Η ΜΥΣΤΙΚΙΣΤΙΚΗ ΟΔΟΣ. Συχνά ξεχνάμε αυτό το νόμο στην ιστορία της φιλοσοφίας.

Transcript

1 Η ΜΥΣΤΙΚΙΣΤΙΚΗ ΟΔΟΣ Υπάρχει στη φύση ένας εξελικτικός νόμος, που είναι αδύνατο να μην τον διαπιστώσει ο ευσυνείδητος παρατηρητής. Αυτός ο νόμος κυβερνά όλα τα φυσικά όντα, από τα ορυκτά μέχρι τον άνθρωπο. Πεδίο δράσης του είναι ακόμη και το πνεύμα Και όλα τα επίπεδα εκδήλωσής του. Συχνά ξεχνάμε αυτό το νόμο στην ιστορία της φιλοσοφίας. Ένα πνεύμα που αφοσιώνεται στην Αρχή του, συνειδητοποιεί κατ αρχήν όλα τα ατομικά του μέσα δράσης. Εγκαταλείπει όλες τις ιδέες που θέλησαν να του επιβάλλουν εξωτερικοί παράγοντες, χωρίς τη δική του αποδοχή. Συνειδητοποιεί, τέλος, την ελευθερία του. Τότε είναι που γεννιέται ο ελεύθερος διανοητής, και αυτή η εξελικτική φάση αποτελεί το απώγειο στο οποίο φθάνουν οι κατώτερες διάνοιες. Σ αυτό οφείλεται ο σεκταρισμός των ελεύθερων διανοητών που θεωρούν ως καθήκον την άρνηση οποιουδήποτε τάγματος είναι ανώτερο από εκείνους, και ως δόγμα τον άθεο θετικισμό. Είναι φανερό, πως αυτοί οι διανοητές, απελευθερωμένοι απ ό,τι δεν μπορούν να αφομοιώσουν διανοητικά, είναι ανώτεροι κατά ένα βαθμό από τα χωρίς προσωπικότητα πλάσματα που δέχονται ασυζητητί πολλά πράγματα. Ο ελεύθερος διανοητής όμως, συγχέει τη φάση που προηγείται της κατάστασής του μ εκείνη που την ακολουθεί. Πράγματι, το Πνεύμα απαλλαγμένο από τις μη-αφομοιούμενες απ αυτό ιδέες, μπορεί να συγκριθεί με μια ωραία πέτρα που έχει καθαρισθεί από τα χορτάρια που την κάλυπταν. Μια τέτοια όμως πέτρα, που δεν μπορεί να διακοσμηθεί και να σκαλισθεί, δεν θα γίνει πιο ωραία. Έτσι και το πνεύμα του ανθρώπου, μετά την κριτική και αρνητική φάση της ανάκτησης της προσωπικότητας, μπορεί να εξελιχθεί περισσότερο. Τότε δημιουργεί ένα πανθεϊστικό, συνήθως, σύστημα, όπου το άτομο, αφού συνειδητοποίησε το φυσικό πεδίο μέσω του νατουραλισμού, συνειδητοποιεί το πεδίο της παγκόσμιας ζωής και του κόσμου των Νόμων μέσω του πανθεϊσμού. Σ αυτή τη φάση γίνεται ακατανόητος απ όσους παρέμειναν στο κατώτερο επίπεδο και έτσι βλέπουμε τον Αύγουστο Κόντ να κατηγορείται ως φρενοβλαβής από τους μαθητές του, επειδή εξελίχθηκε ομαλά μέχρι τον Μυστικισμό. Ο Μυστικισμός θεωρείται από τους κριτικούς φιλόσοφους που δεν μπορούν να φθάσουν μέχρι εκεί, όπως περίπου και ο Πανθεϊσμός από τους υλιστές, κάτι σαν ελαφριά τρέλα. Μόνον όμως οι μυστικιστές μπορούν να κατανοήσουν τον μεγαλειώδη αυτό δρόμο, και θα προσπαθήσουμε να υποδείξουμε, έστω και ατελώς, τα μονοπάτια για να τον προσεγγίσουμε. Όταν το πνεύμα φθάσει στο όριο ανάπτυξης των συλλογιστικών του οργάνων, που εντοπίζονται στον εγκέφαλο, συνειδητοποιεί ξαφνικά μια άλλη κατηγορία συμπληρωματικών οργάνων, που εντοπίζονται στα συμπαθητικά Κέντρα και κυρίως στο Καρδιακό Πλέγμα με διακλαδώσεις στα Κέντρα Συνείδησης του εγκεφάλου. Αυτά τα όργανα προορίζονται για την ανάπτυξη εντελώς διαφορετικών ικανοτήτων από τις εγκεφαλικές, που τις αποκαλούμε: άμεση όραση, ενόραση, προαίσθηση, πνευματική επικοινωνία κ.λπ. Για τη Νοητική ή Εγκεφαλική Ατραπό απώγειο εξέλιξης είναι η τελετουργική Μαγεία, που απαιτεί εγκεφαλική εξάσκηση και γνώσεις, ενώ για την Ατραπό της Καρδιάς είναι η Θεουργία. Όσο η Μαγεία αναπτύσσει την ατομική Θέληση και συχνά την αλαζονεία, τόσο η Θεουργία σκοτώνει την αλαζονεία για να αναπτυχθεί η ταπεινότητα, αντικαθιστώντας τις προσταγές στα Πνεύματα του Αστρικού που τις αποδέχονται, με την Προσευχή και την επίκληση των Αγγέλων του Θείου Πεδίου. Μεταξύ των δύο ατραπών υπάρχει και κάποια τρίτη, μικτή και ερεβώδης που ωθεί το Πνεύμα στην αλαζονεία, κάνοντάς το να πιστεύει πως είναι Θεός. Παραγνωρίζει την αξία της προσευχής και την ταπεινή επίκληση προς τις ανώτερες δυνάμεις, παραπαίοντας Σελίδα 1 από 11

2 ανάμεσα στις αστρικές γυμναστικές ασκήσεις, που τις θεωρεί ως το ανώτερο δυνατό σημείο της εξέλιξης και στις αφελείς απόψεις για τις προσωπικές του μετενσαρκώσεις, καθώς και τις επαφές με τις δυνάμεις ακαθόριστων αλλά και άγνωστων οντοτήτων. Αυτή η ατραπός πήρε κατά καιρούς διάφορες ονομασίες, όπως των Πυθαγορικών και των Φιλόσοφων του Ι7ου-Ι8ου αι., των Μυστών του Καλλιόστρο, των σύγχρονων αντιχριστιανών, κ.