ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΗΛΙΑΣ ΗΛΙΑΔΗΣ. Εκδόσεις ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΚΟΡΥΦΕΣ

Transcript

1 ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΗΛΙΑΣ ΗΛΙΑΔΗΣ Εκδόσεις ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΚΟΡΥΦΕΣ

2 Εισαγωγή Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ "K α ι εφανέρωσα εις αυτούς το όνοµά Σου, κ α ι θέλω φανερώσει, δ ι α να είναι η αγάπη µε την οποίαν µε ηγάπησας εν αυτοίς, και εγώ εν αυτοίς."(ιωάννης ιζ:26) Eίναι φορές που, ενώ διαβάζουµε την Αγία Γραφή, ορισµένα πράγµατα περνάνε από τα µάτια µας και από το νου µας χωρίς να τους δίνουµε καµιά σηµασία. Σαν αποτέλεσµα έχουµε το να χάνονται µερικές βαθιές αλήθειες του Λόγου του Θεού, που αν τις µελετούσαµε και αφιερώναµε χρόνο µελέτης σ' αυτές, θα µαθαίναµε περισσότερα για το Θεό που λατρεύουµε. Πόσες φορές δε διάβασα κι εγώ ο ίδιος αυτό το εδάφιο χωρίς καν να περάσει από το µυαλό µου - και ούτε βέβαια να µπει στο πνεύµα µου - η µεγάλη αλήθεια που ήρθε ο Ιησούς να µας αποκαλύψει για τον αγαπηµένο µας Πατέρα Θεό. Κι όµως, ο ίδιος έλεγε: "Οστις είδεν εµέ, είδε τον Πατέρα." (Ιωάννης ιδ:9). Και βέβαια γνωρίζουµε ότι ο Ιησούς µας φανέρωσε τον Πατέρα γιατί: "Τον Θεόν ουδείς είδε πώποτε." (Α Ιωάννου δ:12) και "Ουδείς είδε ποτέ τον Θεόν ο Μονογενής Υιός ο ών εις τον κόλπον του Πατρός, εκείνος εφανέρωσεν αυτόν." (Ιωάννης α:18).

3 Ο Ιησούς λοιπόν, όπως γνωρίζουµε µας φανέρωσε τον Πατέρα µέσα από τα έργα που έκανε τα οποία πάντα απέδιδε στον Πατέρα {"Δεν δύναται ο Υιός να πράττει ουδέν αφ' εαυτού, εάν δεν βλέπει τον Πατέρα πράττοντα τούτο." (Ιωάννης ε:19)}. Ο Ιησούς µας αποκάλυψε ακόµα τον Πατέρα από το Λόγο Του {"Αληθώς αληθώς σας λέγω, ότι ο ακούων τον λόγον µου και πιστεύων εις τον πέµψαντά µε έχει ζωήν αιώνιον και εις κρίσιν δεν έρχεται, αλλά µετέβη εκ του θανάτου εις την ζωήν" (Ιωάν.ε:24)}. Οµως ποτέ δεν είχα φανταστεί ότι ο Κύριος Ιησούς Χριστός µας έχει φανερώσει και συνεχίζει να µας φανερώνει τον Πατέρα, το χαρακτήρα του Πατέρα και την αγάπη του Πατέρα, όχι µόνο µε τα έργα Του, όχι µόνο µε το Λόγο Του, αλλά και µε το να µας φανερώσει το Ονοµα του Πατέρα. Και όπως λέει το εδάφιο που είδαµε στην αρχή, ο Κύριος µας φανέρωσε και θα µας φανερώνει συνεχώς το Ονοµα του Πατέρα "για να είναι η αγάπη µε την οποία Τον αγάπησε [τον Ιησού] µέσα µας και Εκείνος να είναι µέσα µας". Βλέπουµε λοιπόν πόσο σηµαντικό είναι το να µας φανερώνεται καθηµερινά στη ζωή µας το Ονοµα του Θεού µας. Από αυτό εξαρτάται το να είναι η αγάπη του Πατέρα µέσα µας. Και ξέρουµε ότι αυτό για το οποίο ενδιαφέρεται περισσότερο ο Κύριός µας είναι να µάθουµε την αγάπη Του. Πώς να την ενδυόµαστε, πώς να περπατούµε µ' αυτήν και πώς να υπηρετούµε τους άλλους µε αυτήν. Ο απόστολος Παύλος προσευχόταν για τους Εφεσίους: "...και να γνωρίσητε την αγάπην του Θεού, την υπερβαίνουσα πάσαν γνώσιν, ΔΙΑ να πληρωθείτε µε ΟΛΟΝ το πλήρωµα του Θεού." (Εφεσ.γ:19). Οµως τι σχέση µπορεί να έχει το Ονοµα του Θεού µε την φανέρωση του χαρακτήρα Του; Είναι δυνατόν η έννοια ενός ονόµατος να δείχνει και το χαρακτήρα αυτού που το έχει; Και αν ναι, η Γραφή µας δείχνει κάτι τέτοιο; Στην προς Εβραίους επιστολή στο κεφάλαιο α και εδάφιο 4 λέει: "...τοσούτον ανώτερος [ο Ιησούς] των αγγέλων ΓΕΝΟΜΕΝΟΣ όσον εξοχώτερον υπέρ αυτούς ΟΝΟΜΑ εκληρονόµησεν." Βλέπουµε δηλαδή πως το όνοµα που δόθηκε στον Ιησού - κατ' εντολήν του Θεού - όταν ο αρχάγγελος Γαβριήλ ευαγγέλισε τη Μαριάµ, είχε σκοπό να προαπεικονίσει και την φύση Του. "...και θέλεις καλέσει το όνοµα αυτού Ιησούν Διοτι αυτός θέλει σώσει τον λαόν αυτού από των αµαρτιών αυτών." (Ματ.α: 21). Ολοι γνωρίζουµε ότι το όνοµα Ιησούς σηµαίνει Σωτήρας. Και, όπως λέει ο άγγελος, "αυτός θα σώσει το λαό". Δεν νοµίζω πως ένας σωτήρας µπορούσε ποτέ να έχει πιο ταιριαστό όνοµα σε σχέση µε τη φύση Του και την αποστολή Του. Διαβάζοντας την Παλαιά Διαθήκη, θα δούµε ότι αυτή είναι και η νοοτροπία του Θεού όταν δίνει κάποιο όνοµα σε ορισµένους ανθρώπους που έχει καλέσει για ένα ιδιαίτερο σκοπό και έργο. Ετσι, βλέπουµε τον Αβραµ να τον ονοµάζει Αβραάµ επειδή ο σκοπός Του ήταν να τον κάνει "πατέρα πλήθους εθνών". Και αυτή ακριβώς είναι η έννοια αυτού του ονόµατος. Το ίδιο και τη Σάρα που την ονόµασε Σάρρα, που θα πει "ηγεµόνισσα". Τον Ιακώβ που τον ονόµασε Ισραήλ, που σηµαίνει "δυνατός µε τον Θεό". Και στην Καινή Διαθήκη βλέπουµε τον Ιησού να µετονοµάζει τον Σίµωνα σε Πέτρο. Και πράγµατι βλέπουµε µετά την Πεντηκοστή αυτόν που ήταν σαν την καλαµιά (Σίµων), να είναι ένας δυνατός βράχος στην πίστη του Κυρίου (Πέτρος). Βλέπουµε ακόµα, στην Παλιά Διαθήκη ιδιαίτερα, τους ανθρώπους µε τη σειρά τους να δίνουν ονόµατα στα παιδιά τους που έχουν ιδιαίτερες σηµασίες ανάλογα µε το τι σήµαιναν γι' αυτούς. 2

4 Ετσι, βλέπουµε τον Αβραάµ να ονοµάζει το γιο της υπόσχεσης που του έδωσε ο Θεός, Ισαάκ που σηµαίνει "γέλιο" γιατί ο Θεός τον έκανε να χαρεί δίνοντάς του το παιδί που τόσα χρόνια περίµενε. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει το να παρατηρήσουµε τη διαµάχη µεταξύ των δύο γυναικών του Ιακώβ και πώς έδιναν ονόµατα στα παιδιά τους - που µετά προήλθαν απ' αυτούς οι δώδεκα φυλές του Ισραήλ. Δεν είναι όµως ο σκοπός της παρούσας µελέτης να ασχοληθεί µε ονόµατα ανθρώπων και τη σηµασία τους. Αλλωστε ο χαρακτήρας ενός ανθρώπου δεν επηρεάζεται µόνο από το όνοµά του αλλά και από πολλούς άλλους παράγοντες που δεν αφορούν το θέµα µας ούτως ή άλλως. Αυτό που µας ενδιαφέρει είναι το να µελετήσουµε το Ονοµα του Θεού όπως αυτό µας αποκαλύπτεται µέσα από την Αγία Γραφή, και να δούµε πώς θα µας αποκαλυφθεί ο χαρακτήρας Του όπως και ο Ιησούς είπε στην προσευχή Του. Βλέπουµε µάλιστα, ότι στο εδάφιο µε το οποίο ξεκινήσαµε λέει: "...δια να είναι η ΑΓΑΠΗ ΣΟΥ εν αυτοίς...". Και καθώς ξέρουµε, η φύση του Θεού είναι η αγάπη γιατί και η Γραφή λέει: "Ο Θεός είναι αγάπη" (Α Ιωάννου δ:16). Αρα, αν µας φανερωθεί και αποκαλυφτεί το Ονοµα του Θεού θα µας αποκαλυφτεί και η αγάπη Του, το µεγαλύτερο και ισχυρότερο όπλο που υπήρξε υπάρχει και θα υπάρχει ποτέ. 3

5 ΜΕΡΟΣ Ι ΕΛΟΧΕΙΜ - ΕΛ

6 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 ΕΛΟΧΕΙΜ ΤΟ πρώτο όνοµα µε το οποίο συναντούµε το Θεό µέσα στην Αγία Γραφή είναι το Ελοχείµ. Είναι το πρώτο όνοµα που δίνεται στο Θεό και το συναντούµε στην αρχή - στο πρώτο εδάφιο - της Γένεσης, που είναι και το πρώτο βιβλίο της Αγίας Γραφής. Και όπως βλέπουµε είναι συνδεδεµένο µε τη δηµιουργία. "Εν αρχή Ελοχείµ εποίησεν...". "Εν αρχή ο Θεός εποίησεν τον ουρανόν και την γην." (Γένεσις α:1) "Γιατί αυτό;" µπορεί να αναρωτηθούµε. Η απάντηση είναι απλή. Πρέπει να συνεργάζονται αρµονικά και τα τρία πρόσωπα της Θεότητας για να έχουµε δηµιουργία. Και αυτό είναι από την αρχή που θέλει ο Θεός να δείξει στον κόσµο. Η δηµιουργία γίνεται µόνο µέσα σε πλήρη συνεργασία, αγάπη, αρµονία και συµφωνία. Aς δούµε ένα εδάφιο της Καινής Διαθήκης που θα µας το επιβεβαιώσει αυτό στο φως των όσων είπαµε. Μιλάει ο Κύριος Ιησούς εδώ που, όπως είπαµε και από την αρχή, σκοπό έχει να µας αποκαλύψει τον Πατέρα και το Ονοµά Του. Κατά Ιωάννη Ε: Απεκρίθη λοιπόν ο Ιησούς και είπεν προς αυτούς, Αληθώς, αληθώς σας λέγω, Δεν δύναται ο Υιός να πράττη ουδέν αφ' εαυτού, 5

