Περίληψη : Γενικές Πληροφορίες

Transcript

1 Περίληψη : Γενικές Πληροφορίες Έκταση: 196,755 τ.χλμ. Μήκος ακτογραμμής: 111 χλμ. Πληθυσμός: κάτοικοι Πρωτεύουσα του νησιού και πληθυσμός της: Παροικιά (4.522 κάτοικοι) Διοικητική ένταξη: Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου, Νομός Κυκλάδων, Επαρχία Πάρου, Δήμος Πάρου Τοπικές εφημερίδες: Τα Νέα της Πάρου, Η Φωνή της Πάρου, Παριανός Τύπος Τοπικοί ραδιοσταθμοί: Νάουσα FM (94.5), Πάρος FM (98.5), Ηχώ FM (102.1), Έβενος FM (106.6) Μουσεία: Αρχαιολογικό Μουσείο Πάρου, Εκκλησιαστικό Βυζαντινό Μουσείο Πάρου στην Εκατονταπυλιανή, Συλλογή Μεταβυζαντινών Εικόνων, Λαογραφική Συλλογή Νάουσας "Ελληνικές τοπικές φορεσιές", Συλλογή Όθωνα Κάπαρη, Λαογραφικό Μουσείο Λευκών Αρχαιολογικοί χώροι και μνημεία: Μυκηναϊκή Ακρόπολη Κουκουναριών, αρχαίο νεκροταφείο, αρχαίο εργαστήριο κεραμικής, ναοί Ασκληπιού και Πυθίου Απόλλωνα, ναοί Δηλίου Απόλλωνα και Άρτεμης, αρχαίο λατομείο μαρμάρου, ναός Παναγίας Εκατονταπυλιανής, αρχαίο και ενετικό κάστρο Παροικιάς, ενετικό κάστρο Νάουσας, ενετικό κάστρο Κεφάλου Παραδοσιακοί οικισμοί: Νάουσα, Παροικιά Φυσικά μνημεία: Η περιοχή Πεταλούδες έχει ενταχθεί στο κοινοτικό δίκτυο προστατευόμενων περιοχών "NATURA 2000" ως Τόπος Κοινοτικής Σημασίας (ΤΚΣ) και έχει ανακηρυχθεί Σημαντική Περιοχή για τα Πουλιά της Ελλάδας Πολιτιστικοί σύλλογοι: Αρχίλοχος, Πολιτιστικός Σύλλογος Πάρου, Πολιτιστικός Σύλλογος Προδρομιτών Πάρου, Προοδευτικός Σύλλογος Λευκιανών Πάρου, Μουσικοχορευτικό Συγκρότημα «Νάουσα Πάρου», Πολιτιστικός Σύλλογος Αγκαιριάς Πάρου, Προοδευτικός Σύλλογος Κωστιανών Πάρου Εκδηλώσεις: Γιορτή Ψαριού (6 Αυγούστου), αναπαράσταση απόβασης των πειρατών στη Νάουσα (23 Αυγούστου) Φεστιβάλ: Φεστιβάλ Κιθάρας Πάρου Πανηγύρια: Άγιου Ιωάννη Κλήδονα (23 Ιουνίου), Μεταμόρφωση του Σωτήρος στη Μάρπησσα (6 Αυγούστου), Κοίμηση της Θεοτόκου στο ναό της Εκατονταπυλιανής στην Παροικιά (15 Αυγούστου), Ύψωση Τιμίου Σταυρού (14 Σεπτεμβρίου), Υπαπαντή στη Νάουσα (2 Φεβρουαρίου) Αθλητικές διοργανώσεις: Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ιστιοσανίδας Αθλητικές ομάδες: Αθλητικός Μορφωτικός Εκπολιτιστικός Σύλλογος "Μαρπησσαϊκός", Αθλητικός Μορφωτικός Εκπολιτιστικός Σύλλογος "Νηρέας", Αθλητικός Σύλλογος Ερασιτεχνικού Καράτε Shorinji Ryu-Wado, Ναυτικός Όμιλος Πάρου, Μ.Ε.Α.Σ. Μαρμάρων Πάρου "Ο Αστέρας" 1. Γεωγραφία περιβάλλον Στην καρδιά των Κυκλάδων βρίσκεται το τρίτο σε μέγεθος νησί του συμπλέγματος, η όμορφη Πάρος. Στην ακτογραμμή της σχηματίζονται μικροί και μεγάλοι όρμοι με αμμώδεις παραλίες. Σε αντίθεση με τον ορεινό όγκο που υψώνεται στο εσωτερικό του νησιού, τον Προφήτη Ηλία (με υψόμετρο 770 μ.), στην περιφέρεια η γη είναι πεδινή, με πολλές καλλιεργήσιμες εκτάσεις. Ο συγκερασμός των παραπάνω στοιχείων κάνουν το νησί να παρουσιάζει μεγάλο περιβαλλοντικό ενδιαφέρον. Τα δέντρα που ευδοκιμούν εδώ είναι το πεύκο της θάλασσας, οι κουκουναριές, οι λεύκες, τα εσπεριδοειδή και μεγάλη ποικιλία φρυγάνων. Πολλά είδη θάμνων είναι αρωματικά. Αρχαιότατο και σημαντικότατο φυτό είναι ο κρόκος (crocus salivus) ή ζαφορά ή σαφράνι. Δημιουργήθηκε στις 17/1/2017 Σελίδα 1/15

2 Πολλές περιοχές της Πάρου είναι υγρότοποι με ιδιαίτερη σημασία για τη χλωρίδα και την πανίδα του νησιού. Η ορνιθοπανίδα της Πάρου είναι πολύ σημαντική καθώς αποτελείται από τριακόσια και πλέον είδη. Στους υγρότοπους βρίσκουν καταφύγιο πολλά είδη μεταναστευτικών και ενδημικών πουλιών, ανάμεσα στα οποία και ορισμένα σπάνια όπως ο θαμνοψάλτης (prunella modularis) και ο αιγαιόγλαρος (larus audouinii). Η Πάρος παρουσιάζει μεγάλη ποικιλία θαλάσσιων βιοτόπων, που φιλοξενούν πολλούς και σπουδαίους θαλάσσιους οργανισμούς. Το σημαντικότερο θηλαστικό είναι η μεσογειακή φώκια (monachus monachus). Στα δυτικά της Πάρου βρίσκεται η τοποθεσία Ψυχοπιανά, περιοχή ιδιαίτερου φυσικού κάλλους, καθώς εδώ βρίσκουν καταφύγιο αμέτρητες πολύχρωμες πεταλούδες του είδους panaxia quadripunctaria. Το έδαφος της Πάρου αποτελείται από μεταμορφωμένα πετρώματα, κυρίως μάρμαρα, σχιστόλιθους και μικρή ποσότητα σμύριδας. Σε μεγάλα κοιτάσματα βρίσκεται το παριανό μάρμαρο. 2. Ιστορία Προϊστορική περίοδος Η Πάρος κατοικήθηκε από τις αρχές της Νεότερης Νεολιθικής περιόδου (Κουκουναριές), αλλά τα πρώτα σημαντικά δείγματα εγκατάστασης στο νησί προέρχονται από την Πρώιμη εποχή του Χαλκού ( π.χ.), όπως μαρτυρούν οι οικισμοί και τα νεκροταφεία που έχουν ανακαλυφθεί. Οι πιο πολλές θέσεις βρίσκονται παραθαλάσσια στον Δρυό, στον Κάμπο, στον Πύργο, στη θέση Πλαστηράς, και στον κόλπο της Παροικιάς, στις τοποθεσίες Δήλιο και Κάστρο (κάτω από τον Άγιο Κωνσταντίνο). Στο νησί φαίνεται ότι είχαν εγκατασταθεί Μινωίτες, όπως δηλώνουν και οι παλαιές ονομασίες του, Μινωίς και Μινώα. Κατά τους δύο τελευταίους αιώνες της εποχής του Χαλκού ( π.χ.), ένας πολύ σημαντικός οχυρωμένος οικισμός αναπτύχθηκε στις Κουκουναριές, στον κόλπο της Νάουσας Αρχαιότητα Το σημερινό όνομα του νησιού, σύμφωνα με τη μυθολογία, το κληροδότησε στο νησί ο οικιστής του Πάρος από την Αρκαδία. Στην αρχή της 1ης χιλιετίας π.χ. κατέφθασαν από την Αττική ιωνικά φύλα, που έβαλαν τις βάσεις για την ανάπτυξη της Πάρου και την ανάδειξή της στο Αιγαίο. Πράγματι, κατά την Αρχαϊκή και Κλασική εποχή η Πάρος αποτελούσε σημαντική οικονομική δύναμη και σπουδαίο καλλιτεχνικό κέντρο. Την ευημερία της στην Αρχαιότητα την οφείλει στο εμπόριο, στην ίδρυση αποικιών και στην εκμετάλλευση του ντόπιου μαρμάρου. Η σπουδαιότερη αποικία της Πάρου ήταν η Θάσος που ιδρύθηκε το 680 π.χ. Άλλες αποικίες ήταν η Γαληψός, η Αισύμη, η Στρύμη, το Πάριον στον Ελλήσποντο και ο Φάρος στην Αδριατική. Στους Μηδικούς πολέμους ( π.χ.) το νησί χρησιμοποιήθηκε ως ναυτική βάση των Περσών. Ύστερα, με την Α και Β Αθηναϊκή Συμμαχία, που ιδρύθηκαν το 478 και 377 π.χ. αντίστοιχα, πέρασε στην επικυριαρχία των Αθηναίων, αργότερα των Μακεδόνων και από το 140 π.χ. των Ρωμαίων. Στην Πάρο έζησε ο πρώτος λυρικός ποιητής της Αρχαιότητας, ο Αρχίλοχος. Από την Πάρο κατάγονταν ορισμένοι από τους λαμπρότερους γλύπτες της Κλασικής εποχής, όπως ο Αγοράκριτος και ο Σκόπας Βυζαντινή περίοδος Νεότεροι χρόνοι Από την Πρωτοβυζαντινή περίοδο στην Πάρο δεν είναι γνωστοί οικισμοί ή σημαντικά κτίσματα, μόνο λίγες εκκλησίες. Κατά τη Βυζαντινή εποχή, από τον 7ο ως το 12ο αιώνα, η Πάρος γνώρισε περιόδους ακμής λόγω της γεωγραφικής της θέσης και των προνομίων της, αλλά και περιόδους αναταραχής και ερήμωσης από τις πειρατικές, σλαβικές και αραβικές επιδρομές και τέλος από σεισμούς. Το 1207 με την ίδρυση του δουκάτου του Αιγαίου το νησί πέρασε διαδοχικά στην επικυριαρχία Δημιουργήθηκε στις 17/1/2017 Σελίδα 2/15

