Στα μονοπάτια του Έρωτα

Transcript

1

2 2

3 ΓΕΩΡΓΙΑ Χ. ΑΝΔΡΙΟΠΟΥΛΟΥ Στα μονοπάτια του Έρωτα ποίηση Λαμία

4 Εκτύπωση: ΛΑΜΙΑΚΟΣ ΤΥΠΟΣ α.ε. Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις του Εšηνικού Νόμου (Ν.2121/1993 όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) και τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται απολύτως η άνευ γραπτής άδειας του εκδότη κατά οποιοδήποτε μέσο ή τρόπο αντιγραφή, φωτοανατύπωση και εν γένει αναπαραγωγή, εκμίσθωση ή δανεισμός, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή (ηλεκτρονική, μηχανική ή άšη) και η εν γένει εκμετάšευση του συνόλου ή μέρους του έργου. 4

5 Εξαιρετικά αφιερωμένο στους κ.κ. Συναδέλφους μου του Γυμνασίου Μοσχοχωρίου Τσαφούτη Γιώργο Πασχαλίδου Μαρία Στεφανή Κωνσταντίνα Αυγεροπούλου Κωνσταντία Κύργια Ευαγγελία Τσιριγκούλη Ευφροσύνη Σίσκου Μαρία Κωσταρά Βάλια Ρεντίφη Γεώργιο Αποστολόπουλο Παναγιώτη Πλιάκο Νικόλαο Ντούλια Γεώργιο Θεοδοσόπουλο Γιάννη Κύρκο Γεώργιο Τσιαχρή Βασιλική Παπανάγνου Κωνσταντίνο Σαράτση Γιάννη Γκλαβάνη Μαρία Koθρά Ελένη Παπανικολάου Αικατερίνη 5

6 6 Γεωργία Χ. Ανδριοπούλου

7 Στα μονοπάτια του έρωτα Εισαγωγή καρδιάς Γράφοντας ποίηση καταγράφεις στιγμές χαράς, διάψευσης, ελπίδας και γλυκιάς νοσταλγίας για πρόσωπα και καταστάσεις. Μέσα στους στίχους «ζωγραφίζεις» την Αγάπη και τον Έρωτα με χίλιους τρόπους και χρώματα. Σε κάθε ποίημα φιλοξενείται ό,τι πιο γλυκό, πικρό, όμορφο ή άσχημο νιώθει ή ένιωσε αυτός που γράφει σε κάποια χρονική, αλλά ανεπανάληπτη γι αυτόν στιγμή. Όταν γράφεις στίχους, δεν κεντάς ένα πολύτιμο κέντημα, οπότε σε ενδιαφέρει το αισθητικό αποτέλεσμα επιφανειακά, αλλά βγάζεις απ την ψυχή σου και μεταφέρεις μηνύματα διαχρονικά. Έτσι απλά με το δικό σου γλυκό, απαλό τρόπο φέρνεις στην επιφάνεια ό,τι κρατάς μέσα σου σαν φυλακτό και μοιράζεσαι τη χαρά, την αγάπη, τη διαπίστωση, το παράπονο, την αχαριστία και τη νοσταλγία για πρόσωπα και καταστάσεις. Η εναλλαγή των λέξεων είναι ένας αγώνας με στόχο να φανεί η μοναδικότητα της δικής σου αίσθησης η Ποίηση είναι ομορφιά, τρυφερότητα, ευαισθησία και ταυτόχρονα λεβεντιά ψυχής. Μέσα σ αυτή ζει η Αγάπη, ο Έρωτας, η Φιλία, η Ανθρωπιά, η Καλοσύνη, η Αξιοπρέπεια, η Ευθύνη, η Θύμηση, η βασανιστική Νοσταλγία, η Ευγνωμοσύνη. Χίλια ευχαριστώ όλους σας, γιατί θα μοιραστείτε την ευαισθησία της ψυχής μου, τα συναισθήματά μου, τις θύμισές μου και τα όνειρά μου! Το ταξίδι της ζωής για τη ζωή είναι πολύτιμο, μοναδικό κι ανεπανάληπτα γλυκό. Αφήστε «ανοιχτά τα μάτια της ψυχής σας»! Ξεκλειδώστε τις πόρτες του μυαλού και της καρδιάς σας. Αφήστε να ταξιδέψει στα μονοπάτια της ύπαρξής σας η Αγάπη με οποιαδή- 7

8 Γεωργία Χ. Ανδριοπούλου ποτε μορφή... αρκεί να σας πάει σε κόσμους όμορφους, αλλιώτικους, μοναδικούς! Η αγάπη, φίλοι και φίλες, φωτίζει, φανερώνει και καταξιώνει την ταπεινή ύπαρξή μας. Μη φοβάστε να πείτε «σ αγαπώ, σ έχω ανάγκη, συγγνώμη!!» Η ζωή είναι μια απέραντη αλήθεια, ο τρόπος που τη διαχειριζόμαστε κάποιες φορές γειτονεύει με το ψέμα. Το Χθές οι τυχεροί το ζήσαμε, το Σήμερα το ζούμε, το Αύριο ας το περιμένουμε ως Θείο Δώρο, όχι μόνο για μας, αλλά για όλους! Ταξιδέψτε στο δρόμο της Ζωής και της Αγάπης! Θα νιώσετε πιο Άνθρωποι, θα γίνετε πιο Πλούσιοι!! 8

9 Στα μονοπάτια του έρωτα Ένας Έρωτας αληθινός... μένει μνημείο του βίου και της πολιτείας μας, ακίνητο σύμβολο μιας απόπειρας για αιωνιότητα. Πρέπει να εκτιμάμε όσα μας έφτασαν σε ακραία χαρά, σε ακραία ελπίδα, σε ακραίο πόνο. Μάρω Βαμβουνάκη, «Το φάντασμα της Αξόδευτης Αγάπης», σελ

10 10 Γεωργία Χ. Ανδριοπούλου

11 Στα μονοπάτια του έρωτα Ο Έρωτας Οι σκέψεις βιαστικές σαν τους περαστικούς στο μισοφωτισμένο δρόμο Τα όνειρα ξεχασμένα κείτονται στο μαξηλάρι της μνήμης Οι μνήμες σκληρές στην ανελέητη αρένα του χρόνου Οι νύχτες κάνουν το κενό να χάσκει σαν την Άβυσσο Η αγάπη δραπετεύει απ το φόβο του άγνωστου χρόνου Ο Έρωτας γλυκιά εξάρτηση και ταξιδιώτης στης ζωής το μαγικό ταξίδι 11

12 Γεωργία Χ. Ανδριοπούλου Μετανάστης... Ο χρόνος φθείρει ανελέητα χωρίς συμβιβασμούς και υποσχέσεις Οι άνθρωποι στης νομοτέλειας το κάλεσμα αλλάζουν Η αγάπη αναλλοίωτη τολμάει να αντιταχθεί στου Χρόνου το μαστίγωμα Έπαθλο πολύτιμο η τύχη να μαι δίπλα σου χωρίς πικρές εκπτώσεις Τα νήματα της νιότης κρατούν γερά της ωριμότητας τα ταξιδιάρικα κατάρτια Τα φιλιά ίχνη αγάπης στο κεντίδι της ζωής Η ψυχή οθόνη που αναπαράγει εικόνες ονείρου και νοσταλγίας απερίγραπτης Η πόρτα της ψυχής γυάλινη για να μην κρύβονται οι αναμυήσεις μεσ το σύθαμπο Μετανάστις στην πατρίδα της Αγάπης γίνομαι κάθε που ταξιδεύω στου δρόμου σου τη Σκέψη! 12

13 Στα μονοπάτια του έρωτα Η αλλοτρίωση Τα συναισθήματα συνθλίβονται στα γρανάζια της καθημερινότητας Η φυγή γίνεται διέξοδος στης υποκρισίας την τακτική Το ευχαριστώ χάνει την αξία της αμοιβής Το χαμόγελο γίνεται σφραγίδα άψυχη που να σημαδεύει ξέρει ανεξίτηλα ψυχές Η αλλοτρίωση άδειασε τα όνειρα της νιότης της χρυσής Η μοναξιά ισάξια με της συναναστροφής το τίμημα που ενοχοποιεί την ύπαρξη Η θέληση, ιδεατή, αλλά της καταπίεσης απόσταγμα πικρό Η αποξένωση, το τίμημα του «Είμαι» και του «Εγώ» χωρίς Εσένα Η ζωή κομένη και ραμένη στις τιμές της λαϊκής του πάγκου... Η ηθική και η αγάπη προϊόντα χωρίς ζήτηση, γιατί το τίμημα δείχνει βαρύ Η αγάπη συμπλήρωμα διακοσμητικό στης τραπεζικής κατάθεσης τη βεβαιότητα.- 13

14 Γεωργία Χ. Ανδριοπούλου Ανταύγειες Μένω ακόμη στης σιωπής σου τις διαδρομές αμίλητη Αγγίζω τον ίσκιο της σκοτεινής ματιάς σου με απορία Ταξιδεύω στης καθημερινότητας τα μονοπάτια με χαμόγελο Προσπερνάς αδιάφορα τα συναισθήματα που παρατάσσονται μπροστά σου φύλακας Οι ανταύγειες της ζωής στις λιγοστές τις χαραμάδες της ψυχής σου μπαινοβγαίνουν Σκιές οι σκέψεις περνάνε δίπλα σου χορεύοντας το βαλς των αναμνήσεων Οι θύμησες ζωντανές φωτογραφίες να θυμίζουνε χαμόγελα Νοσταλγικά ακουμπώ στο υφάδι της ματιάς σου Οι πεταλούδες οι πολύχρωμες να σπάνε το φως της σιωπής. 14

15 Στα μονοπάτια του έρωτα Η υποκρισία... Τα όνειρα, χρυσά πλεούμενα που ταξιδεύουνε στο πέλαγος Το γέλιο σου, νερό για να το διαβάτη που διψάει αδιάκοπα Τα αγαθά πολύτιμα, μα άχρηστα στον πάγκο της ψυχής σου της αδιάφορης Το άγγιγμα ψυχής, φτωχό, γιατί είναι όλα κοστολογημένα κι ακριβά Η μέρα, ελπίδα γενναιόδωρη που κάνει το αύριο χρυσάφι Η νύχτα γίνεται χίμαιρα που χρόνο ξέρει να προσθέτει Τα μάτια της ψυχής να λαχταρούνε μάταια ένα ζεστό χαμόγελο Τα παγωμένα τα χαμόγελα, σφραγίδα πως δεν κρύβεται η υποκρισία! 15

