Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ 12 ΣΕ ΗΜΟΤΙΚΗ

Transcript

1 12 Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ 12 ΣΕ ΗΜΟΤΙΚΗ Αποκ. 12:1 Και ένα µεγάλο σηµείο φάνηκε στον ουρανό µια γυναίκα ντυµένη τον ήλιο, και το φεγγάρι ήταν κάτω από τα πόδια της, κι επάνω στο κεφάλι της είχε ένα στεφάνι από 12 αστέρια 2 και καθώς ήταν έγκυος, έκραζε κοιλοπονώντας, και βασανιζόµενη για να γεννήσει. 3 Και φάνηκε ένα άλλο σηµείο στον ουρανό, και να, ένας µεγάλος κόκκινος δράκοντας, που είχε επτά κεφάλια και δέκα κέρατα κι επάνω στα κεφάλια του υπήρχαν επτά διαδήµατα 4 και η ουρά του έσυρε το ένα τρίτο των αστεριών του ουρανού, και τα έριξε στη γη. Και ο δράκοντας στάθηκε µπροστά στη γυναίκα που επρόκειτο να γεννήσει, για να καταφάει το παιδί της όταν το γεννήσει. 5 Και γέννησε αρσενικό παιδί, το οποίο πρόκειται να ποιµάνει όλα τα έθνη µε σιδερένια ραβδό και το παιδί της αρπάχτηκε προς τον Θεό και τον θρόνο τους. 6 Και η γυναίκα έφυγε στην έρηµο, όπου έχει ετοιµασµένο τόπο από τον Θεό, για να την τρέφουν εκεί ηµέρες. 7 Και έγινε πόλεµος στον ουρανό ο Μιχαήλ και οι άγγελοι του πολέµησαν ενάντια στον δράκοντα, και ο δράκοντας πολέµησε και οι άγγελοί του. 8 Και δεν υπερίσχυσαν ούτε βρέθηκε πλέον τόπος γι αυτούς στον ουρανό. 9 Και ρίχτηκε ο µεγάλος δράκοντας, το αρχαίο φίδι, που αποκαλείται ο διάβολος, και ο Σατανάς, που πλανάει ολόκληρη την οικουµένη, ρίχτηκε στη γη και οι άγγελοι του ρίχτηκαν µαζί του. 10 Και άκουσα µια δυνατή φωνή στον ουρανό που έλεγε: Τώρα έγινε η σωτηρία και η δύναµη και η βασιλεία του Θεού µας, και η εξουσία του Χριστού του επειδή, ρίχτηκε κάτω ο κατήγορος των αδελφών µας, που τους κατηγορεί µπροστά στον Θεό µας ηµέρα και νύχτα. 11 Κι αυτό τον νίκησαν µε το αίµα του Αρνίου, και µε τον λόγο της µαρτυρίας τους και δεν αγάπησαν τη ψυχή τους µέχρι θανάτου. 12 Γι αυτό, ευφραίνεστε, οι ουρανοί, κι εκείνοι που κατοικείτε µέσα σ αυτούς. Αλλοίµονο σ αυτούς που κατοικούν στη γη και στη θάλασσα, επειδή ο διάβολος κατέβηκε σε σας έχοντας µεγάλο θυµό, δεδοµένου ότι γνωρίζει πως έχει λίγο καιρό. 13 Και όταν ο δράκοντας είδε ότι ρίχτηκε στη γη, καταδίωξε τη γυναίκα, η οποία γέννησε το αρσενικό. 14 Και στη γυναίκα δόθηκαν δυο φτερούγες του µεγάλου αετού, για να πετάει στην έρηµο, στο τόπο της, όπου εκεί τρέφεται για καιρόν και καιρούς και µισόν καιρό, µακριά από το φίδι 15 και το φίδι έριξε από το στόµα του, πίσω από τη γυναίκα, νερό σαν ποταµό, για να κάνει να την παρασύρει ο ποταµός. 16 Και η γη βοήθησε τη γυναίκα, και η γη άνοιξε το στόµα της, και κατάπιε τον ποταµό, τον οποίο ο δράκοντας έριξε από το στόµα του. 17 Και ο δράκοντας οργίστηκε ενάντια στη γυναίκα, και πήγε να κάνει πόλεµο µε τους υπόλοιπους από το σπέρµα της, που τηρούν τις εντολές του Θεού και έχουν τη µαρτυρία τους Ιησού Χριστού.

2 ΤΟ ΠΡΩΤΟΤΙΠΟ ΚΕΙΜΕΝΟ Αποκάλυψη 12:1 Kai. shmei/on me,ga w;fqh evn tw/ ouvranw/ ( gunh. peribeblhme,nh to.n h[lion( kai. h` selh,nh u`poka,tw tw/n podw/n auvth/j( kai. evpi. th/j kefalh/j auvth/j ste,fanoj avste,rwn dw,deka\ 2 kai. evn gastri. e;cousa( kra,zei wvdi,nousa( kai. basanizome,nh tekei/nå 3 kai. w;fqh a;llo shmei/on evn tw/ ouvranw/ ( kai. ivdou. dra,kwn me,gaj purro,j( e;cwn kefala.j e`pta. kai. ke,rata de,ka( kai. evpi. ta.j kefala.j auvtou/ diadh,mata e`pta,å 4 kai. h` ouvra. auvtou/ su,rei to. tri,ton tw/n avste,rwn tou/ ouvranou/( kai. e;balen auvtou.j eivj th.n gh/n\ kai. o` dra,kwn e[sthken evnw,pion th/j gunaiko.j th/j mellou,shj tekei/n( i[na( o[tan te,kh to. te,knon auvth/jå katafa,gh Å 5 kai. e;teken uiò,n( a;rrena( o]j me,llei poimai,nein pa,nta ta. e;qnh evn rà,bdw sidhra/ \ kai. h`rpa,sqh to. te,knon auvth/j pro.j to.n Qeo.n kai. to.n qro,non auvtou/å 6 kai. h` gunh. e;fugen eivj th.n e;rhmon( o[pou e;cei to,pon h`toimasme,non avpo. tou/ Qeou/( i[na evkei/ tre,fwsin auvth.n h`me,raj cili,aj diakosi,aj e`xh,kontaå 7 Kai. evge,neto po,lemoj evn tw/ ouvranw/ \ o` Micah.l kai. oi` a;ggeloi auvtou/ evpole,mhsan kata. tou/ dra,kontoj\ kai. o` dra,kwn evpole,mhse kai. oi` a;ggeloi auvtou/( 8 kai. ouvk i;scusan( ouvte. to,poj eu`re,qh auvtw/n e;ti evn tw/ ouvranw/ Å 9 kai. evblh,qh o` dra,kwn o` me,gaj( o` o;fij o` avrcai/oj( o` kalou,menoj dia,boloj kai. o` Satana/j( o` planw/n th.n oivkoume,nhn o[lhn\ evblh,qh eivj th.n gh/n( kai. oi` a;ggeloi auvtou/ metv auvtou/ evblh,qhsanå 10 kai. h;kousa fwnh.n mega,lhn le,gousan( evn tw/ ouvranw/ ( :Arti evge,neto h` swthri,a kai. h` du,namij kai. h` basilei,a tou/ Qeou/ h`mw/n( kai. h` evxousi,a tou/ Cristou/ auvtou/\ o[ti katevblh,qh o` kath,goroj tw/n avdelfw/n h`mw/n( o` kathgorw/n autw/n evnw,pion tou/ Qeou/ h`mw/n h`me,raj kai. nukto,jå 11 kai. auvtoi. evni,khsan auvto.n dia. to. ai-ma tou/ avrni,ou kai. dia. to.n lo,gon th/j marturi,aj auvtw/n( kai. ouvk hvga,phsan th.n yuch.n auvtw/n a;cri qana,touå 12 dia. tou/to euvfrai,nesqe( oi` ouvranoi. kai. oi` evn auvtoi/j skhnou/ntejå ouvai. toi/j katoikou/si th.n gh/n kai. th.n qa,lassan( o[ti kate,bh o` dia,boloj pro.j u`ma/j e;cwn qumo.n me,gan( eivdw.j o[ti ovli,gon kairo.n e;ceiå 13 Kai. o[te ei=den o` dra,kwn o[ti evblh,qh eivj th.n gh/n( evdi,wxe th.n gunai/ka h[tij e;teke to.n a;rrenaå 14 kai. evdo,qhsan th/ gunaiki. du,o pte,rugej tou/ avetou/ tou/ mega,lou( i[na pe,thtai eivj th.n e;rhmon eivj to.n to,pon auvth/j( o[pou tre,fetai evkei/ kairo.n( kai. kairou.j kai. h[misu kairou/( avpo. prosw,pou tou/ o;fewjå 15 kai. e;balen o` o;fij ovpi,sw th/j gunaiko.j ekv tou/ sto,matoj auvtou/ u[dwr w`j potamo,n( i[na tauvth.n potamofo,rhton poih,sh Å 16 kai. evboh,qhsen h` gh/ th/ gunaiki,( kai. h;noixen h` gh/ to. sto,ma auvth/j( kai. kate,pie to.n potamo.n o]n e;balen o` dra,kwn evk tou/ sto,matoj auvtou/å 17 kai. wvrgi,sqh o` dra,kwn evpi. th/ gunaiki,( kai. avph/lqe poih/sai po,lemon meta. tw/n loipw/n tou/ spe,rmatoj auvth/j( tw/n throu,ntwn ta.j evntola.j tou/ Qeou/ kai. evco,ntwn th.n marturi,an tou/ VIhsou/ Cristou/Å

