Τα υπόλοιπα είναι λίγο ως πολύ γνωστά για την Αμανή. Τα χωριά

Transcript

1 ΤΡΙΜΗΝΗ ΠΕΡΙΟΔΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ ΚΟΥΡΟΥΝΙΩΤΩΝ ΕΓΡΗΓΟΡΙΑΝΩΝ ΧΙΟΥ ΧΡΟΝΟΣ 20oς, ΤΕΥΧΟΣ 78, ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2014 ΤΙΜΗ 1 ΕΥΡΩ. Πειραιώς 43, Αθήνα avlogiros@yahoo.gr ΑΡΘΡΑ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΕΜΒΑΣΜΑΤΑ Πέτρος Μοσχούρης, Βασ. Γεωργίου Β αρ. 17, Πειραιά Τα όμορφα χωριά όμορφα πεθαίνουν Είχαμε, την τύχη -ευλογία το λέμε εμείς- φίλες και φίλοι αναγνώστες, μέσα σε διάστημα δύο μηνών να επισκεφθούμε τα χωριά της Αμανής δύο φορές. Μία τον Αύγουστο, για τις θερινές διακοπές, και μία στα τέλη Σεπτεμβρίου, ως ταπεινοί προσκυνητές στη χάρη του πολιούχου του χωριού μας Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου. Η εικόνα που αντικρίσαμε, σ αυτές τις τόσο κοντινές μεταξύ τους περιόδους, ήταν εκ διαμέτρου αντίθετες! Από τη μια εικόνες χαράς, ζωής, δημιουργίας και από την άλλη εικόνες παγερής σιωπής, ερημιάς, εγκατάλειψης. Η μία, του Αυγούστου, τα χωριά ήταν, κατά κανόνα, γεμάτα κόσμο. Παντού εύρισκες σπίτια και καρδιές ανοιχτές να σε υποδεχτούν. Παιδιά έπαιζαν αμέριμνα στους δρόμους και τις πλατείες. Τα χαρούμενα ξεφωνητά τους, νότα χαράς και αισιοδοξίας στ αυτιά μας. Τα καφενεία, όπου υπάρχουν, ήταν γεμάτα μέχρι τις πρώτες μεταμεσονύκτιες ώρες, και, όπου δεν υπάρχουν, οι βεγγέρες στα σπίτια έδιναν κι έπαιρναν. Κι οι εκκλησιές, λαμπροστόλιστες κι ολόφωτες στις παρακλήσεις του Δεκαπενταύγουστου και τις Κυριακές, γεμάτες πιστούς. Η άλλη, του Σεπτέμβρη -αν εξαιρέσεις τα Κουρούνια, που, λόγω πανηγυριού, υπήρχε ζωή- στα χωριά συναντούσες παντού σπίτια ερμητικά κλειστά, έρημους δρόμους, σιωπηλούς, αραχνιασμένους καφενέδες, σκοτεινές εκκλησιές! Τα μόνα σημάδια ζωής σ αυτό τον τόπο, κάποιο γυρτό γεροντάκι, που ακουμπισμένο στη μαγκούρα του έκανε τον περίπατό του, μερικές γάτες που έφευγαν τρομαγμένες στο διάβα μας και το αλύχτισμα των σκύλων! Τίποτα άλλο! Ένα πέπλο παγερής σιωπής κοιμητηρίου σκεπάζει αυτούς τους μήνες τα χωριά της Αμανής! Σιωπής, που σου προκαλεί αμφίθυμα συναισθήματα γαλήνης και τρόμου. Η σύγκριση αυτών των δύο περιόδων γέμισε την καρδιά μας πόνο και απέραντη οδύνη. Και είναι τόσο μεγαλύτερη η οδύνη μας όσο η προοπτική που διαγράφεται για τον τόπο που μας ανέστησε και μας ανάθρεψε, είναι δυσοίωνη. Γιατί βλέπουμε ν αργοπεθαίνει η πατρίδα των παιδικών μας χρόνων, η πατρίδα της ψυχής μας, εκεί που γνωρίσαμε το νοητό κόσμο, τη ζωή μέσα απ το ξένοιαστο παιχνίδι, τα γέλια και τα κλάματα, τη χαρά και την πίκρα. Γιατί βλέπουμε να χάνονται μαζί της και οι ρίζες της ζωής μας, που αφήσαμε βαθιά χωμένες στα πλάγια της Αμανής κι ας ζούμε, πολλοί από μας, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά της. Αβίαστα αναδύεται μέσα μας ένα τεράστιο ερωτηματικό! Γιατί;!!! Γιατί αφήσαμε τα χωριά μας να ερημώσουν; Γιατί οι γονείς και οι παππούδες μας πήραν τη μεγάλη απόφαση να αφήσουν το μέρος που τους γέννησε και τους ανάστησε και πήραν τις στράτες της ξενιτιάς; Μήπως δεν τ αγαπούσαν; Η συμπεριφορά τους ως μετανάστες, όμως, ακριβώς το αντίθετο αποδεικνύει! Οι περισσότεροι απ αυτούς, μόλις απόκτησαν στοιχειώδη οικονομική άνεση στη νέα τους πατρίδα, έσπευσαν με εμβάσματα να ενισχύσουν τόσο τους συγγενείς τους που έμειναν στο χωριό, όσο και το ίδιο το χωριό τους για έργα κοινής ωφέλειας. Πλήθος τέτοιων κοινωφελών έργων, των Αμανιτών της διασποράς, στέκουν μέχρι σήμερα και αποδεικνύουν περίτρανα την άδολη αγάπη τους για τον τόπο. Μήπως ήταν οκνηροί, ράθυμοι και δεν καλλιεργούσαν τον κλήρο που τους έλαχε για να ζήσουν οι ίδιοι και τα παιδιά τους; Οι καλλιέργειες που κληρονομήσαμε εμείς οι νεότεροι, σ ένα δυσπρόσιτο και άγονο τόπο, είναι αδιάψευστη απόδειξη του κόπου και του μόχθου που καθημερινά κατέβαλαν οι πρόγονοί μας για να κάνουν τα άγρια πλάγια της Αμανής καλλιεργήσιμο κλήρο. Και τα καρποφόρα δέντρα, με τα οποία είναι κατάφυτα τα πλάγια της μέχρι σήμερα, είναι οι ζωντανοί μάρτυρες που επιβεβαιώνουν την ακάματη προσπάθειά τους να επιβιώσουν με κάθε τρόπο και να μείνουν στο τόπο που τους γέννησε. Η προσπάθειά τους όμως, αυτή, όσο επίπονη κι αν ήταν, τις περισσότερες φορές απέβαινε άκαρπη. Ο κόπος και ο μόχθος τους ήταν μάταιος δίχως την ουσιαστική αρωγή της πολιτείας στην προσπάθειά τους αυτή. Αλλά η πολιτεία, τα δύσκολα μεταπολεμικά χρόνια, τότε, δηλαδή, που έγιναν κοσμογονικές αλλαγές στον παγκόσμιο χάρτη, είχε άλλες προτεραιότητες. Η ουσιαστική και αποτελεσματική παρέμβασή της, τις δεκαετίες του 50 και του 60, θα μπορούσε να συμβάλει αποφασιστικά στην συγκράτηση του αγροτικού πληθυσμού στις εστίες του. Η διάνοιξη, για παράδειγμα, του επαρχιακού δρόμου, που θα ένωνε τα χωριά της Αμανής με τη Βολισσό και την πόλη της Χίου, η βελτίωση των τηλεπικοινωνιών, ο εξηλεκτρισμός της Β.Δ. Χίου, η παροχή στοιχειώδους πρωτοβάθμιας ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης στους κατοίκους της, η θέσπιση θελκτικών κινήτρων για την εφαρμογή του αναδασμού, η επιστημονική στήριξη των αγροτών από τις αγροτικές υπηρεσίες της Νομαρχίας για τον εκσυγχρονισμό και τη συστηματοποίηση των καλλιεργειών τους, η ανάπτυξη δικτύου αγροτικών δρόμων, ήταν μερικά από τα μέτρα, η εφαρμογή των οποίων, είναι βέβαιο, πως θα συνέβαλε αποφασιστικά στη συγκράτηση των Αμανιτών στις εστίες τους. Ηχώρα, την περίοδο αυτή, «έβγαινε» από έναν σκληρό και άνισο πόλεμο, με αμέτρητες πληγές, που έπρεπε άμεσα να επουλώσει. Το ερώτημα που προκύπτει είναι: κάτω απ αυτές τις συνθήκες και με την εθνική οικονομία καθημαγμένη, είχε το κράτος τη δυνατότητα να προσφέρει τέτοιας μορφής και έκτασης βοήθεια στους πολίτες του; Όσο κι αν φαντάζει παράδοξο, υπήρχαν οι προϋποθέσεις να γίνουν παρεμβάσεις τέτοιου μεγέθους. Ας μη λησμονούμε πως η Ελλάδα πήρε ένα σημαντικά μεγάλο ποσόν από το σχέδιο Μάρσαλ (ανάλογο με την οικονομική ενίσχυση που πήρε πρόσφατα από την Ε.Ε.) για την ανασυγκρότησή της και οι αγορές ήταν πρόθυμες να μας δανειοδοτήσουν ως αναπτυσσόμενη χώρα. Τα τεράστια αυτά ποσά όμως, αντί να διατεθούν για τον εκσυγχρονισμό και την ανάπτυξη της υπαίθρου, διατέθηκαν για την αγορά όπλων, τα οποία, μάλιστα, δεν χρησιμοποιήθηκαν για την αμυντική θωράκιση της χώρας αλλά για να σκοτώνουμε ο ένας τον άλλο σ ένα παράλογο πόλεμο, τον εμφύλιο! Κι ό,τι περίσσεψε από τα εξοπλιστικά προγράμματα βρέθηκαν οι επιτήδειοι, (στον τόπο μας ευδοκιμούν σε όλες τις εποχές και με όλα τα καθεστώτα) να τα οικειοποιηθούν. Τα ψίχουλα που περίσσεψαν έγιναν γάλα σκόνη και κίτρινο τυρί σε κονσέρβες (οι Αμανίτες της γενιάς του 60 θα τα θυμούνται) που μοιράστηκαν στα παιδιά της υπαίθρου για να τηρηθούν τα προσχήματα. Εκεί εξαντλήθηκε το σχέδιο Μάρσαλ στην Ελλάδα. Τα υπόλοιπα είναι λίγο ως πολύ γνωστά για την Αμανή. Τα χωριά της, μόνα κι αβοήθητα, σε ένα περιβάλλον ραγδαία αναπτυσσόμενο, άρχισαν σιγά-σιγά να φθίνουν. Οι κάτοικοί τους αντιμετώπιζαν οξύτατο βιοποριστικό πρόβλημα. Αδυνατούσαν να αναθρέψουν τα παιδιά τους, να τα μορφώσουν, να τους προσφέρουν ακόμη και τα χρειώδη για να μεγαλώσουν. Οι ανάγκες επιτακτικές και αδήριτες και οι ευκαιρίες ελάχιστες ως μηδαμινές. Αυτές οι ανάγκες τροφοδότησαν το πρώτο κύμα μετανάστευσης, εσωτερικής και εξωτερικής, ήδη από τη δεκαετία του 60. Κύμα, που διογκώθηκε τη δεκαετία του 70, για να γίνει τελικά τσουνάμι την επόμενη δεκαετία και να χτυπήσει αλύπητα τα χωριά μας. Οι λιγοστοί γέροντες, που είχαν το ψυχικό σθένος και τη δύναμη να μείνουν στα όμορφα χωριά μας, τα βλέπουν σήμερα με πόνο ψυχής και με βουβή περηφάνια όμορφα να πεθαίνουν! Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ Δ.Σ. ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ «ΑΥΛΟΓΥΡΟΥ» ΕΥΧΟΝΤΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΟΥΡΟΥΝΙΩΤΕΣ ΚΑΙ ΕΓΡΗΓΟΡΙΑΝΟΥΣ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΓΙΕΣ ΗΜΕΡΕΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΕΤΟΥΣ 2015 ΚΑΘΕ ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑ

2 2 Αυλόγυρος Τεύχος 78 ΣΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΚΑΙ ΞΩΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΟΙ ΒΙΟΙ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ Μέρος Δεύτερο Ὁ Πρόδρομος γνωρίζει ὅτι ἡ ἀποστολή του ἔχει πλέον ὁλοκληρωθεῖ. Προτρέπει τοὺς μαθητές του, ἀπὸ τὴν ἑπομένη κιόλας ἡμέρα, νὰ ἀκολουθοῦν τὸν Μοναδικὸ Σωτῆρα καὶ Λυτρωτή: Τῇ ἐπαύριον βλέπει ὁ Ἰωάννης τὸν Ἰησοῦν ἐρχόμενον πρὸς αὐτόν, καὶ λέγει Ἴδε ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου. Οὗτός ἐστι περὶ οὗ ἐγὼ εἶπον Ὀπίσω μου ἔρχεται ἀνὴρ ὃς ἔμπροσθέν μου γέγονεν, ὅτι πρῶτός μου ἦν. Καὶ ἐμαρτύρησεν Ἰωάννης λέγων ὅτι τεθέαμαι τὸ Πνεῦμα καταβαῖνον ὡς περιστερὰν ἐξ οὐρανοῦ, καὶ ἔμεινεν ἐπ αὐτόν κἀγὼ οὐκ ᾔδειν αὐτόν, ἀλλ ὁ πέμψας με βαπτίζειν ἐν ὕδατι, ἐκεῖνός μοι εἶπεν Ἐφ ὃν ἂν ἴδῃς τὸ Πνεῦμα καταβαῖνον καὶ μένον ἐπ αὐτόν, οὗτός ἐστιν ὁ βαπτίζων ἐν Πνεύματι ἁγίῳ. Kἀγὼ ἑώρακα, καὶ μεμαρτύρηκα ὅτι οὗτός ἐστιν ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ. Τῇ ἐπαύριον πάλιν εἱστήκει ὁ Ἰωάννης καὶ ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ δύο, καὶ ἐμβλέψας τῷ Ἰησοῦ περιπατοῦντι λέγει Ἴδε ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ. Καὶ ἤκουσαν αὐτοῦ οἱ δύο μαθηταὶ λαλοῦντος καὶ ἠκολούθησαν τῷ Ἰησοῦ. (Ἰωάν. 1, 29-37). Λίγο καιρὸ ἀργότερα ὁ Ἰωάννης συλλαμβάνεται ἀπὸ τὸν τετράρχη Ἠρώδη καὶ ὁδηγεῖται στὴ φυλακή. Κάποιοι ἀπό τοὺς μαθητὲς του τοῦ ἀναφέρουν, ἴσως μὲ κάποια δόση ζηλοτυπίας, ὅτι οἱ ὄχλοι πλέον ἀκολουθοῦν τὸν Χριστό. Ὁ Ἰωάννης τοὺς προτρέπει νὰ ἀκολουθήσουν κι ἐκεῖνοι τὸν Χριστὸ. Αὐτὴ ἦταν ἄλλωστε ἡ δική του ἀποστολή, νὰ τοὺς ὁδηγήση σ Ἐκεῖνον. Τώρα εἶχε πλέον ἐκπληρωθεῖ: ἀπεκρίθη Ἰωάννης καὶ εἶπεν Οὐ δύναται ἄνθρωπος λαμβάνειν οὐδὲν ἐὰν μὴ ᾖ δεδομένον αὐτῷ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ. αὐτοὶ ὑμεῖς μοι μαρτυρεῖτε ὅτι εἶπον οὐκ εἰμὶ ἐγὼ ὁ Χριστός, ἀλλ ὅτι Ἀπεσταλμένος εἰμὶ ἔμπροσθεν ἐκείνου ἡ χαρὰ ἡ ἐμὴ πεπλήρωται ἐκεῖνον δεῖ αὐξάνειν, ἐμὲ δὲ ἐλαττοῦσθαι. Ὁ ἄνωθεν ἐρχόμενος ἐπάνω πάντων ἐστίν. Ὁ ὢν ἐκ τῆς γῆς ἐκ τῆς γῆς ἐστιν καὶ ἐκ τῆς γῆς λαλεῖ ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἐρχόμενος ἐπάνω πάντων ἐστί. (Ἰωάν. 3, 27-28, 30-31). Πράγματι, λίγον καιρὸ ἀργότερα, ὁ Ἡρώδης ἀποκεφάλισε τὸν Τίμιο Πρόδρομο. Ἐπρόκειτο νὰ γίνη προπομπὸς τοῦ Κυρίου καὶ στὸν Ἅδη, ὅπως εἶχε γίνει καὶ στὴ γῆ, καὶ νὰ κηρύξη καὶ στὶς ψυχὲς τῶν δεσμίων τοῦ Ἅδη ὅτι εἶχε φτάσει ἡ ὥρα τῆς ἀπελευθερώσεώς τους, ἀπὸ τὸν Νικητὴ τοῦ θανάτου. Πρὶν ἀναφερθοῦμε στὸ τελευταῖο αὐτὸ γεγονὸς τῆς ἐπιγείου ζωῆς τοῦ μείζονος ἐν γεννητοῖς Χριστοῦ ὁ λύχνος Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος γυναικῶν, τὸ ὁποῖο ἀποτελεῖ καὶ τὸ κυρίως θέμα μας, θὰ θέλαμε νὰ καταθέσουμε κάποιες σκέψεις ποὺ εὔλογα, πιστεύουμε, γεννῶνται ἀπὸ τὴν μελέτη τοῦ βίου του, ἐστιάζοντας σὲ δύο κυρίως σημεῖα. Τὸ πρῶτο εἶναι ὅτι αὐτὸς, ὁ κορυφαῖος τῶν προφητῶν, ὁ ἐκ κοιλίας μητρὸς ἡγιασμένος, ὁ ἐκλεκτὸς τοῦ Θεοῦ, δὲν παίρνει ἀφ ἑαυτοῦ του τὴν πρωτοβουλία νὰ κηρύξη. Τὸ κήρυγμά του δὲν ἀποτελεῖ καρπὸ οὔτε κάποιου ἄκαιρου «ἱεραποστολικοῦ» ζήλου, οὔτε κάποιας διανοητικῆς διεργασίας, ἄς ποῦμε ἀκαδημαϊκῆς θεολογίας. Τίποτα ἀπ αὐτά. Ὁ ἱερὸς Εὐαγγελιστὴς εἶναι σαφέστατος: ἐγένετο ῥῆμα Θεοῦ ἐπὶ Ἰωάννην τὸν Ζαχαρίου υἱὸν ἐν τῇ ἐρήμῳ. Οἱ τέλειοι μιλοῦν μόνον ὅταν αὐτὸ τοὺς δίδεται ἄνωθεν. Τὸ δεύτερο εἶναι ὅτι δὲν τὸν ἐνδιαφέρει καθόλου ἡ δική του δόξα, ἀλλὰ μόνον ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ: ἐκεῖνον δεῖ αὐξάνειν, ἐμὲ δὲ ἐλαττοῦσθαι. Ὁ ἄνωθεν ἐρχόμενος ἐπάνω πάντων ἐστίν. Καὶ ὁ δωρεοδότης Χριστὸς ἀναταμείβει πλουσιοπάροχα τὴν ταπείνωση καὶ τὴν ἀφοσίωση τοῦ φίλου Του, ὄχι μόνο στὴν αἰώνια Βασιλεία Του, ἀλλὰ καὶ ἀπ αὐτὴν τὴ ζωή, διακηρύσσοντας παντοῦ τὸ ὕψος τῆς ἀρετῆς του : ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐκ ἐγήγερται ἐν γεννητοῖς γυναικῶν μείζων Ἰωάννου τοῦ βαπτιστοῦ. Καί, ἐν τέλει, ποιὰν ἀξία μποροῦν νὰ ἔχουν τὰ ἐγκώμια ποὺ προέρχονται ἀπὸ ἀνθρώπινα στόματα, τόσο εὐμετάβλητα ἄλλωστε στὶς γνῶμες τους, μπροστὰ στὸν ἔπαινο καὶ τὴ δόξα τὴν ἀτελεύτητη ποὺ ὁ Θεὸς μόνο μπορεῖ νὰ προσφέρη; Ὅπως λέει ὁ ἱερὸς ὑμνωδὸς στὸ ἀπολυτίκιο τοῦ Ἁγίου, Μνήμη δικαίου μετ ἐγκωμίων σοὶ δὲ ἀρκέσει ἡ μαρτυρία τοῦ Κυρίου Πρόδρομε. Τὸ τρίτο σημεῖο, ἔχει σχέση μὲ τὸ θάρρος του, μὲ τὸ ὁποῖο ἤλεγξε τὶς ὑπερβάσεις τῶν ἀσκούντων τὴν ἐξουσία, κατὰ παράβασιν τῶν Ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ. Αὐτὴ ἄλλωστε ἦταν ἡ αἰτία τῆς θανατικῆς του καταδίκης, τῆς δολοφονίας του κατ ἀκρίβειαν. Ἡ ἰστορία εἶναι λίγο-πολὺ γνωστή, ἀκόμα καὶ σὲ ὅσους δὲν ἔχουν ἰδιαίτερες γνώσεις γύρω ἀπὸ τοὺς βίους τῶν Ἁγίων: Ὁ τετράρχης τῆς Γαλιλαίας Ἡρώδης Ἀντίπας, γιός του γνωστοῦ βρεφοκτόνου, μετὰ τὸν θάνατο τοῦ ὁποίου τὸ βασίλειοπροτεκτορᾶτο τῆς Ἰουδαίας διαιρέθηκε σε τέσσερεις διοικητικές περιφέρειες (τετραρχίες), μετὰ τὸν θάνατο τοῦ ἀδελφοῦ του Φιλίππου, συζοῦσε μὲ τὴν χήρα τοῦ τελευταίου, τὴν περιβόητη Ἡρωδιάδα, κατὰ παράβασιν τοῦ Μωσαϊκοῦ Νόμου. Βεβαίως θὰ ἧταν ἀφελὲς νὰ πιστέψη κάποιος ὅτι ὁ μοναδικὸς μοιχὸς τῆς Γαλιλαίας ἐκείνης τῆς ἐποχῆς ἦταν ὁ Ἡρώδης. Ἦταν ὅμως ὁ τετράρχης. Ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἀσκοῦσε τὴν ἐξουσία καὶ κατὰ συνέπεια ἡ ζωή του ἀποτελοῦσε πρότυπο γιὰ τοὺς ὑπηκόους, ὅπως συμβαίνει σὲ κάθε τόπο, σὲ κάθε ἐποχὴ (τὸ ψάρι βρωμάει ἀπὸ τὸ κεφάλι, γιὰ νὰ θυμηθοῦμε τὴ λαϊκὴ σοφία). Ὡστόσο, αὐτὸ ποὺ «κατάπιναν» οἱ ἀξιωματοῦχοι καὶ τὸ ἱερατεῖο καὶ ἀναγκαζόταν νὰ ἀνέχεται ὁ λαὸς (μαζὶ με πολλὲς ἀκόμη παρατυπίες, ἀφοῦ, ὅπως λέει «Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς, ὁ δὲ Ἡρῴδης ὁ τετράρχης, ἐλεγχόμενος ὑπ αὐτοῦ (σ.σ. τοῦ Ἰωάννου) περὶ Ἡρῳδιάδος τῆς γυναικὸς τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ καὶ περὶ πάντων ὧν ἐποίησε πονηρῶν ὁ Ἡρῴδης, προσέθηκε καὶ τοῦτο ἐπὶ πᾶσι καὶ κατέκλεισε τὸν Ἰωάννην ἐν τῇ φυλακῇ) δὲν ἦταν δυνατὸν νὰ προσπεραστοῦν ἀπὸ τὸν ἀτρόμητο πολιστὴ τῆς ἐρήμου, τὸν λύχνο τοῦ Χριστοῦ. Μὲ σύνεση, χωρὶς θορυβώδεις κραυγές, ἀλλὰ καὶ μὲ ἀπαράμιλλη τόλμη καὶ ἀποφασιστικότητα, ἤλεγχε τὸν τετράρχη καὶ τὴν παράνομη έρωμένη του μὲ τὴν φράση Οὐκ ἔξεστί σοι ἔχειν τὴν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ σου: Οὐκ ἔξεστί σοι. Δὲν σοῦ ἐπιτρέπεται. Ἀπὸ τότε μπορεῖ νὰ βρεῖ κανεὶς ἄπειρα παραδείγματα ἁγίων ἀνδρῶν (ἀλλὰ καὶ γυναικῶν) ποὺ στάθηκαν ἀποφασιστικὰ ἀπέναντι στὶς ὑπερβάσεις ἐκείνων ποὺ ἀσκοῦσαν τὴν ἐξουσία κατὰ παράβασιν τοῦ Νόμου τοῦ Θεοῦ. Παραδείγματα ἀνθρώπων ποὺ χωρίς δημεγερτικὲς φωνασκίες ἤ ὑποκινήσεις στάσεων καὶ διχασμῶν, πάντοτε τὴν ἀλήθειαν ὁμιλοῦντες, πλὴν δίχως μῖσος διὰ τοὺς ψευδομένους, κατὰ τὸν Ἀλεξανδρινό ποιητή, ἀποφασιστικὰ καὶ σταθερὰ ξεκαθάρισαν στους τυράννους ὅτι «πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἢ ἀνθρώποις» καὶ δὲν ὑπεχώρησαν ἀπὸ τὸ νὰ ὑποδεικνύουν στὸν ἑκάστοτε τύραννο: «οὐκ ἔξεστί σοι». Δὲν σοῦ ἐπιτρέπεται! Τρία ἀπὸ τὰ πλέον χαρακτηριστικὰ τέτοια παραδείγματα, εἶναι ὁ προφήτης Ἠλίας, ὁ Τίμιος Πρόδρομος καὶ ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος, οἱ δύο τελευταῖοι μάλιστα πληρώνοντας το τίμημα μὲ τὴ ζωή τους (ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος πέθανε ἀπὸ τὶς κακουχίες κατὰ τὴν διάρκεια τῆς δεύτερης ἐξορίας του). Ἡ ἱστορία εἶναι γνωστή: Κατὰ τὴν γιορτὴ τῶν γενεθλίων τοῦ Ἡρώδη, ἡ κόρη τῆς Ἡρωδιάδας Σαλώμη χόρεψε ἕναν χορὸ ποὺ κίνησε τὸν θαυμασμὸ καὶ τὴν λαγνεία τοῦ τετράρχη. Τὴν παρακίνησε λοιπὸν νὰ τοῦ ζητήση ἕνα δῶρο τῆς ἀρεσκείας της, τὸ ὁποῖο ὡρκίστηκε ὅτι θὰ τῆς τὸ ἔδινε, ἀκόμη κι ἄν ἦταν τὸ μισό του βασίλειο. Ἡ μητέρα της, ποὺ μισοῦσε θανάσιμα τὸν Τίμιο Πρόδρομο, ὁ ὁποῖος εἶχε συλληφθεῖ λίγον καιρὸ πρίν, τὴν παρώτρυνε νὰ ζητήση ἀπὸ τὸν Ἡρώδη «τὴν κεφαλὴν τοῦ Βαπτιστοῦ ἐπὶ πίνακι». Κατὰ τὴν μαρτυρία τῶν ἱερῶν Εὐαγγελιστῶν, ὁ Ἡρώδης αἰφνιδιάστηκε καὶ λυπήθηκε ἀκούγοντας τὸ αἴτημα τῆς Σαλώμης. Εἴτε γιατὶ φοβόταν τὸν λαό, εἴτε γιατὶ τὸν ἤλεγχε ἡ συνείδησή του, ἀντιλαμβανόμενος ὅτι ὁ φυλακισμένος Προφήτης εἶχε δίκηο: ὁ γὰρ Ἡρῴδης ἐφοβεῖτο τὸν Ἰωάννην, εἰδὼς αὐτὸν ἄνδρα δίκαιον καὶ ἅγιον. Συνέχεια στη σελίδα 3 Αυλόγυρος Τρίμηνη Έκδοση των Απανταχού Κουρουνιωτών Εγρηγοριανών Χίου ΚΩΔ. ΥΠ. ΤΥΠΟΥ 4495 Ιδιοκτήτης: Σύλλογος Κουρουνιωτών και Εγρηγοριανών Χίου Αττικής «Ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος» Πειραιώς 43, Αθήνα Τηλ.: Fax: Εκδότης και υπεύθυνος σύμφωνα με το νόμο: Δημήτρης Γεντής Πρόεδρος του Συλλόγου Συντάσσεται από την Επιτροπή αποτελούμενη από τους: Iωάννη Ν. Ζαννή, Ισίδωρο Π. Κατσαρό, Γιώργο Β. Κεφάλα, Πέτρο Ι. Μοσχούρη, Στέλιο Γ. Μιχαλάκη Επιμέλεια έκδοσης: Πέτρος Ι. Μοσχούρης Διόρθωση δοκιμίων: Φωφώ Μαυρουκάκη-Κατσαρού Καλλιτεχνική επιμέλεια: Βασίλης Ι. Κυριακάκης Τυπογραφείο: Κοτσάτος Σταμάτης & Σία Ο.Ε. Μαρίνου Αντύπα 4, , Ηλιούπολη, Τηλ.: , Fax: Τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν την προσωπική γνώμη εκείνων που τα υπογράφουν.

