ΑΓΙΟΙ IΣI ΔΩ POI IOYNΙΟΣ 2014 ΕΤΟΣ Θ - ΤΕΥ ΧΟΣ 146

Transcript

1 ΑΓΙΟΙ IΣI ΔΩ POI IOYNΙΟΣ 2014 ΕΤΟΣ Θ - ΤΕΥ ΧΟΣ 146 Μη νιαίο Πε ριο δι κό του Ι ε ρού Να ού Αγί ων Ισι δώ ρων Λυ κα βητ τού. Διεύ θυν ση: I. N. Αγ. Ισι δώ ρων Λυ κα βητ τού T.Θ / ΑΘΗ ΝΑ Τη λέ φω νο Ι ε ρού Να ού: Τη λέ φω νο & Φαξ: ai si dor@ote net.gr TA ΠΕ ΡΙΕ ΧΟ ΜΕ ΝΑ ΑΡ ΘΡΑ TOY ΤΕΥ ΧΟΥΣ: A/A ΤΙ ΤΛΟΣ ΘΕ ΜΑ ΤΟΣ... ΣΕ ΛΙ ΔΑ 1ο Πίστη και αμαρτία ο Πρακτικές πνευματικές νουθεσίες ο Η Πνευματική Διαθήκη του Αγίου Πορφυρίου ο Άγιος Λουκάς ο Ιατρός ο Πίστη και Θαύμα ο Απιστία στο Θεό o Γράμμα γονέα σε παιδί ο Περί υγείας και ευεξίας - Φασκόμηλο ο Τα νέα από τη ζωή του προσκυνήματός μας ο Πρόγραμμα ιερών ακολουθιών μηνός Ιουνίου ο Διηγήσεις από το γεροντικό - Κλίμακα του Ιωάννου...26 Ει κό να εξω φύλ λου: Ιερά Μονή Σαρανταρίου Όρους-Ιεροσόλυμα Διευ θυ ντής Πε ριο δι κού: πα τήρ Δη μή τριος Λου πα σά κης. Επι μέ λεια Έκ δο σης & Αρ χι συ ντα ξία: πατήρ Χα ρά λα μπος Βαρ βα γιάν νης ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ Αρ χι μαν δρί της Ιγνά τιος Χα τζη νι κο λά ου [Θε ο λό γος τέ ως Λυ κειάρ χης] Κων/νος Αρ. Δημητρακόπουλος: Δάσκαλος Ιωάννης Μάγκος [Εκπαιδευτικός Τεχνολόγος Ηλεκτρολόγος Μηχανικός] Πατήρ Σωτήριος Αμησινόπουλος [Ιεροδιδάσκαλος] Μαρία Παπαχρίστου Παθολόγος - Ενταντικολόγος Νι κό λα ος Συλ λι γαρ δά κης [Ι α τρός Χει ρουρ γός Ω.P.Λ] Σο φία Αντω νιά δου [Κα θη γή τρια Φι λό λο γος] Ξαν θή Σπυ ροπού λου [Φι λό λο γος] Πό λυ Βαρ τζιώ τη - Γα λε νια νού [Διαι το λό γος] Φαίη Σμυρναίου Φοιτήτρια Πάντειου Παν/μίου Αρ χείο-φω το γρα φι κό υλι κό: Ι ε ρός Να ός - 3 -

2 ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΑΜΑΡΤΙΑ Μελετώντας κανείς το υπέροχο βιβλίο Το νόημα της αγωνίας του μεγάλου Δανού φιλοσόφου Κίρκεγκααρντ ( ) αντλεί πολλά μηνύματα που τόσο χρειάζεται και η εποχή μας, η οποία τρέφεται και κινείται από την απιστία και το κήρυγμα ότι «τίποτε δεν είναι αμαρτία και τα πάντα επιτρέπονται»! Γι αυτό ακριβώς εφθάσαμε στα χάλια της εγκληματικότητας, της αθλιότητας και του ασταμάτητου κυνηγητού του χρήματος. Θα ήθελα με το γραφτό μου αυτό να μεταφέρω στους αγαπητούς μου αναγνώστες τι λέγει ο προαναφερθείς Κίρκεγκααρντ πάνω στο θέμα μας. Αναφερόμενος, λοιπόν, στα λόγια του Αποστόλου Παύλου «παν ουκ εκ πίστεως αμαρτία εστί» (Ρωμ. 14, 23) που είναι μια από τις πλέον θεμελιώδεις αρχές του Χριστιανισμού, θα πει ότι το αντίθετο της αμαρτίας δεν είναι η αρετή, αλλά η πίστις. Αυτό τακτικά μας το επαναλαμβάνει ο Κίρκεγκααρντ, όπως επίσης επαναλαμβάνει ότι για να αποκτήσει κανείς την πίστη πρέπει να αρνηθεί τη λογική. Στα τελευταία του μάλιστα έργα εκφράζεται ως εξής: «Η πίστη αντιτίθεται στη λογική, η πίστη ξεπερνά τον θάνατον». Αλλά τι είναι η πίστη για την οποία μας ομιλεί η Αγία Γραφή; Ο Κίρκεγκααρντ θα απαντήσει: «Πίστη σημαίνει ακριβώς να χάσει κανείς τη λογική για να αποκτήσει τον Θεό». Γράφοντας δε για τη θυσία του Αβραάμ θα πει: «Τι παράδοξο και παράφρον πράγμα που είναι η πίστη! Αυτό το παράδοξο μπορεί να μεταβάλει μια δολοφονία σε μια αγία πράξη που αρέσει στον Θεό. Το παράδοξο χαρίζει τον Ισαάκ στον Αβραάμ. Το παράδοξο του οποίου το νόημα δεν μπορεί να καταλάβει κανείς, γιατί η πίστη αρχίζει εκεί ακριβώς που τελειώνει η σκέψη». Γιατί πρέπει κανείς να αρνηθεί τη λογική; Γιατί η πίστη αρχίζει εκεί που τελειώνει η ορθολογιστική σκέψη; Ο Κίρκεγκααρντ δεν αποφεύγει αυτήν την ερώτηση και δεν κρύβει όλες τις δυσκολίες και τους κινδύνους που είναι συνδεδεμένοι μ αυτήν. Πραγματικά, να αρνηθεί κανείς την ορθολογιστική σκέψη. Να χάσει κανείς την υποστήριξη και την προστασία της ηθικής, δεν είναι το άκρον της ανθρώπινης φρίκης; Αλλά ο Κίρκεγκααρντ μας προειδοποίησε: «η υπαρξιστική φιλοσοφία αρχίζει από την απελπισία»

3 Οι ερωτήσεις, που μας θέτει, υπαγορεύονται, από την απελπισία. Να πώς ο ίδιος ομιλεί γι αυτήν: «υποθέσετε ότι είσθε ένας άνθρωπος που εφαντάσθη με όλη τη δύναμη της φρικτής φαντασίας κάποιο πράγμα φοβερό που είναι αδύνατο να το υποφέρει. Ξαφνικά το συναντά, α- κριβώς αυτό το φοβερό πράγμα. Ανθρωπίνως ομιλώντας, η απώλειά του είναι αναπόφευκτη. Με την απελπισία στην ψυχή του αγωνίζεται για να αποκτήσει την άδεια να απελπισθεί για να βρει τη γαλήνη στην απελπισία. Ανθρωπίνως ομιλώντας, η σωτηρία του είναι, λοιπόν, απολύτως αδύνατη. Αλλά στον Θεό όλα είναι δυνατά. Αυτό ακριβώς είναι η πάλη της πίστεως. Πάλη παράφρω για το δυνατόν. Διότι μόνο το δυνατόν μπορεί να σώσει. Αν κάποιος χάσει τις αισθήσεις του, τρέχουν να ζητήσουν νερό ή κολώνια. Αλλά αν κάποιος ναυαγήσει στην απελπισία του, φωνάζουν το δυνατό, το δυνατό, χωρίς το δυνατό δεν υπάρχει σωτηρία!. Το δυνατό έρχεται και ο απελπισμένος αναπνέει εκ νέου και επανέρχεται στη ζωή. Οπως ο άνθρωπος δεν μπορεί να αναπνεύσει χωρίς αέρα, κατά τον ίδιο τρόπο δεν μπορεί να ζήσει χωρίς το δυνατό». Φαίνεται κάποτε ότι για να δημιουργήσει κανείς το δυνατό αρκεί η ευφυΐα της ανθρωπίνης φαντασίας. Αλλά, τέλος δεν μένει παρά το παρά τω Θεώ πάντα δυνατά (Λουκ. 18,27) και τότε μόνο ανοίγει ο δρόμος προς την πίστη. Αρχιμανδρίτης Ιγνάτιος Θ. Χατζηνικολάου Θεολόγος τ. Λυκειάρχης Aπό την λιτανεία της Ιεράς Εικόνος των Αγίων Ισιδώρων - 5 -

4 ΠΡΑΚΤΙΚΈΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΈΣ ΝΟΥΘΕΣΊΕΣ Α νταποκρινόμενος με πολύ αγάπη στην πρόταση των πατέρων των Αγίων Ισιδώρων Λυκαβηττού, θα ήθελα να καταθέσω στην αγάπη σας, κάποιες σκέψεις και βιώματα αλλά και προβληματισμούς από την πολύχρονη ιερατική μου διακονία. Αποτελεί πραγματικά ύψιστη τιμή να σε καλεί ο ίδιος ο Θεός για να Τον υπηρετείς και παράλληλα να διακονείς τον ευλογημένο λαό Του. Αυτόν τον λαό τον οποίο εξαγόρασε με το πανάγιο αίμα Του ο ίδιος ο Θεός μας. Αυτόν τον λαό που μας εμπιστεύεται να τον διδάσκουμε, να τον καθοδηγούμε, και να τον καθαγιάζουμε, με Την θεία χάρη Του. Κατ αυτόν τον τρόπο αποτελεί κύριο μέλημά μας η καλή νουθεσία των παιδιών του Θεού. Μέσα σ αυτό το πνεύμα της νουθεσίας, θα ήθελα με πολύ αγάπη, να σας μιλήσω για ένα φαινόμενο που παρουσιάζεται τα τελευταία χρόνια μέσα στους ναούς μας. Θεωρώ πολύ σημαντικό να γνωρίζουμε, ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί, πώς πρέπει να στεκόμαστε μέσα στο Ναό. Να γνωρίζουμε τι συμβαίνει στο κάθε μυστήριο αλλά και τι θα πρέπει να κάνουμε. Να γνωρίζουμε την Πίστη μας, έτσι ώστε να μπορέσουμε να την ζήσουμε σωστά, γιατί η Ορθοδοξία δεν είναι θεωρία αλλά τρόπος ζωής. Πολλές φορές έρχονται στο νου μου, τα λόγια της συχωρεμένης της γιαγιάς μου, σχετικά με την χριστιανική πίστη μας, που μου έλεγε όταν ήμουν παιδί. Μικρασιάτισα η γιαγιά, ζώντας πάρα πολλά χρόνια με τους Τούρκους, γνωρίζοντας καλά τις συνήθειές τους και τα πιστεύω τους, γνώστης παράλληλα και του ελληνισμού αλλά και της Ορθοδοξίας, μιας και διάβαζε πάρα πολύ στην ζωή της. Μου έκανε έναν παραλληλισμό ανάμεσα στην πίστη των Ελλήνων και των Τούρκων λέγοντάς μου: «Παιδί μου οι Τούρκοι πίστη δεν έχουν και πίστη πιστεύουν» θέλοντας έτσι να μου διδάξει την ευλάβεια, με την οποία οι μουσουλμάνοι πιστεύουν και ζούνε μια πίστη που δεν είναι αληθινή. Όταν την ρωτούσα γιατί γιαγιά το λες αυτό μου έλεγε, «γιατί παιδί μου δεν γνωρίζουμε το μεγαλείο της πίστεώς μας. Δεν ζούμε σωστά την πίστη μας και συμπλήρωνε «οι Τούρκοι μας έλεγαν, αν εσείς οι χριστιανοί ζούσατε την πίστη σας όπως πρέπει, θα λέγατε σε αυτό το βουνό κουνήσου και θα κουνιόταν...». Ο προβληματισμός της γιαγιάς μου, η οποία όπως οι παλιοί ζούσε με πολύ ευλάβεια, σεβασμό και φόβο Θεού την χριστιανική πίστη, σε αντιπαράθεση με το πώς ζούμε την πίστη μας οι σημερινοί χριστιανοί, μόνο τρόμο μου φέρνει στο νου και την καρδιά

5 Δυστυχώς οι σημερινοί χριστιανοί αγνοούμε (και αυτό είναι το τραγικό) τι είναι αυτό που πιστεύουμε και το πώς πρέπει να ζούμε την πίστη μας. Αγνοούμε ποιος είναι ο Θεός μας, τι έκανε ο Θεός για μας, τι θέλει ο Θεός από μας, τι προσφέρει ο Θεός σε μας, τι είναι ο Θεός για μας. Αυτή η άγνοιά μας, που οφείλεται πολλές φορές στην αδιαφορία, ή στην εκκοσμίκευση της κοινωνίας μας, εμφανίζεται συχνά μέσα από την συμπεριφορά και την στάση μας. Συμβαίνει λοιπόν το εξής παράδοξο, ενώ είμαστε πάρα πολύ καλλιεργημένοι και μορφωμένοι, επιστήμονες με διδακτορικά και τίτλους και περγαμηνές, να είμαστε ταυτοχρόνως αμόρφωτοι και υπανάπτυκτοι όσον αφορά την ψυχή μας και τα πνευματικά. Ο σεβασμός και ο φόβος Θεού έχουν μετατραπεί σε μια κοσμική υποχρέωση ή και συνήθεια. Πώς θα μπορούσε άλλωστε να ερμηνευθεί η στάση μας κατά την ώρα ενός μυστηρίου (Βάπτισης ή Γάμου), όταν το ντύσιμό μας είναι προκλητικό, (και αυτό εν μέρη δικαιολογείτε) και καθόμαστε για παράδειγμα, σταυροπόδι ή ξαπλωμένοι σε μια καρέκλα, μασώντας πολλές φορές μαστίχα, σαν να βρισκόμαστε σε μια καφετέρια; Άραγε εκείνη την ώρα έχουμε συναίσθηση πού βρισκόμαστε ή ποιος ο λόγος της παρουσίας μας εκεί; Γνωρίζουμε ότι στα μυστήρια είμαστε καλεσμένοι, όχι απλά να παρακολουθήσουμε σαν θεατές την ακολουθία, αλλά για να συν-προσευχηθούμε με αυτούς που μας κάλεσαν να μοιραστούμε την χαρά τους; Αλήθεια, αν έπρεπε να πάμε σε ένα ισλαμικό τέμενος, θα βγάζαμε τα παπούτσια μας όπως το επιβάλει ο νόμος τους ή όχι; Ίσως τότε να το κάναμε για να μην φανούμε αγενείς. Μ άλλα λόγια δηλαδή σεβόμαστε την ιερότητα του χώρου λατρείας των άλλων, ενώ ταυτόχρονα δεν σεβόμαστε τον δικό μας... Ιδιαίτερη εντύπωση ακόμη μου έκανε, όταν βρισκόμουν στο εξωτερικό, η στάση των μαθητών ενός γαλλικού δημοτικού σχολείου (να σημειώσουμε ότι δεν υπάρχει το μάθημα των θρησκευτικών στα γαλλικά σχολεία), με τι σεβασμό στεκόταν μέσα στον χώρο του Ορθόδοξου ελληνικού ναού και παρακολουθούσαν την ξενάγηση, σε αντίθεση με τα δικά μας σχολεία, (ευτυχώς όχι όλα) που θεωρούν τον εκκλησιασμό σαν χάσιμο μαθήματος, με ότι αυτό συνεπάγεται. Κι όμως ο Θεός μας, με πολύ αγάπη και υπομονή περιμένει τα αιτήματά μας. Καλό θα ήταν να μην Τον απογοητεύσουμε. Αυτόν τον προβληματισμό θα ήθελα να καταθέσω στην αγάπη σας. Αν ήμουν λίγο σκληρός σε κάποια σημεία ζητώ την κατανόησή σας. Νομίζω όμως ότι ίσως χρειάζεται όλοι μας να επανεξετάσουμε την στάση μας, (το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να διορθώσουμε), συνειδητοποιώντας, παράλληλα, πού βρισκόμαστε και απέναντι σε Ποιον βρισκόμαστε. Πατήρ Σωτήριος Αμησινόπουλος ιεροδιδάσκαλος - 7 -