3 12:1,2 Η ΓΥΝΑΙΚΑ Στα κεφάλαια η διήγηση της Αποκάλυψης εκτρέπεται από την γραµµική χρονική πρόοδο, για να εξηγήσει τα θέµατα και τους εµπλεκοµένους στη Μεγάλη ιαµάχη µεταξύ του καλού και του κακού. Η σκηνή ξεκινάει µε την δραµατική παρουσίαση µιας εγκύου γυναίκας, η οποία συµβολίζει τον εκλεκτό λαό του Θεού (τον Ισραήλ). Η γυναίκα είναι έτοιµη να γεννήσει ένα αρσενικό παιδί, το οποίο συµβολίζει τον Ιησού Χριστό. Και ένα µεγάλο σηµείο φάνηκε στον ουρανό µια γυναίκα ντυµένη τον ήλιο, και το φεγγάρι ήταν κάτω από τα πόδια της, κι επάνω στο κεφάλι της είχε ένα στεφάνι από 12 αστέρια και καθώς ήταν έγκυος, έκραζε κοιλοπονώντας, και βασανιζόµενη, για να γεννήσει Αποκ. 12:12. Στα προηγούµενα εδάφια (Αποκ. 11:8) οι 24 πρεσβύτεροι ανήγγειλαν την άφιξη µιας τροµερής χρονικής περιόδου: Ο καιρός κατά τον οποίο έρχεται η οργή του Θεού, όταν οι νεκροί θα κριθούν και θα αποδοθεί στους πιστούς ο µισθός τους. Αυτά τα γεγονότα θα πραγµατοποιηθούν στο δεύτερο µέρος της Αποκάλυψης ως οι επτά τελευταίες πληγές, η ευτέρα Παρουσία του Χριστού, η Χιλιετία, η Εκτελεστική Κρίση, και η δηµιουργία της καινούργιας κτίσης. Επίσης οι 24 πρεσβύτεροι ανέφεραν κάποιες κατηγορίες ανθρώπων: οι νεκροί που θα κριθούν, οι δούλοι του Θεού και εκείνοι που φοβούνται το όνοµα του Θεού που θα λάβουν τον µισθό τους, οι µικροί και οι µεγάλοι και αυτοί που φθείρουν τη γη Αποκ. 11:18. Πριν να περιγραφτούν τα τελευταία γεγονότα, το Κεφ παρουσιάζει µια δραµατική σκηνή που προσδιορίζει την ταυτότητα των εµπλεκοµένων στη Μεγάλη ιαµάχη, δείχνει το ρόλο τους στα τελευταία γεγονότα, και διευκρινίζει τον λόγο για τον οποίο θα λάβουν αυτοί είτε µισθό είτε τιµωρία. Ο Ιωάννης είδε ένα µεγάλο σηµείο... στον ουρανό µια γυναίκα. Οι γυναίκες στην Αγία Γραφή συχνά συµβολίζουν τον λαό ή την Εκκλησία του Θεού, και µπορούν να είναι είτε αγνές και άγιες 1 είτε διεφθαρµένες και κακές. 2 Αυτή η γυναίκα παρουσιάζεται µε τον ήλιο, το φεγγάρι και δώδεκα αστέρια. Η µόνη άλλη περικοπή στην Αγία Γραφή, όπου γίνεται αναφορά στον ήλιο, το φεγγάρι και δώδεκα αστέρια, βρίσκεται στη Γεν. 37. Σε εκείνη την περικοπή ο Ιωσήφ αφηγήθηκε στην οικογένειά του το όνειρό του στο οποίο ο ήλιος, το φεγγάρι και τα αστέρια συµβόλισαν τον πατέρα του τον Ιακώβ, τη µητέρα του τη Ρεβέκκα και τους δώδεκα γιους του Ιακώβ. Αυτά τα άτοµα, µαζί µε τον Αβραάµ και τον Ισαάκ, αποτελούν τους πατριάρχες και προγόνους του λαού Ισραήλ. 3 Συνεπώς φαίνεται ότι η γυναίκα ντυµένη τον ήλιο, και το φεγγάρι ήταν κάτω από τα πόδια της αντιπροσωπεύει τον λαό Ισραήλ, που αποτελούνταν από τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ. Η γυναίκα απεικονίζεται ως έγκυος, έτοιµη να γεννήσει. Τώρα πλέον 1 Στον Ιερ. 6:2 ο Θεός λέει: Παροµοίωσα τη θυγατέρα Σιών (τον λαό του Θεού) µε εύχαρη και τρυφερή γυναίκα. Στον Ησα. 54, αναφερόµενος στο λαό Του, σαν να αναφερόταν σε µια στείρα γυναίκα, η οποία δεν έχει γεννήσει ακόµα παιδιά, ο Θεός λέει: Να ευφρανθείς, ω στείρα, εσύ που δεν γεννάς... επειδή, περισσότερα είναι τα παιδιά της ερηµωµένης παρά τα παιδιά εκείνης που έχει τον άνδρα... θα λησµονήσεις τη ντροπή της νιότης σου, και δεν θα θυµηθείς πλέον το όνειδος της χηρείας σου. Επειδή ο άνδρας σου είναι ο Ποιητής σου... ο Κύριος σε κάλεσε ως γυναίκα εγκαταλειµµένη και θλιµµένη κατά το πνεύµα, και γυναίκα νιότης που αποβλήθηκε, λέει ο Θεός σου Ησα. 54:1-6, βλέπε επίσης Εφ. 5: Υπήρχαν δύο γυναίκες και εκπορνεύτηκαν... και τα ονόµατά τους ήσαν: Οολά, η µεγαλύτερη, και Οολιβά... Ήσαν, λοιπόν τα ονόµατά τους, Σαµάρεια η Οολά, και Ιερουσαλήµ η Οολιβά Ιεζ. 23. Εδώ ο προφήτης αναφέρεται στους διεφθαρµένους λαούς του Ισραήλ και του Ιούδα. Ένα παράδειγµα από την Αποκάλυψη βρίσκεται στο κεφ. 17: Η γυναίκα που είδες είναι η µεγάλη πόλη (πνευµατική Βαβυλώνα), που έχει βασιλεία επάνω στους βασιλιάδες της γης Αποκ. 17:18. Βλέπε επίσης κεφ. Ωσ Βλέπε Πρξ. 7:8.

4 πρόκειται να εκτελεστεί ο σκοπός του Θεού, δηλ. να ξεχωρίσει έναν εκλεκτό λαό για τον εαυτό Του: Ο Ισραήλ θα γεννήσει τον Μεσσία. 12:3,4 Ο ΡΑΚΟΝΤΑΣ Το δράµα συνεχίζεται µε την εµφάνιση ενός µεγάλου δράκοντα, ο οποίος συµβολίζει τον Σατανά. Η ιστορία του Σατανά και της πτώσης του εξιστορείται στον Ησα. 14 και Ιεζ. 28 µε την µεταφορά του Βασιλιά της Βαβυλώνας και του Βασιλιά της Τύρου. Κάποτε ο Σατανάς ήταν ο Εωσφόρος, ένας τέλειος και όµορφος άγγελος µε την ανώτερη θέση στον ουρανό. Και φάνηκε ένα άλλο σηµείο στον ουρανό, και να, ένας µεγάλος κόκκινος δράκοντας, που είχε επτά κεφάλια και δέκα κέρατα κι επάνω στα κεφάλια του υπήρχαν επτά διαδήµατα και η ουρά του έσυρε το ένα τρίτο των αστεριών του ουρανού, και τα έριξε στη γη Αποκ. 12:3,4. Σε αυτό το εδάφιο βλέπουµε τον µεγάλο εχθρό του Θεού. Στο εδάφιο 9 ο δράκοντας ταυτίζεται µε το αρχαίο φίδι, που αποκαλείται ο διάβολος, και ο σατανάς, που πλανάει ολόκληρη την οικουµένη Αποκ. 12:9. Ένα από τα πιο µεγάλα αινίγµατα είναι η ύπαρξη του Σατανά. Πολλές φορές απεικονίζεται κοροϊδευτικά µε κέρατα και τρίαινα, και γι αυτό πολλοί τον θεωρούν ένα κατάλοιπο του Μεσαίωνα. Ωστόσο, η παρανόηση του Σατανά και του ρόλου του, τον οποίο διαδραµάτισε στην γένεση και συνεχή ύπαρξη του κακού, είναι πηγή για βλάσφηµες κατηγορίες εναντίον του χαρακτήρα αγάπης του Θεού. Μυριάδες έχουν την άποψη ότι αφού υπάρχει κακό, ο Θεός δεν µπορεί να είναι και στοργικός και δυνατός. Αν ήταν στοργικός, λένε, δεν θα ήθελε το κακό, και αν ήταν δυνατός δεν θα το επέτρεπε συνεπώς, είτε δεν έχει την δύναµη να σταµατήσει το κακό είτε δεν νοιάζεται που υπάρχει το κακό. Όµως η σωστή κατανόηση της γένεσης της αµαρτίας στον ουρανό ανατρέπει αυτές της συκοφαντικές κατηγορίες. Η ιστορία του Σατανά απεικονίζεται στον Ησα. 14 και Ιεζ. 28 µε τις µεταφορές του Βασιλιά της Τύρου και του Βασιλιά της Βαβυλώνας. 4 Στον Ησαΐα ονοµάζεται Εωσφόρος. Ο Εωσφόρος ήταν έναν άγγελος που δηµιουργήθηκε ως το χρισµένο χερούβ, για να επισκιάζει, 5 µια θέση που τον τοποθετούσε πιο κοντά στον θρόνο του 4 Ο Ιεζεκιήλ έγραψε σχετικά µε τον ηγεµόνα της Τύρου, και το πλαίσιο δείχνει ότι µίλησε για τον πραγµατικό επίγειο µονάρχη που βασίλευε στην Φοινικική βασιλεία της Τήρου (Εζε. 28:1-10). Ωστόσο, αρχίζοντας από το ε. 11 ο προφήτης περιέγραψε τον Βασιλιά της Τήρου, δείχνοντας ότι πίσω από τον επίγειο ηγεµόνα υπήρχε ο αληθινός ηγέτης, ο Σατανάς. Αφού ο Βασιλιάς του Τήρου στάθηκε στην Εδέµ, στον παράδεισο του Θεού και ήταν το χρισµένο χερούβ, για να επισκιάζει, προφανώς αυτή η περικοπή δεν αναφέρεται στον επίγειο ηγέτη, αλλά µάλλον στον Σατανά. Στο κεφ. Ησα. 14:12 ο Βασιλιάς της Βαβυλώνας ονοµάστηκε Εωσφόρος, και η διαβολική φιλοδοξία του (να υψώσω τον θρόνο µου πιο πάνω από τα αστέρια του Θεού... θα είµαι όµοιος µε τον Ύψιστο (Ησα. 14:12-14) δείχνει ότι ο προφήτης αναφέρεται στον Σατανά. Η Τύρος και η Βαβυλώνα ήταν κατάλληλα σύµβολα της βασιλείας του Σατανά. Η Βαβυλώνα ήταν η πηγή και το κέντρο της πνευµατικής φθοράς, και οι άνθρωποι της Τήρου ήταν οι κυρίαρχοι έµποροι του κόσµου, που συµβολίζουν τον ζήλο, µε τον οποίο διασκορπίζει ο Σατανάς τα ψέµατα του παντού (ο Ιεζεκιήλ είπε, Από το πλήθος του εµπορίου σου γέµισαν το εσωτερικό σου από ανοµία, και αµάρτησες Ιεζ. 28:16. 5 Στο επίγειο αγιαστήριο η Κιβωτός της ιαθήκης, που ήταν ο θρόνος του Θεού, ήταν ένα ξύλινο κουτί µε τις έκα Εντολές µέσα και ένα ιλαστήριο επάνω. Υπήρχαν δυο άγγελοι (χερουβίµ): και τα χερουβείµ θα απλώνουν από πάνω τις φτερούγες για να σκεπάζουν µε τις φτερούγες τους το ιλαστήριο... προς το