16 Γεωργία Χ. Ανδριοπούλου Περιμένω... Ανεβαίνω τα σκαλοπάτια της ζωής μου κι ελπίζω Σκορπίζω με χαμόγελο τα δώρα της ψυχής μου μεσ τις χούφτες σου Περπατώ το δρόμο που ονειρεύτηκα μαζί σου χωρίς Εσένα Σταματάω να μετρήσω, πόσο αξίζει η Αγάπη! Περιμένω... απλά περιμένω! Δεν μπορώ να κατέβω στα βάθη της ψυχής σου Δεν έμαθα να ξεκλειδώνω τις πόρτες τις ερμητικά κλεισμένες Περιμένω... απλά περιμένω! Τι να σου δώσω για να καταλάβεις την ψυχή μου; Κέρδισα το Χτες, παλεύω με το Σήμερα... κι ελπίζω σ ένα Αύριο! Περιμένω... απλά περιμένω! Κι όμως χίλια έχει να δώσει η ψυχή μου Μια ψυχή που δεν θέλει, χίλια έχει Περιμένω... απλά φεύγω!! 16

17 Στα μονοπάτια του έρωτα Φιλία... «Σε μια φιλία...» δεν είναι πως φεύγουμε... αλλά επειδή η ίδια η καρδιά μας έφυγε αυτόματα... από ενστικτώδη νόμο... όπως τα αποδημητικά πουλιά το χειμώνα, φεύγουμε. Πρώτα φεύγει η καρδιά, μετά εμείς νιώθουμε άσχημα, δύσκολα, και τέλος τα πόδια μας, τα παπούτσια μας, ξεκινούν να φεύγουν... Είναι μιά πράξη αγάπης να φεύγουμε κάποιες φορές» Μάρω Βαμβουνάκη, «Το φάντασμα της Αξόδευτης Αγάπης», σελ

18 Γεωργία Χ. Ανδριοπούλου Φιλία... Φιλία, θεϊκός παράδεισος που αφήνεις τους χτύπους της καρδιάς σου λέφτερους Φίλος, ζυγαριά ακριβείας που δεν ζυγίζεται η αξία του με συμβιβασμούς καί ψέματα! Αισθήματα, γλυκιά ανταπόδοση σαν το χρυσό πουλί της νιότης Βλέμμα, ήλιος λαμπρός που κάνει ν ανθίζουν χιλιάδες λούλουδα του Μάη Ανταπόδοση, ο νόμος της ζωής ο απαράβατος Ευγνωμοσύνη, συμβόλαιο τιμής στον πάγκο που τα αισθήματα εκτίθενται διαμάντια σπάνια, για λίγους. Αχαριστία, ταξίδι απάτης και προσποίησης σ ετοιμόρροπο για τους πολλούς γιοφύρι! 18

19 Στα μονοπάτια του έρωτα Σκέψη εφησυχασμένη Τα όνειρα του Χτες, σκόρπιες εικόνες ψυχής ολόγιομης Αγάπη Το κοίταγμα της μέρας, κίνηση συνηθισμένη αναγνώρισης Η αγάπη άγνωστη σ αυτούς που δεν αγάπησαν ποτέ Οι ιδέες, επιταγές χωρίς το τίμημα της πληρωμής Το σ αγαπώ, μια λέξη που προσθέτει βάρος και δημιουργεί ευθύνες Η τρυφερότητα, άγνωστη, σπατάλη χρόνου περιττή Η έγνοια, εμπόδιο στις κοιμισμένες συνειδήσεις των «εγώ» Τα λόγια, παραμύθι που κουράζει τη σκέψη των εφησυχασμένων Η καρδιά των άλλων, καθρέπτης σκεπασμένος για τον κίνδυνο της σκόνης Ο ουρανός, ελπίδα διάπλατη που δέχεται χιλιάδων διαβατώνε την επίσκεψη Ο ήλιος, επισφράγισμα αγάπης που το φως φοβάται να σκεπάσει... 19

20 Γεωργία Χ. Ανδριοπούλου Φίλος Ο ερχομός σου όνειρο παιδικό κι άκακο σ ένα καμβά ζωής Ο χρόνος να μετράει αισθήματα στον πάγκο της ψυχής Η φιλία μύθος που να διδάσκει ξέρει, όσους πουθενά δεν την απάντησαν Οι μνήμες να πονούν και να προσφέρουν ερημιές μύριες Η φαντασία σκηνοθέτης της ζωής που προσπερνάει σαν το Άτι Η ανάγκη να σ αφουγκραστεί ο άλλος βασανιστική Η φιλία η άδολη, γέφυρα ζωής με τη ζωή κι αγάπης κράτημα. Το σ αγαπώ απόδειξη παράδοσης για όσα δεν μου έδωσες Το να ζητάς αγάπη δεν είναι δείγμα άλωσης Το να μη δίνεις είναι δείγμα δειλίας κι υποταγής στο Εγώ σου που να πληγώνει ξέρει αλύπητα 20

21 Στα μονοπάτια του έρωτα Παίχτης Ματιά που ταξιδεύει μοναχή χωρίς συνταξιδιώτη η ματιά σου Σκέψεις που γεννιούνται και φωλιάζουνε κρυφά σαν νεογνά πουλιών Αγάπη που δε δείχνεται για να μη χαθεί η δύναμη επιβολής Αισθήματα που κρύβονται σαν της νύχτας το διαβάτη σε απάτητο σοκάκι Παρουσία ανθρώπινη που σκεπάζει ερωτηματικά κι επιβάλλει επιλογές Λόγια κοφτά, αδύναμα στο βάθος και μικρά Χαμόγελο που λάμπει, μα σαν φράχτης βάζει όρια ψυχής Ένα κρυφτό που παίζεται χωρίς κανόνες και πονάει Κι εσύ ο παίχτης που επιλέγεσαι κι επιλέγεις. 21

22 Γεωργία Χ. Ανδριοπούλου Χωρίς υποχρέωση Η αγάπη μου έχει ξοφλήσει το χρέος της διπλά στης ζωής το τάσι Η καθημερινότητα με της μιζέριας τη δοσοληψία πνίγει την αγάπη στα νερά της λήθης Μια ζωή ψάχνω να βρω την άκρη της σιωπής σου, μάταια όμως! Η αγάπη απαξιώνεται κι η υποκρισία καθιερώνεται Ψάχνω! Τίποτα δεν οφείλεις! Εγώ πάντα οφείλω! Χωρίς υποχρέωση κι η ζωή μας συνεχίζεται! 22

23 Στα μονοπάτια του έρωτα Όνειρο... Η βροχή γλυκιά κι ο ουρανός θολός και θυμωμένος Ονειρεύομαι πως ταξιδεύω κάθε φορά που σε σκέφτομαι Ξαναπερνώ το γεφύρι των αναμνήσεων το λιόγερμα Οι αναμνήσεις, χάντρες κεχριμπαρένιες ενός κομπολογιού Η σκέψη σου με βγάζει από τα όρια του μικρόκοσμου Η νοσταλγία λαμπυρίζει διάφανη και το ποτήρι της ψυχής γεμίζει κρασί απ τη νιότη εκείνη Η πραγματικότητα καμπανάκι που αφυπνίζει τη χιλιοταξιδεμένη σκέψη Το όνομά σου, ταξίδι στης καρδιάς μου το δρόμο Ο καθένας μας συνταξιδιώτης του άλλου στο Άπειρο. 23

24 Γεωργία Χ. Ανδριοπούλου Σου είπα... Σου είπα πως τη ζωή αγαπώ απ τον εαυτό μου πιο πολύ Σου είπα πως τους ανθρώπους αγαπώ κι ας μην το αξίζουν όλοι Σου είπα πως το καθάριο βλέμμα είναι καθρέπτης λαμπερός Σου είπα πως όλα τα πουλιά κουρνιάζουνε στα δέντρα Σου είπα πως σκοτώνει η αχαριστία και το ψέμα. Σου είπα... 24

25 Στα μονοπάτια του έρωτα Ταξιδεύω Κυνηγάω τη λεφτεριά της νιότης της περήφανης Ταξιδεύω στα φτερά της αγάπης που κέντησε της ψυχής μου τον καμβά Κοιτάω με λαχτάρα τα μάτια των ανθρώπων να ζεσταθώ απ τη λάμψη τους Ψάχνω το χαμόγελο στα πρόσωπα που καθρεφτίζονται στις καθημερινές συνάφειες Λατρεύω την αγάπη και της αφήνω τη σκέψη μου αιχμάλωτη Αναζητώ μορφές που λάτρεψαν και πότισαν τα όνειρά μου Προσπερνάω τα χαμόγελα που έμειναν μετέωρα χωρίς αγάπη Μισώ το ψέμα και ξεγράφω τον ψεύτη απ της καρδιάς το το θυμητάρι. 25

26 Γεωργία Χ. Ανδριοπούλου Λόγια Λόγια κενά, φώτα λαμπερά κι αγκαλιές άδειες Φιγούρες τραγικές οι άνθρωποι στης καθημερινότητας το πανηγύρι Σεργιάνι στο τίποτα οι σχέσεις και παζάρι αξιών τα συναισθήματα Πουλιά διαβατάρικα οι ματιές στο φθινοπωρινό ταξίδι της Αγάπης. Πολυτέλεια περιττή η αγάπη στον πάγκο εμπορείου της Ανατολής Φτώχεια ψυχής και μισητή μιζέρια η ζωή χωρίς αγάπη. 26

27 Στα μονοπάτια του έρωτα Αγαπώ όταν βάζω τις ανάγκες εκείνου που αγαπώ πάνω απ τις δικές μου ανάγκες Μάρω Βαμβουνάκη, Το φάντασμα της αξόδευτης αγάπης».- 27

28 Γεωργία Χ. Ανδριοπούλου Χαμόγελο... Θα κλέψω ένα χαμόγελο απ του Μαγιού τα χείλη Θα πάρω λούλουδα πολλά απ του Απριλιού τον κήπο Θα ρίξω άγκυρα βαθιά να πιάσω την Αγάπη Θα μάθω μάγια μάγισσας να ρθω να σε πλανέψω Ο ήλιος και η φωταυγή θα γίνουνε φρουροί σου Το σούρουπο κι η αχνοφεγγιά θα είναι ακόλουθοί σου Λούλουδα θε να σκορπώ παντού να μη χαθείς ποτέ σου Δροσοσταλίδες της Αυγής να δροσιστεί η ψυχή σου Θε να σε πάρω μια αγκαλιά για να γενεί φωλιά μου Θα κλέψω χίλιες δυο Ανατολές για να αγαπώ Εσένα 28