7 εάν δεν βλέπει τον Πατέρα πράττοντα τούτο επειδή όσα Εκείνος πράττη ταύτα και ο Υιός πράττη οµοίως. Εδώ, ο Κύριός µας, µας αποκαλύπτει τη χρυσή αρχή της συµφωνίας µεταξύ των τριών προσώπων του Θεού - που είναι έτσι κι αλλιώς αδιάσπαστη - και δίνει αυτό σαν παράδειγµα για µας. Ο Πατέρας πράττει στον πνευµατικό χώρο ο Υιός το φέρνει µε το Λόγο (αφού ο Υιός είναι ο Λόγος) στον υλικό χώρο και το Αγιο Πνεύµα το υλοποιεί µε τη δύναµη του Θεού (αφού Αυτός, το Αγιο Πνεύµα, είναι ο φορέας της θεϊκής δύναµης). Γνωρίζουµε ότι ο Ιησούς Χριστός αφότου βαπτίστηκε στον Ιορδάνη ποταµό έλαβε πάνω Του το Αγιο Πνεύµα που κατέβηκε µε µορφή περιστεράς. Και ο Πατέρας µίλησε λέγοντας "Αυτός είναι ο Υιός Μου ο αγαπητός...". Βλέπουµε δηλαδή γι' άλλη µια φορά τη συµφωνία της Αγίας Τριάδας. Ο Ιησούς λοιπόν, όποιο έργο έκανε, το έκανε αφού έβλεπε τον Πατέρα να το κάνει. Πώς; Με το να πει το Λόγο που ο Πατέρας του έλεγε να πει. Και το Αγιο Πνεύµα εκτελούσε το Λόγο υλοποιώντας το θαύµα στο φυσικό κόσµο µε τη δύναµη του Θεού. Ετσι λοιπόν, από την αρχή της δηµιουργίας βλέπουµε να µας αποκαλύπτεται το πώς φτιάχτηκαν τα πάντα µέσα από τη σύµφωνη ενέργεια και των τριών προσώπων της τριάδας. Από την αρχή κιόλας ο Θεός µας µιλά και µας αποκαλύπτει τη δύναµη µε την οποία δηµιούργησε το σύµπαν. Είπαµε ότι το "ελοχείµ" προέρχεται απ' τη ρίζα "ουλ" που σηµαίνει "ισχυρός". Θα λέγαµε ότι σκοπός αυτού του ονόµατος είναι να δείξει την έννοια της ισχύος του Θεού στον υπερθετικό βαθµό. Και αυτή η δύναµη προέρχεται από δύο στοιχεία: αγάπη και συµφωνία. Είναι από αγάπη που ο Θεός έφτιαξε το σύµπαν και η έκφραση αυτή της αγάπης Του φαίνεται αν κοιτάξουµε πιο προσεκτικά ένα συγκεκριµένο σηµείο που µιλάει για το τέλος της δηµιουργίας. Γένεσις Α: Και είδεν ο Θεός ΠΑΝΤΑ ΟΣΑ ΕΠΟΙΗΣΕ και ιδού, ήσαν ΚΑΛΑ ΛΙΑΝ. Και έγεινεν εσπέρα, και έγεινε πρωί, ηµέρα έκτη. Σ' αυτό το εδάφιο, βλέπουµε ότι ο Θεός, επιθεώρησε όλα όσα έφτιαξε και είδε ότι ήσαν καλά - πολύ καλά. Αυτό ακριβώς µας δίνει µια πρώτη γεύση της αγάπης Του, όπως είπαµε και πιο πάνω, από την πρώτη στιγµή της δηµιουργίας. Ο Θεός έφτιαξε το σύµπαν τέλειο. Τέλειο, όπως κι ο ίδιος είναι τέλειος. Και απεικόνισε το χαρακτήρα Του µέσα σ' αυτό. Και τόσο πολύ µάλιστα Τον απεικόνισε, ώστε, παρ' όλες τις καταστροφές που έκαναν ο διάβολος και ο αµαρτωλός άνθρωπος στο πέρασµα των αιώνων, να µπορεί ο Απόστολος Παύλος να λέει: "Επειδή τα αόρατα αυτού βλέπονται φανερώς από κτίσεως κόσµου ΝΟΟΥΜΕΝΑ ΔΙΑ ΤΩΝ ΠΟΙΗΜΑΤΩΝ, η τε αΐδιος αυτού δύναµις και η θειότης, ώστε αυτοί είναι αναπολόγητοι." (Ρωµ.α:20). Βλέπουµε από το εδάφιο αυτό, ότι ο αόρατος Θεός {"τα αόρατα αυτού"}, γίνεται ορατός {"βλέπονται φανερώς"} µέσα από τη δηµιουργία {"νοούµενα δια των ποιηµάτων"}. Η πρώτη λοιπόν έκφραση της αγάπης του Θεού είναι η δηµιουργία του κόσµου. Και το όνοµα µε το οποίο πρωτοεµφανίζεται σε σχέση µε τη δηµιουργία, το "Ελοχείµ", δείχνει την αγάπη Του προς τη δηµιουργία Του, όπου όλα όσα εποίησε ήσαν "καλά λίαν" 6

8 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2 ΕΛ - ΕΛΥΟΝ - ΘΕΟΣ Ο ΥΨΙΣΤΟΣ ΚΑΘΩΣ προχωρούµε στη µελέτη αυτού του ονόµατος, πρέπει να πούµε ότι η προσωνυµία "Ελ" χρησιµοποιείται µόνη της, αλλά και σε συνδυασµό - όπως στην παραπάνω περίπτωση - για να αποδώσει το όνοµα του Θεού στα εβραϊκά. Πολλές φορές µάλιστα προστίθεται σε κύρια ονόµατα σαν "ηλ". "Και ο Μελχισεδέκ Βασιλεύς Σαλήµ, έφερεν έξω άρτον και οίνον ήτο δε ιερεύς του Θεού του Υψίστου. Και ευλόγησεν αυτόν, και είπεν, Ευλογηµένος ο Αβραµ παρά του Θεού του Υψίστου, όστις έκτισε τον ουρανόν και την γην και ευλογητός ο Θεός ο Υψιστος, ΟΣΤΙΣ ΠΑΡΕΔΩΚΕ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΣΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΧΕΙΡΑ ΣΟΥ. Και ο Αβραµ έδωκεν εις αυτόν δέκατον από πάντων." (Γένεσις ιδ:18-20) Για παράδειγµα Βαιθήλ, Δανιήλ, Ηλίας. Ακόµη, η επίκληση του Ιησού πάνω στο σταυρό "Ηλί, ηλί λαµά σαβαχθανί;" έχει να κάνει µε αυτή ακριβώς την προσωνυµία. Μάλιστα στο κατά Μάρκο Ευαγγέλιο η ρήση του Χριστού αποδίδεται ως "Ελωί, Ελωί..." (Μάρκος ιε:34) που µας παραπέµπει ευθέως στην προσωνυµία "Ελ" καθώς επίσης και στο "Ελοχείµ". Η µετάφραση µάλιστα του Νεόφυτου Βάµβα στη Γένεση λγ:20 αποδίδει το "Ελοχείµ" σαν "Ελωέ" ("Ελ-Ελωέ Ισραήλ"). Ετσι λοιπόν, ερχόµαστε να µελετήσουµε το πρώτο από τα ονόµατα του Θεού που παρουσιάζεται στην Αγία Γραφή µε τη µορφή αυτή - δηλαδή µε πρώτο συνθετικό το "Ελ". Κατ' αρχάς, πιστεύω ότι αυτό που θα µας βοηθήσει πρώτιστα στη µελέτη του κάθε ονόµατος του Κυρίου του Θεού µας, που υπάρχει µέσα στην Αγία Γραφή, είναι το να µελετήσουµε σε πιο σηµείο 7

9 εµφανίζεται και τι λέει σ' εκείνο το χωρίο. Αυτό, γιατί υπάρχει κάποιος συγκεκριµένος λόγος που εµφανίζεται το όνοµα του Θεού σε ένα συγκεκριµένο χωρίο συνδυασµένο µε κάποια ενέργεια που ο Ιδιος έχει κάνει. Οπως είπαµε άλλωστε στην εισαγωγή, το όνοµα έχει σχέση µε το χαρακτήρα και καθορίζει τις ιδιότητες του Θεού. Βλέπουµε λοιπόν, από το κείµενό µας, ότι το όνοµα "Ελ Ελυόν" που είναι στα ελληνικά "Θεός ο Υψιστος" εµφανίζεται σε σχέση µε τις εξής δύο ιδιότητες του Κυρίου: 1). Εκτισε τον ουρανό και τη γη. 2).Παρέδωσε τους εχθρούς σου στα χέρια σου. Μελετώντας αυτά τα δύο σηµεία βλέπουµε ότι έχουµε να κάνουµε µε το χαρακτηριστικό της παντοδυναµίας και της υπέρτατης εξουσίας του Θεού πάνω στον ουρανό αλλά και στη γη. Πριν προχωρήσουµε θα ήθελα να δούµε ένα πολύ ενδιαφέρον σηµείο. Αυτός που έχει την αποκάλυψη αυτού του ονόµατος του Θεού του Υψίστου, είναι ο ιερεύς του Θεού του Υψίστου, ο Μελχισεδέκ, ο οποίος είναι τύπος του Ιησού Χριστού (Εβραίους ζ:15-17, 21-22). Και τι έκανε ο Μελχισεδέκ; Αποκάλυψε το όνοµα του Θεού του Υψίστου στον δούλο του τον Αβραµ. Ο δε Αβραµ σαν πατέρας των δια πίστεως δικαιωµένων δεν αντιπροσωπεύει το λαό του Θεού - την εκκλησία του Χριστού; (Γαλάτες γ:7,9). Στην προς Εβραίους ζ:1,2 λέει: "Διότι ούτος ο Μελχισεδέκ, βασιλεύς Σαλήµ, ιερεύς του Θεού του Υψίστου [Ελ Ελυόν]...όστις πρώτον µεν ερµηνεύεται βασιλεύς δικαιοσύνης, έπειτα δε βασιλεύς Σαλήµ, το οποίον είναι, βασιλεύς ειρήνης." Στην εβραϊκή γλώσσα, το όνοµα Μελχισεδέκ σηµαίνει, "ο Βασιλιάς µου είναι Σεδέκ". Η λέξη "Σεδέκ" σηµαίνει δικαιοσύνη µε τις παρακάτω αποχρώσες έννοιες: 1). Δίκαιος µε την έννοια αυτού που κάνει δίκαια κρίση. 2). Δίκαιος στο νόµο του. 3).Δίκαιος στο λόγο του. 4). Δίκαιος στα ήθη του. 5). Δίκαιος µε την έννοια αυτού που δίνει απελευθέρωση, νίκη ευηµερία. 6). Δίκαιος στο να τηρεί τη διαθήκη του. 7).Δίκαιος στο να µεταδίδει τη δικαιοσύνη του στους άλλους. Επιπλέον, όπως είδαµε και στο παραπάνω εδάφιο, είναι και "βασιλεύς Σαλήµ" που σηµαίνει "βασιλιάς ειρήνης". Ολες αυτές οι ιδιότητες είναι ιδιότητες που ανήκουν στο Θεό και αυτές αντιπροσωπεύει ο αρχιερέας Του. Σήµερα, στην εποχή της Καινής Διαθήκης, αρχιερέας του Θεού είναι ο Ιησούς Χριστός (Εβραίους ς:20, θ:11). Επίσης είδαµε ότι αυτό που έκανε ο Θεός ο Υψιστος για τον Αβραµ - και θα το κάνει και για σένα - είναι ότι "παρέδωσε τους εχθρούς του στα χέρια του". Και για το µεν Αβραµ οι εχθροί του ήσαν αυτοί που είχαν πιάσει αιχµάλωτο τον ανηψιό του το Λωτ. Για µας όµως στην Καινή Διαθήκη ο εχθρός µας είναι ένας. Ο Διάβολος. ("Διότι δεν είναι η πάλη ηµών ενάντιον 8