5 Θεού, στο άγιο βουνό του Θεού, όπου περπατούσε ανάµεσα σε πύρινες πέτρες Εζε. 28:13,14. Ήταν πάρα πολύ έξυπνος και ωραίος, γεµάτος σοφία, και τέλειος σε ωραιότητα, ντυµένος µε κάθε πολύτιµη πέτρα και προφανώς ένας επιδέξιος µουσικός (ε. 12,13). 6 Είναι µεγάλο λάθος να κατηγορήσουµε τον Θεό ότι δηµιούργησε τον διάβολο. Ο Θεός ο ίδιος είπε σχετικά µε τον Εωσφόρο: Ήσουν τέλειος στους δρόµους σου, από την ηµέρα που κτίστηκες, µέχρις ότου βρέθηκε µέσα σε σένα αδικία (ε. 15). ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ Ο Θεός δεν δηµιούργησε ούτε το κακό, ούτε πλάσµατα µε κακή συµπεριφορά, αλλά δηµιούργησε πλάσµατα µε την ικανότητα δηµιουργικά να πραγµατοποιούν επιλογές, οι οποίες όµως µπορούν να καταλήξουν σε κακό. Η πτώση του Εωσφόρου άρχισε µε συγκρίσεις που τελικά τον οδήγησαν στην υπερηφάνεια. Οι αρχές της επανάστασής του φανερώνονται στο διάλογο του µε την Εύα στον Παράδεισο και µε τον Ιησού κατά τον πειρασµό στην έρηµο. Πως θα µπορούσε λοιπόν να προκύψει το κακό σ ένα τέλειο πλάσµα; Τα περισσότερα πλάσµατα του Θεού, όπως οι πέτρες, τα φυτά, και ακόµα τα περισσότερα ζώα, δεν έχουν την αληθινή ελευθερία να επιλέγουν απλά υπάρχουν και συµπεριφέρονται, όπως προγραµµατίστηκαν. Αλλά τουλάχιστον δυο τάξεις πλασµάτων, οι άνθρωποι και οι άγγελοι, δηµιουργήθηκαν µε αληθινά ελεύθερη βούληση, συµπεριλαµβανοµένης και της ελευθερίας να επιλέγουν το κακό. εν πρέπει να συµπεράνουµε ότι ο Θεός δηµιούργησε και το καλό και το κακό για να διαλέξουµε ανάµεσα σε αυτά. Όλα όσα έφτιαξε ο Θεός ήταν καλά, και οι άγγελοι και οι άνθρωποι που είχαν την ικανότητά δηµιουργικά να επιλέγουν. Αλλά δηµιουργικά πλάσµατα µπορούν δηµιουργικά να επιλέγουν να παίρνουν καλά πράγµατα που δηµιούργησε ο Θεός, και να τα µαγειρεύουν µε τρόπους που ο Θεός δεν προόρισε. Όταν κάτι καλό χρησιµοποιείται ηµιτελώς ή µε έναν αταίριαστο τρόπο, το αποτέλεσµα µπορεί να είναι κακό ακόµα και στον παράδεισο ο Θεός δήλωσε ότι κάτι απ όσα δηµιούργησε δεν ήταν καλό µέχρι να ολοκληρώσει όλο το σχέδιο Του. Όταν ο Αδάµ είχε δηµιουργηθεί αλλά η δηµιουργία της Εύας επρόκειτο να γίνει στο µέλλον, ο Θεός είπε: «εν είναι καλό ο άνθρωπος να είναι µόνος Γεν. 2:18. Ο Θεός δεν προόρισε τον άνθρωπο να είναι µόνος του σχεδίασε γι αυτόν την ενότητα µε τη γυναίκα, και παρόλο που ο άνθρωπος ήταν καλός, η κατάσταση του Αδάµ δεν (ήταν) καλή, µέχρι να ολοκληρωθεί η ενότητά του µε τη δηµιουργία της Εύας. Όταν ο Θεός τελείωσε τα πάντα, δήλωσε ότι η δηµιουργία ήταν πολύ καλή (Γεν. 1:31). Οι δηµιουργικοί άνθρωποι µε την ελεύθερη βούληση τους έχουν την ικανότητα να αναιρέσουν την τελειότητα της δηµιουργίας του Θεού, επιστρέφοντας στην κατάσταση της ατέλειας ( δεν είναι καλό ) -συχνά µε κακά αποτελέσµατα. Για παράδειγµα, η σεξουαλική συνουσία µέσα στο πλαίσιο µιας µόνιµης, αποκλειστικής σχέσης (του γάµου) θεσµοθετήθηκε από τον Θεό και είναι εντελώς καλή. Αλλά ο ιλαστήριο θα είναι τα πρόσωπα των χερουβείµ... εκεί θα γνωριστώ σε σένα,... από το µέσον των δυο χερουβείµ Εξ. 25: Η υπηρεσία των τυµπάνων σου και των αυλών σου ήταν ετοιµασµένη για σένα, κατά την ηµέρα που κτίστηκες Ιεζ. 28:13. Αυτό το εδάφιο δείχνει ότι µια πτυχή του ρόλου του Εωσφόρου ήταν να παίζει µουσική. Συνεπώς είναι πολύ φυσικό για τον Σατανά να εκµεταλλεύεται την µουσική αποτελεσµατικά, για να επεκτείνει την επιρροή του.

6 άνθρωπος µπορεί να χρησιµοποιήσει δηµιουργικά τα γεννητικά όργανα του µε ηµιτελείς, καταστροφικούς τρόπους όπως βλέπουµε στις τραγικές περιπτώσεις του βιασµού, της κακοποίησης και της αηδιαστικής ακολασίας. Ο Θεός είναι αγάπη (Α Ιων. 4:8) και η πολύ καλή δηµιουργία βρισκόταν σε παντελή αρµονία µε το νόµο της αγάπης Του. Ωστόσο, οι άνθρωποι και οι άγγελοι επέλεγαν στάσεις και συµπεριφορές που είχαν στοιχεία καλού, αλλά χωρίς την πληρότητα της αρχής της αγάπης δηµιούργησαν το κακό. Εξαιτίας της πίστης ότι ο Θεός είναι αγάπη, πιστεύουµε ότι ο Θεός ενέργησε σύµφωνα µε τις αρχές της αγάπης, όταν δηµιούργησε πλάσµατα, τα οποία, µολονότι ήταν τέλεια, είχαν την ικανότητα να πράξουν το κακό µέσω των ελευθέρων επιλογών τους. Σε πρακτικό επίπεδο, το να επιλέξει κάποιος το κακό σηµαίνει να απορρίψει το νόµο της αγάπης του Θεού ( η αµαρτία είναι η ανοµία Α Ιων. 3:4). Για παράδειγµα, η λατρεία είναι καλή, αλλά αν το αντικείµενο της λατρείας είναι οτιδήποτε άλλο ή οποιοσδήποτε άλλος εκτός από τον Θεό, είναι παράβαση της δεύτερης και τρίτης εντολής, όχι επειδή ο Θεός επιθυµεί εγωιστικά την λατρεία µόνο για τον εαυτό του, αλλά µάλλον επειδή η λατρεία κάποιων άλλων εκτός από τον Θεό οδηγεί σε θλίψη. Η επιθυµία να έχουµε και να απολαµβάνουµε τα πράγµατα είναι κάτι καλό, αλλά όχι στην περίπτωση που αυτά ανήκουν σε κάποιον άλλον τότε είναι κλοπή, κάτι που παραβιάζει την όγδοη εντολή. Όταν η αµαρτία θα έχει εξαλειφθεί εντελώς, θα καταλάβουµε τη σοφία του Θεού να δηµιουργήσει και ανθρώπους και αγγέλους µε ελεύθερη βούληση, συµπεριλαµβανοµένης και της ελευθερίας τους να επιλέξουν την αµαρτία. Αλλά µέχρι τότε υποφέρουµε από τα αποτελέσµατα των δραστηριοτήτων του Σατανά, του πρώτου αµαρτωλού, ο οποίος, αν και δηµιουργήθηκε τέλειος στους δρόµους του, βρέθηκε µέσα (του) αδικία Ιεζ. 28:15. Πως έπεσε ο Σατανάς; Στο εδάφιο Ιεζ. 18:16 ο Κύριος είπε σχετικά µε τον Σατανά: Από το πλήθος του εµπορίου σου γέµισαν το εσωτερικό σου από ανοµία, και αµάρτησες. Το εµπόριο προϋποθέτει αµοιβαία επικοινωνία, συνεργασία και συναλλαγές. Όλα αυτά λαµβάνουν χώρα µε άτοµα που βρίσκονται κοινωνικά στο ίδιο επίπεδο το αφεντικό δεν εµπορεύεται µε τους δούλους του, ούτε µικρά παιδιά µε τους γονείς τους. Φαίνεται ότι ο Εωσφόρος, αντί να εστιάζει στη σχέση του Θεού (Πατέρα) µε τον άγγελο (παιδί) εστίασε υπερβολικά στις σχέσεις µε τους οµοίους του, τους άλλους αγγέλους. Αυτό φυσικά οδήγησε σε συγκρίσεις, και οι συγκρίσεις οδηγούν σε ζήλια και περηφάνια Η καρδιά σου υψώθηκε, εξαιτίας της ωραιότητας σου έφθειρες τη σοφία σου, εξαιτίας της λαµπρότητάς σου ε. 17. Λόγω της περηφάνιας ο Εωσφόρος έφτασε στο σηµείο να επιθυµήσει τη θέση του δηµιουργού! Πώς έπεσες από τον ουρανό, Εωσφόρε, γιε της αυγής!... Εσύ έλεγες στην καρδιά σου: «Θα ανέβω στον ουρανό, θα υψώσω τον θρόνο µου πιο πάνω από τα αστέρια του Θεού... Θα ανέβω επάνω στα ύψη των σύννεφων θα είµαι όµοιος µε τον Ύψιστο Ησα. 14: Η ιδέα ότι ένα δηµιούργηµα µπορεί να γίνει σαν το Θεό, αλλά να µην υπόκειται σε Αυτόν είναι το ίδιο µοτίβο που χρησιµοποίησε ο Σατανάς, για να βάλει την Εύα σε πειρασµό στον παράδεισο. Στις οδηγίες προς τον Αδάµ και την Εύα ο Θεός τόνισε την πλουσιοπάροχη απλοχεριά Του, λέγοντας: Από κάθε δέντρο του παραδείσου θα τρως ελεύθερα, ενώ ταυτόχρονα ο Θεός απέδειξε ότι ήταν πλάσµατα µε ελεύθερη βούληση λέγοντας: Από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού, όµως, δεν θα φας απ αυτό Γεν. 2:16,17. Ο Σατανάς, βάζοντας το θεµέλιο για το πρώτο ψέµα του (επειδή

