερ, τους οποίους αρνιόταν) και να μάχεται για το απόλυτο στον έρωτα, στη ζωή και το έργο της. Γι αυτό ακόμη και οι αρνητικές προς αυτή βιογραφίες της, όπως η πρόσφατη που τη θέλει να είναι κατάσκοπος των ναζί αφού διατηρούσε σχέση με γνωστό αντισημίτη πράκτορα ο οποίος τιμήθηκε για τις υπηρεσίες του από τον Γκέμπελς και τον Χίτλερ, δεν αρνούνται τον ασυμβίβαστο χαρακτήρα της. Ετσι το «Sleeping with the enemy: Coco Chanel s Secret War» του Αμερικανού δημοσιογράφου Hal Vaughan, που εμφανίζει τη Σανέλ ως αφοσιωμένη κατάσκοπο, δεν έχει τίποτε να χωρίσει από την αυτοβιογραφία της με σχέδια του Λάγκερφελντ, η οποία φέρει τον τίτλο «Η αύρα της Σανέλ» (κυκλοφορεί και στα μέρη μας από τις εκδόσεις Αγρα). Θα τα δεις και τα δύο βιβλία να στολίζουν δίπλα-δίπλα τις βιτρίνες του Παρισιού και να αγοράζονται σαν τρελά. Ο δαιμόνιος Καρλ Λάγκερφελντ Ο «Κάιζερ», όπως αποκαλούν τον διάσημο σχεδιαστή που ζει και αναπνέει καθημερινά κάτω από τον τεράστιο πίνακα που απεικονίζει τη μεγάλη του ιέρεια, δεν είναι τυχαία ο στυλιστικός ηγεμόνας του οίκου Chanel. O Καρλ Λάγκερφελντ ξέρει να τιμά στο ακέραιο κάθε καμέλια που στολίζει, ακόμη και τους τοίχους της 31 Rue Cambon, εκεί όπου ακόμη βρίσκεται το «ιερατείο» της Chanel: το σπίτι της (που σήμερα λειτουργεί ως μουσείο), το κεντρικό κατάστημα και το γραφείο του Καρλ Λάγκερφελντ. Εκεί παρέμενε κλεισμένη η νωνική, όπως παραδεχόταν και η ίδια, Κοκό, γλεντώντας με τους μυθικούς φίλους της: τον Μοντιλιάνι, τον Πικάσο, τον Ζαν Κοκτό, τον Ιγκόρ Στραβίνσκι (που υπήρξε και εραστής της). Ακόμη και σήμερα όποιος επισκεφτεί το διατηρημένο στο ακέραιο διαμέρισμά της θα δει την art deco πολυθρόνα που στολίζει αντικοι- το καθιστικό μαζί με εκείνη του 17ου αιώνα και αμέτρητα τα άλλα κειμήλια: χρυσές ταμπακέρες, κινέζικα αγάλματα, παραβάν σκαλισμένα α με εξωτικά πουλιά Αλιμόνου Τζίνα -άλλο σήμα κατατεθέν της Σανέλ-, επιβλητικούς καθρέφτες και πολλά, μα πολλά λιοντάρια - που ήταν και το ζώδιό της. Πουθενά δεν θα δεις όμως κρεβάτι - γεγονός που εξηγείται από το ότι η Σανέλ προτιμούσε να ντάει στο σπίτι της αλλά όχι να γλε- κοιμάται. Για την ανάπαυσή της χρησιμοποιούσε σε τη σουίτα του γειτονικού «Ritz», ακριβώς απέναντι στην Place Vendome. Ισως αυτό το αναλλοίωτο κομμάτι του μύθου της να είναι που λειτουργεί ιδανικά για όλα τα θηλυκά του κόσμου που θέλησαν να γευτούν με τον δικό τους τρόπο τον κόσμο της: η Μέριλιν Μονρόε δήλωνε ότι το μόνο που φοράει όταν κοιμάται είναι μια σταγόνα Chanel 5, η Κατρίν Ντενέβ ότι ήταν το μοναδικό πρότυπο που είχε, ενώ η δική μας Μελίνα Μερκούρη ότι έγινε θηλυκό όταν τοφόρεσε το θρυλικό ταγέρ της. Οσο για τη πρω- Γιάννα Αγγελοπούλου, ούλου, άγνωστο είναι αν θα διατηρούσε την ίδια αύρα αν αποχωριζόταν ένα από τα αλλεπάλληλα Chanel κομμάτια της - οι φήμες τη θέλουν να είναι διακεκριμένο μέλος και να έχει υπογράψει συμβόλαιο με τον οίκο που σχεδιάζει τα κομμάτια του για εκείνη sur mesure. Επίσης, Chanel φοράει η Τζίνα Αλιμόνου, τη Chanel τσάντα της δεν την αποχωρίζεται η Μαριάννα Λάτση και με μια Chanel ξεχνιούνται η Ελένη Μενεγάκη, καθώς και οι ιέρειες του οίκου όπως η Αννα Μουγκλαλίς, η Οντρέ Τοτού αλλά και η Κίρα Νάιτλι. Σε μια εποχή ανασφάλειας και αμφιβολίας, όπου η απόδραση στο όνειρο είναι πιο επιτακτική από ποτέ, ο οίκος Chanel, ως διαχρονικό σύμβολο κομψότητας και πολυτέλειας, βλέπει τις πωλήσεις του να αυξάνονται κατακόρυφα, αποδεικνύοντας ότι τα όνειρα δεν έχουν τιμή Η επίδειξη στο Grand Palais Τα τελευταία χρόνια, το Grand Palais είναι συνώνυμο των μεγάλων καλλιτεχνικών εκθέσεων και των ντεφιλέ του οίκου Chanel. Ειδικά το τελευταίο κέρδισε τις εντυπώσεις ακόμη και της πιο ουδέτερης και ψυχρής καλεσμένης όπως η Ούμα Θέρμαν, η οποία βρέθηκε να χειροκροτά και να ζητωκραυγάζει όρθια στο τέλος του σόου, ντυμέ- νη από την κορφή έως τα νύχια με Chanel, παρέα με τη μεγάλη φαν του οίκου Αλέξα Τσανγκ, η οποία δεν σταμάτησε να αγκαλιάζει τον θεό της Καρλ μετά το πέρας της επίδειξης. Το όλο ντεκόρ που θύμιζε ένα απέραντο aquarium, κατάλευκο και υποβλητικό, έφερε τη σφραγίδα της αρχιτέκτονα Ζάχα Χαντίντ και σε έκανε να νιώθεις μέρος μιας σουρεαλιστικής ταινίας σε έναν άλλο πλανήτη. Τα χρώματα σε παλ αποχρώσεις και με λεπτά και διάφανα υφάσματα -όπως θα ήθελε και η ίδια η Σανέλανέδιδαν την αίσθηση του ρέοντος, του υγρού στοιχείου και σε συνδυασμό με την υποβλητική μουσική σε μυούσαν ιδανι- κά στο «σανελικό» σύμπαν (ακόμη και η σαμπάνια που προσέφεραν στους καλεσμένους ήταν ροζ!). Τα μοντέλα κινούνταν σε ζιγκ ζαγκ κατευθύνσεις -ακριβώς όπως τα ψάρια-, ενώ μία από τις καινοτομίες της επίδειξης ήταν και η παντελής απουσία του logo Chanel (το πνεύμα της όμως ήταν εκεί). Στο τέλος, δε, η έκπληξη με την εμφάνιση της Φλόρενς, που τραγούδησε φορώ- ντας φόρεμα επίσης εμπνευσμένο από τον βυθό, έκανε τα πλήθη να παραληρούν. Ηταν δε τέτοια η κοσμοσυρροή έξω από το Grand Palais που εξηγεί για ποιον λόγο ακόμη και οι καλεσμένοι πληροφορήθηκαν τον ακριβή χώρο διεξαγωγής του σόου μόλις μία ώρα προτού αυτό αρχίσει - σε αντίθεση με τα υπόλοιπα fashion shows που ανακοινώνονται βδομάδες πριν. Γι αυτό και οι μπράβοι που φύλαγαν την περιοχή ήταν περισσότεροι από κάθε άλλη φορά - όπως το ίδιο ήταν και η ομορφιά και η ποιητική διάθεση του εμπνευ- σμένου περισσότερο από ποτέ Καρλ Λάγκερφελντ. Αλλωστε το επιβεβαίωσαν και οι ποδοσφαιρικού τύπου πανηγυρισμοί στον backstage χώρο μετά το πέρας της επίδειξης και οι ιαχές του κατενθουσιασμένου κόσμου.

7 δες βίντεο από επίδειξη μόδας της Chanel για την Ανοιξη - Καλοκαίρι 2012 Τα περίφημα fashion shows της Chanel στο Grand Palais, πάντα φαντασμαγορικά και πάντα υπό την επίβλεψη του Καρλ Λάγκερφελντ, συγκεντρώνουν την αφρόκρεμα της μόδας Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011 Πρώτο Θέμα 7 Η Κίρα Νάιτλι, μια από τις μούσες του παρισινού οίκου ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟ GRAND PALAIS ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΩΝΥΜΟ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΩΝ ΕΚΘΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΝΤΕΦΙΛΕ ΤΗΣ CHANEL

8 8 Πρώτο Θέμα Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011 face Μία από τις δημιουργίες της Καρολίνας Καρολίνα ντε Σόουζα Στυλάτη οικονομία made in Brazil Βραζιλιάνα που έκανε τον στίχο του Διονύση Σαββόπουλου «φτάσαμε στ ανείπωτα, μην πετάξεις Η τίποτα» να ακούγεται πιο επίκαιρος από ποτέ φαίνεται ότι κατάλαβε εγκαίρως ότι η οικονομική κρίση μπορεί να βρει διέξοδο σε εναλλακτικές λύσεις Πριν, βέβαια, καταλήξει στην Ελλάδα φρόντισε να γεμίσει τις βαλίτσες της με δεκάδες εμπειρίες ταξιδεύοντας σε όλο τον κόσμο. Η Καρολίνα γεννιέται πριν από 33 χρόνια στην πόλη Κουριτίμπα της Βραζιλίας και μεγαλώνει σε μια εύπορη οικογένεια. Ο πατέρας της έχει στην κατοχή του μια μεγάλη αλυσίδα από βενζινάδικα, ενώ η μητέρα της είναι ψυχολόγος: «Η μητέρα μου πάντα πίστευε ότι θα ασχοληθώ με τη μόδα, καθώς λάτρευα τα ρούχα και τα αξεσουάρ από πολύ μικρή ηλικία. Τα παιδικά μου χρόνια τα θυμάμαι μέσα στα πούπουλα και την πολιτική, καθώς ο θείος μου κατείχε κυβερνητικές θέσεις στο κόμμα της Αριστεράς. Ετσι, γνώριζα από μικρή τι σημαίνει φτώχεια, ανέχεια και προσπάθεια για έναν καλύτερο κόσμο. Η οικονομική κρίση δεν είναι για μένα το τέλος του κόσμου, Γύρισε τον κόσμο κάνοντας σερφ και συνεργάστηκε με διάσημους οίκους μόδας, μέχρι που παντρεύτηκε Ελληνα και έγινε μόνιμη κάτοικος Γλυφάδας. Η Βραζιλιάνα σχεδιάστρια και γόνος πολιτικής οικογένειας γνωρίζει από πρώτο χέρι ότι η κρίση επιβάλλει την ανακύκλωση - και αυτό κάνει για τις Ελληνίδες πελάτισσές της Της Σοφίας Χουντάση Ο Ριβάλντο με τη σύζυγό του Λίζα και τα δυo τους παιδιά, ενώ η Καρολίνα ντε Σόουζα είναι με την κόρη της και τον πρώην άντρα της Βαγγέλη Ζολώτα Η Καρολίνα με το σχεδιαστικό δίδυμο Dsquared και φίλους τους σε κοινές διακοπές στη Μύκονο Στο μέσον ο Ντιέγκο Μαραντόνα με τη σχεδιάστρια μόδαςκαι δίπλα τους η γυναίκα του Ριβάλντο, Λίζα, αλλά και μια φίλη τους