29 Στα μονοπάτια του έρωτα Αγάπη Η νοσταλγία ασθένεια του νου και της ψυχής Η φιλία, συμβόλαιο θυσίας για τον άλλον Ο Έρωτας, κάτοικος αιώνιος στης καρδιάς το κάστρο Η πάλη με τη συνήθεια, ανίκητος αντίπαλος στις ανάγκες της ψυχής Η ελπίδα, οδηγός στης ζωής το δρόμο Η αγάπη, λέξη μαγική στης καθημερινής αδιαφορίας το ανθρώπινο ταξίδι. 29

30 Γεωργία Χ. Ανδριοπούλου Σ εκείνα τα μάτια! Σ εκείνη την αγάπη που έμεινε Μισή Σ εκείνο το όνειρο που έγινε παράπονο Σ εκείνη τη νιότη που ονειρεύτηκε πολλά ταξίδια Σ εκείνη την Άνοιξη που ακολούθησε ο Χειμώνας Σ εκείνα τα μάτια που χαν το χρώμα του Βουνού Σ εκείνα τα μάτια που σβησαν στο φως του Ήλιου 30

31 Στα μονοπάτια του έρωτα Σ αποζητώ! Σ αποζητώ και τρομάζω στη σκέψη της φυγής σου Σ αποζητώ, όπως η πλάση ολόκληρη τον Ήλιο Σε βρίσκω στης μνήμης μου τις μικρούλες κρύπτες Σε αναθυμάμαι στης νοσταλγίας το μεγάλο πανικό Σε ψάχνω στις φιγούρες που βιαστικά περνάνε το πλακόστρωτο Σε αποτυπώνω στο κεντίδι της ψυχής μου Σε συναντώ στης σκέψης μου το μακρινό ταξίδι Σ αποζητώ!... 31

32 Γεωργία Χ. Ανδριοπούλου Τι κι αν... Τι κι αν έστριψες στη γωνιά του δρόμου Σε βλέπω μπροστά μου Τι κι αν τα χρόνια κύλησαν σαν το νερό της βροχής Η καρδιά μου ακούει τους χτύπους της καρδιάς σου Γυρίζω το μυαλό μου πίσω σε σένα Το καλοκαίρι φεύγει για το καινούριο του ταξίδι Το φθινόπωρο κυλάει αργά σαν το πανί απ το κατάρτι Η αγάπη χωρίς κουπιά ταξιδεύει στη λήθης τα στεκούμενα νερά Τα παντζούρια γερά στεριωμένα δεν τ ριζουν στους αέρηδες Η μοίρα απλώνει το χέρι της σ ένα κανούριο ταξίδι Το φυλαχτό, θυμητάρι γλυκό στου κομοδίνου την άκρη Οι θύμισες, ροδοπέταλα που τα σκορπίζει ο άνεμος Η αρχή νέο ξεκίνημα στους πέντε ανέμους! Ο ήλιος μόνιμος συνοδός στη πλάσης το ξανάνιωμα. 32

33 Στα μονοπάτια του έρωτα Ουτοπία Κλειδωμένα συναισθήματα ασφυκτικά σαν τα σεντούκια Βυθισμένα χαμόγελα στων ψευδαισθήσεων το βυθό Καθηλωμένες σκέψεις στης υλικής υποκρισίας τον καμβά Θελήσεις υποταγμένες στο σάρωμα του Εγώ Όνειρα ανυπότακτα στης ουτοπίας το δρόμο το μακρύ Χαμόγελα ελεγχόμενα στου καθωσπρεπισμού τα όρια 33

34 Γεωργία Χ. Ανδριοπούλου Με φοβίζει... Με φοβίζουν καθημερινά τα λαμπερά χαμόγελα Με ανησυχεί η σιωπή αυτών που δεν καθρεφτίζονται στης καρδιάς μου τον καθρέφτη Με φοβίζουν οι αποφάσεις που παίρνονται ερήμην μου Με τρομάζει η αποξένωση των ψυχών και της έκφρασης το πάγωμα Μου σφίγγει την ψυχή το «πρέπει» το αδικαιολόγητο Με προδίδει η απόφαση των άλλων να μην «έχω» όνειρο Με πνίγει η απαγόρευση να μην μπορώ να είμαι εγώ 34

35 Στα μονοπάτια του έρωτα Παρουσία... Η παροιυσία σου αθόρυβη κι αέρινη στη ζήση Η δύναμη της παρουσίας σου αγάπη μαγική Η κίνησή σου χάϊδεμα νεράϊδας που χορεύει στο φεγγάρι Η ψυχή σου πουλί νιογέννητο στην πλάση Το χαμόγελο πάχνη που σκεπάζει απαλά ψυχές Τα μάτια σου λιμάνι απάνεμο Η καρδιά σου γωνιά του Παραδείσου ολοφώτιστη Η αγκαλιά σου της σιγουριάς κάστρο απόρθητο 35

36 Γεωργία Χ. Ανδριοπούλου Όταν... Όταν τα λόγια στερεύουν, η αγάπη ταξιδεύει Όταν το χαμόγελο λιγοστεύει στην καρδιά, η μέρα σουρουπώνει Όταν τα βλέμματα χάνονται στο κενό, μην ψάχνεις για αγάπη Όταν η καρδιά δεν απλώνει το χέρι της, το όνειρο έχει τελειώσει 36

37 Στα μονοπάτια του έρωτα Αρνείσαι... Αρνείσαι να δώσεις αγάπη από φόβο μην αποδυναμωθείς Φοβάσαι την αγάπη, γιατί οι ευαισθησίες λες πως φτωχαίνουνε Χαίρεσαι, όταν η Αγάπη γύρω σου ξεχυλίζει σαν δροσοστάλιστη πηγή Φυλακίζεις τις ενοχές με εκρήξεις αμφισβήτησης και σιωπής Κρύβεις αλήθειες ανθρωπιάς και τις καταποντίζεις στα βάραθρα τα σκοτεινά του χρόνου Η αγάπη, άγρια δίνει μάχη με τη σιωπή για να κρυφτεί, μήπως και νομιστεί αδυναμία! 37

38 Γεωργία Χ. Ανδριοπούλου Απουσία Η απουσία σου εικόνα ακριβοπληρωμένη που πονάει Η όψη σου περιφέρεται στις αναδρομές της μνήμης μου Η λογική οδηγεί σε συντροφιές επιφανειακές κι ανούσιες Ο πόνος νικάει την προσπάθεια επούλωσης με τη λήθη Η ψυχή περηφανεύεται πως ο χρόνος θα νικήσει την οδύνη Η αγάπη θύτης και θύμα κι οι νόμοι της έλλειψης, δυνάστες αδυσώπητοι! 38

39 Στα μονοπάτια του έρωτα \ «Δε θα είσαι ποτέ μόνος αφού είμαστε μόνοι χωρίς εσένα» Μάρω Βαμβουνάκη, «Το φάντασμα της Αξόδευτης Αγάπης», σελ

40 Γεωργία Χ. Ανδριοπούλου Ματιές... Οι ματιές Συναντιούνται στου φεγγαριού τη λάμψη Οι ψυχές συνταξιδεύουν στα κρυστάλλινα νερά της λίμνης Ο Έρωτας οδηγός στο δρόμο του ονείρου που τέλειωσε απότομα... Οι αναμνήσεις Νοσταλγικό ταξίδι σε δρόμους μακρινούς πολυταξιδεμένους 40

41 Στα μονοπάτια του έρωτα Συναισθήματα ώρα Μηδέν...! Ο χρόνος έβγαλε τα συναισθήματα στο κρύο βόλτα! Η σκέψη αιφνιδιάστηκε στην αλλαγή των προσωπείων Ο ενθουσιασμός εχθρός της μνήμης και της λήθης Η συνήθεια φίλος της λήθης και της ερημιάς Το σ αγαπώ δραπέτης απ την πόλη της αγάπης τη λαμπρή Η αίσθηση του χρόνου, γεύση ζωής κι εκδίκηση σκληρή Η αλήθεια όρκος που δεσμεύει αλήθειες κι όνειρα Τα συναισθήματα άμμος που ταξιδεύει με τον άνεμο. 41

42 Γεωργία Χ. Ανδριοπούλου Οι λέξεις... Οι λέξεις να ταξιδεύουν πάνω στο άσπρο χαρτί Το χαρτί να είναι αιχμάλωτος των λέξεων Η αγάπη να συνταξιδεύει με τους χτύπους της καρδιάς Η καρδιά να χτυπάει στους ρυθμούς της αγάπης Οι Κυριακές να φεύγουν σαν φύλλα φθινοπωρινά Οι ματιές να αναζητούν η μια την άλλη σαν τη λύτρωση Κι οι λέξεις να μένουν γραπτές, αποδείξεις αμοιβής κι απόρριψης! 42

43 Στα μονοπάτια του έρωτα Κριτικές 43

44 Γεωργία Χ. Ανδριοπούλου Aπονομή EYEPΓETHPIOY TITΛOY και METAΛΛIOY στις από το Σεβασμιώτατο Mητροπολίτη Φθιώτιδος κ.κ. Nικόλαο A στην ANΔPIOΠOYΛOY ΓEΩPΓIA, Φιλόλογο, ποιήτρια για την πολυσήμαντη προσφορά της στα Γράμματα και αναγνώριση - επιβράβευση του πλουσίου συγγραφικού της έργου, με το οποίο, κατά το Σεβασμιώτατο: «προήχθη ο Πολιτισμός και η Παιδεία». 44

45 Στα μονοπάτια του έρωτα 3ο Πανελλήνιο Bραβείο Ποίησης στην κ. Aνδριοπούλου Γεωργία, Φιλόλογο - ποιήτρια. Mε το 3ο Bραβείο - Έπαινο και Mετάλλιο βραβεύτηκε η Aνδριοπούλου Γεωργία, καθηγήτρια φιλόλογος του Γυμνασίου Mοσχοχωρίου από την Unesco τεχνών Λόγου και Eπιστημών Eλλάδος στον 22ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης, στο Eυγενίδειο Ίδρυμα - Πλανητάριο, τη Δευτέρα 23 Aπριλίου Διακρίθηκε ανάμεσα σε 180 συμμετάσχοντες και στον τελικό ανάμεσα σε 18 διαγωνιζομένους πήρε την 3η θέδη με δύο, από τα δέκα ποιήματά της που προκρίθηκαν, τα «Xωρίς Άγκυρες» και «Tαξίδι» Tα ποιήματα απαγγέλθηκαν σε άριστη απαγγελία από την κ.κ. Λεμπέση Λίτσα, Σχολική Σύμβουλο Mουσικής του YΠEΠΘ. 45

