ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ. Γιάννης Λαλιώτης: Με την επιμονή και την εργατικότητά του διακρίθηκε ως πολιτικός μηχανικός και ομογενειακός παράγων

Transcript

1 ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ sd Σάββατο 19 - Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2011 Γιάννης Λαλιώτης: Με την επιμονή και την εργατικότητά του διακρίθηκε ως πολιτικός μηχανικός και ομογενειακός παράγων

2 2 ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ Παράδειγμα ομογενή που αγωνίστηκε και πέτυχε Ο Γιάννης Λαλιώτης, το «Πρόσωπο» αυτής της εβδομάδας, είναι χαρακτηριστική περίπτωση του Ελληνα, που έζησε χρόνια δύσκολα στην Ελλάδα και ήλθε στην Αμερική, εργάστηκε και συγχρόνως σπούδαζε, μέχρι που καταξιώθηκε επαγγελματικά και κοινωνικά. Ο Γιάννης Λαλιώτης, είναι γνωστός πολιτικός μηχανικός στη Φλόριδα, που, πρόσφερε τις υπηρεσίες του και στις περιοχές νότια του Μαϊάμι, οι οποίες είχαν καταστραφεί από τον τυφώνα «Αντριου» το Είναι, επίσης, παλαιός ομογενειακός παράγοντας. Για όλα αυτά και πολλά άλλα μιλάει αναλυτικά στον Σταύρο Μαρμαρινό. Παρακάτω, θα διαβάσουμε μία εκτενή ανάλυση για το θέμα της ελληνικής ΑΟΖ, θα γνωρίσουμε έναν Βολιώτη που πρωτοστατεί στις έρευνες κατά του καρκίνου, καθώς και έναν Ελληνα της Αμερικής που έχει βραβευτεί με ΕΜΜΥ, ενώ θα πάμε μία βόλτα στην ιστορική Τρίπολη. Ακολουθεί μία ιστορική προσέγγιση στο φαινόμενο της εργασιακής εφεδρείας, προτάσεις μαγειρικής, βιβλίων και θέματα υγείας. Αντώνης Κράτσης Π Ε Ρ Ι Ε Χ Ο Μ Ε Ν Α ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ Γιάννης Λαλιώτης:Με την επιμονή και την εργατικότητά του διακρίθηκε ως πολιτικός μηχανικός και ομογενειακός παράγων Σελίδα 3...από τις συνταγές της γιαγιάς Με αγνά υλικά Χωρίς συντηρητικά και χημικά πρόσθετα ΚΡΙΝΟΣ: Η σωστή επιλογή Krinos Foods, LLC., Northern Blvd. LIC, NY το βιβλίο είναι φίλος (718) ΕΛΛΑΔΑ YφαλοκρηπίδακαιΑΟΖ: Μύθοικαιπραγματικότητα Σελίδα 12 ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ Η«ιστορικήαλήθεια»γιατουςαρχαίους ελληνικούςμύθους Σελίδα 17 ΠΡΟΣΩΠΟ ΟΒολιώτηςπουγιατρεύειτονκαρκίνο Σελίδα 18 ΤΑΞΙΔΙΑ Τρίπολη:ΗκαρδιάτηςΑρκαδίας Σελίδα 20 ΙΣΤΟΡΙΑ ΠατέντατουΜεσοπολέμου ηεργασιακήεφεδρεία! Σελίδα 22 ΠΡΟΣΩΠΟ ΗιστορίαενόςΕλληνατηςΑμερικήςμεΕΜΜΥ Σελίδα 23 ΜΑΓΕΙΡΙΚΗ Ητέχνητουκιμάσεόλεςτιςμορφέςτου Σελίδα 24 ΔΙΑΤΡΟΦΗ Τα10μπαχαρικάκαιβότανα πουβοηθούνστηναπώλειαβάρους Σελίδα 25 ΒΙΒΛΙΟ ΣτρατηγικόΒάθος,ΖωτικόςΧώροςκαιΓενοκτονίες Oήλιοςδύοκόσμων:Eναμυθιστόρημα γιατονμεγαλέξανδρο Ιστανμπούλ:Πόληκαιαναμνήσεις Σελίδα 27 ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ Οιπιοπετυχημένεςαποτυχίεςμας Σελίδα 28 ΘΕΜΑ ΤοπείραμαζωήςτουΚόλινΜπίβαν Σελίδα 30 ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ Σελίδα 31 ΤΕΧΝΕΣ ΑναδρομικήέκθεσητουΝίκουΧουλιάρα στομουσείομπενάκη Σελίδα 32

3 ΣΑΒΒΑΤΟ 19 - ΚΥΡΙΑΚΗ 20 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2011 ΠΡΟΣΩΠΟ 3 Γιάννης Λαλιώτης: Με την επιμονή και την εργατικότητά του διακρίθηκε ως πολιτικός μηχανικός και ομογενειακός παράγων Του Σταύρου Μαρμαρινού Τέσσερις ώρες περπατούσε καθημερινώς ο Γιάννης Λαλιώτης, ανεβαίνοντας και κατεβαίνοντας λόφους για να πάει στο σχολείο του που ήταν μακριά από το χωριό του και μερικές ώρες αργότερα να επιστρέψει στο σπίτι του. Το χειρότερο ήταν όταν έβρεχε και πολλά τμήματα του δρόμου μεταβάλλονταν σε λάσπη μέσα στην οποία κινδύνευε να βυθιστεί. Είχε, όμως, επιμονή. Επρεπε να κάνει σπουδές, να αποκτήσει μια καλή δουλειά και να επιτύχει στη ζωή του. Να φύγει από τη φτώχεια και τη μιζέρια στην οποία ζούσε με τους γονείς και τα αδέλφια του. «Περπατούσα δύο ώρες να πάω και δύο ώρες να γυρίσω στο σπίτι μας», είπε ο κ. Λαλιώτης στο «Περιοδικό» του «Εθνικού Κήρυκα». Ποτέ δεν ξέχασε εκείνη τη διαδρομή που έκανε με βροχή, με κρύο και με χιόνια. «Μάλιστα, ένα καλοκαίρι που κάναμε διακοπές με την οικογένειά μου στην Ελλάδα, πήρα τα παιδιά μου και πήγα και τους έδειξα εκείνο το δρόμο, που τον ανεβοκατέβαινα, άλλοτε μόνος και άλλοτε με συμμαθητές μου», πρόσθεσε. «Ηταν δύσκολα χρόνια τότε. Δεν είχαμε ούτε αυτοκίνητο, ούτε ηλεκτρικό ρεύμα στο χωριό μας. Το μεγαλύτερο πρόβλημα που είχαμε στον μακρύ WR/ΣΤΑΥΡΟΣ ΜΑΡΜΑΡΙΝΟΣ Μια ολόκληρη ζωή σκυμμένος επάνω στα σχέδια και τις αρχιτεκτονικές μελέτες, ο ομογενής πολιτικός μηχανικός, Γιάννης Λαλιώτης. WR/ΣΤΑΥΡΟΣ ΜΑΡΜΑΡΙΝΟΣ Ο Γιάννης Λαλιώτης δείχνει σχέδια για τη δημιουργία του Πολιτιστικού Κέντρου του γνωστού ελληνικού οργανισμού «Παιδεία», που διευθύνει ο Ηλίας Τομάζος, στην πόλη Μπόκα Ρατόν της Φλόριδας. και δύσκολο εκείνο δρόμο, ήταν ότι ήταν λασπωμένος και μάλιστα τόσο πολύ, ώστε γλιστρούσαμε συνέχεια και αν δεν φορούσαμε μπότες, δεν μπορούσαμε να βγούμε από τις λάσπες και να συνεχίσουμε». Ο κ. Λαλιώτης θυμάται ότι μια φορά είχε βρέξει τόσο πολύ, ώστε ο δρόμος είχε κοπεί σε ένα τμήμα του και δεν μπορούσες να περάσεις. «Είχε σκοτεινιάσει, όταν επιστρέφαμε με συμμαθητές μου από το σχολείο στα σπίτια μας, ανεβαίνοντας και κατεβαίνοντας τους λόφους. Γλιστρούσαμε συνεχώς από τη λάσπη και κινδυνεύαμε σε κάθε βήμα μας να χαθούμε μέσα στις πολλές και βαθιές λάσπες. Επειδή είχαμε αργήσει, ο πατέρας μου και άλλοι γονείς συμμαθητών μου έψαχναν να μας βρουν. Μας βρήκαν και με τη βοήθειά τους, σιγάσιγά όλοι επιστρέψαμε στο χωριό μας. Δεν ξεχνώ εκείνες τις δύσκολες στιγμές που είχα περάσει, παρόλο που ήμουν παιδί». Ο Γιάννης Λαλιώτης πέρασε δύσκολες στιγμές και στα αναστατωμένα εκείνα παλαιότερα χρόνια στην Ελλάδα και όταν βρέθηκε αργότερα στο εξωτερικό. Προσπάθησε, αγωνίστηκε και τα κατάφερε. Σήμερα, είναι πολύ γνωστός στην Ομογένεια της Φλόριδας, ως πολιτικός μηχανικός και κατασκευαστής τεχνικών έργων, ενώ διετέλεσε ιδρυτικό στέλεχος διαφόρων ελληνοαμερικανικών οργανώσεων. Και ακόμα, δημιούργησε μια ευτυχισμένη οικογένεια με τη σύζυγό του, Παναγιώτα, τα πέντε παιδιά του και τα έξι εγγόνια του. Ο ίδιος είχε πάει για να προσφέρει τις υπηρεσίες του ως πολιτικός μηχανικός στη νότιο Φλόριδα, έξω από το Μαϊάμι, όπου είχαν σημειωθεί βιβλικές καταστροφές από την τυφώνα «Αντριου» τον Αύγουστο του Ο τυφώνας είχε πλήξει πρώτα τις Μπαχάμες, μετά την νότια Φλόριδα και λίγες μέρες μετά και την νοτιοδυτική Λουϊζιάνα. Για αρκετά χρόνια ήταν ο τυφώνας με το υψηλότερο κόστος καταστροφής στην ιστορία των ΗΠΑ. Προκάλεσε το θάνατο 65 ατόμων στο πέρασμά του, η δε συνολική ζημιά εκτιμάται επίσημα σε 26,5 δισεκατομμύρια δολάρια (41,1 δισεκατομμύρια δολάρια, με βάση την ισοτιμία του 2010). Οι Γιάννης Λαλιώτης γεννήθηκε στο χωριό Αρραβωνίτσα, του Νομού Αχαΐας, στην Επαρχία Πατρών της Πελοποννήσου. Εκεί τελείωσε και το Δημοτικό σχολείο. Μετά πήγε στο Γυμνάσιο στις Καμάρες. Η οικογένειά του αποτελούνταν από τον πατέρα του, Νίκο, τη μητέρα του, Βασιλική και τα αδέλφια του. Ηταν πέντε αδέλφια, δύο αγόρια και τρία κορίτσια. Η λαχτάρα του ήταν να έλθει στην Αμερική για σπουδές. Ετσι, μάθαινε μόνος του από βιβλία, Αγγλικά. Είχε μια εξαδέλφη στην Ουάσιγκτον που του είχε υποσχεθεί να τον βοηθήσει. Ετοίμασε μάλιστα και τα χαρτιά που χρειάζονταν και άρχισε να προετοιμάζεται. Δύο αμερικανικά πανεπιστήμια τον είχαν δεχτεί ήδη ως φοιτητή. Το πρόβλημα ήταν ότι τα οικονομικά της εξαδέλφης του δεν ήταν τόσα, ώστε να δικαιολογήσει σε πρόσκληση ότι φέρνει κοντά της έναν συγγενή από την Ελλάδα για να τον σπουδάσει. Στη συνέχεια υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία. Στην αρχή τον πήραν στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών και έγινε ανθυπολοχαγός του Μηχανικού του Στρατού. Θυμάται ότι εκείνο τον καιρό είχαν φτιάξει αρκετά έργα στη Μακεδονία. «Εκεί, στο Στρατό, έμαθα τη ζωή από διαφορετική πλευρά», είπε ο κ. Λαλιώτης. Συνέχεια στη σελίδα 4