10 εις αίµα και σάρκα, αλλά εναντίον εις τας αρχάς, ενατίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσµοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, εναντίον εις τα πνεύµατα της πονηρίας τα εν τοις επουρανίοις." (Εφεσίους ς:12)). Ο Θεός ο Υψιστος θα παραδώσει στα χέρια σου τον εχθρό σου που κρατάει αιχµάλωτους στην αµαρτία ή στην ασθένεια ή σε οποιοδήποτε άλλο δέσιµο τα αγαπητά σου πρόσωπα, αλλά και οποιονδήποτε άλλον του ζητήσεις να σε βοηθήσει να απελευθερώσεις. Οπως και ο Αβραµ έπρεπε να πολεµήσει για να απελευθερώσει τον ανηψιό του στηριζόµενος στη δύναµη του Υψιστου Θεού και στη διαθήκη που είχε µαζί του, έτσι κι εµείς πρέπει να πολεµήσουµε, όχι ενάντια σ' αίµα και σάρκα, (δηλαδή ανθρώπους), αλλά ενάντια στην κάθε δαιµονική δύναµη που κρατάει αυτό που ήδη µας ανήκει, σύµφωνα µε τη διαθήκη που έχουµε µε το Θεό σφραγισµένη µε το αίµα του Ιησού Χριστού. Στη µάχη µας θα µας στηρίξει το ότι ο Κύριός µας είναι Βασιλιάς Δικαιοσύνης (και είδαµε τι σηµαίνει αυτό παραπάνω όταν αναλύσαµε τη λέξη "Σεδέκ") και Βασιλιάς Ειρήνης. Με τη δικαιοσύνη Του νικάµε την αµαρτία και τα αποτελέσµατά της (ασθένεια, φθορά, δέσιµο, θάνατο) γιατί "ο Χριστός έγεινεν κατάρα υπέρ ηµών για να γίνοµεν ηµείς δικαιοσύνη του Θεού δι' αυτού" (Β Κορινθίους ε:21) και µε την ειρήνη Του πολεµάµε µε τη βεβαιότητα ότι η νίκη είναι δική µας και χωρίς άγχος και ανησυχία κερδίζουµε έναν ήδη κερδισµένο πόλεµο. Αυτός είναι ο Ελ - Ελυόν, ο Θεός ο Υψιστος. 9

11 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3 ΕΛ - ΣΑΝΤΑΙ, ΘΕΟΣ Ο ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΩΡ ΕΝΑ ακόµα όνοµα που αρχίζει µε την προσωνυµία "ελ" είναι και το "Ελ - Σαντάϊ" που σηµαίνει "Θεός ο Παντοκράτωρ". Και, όπως ξέρουµε, η ελληνική λέξη "παντοκράτωρ" είναι σύνθετη λέξη και σηµαίνει, "αυτός που κρατάει τα πάντα στα χέρια του". Νοµίζω ότι είναι ένα πολύ ταιριαστό όνοµα για το Θεό µας γιατί είναι ένα όνοµα που αποκαλύπτει τη φύση Του στο θέµα της εξουσίας. Και σήµερα λέµε όταν εξουσιάζουµε κάτι ή κάποιον τη γνωστή φράση: "στα χέρια µου το 'χω" ή "στα χέρια µου σ' έχω". Θέλουµε έτσι να δηλώσουµε ότι εξουσιάζουµε µια κατάσταση ή ένα πρόσωπο και µπορούµε ότι θέλουµε να του κάνουµε, καλό ή κακό. "Και ότε ήτο ο Αβραµ ενενήκοντα εννέα ετών, εφάνη ο Κύριος εις τον Αβραµ, και είπε προς αυτόν, Εγώ είµαι Θεός ο Παντοκράτωρ περιπάτει ενώπιόν µου, και έσω τέλειος." (Γένεσις ιζ:1). Με βάση αυτές τις παραπάνω σκέψεις, µπορούµε να πούµε ότι Αυτός που κρατάει τα πάντα στα χέρια Του, ο Θεός, µπορεί να κάνει αυτό που θέλει σε κάθε περίπτωση ή κατάσταση. Ας διαβάσουµε λοιπόν αυτό το ίδιο χωρίο από το οποίο ξεκινήσαµε, για να δούµε τι είναι το θέληµα του Θεού που ονοµάζει τον εαυτό Του "ο Παντοκράτωρ", δηλώνοντας έτσι το απεριόριστο της εξουσίας Του σε κάθε κατάσταση. Γένεσις ΙΖ:

12 1. Και ότε ήτο ο Αβραµ ενενήκοντα εννέα ετών, εφάνη ο Κύριος εις τον Αβραµ, και είπε προς αυτόν, Εγώ είµαι Θεός ο Παντοκράτωρ περιπάτει ενώπιον µου, και έσο τέλειος. 2. Και θέλω στήσει την διαθήκην µου αναµέσον εµού και σου και θέλω σε πληθύνει σφόδρα σφόδρα. 3. Και έπεσεν ο Αβραµ επί πρόσωπον αυτού και ελάλησεν προς αυτόν ο Θεός, λέγων, 4. Εγώ, ιδού, η διαθήκη µου είναι προς σε και θέλεις γείνει πατήρ πλήθους εθνών 5. Και δεν θέλει καλείσθαι πλέον το όνοµά σου Αβραµ, αλλά το όνοµά σου θέλει είσθαι Αβραάµ διότι πατέρα πλήθους εθνών σε κατέστησα 6. Και θέλω σε αυξήσει σφόδρα σφόδρα, και θέλω σε καταστήσει εις έθνη, και βασιλείς θέλουσιν εξέλθει εκ σου 7. Και θέλω στήσει την διαθήκην µου αναµέσον εµού και σου, και του σπέρµατός σου µετά σε εις τας γεννεάς αυτών, εις διαθήκην αιώνιον, δια να ήµαι Θεός εις σε και εις το σπέρµα σου µετά σε 8. Και θέλω δώσει εις σε, και εις το σπέρµα σου µετά σε, την γην της παροικίας σου, πάσαν την γην Χαναάν, εις κατάσχεσην αιώνιον και θέλω είσθαι ο Θεός αυτών. Οπως έχουµε ήδη, πει σε κάθε σηµείο της Αγίας Γραφής όπου εµφανίζεται κάποιο από τα ονόµατα του Θεού, αυτό συνοδεύεται και από ένα χωρίο που συνδέεται µε αυτό το όνοµα. Δηλαδή, µπορούµε να χρησιµοποιήσουµε αυτό το χωρίο σαν ορισµό για το αντίστοιχο όνοµα του Κυρίου που εµφανίζεται σ' αυτό. Και σ' αυτό ακριβώς το σκεπτικό στηρίζεται αυτή η µελέτη. Αλλωστε, όπως έχουµε δει µέχρι τώρα, παίρνοντας σαν αφετηρία το συγκεκριµένο χωρίο που εµφανίζεται κάθε φορά µε το αντίστοιχο όνοµα, οδηγούµαστε σε άλλα σηµεία της Γραφής που επιβεβαιώνουν την ερµηνεία. Και, όπως γνωρίζουµε, "εκ στόµατος δύο ή τριών µαρτύρων θέλει βεβαιούσθαι πας λόγος". (Β Κορινθίους ιγ:1). Διαβάζοντας λοιπόν το συγκεκριµένο χωρίο, βλέπουµε ότι ο Κύριος συνδέει µε το όνοµα "Παντοκράτωρ" τα εξής: 1)."Περιπάτει ενώπιόν Μου και έσο τέλειος". 2)."Θα στήσω τη διαθήκη Μου µαζί σου". 3)."Θα σε πληθύνω σφόδρα σφόδρα". 4)."Η διαθήκη Μου ΕΙΝΑΙ προς σε και θα σε καταστήσω...". 5)."Δε θα καλείται πλέον το όνοµά σου...αλλά θα καλείσαι". 6)."Θα στήσω τη διαθήκη µου και µε το σπέρµα σου...και θα δώσω σ' αυτούς τη γη...". Συνοψίζοντας τα παραπάνω µπορούµε να δούµε ότι ο Θεός που εµφανίζεται σαν Παντοκράτωρ πρώτα απ' όλα απαιτεί να περπατούµε "ενώπιον Αυτού" και να είµαστε "τέλειοι." Τι σηµαίνει αυτό; Στο Β Χρονικών κεφάλαιο ις:9 λέει: "Διότι οι οφθαλµοί του Κυρίου περιτρέχουσι δια πάσης της γης, δια να δειχθεί δυνατός υπέρ των εχόντων την καρδίαν αυτών ΤΕΛΕΙΑΝ προς αυτόν." Αυτό που ζητάει ο Θεός πρώτ' απ' όλα είναι, όχι να είσαι τέλειος, αλλά να έχεις την καρδιά σου τέλεια προς Αυτόν. Να εκζητάς το Θεό και το θέληµά Του µε όλη σου την καρδιά. Και τότε Εκείνος τι θα κάνει; Θα φανεί δυνατός - θα φανεί Παντοκράτωρ - µαζί σου. Βλέπουµε ότι όταν ο Θεός µίλησε στον Αβραµ κατ' αυτόν τον τρόπο, το πρώτο που έκανε ο Αβραµ ήταν "να πέσει κατά πρόσωπον αυτού". Αυτή είναι µια πράξη λατρείας. Ο Θεός, σ' αυτούς που Τον λατρεύουν µε όλη τους την καρδιά δείχνεται δυνατός - Παντοκράτωρ. Στήνει τη διαθήκη Του µαζί τους. Και τι είναι η διαθήκη Του; "Θα σε αυξήσω", "θα σε πληθύνω σφόδρα", "θα σε καλώ µε το όνοµα που αντιστοιχεί στις υποσχέσεις που σου έδωσα", θα ευλογήσω το σπέρµα σου", "θα σου δώσω τη γη της υπόσχεσης". 11