3 ισχυρών ενετικών οικογενειών όπως των Κρίσπι, των Σομμαρίπα και των Βενιέρηδων. Μετά το 1260 κατασκευάστηκαν τρία κάστρα, στο λιμάνι της Νάουσας, στον Κέφαλο και στην Παροικιά. Το 1537, ωστόσο, η Πάρος καταλαμβάνεται από το Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα, ύστερα από πολιορκία του κάστρου του Κεφάλου. Το νησί, όπως και άλλα κυκλαδονήσια, παραχωρείται από τους Οθωμανούς στον Εβραίο διπλωμάτη Ιωσήφ Νάζι από το 1566 έως το 1579, οπότε εντάσσεται πλήρως στην οθωμανική επικράτεια. Στους επόμενους αιώνες η Πάρος βρίσκεται στο επίκεντρο των συγκρούσεων του πολέμου μεταξύ Βενετών και Οθωμανών. Τότε καταστρέφεται ολοσχερώς η Παροικιά. Έναν αιώνα μετά, κατά τη διάρκεια του ρωσο-οθωμανικού πολέμου ( ) η Νάουσα γίνεται βάση του ρωσικού στόλου. Το κενό εξουσίας που προέκυπτε συχνά από τις αντιπαραθέσεις των μεγάλων δυνάμεων της εποχής εκμεταλλεύονταν, εις βάρος πάντα των νησιωτών, οι πειρατές. Μόνιμα ορμητήριά τους ήταν τα στενά μεταξύ Πάρου και Αντιπάρου και η Νάουσα. Στις 24 Απριλίου 1821 ο Παναγιώτης Δημητρακόπουλος, μέλος της Φιλικής Εταιρείας, κήρυξε την επανάσταση στην Πάρο. Στο νησί πέθανε η ηρωίδα της επανάστασης Μαντώ Μαυρογένους ( ). Μετά την ίδρυση του ελληνικού κράτους, το 1830, η Πάρος εντάσσεται στην ελληνική επικράτεια, όπως άλλωστε και όλες οι υπόλοιπες Κυκλάδες. Κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου η Πάρος εντάχθηκε αρχικά, το 1941, στην ιταλική διοίκηση, στα πλαίσια της κατοχής των ελληνικών εδαφών από τις Δυνάμεις του Άξονα. Μετά τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας, το 1943, το νησί εντάχθηκε στη γερμανική διοίκηση ως την απελευθέρωσή του το Σημαντικότατη ήταν η συνεισφορά των Παριανών, καθώς η Αντίσταση είχε εγκαταστήσει στην Αντίπαρο μυστική βάση, από την οποία φυγαδεύονταν με υποβρύχια και καΐκια αγωνιστές στη Μέση Ανατολή. 3. Οικονομική ζωή Οι Παριανοί εκμεταλλεύτηκαν κάθε κλιματική, εδαφική και γεωγραφική παράμετρο του τόπου τους. Από τις πρώτες ασχολίες τους ήταν η αλιεία και το εμπόριο. Κύρια πλουτοπαραγωγική πηγή του νησιού από την Αρχαιότητα ως τα Νεότερα χρόνια αποτελούσε το περίφημο παριανό μάρμαρο. Σε όλες τις περιόδους κατοίκησης καλλιεργούνταν σιτηρά, κριθάρι, αμπέλια και ελιές. Στις αρχές του 18ου αιώνα η Πάρος περιγράφεται από ξένους περιηγητές σαν ένα εύπορο νησί με καλλιέργειες και εμπόριο κρασιών, τυριών, κριθαριού και βαμβακιού. Η έξωση των ελληνορθόδοξων της Μικράς Ασίας από τις πατρίδες τους το 1922 επηρέασε την οικονομική ζωή του νησιού όταν αρκετές οικογένειες προσφύγων εγκαταστάθηκαν στην Πάρο ανανεώνοντας τη γεωργία. Δυστυχώς η γερμανική κατοχή ανέκοψε την οικονομική και πολιτιστική ανάπτυξη του τόπου. Στη δεκαετία του 1950, άρχισε η μετανάστευση των κατοίκων του νησιού τόσο προς την Αθήνα όσο και προς την Ευρώπη και την Αμερική. Η γεωργία και η κτηνοτροφία παραμελήθηκαν, γενικά η οικονομική δραστηριότητα εξασθένησε και η Πάρος μαράζωσε. Στις μέρες μας σημαντική είναι μόνο η παραγωγή κριθαριού. Η αλιεία επίσης είναι από τις λίγες πλουτοπαραγωγικές πηγές του νησιού και ο αλιευτικός στόλος της Πάρου από τους μεγαλύτερους στην Ελλάδα. Στα οινοποιεία της Πάρου παρασκευάζονται λευκά και κόκκινα κρασιά από τα ντόπια σταφύλια. Το πιο γνωστό κρασί της Πάρου είναι το ξηρό κόκκινο Ονομασίας Προέλευσης Ανωτέρας Ποιότητας (ΟΠΑΠ). Τα τελευταία χρόνια η Πάρος παρουσιάζει μεγάλη τουριστική ανάπτυξη και οι Παριανοί ασχολούνται κυρίως με ξενοδοχειακές και άλλες τουριστικές επιχειρήσεις. 4. Το μάρμαρο της Πάρου Δημιουργήθηκε στις 17/1/2017 Σελίδα 3/15