4 4 ΠΡΟΣΩΠΟ ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ Γιάννης Λαλιώτης: Με την επιμονή και την εργατικότητά του διακρίθηκε ως πολιτικός μηχανικός και ομογενειακός παράγων Συνέχεια από τη σελίδα 3 Είδα πιο καθαρά τι υπάρχει στη ζωή και τι μπορώ εγώ να κάνω». Η αγάπη του για το επάγγελμα του πολιτικού μηχανικού είχε αρχίσει αρκετά χρόνια προηγουμένως. «Θυμάμαι ότι ενώ ήμουν μαθητής του Γυμνασίου, είχαν έλθει συνεργεία μηχανικών της Νομαρχίας από την Πάτρα για να ανοιχτούν δρόμοι στην περιοχή μας», είπε. «Τους παρακολουθούσα, είδα πώς δούλευαν και τότε μου γεννήθηκε η αγάπη και ήθελα να σπουδάσω πολιτικός μηχανικός». Πριν πάει στρατιώτης, ο κ. Λαλιώτης είχε εργαστεί σε ένα ταξιδιωτικό γραφείο στην Αθήνα. «Γίναμε φίλοι με τον ιδιοκτήτη του ο οποίος κάποια μέρα μου είπε ότι άνοιξε ο Καναδάς για μετανάστες από την Ελλάδα», πρόσθεσε. «Αλλά, χρειαζόμουν να έχω κάποιο δίπλωμα που να πιστοποιούσε ότι ήμουν τεχνίτης σε κάποιο είδος, γιατί ο Καναδάς ζητούσε τεχνίτες. Με συμβούλεψε να βρω κανένα γνωστό μου να μου δώσει ένα πιστοποιητικό ότι έχω τεχνικές γνώσεις. Πραγματικά, μίλησα σε ένα φίλο μου στο Αίγιο που είχε επιχείρηση με ηλεκτρονικά και μου έδωσε ένα χαρτί ότι δούλευα κοντά του. Πήγα τα χαρτιά μου στο καναδικό προξενείο στην Αθήνα, το οποίο τελικά μου έδωσε την πολυπόθητη βίζα. Ετσι, πήγα το 1962 στο Μόντρεαλ του Καναδά. Είχα εκεί κάποιους γνωστούς. Δούλεψα ως νοσοκόμος την ημέρα σε νοσοκομείο, ενώ, παράλληλα, γράφτηκα και σπούδαζα τα βράδια στο πολυτεχνείο. τα δύο τελευταία χρόνια. Ηταν δύσκολος καιρός γιατί εν τω μεταξύ οι υποχρεώσεις μου ήταν περισσότερες, επειδή είχα παντρευτεί και απέκτησα και τα πρώτα δύο παιδιά μου με τη γυναίκα μου, Παναγιώτα, που κατάγεται από την Κόρινθο και έμενε στον Καναδά». Οταν τελείωσε τις σπουδές του στον Καναδά, ο κ. Λαλιώτης ήλθε το 1969 με την οικογένειά του στην Αμερική. Στην αρχή βρήκε δουλειά στην Ουάσιγκτον, όπου έμενε η εξαδέλφη του. Συγκεκριμένα, εργάστηκε ως πολιτικός μηχανικός στις επιχειρήσεις «Γουότεργκέιτ», που διαθέτουν μεγάλα ξενοδοχεία, και συγκροτήματα κατοικιών. Στη συνέχεια άρχισε να δουλεύει για λογαριασμό του αμερικανικού δημοσίου. Στην αμερικανική πρωτεύουσα έμεινε για τρία περίπου χρόνια. Ακολούθως, πήρε δουλειά σε μια αμερικανική εταιρεία που ζητούσε να προσλάβει πολιτικό μηχανικό, ο οποίος θα πήγαινε στο γραφείο της στην Ελλάδα. Η εργασία Στιγμές που δεν ξεχνιούνται. Ο Γιάννης Λαλιώτης με τη σύζυγό του, Παναγιώτα, στην αναμνηστική φωτογραφία του γάμου τους. Οι τρεις γιοι του Γιάννη Λαλιώτη. Από αριστερά, οι: Νίκος, Σταύρος και Κώστας. Μαζί με τον πατέρα τους δημιούργησαν πριν καιρό τεχνική εταιρία οικοδομικών κατασκευών στη Φλόριδα. εκείνη είχε σχέση με τον βιολογικό καθαρισμό των υδάτων. Ο κ. Λαλιώτης είχε πάρει ήδη και μεταπτυχιακό δίπλωμα μηχανικού που ήταν σχετικό με την ειδίκευση αυτή. Ο κ. Λαλιώτης ανέλαβε τη θέση αυτή με διετή σύμβαση και πήγε με την οικογένειά του στην Ελλάδα. Για τη δουλειά του εκείνη, ταξίδεψε αρκετές φορές στη Σαουδική Αραβία και στη Λιβύη. «Εκανα με τους συνεργάτες μου, έργα για πόσιμο νερό στις δύο αυτές χώρες», είπε. «Χρησιμοποιούνταν απόβλητα τα οποία μετά από διάφορες επεξεργασίες γίνονταν πόσιμα

5 ΣΑΒΒΑΤΟ 19 - ΚΥΡΙΑΚΗ 20 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2011 ΠΡΟΣΩΠΟ 5 Εγκάρδια συγχαρητήρια στον αγαπητό φίλο Γιάννη Λαλιώτη για την ιδαίτερη τιμή και διάκριση από τον «Εθνικό Κήρυκα». Η επαγγελματική σου δραστηριότητα και η προσφορά σου στο χώρο της αρχιτεκτονικής είναι όντως απαράμιλλη και άξια συγχαρητηρίων. Εύγε Σου! Eκ καρδίας τα κάλλιστα. Βασίλειος και Λίτσα Θείος Tarpon Springs, Florida Η μία από τις δύο κόρες του Γιάννη Λαλιώτη, η Βασιλική, με το σύζυγό της, Κάλβιν Σάμουελς. Ο κ. Λαλιώτης καμαρώνει και υπερηφανεύεται για την όμορφη οικογένεια που έχει με τη σύζυγό του. νερά». Επιστρέφοντας μετά από δύο χρόνια στην Αμερική, πήγε και εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Φλόριδα μαζί, βέβαια, με όλη την οικογένειά του. Τα παιδιά του κ. Λαλιώτη είναι τα εξής: Η Βασιλική και ο Νίκος, που γεννήθηκαν στον Καναδά, η Γεωργία, που γεννήθηκε στην Ελλάδα και ο Σταύρος και ο Κώστας που γεννήθηκαν στην Αμερική. Στη Φλόριδα, αρχικά άρχισε να εργάζεται ως πολιτικός μηχανικός για το Δήμο της Τάμπας. Μετά από τέσσερα χρόνια, πήγε στο Τάρπον Σπρινγς, όπου ανέλαβε εργασία για λογαριασμό της πόλης αυτής. Δύο χρόνια αργότερα, άνοιξε το πρώτο δικό του τεχνικό γραφείο στο Τάρπον Σπρινγκς. Εκτός από πολιτικός μηχανικός πήρε και τα απαιτούμενα χαρτιά ώστε να ασχολείται και με διάφορα τεχνικά έργα ως γενικός εργολάβος. Μία από τις τελευταίες εργασίες που έχει αναλάβει, είναι ο σχεδιασμός και η εκτέλεση του Πολιτιστικού Κέντρου του γνωστού ελληνικού οργανισμού «Παιδεία», που διευθύνει ο Ηλίας Τομάζος, στην πόλη Μπόκα Ρατόν της Φλόριδας. Το έργο αυτό βρίσκεται ήδη στο στάδιο της προετοιμασίας για την ίδρυσή του.. «Θα υπάρχουν βιβλιοθήκη, χώροι σπουδών, γραφεία, εκκλησία, θέατρο και Συνέχεια στη σελίδα 6 Θερμά συγχαρητήρια στον καλό μας φίλο Γιάννη για τη μεγάλη και συνεχή προσφορά του στην Ομογένεια της Φλόριδας ΑΞΙΟΣ! Με απεριόριστη εκτίμηση ΘΑΝΑΣΗΣ και ΚΟΥΛΑ ΜΕΤΑΞΑ Ο Γ. Λαλιώτης κόβει τη βασιλόπιτα, ως πρόεδρος της Ομοσπονδίας. Μαζί του, οι: Θεόδωρος Σπυρόπουλος, Μπέβερλι Μπιλίρη, δήμαρχος (αριστερά) και Ανδρέας Ψυχάρης, γεν. πρόξενος (δεξιά). Βιβλιοπωλείο Εθνικού Κήρυκα Τηλ. (718) Φαξ. (718)

6 6 ΠΡΟΣΩΠΟ ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ Γιάννης Λαλιώτης: Με την επιμονή και την εργατικότητά του διακρίθηκε ως πολιτικός μηχανικός και ομογενειακός παράγων Συνέχεια από τη σελίδα 5 άλλοι χώροι», είπε. Συνολικά, έχει κάνει ο κ. Λαλιώτης πολλά και διάφορα κτίρια, μεταξύ των οποίων και εστιατόρια ομογενών και ξένων. Πριν καιρό εργάστηκε για την αναδιαμόρφωση του φημισμένου ξενοδοχείου «Vinoy» στο Σεντ Πίτερσμπουργκ της Φλόριδας. Ο κ. Λαλιώτης έχει συστήσει εδώ και μερικά χρόνια, τεχνική εταιρεία μαζί με τους τρεις γιους του. Από τα παιδιά του, ο Νίκος είναι γενικός εργολάβος, ο Σταύρος, δικηγόρος και αναλαμβάνει δάνεια και άλλα οικονομικά, και ο Κώστας, ηλεκτρολόγος. Λόγω της διπλής του ιδιότητας, ως πολιτικού μηχανικού και γενικού εργολάβου, ο κ. Λαλιώτης είναι από τους λίγους Ελληνοαμερικανούς στον τομέα αυτό. «Εχω εξυπηρετήσει πάρα πολύ κόσμο και μάλιστα ομογενείς», είπε. «Η δική μου πείρα είναι γενική. Αναλαμβάνω τα πάντα, χωρίς να είναι αναγκασμένοι οι πελάτες μας να καταφεύγουν και σε άλλους για τις διάφορες ανάγκες των κατασκευών τους. Και η πείρα μου στο Μηχανικό του ελληνικού Στρατού, με βοήθησε πολύ». Ο κ. Λαλιώτης είναι πάντα πρόθυμος να προσφέρει τις υπηρεσίες του για διάφορες τεχνικές ανάγκες στο χώρο της οργανωμένης ομογένειας στην περιοχή. Ακόμα πρόσφερε τις υπηρεσίες του και στον ιερό ναό του Αγίου Ιωάννη στην Τάμπα. Από τα πρώτα του χρόνια στη Φλόριδα, ο κ. Λαλιώτης άρχισε να ασχολείται με τα ομογενειακά κοινά. Οπως είπε, είναι από τα ιδρυτικά στελέχη του Παναχαϊκού Συλλόγου στον οποίο διετέλεσε και πρόεδρος, Σε νεαρά ηλικία ο Γιάννης Λαλιώτης, με τον πατέρα του στο σπίτι του στην Ελλάδα. Ο ίδιος κράτησε και μετέδωσε και στα παιδιά του την ελληνικότητά που του χάρισαν οι γονείς του. Ο Γιάννης Λαλιώτης με την αγαπημένη του σύζυγο, Παναγιώτα, στη Θεσσαλονίκη, μπροστά στο άγαλμα της Ολυμπιάδος. Ο ίδιος έκανε τα σχέδια και τη μελέτη για τη βάση του αγάλματος.

7 ΣΑΒΒΑΤΟ 19 - ΚΥΡΙΑΚΗ 20 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2011 ΠΡΟΣΩΠΟ 7 Πολλά συγχαρητήρια κι ευχές στον καλό μου φίλο και συνεργάτη Γιάννη Λαλιώτη για το έργο και την προσφορά του στην Ομογένεια του Tarpon Springs και των γύρω περιοχών. Τον ευχαριστώ πολύ για την άριστη συνεργασία και την πολύτιμη βοήθεια όλα αυτά τα χρόνια. Κρις Αλαχούζος Αντιδήμαρχος Tarpon Springs, Fl ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΦΛΩΡΙΔΑΣ ΘΕΡΜΑ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΤΟΝ ΠΡΩΗΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΚΑΙ ΗΓΕΤΙΚΟ ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΟ-ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ Αναμνηστική φωτογραφία, με τον πρώην κυβερνήτη της Φλόριδας, Τσάρλι Κριστ. Ο Γιάννης Λαλιώτης παρακολουθεί τα κοινά και υποστηρίζει πάντα τους άξιους Ελληνοαμερικανούς πολιτικούς. καθώς και της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Φλόριδας στην οποία πρόσφερε τις υπηρεσίες του ως πρόεδρος και ως γενικός γραμματέας. Κατά το παρελθόν, ήταν ακόμα και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της κοινότητας του Αγίου Ιωάννη στην Τάμπα. «Οταν ήμουν στην Ομοσπονδία είχαμε δώσει μεγάλη έμφαση στα ελληνικά εθνικά θέματα», τόνισε. Ο κ. Λαλιώτης πιστεύει ότι σήμερα έχει ατονήσει το έργο των ομογενειακών οργανώσεων. «Νομίζω ότι υπάρχει αδυναμία σε αρκετούς από τους επικεφαλής των ομογενειακών οργανώσεων, τις περισσότερες φορές», υπογράμμισε. «Ολοι ξέρουμε περιπτώσεις που δεν κοιτούν το γενικό συμφέρον και όφελος. Πριν χρόνια είχα κάνει προτάσεις για να τονωθεί το ενδιαφέρον για τη νεολαία μας. Δυστυχώς, δεν έγινε τίποτε. Για να φέρουμε πιο κοντά τους νέους και τις νέες μας, είχα προτείνει να χρησιμοποιούνται και οι δύο γλώσσες στις εκδηλώσεις, γιατί πολλά από τα γεννημένα στην Αμερική παιδιά μας δεν ξέρουν Ελληνικά και αφού δεν καταλαβαίνουν δεν έχουν ενδιαφέρον να είναι κοντά στις οργανώσεις της Ομογένειας. Υποστηρίζω ότι πρέπει να δούμε, να ρωτήσουμε τη νεολαία μας τι θέλει, τι την ενδιαφέρει, και να την αφήσουμε να προχωρήσει. Να μην επιβάλλουμε εμείς οι μεγαλύτεροι εκείνο που θέλουμε, ή νομίζουμε. Από την άλλη, φέρνουμε εμείς Η οικογένεια μεγαλώνει. Τα πρώτα εγγόνια του Γιάννη Λαλιώτη, με τον γιο του, Νίκο και τη γυναίκα του, Μελίσα. Φανερή η χαρά τους. Συνέχεια στη σελίδα 8 ΓΙΑΝΝΗ ΛΑΛΙΩΤΗ ΜΙΧΑΛΗΣ ΣΕΡΒΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ Κέντρο Ελληνικών Σπουδών «Παιδεία» (Campus του Πανεπιστημίου του Κονέκτικατ) 28 Dog Lane, P.O. Box 818, Storrs, CT Tel./Fax: (860) Εmail: Paideia@snet.net Συγχαίρουμε τον ΓΙΑΝΝΗ ΛΑΛΙΩΤΗ για την προσφορά του στην Ομογένεια της Φλόριδας και τη συμβολή του στην προαγωγή της Ελληνικής Παιδείας Τον ευχαριστούμε