9 Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011 Πρώτο Θέμα 9 «Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ. ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ, ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΑΝΕΛΙΞΗΣ ΓΙΑ ΝΕΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ» ούτε ένα άγνωστο πεδίο το οποίο με τρομάζει. Αντιθέτως, αποτελεί μια καλή ευκαιρία ανέλιξης για νέους ανθρώπους με διαφορετικές προτάσεις και έξυπνες οικονομικές λύσεις». Στα χρόνια της ελληνικής κρίσης η Καρολίνα μεταμορφώνεται στην εκπρόσωπο όλων των γυναικών που θέλουν να ξεχωρίζουν ακόμη κι όταν οι καιροί δεν το επιτρέπουν: «Λόγω οικονομικής κρίσης βρήκα την ευκαιρία να ξεκινήσω το Caroline De Souza l Atelier. Πέρα από τα ρούχα που σχεδιάζω, η εποχή μας είναι η εποχή της ανακύκλωσης ενδυμάτων, υπό την έννοια ότι τίποτα πια δεν πρέπει να καταλήγει στα σκουπίδια. Οι πελάτισσές μου έρχονται με ρούχα τα οποία απλώς κρέμονται στην ντουλάπα τους προκειμένου να τους τα μετατρέψω σε κάτι που θα μοιάζει με καινούριο. Για παράδειγμα, ένα μακρύ φόρεμα το μετατρέπω σε κοντό, και προσθέτω διάφορες λεπτομέρειες ανάλογες με το στυλ της κάθε γυναίκας». Το κόστος ανέρχεται στα 25 ευρώ την ώρα, ενώ στην ατζέντα της διαθέτει και εναλλακτικές προτάσεις για οικονομικότερες λύσεις, αφού, όπως υποστηρίζει, το να είσαι καλοντυμένη δεν είναι τόσο θέμα χρημάτων όσο φαντασίας και γούστου. Η ιστορία της Καρολίνας δεν είναι η ιστορία μιας συνηθισμένης γυναίκας. Στα εφηβικά της χρόνια η όμορφη Βραζιλιάνα έχει δύο μεγάλα αλληλοσυγκρουόμενα πάθη: τη μόδα και το σέρφινγκ. Στα 17 της χρόνια κάνει το ντεμπούτο της στον χώρο της μόδας με τα Me Show, μακό μπλουζάκια ζωγραφισμένα στο χέρι με φλούο μαρκαδόρο. Σερφ σε Αυστραλία και Μπαλί Στη συνέχεια ταξιδεύει ως σέρφερ σε Αυστραλία και Μπαλί, για να καταλήξει έπειτα από πολλές περιπέτειες στο λιμάνι της μόδας. Πηγαίνει στη Βραζιλία και με τη βοήθεια του πρώην συντρόφου της Ricardo Zonda, οδηγού τότε στη F1 για τη Ford, κάνει το πρώτο της βήμα «πετώντας» για Μιλάνο. Ζει έντονα, σπουδάζει στο Insituto di Moda Burgo και γνωρίζει όλη την αφρόκρεμα της μόδας: «Εκείνη ήταν η εποχή των εμπειριών. Γνώρισα πολλούς ανθρώπους, ανάμεσα στους οποίους ο Φλάβιο Μπριατόρε, η Ναόμι Κάμπελ και ο Ρομπέρτο Καβάλι και απέκτησα αρκετές γνωριμίες». Στη συνέχεια θα εργαστεί σε μια σειρά από γνωστούς σχεδιαστές μόδας, όπως για το σχεδιαστικό δίδυμο Dolce & Gabbanna, καθώς και για τον Elio Fiorucci. «Ο Fiorucci με βοήθησε πάρα πολύ διότι πέραν του ότι ασχολήθηκε προσωπικά με τα σχέδιά μου, έβαλε κάποια από αυτά και σε κολεξιόν του. Αισθάνθηκα πολύ περήφανη», μας λέει και ένα χαμόγελο να ζωγραφίζεται στο πρόσωπό της. Λίγο αργότερα, και παρά τις έντονες επαγγελματικές της δραστηριότητες, ο έρωτας τη φέρνει στην Ελλάδα: «Κατά τη διάρκεια των σπουδών μου γνώρισα τον Βαγγέλη Ζολώτα και αποφάσισα να έρθω και να ζήσω μόνιμα στην Ελλάδα. Αρχικά εργάστηκα σε γνωστή εταιρεία με ρούχα για εφήβους και μετά η πεθερά μου, η Αφροδίτη Ζολώτα, μου ζήτησε να δουλέψουμε μαζί στην εταιρεία Zolotas με τα νυφικά. Είχε πολύ ταλέντο, αλλά δεν ήξερε να σχεδιάζει. Ετσι κάναμε ένα εξαιρετικό δίδυμο. Παράλληλα παντρεύτηκα τον Βαγγέλη, ενώ το 2004 ξεκίνησα να δουλεύω στα νυφικά κάνοντας την πρώτη κολεξιόν με το όνομά μου. Ενα από τα μοντέλα μου ήταν η Υβόνη Μπόσνιακ, που έκανε τότε τα πρώτα της βήματα στον χώρο της μόδας. Γίναμε δύο πολύ καλές φίλες». Τη ρωτάω αν ισχύουν οι φήμες που τη θέλουν ως τη γυναίκα που γνώρισε τον Αντώνη Ρέμο στην Υβόννη Μπόσνιακ, και δεν τις διαψεύδει: «Ναι, ισχύουν. Ημασταν για καφέ με την Υβόννη (φωτογραφία επάνω) και έτυχε να δω έναν φίλο που ήταν παρέα με τον Αντώνη. Καθίσαμε μαζί τους, γνωρίστηκαν και έτσι ξεκίνησε η σχέση τους. Τα υπόλοιπα τα γνωρίζετε». Η γνωριμία με τον Ριβάλντο Το 2006 έρχεται με μεταγραφή στην Ελλάδα ο διεθνής ποδοσφαιριστής Ριβάλντο με τη σύζυγό του Λίζα. Η στενή παρέα με την Καρολίνα είναι θέμα χρόνου: «Ο Ριβάλντο είναι πολύ κλασικός στο ντύσιμό του και δεν του αρέσουν καθόλου τα μοντέρνα σχέδια. Οσες φορές του έκανα μια νέα πρόταση ήταν αρνητικός. Είναι πολύ ντροπαλός, νοικοκύρης, αλλά και δύσκολος άνθρωπος. Μια προσωπικότητα που σου βάζει όρια. Από τον Ριβάλντο γνώρισα και τον Μαραντόνα», λέει, κι ένα βλέμμα νοσταλγίας καθρεφτίζεται στα μάτια της. Στη συνέχεια αποκτά μια κόρη και λίγο αργότερα ακολουθεί το διαζύγιο με τον Βαγγέλη Ζολώτα. Η Καρολίνα αποχωρεί από την εταιρεία Ζolotas και δουλεύει για δύο χρόνια στην Kathy Heyndels. Το 2010 σχεδιάζει τη νεανική σειρά Miss Lucyfair, ενώ φέτος κάνει το όνειρό της πραγματικότητα με το «Caroline De Souza l Atelier».

10 10 Πρώτο Θέμα Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011 Miss Tζούλη Ενα κοριτσάκι που το λένε Αγοράκη... Μια σύγχρονη διανοούμενη των σεξουαλικών μας νευρώσεων, που στα 16 της κυκλοφόρησε ποιητική συλλογή και στα προχωρημένα τριάντα τόσα της συλλέγει εμπειρίες αντιστρόφως ανάλογες με το μινιόν μπόι της Από την Τζέσυ Αντωνάκη ίναι πραγματικά πολύ περίεργο να σε λένε Τζέσυ και να πρέπει να γράψεις για την Τζούλη. Και είναι ακόμη πιο E περίεργο, σχεδόν καρμικό, να γράφεις για μια γυναίκα που σου έμαθε μέσα από τη δημοσιογραφική διαδρομή της να στέκεσαι περήφανη πάνω στα δωδεκάποντά σου, χωρίς τύψεις, ενοχές και κόμπλες απέναντι στα αγόρια. Κι όλα αυτά υπό την επήρεια της πανσελήνου στον Κριό. Διότι μπορεί σήμερα η ίδια η Τζούλη Αγοράκη να παραλληλίζει τον εαυτό της με τον Γούντι Αλεν και την Κάρι Μπράντσο, ωστόσο στην πραγματικότητα, για εμάς τις 20 something γυναίκες, υπήρξε μια πραγματική παιδαγωγός, κάτι που προφανώς δικαιολογεί την πεποίθηση ότι η δημοσιογραφία είναι και λειτούργημα. Η γνωριμία μου με την Τζούλη Αγοράκη έγινε μέσα από ένα οπισθόφυλλο, εκείνο του βιβλίου της «Blonde Ambition» (εκδόσεις Modern Times). Θυμάμαι ακόμη τα λόγια με τα οποία η συγγραφέας Τζούλη μας άνοιγε τον Καλεσμένη-περφόρμερ στον περίφημο «Silver Couch» του εικαστικού Aγγελου Πλέσσα κόσμο της: «Θέλετε να με ακολουθήσετε στην όαση της ελευθεριότητας και της ωμής αλήθειας; Θέλετε οι άντρες να έχουν μόνο αρχικά και η λύπη περηφάνια; 26+1 ιστορίες για να σας ταξιδέψω στα μέρη όπου δεν πήγα με κανένα όχημα παρά μόνο με τον σιδηρόδρομο του κορμιού. Είκοσι επτά ιστορίες που άπλωσαν και έπαθαν πλοκή και δε λυπήθηκαν ούτε τα παιδικάτα μου ούτε τίποτε. Οπως και να χει, μακριά από την εύθραυστη βιτρίνα των απαιτήσεων, μια μικρή ξανθιά με παραλιακά άκρα απονευρώνει τα πάθη της, ξεγυμνώνει βιώματα και αναπνοές και δεν κάνει τίποτε άλλο από το να διαψεύδει συνεχώς τις φιλοδοξίες της. Ο,τι τώρα υπάρχει, είναι η φυλή των ανθρώπων και αυτός ο φόβος της μήπως τελικά την ανακαλύψετε...». Μπορεί η ίδια να θεωρεί τον εαυτό της τρένο και το κορμί της σιδηρόδρομο, ωστόσο οι πραγματικές ράγες πάνω στις οποίες απαρέγκλιτα κυλά είναι οι ψηλοτάκουνες γόβες της. Δεν είναι ζήτημα ύψους, αλλά στάσης απέναντι στη ζωή. Την Τζούλη μπορεί να τη συναντήσεις στα πιο περίεργα μέρη, σε χλιδάτα πάρτι ή off Broadway μπαρ, μπορεί να τη δεις ντυμένη εξεζητημένα στον δρόμο, να την ακούσεις να γελά μέχρι δακρύων με ένα ποτό στο χέρι σε κάποιο μπαρ δίπλα σου, να την αναγνωρίσεις ως καλεσμένη-περφόρμερ στον περίφημο «Silver Couch» του εικαστικού Αγγελου Πλέσσα. Δεν θα τη συναντήσεις ποτέ όμως χωρίς τις δωδεκάποντες γόβες της. Η δημοσιογράφος που έγινε αστρολόγος για να γίνει πανελίστα της Τατιάνας Στεφανίδου υπήρξε ανήσυχο πνεύμα από μικρή. Πώς αλλιώς να εξηγήσει κανείς ότι στο φόρτε της εφηβείας της, μόλις 16 ετών, είχε την ανάγκη να κυκλοφορήσει την πρώτη ποιητική της συλλογή. Μεταξύ ωμού ρεαλισμού και ενός σουρεαλιστικού καλειδοσκοπίου μέσα από το οποίο κοιτάζει τη ζωή, η Τζούλη λίγο μετά την ενηλικίωσή της εισβάλλει στον κόσμο των περιοδικών. Είναι 90s, τα glossy media στην Ελλάδα κοχλάζουν και η Τζούλη γίνεται η ξανθιά, «ΕΙΜΑΙ ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ. ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΩ ΚΑΙ ΝΑ ΓΡΑΦΩ ΠΟΛΥ. ΕΙΜΑΙ ΣΑΝ ΤΟΝ ΓΟΥΝΤΙ AΛΕΝ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΠΛΑΚΑ ΟΛΗ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΚΑΘΕΤΑΙ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΣΕ ΕΝΑ ΜΠΑΡ ΚΑΙ ΣΧΕΔΟΝ ΜΕΛΑΓΧΟΛΕΙ», ΛΕΕΙ Η ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ, ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΚΑΙ ΝΕΟΚΟΠΗ ΑΣΤΡΟΛΟΓΟΣ ΤΖΟΥΛΗ ΑΓΟΡΑΚΗ

11 Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011 Πρώτο Θέμα 11 ΚΑΤΑ ΚΑΙΡΟΥΣ ΤΗΣ ΕΧΟΥΝ ΧΡΕΩΣΕΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΕ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΥΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ, ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΕΣ, ΗΘΟΠΟΙΟΥΣ, ΕΠΩΝΥΜΟΥΣ ΚΑΙ ΑΝΩΝΥΜΟΥΣ. ΣΗΜΕΡΑ ΔΗΛΩΝΕΙ ΣΦΟΔΡΑ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΗ ΜΕ ΤΟΝ ΣΤΕΦΑΝΟ ΜΠΑΚΟΥΡΗ, ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΤΗΣ MR BIG, ΟΠΩΣ ΤΟΝ ΣΥΣΤΗΝΕΙ ΣΤΙΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ ΤΗΣ νεαρή ρεπόρτερ που μπορείς να ακουμπήσεις. Οχι εσύ, αλλά οι γυναίκες συνάδελφοί της, που βρίσκουν στο πρόσωπό της έναν θησαυρό γνώσεων για να λύσουν τα άλυτα με τα αγόρια τους. Η Τζούλη αθόρυβα και μεθοδικά εξελίσσεται σε έναν Μωυσή που οι «εντολές» της γίνονται το κλειδί για την είσοδο στη Γη της Επαγγελίας των σχέσεων. Εκδότες σαν τον Αρη Τερζόπουλο, τον πρίγκιπα της δημοσιογραφίας όπως τον αποκαλεί, και δημοσιογράφοι όπως ο Πάνος Παναγιωτόπουλος και ο Παναγιώτης Χατζηστεφάνου, ο οποίος μόλις είδε το πρώτο της κείμενο την αποκάλεσε «μωρή βλαχάρα», την εμπιστεύονται. «Ημουν του ελεύθερου ρεπορτάζ», δηλώνει σήμερα σε συνεντεύξεις της. Στον δρόμο η Τζούλη δεν λιώνει απλώς τις ψηλοτάκουνες γόβες της. Ψήνεται στο επάγγελμα, ζει την πολύ προσωπική επιφοίτησή της και καταφέρνει να συγκεράσει το απόσταγμα σοφίας μιας αδυσώπητης δουλειάς με τις προσωπικές της αναζητήσεις - πάντα με όχημα το κορμί της, το οποίο φροντίζει να προβάλλει επιμελώς στα βιωματικά-καμικάζι ρεπορτάζ της. Θα την έλεγες «δημοσιογράφο παντός καιρού». Εχει θητεύσει από κινηματογραφική συντάκτρια στο «Αντί» μέχρι ειδική ανθρώπινων σχέσεων στο «Marie Claire». Εχει γίνει η ίδια πειραματόζωο, βγαίνοντας στον δρόμο υποδυόμενη εκκεντρικούς ρόλους προκειμένου να συλλέξει αντιδράσεις, έχει μάθει να ερμηνεύει τα σημάδια του ουρανού ως νεόκοπη τα τελευταία χρόνια αστρολόγος, έχει εργαστεί σε free press, σε διαδικτυακά portals, πλέον και στην τηλεόραση. Εχει γνωρίσει πολλούς άνδρες. Κατά καιρούς της έχουν χρεώσει σχέσεις με διανοούμενους συγγραφείς, όπως τον Αλέξη Σταμάτη και τον Χρήστο Χωμενίδη, επιχειρηματίες, ηθοποιούς, επώνυμους και ανώνυμους. Σήμερα δηλώνει σφόδρα ερωτευμένη με τον Στέφανο Μπακούρη, τον δικό της Mr Big, όπως τον συστήνει στις συνεντεύξεις της. Πρόκειται για τον πάλαι ποτέ σύντροφο της Γιάννας Νταρίλη, που καθώς φαίνεται δεν κατάφερε να αντισταθεί στην εικονοκλαστική γοητεία της συγγραφέως -έτσι αυτοπροσδιορίζεται- Τζούλης Αγοράκη. Για χάρη της ταξιδεύει κάθε Σαββατοκύριακο στην Ελλάδα από το εξωτερικό όπου εργάζεται. Τις υπόλοιπες μέρες της εβδομάδας η Τζούλη Αγοράκη-Μπράντσο έχει όλο τον χρόνο να μεταλαμπαδεύει τη σοφία που με κόπο απέκτησε στις τηλεθεάτριες της εκπομπής «Μίλα», αλλά και ώρες για να γράφει και να διαβάζει. Οπως έχει με τόλμη ομολογήσει: «Είμαι σκεπτόμενος άνθρωπος. Μου αρέσει να διαβάζω και να γράφω πολύ. Είμαι σαν τον Γούντι Αλεν που κάνει πλάκα όλη μέρα και το βράδυ κάθεται μόνος του σε ένα μπαρ και σχεδόν μελαγχολεί». Ισως τελικά γι αυτό αποφάσισε να «παγώσει» από τις αρχές Ιουνίου τον λογαριασμό της στο Twitter. Τελευταίο της «τιτίβισμα»; «Γράφω μέχρι να στεγνώσουν τα νύχια μου και η συνείδησή μου μαζί». Τι μπορεί να μαρτυρήσει πιο γλαφυρά την υπαρξιακή αναζήτηση της γυναίκας, της δημοσιογράφου, της αστρολόγου; Ωρες-ώρες η Τζούλη μοιάζει στα κοριτσίστικα μάτια μας με μια Ρόζα Λούξεμπουργκ του σεξ στο κορμί μιας μικροαστικής Barbie. Και κάτι τέτοιες στιγμές με κάνει να σκέφτομαι πως -ευτυχώς- έχουμε τελικά την Κάρι Μπράντσο που μας αξίζει. Μόνο που η δικιά μας ξέρει κι από ζώδια. Ή, πιο σωστά, γνωρίζει να ερμηνεύει συναισθηματικά. Διότι τελικά η Τζούλη Αγοράκη είναι μια γυναίκα με πάθος, που διάλεξε να μην κρατήσει την «ευφορική οδύνη» του έρωτα, όπως τη χαρακτηρίζει, κρυφό καμάρι αλλά να τη διατυμπανίσει σε ολόκληρη την οικουμένη. Ή, κατά το κοινώς λεγόμενο, να την κάνει «τούμπανο». Κάποια μέρα η ανθρωπότητα θα την ευγνωμονεί. Κυρίως για τα «παραλιακά άκρα» της...

12 12 Πρώτο Θέμα Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011 ρεπορτάζ «Οι Αλπεις» «Το γάλα» Ποια χρυσόμυγα τσίμπησε το ελληνικό σιν Την ώρα που η χώρα καταρρέει, το ελληνικό σινεμά ανθεί. Οι κριτικές επιτροπές των παγκόσμιων φεστιβάλ γυαλίζουν τα βραβεία τους για χάρη μας και το Οσκαρ μάς περιμένει και πάλι (;) Τι είναι αυτό όμως που μας έβγαλε από τη ναφθαλίνη και μας έβαλε στα σαλόνια του Χόλιγουντ κάνοντας τον εγχώριο κινηματογράφο διάσημο σε ολόκληρο τον κόσμο; Της Τίνας Μανδηλαρά «Το τανγκό των Χριστουγέννων» «Κυνόδοντας» «Attenberg» «Καντίνα»

13 Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011 Πρώτο Θέμα 13 ΟΙ ΞΕΝΟΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΞΕΡΟΥΝ ΤΙ ΤΕΧΝΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΞΑΓΑΓΕΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ ΜΙΑ ΠΟΛΥΒΑΣΑΝΙΣΜΕΝΗ ΧΩΡΑ ΟΠΩΣ Η ΕΛΛΑΔΑ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΜΜΟΝΕΣ ΤΗΣ δες το τρέιλερ της ελληνικής ταινίας «Το γάλα» εμά; Ο Γιώργος Λάνθιμος με τη σύντροφό του Αριάν Λαμπέντ (αριστερά) και την πρωταγωνίστρια του «Κυνόδοντα» Αγγελική Παπούλια έρμα οι γκρίνιες. Το ελληνικό σινεμά, παρά τα προβλήματα και τα άδεια ταμεία, είναι το μόνο, ίσως, που δίνει το φιλί της ζωής στο πεσμένο ελληνικό ηθικό. Από το Τ ένα Οσκαρ στο άλλο (πέρυσι ήταν ο «Κυνόδοντας», φέτος υποψήφιο για τον θείο Σαμ είναι το «Attenberg» της Τσαγκάρη) και από τη μια σαμπάνια στην άλλη που ρέει άφθονη κάθε φορά που παίρνουμε ένα βραβείο (και αυτό συμβαίνει σχεδόν κάθε μήνα!), οι δάφνες που απολαμβάνει πλέον το σινεμά μας είναι πολλές. Και δικαίως. Ταλαντούχοι κινηματογραφιστές συναγωνίζονται σε φαντασία, νέοι σκηνοθέτες καταθέτουν τη δική τους ματιά και οι παλιοί δεν φοβούνται να υψώσουν δυναμικά τη φωνή τους στη μεγάλη οθόνη. Σημαντικό ρόλο σε αυτό αναμφίβολα έπαιξε ο «Κυνόδοντας», που άνοιξε τον δρόμο και τράβηξε πάνω του την προσοχή, με αποτέλεσμα οι εγχώριοι παραγωγοί μας να μπαίνουν με μεγαλύτερη άνεση στα φεστιβάλ και να εξασφαλίζουν πιο εύκολα εταιρεία διανομής για τις ελληνικές ταινίες στα μεγάλα σινεμά όλου του κόσμου. Αλλά πώς τα καταφέραμε μέχρι εδώ και τι είναι αυτό που έκανε τον «Κυνόδοντα» να φτάσει