7 µετέθεσε την έµφαση και συνεπώς αλλοίωσε το µήνυµα του Θεού) είπε Στ αλήθεια, είπε ο Θεός: Μη φάτε από κάθε δέντρο του παραδείσου; Γεν. 3:1. Αν και η λογική έννοια είναι η ίδια, η έµφαση στον περιορισµό εκ µέρους του Θεού διέστρεψε εντελώς το χαρακτήρα Του. Όταν η Εύα επανέλαβε την προσταγή του Θεού ότι θα πεθάνουν αν φάνε, ο Σατανάς ουσιαστικά αποκάλεσε τον Θεό ψεύτη: Σίγουρα δεν θα πεθάνετε. Αντίθετα τους πρόβαλε την ευκαιρία για ένα υψηλότερο επίπεδο υπόστασης: Τα µάτια σας θα ανοιχτούν... γνωρίζοντας το καλό και το κακό. Τελικά, προσπάθησε να προσηλυτίσει την Εύα στην δική του αµαρτωλή φιλοδοξία: Θα είστε σαν θεοί Γεν. 3:1-5. Έτσι βλέπουµε τα θέµατα της Μεγάλης ιαµάχης µεταξύ του Θεού και του λαµπρότερου πλάσµατός Του. Ο Σατανάς ισχυρίζεται ότι ο Θεός µας περιορίζει, ότι είναι ένας ψεύτης, ότι έχει µια υψηλή θέση που θέλει να κρατήσει αποκλειστικά για τον εαυτό του και ότι δεν ενδιαφέρεται για το συµφέρον των πλασµάτων Του. Ο Σατανάς διατρανώνει επίσης ότι δεν χρειαζόµαστε τον Θεό να µας πει το τι είναι καλό και κακό, αλλά µάλλον µπορούµε και εµείς να κρίνουµε για τον εαυτό µας. ιατείνεται ότι µπορούµε να έχουµε µια καλύτερη ζωή ανεξάρτητοι από τον Θεό, ότι η γνώση είναι πιο σηµαντική από την δικαιοσύνη, και ότι διαµέσου της επανάστασης και της ανυπακοής µπορούµε να κερδίσουµε µια πιο υψηλή ύπαρξη, δηλ. να γίνουµε όµοιοι µε τον Ύψιστο. Μπορούµε να καταλάβουµε και άλλα θέµατα της Μεγάλης ιαµάχης από την αναµέτρηση του Χριστού µε τον Σατανά στην έρηµο (Μθ. 4:1-11). Ο Σατανάς είπε: Πες να γίνουν ψωµιά αυτές οι πέτρες (ε. 3), δηλαδή είπε στον Χριστό να ασκήσει προσωπική πνευµατική δύναµη ανεξάρτητη από τον ηµιουργό. Ρίξε κάτω τον εαυτό σου επειδή,...θα προστάξει για σένα τους αγγέλους Του (ε. 6), δηλαδή το δηµιούργηµα καταφέρνει τον δηµιουργό να γίνει το θέληµα του δηµιουργήµατος. Και του λέει (ο Σατανάς): Όλα αυτά θα σου τα δώσω, αν πέφτοντας µε προσκυνήσεις αυτή είναι η τελική επιθυµία του Σατανά, να κατευθύνεται η λατρεία προς τον εαυτό του. Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά αναφαίνονται στις διάφορες αναληθείς θρησκείες του κόσµου. ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΟ ΟΥΡΑΝΟ Ο Σατανάς έπεισε το ένα τρίτο των αγγέλων να τον ακολουθήσουν στην επανάσταση. Ρίχθηκε αυτός από τον ουρανό δυο φορές αρχικά είχε ακόµα πρόσβαση στις επουράνιες αυλές στις οποίες κατηγόρησε τον Θεό και τους αδελφούς, αλλά µετά από την Σταύρωση του Χριστού (που αυτός παρακίνησε) δεν υπήρχε πια θέση στον ουρανό γι αυτόν. Τώρα είναι περιορισµένος στον πλανήτη γη. Ο Σατανάς, µε το πλήθος του εµπορίου του, προφανώς κατάφερε να πείσει πολλούς από τους άλλους αγγέλους Η ουρά του έσυρε το ένα τρίτο των αστεριών του ουρανού και τα έριξε στη γη. Αυτή ήταν η πρώτη από τις δυο πτώσεις από τον ουρανό. 7 Μετά από την πρώτη πτώση ο Σατανάς είχε ακόµα πρόσβαση στον ουρανό, 8 7 Ο Ιησούς είπε στον Λκ. 10:18: Έβλεπα τον Σατανά που έπεσε από τον ουρανό σαν αστραπή, δείχνοντας ότι κατά τη διάρκεια της διακονίας του Ιησού ο Σατανάς είχε κιόλας πέσει. Ωστόσο, στο Ιων. 12:31, έως ο Ιησούς ετοιµάστηκε για την θυσία του στο Σταυρό, είπε: Τώρα είναι κρίση αυτού του κόσµου τώρα ο άρχοντας αυτού του κόσµου θα ριχτεί έξω. Είναι αυτή η δεύτερη πτώση που περιγράφεται στην Αποκ. 12:7-9.

8 όπου κατηγορούσε τον Θεό και τα πιστά πλάσµατά Του. Αλλά µε την αυτοθυσία του Χριστού στον Σταυρό ο Σατανάς εξορίστηκε εντελώς από τον ουρανό: Και έγινε πόλεµος στον ουρανό ο Μιχαήλ και οι άγγελοί του πολέµησαν ενάντια στον δράκοντα, και ο δράκοντας πολέµησε και οι άγγελοί του. Και δεν υπερίσχυσαν ούτε βρέθηκε πλέον τόπος γι αυτούς στον ουρανό Αποκ. 12:7,8. εν πρέπει να θεωρούµε ότι αυτό το εδάφιο αναφέρεται σε µια κυριολεκτικά πολεµική σύρραξη ήταν µια λογοµαχία επιχειρηµατολογιών και αφοσίωσης. 9 Η θηριώδης υποκίνηση του Σατανά να δολοφονήσει τον Χριστό αφαίρεσε το προσωπείο του και δεν µπορούσε πια να βρει πρόθυµους ακροατές ανάµεσα τους κατοίκους του ουρανού Και δεν υπερίσχυσαν ούτε βρέθηκε πλέον τόπος γι αυτούς στον ουρανό Αποκ. 12:8. Αυτό που δεν µπορούσε να επιτύχει στο ουρανό την εγκατάστασή του στον θρόνο, την εξουσία και την κυριαρχία του προσπαθεί ο Σατανάς να το κάνει εδώ στη γη. Γι αυτό, ευφραίνεστε, οι ουρανοί, κι εκείνοι που κατοικείτε µέσα σ αυτούς. Αλίµονο σ αυτούς που κατοικούν στη γη και στη θάλασσα, επειδή ο διάβολος κατέβηκε σε σας έχοντας µεγάλο θυµό, δεδοµένου ότι γνωρίζει πως έχει λίγο καιρό ε. 12. Στο χρονολογικό πλαίσιο του Θεού, στο οποίο µια ηµέρα είναι σαν χρόνια, και χρόνια σαν µια ηµέρα, τα χρόνια στα οποία ο Σατανάς περιορίστηκε αποκλειστικά στη γη είναι µόνο λίγος καιρός. Αλλά γι αυτούς που κατοικούν στη γη, υποφέροντας από της δραστηριότητες του Σατανά και τα αποτελέσµατα της αµαρτίας, είναι πραγµατικά αλίµονο. Και αυτό ανακινεί τη δύσκολη ερώτηση που ώθησε µυριάδες να απορρίψουν την πίστη τους προς τον Θεό: Γιατί επιτρέπει ο Θεός να συνεχίζονται η αµαρτία και τα δεινά, και τελικά που θα καταλήξουν ο Σατανάς και οι οπαδοί του; Η ΕΞΑΛΕΙΨΗ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ Τελικά ο Θεός θα δικαιωθεί στην απόφασή Του να δηµιουργήσει πλάσµατα που έχουν αληθινά ελεύθερη βούληση και την πιθανότητα να αµαρτήσουν. Ωστόσο, στο µεταξύ ακόµα και ο Θεός δεν µπορεί να σταµατήσει την θλίψη και τα δεινά που συνοδεύουν την αµαρτία χωρίς είτε να αποσύρει την ανθρώπινη ελευθερία είτε να διαιωνίσει τον κύκλο της αµαρτίας. Τελικά, αφήνοντας την αµαρτία να αποδείξει εντελώς την κακή φύση της σε αντίθεση µε την αγάπη, θα µπορέσει ο Θεός να εξαλείψει την αµαρτία και να βεβαιώσει ότι αυτή δεν θα ξαναπαρουσιαστεί ποτέ. 8 Ο Ιώβ 1:6 περιγράφει κάποια ηµέρα (όταν) οι γιοι του Θεού ήρθαν να παρασταθούν µπροστά στον Κύριο, κι ανάµεσα σ αυτούς ήρθε και ο Σατανάς. Στην αυτή την επουράνια συνάντηση ο Σατανάς αξίωσε τη γη (είπε ο Σατανάς: Αφού διάβηκα ολόγυρα τη γη, και περπάτησα µέσα σ αυτή, να είµαι ε. 7), αµφισβήτησε την σοφία και κρίση του Θεού ( Μήπως ο Ιώβ δωρεάν φοβάται τον Θεό; ε. 9) και κατηγόρησε τον Ιώβ για επιπόλαιη αφοσίωση στο Θεό ( Άπλωσε τώρα το χέρι σου, και άγγιξε όλα όσα έχει για να δεις αν δεν σε βλασφηµήσει κατά πρόσωπο ε. 11). Στο Ζαχ. 3:1-5 (µια άλλη σκηνή στο ουρανό), ο Ιησούς ο αρχιερέας (όχι ο Ιησούς Χριστός) απεικονίζεται να στέκεται µπροστά στον άγγελο του Κυρίου, και ο διάβολος στεκόταν από το δεξιά του για να του αντισταθεί. Από αυτές τις δυο περικοπές βλέπουµε ότι πριν από το Σταυρό ο Σατανάς είχε πρόσβαση στο ουρανό, όπου ως κατήγορος των αδελφών... τους κατηγορεί µπροστά στον θεό µας ηµέρα και νύχτα Αποκ. 12:10. 9 Ο απόστολος Παύλος έγραψε: Τα όπλα του πολέµου µας δεν είναι σαρκικά, αλλά δυνατά µε τον Θεό για καθαίρεση οχυρωµάτων δεδοµένου ότι, καθαιρούµε λογισµούς, και κάθε ύψωµα, που αλαζονικά υψώνεται ενάντια στη γνώση του Θεού, και αιχµαλωτίζουµε κάθε νόηµα στην υπακοή του Χριστού Β Κορ. 10:4,5.