λπ. Πάντοτε όμως αναγνωρίζονται από το χωριστικό και συκοφαντικό τους πνεύμα, την αγάπη τους για τις φλυαρίες και από χίλια δύο άλλα σημεία που δεν ξεγέλασαν τον Κλώντ ντε Σαίν Μαρτέν όταν του ανέφεραν τα θαύματα της Σχολής του Βορρά όπως δεν ξεγελούν και κανένα σύγχρονο Μαρτινιστή, πολύ περισσότερο τον μυημένο μιας αληθινής σχολής Θεουργίας. Υπάρχουν, λοιπόν, εξελικτικές φάσεις στον μυστικισμό, όπως και σε κάθε άλλη φιλοσοφική ατραπό και το λάθος των κριτικών ήταν ότι κατέταξαν όλους τους μυστικιστές στην ίδια κατηγορία χωρίς να κάνουν τις απαραίτητες διακρίσεις. Έτσι, ο Μαρτινέζ ντε Πασκουαλλύ είναι κυρίως ένας Μάγος, που συνειδητοποιεί τα μεγάλα Θεία προβλήματα, καθώς και την Υπεροχή του Χριστού στον Αόρατο Κόσμο. Παραμένει όμως μάγος, με τους Κύκλους του, τα φώτα του, τα Θεία του ονόματα και τις πολυάριθμες τελετουργίες του. Ο Λουί-Κλώντ ντε Σαίν-Μαρτέν είναι εκ φύσεως Θεουργός. Προτιμά την παθητική και στοχαστική πλευρά της Θεουργίας, που έχει όμως και άλλες δυνατότητες και που εντέλει ζητά την παρηγοριά και την έξαρσή της στην ταπεινότητα και την Προσευχή. Για τον Θεουργό η Προσευχή δεν είναι εξάσκηση των χειλιών. Η Προσευχή ενεργοποιεί ζώσες εγκεφαλικές δυνάμεις που δημιουργούνται με την άσκηση της φυσικής, ηθικής ή νοητικής χάριτος και με την υποταγή στις δοκιμασίες. Κάθε ταλαιπωρία, κάθε εργασία, κάθε δοκιμασία αποτελεί μία εξόφληση που η Προσευχή κατευθύνει στον αδύναμο και απογοητευμένο. Τότε είναι που το Αόρατο συνδέεται με έναν Αντιπρόσωπό του στη Γη και τον καθοδηγεί βήμα προς βήμα. Και έτσι γίνεται ένας φωτισμένος. Αλλά είτε αυτός ο φωτισμένος είναι ένας Βραχμάνος της Ινδίας, είτε ένας μοναχός της Γαλλίας, είτε ένας Αφρικανός μάγος, οι δυνάμεις που ενεργοποιούνται είναι οι ίδιες, και όλοι αναγνωρίζονται μεταξύ τους ως αδελφοί εν Θεώ μέσω της αληθινής ταπεινότητας και της θείας χάριτος. Δεν πρέπει να συγχέετε τον φωτισμένο που έχει πλήρη έλεγχο όλων των εγκεφαλικών του ικανοτήτων και μπορεί να ακολουθήσει ή όχι τις προτροπές του Αόρατου, με το μέντιουμ, που είναι παθητικό όργανο και δέσμιο των ίδιων των δυνάμεων, στις οποίες υποτάσσεται ανεξάρτητα από τη θέλησή του και οι οποίες τελικά το ελέγχουν. Ο Σωκράτης ήταν ένας φωτισμένος και κανείς σοβαρός ερευνητής δεν θα τον συνέχεε με έναν Slade ή έναν Eglington. Βλέπουμε, λοιπόν, πόσο προσεκτικά πρέπει να βαδίζουμε μέσα στον κόσμο των μυστικιστών, και για ποιο λόγο δυσκολεύονται τόσο πολύ οι φιλόσοφοι να τους κατανοήσουν και να τους κρίνουν καθαρά. ΟΙ ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΕΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΕΣ - Ο ΦΩΤΙΣΜΟΣ: Αφού προσδιορίσαμε την εξέλιξη του ανθρώπινου Πνεύματος έως τον μυστικισμό, ας πούμε μερικά πράγματα για τους τρόπους συνειδητής επικοινωνίας ορατού και αοράτου πεδίου (χωρίς δηλαδή την απώλεια της συνειδητότητας, όπως συμβαίνει στην κατάσταση του μέντιουμ). Ο φωτισμένος είναι, για εκείνον που ξέρει και όχι για εκείνον που κάνει κριτική, αυτός που μπορεί να έχει συνειδητά σχέση με το αόρατο πεδίο. Αυτές οι σχέσεις ποικίλλουν ανάλογα με τον χαρακτήρα του υποκειμένου και την λιγότερο ή περισσότερο έντονη ανάπτυξη των υπερβατικών του ικανοτήτων. Σελίδα 2 από 11

3 Το πρώτο σοκ ανάμεσα στο αστρικό Πεδίο του δημιουργήματος και το νοητικό Πεδίο του υποκειμένου θα συμβεί ξαφνικά, με αποτέλεσμα την άμεση και διαυγή όραση, όπως συνέβη με τον Μπαίμε και τον Σβέντεμποργκ ή αργά και σταδιακά με την απόκτηση διόρασης, διακοής και καρδιακές αισθήσεις, όπως συνέβη με τον Γκίχτελ και τον Λουί-Κλώντ ντε Σαίν-Μαρτέν. Η πρώτη ατραπός φώτισης είναι πιο σπάνια. Συμβαίνει όταν το Αόρατο δρα άμεσα στο άτομο της επιλογής του χωρίς αυτό να το ζητήσει ή να το περιμένει. Οι περιπτώσεις του Σβέντεμποργκ και της Ιωάννας της Λωραίνης αποτελούν τυπικά παραδείγματα. Μετά το πρώτο σοκ που εδραιώνει τη σχέση μεταξύ των δύο πεδίων, η επικοινωνία γίνεται απλά, αλλά πάντα με την καθοδήγηση του Αόρατου, χωρίς όμως το υποκείμενο να χάνει ούτε στιγμή τον έλεγχό του. Η άλλη ατραπός φώτισης είναι πιο εύκολη, αφού ακολουθείται κάποια μέθοδος με την καθοδήγηση ή όχι ενός διδασκάλου. Λέγοντας πιο εύκολη, εννοούμε πιο εύκολη στην πρόσβαση, γιατί κάθε μυστικιστική ατραπός είναι γεμάτη από δοκιμασίες, ταπεινώσεις, συνεχείς θυσίες που μπορεί να απογοητεύσουν και τους ένθερμους ζηλωτές. Η Ιστορία των φίλων του Γκίχτελ είναι χαρακτηριστική σ αυτό το σημείο. Ήταν 20 άτομα που αποφάσισαν να ακολουθήσουν αυτή την ατραπό και στις πρώτες καταστροφικές δοκιμασίες απώλειας χρημάτων, ασθένειας, απογοήτευσης οι 19 τα παράτησαν. Μόνον ο Γκίχτελ έφτασε στον στόχο του. Πολλές μυητικές αδελφότητες οδηγούν τα μέλη τους προς αυτή την ατραπό. Αρχίζουν με σωματικό εξαγνισμό μέσω ελέγχου της διατροφής (συνήθως ακολουθούν χορτοφαγία) και συνεχίζουν με νοητική εξάσκηση. Αυτό το ξεκίνημα περικλείει τον κίνδυνο του εγωϊσμού, που κάνει το άτομο να πιστεύει πως είναι πιο εξαγνισμένο από τους συνανθρώπους του και έτσι να μη θέλει να αμαυρώσει την αγνότητά του με αστρικούς ή φυσικούς κραδασμούς κακής ποιότητας. Ο δυστυχής που πιστεύει κάτι τέτοιο, εκτροχιάζεται. Εγκαταλείπει το Καρδιακό Πεδίο της ευσπλαχνίας