μέχρι το κόκκινο χαλί του Codak Theatre και τη νέα ταινία του Γιώργου Λάνθιμου «Αλπεις» μέχρι τη Μόστρα (εξασφαλίζοντας το βραβείο για το σενάριο); Και γιατί οι Ελληνες είναι πια το νέο hot spot του παγκόσμιου κινηματογράφου; Πώς φτάσαμε με τον «Κυνόδοντα» στα κόκκινα χαλιά του Χόλιγουντ Ολα ξεκίνησαν μια ωραία πρωία που ο Λάνθιμος απολάμβανε το κρασί του στην Κυανή Ακτή έχοντας μόλις καταφέρει να σπάσει το απόρθητο φρούριο του Φεστιβάλ των Καννών (που κατάφερνε να περάσει μέχρι πρότινος αποκλειστικά ο Θόδωρος Αγγελόπουλος). Για πρώτη φορά, έπειτα από χρόνια, οι Γάλλοι -που διψάνε για πρωτοποριακές ταινίες με οριακά θέματα- έδειξαν να εντυπωσιάζονται από το πρωτότυπο στυλ του νεαρού δημιουργού και το θέμα του. Οι κουλτουριάρηδες της εφημερίδας «Liberation» άρχισαν να γράφουν επαίνους για την παράφρονα οικογένεια του Λάνθιμου και το ιδιαίτερο στυλ της κινηματογράφησής του - και ακολούθησαν η «Monde» και περίοπτα κινηματογραφικά περιοδικά. Ξαφνικά ο Λάνθιμος έγινε το νέο εναλλακτικό είδωλο μιας χώρας μέχρι πρότινος παραγνωρισμένης (και γι αυτό και σήμερα τόσο της μόδας μαζί με το Ιράν!). Η μια επαφή έφερε την άλλη και η καλοπλασαρισμένη ταινία του ευτύχησε να πέσει στα χέρια ενός πολύ καλού διανομέα με διεθνή απήχηση -όπως η Feelgood Entertainment που διαχειρίζεται τις ταινίες της Sony και ανέλαβε τη διανομή στην Ελλάδα-, αλλά και σε δύο ικανούς και διόλου σπαγκοραμμένους παραγωγούς: τον Ηρακλή Μαυροειδή και τον Κωνσταντίνο Μωριάτη. Η Feelgood έκανε τις απαραίτητες διασυνδέσεις με το Χόλιγουντ που το γνώριζε καλά λόγω Sony και άρχισε να πηγαινοφέρνει το επιτελείο του Λάνθιμου στις ηλιόλουστες κινηματογραφικές πεδιάδες της Αμερικής. Το στοίχημα λοιπόν κυρίως ήταν ο Λάνθιμος να εμφανιστεί ως το νέο, φρέσκο και παράδοξο προϊόν που θα μπορούσε να πουληθεί στα εναλλακτικά κινηματοθέατρα των Ηνωμένων Πολιτειών, εκεί όπου συχνάζει το arthouse κοινό, και να βρει καλή διανομή και στο εσωτερικό των ΗΠΑ. Ο Λάνθιμος πλασαρίστηκε επομένως στους Αμερικανούς ως ο νέος εναλλακτικός και ψαγμένος Αγγελόπουλος που μιλάει για μια προβληματική οικογένεια (λατρεμένο αμερικανικό θέμα!), με αποτέλεσμα η εταιρεία που είναι υπεύθυνη για τη διανομή των κουλτουριάρικων ταινιών στη χώρα να τον κυκλοφορήσει σε όλα τα αμερικανικά σημεία. Από τη στιγμή λοιπόν που ο «Κυνόδοντας» βρέθηκε στα χέρια της Kino Lorder, που είναι αυτή που έκανε δημιουργούς όπως ο Χάνεκε, ο Καουρισμάκι, ο Γουόνγκ Καρ Βάι γνωστούς στους Αμερικανούς, ήταν σίγουρη η διαδρομή του. Αν ο Λάνθιμος δεν γινόταν γνωστός στους διανομείς της Kino Ο σκηνοθέτης Κωνσταντίνος Γιάνναρης και αν δεν είχε καταφέρει να έχει τη συνοδεία αμερικανικών ποπ κορν, δεν θα έβλεπε ποτέ υποψηφιότητα για Οσκαρ. Κερδίζοντας ωστόσο την εμπιστοσύνη των Αμερικανών και την οσκαρική υποψηφιότητα άνοιξε τον δρόμο και στις υπόλοιπες, όπως το εξαιρετικό «Attenberg» της Αθηνάς Τσαγκάρη, με πρωταγωνίστρια τη σύντροφο του Λάνθιμου, Αριάν Λαμπέντ, που εντυπωσίασε με την εμφάνισή της στο κόκκινο χαλί -είπαμε, την (κινηματογραφική) ιστορία τη γράφουν οι παρέες- και θα ξαναταξιδέψει μέχρι το Χόλιγουντ με την υποψήφια για Οσκαρ ταινία. Ιδού κάτι ελληνικό που λατρεύουν οι ξένοι: το σινεμά μας Οι ξένοι λοιπόν θέλουν πολύ να ξέρουν τι τέχνη μπορεί να εξαγάγει και πώς μπορεί να σκέφτεται μια πολυβασανισμένη χώρα όπως η Ελλάδα, ποια είναι τα αντανακλαστικά και οι εμμονές της. Γι αυτό και χαρίζουν με φειδώ βραβεία όπως αυτό της σκηνοθεσίας στον Φίλιππο Τσίτο για τον «Αδικο κόσμο» του και στον Αντώνη Καφετζόπουλο για την ερμηνεία του στην ίδια ταινία στο Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν. Και σειρά έχουν ακόμη αρκετοί δημιουργοί, οι οποίοι γυαλίζουν ήδη τη βιβλιοθήκη τους για μια σειρά από βραβεία: ο Κωνσταντίνος Γιάνναρης θα συμμετάσχει στο Βερολίνο με τον πολυαναμενόμενο «Ανθρωπο στη θάλασσα», ενώ το «Wasted Youth» του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου με τον Σύλλα Τζουμέρκα και τον Γιάννη Οικονομίδη θα ανοίξει το Φεστιβάλ του Ρόντερνταμ. Οσο για τους στρυφνούς Ιάπωνες, αυτούς έχει αναλάβει να τους πείσει ο Μενέλαος Καραμαγγιώλης με το «J.A.C.E.» του που θα συμμετάσχει στο διαγωνιστικό τμήμα του 24ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τόκιο. Είπαμε, κάθε φεστιβάλ που σέβεται τον εαυτό του πρέπει να βρει ένα ελληνικό όνομα για να μπορέσει να γεμίσει τις κινηματογραφικές λίστες του, αλλά και Ελληνες δημιουργούς τους οποίους περιεργάζεται με ανθρωπολογικό ενδιαφέρον - μα πώς μπορεί μια χρεοκοπημένη χώρα να παράγει ακόμη τόσο υψηλή τέχνη; Χωρίς λεφτά και με μπόλικο τσαμπουκά, οι Ελληνες σκηνοθέτες αφήνουν μακριά τα κόμπλεξ τους και χτυπάνε τις διεθνείς πόρτες των φεστιβάλ βγάζοντας τον ελληνικό κινηματογράφο από την πολύχρονη ναφθαλίνη του και από τις πολλαπλές αγκυλώσεις του. (Κινηματογραφικό) παπούτσι από τον τόπο σου - κι ας είναι μπαλωμένο! Και στο εσωτερικό, όμως, οι ταινίες μας δεν πάνε άσχημα: το βασισμένο στο ομώνυμο θεατρικό του Κατσικονούρη «Γάλα» του Γιώργου Σούγια έχει ήδη κλέψει τις εντυπώσεις και το ίδιο αναμένεται να συμβεί και με το «Τανγκό των Χριστουγέννων», βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του Ξανθούλη. Από τον καιρό που ένας σκηνοθέτης της τηλεόρασης όπως ο Λάνθιμος βρήκε τη δική του θέση στο παγκόσμιο σινεμά, ακολουθούν απενοχοποιημένα πλέον κι άλλοι - όπως ο Σούγιας, που σκηνοθετεί τα «Μυστικά της Εδέμ». Το ελληνικό κοινό έχει γίνει πια απαιτητικό και δείχνει ανταπόκριση σε έξυπνες ταινίες, με καλά σενάρια, χαμηλό προϋπολογισμό και μπόλικη φαντασία - αλλά και χιούμορ όπως χαρακτηριστικά η «Καντίνα» του Σταύρου Καπλανίδη με τον Αλέξανδρο Λογοθέτη (φέρει τον τίτλο και «Μια κωμωδία για την κρίση»). Ο φόβος έχει πια εκλείψει από την τσαμπουκαλεμένη ψυχή των Ελλήνων σκηνοθετών, οι οποίοι βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη ελπίζοντας πως μπορεί να μη βρουν βοηθό την Πολιτεία ή το υπουργείο αλλά σίγουρα θα καταφέρουν να τρυπώσουν στην καρδιά του Ελληνα θεατή, που δεν θα τους γυρίσει την πλάτη. Αν κάποτε το κοινό περίμενε τα ατελείωτα έπη του Αγγελόπουλου για να πάει μέχρι το γειτονικό σινεμά, πλέον βολεύεται και με ένα (κινηματογραφικό) σάντουιτς από την «Καντίνα» του Καπλανίδη - και μακριά από την άδεια από ελληνικές παραγωγές, και γεμάτο τούρκικες, ελληνική (;) τηλεόραση.

14 14 Πρώτο Θέμα Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011 Η Χριστίνα σε βρεφική ηλικία με τη μητέρα της Μανίτα Χατζηφωτίου και τον πατέρα της Γιώργο Τρίαρχο Με τον αδελφό της Γιάννη Με τη λατρεμένη γιαγιά της Κατερίνα Τριάρχου Χριστίνα Τριάρχου Η άγνωστη «συνοδός» του Ζάχου Χατζηφωτίου Η μοναδική ίσως γυναίκα της οποίας ο Ζάχος γνωρίζει το κινητό απέξω είναι νέα, όμορφη και επιτυχημένη. Είναι επίσης και η αιώνια αγαπημένη του εμβληματικού bon viveur, που βρίσκει στο πρόσωπο της εγγονής του την ιδανική συνοδό για τις κοσμικές εξόδους του... Της Ρομίνας Ξύδα H Χριστίνα ποζάρει χαμογελώντας δίπλα στο καρτούν-ήρωα της ταινίας «Up», θεωρώντας το κινηματογραφικό σωσία του διάσημου παππού της