4 4. 1. Η «παρία λίθος» και η ανάπτυξη της γλυπτικής Η Πάρος οφείλει τη μεγάλη ανάπτυξή της κατά την Αρχαιότητα στη συστηματική εξόρυξη και εκμετάλλευση του παριανού μαρμάρου, η οποία άρχισε τον 7ο αι. π.χ. για να συνεχιστεί σχεδόν ασταμάτητα ως το Η «παρία λίθος», όπως ονόμαζαν οι αρχαίοι το τοπικό μάρμαρο, είναι μοναδικής ποιότητας: λευκό, καθαρό, σχεδόν διάφανο και λεπτόκοκκο, με κρυσταλλική υφή. Άλλες ονομασίες που παραδίδονται είναι λυχνίτης, λυχναίος, λυχνίας ή λυχνεύς. Πιθανότατα οι χαρακτηρισμοί αυτοί οφείλονται στη διαύγεια και τη λαμπρότητά του ή στον τρόπο εξόρυξης, καθώς οι στοές στο λατομείο φωτίζονταν με λύχνους. Λόγω των εξαιρετικών ιδιοτήτων του το παριανό μάρμαρο ήταν η τέλεια πρώτη ύλη για την αρχαία γλυπτική τέχνη και την αρχιτεκτονική. Τα πρώτα μαρμάρινα έργα τέχνης ήταν τα κυκλαδικά ειδώλια και αγγεία. Στους ιστορικούς χρόνους, οι Παριανοί δεν περιορίστηκαν μόνο στο εμπόριο του μαρμάρου, που τους εξασφάλιζε πλούτο και δύναμη. Η Πάρος εξελίχθηκε σε μεγάλο καλλιτεχνικό κέντρο με περίφημους γλύπτες και ιδιαίτερη παράδοση. Ορισμένοι από τους σημαντικότερους γλύπτες της Κλασικής εποχής, όπως ο Αγοράκριτος, ο Σκόπας, ο Αριστίων, ο Αρκεσίλαος, ο Θρασυμήδης κατάγονταν από εδώ. Τα περίφημα έργα τους στόλιζαν τα σημαντικότερα μνημεία της Αρχαιότητας, ανάμεσά τους τον Παρθενώνα και το Μαυσωλείο της Αλικαρνασσού, ενώ ορισμένα από τα ωραιότερα αγάλματα της Αρχαίας περιόδου ήταν από παριανό μάρμαρο: η Νίκη του Παιωνίου, ο Ερμής του Πραξιτέλη, η Νίκη της Σαμοθράκης, η Αφροδίτη της Μήλου Τα λατομεία μαρμάρου στο Μαράθι Στην τοποθεσία Μαράθι, 5 χλμ. ΒΑ από την Παροικιά, βρίσκεται το αρχαίο λατομείο μαρμάρου. Οι στοές έχουν συνολικό μήκος 190 μ. και εκτείνονται σε μεγάλο βάθος κάτω από την επιφάνεια της γης. Από τις τρεις εισόδους των λατομείων μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει η νότια. Στην αριστερή πλευρά της υπάρχει ένα ανάγλυφο της Ελληνιστικής εποχής αφιερωμένο στις Νύμφες, με την επιγραφή: «ΑΔΑΜΑΣ ΟΔΡΥΣΗΣ ΝΥΜΦΑΙΣ», από την οποία το λατομείο ονομαζόταν «λατομείο των Νυμφών». Στην παράσταση, αποσπασματικά σωζόμενη σήμερα, απεικονίζονται διάφορα πρόσωπα να παίρνουν μέρος σε μια τελετή ή γιορτή. Ακόμη διατηρούνται από την Αρχαιότητα οι κολόνες στήριξης, σκαλοπάτια και προστατευτικοί τοίχοι στις πλευρές των στοών από λατύπη και κομμάτια μαρμάρου που αποκόπηκαν κατά την εξόρυξη. Η εμπορική εκμετάλλευση του λυχνίτη, ύστερα από μια μεγάλη παύση στα Βυζαντινά χρόνια, γνώρισε νέα ανάπτυξη κατά την περίοδο της φραγκοκρατίας. Ο δούκας της Πάρου Κρουσίνο Σομμαρίπα, έκανε εξαγωγή του μαρμάρου στη Χίο και σε άλλα μέρη της Ελλάδας, ακόμη και στη Βενετία. Μετά την Ελληνική Επανάσταση ανέλαβαν την εκμετάλλευση των λατομείων ξένες εταιρείες. Από το 1844 ως το 1877 ανέλαβε τα λατομεία η Γαλλική Εταιρεία Μαρμάρου και από το 1878 η Βελγική Εταιρεία Μαρμάρου. Η τελευταία φαίνεται ότι είχε μεγαλόπνοα σχέδια, καθώς χτίστηκαν εγκαταστάσεις στο Μαράθι, κατασκευάστηκε σιδηροδρομική γραμμή για τη μεταφορά του μαρμάρου στο λιμάνι της Παροικιάς και κόπηκε νόμισμα για τη μισθοδοσία των υπαλλήλων και τις συναλλαγές της εταιρείας. Δυστυχώς αυτή ήταν μόνο μια σύντομη οικονομική αναλαμπή για την Πάρο, αφού λίγα χρόνια αργότερα η εταιρεία μαρμάρου λόγω οικονομικών δυσκολιών σταμάτησε τη λειτουργία της. Από το 1881 η εκμετάλλευση των λατομείων πέρασε στα χέρια της Ελληνικής Εταιρείας των Μαρμάρων της Πάρου. Ο χώρος των λατομείων σήμερα αποτελεί επισκέψιμο μνημείο βιομηχανικής αρχαιολογίας. Στη σύγχρονη εποχή συνεχίζεται η εξόρυξη του μαρμάρου από λατομεία σε άλλα σημεία της Πάρου αλλά η ποσότητα είναι περιορισμένη. 5. Αρχαιολογικοί χώροι και μνημεία Η μυκηναϊκή ακρόπολη στις Κουκουναριές Στην τελευταία Μυκηναϊκή περίοδο μετά το 1200 π.χ., ιδρύθηκε στο λόφο Κουκουναριές της Νάουσας ένας σημαντικός οικισμός, οχυρωμένος με «κυκλώπεια» τείχη και ανάκτορο. Ο οικισμός καταστράφηκε από πυρκαγιά ύστερα από επίθεση και πολιορκία και εγκαταλείφθηκε. Ένα τμήμα του οικισμού κατοικήθηκε πάλι το 1100 π.χ. για σύντομο χρονικό διάστημα. Μια νέα πόλη άκμασε κατά τη Γεωμετρική περίοδο (10ος-8ος αι. π.χ.) και χτίστηκε ναός της θεάς Αθηνάς. Δημιουργήθηκε στις 17/1/2017 Σελίδα 4/15