3 Αυλόγυρος Τεύχος 78 3 Αντάμωμα των Εγρηγοριανών το 2016 Του Σωτήρη Χατζημανώλη Αντάμωμα των απανταχού της γης να εξετάσει τρόπους για το πώς μπορεί να Εγρηγοριανών προγραμματίζεται τον Αύγουστο μετατραπεί το παλιό σχολείο σε Μουσείο του του 2016 στον Εγρηγόρο! χωριού, τη μορφή που θα πάρει αυτό καθώς Την απόφαση αυτή πήρε η γενική συνέλευση και το σχετικό κόστος του έργου, παράλληλα του Πολιτιστικού Συλλόγου Εγρηγόρου που με την ανάπλαση του αυλόγυρου. πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 10 Αυγούστου. Ο πρόεδρος του Συλλόγου Σ. Τακτικός Σύμφωνα με την σχετική απόφαση κατά τον απολογισμό του ενημέρωσε τα μέλη στους επόμενους δώδεκα μήνες θα ότι το παλιό σχολείο ανακαινίστηκε χάρη γίνει η επεξεργασία ενός προγράμματος στις προσφορές των χωριανών και στάθηκε εκδηλώσεων το οποίο θα τεθεί προς έγκριση ιδιαίτερα στη γενναιόδωρη προσφορά της στη γενική συνέλευση του επόμενου χρόνου. οικογένειας του Σιδερή Σπανού αλλά και Στόχος είναι να ενημερωθούν όμως από της εκκλησίας της Μεταμορφώσεως του τώρα όλοι οι καταγόμενοι από τον Εγρηγόρο Χριστού. και να καταβληθεί κάθε δυνατή προσπάθεια Δεν παρέλειψε, επίσης, να ευχαριστήσει να βρεθούν στον λατρεμένο τόπο της τον Σταμάτη Γεντή για την επιστασία του καταγωγής τους το πρώτο δεκαπενθήμερο έργου. του Αυγούστου του Τόνισε όμως ότι η ανακαίνιση δεν έχει Στόχος είναι να ανταμώσουμε όλοι οι Εγρηγοριανοί της διασποράς, το Καλούνται όλοι όσοι έλκουν την καταγωγή πρώτο δεκαπενθήμερο του Αυγούστου του 2016, στο πιο λατρεμένο τόπο, ολοκληρωθεί, σημείωσε ότι απαιτούνται τον Εγρηγόρο. τους από τον Εγρηγόρο να προγραμματίσουν και άλλα κεφάλαια και γνωστοποίησε από τώρα και να βρεθούν εκεί τον Αύγουστο ότι ο Σωτήρης Βουρνούς από τις ΗΠΑ του 2016 και -παράλληλα να ενημερώσουν και όλους τους χωριανούς που προσφέρθηκε να καταβάλει το κόστος της τοποθέτησης πορτο-παραθύρων. βρίσκονται στην περιοχή όπου ζουν. Παράλληλα ο κ. Τακτικός ευχαρίστησε τον Θανάση Καρυάμη για τη Παρακαλούνται ακόμα εγκαίρως να υποβάλουν και προτάσεις για το πώς μεγάλη δωρεά ψυγείων και άλλου εξοπλισμού στο νέο κτίριο του χωριού που θα πρέπει να διαμορφωθεί και το σχετικό πρόγραμμα των εκδηλώσεων. φέτος το καλοκαίρι λειτούργησε και ως «αυτοδιαχειριζόμενο» καφενείο και Η γενική συνέλευση του Αυγούστου αποφάσισε, επίσης, να παρατείνει τη κάθε βράδυ συγκέντρωνε αρκετούς χωριανούς. θητεία του σημερινού διοικητικού συμβουλίου (Σ. Τακτικός, Π. Μιχαλάκη, Σημειώνεται πως πολλά βράδια, στην αυλή, έξω από το νέο κτίριο Α. Σταματινός, Σ. Γεωργούλης και Γ. Χιονάς) στο οποίο έδωσε εντολή λειτουργούσε και θερινός κινηματογράφος. ΣΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος Συνέχεια από τη σελίδα 2 Ὡστόσο, ὅπως συνήθως συμβαίνει, ὑπερίσχυσε ἡ λογικὴ τοῦ κόσμου τούτου: περίλυπος γενόμενος ὁ βασιλεὺς, διὰ τοὺς ὅρκους καὶ τοὺς συνανακειμένους οὐκ ἠθέλησεν αὐτὴν ἀθετῆσαι. Καὶ εὐθέως ἀποστείλας σπεκουλάτωρα ἐπέταξεν ἐνεχθῆναι τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ. Ο δὲ ἀπελθὼν ἀπεκεφάλισεν αὐτὸν ἐν τῇ φυλακῇ, καὶ ἤνεγκε τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ ἐπὶ πίνακι καὶ ἔδωκεν αὐτὴν τῷ κορασίῳ, καὶ τὸ κοράσιον ἔδωκεν αὐτὴν τῇ μητρὶ αὐτῆς. (Μάρκ.6, 26-27). Ἡ γιορτὴ τῶν γενεθλίων, ἔκλεισε μὲ τὴν σφαγὴ τοῦ Δικαίου. Ἡ Ἐκκλησία ὥρισε αὐστηρὴ νηστεία τὴν 29η Αὐγούστου, γιὰ νὰ θυμίζη ἐσαεὶ στὰ μέλη τοῦ πληρώματός Της νὰ συστοιχοῦν τὸν βίο τους μὲ ἐκεῖνον τοῦ νηστευτῆ ποὺ ἀποκεφαλίστηκε, ὄχι μὲ τὸν βίο τῶν βακχικῶν συνδαιτημόνων ποὺ τὸν ἀποκεφάλισαν. Τελικά; Νίκησαν ὁ Ἡρώδης καὶ οἱ περὶ αὐτόν; Κάθε φορά στὴν διάρκεια τῆς ἀνθρώπινης Ἱστορίας νικᾶ ὁ Ἡρώδης; Εἶναι γεγονὸς ὅτι, κατὰ τὴν διάρκεια τῆς Ἱστορίας, χωρὶς νὰ ξεχνιοῦνται κάποια φωτεινά διαλείμματα, φαίνεται ὡστόσο ἐπὶ τοῦ συνόλου νὰ κυριαρχοῦν οἱ δυνάμεις τῆς ἀδικίας, τῆς βίας, τῆς ἀπανθρωπιᾶς. Ὑπάρχουν ἐποχές (αὐτή ποὺ διανύουμε ἴσως εἶναι μία ἀπὸ αὐτές), ποὺ θὰ μποροῦσαν νὰ χαρακτηριστοῦν σὰν ὁ θρίαμβος τοῦ σκότους. Καὶ οἱ Χριστιανοὶ γνωρίζουν ὅτι στὴν Ἱστορία τοῦ κόσμου τούτου, τὸ κακὸ θα κερδίση, ἀργά ἤ γρήγορα, ἄμεσα ἤ μὲ παλλινωδίες, τὴν μιὰ μετὰ τὴν ἄλλη, ὅλες ἀνεξαιρέτως τὶς μάχες. Ἀλλὰ θὰ χάση τὴν τελική. Ἐκείνην ποὺ θὰ σημάνη τὸ τέλος αὐτοῦ τοῦ ἐφήμερου καὶ παρερχομένου κόσμου καὶ τὴν ἀνατολὴ τῆς Ἀνέσπερης Ἡμέρας. Μέχρι τότε δὲν θὰ πάψουν νὰ ὑπάρχουν οἱ θαρρετὲς ἐκεῖνες φωνὲς τῶν ἀνθρώπων τοῦ Θεοῦ, οἱ ὁποῖοι, ἐνῶ ἔχουν βάση καὶ θεμέλιο τῆς ζωῆς τους τὴν εἰρήνη πρὸς ὅλους, ὅταν βλέπουν νὰ καταπατῆται ὁ Νόμος τοῦ Θεοῦ ἢ νὰ ἀδικοῦνται οἱ πιὸ ἀδύνατοι, δὲν θὰ προκρίνουν τὴν εἰρήνη ἀπὸ τὴν ἀλήθεια, ἀλλὰ θὰ ἀντισταθοῦν μὲ γενναιότητα, μὲ τίμημα συχνά τὴν ἴδια τους τὴ ζωή, (τὴ δική τους, ποτὲ τῶν συνανθρώπων τους, ὅπως εὔκολα κάνουν οἱ διάφοροι «κοινωνικοὶ ἀναμορφωτὲς» ποὺ προσπαθοῦν νὰ ἀποκαταστήσουν, δῆθεν, τὴν δικαιοσύνη (ὅπως βέβαια ἐκεῖνοι τὴν ἐννοῦν) «ἄλλῳ αἵματι μιαινόμενοι») ὑπερασπιζόμενοι τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἐκεῖνοι ποὺ ἀκόμα καὶ στοὺς πιὸ ζοφεροὺς καιροὺς θὰ στέκωνται ἀπέναντι στὸν κάθε ἐπίδοξο τύραννο καὶ θὰ τοῦ ὑπενθυμίζουν: Οὐκ ἔξεστί σοι. Δὲν σοῦ ἐπιτρέπεται! Αὐτὲς οἱ φωνές, ποὺ σπάνια ὁ κόσμος θέλει νὰ τὶς ἀκούση, μολονότι εἶναι οἱ μόνες ποὺ ἀπαντοῦν στὶς τραγωδίες καὶ τὰ ἀδιέξοδά του, δὲν εἶναι τὸ Φῶς, τὸ ὁποῖο ἐν τέλει θὰ νικήση τὸ σκοτάδι. Εἶναι οἱ προάγγελοί του. Εἶναι οἱ σπίθες ἐκεῖνες ποὺ θὰ θυμίζουν διαρκῶς στὸ σκοτάδι ὅτι τελικὰ δὲν εἶναι αὐτὸ ποὺ θὰ κυριαρχήση. Οὐκ ἔξεστί σοι: Μέχρι τὸ τέλος τῶν αἰώνων, ἡ Προφητικὴ φωνὴ θὰ ἀντηχῆ πάντα ἡ ἴδια μέσ ἀπὸ τὰ βάθη τῆς ἐρήμου τῆς Ἰουδαίας. Ἀπολυτίκιον. Ἦχος β. Μνήμη δικαίου μετ ἐγκωμίων σοὶ δὲ ἀρκέσει ἡ μαρτυρία τοῦ Κυρίου Πρόδρομε ἀνεδείχθης γὰρ ὄντως καὶ Προφητῶν σεβασμιώτερος, ὅτι καὶ ἐν ῥείθροις βαπτίσαι κατηξιώθης τὸν κηρυττόμενον ὅθεν τῆς ἀληθείας ὑπεραθλήσας, χαίρων εὐηγγελίσω καὶ τοῖς ἐν ᾅδῃ, Θεὸν φανερωθέντα ἐν σαρκί, τὸν αἴροντα τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου, καὶ παρέχοντα ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος. Ι.Ν.Ζ.

4 4 Αυλόγυρος Τεύχος 78 Κουρούνια ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥΣ Μέρος τέταρτο Η ΦΥΓΑΔΕΥΣΗ ΤΩΝ ΕΙΚΟΝΩΝ ΚΑΙ ΤΑ «ΟΡΦΑΝΙΚΑ» ΧΩΡΑΦΙΑ Του Γιάννη Μιχαλάκη Ο παππούς μου, Δημήτρης Μιχαλάκης, ένα σημαντικό μέρος του νοταριακού του αρχείου το έδωσε στον αρχαιολόγο Αντώνη Π. Στεφάνου, ο οποίος είχε υπηρετήσει, ως δάσκαλος, στο χωριό μας και τους συνέδεε πολύχρονη φιλία και αμοιβαία εκτήμηση. Μέρος τών εγγράφων αυτών δημοσίευσε ο Στεφάνου στο βιβλίο του «Χιακά Μελετήματα» τεύχος δεύτερο, το οποίο στάθηκε πολύτιμος βοηθός μου στην εργασία αυτή. Επειδή το βιβλίο του Α. Στεφάνου συμπεριλαμβάνεται πια μεταξύ τών σπανίων και δυσεύρετων, αναδημοσιεύω εδώ μερικά έγγραφα, ιδιαίτερα σημαντικά για την ιστορία του χωριού μας. «Εις τα 1822, Μαΐου 6, ήλθε το καράβιν του καπετάν Δημήτρη Καλαφάτη Σπετζιώτη εις την Χίον εις χωρίον Κουρούνια και επήρεν εννέα εικόνες δεσποτικές: τον Χριστόν, την Παναγίαν, τον Αγιον Ιωάννην τον Θεολόγον, τον Πρόδρομον, τον Άγιον Συμεών, τον Αγιον Γεώργιον, την Παναγίαν Ζωοδόχον Πηγήν, τον Άγιον Προκόπιον, την Αγίαν Ματρώνα και τας επήγεν εις την Παναγίαν, εις την ενορίαν του παπά Ρούση. Λοιπόν επήγεν άνθρωπος ιδικός μας, όπου είναι εγκάτοικος εις τις Σπέτζες, Σταμάτιος Χίος και επήγεν και τις εζήτησεν και του εδώσαν τον Αγιον Ιωάννην Θεολόγον. Τες δε απολειφθέν (υπόλοιπες) δεν τις έλαβε επειδή τες είχαν στελμένες εις το Ανάπλι εις την Παναγίαν». Ενα άλλο σημαντικό έγγραφο τώρα: «1829 Αυγούστου 4. Την σήμερον κάμνουν σύναξιν οι πάροικοι του χωρίου μας και βάλουσι μερικά πράγματα στο δόσιμον που δεν έχουν νοικοκυρούς. Και βάλουσι το θολογικό μούρκι γρόσι είκοσι βάλουσι και του Καζά γρόσι τριάντα, βάλουσι και του Σούρδη γρόσι πέντε, βάλουσι και το Γεντίδικον γρόσια εξήντα, βάλουσι και των Πρεντουνίων δια τα Γεντίδικα όπου βαστούν, Γιάννης Κατσαρός, Χριστοφής Μιχαλάκης, Γεώργις Κατσαρός, Ιωάννης Κατσαρός, Δήμήτρης Μιχαλάκης, Γεώργις Κατσαρός, Βασίλης Κριτούλης, Νικόλας Κατσαρός, Ιωάννης Κωτσάτος, Κατσαρός και οι γέροντες οι ευρισκόμενοι του χωριού και εγώ παπά Γεώργις Κατσαρός». Εξαιρετικού ενδιαφέροντος το έγγραφο αυτό, καθώς μαθαίνουμε μερικές οικογένειες που χάθηκαν στη σφαγή (Θεολόγος, Σούρδης, «Και του έδωσαν (μόνο) τον Άγιο Ιωάννη το Θεολόγο» Η μοναδική εικόνα που επεστράφη από την ενορία της Παναγίας του παπά Ρούση στις Σπέτσες ήταν του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου Γεντής, Πρεντούνης) και οι οποίες μάλιστα, με εξαίρεση τους Γεντήδες δεν ξαναεμφανίστηκαν. Ήταν, δηλαδή, ολοκληρωτική η εξόντωσή τους. Ακόμη μαθαίνουμε ονόματα διασωθέντων, οι οποίοι μάλιστα ήταν σε ηλικία τέτοια που να παίρνουν μέρος σε τέτοιου είδους διαδικασίες. Είχαν, δηλαδή, τα χρήματα για να αγοράσουν «ορφανικά» χωράφια. Δύο χρόνια αργότερα, το 1831 δηλαδή, οι χωριανοί μας αποφασίζουν να ανακαινίσουν την εκκλησία του Αγίου Ιωάννη, που ασφαλώς είχε καταστραφεί από τους Τούρκους. Επειδή όμως, δεν είχαν λεφτά, αποφασίζουν να πουλήσουν μερικά χωράφια «ορφανικά» των οποίων οι ιδιοκτήτες εθεωρούντο οριστικά χαμένοι. Το σχετικό έγγραφο το οποίο συνέταξαν αργότερα είναι το παρακάτω: «Δια του παρόντος δηλοποιούμε ότι επειδή εις τους χιλίους οκτακοσίους τριάντα ένα χρόνους ενεκαινίστη ο θείος και ιερός ναός Άγιος Ιωάννης Θεολόγος (εις) χωρίον Κουρούνια, με το να μην έχει παράδες η εκκλησία επώλησεν μερικά πράγματα ορφανικά, ως καθώς φανερώνουν του στρουμέντα, οι πούλησες του καθενός, όπου αγόρασε και φανερώνει πόσα γρόσια έχει ο κάθε ένας δοσμένα και εάν σιγουράρουν οι πούλησες αυτές των ορφανικών πραγμάτων υπό της εξουσίας. Ει δε και ακολουθήσει τίποτις, να έχουν να λαβαίνουν από τον άγιον Ιωάννην, από τους ευρεθέντες ηγουμένους, γέροντες, επιτρόπους του ναού. Ταύτα μεν και εις φανέρωσιν της αλήθειας έγινε το παρόν, έμπροσθεν εις μάρτυρας Οκτωβρίου 20 Διάκος Σταμάτης Μιχαλάκης, Βασίλις Κωτσάτος, Σταμάτης Κατσαρός, Νικολής του Σιδώρου Κατσαρού, Νικόλας Γεντής, Γεώργις του Δημήτρη Κωτσάτου, Γεώργις Πουρνούς, Γεώργις του Δημήτρη Κατσαρού, Γεώργις Κατσαρός, Κωνσταντής του Νικόλα Κατζαρού, Δημήτρις Μεσχούρις, Ιωάννης Κωτσάτος, Δημήτρις του Ιω. Μιχαλάκης, Γεώργις Κατσαρός, παπά Γεώργης Κατσαρός, γράφω Σεπτεμβρίου 26 Ακολουθεί κατάλογος εκείνων που αγοράζουν και είναι : Δημήτρης Καρούσης, ιεροδιάκονος Νικόλαος Μιχαλάκις, Μιχάλης του ποτέ Γιώργη Κεφάλα, Δημήτρης Μιχαλάκης, Ιωάν. Κατσαρός, Κωνσταντής Σαραντινός, Γιώργης Γεντής, Κωνσταντής Σιταράς, Δημήτρης Μιχαλάκης, παπά Γιώργης Κατσαρός και Γιώργης Κατζαρός. Στο έγγραφο αυτό παρατηρούμε μιαν επιφύλαξη ή μάλλον μιαν ελπίδα ότι έστω και μετά από τόσα χρόνια, είναι πιθανόν μερικοί χωριανοί να σώθηκαν και να επιστρέψουν. Ο Νικ. Γεντής, για παράδειγμα, που εμφανίζεται στο έγγραφο, απουσιάζει από το προηγούμενο. Το τι ακριβώς συνέβη στα χωριά μας την τραγική εκείνη άνοιξη και το καλοκαίρι του 1822, δεν είναι εύκολο να το καταγράψουμε. Η σφαγή και η καταστροφή εξαφάνισαν τα στοιχεία. Λίγα λείψανα άφησαν πίσω τους για να μαρτυρούν την τραγωδία. Η στοματική παράδοση, ωστόσο, αρκετές ιστορίες και γεγονότα διέσωσε. Οι παππούδες και οι πατεράδες μας είχαν αρκετές ιστορίες να αφηγηθούν από τις μαύρες εκείνες μέρες. Συνεχίζεται