15 Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011 Πρώτο Θέμα 15 «Ο ΖΑΧΟΣ ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ ΠΟΤΕ Ο ΚΛΑΣΙΚΟΣ ΠΑΠΠΟΥΣ ΠΟΥ ΜΕ ΧΟΡΕΥΕ ΣΤΑ ΓΟΝΑΤΑ ΤΟΥ, ΜΕ ΓΕΜΙΖΕ ΚΟΥΚΛΕΣ, ΜΕ ΤΑΪΖΕ ΖΑΧΑΡΩΤΑ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΚΑΝΕ ΟΛΑ ΤΑ ΧΑΤΙΡΙΑ» Δ ευτέρα απόγευμα στο σπίτι της στη Φιλοθέη. Φέρνει καφέ σε πορσελάνινες κούπες και λεπτά μπισκότα από φιλέ αμυγδάλου. Ξεκινάει να μιλάει μόνη της, χωρίς ερώτηση, απόλυτα συμφιλιωμένη ή βαθιά έντρομη μπροστά στις «ανακριτικές πένες»: «Είμαι κλειστός άνθρωπος. Δεν διαθέτω τον αέρα, την ετοιμολογία του, το θράσος του παππού...». Την παρακολουθώ να πλέκει τα χέρια της γύρω από το προσωπικό της ημερολόγιο, να το κρατά σφιχτά στις παλάμες της, να φυλάει για τον εαυτό της τις αγωνίες που χρόνια τώρα προσπαθεί με λέξεις να σκιαγραφήσει και είμαι βέβαιη ότι η Χριστίνα Τριάρχου δεν είναι «κλειστός άνθρωπος», κι ας αυτοπροσδιορίζεται έτσι. Τα παιδικά χρόνια, η λατρεμένη Μανίτα και το κεφάλαιο «γάμος» Αφήνει στα χέρια μου έναν πάκο από φωτογραφίες και κάθεται απέναντί μου. Μωρό, πιτσιρίκα, έφηβη, δεσποινίδα, debutante στο κοσμικό σύμπαν, με μακριά λευκή τουαλέτα και σινιόν. Δίπλα της καμαρώνει με ύφος δεκαοχτάρη ένας γνώριμος άνδρας. Ο Ζάχος Χατζηφωτίου, ο «παράξενος παππούς», ο αιώνιος έφηβος που στις δεξιώσεις θέλει μόνο τη Χριστίνα στο πλευρό του: «Ο Ζάχος δεν υπήρξε ποτέ ο κλασικός παππούς που με χόρευε στα γόνατά του, με γέμιζε κούκλες, με τάιζε ζαχαρωτά και μου έκανε όλα τα χατίρια. Ο Ζάχος δεν υπήρξε ούτε ο κλασικός πατέρας για τη μητέρα μου τη Μανίτα, ούτε ο κλασικός σύζυγος. Χαρακτηριστικά σου αναφέρω ότι την ημέρα που γεννούσε η γιαγιά μου η Δανάη εκείνος έτρεχε σε ράλι. Ο παππούς είναι λίγο δύσκολος άνθρωπος. Οπως έχει γράψει στον τάφο του: Ευχαριστώ. Eζησα όπως ήθελα. Ο Ζάχος είναι από τους λίγους ανθρώπους που κατάφεραν να ζήσουν καλά τη ζωή τους. Ξέρεις, ανήκει σε εκείνη τη συνομοταξία ανθρώπων που ήρθαν σ αυτή τη ζωή για να ξεχωρίσουν. Και είμαι βέβαιη πως ακόμη κι αν ξεκινούσε χωρίς μία δραχμή στην τσέπη, θα κατάφερνε και πάλι να φτάσει στην κορυφή. Γεννιέσαι με τη στόφα του νικητή. Δεν την αποκτάς στην πορεία...». Η Χριστίνα γεννιέται τη δεκαετία του 70 στην Αθήνα. Το πρώτο παιδί της 20χρονης τότε Μανίτας Χατζηφωτίου και του γοητευτικού επιχειρηματία Γιώργου Τριάρχου μεγαλώνει σε ένα σπίτι όπου κυριαρχούν η τέχνη και τα βιβλία. Στα τέσσερα χρόνια της οι γονείς της χωρίζουν και εκείνη μεγαλώνει με τη μητέρα της, τον κατά έναν χρόνο μικρότερο αδελφό της Γιάννη, τη σικάτη γιαγιά Δανάη Κύρου-Σωσσίδη και τη μεγάλη της λατρεία, εκτός από τη μητέρα της, την άλλη της γιαγιά, την Κατερίνα Τριάρχου. Η μητέρα της είναι δημοσιογράφος στον «Ταχυδρόμο» και μέσα από τη στήλη «Η εβδομάδα του Ιακχου και της Μανίτας» που κρατά μαζί με τον Ζάχο Χατζηφωτίου γνωρίζει όλη την καλή κοινωνία της Αθήνας: «Η μητέρα μου ήταν μια γυναίκα εργασιομανής με έντονη κοινωνική ζωή, με προσωπικούς φίλους όπως ο Αντι Γουόρχολ και η Μελίνα Μερκούρη και με πατέρα της τον Ιόλα, ο οποίος τη βοήθησε να μπει αργότερα στον χώρο της τέχνης. Λόγω της δουλειάς της ταξίδευε πάρα πολύ. Τη θυμάμαι να είναι όλη την ώρα με μια βαλίτσα στο χέρι. Οχι, δεν μου έλειπε και δεν ένιωσα ποτέ αντιπαλότητα ή ζήλια για εκείνη όπως συμβαίνει με άλλα κορίτσια στα χρόνια της εφηβείας. Αν ζήλευα κάτι σε εκείνη, αυτό ήταν η δυναμικότητά της. Κατά τα άλλα, είχα συμφιλιωθεί με τον τρόπο ζωής της και χαιρόμουν επειδή εκείνη περνούσε καλά. Η Μανίτα με έκανε περήφανη και ευτυχισμένη τόσο ως παιδί όσο και ως ενήλικα. Στη ζωή μου βέβαια ήμουν πολύ τυχερή διότι είχα στο πλάι μου τη λατρεμένη μου γιαγιά, την Κατερίνα, η οποία έχει φύγει τρία χρόνια από τη ζωή κι ακόμη δεν έχω συμφιλιωθεί με την απουσία της». Σε μια προσπάθεια να αποφορτίσω την ατμόσφαιρα, τη ρωτάω αν είναι έτοιμη να δημιουργήσει τη δική της οικογένεια με έναν υπέροχο σύζυγο και πολλά-πολλά μωρά: «Μικρότερη ήθελα να κάνω οικογένεια. Με τον Ζάχο Χατζηφωτίου. Ο «παράξενος παππούς», ο αιώνιος έφηβος που στις δεξιώσεις θέλει μόνο τη Χριστίνα στο πλευρό του, καμαρώνει με ύφος δεκαοχτάρη την εγγονή του Τώρα πια όχι και είμαι κατηγορηματική σ αυτό. Δεν θα παντρευτώ ούτε θα κάνω παιδί διότι δεν έχω εμπιστοσύνη στις ανθρώπινες σχέσεις. Για μένα ο γάμος είναι μια πολύ μεγάλη ιστορία, στην οποία τον πρώτο λόγο πρέπει να έχει το συναίσθημα και τον τελευταίο ο κοινωνικός ή οικονομικός τομέας. Ποτέ δεν είχα το άγχος ότι κάποιος μπορεί να με πλησιάζει επειδή φέρω αυτό το όνομα. Ωστόσο, πολλές φορές οι καταστάσεις με διέψευσαν, ειδικά σε φιλικό επίπεδο...». Οι ανύπαρκτοι σταρ, η Αμερική, η Ελλάδα και το real estate Η ματιά μου τρέχει στις αμέτρητες κορνίζες που κοσμούν το μεγάλο πιάνο του σαλονιού: ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, η Μελίνα Μερκούρη, ο Μπίλι Μπο, ο Αντι Γουόρχολ, ο Χούλιο Ιγκλέσιας, ο Μπλέικ, η Αλέξις και η Κρίσταλ της «Δυναστείας», όλοι τους μια μεγάλη παρέα στους ρυθμούς άλλων εποχών: «Είμαι τυχερή που πρόλαβα και έζησα, έστω και για λίγο, εκείνα τα χρόνια. Το σπίτι μας ήταν μια ατέλειωτη γιορτή με καλεσμένη όλη την καλή Αθήνα. Στη ζωή μου δεν έχω νιώσει ποτέ δέος - ίσως επειδή οι αληθινοί άρχοντες αποτελούσαν κομμάτι της καθημερινότητάς μου. Για μένα όλοι οι άνθρωποι είναι ίδιοι και οι δήθεν και τάχα μου αναγνωρίσιμοι με αφήνουν παντελώς αδιάφορη. Στην Ελλάδα του σήμερα δεν υπάρχουν σταρ και όποιος λέει αυτή τη λέξη θα πρέπει πρώτα να μάθει την ετυμολογία της. Είναι δυνατόν να βγαίνεις για δυο λεπτά στην τηλεόραση και να βαφτίζεσαι σταρ; Θλίβομαι απεριόριστα και συμφωνώ με τον παππού μου που λέει ότι ο Ελληνας πάσχει από μία σοβαρότατη ασθένεια: την ανωνυμία...». Γυρνάμε ξανά πίσω. Στα εύθραυστα χρόνια της εφηβείας. Εκεί όπου η Χριστίνα κατάλαβε ότι της ήταν αδύνατον να ζήσει οπουδήποτε αλλού εκτός από την Ελλάδα: «Δεν ήμουν από εκείνα τα παιδιά που ξέρουν από την κούνια το επάγγελμα που θα ακολουθήσουν. Η μητέρα μου και ο κόσμος που την περιέβαλε με έκαναν να αγαπήσω την τέχνη ως τέχνη, αδιαφορώντας πλήρως για το εμπορικό της κομμάτι. Ετσι, όταν τελείωσα το σχολείο έφυγα για Αγγλία για να σπουδάσω Ιστορία της Τέχνης. Παρότι έμενε και ο πατέρας μου εκεί, παρότι είναι ένα μέρος το οποίο είχα επισκεφθεί χιλιάδες φορές, αντιλήφθηκα γρήγορα ότι η Αγγλία δεν ήταν ο τόπος που θα μπορούσε να με κρατήσει κοντά του. Αντεξα μετά δυσκολίας μόλις έναν χρόνο». Η Χριστίνα θα συνεχίσει τις σπουδές της στην Ελλάδα, στους Christie s, και στη συνέχεια θα φύγει για Νέα Υόρκη, φιλοξενούμενη σε μία φίλη της μητέρας της, τη γλύπτρια Μάρα Καρέτσου: «Ηταν όλα ιδανικά. Εκεί έζησα το όνειρο δουλεύοντας στους Christie s. Η Νέα Υόρκη είναι η πόλη που θα ήθελα να ζω αν είχα την πολυτέλεια της δύναμης να φύγω από την Ελλάδα, όπως τα αδέλφια μου. Oχι, δεν μπορώ να φύγω από εδώ. Συναισθηματικά, ψυχολογικά, η χώρα αυτή, με όλα της τα στραβά, έχει τη δύναμη να με γυρίζει πάντα πίσω...». Επιστρέφει ξανά, αυτή τη φορά οριστικά. Ο χώρος της ελλαδικής τέχνης δεν τη χωράει και δοκιμάζει να θητεύσει στο Δημόσιο ως βοηθός του παππού της στον Δήμο Αθηναίων. Μια εποχή και ένα σύστημα τα οποία δεν θέλει καν να θυμάται. Το επαγγελματικό μέλλον της είναι άλλωστε «γραμμένο» αλλού: «Βρισκόμουν για διακοπές στην Κρήτη όταν κάποιος φίλος μού μίλησε για τη δουλειά του ως μεσίτης και κάπως έτσι μου μπήκε η ιδέα να ασχοληθώ με τα ακίνητα. Ξεκίνησα να δουλεύω σε ένα μεσιτικό γραφείο, το World Properties. Η ιδιοκτήτριά του, η Νόρα Δημητρίου, η οποία δυστυχώς έφυγε απρόσμενα από τη ζωή, ήταν μια γυναίκα που πίστεψε σε μένα πάρα πολύ. Κι αυτή της η πίστη με έκανε να πάω πολύ καλά». Σήμερα η Χριστίνα διατηρεί το δικό της μεσιτικό γραφείο στα βόρεια προάστια, μια δουλειά που τη γεμίζει απόλυτα. Τα λίγα κενά που της απομένουν φροντίζει να τα γεμίζει με καλούς φίλους και ήσυχες βραδιές γεμάτες από λέξεις και προτάσεις που συνθέτει κάθε φορά που νιώθει να «αποσυντίθεται»: «Με τη γραφή αποφορτίζομαι, ηρεμώ και συναντώ τον εαυτό μου. Αυτόν που είναι πολύ κοντά και χιλιόμετρα μακριά από τον παππού μου Ζάχο Χατζηφωτίου...».

