Astrid Lindgren, Ðñþôç Ýêäïóç: ΕΚ ΟΣΕΙΣ ΜΕΤΟΠΗ Ε.Π.Ε., 1978 εύτερη έκδοση: ΕΚ ΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ, 1989 Τρίτη έκδοση: Νοέµβριος 2012

Transcript

1

2 TÉÔËÏÓ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΥ: EMIL I LO^^ NNEBERGA Από τις Εκδόσεις RABEN & SJ^^OGREN, Στοκχόλµη 1963 TÉÔËÏÓ ÂÉÂËÉÏÕ: Ο Μικές µες στη σουπιέρα ÓÕÃÃÑÁÖÅÁÓ: Astrid Lindgren METAΦΡΑΣΗ: Ντίνα Καµπά-Κούτρα ÄÉÏÑÈÙÓÇ ÊÅÉÌÅÍÏÕ: Αναστασία Σακελλαρίου EIKONOΓΡΑΦΗΣΗ: Μπγιερν Μπεργκ ΣΥΝΘΕΣΗ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ: Γιώργος Παζάλος ÇËÅÊÔÑÏÍÉÊÇ ÓÅËÉÄÏÐÏÉÇÓÇ: Μερσίνα Λαδοπούλου EÊÔÕÐÙÓÇ: Ι. Πέππας ΑΒΕΕ ÂÉÂËÉÏÄÅÓÉÁ: Κωνσταντίνα Παναγιώτου & ΣΙΑ Ο.Ε. Astrid Lindgren, 1963 EÊÄÏÓÅÉÓ ØÕ ÏÃÉÏÓ Á.Å., ÁèÞíá 2012 Ðñþôç Ýêäïóç: ΕΚ ΟΣΕΙΣ ΜΕΤΟΠΗ Ε.Π.Ε., 1978 εύτερη έκδοση: ΕΚ ΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ, 1989 Τρίτη έκδοση: Νοέµβριος 2012 ÉSBN Τυπώθηκε σε 100% ανακυκλωµένο χαρτί. Το παρόν έργο πνευµατικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις του Ελληνικού Νόµου (Ν. 2121/1993 όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήµερα) και τις διεθνείς συµβάσεις περί πνευµατικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται απολύτως η άνευ γραπτής αδείας του εκδότη κατά οποιονδήποτε τρόπο ή µέσο αντιγραφή, φωτοανατύπωση και εν γένει αναπαραγωγή, διανοµή, εκµίσθωση ή δανεισµός, µετάφραση, διασκευή, αναµετάδοση, παρουσίαση στο κοινό σε οποιαδήποτε µορφή (ηλεκτρονική, µηχανική ή άλλη) και η εν γένει εκµετάλλευση του συνόλου ή µέρους του έργου. ÅÊÄÏÓÅÉÓ ØÕ ÏÃÉÏÓ Á.Å. PSICHOGIOS PUBLICATIONS S.A. äñá: ÔáôïÀïõ 121 Head office: 121, Tatoiou Str Ìåôáìüñöùóç Metamorfossi, Greece Âéâëéïðùëåßï: Ìáõñïìé Üëç 1 Bookstore: 1, Mavromichali Str ÁèÞíá Áthens, Greece Ôçë.: Tel.: Telefax: Telefax: info@psichogios.gr info@psichogios.gr