13 Ο λόγος που ο Θεός άλλαξε το όνοµα του Αβραµ και τον κάλεσε Αβραάµ ήταν γιατί, µε τον τρόπο αυτό θα του θύµιζε πάντα τη διαθήκη που ο Θεός έστησε µαζί του. Το όνοµα αυτό θα ήταν η σφραγίδα επικύρωσης της διαθήκης για τον Αβραάµ κάθε φορά που θα το άκουγε. Στον Ησαϊα, κεφάλαιο {µε} και εδάφιο 3 λέει: "Και θέλω σοι δώσει θησαυρούς φυλαττοµένους εν σκότει, και πλούτη κεκρυµµένα εν αποκρύφοις, δια να γνωρίσεις ότι εγώ είµαι ο Κυριος Ο ΚΑΛΩΝ ΣΕ ΚΑΤ' ΟΝΟΜΑ, ο Θεός του Ισραήλ." Βλέπουµε, γι' άλλη µια φορά, ότι ο Κύριοςο Παντοκράτωρ που µας καλεί µε το όνοµά µας θέλει να µας ευλογήσει! Στην προς Εφεσίους επιστολή στο κεφάλαιο γ:20,21 λέει: "Εις δε τον δυνάµενον υπερεκπερισσού να κάµη υπέρ πάντα όσα ζητούµεν ή νοούµεν, κατά την δύναµιν την ενεργουµένην εν ηµίν, εις αυτόν έστω η δόξα εν τη εκκλησία δια Ιησού Χριστού, εις πάσας τας γενεάς του αιώνος των αιώνων. Αµήν." Βλέπουµε εδώ, ότι ο Θεός που είναι ο Παντοκράτωρ - γιατί µόνο ο Παντοκράτωρ µπορεί να κάνει "υπερεκπερισσού υπέρ πάντα όσα ζητούµεν ή νοούµεν" - θα το κάνει σύµφωνα την δύναµη που ενεργείται µέσα µας. Δηλαδή, ο Θεός θέλει να µας ευλογήσει πολύ παραπάνω απ' όσο µπορούµε να ζητήσουµε ή να φανταστούµε, και µάλιστα αυτό θέλει να το κάνει ενεργώντας µέσα από εµάς προκειµένου να συµµετέχουµε κι εµείς. Οπως ακριβώς έκανε και µε τον Αβραάµ. Την κάθε ευλογία που του έδωσε - που ήταν πολύ παραπάνω απ' όσο µπορούσε να φανταστεί - την ενήργησε από µέσα του. Στο επόµενο εδάφιο όµως, θα δούµε µια προτροπή του αποστόλου Παύλου προκειµένου να συµβεί αυτό. Και αυτή πρέπει να είναι η στάση µας προκειµένου να έρθουν οι ευλογίες. "Εις αυτόν έστω η δόξα δια Ιησού Χριστού εις πάσας τας γεννεάς του αιώνος των αιώνων." Δηλαδή, εδώ βλέπουµε ότι η στάση της λατρείας και δοξολογίας είναι αυτή που µας φέρνει σε θέση να λάβουµε. Τι είπαµε πως έκανε ο Αβραάµ; Επεσε κατά πρόσωπο και προσκύνησε το Θεό. Από αυτό το εδάφιο µάλιστα βλέπουµε ότι είναι απαίτηση του Θεού να είναι "εις αυτόν µόνον η δόξα εν τη εκκλησία". Δεν είναι δυνατόν να λατρεύουµε κι άλλους εκτός από τον Θεό τον Παντοκράτορα µέσα στην εκκλησία και να περιµένουµε να λάβουµε τις ευλογίες Του και να δούµε τις ενέργειές Του υπέρ µας. Αλλωστε αυτό θα δυναµώσει πρώτα απ' όλα την πίστη µας. Θα αναφερθούµε και πάλι στον Αβραάµ όσον αφορά το θέµα της λατρείας. Στην προς Ρωµαίους κεφάλαιο {δ} και εδάφιο 20 λέει: "Ουδέ εδίστασεν εις την επαγγελίαν αλλ' ενεδυναµώθη εις την πίστιν δοξάσας τον Θεόν." Βλέπουµε ότι χάρη στη στάση λατρείας, όχι µόνο δε δίστασε στο να λάβει την επαγγελία όταν ο Θεός του την έδωσε µε το Λόγο Του, αλλά και έλαβε δύναµη στο να µείνει σταθερός και πιστός µέχρι την τελική φανέρωσή της. Και είδαµε στα εισαγωγικά εδάφια αυτού του κεφαλαίου, ότι όταν ο Αβραάµ έλαβε την υπόσχεση ήταν σε στάση προσκύνησης. Και αν παρακολουθήσουµε τη ζωή του θα δούµε ότι ήταν µια συνεχής ζωή λατρείας και προσκύνησης προς τον Θεό. Βλέπουµε δηλαδή ότι η κύρια έννοια του ονόµατος "Θεός ο Παντοκράτωρ" είναι συνδεδεµένοι µε τη βέβαιη πρόθεση του Θεού να µας ευλογήσει, να µας αυξήσει, να µας πληθύνει σφόδρα, να µας δώσει το "υπερεκπερισσού". Και αυτό ταιριάζει µε µια ακόµη έννοια που έχει η λέξη "Σαντάϊ" στα εβραϊκά και αυτή προέρχεται από τη ρίζα "σαντ" που σηµαίνει "στήθος". Ετσι το όνοµα "Ελ Σαντάϊ" σηµαίνει επίσης "Αυτός µε τα πολλά στήθη - Αυτός που µπορεί να προµηθεύσει, να τροφοδοτήσει, να ικανοποιήσει και να καλύψει την κάθε ανάγκη και είναι Παντοδύναµος στο να το κάνει." Είπαµε ότι το "Ελ" προέρχεται από τη ρίζα "ουλ" που σηµαίνει "ισχυρός" ενώ το "Σαντάϊ" από το "σαντ" που σηµαίνει "στήθος" µε την έννοια της 12

14 τροφοδοσίας. Γι' αυτό το "Ελ Σαντάϊ" σηµαίνει επίσης όπως είπαµε "Ο Υπερεπαρκής, Παντοδύναµος και Πλουσιόδωρος Θεός". Είναι Αυτός που είναι η πηγή όλων των ευλογιών πνευµατικών και υλικών. Ας δούµε για παράδειγµα ένα χωρίο µέσα στη Γραφή εκεί όπου ο Ιακώβ ευλογεί τους γιους του και προλέγει το µέλλον τους: Γένεσις ΜΘ: Και τούτο δια του Θεού (Ελ) του πατρός σου, όστις θέλει σε βοηθεί και δια του Παντοδυνάµου (Σαντάϊ) όστις θέλει σε ευλογεί, ευλογίας του ουρανού άνωθεν, ευλογίας της αβύσσου κάτωθεν, ευλογίας των µαστών και της µήτρας. Και επειδή όπως είπαµε όλα αυτά έχουν να κάνουν µε το σωστό µας περπάτηµα απέναντί Του, µπορούµε να κλείσουµε µε την προτροπή του Ιησού στην επί του όρους οµιλία Του: Κατά Ματθαίο Ε: Εστε λοιπόν σεις τέλειοι, καθώς ο Πατήρ σας o εν τοις ουρανοίς είναι τέλειος. "...περιπάτει ΕΝΩΠΙΟΝ ΜΟΥ και έσω τέλειος... 13

15 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4 ΕΛ ΟΛΑΜ - Ο ΑΙΩΝΙΟΣ ΘΕΟΣ ΑΣ δούµε τώρα ένα ακόµα από τα ονόµατα του Θεού µε πρώτο συνθετικό το Ελ. Το όνοµα είναι το "Ελ-Ολάµ, ο Αιώνιος Θεός" και εµφανίζεται για πρώτη φορά στη Γένεση στο κα: 33. Εκεί ο Αβραάµ, γέρος αρκετά πια και αφού έχει αποκτήσει τον Ισαάκ, το γιο της υπόσχεσης, και έχει διώξει την Αγαρ µε τον Ισµαήλ, κάνει µια συνθήκη µε τον Αβιµέλεχ το Φιλισταίο στο πηγάδι της Βηρ-Σαβεέ και εκεί επικαλείται το όνοµα του Ελ-Ολάµ, του Αιώνιου Θεού. "Και εφύτευσεν ο Αβραάµ δρυµόν εν Βηρ- Σαβεέ και επεκαλέσθη εκεί το όνοµα του κυρίου του Αιωνίου Θεού". (Γένεσις κα:33) "Δεν εγνώρισας, δεν ήκουσας ότι ο Αιώνιος Θεός, ο Κύριος, ο Ποιητής των άκρων της γης δεν ατονεί και δεν αποκάµνει, δεν εξιχνιάζεται η φρόνησις αυτού." (Ησαϊας µ:28) Τι σηµαίνει όµως αυτό το όνοµα εδώ που εµφανίζεται; Και γιατί ο Αβραάµ επικαλείται εδώ το όνοµα του Θεού µε αυτό το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό; Ο Θεός του είχε αποκαλυφθεί µε άλλα ονόµατα πιο πριν τα οποία ο Αβραάµ θα µπορούσε να επικαλεστεί κάλιστα. Τον είχε γνωρίσει σαν Ελ-Χαϊ, Υψιστο Θεό, σαν Ελ-Σαντάϊ, Παντοκράτωρα και Πανπροµηθευτή Θεό. Γιατί να επικαλεστεί το Ελ- Ολάµ; Ο Αβραάµ σ' αυτή τη φάση της ζωής του έχει αρχίσει να κατοικεί σε ασφάλεια. Η υπόσχεση του Θεού για το γιο που θα τον κληρονοµούσε έχει εκπληρωθεί, έχει κατασταλάξει σε ένα τόπο - όσο αυτό θα µπορούσε να γίνει - οι γύρω λαοί (Φιλισταίοι, Αβιµέλεχ) 14