16 16 Πρώτο Θέμα Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011 Κώστας Σπηλιάδης Ο «Milos» του αλέθει λαό και πλανητάρχες στο Λας Βέγκας Ενα κλασικό ελληνικό εστιατόριο ή ένας μίνιμαλ χώρος εστίασης που διαμορφώνει τάση στην παγκόσμια γαστρονομία με πελατεία που συμπεριλαμβάνει από αρχηγούς κρατών μέχρι σταρ της διεθνούς μουσικής σκηνής; Ακόμη και οι «New York Times» ψάχνουν την απάντηση Της Μαρίας Λεμονιά K αλοκαίρι Στη διεύθυνση 3708 Las Vegas Βlvd South διάσημοι αστέρες του παγκόσμιου καλλιτεχνικού στερεώματος απολαμβάνουν το δείπνο τους έπειτα από μια μουσική εκδήλωση. Σε κάποιο τραπέζι η Μπιγιονσέ και ο σύζυγός της Jay Z γεύονται νοστιμιές και συζητούν παρέα με τη Ριάνα. Με μία ώρα διαφορά καταφτάνουν και οι U2, φωνακλάδες και φασαριόζοι όπως πάντα. «Πουλάω την ψυχή μου στον διάβολο για ένα φαγκρί με χόρτα», φημολογείται ότι λέει στην υπόλοιπη παρέα ο Μπόνο. Το εστιατόριο «Μilos» στο Λας Βέγκας είναι το τελευταίο απόκτημα του ανήσυχου επιχειρηματία Κώστα Σπηλιάδη. Κάτω από την ομπρέλα της υψηλής γαστρονομίας που φέρει άρωμα, μενταλιτέ και γεύση από Ελλάδα, εκατοντάδες σελέμπριτι, επιχειρηματίες, πολιτικοί αλλά και απλός κόσμος που επισκέπτεται καθημερινά την περιοχή δοκιμάζει αστακοσαλάτα, τηγανητά κολοκυθάκια και φρέσκια ψάρια που μυρίζουν Αιγαίο. Ο Κώστας Σπηλιάδης ήθελε πολύ καιρό να ανοίξει το «Milos» στο Λας Βέγκας: «Θεωρώ ότι είναι ένα βήμα προς τη δυτική ακτή», παραδέχεται. «Ευκαιρία να προωθηθεί η ελληνική κουζίνα σε μια πιο διεθνή σκηνή». Tα ζαρζαβατικά που προσφέρονται στον συγκεκριμένο χώρο είναι από δικά του μποστάνια, ενώ κάποια από τα ψάρια ταξιδεύουν από τα ελληνικά νησιά για να φτάσουν μέχρι τη Νέα Υόρκη, το Μόντρεαλ και το Λας Βέγκας και να καταλήξουν έπειτα από έναν μαραθώνιο αγώνα δρόμου σπαρταριστά στο πιάτο των πελατών του. Tα ξένα περιοδικά κάνουν λόγο για το νέο στέκι που απέκτησε η περιοχή, τονίζοντας ότι είναι ο μόνος λόγος για τον οποίο θα μπορούσε κάποιος παθιασμένος να εγκαταλείψει μια ενδιαφέρουσα παρτίδα μπλακ τζακ. «Η επιτυχία του Milos oφείλεται στη φιλοσοφία του σέρβις», παραδέχεται ο ιδιοκτήτης του και συνεχίζει: «Είναι casual και φιλικό, αλλά ταυτόχρονα οργανωμένο και αποτελεσματικό. Εχει γίνει το αντίδοτο του ασφυκτικού, νευρωτικού θα έλεγα, σέρβις της γαλλικής παράδοσης. Οφείλεται επίσης στην τάση του κόσμου (που εν μέρει και το «Milos» διαμόρφωσε) να τρώει γνήσια φαγητά, με αγνά υλικά και σε θαυμάσιες γεύσεις. Σε εμάς ο θαμώνας αισθάνεται ωραία, ενώ μπορεί να χρειάζεται μήνες για να συνέλθει από την περιπέτεια της γαλλικής κουζίνας». O φοιτητής που έκανε την ελληνική κουζίνα τον καλύτερο πρεσβευτή μας Με μια βαλίτσα στο χέρι και αρκετά όνειρα, ο Κώστας Σπηλιάδης βρέθηκε πριν από πολλά χρόνια στο Μόντρεαλ. Φοιτητής της Κοινωνιολογίας στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, προβληματίζεται για το επαγγελματικό του μέλλον και ανοίγει το πρώτο του εστιατόριο με την επωνυμία «Μilos». «Πολλοί με ρωτούν τι με ώθησε σ αυτήν την κίνηση», αποκαλύπτει. «Ο θυμός για την κατάντια του πολιτισμού μας. Είχαμε δώσει μια πολύ άσχημη εικόνα της κουζίνας μας στους ξένους, που δεν είχε καμία σχέση με τα βιώματά μου: με τα νόστιμα, δηλαδή, υγιεινά και καθαρά φαγητά της Πολίτισσας μητέρας μου. Με τον ανεπιτήδευτο, επίσης, αλλά αξιοπρεπή τρόπο που αντιμετωπίζαμε την ώρα του φαγητού στο τραπέζι. Ανοιξα το Milos για να τους πω πώς είναι στην πραγματικότητα ο πολιτισμός μας. Και το Μόντρεαλ, το Παρίσι της Β. Αμερικής όπως είναι γνωστό, ήταν ο ιδεώδης χώρος για να ξεκινήσω την εκστρατεία μου». Το πρώτο εστιατόριο «Μilos» που θα ανοίξει στον Καναδά θα γίνει και η απαρχή της γαστρονομικής του αποστολής. Ηταν 23 Δεκεμβρίου του 1979 όταν το «Milos» θα ανοίξει φαρδιά πλατιά τις πόρτες του στο κοινό: «Θυμάμαι πως είχα πάρει σβάρνα τους δρόμους που ήταν στρωμένοι από χιόνια, προσπαθώντας απελπισμένος να βρω κάποιον από την αρμόδια υπηρε-

17 Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011 Πρώτο Θέμα 17 «ΕΧΩ ΔΕΙ ΠΟΛΛΟΥΣ ΗΓΕΤΕΣ ΝΑ ΓΛΥΚΑΙΝΟΥΝ ΕΠΕΙΤΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΚΑΛΟΦΤΙΑΓΜΕΝΟ ΦΡΕΣΚΟ ΨΗΤΟ ΨΑΡΑΚΙ. ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΜΠΗΚΕ ΣΤΟ ΜΑΓΑΖΙ Ο ΤΟΝΙ ΜΠΛΕΡ. ΜΑΖΕΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΜΑΛΛΟΝ ΣΥΓΚΡΑΤΗΜΕΝΟΣ, ΔΕΙΧΝΟΝΤΑΣ ΕΠΙΦΥΛΑΚΤΙΚΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΩΝ ΚΑΛΕΣΜΕΝΩΝ ΤΟΥ ΝΑ ΤΟΝ ΦΕΡΟΥΝ ΣΤΟ «MILOS», ΕΦΥΓΕ ΠΑΝΕΥΤΥΧΗΣ, ΧΑΛΑΡΟΣ, ΧΑΜΟΓΕΛΩΝΤΑΣ, ΛΕΓΟΝΤΑΣ ΚΟΜΠΛΙΜΕΝΤΑ ΔΕΞΙΑ ΚΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΤΙΣ ΟΜΟΡΦΙΕΣ ΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ ΤΗΣ. ΑΠΟ ΤΟΤΕ, ΟΠΟΤΕ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗ ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ, ΕΡΧΕΤΑΙ ΜΟΝΟΣ ΣΤΟ MILOS ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΠΕΙ ΜΙΑ ΚΟΛΑΚΕΥΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΟΥΛΑ ΓΙΑ ΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ» Ο επιχειρηματίας Κώστας Σπηλιάδης ανοίγει κι άλλο τα φτερά του με τη δημιουργία ενός ακόμα «Milos» στο Μαϊάμι Νικόλ Κίντμαν σία για να μου δώσει έστω μια προσωρινή άδεια, αφού η κανονική είχε καθυστερήσει», θυμάται ο κ. Σπηλιάδης σήμερα. «Οταν κατά τις τρεις το μεσημέρι μπήκα θριαμβευτικά στο μαγαζί κρατώντας ψηλά το πολυπόθητο χαρτί, έπεσαν χειροκροτήματα από μουσικούς και προσωπικό. Εκείνη τη βραδιά σερβίραμε επτά άτομα. Τα πέντε ήταν συγγενείς». Xάρη στο μεράκι του ιδιοκτήτη του, το «Milos» γίνεται το new hot spot της πόλης. Τα τηγανητά κολοκυθάκια, η αχνιστή σκορπίνα, το καπνιστό χέλι του Εξαρχου με τη φάβα, τα βραστά χόρτα, ακόμη και η κλασική ντοματοσαλάτα αποθεώνονται και από τoυς πιο απαιτητικούς ουρανίσκους. Η επιτυχία είναι τόσο μεγάλη ώστε η δημιουργία ενός ακόμη «Milos», αυτή τη φορά στην κοσμοπολίτικη Νέα Υόρκη, είναι αναπόφευκτη. Δεν προλαβαίνουν να γίνουν τα εγκαίνια και οι «New York Times» γράφουν ότι τα πιάτα του διαθέτουν κάτι από το σεξαπίλ της Μελίνας Μερκούρη. Παπαράτσι θέλουν διακαώς να απαθανατίσουν τους διάσημους θαμώνες που συνωστίζονται για αχινοσαλάτα και κολοκυθάκια αβγολέμονο, αλλά φιλοσοφία του χώρου είναι όσοι βρίσκονται εντός να προστατεύονται και επομένως να μην ενοχλούνται από τον Tύπο. Τα media κάνουν λόγο για το αγαπημένο στέκι της Νικόλ Κίντμαν, του Γούντι Αλεν, του Ντάστιν Χόφμαν και της οικογένειας Κατσιματίδη. Μπορεί ένα λαχταριστό πιάτο από φρέσκο αστακό με σάλτσα Metaxa και μάραθο να κάνει ακόμη και τους δύσπιστους πολιτικούς να μας δουν με άλλο μάτι; «Σαφώς!», απαντά ο Κώστας Σπηλιάδης «Εχω δει πολλούς ηγέτες να γλυκαίνουν έπειτα από ένα καλοφτιαγμένο φρέσκο ψητό ψαράκι. Πρόσφατα μπήκε στο μαγαζί ο Τόνι Μπλερ. Μαζεμένος και μάλλον συγκρατημένος, δείχνοντας επιφυλακτικός για την επιλογή των καλεσμένων του να τον φέρουν στο «Milos», έφυγε πανευτυχής, χαλαρός, χαμογελώντας, λέγοντας κομπλιμέντα δεξιά κι αριστερά για την Ελλάδα, τις ομορφιές της και το φαγητό της. Από τότε, όποτε είναι στη Νέα Υόρκη, έρχεται μόνος στο Milos και έχει πάντα να πει μια κολακευτική ιστοριούλα για τη χώρα μας». Και δεν είναι ο μόνος. Κάποιο βράδυ ο Μπιλ Κλίντον απολάμβανε το δείπνο του σε κάποιο τραπέζι. Το πρωτότυπο είναι ότι στο ακριβώς διπλανό του καθόταν ένας υδραυλικός από κοντινή γειτονιά της Νέας Υόρκης. Στο «Milos» πλανητάρχες και απλός κόσμος γίνονται ένα. Ο Κώστας Σπηλιάδης είναι διεθνώς πια ένας καταξιωμένος businessman. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που το «Palladium», το σύμβολο του 21ου αιώνα (γωνία 59ης οδού και Central Park), του προσέφερε γη και ύδωρ (που σύμφωνα με κάποιους μεταφράζεται σε 1,5 εκατ. δολάρια) για να δεχτεί να ανοίξει το «Milos» εκεί. Μπιγιονσέ Νόουλς Τόνι Μπλερ Μπιλ Κλίντον Γκουίνεθ Πάλτροου Μπόνο, The Edge και Larry Mullen Ριάνα Κόντρα στα γευστικά ρεύματα των καιρών Μόντρεαλ, Νέα Υόρκη, Αθήνα και τελευταία στο Λας Βέγκας. Ο Κώστας Σπηλιάδης ονειρεύεται και άλλα: Μαϊάμι -που ανοίγει στις αρχές του και, γιατί όχι, αργότερα και σε κάποιες άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Με τράτες που βγάζουν φρέσκια ψάρια από Ελλάδα και θησαυρούς από την εύφορη γη μας, είναι διατεθειμένος να στείλει το δικό του μήνυμα στις γαστρονομικές μόδες της εποχής. «Η κουζίνα μας έχει το πλεονέκτημα να παραμένει διαχρονική, ενώ οι άλλες έρχονται και παρέρχονται», ισχυρίζεται. «Kάποια στιγμή ο κόσμος βαριέται τα trends και αναζητά διαχρονικές αξίες». Ο κ. Σπηλιάδης έχει σαφή άποψη και για τους εκάστοτε σεφ της μόδας που δημιουργούν ευκαιριακά ρεύματα πιστών με τις δημιουργίες τους: «Οι περισσότεροι από αυτούς είναι δημιουργήματα ενός star system. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Γκόρντον Ράμσεϊ. Αν έχεις τη δυνατότητα να τους γνωρίσεις από κοντά όπως εγώ, βλέπεις πως οι πιο πολλοί είναι με ελλιπείς γνώσεις και φελλοί. Σέβομαι τον Nobu, γιατί είναι αληθινός. Τον θυμάμαι στο Λος Αντζελες σε ένα fundraising να φτιάχνει ο ίδιος μπουκιές και να τις προσφέρει στον κόσμο. Οσο για τον ταλαντούχο Φεράν Αντριά; Eτρωγε με τα χέρια του το κεφάλι από το ολόφρεσκο φαγκρί που του έφτιαξα στο Milos».