46 46 Γεωργία Χ. Ανδριοπούλου

47 Στα μονοπάτια του έρωτα 3ο Πανελλήνιο Βραβείο Ποίησης στην κ. ΑΝΔΡΙΟΠΟΥΛΟΥ Γεωργία, Φιλόλογο - ποιήτρια Με το 3ο βραβείο - έπαινο και μετάλλιο βραβεύτηκε η Ανδριοπούλου Γεωργία, καθηγήτρια φιλόλογος του Γυμνασίου Μοσχοχωρίου από την Unesco Τεχνών Λόγου και Επιστημών Ελλάδος στον 22ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης, στο Ευγενίδειο Ίδρυμα - Πλανητάριο, τη Δευτέρα 23 Απριλίου Η βραβευθείσα έχει εκδώσει έξι (6) ποιητικές συλλογές στο Λαμιακό Τύπο, όπως: Λόγια πέρα από το Χρόνο,, Αγάπης Χρώματα, Χωρίς Άγκυρες, Χίλια Φεγγάρια κι ένας Ήλιος, Χρόνος Ιχνηλάτης και ένα βιβλίο ψυχοπαιδαγωγικού περιεχομένου: Η Σεξουαλική Διαπαιδαγώγηση του Παιδιού. Οι ποιητικές της συλλογές έχουν αποσπάσει τις καλύτερες κριτικές από πνευματικούς ανθρώπους, όπως τους: κ. Κακριδή Φάνη, καθηγητή της Κλασικής Φιλολογίας του Παν/μίου Ιωαννίνων κ. Γκούρλια Ταξιάρχη, Σχολ. Σύμβουλο Α/θμιας Εκπ/σης κ. Παπαθανασίου Χαράλαμπο, Φιλόλογο, Γυμνασιάρχη κ. Δημούλη Στέργιο, Λογοτέχνη - Κριτικό, Διακεκριμένο δικηγόρο κ. Νάτσιο Δημήτριο, Φιλόλογο και Διευθυντή του Ιστορικού Αρχείου Φθ/δας κ. Στεφανή Ευάγγελο, Φιλόλογο, Διευθυντή Φροντιστηρίων κ. Ζωγραφοπούλου Παναγιώτα, Φιλόλογο κ. Μήτσιου Χριστίνα, Φιλόλογο και έχουν παρουσιαστεί από το τοπικό Ραδιοφωνικό σταθμό με επιμέλεια της διακεκριμένης Φιλολόγου του 1ου Λυκείου Νάκου Στεφανίας στην ώρα των Φθιωτών Λογοτεχνών. Η Ανδριοπούλου Γεωργία στον ποιητικό διαγωνισμό της Unesco διακρίθηκε ανάμεσα σε 180 συμμετάσχοντες και σε 18 διαγωνιζομένους και πήρε την 3η θέση με δύο ποιήματά της Χωρίς Άγκυρες και Ταξίδι που απαγγέλθηκαν από την κ.κ. Λεμπέση Λίτσα, Σχολ. Σύμβουλο Μουσικής του ΥΠΕΠΘ σε άριστη απαγγελία. ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΘΕΡΜΑ στους ανθρώπους της πόλης μας που υπηρετούν την Ποίηση σεμνά και διακρίνονται. Aκολουθούν τα ποιήματα που διαβάστηκαν: Χωρίς άγκυρες... Τα λόγια σου κελαϊδισμός πουλιού σ ανοιξιάτικο καταγάλανο ουρανό Οι σκέψεις πλατανόφυλλα στου μεταξιού τη χάρη να παίζουν κρυφτό με τ αντιφέγγισμα του Ήλιου Οι αισθήσεις φρουροί άγρυπνοι της νιότης ν απογυμνώνουν σάρκα και νου μπροστά στον Έρωτα Η νύχτα, ολόγυμνη θεά, άπλωσε τα πέπλα τα αραχνοΰφαντα για να λουστεί στο λάγνο φως του φεγγαριού Η θάλασσα γλυκειά, πλανέφτρα μάγισσα, χαμογελάει στα νιάτα που παίρνουν το πρώτο βάπτισμα στου Έρωτα το δέος Το κύμα, ειρωνικό κι ατίθασο, μα κιόλας τρυφερό, προειδοποιεί πως η γαλήνη φέρνει μοναξιά με τίμημα βαρύ, τον Πειρασμό Το βλέμμα, σημάδι πως στη ζωή οι πίκρες και οι θρίαμβοι παραπονιούνται κι υπόσχονται μαζί για όσα σ έμαθαν Τα ξαφνικά ταξίδια σου, τα μακρινά, επιλογές στα αδιέξοδα που επίμονα αναζητάνε λύση Τα όνειρά σου, τρελλαμένα χελιδόνια, που αγαπιούνται στον αέρα περήφανα και λέφτερα για την αγάπη τους Η ζωή σου, θαλασσινή διαδρομή, γιομάτη ήλιο, θάλασσα κι αλμύρα και εσύ στην πλώρη να ψάχνεις στον ορίζοντα σημάδια του Έρωτα να ξεμυτάει σαν πλώρη καραβιού 47

48 Γεωργία Χ. Ανδριοπούλου Ο αποχαιρετισμός απλός και σύντομος, μα τα αισθήματα του χωρισμού πικρά, γεμάτα δάκρυα Κόβεις τις γέφυρες σαν τον καραβοκύρη που παύει να ρίχνει άγκυρες και δέρνεται αλύπητα στο πέλαγος μ ελπίδα περισσή να βρει λιμάνι Αγάπης Ταξίδι Ένα ταξίδι μακρινό στου Έρωτά σου τον κόσμο τον αλαργινό Η νοσταλγία, αμαξηλάτης άφοβος στης ξενητιάς το δρόμο Η πεθυμιά, νερό μιας καταιγίδας ανελέητης που γδέρνει τα πλακόστρωτα Η αναζήτηση, πικρή αλήθεια της φυγής που ταξιδεύει μεσ το χρόνο Η σκέψη, βασανιστικός καημός, που αναρριχιέται επίμονα σαν το αγιόκλημα του κήπου Η έλλειψη, εφιάλτης μόνιμος, να καίει τα σωθικά σαν πυρκαγιά που πολεμάει την καταιγίδα Ο δρόμος, ανηφορικός, χωρίς το ψυχανέμισμα της πιο μικρής ελπίδας Η πίκρα, επιστροφή στον κόσμο τον αλαργινό Εφημερίδα ΛΑΜΙΑΚΟΣ ΤΥΠΟΣ Παρασκευή 11 Μαίου 2007, έτος 67ο, Περίοδος Β Τ, αρ. φ

49 Στα μονοπάτια του έρωτα EPΓA THΣ IΔIAΣ: 49

50 Γεωργία Χ. Ανδριοπούλου Παρουσιάσεις Ποιητική βραδιά αφιερωμένη στη Γεωργία Ανδριοπούλου Στα Μονοπάτια του Έρωτα περιηγήθηκαν μέσα από την ομώνυμη ποιητική συλλογή της Φιλολόγου Ποιήτριας και Κριτικού Γεωργίας Ανδριοπούλου, όσοι βρέθηκαν την Τετάρτη το απόγευμα στην κατάμεστη αίθουσα του ξενοδοχείου Σαμαράς. Η εκδήλωση αφιέρωμα στη Γεωργία Ανδριοπούλου έγινε από την Επιστημονική Ένωση Συνταξιούχων Καθηγητών (Ε.Ε.Σ.Κ.) Νομού Φθιώτιδας, της οποίας η ίδια είναι Γενική Γραμματέας, και ξεκίνησε με μία μοναδική μουσική υπόκρουση. Εν συνεχεία, τους παρευρισκόμενους καλωσόρισε η κ. Ελένη Θεοδώρου, Πρόεδρος της Ε.Ε.Σ.Κ., η οποία αναφερόμενη στη διοργάνωση της ξεχωριστής αυτής εκδήλωσης, αλλά και στο τιμώμενο πρόσωπο, τόνισε: «Η Επιστημονική Ένωση Συνταξιούχων Καθηγητών τιμά ένα από τα μέλη της. Την εκλεκτή συνάδελφο Φιλόλογο Ποιήτρια και Γραμματέα της Ένωσης μας κ. Γεωργία Ανδριοπούλου, βραβευθείσα με το Γ Πανελλήνιο βραβείο έπαινο και μετάλλιο από την Unesco Τεχνών Λόγου Επιστημών Ελλάδας. Στην αποψινή βραδιά φιλοδοξούμε να ταξιδέψουμε στις σκέψεις μας τ απόκρυφα, στων ονείρων μας τις παρυφές, στης νιότης μας την τόλμη μέσα απ το απόσταγμα της ωριμότητάς μας. Σας καλωσορίζουμε σε αυτό το άγγιγμα συναισθημάτων που πάντα προσφέρει η ποίηση. Ας σωπάσουμε να αφουγκραστούμε την καρδιά μας, ας κλείσουμε τα μάτια να κοιτάξουμε τα πολύτιμα της ψυχής μας». Στη συνέχεια της εκδήλωσης παρουσιάστηκε οπτικοακουστικό υλικό στο οποίο η αείμνηστη Στεφανία Νάκου μιλά για την Γεωργία Ανδριοπούλου, ενώ ακολούθησε απαγγελία ποιημάτων και παρουσίαση τραγουδιών. Συγκεκριμένα, ακούστηκαν τα τραγούδια Κουπαστή, Αν μ αγαπάς, Όσα η αγάπη ονειρεύεται, Αγάπη, Τα ήσυχα βράδια, Θέλω τη μέρα που θα φύγεις, Το πάτωμα και Κυκλοφορώ κ οπλοφορώ. Στο πλαίσιο της εκδήλωσης απαγγέλθηκαν τα ποιήματα που περιλαμβάνονται σε διάφορες συλλογές της κ. Ανδριοπούλου: Αγάπες (χίλια φεγγάρια και ένας ήλιος) από τους Κ. Πασπάλη Μ. Αγραφιώτη, Αγαπώ (Η δική μου Άνοιξη) από την Ν. Ντζόιδου Καχρημάνη, Να (Άρωμα Ζωής) από τους Κ. Πασπάλη Μ. Αγραφιώτη, Έρωτας (Χρόνος Ιχνηλάτης) από την Ν. Ντζόιδου Καχρημάνη, Σ αγαπώ (Αγάπης χρώματα) από τον Γ. Σερδάρη, Να χεις (Άρωμα Ζωής) από τους Ν. Ντζόιδου Καχρημάνη και Γ. Σερδάρη, Μια αυλαία ακόμα (Χωρίς άγκυρες) από την Μ Αγραφιώτη, Δραπέτης (Η δική μου Άνοιξη) από τον Κ. Πασπάλη, Και πάλι (Άρωμα ζωής) από τον Γ. Σερδάρη, Μου λείπεις (Αγάπης χρώματα) από την Ν. Ντζόιδου Καχρημάνη, Στη μητέρα μου (Λόγια πέρα απ το χρόνο) από την Μ. Αγραφιώτη, Θα ακουμπώ (Άρωμα Ζωής) από τον Κ. Πασπάλη, Κοιμισμένη πόλη (Η δική μου Άνοιξη) από τον Γ. Σερδάρη και το Έρωτας Θάνατος (Χωρίς άγκυρες) από την ίδια την Ποιήτρια Γεωργία Ανδριοπούλου. Η κ. Ανδριοπούλου κλείνοντας την τιμητική αυτή εκδήλωση, αφού ευχαρίστησε όλους όσους παρευρέθησαν, αναφέρθηκε στις ομορφιά της ποίησης, αλλά και στα υπέροχα συναισθήματα που αναδύονται μέσα από αυτή, λέγοντας: 50