16 αναγνωρίζουν την ευλογία του Θεού στη ζωή του και ζητούν να κάνουν συνθήκες µαζί του. Ο Αβραάµ κοιτάζει τη ζωή του προς τα πίσω στο παρελθόν. Ποιος ήταν, πού κατοικούσε εκεί στην Ουρ της Χαλδαίας, από πού τον έβγαλε ο Θεός και µέσα από µια πορεία χρόνων τον έφερε στον τόπο που είχε διαλέξει για κείνον για να τον κάνει "πατέρα πλήθους εθνών" και να τον ευλογήσει σε σηµείο που ούτε ο νους του δεν το έβαζε. Εβλεπε τώρα, µέσα από την ώριµη µατιά ενός ανθρώπου που είχε ακολουθήσει πιστά το Δηµιουργό του σε όλη του τη ζωή, το σχέδιο ενός Θεού που ο χρόνος δεν δεσµεύει τα σχέδιά Του τα οποία θα εκπληρωθούν όσο κι αν χρειαστεί να περιµένει γιατί είναι Αιώνιος. Για το Θεό µια µέρα είναι σα χίλια χρόνια και χίλια χρόνια σα µια µέρα (Ψαλµός 90:4, Β Πέτρου γ:8). Ο Αβραάµ γνώρισε το Θεό σαν Θεό που έχει δηµιουργήσει το χρόνο ενώ Εκείνος είναι έξω από το χρόνο και τον ελέγχει. Ο Αιώνιος Θεός είναι Αυτός που είναι χωρίς αρχή και τέλος, που ο χρόνος γι' Αυτόν δεν έχει σηµασία γιατί Εκείνος δεν υπόκειται στους περιορισµούς του. Δεν ανησυχούσε ο Θεός µήπως ο Αβραάµ και η Σάρρα γεράσουν πολύ και δε µπορούν να κάνουν παιδί γιατί Εκείνος ελέγχει και το χρόνο και τη Δηµιουργία. Δε βιαζόταν να στείλει το Μωϋσή να απελευθερώσει το λαό του Ισραήλ όσο ήταν νέος και στην ακµή της ηλικίας του. Περίµενε µέχρι ο Μωϋσής να διδαχτεί αυτά που έπρεπε και οι συνθήκες να είναι αυτές που εξυπηρετούσαν τα σχέδιά Του κι ας έγινε ο Μωϋσής 80 χρονών. Μετά του έδωσε τη δύναµη να ζήσει άλλα 40 χρόνια µέσα στην έρηµο, µέσα σε κακουχίες, οδηγώντας έναν ανυπάκουο λαό και όταν ήρθε η ώρα του αφότου είχε εκπληρώσει την αποστολή του λέει γι' αυτόν η Γραφή: Δευτερονόµιον ΛΔ:7 7. Και ήτο ο Μωϋσής εκατόν είκοσι ετών ότε απέθανε, δεν ηµαυρώθησαν οι οφθαλµοί αυτού ουδέ ηλαττώθη η δύναµις αυτού. Γι' αυτό δε χρειάζεται ν' ανησυχούµε και να βιαζόµαστε. Ο Αιώνιος Θεός είναι που µας κάλεσε, µας δικαίωσε και θα εκπληρώσει το Λόγο Του και τις υποσχέσεις Του προς εµάς ότι και να γίνει. Φτάνει µόνο να Τον αφήσουµε να µας οδηγεί και να µη θέλουµε να Τον οδηγήσουµε εµείς παίρνοντας τα πράγµατα στα χέρια µας. Ο Αβραάµ έκανε αυτό το λάθος και έτσι γέννησε τον Ισµαήλ από την Αγαρ. Μέσα από τον Ισµαήλ γεννήθηκε ένα έθνος που πολλά προβλήµατα θα έφερνε στον Ισραήλ αργότερα. Αντίθετα ο Δαβίδ φαίνεται να γνώριζε καλύτερα ότι στην ώρα του Θεού και µε το δικό Του τρόπο τα πράγµατα γίνονται καλύτερα. Ετσι, όταν βρέθηκε δύο φορές η ευκαιρία να σκοτώσει το Σαούλ που τον κατεδίωκε, δεν το έκανε και άφησε τον Αιώνιο Θεό να κάνει την εκδίκησή Του. Γι' αυτό: Β Πέτρου Γ:8 8. Εν δε τούτω ας µη σας λανθάνη αγαπητοί ότι παρά Κυρίω µία ηµέρα είναι ως χίλια έτη και χίλια έτη ως ηµέρα µία. 9. Δεν βραδύνει ο Κύριος την υπόσχεσιν αυτού, ως τινές λογίζονται τούτο βραδύτητα, αλλά µακροθυµεί εις ηµάς µη θέλων να απολεσθώσι τινές αλλά πάντες να έλθωσιν εις µετάνοιαν. Βλέπουµε ότι ο Θεός δεν καθυστερεί τις υποσχέσεις Του, όπως µπορεί εµείς να νοµίζουµε, αλλά κινείται κατά τον τρόπο και το χρόνο που εξυπηρετούνται τα σχέδιά Του. Γι' αυτό πρέπει να Τον εµπιστευόµαστε και να Του λέµε: "Κύριε, Εσύ το είπες, Εσύ και θα το κάνεις. 'Γένοιτο εις ηµάς κατά τον Λόγο 15

17 Σου.' Εµείς Σε εµπιστευόµαστε και ακουµπάµε πάνω Σου, στηριζόµενοι στον Αγιο Λόγο Σου." Ας πάµε τώρα να δούµε το δεύτερο από τα εδάφια µε τα οποία ξεκινήσαµε αυτό το κεφάλαιο και θα παραθέσουµε όλο το κοµµάτι της Βίβλου που το αναφέρει ώστε να ξεδιπλωθούν µπροστά µας οι αιώνιες αλήθειες του. Ησαϊας Μ: Διατί λέγεις Ιακώβ και λαλείς Ισραήλ, οδός µου είναι κεκρυµµένη από του Κυρίου και η κρίσις µου παραµελείται από του Θεού µου; 28. Δεν εγνώρισας, δεν ήκουσας ότι ο Αιώνιος Θεός, ο Κύριος, ο ποιητής των άκρων της γης, δεν ατονεί και δεν αποκάµνει, δεν εξιχνιάζεται η φρόνησις αυτού. 29. Δίδει ισχύν εις τους ητονηµένους και αυξάνει την δύναµιν εις τους αδυνάτους. 30. Και οι νέοι θέλουσιν ατονήσει και αποκάµει και οι εκλεκτοί νέοι θέλουσιν αδυνατήσει παντάπασιν. 31. Αλλ' οι προσµένοντες τον Κύριον θέλουσιν ανανεώσει την δύναµιν αυτών, θέλουσιν αναβή µε πτέρυγας ως αετοί, θέλουσι τρέξει και δεν θέλουσιν αποκάµει, θέλουσι περιπατήσει και δεν θέλουσιν ατονήσει. Το µύνηµα που υπάρχει σ' αυτό το κοµµάτι είναι το εξής: Μπορεί να λες ότι είσαι ξεχασµένος και παραµεληµένος από τον Κύριο. Οτι Εκείνος δεν αχολείται µαζί σου και δε σε φροντίζει. Οτι δε φέρνει εις πέρας τις υποθέσεις σου και δεν κάνει την κρίση σου ενάντια στους εχθρούς σου. Οτι σε ξέχασε και ξέχασε και τις υποσχέσεις Του προς εσένα. Οµως πρέπει να γνωρίζεις ότι ο Αιώνιος Θεός, ο Δηµιουργός και ποιητής των πάντων δεν κουράζεται, δεν ξεχνάει, δεν αποκάµνει και η φρόνησή Του είναι ανεξιχνίαστη από εµάς. Αυτός δίνει ισχύ στους αδύνατους και ατονηµένους. Και πιο κάτω λέει πώς το κάνει αυτό. Ενώ οι νέοι και οι δυνατοί θα αποκάµουν και θα ατονήσουν, οι προσµένοντες τον Κύριον, αν και ατονηµένοι και αδύνατοι, θα αποκτήσουν καινούρια δύναµη όπως οι αετοί που κάνουν καινούριο φτέρωµα όταν γεράσουν. Θα τρέξουν, θα περπατήσουν, θα επιµείνουν και δε θα αποκάµουν. Το µυστικό λοιπόν είναι να προσµένουµε τον Κύριο. Μέσα στη Γραφή λέει ότι "αν δεν αποκάµνωµεν, θέλοµεν θερίσει εν τω δέοντι καιρώ" (Γαλάτες ς:9). Πώς όµως δε θα αποκάµουµε; Προσµένοντας τον Κύριο τον Αιώνιο Θεό. Εάν µάθουµε να κινούµαστε µόνο όταν ο Θεός µας µιλήσει και ενδιάµεσα καθόµαστε και περιµένουµε τα προστάγµατά Του, επικοινωνόντας µαζί Του, πόσα πράγµατα θα κερδίσουµε, πόσες επιτυχίες θα έχουµε! Στον Εκκλησιαστή, στο κεφάλαιο γ: 2-8, λέει ότι υπάρχει καιρός κατάλληλος για κάθε πράγµα και καλό είναι να τον γνωρίζουµε για να µην υποφέρουµε και είµαστε εκτός τόπου και χρόνου στις ενέργειες και τις αποφάσεις µας. Κλείνοντας αυτό το κεφάλαιο θέλω να προσθέσω εδώ την πραγµατική έννοια της αποστασίας. Αποστασία δεν είναι να αποµακρυνθεί κάποιος από µια εκκλησία τόσο, όσο το να αποµακρυνθεί κάποιος από τον Κύριο. Και υπάρχουν δύο τρόποι για να αποµακρυνθείς από τον Κύριο και να χάσεις το θέληµά Του από τη ζωή σου. Ο ένας είναι να µην κινείσαι όταν σου µιλά και σου λέει τι να κάνεις. Ο άλλος είναι να µην Τον περιµένεις αλλά να κινείσαι ενώ Εκείνος δε σου λέει να κινηθείς. Και στις δύο περιπτώσεις θα χάσεις το θέληµα του Κυρίου. Στη δεύτερη µάλιστα θα κουραστείς, θα αποκάµεις τρέχοντας ανούσια και χωρίς σκοπό και στο τέλος δε θα 16

18 θερίσεις κιόλας γιατί θα έχεις κουραστεί και δε θα έχεις αντοχή για να τρέχεις άλλο. Πολλοί µεγάλοι εργάτες του Θεού έχασαν τα πάντα από υπερκόπωση. Πρέπει να ξέρουµε ότι ο εχθρός της ψυχής µας, ο διάβολος, θα κάνει το παν για να µας φθείρει. Γι' αυτό: "Πρόσµενε τον Κύριον. Ανδρίζου και ας κραταιωθεί η καρδία σου και πρόσµενε τον Κύριον." (Ψαλµός κζ:14). "Πρόσµενε τον Κύριον και φύλαττε την οδόν αυτού και θέλει σε υψώσει δια να κληρονοµήσεις την γην, όταν εξολοθρευθώσιν οι ασεβείς, θέλεις ιδεί." (Ψαλµός λζ:34) 17