8 8 ΠΡΟΣΩΠΟ ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ Γιάννης Λαλιώτης: Με την επιμονή και την εργατικότητά του διακρίθηκε ως πολιτικός μηχανικός και ομογενειακός παράγων Συνέχεια από τη σελίδα 7 Χριστούγεννα της οικογένειας και χαμόγελα από όλους. Η σύζυγος του Γιάννη Λαλιώτη, Παναγιώτα (στη μέση) φωτογραφίζεται με δικαιολογημένη υπερηφάνεια, με τις κόρες και νύφες τους. Αριστερά, οι: Μελίσα και Βασιλική, και δεξιά, οι: Γεωργία και Ανδριάνα. Η κόρη του Γιάννη Λαλιώτη, Γεωργία, με το σύζυγό της, Λανς Κέιν και τα παιδιά τους. Ο κ. Λαλιώτης έχει συνολικά, έξι εγγόνια. οι μεγαλύτεροι ευθύνες που δημιουργούμε προβλήματα στις οργανώσεις μας, μαλώνουμε και όλα αυτά τα βλέπουν τα παιδιά μας και αποθαρρύνονται». Για να πάει καλύτερα η οργανωμένη Ομογένεια, ο κ. Λαλιώτης υποστηρίζει ότι είναι ανάγκη να γίνουν διάφορες αλλαγές. «Δεν μπορώ να πω ότι σήμερα η κατάσταση στις ομογενειακές οργανώσεις είναι καλύτερη από ό,τι στο παρελθόν», είπε. «Αν δεν βρεθεί λύση στο πρόβλημα της νεολαίας, το μέλλον είναι δύσκολο. Πολλά παιδιά θέλουν να έλθουν κοντά στις οργανώσεις μας. Αλλά, σκέφτονται πού να πάνε. Πώς να πάνε. Δεν θέλει η νεολαία να πάει σε εκδηλώσεις για να φαει, δεν είναι γι αυτά. Πολλοί από εμάς τους μεγαλύτερους πηγαίνουμε για να φαμε και να γλεντήσουμε. Οι νέοι και οι νέες μας δεν θέλουν αυτά. Θέλουν να δουν κάτι καινούργιο, να μπουν αυτοί μπροστά, να οργανωθεί η νεολαία. Να βρίσκονται όχι μόνο σε κλίμα ελληνικό, αλλά και σε ελληνοαμερικανικό».\. Ο κ. Λαλιώτης έχει εμπειρίες από τα σχολεία της Ομογένειας και είναι υπέρμαχος των σχολείων, τύπου «τσάρτερ». «Υποστηρίζω να υπάρχουν και να δημιουργούνται και νέα τσάρτερ τα οποία όμως θα βρίσκονται κάτω από κάποια ελληνική ομπρέλα της οργανωμένης Ομογένειας», τόνισε. «Στα σχολεία αυτά, τα παιδιά μαθαίνουν καλύτερα απ ό,τι στα άλλα δημόσια σχολεία της Αμερικής. Και κοντά στα παιδιά της Ομογένειας, που μαθαίνουν καλύτερα τα Ελληνικά, τα μαθαίνουν μαζί με την ιστορία και τον πολιτισμό μας και τα ξένα παιδιά, που αρχίζουν και γίνονται φιλέλληνες. Με τον καιρό, αυτό παρακινεί και θα παρακινεί περισσότερο τους Αμερικανούς να ξέρουν για τον Ελληνισμό. Ηθελα να υπάρχουν στα σχολεία αυτά περισσότερα Ελληνόπουλα. αλλά, δυστυχώς, βλέπουμε ότι είναι τα λιγότερα». Με την ευκαιρία αυτή, ο κ. Λαλιώτης υπογραμμίζει τη σημασία για τη διατήρηση και μετάδοση της ελληνικής γλώσσας στους νέους. «Ετσι θα μπορέσουμε να κρατήσουμε την ταυτότητά μας», είπε. «Πώς μπορεί κανείς να πει ότι είναι Ελληνας, όταν δεν ξέρει να μιλά τη γλώσσα; Αυτή είναι το κλειδί. Αν κατά την Τουρκοκρατία, οι Τούρκοι κατάφερναν να μη διδάσκεται κρυφά η ελληνική γλώσσα, δεν θα υπήρχε σήμερα Ελλάδα. Δυστυχώς, η ελληνική γλώσσα, δεν υποστηρίζεται όσο χρειάζεται από πολλές εκκλησίες μας και άλλους φορείς. Ολοι λένε Ναι, αλλά δεν κάνουν τίποτα, ή ελάχιστα για την ελληνική γλώσσα. Ελάχιστα είναι τα ιδρύματα που την υποστηρίζουν». Για τον ίδιο λόγο, πρόσθεσε ο κ. Λαλιώτης, πρέπει να διατηρούνται και να μεταδίδονται οι ελληνικές παραδόσεις, τα ήθη και τα έθιμα του έθνους. Ο κ. Λαλιώτης υποστηρίζει ότι το έργο που έχει γίνει από τις ομογενειακές οργανώσεις της Φλόριδας, είναι πολύ αξιόλογο σε σύγκριση με εκείνο σε άλλες περιοχές της Αμερικής. «Βέβαια, προβλήματα υπάρχουν παντού», πρόσθεσε. «Μαθαίνω για τις οργανώσεις στη Νέα Υόρκη, όπου υπάρχουν ο περισσότερος Ελληνισμός και τα περισσότερα σωματεία. Πολλά από αυτά δεν ανταποκρίνονται, κατά τη γνώμη μου, στους ιδρυτικούς σκοπούς τους, ή βρίσκονται σε ατονία και αποσύνθεση. Θα μπορούσαν γενικά στην Ομογένεια να γίνουν περισσότερα, εάν έμπαιναν μπροστά άνθρωποι που νοιάζονται με την καρδιά τους για τον Ελληνισμό. Δεν πρέπει να κοιτούν συμφέροντα και προσωπικά. Από την άλλη, ξέρουμε ανθρώπους που μπορεί να είναι φιλόδοξοι, όμως παράγουν έργο, δουλεύουν, ξεχωρίζουν και προσφέρουν στην Ομογένεια, στις οργανώσεις μας, στη γενέτειρα, στην κοινωνία που ζούμε. Δυστυχώς, έχουμε κάποιους οι οποίοι για λόγους εγωισμού, ή δεν ξέρω ποιους άλλους, τους πο-

9 ΣΑΒΒΑΤΟ 19 - ΚΥΡΙΑΚΗ 20 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2011 ΠΡΟΣΩΠΟ 9 Επάνω, ευτυχής παππούς και ξετρελαμένος με τα εγγόνια του, ο Γιάννης Λαλιώτης. Στη φωτογραφία, ενώ κρατά ένα από αυτά, τον Φίλιππο. Ο ίδιος είναι πολύ δεμένος με την οικογένειά του. Κάτω, ο Γιάννης Λαλιώτης με δύο από τα εγγόνια του, την Ιωάννη και τη Σοφία, ντυμένα με παραδοσιακές στολές, στην ελληνική παρέλαση για την 25η Μαρτίου, που γίνεται στο Τάρπον Σπρινγκς. λεμούν». Ο κ. Λαλιώτης πέρασε δύσκολα παιδιά χρόνια, αλλά με την επιμονή του και την εργατικότητά του καταξιώθηκε στον επιστημονικό κόσμο, έγινε ένας από τους πιο γνωστούς πολιτικούς μηχανικούς της Ομογένειας και πέτυχε επαγγελματικά και κοινωνικά, ώστε μπορεί να αποτελεί καλό παράδειγμα για μίμηση από τους νέους. «Θα συμβούλευα στους νέους μας, να είναι τίμιοι σε ό,τι κάνουν, είπε. Γιατί, πολλά παιδιά απομακρύνονται από τη σειρά τους, από την οικογένειά τους και από τη χώρα καταγωγής των γονέων τους. Τους συμβουλεύω να αγαπάνε πάντα την Ελλάδα και την Αμερική. Και ακόμα, θέλω να τους πω ότι χρειάζεται σκληρή δουλειά. Να ξέρουν ότι όλα είναι δυνατά». Ο κ. Λαλιώτης μιλά με τα καλύτερα λόγια για τους Ελληνοαμερικανούς επιστήμονες και άλλους ακαδημαϊκούς. «Αν ψάξει κανείς σε όλα τα αμερικανικά πανεπιστήμια θα βρει Ελληνες καθηγητές και επιστήμονες που δουλεύουν στη διδασκαλία, στην έρευνα και σε άλλους τομείς», είπε. «Οι Ελληνοαμερικανοί ξεχωρίζουν παντού, Και είμαστε στις πρώτες γραμμές των οικογενειών της Αμερικής, που στέλνουν τα παιδιά τους να σπουδάσουν. Ο Ελληνας ακόμα και όταν πλένει πιάτα, θέλει να σπουδάσει το παιδί του για να γίνει κάτι καλύτερο από αυτόν». Ο ίδιος αγαπά την Αμερική η οποία, όπως λέγει, τον βοήθησε να δημιουργηθεί. «Πρέπει να την αγαπάμε τη χώρα αυτή, που έγινε η δεύτερη πατρίδα μας», είπε. «Δυστυχώς, πολλοί την βρίζουν και την κρίνουν με τα χειρότερα λόγια. Ποτέ, μα ποτέ μου, δεν μετάνιωσα που ήλθα στην Αμερική. Απεναντίας, την ευγνωμονώ για ό,τι μου πρόσφερε και σε μένα και στην οικογένειά μου. Φυσικά, δεν ξεχνώ την Ελλάδα, που είναι η γενέτειρά μας. Πηγαίνω κάθε χρόνο εκεί. Ποτέ δεν μιλώ ούτε εναντίον της Ελλάδος, ούτε και εναντίον της Αμερικής. Βέβαια, κάθε τόπος έχει τα δικά του». Ο κ. Λαλιώτης μπορεί να έφτασε στην επαγγελματική επιτυχία, μετά από τόσα χρόνια προσπαθειών, αλλά πέρασε και δύσκολες στιγμές, όπως όλοι. «Κινδύνευσα οικονομικά το 1992, όταν η κατάσταση ήταν δύσκολη στην Αμερική», είπε. «Οι δουλειές είχαν περιοριστεί και αναγκάστηκα να πάω κοντά στο Μαϊάμι, όπου ο τυφώνας Αντριου είχε προκαλέσει τεράστιες καταστροφές. Είχαμε πολύ δουλειά εκεί. Ολόκληρες περιοχές είχαν ισοπεδωθεί, ιδιαίτερα στο Χόμστεντ. Το θέαμα ήταν εφιαλτικό. Μόνο συντρίμμια και ερείπια έβλεπες, λες και είχαν πέσει βόμβες. Εργάστηκα ως πολιτικός μηχανικός σε ό,τι έβρισκα. Τα Σαββατοκύριακα επέστρεφα στην οικογένειά μου και ξανάφευγα τη Δευτέρα. Εκεί στις κα- Συνέχεια στη σελίδα 10

10 10 ΠΡΟΣΩΠΟ ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ Γιάννης Λαλιώτης: Με την επιμονή και την εργατικότητά του διακρίθηκε ως πολιτικός μηχανικός και ομογενειακός παράγων Συνέχεια από τη σελίδα 9 τεστραμμένες περιοχές έκανα και σχέδια και αρχιτεκτονικές μελέτες και κατασκευές και τα πάντα. Δούλεψα και για ασφαλιστικές εταιρίες και για ιδιοκτήτες και ακόμα ως επιθεωρητής του Δήμου. Μερικά από τα ξενοδοχεία που υπήρχαν πριν, μετατράπηκαν σε διαμερίσματα και χρειαζόταν δουλειά. Συνολικά, εργάστηκα στην κατεστραμμένη εκείνη περιοχή για τρία χρόνια. Στα δύσκολα εκείνα χρόνια, πήρα μια οικονομική ανάσα». Στην παιδική του ηλικία, η μεγαλύτερη χαρά, που θυμάται ότι πήρε, ήταν όταν πέρασε τις εξετάσεις και μπήκε στο Γυμνάσιο. Η δεύτερη μεγάλη χαρά του ήταν όταν έγινε δεκτός στο πανεπιστήμιο του Μόντρεαλ του Καναδά. Το 1974 όταν οι Τούρκοι εισέβαλαν στην Κύπρο, ο νεαρός Λαλιώτης αναστατώθηκε τόσο πολύ, ώστε πήρε το απολυτήριο του Στρατού και πήγε να καταταγεί για να σταλεί να πολεμήσει στη μεγαλόνησο. «Δεν με πήραν, όμως, γιατί έπαιρναν εκείνους που είχαν πράσινα απολυτήρια και όχι κίτρινα». Ο κ. Λαλιώτης κατά τη θητεία του στον ελληνικό Στρατό είχε ειδικευτεί στις νάρκες. «Ημουν ναρκοσυλλέκτης, αναγνώριζα τα ναρκοπέδια και ήξερα να ανοίξω δρόμους με εκρηκτικά», είπε. «Εβαζα σημάδια με νεκροκεφαλές σε περιοχές που αναγνώριζα ότι είχαν κρυμμένες νάρκες για να μην περάσει κανείς. Θυμάμαι μια φορά που ήθελε να περάσει ένας στρατηγός, αλλά δεν τον άφησα. Για το λόγο αυτό μου είχαν δώσει τότε και συγχαρητήρια. Θυμάμαι, επίσης, ότι επειδή ήμουν καλός στην υπηρεσία μου, είχα πάρει πολλά βραβεία. Το τάγμα μου, που ήταν του Μηχανικού και έδρευε στη Σκύδρα, κοντά στα σύνορα, είχε έλθει πρώτο στις ασκήσεις έκανε τότε το ΝΑΤΟ». Τελειώνοντας τις αναμνήσεις του ο κ. Λαλιώτης, είπε ότι στο δρόμο με τις λάσπες του ανέβαινε και κατέβαινε όταν ήταν μαθητής, υπήρχε ένα μικρό εξωκλήσι της Αγίας Παρασκευής. Πολλές φορές σταματούσε εκεί και προσευχόταν. Πολλά χρόνια μετά, όταν έγινε επιτυχημένος πολιτικός μηχανικός στην Αμερική, το επισκέφθηκε και μάλιστα ανέλαβε με δικά του χρήματα και το ανακαίνισε. «Ποτέ δεν ξεχνιέται ο τόπος που γεννήθηκες», είπε με συγκίνηση στη φωνή. Ο Γιάννης Λαλιώτης όταν πήρε το δίπλωμα Μάστερ στην Ουάσιγκτον, όπου είχε ζήσει ένα διάστημα. Αγωνίστηκε, αλλά πέτυχε στη ζωή. Ο Γιάννης Λαλιώτης, μικρό παιδί, με κοντά παντελόνια, με τον πατέρα του. Χρόνια δύσκολα για όλους στην πατρίδα. Ομως, υπήρχε στην ψυχή το όνειρο και η ελπίδα για μια καλύτερη ζωή.