51 Στα μονοπάτια του έρωτα «Φίλες και φίλοι, Γράφοντας ποίηση, καταγράφεις στιγμές χαράς, διάψευσης, ελπίδας και γλυκιάς νοσταλγίας για πρόσωπα και καταστάσεις. Μέσα στους στίχους ζωγραφίζεις την αγάπη και τον έρωτα με χίλιους τρόπους και χρώματα. Σε κάθε ποίημα φιλοξενείται ό,τι πιο γλυκό, πικρό, όμορφο ή άσχημο νιώθει ή ένιωσε αυτός που γράφει σε κάποια χρονική, αλλά ανεπανάληπτη στιγμή γι αυτόν. Όταν γράφεις στίχους, δεν κεντάς ένα πολύτιμο κέντημα, οπότε σε ενδιαφέρει το αισθητικό αποτέλεσμα επιφανειακά, αλλά βγάζεις απ την ψυχή σου και μεταφέρεις μηνύματα διαχρονικά. Έτσι απλά με το δικό σου τρόπο φέρνεις στην επιφάνεια ό,τι κρατάς μέσα σου σαν φυλαχτό και μοιράζεσαι τη χαρά, την αγάπη, τη διαπίστωση, το παράπονο, την αχαριστία και τη νοσταλγία για πρόσωπα και καταστάσεις. Η εναλλαγή των λέξεων είναι ένας αγώνας με στόχο να φανεί η μοναδικότητα της δικής σου αίσθησης. Η ποίηση είναι ομορφιά, τρυφερότητα, ευαισθησία και ταυτόχρονα λεβεντιά ψυχής. Μέσα σ αυτή ζει η αγάπη, ο έρωτας, η φιλία, η ανθρωπιά, η καλοσύνη, η αξιοπρέπεια, η ευθύνη, η θύμιση κι η βασανιστική νοσταλγία. Χίλια ευχαριστώ σε όλους σας, Γιατί μοιραστήκατε την ευαισθησία της ψυχής μου, τα συναισθήματά μου, τις θύμισές μου! Το ταξίδι της ζωής για τη ζωή είναι πολύτιμο, μοναδικό κι ανεπανάληπτα γλυκό. Αφήστε ανοιχτά τα μάτια της ψυχής σας. Ξεκλειδώστε τις πόρτες του νου και της καρδιάς σας. Αφήστε να ταξιδέψει στα μονοπάτια της ύπαρξής σας η Αγάπη με οποιαδήποτε μορφή Αρκεί να σας πάει σε κόσμους όμορφους, αλλιώτικους, μοναδικούς! Η αγάπη, φίλες και φίλοι, φωτίζει, φανερώνει και καταξιώνει την ταπεινή ύπαρξή μας Μη φοβάστε να πείτε: σ αγαπώ, σ έχω ανάγκη, συγγνώμη!! Η ζωή είναι μια απέραντη αλήθεια, ο τρόπος που τη διαχειριζόμαστε κάποιες φορές γειτονεύει με το ψέμα. Το χτες οι τυχεροί το ζήσαμε, το σήμερα το ζούμε, το αύριο ας το περιμένουμε ως θείο δώρο όχι μόνο για μας αλλά για όλους! Ταξιδέψτε στο δρόμο της ζωής και της Αγάπης. Θα νιώσετε πιο άνθρωποι, θα γίνεται πιο πλούσιοι!!», κατέληξε η κ. Ανδριοπούλου, κλείνοντας τη μοναδική αυτή βραδιά. Την εκδήλωση τίμησαν μεταξύ άλλων με την παρουσία τους ο εκπρόσωπος της Ιεράς Μητροπόλεως Φθιώτιδας π. Ν. Ραφαηλίδης, η Αντινομάρχης Φθιώτιδας Ελ. Μακρή, ο Περιφερειακός Διευθυντής Εκπαίδευσης Ηλ. Αργυρόπουλος, ο Διευθυντής Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Φθιώτιδας Αθ. Μιχελής, πολλοί συνάδελφοι εκπαιδευτικοί της Α θμιας και Β θμιας και αρκετοί ακόμη συμπολίτες μας. Εφημερίδα ΛΑΜΙΑΚΟΣ ΤΥΠΟΣ Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου

52 Γεωργία Χ. Ανδριοπούλου Ποιητική βραδιά αφιερωμένη στη Γεωργία Ανδριοπούλου Μέσα σε συγκινητική ατμόσφαιρα γεμάτη στίχους, νότες, αναμνήσεις και νοσταλγία παρουσίασε η Επιστημονική Ένωση Συνταξιούχων Καθηγητών Ν.Φθιώτιδας (ΕΕΣΚ) τη φιλόλογο-ποιήτρια-κριτικό Γεωργία Ανδριοπούλου την Τετάρτη, , το βράδυ σε μια κατάμεστη αίθουσα στο ξενοδοχείο Σαμαρά. Το κοινό ανταποκρινόταν σε κάθε κάλεσμα της ποιήτριας να την ακολουθήσει "Στα μονοπάτια του έρωτα", πρόθυμο να μαγευτεί από τις Σειρήνες: Κώστα Πασπάλη, Μαρία Αγραφιώτη, Γιάννη Σερδάρη και Νίκη Ντζόιδου. Οι φωνές τους απήγγειλαν ποιήματα της πολυγραφότατης Γεωργίας Ανδριοπούλου αποδίδοντας με εκφραστικότητα και με λεπτούς χρωματισμούς τους στίχους μεταφέροντας έτσι τους ακροατές σε ένα μαγικό ταξίδι. Βαρύνοντα ρόλο, βέβαια, στην περιπλάνηση-αποπλάνηση.του κοινού έπαιξαν οι μουσικοί της ποιητικης αυτής συντροφιάς: ο Κώστας Νέλλας, με τη μελωδική κιθάρα του και η καλικέλαδος Ειρήνη Ντελέζου με το μαγευτικό της φλάουτο. Στη διάρκεια της εκδήλωσης ακούστηκαν "Λόγια πέρα από το χρόνο", όπως η φωνή της Στεφανίας Νάκου, απλώθηκε παλέτα με της "Αγάπης χρώματα", ταξιδέψαμε "Χωρίς άγκυρες" στο "Χρόνο ιχνηλάτη", μυρίσαμε "Άρωμα ζωής" και απολαύσαμε έναν ουρανό με "Χίλια φεγγάρια και έναν ήλιο". Ή βραδιά έκλεισε με το τραγούδι "Τι είν'αυτό που 52

53 Στα μονοπάτια του έρωτα το λένε αγάπη", που το τραγούδησε η Νίκη ΝτζόιδουΚαχριμάνη εξαιρετικά αφιερωμένο στη Γεωργία, φτάνοντας τη συγκίνηση στο ζενίθ. Οι στίχοι των ποιημάτων της Γεωργίας με το βαθύ ψυχισμό τους υφασμένοι στο στημόνι μιας άψογης ποιητικής γλώσσας, μας απογείωσαν σε μια υπερκόσμια σφαίρα αισθητικής απόλαυσης. Είναι αλήθεια ότι σπανίζουν στις μέρες μας τέτοιες ευκαιρίες φυγής από τη ρουτίνα της καθημερινότητας και την πεζή πραγματικότητα. Είθε, Γεωργία, να ζεις κάθε στιγμή "Τη δική σου Άνοιξη" και η πένα σου να θάλλει! Σημείωση: Η Γ. Ανδριοπούλου έχει εκδώσει τις εξής ποιητικές συλλογές: "Λόγια πέρα απ'το χρόνο", "Αγάπης χρώματα", "Χωρίς άγκυρες", "Χρόνος ιχνηλάτης", "Χίλια φεγγάρια και ένας ήλιος", "Άρωμα ζωής", 'Ή δική μου Άνοιξη","Στα μονοπάτια του έρωτα". Χριστίνα Κ. Μήτσιου Φιλόλογος Γι' αυτό αξίζουν συγχαρητήρια στους συντελεστές της παρουσίασης αυτής και δη στην ΕΕΣΚ με πρόεδρο της την Ελένη Θεοδώρου. Τη βραδιά αυτή η ποίηση της Γεωργίας Ανδριοπούλου άγγιξε τις ψυχές μας* κάνοντας να ανθίσουν υψηλά συναισθήματα και φέρνοντας την άνοιξη στην καρδιά "μας. Εφημερίδα ΛΑΜΙΑΚΟΣ ΤΥΠΟΣ Σάββατο 27 - Κυριακή 28 Φεβρουαρίου

54 Γεωργία Χ. Ανδριοπούλου Εφημερίδα ΦΘΙΩΤΙΚΗΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΦΩΝΗ Μάρτιος - Απρίλιος