19 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5 ΕΛ ΓΚΙΜΠΟΡ - Ο ΙΣΧΥΡΟΣ ΘΕΟΣ ΠΡΟΧΩΡΩΝΤΑΣ τη µελέτη µας στο όνοµα του Θεού, σ' αυτό το ταξίδι µέσα στην Αγία Γραφή, όπου µας ξεδιπλώνεται ο χαρακτήρας του Θεού θα δούµε τώρα ένα ακόµα από τα ονόµατα του Θεού µε πρώτο συνθετικό το Ελ. Ελ-Γκιµπόρ, ο Ισχυρός, ο Φοβερός, ο Κραταιός και ο Τέλειος Θεός. Ολες αυτές οι έννοιες ταιριάζουν µε την ονοµασία Ελ-Γκιµπόρ. Το πρώτο πράγµα λοιπόν που βλέπουµε καθώς εξετάζουµε αυτό το όνοµα είναι ότι εµφανίζεται για πρώτη φορά στο Δευτερονόµιο όπου ο Μωϋσής το συνδυάζει µε τη δικαιοσύνη του Θεού µέσα από µια αυστηρή προειδοποίηση προς τους Ισραηλίτες ως εξής: "Διότι ο Κύριος ο Θεός σας είναι Θεός θεών και Κύριος Κυρίων, Θεός Μέγας, Ισχυρός και Φοβερός µη αποβλέπων εις πρόσωπον, µηδέ λαµβάνων δώρον, ποιών κρίσιν εις τον ορφανόν και εις την χήραν και αγαπών τον ξένον δίδων εις αυτούς τροφήν και ενδύµατα." (Δευτερονόµιο ι:17). 1. Τους προειδοποιεί να προσέχουν να τηρούν τις εντολές του Θεού τους, "περιτέµνοντας την ακροβυστία της καρδιάς τους και µη σκληρήνοντας πια τον τράχηλό τους" και 2. Τους προειδοποιεί να προσέχουν τον ορφανό, τη χήρα και τον ξένο γιατί ο Κύριος ο Φοβερός και Ισχυρός Θεός, τους νοιάζεται, τους αγαπά και τους φροντίζει και θέλει και ο λαός Του να κάνουν το ίδιο. 18

20 Μ' άλλα λόγια τους λέει την εντολή που "νέα δεν είναι αλλά είναι αυτή που λάβαµε απ' αρχής" (Α Ιωάννου β:7) και αυτή είναι "Αγάπα τον Κύριον τον Θεόν σου και φύλαττε τας εντολάς Αυτού και τον πλησίον σου ως σεαυτόν". Ερχόµαστε όµως να αναρωτηθούµε: "γιατί ο Κύριος να συνδέσει το όνοµά Του σαν Ισχυρός Θεός µε αυτά τα δύο πράγµατα που αναφέραµε και µάλιστα σαν αυστηρές προειδοποιήσεις;" Ας δούµε ένα ακόµη εδάφιο που είναι διαφωτιστικό πάνω στο θέµα αυτό: "Μετά οσίου όσιος θέλεις είσθαι µετά ανδρός τελείου (εβραϊκό: γκιµπόρ) Τέλειος (εβραϊκό: Γκιµπόρ) θέλεις είσθαι". (Β Σαµουήλ 22:26) Βλέπουµε ότι µία άλλη έννοια για τη λέξη Γκιµπόρ είναι η έννοια του "τελείου". Ολα αυτά σηµαίνουν τα εξής: Ο Θεός, ο Ισχυρός και Φοβερός και Τέλειος Θεός δεν έχει την ανάγκη σου. Εκείνος σε εξέλεξε, όπως λέει και στους Ισραηλίτες, λόγω της αγάπης Του και µε σκοπό να σε ευλογήσει και να σε αγαθοποιήσει. Γι' αυτό θέλει αυτά τα δύο πράγµατα από εσένα: Να αγαπάς και να υπακούς Εκείνον και τις εντολές Του και να αγαπάς τον πλησίον σου όπως Εκείνος σε αγαπά και σε αγαθοποιεί. "Δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε" (Ματθαίος 10:8). Και αυτή είναι η τελειότητα που θέλει ο Θεός. Και µε τους τέλειους θα δειχθεί κι Εκείνος τέλειος. Θέλεις να δεις τον Κύριο να είναι Ισχυρός στη ζωή σου; Δείξου κι εσύ υπηρέτης προς τους άλλους. Αλλιώς: "Οστις εµφράττει τα ώτα αυτού εις την κραυγήν του πτωχού, θέλει φωνάξει και αυτός και δεν θέλει εισακουσθή." (Παροιµίες 21:13) Το ξαναλέω: Ο Θεός είναι Ισχυρός και Φοβερός σ' αυτό το θέµα: Δε µπορείς να Τον ξεγελάσεις µε δώρα, δεν είναι προσωπολήπτης, κάνει κρίση για τον ορφανό, τη χήρα, τον ξένο και τον κάθε ένα που έχει ανάγκη. Σκληρή και ανελέητη θα είναι η τιµωρία µιας κοινωνίας που αποτελείται από ανθρώπους ανηλεείς και άκαρδους που κλίνουν τα µάτια και τ' αυτιά τους στη φωνή όλων όσων έχουν ανάγκη. Αυτό είναι και το µεγάλο πρόβληµα της κοινωνίας µας και σ' αυτό ο Ιησούς µας απέστειλε πρώτα. Καθώς κηρρύτουµε το ευαγγέλιο να επιδένουµε τις πάσης φύσεως πληγές της ανθρωπότητας. "Μόνον µας παρήγγειλαν να ενθυµώµεθα τους πτωχούς το οποίον και εσπούδασα αυτό τούτο να κάµω." (Γαλάτες 2:10) Ας προχωρήσουµε παρακάτω τώρα για να δούµε τις άλλες έννοιες που το όνοµα Ελ-Γκιµπόρ εµπεριέχει. Ψαλµοί ΚΔ:8 8. Τις ούτος ο Βασιλεύς της δόξης, ο Κύριος ο Κραταιός και Δυνατός, ο Κύριος ο δυνατός εν πολέµω; Ησαϊας ΜΒ: Ο Κύριος θέλει εξέλθει ως Ισχυρός, θέλει διεγείρει ζήλον ως πολεµιστής, θέλει φωνάξει, µάλιστα θέλει βρυχήσει, θέλει υπερισχύσει κατά των πολεµίων αυτού. Ιερεµίας Κ: Αλλ' ο Κύριος είναι µετ' εµού ως Ισχυρός Πολεµιστής, δια τούτο οι διώκται µου θέλουσι προσκόψει και δεν θέλουσιν 19

21 υπερισχύσει, θέλουσι καταισχυνθεί σφόδρα διότι δεν εννόησαν, η αιώνιος αισχύνη αυτών δεν θέλει λησµονηθεί. Βλέπουµε και στα τρία αυτά εδάφια ότι ο Κύριος είναι για το λαό Του ο Ισχυρός Πολεµιστής, ο Ελευθερωτής και µάλιστα ο Εκδικητής των εχθρών µας. Ο Κύριος είναι Αυτός που θα κάνει την κρίση µας, θα εκτελέσει την εκδίκησή µας, θα συντρίψει αυτούς που µας καταδιώκουν και θα κάνει ανταπόδωση σ' αυτούς που µας εχθρεύονται και µας κακοποιούν. "Μη εκδικήτε εαυτούς αγαπητοί, αλλά δότε τόπον τη οργή διότι είναι γεγραµµένο, 'Εις Εµέ ανήκει η εκδίκησις, Εγώ θέλω κάµει ανταπόδοσιν', λέγει Κύριος". (Ρωµαίους 12:19) Ετσι λοιπόν δε χρειάζεται ν' ανησυχείς για την κρίση και την εκδίκησή σου γιατί ο Ισχυρός Θεός θα αποδώσει δικαιοσύνη για σένα. Και πάλι βλέπουµε τη σύνδεση της ισχύος µε τη δικαιοσύνη του Θεού όπως την είδαµε στην αρχή. Κλείνοντας κι αυτό το κεφάλαιο θέλω να παραθέσω ένα από τα ωραιότερα κοµµάτια της Αγίας Γραφής. Ενα κοµµάτι αγάπης, φροντίδας, τρυφερότητας, παρηγοριάς, ελπίδας. Πώς νοιάζεται ο Ισχυρός και κραταιός Θεός που είναι ανάµεσά µας και περπατάει ανάµεσα στην εκκλησία Του, το λαό Του, και πώς φροντίζει για µας σαν Πατέρας γεµάτος αγάπη και έλεος: Σοφονίας Γ: Κύριος ο Θεός σου, ο εν µέσω σου, ο δυνατός, θέλει σε σώσει, θέλει ευφρανθεί εις σε εν χαρά, θέλει αναπαύεσθαι εις την αγάπην αυτού, θέλει ευφραίνεσθαι εις σε εν άσµασι. 18. Θέλω συνάξει τους λελυπηµένους δια τας επισήµους εορτάς, τους όντας από σου εις τους οποίους ήτο βάρος ο ονειδισµός. 19. Ιδού εν τω καιρώ εκείνω θέλω αφανίσει πάντας τους καταθλίβοντάς σε και θέλω σώσει την χωλαίνουσαν και συνάξει την εξωσµένην και θέλω καταστήσει αυτούς έπαινον και δόξαν εν παντί τόπω της αισχύνης αυτών. 20. Εν τω καιρώ εκείνω, θέλω σας φέρει και εν τω καιρώ εκείνω, θέλω σας συνάξει διότι θέλω σας κάνει ονοµαστούς και επαινετούς µεταξύ πάντων των λαών της γης όταν εγώ αποστρέψω την αιχµαλωσίαν σας έµπροσθεν των οφθαλµών σας λέγει Κύριος. 20

22 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6 ΕΛ ΧΑΙ - Ο ΖΩΝ ΘΕΟΣ "Και είπεν ο Ιησούς, Εκ τούτου θέλετε γνωρίσει, ότι ο Θεός ο Ζων είναι εν τω µέσω υµών, και ότι κατά κράτος θέλει εξολοθρεύσει απ' έµπροσθέν σας τους Χαναναίους, και τους Χετταίους, και τους Ευαίους, και τους Φερεζαίους, και τους Γεργεσαίους, και τους Αµορραίους, και τους Ιεβουσαίους." (Iησούς του Ναυή γ:10) ΤΟ τελευταίο από τα ονόµατα µε το πρόθεµα "Ελ" που θα εξετάσουµε είναι το "Ελ - Χαϊ", που σηµαίνει "ο Θεός ο Ζων, ο Ζωντανός Θεός". Από µόνο του το όνοµα αυτό, µας δίνει ένα πολύ σηµαντικό χαρακτηριστικό του Θεού. Ενα χαρακτηριστικό που είναι τόσο σηµαντικό - όπως και όλα τ' άλλα - που ο Κύριος θέλησε να µας δώσει ένα Ονοµά Του για να το τονίσει. Ολοι γνωρίζουµε την έκφραση που λέει: "Ζω Εγώ λέγει Κύριος..." και µάλιστα παρατηρούµε να αναφέρεται σε σχέση µε κάτι που ο Θεός έχει πει και έχει υποσχεθεί στο Λόγο Του. Λοιπόν, όταν ο Θεός χρησιµοποιεί αυτή την έκφραση είναι σα να µας συστήνεται µε ένα απ' τα Ονόµατά Του και µε σκοπό να επιβεβαιώσει το Λόγο Του. Είναι όπως όταν λέµε εµείς "Αν αυτό που σου λέω εγώ δε γίνει να µη µε λένε τάδε...". Ετσι κι ο Θεός λέει: "Επειδή Εµένα µε λένε Ζωντανό Θεό, γι' αυτό θα γίνει εξάπαντος αυτό που σας λέω." Κι εδώ µπορούµε να θυµηθούµε το εδάφιο εκείνο στην προς Εβραίους επιστολή κεφάλαιο {ς}και εδάφιο 13 όπου λέει: "Επειδή δεν είχε να οµόση εις ουδένα µεγαλύτερον, ώµοσεν εις εαυτόν." Βλέπουµε δηλαδή, ότι ο 21