11 ΣΑΒΒΑΤΟ 19 - ΚΥΡΙΑΚΗ 20 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2011 ΠΡΟΣΩΠΟ 11 Ολη η οικογένεια, σε παλαιότερη φωτογραφία. Από αριστερά, οι: Σταύρος, Κώστας, Γεωργία, Βασιλική και Νίκος και μπροστά αριστερά, ο Γιάννης Λαλιώτης με την αγαπημένη σύζυγό του, Παναγιώτα. Ο Γιάννης Λαλιώτης όταν ήταν ανθυπολοχαγός Μηχανικού στον ελληνικό Στρατό. Είχε πάει στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών. Με συγγενείς και φίλους, προσκύνημα στην Αρχαία Ολυμπία. Ο Γιάννης Λαλιώτης λατρεύει την Ελλάδα στην οποία πηγαίνει με την οικογένειά του σχεδόν κάθε χρόνο. Πάντα βρίσκει την ευκαιρία να μιλά σε γνωστούς του στην Αμερική, για τη γη που γέννησε τη Δημοκρατία και χάρισε τον αθάνατο πολιτισμό της σε όλο τον κόσμο.

12 12 ΕΛΛΑΔΑ Yφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ: Μύθοι και πραγματικότητα ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ Του Θεόδωρου Καρυώτη* Τώρα τελευταία, κάποιοι προσπαθούν να μειώσουν την αξία της ΑΟΖ επιδιώκοντας να μας πείσουν ότι δεν αποτελεί παρά μόδα. Ξεχνούν βέβαια, ότι εδώ για πολλά χρόνια κανένα κράτος δεν έχει πάει στη Χάγη ζητώντας μόνο την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας αλλά ζητούν ταυτόχρονα και την οριοθέτηση της ΑΟΖ. Ξεχνούν επίσης ότι στη δεκαετία του 1970, κατά τις συζητήσεις της Διάσκεψης του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας, οι αντιπροσωπείες των κρατών της Λατινικής Αμερικής, που έφεραν προς συζήτηση την νέα έννοια της ΑΟΖ, ζήτησαν να αγνοηθεί η ύπαρξη της υφαλοκρηπίδας μια και είχε ξεπεραστεί από αυτή της ΑΟΖ. Οι ίδιοι, όχι μόνο αγνοούν την αξία της ΑΟΖ αλλά προσπαθούν να μας πείσουν ότι το Ισραήλ και η Κύπρος κακώς έκαναν οριοθέτηση της ΑΟΖ και έχουν απεμπολήσει τα εθνικά τους συμφέροντα μια και αγνόησαν την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας. Είναι ξεκάθαρο σε όλους ότι η οριοθέτηση της ΑΟΖ ανάμεσα στην Κύπρο και το Ισραήλ αποτελεί όχι μόνο μία σημαντική οριοθέτηση αλλά ταυτόχρονα τα κράτη αυτά έχουν προχωρήσει σε θαλάσσιες έρευνες για την εξερεύνηση πετρελαίου και φυσικού αερίου και δεν σχεδιάζουν να οριοθετήσουν ποτέ την υφαλοκρηπίδα τους, διότι η έννοια αυτή έχει ξεπεραστεί από το 1982 με την έννοια της ΑΟΖ. Ομως η κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ και οι υποστηρικτές της επιμένουν να δίνουν μαθήματα στους Ελληνες, στους Κύπριους και στους Ισραηλίτες τονίζοντας ότι «Η ΑΟΖ δεν έχει καμία σχέση με το θέμα του ορυκτού πλούτου. Με την υφαλοκρηπίδα σχετίζεται». Υπάρχουν 137 κράτη που διαθέτουν μια ΑΟΖ 200 ν.μ. Είναι εμφανές ότι οι Ελληνες επικριτές της ΑΟΖ πιστεύουν ότι αυτά τα κράτη κακώς οριοθέτησαν ΑΟΖ. Η Σύμβαση του 1982 για το Δίκαιο της Θάλασσας αναφέρει ρητά στο Αρθρο 121, παράγραφο 2, ότι όλα τα νησιά διαθέτουν μια ΑΟΖ και ότι η ΑΟΖ ενός νησιού καθορίζεται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που καθορίζεται και για τις ηπειρωτικές περιοχές. Επομένως, η Τουρκία δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει την ίδια επιχειρηματολογία για την ΑΟΖ που προβάλλει για την υφαλοκρηπίδα των νησιών του Αιγαίου. Οτι δηλαδή τα νησιά μας δεν διαθέτουν υφαλοκρηπίδα ή ότι κάθονται πάνω στην υφαλοκρηπίδα της Ανατολίας. Ενα από τα πιο σημαντικά έργα της Διάσκεψης του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας ήταν η δημιουργία και η κωδικοποίηση του θεσμού της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ). Ετσι, δόθηκε τέλος στην χαώδη κατάσταση που επικρατούσε μέχρι τότε στο Διεθνές Δίκαιο Αλιείας. Με βάση τα άρθρα 55, 56, 57 της νέας Σύμβασης (1982), ως Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη ορίζεται η πέραν και παρακείμενη της αιγιαλίτιδας ζώνης περιοχή, το πλάτος της οποίας μπορεί να φθάσει τα 200 ναυτικά μίλια (ν.μ.) από τις γραμμές βάσης από τις οποίες μετράται το To Καστελόριζο είναι ο συνδετικός κρίκος των ΑΟΖ Ελλάδας και Κύπρου. Ακόμη και σήμερα μπορεί η Ελλάδα να κατοχυρώσει την ΑΟΖ της, μέσω τριεθνούς οριοθέτησης μεταξύ Ελλάδας Κύπρου Αιγύπτου. πλάτος της αιγιαλίτιδας ζώνης. Εντός της ΑΟΖ το παράκτιο κράτος ασκεί κυριαρχικά δικαιώματα σε θέματα που έχουν σχέση με την εξερεύνηση, την εκμετάλλευση, την διατήρηση και διαχείριση των φυσικών πηγών ζώντων ή μη των υδάτων, του βυθού και υπεδάφους της θάλασσας, καθώς και κυριαρχικά δικαιώματα, που αναφέρονται στην εξερεύνηση και οικονομική εκμετάλλευση των ρευμάτων και των υπερκείμενων της θάλασσας ανέμων. Τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις των παράκτιων και άλλων κρατών που αφορούν τα θέματα της αλιείας μέσα στην ΑΟΖ καθορίζονται στην Σύμβαση από τα άρθρα 51, 55, 56, 58-73, 115 και 123, ενώ στις περιοχές της ανοικτής θάλασσας η αλιεία ρυθμίζεται από τα άρθρα Επιπλέον, στο Παράρτημα Ι της Σύμβασης αναφέρονται τα αποδημητικά είδη ψαριών που βρίσκονται μέσα ή έξω από αυτήν την ζώνη. Εάν όλα τα παράκτια κράτη κάνουν χρήση των δικαιωμάτων τους για θέσπιση ΑΟΖ 200 ν.μ. τότε η περιοχή των ωκεανών που θα ανήκει σ αυτά τα κράτη θα καλύπτει γύρω στα 37,7 εκατ. τετρ. ν.μ. ή το 35,8% της παγκόσμιας θαλάσσιας επιφάνειας. Μέσα στην επικυριαρχία αυτών των ζωνών περιλαμβάνονται πάνω από το 90% της παγκόσμιας αλιείας, πάνω από το 87% του πετρελαίου και γύρω στο 10% των πολυμεταλλικών κονδύλων. Επομένως, εύκολα μπορεί κανείς να αντιληφθεί την κρίσιμη σημασία που έχει η ΑΟΖ όχι μόνο για το Δίκαιο της Θάλασσας αλλά γενικότερα για την παγκόσμια οικονομία και τις διεθνείς οικονομικές σχέσεις. Το άρθρο 56 της Σύμβασης αναφέρεται στα δικαιώματα, τις αρμοδιότητες και τις υποχρεώσεις του παράκτιου κράτους μέσα στην ΑΟΖ. Σύμφωνα με αυτό, στην ΑΟΖ το παράκτιο κράτος ασκεί κυριαρχικά δικαιώματα για την έρευνα, την εκμετάλλευση, την διατήρηση και την

13 ΣΑΒΒΑΤΟ 19 - ΚΥΡΙΑΚΗ 20 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2011 ΕΛΛΑΔΑ 13 σχετικά με την προστασία του περιβάλλοντος περιλαμβάνεται στο Μέρος ΧΙΙ της Σύμβασης. Το άρθρο 57 προβλέπει ότι η ΑΟΖ δεν μπορεί να υπερβαίνει τα 200 ν.μ. από τις γραμμές βάσης από τις οποίες μετράται το πλάτος της αιγιαλίτιδας ζώνης. Αυτό σημαίνει ότι το μέγιστο πλάτος της ΑΟΖ μπορεί να είναι 200 ν.μ. χωρίς το πλάτος αυτό να είναι υποχρεωτικό για όλα τα παράκτια κράτη που δικαιούνται ΑΟΖ. Μέχρι τώρα, όλα τα κράτη που έχουν ΑΟΖ έχουν επιλέξει τα 200 ν.μ. ως μέγιστο πλάτος, από το οποίο πρέπει βέβαια να αφαιρεθεί το πλάτος της αιγιαλίτιδας ζώνης. Διότι, το ακριβές πραγματικό πλάτος της ΑΟΖ κάθε κράτους εξαρτάται από το πλάτος της αιγιαλίτιδας ζώνης του. Ετσι, η Σιγκαπούρη που έχει αιγιαλίτιδα ζώνη 3 ν.μ. έχει ΑΟΖ 197 ν.μ., η Δομινικανή Δημοκρατία που έχει αιγιαλίτιδα ζώνη 6 ν.μ έχει ΑΟΖ 194 ν.μ., οι ΗΠΑ που έχουν αιγιαλίτιδα ζώνη 12 ν.μ. έχει ΑΟΖ 188 ν.μ. και το Τόγκο που έχει αιγιαλίτιδα ζώνη 30 ν.μ. έχει ΑΟΖ 170 ν.μ. Τα οφέλη που μπορούν να προκύψουν από τη δημιουργία ΑΟΖ μπορεί να είναι τεράστια εφόσον ένα πάρα πολύ μικρό κατοικήσιμο νησάκι βρίσκεται στρατηγικά τοποθετημένο σε απόσταση πέρα από 400 ν.μ. από οποιαδήποτε γειτονική χώρα. Ετσι, θα μπορεί επί παραδείγματι να εξασφαλίσει αποκλειστική ζώνη για αλιεία και εκμετάλλευση του θαλάσσιου βυθού που να ξεπερνάει τα τετραγωνικά μίλια, δηλαδή έκταση μεγαλύτερη από τη Γαλλία. Τέτοιου είδους περιπτώσεις παρουσιάζονται κυρίως στον Ειρηνικό Ωκεανό αλλά και στον Ατλαντικό. Στον Νότιο Ειρηνικό υπάρχει ένα νησιωτικό κράτος, το Κιριμπάτι (πληθυσμός 60,000) που παλαιότερα είχε την ονομασία Νησιά του Γκίλμπερτ, που τώρα διαθέτει ΑΟΖ τ.ν.μ. Ενα εύλογο ερώτημα που τίθεται, είναι γατί προτάθηκε και τελικά υιοθετήθηκε ΑΟΖ που έχει πλάτος 200 ν.μ. Δηλαδή, γιατί δεν προτιμήθηκε μια απόσταση 50 ν.μ. ή 100 ν.μ. ή 150 ν.μ. ή 500 ν.μ.; Η πιο αποδεκτή ερμηνεία είναι ότι όταν άρχισε η Διάσκεψη του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας υπήρξαν ήδη ορισμένα κράτη που είχαν υιοθετήσει απόσταση 200 ν.μ. για την αιγιαλίτιδα ζώνη τους. Τα κράτη αυτά (της Λατινικής Αμερικής και μερικά της Αφρικής) δεν θα δεχόντουσαν να περιορίσουν την κυριαρχία τους σε πλάτος μικρότερο των 200 ν.μ. και πολύ σωστά στην Διάσκεψη του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας πολλές αντιπροσωπείες σκέφθηκαν να προτείνουν τα 200 ν.μ. ως ΑΟΖ, πράγμα που θα είχε μεγαλύτερη πιθανότητα υιοθέτησης από την παγκόσμια κοινότητα. Επιπλέον, η έννοια της ΑΟΖ είχε γίνει κατανοητή σαν μια προστατευτική ζώνη όπου το παράκτιο κράτος θα είχε σοβαρό έλεγχο των ζώντων και μη πλουτοπαραγωγικών πηγών του. Επίσης, η απόσταση των 200 ν.μ. θα περιλάμβανε στις περισσότερες περιπτώσεις όλη την υφαλοκρηπίδα του παράκτιου κράτους που μέχρι τότε είχε ορισθεί ως η απόσταση όπου το βάθος της θάλασσας φτάνει τα 200 μέτρα. Είναι φυσιολογικό τα κράτη να διαχειρί- Συνέχεια στη σελίδα 14 Η κόντρα Νετανιάχου (επάνω) Ερντογάν (κάτω) έχει στο επίκεντρο το Παλαιστινιακό, ωστόσο στο βάθος βρίσκεται το ζήτημα τη εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων φυσικού αερίου της Ανατολικής Μεσογείου. διαχείριση των ζώντων ή μη πόρων του βυθού, του υπεδάφους και των υπερκείμενων υδάτων. Επίσης, ασκεί κυριαρχικά δικαιώματα και σε άλλες οικονομικές δραστηριότητες, όπως είναι η παραγωγή ενέργειας από τα ύδατα, τα ρεύματα και τους ανέμους. Επιπλέον, το παράκτιο κράτος έχει αποκλειστική αρμοδιότητα για: (α) την τοποθέτηση και χρήση τεχνητών νήσων και άλλων εγκαταστάσεων, (β) τη διεξαγωγή θαλάσσιας επιστημονικής έρευνας και (γ) την προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος από τη ρύπανση. Το άρθρο 56 αναφέρει επίσης ότι το παράκτιο κράτος έχει υποχρέωση να σέβεται τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των άλλων κρατών μέσα στην δική του ΑΟΖ, πάντα βέβαια με βάση τους όρους που προβλέπει η Σύμβαση. Η παράγραφος (1) του άρθρου 74 της ίδιας Σύμβασης αναφέρει συγκεκριμένα ότι: «Η οριοθέτηση της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης μεταξύ χωρών με αντικείμενες ή παρακείμενες ακτές θα γίνεται με συμφωνία βάσει του Διεθνούς Δικαίου, όπως αναφέρεται στο άρθρο 38 του Κανονισμού του Διεθνούς Δικαστηρίου, ώστε να επιτευχθεί μια δίκαιη λύση». Βέβαια εδώ έχουμε και πάλι τη σύγκρουση μεταξύ δύο σχολών σκέψης, αυτής που υποστηρίζει τη μέθοδο της «μέσης γραμμής» και αυτής που προωθεί την οριοθέτηση με βάση τις «αρχές δικαιοσύνης». Πάνω απ όλα δεν πρέπει να μας φοβίζουν οι λέξεις «αρχές δικαιοσύνης» και «επιείκεια» (equity), διότι θα μπορούσαμε και εμείς να τις επικαλεσθούμε λόγω της ιδιομορφίας των γεωγραφικών συνθηκών στο Αιγαίο. Επιπλέον, η μέση γραμμή δεν αποτελεί τίποτα άλλο παρά μια από τις λύσεις που μπορεί να φθάσει κανείς και που σίγουρα αποτελεί μια μορφή δικαιοσύνης. Τα τέσσερα βασικά στοιχεία της ΑΟΖ - εξερεύνηση, εκμετάλλευση, διαχείριση και προστασία του περιβάλλοντος - συνιστούν «κυριαρχικά δικαιώματα» του άρθρου 56 της Σύμβασης. Η υποχρέωση του παράκτιου κράτους για την επιβολή μέτρων

