Απάνθισμα, με πρόλογο του Ντίνου Ηλιόπουλου

Μέγεθος: px

Εμφάνιση ξεκινά από τη σελίδα:

Download "Απάνθισμα, με πρόλογο του Ντίνου Ηλιόπουλου"

Πολωνα Λούλης
7 χρόνια πριν
Προβολές:

1 Συλλογή ποιημάτων, τα οποία έφεραν τους τίτλους: Εσύ, Δύση, Χαραυγή, Λευτεριά, Λιθόδμητη, Φαντασία, Αγέρας, Προσμονή, Χρόνος, Ψες, Γιατί, Βροχή, Έρημος, Τιμή, Αύριο, Φόβος, Γυρεμός, Διάκριση, Επιμονή, Θητεία (*), Τίτλος, Απληστία, Επιτυχία, Σχέση, Ανάκριση. Ο πρόλογος του Ντίνου Ηλιόπουλου: Απ την κουδουνίστρα του, ο καλός μου φίλος Γιώργος Λεκάκης, πήδησε όλες τις τάξεις του τμήματος παιγνιδιών και σταμάτησε σε ένα «Μπικ». Η ελληνική χαρτοποιία του χρωστάει πολλά. Δεν μπορεί να δει άσπρη κόλλα, πρέπει να την γεμίσει. Εν όσω σπουδάζει στη Γερμανία, γράφει σε έγκυρα γερμανικά έντυπα και στέλνει ανταποκρίσεις και στην Ελλάδα. Γράφει όπως αναπνέει. Εφημερίδες, περιοδικά, 1 / 9

2 θεατρικά έργα και σενάρια. Και φυσικά δεν αστόχησε στα βραβεία. Σάρωσε ό,τι προφορικό βραβείο υπήρχε Κι ενώ η ποίησή του είναι παντού, αποφασίζει να ξεδιαλύνει και να συγκεντρώσει ό,τι τον καταπιέζει από τρυφερότητα και αίσθημα, για την εποποιία της γενιάς του. Έτσι έχουμε σήμερα την συλλογή «Απάνθισμα» ποιημάτων. Απάνθισμα των σκέψεών του για τον εαυτό του, την Ζωή, τους νέους. «Δεν έζησα τίποτα» ομολογεί, μα η εμπειρία του έχει μεγαλύτερη ηλικία, γιατί αυτή έζησε και είδε την αβεβαιότητα, καθώς σκουντουφλάει στα γυάλινα, από ίδιο υλικό, χρώματα των ιδεών. «Ποιος έχει λαθέψει στην μπογιά;» αναρωτιέται ο ποιητής, ενθυμούμενος από μακριά την οδύνη του Παναΐτ Ιστράτι. Σε μένα, στον πιο αναρμόδιο, είχε την πρωτοτυπία ο νεαρός φίλος μου να ζητήσει να τον προλογίσω. Κι εγώ, το μόνο που ξέρω από ποίηση, είναι ν ακούω την μουσική της. Αν, όπως είπε ο Jules Renard, «ο χορός είναι η μουσική που την κυττάς», η μελαγχολία του Γιώργου Λεκάκη είναι ο πολεμικός χορός της αισιοδοξίας. ΝΤΙΝΟΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ Το εξώφυλλο του βιβλίου φιλοτέχνησε ο καλλιτέχνης Γιώργος Μυλωνάς. Κάποια ποιήματα από την συλλογή αυτή: 2 / 9

3 Σχέση Τι θες, λοιπόν; Αν είσαι μικρός, εγώ δεν μπορώ να σε μεγαλώσω Αν είσαι ατάλαντος, το μόνο που μπορείς πιθανότατα να διδαχθείς από μένα, είναι ότι το ταλέντο δεν διδάσκεται Αν είσαι φτηνός, εμένα δεν μου περισσεύει τόσο, ώστε δίνοντάς σου ν ακριβύνεις Αν είσαι βρώμικος, το μόνο που μπορώ να κάνω για σένα, είναι να σου δείξω το ποτάμι Αν είσαι ψεύτικος, τότε είναι που δεν μπορώ να κάνω τίποτε, 3 / 9