9 Το βιβλίο της Αποκάλυψης διδάσκει ξεκάθαρα ότι τελικά η αµαρτία και ο Σατανάς θα εξαλειφθούν απόλυτα. Στο τέλος δεν θα υπάρχει κανένα ανάθεµα πλέον, και ο θάνατος δεν θα υπάρχει πλέον ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θα υπάρχουν πλέον επειδή, τα πρώτα παρήλθαν Αποκ. 22:3,21:4. Ο Σατανάς και οι οπαδοί του θα ριχθούν στη λίµνη µε τη φωτιά και το θειάφι, η οποία θα τους κατακάψει, ώστε δεν θα τους αφήσει ρίζα και κλαδί και ο Σατανάς δεν θα υπάρξει µέχρι τον αιώνα Αποκ. 20:10, Μαλ. 4:1, Ιεζ. 28:19. Αλλά, η εξάλειψη της αµαρτίας δεν είναι µια απλή υπόθεση. Μερικοί ισχυρίζονταν ότι ο Θεός δεν θα έπρεπε να δηµιουργεί πλάσµατα µε την δυνατότητα να αµαρτήσουν. Ωστόσο, υπάρχουν πάρα πολλά που είναι άγνωστα και ακατανόητα για το θνητό πλάσµα, ώστε να µπορέσει να κάνει τέτοια διάκρίση. Είναι σαφές ότι ο Θεός, ο οποίος µισεί την αµαρτία, τον πόνο και τον θάνατο περισσότερο από οποιονδήποτε άνθρωπο, κρίνει ότι το τελικό αποτέλεσµα αξίζει όλον αυτόν τον πόνο. Αν πιστεύουµε ότι ο Θεός ήταν στοργικός, δίκαιος και σοφός, όταν δηµιούργησε πλάσµατα µε ελεύθερη βούληση που τελικά αµάρτησαν, µας οδηγεί στο δυσάρεστο συµπέρασµα ότι ακόµα και ο Θεός δεν µπορεί να σταµατήσει τις ωµότητες, χωρίς να αποσύρει την ελευθερία για τη διατήρηση της οποίας πέθανε στο σταυρό. 10 Αντίθετα, ο Θεός αντέχει το βάρος να βλέπει την δηµιουργία Του να υποφέρει, και ταυτόχρονα προσφέρει τον εαυτό του ως λύση σε εκείνους που θα Τον δεχτούν, περιµένοντας τον καιρό και τις συνθήκες, όταν η αµαρτία µπορεί να τελειώσει µόνιµα. Η προσωρινή ανοχή της αµαρτίας από τον Θεό βασίζεται στο διττό σκοπό Του να σώσει όσα παιδιά µπορεί και να δηλώσει τόσο αποτελεσµατικά την αντίθεση µεταξύ των αρχών Του και των αρχών του Σατανά, ώστε να µην ξαναφυτρώσει ποτέ η αµαρτία. Ο Θεός θα µπορούσε 11 να απαλείψει τον Σατανά, µόλις επαναστάτησε, αλλά αυτό θα άφηνε τις κατηγορίες αναπάντητες. Ένας καινούργιος Σατανάς θα σηκωνόταν, και ο ένας θα διαδεχόταν τον άλλον αιώνια, ενώ ο Θεός θα τους κατέστρεφε, χωρίς ωστόσο να αποδεικνύει ότι έχουν άδικο. Όπως το κοµουνιστικό σύστηµα που χρειάστηκε 70 χρόνια πειραµάτων, για να αποδειχθεί ότι είναι ένα ριζικά ελαττωµατικό σύστηµα, το σύστηµα του Σατανά, στο οποίο κάθε άνθρωπος ακολουθεί το προσωπικό νόµο του, µπορεί να ανατραπεί µόνο µετά από µια παρατεταµένη περίοδο ανάπτυξης και αποδείξεως των αρχών του. Το να σταµατήσει ο Θεός την αµαρτία θα σηµαίνει πως ασκεί έναν αυθαίρετο, εξαναγκαστικό έλεγχο στον Σατανά και τους αµαρτωλούς, τα ίδια πλάσµατα που ο ίδιος ο Θεός δηµιούργησε, ώστε να έχουν ελεύθερη βούληση. Εφόσον όλοι αµάρτησαν και ο µισθός της αµαρτίας είναι θάνατος (Ρωµ. 3:23, 6:23), ο Θεός θα έπρεπε να θανατώσει 10 Για παράδειγµα, σε πιο σηµείο της χρονικής αλυσίδας των γεγονότων θα πρέπει να επέµβει ο Θεός, για να σταµατήσει κάποιον που αποφάσισε να πιει, µέχρι να µεθύσει, και µετά να οδηγήσει το αυτοκίνητό του, µε την πιθανότητα να προκαλέσει µια τροµερά τραγική κατάληξη; Θα έπρεπε να ελέγξει ο Θεός το µυαλό του πότη, ώστε να µην έχει επιθυµία για ποτό, ή να παραλύσει τα χέρια του, ώστε να µην έχει την ικανότητα να πιει, ή να αλλάξει την φύση του αλκοόλ, για να µην προκαλεί µέθη ή να σπρώχνει τα άλλα αυτοκίνητα µακριά από την πορεία του µεθυσµένου οδηγού; Προφανώς δεν θα υπήρχε αληθινή ελευθερία σε τέτοια κόσµο! 11 Σε τελική ανάλυση είναι παράλογο να λες ότι ο Θεός θα µπορούσε να κάνει πράγµατα. Ο Θεός µπορεί µόνο να ενεργεί σε αρµονία µε το χαρακτήρα αγάπης Του, και υπό αυτή την έννοια τα αµαρτωλά πλάσµατά Του µπορούν να κάνουν πράγµατα που Αυτός δεν µπορεί. Για παράδειγµα: είναι αδύνατον να πει ψέµατα ο Θεός Εβρ. 6:18, αλλά ο Σατανάς και οι αµαρτωλοί άνθρωποι µπορούν να πουν ψέµατα και να παραβιάσουν όλους τους νόµους του Θεού. Προφανώς ο Θεός δεν µπορεί να παραβιάσει το δικό του νόµο επειδή είναι ανάκλαση του χαρακτήρα Του.

10 όλους τους ανθρώπους και τους επαναστάτες αγγέλους, για να τερµατίσει τον πόνο και την θλίψη που συνδέονται µε την αµαρτία. εν το κάνει όµως αυτό, αλλά περιορίζει το κακό και τα δεινά που είναι τα αποτελέσµατα της αµαρτίας Είναι έλεος του Κυρίου, ότι δεν συντελεστήκαµε, επειδή δεν έλειψαν οι οικτιρµοί του Θρν. 3:22. Στο τέλος του κόσµου, για να επιτρέψει µια πλήρη επίδειξη των αρχών της αµαρτίας, ο Θεός θα σταµατήσει να περιορίζει τα φονικά πάθη και τις καταστροφές που είναι το φυσικό αποτέλεσµα της αµαρτίας, µε αποτέλεσµα να ξεκινήσει καιρός θλίψης, που ποτέ δεν έχει γίνει αφότου υπήρξε έθνος αν. 12:1. Αλλά, για να είναι δίκαιος απέναντι στην ανθρώπινη φυλή, ο Θεός θα δώσει σε κάθε άτοµο στη γη µια ευκαιρία να ετοιµαστεί για αυτό το φρικτό γεγονός. Ο Ιησούς είπε: Και τούτο το ευαγγέλιο της βασιλείας θα κηρυχθεί σε ολόκληρη την οικουµένη, για µαρτυρία σε όλα τα έθνη και τότε, θα έρθει το τέλος Μθ. 24:14. Μαζί µε την κήρυξη του ευαγγελίου ο Θεός θα παράσχει µια πλήρη επίδειξη των αρχών της βασιλείας Του: ιαµέσου της διακονίας και των χαρισµάτων του Πνεύµατος, οι άνθρωποι του Θεού, όλοι ανεξαίρετα θα φτάσουν στην ενότητα της πίστης, και της επίγνωσης του Υιού του Θεού, σε τέλειο άνδρα, σε µέτρο ηλικίας, του πληρώµατος του Χριστού Εφ. 4:7-16. Η αντίθεση µεταξύ αυτών που καθοδηγούνται από το Πνεύµα και αυτών που καθοδηγούνται από την αµαρτία θα είναι τόσο εντυπωσιακή, ώστε να αποτελέσει µια αιώνια µαρτυρία σε όλο το σύµπαν για την δικαιοσύνη του Θεού και την κακεντρέχεια της αµαρτίας Για να γνωριστεί τώρα στα επουράνια, διαµέσου της εκκλησίας, στις αρχές και στις εξουσίες η πολυποίκιλη σοφία του Θεού Εφ. 3:10. Η αµαρτία θα έχει εξαλειφθεί για πάντα Ο Κύριος είναι µακρόθυµος, και µεγάλος σε δύναµη, και κατά κανέναν τρόπο δεν θα αθωώσει τον ασεβή... Ο Κύριος είναι αγαθός, οχύρωµα σε ηµέρα θλίψης και γνωρίζει εκείνους που ελπίζουν σ αυτόν... τα βουνά σείονται απ αυτόν, και οι λόφοι διαλύονται και η γη τρέµει από την παρουσία του... Αυτός θα κάνει συντέλεια θλίψη δεν θα έρθει για δεύτερη φορά Ναούµ 1: :4,5 ΤΟ ΑΡΣΕΝΙΚΟ ΠΑΙ Ι Ο Ιησούς Χριστός είναι το αρσενικό παιδί που γεννήθηκε. Αν και φαινόταν ανήµπορος και ευάλωτος, αυτή η περικοπή µας θυµίζει ότι τελικά θα κυβερνήσει µε σιδερένια ράβδο, συντρίβοντας τον επαναστάτη κατά της βασιλείας του εχθρού. Και ο δράκοντας στάθηκε µπροστά στη γυναίκα που επρόκειτο να γεννήσει, για να καταφάει το παιδί της όταν το γεννήσει. Και γέννησε αρσενικό παιδί, το οποίο πρόκειται να ποιµάνει όλα τα έθνη µε σιδερένια ράβδο και το παιδί της αρπάχτηκε προς τον Θεό και τον θρόνο του Αποκ. 12:4,5. Το αρσενικό παιδί, το οποίο ποιµάνει όλα τα έθνη µε σιδερένια ράβδο αναφέρεται στον Ψαλµό 2, στον οποίο ο Χριστός παρουσιάζεται, όχι πράος και ταπεινός στην καρδιά (Μθ. 11:29), ούτε άνθρωπος θλίψεων και δόκιµος ασθένειας (Ησα. 53:3) αλλά µάλλον απεικονίζεται στο ρόλο του κυβερνήτη των εθνών. Αυτό µας βοηθάει να δούµε τα πράγµατα στις αληθινές τους διαστάσεις στα επόµενα δυο κεφάλαια της Αποκάλυψης, τα οποία δείχνουν την επιτυχία των εθνών, υπό την εξουσία του Σατανά, να κατατρέχουν τον λαό του Θεού. Γιατί φρύαξαν τα έθνη;... Παραστάθηκαν οι βασιλιάδες της γης, και οι άρχοντες συγκεντρώθηκαν µαζί, ενάντια στον Κύριο, και ενάντια στον Χριστό του... Εγώ (ο Θεός), όµως, θα πει, έχρισα τον βασιλιά µου επάνω στο βουνό Σιών... Υιός µου είσαι εσύ... θα σου δώσω κληρονοµιά σου τα έθνη... µε