και της αγάπης για χάρη του νοητικού, που είναι γεμάτο με αλαζονεία, και οδηγείται στην αστρική του κατοικία, όπου ο Αστρικός Πανθεϊστικός Όφις τον εξαπατά συνεχώς. Γι αυτόν που ξέφυγε από την καρδιακή ατραπό, η αστρική εξάσκηση είναι το παν, η Προσευχή και το πεδίο της θείας Προσωπικότητας δεν υπάρχουν. Η αλαζονεία τον σπρώχνει να αρνείται ό,τι δεν αντιλαμβάνεται. Είναι ένας αρχάριος που πρέπει να συμπονέσουμε και να βοηθήσουμε συγχρόνως, χωρίς όμως να τον κατακρίνουμε, γιατί όπως έχει ειπωθεί: «Μην κρίνετε, για να μην κριθείτε». Εάν ξεπεραστεί αυτό και κατανικηθούν οι εξαπατήσεις του αστρικού όφεως, σημαίνει ότι λάβαμε βοήθεια από την Αόρατη Δύναμη του Θείου Πεδίου, την οποία μπορούμε να αποκαλέσουμε: Φύλακα Άγγελο, Αποδέκτη Φωτός, Απεσταλμένο της Ουράνιας Παρθένου ή ο,τιδήποτε άλλο, αυτό δεν έχει ιδιαίτερη σημασία. Η έννοια της πραγματικής ταπεινότητας ενισχυμένης από την ακριβή αντίληψη των μη δαιμονικών όντων, όπως οι άνθρωποι, οδηγεί το άτομο μέσω της διάπυρης Προσευχής στα χέρια του Επανορθωτή που είναι τα πάντα, ενώ εκείνο δεν είναι τίποτα. Και το κάνει να μην κατηγορεί κανέναν ούτε και να κρίνει, πολύ περισσότερο δε να καταδικάζει. Τότε είναι που αναπτύσσεται η άμεση ακοή της καρδιάς, ή η άμεση όραση δια μέσου της επίφυσης και των διακλαδώσεων της, ή η εξ αποστάσεως αφή μέσω του ηλιακού πλέγματος. Όλα αυτά, βέβαια, είναι άγνωστα από τους φυσιολόγους μας. Σ αυτή τη φάση εξέλιξης η δίαιτα παίζει μικρό ρόλο: οι θείες δυνάμεις που γεννιώνται στο άτομο, για να συντελεσθεί μέσα του ο μυστικός γάμος του Αμνού, δηλ. η ένωση του φωτισμένου Αστρικού σώματός του με το Πνεύμα του που είναι φωτοδότης, είναι αρκετά ισχυρές για να κάψουν κάθε σωματική ακαθαρσία. Η προσευχή αντικαθιστά κάθε διαιτολόγο, με την προϋπόθεση ότι δεν θαμπώνουν οι υπερφυσικές αισθήσεις από το αλκοόλ του κρασιού. Σελίδα 3 από 11

4 ή άλλων ποτών που οδηγούν το υποκείμενο στο κατώτερο Αστρικό. Ο Απόστολος Παύλος έβαλε στη θέση τους αλαζόνες που ήταν δογματικοί σε θέματα δίαιτας. Ο άνθρωπος, λοιπόν, που έχει ακολουθήσει αυτή την εξελικτική πορεία, δεν φοβάται μήπως χάσει την αγνότητά του, όταν βρίσκεται ανάμεσα σε ρυπαρά άτομα. Όπως ο Χριστός υπέδειξε την οδό ζώντας με τους ταπεινούς και καταφρονεμένους, έτσι και ο φωτισμένος χριστιανός ζει μαζί με τους ασθενείς, τους απογοητευμένους και τους φτωχούς. Μέσω της συνεχούς προσπάθειας να μοιράζεται ό,τι έχει, μ εκείνους που δεν έχουν τίποτα, ισχυροποιούνται οι επιδιώξεις του, οι αρετές του και οι ικανότητές του. Μ αυτό τον τρόπο διακρίνει καλύτερα τα θεία πρόσωπα, παραδιδόμενος άφοβα στην καθοδήγηση του Πατρός που του χορηγεί την όραση, στην καθοδήγηση του Υιού που του χορηγεί τις νοητικές διεργασίες του Λόγου και της Αγάπης, και στην καθοδήγηση του Πνεύματος που τον φωτίζει. Να, τι πρέπει να γνωρίζουμε για να καταλάβουμε τον Λουί-Κλώντ ντε Σαίν-Μαρτέν. Εκτός όμως απ αυτές τις ατραπούς υπάρχουν και πολλές άλλες, που χαρακτηρίζονται από άλλο είδος επικοινωνίας, όπως οι συμβολικές προειδοποιήσεις κατά τη διάρκεια των ονείρων συνδυασμένες με οράματα που συνειδητοποιούνται. Η μελέτη της ζωής της Καζότ φωτίζει αυτό το σημείο. Στα κείμενα και στις μεταφράσεις του Πωλ Σεντίρ θα βρείτε σωρεία πολύτιμων ενδείξεων σχετικά μ αυτό το θέμα. Οι ποικίλοι τρόποι με τους οποίους ο άνθρωπος συλλαμβάνει το φαινόμενο του θανάτου και τις συνέπειές του, έχει άμεση σχέση με την απάντηση που δίνει στο ερώτημα: γιατί ζούμε στη Γη; Η Γη, πράγματι, αποτελεί ένα φυσικό κέντρο, όπου λόγω του Μεγάλου Αδαμικού Σχίσματος, οι εγωϊστικές και υλικές δυνάμεις θα εξισορροπήσουν τη δράση των αλτρουϊστικών και πνευματικών δυνάμεων Αν ο άνθρωπος αφιερώσει όλες τις γήϊνες προσπάθειές του στην απόκτηση αγαθών που ανήκουν στον Άρχοντα αυτού του Κόσμου ή τον γήϊνο Μαμωνά, τότε ο θάνατος αποτελεί γι αυτόν φοβερή οδύνη, και ο δύστυχος μοιάζει στον πλούσιο τραπεζίτη που είναι αναγκασμένος να ανταλλάξει το παλάτι και τα υπέροχα ενδύματά του μ ένα κελί φυλακής και μια στολή κατάδικου. Αντίθετα, αν ο άνθρωπος αφιερώθηκε ολόψυχα στην απόκτηση πνευματικών αγαθών που ανήκουν στην δικαιοδοσία του Κυρίου όλου του κόσμου, του Κυρίου Μας, άγρυπνου φρουρού του αιώνιου Χριστού, τότε ο θάνατος είναι η ποθητή κορωνίδα μιας διαρκούς προσπάθειας, και δεν αποτελεί οδύνη, αλλά ευτυχία και χαρά. Μερικές διευκρινίσεις σχετικά με τον τρόπο λειτουργίας αυτών των δύο τάσεων, μεταξύ των οποίων υπάρχουν πολλές άλλες ενδιάμεσες, θα αποσαφηνίσουν τα σκοτεινά σημεία αυτού του ζητήματος. Αυτό που οι μυστικιστές αποκαλούν πτώση δεν είναι ένα τόσο απομακρυσμένο γεγονός από την ανθρώπινη Φύση, ώστε να μην έχει δοθεί η ευκαιρία σε κάθε Πνεύμα να εκφράσει την προσωπική, εμπειρική του άποψη για το πρόβλημα. Πράγματι, υπάρχουν δύο νόμοι Προόδου και Ανάπτυξης, που δείχνουν την αναλογία των αντιθέτων. Ο ένας είναι της Ύλης, η οποία εξελίσσεται μέσω της σταδιακής αμαυρώσεως του Πνεύματος, και ο άλλος είναι του Πνεύματος που εξελίσσεται μέσω της προοδευτικής πνευματοποίησης της Ύλης και της εξύψωσης στο Επίπεδο της ενεργητικής δύναμης. Η οδός της τύφλωσης χρησιμοποιεί τις υλικές απολαύσεις, την καλλιέργεια της αλαζονείας, τον ιδιοτελή πλούτο και τον εγωϊσμό σ όλες του τις μορφές. Σελίδα 4 από 11