6 Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΉ ΔΙΑΘΉΚΗ ΝΈΟΥ ΟΣΊΟΥ ΠΟΡΦΥΡΊΟΥ ΤΟΥ ΔΙΟΡΑΤΙΚΟΎ ΚΑΙ ΙΑΜΑΤΙΚΟΎ ΤΟΥ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΊΤΟΥ Μέρος Δ Ο άγιος γέροντας, προαισθανόμενος τον θάνατό του, τον Ιούνιο 1991, πήγε στο Άγιο Όρος στο Κελί του από όπου ξεκίνησε στα Καυσοκαλύβια. Εκεί μαζί με τα ρούχα για την ταφή του άφησε και την Πνευματική του Διαθήκη προς τα πνευματικά του παιδιά. Ας την μελετήσουμε με προσευχητική διάθεση και γονατιστή ψυχή κι ας στοχασθούμε πνευματικά δι ευχών του Αγίου. Αγαπητά πνευματικά μου παιδιά, Τώρα που ακόμη έχω τα φρένας μου σώας θέλω να σας πω μερικές συμβουλές. Από μικρό παιδί όλο στις αμαρτίες ήμουνα. Και όταν με έστελνε η μητέρα μου να φυλάω τα ζώα στο βουνό, γιατί ο πατέρας μου, επειδή ήμασταν πτωχοί είχε πάει στην Αμερική, για να εργαστεί στη διώρυγα του Παναμά για εμάς τα παιδιά του, εκεί που έβοσκα τα ζώα, συλλαβιστά διάβαζα το βίο του Αγίου Ιωάννου του Καλυβίτου και πάρα πολύ αγάπησα τον Άγιο Ιωάννη και έκανα πάρα πολλές προσευχές σαν μικρό παιδί που ήμουν χρονών, δεν θυμάμαι ακριβώς καλά, και θέλοντας να τον μιμηθώ με πολύ αγώνα έφυγα από τους γονείς μου κρυφά και ήλθα στα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους και υποτάχτηκα σε δύο γέροντες αυταδέλφους, Παντελεήμονα και Ιωαννίκιο. Μου έτυχε να είναι πολύ ευσεβείς και ενάρετοι και τους αγάπησα πάρα πολύ και γι αυτό, με την ευχή τους, τους έκανα άκρα υπακοή. Αυτό με βοήθησε πάρα πολύ, αισθάνθηκα και μεγάλη αγάπη και προς τον Θεό, και πέρασα πάρα πολύ καλά. Αλλά, κατά παραχώρηση Θεού, για τις αμαρτίες μου, αρρώστησα πολύ και οι Γέροντές μου μού είπαν να πάω στους γονείς μου στο χωριό μου εις τον άγιο Ιωάννη Ευβοίας. Και ενώ από μικρό παιδί είχα κάνει πολλές αμαρτίες, όταν ξαναπήγα - 8 -

7 στον κόσμο, συνέχισα τις αμαρτίες, οι οποίες μέχρι σήμερα έγιναν πάρα πολλές. Ο κόσμος όμως με πήρε από καλό και όλοι φωνάζουνε ότι είμαι άγιος. Εγώ όμως αισθάνομαι ότι είμαι ο πιο αμαρτωλός άνθρωπος του κόσμου. Όσα ενθυμόμουνα βεβαίως τα εξομολογήθηκα, αλλά γνωρίζω ότι για αυτά που εξομολογήθηκα με συγχώρησε ο Θεός, αλλά όμως τώρα έχω ένα συναίσθημα ότι και τα πνευματικά μου αμαρτήματα είναι πάρα πολλά και παρακαλώ όσοι με έχετε γνωρίσει να κάνετε προσευχή για μένα, διότι και εγώ, όταν ζούσα, πολύ ταπεινά έκανα προσευχή για σας, αλλά όμως τώρα που θα πάω για τον ουρανό έχω το συναίσθημα ότι ο Θεός θα μου πει: «Τι θέλεις εσύ εδώ;». Εγώ ένα έχω να του πω: «Δεν είμαι άξιος, Κύριε, για εδώ, αλλά ό,τι θέλει η αγάπη σου ας κάμει για μένα. Από εκεί και πέρα δεν ξέρω τι θα γίνει».επιθυμώ όμως να ενεργήσει η αγάπη του Θεού. Και πάντα εύχομαι τα πνευματικά μου παιδιά να αγαπήσουν τον Θεό, που είναι το παν, για να μας αξιώσει να μπούμε στην επίγειο άκτιστο εκκλησία Του. Γιατί από εδώ πρέπει να αρχίσουμε. Εγώ πάντα είχα την προσπάθεια να προσεύχομαι και να διαβάζω τους Ύμνους της Εκκλησίας, την Αγία Γραφή και τους βίους των Αγίων μας και εύχομαι και εσείς να κάνετε το ίδιο. Εγώ προσπάθησα με τη Χάρη του Θεού να τον πλησιάσω το Θεό και εύχομαι και σεις να κάνετε το ίδιο. Παρακαλώ όλους σας να με συγχωρέσετε για ό,τι σας στεναχώρησα. Ιερομόναχος Πορφύριος Εν Καυσοκαλυβίοις τη 4/7 Ιουνίου 1991 Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών. Ας έχουμε την ευχή του. Αμήν. Ξανθή Σπυροπούλου Φιλόλογος-Συγγραφέας - 9 -

8 O ΑΓΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ Ο ΙΑΤΡΟΣ, ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΣΥΜΦΕΡΟΥΠΟΛΕΩΣ ΚΑΙ ΚΡΙΜΑΙΑΣ Ο ι αρχές, που παρακολουθούσαν στενά τον αρχιεπίσκοπο, δεν άργησαν να βρουν αφορμή για να τον συλλάβουν. Η κατηγορία, τελείως ανυπόστατη και αβάσιμη, ήταν συμμετοχή στην δολοφονία ενός ψυχοπαθούς καθηγητή, ο οποίος είχε αυτοκτονήσει. Παρ όλες τις προσπάθειες του να αποδείξει την αθωότητά του, αυτό στάθηκε αδύνατο. Τον εξόρισαν πάλι για τρία χρόνια στη Σιβηρία. Στην αρχή τον έστειλαν στην πόλη Κοτλάς. Εφτά χιλιάδες πεινασμένοι και εξαθλιωμένοι κρατούμενοι βρίσκονταν εκεί, οι οποίοι προσπαθούσαν να χορτάσουν την πείνα τους τρώγοντας τα σκουπίδια των φυλακών. Σχεδόν πενήντα από αυτούς πέθαιναν κάθε ημέρα. Κάποιες ημέρες οι φύλακες έζευαν τον αρχιεπίσκοπο στο έλκηθρο μαζί με άλλους εφτά κρατούμενους και πήγαιναν στο δάσος. Εκεί φόρτωναν το έλκηθρο με βαριά ξυλεία και τη μετέφεραν στις φυλακές. Η ανάσα των κρατουμένων κοβόταν, η καρδιά τους έσπαγε, η ψυχή τους ήταν έτοιμη να βγει καθώς έσερναν σαν ζώα το βαρύ έλκηθρο. Μόνο ο Θεός τους κράταγε στη ζωή. Σύντομα ήλθε καινούργια εντολή, να εκτοπιστεί ο αρχιεπίσκοπος α- κόμη πιο βόρια, στον Αρχάγγελο, μια πόλη από την οποία η εξουσία είχε εξορίσει τον Θεό. Όλες οι εκκλησίες είχαν κατεδαφιστεί εκτός από ένα μικρό εκκλησάκι στο νεκροταφείο. Ο Άγιος Λουκάς έμεινε σε έ- να μικρό δωμάτιο και εργάστηκε στο νοσοκομείο, στο οποίο γρήγορα επιβλήθηκε. Τελούσε τη Θεία Λειτουργία στο μικρό εκκλησάκι, εξομολογούσε και κοινωνούσε φανερά τους ασθενείς και τους υπαλλήλους, χωρίς να τον ενοχλεί κανένας. Οι μυστικές υπηρεσίες αναγνωρίζοντας την μεγάλη του αξία τον άφηναν ανενόχλητο, καθώς σκέπτονταν ότι ίσως κάποτε ήταν χρήσιμος στην ηγεσία τους. Κατά την παραμονή του στον Αρχάγγελο εμφανίστηκε στο σώμα του ένας σκληρός όγκος, για την αντιμετώπιση του οποίου τον μετέφεραν στο Λένινγκραντ. Έγινε