18 18 Πρώτο Θέμα Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011 story Νίκος Γρίτσης Ο «μπράβος» που έγινε στιχουργός ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΛΟΓΑΡΙΔΗΣ Η απίστευτη ιστορία του βραβευμένου στιχουργού που ξεκίνησε από τα μαγαζιά της νύχτας και τα πυγμαχικά ρινγκ, πέρασε από τη φυλακή, για να καταλήξει στη δισκογραφία γράφοντας τραγούδια για μερικούς από τους πιο γνωστούς Ελληνες ερμηνευτές Συνέντευξη στον Φρίξο Δρακοντίδη Γ ιαχρόνιαέπαιζετηζωήτουκορόνα- ζωή του γράμματα. Ξεκίνησε ως πορτιέρης, προβιβάστηκε σε «μπράβο». Κάποια στιγμή κατέληξε στη φυλακή. Βίωσε τον εγκλεισμό, έζησε δύο αιματηρές εξεγέρσεις, ήρθε αντιμέτωπος με εγκληματίες, ώσπου ένα βράδυ, όπως θα πει, «με επισκέφτηκε ο καλλιτεχνικός μου δαίμονας». «Μετανιώνω - κάθε ώρα και στιγμή - μετανιώνω - που σου έδωσα ψυχή και πήρα πόνο», έγραφε σε ένα κομμάτι χαρτί επηρεασμένος από ένα τηλεφώνημα της τότε συντρόφου του, η οποία του ανακοίνωνε την απόφασή της να βάλει τέλος στη σχέση τους.«κρίση - με πιάνει κρίση», άρχισε να γράφει όταν η ίδια γυναίκα τού αποκάλυπτε ότι κυοφορούσε το παιδί κάποιου άλλου άνδρα πυγμαχικού συλλόγου που ίδρυσε ο πρωταθλη- τής μποξέρ και «σκληρός» της νύχτας Γιάννης Αϊδινιώτης. Η «καρδιά» του Μέγα Αλέξανδρου ήταν τα δύο «million dollars babes», η Ελευθερία και η Μαρία, και τα επτά νεαρά αγόρια από 17 ως 23, ο Μάρκος, ο Γιώργος, ο Χρήστος, ο Δημήτρης, ο υπογράφων, ο Κιούσης και ο Νίκος Γρίτσης ή αλλιώς «Χουλκ», λόγω της εντυπωσιακής σωματικής διάπλασης αλλά και του βλέμματος του τρελού που συνόδευε κάθε δεξί και αριστερό του άπερκατ. Στα 23, γεννημένος και μεγαλωμένος στην Τρίπολη Αρκαδίας, είχε μόλις τελειώσει το στρατιωτικό του ως δόκιμος αξιωματικός στη 2η Μοίρα Αλεξιπτωτιστών, ήταν απόφοιτος Πολιτικών Επιστημών στο N.Y. College και δούλευε ως περιοχήτουρέντημετα τα παρακμιακά ελληνάδικα: πορτιέρης στον «Νείλο», πίσω από το «Χίλτον», για να βγάλει τα προς το ζην. Τι τον οδήγησε στην πυγμαχία; «Η σωματική και πνευματική ανωτερότητα. Με ενδιέφερε να επιβληθώ μέσω της τεχνικής του ξύλου σε άτομα πιο μεγαλόσωμα από εμένα», απαντάει στο «ΘΕΜΑ people». Δεκαοκτώ χρόνια πίσω 27 Νοεμβρίου 1993 σε μια γειτονιά του Ζωγράφου. Εκεί, στο ισόγειο μιας πολυκατοικίας, το κατώφλι της οποίας είχε περάσει κόσμος και κοσμάκης, -πλήθος προσωπικοτήτων από τον πολιτικό, καλλιτεχνικό και επιχειρηματικό κόσμο-, βρισκόταν το γυμναστήριο. Εκεί, πάνω σε ένα στριμωγμένο ρινγκ με το δεκαεξάκτινο έμβλημα του Μεγάλου Αλεξάνδρου αποτυπωμένο στο καναβάτσο, ξεκίνησε να γράφεται η σύντομη αλλά πλούσια σε γεγονότα ιστορία του ομώνυμου Η νύχτα Η πρώτη εμπειρία στην πόρτα του «Νείλου» σε συνδυασμό με την επιβλητική του παρουσία στα ρινγκ αποτέλεσε το διαβατήριο για τη «Βιετνάμ jungle», όπως αποκαλούσε ο «δάσκαλος» την «"Ηρθε η ώρα να γίνεις άντρας, μου είπε ο δάσκαλος που κανόνισε τότε να δουλέψω σε ελληνάδικο στου Ρέντη. Τα λεφτά ήταν το κίνητρο. Παίρναμε δραχμές τη βραδιά όταν ο μπάρμαν έβγαζε μόλις ένα πεντοχίλιαρο. Με αυτά τα λεφτά εξασφάλιζα την επιβίωσή μου, πλήρωνα το γυμναστήριο και το φαγητό μου». Μετά ξεκίνησε η αναβάθμιση. Είχε φτιάξει σεβαστό όνομα στην πιάτσα και βρισκόταν στο πλευρό του Νο 1 τότε «σκληρού» της νύχτας, Γιάννη Αϊδινιώτη, οπότε η «μετεγγραφή» του από τα παρακμιακά μαγαζιά του Ρέντη στα κυριλέ νυχτερινά στέκια της Βουκουρεστίου και της παραλιακής ήταν ζήτημα χρόνου. Δούλεψε στο «Kalua», στο «No name», στο «Figaro» και μετά στα μπουζούκια της παραλίας για να εισπράττει, όπως λέει, «λογαριασμούς από μεθυσμένους πελάτες που δεν ήθελαν να πληρώσουν. Εκείνη την περίοδο παίζαμε κάθε βράδυ ξύλο λόγω του πάρκινγκ αλλά και της πόρτας, καθώς η πολιτική του μαγαζιού δεν ήταν να αφήνει ανεξέλεγκτα να μπαίνει κόσμος. Μέχρι και κόρη πανίσχυρου εκδότη κατόπιν εντολής του αφεντικού βούτηξα γιατί αρνήθηκε να πληρώσει τα 500 χιλιάρικα λογαριασμό που είχε κάνει. Στις τσέπες της είχε μόνο 100 χιλιάρικα. Θεωρώ τον εαυτό μου πρωταθλητή στους ξυλοδαρμούς. Ερχονταν απατημένες σύζυγοι στο γυμναστήριο και μου ΓΡΑΦΕΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗ ΦΥΛΑΚΗ, ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΤΟΥ 1996: «ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΗΡΘΕ ΝΑ ΜΕ ΒΡΕΙ Ο ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟΣ ΜΟΥ ΔΑΙΜΟΝΑΣ. ΕΓΡΑΨΑ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΜΟΥ ΣΤΙΧΟ, ΠΟΥ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΕΓΙΝΕ ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ. ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ, ΑΚΟΥΣΤΗΚΕ ΕΠΕΙΤΑ ΑΠΟ ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΙΛΗ ΤΟΥ ΝΟΤΗ ΣΦΑΚΙΑΝΑΚΗ: ΜΕΤΑΝΙΩΝΩ - ΚΑΘΕ ΩΡΑ ΚΑΙ ΣΤΙΓΜΗ - ΜΕΤΑΝΙΩΝΩ - ΠΟΥ ΣΟΥ ΕΔΩΣΑ ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΠΗΡΑ ΠΟΝΟ»

19 ΟΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΙ ΕΓΧΩΡΙΟΙ ΣΤΑΡ ΤΗΣ ΠΙΣΤΑΣ ΕΧΟΥΝ ΤΡΑΓΟΥΔΗΣΕΙ ΤΟΥΣ ΣΤΙΧΟΥΣ ΤΟΥ Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011 Πρώτο Θέμα 19 ΤΟ ΣΑΟΥΝΤΡΑΚ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΠΕΡΑΚΗ «ΣΕΙΡΗΝΕΣ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ», ΤΟΥΣ ΣΤΙΧΟΥΣ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΕΧΕΙ ΓΡΑΨΕΙ Ο ΙΔΙΟΣ, ΤΟΝ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ. ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ «ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΤΡΕΛΑ ΜΟΥ» ΑΝΑΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ. ΣΗΜΕΡΑ ΓΡΑΦΕΙ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΙΧΑΛΗ ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗ ΟΠΩΣ «ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΜΟΥ», ΟΠΟΥ ΥΜΝΕΙ ΤΗ ΝΕΑ ΣΕΛΙΔΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ... Αντώνης Ρέμος Ο Νίκος Γρίτσης (δεξιά) την εποχή της πυγμαχικής του καριέρας χόμενα τον ηρωομάρτυρα Σολωμό Σολωμού οι δολοφόνοι του ψευδοκράτους έγραψα ένα τραγούδι στη μνήμη του, Για τον Σολωμό, το οποίο συνέθεσε και τραγούδησε ο Στέλιος Ρόκκος. Οι εισπράξεις του δίσκου δόθηκαν στην οικογένεια του αδικοχαμένου συνανθρώπου μας και ο πατέρας του με δάκρυα στα μάτια μου είπε πως, αν ζούσε εκείνος, τους ίδιους στίχους θα έγραφε». Τέταρτο και τελευταίο κομμάτι που γράφει μέσα στη φυλακή ήταν η «Κρίση», που έγινε αργότερα επιτυχία από τον Νίκο Μακρόπουλο. «Το εμπνεύστηκα όταν η πρώην σύντροφός μου, για την οποία αναφέρθηκα πιο πάνω, ήρθε να με επισκεφτεί στη φυλακή για να μου πει ότι ήταν έγκυος». Γιώργος Μαζωνάκης Μιχάλης Χατζηγιάννης Νότης Σφακιανάκης Νίκος Μακρόπουλος Σταμάτης Γονίδης πρόσφεραν ένα κάρο λεφτά για να δείρω τους άντρες τους». Η βόμβα και η φυλακή Νοέμβριος του Ο Νίκος Γρίτσης, όπως αναφέρει και στην κατάθεσή του στις αστυνομικές αρχές, διασχίζει με αυτοκίνητο την εθνική οδό Αθηνών - Πατρών. Μαζί του βρίσκεται ένα ακόμα άτομο. Σταθμεύουν σε ένα σημείο και κατεβαίνουν για προσωπική τους ανάγκη. Σε αυτό το πάρκινγκ υπήρχε ένας κάδος σκουπιδιών. «Εκεί υπήρχε μια περίεργη συσκευασία. Την πήραμε μαζί μας στο αυτοκίνητο και την άνοιξα γιατί νόμιζα ότι μπορεί να έχει χρήματα ή κάτι άλλο πολύτιμο. Πάπαλα. Ηταν βόμβα. Πριν προλάβω να κάνω το παραμικρό, μου σκάει στα χέρια και το παρμπρίζ εκτοξεύεται 25 μέτρα μακριά. Το αμάξι καίγεται ολοσχερώς έπειτα από δύο απανωτές εκρήξεις και εγώ πετάγομαι ενστικτωδώς έξω από τις φλόγες». Σύμφωνα με το περιεχόμενο της κατάθεσής του, ο Νίκος Γρίτσης, αφού είχε διασχίσει μια μεγάλη απόσταση με τα πόδια, βρίσκει ένα ταξί και ζητάει από τον οδηγό να τον μεταφέρει στην Τρίπολη, στο πατρικό του σπίτι: «Κατά τη διάρκεια της διαδρομής χάνω και πάλι τις αισθήσεις μου. Συνέρχομαι με τα όπλα των ανδρών της Αντιτρομοκρατικής να με σημαδεύουν. Νόμιζαν ότι ήμουν κάποιο μέλος τρομοκρατικής οργάνωσης». Οδηγείται στη Δικαιοσύνη με την κατηγορία της «προμήθειας, κατοχής και μεταφοράς εκρηκτικών με σκοπό να θέσει σε κίν- δυνο ανθρώπινες ζωές». Ο Νίκος Γρίτσης παρέμεινε προφυλακισμένος ος για περίπου έναν χρόνο ωσότου γίνει η δίκη και κερδίσει την ελευθερία του, καθώς οι κατηγορίες που του είχαν προσάψει αποδείχτηκαν μη στοιχειοθετημένες. Οι πρώτοι στίχοι πίσω απο τα κάγκελα Η ολική επαναφορά του επιτυχημένου στιχουργού Νίκου Γρίτση στην κοινωνία ξεκίνησε σιγάσιγά μέσα από τη φυλακή το βράδυ των Χριστουγέννων του 1996: «Εκείνο το βράδυ ήρθε να με βρει η έμπνευση, ο καλλιτεχνικός