5 Το αδαμικό λάθος συνίσταται στην πίστη πως δίνοντας ζωή στο σπέρμα της ύλης ο άνθρωπος θα έβρισκε σταθερό σημείο στήριξης, το οποίο νόμιζε ότι δεν του παρείχε το Καθαρό Πνεύμα. Κάθε δε Πνεύμα ξαναπερνά από τις φάσεις που γνώρισε το Παγκόσμιο Ανθρώπινο Πνεύμα ή Αδάμ-Κάδμος. Έτσι, η εικόνα της Μεγάλης Πτώσης αναπαράγεται επακριβώς με την ενσάρκωση ή την ένδυση του Πνεύματος σε σάρκινο σώμα. Αυτό όμως το πνεύμα, από τη στιγμή που ενσαρκώνεται, καλείται να κρίνει με την προσωπική του εμπειρία την πράξη του Αδάμ-Κάδμου. Έτσι, η ηλικία της λογικής του επιτρέπει να αντιληφθεί ότι δρουν επάνω του δύο διακριτές τάξεις δυνάμεων. Αφ ενός οι εγωϊστικές, που τον ωθούν να θεωρεί τον εαυτό του κέντρο του σύμπαντος, δίνοντάς του το δικαίωμα να χρησιμοποιεί την περιουσία του αποκλειστικά για να ικανοποιήσει τις ορέξεις και τη φιλαυτία του, απευθύνοντας κατ ανάγκη μερικές ευχές ή προσευχές σε πνευματικούς υπηρέτες που είναι επιφορτισμένοι να τον απαλλάσσουν από τις συνέπειες των πράξεων του. Αφ ετέρου, οι διάπυρες δυνάμεις της αγάπης και της θείας χάριτος τον ωθούν να θεωρεί τον εαυτό του σαν ένα τίποτα μέσα στο Σύμπαν, σαν φτωχό απεσταλμένο κάποιας άλλης χώρας. Επίσης να χρησιμοποιεί τα αγαθά του για τους κακότυχους και να είναι περισσότερο διαχειριστής τους παρά κάτοχος. Τέλος, ν αποκτήσει επαφή με τα όντα του ανώτερου αόρατου πεδίου που αποτελούν και τους πραγματικούς ενδιάμεσους μεταξύ αυτής της ζωής και της επόμενης φάσης της. Η απόφαση που θα πάρει το Πνεύμα μεταξύ των δύο ατραπών θα αποτελέσει τη δεύτερη πτώση του ή την πρώτη του επανενσωμάτωση. Για να φωτιστεί σ αυτή την επιλογή του, θα υπάρξουν θρησκευτικές αποκαλύψεις (όλες έχουν τον ίδιο στόχο) και, κυρίως, πρακτικές αποκαλύψεις της Ουράνιας Μητέρας μέσω της Αγάπης. Η Αγάπη καταστρέφει όλα τα εμπόδια που ορθώνουν οι πολιτικές ομάδες και οι μεγάλοι πολιτισμοί. Να, λοιπόν, ποιο είναι το μεγάλο κάλεσμα του Δημιουργού προς τα δημιουργήματά του. Ο Πλάτων μας αποκάλυψε πως η αγάπη του άνδρα για τη γυναίκα αφυπνίζει την παγκόσμια ζωή ακόμη και στις πιο σκληρές καρδιές, γιατί αποτελεί το πρώτο ψιθύρισμα αγάπης του ανθρώπου για τον Θεό του. Έτσι, κάθε άνθρωπος που αγάπησε, έχει συμμετάσχει στην ανώτερη ζωή. Ο Χριστός είπε: «Πολλά θα της συγχωρεθούν, γιατί πολύ αγάπησε». Για τον χειρότερο εγωϊστή, η αγάπη αποτελεί κάλεσμα σε μία ζωή για δύο, και δείχνει, ότι η ατραπός που σε κάνει να θυσιάζεις τη ζωή σου για τους άλλους στέφεται από τη Θεία Χάρη. Αν το Πνεύμα διαλέξει αυτή τη δεύτερη ατραπό, όλες οι λεγόμενες υλικές πραγματικότητες εξαφανίζονται. Το χρήμα, η κοινωνική καταξίωση, οι τιμές και τα αξιώματα εξασκούν ελάχιστη έλξη στην ψυχή που αποβλέπει στις ανώτερες δυνάμεις, στην ένωσή της με τον Επανορθωτή και την θέαση της Ουράνιας Σοφίας. Ο άνθρωπος συνειδητοποιεί όλο και περισσότερο τη ζωή του Αόρατου Κόσμου μέσω της Προσευχής. Το Πνεύμα του εγκαταλείπει συχνά αυτόν εδώ τον κόσμο για να οδηγηθεί από τους φωτεινούς Καθοδηγητές στον άλλο «οίκο». Και όταν επιστρέφει εδώ-κάτω, μοιάζει με τον ηθοποιό που παίζει το ρόλο του, ενώ η πραγματική ζωή του εκτυλίσσεται κάπου αλλού. Όσο πιο στενές είναι οι σχέσεις μεταξύ των δύο πεδίων, τόσο πιο κοντά στο σκοπό του αισθάνεται το Πνεύμα και ο θάνατος είναι κάτι πολύ απλό και ευχάριστο. Αποτελεί την οριστική επιστροφή στην πραγματική πατρίδα, που επισκεπτόταν μέχρι τότε λαθραία. Και αυτή η επιστροφή γίνεται μέσω των ήδη γνωστών δρόμων. Ο Μύστης που πεθαίνει στη γη, έχει για μερικές στιγμές την αίσθηση ενός υπέροχου πετάγματος, γλυστρά πάνω σ ένα Σελίδα 5 από 11