3 Μετάφραση: Ντίνα Καµπά-Κούτρα

4 Ç ÁÓÔÑÉÍÔ ËÉÍÔÃÊÑÅÍ ãåííþèçêå ôï 1907 êáé ðýèáíå óå çëéêßá 94 åôþí. Ç ÓïõçäÞ óõããñáöýáò ìå ôéò ðåñéðýôåéåò ôçò Ðßðçò Öáêéäïìýôç ãïþôåõóå êáé äéáóêýäáóå ôïõò ìéêñïýò ôçò áíáãíþóôåò ãéá περισσότερα áðü πενήντα ñüíéá. Ôá âéâëßá ôçò ìåôáöñüóôçêáí óå ðåñéóóüôåñåò áðü 60 ãëþóóåò, áðü ôá áñáâéêü ùò ôá æïõëïý, êáé ìåôáöýñèçêáí óôïí êéíçìáôïãñüöï êáé óôçí ôçëåüñáóç. Ç óôñéíô Ëßíôãêñåí ôéìþèçêå ìå ôï ÄéåèíÝò Âñáâåßï Ðáéäéêïý Âéâëßïõ áíò Êñßóôéáí íôåñóåí áëëü êáé ìå ðïëëü Üëëá, üðùò ôï ÌåôÜëëéï ÊÜñåí Ìðëßîåí ôçò Áêáäçìßáò ôçò Äáíßáò, ôï ÌåôÜëëéï ËÝùí Ôïëóôüé ôçò Ñùóßáò, ôï Âñáâåßï ÓÝëìá ËÜãêåñëåö ôçò Óïõçäßáò, êáèþò êáé ìå ôï Âñáâåßï ÅéñÞíçò ôùí Ãåñìáíþí Âéâëéïðùëþí êáé ôï ÌåôÜëëéï ëìðåñô ÓâÜéôóåñ ãéá ôçí áíèñùðéóôéêþ ôçò äñáóôçñéüôçôá. Áðü ôéò Åêäüóåéò ØÕ ÏÃÉÏÓ êõêëïöïñïýí åðßóçò ôá âéâëßá ôçò: ÐÉÐÇ ÖÁÊÉÄÏÌÕÔÇ, Ç ÐÉÐÇ ÖÁÊÉ- ÄÏÌÕÔÇ ΣΤΙΣ ΝΟΤΙΕΣ ΘΑΛΑΣΣΕΣ, Ç ÐÉÐÇ ÖÁÊÉÄÏ- ÌÕÔÇ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ, Η ΠΙΠΗ ΦΑΚΙ ΟΜΥΤΗ ΣΥΛ- ΛΕΚΤΙΚΗ ΕΚ ΟΣΗ, ÔÏ ÐÁÍÇÃÕÑÉ ÔÏÕ ÌÉÊÅ, Ï ÌÉ- ÊÅÓ ÎÁÍÁÑ ÅÔÁÉ, TA ÅÎÉ ÄÉÁÂÏËÁÊÉÁ ÔÏÕ ÌÉÊÑÏÕ ÙÑÉÏÕ, ÓÊÁÍÔÁËÉÅÓ ÓÔÏ ÌÉÊÑÏ ÙÑÉÏ êáé ÅÕ- ÔÕ ÉÓÌÅÍÅÓ ÌÅÑÅÓ ÓÔÏ ÌÉÊÑÏ ÙÑÉÏ.

5

6 Μ ια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα αγόρι που το έλεγαν Μικέ και ζούσε στη Λενεµπέργια. Ήταν ένα ανασούµπαλο, πεισµατάρικο παλικαράκι, όχι βέβαια καλό σαν κι εσένα, που όµως έδειχνε αρκετά καλό δηλαδή, όταν τύχαινε να µην τσιρίζει. Είχε κάτι ολοστρόγγυλα γαλανά µάτια, ένα πρόσωπο στρογγυλό µε µάγουλα σαν φουσκωτά κόκκινα µήλα και στην κορυφή µια τούφα ξανθά µαλλιά. Ώρες ώρες, µάλιστα, φαινόταν τόσο καλός, που θα µπορούσε κανείς να φανταστεί πως ήταν ένα τέλειο µικρό αγγελάκι. Αλλά θα πεφτε πολύ έξω. Ήταν πέντε χρόνων και δυνατός σαν ταύρος. Έµενε στο Κάτχουλτ της Λενεµπέργια ένα χωριό στη Σµόλαντ της Σουηδίας. Μια µέρα ο πατέρας του πήγε στην πόλη και του έφερε ένα κασκέτο. Ο Μικές ενθουσιάστηκε µ εκείνο το κασκέτο και ήθελε να το φοράει ακόµα και στον ύπνο του. Η µαµά του ήθελε να το κρεµάσει στο κρε- µαστάρι στο χολ, αλλά ο Μικές έβαλε τέτοιες φωνές, που τον άκουσε ολόκληρη η Λενεµπέργια. Και κοι- µόταν φορώντας το κασκέτο του για τρεις σχεδόν ολόκληρες εβδοµάδες. Ήταν από εκείνα τα µπλε µε γυαλιστερό, µαύρο γείσο και σ έκανε να νιώθεις σαν 7

7 να σου είχε φυτρώσει κανένα καρούµπαλο. Αλλά το σπουδαίο στην υπόθεση ήταν που του χε περάσει εκείνο που ήθελε, αυτό ήταν η ουσία. Κάποια Χριστούγεννα, η µαµά του προσπάθησε να τον πείσει να φάει και λίγα χορταρικά, µια και τα χορταρικά κάνουν τόσο καλό στην υγεία. Μα ο Μικές είπε όχι. ε θα φας καθόλου χορταρικά; τον ρώτησε η µαµά του. Ναι, είπε ο Μικές. Πραγµατικά χορταρικά. Και κάθισε ήσυχα ήσυχα χάµω, κάτω απ το χριστουγεν- 8

8 νιάτικο δέντρο, κι άρχισε να το µασουλάει. Γρήγορα, όµως, βαρέθηκε, γιατί τα φύλλα τού γρατσούναγαν το στόµα. Όπως και να χει το πράγµα, αυτό δείχνει πόσο αγύριστο κεφάλι ήταν ο Μικές. Ήθελε να κάνει κου- µάντο στον µπαµπά και στη µαµά του και σε όλο το σπιτικό. Εδώ που τα λέµε, ήθελε να διαφεντεύει ολόκληρη τη Λενεµπέργια, αλλά οι συγχωριανοί του δεν είχαν καµιά πρόθεση να το βάλουν κάτω. Πόσο λυπόµαστε εκείνη την οικογένεια στο Κάτχουλτ, που έχει τέτοιο κακοαναθρεµµένο αγόρι! Ποτέ δε θα καταφέρουν να τον κάνουν άνθρωπο! συνήθιζαν να λένε. Μάλιστα, αυτή ήταν η γνώµη τους! Αλλά δε θα λεγαν τέτοια πράγµατα, αν ήξεραν ποια θα ταν η εξέλιξη του Μικέ. Για φανταστείτε και να ήξεραν πως θα γινόταν πρόεδρος της Κοινότητας, σαν θα µεγάλωνε! Ίσως και να µην ξέρετε τι σηµαίνει να σαι πρόεδρος της Κοινότητας, αλλά µπορώ να σας βεβαιώσω πως 9