5 5. 2. Η πόλη της Πάρου στην Αρχαιότητα Ο χαμηλός λόφος, όπου σήμερα είναι χτισμένος ο παραδοσιακός οικισμός της Παροικιάς, κατοικήθηκε για πρώτη φορά κατά την 3η χιλιετία π.χ. Ύστερα από μια περίοδο ερήμωσης, κατοικήθηκε πάλι μετά το 2000 π.χ. ως τη Γεωμετρική περίοδο ( π.χ.). Η πλεονεκτική θέση του οικισμού άλλωστε επάνω σε λόφο και το προφυλαγμένο από τις καιρικές συνθήκες λιμάνι ήταν καθοριστικοί παράγοντες για τη συνεχόμενη κατοίκησή του σε όλη την Αρχαιότητα με αποτέλεσμα τη δημιουργία επάλληλων οικιστικών φάσεων. Κατά την Αρχαϊκή (7ος- 6ος αι. π.χ.) και Κλασική εποχή (5ος-4ος αι. π.χ.) η πόλη αναπτύχθηκε στην ευρύτερη περιοχή της Παροικιάς. Οι σύγχρονες ανασκαφές έχουν αποσαφηνίσει ως ένα βαθμό την τοπογραφία της πόλης. Τα όριά της είναι γνωστά αφού σώζεται το αρχαίο τείχος της, με πύργους παρατήρησης, και η πύλη του ανατολικού τείχους. Υπήρχε πολεοδομικό σχέδιο με οικιστικές ζώνες και ζώνη εργαστηρίων. Εργαστήριο γλυπτικής και εργαστήριο κεραμικής με κλιβάνους έχουν αποκαλυφθεί σε κοντινή απόσταση στη θέση Θόλος. Ο λόφος του Κάστρου μετατράπηκε σε θρησκευτικό και δημοσιονομικό κέντρο, καθώς ναοί και άλλα δημόσια κτήρια χτίστηκαν στο ίδιο σημείο. Σημαντικότερος ήταν ο μαρμάρινος ναός της Αθηνάς, στη θεμελίωση του οποίου οικοδομήθηκε ο βυζαντινός ναός του Αγίου Κωνσταντίνου. Η ύπαρξη θεάτρου (σε άγνωστη θέση), το βουλευτήριο στον Κριό και οι ναοί στην ευρύτερη περιοχή δίνουν την εικόνα μιας ακμάζουσας πόλης. Οι ανασκαφές έχουν αποκαλύψει μέχρι σήμερα το ιερό του Πυθίου Απόλλωνα και το Ασκληπιείο νοτιοδυτικά, τα ιερά του Δία Ύπατου, της Αφροδίτης και της Ειλειθυίας βόρεια, το Αρχιλόχειο στον Έλιτα, τους ναούς του Απόλλωνα και της Αρτέμιδος στο Δήλιο. Το Δήλιο, ένας λόφος με εκπληκτική θέα προς την Παροικιά και τη Δήλο, βρίσκεται στα βόρεια του κόλπου της Παροικιάς. Υπήρξε γνωστός χώρος λατρείας από την 3η χιλιετία π.χ. Στα Γεωμετρικά χρόνια (9ος-8ος αι. π.χ.) ιδρύθηκε ένα ιερό για το Δήλιο Απόλλωνα, ενώ στον 5ο αι. π.χ. χτίστηκε μεγάλος μαρμάρινος ναός αφιερωμένος στην Άρτεμη επάνω από προγενέστερο αρχαϊκό ναό. Νότια της Παροικιάς υπάρχουν τα ερείπια δύο κλασικών ιερών του 4ου αιώνα π.χ., του Ασκληπιού και του Πυθίου Απόλλωνα. Το υπαίθριο ιερό του Ασκληπιού κατασκευάστηκε κοντά σε πηγή νερού και σε ένα υψηλότερο πλάτωμα, την ίδια εποχή κατασκευάστηκε το ιερό του Πυθίου Απόλλωνα. Τα ιερά καταστράφηκαν στο τέλος της Ελληνιστικής εποχής, όταν τα μέλη τους εντοιχίστηκαν στο αμυντικό τείχος. Κατά την Ελληνιστική και Ρωμαϊκή περίοδο συνεχίζεται η οικονομική, πολιτιστική και καλλιτεχνική ανάπτυξη του νησιού. Στο χώρο όπου αργότερα χτίστηκε ο ναός της Παναγίας της Εκατονταπυλιανής, υπήρχε ρωμαϊκό γυμνάσιο, ενώ έχουν αποκαλυφθεί πλούσιες οικίες με ψηφιδωτά. Πολύ σημαντικό είναι το επίσημο αρχαίο νεκροταφείο της πόλης κοντά στο λιμάνι της Παροικιάς. Η χρήση του ήταν συνεχής από τον 8ο αι. π.χ. ως τον 3ο αι. μ.χ. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει ένας ομαδικός τάφος του 8ου αι. π.χ., ένα πολυάνδριο προς τιμήν 35 ανδρών, μάλλον πολεμιστών. Στην Κλασική περίοδο, σύμφωνα με τα έθιμα ταφής, τα σώματα των νεκρών, μετά την καύση τους, τοποθετούνταν σε μαρμάρινες τεφροδόχους. Κατά την Ύστερη Ελληνιστική και Ρωμαϊκή περίοδο, οι ταφές γίνονταν σε μαρμάρινες σαρκοφάγους τοποθετημένες επάνω σε υψηλό βάθρο και συνοδεύονταν από πολυτελή κτερίσματα. Η εικόνα της αρχαίας πόλης και του λιμανιού της Πάρου συνεχώς εμπλουτίζεται καθώς νέα στοιχεία έρχονται στο φως με τις σωστικές ανασκαφές. Η πλήρης αποκάλυψή της όμως είναι αδύνατη, καθώς η πόλη συνέχισε να κατοικείται χωρίς τοπογραφική μεταβολή ως τη σύγχρονη εποχή Το ενετικό κάστρο της Παροικιάς Στο λόφο της Παροικιάς, στη θέση που άλλοτε βρίσκονταν αρχαίοι ναοί και δημόσια οικοδομήματα, οι Βενετοί έχτισαν το Δημιουργήθηκε στις 17/1/2017 Σελίδα 5/15

6 πρώτο κάστρο τους το 1260 για την προστασία του οικισμού. Τα αρχιτεκτονικά μέλη των αρχαίων ναών -επιστύλια, σπόνδυλοι κιόνων, δόμοι- ήταν έτοιμο οικοδομικό υλικό για το ενετικό κάστρο. Μετά την απομάκρυνση των Βενετών εγκαταστάθηκαν μέσα στα τείχη οι Έλληνες της γύρω περιοχής, για μεγαλύτερη ασφάλεια από εχθρικές επιδρομές. Τα σπίτια που έχτισαν ακολούθησαν την πορεία του αμυντικού τείχους, ενώ αργότερα δημιουργήθηκαν νέες ζώνες κατοικιών και έξω από αυτό Το ενετικό κάστρο της Νάουσας Το κάστρο της Νάουσας, ή Καστέλι, αν και μικρό, είχε πολύ μεγάλη σημασία καθώς επόπτευε όλο τον κόλπο της Νάουσας. Χτίστηκε στο λιμάνι το 15ο αιώνα από τον Σομμαρίπα. Αποτελείται από λιμενοβραχίονες, ορατούς κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, που χρησίμευαν ως κυματοθραύστες, και ένα τείχος, που καταλήγει σε κυκλικό πύργο, χτισμένο πάνω σε ξέρα Το κάστρο του Κεφάλου Ο λόφος του Κεφάλου με το ενετικό κάστρο βρίσκεται κοντά στο χωριό Μάρπησσα. Εδώ γράφτηκε ο επίλογος της βενετοκρατίας στο νησί όταν το 1537, ύστερα από τέσσερις ημέρες πολιορκίας από του Οθωμανούς, το κάστρο καταλήφθηκε και το νησί λεηλατήθηκε. Σήμερα επάνω στο λόφο σώζονται ακόμη τα ερείπια του τείχους του κάστρου και του παλατιού και το μοναστήρι του Αγίου Αντωνίου, που χτίστηκε το 17ο αιώνα Ο ναός της Παναγίας της Εκατονταπυλιανής Από τα παλαιότερα μνημεία της βυζαντινής εκκλησιαστικής αρχιτεκτονικής στην Ελλάδα είναι η Παναγία η Εκατονταπυλιανή ή Καταπολιανή της Πάρου. Ο εντυπωσιακός ναός δεσπόζει στην πρωτεύουσα του νησιού, κοντά στο λιμάνι, και προσελκύει πλήθος επισκεπτών, ιδιαίτερα κατά τον εορτασμό της 15ης Αυγούστου. Πολλές παραδόσεις διασώζονται για την ίδρυση, την ονομασία και τον αρχιτέκτονα του ναού. Σχετικά με την οικοδόμησή του η παράδοση αναφέρει ότι έγινε με απόφαση του Μεγάλου Κωνσταντίνου, ως εκπλήρωση του τάματος της μητέρας του Αγίας Ελένης, η οποία ταξιδεύοντας το 326 μ.χ. προς τα Ιεροσόλυμα για την ανεύρεση του Τιμίου Σταυρού αποβιβάστηκε λόγω θαλασσοταραχής στην Πάρο και προσευχήθηκε στο νησί. Μεταγενέστερα, όταν επί Ιουστινιανού ανοικοδομήθηκε ο επιβλητικός ναός του 6ου αιώνα, η υποτιθέμενη επιλογή του Ιγνάτιου ως αρχιτέκτονα της Εκατονταπυλιανής, μαρτυρά την αυτοκρατορική μέριμνα, αφού ο Ιγνάτιος αναφέρεται ως πρωτομάστορας της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη. Ο ναός της Παναγίας από τα μέσα του 16ου αιώνα ήδη αναφέρεται με δύο ονομασίες, Καταπολιανή και Εκατονταπυλιανή. Η πρώτη σχετίζεται προφανώς με τη μνημειακή τοπογραφία και φανερώνει την τοποθεσία στην οποία είναι χτισμένος ο ναός, κοντά στην αρχαία πόλη. Η δεύτερη αναφέρεται σε παλιούς κώδικες και έγγραφα, και συνδέεται με την παράδοση της ύπαρξης εκατό πυλών στο ναό. Ο ναός στη μορφή που σώζεται σήμερα, τρίκλιτη σταυρική βασιλική με τρούλο, χρονολογείται στον 6ο αι. μ.χ., όταν αυτοκράτορας ήταν ο Ιουστινιανός. Είναι χτισμένος πάνω σε αρχαίο γυμνάσιο, όπως φαίνεται από το ψηφιδωτό που βρέθηκε εκεί (σήμερα φυλάσσεται στο αρχαιολογικό μουσείο της Παροικιάς) και από τους αρχαίους κίονες που διακρίνονται στο δάπεδο του ναού. Από την Πρωτοχριστιανική περίοδο σώζονται ο άμβωνας και μέρη του μαρμάρινου τέμπλου, ενώ μέσα στο ιερό υπάρχει η Αγία Τράπεζα σκεπασμένη με κιβώριο πάνω σε κίονες και χτιστό επισκοπικό σύνθρονο, που εξυπηρετούσε τις ανάγκες της θείας λειτουργίας στα Πρωτοχριστιανικά χρόνια. Στο εσωτερικό του ναού και γύρω από αυτόν υπάρχουν διάφορα παρεκκλήσια με παλαιότερο αυτό του Αγίου Νικολάου, που πρέπει να χτίστηκε μετά το διάταγμα περί ανεξιθρησκίας του 313 και πριν από το 326. Σπάνιο στη βυζαντινή ναοδομία και μοναδικό στον ελλαδικό χώρο είναι το βαπτιστήριο, το παρεκκλήσι με μαρμάρινη χτιστή κολυμπήθρα σε σχήμα σταυρού. Κατά τη διάρκεια του πολέμου μεταξύ Βενετών και Οθωμανών ( ), οι Οθωμανοί κατέστρεψαν την Παροικιά και Δημιουργήθηκε στις 17/1/2017 Σελίδα 6/15