23 Θεός χρησιµοποιεί αυτό το Ονοµά Του σε σχέση µε το Λόγο Του, που µας έχει δώσει, για να µας επιβεβαιώσει αυτό που υπόσχεται. Και χρησιµοποιεί αυτό το Ονοµα σε σχέση µε το Λόγο του, γιατί µόνο κάποιος που είναι ζωντανός µπορεί να έχει και λόγο. Ποτέ δε µιλάµε και ούτε και µας ενδιαφέρει ο λόγος ενός πεθαµένου. Ο λόγος κάποιου που είναι ζωντανός όµως έχει ισχύ. Γι' αυτό και ο Κύριος χρησιµοποιεί αυτό το όνοµα σα µια επιβεβαίωση που µάλιστα παίρνει τη µορφή και την ισχύ ενός όρκου. Και αυτό θα το δούµε διεξοδικότερα, καθώς θα εξετάσουµε το χωρίο µε το οποίο είναι συνδεδεµένο αυτό το όνοµα. Παρατηρούµε ότι ο Ιησούς του Ναυή, καθώς µιλάει, λέει στο λαό τον τρόπο µε τον οποίο θα γνωρίσουν ότι ο Θεός ο Ζων είναι µαζί τους ("εκ τούτου θέλετε γνωρίσει") και ότι θα κάνει αυτό που τους είχε υποσχεθεί - δηλαδή να εξολοθρεύσει τους εχθρούς τους από µπροστά τους. Διαβάζοντας το ίδιο κοµµάτι της γραφής παρακάτω βλέπουµε ότι ο Θεός δίνει ένα σηµείο µέσα από το οποίο θα αποδείξει το ότι είναι ζωντανός και κάνει ότι υπόσχεται. Ας δούµε όµως το παρακάτω κοµµάτι: Ιησούς του Ναυή Γ: Ιδού, η κιβωτός της Διαθήκης του Κυρίου Πάσης Της Γης προβαίνει έµπροσθέν σας εις τον Ιορδάνην 12. Και τώρα εκλέξατε εις εαυτούς δώδεκα άνδρας από των φυλών του Ισραήλ, ανά ένα άνδρα κατά φυλήν 13. Και καθώς τα ίχνη των ποδών των ιερέων, των βασταζόντων την κιβωτόν του Κυρίου, ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΓΗΣ, πατήσωσιν εν τοις ύδασιν του Ιορδάνου, τα ύδατα του Ιορδάνου θέλουσι διακοπή, τα ύδατα τα καταβαίνοντα άνωθεν, και θέλουσι σταθή εις σωρόν ένα. Βλέπουµε εδώ, ότι ο Κύριος που εδώ δυο φορές ονοµάζεται από το δούλο Του και "Κύριος πάσης της γης", δίνει στο λαό Του ένα σηµείο που θα αποδείξει µέσα απ' αυτό τα δύο πράγµατα που προαναφέραµε: 1) ότι είναι ζωντανός και 2) ότι αυτό που υπόσχεται το κάνει - πράγµα που µπορεί και να θεωρηθεί σαν αποτέλεσµα του ότι είναι ζωντανός. Τώρα, όσον αφορά το όνοµα "Κύριος Πάσης της Γης", αυτό έχει να κάνει µε ένα ακόµα όνοµα του Κυρίου που εµφανίζεται εδώ σε συνδυασµό µε το όνοµα που εξετάζουµε και θα µιλήσουµε γι' αυτό στην επόµενη ενότητα. Το σηµείο λοιπόν που έδωσε ο Ζων Θεός µέσα από το δούλο Του προς το λαό Του ήταν ότι, µόλις θα ακολουθούσαν την κιβωτό της διαθήκης που είχε συνάψει µαζί τους στο όρος Σινά, θα άνοιγαν τα νερά του Ιορδάνη και θα πέρναγαν χωρίς να βραχούν από τη µία του όχθη στην άλλη. Βλέπουµε δηλαδή ότι ο Θεός που αποκαλεί τον εαυτό Του Ζωντανό θα τους έδινε ένα υπερφυσικό σηµείο σαν απόδειξη ότι είναι µαζί τους και ότι θα κάνει αυτό που τους υποσχέθηκε. Δηλαδή θα αποδείκνυε την ύπαρξή Του µέσα από ένα θαύµα. Και όλοι µας ξέρουµε ότι ένα θαύµα πρώτα απ' όλα αποδεικνύει ένα πράγµα: ότι ο Θεός που το κάνει είναι πράγµατι ζωντανός ακούει και ανταποκρίνεται στις εκκλήσεις και τις αιτήσεις µας. Ας δούµε όµως ένα άλλο περιστατικό που είναι πολύ κατατοπιστικό και µας δίνει µια ιδιαίτερα ζωντανή εικόνα αυτής της ιδιότητας του Θεού που είναι ζωντανός ακούει και απαντάει. Υπάρχει στο Α βιβλίο των Βασιλέων κεφάλαιο {ιη} και εδάφια µία πολύ γνωστή µας ιστορία που, καθώς θα τη 22

24 δούµε κάτω από το φως των όσων είπαµε, πιστεύω ότι θα πάρει ένα άλλο βαθύτερο νόηµα για µας. Η ιστορία αυτή έχει να κάνει µε τον Ηλία τον προφήτη όταν αυτός έβαλε σε δοκιµασία το λαό του Ισραήλ απαιτώντας από αυτούς να διαλέξουν µεταξύ του Ενός Αληθινού και Ζωντανού Θεού και του Βάαλ. Ζήτησε ο προφήτης του Θεού και έστησαν δύο θυσιαστήρια ένα για τον Κύριο και ένα για τον Βάαλ και είπε στους προφήτες του Βάαλ να επικαλεστούν το θεό τους και θα επικαλείτο και εκείνος τον Κύριο µπροστά στο λαό. Ο Θεός που θα απαντούσε ρίχνοντας φωτιά από τον ουρανό πάνω στο θυσιαστήριο και κατακαίγοντας τη θυσία αυτός θα ήταν ο αληθινός Θεός για το λαό. Ολο αυτό το περιστατικό συνέβη σε µία εποχή που ο λαός "χώλαινε µεταξύ δύο φρονηµάτων" µη γνωρίζοντας πιο θεό να προσκυνήσει, παρασυρµένος από το βασιλιά και τη σύζυγό του να λατρεύει τα είδωλα. Πιστεύω πως ήταν δείγµα της αγάπης του Θεού να θελήσει να γνωριστεί προς το λαό Του για άλλη µια φορά µέσα από ένα υπερφυσικό σηµείο όπως είχε κάνει και τότε στον Ιορδάνη ποταµό όπως είδαµε πιο πάνω. Ας εξετάσουµε όµως διεξοδικότερα αυτό το περιστατικό. Στο εδάφιο 29 του κεφαλαίου {ιη} λέει: "Και αφού ποαρήλθεν η µεσηµβρία, και αυτοί προεφήτευον µέχρι της ώρας της προσφοράς, και ουκ ην φωνή, και ουκ ην ακρόασις, και ουκ ην προσοχή..." Βλέπουµε ότι ο νεκρός ειδωλολατρικός θεός Βάαλ δεν έδινε φωνή, ούτε προσοχή ούτε τους άκουγε ούτε απαντούσε ούτε και έκανε τίποτα για τον απλούστατο λόγο ότι ήταν νεκρός. Πιο κάτω, στο εδάφιο 30 λέει: "Τότε είπεν ο Ηλίας προς πάντα τον λαόν, Πλησιάσατε προς εµέ. Και πας ο λαός επλησίασεν προς αυτόν. Και επιδιόρθωσε το θυσιαστήριον του Κυρίου, το κεκρηµνισµένον." Αν παρατηρήσουµε προσεκτικά αυτό το κοµµάτι, θα δούµε ότι έχει πολλές οµοιότητες µε το παραπάνω όπου αναφέρεται το πέρασµα από τον Ιορδάνη. Πρώτα απ' όλα βλέπουµε το δούλο του Θεού να λέει, στη µεν µία περίπτωση "ακολουθήστε τους ιερείς και την κιβωτό", στη δε άλλη "πλησιάστε σε µένα". Τώρα, ο Ηλίας δεν ήθελε να πλησιάσει ο λαός προς αυτόν σαν άνθρωπο, αλλά προς Αυτόν που αντιπροσώπευε: τον Ζωντανό Θεό. Και όταν ο λαός στη µία περίπτωση ακολούθησε, στην άλλη πλησίασε τότε είχε κάνει την επιλογή που χρειάζεται για να πλησιάσει και ο Θεός προς αυτόν και να του φανερώσει τη δύναµή Του. "Πλησιάσατε προς τον Θεόν και θέλει πλησιάσει εις εσάς. Καθαρίσατε τας χείρας σας αµαρτωλοί και αγνίσατε τας καρδίας σας δίγνωµοι." (Ιάκωβος δ:8). Μόλις ελευθερώσουµε την καρδιά µας από τη διγνωµία και πλησιάσουµε προς το Θεό, αυτός θα πλησιάσει σε µας και θα µας απαντήσει µε δυναµικό τρόπο αποδεικνύοντας έτσι την αγάπη Του σε µας. Βλέπουµε λοιπόν γιατί ο Ηλίας επιδιόρθωσε το θυσιαστήριο του Θεού που είχε γκρεµιστεί. Το θυσιαστήριο αντιπροσώπευε τη διαθήκη του Θεού προς το λαό. Η επιδιόρθωσή του αντιπροσώπευε την αποκατάσταση των σχέσεων µεταξύ του Θεού και του λαού Του. Οπως και στον Ιορδάνη που έπρεπε να ακολουθήσουν την κιβωτό της διαθήκης. 23