14 14 ΕΛΛΑΔΑ Yφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ: Μύθοι και πραγματικότητα ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ Συνέχεια από τη σελίδα 13 ζονται κατά διαφορετικούς τρόπους την δική τους ΑΟΖ και να παίρνουν αποφάσεις που άλλα κράτη δεν μπορούν να πάρουν διότι έχουν διαφορές σε σχέση με το πολιτικό τους σύστημα, καθώς επίσης για κοινωνικοοικονομικούς, μορφωτικούς και περιβαλλοντολογικούς λόγους. Ανεξάρτητα, όμως, από αυτό, υπάρχουν μερικά γενικά μέτρα που όλα τα παράκτια κράτη πρέπει να πάρουν για να υπάρξει σωστή και λογική διαχείριση. Ετσι, κάθε κράτος με ΑΟΖ πρέπει να κάνει τα ακόλουθα: 1. Να καθορίσει ποιές περιοχές του θαλάσσιου χώρου περιλαμβάνονται στην δική του ΑΟΖ. 2. Να επιχειρήσει, κατά το καλύτερο δυνατόν τρόπο, να εκτιμήσει τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της ΑΟΖ καθώς και τις οικολογικές ισορροπίες αυτής της ζώνης. 3. Να επιχειρήσει, κατά το καλύτερο δυνατό τρόπο, να εκτιμήσει τις διαφορετικές χρήσεις των πλουτοπαραγωγικών πηγών καθώς και την αλληλεπίδρασή τους στην ΑΟΖ. 4. Να επιχειρήσει την καθιέρωση στόχων και προτεραιοτήτων υιοθετώντας πολιτική που να προάγει αυτούς τους στόχους και να ενσωματώσει αυτές τις προτεραιότητες. 5. Να επιχειρήσει να ρυθμίσει τις διάφορες δραστηριότητες που θα λάβουν χώρα στην ΑΟΖ, ώστε αυτές οι δραστηριότητες να προσαρμόζονται στις εθνικές επιλογές και δραστηριότητες. 6. Να καθιερώσει θεσμικό μηχανισμό για την διαμόρφωση των αποφάσεων και την διαχείριση της ΑΟΖ. 7. Να προσδιορίζει αυτά τα προβλήματα ή τις ευκαιρίες που δεν μπορούν να επιλυθούν ή από τις οποίες δεν μπορούν να επωφεληθούν λόγω των περιορισμών που υφίστανται στην ΑΟΖ. Να αναπτύξουν στρατηγική για να μπορέσουν να ξεπεράσουν τέτοιου είδους ατέλειες. Κανένα από αυτά τα θέματα δεν μπορεί να λυθεί μέσω της υφαλοκρηπίδας Υπάρχουν τέσσερεις βασικές θέσεις που δεν αμφισβητεί κανείς σε σχέση με την ΑΟΖ: 1. Η ΑΟΖ αποτελεί πλέον, χωρίς καμία αμφιβολία, μέρος του γραπτού και εθιμικού διεθνούς δικαίου, ιδιαίτερα τώρα που Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας έχει τεθεί σε ισχύ. 2. Η ΑΟΖ, σε αντίθεση με την υφαλοκρηπίδα, δεν ανήκει στο παράκτιο κράτος ipso jure, αλλά πρέπει σαφώς να ανακηρυχθεί από το παράκτιο κράτος. Εάν δεν συμβεί κάτι τέτοιο, ΑΟΖ απλώς δεν υφίσταται. Η θαλάσσια περιοχή (η επιφάνεια και τα υπερκείμενα ύδατα) που δεν θα ανακηρυχθεί ως ΑΟΖ, παραμένει νομικώς (ως) μέρος της ανοικτής Ο κ. Αχμέτ Νταβούτογλου (επάνω), ως υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας προσπαθεί να προωθήσει τα συμφέροντα της χώρας του στον ενεργειακό χάρτη, αν και αυτά προσκρούουν στα δίκαια της Ελλάδας και της Κύπρου. θάλασσας. 3. Το νομικό περιεχόμενο αυτού του νέου θεσμού του διεθνούς δικαίου ορίζεται από το 5ο Μέρος της Σύμβασης. Τα παράκτια κράτη δεν μπορούν να υπερβαίνουν τους περιορισμούς που τους έχουν επιβληθεί από το 5ο Μέρος της Σύμβασης σχετικά με τα δικαιώματά τους, τις δικαιοδοσίες τους και τις υποχρεώσεις τους. Ετσι, άλλα κράτη έχουν δικαιώματα στην ΑΟΖ ενός παράκτιου κράτους και το παράκτιο κράτος δεν μπορεί να δημιουργήσει ΑΟΖ που να υπερβαίνει τα 200 ν.μ. 4. Κανένα κράτος ή ομάδα κρατών δεν έχει το δικαίωμα να ισχυρισθεί ότι κάποιο παράκτιο κράτος δεν μπορεί να ανακηρύξει την δική του ΑΟΖ. Αν και πότε ένα παράκτιο κράτος ανακηρύξει την ΑΟΖ του εξαρτάται εντελώς από τη δική του δικαιοδοσία και βούληση. Αλιεία Επανερχόμενος στο θέμα των υποστηρικτών της υφαλοκρηπίδας θέλω να επισημάνω ότι ένα μεγάλο σφάλμα που διαπράττουν είναι το γεγονός ότι παριστάνουν να αγνοούν την αξία της αλιείας στην οικονομική ανάπτυξη ενός κράτους και δεν ενδιαφέρονται καθόλου για την προστασία των Ελλήνων ψαράδων στο Αιγαίο από τις παρενοχλήσεις των Τούρκων. Ενας από τους λόγους που πολλά κράτη έχουν ανακηρύξει ΑΟΖ 200 ν.μ. είναι διότι θέλουν να διασφαλίσουν την υπέρμετρη εκμετάλλευση των αλιευτικών πηγών τους. Η Ελλάδα με ένα σύνολο ακτών γύρω στα χιλιόμετρα αναγκάζεται να εισαγάγει σχεδόν τόνους ψαριών κάθε χρόνο. Ενα μεγάλο μέρος του ελληνικού αλιευτικού στόλου έχει παραδοσιακά χρησιμοποιήσει τα νερά της Μεσογείου και του Ατλαντικού Ωκεανού. Τώρα όμως που πολλά κράτη έχουν ανακηρύξει την δική τους ΑΟΖ, οι έλληνες ψαράδες έχουν χάσει την πρόσβαση σε αυτές τις παραδοσιακές αλιευτικές περιοχές. Επομένως, μια ελληνική ΑΟΖ θα ωφελήσει τον αλιευτικό τομέα της χώρας, ο οποίος, παρά την μικρή του συμβολή στο Ακαθάριστο Γεωργικό Προϊόν, έχει ένα σημαντικό ρόλο στην διατροφή του ελληνικού πληθυσμού με την παροχή πρωτεϊνών υψηλής θρεπτικής αξίας με σχετικά χαμηλό κόστος.

15 ΣΑΒΒΑΤΟ 19 - ΚΥΡΙΑΚΗ 20 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2011 ΕΛΛΑΔΑ 15 Συμπερασματικά, η Ελλάδα πρέπει άμεσα να ανακηρύξει την κυριαρχία της σε μια ΑΟΖ, με βάση το διεθνές δίκαιο της θάλασσας, όπως αυτό εκφράζεται στη Σύμβαση του Δίκαιου της Θάλασσας και να μην διακατέχεται από φοβικό σύνδρομο. Ο εκλιπών πρόεδρος της Κύπρου, Τάσος Παπαδόπουλος ανακήρυξε ΑΟΖ το 2004 έχοντας μόνο 4 τανκς και 2 ελικόπτερα και δεν φοβήθηκε την Τουρκία, η οποία απλώς είπε ότι δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή ΑΟΖ, ενώ αντίθετα και οι ΗΠΑ και η ΕΕ την αποδέχτηκαν αμέσως. Φυσικά, μια τέτοια ΑΟΖ δεν θα διαθέτει μόνο η ηπειρωτική χώρα, αλλά και όλα τα ελληνικά νησιά. Ετσι, η Ελλάδα θα αποκτήσει μια ΑΟΖ που θα έχει έκταση τ.χ.μ., δηλαδή μια έκταση μεγαλύτερη από αυτή της ηπειρωτικής χώρας. Χρησιμοποιώντας τις αρχές της ΑΟΖ το μεγαλύτερο ποσοστό του Αιγαίου και οι φυσικοί του πόροι θα ανήκουν στην Ελλάδα και με αυτό τον τρόπο δεν θα χρειασθεί ούτε να γίνει καμιά επέκταση των χωρικών μας υδάτων, ούτε να συζητάμε με τους Τούρκους αν τα νησιά μας έχουν υφαλοκρηπίδα ή όχι. Το θέμα της Χάγης Είναι δύσκολο και ίσως παράτολμο να επιχειρήσει κανείς να προβλέψει τι είδους απόφαση θα ελάμβανε το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, σε περίπτωση που τελικά έφτανε ενώπιόν του η Ελληνοτουρκική διαφορά για την υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου. Εχοντας όμως υπόψη τις προηγούμενες αποφάσεις του Διεθνούς Δικαστηρίου σε παρεμφερείς διαφορές, μπορούμε να εικάσουμε ότι το Δικαστήριο θα χρησιμοποιούσε σ αυτή την περίπτωση την αρχή της «ισης απόστασης-ειδικών περιστάσεων» αντί (για) μόνο την αρχή της ίσης απόστασης. Δυστυχώς, το Διεθνές Δικαστήριο όχι μόνο φαίνεται να διστάζει να ακολουθήσει ένα προηγούμενο (precedent) σε περιπτώσεις οριοθέτησης, αλλά επίσης δεν έχει δημιουργήσει ορισμένους κανόνες προς τους οποίους τα ενδιαφερόμενα κράτη θα μπορούσαν να στραφούν για καθοδήγηση. Αν και δεν μπορούμε να συμπεράνουμε ότι μια ζώνη 12 ν.μ. γύρω από τα νησιά θα είναι η εμπειρική μέθοδος για τις επόμενες αποφάσεις οριοθέτησης του Διεθνούς Δικαστηρίου, μπορούμε ωστόσο να πούμε ότι είναι ξεκάθαρο ότι η ΑΟΖ ενός νησιού δεν μπορεί να είναι μικρότερη από το διεθνώς καθιερωμένο και αναγνωρισμένο μέγιστο της αιγιαλίτιδας ζώνης. Εάν μια ζώνη 12 ν.μ. δοθεί στα ελληνικά νησιά του ανατολικού Αιγαίου, τότε η ΑΟΖ της Τουρκίας θα είναι περιορισμένη. Εάν η οριοθέτηση γίνει με βάση την νέα Σύμβαση του 1982 η Τουρκία θα λάβει μόνο 2-4% της συνολικής έκτασης του Αιγαίου. Αλλά, μια και το Διεθνές Δικαστήριο, με τις τελευταίες αποφάσεις του, έχει δώσει έμφαση στις αρχές της δικαιοσύνης (επιείκειας), η περιοχή που θα λάβει η Τουρκία θα είναι περίπου 10-12% του συνόλου της ΑΟΖ του Αιγαίου, υποθέτοντας βέβαια ότι τα ελληνικά νησιά δικαιούνται τουλάχιστον μια ζώνης 12 ναυτικών μιλίων. Το κύριο πρόβλημα που θα έχει η Ελλάδα στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης είναι αυτό του Καστελόριζου διότι το Δικαστήριο, σε περιπτώσεις που ένα νησάκι βρίσκεται μπροστά σ ένα τεράστιο ηπειρωτικό χώρο ενός άλλου κράτους, ποτέ δεν δίνει πλήρη επήρεια σε αυτό το νησάκι. Εάν συμβεί κάτι τέτοιο τότε η Ελλάδα δεν θα έχει θαλάσσια σύνορα με την Κύπρο. Γι αυτό το λόγο η απραξία των κυβερνήσεων της Ελλάδας τα τελευταία 30 χρόνια να μην ορίσει ΑΟΖ και να κάνει ταυτόχρονη οριοθέτηση με την Αίγυπτο και την Κύπρο αποτελεί μια τεράστια παράλειψη. Βέβαια, ακόμα και σήμερα δεν είναι καθόλου αργά να γίνει κάτι τέτοιο. Πρέπει να συμφωνήσουμε για μια τριεθνή οριοθέτηση της ΑΟΖ ανάμεσα στην Ελλάδα, την Κύπρο και την Αίγυπτο που θα δίνει πλήρη επήρεια στο Καστελόριζο και στην Στρογγύλη. Η Τουρκία, σίγουρα, θα μπορεί να ζητήσει παρέμβαση της Χάγης, κάτι που δικαιούται να κάνει, αλλά η θέση της θα είναι πιο αδύνατη εάν υπάρχει αυτή η τριεθνής οριοθέτηση που θα έχει και την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Σε περίπτωση που τελικά δεν έχουμε θαλάσσια σύνορα με τη Κύπρο η ζημιά πέραν από πολιτική, και ιδεολογική είναι και οικονομική. Διότι μπορεί να υπάρξει οικονομική ζημιά εάν τα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου που θα χάσουμε, σε περίπτωση μείωσης της ΑΟΖ του Καστελόριζου και της Στρογγύλης, είναι αρκετά μεγάλα. Πάντως, καλό είναι να γνωρίζουμε ότι εάν χρειαστεί να περάσει ένας αγωγός από την Κύπρο στην Κρήτη και πρέπει να περάσει από την τουρκική ΑΟΖ, η Τουρκία δεν έχει κανένα δικαίωμα να εμποδίσει την διέλευση του διότι είναι ρητά αναγνωρισμένο δικαίωμα από το Αρθρο 79 της Συνθήκης για το Δίκαιο της Θάλασσας. Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι καθορίσει την πορεία που θα πρέπει να ακολουθήσει ένας αγωγός όταν διασχίζει την δικιά της ΑΟΖ. Παρά το γεγονός ότι το θέμα της Χάγης έχει διαιρέσει τους Ελληνες ειδικούς σε χαμένους και κερδισμένους, προσωπικά δεν πιστεύω ότι αυτό είναι η ουσία του θέματος. Το Δικαστήριο εκδίδει αποφάσεις που όλα τα κράτη οφείλουν να αποδέχονται, ανεξάρτητα εάν έχασαν ή κέρδισαν. Στη τελευταία του απόφαση για την οριοθέτηση της ΑΟΖ ανάμεσα στην Ρουμανία και στην Ουκρανία, έχασε η Ουκρανία πού είχε ελληνικές θέσεις και κέρδισε η Ρουμανία που είχε τουρκικές θέσεις. Σημασία έχει ότι μια απόφαση της Χάγης θα λύσει την Ελληνοτουρκική διένεξη και η Ελλάδα δεν θα κινδυνεύει από τον τουρκικό επεκτατισμό και θα είναι ελεύθερη να κάνει γεωτρήσεις για πετρέλαιο και φυσικό αέριο, να μπορεί να αξιοποιήσει στο έπακρον την αλιευτική της δυνατότητα και να χρησιμοποιήσει τον εναέριο χώρο της ΑΟΖ για αιολική ενέργεια. Ορισμένοι αναλυτές πιστεύουν ότι όσοι προτείνουν προσφυγή στη Χάγη είναι σχεδόν προδότες. Αλλά με αυτό το σκεπτικό ήταν προδότες και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Ανδρέας Παπανδρέου που επέμεναν ότι η διένεξή μας με την Τουρκία έπρεπε να πάει στη Χάγη. Στη Χάγη βέβαια δεν πρόκειται να πάμε ποτέ διότι δεν το θέλει η Τουρκία όχι μόνο επειδή θα χάσει αλλά επειδή δεν επιθυμεί να υπάρξει λύση στην Ελληνοτουρκική διένεξη με ασφάλεια διεθνούς δικαίου πιστεύοντας έκδηλα ότι αυτή η διένεξη είναι χρήσιμη και συμφέρουσα για τα δικά της σχέδια στην περιοχή, τα οποία επιδιώκει να «λύσει» όχι με βάση τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου αλλά με προσφυγή σε πολιτικά και στρατιωτικά μέσα πίεσης. *Καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας - Πανεπιστημιακό Σύστημα Μέριλαντ