7 λεηλάτησαν την Εκατονταπυλιανή. Εκτός από τους πολυελαίους, άρπαξαν τα πολύτιμα μέταλλα και μαργαριτάρια με τα οποία ήταν στολισμένες οι εικόνες και ο εσταυρωμένος της Αγίας Τράπεζας. Στους επόμενους αιώνες έγιναν διάφορες αλλαγές στην εξωτερική και εσωτερική εμφάνιση όλου του συγκροτήματος, για να μετατραπεί μεταπολεμικά σε ένα κάτασπρο νησιωτικό μοναστικό συγκρότημα. Τη δεκαετία του 1960 έγινε αναστήλωση του συγκροτήματος και επαναφορά του στη μορφή που είχε στα χρόνια του αυτοκράτορα Ιουστινιανού (6ος αιώνας). Από το ζωγραφικό διάκοσμο της Παναγίας της Εκατονταπυλιανής αξίζει να αναφερθούν οι τοιχογραφίες, που κοσμούν το ναό και τα προσκτίσματα, με παλαιότερα αυτά στο παρεκκλήσι του Αγίου Νικολάου, που χρονολογούνται στον 7ο-8ο αιώνα. Οι φορητές εικόνες της Παναγίας, του Χριστού και της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, που είναι τοποθετημένες στο τέμπλο, καλύπτονται με επαργύρωση, δωρεά του Νικόλαου Μαυρογένη, του Πάριου ηγεμόνα της Μολδαβίας και Βλαχίας κατά το 18ο αιώνα. 6. Μουσεία και συλλογές Το Αρχαιολογικό Μουσείο της Πάρου Στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Πάρου εκτίθενται τα πλούσια ευρήματα των ανασκαφών στο νησί από τα Προϊστορικά ως τα Ρωμαϊκά χρόνια. Το μουσείο αποτελείται από τρεις αίθουσες, στοά και εσωτερική αυλή. Στην πρώτη αίθουσα και στη στοά στεγάζεται η εντυπωσιακή συλλογή των γλυπτών, μέσω των οποίων παρουσιάζεται η εξέλιξη της παριανής γλυπτικής. Ιδιαίτερα σημαντικά είναι το αρχαϊκό άγαλμα της Γοργούς, οι μαρμάρινες ανάγλυφες πλάκες από το Ηρώο του Αρχιλόχου, το υπερμέγεθες άγαλμα της Άρτεμης από το Δήλιο, μια ανάγλυφη επιτύμβια στήλη μοναδικής τέχνης και το μαρμάρινο άγαλμα Νίκης, έργο κορυφαίου Παριανού γλύπτη. Στη δεύτερη μικρή αίθουσα παρουσιάζονται τα σημαντικότερα ευρήματα από τις πρόσφατες ανασκαφές στο νησί Δεσποτικό, νότια της Αντιπάρου. Στην τρίτη αίθουσα βρίσκονται τα μοναδικής σημασίας προϊστορικά ευρήματα από την Πάρο, την Αντίπαρο και το Σάλιαγκο, τα ευρήματα από το Δήλιο, αγάλματα, ανάγλυφα, αντικείμενα από το αρχαίο νεκροταφείο, και επιγραφές. Ιδιαίτερο ιστορικό ενδιαφέρον παρουσιάζει το περίφημο Πάριο Χρονικό. Πρόκειται για μια μεγάλη στήλη μαρμάρου με επιγραφή που αναφέρει διάφορα γεγονότα της ελληνικής ιστορίας και του πολιτισμού. Σώζονται τρία μεγάλα μέρη, ένα στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Πάρου και δύο στο μουσείο Ashmolean της Οξφόρδης. Γράφτηκε το 264 π.χ. στην αττική διάλεκτο και στους 134 στίχους του αναφέρονται σημαντικά πρόσωπα, γεγονότα και φυσικά φαινόμενα που έλαβαν χώρα στα Αρχαία χρόνια, καλύπτοντας χρονική περίοδο ετών Το Εκκλησιαστικό Μουσείο της Εκατονταπυλιανής Στη νοτιοδυτική πλευρά της Εκατονταπυλιανής στεγάζεται η Βυζαντινή Συλλογή της Πάρου. Εκεί εκτίθενται εικόνες, ξυλόγλυπτα τέμπλα και άλλα κειμήλια από διάφορα μοναστήρια ή ναούς του νησιού. Εικόνες προερχόμενες από τη Μικρά Ασία, τη Ρόδο, τη Μακεδονία, ακόμη και τη Ρουμανία, σχετίζονται με την ισχυρή οικογένεια των Παριανών Μαυρογένηδων, που έκαναν διάφορες δωρεές στο νησί και ειδικά στην Εκατονταπυλιανή. Μερικές εικόνες της συλλογής είναι έργα ταλαντούχων Κρητικών αγιογράφων και ανήκουν στην κρητική σχολή του 15ου και 16ου αιώνα, από την οποία επηρεάστηκαν και Παριανοί αγιογράφοι, όπως φαίνεται από εικόνες του 17ου αιώνα που περιλαμβάνονται στη συλλογή. Από τα παλαιότερα και πιο σημαντικά εκθέματα είναι μία θύρα από το ιερό βήμα της Υστεροβυζαντινής περιόδου (των αρχών του 15ου αιώνα), όπου απεικονίζονται ο Ευαγγελισμός και οι άγιοι. Το αρτοφόριο και ο Επιτάφιος της Εκατονταπυλιανής με λεπτεπίλεπτη διακόσμηση είναι λαμπρά δείγματα εκκλησιαστικής ξυλογλυπτικής. Το Ευαγγέλιο της συλλογής αξίζει ιδιαίτερης μνείας όχι μόνο για την περίτεχνη διακόσμησή του αλλά και για τον επώνυμο δωρητή του Νικόλαο Μαυρογένη. Δωρεές του ηγεμόνα της Βλαχίας λέγεται ότι είναι και τα άμφια με παραστάσεις αγίων. Δημιουργήθηκε στις 17/1/2017 Σελίδα 7/15