6 πανέμορφο ποτάμι, μεταφερόμενος από ένα θαυμάσιο μικρό πλοίο που πετά απαλά στην ουράνια απεραντοσύνη. Αυτή είναι η ανταμοιβή όσων, έστω και για μια φορά, ήλθαν σε επαφή με τον Κύριό μας. Ο θάνατος είναι η επιστροφή στο σπίτι μας Χρειάζεται να περιγράψουμε την αγωνία εκείνων που έκτισαν το σπίτι τους μόνο στη χώρα του Άρχοντα αυτού του Κόσμου; Χρειάζεται να υπενθυμίσουμε τον σπαραγμό του Πνεύματος που ξυπνάει χωρίς να διαθέτει τίποτα άλλο εκτός από ένα φέρετρο, και θρηνεί για τα γήϊνα πλούτη του που μεταμορφώθηκαν σε απατηλά φαντάσματα; Χρειάζεται να μιλήσουμε για την αφόρητη οδύνη στη θέα της αποσύνθεσης του σώματος που αποτελούσε γι αυτό τον μόνο αληθινό ναό και κέντρο λατρείας; Ας υπενθυμίσουμε καλύτερα την άπειρη καλωσύνη του Πατρός, που δεν έκρινε ποτέ κανέναν και που μάς στέλνει τους «Ειρηνοποιούς Αντιπροσώπους» του, για να μάς γλυτώσουν απ αυτό το μαρτύριο, ως τη στιγμή που η Ουράνια Παρθένος θα μάς ελεήσει μ όλη της την καρδιά που είναι ανοικτή για όλους τους απερίσκεπτους και τους αμαρτωλούς. Ο θάνατος είναι φοβερός μόνο για εκείνους που δεν τον γνωρίζουν. Και από όλους όσους εξέπεσαν στην ύλη, όσους κατήλθαν από το θείο πεδίο στο γήϊνο, Κανείς δεν ξαναπέρασε την θύρα του θανάτου, ακόμη ούτε ο Βούδδας, ούτε ο Μωύσής, ο Κρίσνα, ο Μωάμεθ. Διότι μπορεί όλοι αυτοί να εκδήλωσαν τον Θεό δημιουργώντας στην καρδιά τους ένα βωμό αντάξιό Του, μπορεί να ήταν άνθρωποι Θείοι, αλλά δεν έπαυαν να είναι άνθρωποι. Μόνον ο Θεός, ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, αφού κατέστρεψε τις γήϊνες ατραπούς, ξαναπέρασε την φιλντισένια θύρα, ξαναπήρε το σώμα του στο οποίο μάταια επιδρούσαν οι νόμοι της αποσύνθεσης, και ανέκραξε: «Που σου Άδη το σφρίγος; Που σου θάνατε το κέντρον;». Και αυτό δεν γράφτηκε μόνο στα γήϊνα βιβλία των Ευαγγελίων. Γράφτηκε με ανεξίτηλες εικόνες στο αιώνιο, ζωντανό βιβλίο, του οποίοι ο Διδάσκαλός μου, ας είναι ευλογημένο το όνομά του, μου έμαθε να συλλαβίζω τα οράματα, γιατί δεν ξέρω ακόμη να τα διαβάζω. Και εκεί βλέποντας πως αρκεί στον Λουί-Κλώντ ντε Σαίντ-Μαρτέν να σηκώσει το πέπλο για να περάσει από τον ένα Κόσμο στον άλλο, χάρη στους οδηγούς που του χορηγεί ο Επανορθωτής μας, ο οποίος του έδειξε την Ατραπό, συλλαβίζω μαζί με τον Απόστολο Παύλο: «Που σου Άδη το σφρίγος, που σου θάνατε το κέντρον;». Ύστερα από την αναφορά σ αυτό το βιβλίο σε τόσα πολλά θέματα, ο αναγνώστης που θέλει να πάει πιο μακριά, θ αναρωτιέται σχετικά με τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της απόκρυφης επιστήμης: Πώς μπορείς να διεισδύσεις στο Ναό, όταν όλα τα ειδικά βιβλία δεν δείχνουν παρά μόνον το Αίθριό του; Η μελέτη μας θα ήταν ελλιπής, αν δεν θα μπορούσε ο αναγνώστης που πρωτοασχολείται μ αυτά τα θέματα, να επωφεληθεί από την εμπειρία των πιο προχωρημένων. Γι αυτό θα αναφέρουμε με συντομία τις τρεις βασικές ατραπούς που αρχίζουν από το κατώφλι του Ναού και οδηγούν στο Ιερό του, περνώντας από επικίνδυνους και πολυάριθμους λαβύρινθους. Οι τρεις βασικές ατραποί είναι: α) Η ενστικτώδης ή εμπειρική ατραπός β) Η εγκεφαλική ή νοητική ατραπός γ) Η καρδιακή ή συναισθηματική ατραπός. Σελίδα 6 από 11

7 Και οι 3 συντίθενται σε μια ενιαία ατραπό. Πριν συνεχίσουμε, όμως, ας ρωτήσουμε τον αναγνώστη κάτι ουσιαστικό που θα του επιτρέψει να κατανοήσει άμεσα τον χαρακτήρα κάθε μιας απ αυτές. Γιατί σας ενδιαφέρει ο αποκρυφισμός; Μήπως για να κατανοήσετε καλύτερα τις κοινωνικές σχέσεις του ανθρώπου, εμβαθύνοντας στη φύση του; Τότε, οι βασικές μαντικές τέχνες και η μελέτη των ιδιοσυγκρασιών που βασίζονται σε κάποιες απόψεις της ψυχουργίας σας αρκούν. Μήπως για να κατανοήσετε την ύπαρξη του αοράτου κόσμου και τη συνέχιση της ζωής μετά τον θάνατο; Η εμπειρική ατραπός με τις φοβερές παγίδες και κινδύνους της σας ταιριάζει σ αυτή την περίπτωση. Μήπως για να αποκτήσετε νέες γνώσεις σχετικά με την ιστορία της ανθρωπότητας, με τις επίσημες ή μυστικές θρησκευτικές δοξασίες, με τις φιλοσοφίες και τα συστήματα που εξηγούν ή ισχυρίζονται ότι εξηγούν την ουσία και τον λόγο ύπαρξης του Θεού και τη σύσταση του Ανθρώπου και της Φύσης; Τότε, μπορείτε να διαλέξετε μεταξύ των χιλιάδων βιβλίων και ντοκουμέντων της νοητικής ατραπού, χρησιμοποιώντας όμως και κάποιους οδηγούς για να μην έχετε τεράστιες απώλειες χρόνου. Μήπως, όμως, θέλετε να τελειοποιηθείτε ηθικά περισσότερο απ ό,τι φυσικά, μήπως θέλετε να βοηθήσετε περισσότερο τους άλλους παρά τον εαυτό σας και να συνεισφέρετε στο μέτρο των ικανοτήτων σας στην ανθρώπινη σωτηρία; Τότε, όλα τα βιβλία σας είναι άχρηστα, εκτός από τα Ευαγγέλια και τα λόγια των πραγματικών προφητών. Η ατραπός της φωτίσεως ανοίγεται μπροστά σας, μέσω της προσευχής. Ας ασχοληθούμε όμως λίγο, σε γενικές γραμμές, με τις συνθήκες που αφορούν κάθε μια απ αυτές τις ατραπούς, καθώς και τον τρόπο δράσης που αντιστοιχεί σ αυτές, διότι υπάρχει γενικά μία σύγχυση. Α) Η ΝΟΗΤΙΚΗ ΑΤΡΑΠΟΣ: «Και θα γίνετε όμοιοι με τους Θεούς! Θα γίνετε Θεοί εσείς οι ίδιοι!» Αυτά τα λόγια τα αποδίδει η χριστιανική μυθολογία στον Όφι της Γενέσεως, στην πηγή όλων των απατηλών ανθρώπινων ψευδαισθήσεων: στον Ναχάς.