16 16 ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ

17 ΣΑΒΒΑΤΟ 19 - ΚΥΡΙΑΚΗ 20 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2011 ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ 17 Η «ιστορική αλήθεια» για τους αρχαίους ελληνικούς μύθους Πόσο αληθινοί είναι οι αρχαίοι ελληνικοί μύθοι; Oι περιγραφές του Ομήρου στην «Ιλιάδα» και την «Οδύσσεια» και του Ησίοδου στη «Θεογονία» και στα «Εργα και Ημέραι», είναι απλά και μόνο αποκυήματα της ζωηρής φαντασίας τους; Ο Ηλίας Μαριολάκος, καθηγητής γεωλογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, καταθέτει την ενδιαφέρουσα επιστημονική του άποψη για το θέμα. «Πολλοί πιστεύουν ότι οι ελληνικοί μύθοι είναι φανταστικές ιστορίες. Κατά τη γνώμη μου, η άποψη αυτή είναι εσφαλμένη, τουλάχιστον σχετικά με το θέμα των γεωγραφικών και φυσικών-ωκεανογραφικών χαρακτηριστικών του Ατλαντικού Ωκεανού και γενικότερα των ωκεανών, όπως αυτά περιγράφονται κυρίως από τον Ομηρο, τον Ησίοδο, τα Ορφικά και τον Πλούταρχο», υποστηρίζει στην έρευνά του, που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών.( Η μελέτη καταλήγει σε πολλά συναρπαστικά συμπεράσματα, όπως ότι οι αρχαίοι Ελληνες που έζησαν την 3η και 2η χιλιετία π.χ. γνώριζαν τους Υπερβόρειους, τη Βαλτική Θάλασσα, την Ιρλανδία, τη Βρετανία, την Ισλανδία και την απόστασή της από τη Βρετανία. Επίσης, ότι δυτικά της Ισλανδίας υπήρχαν τρία νησιά, στα οποία ο ήλιος δύει για μόνο μία ώρα την ημέρα και ότι πέρα από αυτά τα νησιά και προς τα δυτικά υπάρχει μια μεγάλη ήπειρος, η οποία περιβάλλει τον Ωκεανό. «Είναι δυνατόν για κάποιον (ή για περισσότερους ) να περιγράψουν όλα αυτά τα μέρη, εάν δεν είχαν επισκεφτεί ή διασχίσει τον Ωκεανό;», αναρωτιέται ο καθηγητής στο τέλος της εργασίας του, παραθέτοντας, μαζί με το σκεπτικό του, αποσπάσματα αρχαίων έργων αλλά και αναλύσεις, που τον οδηγούν στα παραπάνω. Μύθος ή πραγματικότητα Μέχρι το τέλος του 19ου αιώνα, αρχαιολόγοι και ιστορικοί πίστευαν πως από κάθε γραπτό αρχαίων συγγραφέων, όπως του Ησίοδου, του Πλάτωνα, του Στράβωνα, του Διόδωρου του Σικελιώτη και κυρίως του Ομήρου, που συνδέονταν με τη μυθολογία, έλειπε κάθε «σπέρμα» αλήθειας. Μετά τις ανασκαφές του Σλήμαν, όμως, αποδείχθηκε ότι όλα όσα έγραψε ο Ομηρος για την Τροία ήταν αληθινά, ότι οι Μυκήνες υπήρχαν και ήταν αντίπαλες των Τρώων και πολλά ακόμα. Ο κ. Μαριολάκος μελέτησε αποσπάσματα από έργα αρχαίων συγγραφέων, μεταφρασμένα και αξιολογημένα από διακεκριμένους επιστήμονες, πριν καταλήξει στα συμπεράσματα που αναφέρει. Οπως ότι ο Ομηρος και ο Ησίοδος έγραψαν πως ο Ωκεανός είναι ένα «ποτάμι» που ρέει συνεχώς, ότι αυτό το ποτάμι περιβάλλει τη Γη και ότι η ροή του είναι τυρβώδης (στροβιλώδης), όχι μόνο στην επιφάνεια, αλλά και στο βάθος του, γεγονός που παραπέμπει στα ωκεάνια ρεύματα, τα οποία, όπως είναι γνωστό σήμερα, εκτείνονται σε βάθος περίπου μ. «Δυστυχώς, όμως, όλη αυτή η γνώση σταδιακά ξεχάστηκε από όλους. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Οδύσσεια θεωρείται απλώς ένα ψυχαγωγικό ποίημα και ο νόστος του Οδυσσέα μια φανταστική ιστορία, χωρίς ίχνη ιστορικής πραγματικότητας», υποστηρίζει. Τα σύνορα ανάμεσα στον μύθο και την πραγματικότητα είναι ασαφή. Γι αυτό, σύμφωνα με τον καθηγητή, «ορισμένοι από τους μυθικούς ήρωες είναι ιστορικά πρόσωπα, ενώ κάποιοι άλλοι δεν είναι. Ομως, σχεδόν όλοι και όλα εκπροσωπούν κάτι που περιγράφει κάποια δραστηριότητα του προϊστορικού ανθρώπου σε σχέση με το γεωπεριβάλλον του ή με το φυσικογεωλογικό γίγνεσθαι του χώρου του». «Πιστεύω ότι είναι λάθος να θεωρούμε την ελληνική μυθολογία ως ένα όμορφο παραμύθι. Η ελληνική μυθολογία είναι στην πραγματικότητα η πιο αρχαία ιστορία των λαών που έζησαν στη γη η οποία, πολύ αργότερα, ονομάστηκε Ελλάς (Ελλάδα). Αυτή η γη είναι το Αιγαίο και ο Περι-Αιγαιακός χώρος. Η ελληνική μυθολογία επομένως αποτελεί την κρυπτογραφημένη προ-ιστορία των πρώτων Ελλήνων και κυρίως τις αγωνίες του και τον αγώνα του για επιβίωση αρχικά και την ανάπτυξή του στη συνέχεια», καταλήγει. ΞΕΝΗ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ Πηγή: «AΠΕ» Στις αρχές του 1600 μ.χ., πρωτοπόροι μετανάστες απ τη Βόρεια Ευρώπη, μετά από μεγάλο και ανυπόφορα κοπιαστικό ταξίδι, έφτασαν με κουρασμένα ιστιοφόρα στην περιοχή Πλύμουθ της Μασαχουσέτης, στον Βορειοανατολικό νέο κόσμο. Γεμάτοι ελπίδες και όνειρα για με νέα ζωή στην καινούρια πατρίδα και ελευθερωμένοι από θρησκευτικούς διωγμούς, τυραννικά κυβερνητικά καθεστώτα και τη μιζέρια της φτώχιας, της τότε Ευρώπης, έφτασαν στη γη της επαγγελίας. Γνωρίζοντας ότι είναι απροετοίμαστοι και ότι θα αντιμετωπίσουν κινδύνους από εχθρικές φυλές και δύσκολες καιρικές συνθήκες, αποφάσισαν να κάνουν το μεγάλο βήμα, γιατί πίστευαν ότι ο Θεός θα τους προφυλάξει και θα προμηθεύσει για κάθε ανάγκη τους. Οι ιθαγενείς της φυλής, Ουαμπανόαγκ, τους βοήθησαν στην καλλιέργεια της γης και στην αντιμετώπιση του τρομακτικού χειμώνα. Κάθε φθινόπωρο, γιόρταζαν τη συγκομιδή των τροφίμων πανηγυρικά με ψαλμούς και ευχαριστίες στο Θεό. Αυτό συνεχίστηκε για 250 χρόνια, έως ότου ο Αβραάμ Λίνκολν το 1863 μ.χ., καθιέρωσε τη γιορτή των «Ευχαριστιών». Το 1941 μ.χ., ο Φράνκλιν Ρούσβελτ, καθιέρωσε την ημέρα των «Ευχαριστιών» σαν εθνική εορτή με αργία. Για εμάς τους χριστιανούς που αναγνωρίζουμε την προμήθεια του Θεού κάθε ημέρα, τον ευχαριστούμε κάθε μέρα. Αυτό λέει η Καινή Διαθήκη για ευχαριστία: «Μη μεριμνάτε περί μηδενός, αλλ εν παντί πράγματι ας γνωρίζωνται τά ζητήματά σας προς τον Θεόν μετ ευχαριστίας διά της προσευχής και της δεήσεως. Και η ειρήνη του Θεού, η υπερέχουσα πάντα νούν, θέλει διαφυλάξει τας καρδίας σας και τα διανοήματά σας διά του Ιησού Χριστού». ΣΗΜΕΡΙΝΕΣ ΑΞΙΕΣ Hμέρα ευχαριστίας Χριστέ μου σαν συλλογιστώ Το έργο Σου το θαυμαστό, Μ αγάπη σκύβω να σου πω Σ ευχαριστώ Χριστέ για μένα στο σταυρό Αγώνα πάλαιψες σκληρό Με λύτρωσες απ τον εχθρό Σ ευχαριστώ Για τη ζωή Σ ευχαριστώ Για τη χαρά Σ ευχαριστώ Για την αγάπη Σου Χριστέ Σ ευχαριστώ Για την γλυκειά Σου συντροφιά Για τη πλατειά Σου αγκαλιά Για τη μεγάλη Σου καρδιά Σ ευχαριστώ Χριστιανική ποίηση Κοντά μου ήρθες με στοργή Μου γιάτρεψες κάθε πληγή Μου δωσες φως απ την πηγή Σ ευχαριστώ Χριστέ δικός Σου τώρα εγώ Παντοτεινά θα σ ευλογώ Αιώνια θα Σου τραγουδώ Σ ευχαριστώ Χριστέ μαζί Σου περπατώ Χριστέ το χέρι Σου κρατώ Και μου μιλάς και Σου μιλώ Σ ευχαριστώ Για κάθε «ναι» Σ ευχαριστώ Για κάθε «όχι» Σ αγαπώ Για κάθε λόγο Σου ζεστό Σ ευχαριστώ Αυτή είναι η σημερινή μας αξία. Αν θέλετε μία Καινή Διαθήκη, τηλεφωνήστε μας και θα σας στείλουμε δωρεάν. Τηλ. επικοινωνίας: Πέτρος Φιλακουρίδης