9 αφαίρεση του όγκου, ο οποίος ευτυχώς ήταν καλοήθης. Μετά από αυτό ο αρχιεπίσκοπος επανήλθε στην Τασκένδη, όπου έζησε για ένα χρόνο ειρηνικά κοντά στην οικογένειά του και στα πνευματικά του παιδιά. Μετά την επικράτηση του Στάλιν στην Σοβιετική Ένωση, άρχισε η πιο σκοτεινή και δραματική περίοδος για την Εκκλησία της Ρωσίας. Οι ναοί κατεδαφίζονταν, οι ιερωμένοι μετά από ψευδείς κατηγορίες καταδιώκονταν ανελέητα και εξοντώνονταν με συνοπτικές διαδικασίες. Εκείνη την σκοτεινή περίοδο συνελήφθη πάλι ο αρχιεπίσκοπος Λουκάς και οδηγήθηκε στις φυλακές της Τασκένδης με την κατηγορία της κατασκοπείας και της συμμετοχής σε οργάνωση, η οποία σε συνεργασία με ξένες μυστικές υπηρεσίες είχε σκοπό να δολοφονήσει τον Στάλιν. Η υγεία του δεν ήταν σε καλή κατάσταση. Η καρδιακή ανεπάρκεια είχε επιδεινωθεί και το ένα του μάτι είχε υποστεί σημαντική βλάβη με αποτέλεσμα την μείωση της όρασής του. Οι φυλακές της Τασκένδης ήταν τόπος μαρτυρίου για τον Άγιο Λουκά. Αφού τον κούρεψαν, του ξύρισαν τα γένια, τον χλεύασαν και τον χαστούκισαν, τον υπέβαλαν στην αλυσιδωτή ανάκριση για δεκατρία η- μερόνυχτα. Του ζητούσαν να αποδεχτεί εγγράφως τις κατηγορίες. Μετά τον έστειλαν στους πανάθλιους θαλάμους της φυλακής περιμένοντας οδηγίες. Όμως, τα αποτελέσματα της πρώτης ανάκρισης δεν ικανοποίησαν τις αρχές και διατάχτηκε καινούργια ανάκριση. Τον πήραν πάλι στα ανακριτικά γραφεία και τον υπέβαλαν σε φρικτά βασανιστήρια για να σπάσει και να υπογράψει αυτά που οι αρχές ήθελαν. Στον ανακριτή το πρόγραμμα προέβλεπε άγριο ξυλοδαρμό και στη συνέχεια απομόνωση. Εκεί τον βασάνιζαν με την πείνα και το κρύο. Τον έγδυναν και τον ά- φηναν στο κρύο χωρίς καμιά θέρμανση. Τα πόδια του ήταν βουτηγμένα στο νερό μέχρι τα γόνατα. Κάποια ημέρα τον έβαλαν γυμνό κάτω από μια κόγχη από την οποία έσταζε παγωμένο νερό και τον υποχρέωσαν να στέκεται εκεί όρθιος. Αυτό το πήγαινε έλα μεταξύ ανακριτή και απομόνωσης διήρκεσε πολλές ημέρες. Μια ημέρα του έφεραν ζεστή σούπα, κοτολέτες, πατάτες τηγανητές και κρασί. Ο ανακριτής του είπε: υπόγραψε και φάγε. Ο αρχιεπίσκοπος παρά την πείνα και το κρύο δεν υπέγραψε. Η άρνησή του να υπογράψει μαζί με το ψευδές κατηγορητήριο στάλθηκαν στη Μόσχα. Η απάντηση έφτασε γρήγορα. Ο Άγιος εξορίστηκε για τρίτη φορά στην Σιβηρία. Κωνσταντίνος Δημητρακόπουλος Δάσκαλος

10 ΠΊΣΤΗ & ΘΑΎΜΑ Στην Καινή Διαθήκη δεν είναι λίγες οι φορές που ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός εγκωμιάζει και εξυμνεί την πίστη των ανθρώπων που Τον πλησιάζουν και ζητούν βοήθεια και θεραπεία. Η αιμοροούσα γυναίκα, ο εκατόνταρχος με τον άρρωστο δούλο του, ο εκ γενετής τυφλός στην Ιεριχώ αλλά και η ανάσταση της κόρης του Ιαείρου, είναι περιστατικά στα οποία ο Ιατρός των ψυχών και των σωμάτων ημών παρείχε την ίαση από σωματικά και ψυχικά νοσήματα αφού πρώτα δοκιμαζόταν η πίστις των ανθρώπων αυτών, οι οποίοι εν τέλει καταδεικνύονται από τον Κύριό μας ως παραδείγματα αληθινής και δυνατής πίστης προς τον Θεό. Τα χαρίσματα των ιάσεων όπως και όλα τα υπόλοιπα χαρίσματα κληροδοτήθηκαν στους αγίους Αποστόλους και την Αγία μας Εκκλησία την ημέρα της Πεντηκοστής. Το Ιερό Ευχέλαιο είναι το κατεξοχήν μυστήριο των ιάσεων, δια του οποίου η Αγία μας Εκκλησία παρέχει την ίαση σώματος και ψυχής στους χριομένους και αυτή είναι η αναλλοίωτη πίστη της Ορθοδοξίας μας ανά τους αιώνες μέχρι και σήμερα. Η θεία σύσταση του Μυστηρίου αυτού αναφέρεται από τον Αδελφόθεο Ιάκωβο: «Εάν κάποιος από σας είναι άρρωστος, ας προσκαλέσει τους πρεσβυτέρους της Εκκλησίας και ας προσευχηθούν γι αυτόν, αφού τον αλείψουν με έλαιο στο όνομα του Κυρίου. Και η προσευχή που γίνεται με πίστη, θα θεραπεύσει τον ασθενή. Ο Κύριος θα τον σηκώσει από το κρεβάτι της αρρώστιας, και αν έχει κάνει αμαρτίες θα του συγχωρηθούν». Ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης αναφερόμενος στους λόγους του Α- δελφόθεου, γράφει ότι «η αποστολική διδασκαλία, αποδεικνύεται δια των πραγμάτων αληθινή. Επειδή όταν μαζευτούν οι άγιοι ιερείς και τελέσουν το ιεροπρεπέστατο μυστήριο του θείου Ευχελαίου, βλέπουμε φανερά πολλούς ασθενείς ή να μεταβάλλονται προς το καλύτερο ή και τελείως να θεραπεύονται. Πρώτον μεν δια της επικλήσεως του ονόματος του Κυρίου, της θείας και παντοδυνάμου Χάριτος. Δεύτερον δια της χρίσεως του πνευματικού ελαίου και τρίτον δια της θερμής και πιστής προσευχής των ιερωτάτων ανδρών. Ώστε από

11 τούτο κινούμεθα να στοχαστούμε ως αληθές και εκείνο όπου λέγει ακολούθως ο μέγας Αδελφόθεος, ότι και αι αμαρτίαι όπου έπραξεν ο ασθενών συγχωρούνται παρά Κυρίου δια της δεήσεως των αγίων ιερέων και αρχιερέων Του». Η πρωταρχική σημασία του αγίου Ευχελαίου είναι η προσευχή των ιερέων για τους ασθενείς αδελφούς μας. Μαζί με τη θεραπεία του σώματος δίνεται από την Εκκλησία και η ά- φεση των αμαρτιών. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι το Ευχέλαιο αντικαθιστά την ιερά Εξομολόγηση. Αλλά επειδή πολλές φορές μία σωματική ασθένεια είναι συνέπεια μιας αμαρτίας, ο Χριστός συνέδεσε την άφεση των αμαρτιών με τη θεραπεία του σώματος. Το βλέπουμε αυτό και στη περίπτωση των Μαθητών του Χριστού. Όταν τους εξέλεξε ο Κύριος και τους έστειλε στο κήρυγμα, κήρυτταν ότι πρέπει να μετανοήσουν οι άνθρωποι έβγαζαν δαιμόνια και άλειφαν τους αρρώστους με λάδι και τους θεράπευαν. Θα σας διηγηθώ ένα περιστατικό το οποίο συνέβη Μεγάλη Τετάρτη 1 Μαΐου 2013 στον Ιερό Ναό των Αγίων Ισιδώρων Λυκαβηττού κατά την διάρκεια του Ιερού Ευχελαίου που ετελείτο το απόγευμα της ημέρας εκείνης από τον εφημέριό μας πατέρα Δημήτριο. Η ακολουθία του Ευχελαίου ξεκίνησε στις 6 το απόγευμα κατά την οποίαν είχαν τοποθετηθεί δύο γυάλινες λεκάνες πάνω σε ένα τραπέζι στο μέσο του ναού, όπου η μία περιείχε το αλεύρι και 7 μεγάλα κεριά και η άλλη το έλαιο με τρείς καντηλήθρες. Όταν ο ιερέας ολοκλήρωσε την ευχή του Αγίου Ελαίου έριξε μέσα στην λεκάνη λίγο έλαιο ως ευλογία από την ακοίμητη κανδήλα του Παναγίου Τάφου και ένα θρύμμα Τιμίου Ξύλου το οποίο πάραυτα καταποντίστηκε στον βυθό της λεκάνης. Την στιγμή που προσπάθησε να ανάψει το φιτίλι συνέβει το εξής παράδοξο γεγονός μπροστά στα έκπληκτα μάτια όλων των προσκυνητών που παρευρίσκονταν την ώρα εκείνη στο ιερό μυστήριο. Χωρίς κάποια αιτία έγινε επιφανειακή ανάφλεξη του ελαίου και η φλόγα ήταν διαφορετικού χρώματος από της φλόγας του φιτιλιού. Είχε χρώμα πράσινο-γάλαζο προς το κάτω μέρος και προς την κορυφή γινόταν πιο ανοιχτό. Το χέρι του ιερέως βρέθηκε μέσα στην φλόγα για κάποιο χρονικό διάστημα αφού ο ίδιος δεν αντιλήφθηκε εξ αρχής το γεγονός παρά μόνο με τις φωνές των έκπληκτων προσκυνητών οι οποίοι νόμιζαν ότι θα καεί. Όταν ύστερα από κάποια δευτερόλεπτα η φλόγα έσβησε μόνη της μέσα στον πανικό που δημιουργήθηκε διαπιστώθηκε ότι δεν υπήρχε ίχνος εγκαύματος στο χέρι και στα ενδύματα του ιερέως και από ότι ο ίδιος δήλωσε δεν αισθάνθηκε το παραμικρό κάψιμο. Σημειώνουμε ότι το έλαιο δεν καίγεται απλά μόνο συντηρεί την καύση