5 Αυλόγυρος Τεύχος 78 5 ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ Αγαπητοί συγχωριανοί και φίλοι. Πριν από ενάμιση χρόνο αναλάβαμε την πρωτοβουλία εκπόνησης ενός μεγάλου έργου. Ήταν και εξακολουθεί να είναι, ηθικό χρέος μας να τηρήσουμε τις δεσμεύσεις μας. Η στρατηγική μας είναι να καταστρώνουμε ένα σχέδιο και να θέτουμε ένα στόχο κάθε φορά. Αυτή η στρατηγική αποδεικνύεται κλίση του δρόμου, σύμφωνα με τη μελέτη του μηχανικού μας. Το κόστος των επιπλέον της τσιμεντόστρωσης εργασιών, καλύφθηκε κατά 60% από τις προσφορές όλων σας και κατά 40% από την οικονομική ενίσχυση της εκκλησιαστικής επιτροπής του χωριού μας, που ανταποκρίθηκε, όπως πάντα, στο αίτημά μας για βοήθεια. Μην πείτε : ΑΔΥΝΑΤΟΝ, προσπαθώντας για το αδύνατο, κατορθώσαμε το καλύτερο δυνατό. Στις φωτογραφίες το ίδιο τμήμα του δρόμου πριν και μετά την ανακατασκευή. Η διαφορά είναι εμφανής και από μη ειδικούς επιτυχημένη. Η επίτευξη των στόχων είναι βασική προϋπόθεση για να προχωράμε. Έτσι στο μεγάλο στοίχημα που βάλαμε για την ανακατασκευή του δρόμου του Κάτω Χωριού, έχουμε καταφέρει, μέχρι σήμερα, να ολοκληρώσουμε τις δύο από τις τρεις φάσεις του έργου. Στο 76ο τεύχος σας είχαμε ενημερώσει για τις ενέργειες που κάναμε για να προχωρήσουμε στην επόμενη φάση. Μετά την έγκριση της δημοπράτησης του έργου «Εσωτερική Οδοποιία Δ.Ε. Αμανής», ο Δήμος Χίου ανέλαβε τα έξοδα τσιμεντόστρωσης τμήματος του προς επισκευή δρόμου Κάτω Χωριού. Μετά από επαφές που είχαμε με τον εργολάβο, κ. Ερωτόκριτο Καμπούρη (ο οποίος ανέλαβε μετά από δημοπρασία του Δήμου όλα τα έργα εσωτερικής οδοποιίας των χωριών της Αμανής) και σε συνεργασία με τον μηχανικό μας, κ. Πάνο Ι. Κυριακάκη, κρίθηκε σκόπιμο και συμφέρον να του αναθέσουμε, ταυτόχρονα με την τσιμεντόστρωση, να κατασκευάσει τοιχίο στήριξης και τοιχίο προστασίας, κατά μήκος όλου του τμήματος που θα τσιμεντοστρωθεί. Παράλληλα να αντικαταστήσει την σχάρα ομβρίων και να βελτιώσει την Θέλουμε να εκφράσουμε σε όλους τις θερμές μας ευχαριστίες για την συμπαράσταση και κατανόηση στο τόσο δύσκολο έργο που έχουμε αναλάβει. Επόμενος στόχος η ολοκλήρωση του έργου με την εκπόνηση της 3ης και τελευταίας φάσης. Μην πείτε: ΑΔΥΝΑΤΟΝ, προσπαθώντας για το αδύνατο, κατορθώσαμε το καλύτερο δυνατό. Μην πείτε: ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΜΠΟΔΙΑ, εμπόδια είναι εκείνα τα πράγματα που βλέπεις, όταν παίρνεις τα μάτια σου από το στόχο. Και όλοι μας έχουμε αποδείξει πως ό,τι κι αν προσπαθήσαμε, το πετύχαμε. Λίγο έμεινε ακόμη για να κερδίσουμε το «στοίχημα» που βάλαμε. Και είμαστε σίγουροι ότι θα τα καταφέρουμε. Ένα καθαρό όραμα, με την υποστήριξη ενός ξεκάθαρου σχεδίου, μας έδωσε αυτοπεποίθηση και δύναμη. Αυτό κάνετε όλοι εσείς που συνεχίζετε να στηρίζετε την προσπάθειά μας. Σας ευχαριστούμε Τα μέλη της επιτροπής για την επισκευή του δρόμου Βράβευση επιτυχόντων σε ΑΕΙ και ΤΕΙ: Θεσμός αναθεωρητέος Του Δρ. Κ.Ε.Φραγκομίχαλου Τα τελευταία χρόνια πολλά Σωματεία και Σύλλογοι του τόπου μας συνηθίζουν να διανθίζουν τη σημαντικότερη, κατά κανόνα, ετήσια εκδήλωσή τους και με τη βράβευση των κατ έτος εισαγομένων στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση τέκνων των μελών τους. Ο θεσμός αυτός είχε ασφαλώς νόημα, όταν η εν λόγω επιτυχία ήταν ένας πραγματικά αξιέπαινος άθλος, διότι και ο αριθμός των εισαγομένων ήταν περιορισμένος και τα θέματα των εξετάσεων εξαιρετικά υψηλού επιπέδου. Ομως από το 2000 και εντεύθεν και οι Σχολές (απειράριθμες και κάποιες απίθανης ονομασίας και ακόμα πιο απίθανης για τους αποφοίτους τους επαγγελματικής πορείας) άνοιξαν διάπλατα τις πύλες τους, ώστε να εισάγονται σχεδόν απαξάπαντες οι υποψήφιοι, ενώ κάποια από τα θέματα των εξετάσεων δεν δίδονταν πριν από δυόμισι δεκαετίες ούτε σε πρόχειρο διαγώνισμα της Α Τάξεως του Λυκείου. Επακόλουθο τούτων είναι να εισάγονται σε πολλές Σχολές υποψήφιοι που παραδίδουν σε μαθήματα λευκή κόλλα και συγκεντρώνουν μέσο όρο βαθμολογίας 3, 2 και 1 ή ακόμα και κάτω και αυτής της μονάδας, όπως επί παραδείγματι συνέβη φέτος στη Γερμανική Φιλολογία, στην οποία εισήλθαν υποψήφιοι με μέσο όρο βαθμολογίας 0, 53 και 0, 75, καθώς έγραψαν πάνω από το 10 στα Γερμανικά και σε όλα τα λοιπά μαθήματα 0. Κατόπιν των ανωτέρω καθίσταται ευνόητο ότι η βράβευση όλων ανεξαιρέτως, με μόνο κριτήριο την επιτυχία σε κάποια Σχολή ανεξαρτήτως βαθμολογικής επιδόσεως, και τους πραγματικά άξιους βραβεύσεως αδικεί, και τον καλοπροαίρετο και ευγενή αυτόν καθ εαυτόν θεσμό των βραβείων φαλκιδεύει, οδηγώντας τον σε έσχατο ευτελισμό, για να μην πούμε τέλειο εξευτελισμό. Για τούτο επιβάλλεται οι βραβεύοντες ή να ορίζουν όριο βαθμολογίας, άνω του οποίου θα βραβεύεται ο εισαγόμενος σε Σχολή, ή να διαθέτουν τα χρηματικά ποσά των βραβείων για έτερους κοινωνικούς σκοπούς. Υ.Γ. Ειρήσθω εν παρόδω ότι τα τελευταία χρόνια λαμβάνουν απολυτήριο Λυκείου όλοι οι φοιτώντες σε αυτό ανεξαρτήτως επιδόσεως ή ορίου νοημοσύνης. Οι δεύτεροι μάλιστα εισάγονται στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση με ευεργετικές διατάξεις (!).

6 6 Αυλόγυρος Τεύχος 78 Το μέγεθος της άδολης αγάπης Είναι φορές, που κάποιοι άνθρωποι δένονται μ ένα ξένο τόπο τόσο πολύ, που θαρρείς πως ανήκουν σ αυτόν, πως είναι κομμάτι τους, πως τους γέννησε! Είναι τέτοια η αγάπη τους και η προσφορά τους που το μέγεθός της σε ξαφνιάζει ευχάριστα. Τέτοιας μορφής είναι και η αγάπη του τελευταίου αγροτικού γιατρού Κουρουνίων, του Δημοσθένη Βατίδη και της γυναίκας του, της Κατερίνας Κασιμάτη για το χωριό μας και γενικά για τα χωριά της Β.Δ. Χίου, που ανήκουν στην περιφέρεια του αγροτικού ιατρείου Κουρουνίων. Αυτή τους την αγάπη, την άδολη και αδιαμφισβήτητη, την δείχνουν με κάθε τρόπο και με κάθε ευκαιρία, ακόμη και σήμερα που βρίσκονται μακριά από τα χωριά μας. Συμμετέχουν, όποτε μπορούν, στις εκδηλώσεις του Συλλόγου μας, επικοινωνούν συχνά πυκνά με τους Αμανίτες τηλεφωνικά, μαθαίνουν τα νέα του χωριού και της παροικίας των Αθηνών σαν να ταν οι ίδιοι Κουρουνιώτες και Εγρηγοριανοί κι ακόμη καλύτερα! Αποκορύφωμα της έμπρακτης αγάπης τους ήταν το γεγονός πως αποφάσισαν, ένα χρόνο μετά την αποχώρησή τους από τα Κουρούνια, να βαφτίσουν το τρισχαριτωμένο κοριτσάκι τους στον Άγιο Ιωάννη το Θεολόγο. Και μας επεφύλασσαν μια σειρά από ευχάριστες (συγκινητικές θα τολμούσαμε να πούμε) εκπλήξεις αγάπης για τον τόπο και τους ανθρώπους Η μικρή Μαρία ήταν για ένα χρόνο το φωτεινό αστεράκι που φώτιζε τη βαθιά σκοτεινιά των χωριών της Αμανής του. Για παράδειγμα οι μπομπονιέρες ήταν ένα «χωνί» η εξωτερική επιφάνεια του οποίου ήταν τυπωμένη με το εξώφυλλο μιας έκδοσης της εφημερίδας μας. Η μεγαλύτερη έκπληξη, όμως, μας περίμενε στο τέλος του μυστηρίου. Όταν ο αυλόγυρος της εκκλησίας πλημμύρισε με ποιητικά λόγια για τα χωριά της Αμανής έτσι όπως τα είδε με την ευαισθησία και την ποιητική της φύση η Κατερίνα, τους έδωσαν ζωή με τις φωνές τους η ίδια η Κατερίνα, ο Δήμος, η Αγγελική Καπού και η Ασπασία Λιόκαρη και τα ντυσαν με εξαίσια μουσική οι αδελφοί Χωμενίδη. Κι όλο αυτό έγινε ένα υπέροχος ψηφιακός δίσκος σε στούντιο, επαγγελματική δουλειά αληθινά, κι ήταν το δώρο των καλεσμένων στη βάφτιση της μικρής Μαρίας, εκείνη την ηλιόλουστη Κυριακή στις 17 τ Αυγούστου μετά το Δεκαπενταύγουστο. Με την άδεια τη Κατερίνας απομαγνητοφωνήσαμε τους στίχους και τους δημοσιεύουμε στον Αυλόγυρο για να μοιραστούμε με τους αναγνώστες μας τη χαρά και τη ψυχική εφορία που νιώσαμε εμείς όταν τ ακούσαμε. Σας ευχαριστούμε Κατερίνα και Δήμο για ότι κάνατε για τα χωριά μας και για την αγάπη σας για τον τόπο και τους ανθρώπους του. Να ναι καλότυχη η μικρή Μαρία, που είχε την τύχη, όπως και μείς, τον πρώτο χρόνο της ζωής της να τον περάσει στον επίγειο παράδεισο, τα Κουρούνια. ************************************************************************************ Ο πλάτανος του μπάρμπα Σίμου Εισαγωγή Μια ιστορία θα ακούσετε που με καμιά δεν μοιάζει, σαν παραμύθι άρχισε και συνεχώς αλλάζει. Κλωστή δεν έχει κόκκινη σ ανέμη τυλιγμένη μα είναι για μας μοναδική, γλυκιά κι ονειρεμένη. Αφηγητής Μια φορά κι έναν καιρό, εδώ ή σ άλλη χώρα, σήμερα, αύριο ή ποτέ, κάποτε, ίσως τώρα, ξεκίνησε ή τέλειωσε μια όμορφη ιστορία, που δε θα βρείτε πουθενά γραμμένη στα βιβλία. Κάπου, στου άπειρου τη γη και στ ουρανού την άκρη έλαμπε έν άστρο φωτεινό ή μιας ευχής το δάκρυ. Είχε ευλογία και δύναμη, είχε ομορφιά και χάρη, δίχως φτερά φτερούγιζε κι άγγιζε το φεγγάρι. Κι όμως, είχε ένα καημό μεσ την καρδιά του τ άστρο βαθύ σαν τον ωκεανό και αψηλό σαν κάστρο. Ήθελε να ταν άνεμος και να ταν καλοκαίρι Να ταν τρεχούμενο νερό ή άσπρο περιστέρι. Να ταν της λίμνης νούφαρο και στο γιαλό βαρκάκι Της αμμουδιάς ευωδιαστό κι ολάνθιστο κρινάκι. Αστεράκι Παρακαλώ σας άστρα μου, ήλιε και συ φεγγάρι, τούτη τη νύχτα σας ζητώ επίμονα μια χάρη. Τη στράτα φέξτε να διαβώ, το δρόμο να περάσω θέλω το καλοκαίρι αυτό κάτω στη γη να φτάσω. Θέλω τον κόσμο να γευτώ, να δω και να μυρίσω σε όρη, κάμπους κι αμμουδιές να βγω να τραγουδήσω. Αφηγητής Κι έτσι το ανυπόμονο το άστρο πήρε φόρα κι απ της σελήνης βούτηξε την ασημένια αιώρα. Κι όπως, από τον ουρανό, έπεφτε τ αστεράκι ένας αέρας δροσερός το πήρε απ το χεράκι κι αφού απαλά τ ακούμπησε στον πλάτανο από κάτω, φύσηξε κι έφυγε ευθύς να πάει παρακάτω. Το άστρο, μεσ τη ζάλη του απ το ταξίδι ακόμα, από το δέντρο εκύλισε και κάθισε στο χώμα. Φτερούγισε η καρδούλα του και πήρε ν ανασαίνει, δεν ήξερε τι του μελλε και τι το περιμένει. Άγνωστος κόσμος γύρω του και από πού ν αρχίσει; Τα πάντα ήθελε να δει και όλα να τα γνωρίσει. Ψηλά θωρεί και θαύμασε της νύχτας το φουστάνι! Πώς λάμπει το στερέωμα! Ως που άραγε να φτάνει; Τούτος ο δρόμος που καμε και γυρισμό δεν έχει, φαίνεται να ναι μακρινός και σαν πολύ ν απέχει! Σιμά κοιτά και πρόσεξε του δέντρου την πεζούλα ακούει το γάργαρο νερό που τρέχει απ τη βρυσούλα! Ω! τώρα τι δεν θα δινε να πιει απ αυτό το τάσι μα είν αργά και σκέφτεται μην κάτι δεν προφτάσει!