4 παρά να μαντέψω το τέλος σου Αν είσαι γλοιώδης, τότε μην κλάψεις, εάν σε σκουπίσει ο πρωινός σκουπιδιάρης Αν είσαι ερωτευμένος, όμως, τότε μπορούμε να βαδίσουμε μαζί. στο μονοπάτι π ανοίγει η Πανσέληνος στα κύματα Αλλά, ξέρε το: Ποτέ δεν ερωτεύεται κανείς, όταν δεν ξέρει η ψυχή του να δακρύζει όταν δεν ξέρει η ματιά του να δακρύζει 4 / 9

5 όταν δεν ξέρει η καρδιά του να δακρύζει Από πού αλλού θα εύρισκαν όλα αυτά τα νερά, οι λίμνες και τα ποτάμια, οι θάλασσες κι οι ωκεανοί, νομίζεις, αν όχι από τα δάκρυα των ερωτευμένων; Χαραυγή 5 / 9

6 Ολόχρυσος δίσκος υψώνεται. Κύκλος, που η κιμωλία των ματιών μας, χάραξε με ακτίνα ένα τσίνορο. Ο Φαέθωντας και τ άρμα του καπουλεύουν. Πίσω, η γνωστή, ήρεμη, αργυρόχρωμη λίμνη. Μια ροδοκοκκινίλα απλώνεται. Δένδρα, πουλιά, σιωπούν. Υπακοή στο μεγαλείο της στιγμής. Παρθένες αχτίδες χτυπούν δειλά τις πόρτες μας. Το κύμα ξυπνά. 6 / 9

7 Αρχίζει ν αγγίζει τα πόδια μας, ένα νερό γιομάτο αφρό, δροσά, υγεία. Αργοκουνούν ξεμουδιάρικα τα φτερά τους τα πουλιά στις φωλιές. Καιρός για ζωή! Φτάνει πια ο ύπνος! Αρκετά μας κούρασε η ξεκούραση! Του Φαέθωντα το άρμα μας οδηγεί. Σαν δύσει, θα εγκαταλείψουμε κι εμείς κάθε ελπίδα. Θα την ξανανταμώσουμε τ άλλο πρωί. Ποτέ δεν θα χαθεί. 7 / 9

8 Κι αν το επόμενο πρωί δε ρθεί με ήλιο, κι αν ούτε το μεθεπόμενο, μην πεις πως μας γέλασε. Κάποτε θα ξαναβγεί. Θα μας κάνει και πάλι ν αργοκουνήσουμε τα φτερά μας. Τα μουχλιασμένα φτερά μας. Ναι, θα ρθεί! Ο ήλιος μας οδηγεί! (*) Το ποίημα αυτό διάλεξε να απαγγείλει ο σημαντικός ηθοποιός και συγγραφέας-ιστορικός του θεάτρου Αλέκος Χρυσοστομίδης, στην βραδιά τιμής στον Γ. Λεκακη, που έγινε στο Αμφιθέατρο του Δήμου Κερατσινίου, στις Δείτε την στιγμή της απαγγελίας, εδώ: 8 / 9

9 9 / 9

Σχετικά έγγραφα

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΙ ΤΟ Σ ΑΓΑΠΑΩ

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΙ ΤΟ Σ ΑΓΑΠΑΩ (Αόρατος) ΑΦΗΓΗΤΗΣ: Κάποτε στη γη γεννήθηκε το Όνειρο. Το όνομά του δεν ήταν έτσι, όμως επειδή συνεχώς ονειρευόταν, όλοι το φώναζαν Όνειρο. Δεν ήταν κάτι το σπουδαίο, ήταν σαν