18 18 ΠΡΟΣΩΠΟ Ο Βολιώτης που γιατρεύει τον καρκίνο ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ Συνέντευξη στη Δήμητρα Παλαιοδημοπούλου Μεγάλωσε στο Βόλο και από την αρχή ήξερε πως θα ασχοληθεί με τον άνθρωπο. Με τις ασθένειες που τον ταλανίζουν και τον ανθρώπινο πόνο. Ο Δημήτρης Ηλιόπουλος όχι μόνο έκανε το παιδικό του όνειρο πραγματικότητα, αλλά βρίσκεται στην Ιατρική Σχολή του Harvard και ερευνά τρόπους αντιμετώπισης των καρκίνων του ήπατος και του παγκρέατος και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία μέχρι στιγμής. Απλός, σεμνός και μέσα στα πράγματα ο Δημήτρης Ηλιόπουλος εξηγεί τις διαφορές των ελληνικών πανεπιστημίων με τα αμερικανικά, για τον τρόπο επιλογής των διδασκόντων, αλλά και για την πολυπολιτισμικότητα που επικρατεί στην Αμερική. Δεν αφήνει όμως ασχολίαστη την οικονομική κρίση που μαστίζει τη χώρα μας και επισημαίνει πως ποτέ δεν υπήρξε αξιοκρατία στην Ελλάδα. Μάλιστα πρόσφατα ο Βολιώτης ερευνητής στον τομέα της Μοριακής Βιολογίας σκαρφάλωσε στην 4η θέση παγκοσμίως για το έργο του για επιστήμονες κάτω των 40 ετών και τιμήθηκε για τις έρευνές του. - Ας ξεκινήσουμε με τα παιδικά σας χρόνια. Πού γεννηθήκατε και μεγαλώσατε; - Γεννήθηκα στη Λάρισα αλλά μεγάλωσα και πέρασα όλα τα παιδικά και εφηβικά μου χρόνια στην περιοχή της Μεταμόρφωσης στο Βόλο. Επίσης τα καλοκαίρια το μεγαλύτερο διάστημα το περνούσαμε στο πατρικό μας σπίτι στην Πορταριά στο Πήλιο. Ολη η βασική μου εκπαίδευση πραγματοποιήθηκε σε σχολεία του Βόλου και συγκεκριμένα πήγα στο 11ο Δημοτικό Σχολείο, στο 9ο Γυμνάσιο και στο 3ο Λύκειο Βόλου. - Τα παιδικά σας όνειρα πραγματοποιήθηκαν στην πορεία της ζωής σας ή τελικά η ζωή αποφάσισε για σας; - Από μικρό παιδί είχα το μικρόβιο του ερευνητή. Μου άρεσε να εξερευνώ και να εξηγώ το καθετί γύρω μου. Η επαγγελματική και όχι μόνο πορεία της ζωής μου επηρεάστηκε από διάφορα γεγονότα και συγκεκριμένους ανθρώπους όπως πιστεύω συμβαίνει με τους περισσότερους από εμάς. Οι γονείς μου Χαράλαμπος και Ελένη έπαιξαν τον σημαντικότερο ρόλο στα πρώτα βήματά μου, με την αμέριστη στήριξη και βοήθειά τους. Η πρώτη μου επαφή με τον ιατρικό χώρο ήταν μέσω του πατέρα μου, ο οποίος είναι ιατρός και πάντα τον έβλεπα από μικρό παιδί να διαβάζει και ενημερώνεται συνεχώς πάνω σε ιατρικά θέματα. Επίσης σημαντικό ρόλο στην πορεία μου, έπαιξε η πρώτη και αγαπημένη μου δασκάλα στο 11ο Δημοτικό Σχολείο, Αγγελική Σπηλιοπούλου, η οποία με έκανε να αγαπήσω τα γράμματα. Πιστεύω ότι τα πρώτα χρόνια διαπαιδαγώγησης των παιδιών είναι πολύ σημαντικά για την μετέπειτα εξέλιξή τους και πορεία. - Η πορεία σας πώς ξεκίνησε; Με τι θέλατε να ασχοληθείτε; - Η πορεία μου στην έρευνα ξεκίνησε με την εισαγωγή μου στο Τμήμα Βιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Από τον πρώτο χρόνο φοίτησής μου στο Τμήμα Βιολογίας μού γεννήθηκε το ενδιαφέρον να ασχοληθώ με τον τομέα της γενετικής του ανθρώπου και συγκεκριμένα με την εξεύρεση νέων θεραπειών για διάφορες μορφές καρκίνου. Ευρισκόμενος στο τρίτο έτος των σπουδών μου αποφάσισα να πραγματοποιήσω μεταπτυχιακές σπουδές στον τομέα της βιολογίας του καρκίνου, ώστε να εμβαθύνω τις γνώσεις στον τομέα αυτό. Μέχρι κι εκείνη τη στιγμή το ενδιαφέρον μου εστιαζόταν σε μεταπτυχιακά προγράμματα εντός της Ελλάδος και κυρίως της Ιατρικής Σχολής Αθηνών και Ηρακλείου στην Κρήτη. Ομως για καλή μου τύχη εμφανίστηκε ένας άνθρωπος στη ζωή μου που έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην καριέρα μου και είναι η αιτία που συνέχισα τις σπουδές μου στην Αμερική. Η κ. Μαργαρίτα Χατζοπούλου - Κλαδάρα, που μόλις είχε γυρίσει από τις ΗΠΑ όπου ήταν για πολλά χρόνια καθηγήτρια Πανεπιστημίου, επειδή είχα γράψει άριστα στο μάθημά της, ζήτησε να συναντηθεί μαζί μου ώστε να συζητήσουμε για την καριέρα μου, Στη συνάντησή μας αυτή, όταν άρχισαν να της εξηγώ τι θέλω να κάνω ακριβώς και ποιο είναι το όραμά μου και οι στόχοι μου, μου είπε ότι δυστυχώς τίποτα από αυτά δε μπορούν να πραγαματοποιηθούν στην Ελλάδα και ότι η καλύτερη επιλογή για εμένα θα είναι να συνεχίσω τις σπουδές μου σε κάποιο μεγάλο πανεπιστήμιο της Αμερικής. Τελικά έτσι έγινε, έκανα αιτήσεις σε διάφορα προγράμματα των ΗΠΑ και έγινα δεκτός με υποτροφία στο διδακτορικό πρόγραμμα γενετικής του καρκίνου του Πανεπιστημίου Thomas Jefferson στη Φιλαδέλφεια, στο αντικαρκινικό Κέντρο Kimmel Cancer Center. Τα αποτελέσματα τις έρευνάς μου εκεί οδήγησαν στην εξεύρεση καινούργιων γονιδίων και μηχανισμών σχετικά με την ανάπτυξη του καρκίνου του μαστού. Ολοκλήρωσα τις διδακτορικές μου σπουδές σε τρία χρόνια, το οποίο είναι ρεκόρ γι αυτό το πανεπιστήμιο και παρέλαβα το βραβείο για την πιο γρήγορη απονομή διδακτορικού τίτλου στην ιστορία του Πανεπιστημίου αυτού. - Αυτή τη στιγμή είστε στο Harvard, έναν κολοσσό της γνώσης. Πώς προέκυψε αυτή σας επιλογή; - Πραγματικά όπως λέτε το Πανεπιστήμιο Harvard είναι ένας κολοσσός της γνώσης και είναι πολύ τιμητικό για εμένα να είναι καθηγητές στο Πανεπιστήμιο αυτό και συγκεκριμένα στην Ιατρική σχολή του. Χρειάστηκε πολύ μεγάλη προσπάθεια, επιμονή και δουλειά ώστε να καταφέρω να εισαχθώ στο Πανεπιστήμιο αυτό. Η πρώτη μου επαφή με το Harvard, έγινε το 2007 όπου πραγματοποίησα τις μεταδιδακτορικές μου σπουδές στο Τμήμα Βιοχημείας και Μοριακής Φαρμακολογίας της Ιατρικής Σχολής στο εργαστήριο του Kevin Struhl, ενός από τους κορυφαίους μοριακούς βιολόγους στον κόσμο, ο οποίος συνέβαλε καθοριστικά στην επιστημονική μου εξέλιξη. Η αναζήτηση καθηγητικής θέσης στο Harvard είναι δύσκολη και πολύ απαιτητική διαδικασία εξαιτίας του πολύ υψηλού επιστημονικού επιπέδου που υπάρχει. Επίσης υπάρχει πάρα πολύ μεγάλος ανταγωνισμός, αφού οι υποψήφιοι είναι επιστήμονες από κάθε γωνιά του πλανήτη. Συγκεκριμένα στη δική μου περίπτωση έκανα αίτηση για τη θέση του επίκουρου καθηγητή στην ιατρική σχολή και στο αντικαρκινικό κέντρου του Harvard, το Dana- Farber Cancer Institute και η αίτησή μου επιλέχθηκε ανάμεσα σε περίπου αιτήσεις και μου έγινε πρόσκληση για συνέντευξη. Κατά τη διάρκεια των συνεντεύξεων εξετάστηκα από μία επιτροπή 20 καθηγητών, μεταξύ των οποίων ήταν άτιμα που έχουν κερδίσει το βραβείο Νόμπελ Ιατρικής. Για περισσότερο από τρεις ώρες όπου παρουσίασα το ερευνητικό μου πλάνο και ποιοι είναι οι στόχοι μου. Σας περιγράφω αναλυτικά τη διαδικασία αυτή γιατί δυστυχώς η επιλογή καθηγητών σε ελληνικά ιδρύματα γίνεται με ένα τελείως διαφορετικό τρόπο, συνήθως χωρίς αξιοκρατικά κριτήρια και ο υποψήφιος δεν ερωτάται καθόλου για το ερευνητικό του πλάνο που θα εφαρμόσει στη νέα του θέση. - Ποιο ακριβώς είναι το αντικείμενο σπουδών και εργασίας σας τώρα; - Η ερευνητική ομάδα, η οποία στελεχώνεται από άτομα κυρίως ελληνικής καταγωγής, έχει ως στόχο την επιτάχυνση εξεύρεσης νέων θεραπειών για διάφορες μορφές καρκίνου, όπως ο καρκίνος του ήπατος και του παγκρέατος. Αυτοί οι δύο καρκίνοι είναι πάρα πολύ επιθετικοί, με μικρό προσδόκιμο ζωής και δεν υπάρχει καμία αποτελεσματική θεραπεία. Δυστυχώς αυτή τη στιγμή η εξεύρεση ενός νέου φαρμάκου για τον καρκίνο παίρνει γύρω στα 5-10 χρόνια. Στο εργαστήριό μας, χρησιμοποιούμε νέες τεχνολογίες, όπως η βιοπληροφορική και βιομηχανική, ώστε να επιταχυνθεί η εξεύρεση νέων φαρμάκων για τους καρκίνους αυτούς. Με βάση τη μεθοδολογία που έχουμε αναπτύξει σε χρονικό διάστημα μικρότερο των δύο ετών έχουμε καταφέρει να βρούμε δύο καινούργια φάρμακα για τον καρκίνο του ήπατος και του παγκρέατος. Συγκεκριμένα ανακαλύψαμε ότι η μετφορμίνη, που είναι αντιδιαβητικό φάρμακο εμποδίζει αποτελεσματικά την ανάπτυξη των καρκινικών κυττάρων του παγκρέατος. Βασιζόμενοι στα αποτελέσματά μας ξεκινήσαμε κλινικές δοκιμές σε τρία αντικαρκινικά κέντρα στην Αμερική, όπου ασθενείς με καρκίνο του παγκρέατος λαμβάνουν χημειοθεραπεία σε συνδυασμό με την μετορφίνη και τα πρώτα αποτελέσματα είναι πάρα πολύ ενθαρρυντικά και ίσως έχουμε το πρώτο αποτελεσματικό φάρμακο για την θεραπεία αυτού του πολύ επιθετικού καρκίνου, ο οποίος μάλιστα πρόσφατα όπως ξέρουμε ήταν η αιτία θανάτου του Steve Jobs. Οσον αφορά στον καρκίνο του ήπατος σε συνεργασία με τον επίσης Βολιώτη γιατρό Γιώργο Πουλτσίδη, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ στις ΗΠΑ, ανακαλύψαμε ένα καινούργιο μόριο RNA, το οποίο καταστέλλει τον καρκίνο του ήπατος σε πειραματόζωα και ετοιμαζόμαστε να ξεκινήσουμε και γι αυτό το μόριο κλινικές δοκιμές σε ασθενείς στο άμεσο μέλλον. - Ελπίζετε πως η δική σας γνώση μπορεί να συμβάλει στην επιστήμη και, γιατί όχι, να συμβάλει στην καλυτέρευση της ζωή των ανθρώπων; - Πιστεύω ότι γνώμονας όλων όσων ασχολούνται με την βιοιατρική έρευνα πρέπει να είναι η εξεύρεση νέων θεραπειών και προγνωστικών παραγόντων που θα οδηγήσουν στην καλυτέρευση της ζωής των ανθρώπων και στην ελαχιστοποίηση