11 σιδερένια ράβδο θα τους ποιµάνεις σαν σκεύος του κεραµέα θα τους συντρίψεις. Τώρα λοιπόν, βασιλιάδες, συνετιστείτε διδαχθείτε κριτές της γης Ψλµ. 2:1-10. Αυτή η περικοπή ξεκάθαρα αναφέρεται στον Ιησού Χριστό. Αυτός έχει δυο ράβδους µε τις οποίες ποιµάνει. Γι αυτούς που τον αγαπούν και τον ακολουθούν, η ράβδος σου... µε παρηγορεί Ψλµ. 23:4. Αλλά για αυτούς που επιµένουν στην επανάσταση, και ιδιαίτερα οι πολιτικές οντότητες ( τα έθνη που φρύαξαν και συγκεντρώνονται µαζί, εναντία στον Κύριο ) ο Χριστός έχει µια σιδερένια ράβδο, όχι για να τους παρηγορεί, αλλά µάλλον σαν σκεύος του κεραµέα να τους συντρίψει. 12 Αυτό το θέµα εµφανίζεται πάλι στην Αποκ. 19. Ο Ιωάννης είδε τον ουρανό ανοιγµένο και έναν ιππότη να βρίσκεται καβάλα σ ένα λευκό άλογο, ο οποίος προφανώς είναι ο Ιησούς Χριστός, ντυµένος µε ιµάτιο βαµµένο σε αίµα και το όνοµά του αποκαλείται Ο Λόγος Του Θεού Αποκ. 19: Έχει µια κοφτερή ροµφαία, για να χτυπάει µ αυτή τα έθνη κι αυτός θα τους ποιµάνει µε σιδερένια ράβδο. Και Αυτός πατάει τον ληνό του κρασιού του θυµού και της οργής του Θεού του Παντοκράτορα ε. 15. Αυτό µας δείχνει ότι παρόλο που ο Ιησούς απεικονίζεται στο κεφ. 12 ως αρσενικό παιδί που αρπάχτηκε προς τον Θεό µακριά από τον δράκοντα, τελικά θα θριαµβεύσει επί του κακού και θα ποιµάνει όλα τα έθνη µε σιδερένια ράβδο δηλαδή, θα τερµατίσει την αµαρτία και τους αµετανόητους αµαρτωλούς. Η γυναίκα που επρόκειτο να γεννήσει συµβολίζει τον Ισραήλ, τον εκλεκτό του Θεού, και αντιπροσωπεύεται από την Μαρία, την µητέρα του Ιησού. 13 Όταν ήρθε το πλήρωµα του χρόνου, ο Θεός εξαπέστειλε τον Υιό του, ο οποίος γεννήθηκε από γυναίκα και υποτάχθηκε στον νόµο για να εξαγοράσει αυτούς που ήσαν κάτω από τον νόµο, ώστε να λάβουµε την υιοθεσία Γαλ. 4:4,5. Ο Σατανάς, διαµέσου του κακού βασιλιά Ηρώδη, πραγµατικά ήταν µπροστά στη γυναίκα που επρόκειτο να γεννήσει, για να καταφάει το παιδί της όταν το γεννήσει. Όταν ο Ηρώδης φόνευσε όλα τα παιδιά που ήσαν στη Βηθλεέµ, και στην επικράτειά της, από δύο χρόνων και κάτω, ο Σατανάς έδειξε ότι δεν φοβάται κανέναν στην καταχθόνια και απελπισµένη επιθυµία του να αποσοβήσει την καταστροφή της βασιλείας του. Ωστόσο, ο Θεός έσωσε τον Υιό Του ο Χριστός έζησε µια τέλια ζωή και πρόσφερε µια τέλεια θυσία, και µετά αρπάχτηκε προς τον Θεό και τον θρόνο Του. Όπως είπε ο Παύλος: Ο Ιησούς, ο αρχηγός και τελειωτής της πίστης, ο οποίος, εξαιτίας της χαράς που ήταν µπροστά του, υπέφερε σταυρό, καταφρονώντας τη ντροπή, και κάθισε στα δεξιά του θρόνου του Θεού Εβρ. 12: :7-9 Ο ΜΙΧΑΗΛ Ε ΙΩΞΕ ΤΟΝ ΣΑΤΑΝΑ Μέχρι τη Σταύρωση, την Ανάσταση και την Ανάληψη του Χριστού ο Σατανάς είχε πρόσβαση στον ουρανό, όπου κατηγορούσε τον Χριστό, τους αγγέλους και τους ανθρώπους που ήθελαν να υπακούν τον Θεό. Αλλά ο Μιχαήλ (που είναι ο Ιησούς Χριστός) µαζί µε τους 12 Ο Θεός δεν θα τους συντρίψει επειδή τους µισεί, αλλά µάλλον επειδή κατατρέχουν τα παιδιά Του. 13 Η Μαρία ήταν η ανθρώπινη αντιπρόσωπος του λαού Ισραήλ, του οποίου ήταν η εκλεκτή νύφη του Θεού. Το ότι η γυναίκα δεν είναι πρωτίστως ένα σύµβολο της παρθένας Μαρίας είναι καταφανές από το πλαίσιο ο δράκοντας καταδίωξε την γυναίκα... για καιρόν και καιρούς και µισόν καιρό Αποκ. 12:13,14. Όπως θα δούµε παρακάτω στο κεφάλαιο, αυτή η περίοδος συµβολίζει τους αιώνες στους οποίους ο λαός του Θεού (η γυναίκα) καταδιώχτηκαν στο Μεσαίωνα. Αυτό δείχνει ότι η γυναίκα συµβολίζει τον λαό του Θεού, όχι έναν συγκεκριµένο άνθρωπο. 14 Βλέπε επίσης Εβρ. 1:13, 8:1, 10:12,13, Α Πετ. 3:22.