55 Στα μονοπάτια του έρωτα Κριτικές Η ποιήτρια γεννήθηκε στη Λαμία και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε Ελληνική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, όπου εργάστηκε ως βοηθός στην Α' έδρα της Ν.Ε. Φιλολογίας. Σήμερα εργάζεται ως φιλόλογος Μέσης Εκπαίδευσης και έχει δημοσιεύσει εργασίες της, λογοτεχνικού και παιδαγωγικού περιεχομένου σε φιλολογικά περιοδικά. Τα ποιήματα της ποιητικής της συλλογής είναι γραμμένα σε γλώσσα απλή και κατανοητή. Στίχοι που ανάβουν φωτιά στην ψυχή, γεμάτοι θύμησες, νοσταλγίες, αγωνίες, πίκρες, σκέψεις, μνήμες, ελπίδες, ευαισθησίες και αλήθειες. Μια ελαφρά μελαγχολία κυλάει στους μεστούς και απέριττους στίχους. Η μελαγχολία αυτή γίνεται επιθυμία του αναγνώστη, που ζητά να ρουφήξει τους ποιητικούς χυμούς, να ξεδιψάσει και να ανακουφιστεί. Τα ποιήματα όλα σφραγισμένα από ψυχική ευαισθησία ανοίγουν δρόμους, δίνουν κατευθύνσεις και φωτίζουν το φως του λογισμού. «Ο πηγαιμός κι ο ερχομός σου, ταξίδι μακρινό στο Άπειρο Κι εσύ, ένας ταξιδιώτης στη Ζωή και στην Αγάπη». Ταξιάρχης Γκούρλιας, Σχ. Σύμβουλος Δ.Ε. Εφημερίδα "ΛΑΜΙΑΚΟΣ ΤΥΠΟΣ" 1996 Ευχάριστη έκπληξη μας επιφύλασσε η φιλόλογος καθηγήτρια Γεωργία Ανδριοπούλου με την έκδοση της πρώτης ποιητικής της συλλογής που είδε το φως της δημοσιότητας πρόσφατα και η οποία φέρνει τον τίτλο: "Λόγια πέρα απ' το Χρόνο". Πρόκειται για μια συλλογή είκοσι τεσσάρων (24) ποιημάτων σε ελεύθερο και μοντέρνο στίχο με πολλές λογοτεχνικές αρετές. "Μούσα" της είναι η ίδια η ζωή με όλες τις "διαχρονικές, αλλά και αιώνιες, αξίες, όπως είναι η αγάπη, η φιλία, η ανθρωπιά, ο έρωτας, η ελπίδα, η πίστη, η αλήθεια και άλλες. Είναι ποίηση προσωπική, βιωματική, στοχαστική και σε πολλά σημεία επιγραμματική, χωρίς να εγγίζει το διδακτισμό. Σε αρκετά ποιήματα της μιλάει σε δεύτερο πρόσωπο, ίσως ασυνείδητα, αλλά ενδόμυχα θέλει να κάνει τον αναγνώστη της κοινωνό του προσωπικού της βιώματος. Ακόμη προτιμάει την κεφαλαιογράμματη γραφή σε αφηρημένες έννοιες για να τονίσει τη μεγάλη σπουδαιότητα που έχουν αυτές για τη ζωή του ανθρώπου. Όλα τα ποιήματα της είναι η προσωπική της ιστορία. Γενικά οι στίχοι έχουν ποιητική ουσία και η ίδια είναι άξια ιέρεια στη διακονία της ποίησης. Ας στηριχθεί στη μελέτη και στην ψυχή της και η Νεοελληνική Φθιωτική Γραμματεία θα γίνει πλουσιώτερη". Δημήτριος Θ. Νάτσιος, Φιλόλογος, Δ/ντης Ιστορικού Αρχείου Φθ/δας Εφημερίδα "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΦΘΙΩΤΙΔΑ", Πέμπτη 4 Απριλίου

56 Γεωργία Χ. Ανδριοπούλου "Η γραφή της προσανατολισμένη στη συνειδητή απλότητα κατακτά το ρυθμό, με λέξεις - ιδιότητες έχει, ως μεγάλο χάρισμα την απλή φόρμα, την εσωτερικευμένη αισθητική, τη λιτή έκφραση. Αυτό είναι που αναστατώνει στην ποίηση της Γ.Α.: η λειτουργική χρήση της απλότητας που επιτρέπει τη διείσδυση και την οικείωση του αναγνώστη με το δικό της αισθητικό πλουραλισμό, με την αρχέγονη απόπειρα του "εγώ" να ουσιωθεί δια και μετά του "εσύ". Τούτη η κίνηση όμως δεν μορφοποιείται με γλώσσα εγωκεντρική, ούτε με πειραματισμούς και επιτηδευμένους λυρισμούς. Η Γ.Α. γνωρίζει καλά να χειρίζεται τις σχέσεις, τις κινήσεις, τους συμπληρωματικούς τόνους των μυστικών χρωμάτων της ανθρώπινης ψυχοδομής. Κατέχει απόλυτα την ολότητα της Αγάπης. Είναι χρόνια ριζωμένη στην ψυχή της η γνώση: "ποτέ η Αξία δε σβήνει με το φως της μέρας". Γι' αυτό πηγαία, ίσως αντικομφορμιστικά, σίγουρα όμως ρεαλιστικά, γήινα και ακέραια αφήνεται ελεύθερη, μέσα από στίχους και τίτλους, για να γίνει αγωγός "καταστάσεων" με τον αναγνώστη που "δεν του τόχανε πει ποτέ...". Ο λόγος της με αισθητικό περιεχόμενο εξελίσσεται ανάμεσα σε χρωματικές και συνειρμικές αναζητήσεις και στην παιδική, τρυφερή ματιά στις μορφές, στο χρόνο, στη λήθη, στα λάθη, στους αποχαιρετισμούς. Βρίσκει το δρόμο του αυθορμητισμού, λειτουργεί σαν θέση και σαν άρση συγχρόνως της ενότητας. Καταφέρνει όμως να δομήσει μια πνευματική συνοχή ικανή να μας μεταφέρει εκεί στις σελίδες του βιβλίου της, όπου μέσα από την ατομικευμενη διαφορετικότητα μπορεί ο καθένας να αφουγκρασθει, να ταυτιστεί εκεί που "τι άλλο παρά παρασκήνια δεν είναι τα βάθη της ψυχής", εκεί που "οι βουερές κοινωνικές σου επαφές και οι καθημερινές ανούσιες συνάφειες σου...άδειες οι ίδιες σ' αφήνουν άδειο". Γι' αυτό ανεπιφύλακτα σημειώνουμε γι' αυτό το βιβλίο ότι μας αποζημειώνει πλουσιοπάροχα, για τη διαδρομή μας μέσα στις σελίδες του. Αν διακινδυνεύαμε έναν χαρακτηρισμό, τούτος θα ήταν "κατάθεση ζωής". Μια αναγνώριση που αποκαλύπτεται βαθύτερα ιδιοσυγκρασιακή, αν δούμε τις αναμνησιακές διαδρομές στις οποίες μας εισάγει η Γ.Α. που μετατρέπει προσωπικές αναφορές σε επίπεδο χρώματος, σε ανταύγειες ευαισθησίας, σε οριακά ερωτήματα, σε σημεία όρασης κοινά για μας, για "φίλους, απλούς περαστικούς, που ξέρουν μόνο να ζητούν από της ζωής το τάσι". Δουλεύοντας με καθαρά εκφραστικά στοιχεία, κρατώντας μέσα από την κλειστή προσωπική στιγμή την ποιοτική συναισθηματική αξία προσεγγίζει τις απλές αλήθειες, τόσο κατακερματισμένες στην εποχή μας. Όμως αυτές δεν προβάλλονται συγκινησιακά, ούτε λειτουργούν στη βάση της απλής αποτύπωσης του αισθήματος. Δρουν ποιοτικά, οικοδομούν τη σχέση με το φως, την εξωτερίκευση του σε σχέσεις πάθους που δεν έχουν στοιχεία ιδιοποίησης. Αντίθετα καλούν σε 56

57 Στα μονοπάτια του έρωτα μικρές, ελεύθερες ανακαλύψεις, στην κατανόηση της λεπτότητας και της αμεσότητας με την οποία η Γ.Α. δημιουργεί, ποιεί ένα σύστημα αρτηριών μέσα στο σώμα της ποιητικής της γραφής". Βαγγέλης Στεφανής Φιλόλογος, περ. "ΕΚΦΡΑΣΗ", Νοέμβριος 1997 "Γνωρίζω ως αξιόλογη φιλόλογο την Γ. Ανδριοπούλου και χαίρομαι διπλά μελετώντας την πρώτη ποιητική συλλογή της με τίτλο που προοιωνίζεται το περιεχόμενο. Είναι πρόδηλον ότι η ποιήτρια γράφει ενδοσκοπώντας το βαθύτερο είναι της. Τα συναισθήματα μετουσιώνονται, μεταποιούνται και μεταπλάθονται, σχεδόν πάντοτε, σε ποιητικό λόγο. Σύντομα ψυχογραφήματα είναι τα περισσότερα ποιήματα που στεγάζονται στο βιβλίο. Συλλογίζομαι την "καθαρή ποίηση", όπως προσδιόρισε ο Πωλ Βαλερύ. Υπάρχουν, διερωτάμαι σύγχρονοι δημιουργοί που θητεύουν, και μάλιστα αποκλειστικά, στην καθαρή ποίηση, που διακονούν με αφοσίωση τον αποκαθαρμένο ποιητικό λόγο. Το θέμα είναι πολυεπίπεδο και πολύπτυχο και δεν αντιμετωπίζεται βέβαια σ' ένα κριτικό σημείωμα. Εκείνο που προέχει εδώ είναι η διαπίστωση, ότι τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερο η μεταφυσική αγωνία και το φιλοσοφικό υπόβαθρο, έστω απλώς οι στοχασμοί, εκτοπίζουν την καθαρή ποίηση. Ειδικότερα στην κρινόμενη συλλογή οι στοχασμοί βαραίνουν περισσότερο από τον αμιγή λυρικό λόγο. Αν δεν αστοχώ, θα έλεγα ότι στοχαστική κυ-ρίως είναι η ποίηση της Γ. Ανδριοπούλου. Σκέπτεται βαθιά. Χρωματίζει με τέχνη τους κοινωνικούς και φιλοσοφικούς διαλογισμούς της. Λαμπερό κι άλλοτε μουντό το ένδυμα τους. Η φαντασία εναλλάσσεται με το ρεαλισμό κι αυτό το ποιητικό παιχνίδι κερδίζει τον αναγνώστη με αφετηρία και τέρμα τον άνθρωπο, που υποφέρει, βασανίζεται, γονατίζει, αλλά προχωρεί. Το βιβλίο περιέχει "Λόγια πέρα απ' το χρόνο", προσωπική κι εξομολογιοτική ποίηση με κυρίαρχο στοιχείο την ε-γκαρτέρηση και κάποια παθητική αποδοχή θέσεων εμποτισμένων με την ψυ-χολογία του "θύματος" στο πλέγμα "ανήρ - γυνή". Βιώματα τυλιγμένα στο μανδύα της οδύνης και της ελπίδας. Από τη άποψη της φόρμας εντυπωσιάζει το στέρεο περπάτημα του αδρού λόγου φορτισμένου συγκινησιακά. Ο Σαρτρ στο γνωστό απόφθεγμά του ισχυρίζεται ότι "κόλαση είναι οι άλλοι". Η ποιήτρια συνδιαλέγεται άλλοτε άμεσα και άλλοτε έμμεσα με τον άλλον άνθρωπο, ανεξάρτητα από το φύλο και εμφανίζεται μέσα στην εσωστρέφεια της ώριμη για μια καθολική παραδοχή με ελάχιστες επιφυλάξεις και όλα αυτά στη γοητεία του ποιητικού παιχνιδιού. Διάλεξε την ποίηση για να καταγράψει τις πνευματικές και γενικότερα τις ανθρώπινες εμπειρίες της. Ας δοκιμάσει και την πεζογραφία, η οποία ίσως ακονίσει γονιμότερα την ευαισθησία της. Από τα ποιήματα του τόμου ξεχωρίζω: «Εσύ» (σελ. 6), «Τείχη σιωπής» (σελ. 10), «Επιστροφή» (σελ. 23) 57