μου δαίμονας. Εγραψα τον πρώτο μου στίχο, που αργότερα έγινε μεγάλη επιτυχία. Συγκεκριμένα, ακούστηκε έπειτα από τρία χρόνια από τα χείλη του Νότη Σφακιανάκη». Ενα άλλο βράδυ μέσα στη φυλακή, και έπειτα από ένα γράμμα που του έστειλε η τότε σύντροφός του για να του ανακοινώσει ότι είχε συνάψει σχέσεις με κάποιον άλλον άνδρα, γράφεται η επόμενη επιτυχία. «Αγάπη, τι δύσκολο πράγμα», που τραγουδήθηκε επίσης από τον Νότη κιανάκη»: «Το μεσημέρι που σκότωσαν στα Κατε- Σφα- Βανέσα Αδαμοπούλου Η άνοδος Μετά την αποφυλάκισή του στις αρχές του 1997, ο Νίκος Γρίτσης δέχεται νέο χτύπημα στη ζωή του. Χάνει τη μάνα του από καρκίνο στα 45 της χρόνια: «Η φυλακή μπροστά σε αυτή τη δοκιμασία ήταν ένα τίποτα. Δού- λεψα σε σούπερ μάρκετ για να τα βγάλω πέρα, ενώ ταυτόχρονα τα ραδιόφωνα έπαιζαν τα πρώτα μου κομμάτια: Χθες το βράδυ στο όνει- ρό μου του Σταμάτη Γονίδη, του στίχους τους οποίου έγραψα και αφιέρωσα στη μητέρα μου». Ακολουθεί ο επιτυχημένος δίσκος του Γιώργου Μαζω- νάκη «Κοίτα με», όπου γράφει τα εννέα από τα δώ- δεκα κομμάτια του, μεταξύ των οποίων τα σουξέ «Στον έρωτα παρανομείς», «Εσύ και εγώ», «Μίλα», «Φιλο- σοφία μου». Στο σούπερ μάρκετ όπου συνεχίζει να εργάζεται γνωρίζει τη γυ- ναίκα της ζωής του, η οποία επίσης είναι υπάλ- ληλος της επιχείρησης. Παντρεύονται καικάνουν οικογένεια. Γράφει για τον Αντώνη Ρέμο το «Εχω ανοίξει τα φτερά μου», για την Καίτη Γαρμπή το «Εσένα μό- νο» και ένα σωρό άλλα εμπορικά κομμάτιαγια τον Ανδρέα Στάμο, τον Βαλάντη, τον Νίνο, την Ηρώ και τη Γλυκερία. Στα Βραβεία Αρίων 2006, το σάου- ντρακ της κινηματογραφικής ταινί- ας του Νίκου Περάκη «Σειρήνες στο Αιγαίο», τους στίχους του οποί- ου έχει γράψει ο ίδιος, τον οδηγεί στην κορυφή. Το τραγούδι «Πάνω στην τρέλα μου» αναδεικνύεται καλύτερο τραγούδι της χρονιάς και ο Νίκος Γρίτσης ανεβαίνει στο βάθρο για να παραλάβει καταχειροκροτούμενος το βραβείο του. Το προφητικό «Στόχος είναι τα λεφτά» της Τζούλιας Αλεξαν- δράτου είναι επίσης δικό του. Σήμερα γράφει τραγούδια για τον Μιχάλη Χα- τζηγιάννη, όπως «Το καλοκαίρι μου», οι στίχοι του οποίου υμνούν τη νέα σελίδα στη ζωή του

20 20 Πρώτο Θέμα Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011 Του Χρήστου Ζαμπούνη χειραψία είναι θερμή και το χαμόγελο γνήσιο. Στην πρώτη μας συνάντηση πριν από τέσσερα χρόνια στο κατάστημα Carouzos της Πατριάρχου Ιωακείμ, ο Τζον Η Βαρβάτος δείχνει πανευτυχής που βρίσκεται στην Αθήνα και αδημονεί να δείξει στη γυναίκα του τις ομορφιές της χώρας των προγόνων του. «Ο παππούς μου κατάγεται από το χωριό Πουλάτα της Κεφαλονιάς και κατετάγη στον Αμερικανικό Στρατό κατά τη διάρκεια του Α Παγκοσμίου Πολέμου με απώτερο σκοπό να πάρει άδεια παραμονής και εργασίας στις ΗΠΑ. Εγώ γεννήθηκα στο Ντιτρόιτ του Μίτσιγκαν, όπως και ο πατέρας μου», ενημερώνει για το οικογενειακό του στίγμα λίγο προτού κατηφορίσει προς το Ζάππειο όπου είναι ο επίτιμος καλεσμένος της 6ης Εβδομάδας Ελληνικής Μόδας. «Εχω συγγενείς στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη, τη Μύκονο και τη Σπάρτη, αλλά δεν νομίζω να προλάβω να τους δω όλους σ αυτό το ταξίδι», εκφράζει το εύλογο παράπονο. Το φτωχόπαιδο από το προάστιο Αλεν Παρκ του Ντιτρόιτ μπορεί να είναι σήμερα ένας κραταιός επιχειρηματίας, επικεφαλής μιας αυτοκρατορίας στον χώρο της μόδας, όμως δεν λησμονεί τις ρίζες του. «Η μητέρα μου, που την έχασα πρόσφατα, θα ήταν πολύ χαρούμενη που ήλθα στην πατρίδα της, το ίδιο και οι παππούδες και ο πατέρας μου. Με τα αδέλφια μου μας μεγάλωσαν με την αγάπη της Ελλάδας και μας έστειλαν σε ελληνικό σχολείο. Την ίδια αγάπη μοιράζομαι με τα παιδιά μου που νιώθουν έναν γερό σύνδεσμο να τους ενώνει με την Ελλάδα». Ολα ξεκίνησαν όταν σε ηλικία 17 ετών αναγκάστηκε να αναζητήσει εργασία προκειμένου να ενισχύσει το ισχνό οικογενειακό εισόδημα. Η δουλειά που βρήκε ήταν πωλητής σε ένα κατάστημα ανδρικών ρούχων. Μόλις τελείωσε το Λύκειο εγγράφηκε στο Πανεπιστήμιο, στην αρχή σπουδάζοντας Φαρμακευτική και στη συνέχεια Παιδαγωγική, συνεχίζοντας να εργάζεται στον ίδιο τομέα για να χρηματοδοτήσει τις σπουδές του. Το επόμενο βήμα ήταν να ανοίξει με έναν φίλο του το δικό του κατάστημα ρούχων, έως ότου μετακόμισε στη Νέα Υόρκη. Εκεί προσελήφθη από τον Ralph Lauren στο τμήμα πωλήσεων της ανερχόμενης τότε εταιρείας ανδρικής μόδας. «Παρ ότι ήμουν σχεδόν 30 χρόνων αποφάσισα να παρακολουθήσω νυχτερινά μαθήματα στο Fashion Institute of Technology διότι ανακάλυψα ότι με ενδιέφερε πλέον το σχέδιο μόδας», εξηγεί. Κάθε πρωί ξυπνούσε στις 6, έπαιρνε το τρένο, διότι έμενε μιάμιση ώρα μακριά από το κέντρο της πόλης, πήγαινε στη δουλειά και μόλις τελείωνε κατευθυνόταν στο FIT. Τα μαθήματα τελείωναν στις δέκα και ο ίδιος γύριζε στο σπίτι του μετά τα μεσάνυχτα. Η καθοριστική στιγμή στη νέα του καριέρα ήταν όταν ο Ralph Lauren ζήτησε να τον συναντήσει και του πρότεινε να γίνει βοηθός σχεδιαστή. Δίπλα στον σπουδαίο Αμερικανό designer, ο Τζον Βαρβάτος έμαθε τα μυστικά της δουλειάς τόσο στον δημιουργικό όσο και στον οικονομικό τομέα. «Ο Ralph είναι τελειομανής κι αυτό από ένα σημείο και μετά γίνεται κολλητικό», είναι το σχόλιό του σήμερα. Το 1990 αποδέχεται την πρόταση του ανταγωνιστή του, Calvin Klein, και αναλαμβάνει το σχεδιαστικό τμήμα της αντρικής κολεξιόν. Η συνεργασία των δύο ανδρών ανταμείβεται με το βραβείο καλύτερου σχεδιαστή για τον Klein. Νέα μετακίνηση πέντε χρόνια αργότερα πάλι στον Ralph Lauren και ανάληψη της θέσεως του αντιπροέδρου του ανδρικού τμήματος. «Με πήρε ο ίδιος και με ζήτησε λέγοντάς μου ότι με ήθελε πίσω στην εταιρεία. Είχαμε πολύ καλή σχέση, την οποία τη διατηρούμε ακόμη, και ένιωσα σαν να γυρίζω πίσω στο σπίτι», τονίζει. Κατά τη διάρκεια της νέας συνεργασίας τους ο Βαρβάτος θα υπογράψει τη σειρά Polo Jeans Company που θεωρείται η πιο πετυχημένη του οίκου. Ενα απόγευμα Κυριακής του 1999 κάνοντας βόλτα στα μεγάλα καταστήματα αποφασίζει να ιδρύσει τη δική του εταιρεία. «Παρατήρησα ότι τα ανδρικά ρούχα ήταν όλα πανομοιότυπα με ελάχιστες διαφορές μεταξύ τους και είπα μέσα μου ότι τώρα είναι η ευκαιρία να κάνω κάτι δικό μου». Η ανδρική κολεξιόν φθινοπώρου - χειμώνα 2000 John Varvatos γίνεται δεκτή με ενθουσιασμό από τους ανθρώπους της μόδας, οι οποίοι αναγνωρίζουν στο πρόσωπό του ένα αυθεντικό ταλέντο. Την Μπροστά από το κατάστημά του στη Νέα Υόρκη ίδια χρονιά του απονέμεται το βραβείο καλύτερου νέου σχεδιαστή ενώ το 2001 υπερισχύει του Marc Jacobs στο βραβείο καλύτερου σχεδιαστή της χρονιάς, τιμητική διάκριση που θα επαναληφθεί και το 2005, νικώντας στο νήμα αυτή τη φορά τον Ralph Lauren. Ο δρόμος όμως για την επιτυχία δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Η πρωτοβουλία του να επεκταθεί στη γυναικεία μόδα δεν έχει τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Μια άλλη όμως κίνησή του να συνεργαστεί με την εταιρεία αθλητικών υποδημάτων Converse, σχεδιάζοντας τα Chuck Taylor All Limited Edition χωρίς κορδόνια, κάνει ρεκόρ πωλήσεων στην Αμερική. Παραλλήλως κυκλοφορεί δύο αρώματα με την υπογραφή του και μια σειρά περιποιήσεως προσώπου, όλα ανδρικά. «Χάρη στις σπουδές μου και στις γνώσεις χημείας, συνεργάζομαι στενά στη δημιουργία των αρωμάτων, δεν βάζω απλώς το όνομά μου. Είμαι πολύ χαρούμενος που τόσο το John Varvatos όσο και το Vintage (σ.σ.: τα ονόματα των fragrances) βρίσκονται στην κορυφή των πωλήσεων στις ΗΠΑ, την Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή». Ειδικώς για το «Vintage» έχει μια φιλοσοφική προσέγγιση. «Είναι ένας υπαινιγμός για την επιστροφή στην κληρονομιά μας και στην ανακάλυψη κάτι παλιού και νέου την ίδια στιγμή». Η μουσική, και ειδικώς η ροκ, έχει κομβικό ρόλο στη δουλειά του. Διάσημα συγκροτήματα όπως οι Aerosmith του παραγγέλνουν ρούχα για τις περιοδείες τους, ενώ ο πρωταγωνιστής της διαφημιστικής εκστρατείας της νεανικής σειράς John Varvatos Star USA δεν ήταν ένα μοντέλο ή έστω ένας ηθοποιός αλλά ο θρύλος Iggy Pop. Είναι ο ίδιος που λίγο μετά τη γνωριμία τους του έστειλε το ακόλουθο «Κάθε φορά που φορώ τα ρούχα σου και μπαίνω στο αεροπλάνο, όλοι με ρωτούν εάν είμαι σχεδιαστής μόδας». Τζον Βαρβάτος Ο ροκ σχεδιαστής μόδας Γεννήθηκε στο Ντιτρόιτ αλλά κατάγεται από τα Πουλάτα της Κεφαλονιάς. Σήμερα θεωρείται ο κορυφαίος Ελληνοαμερικανός δημιουργός στο στερέωμα της διεθνούς μόδας, ενώ έχει βραβευτεί τρεις φορές ως ο καλύτερος σχεδιαστής της χρονιάς στις ΗΠΑ