(Nachash) Ο εγκέφαλος του ανθρώπου δεν δημιουργεί τίποτα, απλώς αντανακλά το ζων φως της καρδιάς, και σαν καθρέφτης, όχι μόνο προσπαθεί να πιστέψει ότι η αντανάκλαση δημιουργήθηκε απ αυτόν, αλλά ακόμη ισχυρίζεται, ότι εκφράζει όλους τους νόμους της δημιουργίας. Όπως κάθε αιρετικός, λοιπόν, ο εγκέφαλος δεν δέχεται αντιρρήσεις και αγαπάει τόσο πολύ τις αντανακλάσεις που δεν έχουν πραγματική ύπαρξη, ώστε να συμπεριφέρεται πάντα με τρυφερότητα στον παλιό αγαπημένο του φίλο, τον Όφι, σε όλα τα επίπεδα. Όταν όμως ο νέος αναζητητής, μελετώντας τον αποκρυφισμό, έλθει σ επαφή με Κέντρα διδασκαλίας, όπου ο κάθε διδάσκων ισχυρίζεται πως κατέχει μία βαθειά επιστήμη, τη μοναδική πραγματική αλήθεια, η οποία καλύπτεται πίσω από βαρύγδουπα, ασαφή και σκοτεινά Σελίδα 7 από 11

8 ονόματα, που θαμπώνουν κάθε καθαρότητα όταν, τέλος, ακούσει να υπεραμύνονται αυτού του περίφημου Ναχάς, εναντίον του Θεού, και κυρίως εναντίον του Χριστού, τότε πρέπει να είναι πολύ επιφυλακτικός, γιατί έχει να κάνει με μαθητές της νοητικής ατραπού. Έχουμε δικαίωμα να τους κρίνουμε; Όχι περισσότερο απ ό,τι τους άλλους. Είναι χρήσιμοι, γιατί παρ όλο που οι ίδιοι είναι τόσο συσκοτισμένοι από τις απατηλές έρευνές τους, μπορούν να οδηγήσουν στον αποκρυφισμό τον θετικιστή επιστήμονα ή τον χθεσινό υλιστή. Για το νοητικό πεδίο, η ιδέα της ανάπτυξης των ανθρωπίνων ικανοτήτων συνοψίζεται στη συνειδητή «Αστρική Προβολή». Ο Ακροβάτης που πετυχαίνει αυτή τη στοιχειώδη εμπειρία βαπτίζεται με το όνομα «Διδάσκαλος» και περνά πολλά χρόνια σκληρής δίαιτας και εξάσκησης για να επιτύχει αυτό που τελικά δεν αποτελεί καμία ουσιαστική ικανότητα: τη μοναχική και ατομική αστρική έξοδο. Αρκεί να βρεθείτε για ένα λεπτό μέσα στο αστρικό πεδίο, για να παρατηρήσετε την παραζάλη του υποτιθέμενου «Μύστη» που θέλησε να κυκλοφορήσει εκεί χωρίς άλλο οδηγό εκτός από την αλαζονεία του και την «Υπέροχη Απομόνωση» του σε μια χώρα όπου όλα είναι συλλογικά και ιεραρχημένα. Είναι όμως τόσο μεγάλη η καλωσύνη του Πατρός, που περιβάλλει με αόρατους προστάτες τους υποτιθέμενους θεούς της ανθρωπότητας στον μάταιο περίπατό τους ανάμεσα στα αστρικά θηρία. Επιμείναμε πολύ στα μειονεκτήματα της νοητικής ατραπού. Τώρα, όμως, θα αναφερθούμε και στα ουσιαστικά πλεονεκτήματά της, για να τα κατανοήσει όποιος μπορεί να κρίνει και δεν θεωρεί τον εαυτό του καλύτερο από τους αδελφούς του. Όταν εφαρμοστεί στο φυσικό Πεδίο, προσφέρει την κριτική ικανότητα και την θεώρηση των διαφόρων εμπειριών. Διαμορφώνει έμπειρα κριτικά πνεύματα, που ίσως να αποτελέσουν τους εκφραστές της πραγματικής Ψυχολογίας του αύριο. Όταν η νοητική ατραπός εφαρμοστεί στο συναισθηματικό επίπεδο, αναλύει και προσδιορίζει την Θεωρία των Διαισθήσεων και των Αποκαλύψεων. Στο δικό της επίπεδο, κρίνει και φωτίζει με τη σύγκρισή τους τις διάφορες παραδόσεις. Τέλος, στο επίπεδο της σύνθεσης, προσπαθεί να προσδιορίσει εκείνο το φιλοσοφικό «Όργανο», εκείνη την Παγκόσμια Μάθηση, που κάθε Παράδοση πιστεύει ότι κατέχει και η οποία δεν είναι γραμμένη παρά μόνο στο μυστικό φως της Φύσης! Ο κίνδυνος της νοητικής ατραπού, εκτός από την αλαζονεία, είναι και η αδυναμία της κατανοήσεως του εγκεφάλου όσον αφορά τους νόμους τους Ζώντος Λόγου, που ακολουθεί άλλη οδό, με αποτέλεσμα τον μαρασμό και την στέρηση της ευσπλαχνίας της καρδιάς. Εν τούτοις, αποτελεί την συνηθέστερη ατραπό στο ξεκίνημα των αποκρύφων μελετών. Β) Η ΕΜΠΕΙΡΙΚΗ ΑΤΡΑΠΟΣ: Ακούμε συχνά να λένε καλοπροαίρετα: «Εγώ, αν έβλεπα έστω και ένα μόνον αληθινό αποκρυφιστικό φαινόμενο, δεν θα δίσταζα να πιστέψω σε όλες αυτές τις θεωρίες». Σίγουρα αυτός ο άνθρωπος θα γίνει αργότερα αντικείμενο κάποιων τηλεπαθητικών εκδηλώσεων. Πιστεύετε, όμως, ότι έτσι θα βεβαιωθεί για την ύπαρξη του Αόρατου Κόσμου; Όχι. Θα συζητά, θα φλυαρεί και θα βρίσκει χίλιους λόγους για να περιμένει το επόμενο φαινόμενο. Η αλήθεια είναι πως μέσω της εμπειρικής ατραπού δεν δημιουργούνται σπέρματα ιδεών, αλλά αναπτύσσονται εκείνα που έχουν ήδη φυτευθεί στη διάνοια. Στους πνευματιστικούς κύκλους, όπου αυτή η ατραπός φαίνεται να είναι το μοναδικό μέσο που υιοθετείται, οι ερευνητές οι οποίοι προσκολλώνται περισσότερο στις θεωρίες παρά στα φαινόμενα της διαμεσότητας, είναι που πείθονται σοβαρά για τις σχέσεις με το αόρατο πεδίο. Ας μην ξεχνάμε, όμως, ότι πολλοί Σελίδα 8 από 11