9 είναι κάτι πολύ σπουδαίο κι αυτό θα γινόταν ο Μικές αργότερα στη ζωή του. Τώρα, όµως, θα πούµε για το τι γινόταν όταν ο Μικές ήταν ένα µικρό αγόρι, που ζούσε στο Κάτχουλτ της Σµόλαντ, µε τον πατέρα του, που τον έλεγαν Άντον Σβένσον, τη µητέρα του, που την έλεγαν Άλµα Σβένσον, και τη µικρή του αδελφή, την Ίντα. Κι έµενε ακό- µα µαζί τους ένας εργάτης για τα χωράφια, που τον έλεγαν Άλφρεντ, και µια υπηρέτρια, που την έλεγαν Λίνα. Γιατί σαν ήταν µικρός ο Μικές υπήρχαν ακόµη υπηρέτες στη Λενεµπέργια και παντού. Ήταν χέρια εργατικά, που όργωναν κι έβαζαν τ άλογα στο παχνί και κουβαλούσαν το σανό και φύτευαν πατάτες. Υπήρχαν και υπηρέτριες, που άρµεγαν το γάλα κι έπλεναν και σφουγγάριζαν κι έλεγαν παραµύθια στα παιδιά. Τώρα µάθατε ποιοι ζούσαν στο Κάτχουλτ: ο µπα- µπάς Άντον, η µαµά Άλµα, η µικρή Ίντα, ο Άλφρεντ και η Λίνα. Κι ήταν ακόµα δυο άλογα κι ένα ζευγάρι βόδια, οχτώ αγελάδες, τρία γουρούνια, δέκα πρόβατα, δεκαπέντε κότες, ένας κόκορας, µια γάτα κι ένας σκύλος. Κι ο Μικές.

10 Το Κάτχουλτ ήταν ένα χαριτωµένο µικρό αγρόκτη- µα, µ ένα σπίτι βαµµένο κόκκινο πάνω στο λόφο και µηλιές και πασχαλιές ολόγυρα. Και χωράφια κι οργωµένη γη και φράχτες και µια λίµνη κι ένα µεγάλο δάσος. Θα ταν όλα ήσυχα κι ειρηνικά στο Κάτχουλτ, έτσι και δεν υπήρχε ο Μικές. Πάντα κάποια σκανταλιά θα κάνει τούτο το παιδί, έλεγε η Λίνα. Κι αν δεν την κάνει ο ίδιος, όλο και κάτι θα του τύχει. εν έχω ξαναδεί τέτοιο παιδί. 11

11 Η µαµά, όµως, του Μικέ τον υποστήριζε. εν είναι δα και τόσο κακός! έλεγε. Το µόνο που έκαµε σήµερα είναι που τσίµπησε την Ίντα και έχυσε το γάλα που χαµε για τον καφέ, αυτό είναι όλο κι όλο Α, ναι. Κυνήγησε και τη γάτα γύρω από το κοτέτσι. Εγώ πιστεύω πως αρχίζει να συµπεριφέρεται καλύτερα και να µην είναι τόσο ανοικονόµητος. Και πραγµατικά δεν ήταν κακός κανείς δε θα µπορούσε να τον πει κακό. Αγαπούσε πάρα πολύ την Ίντα και τη γάτα. Αλλά αναγκάστηκε να τσιµπήσει την Ίντα για να την υποχρεώσει να του δώσει το ψωµί της µε τη µαρµελάδα και κυνήγησε τη γάτα έτσι για πλάκα, για να δει αν ο ίδιος µπορούσε να τρέξει γρήγορα σαν κι εκείνη. Πα- 12

12 ρόλο που, βέβαια, η γάτα δεν κατάλαβε ότι αυτό είχε στο νου του. Ήταν στις 7 του Μάρτη που ο Μικές ήταν τόσο καλός και το µόνο που κανε ήταν που τσίµπησε την Ίντα κι έχυσε το γάλα και κυνήγησε τη γάτα. Τώρα, όµως, θα σας πω για τρεις άλλες µέρες στη ζωή του Μικέ, που έγιναν άλλα πράγµατα, είτε γιατί έκανε ο ίδιος σκανταλιές, όπως έλεγε η Λίνα, είτε γιατί πάντα τύχαινε να συµβούν διάφορα όπου ξεφύτρωνε ο Μικές. Μπορούµε ν αρχίσουµε µε την: 13