7 Αυλόγυρος Τεύχος 78 7 Ο πλάτανος του μπάρμπα Σίμου Ο μπάρμπα Σίμος φύτεψε ζερβά απ το μαγγάνι Βρυσούλα Ελα αστεράκι μου γλυκό εδώ να ξεδιψάσεις πες μου από πού εκίνησες κι ως που θέλεις να φτάσεις; Θέλεις τον κόσμο ολόκληρο να δεις και να γυρίσεις; Από το μέρος τούτο δώ μπορείς να ξεκινήσεις. Έχει πλατάνια αψηλά δροσιά και ομορφάδα και το διαβάτη τον κερνούν οι χωριανοί σουμάδα! Έχει αμπέλια και κρασί κι όλης της γης καλούδια κι έχει τα πιο ευωδιαστά του κόσμου τα λουλούδια! Στα μονοπάτια του θα βρεις παλιούς μανιταράδες, που στο δισάκι κουβαλούν ψωμί κι ελιές κορμάδες. Ειν αγιασμένο το νερό που απ το βουνό πηγάζει και χίλια είναι τα χρώματα το δειλινό που αλλάζει. Αφηγητής: Αυτά είπε η βρύση κι η νυχτιά την πήρε της λαλιά της όπως κυλούσαν τ ασημιά, υδάτινα μαλλιά της. Και του νερού το κάλεσμα, καθάριο, μαγεμένο Έσπρωξε τ αστεράκι μας στη βρύση διψασμένο. Σκύβει το τάσι και γεμεί και το πιε ως τον πάτο! Μα τι νερό ήταν αυτό! Αρώματα γεμάτο! Γεμίζει δεύτερη φορά κι όλο ξανά το πίνει! Τι εφορία είν αυτή τούτη η δροσιά που δίνει. Την τρίτη, τη στερνή φορά, που εγέμισε το τάσι, μια ηλιαχτίδα απ το βουνό εγύρεψε να σκάσει. Καθρέφτισε το πρώτο φως μεσ του νερού τις στάλες κι η φύση γύρω ελούστηκε του ήλιου τις αγκάλες! Φανήκαν τότε τα στενά, φανήκαν τα δρομάκια, λάμψαν οι πάλλευκες αυλές και τα παραθυράκια. Οι κόκκινες στέγες των σπιτιών και του χωριού η πλατεία, Αυλόγυρος, καμπαναριό κι η όμορφη εκκλησία! Φωτίστηκε τότε κι αυτό το γέρικο πλατάνι, που ο μπάρμπα Σίμος φύτεψε ζερβά απ το μαγγάνι. Κι έτσι, καθώς γλυκά η αυγή ξυπνά το χωριουδάκι Πίνει τ αστέρι εκστατικό το τρίτο κυπελάκι! Ο νους του γίνηκε ελαφρύς και η καρδιά του ευφράνθει όταν με μιας εμύρισε όλου του κόσμου τ άνθη! Αστέρι Απ τον παράδεισο έρχομαι κι όμως, εδώ τον βρίσκω! Κάτω απ πλάτανου αυτού το δροσερό τον ίσκιο. Πιο να ναι τούτο το χωριό το τόσο ευλογημένο; Μοιάζει με χέρι Θεϊκό να ναι ζωγραφισμένο. Πλάτανος Κουρούνια λένε το χωριό και Αμανή το όρος. Κι έχει, σιμά, απέραντο μπαλκόνι ο Εγρηγόρος. Έχει λουτρά στ Αγιάσματα και όμορφα κορίτσια, που στ Άγιου Μάμα τη γιορτή χορεύουν στ Αφροδίσια! Και της Αγιάς Παρασκευής, στα Χάλανδρα, πιο πέρα πανήγυρι έχουν, που κρατά απ τη νυχτιά ως τη μέρα. Σε Κέραμο και Ποταμιά θα δεις ωραίες πλατείες, στα Νενητούρια τέσσερις χτισμένες πολιτείες. Σε σπήλαιο μέσα, θα σου πουν, Γάλας πως στάζει Άγιο και στα Λημνιά, καφέ θα πιεις επάνω στο μουράγιο. Στον Αη Γιώργη τον Κρασά, σαν θες, να προσκυνήσεις και στ Αγαλάτου τα νερά να μπεις να κολυμπήσεις. Κι όταν γλυκά ο ουρανός τη θάλασσα χαϊδέψει κόκκινος, πίσω απ τα Ψαρά, ήλιος θα βασιλέψει! Αν θες τον Αύγουστο να δεις ολόγιομο φεγγάρι, μπες μέσα στο Εγνουσιώτικο καράβι που σαλπάρει! Του μαστιχόδεντρου ευωδιά πιο νότια θ απαντήσεις στης Κώμης τη χρυσή αμμουδιά στιγμές θ αναπολήσεις! Μες τα Καλαμωτούσικα περβόλια, που ναι αφράτα, γλυκά και κόκκινα θα βρεις καρπούζια μυρωδάτα! Σε τούτο πάνω το νησί υπάρχει ο κόσμος όλος στου Αιγαίου μέσα τα νερά η Χιος η μυροβόλος! Αφηγητής Μ αυτά τα λόγια ο πλάτανος τρεμόπαιξε τα φύλλα, που ο άνεμος του άγγιξε με νοτισμένα χείλια! Κι αργά αργά συνέχισε μιλώντας με σοφία σαν κάποια να επλήρωνε αρχαία προφητεία. Πλάτανος Σ αυτό σαν έρθεις το νησί δεν ημπορείς να φύγεις σ όποιο μαντζούνι μαγικό κι αν πας να καταφύγεις. Και συ διαβάτη φωτεινέ, όπου κι αν ταξιδέψεις του τόπου αυτού τη ομορφιά αλλού μην τη γυρέψεις! Εδώ σαν εγεννήθηκες έδεσες την καρδιά σου και θα ναι η λαχτάρα σου μα κι η παρηγοριά σου. Χρόνια αν περάσουν, ουρανοί και θάλασσες μιλιούνια θα χεις στα βάθη της ψυχής τα όμορφα Κουρούνια! Αφηγητής Κι όπως η ιστορία αυτή επέρασε στη λήθη άρχισε τ αστεράκι μας δικό του παραμύθι! **************************************** Τίτλος πρωτοτύπου: Ο πλάτανος του κυρ-σίμου Στίχοι: Κατερίνα Κασιμάτη Μουσική: Νίκος & Χαράλαμπος Χωμενίδης Σχέδιο: Δήμος Βατίδης Ακούγονται με σειρά απαγγελίας Εισαγωγή: Κατερίνα Κασιμάτη Αφήγηση: Αγγελική Καπού Βρύση: Ασπασία Λιόκαρη Πλάτανος: Δήμος Βατίδης Κιθάρα: Νίκος Χωμενίδης Φλάουτο: Χαράλαμπος Χωμενίδης Ενορχήστρωση: Νίκος & Χαράλαμπος Χωμενίδης Ηχοληψία Μίξη: Χαράλαμπος Χωμενίδης Γραφιστική επιμέλεια: Ιωάννα Αποστόλου Ένα αδικαιολόγητο τυπογραφικό λάθος Είναι φορές που τα γεγονότα υπερβαίνουν τη φαντασία μας τόσο, που μας εκπλήσσουν άλλοτε ευχάριστα (και τότε είναι καλοδεχούμενα) και άλλοτε δυσάρεστα (και τότε ευχόμαστε να μην είχαν συμβεί ποτέ). Σ αυτή, τη δεύτερη περίπτωση, εμπίπτει το ασυγχώρητο τυπογραφικό λάθος που συνέβη στο προηγούμενο τεύχος του Αυλόγυρου. Συγκεκριμένα στο 77ο τεύχος της εφημερίδας μας, στην πρώτη έκδοση του, από ένα τέτοιο αδικαιολόγητο τυπογραφικό λάθος, γράφτηκε ότι το άρθρο Ο Όσιος Νικηφόρος ο Λεπρός είναι του Γιάννη Μιχαλάκη, αντί του ορθού, που είναι ότι το άρθρο αυτό είναι της κας Πόπης Χαλκιά-Στεφάνου. Η αβλεψία αυτή βαρύνει αποκλειστικά την σύνταξη και δεν έχει, φυσικά, καμιά ανάμειξη ο κατά λάθος συγγραφέας του. Για να το διορθώσουμε (όσο μπορεί να διορθωθεί ένα τέτοιο λάθος) κυκλοφορήσαμε δεύτερη έκδοση του συγκεκριμένου τεύχους, με διορθωμένο το όνομα της συγγραφέως, το οποίο ταχυδρομήσαμε ηλεκτρονικά. Επίσης, συμπεριλάβαμε στο κείμενο, σε διακριτή θέση, επισήμανση της διόρθωσης αυτής. Παράλληλα εκδώσαμε δελτίο τύπου που δημοσιεύθηκε στον ημερήσιο τύπο της Χίου, όπου ζητούσαμε τη συγνώμη και την κατανόηση τόσο από την κα Χαλκιά_Στεφάνου, που άθελά μας της υποκλέψαμε το πνευματικό της έργο, όσο και από τον κ. Μιχαλάκη γιατί του αποδώσαμε ένα έργο που ενδεχομένως δεν τον εκφράζει. Κι αυτό γιατί η περιοδικότητα της έντυπης έκδοσης ενείχε τον κίνδυνο κάποιοι αναγνώστες να μείνουν με την λανθασμένη εντύπωση ότι το κείμενο ανήκει στον κ. Μιχαλάκη και όχι στην κα Χαλκιά-Στεφάνου. Παραμένουμε, ευτυχώς, ακόμη ερασιτέχνες δημοσιογράφοι. Γι αυτό θέλουμε, για μια ακόμη φορά, να ζητήσουμε την επιείκεια και την κατανόησή τους. Είναι και οι δύο άνθρωποι του πνεύματος και εργάτες του λόγου που έχουν εκδώσει πολλά έργα και γνωρίζουν ότι τέτοιου είδους λάθη μπορεί να γίνουν και δεν εμπεριέχουν καμιά σκοπιμότητα. Η Συντακτική Επιτροπή

8 8 Αυλόγυρος Τεύχος 78 Το Κολομπάκι και το σαρκίον του Κάθε φορά που τον συναντούσα στο δρόμο και του έκανα την κλασική ερώτηση: «Τι κάνεις»; μου απαντούσε στερεότυπα: «Περιφέρω το σαρκίον μου». Από τις 9 Απριλίου, σταμάτησε αυτό το δύσκολο έργο που κράτησε 90 χρόνια. Και το χαρακτηρίζω δύσκολο, γιατί ο Γιάννης είχε γεννηθεί με προβληματικό κορμί, που τον δυσκόλεψε στην άσκηση του επαγγέλματός του για βιοπορισμό, αλλά και στη γενικότερη συμμετοχή του στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Για όσους δεν τον γνώριζαν, διευκρινίζω ότι αναφέρομαι στον Γιάννη Κ. Σιταρά, από τον Εγρηγόρο που όλοι, σχεδόν γνωρίζαμε με το παρατσούκλι «Κολομπάκι». Το παρατσούκλι αυτό ήταν η μοναδική κληρονομιά που του άφησε ο πατέρας του, ο οποίος ήταν από τους πρώτους, αν όχι ο πρώτος χωριανός μας, που μετανάστευσε στην Αμερική, γι αυτό και τον παρατσούκλιασαν «Κολόμπο». Η ζωή δε στάθηκε εύκολη για τον μετανάστη Κώστα Σιταρά, ο οποίος από τη στιγμή που έφυγε από το χωριό, ελάχιστα ασχολήθηκε με τη γυναίκα και το παιδί που είχε αφήσει πίσω του. Έτσι ο Γιάννης μεγάλωσε με μοναδική προστασία, της μητέρας του Αργυρώς. Μιας καλής, αλλά αδύνατης και ευάλωτης γυναίκας. Σα να μην έφταναν δε όλα αυτά, ο Γιάννης αρρώστησε βαριά υποχρεώθηκε να νοσηλευτεί επί πολλούς μήνες στο νοσοκομείο της Βούλας, χωρίς να αποθεραπευτεί. Τα σημάδια της ραχίτιδας ήταν έντονα ορατά στο λιπόσαρκο κορμί του, με ότι αυτό συνεπάγονταν. Φυσικά δεν ήταν δυνατόν να ζήσει στον Εγρηγόρο ως αγρότης. Έτσι η Αργυρώ πήρε την ηρωική απόφαση, να κατέβει στη Χώρα, να ξενοπλένει και να ξενοδουλεύει, ώστε να βγάλει ο Γιάννης το Γυμνάσιο και να μπορέσει να κάμει ένα λιγότερο κοπιαστικό επάγγελμα. Όσο αδύνατο και καχεκτικό ήταν το κορμί του Γιάννη, άλλο τόσο κοφτερό και εύστροφο ήταν το μυαλό του. Ευφυολόγος, ευχάριστος, με πολλές γνώσεις και καλλιτεχνικές επιδόσεις στη μουσική και στη ζωγραφική, που όμως έμειναν στο επίπεδο του ερασιτεχνισμού. Και πώς να γίνει διαφορετικά, όταν προείχε ο άρτος ο επιούσιος; Μόλις τέλειωσε το Γυμνάσιο ο Γιάννης, σε μεγαλύτερη ηλικία, λόγω της υγείας του, διορίστηκε υπάλληλος στο δικηγορικό γραφείο του συγχωριανού μας δικηγόρου Κώστα Κεφάλα. Δικαστικός Επιμελητής για την ακρίβεια, που τότε λέγονταν Δικαστικός Κλητήρας. Δύσκολο επάγγελμα, καθώς ήταν υποχρεωμένος να υλοποιεί αποφάσεις δικαστηρίων που ήταν εξαιρετικά επώδυνες για τους καταδικασθέντες και οι οποίοι, σχεδόν πάντα τα έβαζαν με τον φουκαρά τον Γιάννη, που θα έπρεπε να ξεσπιτώνει ανθρώπους, να κάνει κατασχέσεις περιουσιών, να εφαρμόζει το γράμμα του νόμου επί αδυνάτων πολιτών. Πέρα όμως από τα συνειδησιακά του προβλήματα, ο Γιάννης θα έπρεπε να αντιμετωπίσει και την οργή των ανθρώπων οι οποίοι συχνά αντιδρούσαν με υψωμένες γροθιές και απειλές κατά της ζωής και της ήδη ελαττωματικής σωματικής του ακεραιότητας. Τον είχα γνωρίσει στη Χίο, ως μαθητή του Γυμνασίου και εκπαιδευόμενο μουσικό στο βιολί, μαζί με τον Γιώργο Μαλαφή, ο οποίος τελικά ακολούθησε το επάγγελμα του μουσικού. Στην Αθήνα ξανασυναντηθήκαμε, τα πρώτα χρόνια, καθώς μέναμε και οι δύο στο Περιστέρι. Και αρκετά αργότερα, πάλι γείτονες, στη Νέα Ιωνία εκείνος, στο Νέο Ηράκλειο εγώ. Αρκετές φορές συναντιόμαστε στον «Ηλεκτρικό» που χρησιμοποιούσαμε για να πηγαινοερχόμαστε στα σπίτια μας. Ταιριάζαμε. Κάναμε καλή παρέα και συχνά επιδιώκαμε να βρισκόμαστε και να συζητάμε. Ήταν απολαυστικός και ευρηματικός συζητητής. Και ευαίσθητος άνθρωπος. Ήταν τέτοια η εκτίμηση και η αναγνώριση που έτρεφαν στο πρόσωπό του Γιάννη Σιταρά, στο Κολομπάκι οι δικηγόροι Κώστας και Γιάννα Αλιβιζάτου, που είχαν τη φωτογραφία του σε πρώτο πλάνο στην ιστοσελίδα του γραφείου τους Κάποια στιγμή, αρραβωνιάστηκε με συγχωριανή μας κοπέλα με την οποία την εποχή εκείνη έκανα φιλική παρέα. Λίγες μέρες μετά τον αρραβώνα σε συνάντησή μας, σε συγγενικό της σπίτι την βρήκα βουτηγμένη στο κλάμα. «Τι έγινε»; τη ρώτησα. «Με παράτησε ο Γιάννης», μου αποκρίθηκε. Όταν τον συνάντησα, με τακτ τον ρώτησα, για ποιο λόγο είχε διαλύσει τον αρραβώνα. «Γιατί λυπήθηκα την κοπέλα» μου αποκρίθηκε. Και χωρίς περιστροφές μου εξήγησε ότι προερχόταν από δύο γονείς με ψυχολογικά προβλήματα, με θείο επίσης άρρωστο. «Κι εγώ δεν ξέρω τι θα γίνω τα επόμενα χρόνια. Αποφάσισα λοιπόν να σταματήσω εδώ αυτή την αλυσίδα, μη κάνοντας παιδιά. Η κοπέλα είναι νέα, ωραία και υγιής. Μπορεί τώρα να θύμωσε, θα βρει όμως έναν άντρα να κάμει υγιή παιδιά. Κι τότε θα καταλάβει και θα μ ευγνωμονεί». Και πράγματι, έτσι έγινε. Και ο Γιάννης όμως παντρεύτηκε με μία γυναίκα την οποία επέλεξε επειδή είχε το «προσόν», να μην κάνει παιδιά. Αυτή όμως είναι μια προσωπική πλευρά της ζωής του που δεν μου πέφτει λόγος να σχολιάσω. Άλλωστε έχει τόσο πολλά άλλα. Έχοντας πιεστικά οικονομικά προβλήματα, αποφάσισε κάποτε να πάει στην Αμερική, να βρει τον χαμένο πατέρα του και κάποιους μακρινούς συγγενείς του. Ως προσφορότερο οικονομικά τρόπο, επέλεξε να πάει ως ναυτικός. Πώς όμως