58 Γεωργία Χ. Ανδριοπούλου και άλλα. Περισσότερο μου άρεσε το «Δάνειο» (σελ. 13) όπου η γυναίκα αυτοκαθορίζεται ως οφειλέτης ανεπιφύλακτα αγάπης. «Δανείζομαι τη σκέψη σου να μπω στο ερμητικό κλειστό "εγώ" του εαυτού σου. Δανείζομαι τη λάμψη που αχνοφεύγει σε κάθε σου / βλεφάρισμα να νιώσω τη φλόγα της ψυχής σου. / Δανείζομαι τους κτύπους της καρδιάς σου για να δω, πόσο μπορείς ν' αγαπάς κι ας μην το δείχνεις. / Δανείζομαι το ελαφρό σκοτείνιασμα στο βλέμμα σου, για να μετρήσω τον κόσμο με τα δικά σου μέτρα. / Δάνειο αιώνιο η αγάπη κι εσύ αιώνιος δανειστής. / Στέκεις πότε γλυκός και πότε ανάλγητος κι αρνείσαι να δανειστείς. / Κι όμως τόχεις κι εσύ κάποτε αποδεχτεί. Η Αγάπη είναι Δάνειο κι εμείς οι Δανειστές και οι Δανειζόμενοι!» Στέργιος Δημούλης, Δικηγόρος, Κριτικός - λογοτέχνης Περιοδικό "ΕΜΒΟΛΙΜΟΝ" - Καλοκαίρι - Φθινόπωρο 199 "Πόσες φορές δε νοιώθεις να βουρκώνεις κάθε που θυμάσαι το ΧΤΕΣ τ' άσχημα παιδικά σου χρόνια; Να πνίγεσαι απ' το παράπονο του "Γιατί"; να χάνεσαι στην αβεβαιότητα του ΧΤΕΣ, μα ν' αναπνέεις απ' τη σιγουριά του ΣΗΜΕΡΑ" και να στηρίζεσαι στην ελπίδα του "ΑΥΡΙΟ"; Ταξιδεύουμε στο ΧΤΕΣ, στο ΣΗΜΕΡΑ, στο ΑΥΡΙΟ με την ποιητική συλλογή της φιλολόγου Γεωργίας Ανδριοπουλου, σε μια αέναη πορεία μέσα στο χρόνο χωρίς όρια και περιορισμούς. Εκούσια παρασυρόμαστε στην ηδονή του ελεύθερου στίχου, στη ζωντάνια των εκφραστικών μέσων, στην αμεσότητα των εικόνων και στη δυναμικότητα της γλώσσας 'μκχ; γλώσσας μουσικής και ποιητικής, που γλυστρά αβίαστα απ' την πένα' μιας γλώσσας, που ο ρεαλισμός συναντά αθόρυβα τον υπερρεαλισμό και τα όρια τους συγχέονται. Καταστάσεις απλές, καθημερινές ανθρώπινες χρωματίζονται με τις κατάλληλες αποχρώσεις, τα λόγια γίνονται νότες, τα συναισθήματα παίρνουν μορφή και τα σύνορα του χρόνου παραβιάζονται. Όχι, δεν είναι υπερβολή η ποίηση είναι η απόδραση και μεις οι δραπέτες. Σαν θάλασσα οι στίχοι μας λικνίζουν, μας παρασύρουν, μας αποτρέπουν και μας ξαφνιάζουν. "Οι αναμνήσεις κι η αγάπη παλίρροια πούρχονται και φεύγουν σ' ένα ταξίδι μέσα στο χρόνο. Ο πηγαιμός κι ο ερχομός σου, ταξίδι μακρινό στο Απειρο 58

59 Στα μονοπάτια του έρωτα Κι εσύ ένας ταξιδιώτης στη Ζωή και την Αγάπη" Χριστίνα Κων. Μήτσιου Καθηγήτρια Φιλόλογος "Η Γεωργία Ανδριοπουλου, δόκιμος φιλόλογος καθηγήτρια, υπηρετεί σε Σχολείο Μέσης Εκπαίδευσης της Λαμίας. Διακρίνεται για την επιστημονική της συγκρότηση και το ήθος της. Έχει επιβληθεί με το παράδειγμα και τον τρόπο ζωής της στον εκπαιδευτικό κόσμο και τους μαθητές της. Ταλαντούχος εκπαιδευτικός στέλνει σε όλους το μήνυμα της συνεργασίας και της αγάπης. Στην ποιητική της αυτή συλλογή με τίτλο "Λόγια πέρα απ' το Χρόνο" και εσωτερικό υπότιτλο "Ταξίδι στο ΣΗΜΕΡΑ, στο ΑΥΡΙΟ, στο ΧΤΕΣ, Δώρο στη ΑΓΑΠΗ, στη ΖΩΗ, στην ΑΛΗΘΕΙΑ", που αφιερώνει στη μητέρα της, την οποία υπεραγαπούσε και στο πρόσωπο της οποίας έμμεσα διαφαίνεται ότι στρέφονται οι σκέψεις και οι λογισμοί της, εκφράζει με πολύ στοχασμό και πλούσιο λυρισμό τον εσωτερικό της κόσμο. Η συλλογή είναι ένα ψυχογράφημα μέσα από το οποίο προβάλλονται με πε-ρισσή ποιητική τέχνη του ελευθέρου στίχου, όνειρα, σκέψεις, καταστάσεις και προβληματισμοί, όχι μόνο της ίδιας της ποιήτριας αλλά και καθενός από μας, γιατί μέσα στα ποιήματά της αυτά βλέπεις και αναγνωρίζεις τον εαυτό σου. Έχει, φαίνεται, δυνατή ποιητική φλέβα, που προοιωνίζει μια φτασμένη εργάτρια στο χώρο της ποιήσεως. Χαράλαμπος Παπαθανασίου τ. Γυμνασιάρχης Α' Γυμνασίου Λαμίας Περιοδικό "ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ", Αυγ. - Σεπτ

60 Μορφές και σελίδες της Λογοτεχνίας μας 60 Γεωργία Χ. Ανδριοπούλου Επιμελείται και παρουσιάζει η Στεφανία Νάκου Καραμουσαντά Θα παρουσιάσουμε την ποιητική συλλογή της Γεωργίας Ανδριοπούλου «Άρωμα Ζωής». Φίλοι ακροατές, Είναι πάρα πολύ σπουδαίο για μια κοινωνία, να σεμνύνεται ότι έχει στους κόλπους της ανθρώπους σπουδαίους αλλά και σεμνούς συγχρόνως. Πνευματικούς, που προσφέρουν διαρκές έργο και κυρίως ανθρώπους οι οποίοι προβληματίζονται και τον προβληματισμό αυτόν τον μετουσιώνουν σε έργο. Ένας άνθρωπος απ αυτούς είναι η εκλεκτή συνάδελφος, η Γεωργία Ανδριοπούλου, Φιλόλογος Ποιήτρια, η οποία βραβεύτηκε πρόσφατα με το 3ο Πανελλήνιο Βραβείο Ποίησης. Αυτόν τον έπαινο, το βραβείο, το μετάλλιο, το αποδέχθηκε με χαρά βέβαια η Γεωργία Ανδριοπούλου. Είναι Φιλόλογος στο Γυμνάσιο Μοσχοχωρίου και το έλαβε από την Unesco Τεχνών Λόγου και Επιστημών Ελλάδος. Αυτό έγινε για τον 22ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης, στο Ευγενίδειο Ίδρυμα - Πλανητάριο, τη Δευτέρα 23 Απριλίου του Διακρίθηκε ανάμεσα σε 180 συμμετάσχοντες και στον τελικό ανάμεσα σε 18 διαγωνιζομένους, πήρε την 3η θέση με δύο από τα 10 ποιήματά της που προκρίθηκαν. Τα «Χωρίς άγκυρες» και «Ταξίδι». Τα ποιήματα απαγγέλθηκαν σε άριστη απαγγελία από την κ. Λεμπέση Λίτσα, Σχολική Σύμβουλο Μουσικής του ΥΠΕΠΘ. Έχουμε παρουσιάσει και στο παρελθόν το έργο της Γεωργίας Ανδριοπούλου, θα θυμίσουμε λίγα λόγια γι αυτήν. Η Συγγραφέας γεννήθηκε στη Λαμία και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε Μεσαιωνική και Νεότερη Ελληνική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Εργάσθηκε ως βοηθός της Α έδρας της Νεότερης Ελληνικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και τώρα εργάζεται ως Φιλόλογος στη Μέση Εκπαίδευση Φθιώτιδας. Έχει δημοσιεύσει εργασίες λογοτεχνικού και παιδαγωγικού περιεχομένου στο περιοδικό του Συνδέσμου Φιλολόγων Νομού Φθιώτιδος Έκφραση και δοκιμιογραφικά άρθρα σε εφημερίδες. Όπως προαναφέραμε, βραβεύτηκε με το 3ο βραβείο, έπαινο και μετάλλιο στον 3ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης στο Ευγενίδειο Ίδρυμα - Πλανητάριο τη Δευτέρα 23 Απριλίου, ημέρα της γιορτής της, του Στο συγγραφικό της έργο να αναφέρουμε πρώτα στην Ποίηση τα Λόγια πέρα απ το χρόνο το 1996, Αγάπης χρώματα 1997, Χωρίς άγκυρες 1998, Χίλια φεγγάρια κι ένας ήλιος 2000, Χρόνος ιχνηλάτης Βέβαια, το τελευταίο της έργο είναι Άρωμα Ζωής, Ποίηση Στις δημοσιεύσεις ανήκουν διάφορα δημοσιεύματα σε φιλολογικά, λογοτεχνικά περιοδικά, στον ημερήσιο τύπο Φθιώτιδας και Ηπείρου. Στις μελέτες έχουμε το έργο της «Σεξουαλική διαπαιδαγώγηση του παιδιού», 1998, έργο ψυχοπαιδαγωγικό. Είναι πάρα πολλές οι κριτικές, θερμές όλες, για το έργο της Γεωργίας Ανδριοπούλου.