12 Όλοι όσοι παρευρίσκονταν την ώρα εκείνη εντός του ιερού ναού και έτυχαν μάρτυρες αυτού του ανεξήγητου φαινομένου θαύμασαν και εξέστησαν μη μπορώντας να ερμηνεύσουν αυτό που αντίκρισαν. Όλοι δοξολογούσαν το Θεό που παρά τις αμαρτίες μας δεν μας εγκαταλείπει αλλά μας ελεεί και μας ευεργετεί. Όσοι πιστοί την ημέρα εκείνη έλαβαν από αυτό το Άγιο Έλαιο το έδωσαν σε δικούς τους ανθρώπους όχι μόνο στην Αθήνα αλλά και σε άλλα μέρη της Ελλάδος ακόμα και στο εξωτερικό. Ύστερα από λίγες ημέρες άρχισε το τηλέφωνο του ιερού ναού να κατακλύζεται από τηλεφωνήματα στα οποία μας μιλούσαν οι άνθρωποι για την ευεργεσία που ελάμβαναν από το το Άγιο αυτό Έλαιο. Πολλά τηλέφωνα έγιναν από το εξωτερικό στα οποία οι πιστοί αυτοί άνθρωποι ευχαριστούσαν τους Αγίους Ισιδώρους για την ευεργεσία και βοήθεια που έλαβαν. Στην αρχή μπορώ να πω ότι δεν δίναμε ιδιαίτερη σημασία. Όταν όμως πλήθαιναν τα περιστατικά στα οποία ομολογούσαν άνθρωποι ότι βοηθήθηκαν ή θεραπεύτηκαν από αυτό το Άγιο Έλαιο τότε συνειδητοποιήσαμε και εμείς ότι θα πρέπει να ομολογήσουμε προς δόξαν Θεού ότι πράγματι και σήμερα τον 21ο αιώνα η πίστις στον Λυτρωτή Κύριό μας Ιησού Χριστό και την Αγία Του Εκκλησία επιτελεί θαυμαστά σημεία και ιάματα. Επιμέλεια Νικόλαος Καββαθάς Αρτοκλασία της ημέρας της εορτής του Αγίου Ισιδώρου του Χιοπολίτου

13 «Η ΑΠΙΣΤΊΑ ΣΤΟΝ ΘΕΌ» Ε ίχαμε μιλήσει σε προηγούμενο τεύχος για την «μωρία της απιστίας». Πώς δηλαδή, ο άπιστος άνθρωπος προσπαθεί με ένα σωρό «απίστευτα» εφευρήματα να αιτιολόγησει την απιστία του στην ολοφάνερη παρουσία του Θεού. Σαν τον «τρελό» που προσπαθεί να πείσει στο καταμεσήμερο ότι δεν υπάρχει ο ήλιος. Συνεχίζω παραθέτοντας απόσπασμα επιστολής του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς. Ο Θεός δεν κρύβεται από τον άνθρωπο. Ο αμαρτωλός άνθρωπος κρύβεται από τον Θεό κρύβεται ώσπου εντελώς να Τον χάσει από την όψη. Όπως γράφει για τους προγόνους των ανθρώπων όταν αμάρτησαν: «Και ήκουσαν της φωνής Κυρίου του Θεού περιπατούντος εν τω παραδείσω το δειλινόν, και εκρύβησαν ο τε Αδάμ και η γυνή αυτού από προσώπου Κυρίου τού Θεού εν μέσω του ξύλου του παραδείσου. Και εκάλεσε Κύριος ο Θεός τον Αδάμ και είπεν αυτώ Αδάμ, πού ει; και είπεν αυτώ της φωνής σου ήκουσα περιπατούντος εν τω παραδείσω και εφοβήθην, ότι γυμνός είμι, και εκρύβην.» (Γεν. 3, 8-10). Όπως τότε έτσι και τώρα. Όποτε ο άνθρωπος πράττει βαρύ αμάρτημα, αυτός κρύβεται από τον Θεό πίσω από την πλάτη της φύσης. Και χάνεται ανάμεσα στα δημιουργήματα, χάνεται ανάμεσα στα δέντρα και τις πέτρες και τα ζώα σαν να ήταν συγγενείς του, βυθίζεται στη σκιά της φύσης. Και όπως λέγεται περί της έκλειψης ηλίου στην περίπτωση που το φεγγάρι καλύπτει αυτόν τον λαμπερό βασιλιά της φύσης, έτσι θα μπορούσε να λεχθεί περί «έκλειψης Θεού», του Ηλίου της δικαιοσύνης, από την πλευρά εκείνων οι οποίοι με τη φύση τους κάλυψαν από τα μάτια τους τον Δημιουργό της φύσης. Όμως αυτό είναι μόνο ο δικός μας ανθρώπινος τρόπος έκφρασης. Α- φού η έκλειψη ηλίου δεν σημαίνει ότι ο ήλιος έχασε το φως του, αλλά μόνο ότι με κάτι αυτό το φως καλύφθηκε από τα μάτια μας. Κατά τον ίδιο τρόπο και η έκλειψη Θεού καθόλου δεν σημαίνει ότι ο Θεός χάθηκε και ότι δεν υπάρχει πια, αλλά ότι κάτι στήθηκε ανάμεσα στον Θεό και τον άνθρωπο και κάλυψε τον Θεό από το ανθρώπινο λογικό. Τούτο το κάτι είναι η αμαρτία του ανθρώπου. Δεν φταίει η φύση αν τη λατρεύει ο άθεος. Εκείνη ολόκληρη αντιστέκε

14 ται ενάντια στη θεοαπάρνηση και θανάσιμα μισεί και διώκει αυτούς που απαρνούνται τον Θεό και τους λάτρεις της. Η φύση ολόκληρη, από τον μεγάλο ήλιο έως το ελάχιστο άτομο ομόφωνα και αρμονικά μαρτυρεί περί του Όντος και της ενέργειας του Δημιουργού της. Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι λάτρευαν όλα τα πλάσματα και πάνω από όλα έναν μελανό ταύρο, αποκαλούμενο Άπις. Κατά ένα μύθο ήρθε κάποιος Φαραώ για να προσφέρει θυσία στον Άπι. Όμως όταν αυτός προσκυνούσε μπροστά σ αυτό το δήθεν θεό, τον έπιασε ο ταύρος με τα κέρατά του και τον πέταξε μακριά. «Τώρα βλέπω ότι είσαι ταύρος και όχι Θεός!» φώναξε ο Φαραώ θυμωμένα. Σ αυτό ο Άπις του απάντησε: «Αυτό ήθελα να δεις! Και από τώρα να προσκυνάς Εκείνον ο οποίος δημιούργησε κι εμένα κι εσένα». Γράφεις ότι είναι δύσκολο για σένα να πιστέψεις μέχρι να δεις! Όμως με τι θέλεις να δεις; Με το μάτι ή με το πνεύμα; Εάν θέλεις να δεις με το σωματικό μάτι, τότε Εκείνος ο οποίος είναι μεγαλύτερος από το σύμπαν θα πρέπει να σμικρυνθεί και να χωρέσει στο δικό σου περιορισμένο ορίζοντα. Βλέπεις το λογικό σου με τα μάτια; Όμως, θα θύμωνες, εάν κάποιος σου έλεγε, ότι δεν πιστεύει πως εσύ έχεις λογικό μέχρι να το δει με τα μάτια του. Εάν όμως θέλεις με το πνεύμα σου να δεις τον Θεό, τότε μπορείς να Τον δεις, αφού το ανθρώπινο πνεύμα είναι πιο απλωμένο από το σύμπαν, και αφού ο Θεός είναι πνεύμα. Μόνο που το πνεύμα σου πρέπει να είναι καθαρό, εφόσον μόνο στους καθαρούς έχει υποσχεθεί να δουν τον Θεό. Φεύγε όσο γίνεται νωρίτερα απ αυτό το σκοτάδι, που σαν ιστός αράχνης απλώθηκε στην ψυχή σου. Όταν αμάρτησε ο Αδάμ, κρύφτηκε από το πρόσωπο του Θεού. Όμως ο ελεήμων Δημιουργός δεν έφυγε από το πλάσμα Του αλλά πλησίασε και φώναξε τον Αδάμ: «Αδάμ, που είσαι;». Κι εσένα φωνάζει, δεν Τον ακούς; Γύρισε το πρόσωπό σου προς το φως, γιέ του φωτός. Ο Πατέρας του φωτός σε καλεί με πύρινη αγάπη. Άκουσε και να ξέρεις: κανένας στο γένος σου και στον λαό σου δεν δοξάστηκε εκτός από εκείνους που δόξασαν τον Θεό. Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται» Εκδόσεις Εν Πλω Πηγή: Επιμέλεια: Κωνσταντίνος Δημητρακόπουλος δάσκαλος