να ναυτολογηθεί που η σωματική του διάπλαση δεν το επέτρεπε; Και έκαναν, μαζί με τον γαμπρό μου Στέλιο, πλαστοπροσωπία. Εμφανίστηκε δηλαδή στον γιατρό ο Στέλιος, ως Γιάννης Σιταράς. Και φυσικά πήρε το πολυπόθητο πιστοποιητικό. Και μπαρκάρισε μαζί μ έναν γνωστό του καπετάνιο, ως καμαρότος. «Μάζευα καποτίτσες», μου είπε μερικά χρόνια μετά, όταν τον ρώτησα τι ακριβώς έκανε ως καμαρότος. Βγήκε όμως στην Αμερική, κατάφερε να εντοπίσει και τον πατέρα του σ ένα ίδρυμα. Πώς ήταν αυτή η μοναδική συνάντηση πατέρα και γιού: «Το μόνο που με ρώτησε» μου αφηγήθηκε ο Γιάννης ήταν: «Ιντα κάμνει βρε ο γέρο Πλάτανος»; Ένας άνθρωπος που είχε ζήσει πριν εκατό περίπου χρόνια στον Εγρηγόρο! Πολλές περιπέτειες μου είχε αφηγηθεί ο Γιάννης από την αμερικάνικη εμπειρία του. Πόσες ήταν αληθινές και πόσες προϊόν την οργιάζουσας φαντασίας του, όπως άλλωστε συνέβαινε με όλες τις ιστορίες του, ποτέ δεν το έμαθα. Ήταν όμως τόσο αρνητική η περιγραφή της ζωής στην Αμερική, που όταν αποφάσισα να μεταναστεύσω εκεί, προσπαθούσα να αποφύγω συνάντηση μαζί του και ενδεχόμενα σχόλια. Δεν το κατάφερα. Ένα πρωινό, πέσαμε «μούρη με μούρη» στον «Ηλεκτρικό». «Τι έμαθα»; Με ρώτησε. «Πας για την Αμερική»; Προσπάθησα να αιτιολογήσω την απόφασή μου. Δεν με άφησε. «Να πας» μου είπε. Εσύ είσαι νέος, υγιής, μπορείς να δουλέψεις με τα χέρια. Μη βλέπεις εμένα» Και πήγα. Όταν επέστρεψα μετά από έντεκα χρόνια, τον συνάντησα στην οδό Βαλαωρίτη όπου ήταν το γραφείο Θεοτοκά που εργαζόταν, πολύ κοντά στο δικό μου. Η επιστροφή μου από την Αμερική σημαδεύτηκε από μιαν οικογενειακή τραγωδία. Όταν συναντηθήκαμε, μ έπιασε από το μπράτσο και μου ψιθύρισε στ αφτί: «Γιαννάκι, μπιρίτσα. Εγώ βρήκα το φάρμακο στη μπιρίτσα». Και πράγματι, όπως διαπίστωσα τις επόμενες μέρες η μοναδική συντροφιά και παρηγοριά του ήταν η μπίρα. Και πώς να γινόταν διαφορετικά, αφού τα προβλήματά του όχι μόνο δεν είχαν λυθεί, αλλά αντιθέτως είχαν πολλαπλασιαστεί; Ο Γιάννης Σιταράς, το Κολομπάκι, ήταν κοινωνικός άνθρωπος, ευχάριστος και εξαιρετικός συζητητής. Τα τελευταία χρόνια όμως τα προβλήματα τον είχαν κουράσει, είχε περάσει και η ηλικία του, με δυσκολία «περιέφερε το σαρκίον του». Ωστόσο συνέχισε να εργάζεται στο γραφείο του καθηγητή του Συνταγματικού Νίκου Κ. Αλιβιζάτου (ανιψιού του λογοτέχνη Γιώργου Θεοτοκά), ο οποίος, μαζί με την γυναίκα του Γιάννα Διάκου-Αλιβιζάτου τον περιέθαλψαν και του συμπαραστάθηκαν. Στο Γραφείο των εξαδέλφων Γιώργων Θεοτοκά (του λογοτέχνη και του δικηγόρου) ο Γιάννης εργαζόταν από το Πενήντα δύο ολόκληρα χρόνια! Μοναδική του επαφή με χωριανούς, ήταν η καθημερινή, σχεδόν, παρουσία του στο μαγαζί της Άννας Καρυάμη, όπου τον αναζήτησα μερικές φορές, χωρίς να καταφέρω να τον συναντήσω. Στις 9 Απριλίου, ο Γιάννης εγκατέλειψε τον δύσκολο και σκληρό τούτο κόσμο. Μακάρι εκεί που πήγε να βρει περισσότερη αγάπη και καλοσύνη. ********************* (Το κείμενο αυτό αλιεύσαμε από τη σελίδα κοινωνικής δικτύωσης (facebook) του Γιάννη Μιχαλάκη. Το δημοσιεύουμε, με την άδειά του, ως μνημόσυνο στη μνήμη ενός χαρισματικού συγχωριανού μας που η ζωή δεν του στάθηκε γενναιόδωρη)

9 Αυλόγυρος Τεύχος 78 9 Αύγουστος εκδρομικός Της Ιωάννας Μοσχούρη Καθώς ο καιρός αρχίζει να ζεσταίνει κι αχνοφαίνονται οι καλοκαιρινοί μήνες, μια απ τις απολαύσεις της ζωής είναι τα σχέδια για τις διακοπές. Ο Ιούνιος κι ο Ιούλιος είναι οι μήνες του νέου και του ανεξερεύνητου. Διαφορετικοί προορισμοί, διαφορετικές παρέες, διαφορετικές προτάσεις κάθε φορά. Όταν, όμως, οι φίλοι με καλούν να περάσω μαζί τους κάποιες μέρες του Αυγούστου σε κάποια γωνιά της Ελλάδας, όσο δελεαστική κι αν είναι η πρότασή τους, λαμβάνουν πάντα την ίδια απάντηση: Αύγουστος σημαίνει Χίος! Την απάντηση αυτή δίνουν κι άλλοι κουρουνιώτες της ηλικίας μου. Δεν νοείται να περάσει ο Δεκαπενταύγουστος, ν αρχίσει να μικραίνει το Αυγουστιάτικο φεγγάρι, ν αρχίσει να απειλεί το φθινόπωρο κι εμείς να είμαστε μακριά απ το νησί μας. Όμως, το καλοκαίρι του 2013, συνειδητοποίησα πως η δήλωση μας αυτή δεν είναι απόλυτα ειλικρινής. Αφορμή γι αυτή τη συνειδητοποίηση ήταν μια μικρή εκδρομή στη Νότια Χίο. Ήταν τόσα τα μέρη που δεν είχα ξαναδεί, τόσες οι ομορφιές που ούτε καν φανταζόμουν πως κρύβονται στο νησί μας, που αναγκάστηκα να ομολογήσω στον εαυτό μου: Αύγουστος δεν σημαίνει Χίος. Αύγουστος σημαίνει Κουρούνια. Γιατί όχι μόνο δεν γνωρίζουμε το νότιο τμήμα του νησιού. Δεν γνωρίζουμε καλά-καλά ούτε και τα γειτονικά μας χωριά. Αποφασίστηκε, λοιπόν, ο φετινός Αύγουστος να είναι εκδρομικός. Μια παρέα επίδοξοι περιηγητές βαλθήκαμε να εξερευνήσουμε τα χωριά της Αμανής. Και πρώτη στάση μας, το Άγιο Γάλας. Πρόγραμμα δεν υπήρχε. Χαθήκαμε στο χωριό, σκαρφαλώσαμε στα βράχια, γνωρίσαμε τον εκατονταετή γέροντα Πέτρο Μαχαλιά, προσκυνήσαμε στον Άγιο Θαλαλαίο και καταλήξαμε, πεινασμένοι, διψασμένοι και κουρασμένοι, στον πολυχώρο του χωριού. Τα τραπέζια ανάμεσα στα πλατάνια, το τρεχούμενο νερό και οι βρύσες από τις οποίες γεμίζαμε κατ ευθείαν τις κανάτες μας, δημιουργούσαν ένα υπέροχο Τα τραπέζια ανάμεσα στα πλατάνια, το τρεχούμενο νερό και οι βρύσες από τις οποίες γεμίζαμε κατ ευθείαν τις κανάτες μας, δημιουργούσαν ένα υπέροχο κλίμα κλίμα, που μας έκανε να ξεχάσουμε αμέσως την ταλαιπωρία μας. Το φαγητό ήταν πεντανόστημο κι οι άνθρωποι φιλικοί και εξυπηρετικοί. Στον πολυχώρο υπήρχαν επίσης εκθέσεις φωτογραφίας και χειροτεχνίας. Αυτό όμως που εμένα με ενθουσίασε πιο πολύ απ όλα ήταν οι κατασκευές που είχαν στηθεί ανάμεσα στα πλατάνια. Με την βοήθεια των ειδικών, ο επισκέπτης έχει τη δυνατότητα να αναρριχηθεί ως την κορυφή των πλατανιών, να ισορροπήσει σε σχοινί και άλλα πολλά. Βλέποντας το χώρο από ψηλά αναφώνησα, χαρούμενη σαν παιδί: Έχει και κούνιες! Λίγο πριν φύγουμε, ο Δημήτρης, ένας εκ των δύο δημιουργών του χώρου, κάθισε στο τραπέζι μας. Συζητήσαμε για τον τόπο, για τις δυνατότητες ανάπτυξης της βορειοδυτικής Χίου και για την ανάγκη συμμετοχής όλων των νέων ανθρώπων στην προσπάθεια αναγέννησης της Αμανής. Ακούγοντάς τον, σκέφτηκα πως ο Πολυχώρος μπορεί να χρησιμεύσει σαν παράδειγμα αλλά και σαν απόδειξη των αναξιοποίητων δυνατοτήτων του τόπου μας. Οι κάτοικοι και οι επισκέπτες του Αγίου Γάλακτος απολαμβάνουν ένα χώρο φτιαγμένο με μεράκι, με κέφι, με προσοχή στην κάθε λεπτομέρεια και -το κυριότερο- ένα χώρο που σέβεται και αναδεικνύει τη φύση και την παράδοση. Είναι στο χέρι των κουρουνιωτών και όλων των αμανιτών να πάρουν αντίστοιχες πρωτοβουλίες και να δημιουργήσουν αντίστοιχους χώρους στα Κουρούνια και σε κάθε χωριό της Αμανής. Επιστρέψαμε αργά το απόγευμα, αφού πρώτα γράψαμε τους επαίνους μας κι ένα χιουμοριστικό ποιηματάκι στο βιβλίο για τα σχόλια των επισκεπτών. Η εκδρομή μας στέφθηκε με επιτυχία. Και εγώ, βλέποντας τα φώτα του χωριού να τρεμοπαίζουν μέσα στο σκοτάδι, δεν μπορούσα να διώξω απ το μυαλό μου μια επίμονη σκέψη: Αρκεί να κοιτάξεις, εκτός των άλλων, και τις εκδρομικές δυνατότητες που σου παρέχει το χωριό σου, για να επιβεβαιώσεις την άποψή σου πως Αύγουστος, σημαίνει Κουρούνια Οι γλώσσες της σιωπής Καθισμένοι στα βράχια, μπροστά στη θάλασσα θαυμάζαμε τη δύναμή της. Τα άγρια κύματα της να σβήνουν με πάταγο την ενέργειά τους πάνω στους αγέρωχους βράχους της ακτογραμμής. Στην αέναη αυτή πάλη καταλαβαίνεις πόσο η δύναμη της αισθητής ομορφιάς μπορεί να σου καθαρίσει την ψυχή από την πίκρα και την οδύνη της καθημερινότητας. Να αμβλύνει την ασχήμια που με κάθε τρόπο μας επιβάλλουν όσοι ορίζουν τις τύχες μας. Ευτυχείς όσοι είχαν τη δύναμη να απαλλαγούν από τις επίπλαστες ανάγκες, να αποτινάξουν τα δεσμά της καθημερινότητας, που έχουν σφυρηλατηθεί από τα κέντρα που ελέγχουν τις ζωές και τις ψυχές των ανθρώπων. Αυτοί απολαμβάνουν, όχι την απρόσωπη φυσιολατρία, αλλά ζουν και σπουδάζουν καθημερινά τις ποικίλες γλώσσες της σιωπής με τις οποίες ο Θεός μας μιλάει! Προϋπόθεση για να τις ακούσεις είναι να απαλλαγείς από τα υλικά δεσμά, που σε κρατούν δέσμιο στο άρμα του καταναλωτισμού και της εφήμερης ευμάρειας, στοιχεία που αλλοιώνουν την ψυχή σου, την μετατρέπουν από αθάνατη, θεϊκή, σε φθαρτή, γήινη. Ευτυχής ο ζευγολάτης, άλλων εποχών, που απολάμβανε το ψωμί του -πικρό ψωμί, ζυμωμένο με τον ιδρώτα του- ως δίκαιο καρπό του τίμιου κόπου του. Καλότυχη η λιομαζώχτρα, που ολημερίς, κυρτή κάτω από τα λιόδεντρα, συλλέγει σπυρί-σπυρί τον πολύτιμο καρπό τους. Ένα ξερό κομμάτι ψωμί και λίγες ελιές, κορμάδες, της αρκούν για να κορέσει το αίσθημα της πείνας της. Είναι αυτό το μεσημεριανό της γεύμα και το απολαμβάνει με ανείπωτη ευτυχία. Ευλογημένος ο βοσκός, που ελεύθερος βόσκει το κοπάδι του. Ατενίζει απ τις βουνοκορφές τους ανοιχτούς ορίζοντες και πλάθει στης φαντασίας του τα βάθη τους δικούς του κόσμους, ιδεατούς, που κανένας νόμος και κανένα μνημόνιο δεν είναι ικανό να τους χαλάσει. Απολαμβάνει, εκείνος μόνο, τη χαρά να ανασταίνει ζωντανές υπάρξεις και να εισπράττει, ως ανταμοιβή, τα αγνά προϊόντα που παράγουν. Όλοι εμείς, ο αστικός όχλος, ας ζούμε στην επίπλαστη ελεγχόμενη ευημερία του συστήματος. Θα ζήσουμε και θα πεθάνουμε στα πολυτελή κλουβιά που έχτισαν άλλοι για μας, αγνοώντας την χαρά και την απόλαυση να ζεις, ακούγοντας τους ήχους της σιωπής και εισπράττοντας τους καρπούς της δικής σου προσπάθειας. Ο Αριούσιος

10 10 Αυλόγυρος Τεύχος 78 ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΧΩΡΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗ ΧΙΟ Οι Γενικές Συνελεύσεις των τοπικών Συλλόγων Την περίοδο των θερινών διακοπών, και συγκεκριμένα τον Αύγουστο μήνα, οι τοπικοί Σύλλογοι των χωριών μας έχουν θεσπίσει να πραγματοποιούν τις Γενικές Συνελεύσεις των μελών τους. Εκμεταλλεύονται έτσι το γεγονός ότι την περίοδο αυτή πολλοί συγχωριανοί μας της διασποράς, που είναι μέλη και των τοπικών Συλλόγων βρίσκονται στα χωριά μας για διακοπές. Έτσι ο Φιλοπρόοδος Όμιλος Κουρουνίων Χίου, έκανε την τακτική Γενική Συνέλευση των μελών του την Κυριακή 10 Αυγούστου 2014, στον αυλόγυρο της εκκλησίας του Αγίου Ιωάννου. Τα θέματα της ημερήσιας διάταξης ήταν ο απολογισμός πεπραγμένων του Δ.Σ. για τον προηγούμενο χρόνο, ο οικονομικός απολογισμός και ο προγραμματισμός της νέας περιόδου. Στην έκθεσή της η πρόεδρος του Φ.Ο.