9 αποκρυφιστές αφού πρώτα έκαναν ατέλειωτες στείρες έρευνες με τα μέντιουμ, ασχολήθηκαν στη συνέχεια με την Ερμητική Παράδοση. Ο αποκρυφιστής πρέπει να είναι δύσπιστος στα αποτελέσματα αυτής της αποκλειστικής εμπειρικής Οδού, εκτός αν γνωρίζει πολύ καλά τα μυστήριά της, όπως ο αστυνομικός καταλαβαίνει τα τεχνάσματα των ενόχων. Γι αυτό το λόγο είναι απαραίτητη η καθοδήγηση από ένα γνήσιο διδάσκαλο και μόνο έτσι μπορεί ο ενδιαφερόμενος να μελετήσει σωστά την ύπαρξη των αστρικών «κλισέ» και τον τρόπο χειρισμού τους, καθώς και τα ανώτερα πεδία της Φύσης. Διότι ο διδάσκαλος υπάρχει για να μας υπενθυμίζει την ταπεινότητά μας και να μας προφυλάσσει με την προσευχή. Δεν μπορεί να είναι κανείς πραγματικός αποκρυφιστής, αν δεν γνωρίζει τον χειρισμό των αστρικών δυνάμεων, γιατί έτσι μπορεί να προφυλάξει τα υποψήφια θύματα των διαφόρων μαγγανευτών. Όσο όμως εμβαθύνει κανείς στα μυστικά της θετικής εμπειρικής ατραπού, τόσο καλύτερα κατανοεί την κατωτερότητά της σε σχέση με την οδό της ταπεινότητας και της προσευχής. Η εμπειρία που δεν αφομοιώνεται σωστά, οδηγεί στην αλαζονεία, κάνοντάς μας να νομίζουμε ότι είμαστε ισχυροί και να θέλουμε να εξουσιάσουμε τα αόρατα όντα. Ένα άλλο λάθος που πρέπει ν αποφεύγει κανείς είναι να κατηγορεί τους μυημένους κάποιας σχολής αποκρυφισμού που δεν συμπαθεί, ότι ασκούν τη «Μαύρη Μαγεία!». Ακούει κανείς καμμιά φορά ανθρώπους που θεωρούνται μορφωμένοι και χωρίς προκαταλήψεις να προφέρουν φοβισμένα μια τέτοια κατηγορία. Αυτοί οι δειλοί κρίνονται έτσι από μόνοι τους, αποδεικνύοντας ότι δεν κατανοούν την εμπειρική ατραπό. Μοιάζουν με τους στρατιώτες που ζητούν τιμές και αξιώματα, χωρίς ποτέ να τολμήσουν να λάβουν μέρος σε καμμιά μάχη. Πρέπει να τους λυπόμαστε όμως και όχι να τους κρίνουμε, όπως αυτοί κρίνουν τους άλλους. Η εμπειρική ατραπός δεν δημιουργεί επικίνδυνα προβλήματα, όταν ο ερευνητής είναι συνετός και γνωρίζει βασικά πράγματα σχετικά με την ψυχομετρία και τις μαντικές τέχνες. Εφαρμοσμένη στο πεδίο της υλικής Φύσης, αυτή η ατραπός συνοψίζεται σε μια απλή σειρά φυσικών φαινομένων και εμπειριών, όπως ο υπνωτισμός. Όταν εφαρμοστεί στο διαισθητικό πεδίο, δίνει το κλειδί της ψυχομετρίας. (Μελέτες του Buchanan στην Αμερική, και των Sedir και Phaneg στη Γαλλία). Επιτρέπει επίσης την άσκηση της θεραπείας εξ αποστάσεως, και ανοίγει την πόρτα στην προσευχή που συνοδεύεται από θετικές ενοράσεις. Όταν εφαρμοστεί στο νοητικό πεδίο, επιτρέπει τη μεταβίβαση της σκέψης, την φωτογράφηση των ιδεών καθώς και των μορφών του Αστρικού, καταλήγοντας καμμιά φορά στις αλαζονικές τρέλλες της τελετουργικής Μαγείας. Σ αυτή την ατραπό οι επιβοηθητικές συμβουλές είναι περισσότερο απαραίτητες από όσο σε οποιαδήποτε άλλη. Προτείνουμε λοιπόν στον σπουδαστή να είναι δύσπιστος σε οποιαδήποτε δοξασία ή οργάνωση που παραμελεί την προσευχή, ή θεωρεί τον άνθρωπο Θεό, ενώ στην πραγματικότητα είναι το αντίθετο. Γ) Η ΚΑΡΔΙΑΚΗ Ή ΜΥΣΤΙΚΙΣΤΙΚΗ ΑΤΡΑΠΟΣ: Γνωρίζω κάποιον άνθρωπο, που ποτέ του δεν διάβασε ένα βιβλίο και μπορεί να επιλύσει τα πιο δυσνόητα προβλήματα της επιστήμης καλύτερα από τους διάσημους ακαδημαϊκούς. Υπάρχουν φτωχοί άνθρωποι που δεν διαθέτουν ούτε διπλώματα, ούτε πολυετείς σπουδές και στους οποίους ο ουρανός είναι τόσο ανοικτός, ώστε να θεραπεύουν ασθενείς και οι κακοί να αισθάνονται την καρδιά τους να πλημμυρίζει από ευσπλαχνία όταν τους πλησιάζουν. Η Ζαν ντ Αρκ δεν διάβασε ποτέ της βιβλία στρατηγικής, ούτε είδε μάχες, αλλά αντιμετώπισε τους καλύτερους στρατιωτικούς της εποχής της. Πώς συνέβη αυτό; Διότι αφέθηκε στη Θεία Θέληση και δεν συνομίλησε με το Αόρατο, όπως θα έκανε ένας έμπειρος γνώστης του νοητικού πεδίου. Σελίδα 9 από 11

10 Παρατηρείστε πόσο κατάπληκτη μελετά η κριτική σκέψη αυτά τα όντα που ζωοποιούνται από το «Ζων Φως του Πατρός» και αποκαλούνται γενικά ησυχαστές ή μυστικιστές. Δεν τους καταλαβαίνει όμως, γιατί προσπαθεί να μετρήσει τις κοσμικές ικανότητές τους, μέσω των περιορισμένων εγκεφαλικών τους ικανοτήτων. Έτσι, ενώ ο κριτής δυσπιστεί και βρίζει τον μυστικιστή, εκείνος προσεύχεται για τον υβριστή του και συνεχίζει το έργο του της αυταπάρνησης. Η ατραπός της πνευματικής εξέλιξης είναι απλή και καθαρή «να ζεις πάντα για τους άλλους και ποτέ για σένα». Να κάνεις στους άλλους αυτό που Θέλεις να σου Κάνουν ΟΙ άλλοι σ όλα τα επίπεδα. Μην κακολογείς, μην σκέφτεσαι άσχημα για τους απόντες. Κάνε αυτό που κοστίζει και όχι αυτό που σ αρέσει. Να, μερικές από τις προτροπές αυτής της ατραπού, που καταλήγει στην ταπεινότητα και την προσευχή. Ο σπουδαστής του νοητικού πεδίου δίνει ιδιαίτερη σημασία στην κάθαρση του φυσικού σώματος: η χορτοφαγία μειώνει τα θέλγητρα του υλικού κόσμου. Αυτή όμως η κάθαρση δεν σημαίνει τίποτε, εάν μαζί με τον εξαγνισμό από τις ζωϊκές επιρροές δε συντελείται και ο αστρικός εξαγνισμός από τις εγωϊστικές επιρροές, καθώς και ο πνευματικός, ώστε να απαλλαχτούμε από την επιρροή της αλαζονείας που είναι εκατό φορές πιο επικίνδυνη από τις συνέπειες της κρεοφαγίας. Όταν ο άνθρωπος νομίζει ότι ξέρει κάτι και θεωρεί τον εαυτό του ισάξιο των