8 6. 3. Συλλογή Μεταβυζαντινών Εικόνων Νάουσας Η συλλογή μεταβυζαντινών εικόνων στεγάζεται στο ναό του Αγίου Αθανασίου στη Νάουσα. Τα έργα, φιλοτεχνημένα από τοπικά εργαστήρια, προέρχονται κυρίως από τις πολυάριθμες μονές του νησιού και από ναούς της περιοχής. Εκτός από εικόνες η συλλογή περιλαμβάνει εκκλησιαστικά σκεύη, αποτοιχισμένες τοιχογραφίες, χαλκογραφίες και τμήματα τέμπλου Λαογραφικά μουσεία Στη Νάουσα υπάρχουν δύο λαογραφικά μουσεία: η λαογραφική συλλογή Νάουσας "Ελληνικές τοπικές φορεσιές" που λειτουργεί στο πλαίσιο του μουσικοχορευτικού συγκροτήματος "Νάουσα Πάρου" και περιλαμβάνει κυρίως παραδείγματα από ελληνικές παραδοσιακές φορεσιές με έμφαση στο νησί της Πάρου, και το ιστορικό - λαογραφικό μουσείο "Συλλογή Όθωνα Καπάρη" που περιλαμβάνει αντικείμενα που σχετίζονται με την καθημερινή ζωή των νησιωτών της Πάρου από την Προϊστορία ως σήμερα. 7. Παραδοσιακή και νεότερη αρχιτεκτονική Τα ολόλευκα σπίτια στους οικισμούς, οι στενοί, στρωμένοι με ψαρόπλακες δρόμοι, οι «κατοικιές», οι ανεμόμυλοι, οι εκκλησίες με τις σαμαρωτές στέγες και τα μαρμάρινα καμπαναριά είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής της Πάρου. Τα σπίτια χωρίζονται σε δύο κατηγορίες, τα αστικά, χτισμένα στους οικισμούς, και τα αγροτικά, ανεξάρτητα και πολυσύνθετα συγκροτήματα από κυβικά κτίσματα χωρίς συγκεκριμένη διάταξη, που οι ντόπιοι ονομάζουν «κατοικιές». Οι κλιματολογικές συνθήκες υπαγόρευαν την κατασκευή τοίχων μεγάλου πάχους και μικρών παραθύρων. Τα υλικά κατασκευής τους ήταν αυτά που πρόσφερε η κυκλαδίτικη φύση, το μάρμαρο και οι σχιστόπλακες ή ψαρόπλακες. Αξιοσημείωτο στοιχείο είναι η χρήση αρχαίων μαρμάρων, όπως κιόνων και ανάγλυφων με παραστάσεις που είναι εντοιχισμένα στην τοιχοδομία των σπιτιών, και ο επιμελημένος σοβάς. Οι οικισμοί αναπτύχθηκαν σε περιοχές που κατοικούνταν από τη Βυζαντινή περίοδο ή την ενετοκρατία, όπως η Νάουσα και η Παροικιά, οι οποίες ήταν παραθαλάσσιες και οχυρωμένες ή βρίσκονταν στο εσωτερικό του νησιού, στη Μάρπησσα, τις Λεύκες, τον Κώστο και τον Πρόδρομο. Στους οχυρωμένους οικισμούς, όπως η Παροικιά, τα σπίτια είναι χτισμένα πυκνά, το ένα δίπλα στο άλλο. Όλα αποτελούνταν από έναν ενιαίο χώρο εσωτερικά, ενώ οι βοηθητικοί χώροι του νοικοκυριού βρίσκονταν έξω στα στενά δρομάκια, λόγω έλλειψης χώρου. Τα δρομάκια στεγάζονταν δημιουργώντας από πάνω δωμάτια ή βεράντα, στηριγμένα σε καμάρες, ενώ το ισόγειο παρέμενε πέρασμα ή κοινόχρηστη αυλή. Τα περισσότερα σπίτια χτίζονταν διώροφα και ανήκαν σε δύο διαφορετικές οικογένειες. Η σκάλα ήταν εξωτερική με χρωματιστά κιγκλιδώματα, που επαναλαμβάνονταν πανομοιότυπα στα διπλανά σπίτια, σπάζοντας τη μονοτονία της λευκής τοιχοποιίας. Διαφορετικά σε μέγεθος και ποιότητα κατασκευής είναι τα αρχοντικά σπίτια σε διάφορους οικισμούς, ανάμεσα στα οποία ξεχωρίζουν αυτά στους κεντρικούς δρόμους της αγοράς της Παροικιάς, που παρουσιάζουν αρκετές ομοιότητες με τα νεοκλασικά της ηπειρωτικής Ελλάδας. 8. Λαϊκός πολιτισμός Λαϊκή τέχνη Το υψηλό πολιτιστικό επίπεδο του νησιού αντανακλάται και στο λαϊκό πολιτισμό του. Στην Πάρο διατηρούνται ακόμη παραδοσιακές γιορτές και έθιμα. Σημαντικότεροι είναι οι εορτασμοί των μεγάλων θρησκευτικών γιορτών και των τοπικών αγίων, με δρώμενα και μουσικοχορευτικές εκδηλώσεις. Οι Παριανοί είναι γνωστοί για τις μουσικές και χορευτικές τους επιδόσεις. Οι βασικοί χοροί είναι ο νησιώτικος συρτός και ο μπάλος. Τις Απόκριες, κυρίως στην περιοχή της Νάουσας, μαζί με τον μπάλο, χορεύεται ο αγέρανος. Είναι κυκλικός, αργός, τελετουργικός συρτός που πιστεύεται ότι απηχεί ανάλογους αρχαίους χορούς. Στην Πάρο παλιότερα τραγουδούσαν πολλά τραγούδια, ακριτικά, ιστορικά και ρίμες, καθώς και τα Δημιουργήθηκε στις 17/1/2017 Σελίδα 8/15

9 τραγούδια του Κλήδονα. Τα πιο δημοφιλή παραδοσιακά όργανα είναι η τσαμπούνα και το τουμπάκι. Από τις λαϊκές τέχνες αυτή που γνώρισε τη μεγαλύτερη ανάπτυξη στην Πάρο ήταν η μαρμαρογλυπτική. Αντιπροσωπευτικά δείγματα είναι οι κρήνες και οι ανάγλυφες μαρμάρινες διακοσμήσεις σε εκκλησίες και ιδιωτικά κτήρια. Από τη μαρμαρογλυπτική επηρεάστηκαν και άλλες μορφές λαϊκής τέχνης, όπως η ξυλογλυπτική. Βιβλιογραφία : Barber R.L.N., Οι Κυκλάδες στην Εποχή του Χαλκού, Εμπορική Τράπεζα της Ελλάδος, Αθήνα 1994, Χατζηαναστασίου, Ο. (μτφρ.) Κεφαλληνιάδης Ν., Πειρατεία. Κουρσάροι στο Αιγαίο, Αθήνα 1984 Αλιπράντης Θ., Αλιπράντης Ν., Πάρος Αντίπαρος, Αθήνα 1968 Ζάχος Κ., "Κυκλάδες Νησιά του Βορειοανατολικού Αιγαίου", Παπαθανασόπουλος, Γ. (επιμ.), Νεολιθικός πολιτισμός στην Ελλάδα, 'Ιδρυμα Ν.Π. Γουλανδρή, Αθήνα 1996, Καριώρης Π., Πάρος. Το γραφικό Αιγαιοπελαγίτικο νησί, ΙΕΛ, Αθήνα 2004 Θεοδώρου Ν., Πάρος. Το γραφικό νησί του Αιγαίου, Αθήνα 1995 Πετροχείλου Α., Τα σπήλαια της Ελλάδας, Αθήνα 1984 Φιλίππου Αποστόλου Μ., "Πάρος", Φιλιππίδης, Δ. (επιμ.), Ελληνική Παραδοσιακή Αρχιτεκτονική, τόμ. Β : Κυκλάδες, Αθήνα 1988, Λούπης Δημήτρης, Ο Πιρί Ρεΐς ( ) χαρτογραφεί το Αιγαίο. Η οθωμανική χαρτογραφία και η λίμνη του Αιγαίου, Αθήνα 1999 Hope Simpson R., Dickinson O.T.P.K., A Gazetteer of Aegean Civilisation in the Bronze Age. Vol. I: The Mainland and Islands, Göteborg 1979, SIMA LII Αλιπράντης Θ., Η Εκατονταπυλιανή της Πάρου, 1670 χρόνια από το τάμα της Αγ. Ελένης, Θεσσαλονίκη 1996 Γεωργούσης Χ., Η χλωρίδα της Πάρου, Αθήνα 1997 Ζαφειροπούλου Φ., Πάρος, Αθήνα 1997 Κάπαρης Σ., Οδοιπορικό στην Πάρο, Αθήνα 1983 Κεφαλληνιάδης Ν., Η λατρεία της Παναγίας στα ελληνικά νησιά, Αθήνα 1990 Κεφαλληνιάδης Ν., Παράξενες ιστορίες στο Αιγαίο, Αθήνα 1987 Χανιώτη Α., Παραδοσιακή Μουσική Πάρου, Αθήνα 1996 Δημιουργήθηκε στις 17/1/2017 Σελίδα 9/15

10 Αλιπράντης Ν., Το Πάριο μάρμαρο στην ιστορία και την τέχνη, Δήμος Πάρου, Πάρος 1996 Γεωργούσης Χ., Κυκλάδες. Πέτρες Ποίηση Πολιτισμός, Αθήνα 1997 Κορρές Μ., Από την Πεντέλη στον Παρθενώνα, Αθήνα 1993 Μητσάνη Α., Εικόνες και κειμήλια από τη Συλλογή της Εκατονταπυλιανής Πάρου, Αθήνα 1996 Πατέλης Π., Ξενάγηση στην Εκατονταπυλιανή, Αθήνα 1994 Δικτυογραφία : List of sites of Community importance NATURA Natural habitat of Petaloudes on Paros Paros Architecture, Greece: Information about the architecture of Paros, Cyclades. Paros churches, Greece: Description of the famous churches of Paros, Cyclades Paros Festivals, Greece: Description of the festivals of Paros, Cyclades Paros History, Greece: Information about the history of Paros, Cyclades Paros Holidays, in Greece: Guide to organise your holidays on Paros, Cyclades Paros Local products, Greece: Information about the local products of Paros, Cyclades Paros Museums, Grece: Information about the museums of Paros, Cyclades Paros Villages: A guide to the villages of Paros Greece, Cyclades Walking, hiking and trekking in Paros Δήμος Πάρου Ιστορία της Πάρου - Αρχαιολογικοί χώροι Μουσικοχορευτικό Συγκρότημα " Νάουσα Πάρου " Νήσος Πάρος Πάρος Δημιουργήθηκε στις 17/1/2017 Σελίδα 10/15