Κ. κα Μαρία Ποδιά, που διαβάστηκε στο σώμα από τον Γεν. Γραμματέα κ. Γιώργο Ξυδιά, αναφέρθηκε στα πεπραγμένα του Συλλόγου το χρόνο που πέρασε τα οποία επιγραμματικά ήταν: Η συντήρηση των εγκαταστάσεων κοινής ωφέλειας που έχει στην ευθύνη του ο Σύλλογος, δηλαδή, οι εγκαταστάσεις στ Αγαλάτου, η παιδική χαρά, το γήπεδο στα Μαλάγγια, το Εκκλησιαστικό Μουσείο και ο περιβάλλων χώρος του ανακαινισμένου Σχολείου. Αναφέρθηκε, επίσης, στον καθαρισμό των παρυφών του επαρχιακού δρόμου Εγρηγόρου-Κουρουνίων από τα άγρια χόρτα που έγινε με δαπάνη του Συλλόγου. Παρόμοιος καθαρισμός έγινε και στο δρόμο από το Φτενάδο μέχρι το Κάτω Χωριό. Τέλος έκανε αναφορά στις εκδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν τον προηγούμενο χρόνο που ήταν: η πρωτοχρονιάτικη γιορτή και η κοπή της πίτας, και μικρός αποκριάτικος χορός στα Κουρούνια. Για την καλοκαιρινή χοροεσπερίδα, που το προηγούμενο χρόνο δεν πραγματοποιήθηκε την ημέρα της Παναγιάς, όπως ήταν καθιερωμένο, λόγω αδυναμίας εξεύρεσης ορχήστρας, ενημέρωσε το σώμα ότι ο Σύλλογος αγόρασε ηχητικό σύστημα με το οποίο θα έχει τη δυνατότητα να πραγματοποιεί τέτοιες εκδηλώσεις όποτε αποφασιστεί. Το σώμα στη συνέχεια ενέκρινε ομόφωνα τον οικονομικό απολογισμό για το χρόνο που πέρασε και απάλλαξε τόσο την ταμία όσο και τα άλλα μέλη του συμβουλίου από κάθε ευθύνη για την παραπάνω περίοδο. Ακολούθησε συζήτηση για τον προγραμματισμό της νέας περιόδου. Στη συζήτηση αυτή τα μέλη του Συλλόγου είχαν την ευκαιρία να τοποθετηθούν πάνω στα προβλήματα του χωριού και να καταθέσουν τις απόψεις τους για τις δράσεις που θα μπορούσαν να εφαρμοστούν για την επίλυσή τους. Τα θέματα που κυριάρχησαν στη συζήτηση αυτή ήταν η χρησιμοποίηση της αυλής του ανακαινισμένου Δημοτικού Σχολείου για τη διέλευση των οχημάτων των συγχωριανών μας, τα σπίτια των οποίων γειτνιάζουν με την αυλή, με σκοπό τη φορτοεκφόρτωση αποσκευών και άλλων προϊόντων. Το σώμα αποφάσισε η αυλή να χρησιμοποιείται αποκλειστικά για το σκοπό αυτό και να απαγορεύεται αυστηρά η χρήση της για να σταθμεύουν αυτοκίνητα. Το άλλο θέμα που συζητήθηκε είναι η λειτουργία και επισκεψιμότητα του εκκλησιαστικού Μουσείου. Τέλος στο περιθώριο των εργασιών της Συνέλευσης, η κα Φωφώ Μαυρουκάκη-Κατσαρού, ενημέρωσε το σώμα για τις εργασίες της ανακατασκευής του δρόμου του Κάτω Χωριού. Την ίδια μέρα, εξ άλλου έγινε στην αυλή του Δημοτικού Σχολείου του Εγρηγόρου και τη η Γενική Συνέλευση του πολιτιστικού Συλλόγου των Εγρηγοριανών. Τα θέματα που κυριάρχησαν στις εργασίες της (εκτενής αναφορά υπάρχει στη σελίδα 3, στο άρθρο του Σωτήρη Χατζημανώλη Αντάμωμα των Εγρηγοριανών το 2016) ήταν οι εργασίες για την γενική ανακαίνιση του Δημοτικού Σχολείου του Εγρηγόρου, για τις οποίες ενημέρωσε εκτενώς το σώμα ο πρόεδρος του Δ.Σ. κ. Σωτήρης Τακτικός, και η πρόταση για το αντάμωμα των απανταχού Εγρηγοριανών τον Αύγουστο του Να σημειώσουμε ότι το σώμα παράτεινε την θητεία του παρόντος συμβουλίου μέχρι την ολοκλήρωση της ανακαίνισης του Σχολείου. Παζάρι στα Κουρούνια Η αγάπη ορισμένων ανθρώπων για τον τόπο είναι ανεξάντλητη και αδιαπραγμάτευτη. Όταν αυτή η αγάπη συνδυάζεται με ευρηματικότητα και χειροτεχνική ικανότητα παράγει αποτελέσματα όπως αυτά που είδαμε το καλοκαίρι στα Κουρούνια Αναφερόμαστε φυσικά, στο παζάρι που διοργάνωσε τον Αύγουστο στα Κουρούνια η έφορος νεολαίας του Συλλόγου Κουρουνιωτών Εγρηγοριανών Χίου Αττικής κα Φωφώ Μαυρουκάκη-Κατσαρού, συνεπικουρούμενη από την ταμία του Συλλόγου κα Βίκυ Καζά. Η αίθουσα του παλιού Σχολείου ντύθηκε τα γιορτινά της και πάνω στα πολύχρωμα τραπέζια που διατάχθηκα σε σχήμα Π τοποθετήθηκαν πανέμορφα χειροτεχνήματα με επιμέλεια των νεαρών δεσποινίδων Μαρίας Σ. Κυριακάκη, Δέσποινας Ι. Κατσαρού και Σοφίας Κούρτη, έργα, όλα, της ίδια της Φωφώς, και της κας Σόφης Βουρνού. Επίσης, η ζωγράφος κα Όλγα Καρακόζίδη,(σύζυγος του Νίκου Γ. Κεφάλα) ζωγράφισε έργα της σε κεραμικά και ξύλο και τα πρόσφερε για να εμπλουτίσει το παζάρι. Ήταν τέτοια η επιτυχία αυτού του ιδιότυπου παζαριού, που πολλοί έμειναν παραπονεμένοι γιατί δεν έμειναν έργα για να αγοράσουν. Να σημειώσουμε ότι τα έσοδα από την πώληση αυτών των έργων προσφέρθηκαν για την οικονομική ενίσχυση του Φιλοπρόοδου Ομίλου Κουρουνίων Χίου. Μπράβο κορίτσια! Σας αξίζουν θερμά συγχαρητήρια για την πρωτοβουλία σας! Κ Ο Ι Ν Ω Ν Ι Κ Α ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ ΒΑΠΤΙΣΕΙΣ Την Παρασκευή 12 Σεπτεμβρίου 2014, ο Μιχάλης Δεμέτζος και η Βάσω Μοσχούρη, απέκτησαν ένα χαριτωμένο κοριτσάκι. Στους ευτυχείς γονείς, τους παππούδες και τις γιαγιάδες ο «Αυλόγυρος» εύχεται να τους ζήσει. ΓΑΜΟΙ Tην Παρασκευή 10 Oκτωβρίου 2014, έκαναν στη Χίο, το γάμο τους ο Μάρκος Σπανογιάννης με την Δέσποινα-Δανάη Ξενάκη (κόρη του Γιάννη Ξενάκη και της Καλλιόπης Μιχαλάκη). Ο Αυλόγυρος τούς εύχεται κάθε ευτυχία στην καινούργια τους ζωή. Tην Πέμπτη 16 Oκτωβρίου 2014, έκαναν στο Δημαρχείο Ζωγράφου, το γάμο τους ο Γιώργος Βορριάς (γιος του Γιάννη και της Σωτηρίας Βορριά) με την Σπυριδούλα Γάτσιου. Ο Αυλόγυρος τούς εύχεται κάθε ευτυχία στην καινούργια τους ζωή. ΚΗΔΕΙΕΣ-ΜΝΗΜΟΣΥΝΑ Την Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2014, πέθανε πλήρης ημερών στην Αθήνα η Ευτυχία Μιχαλάκη (χήρα Δημητρίου Ι.Μιχαλάκη). Η εξόδιος ακολουθία έγινε στο νεκροταφείο της Κηφισιάς. Στα παιδιά, τα εγγόνια, τα δισέγγονα και τους άλλους συγγενείς ο Αυλόγυρος εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια. Την Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2014, πέθανε σε ηλικία 52 ετών στη Χίο η Πόπη Μπούλα-Κάμπουρα. Στο σύζυγο, τα παιδιά, τα αδέλφια και τους άλλους συγγενείς ο Αυλόγυρος εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια. Επιτυχίες Η Ευγενία Πούπαλου, κόρη του Αντώνη Πούπαλου και της Σωτηρίας Μιχαλάκη, πέτυχε να εισαχθεί στη Σχολή Διοίκησης Επιχειρήσεων του Τ.Ε.Ι. Δυτικής Ελλάδας. Η Ιωάννα Χατζηχριστοδούλου, κόρη του Γιώργου Χατζηχριστοδούλου και της Λουλούδης Ποδιά, πέτυχε να εισαχθεί στη Σχολή Δασοπονίας και Διοίκησης Φυσικού Περιβάλλοντος του Τ.Ε.Ι. Δράμας. Ο Αυλόγυρος τους εύχεται καλές και επιτυχημένες σπουδές, Επιμέλειa: Ελένη Μαργέλου-Σπανού ΠΡΟΣΦΟΡΕΣ Οικονομική ενίσχυση για τον Αυλόγυρο Οι παρακάτω συγχωριανοί και φίλοι μας προσέφεραν διάφορα ποσά για τον «Αυλόγυρο»: 1. Ανώνυμοι Ζωγράφος Γεώργιος Κοτσάτος Γεωργ. Σταμάτης Κουτσοδόντης Σπύρος & Ειρήνη 50$ AUS 5. Μιχαλάκης Ι. Ηλίας 50$USA Στη μνήμη Παναγιώτας Κατσαρού 6. Μιχαλάκη Ι. Άννα 50 Στη μνήμη ιερέα Γεωργίου Λιαδή 7. Μιχαλάκης Ιωάννης & Κατίνα 20 Στη μνήμη Φιλίππου & Θεοδώρας Νικολοπούλου 8. Τακτικού Ειρήνη 20 Στη μνήμη Ευγενίας Σταματινού 9. Παντελέων Στέφανος & Καλλιόπη 15 Στη μνήμη Κωνσταντίνου Σιταρά 10. Σαρρή Χαρ. Δέσποινα Σιταράς Γιώργος & Χαρίκλεια 200$ ΗΠΑ Στη μνήμη Μαρίας Τακτικού 12. Σαρρή Χαρ. Δέσποινα 20 Το Δ.Σ του Συλλόγου μας και η Συντακτική Επιτροπή της Εφημερίδας μας σας ευχαριστεί θερμά γιατί με τις προσφορές σας μπορεί να εκδίδεται τακτικά και απρόσκοπτα. Προσφορές για την επισκευή του δρόμου του Κάτω Χωριού Οι παρακάτω συγχωριανοί και φίλοι πρόσφεραν τα παρακάτω ποσά για την επισκευή του δρόμου του Κάτω Χωριού. 1. Ξανθουδάκης Μιχάλης 500 Στη μνήμη Κέλλης Κόρνια-Αυγερινού 2. Καρούσης Δημήτρης & Μαρία Oικ. Κυριακάκη Δημήτρη & Βαρβάρας Oικ. Κυριακάκη Κων/νου & Κων/νας Oικ. Κυριακάκη Ιωάννη & Μαρίας Ξανθουδάκη Στέλλα 50 Στη μνήμη Παναγιώτη Ζωγράφου 7. Μιχαλάκης Ιωάννης & Κατίνα 15 Στη μνήμη Βαρβάρας Καραμούζου 8. Σαρρή Χαρ. Δέσποινα 10 Στη μνήμη Παναγιώτας Κατσαρού 9. Κατσαρός Ισίδωρος Ξανθουδάκης Μιχάλης 50 Στη μνήμη Γεωργίου Μπενέτου 11. Καρούσης Δημήτρης & Μαρία 50 Στη μνήμη Κωνσταντίνου Σιταρά 12. Κατσαρός Ισίδωρος 50 Στη μνήμη Ευγενίας Σταματινού 13. Σαρρή Χαρ. Δέσποινα 10 Τα μέλη της Επιτροπής για την επισκευή του δρόμου του Κάτω Χωριού, σας ευχαριστούν θερμά για τις προσφορές σας και εύχονται ο Πανάγαθος Θεός δια πρεσβειών του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου να αναπαύσει τις ψυχές τους. Προσφορές για τον Ιερό Ναό Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου Κουρουνίων Οι παρακάτω συγχωριανοί και φίλοι πρόσφεραν τα παρακάτω ποσά υπέρ του Ιερού Ναού Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου Κουρουνίων. Στη μνήμη Mαρίας Τακτικού 1 Μιχαλάκης Ιωάννης & Κατίνα 15 Τα μέλη της Εκκλησιαστικής Επιτροπής σας ευχαριστούν θερμά για τις προσφορές σας και εύχονται ο Πανάγαθος Θεός δια πρεσβειών του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου να αναπαύσει τη ψυχή της. Προσφορές για το ξωκλήσι της Αγίας Ματρώνας Οι παρακάτω συγχωριανοί και φίλοι πρόσφεραν για το ξωκλήσι της Αγίας Ματρώνας τα παρακάτω ποσά. Στη μνήμη Κέλλης Κόρνια-Αυγερινού 1 Κυριακάκη Δημ. Μαίρη 50 2 Oικ. Κυριακάκη Δημ. Σταμάτη 50 Τα μέλη της Επιτροπής της αδελφότητας του ιερού ναού της Αγίας Ματρώνας σας ευχαριστούν θερμά για τις προσφορές σας και εύχονται ο Πανάγαθος Θεός δια πρεσβειών της Αγίας να αναπαύσει την ψυχή της. Επιμέλεια Φωφώ-Μαυρουκάκη

11 Αυλόγυρος Τεύχος ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΧΩΡΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗ ΧΙΟ Καλοκαιρινές διακοπές και πολι τισμός Τις καλοκαιρινές διακοπές στα χωριά μας πολλοί τις έχουν συνδυάσει με ανεμελιά, ραστώνη, χαλάρωση. Στοιχεία απαραίτητα για να αναζωογονηθούν οι οργανισμοί μας, να γεμίσουν οι μπαταρίες, κατά το κοινώς λεγόμενο, για να αντεπεξέλθουμε στις αυξημένες επαγγελματικές ανάγκες που μας περιμένουν από το φθινόπωρο. Κάποιοι όμως συνδύασαν αυτή την περίοδο και με πνευματική ψυχαγωγία. Αναφερόμαστε, φυσικά, στις πολλοί όμορφες προβολές που έγιναν τα γαλήνια βράδια του Αυγούστου στην αυλή του σχολείου του Εγρηγόρου με βιντεοπροβολές παλιών κλασσικών ελληνικών ταινιών και επιλεγμένων ποιοτικών ταινιών από τον παγκόσμιο κινηματογράφο. Η δράση αυτή οργανώθηκε από τον τοπικό Σύλλογο στο πλαίσιο της λειτουργίας του αυτοδιαχειριζόμενου καφενείου. Είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε μια τέτοια προβολή και θεωρούμε υποχρέωσή μας να συγχαρούμε και δημόσια τους εμπνευστές αυτής της πρωτοβουλίας και να ευχηθούμε το παράδειγμά τους να βρει μιμητές και στα άλλα χωριά της Αμανής. Εκδηλώσεις πολιτιστικού περιεχομένου δίνουν την ευκαιρία σε όσους επιθυμούν να έχουν τη δυνατότητα μιας εναλλακτικής διασκέδασης που είναι αλήθεια πως λείπει από τα χωριά μας. Τα πανηγύρια στα χωριά μας Με την αρμόζουσα μεγαλοπρέπεια γιορτάστηκαν και φέτος οι εορτές των πολιούχων των χωριών μας, του Σωτήρος Χριστού, της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στον Εγρηγόρο, στις 6 Αυγούστου και του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, στις 26 Σεπτεμβρίου. Στη γιορτή του Χριστού, όπως κάθε χρόνο, αθρόα ήταν η προσέλευση των προσκυνητών, αφού είναι στο μέσον των καλοκαιρινών διακοπών, τότε δηλαδή, που τα χωριά μας είναι γεμάτα με παραθεριστές. Παροιμιώδης για μια ακόμη χρονιά η φιλοξενία και η οργάνωση του πανηγυριού από όλους τους Εγρηγοριανούς, μόνιμους και μετανάστες. Και το ρεβυθοπίλαφο, όπως πάντα, γευστικότατο. Ανάλογη επιτυχία είχε και το γλέντι του πανηγυριού το βράδυ της ίδιας μέρας. Αρκετούς προσκυνητές, όμως, είχε και το πανηγύρι των Κουρουνίων κι ας ήταν στο τέλος της καλοκαιρινής περιόδου κι ας ήταν εργάσιμη ημέρα. Πολλοί Αμανίτες, από τα γύρω χωριά και την πόλη της Χίου και πολλοί φίλοι του χωριού μας έσπευσαν να τιμήσουν και να προσκυνήσουν τον προστάτη Άγιό μας. Ιδιαίτερη λαμπρότητα προσέδωσε στη γιορτή η συμμετοχή του άρχοντος πρωτοψάλτη, χωράρχη και μουσικοδιδασκάλου κ. Ευάγγελου Σφακιανάκη, συνεπικουρούμενος αριστερά από τον δικό μας Ηλία Μαλλά. Και οι δύο απέδωσαν με τις καλλικέλαδες φωνές τους, το αυστηρό βυζαντινό ύφος και την πρέπουσα μεγαλοπρέπεια τους ύμνους του πανηγυρικού εσπερινού, του όρθρου και της θείας λειτουργίας. Ακολούθησε το πατροπαράδοτο γεύμα του πανηγυριού στο οποίο οι προσκυνητές, αντί του καθιερωμένου κατσικοπίλαφου, λόγω της νηστείας της Παρασκευής, είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν πιλάφι με σουπιές και ταραμοσαλάτα, που μαγείρεψε Ο άρχων πρωτοψάλτης Ευάγγελος Σφακιανάκης νοστιμότατα ο...