θεών, εργαζόμενος για την προσωπική του σωτηρία, απομονωμένος σε φιλντισένιο πύργο για να παραμείνει εξαγνισμένος, γιατί να του δώσεις ο,τιδήποτε αφού έχει τα απαραίτητα και θεωρεί τον εαυτό του αγνό και σοφό; Όταν όμως ο άνθρωπος είναι απλός και έχει πεισθεί για τις αδυναμίες του, γνωρίζοντας ότι η θέλησή του είναι μηδαμινή χωρίς την ταυτόχρονη δράση του Ουράνιου Πατέρα όταν δεν ασχολείται με τον ατομικό του εξαγνισμό, ούτε με τις ανάγκες του, αλλά με τις δοκιμασίες των αδελφών του, τότε ο ουρανός αναγνωρίζει σ αυτόν «ένα από τα μικρά του παιδιά», και ο Χριστός ζητά να τον αφήσουν να έλθει κοντά του. Μια μάνα που αφιερώθηκε με αυταπάρνηση στην ανατροφή, όχι μόνο των παιδιών της, αλλά και άλλων πιο φτωχών, είναι σπουδαιότερη για την Αιωνιότητα από τον πιο εμβριθή θεολόγο και τον αλαζόνα για την αγνότητά του μυημένο. Αυτό αποτελεί μια εντυπωσιακή και αυταπόδεικτη αλήθεια, διότι ισχύει για όλα τα επίπεδα. Όπως ο σπουδαστής προτιμά πάντοτε την απλότητα από την σχολαστικότητα, έτσι πρέπει να δυσπιστεί και στους ανθρώπους που του παρουσιάζονται ως τέλειοι και δεν κατεβαίνουν από τη θέση τους. Η μυστικιστική ατραπός έχει ανάγκη από συνεχή βοήθεια σ όλα τα εξελικτικά και αντιληπτικά της στάδια. Στο φυσικό πεδίο χρειάζεται τη βοήθεια των συνοδοιπόρων και των διδασκάλων που εκπαιδεύουν με το παράδειγμά τους. Στο αστρικό πεδίο βοήθεια από σκέψεις αυταπάρνησης και ευσπλαχνίας που φωτίζουν την Οδό και βοηθούν στο ξεπέρασμα των δοκιμασιών χάρη στη γαλήνη της καρδιάς. Τέλος, στο πνευματικό πεδίο αρωγή από τα προστατευτικά πνεύματα, η οποία χορηγείται με το έλεος προς όλους τους αμαρτωλούς, με την επιείκεια για όλες τις ανθρώπινες αδυναμίες και με την προσευχή για τους απερίσκεπτους και τους εχθρούς. Τότε η γήινη σκιά διαλύεται σταδιακά, το παραπέτασμα παραμερίζεται για λίγες στιγμές, και η Θεία αίσθηση που προέρχεται από την εισακουσμένη Προσευχή γεμίζει την καρδιά με θάρρος και αγάπη. Ο μυστικιστής που έφτασε σ αυτή τη φάση δεν κατανοεί πώς υπάρχουν οι επονομαζόμενες «σοφές» εταιρίες, ακόμη και στον αποκρυφισμό, ούτε γιατί έχουν γραφτεί τόσα πολλά βιβλία για τόσο απλά πράγματα. Δυσπιστεί απέναντι στις εταιρίες και τα βιβλία και προτιμά όλο και περισσότερο την κοινωνία με τους εγκαταλελειμμένους, τους φτωχούς και τους Σελίδα 10 από 11

11 κατατρεγμένους. Δρα και δεν μπορεί πια να διαβάσει. Προσεύχεται και δεν έχει χρόνο ούτε να κρίνει, ούτε να καταδικάσει. Ο διανοούμενος που συναντά έναν τέτοιον άνθρωπο αναρωτιέται κατ αρχήν ποιά αναγνώσματα τον βοήθησαν να φτάσει ως εκεί, ποιά παράδοση ακολούθησε, πού πρέπει να τον κατατάξει... για να τον κρίνει. Ψάχνει τις «μαγικές λέξεις» που χρησιμοποιεί για να θεραπεύει τις πιο δύσκολες ασθένειες, το είδος του υπνωτισμού που του επιτρέπει να «υποβάλλει» ακόμη και εξ αποστάσεως και, τέλος, το «κίνητρο» των πράξεών του. Και καθώς δεν βρίσκεται καμία απάντηση στα βιβλία, και το μυαλό του χρειάζεται οπωσδήποτε κάποια απάντηση για να ησυχάσει, τον αποκαλεί «Υστερικό», «Μυστικιστή», «Υπνωτιστή» και έτσι έχει πει τα πάντα. Και ο διανοούμενος γίνεται ακόμη πιο αλαζών, ενώ ο μυστικιστής πιο ταπεινός. Ενώ για τη νοητική ατραπό χρειάζεται μελέτη και χρόνος για να υπάρξει πρόοδος, τίποτα απ όλα αυτά δε χρειάζεται για τη μυστικιστική ατραπό. Μπορεί να τη διατρέξεις και μέσα σε μια γήϊνη ώρα, όπως ο Σβέντενμποργκ την πρώτη μέρα του οράματός του, ή όπως ο Μπαίμε, αλλά μπορεί να περιμένεις και 19 χρόνια πριν διακρίνεις την είσοδό της, όπως ο Βιλλερμόζ και πολλοί άλλοι αποκρυφιστές. Αυτό συμβαίνει, γιατί η θύρα δεν ανοίγει από τον υποψήφιο, αλλά από τους αόρατους οδηγούς του και την ένταση του πνευματικού του σώματος. Τίποτα δεν είναι πιο εύκολο, αλλά και πιο δύσκολο, από το να ακολουθήσεις αυτή την ατραπό. Ανοίγει στην «καλοπροαίρετη θέληση» και κανείς άνθρωπος δεν είναι αντάξιός της. Η θύρα είναι τόσο χαμηλή που μόνο τα μικρά παιδιά μπορούν να περάσουν. Συνήθως όμως μεγάλοι και τρανοί άνδρες όταν παρουσιάζονται, δεν θεωρούν αντάξιό τους να χαμηλώσουν και να γίνουν μικροί. Έτσι, για πολύ καιρό η θύρα είναι αόρατη γι αυτούς. Η ΕΝΩΤΙΚΗ ΑΤΡΑΠΟΣ Όπως το ανθρώπινο ον στη γη έχει τρία Κέντρα Δράσης, έτσι πρέπει να αναπτύξει σταδιακά μέσα του τις ιδιότητες που αντιστοιχούν σε κάθε μια από τις τρεις Ατραπούς. Αυτή είναι η Συνθετική και Ενωτική Μέθοδος, που είναι δύσκολη βέβαια στον χειρισμό, οδηγεί όμως σε ασφαλή αποτελέσματα. [ Απόσπασμα από το βιβλίο του Παπύς: «ΠΡΑΓΜΑΤΕΙΑ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΠΟΚΡΥΦΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ», εκδ. Τετρακτύς 1991, μτφρ. Animatrix Pensatia, κεφ.ια σελ ] Αρχική σελίδα: Σελίδα 11 από 11