25 Και στις δύο περιπτώσεις ο Θεός φανέρωσε το ζωντανό όνοµά Του, τη ζωντανή αγάπη Του και το ζωντανό εαυτό Του στο λαό Του. Και αυτό θέλει να κάνει µε τον καθένα από µας για να µας αποδείξει την αγάπη Του αν στρέψουµε και τον ακολουθήσουµε µέσα στον Ιορδάνη που Εκείνος θα µας πει να διασχίσουµε. Πάντοτε όταν ο Θεός κάνει υπερφυσικές παρεµβάσεις στη ζωή µας, το κάνει για να µας αποδείξει πρώτα απ' όλα ότι είναι ζωντανός, µας ακούει, µας αγαπάει και νοιάζεται για µας. Θέλω ακόµη να δούµε το σηµείο που θα έδινε ο Θεός στο λαό Του για να αποδείξει ότι είναι ζωντανός και ότι θα κάνει ό,τι έχει υποσχεθεί. Το σηµείο ήταν ότι θα διέκοπτε τα νερά του Ιορδάνη για να περάσει ο λαός. Το ίδιο περιστατικό συνέβει όταν ο Ηλίας ακολουθούµενος από τον Ελισαιέ πέρασε λίγο πριν αρπαγεί στους ουρανούς από τον Ιορδάνη και πάλι µε το χτύπηµα της µυλωτής του στα νερά, αυτά διακόπηκαν και πέρασε. Οµοίως, όταν ο Ελισαιέ, έλαβε το χρίσµα από τον Ηλία, χτύπησε κι εκείνος µε τη σειρά του τα νερά και αυτά διακόπηκαν. Τι σηµαίνει όλ αυτό; Στην Αγία Γραφή, και κυρίως στην Παλαιά Διαθήκη, πολλά περιστατικά - και µάλλον τα περισσότερα - έχουν, εκτός από την ιστορική τους υπόσταση, και αλληγορική σηµασία εµπεριέχοντας µέσα τους µια διδασκαλία. Ετσι, το πέρασµα της Ερυθράς Θάλασσας κατά την έξοδο από την Αίγυπτο συµβολίζει το δικό µας βάπτισµα στο νερό ενώ η ίδια η έξοδος συµβολίζει τη σωτηρία µας από την Αίγυπτο του κόσµου µέσω της αναγέννησής µας δια της σταυρικής θυσίας του Ιησού Χριστού. Η στήλη του πυρός τη νύχτα και το σύννεφο τη µέρα που οδηγούσαν τους Ισραηλίτες µέσα στην έρηµο, συµβολίζει το βάπτισµα στο Αγιο Πνεύµα για µας σήµερα. Ετσι λοιπόν το πέρασµα του Ιορδάνη τι σύµβολίζει; Το πέρασµα του Ιορδάνη συµβολίζει το βάπτισµα και το κάλεσµα στη µάχη για την κατάκτηση της τελικής υπόσχεσης. Στην Καινή Διαθήκη λέει: "Ο Λόγος του Θεού είναι ζων και ενεργός και κοπτερότερος υπέρ πάσαν δίστοµον µάχαιρα και διέρχεται µέχρι διαιρέσεως ψυχής τε και πνεύµατος..." (Εβραίους δ:12). Αυτή η διαίρεση της ψυχής από το πνεύµα συµβολίζεται από τη διακοπή των υδάτων του Ιορδάνη. Είναι εκεί που η ψυχή από το πνεύµα διαχωρίζεται και παύεις να είσαι ψυχικός (ή σαρκικός) στο περπάτηµά σου µε το Θεό και γίνεσαι πνευµατικός καθώς Τον ακολουθείς σε µια νέα διάσταση και µια καινούρια σχέση. Και αυτό γίνεται µε το Λόγο Του. Καθώς Τον ακολουθείς, Τον υπακούς και υποτάσσεσαι σ' Αυτόν. Καθώς ακολουθείς "την κιβωτό της Διαθήκης" που είναι µέσα στην καρδιά σου. Τότε κάθε φορά που, υποτασσόµενος στο "ζωντανό (Ο Ζων Θεός) Λόγο του Θεού" προχωράς ο Ιορδάνης σχίζεται στα δύο, η ψυχή από το πνεύµα ξεχωρίζει και γίνεσαι ικανός να περάσεις - υπακούοντας στο πνεύµα και όχι στην ψυχή ("περιπατούµε δια της πίστεως και ουχί δια της όψεως") - στη µάχη και να κατακτήσεις τη γη της υπόσχεσης. "Ζω Εγω και θέλει εµπλησθεί πάσα η γη από της δόξης του Κυρίου." (Αριθµοί δ:21) "Ζη Κύριος ο σώσας τον Ισραήλ." (Α Σαµ.ιδ:39) 24

26 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7 AΝΤΩΝΑΙ - Ο ΚΥΡΙΟΣ (ΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΓΗΣ) "Τότε προσευχήθη ο Μανωέ προς τον Κύριον, και είπε, Δέοµαι, Κύριε µου, ο άνθρωπος του Θεού, τον οποίον απέστειλας, ας έλθη πάλιν προς ηµάς, και ας διδάξη ηµάς τι να κάµωµεν εις το παιδίον, το οποίον µέλλει να γεννηθή." (Κριταί ιγ:8) "Και εβόησεν ο Σαµψών προς τον Κύριον, και είπε, Δέσποτα Κύριε, ενθυµήθητί µε, δέοµαι και ενίσχυσόν µε, παρακαλώ, µόνον ταύτην την φοράν Θεέ, δια να εκδικηθώ κατά των Φιλισταίων δια µιάς, υπέρ των οφθαλµών µου." (Κριταί ις:28) ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ τώρα να εξετάσουµε ένα από τα ονόµατα του Θεού που δείχνει µια άλλη σχέση που µπορούµε να έχουµε µαζί Του. Τα µέχρι τώρα ονόµατα που εξετάσαµε µας φανερώνουν το Θεό σαν παντοδύναµο και µας δείχνουν κάποια χαρακτηριστικά που απορρέουν από αυτή ακριβώς τη φύση Του. Το όνοµα που θα εξετάσουµε όµως τώρα µας φέρνει πιο κοντά σ' Εκείνον γιατί είναι ένα όνοµα που όταν χρησιµοποιείται απαιτεί να υπάρχει κάποια σχέση µαζί Του. Τι θέλω να πω µε αυτό; Οτι ο κάθε ένας θα µπορούσε να πει ότι ο Θεός είναι ο Παντοκράτωρ ή ο Θεός είναι ο Υψιστος ή να προφέρει τη λέξη Θεός. Ακούµε συχνά τους ανθρώπους να λένε: "Θεέ µου" ή ακόµα "Δόξα τω Θεώ" χωρίς να ξέρουν πολλές φορές τι λένε ή απλά από συνήθεια. Χωρίς να υπάρχει κάποια σχέση µεταξύ του επικαλούντος και του Θεού που καλείται αλλά και χωρίς να υπάρχει κάποια γνώση αν και κατά πόσον ο Θεός αυτός ακούει. Οµως για να πει κανείς τη φράση: "Κύριέ µου", πρέπει να έχει κάποια σχέση µε αυτόν τον Κύριο. Κανείς δεν ονοµάζει κάποιον "κύριό του" και µάλιστα τον Κύριο των κυρίων χωρίς να έχει κάποια σχέση µαζί Του. 25

27 Γιατί "Κύριέ µου" σηµαίνει πρώτα απ' όλα "αφέντη µου" και όχι µόνο αυτό όταν πρόκειται για τον ίδιο τον Παντοδύναµο Θεό όπως θα δούµε και παρακάτω. Πριν όµως προχωρήσουµε, θα ήθελα να πω εδώ ότι το όνοµα αυτό του Θεού άρχισε να χρησιµοποιείται από τους Ισραηλίτες για να αποφευχθεί η χρήση του ονόµατος Γιαχβέ (το οποίο θα εξετάσουµε πιο κάτω), επειδή σ' αυτό αναφερόταν η τρίτη εντολή που έλεγε: "Μη λάβεις το όνοµα Κυρίου του Θεού σου επί µαταίω, διότι δεν θέλει συγχωρήσει ο Κύριος τους λαµβάνοντας επί µαταίω το όνοµα αυτού." (Εξοδ.κ:7). Ετσι, άρχισε και σιγά - σιγά καθιερώθηκε η χρησιµοποίηση του ονόµατος Αντωνάϊ που, όπως θα δούµε δεν είχε την ίδια ακριβώς έννοια µε το όνοµα Γιαχβέ. Ετσι, το πρώτο σηµείο στο οποίο βλέπουµε να αναφέρεται αυτό το όνοµα είναι στο βιβλίο των Κριτών. Το βιβλίο των Κριτών αντιπροσωπεύει µια κάπως "σκοτεινή" περίοδο των Ισραηλιτών. Είναι µια εποχή που ο τελευταίος µεγάλος ηγέτης του λαού, ο Ιησούς του Ναυή, έχει πεθάνει και ο λαός, αν και έχει κατακτήσει τη Γη της Επαγγελίας, έχει αρχίσει να πέφτει στην ειδωλολατρία, λατρεύοντας τους θεούς των γειτονικών εθνών και ξεχνώντας τον ένα και αληθινό Θεό που τους είχε απελευθερώσει από τη σκλαβιά της Αιγύπτου και τους είχε φέρει µε "χέρι κραταιό" στη γη αυτή. Ετσι, δεν είναι παράξενο που αναπτύχθηκε η χρήση αυτού του ονόµατος περισσότερο από το άλλο, γιατί καθώς ο λαός ξεχνούσε το Θεό Του, άρχισε να χάνει και την ουσιαστική σχέση του µαζί Του και έπεφτε σε µια σχέση τυπολατρίας. Γιατί µπορεί να λέµε τον Θεό "Κύριο", αλλά πόσο πραγµατικά το εννοούµε αυτό; Και τι πραγµατικά σηµαίνει αυτό για µας; Ο Ιησούς είχε πει: "Τι µε λέτε Κύριε Κύριε και δεν κάνετε αυτό που σας λέω;" (Λουκ.ς:46). Γιατί αυτή είναι η µία έννοια του ονόµατος "Αντωνάϊ". Δηλαδή σηµαίνει "Κύριος" µε την έννοια του "Αφέντη", του "Δεσπότη" αυτού που έχει κυριαρχικά δικαιώµατα πάνω µας, αλλά όχι µε την πιο ζεστή έννοια του "Πατέρα", που έχει το όνοµα "Γιαχβέ", όπως θα δούµε και παρακάτω. Αυτός πιστεύω είναι και ένας από τους λόγους της συνεχούς πνευµατικής πτώσης του λαού του Θεού. Εχασαν την έννοια του ονόµατος αλλά και της σχέσης τους µε το Θεό τους. Βέβαια, ο σκοπός αυτής της µελέτης δεν είναι να καταδικάσει κάποιο από τα ονόµατα του Θεού όπως αυτά αποκαλύπτονται µάλιστα µέσα από τον Αγιο Λόγο Του. Αλίµονο αν υπήρχε έστω και µόνο η σκέψη αυτή. Απλά θέλω να τονίσω τη σηµασία που έχει να είµαστε ενσυνείδητοι στην επίκληση του ονόµατός Του και της σχέσης µας µαζί Του. Αλλωστε, όπως θα δούµε και στη συνέχεια, ο Θεός ποτέ δεν απέρριψε αυτούς που µε πραγµατικό φόβο και σεβασµό τον επικαλούνταν. Αντιθέτως, πάντα αποκάλυπτε και αποκαλύπτει τον εαυτό Του σ' Αυτούς. Και υπάρχει και άλλη µία έννοια του ονόµατος "Αντωνάϊ", όπως θα δούµε παρακάτω. Εδώ θέλω να προσθέσω κάτι ακόµα: το όνοµα "Αντωνάϊ" είναι πληθυντικός και σηµαίνει στην κυριολεξία "Οι Κύριοί µου" υποδηλώνοντας έτσι για άλλη µια φορά την τριαδική φύση του Θεού όπως αυτό το είδαµε και στο Ελοχίµ. Μια καταπληκτική περικοπή όσον αφορά τη χρήση του ονόµατος 26