σεφ Γιάννης Εγγλέζος με βοηθούς τον Στέφανο Παντελέων και το Δημήτρη Μεστούση. Τέλος παρά την προσωρινή βροχή και το κρύο που σήκωσε μετά το μεσημέρι έγινε το γλέντι του πανηγυριού αμέσως μετά το φαγητό και συνεχίστηκε ως τις πρώτες πρωινές ώρες με πολύ κέφι απ όλους. Επιτυχίες που μας γεμίζουν περηφάνια Κάθε φορά που μαθαίνουμε πως ένας νέος συγχωριανός μας έχει επιτυχίες στο πεδίο της επιστήμης του, όλοι εμείς που διατηρούμε άσβεστη τη φλόγα της αγάπης για τον τόπο που μας γέννησε, πλημμυρίζουμε από κρυφή περηφάνια. Τα τελευταία χρόνια, ευτυχώς, είναι τόσο πολλές οι επιτυχίες που είναι αδύνατο να τις πληροφορηθούμε όλες και ακόμη δυσκολότερο, έως αδύνατον να τις Ο Γιάννης Γ. Ξυδιάς ένας νέος φέρελπις επιστήμονας από το χωριό μας, οι επιτυχίες του οποίου μας γεμίζουν περηφάνια δημοσιεύουμε στον «Αυλόγυρο». Θα κάνουμε, όμως, μια εξαίρεση γιατί πιστεύουμε πως η συγκεκριμένη περίπτωση αξίζει να προβληθεί ως φωτεινό παράδειγμα για τους νεότερους. Πρόκειται για τον Γιάννη Ξυδιά, γιο του Γιώργου και της Ευαγγελίας Ξυδιά. Ο Γιάννης ολοκλήρωσε πρόσφατα τις μεταπτυχιακές του σπουδές και πήρε το πτυχίο του Ορκωτού Λογιστή. Είναι γνωστή η αξία και η δυσκολία της απόκτησης αυτού του διπλώματος. Η ιδιαιτερότητα στην περίπτωσή του είναι ότι ό,τι πέτυχε το πέτυχε με σκληρό κόπο και ατελείωτες ώρες μελέτης και πνευματικής εργασίας. Και του αξίζουν θερμά συγχαρητήρια γιατί σ αυτή του την προσπάθεια δεν είχε καμιά βοήθεια, αφού ο Γιάννης από μικρό παιδάκι και για δώδεκα χρόνια ήταν αναγκασμένος καθημερινά να διανύει δεκαεπτά χιλιόμετρα να πάει από τα Κουρούνια στη Βολισσό και δεκαεπτά να γυρίσει για να τελειώσει το Δημοτικό, το Γυμνάσιο και το Λύκειο. Και δεν είχε καμιά απολύτως ευκαιρία να παρακολουθήσει ιδιαίτερα μαθήματα ξένων γλωσσών ή ενισχυτικά φροντιστηριακά μαθήματα! Σου αξίζουν θερμά συγχαρητήρια Γιάννη για τις επιτυχίες σου στον επιστημονικό τομέα. Ο δύσκολος δρόμος που ακολούθησες δείχνει στα νέα παιδιά από την Αμανή την πορεία που πρέπει να ακολουθήσουν για επιτύχουν. Πολιτική της αδιαφορίας Έχουμε ήδη διανύσει δύο μήνες από το δεύτερο χρόνο που το αγροτικό ιατρείο Κουρουνίων δεν καλύπτεται με αγροτικό ιατρό. Οι λιγοστοί ηρωικοί γέροντες που επιμένουν πεισματικά να ζουν στις αετοράχες της Αμανής, έχουν αφεθεί, κυριολεκτικά στο έλεος του Θεού. Και σαν να μην έφτανε αυτό, στα τέλη Οκτωβρίου, από ένα ατύχημα, ένας στύλος του Ο.Τ.Ε. έπεσε και σχεδόν το μεγαλύτερο μέρος του Φτενάδου έχει μείνει χωρίς τηλέφωνο. Ένα μήνα αργότερα (τουλάχιστον μέχρι τη μέρα που γράφαμε αυτά τα λόγια, δηλαδή, περισσότερο από ένα μήνα) η βλάβη, παρά τις οχλήσεις των τοπικών παραγόντων, όχι μόνο δεν είχε αποκατασταθεί αλλά ο στύλος που έπεσε είχε αποκλείσει την είσοδο κάποιων σπιτιών. Ο μοναδικό τρόπος επικοινωνίας που είχαν, αποκόπηκε κι αυτός. Παρακαλούν τον Άγιο Γιάννη να μη αρρωστήσουν γιατί θα πεθάνουν σαν το σκυλί στ αμπέλι. Και η αδιαφορία για την Αμανή, που καταντά αναλγησία, συνεχίζεται! Μ αυτές τις συνθήκες ποια προοπτική ανάπτυξης να συζητήσουμε; Ποια κίνητρα επανεγκατάστασης νέων Αμανιτών στα χωριά τους να προβάλλουμε; Για την Αμανή η μόνη πολιτική που εφαρμόζεται είναι η πολιτική της αδιαφορίας! ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΚΑΒΟΥ ΜΕΛΑΝ(Ε)ΙΟΥΣ «Η ΜΕΛΑΙΝΑ ΑΚΡΑ» Χίος 30 Οκτωβρίου 2014 Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Μελανειούς η «ΜΕΛΑΙΝΑ ΑΚΡΑ» είχε επισημάνει κατ επανάληψη τον επαπειλούμενο από τις εκεί ανεμογεννήτριες κίνδυνο (λόγω κακής τους χωροθετήσεως και της μη λήψεως μέτρων ασφαλείας, συμπεριλαμβανομένης και αυτής της στοιχειώδους περί αυτές αποψιλώσεως) σοβαρότατης από πυρκαϊά καταστροφής μέχρι και αφανισμού και αυτού του οικισμού του ίδιου μας Εικόνες από το μέτωπο της πρόσφατης φωτιάς που προκλήθηκε από τις ανεμογεννήτριες του Μελανιούς του χωριού. Στην τελευταία μας δε ανακοίνωση της 20ής Ιουνίου του 2012, με αφορμή την τότε προκληθείσα δεύτερη κατά σειράν πυρκαϊά, είχαμε και πάλι επισημάνει τον επαπειλούμενο κίνδυνο και καταλήγαμε με τα ακόλουθα : «Καλούμε τις Αρχές του τόπου, συμπεριλαμβανομένης και της δικαστικής εξουσίας, να παρέμβουν, ώστε να εφαρμοστεί ο νόμος όσον αφορά, πρώτον, την απόσταση από κατοικημένες περιοχές των ανεμογεννητριών και, δεύτερον, την τήρηση των μέτρων ασφαλείας για την πρόληψη των εξ αυτών πυρκαϊών». Ατυχώς, η ως άνω έκκλησή μας αντιμετωπίστηκε με παντελή αδιαφορία, με συνέπεια να έχουμε και την επισυμβάσα στις 22 τρέχοντος καταστροφική πυρκαϊά τρίτη εντός εξαετίας-, η οποία, ως γνωστόν, επεκτάθηκε σε τρία χωριά. Επειδή αυτή, εάν δεν ληφθούν τα ενδεδειγμένα μέτρα, δεν θα είναι η τελευταία, καλούμε και πάλι τις ως άνω Αρχές να αναλάβουν τις σχετικές ευθύνες τους. Τυχόν νέα αδιαφορία ή ολιγωρία, όπως η μέχρι τούδε επιδειχθείσα, θα ισοδυναμεί στην επαπειλούμενη νέα καταστροφή-όπως ισοδυναμεί και στην παρούσα-με ηθική συναυτουργία. Το Διοικητικό Συμβούλιο

12 12 Αυλόγυρος Τεύχος 78 ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΧΩΡΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗ ΧΙΟ Ο Σύλλογός μας τιμά τους προστάτες των χωριών μας...εκδρομικά Μια νέα καινοτομία αποφάσισε να εφαρμόσει το Δ.Σ. του Συλλόγου για να τιμήσει τις εορτές των προστατών των χωριών μας, του Σωτήρος Χριστού, και του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου. Η απόφαση αυτή συνδύαζε την καθιερωμένη αρτοκλασία με εκδρομή των μελών του σε ένα κοντινό προορισμό και παράλληλα την επίσκεψη σε παρακείμενη μονή για τιμήσουμε τους προστάτες των χωριών μας. Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που έσπευσαν να δηλώσουν συμμετοχή. Έτσι το πούλμαν, εκείνη την ηλιόλουστη Κυριακή στις 12 του Οκτώβρη, ήταν ασφυκτικά γεμάτο. Προορισμός μας η τεχνητή λίμνη Δόξα, στην ορεινή Κορινθία, με Η καθιερωμένη αναμνηστική φωτογραφία των εκδρομέων στο χωριό Γκούρα. Εδώ στα σκαλοπάτια της πλατείας την πλούσια βλάστηση και την πανέμορφη φυσική ομορφιά για να καταλήξουμε το απόγευμα στο μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου του Φονιά για την αρτοκλασία. Πρώτη στάση το κεφαλοχώρι της περιοχής η Γκούρα. Στην πανέμορφη πλατεία με τα παραδοσιακά κτίσματα γύρω από την ιστορική εκκλησία της Αγίας Τριάδος τα μέλη και οι φίλοι του Συλλόγου είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν το καφεδάκι τους ή το γλυκό τους. Επόμενη στάση, ο ιστορικός οικισμός του αρχαίου Φενεού, όπου είχαμε την ευκαιρία να επισκεφθούμε το μικρό αλλά πολύ σημαντικό σε αρχαιολογικά ευρήματα μουσείο της περιοχής. Γευματίσαμε σε παρακείμενη ταβέρνα με εδέσματα από ντόπια προϊόντα και στη συνέχεια περιπλανηθήκαμε στα όμορφα σοκάκια του χωριού. Το μοναδικό φυσικό περιβάλλον της λίμνης, που επισκεφθήκαμε, στη συνέχεια, ήταν αποκαλυπτικό και ευεργετικό για την καταταλαιπωρημένη από τις ασχήμιες της πρωτεύουσας, όρασή μας. Καταλήξαμε, τέλος, το απόγευμα, στο παρακείμενο μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου, όπου παρακολουθήσαμε με βαθιά κατάνυξη τον εσπερινό και τελέσαμε αρτοκλασία για να τιμήσουμε τους προστάτες των χωριών μας. Κουρασμένοι από το γεμάτο πρόγραμμα αλλά πλημυρισμένοι με ψυχική ευφορία, επιστρέψαμε στην Αθήνα για να γίνουμε και πάλι γρανάζι της καθημερινότητας. ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ «ΑΥΛΟΓΥΡΟ» Υπενθυμίζουμε στους αναγνώστες μας πως ο Αυλόγυρος εκδίδεται και διανέμεται δωρεάν. Τα οικονομικά του Συλλόγου μας, όμως, είναι τέτοια που δεν μας επιτρέπουν να μη δεχόμαστε τις ευγενικές, αυθόρμητες και μερικές φορές συγκινητικές προσφορές των αναγνωστών μας. Όσοι, λοιπόν, επιθυμείτε να προσφέρετε κάποιο ποσόν για τα λειτουργικά έξοδα της έκδοσης, μπορείτε να το κάνετε καταθέτοντάς το στους παρακάτω λογαριασμούς: Για καταθέσεις σε Ευρώ ( ) Αρ. λογαριασμού: ΙΒΑΝ GR BIC : PIRBGRAA Σε όλες τις τράπεζες Για καταθέσεις σε Δολάρια ($) USA Αρ. λογαριασμού: ΙΒΑΝ GR BIC : PIRBGRAA Σε όλες τις τράπεζες Να σημειώσουμε πως αν επιθυμείτε να δημοσιευθεί το όνομά σας στις προσφορές για τον Αυλόγυρο, θα πρέπει οπωσδήποτε να δηλώνετε το όνομα του καταθέτη όταν κάνετε την κατάθεση. Τα μέλη του Δ.Σ. και τα μέλη της συντακτικής επιτροπής σας ευχαριστούν θερμά για τις μέχρι σήμερα προσφορές σας. ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΤΩΝ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΑΠΟ ΤΑ ΚΟΥΡΟΥΝΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΓΡΗΓΟΡΟ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ Η βράβευση όλων των νεοεισαχθέντων φοιτητών που έχουν την καταγωγή τους από τα Κουρούνια και τον Εγρηγόρο, θα γίνει, όπως κάθε χρόνο, στην ετήσια πρωτοχρονιάτικη γιορτή του Συλλόγου Κουρουνιωτών Εγρηγοριανών Χίου. Το συμβολικό χρηματικό ποσόν, που κάθε χρόνο πρόσφερε ο Σύλλογος, φέτος θα είναι ευγενική προσφορά της Μαρκέλλας και του Γιάννη Β. Ζαννή. Στην ίδια γιορτή η οικογένεια του αείμνηστου Δρ. Κώστα Δ. Μιχαλάκη, έχει θεσπίσει να απονέμει στη μνήμη του, βραβεία αριστείας και επαίνους στους αριστεύσαντες συγχωριανούς μας φοιτητές. Αίτηση για τα βραβεία αριστείας μπορούν να υποβάλουν νεοεισαχθέντες φοιτητές/τριες, καθώς και φοιτητές/τριες παλαιοτέρων ετών που θα κριθούν από επιτροπή υπό την προεδρεία του καθηγητού του πανεπιστημίου της Βοστόνης κ. Βασίλη Ζαννή. Οι νεοεισαχθέντες φοιτητές που ενδιαφέρονται να αξιολογηθούν για τα βραβεία Μιχαλάκη του 2014, παρακαλούνται να στείλουν έως 27 Δεκεμβρίου 2014 στον Μάριο Κεφάλα, στο mail mariosk92@hotmail. com τα παρακάτω δικιολογητικά: 1. Επικυρωμένο αντίγραφο με την αναλυτική βαθμολογία τους στις Πανελλήνιες Εξετάσεις 2. Αντίγραφο Απολυτηρίου Λυκείου Οι φοιτητές παλαιοτέρων ετών που ενδιαφέρονται να αξιολογηθούν για τα βραβεία Μιχαλάκη του 2014, παρακαλούνται να στείλουν έως 27 Δεκεμβρίου 2014 στον Μάριο Κεφάλα, στο mail mariosk92@hotmail. com τα παρακάτω δικαιολογητικά: 1. Μόρια πανελλαδικών-βαθμό πρόσβασης, βεβαίωση εγγραφής στη σχολή ή τμήμα 2. Αναλυτική βαθμολογία όλων των ετών στο τμήμα που φοιτούν. Για φοιτητές/τριες που έστειλαν τα προηγούμενα χρόνια αναλυτική βαθμολογία στο τμήμα που φοιτούν αρκεί η αναλυτική βαθμολογία μόνο της περιόδου Ανάλογη ανακοίνωση έχει αποσταλεί από το τέλος Νοεμβρίου στους συγχωριανούς μας με mail και έχει αναρτηθεί στο facebook του Συλλόγου. Η επιτροπή αξιολόγησης ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ Ο πρόεδρος και τα μέλη του Δ.Σ. του Συλλόγου μας σας προσκαλούν την Κυριακή 1 Φεβρουαρίου 2015, στην καθιερωμένη πρωτοχρονιάτικη γιορτή και την κοπή της πίτας, που και φέτος θα γίνει στην πολυτελή αίθουσα εκδηλώσεων CORFU του ξενοδοχείου METROPOLITAN (πρώην Χανδρή ) στο τέρμα της λεωφόρου Συγγρού. Στην εκδήλωση αυτή θα γίνει η βράβευση των παιδιών των συγχωριανών μας που πέτυχαν να εισαχθούν στα ανώτατα και ανώτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας, θα επιδοθούν τα βραβεία αριστείας στη μνήμη του Δρ. Κώστα Δ. Μιχαλάκη και θα τιμηθούν διακεκριμένοι συγχωριανοί μας για την πνευματική προσφορά τους στο κοινωνικό σύνολο και τα χωριά μας.