11 Πάρος - Ιστορία Πάρος - Παραλίες Πάρος Πληροφορίες Πάρος Πολιτισμός Εκδηλώσεις / Πανηγύρια Πάρος Πολιτισμός Μνημεία / Μουσεία Πάρος Πολιτισμός Μοναστήρια / Εκκλησίες Πάρος Πολιτισμός / Αξιοθέατα Πάρος Πολιτισμός / Αρχαιολογικοί Χώροι Πάρος Πολιτισμός / Ήθη και Έθιμα Πάρος Πολιτισμός / Παραδοσιακοί Οικισμοί Πάρος Εκκλησιαστικό Βυζαντινό Μουσείο Πάρου Πάρος Ιστορία Πάρος Ιστορία, Μνημεία, Αξιοθέατα Πάρος, Αξιοθέατα-Αρχαιολογικοί Χώροι Πάρος, Αρχαιολογικό Μουσείο Πάρου Πάρος, Παναγία Εκατονταπυλιανή Γλωσσάριo : άμβων, ο Το επίσημο βήμα σε ένα ναό για την ανάγνωση των Γραφών, την εκφώνηση του κηρύγματος κτλ. βαπτιστήριο, το Ο χώρος ή το κτήριο όπου πραγματοποιείται το μυστήριο της βάπτισης. Σε κάθε βαπτιστήριο απαντάται μια δεξαμενή, η οποία πολλές φορές έχει το σχήμα του σταυρού. Τα βαπτιστήρια των εκκλησιών μετά τον 6ο αιώνα αποτελούν ξεχωριστά οικοδομήματα οκταγωνικά, κυκλικά, σταυρόσχημα κτλ. είτε προσαρτημένα στο ναό είτε στον περίβολό του. βουλευτήριο, το Δημόσιο θεατροειδές κλειστό οικοδόμημα στο οποίο συνεδρίαζαν τα συλλογικά όργανα της πόλης, όπως η εκκλησία του δήμου, η βουλή των πρυτάνεων, των δικαστών και των αρχόντων. γυμνάσιο, το Δημιουργήθηκε στις 17/1/2017 Σελίδα 11/15

12 Δημόσιο οικοδόμημα το οποίο αποτελούνταν από μεγάλη εσωτερική υπαίθρια αυλή, όπου γίνονταν γυμναστικές και αθλητικές ασκήσεις. Θεωρούνταν, όπως και οι παλαίστρες, ιερός χώρος, όπου λατρεύονταν ο Ηρακλής και ο Ερμής. Σε μεταγενέστερη περίοδο συνδυαζόταν με τα δημόσια λουτρά. Δηλιακή ή Α' Αθηναϊκή Συμμαχία, η Συμμαχία που ίδρυσαν οι Αθηναίοι μετά το τέλος των Περσικών πολέμων (478 π.χ.). Σε αυτήν εντάχθηκαν πολλές πόλεις κράτη του Αιγαίου με την υποχρέωση να συνεισφέρουν πλοία ή χρήματα. Οι κατάλογοι με τα συνεισφερόμενα ποσά επιτρέπουν να αξιολογηθεί η οικονομική δύναμη των μελών. δόμος, ο η οριζόντια στρώση λίθων ή πλίνθων. Λέγεται επίσης στοίχος. επιστύλιο, το Η δοκός που ήταν τοποθετημένη πάνω από τους κίονες (στύλους) και ακριβώς πάνω από τα κιονόκρανα. Αρχικά το επιστύλιο κατασκευαζόταν από ξύλο, ενώ αργότερα ήταν λίθινο (πώρινο ή μαρμάρινο). Στους ναούς της Αρχαιότητας αποτελεί το κατώτατο τμήμα του θριγκού. Ιερό ή Άγιο Βήμα, το Το αρχιτεκτονικό μέρος στα ανατολικά του ναού όπου τελείται η Θεία Ευχαριστία. Προορίζεται αποκλειστικά για τον κλήρο και συνήθως χωρίζεται από τον κυρίως ναό με υψηλό τέμπλο. Στην πλήρη μορφή του είναι τριμερές, αποτελούμενο από το Ιερό Βήμα στο κέντρο, όπου βρίσκεται η Αγία Τράπεζα, από την πρόθεση ή προσκομιδή (βόρεια του Ιερού Βήματος), όπου κατατίθενται οι προσφορές των πιστών, και από το διακονικό ή σκευοφυλάκιο (νότια του Ιερού Βήματος), όπου φυλάσσονται τα ιερά σκεύη και αντικείμενα του ναού. Τα δύο τελευταία μέρη αποκαλούνται και παστοφόρια ή παραβήματα. κιβώριο, το Ημισφαιρικός θόλος ή πυραμιδοειδής στέγη που σχημάτιζε ένα μεγαλοπρεπές κάλυμμα πάνω από την Αγία Τράπεζα. Στηριζόταν σε τέσσερις ή σπάνια έξι κιονίσκους που ενώνονταν μεταξύ τους με τόξα. σαρκοφάγος, η Η λάρνακα που περιέχει τη σορό του νεκρού. Συνήθως κατασκευάζεται από λίθο, αλλά και από ψημένο πηλό ή σπανιότερα από ξύλο ή μέταλλο. σύνθρονο, το Διάταξη από μια σειρά υπερκείμενων εδράνων, ημικυκλικά τοποθετημένων κατά την εσωτερική περίμετρο της αψίδας του ναού (θυμίζουν μικρό κοίλο θεάτρου), στα οποία κάθονταν οι ιερείς κατά τη διάρκεια των ιεροπραξιών, όταν δε συμμετείχαν στα δρώμενα. Στο κέντρο του ανώτερου εδράνου υπήρχε συνήθως μαρμάρινος θρόνος, όπου καθόταν ο επίσκοπος (όταν ήταν παρών) ή, ενδεχομένως, ο ηγούμενος (όταν επρόκειτο για μοναστηριακό ναό). σφόνδυλος (σπόνδυλος), ο Τα κυλινδρικά τμήματα από τα οποία αποτελείται ο κορμός του κίονα. τέμπλο, το Η διαχωριστική κατασκευή μεταξύ Ιερού Βήματος και κυρίως ναού. Αρχικά είχε την απλούστερη μορφή του χαμηλού φράγματος πρεσβυτερίου, στη συνέχεια όμως απέκτησε ύψος με την προσθήκη κιονίσκων και επιστυλίου. Από τον 11ο αιώνα και εξής, στα διαστήματα μεταξύ των κιονίσκων τοποθετήθηκαν εικόνες, ενώ αργότερα προστέθηκαν εικόνες και πάνω από το επιστύλιο, διαμορφώνοντας έτσι την έννοια εικονοστασίου. Τα τέμπλα αρχικά ήταν μαρμάρινα. Τα ξύλινα τέμπλα έκαναν την εμφάνισή τους από το 13ο αιώνα και εξής. τρίκλιτη βασιλική, η Δρομικός (επιμήκης) τύπος ναού που υποδιαιρείται εσωτερικά σε τρία κλίτη: το μεσαίο και δύο πλάγια. Συχνά το μεσαίο κλίτος φωτίζεται από έναν υπερυψωμένο φωταγωγό. Κατά την Πρώιμη Βυζαντινή περίοδο χαρακτηρίζεται από τις μεγάλες διαστάσεις του. Πηγές Δημήτρης Λούπης (επιμ.), Ο Πιρί Ρεΐς ( ) χαρτογραφεί το Αιγαίο: η οθωμανική χαρτογραφία και η λίμνη του Αιγαίου (Αθήνα 1999) Παραθέματα Η Πάρος μέσα από τα μάτια ενός Οθωμανού γεωγράφου του 16ου αιώνα ʺΤο νησί αυτό ανήκει στη Βενετία και απέχει έξι μίλια από τη Νάξο. Τα πλοία που κατευθύνονται προς τη Νάξο, έρχονται και ξεχειμωνιάζουν στο λιμάνι αυτού του νησιού. Έχει περίμετρο πενήντα μίλια και ψηλά βουνά. Χαρακτηριστικό του, όταν έρχονται από τη θάλασσα, είναι το ψηλό βουνό που βρίσκεται στο κέντρο του. Το λένε Περεκίγιε (Παροικιά). Οι ακτές του βουνού μοιάζουν με άσπρους βράχους, γιατί το νησί έχει πολλά μάρμαρα. Το πιο γνωστό και ωραίο κάστρο του βρίσκεται στα βόρεια Δημιουργήθηκε στις 17/1/2017 Σελίδα 12/15