12 αγγέλους Του έριξαν τον Σατανά και τους αγγέλους του από τον ουρανό, εκθέτοντας αυτόν στο σύµπαν ως ψεύτη και φονιά. Και έγινε πόλεµος στον ουρανό ο Μιχαήλ και οι άγγελοί του πολέµησαν ενάντια στον δράκοντα, και ο δράκοντας πολέµησε και οι άγγελοί του. Και δεν υπερίσχυσαν ούτε βρέθηκε πλέον τόπος γι αυτούς στον ουρανό. Και ρίχτηκε ο µεγάλος δράκοντας, το αρχαίο φίδι, που αποκαλείται ο διάβολος, και ο σατανάς, που πλανάει ολόκληρη την οικουµένη, ρίχτηκε στη γη και οι άγγελοί του ρίχτηκαν µαζί του Αποκ. 12:7-9. Μόλις πριν από τον Σταυρό ο Ιησούς είπε: Τώρα είναι κρίση αυτού του κόσµου τώρα ο άρχοντας αυτού του κόσµου θα ριχτεί έξω Ιων. 12:31. Μέχρι τον Σταυρό ο Σατανάς σε κάποιο βαθµό είχε κάποια πρόσβαση και απολάµβανε κάποια συµπάθεια από τα επουράνια όντα. Αναµφίβολα συνέχισε τις ίδιες κατηγορίες εναντίον του Θεού που υπαινίχθηκε µιλώντας στην Εύα στην Παράδεισο ότι ο Θεός περιορίζει τους ανθρώπους, είναι εγωιστής και ψεύτης και επιθυµεί να κρατήσει για τον εαυτό Του µια αποκλειστική, προνοµιούχα θέση. Αλλά στον σταυρό ο Σατανάς αποκαλύφθηκε πως είναι ψεύτης και φονιάς (Ιων. 8:44). Στις σκανδαλώδεις και βλάσφηµες προσπάθειές του να πείσει τον Χριστό να τον λατρέψει, και στην υποκίνηση των Ιουδαίων να κατατρέξουν και τελικά να δολοφονήσουν τον Χριστό ο Σατανάς αποκάλυψε ολοσχερώς τον αληθινό χαρακτήρα του. Από την άλλη πλευρά, στην ανιδιοτελή προσφορά του µονογενούς Υιού Του ο Θεός απέδειξε ότι θα κάνει οτιδήποτε για να σώσει τα πλάσµατα που ο Ίδιος δηµιούργησε. Ο Ιων. 12:31 και η Αποκ. 12:7-10 που εξηγήσαµε παραπάνω υπονοούν ότι µετά από την Ανάσταση και την Ανάληψη του Χριστού, η πρώτη πράξη Του ήταν να διώξει τον Σατανά από τον ουρανό. Ο Μιχαήλ είναι ο αρχηγός των στρατιών των αγγέλων που έδιωξαν τον δράκοντα και τους αγγέλους του. Η Εβραϊκή λέξη Μιχαήλ σηµαίνει Ποιος είναι όµοιος µε τον Θεό;, µια πρόκληση στον ισχυρισµό του Σατανά ότι θα είµαι όµοιος µε τον Ύψιστο Ησα. 14:14. Μια προσεχτική σύγκριση των εδαφίων που αναφέρονται στον Μιχαήλ αποκαλύπτει ότι Αυτός ταυτίζεται µε τον Ιησού Χριστό στο ρόλο Εκείνου, ο οποίος αντιµάχεται µε τον Σατανά. 15 Ο Ιησούς παρουσιάζει τον εαυτό του σε διάφορους 15 Ο Μιχαήλ αποκαλείται αρχάγγελος στο εδ. Ιούδα 9, ένας τίτλος που µπορεί να σηµαίνει ο αρχηγός των αγγέλων. Αυτός ο τίτλος δεν χρησιµοποιείται στην Αγία Γραφή για κανέναν άλλο άγγελο µόνο η παράδοση της Εκκλησίας τον προσέδωσε στον Γαβριήλ και στους άλλους αγγέλους. Στη ευτέρα Παρουσία του Χριστού ο Κύριος θα κατέβει από τον ουρανό µε πρόσταγµα, µε φωνή αρχαγγέλου και µε σάλπιγγα Θεού, κι αυτοί που πέθαναν εν Χριστώ θα αναστηθούν πρώτα Α Θεσ. 4:16. Ο Ιησούς αποσαφήνισε ότι θα είναι η δική Του φωνή που θα αναστήσει τους νεκρούς (Ιων. 5:26-29). Στο εδ. Ιούδα 9 ο αρχάγγελος Μιχαήλ, όταν φιλονικώντας µε τον διάβολο, συνοµιλούσε για το σώµα του Μωυσή... είπε: Ο Κύριος να σε επιτιµήσει. Σε µια όµοια έριδα που καταχωρίστηκε στο Ζαχ. 3 (το µόνο άλλο εδάφιο που χρησιµοποιεί αυτή την φράση) ο Κύριος (Εβρ. Ιεχωβά) είπε στον διάβολο: Ο Κύριος να σε επιτιµήσει Ζαχ. 3:2. Αυτό δείχνει ότι ο Κύριος ο ίδιος επιτιµάει τον Σατανά, που υπονοεί ότι ο Μιχαήλ ο αρχάγγελος ταυτίζεται µε τον Κύριο. Μερικοί µελετητές νοµίζουν ότι είναι παράξενος να αποκαλείται ο Ιησούς άγγελος, αλλά αρκετά εδάφια από την Παλαιά ιαθήκη δείχνουν ότι ένας από τους τίτλους του Θεού είναι ο άγγελος του Κυρίου. Π. χ., στην Εξ. 3 ο Θεός που µίλησε από την φλεγόµενη βάτο πρώτα ταυτίζεται ως ο άγγελος του Κυρίου (εδ. 2), και µετά ως ο Θεός (Ελοχήµ, εδ. 4,6,11,13,14,15,16,4:5) και Ιεχωβά (εδ. 4,7,15,16,4:2,4,6). Εµφανίστηκε επίσης ως ο Ων (Εξ. 3:14), ένα όνοµα το οποίο ο Ιησούς εφάρµοσε στον εαυτό του (Ιων. 8:58). Σύγκρινε επίσης Κριτές 6:11 µε εδ. 14,16,22,23, σύγκρινε Κριτές 13:3,9,15,16 µε εδ. 22,23, και Πρξ. 8:30-35, 38 µε Εξ. 19:3,11,19,20: Στα Κεφ. αν ο Μιχαήλ ονοµάζεται ένας από τους πρώτους άρχοντες 10:13, ο άρχοντάς σας 10:21 και ο µεγάλος άρχοντας, που στέκεται για τους γιους του λαού σου 12:1.

13 ρόλους, κάθε έναν µε ένα διαφορετικό όνοµα. Ονοµάζεται το λιοντάρι που είναι από τη φυλή του Ιούδα, η ρίζα του αβίδ Αποκ. 5:6, Βασιλιάς βασιλιάδων και Κύριος κυρίων Αποκ. 19:16, Εµµανουήλ, ο Υιός του Ανθρώπου Μθ. 1:23, 9:6, και πολλά άλλα. Όταν αντιµάχεται µε τον Σατανά ονοµάζεται Μιχαήλ. Αυτό είναι ένα σηµαντικό σηµείο. Η άποψη ότι ο Μιχαήλ είναι µόνο ένας από τους ισχυρούς αγγέλους θα σήµαινε ότι ο πόλεµος στον ουρανό είναι ένας αγγελικός πόλεµος, µε τον Θεό περιέργως απόντα να κοιτάζει τη δουλειά Του, καθώς οι αγγελικές φατρίες µάλωναν για κυριαρχία. Αλλά η σωστή άποψη µάς δείχνει ότι ο Θεός επεµβαίνει προσωπικά στους αγώνες τις Μεγάλης ιαµάχης, και νοιάζεται βαθιά για κάθε τι που αφορά στο λαό του. Προφανώς µια πάλη (Θεός εναντίον Σατανά), δεν είναι ένας αληθινός αγώνας δύναµης, αφού ο Θεός είναι παντοδύναµος. Αυτό δείχνει πάλι ότι η διαµάχη σχετίζεται µε ιδέες, πίστη και αφοσίωση. Ο Σατανάς από τη µια µεριά µπορεί να εκµεταλλεύεται αυτά που ο Θεός δεν µπορεί ψέµατα, σοφιστεία, κολακεία, κατηγορίες, απειλές και κακοποίηση. Ο Θεός χρησιµοποιεί την αγάπη, την αυτοθυσία και αποδείξεις του χαρακτήρα Του. Η διαµάχη δεν µοιάζει µε κάποια θεολογική εταιρία που συναθροίζεται, για να επιχειρηµατολογήσει για τις λεπτοµέρειες των δογµάτων. Οι µάχες πραγµατοποιούνται κυριολεκτικά εδώ στη γη. Για παράδειγµα, στο αν. 10 ένας ισχυρός άγγελος αγωνίστηκε µε τον άρχοντα της βασιλείας της Περσίας (έναν ισχυρό δαιµονικό άγγελο), και ζήτησε βοήθεια από τον Μιχαήλ, για να επηρεάσει τους βασιλιάδες της Περσίας αν. 10:13. Το αποτέλεσµα αυτής της αθέατης πνευµατικής νίκης ήταν ότι ο Κύρος, ο βασιλιάς της Περσίας, επέτρεψε στον λαό του Θεού να επιστρέψει στην πατρίδα του από την Βαβυλώνα. Ο άγγελος πληροφόρησε τον ανιήλ: Τώρα, µάλιστα, θα επιστρέψω να πολεµήσω µε τον άρχοντα της Περσίας 16 (ε.20), και του είπε επιπλέον ότι ένας άλλος ισχυρός δαίµονας θα παρουσιαστεί σύντοµα στη σκηνή θα έρθει ο άρχοντας της Ελλάδας (ο µέγας Αλέξανδρος και οι Έλληνες είχαν µεγάλη επιρροή και στους Πέρσες και στο λαό του Θεού). Η πιο σηµαντική µάχη περιγράφεται εδώ στην Αποκ. 12, στην οποία ο Μιχαήλ και οι άγγελοι του πολέµησαν ενάντια στον δράκοντα και τους αγγέλους του, µε το αποτέλεσµα ο Σατανάς να ριχθεί από τον ουρανό. Απεικονίζεται να πολεµά µε τις δυνάµεις των κακών και να αγωνίζεται κατά των επίγειων εξουσιών για χάρη του λαού του ( αν. 10:13,20,21). Στο Κεφ. 8 ονοµάζεται ο άρχοντας (Εβρ. Σαρς) του στρατεύµατος αν. 8:11. Ακριβώς η ίδια φράση βρίσκεται στον Ιησού του Ναυή 5:14 στο οποίο ένας άνθρωπος... στεκόταν απέναντι του (Ιησού του Ναυή) και είπε, Εγώ είµαι ο Αρχιστράτηγος (Σαρς) της δύναµης του Κυρίου. Αυτός επέτρεψε στον Ιησού του Ναυή να τον προσκυνήσει και του είπε: Λύσε το υπόδηµά σου από τα πόδια σου επειδή, ο τόπος... είναι άγιος ε.15. Η περικοπή συνεχίζει: Και ο Κύριος είπε στον Ιησού... ε. 6:2. Συγκρίνοντας αυτή την περικοπή µε αυτές στον ανιήλ που αναφέρθηκαν παραπάνω βλέπουµε ότι ο Μιχαήλ ταυτίζεται µε τον άρχοντα του στρατεύµατος και είναι ο Κύριος. Πραγµατικά, είναι δύσκολο να φανταστούµε ένα κατώτερο πρόσωπο να φιλονικήσει µε τον διάβολο για το σώµα του Μωυσή ή να διώξει τον Σατανά από τον ουρανό. 16 Υπήρχαν κάποιες σοβαρές και σηµαντικές πνευµατικές µάχες που είχαν κυριολεκτικές επιρροές στο λαό του Θεού στην Περσία, που καταγράφτηκαν στα βιβλία του Έζρα και της Εσθήρ.