15 ΓΡΆΜΜΑ ΓΟΝΈΑ ΣΕ ΠΑΙΔΊ... Εάν μια μέρα με δεις γέρο.. εάν λερώνομαι όταν τρώω και δεν μπορώ να ντυθώ..έχε υπομονή. Θυμήσου πόσο καιρό μου πήρε για να σου τα μάθω.. Εάν όταν μιλάω μαζί σου επαναλαμβάνω τα ίδια πράγματα, μη με διακόπτεις, άκουσέ με. Όταν ήσουν μικρός κάθε μέρα σου διάβαζα το ίδιο παραμύθι μέχρι να σε πάρει ο ύπνος. Όταν δε θέλω να πλυθώ μη με μαλώνεις και μη με κάνεις να αισθάνομαι ντροπή... Θυμήσου όταν έτρεχα από πίσω σου και έβρισκες δικαιολογίες όταν δεν ήθελες να πλυθείς. Όταν βλέπεις την άγνοιά μου στις νέες τεχνολογίες, δώσε μου χρόνο και μην κοιτάς ειρωνικά, εγώ είχα όλη την υπομονή να σου μάθω το αλφάβητο. Όταν κάποιες φορές δεν μπορώ να θυμηθώ ή χάνω το συνειρμό των λέξεων, δώσε μου χρόνο για να θυμηθώ και εάν δεν τα καταφέρνω μην θυμώνεις... Το πιο σπουδαίο πράγμα δεν είναι εκείνο που λέω αλλά η ανάγκη που έχω να είμαι μαζί σου και κοντά σου και να με ακούς. Όταν τα πόδια μου είναι κουρασμένα και δεν μου επιτρέπουν να βαδίσω μη μου συμπεριφέρεσαι σα να ήμουν ένα βάρος, έλα κοντά μου με τα δυνατά σου μπράτσα, όπως έκανα εγώ όταν ήσουν μικρός και έκανες τα πρώτα σου βήματα. Όταν λέω θα ήθελα να πεθάνω...μη θυμώνεις, μια μέρα θα καταλάβεις τι είναι αυτό που με σπρώχνει να το πω. Προσπάθησε να καταλάβεις πως στην ηλικία μου δε ζεις, επιβιώνεις. Μια μέρα θα ανακαλύψεις ότι παρόλα τα λάθη μου πάντοτε ήθελα το καλύτερο για σένα, για να σου ανοίξω το δρόμο... Σ αγαπώ παιδί μου..» (Με αφορμή τη γιορτή της μητέρας και αυτήν του πατέρα, ας αναλογιστούμε πόσο σημαντικοί και ξεχωριστοί σε μας είναι οι γονείς μας, κι ας τους φερθούμε όπως πραγματικά τους αξίζει. Μοναδικά, με εκτίμηση σεβασμό και βαθιά αγάπη. Όπως ακριβώς ένιωσαν εκείνοι κάποτε, στο άκουσμα της ύπαρξής μας και όταν μας πρωτοαντίκρισαν.) Με εκτίμηση Σμυρναίου Φαίη

16 ΠΕΡΙ ΥΓΕΙΑΣ & ΕΥΕΞΙΑΣ ΦΑΣΚΟΜΗΛΟ Άλλα ονόματα (και είδη με τις ίδιες ιδιότητες): Αλισφάκα, Σάλβια, Σφάκα, Χαμοσφάκα, Μηλοσφακιά, Φουσκομηλιά, Σαρκοθρόφι, Μοσχοκίδι, Βουτυρόχορτο κ.α. Επιστημονική ονομασία: Salvia officinalis Το φασκόμηλο είναι γνωστό σε όλον τον κόσμο, με διάφορα ονόματα. Οι αρχαίοι Έλληνες το χρησιμοποιούσαν στα δαγκώματα των φιδιών, αλλά και ως γενικό τονωτικό του μυαλού και του σώματος. Ο Διοσκουρίδης το συνιστούσε για αιμορραγίες, άτακτη έμμηνη περίοδο κ.α. Οι Ρωμαίοι το ονόμαζαν «ιερό φυτό» και οι γιατροί της σχολής του Σαλέρνο πίστευαν ότι «όποιος έχει στο σπίτι του φασκόμηλο δεν φοβάται τον θάνατο». Στο Μεσαίωνα το χρησιμοποιούσαν κατά της δυσκοιλιότητας, της χολέρας, των κρυολογημάτων, των πυρετών, σε προβλήματα του συκωτιού και σε επιληψία. Μάλιστα, όπως αναφέρει ο M. Messegue, στη μεγάλη επιδημία της πανούκλας, που είχε εξαπλωθεί στην Τουλούζη το 1630, μερικοί έξυπνοι κλέφτες καταλήστευαν τα πτώματα όσων πέθαιναν από αυτή την μεταδοτική ασθένεια, χωρίς να φοβούνται μήπως κολλήσουν κι αυτοί. Όταν τελικά τους συνέλαβαν, οι δικαστές τους χάρισαν τη ζωή, με αντάλλαγμα το μυστικό που τους έκανε να μην κολλάνε πανούκλα. Και το μυστικό ήταν ότι είχαν ανοσοποιηθεί, αλείφοντας το σώμα τους με ένα έγχυμα φασκόμηλου, θυμαριού, λεβάντας και δενδρολίβανου. Έναν αιώνα αργότερα, κάποιοι άλλοι κλέφτες τους μιμήθηκαν, προσθέτοντας στο απολυμαντικό αυτό έγχυμα και σκόρδο. Το έγχυμα αυτό ονομάστηκε «ξύδι των 4 κλεφτών» και οι βοτανολόγοι το χρησιμοποιούσαν σε κάθε επιδημία μολυσματικής αρρώστιας. Αργότερα το φασκόμηλο έγινε το πιο αγαπημένο βότανο για τσάι στην Κίνα. Ιδιότητες-Ενδείξεις: Ανυψώνει όλες τις δυνάμεις του οργανισμού: Τονωτικό και διεγερτικό των νεύρων και των επινεφριδίων σε περιπτώσεις αδυναμίας και σε ασθενείς σε ανάρρωση. Υπερτασικό. Βοηθάει όσους έχουν υπόταση. Αντισηπτικό. Αντιδιαβητικό. Όταν πίνουμε τακτικά το αφέψημά του (και με μια σωστή δίαιτα) επανέρχεται

17 γρήγορα στο κανονικό το σάκχαρο του αίματος. Διουρητικό. Αντικαρκινικό. Συνιστάται σε όσους έχουν πάθει πνευματική και σωματική υπερκόπωση. Άλλες εφαρμογές: Μπορούμε να απολυμάνουμε ένα δωμάτιο όπου έμμεινε για πολύ καιρό κάποιος βαριά άρρωστος, καίγοντας φύλλα φασκόμηλου σε κάρβουνα. Παρενέργειες: Δεν πρέπει να πίνουμε κάθε μέρα (ούτε πολύ) φασκόμηλο, γιατί μπορούμε να πάθουμε ελαφριά δηλητηρίαση και ταχυπαλμία ή πονοκέφαλο. Απαγορεύεται να πίνουν φασκόμηλο οι γυναίκες που θηλάζουν, γιατί θα γίνει πικρό το γάλα τους. Πόλυ Βαρτζιώτη - Γαλενιανού Διαιτολόγος Φερρών 22, Πλ.Βικτωρίας, Αθήνα Τηλ , Κιν m.galenianos1000@tellas.gr Μιχάλης Γ. Γαλενιανός Ασφάλεις Ζωής, Υγείας, Σύνταξης Αυτοκινήτων, Πυρός, Αμοιβαία Κεφάλαια Κιν , Τηλ m.g.galenianos@gmail.com