13 του νησιού. Είναι χαμηλό και τα τείχη του φτάνουν μέχρι τη θάλασσα. Το λένε Αγούστα (Αγούσα, Νάουσα) [...]ʺ Δημήτρης Λούπης (επιμ.), Ο Πιρί Ρεΐς ( ) χαρτογραφεί το Αιγαίο: η οθωμανική χαρτογραφία και η λίμνη του Αιγαίου (Αθήνα 1999), σελ Χρονολόγιο π.χ. (Νεότερη Νεολιθική περίοδος): Εποικίζονται ο παλαιότερος γνωστός οικισμός στις Κυκλάδες, στη νησίδα Σάλιαγκος, και ακόμη ένας στην περιοχή Κουκουναριές, επάνω σε λόφο στον όρμο της Νάουσας 3η χιλιετία π.χ.: Ιδρύονται μικροί οικισμοί στην Πάρο σε διάφορες παραθαλάσσιες περιοχές π.χ.: Ιδρύεται ο οχυρωμένος μυκηναϊκός οικισμός στις Κουκουναριές, στον κόλπο της Νάουσας 10ος 8ος αι. π.χ.: Στις Κουκουναριές μια νέα πόλη ιδρύεται σε τμήμα του κατεστραμμένου οικισμού. Επίσης χτίζεται ναός προς τιμήν της θεάς Αθηνάς 8ος 4ος αι. π.χ.: Ταφές στο αρχαίο νεκροταφείο της Παροικιάς 8ος αι. π.χ.: Κατασκευάζεται το πολυάνδριο (ομαδικός τάφος) στο αρχαίο νεκροταφείο της Παροικιάς 9ος 8ος αι. π.χ.: Ιδρύεται το ιερό του Δηλίου Απόλλωνα 7ος αι. π.χ.: Αρχίζει η οργανωμένη εξόρυξη του παριανού μαρμάρου (της «παρίας λίθου»), στο Μαράθι. Ανοικοδομείται ο μαρμάρινος ναός της Άρτεμης. Ζει στο νησί ο ποιητής Αρχίλοχος 680 π.χ.: Ίδρυση της Θάσου, της πιο σημαντικής αποικίας της Πάρου 650 π.χ: Οι Πάριοι ιδρύουν μαζί με αποίκους από τις μικρασιατικές πόλεις Μίλητο και Ερυθρές το Πάριον στον Ελλήσποντο, στα βόρεια της Μικράς Ασίας 6ος αι. π.χ.: Κατασκευάζεται το μνημείο (κενοτάφιο) του Αρχιλόχου 540 π.χ. (περίπου): Ζει στο νησί ο Πάριος γλύπτης Αριστίων 525 π.χ. (περίπου): Ο Λύγδαμις, τύραννος της Νάξου, ανοικοδομεί το μαρμάρινο ναό για τη λατρεία της Αθηνάς, προστάτιδας της πόλης. 5ος αι. π.χ.: Κατασκευάζεται ο μάρμαρινος ναός προς τιμήν της Άρτεμης στο Δήλιο π.χ.: Οι Μηδικοί πολέμοι. Η Πάρος χρησιμοποιείται ως ναυτική βάση των Περσών 478 και 377 π.χ.: Α και Β Αθηναϊκή Συμμαχία, αντίστοιχα η Πάρος περνάει στην επικυριαρχία των Αθηναίων 460 π.χ. (περίπου): Γεννιέται στην Πάρο ο γλύπτης Αγοράκριτος 4ος αι. π.χ.: Ζουν στο νησί οι Πάριοι γλύπτες Σκόπας και Θρασυμήδης. Ανακαινίζεται το μνημείο του Αρχιλόχου και κατασκευάζεται ένας ναός. Ιδρύεται το υπαίθριο ιερό του Ασκληπιού. Οι Παριανοί ιδρύουν άλλη μία αποικία, το Φάρο, στο νησί της Αδριατικής που σήμερα ονομάζεται Χβαρ Δημιουργήθηκε στις 17/1/2017 Σελίδα 13/15

14 264 π.χ.: Γράφεται το Πάριο Χρονικό 140 π.χ.: Η Πάρος περνάει στην επικυριαρχία των Ρωμαίων μ.χ.: Χτίζεται το παρεκκλήσι του Αγίου Νικολάου και αργότερα ο ναός της Παναγίας της Εκατονταπυλιανής 326 μ.χ. (ή μ.χ.): Επισκέπτεται το νησί η Αγία Ελένη, η μητέρα του Μεγάλου Κωνσταντίνου (σύμφωνα με την παράδοση πηγαίνοντας στους Αγίους Τόπους) 7ος 8ος αιώνας μ.χ.: Φιλοτεχνούνται οι παλαιότερες σωζόμενες τοιχογραφίες στο ναό της Παναγίας της Εκατονταπυλιανής 1207: Ο Μάρκος Σανούδος ιδρύει το δουκάτο του Αιγαίου 1260: Οι Βενετοί χτίζουν το πρώτο κάστρο για την προστασία του οικισμού, στο λόφο της Παροικιάς, χρησιμοποιώντας ως οικοδομικό υλικό τα αρχιτεκτονικά μέλη των αρχαίων ναών : Η οικογένεια Σομμαρίπα διοικεί το νησί. Στην κορυφή του λόφου του Κεφάλου χτίζεται το κάστρο του Κεφάλου 15ος αιώνας: Χτίζεται το ενετικό κάστρο της Νάουσας στο λιμάνι. Εγκαθίστανται μέσα στα τείχη του κάστρου της Παροικιάς οι κάτοικοι της γύρω περιοχής για μεγαλύτερη ασφάλεια από εχθρικές επιδρομές 1537: Η Πάρος καταλαμβάνεται από το Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα, ύστερα από πολιορκία του κάστρου του Κεφάλου και : Πόλεμος μεταξύ Οθωμανών και Βενετών 17ος αιώνας: Πάνω από τον αρχαίο ναό της Αθηνάς στο κάστρο της Παροικιάς χτίζεται η εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου και το μοναστήρι του Αγίου Αντωνίου στο κάστρο του Κεφάλου 1715: Απόγονοι της ισχυρής οικογένειας των Μαυρογένηδων εγκαθίστανται στην Πάρο. Ο επιφανέστερος εκπρόσωπος της οικογενείας ήταν ο Νικόλαος ( ) : Στη διάρκεια του ρωσο οθωμανικού πολέμου η Νάουσα γίνεται βάση του ρωσικού στόλου 24 Απριλίου 1821: Ο Παναγιώτης Δημητρακόπουλος, μέλος της Φιλικής Εταιρείας, κηρύσσει την επανάσταση στην Πάρο : Η Μαντώ Μαυρογένους ( ) εξοπλίζει με δικά της χρήματα δύο καράβια και πολεμά τους Τούρκους σε διάφορα μέρη της Ελλάδας 1830: ένταξη στο Ελληνικό κράτος : Η Γαλλική Εταιρεία Μαρμάρου αναλαμβάνει τα λατομεία μαρμάρου στο Μαράθι από το 1878 αναλαμβάνει η Βελγική Εταιρεία Μαρμάρου 1881: Η εκμετάλλευση των λατομείων μαρμάρου στο Μαράθι περνάει στα χέρια της Ελληνικής Εταιρείας των Μαρμάρων της Πάρου 1922: Μικρασιατική Καταστροφή. Οι πρόσφυγες που εγκαθίστανται στην Πάρο ανανεώνουν τη γεωργία : Ιταλική και γερμανική κατοχή Δεκαετία του 1950: Αρχίζει η μετανάστευση των κατοίκων του νησιού τόσο προς την Αθήνα όσο και προς την Ευρώπη και την Δημιουργήθηκε στις 17/1/2017 Σελίδα 14/15

15 Αμερική Δεκαετία του 1960: Αναστήλωση του συγκροτήματος της Παναγίας της Εκατονταπυλιανής και επαναφορά του στη μορφή που είχε στα χρόνια του αυτοκράτορα Ιουστινιανού (6ος αιώνας) Δημιουργήθηκε στις 17/1/2017 Σελίδα 15/15