14 12:10 Ο ΚΑΤΗΓΟΡΟΣ ΤΩΝ Α ΕΛΦΩΝ Ο Σατανάς κατηγορεί συνεχώς το λαό του Θεού, επισηµαίνοντας της αµαρτίες και τις αποτυχίες του. Ο σκοπός του είναι να αποδείξει ότι οι άνθρωποι του Θεού δεν είναι καθόλου καλλίτεροι από αυτόν, και αν ο Θεός θέλει να τους σώσει, θα πρέπει επίσης να σώσει και τον ίδιο τον Σατανά! Ωστόσο, ο Θεός πέθανε για τους αµαρτωλούς, ώστε αυτοί που πιστεύουν να µπορούν να ζήσουν, και αυτό ακριβώς αποκλείει τον Σατανά. Και άκουσα µια δυνατή φωνή στον ουρανό που έλεγε: Τώρα έγινε η σωτηρία και η δύναµη και η βασιλεία του Θεού µας, και η εξουσία του Χριστού του επειδή, ρίχτηκε κάτω ο κατήγορος των αδελφών µας, που τους κατηγορεί µπροστά στον Θεό µας ηµέρα και νύχτα Αποκ. 12:10. Στο εδάφιο 10 βλέπουµε µια από τις κύριες δραστηριότητες του Σατανά: είναι ο κατήγορος των αδελφών (οι αδελφοί αναφέρεται στο λαό του Θεού). Το βλέπουµε αυτό στην ιστορία του Ιώβ στο επουράνιο συµβούλιο κατηγόρησε ο Σατανάς: Μήπως ο Ιώβ δωρεάν φοβάται τον Θεό; εν τον περιέφραξες από παντού;... τα έργα των χεριών του ευλόγησες, και τα κτήνη του πλήθυναν επάνω στη γη όµως, άπλωσε τώρα το χέρι σου και άγγιξε όλα όσα έχει, για να δεις αν δεν σε βλασφηµήσει κατά πρόσωπο Ιώβ 1: Στον Ζαχ. 3 έχουµε µια άλλη ευκαιρία να κοιτάζουµε στα παρασκήνια και να δούµε τις κατηγορίες του Σατανά. Ο προφήτης είδε τον Ιησού τον µεγάλο ιερέα, ο οποίος ήταν ένας από τους ηγέτες στην αποκατάσταση της λατρείας του αγιαστηρίου µετά από την αιχµαλωσία στην Βαβυλώνα. 18 Ο Ιησούς απεικονίζεται να στέκεται µπροστά στον άγγελο του κυρίου, και ο διάβολος στεκόταν από τα δεξιά του για να του αντισταθεί Ζαχ. 3:1. Ο Σατανάς εστίασε την προσοχή προς την αστάθεια και τα ελαττώµατα στη διακονία του ιερού ο Ιησούς ήταν ντυµένος µε βρώµικα ιµάτια, 19 και στεκόταν µπροστά στον άγγελο ε. 3. Μια βάσιµη απορία είναι η εξής: Πως ωφελείται ο Σατανάς από τις κατηγορίες Του εναντίον του λαού του Θεού; Πιθανόν οι κατηγορίες είναι µέρος του στρατηγικού του σχεδίου να παρατείνει την επιβίωσή του. Ο Σατανάς έχει µια βαθιά επίγνωση του χαρακτήρα του Θεού, και προσπαθεί να εκµεταλλεύεται δυο από τα πιο βασικά χαρακτηριστικά Του, τη δικαιοσύνη και το έλεος Του. Η δικαιοσύνη και η κρίση είναι η βάση του θρόνου Σου Ψλµ. 89:14. Η δικαιοσύνη του Θεού απαιτεί την καταστροφή των ασεβών. Θα εξολοθρεύσει δε όλους τους ασεβείς Ψλµ 145:20. Οι άδικοι δεν θα κληρονοµήσουν τη βασιλεία του Θεού Α Κορ. 6:9. Ο Σατανάς, ως υποκινητής και αρχηγός από τα πνεύµατα της πονηρίας στα επουράνια (Εφ. 6:12) θα ήταν πρώτος στη λίστα για καταστροφή. Όλοι όσοι πράξουν 17 Βλέπε Παράρτηµα 8 για τη συζήτηση σχετικά µε την Μεγάλη ιαµάχη στο βιβλίο του Ιώβ. 18 Στο βιβλίο του Αγγαίου ο Ζοροβάβελ και ο Ιησούς ήταν οι αρχηγοί στην αποκατάσταση αυτού που ο Σατανάς µισεί περισσότερο τη λειτουργία του αγιαστηρίου, η οποία απεικονίζει την θυσία και την ιερατική διακονία του Ιησού Χριστού. 19 Στο Ησα. 64:6 τα βρόµικα ιµάτια είναι ένα σύµβολο των προσπαθειών µας να δηµιουργούµε δικαιοσύνη όλη η δικαιοσύνη µας είναι σαν ρυπαρό ιµάτιο. Αυτό έρχεται σε αντίθεση µε την δικαιοσύνη του Χριστού που θα καλύψει την ακαθαρσία µας: Θα ευφρανθώ τα µέγιστα στον Κύριο η ψυχή µου θα αγαλλιασθεί στον Θεό µου επειδή, µε έντυσε µε ιµάτιο σωτηρίας Ησα. 61:10. Ο άγγελος επιπλήττει τον Σατανά, και µετά παραγγέλλει: Αφαιρέστε τα βρώµικα ιµάτια του... να, αφαίρεσα από σένα την ανοµία σου, και θα σε ντύσω µε ιµάτια γιορταστικά Ζαχ. 3:4. Αυτή είναι µια ωραία απεικόνιση της δικαιοσύνης που ο Θεός καταλογίζει σε µας, όταν πιστεύουµε στον Χριστό και επιτρέπουµε στον Θεό να δώσει µετάνοια σε (µας) και άφεση αµαρτιών Πρξ. 5:31.

15 αδικία αξίζουν θάνατο, 20 αλλά ο Σατανάς, σε αντίθεση µε πολλούς, οι οποίοι πράττουν αµαρτίες αν άγνοια, έχει πλήρη επίγνωση του διατάγµατος του Θεού ότι ο µισθός της αµαρτίας είναι θάνατος Ρωµ. 6:23. Γι αυτό προσπαθεί να εκµεταλλευθεί ένα άλλο βασικό χαρακτηριστικό του Θεού: το έλεος Του. Η δικαιοσύνη και η κρίση είναι η βάση του θρόνου Σου το έλεος και η αλήθεια θα προπορεύονται µπροστά από το πρόσωπό Σου Ψλµ. 89:14. Αν και η δικαιοσύνη είναι βασική στον χαρακτήρα Του, πιο κοντά στο νου και στην καρδιά του Θεού βρίσκεται το έλεος. Όταν ο Θεός δήλωσε το όνοµά του (ή τον χαρακτήρα Του) στο Μωυσή, τόνισε πρώτα το έλεος και µετά τη δικαιοσύνη: Ο Κύριος, ο Κύριος, ο Θεός είναι οικτίρµονας και ελεήµονας, µακρόθυµος, και πολυέλεος, και αληθινός, ο οποίος φυλάττει έλεος σε χιλιάδες, συγχωρεί ανοµία και παράβαση και αµαρτία, και καθόλου δεν αθωώνει τον ένοχο Εξ. 34:6,7. Με τις κατηγορίες ο Σατανάς προσπαθεί να αποδείξει ότι όλοι είναι ένοχοι, όπως και αυτός ο ίδιος. Ο Σατανάς ξέρει καλά την καρδιά της αγάπης του Θεού, 21 κι έτσι προσπαθεί να αποδείξει ότι δεν υπάρχει ουσιαστική διαφορά ανάµεσα στους Χριστιανούς και στον εαυτό του. Ισχυρίζεται ο Σατανάς ότι αν ο Θεός από έλεος θα συγχωρήσει κάποιον και θα του επιτρέψει να ζήσει, πρέπει επίσης να επιτρέψει και στον Σατανά να ζήσει. Μαζί µε τέτοια επιχειρήµατα, ο Σατανάς προσφέρει την αδιάσειστη απόδειξη της κατηγορίας του ότι δεν υπάρχει δίκαιος ούτε ένας Όλοι παρεξέκλιναν, µαζί εξαχρειωθηκαν δεν υπάρχει αυτός που πράττει το αγαθό δεν υπάρχει ούτε ένας! Ρωµ. 3: Ωστόσο, ο Θεός αντιµετώπισε την πρόκληση του Σατανά στον Ιησού Χριστού, και αυτή είναι η ουσία του ευαγγελίου. Ο Ιησούς έγινε άνθρωπος, αναλαµβάνοντας την ανθρώπινη φύση: Επειδή, λοιπόν, τα παιδιά έγιναν κοινωνοί σάρκας και αίµατος, κι αυτός παρόµοια έγινε µέτοχος από τα ίδια Εβρ. 2:14. Έζησε χωρίς αµαρτία πειράχτηκε σε όλα, κατά τη δική µας οµοιότητα, χωρίς αµαρτία, και µετά πέθανε για µας για να καταργήσει, διαµέσου του θανάτου, αυτόν που έχει το κράτος του θανάτου, δηλαδή, τον διάβολο Εβρ. 4:15, 2:14. Βάσταξε τις ασθένειές µας, και επιφορτίστηκε τις θλίψεις µας... τραυµατίστηκε για τις ανοµίες µας... ο Κύριος, όµως, έβαλε επάνω σ αυτόν την ανοµία όλων µας Ησα. 53:4-6. Τα καλά νέα του ευαγγελίου είναι ότι διαµέσου του Ιησού και της θυσίας του ο Θεός µπορεί να είναι αυτός δίκαιος, και να ανακηρύσσει δίκαιον εκείνον που πιστεύει στον Ιησού Ρωµ. 3:26. Όταν πιστεύουµε σε αυτόν, η τέλεια υπακοή του Χριστού καταλογίζεται σε µας σαν να ήταν δική µας δικαιοσύνη (Ρωµ. 4:1-12). Ο θάνατός του υπολογίζεται σε µας σαν να ήταν δικό µας ο θάνατος για τις αµαρτίες µας (Ρωµ. 5:6-8). 20 Η προσδοκία των ασεβών είναι η οργή... Εκείνος που κυνηγάει το κακό, τρέχει στον θάνατό του... και χέρι µε χέρι αν ενώνεται, ο ασεβής δεν θα µένει ατιµώρητος Παρ. 11: Ένα παράδειγµα του ελέους του Θεού βρίσκεται στην στάση του Θεού απέναντι τον Έφραϊµ στο βιβλίο του Ωσηέ. Ξανά και Ξανά ο Θεός κατηγορεί την ενοχή και τις αµαρτίες του Έφραϊµ. Π. χ., Ο Έφραϊµ προσκολλήθηκε στα είδωλα... τώρα προνεύσεις, Έφραϊµ... Οι πράξεις τους δεν τους αφήνουν να επιστρέψουν στον Θεό τους, επειδή, το πνεύµα της πορνείας είναι ανάµεσά τους, και δεν γνώρισαν τον Κύριο κτλ. Ωσ. 4:17, 5:3,4,11, 6:4, 7:8,9, 8:11. Άλλά παρά τις αµαρτίες του Έφραϊµ, ο Θεός, σε συναισθηµατικό επίπεδο, δεν µπορούσε να τον εγκαταλείψει. Εγώ (ο Θεός) δίδαξα ακόµα τον Έφραϊµ να περπατάει, πιάνοντας τον από τους βραχίονες αλλά, δεν γνώριζαν ότι τους γιάτρευα. Τους έσυρα µε σχοινιά ανθρώπου, µε δεσµούς αγάπης... Πώς θα σε παραδώσω, Εφραϊµ; Πως θα σε εγκαταλείψω;... Η καρδιά µου συγκινήθηκε. εν θα εκτελέσω την έξαψη του θυµού Μου δεν θα επιστρέψω για εξολοθρεµό του Έφραϊµ Ωσ. 11:3,4,8,9