18 ΤΑ ΝΕΑ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΟΣ ΜΑΣ Την Δευτέρα 5 Μαΐου τελέσθηκε Θεία Λειτουργία επί τη μνήμη της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Ειρήνης και του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Εφραίμ Νέας Μάκρης. Έπ ευκαιρία της εορτής της Αγίας Ειρήνης ευχόμαστε χρόνια πολλά στην φίλη μας Ειρήνη-Νίκη Λουπασάκη κόρη του εφημερίου μας και στα μικρά μας κορίτσια Ειρήνη Γκανά, Ειρήνη Χέντερσον, Ειρήνη Χατζηγιακουμή και Ειρήνη Γιάγκα, να έχουν πάντα υγεία και να πρόοδο στην ζωή τους. Την Τετάρτη το βράδυ 7 Μαΐου τελέσθηκε νυχτερινή Θεία Λειτουργία όπου η Εκκλησία εόρτασε την μνήμη του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, του Αγίου Αρσενίου του Μεγάλου [8 Μαΐου] και την ανάμνηση του «εν ουρανώ φανέντος Σταυρού». Η Θεοσημεία αυτή έγινε την Πεντηκοστή του 346 μ.χ. στις 9 το πρωί στην Ιερουσαλήμ. Εφάνη φωτεινός Σταυρός εξηπλωμένος από τον Γολγοθά ως το Όρος των Ελαιών, πιο λαμπρός και από τον ήλιο. «Σταυρός ο φύλαξ πάσης της Οικουμένης, Σταυρός η ωραιότης της Εκκλησίας, Σταυρός βασιλέων το κραταίωμα, Σταυρός πιστών το στήριγμα, Σταυρός αγγέλων η δόξα και των δαιμόνων το τραύμα.» Την Παρασκευή 9 Μαΐου τελέσθηκε Πανηγυρική Θεία Λειτουργία επί τη εορτή των Αγίων: Ησαΐου του Προφήτου, Χριστοφόρου του Μεγαλομάρτυρος και Νικολάου του εν Βουνένοις. Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας εψάλλει με συγκίνηση το ιερό μνημόσυνο της μακαριστής Ειρήνης της προσκυνήτριας εκ Χανίων Κρήτης πνευματικής μητέρας του πατρός Δημητρίου. Η γερόντισσα Ειρήνη υπήρξε ασκητική και οσιακή μορφή, που διακρίθηκε για την καθαρότητα της

19 ψυχής και της καρδιάς της, την αδιάλειπτη προσευχή και νηστεία, την α- βραμιαία φιλοξενία, την μεγάλη ταπείνωση και την ανιδιοτελή αγάπη προς τον πάσχοντα συνάνθρωπό της ακόμα και σε αυτούς που ήθελαν το κακό της. Η ζωή της ήταν μια διαρκής μαρτυρία προς τον Κύριο, γεμάτη από θαυμαστά γεγονότα, την άοκνη διακονία στην εκκλησία αφού κάθε μέρα άναβε τα καντήλια και στόλιζε τις εικόνες της ενορίας της ενώ η πόρτα του φτωχικού σπιτιού της ήταν πάντοτε ανοικτή για κάθε άνθρωπο γνωστό ή άγνωστο που κατεύθανε εκεί για να ζητήσει την προσευχή και την πνευματική βοήθεια από αυτήν την οσιακή γυναίκα. Μάρτυρες πολλών θαυμαστών γεγονότων και σημείων ήταν τα πνευματικά της παιδιά και πάρα πολλοί που αξιώθηκαν στο πρόσωπο αυτής της ταπεινής γιαγιάς να γνωρίσουν τη Θεία Χάρη. Κρατούσε τον Τίμιο Σταυρό ο οποίος ήλθε στα άξια χέρια της με θεία επέμβαση και από τον οποίο αμέτρητες πονεμένες ψυχές έβρισκαν ίαση και παρηγοριά. Η κοίμησή της σε ηλικία 65 ετών ήταν οσιακή, μετά από τρίμηνη οδυνηρή και μαρτυρική ασθένεια ενώ την ημέρα της ταφής της και πριν την εξόδιο ακολουθία ένα θαυμαστό γεγονός συνέβη στο σκήνωμα της μακαριστής Ειρήνης άρχισε να ρέει ευωδιαστό μύρο για πολλές ώρες μπροστά στα έκπληκτα μάτια όλων προκαλώντας δέος και συγκίνηση σε όσους παρευρίσκονταν, κλήρο και λαό. Ας έχουμε την ευχή της. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας τελέσθηκε προς τιμή του Αγίου Χριστοφόρου προστάτου των οδηγών, αγιασμός των οχημάτων. Η πλατεία κάτω από το Προσκύνημα και οι δρόμοι γύρω από την πλατεία είχαν γεμίσει από αυτοκίνητα, μοτοσικλέτες και πολλοί οδηγοί ήρθαν να πάρουν την ευλογία και την ευχή του Αγίου. Την Κυριακή 11 Μαΐου τελέστηκε Πανηγυρική Θεία Λειτουργία στο τέλος της οποίας είχαμε την ευλογία και χαρά να υποδεχθούμε στον ιερό μας ναό, τεμάχιο ιερού λειψάνου του Αγίου Ισιδώρου του Χιοπολίτου. Λίγο πριν την απόλυση μέσα στον κατάμεστο ιερό ναό με ιδιαίτερη τιμή όπως αρμόζει στον Μεγαλομάρτυρα Προστάτη μας έγινε η υποδοχή με δοξολογία και δέηση και αμέσως μετά ετέθη εις προσκύνησην των πιστών. Το ιερό λείψανο παρέμεινε έως το πέρας της ιεράς πανηγύρεως μας

20 Την Δευτέρα 12 Μαΐου τελέσθηκε Ιερά Αγρυπνία με την ευλογία του ιερού λειψάνου του Αγίου παρουσία πολλών πιστών που ήλθαν να το προσκυνήσουν. Την Τρίτη 13 Μαΐου, παραμονή της Εορτής του Αγίου Ισιδώρου του Χιοπολίτου, στις 7.30 το απόγευμα, τελέστηκε Πανηγυρικός Εσπερινός. Στις 10 το βράδυ έγινε Ιερά Αγρυπνία.. Στον μεγάλο αριθμό των προσκυνητών που είχε κατακλύσει το ναό και τον προαύλιο χώρο προσφέρθηκαν κεράσματα, αναψυκτικά και διάφορα γλυκίσματα. Το πρωί της κυριωνύμου ημέρας, Τετάρτη 14 Μαΐου, τελέσθηκε η Πανηγυρική Θεία Λειτουργία στην οποία παρευρέθησαν πλήθος προσκυνητών. Ο ναός και ο προαύλιος χώρος ήταν κατάμεστος ενώ με ιερή κατάνυξη παρακολούθησαν την Θεία Λειτουργία. Στο τέλος προσφέρθηκε σ όλους γεύμα με φασολάδα, σαρδέλες και διάφορα σφολιατοειδή. Την ίδια ημέρα στις 6 το απόγευμα τελέσθηκε το μυστήριο Ιερού Ευχελαίου, ακολούθησε ο μεθέορτος Εσπερινός, η περιφορά της εικόνος των Αγίων Ισιδώρων με τη συνοδεία της Φιλαρμονικής του Δήμου Αθηναίων ενώ στην επιστροφή και πριν η εικόνα μπει στο Ναό, το πλήθος των προσκυνητών πέρασε κάτω από αυτήν ως ευλογία. Η ιερά πανήγυρη συνεχίστηκε με την Παράκληση του Αγίου και έκλεισε με Ιερά Αγρυπνία. Θεωρούμε υποχρέωσή μας να ευχαριστήσουμε από βάθους καρδίας όλους εκείνους που βοήθησαν για την επιτυχία της Πανηγύρεώς μας. Τον Δήμο Αθηναίων για την παραχώρηση της Φιλαρμονικής, τον σημαιοστολισμό και την καθαριότητα του περιβάλλοντος χώρου. Θερμές ευχαριστίες στους μελωδικούς μας ιεροψάλτες Νικόλαο Καββαθά και Απόστολο Παπαχρήστο για την ι- εροπρεπή απόδοση των ύμνων και όλων των ψ α λ τ ι κ ώ ν μ ε λ ώ ν. Τον Χρήστο Τσαγκάρη για την προσφορά των σφολιατοειδών και τις δωρεές που προσφέρουν για τον ναό επώνυμοι και ανώνυμοι προσκυνη