61 Στα μονοπάτια του έρωτα Απέραντη, τρυφερή, με πηγαίο λυρισμό, δονείται εσώψυχα από αισθήματα αγνά, τρυφερά, αλλά έχει και μια μοναδική ευρύτητα θεμάτων που αγγίζουν κάθε πτυχή κάθε προβληματισμένου ανθρώπου. Κάνει ένα μεγάλο ταξίδι στα μονοπάτια της Ποίησης, με εναλλασσόμενους τους τόνους της αισιοδοξίας και του προβληματισμού, της χαράς και της λύπης. Θα λέγαμε ότι η Ποίηση της Γεωργίας Ανδριοπούλου είναι μια διαρκής άσκηση πάνω σε ιδέες που αγγίζουν τον αναγνώστη και που δίνονται με λόγο πηγαίο, καίριο, με λέξεις πλούσιες σε εύρος και περιεχόμενο. Θα μπορούσαμε βέβαια να πούμε πως υπάρχει γενικότερα μια αισιοδοξία στην ποίηση. Βέβαια αυτό που εύκολα πηγάζει από έντονη και βαθιά αναζήτηση είναι οι διαρκείς πραγματικές αναζητήσεις της Γεωργίας Ανδριοπούλου, μέσα στις ατραπούς της ψυχής και βρίσκουν αυτές οι αναζητήσεις διέξοδο μέσα από την ποίηση. Θα προσπαθήσουμε να περάσουμε, απ όσο το δυνατόν περισσότερα ποιήματα, αφού πούμε ότι το έργο της είναι αφιερωμένο στους φίλους Αμαλία και Θανάση Αγγελακόπουλο και διαβάζουμε: «όταν η φιλία γίνεται ανάγκη ζωής, η ανθρώπινη παρουσία κανόνας ύπαρξης, τότε η αγάπη, η αλήθεια και ο σεβασμός στους φίλους γίνεται καταξίωση με κάπα κεφαλαίο, στο πρόσωπό τους». Φίλοι ακροατές, (λόγω χρόνου αφήνουμε κάποια ενδιάμεσα ποιήματα και πάμε στο τελευταίο της ποιητικής συλλογής στο Άρωμα Ζωής έτσι τιτλοφορείται η συλλογή και διαβάζουμε το ποίημα με τίτλο Η νύχτα ΠΟΙΗΜΑ). Θα σας απαγγείλω επιλεκτικά τα περισσότερα από τα ποιήματα της ποιητικής της συλλογής. Φίλοι ακροατές ευχόμαστε από καρδιάς να ναι καλά η Γεωργία Ανδριοπούλου, πάνω απ όλα να γράφει, να δημιουργεί και να ξέρει η ίδια και όλοι οι άνθρωποι σαν τη Γεωργία ότι αυτό που είπαμε στην αρχή της εκπομπής μας ισχύει. «Πρέπει οι κοινωνίες μας να σεμνύνονται να έχουν στους κόλπους τους τέτοιους ανθρώπους». Θα περιμένουμε την επόμενη ποιητική σου συλλογή φίλτατη Γεωργία και εκείνο που πραγματικά εγώ προσωπικά από ψυχής σου εύχομαι είναι να μην σταματήσεις ποτέ να σκέφτεσαι, όχι μόνο δημιουργικά, όχι μόνο πλούσια, αλλά κυρίως γνήσια. Φίλοι ακροατές γεια σας. Στον ήχο ήταν ο Σπύρος Νικόπουλος Παρουσιάσαμε την Ποιητική Συλλογή της Γεωργίας Ανδριοπούλου Άρωμα Ζωής, στο ραδιοφωνικό σταθμό Star Κεντρικής Ελλάδας, στην εκπομπή Μορφές και σελίδες της λογοτεχνίας μας. Στεφανία Νάκου - Καραμουσαντά Φιλόλογος Α Λυκείου Λαμίας 61

62 Γεωργία Χ. Ανδριοπούλου Αφιέρωμα στην καθηγήτρια - λογοτέχνιδα Πνευματική προσφορά της Γεωργίας Ανδριοπούλου Γράφει ο Ηλίας Σπυρόπουλος Συνταξιούχος εκπαιδευτικός - Πρόεδρος Συνταξιούχων Δημοσίων Υπαλλήλων Φθιώτιδος Ο γράφων με βαθειά συγκίνηση, με αφορμή τήν παρουσίαση της ποιητικής συλλογής της καθηγήτριας - λογοτέχνιδος Γεωργίας Ανδριοπούλου "ΣΤΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ" στο Ξενοδοχείο ΣΑΜΑΡΑΣ από την Επιστημονική Ένωση Συνταξιούχων Καθηγητών θα καταθέσει λίγες θέσεις - απόψεις για το έργο της για την προσφορά της στην εκπαίδευση και στα πνευματικά δρώμενα του τόπου μας. Και ξεκίνησα γράφοντας το με ιδιαίτερη συγκίνηση, διότι τη γνωρίζω από πολύ μικρή, υπήρξε μαθήτρια του δασκάλου πατέρα μου, του οποίου η ίδια τιμά ιδιαίτερα τη μνήμη του, αλλά και καθηγήτρια της κόρης μου σε Λύκειο της Λαμίας. Ως εκ τούτου νομίζω ότι έχω ολοκληρωμένη γνώμη για την ταλαντούχο εκπαιδευτικό, ποιήτρια, τον ολοκληρωμένο πνευματικό άνθρωπο. Τον άνθρωπο που τιμά και τίμησε το μετερίζι του εκπαιδευτικού (δασκάλου με την ευρεία έννοια), την κάθε θέση στην οποία βρέθηκε και απ' όπου εξέπεμψε την πνευματική της ακτινοβολία. Η ωραία πραγματικά εκδήλωση της (Ε.Ε.Σ.Κ.), στην οποία τιμήθηκε η Γεωργία Ανδρεοπούλου, έφερε στο φως όλο το λογοτεχνικό της έργο, το ποιητικό της με τις τόσες εκδοθείσες συλλογές, το συγγραφικό της, τους προβληματισμούς της, οι οποίοι έγιναν και προβληματισμοί του ακροατηρίου, το οποίο με αμείωτο ενδιαφέρον, παρακολούθησε την όλη εκδήλωση απ' αρχής ως το τέλος. * Δεν θα σταθώ ούτε στην παρουσιασθείσα ποιητική της συλλογή, ούτε κεχωρισμένα σε κάθε ποίημα της, που όλα είναι κατάθεση τρυφερής ψυχής, πλημμυρισμένης από πολλές - πολλές ευαισθησίες. Το κάθε ποίημα της εγγίζει τις χορδές της ψυχής κάθε σκεπτόμενου, κάθε προβληματισμένου ανθρώπου. Αναζητά μέσα από τα ποιήματά της, το φως, την αλήθεια, το ωραίο, το ιδανικό, το υψηλό, το ανθρώπινο - για τον άνθρωπο. Ιδιαίτερα μέσα από τα ποιήματά της αναζητά την αγάπη. Την αγάπη, τη βασίλισσα των αρετών σε όλο το μεγαλείο της και σε όλο το εύρος της. 62

63 Στα μονοπάτια του έρωτα Διαχρονικά πορεύεται αγκαλιάζοντας όλο το φάσμα της ζωής, αναζητώντας, αλλά και συμπορευόμενη με τις μεγάλες αξίες φιλία, ανθρωπιά, έρωτας, αλήθεια, πίστη, ελπίδα, αγάπη. Ο ελεύθερος στίχος της φανερώνει την ελευθερία της ψυχής της, η οποία αφήνει τα καθημερινά και συμβατικά και πετά ψηλά. Ταυτισμένη με τις υψηλές ενατενίσεις της, γράφει, κρίνει, προβληματίζεται και ακουμπά τα γήινα με την ωραία και τρυφερή ψυχή της. Μπράβο σου Γεωργία. Σε χάρηκα ιδιαίτερα τη βραδιά αυτή και αισθάνθηκα υπερήφανος για σένα. Όλοι περιμένουμε πολλά ακόμα από σένα. Ο δρόμος είναι μακρύς και ολάνοικτος. Βάδισε τον όπως ξέρεις να βαδίζεις και δώσε αυτά που ξέρεις να δίνεις. Και συμφωνώ απόλυτα με την αείμνηστη Στεφανία Νάκου, όταν παρουσιάζοντας ραδιοφωνικά την ποιητική σου Συλλογή, εν επιλόγω τόνισε: "Πρέπει οι κοινωνίες μας να σεμνύνονται όταν έχουν στους κόλπους τους τέτοιους ανθρώπους". Και ενώ πρέπει να κλείσω τις φτωχές μου τούτες επισημάνσεις, δεν μπορώ να σταματήσω πριν γράφω δυο λόγια για ένα δημοσίευμα σου, που είδε, το φως της δημοσιότητας σε τοπική εφημερίδα. Ο ρόλος του δασκάλου στη ζωή και γενικόχερα στην εκπαιδευτική πραγματικότητα "Δασκάλους όλων των βαθμίδων". Πρέπει να σε συγχαρώ διότι διεξήλθες το θέμα σου όπως πραγματικά έπρεπε, τοποθετώντας το δάσκαλο και το έργο του διαχρονικά εκεί που πρέπει να βρίσκεται (κάθε δασκάλου, κάθε βαθμίδας, χωρίς διαχωρισμούς ως άλλοι ανεγκέφαλοι). Για μια ακόμη φορά απέδειξες ότι γνωρίζεις καλά πώς και πού πρέπει να πορεύεσαι. 63