21 τές. Θερμές ευχαριστίες σε όλα τα μέλη του ναού μας που με την αγάπη τους βοήθησαν στην επιτυχή διοργάνωση της πανηγύρεώς μας. Ιδιαίτερη μνεία κάνουμε για τις κυρίες που άοκνα, αθόρυβα και με πολλή αγάπη διακονούν, φροντίζουν και στολίζουν τον ιερό μας ναό σε κάθε ε- ορτή και πανήγυρη. Οι Άγιοι Ισίδωροι να ευλογούν και να αγιάζουν τις οικογένειές τους. Την Παρασκευή 16 Μαΐου το βράδυ τελέσθηκε νυχτερινή Θεία Λειτουργία επί τη μνήμη των Αγίων Πατέρων της Ιεράς Μονής του Αγίου Σάββα που σφαγιάσθησαν το 614 μ.χ από τους Πέρσες. Οι πιστοί είχαν την ευλογία να προσκυνήσουν τεμάχιο ιερού λειψάνου εκ των Αγίων Πατέρων. Την Τετάρτη 21 Μαΐου, τελέσθηκε Θεία Λειτουργία επί τη εορτή των Αγίων Ισαποστόλων Κωνσταντίνου και Ελένης. Καρδιακές ευχές εκφράζουμε στον ευλαβέστατο μοναχό π. Κωνσταντίνο Ηλιάδη, του ευχόμαστε έτη πολλά και ευλογημένα, ο Κύριος να του χαρίζει υγεία και να τον σκεπάζει χαρίζοντάς του πλούσια πνευματικά αγαθά. Εγκάρδιες ευχές στην αγαπημένη μας κ. Ε- λένη Καλογεροπούλου πολύτιμη βοηθό, συνεργάτιδα και ευεργέτιδα του ναού. Ευχές και ευχαριστίες στον Κωνσταντίνο Κρίκο που επιμελείται την έκδοση του περιοδικού μας. Επίσης στον πολύτιμο αρθρογράφο του περιοδικού μας, Διδάσκαλο Κωνσταντίνο Δημητρακόπουλο ευχόμαστε ο Θεός να τον στηρίζει στο έργο του στην δημόσια εκπαίδευση και να του χαρίζει υγεία σε αυτόν και την οικογένειά του. Την Τρίτη 27 Μαΐου τελέστηκε Ιερά Αγρυπνία για την Απόδοση της εορτής του Πάσχα. Στο τέλος της αναστάσιμης Θείας Λειτουργίας μοιράστηκαν στους προσκυνητές αυγά, κουλουράκια και διάφορα γλυκίσματα. Την Πέμπτη 29 Μαΐου τελέστηκε Θεία Λειτουργία επί τη εορτή της Αναλήψεως του Κυρίου. Επιμέλεια Νικόλαος Καββαθάς

22 ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΙΕΡΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ ΜΗΝΟΣ ΙΟΥΝΙΟΥ 2014 Κυριακή 1 Ιουνίου Των Αγίων 318 Πατέρων, Ιουστίνου του μάρτυρος [7.30 π.μ.] Όρθρος & Θεία Λειτουργία Στο τέλος θα ψαλλεί το ιερό μνημόσυνο του οσίου γέροντος Αντωνίου Μορφέση Παρασκευή 6 Ιουνίου Εσπερινός των ψυχών [7 μ.μ.] Σάββατο 7 Ιουνίου [7.30π.μ.] Ψυχοσάββατο Όρθρος & Θεία Λειτουργία [ευλογία κολλύβων] Κυριακή 8 Ιουνίου ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ [Γονυκλισιά] [7.30 π.μ.] Όρθρος & Θεία Λειτουργία ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ Δευτέρα 9 Ιουνίου ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ [7.30 π.μ.] Όρθρος & Θεία Λειτουργία H Θεία Λειτουργία θα τελεστεί στο Εικονοστάσιο του Χριστού που βρίσκεται στον προαύλιο χώρο του Ιερού Ναού. Τετάρτη 11 Ιουνίου ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ & ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ [7.30 μ.μ.] Αγίου Λουκά Αρχ. Κριμαίας του Ιατρού [11 Ιουνίου] Αγίων Ονουφρίου & Πέτρου εν Άθω [12 Ιουνίου] Κυριακή 15 Ιουνίου ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ, Οσίου Ιερωνύμου [7.30 π.μ.] Όρθρος & Θεία Λειτουργία. ΙΕΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΑΓΙΟΥ ΙΟΥΔΑ ΤΟΥ ΘΑΔΔΑΙΟΥ [19 ΙΟΥΝΙΟΥ] Εορτάζει το Εικονοστάσιο που βρίσκεται στον προαύλιο χώρο του Ναού Τετάρτη 18 Ιουνίου Υποδοχή του Ιερού Λειψάνου του Αγίου Ιούδα [7.30 μ.μ.] Πανηγυρικός Εσπερινός & ΙΕΡΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑ Πέμπτη 19 Ιουνίου Εσπερινός & Παράκληση [7.30 μ.μ.] Κυριακή 22 Ιουνίου Β ΜΑΤΘΑΙΟΥ, Αγίου ιερομαρτ. Ευσεβίου [7.30 π.μ.] Όρθρος & Θεία Λειτουργία

23 ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ & ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗ 22 ΙΟΥΝΙΟΥ 2014 Στις 8 μ.μ θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση στον προαύλιο χώρο του Ιερού Ναού, από τον Σύλλογο Φίλων Βυζαντινής & Παραδοσιακής Μουσικής Μεγάρων, με πρόγραμμα που θα περιλαμβάνει Βυζαντινούς Ύμνους και παραδοσιακά τραγούδια της ιστορικής πόλης των Μεγάρων καθώς και της Κωνσταντινούπολης, Μικράς Ασίας και των νησιών του Αιγαίου. Σας προσκαλούμε να μας τιμήσετε με την παρουσία σας. Στους παρευρισκόμενους θα προσφερθούν διάφορα κεράσματα. Τρίτη 24 Ιουνίου [7.30π.μ.] Γενέθλιο Ιωάννου του Προδρόμου Όρθρος & Θεία Λειτουργία. Κυριακή 29 Ιουνίου Γ ΜΑΤΘΑΙΟΥ Των Αγίων Αποστόλων Πέτρου & Παύλου [7.30 π.μ.] Όρθρος & Θεία Λειτουργία. Δευτέρα 30 Ιουνίου Σύναξη των 12 Αποστόλων [7-9.30π.μ.] Όρθρος & Θεία Λειτουργία. Τρίτη 1 Ιουλίου Αγίων Αναργύρων Κοσμά & Δαμιανού [7.30 π.μ.] Όρθρος & Θεία Λειτουργία Επισκεφθείτε την ιστοσελίδα μας Οι ιερές ακολουθίες μεταδίδονται ζωντανά από το διαδίκτυο μέσω της ιστοσελίδας του ναού. ΟΔΗΓΙΕΣ ΑΚΡΟΑΣΗΣ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟΥ ΣΤΑΘΜΟΥ ΜΕΣΩ ΚΙΝΗΤΟΥ ΤΗΛΕΦΩΝΟΥ Για την ακρόαση του ραδιοφωνικού μας σταθμού από συσκευές Android θα πρέπει να κάνετε τα εξής βήματα: 1) Από την συσκευή σας συνδεθείτε στο Google Market. 2) Κάντε αναζήτηση την εφαρμογή «A Online Radio» της aor.leadapps και κάντε εγκατάσταση. 3) Τρέξτε την εφαρμογή και στην επιλογή «Search» γράψτε «Agioi Isidoroi» 4) Η αναζήτηση θα βρει τον ραδιοφωνικό μας σταθμό και πατήστε ώστε να ξεκινήσει το audio streaming. Καλή ακρόαση. O Ι ε ρός Προ σκυ νη μα τι κός Να ός εί ναι ανοι κτός κά θε ημέ ρα. Κά θε Κυ ρια κή & με γά λες E ορ τές λει τουρ γεί έκ θε ση χρι στια νι κών βι βλί ων. Πα ρα δί δο νται δω ρε άν μα θή μα τα βυ ζα ντι νής μου σι κής & αγιο γρα φί ας. Κά θε Κυ ρια κή λει τουρ γεί Κα τη χη τι κό

24 ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΛΙΜΑΚΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΣΙΝΑΙΤΟΥ ΕΙΣ ΤΟΝ ΠΟΙΜΈΝΑ Ποιμήν στην κυριολεξία είναι εκείνος πού μπορεί να αναζητήση και να θεραπεύση τα απολωλότα λογικά πρόβατα με την ακακία του, τον ζήλο του και την προσευχή του. Ιατρός είναι εκείνος πού έχει αποκτήσει σωματική και ψυχική ανοσία και δεν χρειάζεται κανένα φάρμακο για την υγεία του. Όταν πέση στο ποίμνιο ο σκοτισμός και η νύκτα των παθών, στήσε ακοίμητο τον «κύνα» (τον σκύλο) ενώπιον του Θεού στην νυκτερινή σκοπιά. Δεν είναι καθόλου ανάρμοστο να θεωρήσης ως κύνα τον νου σου πού φονεύει τα (νοητά) θηρία. Τον αληθινό ποιμένα θα τον φανερώση η αγάπη του. Από αγάπη άλλωστε ο Ποιμήν εσταυρώθηκε. Κάνε τον αμαρτάνοντα να πονέση ολίγο καιρό, ώστε να μη μακροχρονίση η ασθένειά του ή επέλθη ο θάνατος εξ αιτίας της καταραμένης σιωπής σου. Πολλοί από την σιωπή του κυβερνήτου ενόμισαν ότι πλέουν καλά, μέχρις ότου προσέκρουσαν επάνω σε βράχους. Όταν βόσκουν τα πρόβατα, ο Ποιμήν ας μη παύη να παίζη την φλογέρα της διδασκαλίας και μάλιστα όταν πρόκειται να κοιμηθούν. Διότι τίποτε άλλο δεν φοβείται ο λύκος όσο τον ήχος της ποιμενικής φλογέρας. Επιμέλεια π. Χαράλαμπος Βαρβαγιάννης