19 ΣΑΒΒΑΤΟ 19 - ΚΥΡΙΑΚΗ 20 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2011 ΠΡΟΣΩΠΟ 19 του ανθρώπινου πόνου. Στόχος μας είναι να βρούμε καινούργια φάρμακα για δύο από τους πιο επιθετικούς καρκίνους που υπάρχουν. Η ανάπτυξη νέων τεχνολογιών έχει βοηθήσει πάρα πολύ την επιτάχυνση της έρευνας όχι μόνο στο καρκίνο αλλά και σε άλλες ασθένειες και είμαι σίγουρος ότι μέσα στα επόμενα 3-5 χρόνια θα έχουμε πάρα πολλά όπλα στην φαρέτρα μας να καταπολεμήσουμε πολλές ασθένειες. - Πώς είναι η ζωή για έναν Ελληνα στο εξωτερικό; Σας λείπει κάτι; - Η αρχή όπως πάντα είναι δύσκολη και το γεγονός να φεύγεις από την πατρίδα του και να πηγαίνεις σε μια καινούργια χώρα να ζήσεις και να εργαστείς δεν είναι εύκολο. Πιστεύω όμως ότι το σημαντικότερο πλεονέκτημα τού να ζει κάποιος στην Αμερική είναι ότι δεν αισθάνεται μετανάστης και ότι έχει λιγότερες ευκαιρίες από τους Αμερικανούς πολίτες. Ζω κι εργάζομαι σε ένα πολυπολιτισμικό περιβάλλον, οι συνάδελφοί μου είναι άτομα απ όλο τον κόσμο με ένα κοινό χαρακτηριστικό: την αγάπη τους για την έρευνα και το υψηλό επιστημονικό επίπεδο. Πιστεύω ότι αυτό αποτελεί δείγμα μιας χώρας και συστήματος, όπου υπάρχει αξιοκρατία και ίσες ευκαιρίες για όλους. Οι ώρες εργασίας είναι πάρα πολλές σε καθημερινή βάση και υπάρχουν και ημέρες που εργάζομαι γύρω στις ώρες. Επίσης ταξιδεύω για επαγγελματικούς λόγους τουλάχιστον μια φορά τον μήνα εντός κι εκτός Αμερικής. Τον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο μου τον περνάω με την οικογένειά μου. Τη σύζυγό μου Αλεξάνδρα που είναι ογκολόγος ιατρός στο Νοσοκομείο Beth Israel του Πανεπιστημίου Harvard και τις δύο κόρες μας Μαριλένα και Χαρά. Προσπαθούμε να ερχόμαστε τουλάχιστον μία φορά τον χρόνο στην Ελλάδα γιατί οι γονείς και τα αδέλφια μας βρίσκονται εδώ και μας λείπουν. Εκτός από τους δικούς μας ανθρώπους μού λείπουν πολλά απλά πράγματα, όπως είναι μία βόλτα στην παραλία του Βόλου, τα τσιπουράδικά μας, όπως και το πατρικό μας σπίτι στην Πορταριά του Πηλίου. - Βλέποντας την οικονομική κρίση να εξελίσσεται στη χώρα μας και σε πολιτική τι είναι αυτό που εισπράττετε; Σας λένε κάτι οι συνάδελφοί σας; Εχετε φόβους για τη χώρα μας; - Δυστυχώς είμαι πάρα πολύ στεναχωρημένος με την κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα. Παρακολουθώ από κοντά τα πράγματα και είναι πολύ λυπηρό ότι φτάσαμε σε αυτό το σημείο χάρη στην κακοδιαχείριση σε διάφορα επίπεδα εδώ και πολλά χρόνια από διάφορες κυβερνήσεις. Εμείς εδώ προσπαθούμε να στηρίξουμε την Ελλάδα όσο μπορούμε και σε συζητήσεις σε καθημερινό επίπεδο προσπαθούμε να εξηγήσουμε στους ξένους συναδέλφους μας το τι γίνεται. Δυστυχώς υπάρχει κακή πληροφόρηση με πολλές ανακρίβειες για τη χώρα μας και την κατάσταση που επικρατεί από τα αμερικανικά μέσα μαζικής ενημέρωσης με αποτέλεσμα να δίνεται η λάθος εικόνα στους Αμερικανούς πολίτες για τους Ελληνες και την Ελλάδα. Από την άλλη πλευρά πιστεύω ότι είναι απαράδεκτο εδώ και τόσες ημέρες να μην μπορεί να υπάρξει συμφωνία για το όνομα του καινούργιου Πρωθυπουργού και της κυβέρνησης και να υπάρξει τόση μεγάλη καθυστέρηση, που οφείλεται κατά τη γνώμη μου σε μικροκομματικές σκοπιμότητες και σε άλλους λόγους που ίσως δε θα μάθουμε ποτέ. Πιστεύω ότι είναι μια μεγάλη ευκαιρία να κάνουμε μια καινούργια αρχή και πρέπει να υπάρξει αναδιοργάνωση σε διάφορα επίπεδα. Οπως είναι γνωστό οι Ελληνες όταν βγαίνουμε στο εξωτερικό διαπρέπουμε και σε πάρα πολλά πανεπιστήμια της Αμερικής υπάρχουν Ελληνες καθηγητές σε πολύ υψηλές θέσεις. Αυτό δείχνει ότι έχουμε τη δυνατότητα και ικανότητα σαν λαός να πετύχουμε πολλά, αλλά το περιβάλλον και οι συνθήκες που επικρατούν στην Ελλάδα δεν μας επιτρέπουν να τις αναπτύξουμε. Εδώ και πολλές δεκαετίας οι πελατειακές σχέσεις κράτους και πολίτη έχουν καταστρέψει τη δημιουργικότητα του Ελληνα και το αίσθημα αξιοκρατίας. Δυστυχώς αυτή η κατάσταση επικρατεί και στα ελληνικά Πανεπιστήμια, όπου οι νέοι φοιτητές είναι απογοητευμένοι αφού δεν έχουν καμία προοπτική εργασίας και δεν υπάρχει κίνητρο να πετύχουν κάτι καλύτερο. Τον τελευταίο χρόνο έχουν αυξηθεί κατακόρυφα οι αιτήσεις Ελλήνων φοιτητών που επιθυμούν να έρθουν και να εργαστούν στο εργαστήριό μου στο Harvard. - Μιλώντας για το Harvard, ποιο είναι το ιδιαίτερο στοιχείο αυτού του Πανεπιστημίου; Ποιες είναι οι διαφορές του από τα ελληνικά Πανεπιστήμια; - Αρκετά είναι τα στοιχεία χάρη στα οποία το Harvard είναι στην πρώτη θέση σε παγκόσμιο επίπεδο εδώ και πολλά χρόνια, όχι μόνο στον τομέα της ιατρικής αλλά και σε άλλους τομείς. Το βασικότερο στοιχείο το οποίο χαρακτηρίζει αυτό το Πανεπιστήμιο είναι η αξιοκρατία. Υπάρχουν επιτροπές που ελέγχουν τα πάντα και τους πάντες, ακόμη και τον πρύτανη του Πανεπιστημίου. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να σας αναφέρω ένα γεγονός το οποίο αναδεικνύει γιατί τα ελληνικά Πανεπιστήμια υπολείπονται των αμερικανικών. Πριν από περίπου δύο χρόνια είχα μια συζήτηση με καθηγητές Πανεπιστημίου της Ιατρικής Σχολής Αθηνών, οι οποίοι μου ανέφεραν ότι εξαιτίας της ηλικίας μου θα είναι αδύνατο να εκλεγώ καθηγητής σε οποιαδήποτε σχολή Ιατρικής στην Ελλάδα. Επίσης, σύμφωνα με αυτούς, ο αριθμός ήταν πιο σημαντική παράμετρος από την ποιότητα των δημοσιεύσεών μου. Δυστυχώς όπως καταλαβαίνετε όταν τα κριτήρια αξιολόγησης των νέων καθηγητών είναι η ηλικία και ο αριθμός των δημοσιεύσεων, τότε εύκολα μπορείτε να καταλάβετε ότι είμαστε σε λάθος δρόμο. Σε αντίθεση εδώ, στην Ιατρική Σχολή του Harvard, σε ηλικία 30 ετών εκλέχθηκα καθηγητής, όντας ένας από τους νεότερους καθηγητές στην ιστορία του Πανεπιστημίου, εξαιτίας του ερευνητικού μου σχεδίου, αλλά και τις ποιότητας των δημοσιεύσεών μου. Επίσης είναι τιμή μου, που συνδιδάσκω το μάθημα της μοριακής βιολογίας στην Ιατρική Σχολή του Harvard με τον καθηγητή Szostak, ο οποίος κέρδισε πέρυσι το βραβείο Νόμπελ Ιατρικής. - Θα μπορούσαν τα ελληνικά Πανεπιστήμια να ανταγωνιστούν ή έστω να προσαρμοστούν στο επίπεδο των ευρωπαϊκών; - Πιστεύω ότι αυτή η περίοδος είναι πολύ κρίσιμη για τη χώρα μας και θα πάρει πάρα πολλά χρόνια στα ελληνικά Πανεπιστήμια για να φτάσουν το επίπεδο άλλων ευρωπαϊκών πανεπιστημίων. Εκτός από τη νοοτροπία που πρέπει να αλλάξει πιστεύω ότι τα ελληνικά πανεπιστήμια πρέπει να αναζητήσουν και να βρουν νέες πηγές χρηματοδότησης εκτός της κρατικής χρηματοδότησης που είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Υπάρχουν πάρα πολλές ευκαιρίες χρηματοδότησης από προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ενωσης και πρέπει να στρέψουμε την προσοχή μας εκεί. Επίσης τα ελληνικά πανεπιστήμια πρέπει να αρχίσουν συνεργασίες με άλλα πανεπιστήμια του εξωτερικού. Αυτή τη στιγμή το μόνο ελληνικό πανεπιστήμιο που πιστεύω είναι το πρότυπο για να χτίσουν και τα άλλα πανεπιστήμια και έχει διεθνή φήμη είναι το Πανεπιστήμιο Κρήτης. Συγκεκριμένα αρκετοί καθηγητές στο Πανεπιστήμιο Κρήτης έχουν καταφέρει και έχουν χρηματοδοτηθεί από προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ενωσης κι επίσης έχει δημιουργεί πρόγραμμα ανταλλαγής φοιτητών μεταξύ του Πανεπιστημίου Κρήτης και του Πανεπιστημίου της Bοστώνης (Boston University). - Πώς φαντάζεστε το μέλλον σας σε επαγγελματικό αλλά και προσωπικό επίπεδο; - Ελπίζω να δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες που θα μας επιτρέψουν την επιστροφή μας στην Ελλάδα. Ο Βόλος είναι μια πολύ όμορφη πόλη, με πάρα πολλούς σημαντικούς επιστήμονες στη διασπορά, και θα ήταν ιδανικό στο μέλλον να δημιουργήσουμε ένα καινούργιο, σύγχρονο βιοϊατρικό ερευνητικό κέντρο, το οποίο θα είναι πρότυπο κέντρο για όλη την Ελλάδα, κέντρο αναφοράς για όλη την Ευρώπη, που θα παράγει γνώση και θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας για τους νέους της πόλης μας, και όχι μόνο, και θα προσελκύει φοιτητές απ όλο τον κόσμο. Πηγή: «Tαχυδρόμος» ΣΥΜΒΟΥΛΟΙ ΣΤΡΑΤΟΛΟΓΙΚΩΝ ΥΠΟΘΕΣΕΩΝ GREEK ARMY SOLUTIONS Eπαγγελματικές και Εμπιστευτικές Υπηρεσίες. Συμβουλές γρήγορα και υπεύθυνα, σύμφωνα με την ισχύουσα Στρατολογική Νομοθεσία. ΤΩΡΑ βρες τη λύση σε όλα τα Στρατολογικά σου ζητήματα. Μπορούμε να σε βοηθήσουμε μόνο με ένα κλικ στο Δίνουμε πληροφορίες για μόνιμους κατοίκους εξωτερικού, όλα τα είδη αναβολών ή απαλλαγών, τακτοποίηση ανυποταξίας ή λιποταξίας, έλεγχο δικαιολογητικών, εκπροσώπηση στις Στρατολογικές Υπηρεσίες κ.ά. RECRUITING ISSUES CONSULTANTS Professional and Confidential Services. Consulting directly and responsibly according the current Draft Legislation. NOW find a solution to all your recruiting issues. We can assist you. We re just a click away at WE GIVE PROPRIATE INFORMATION about Permanent Residents Abroad, all types of deferment or exemption, insubordination or desertion settlement, documentation checking, representation in front of the Recruiting Agencies.

20 20 ΤΑΞΙΔΙΑ Τρίπολη: Η καρδιά της Αρκαδίας ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ Toυ Νίκου Κουφάκη Οσο πλησιάζουμε στην Τρίπολη το τοπίο της Αρκαδίας μας αποκαλύπτεται κομμάτι-κομμάτι μέσα από το αυτοκίνητο. Ψηλά στο Μαίναλο τα Κολοκοτρωνέικα λημέρια, ανάμεσα σε έλατα, καταπράσινες κοιλάδες και τους αμπελώνες με το περίφημο μοσχοφίλερο. Για να διασχίσουμε την πόλη περνάμε από πλατεία σε πλατεία. Ο Αγιος Βασίλειος, το Μεγάλο Καφενείο, το Μαλλιαροπούλειο, το άγαλμα σύμβολο της Τρίπολης, στην πλατεία Αρεως: ο Γέρος του Μοριά που καλπάζει με το άλογό του. Το βράδυ που φτάνουμε στην Τρίπολη περπατάμε στον πεζόδρομο της Φιλελλήνων, πίσω από την κεντρική πλατεία, με τη συνοδεία ενός ντόπιου φίλου. «Η Τρίπολη μοιάζει με το Λονδίνο», λέει σκωπτικά, «όλο συννεφιά, ομίχλη, ψιλόβροχο... μόνη διαφορά ότι δεν έχει τα κτίρια, τους δρόμους, την κίνηση και τη φινέτσα του...». Μπορεί η Τρίπολη να έχει πάρει από το Λονδίνο μόνο τη μελαγχολία του, ωστόσο η πρωτεύουσα της Αρκαδίας με το όμορφο ορεινό τοπίο της, τις κοιλάδες και τις καταπράσινες βουνοπλαγιές της, μπόλιασε με το αρκαδικό ιδεώδες «Et In Arcadia Ego» («Κι εγώ στην Αρκαδία γεννήθηκα») ολόκληρο τον ευρωπαϊκό πολιτισμό, εμπνέοντας τον Πουσέν, τον Γκαίτε ή τον Σίλερ, οι οποίοι φαντάστηκαν την Αρκαδία ως επίγειο παράδεισο και τους κατοίκους της ως τους ευτυχέστερους των ανθρώπων, ήδη από τη μυθολογική εποχή, όταν ο θεός Πάνας έπαιζε αμέριμνος τον αυλό του στα αρκαδικά βουνά ανάμεσα σε όμορφες βοσκοπούλες και κοπάδια με πρόβατα. Η ειδυλλιακή ομορφιά του τοπίου στην ευρύτερη περιοχή με το εξαιρετικό ελατόδασος του Μαινάλου, τα αμπέλια με το μοσχοφίλερο της Μαντινείας και το σπήλαιο στο Κάψια, συνδέεται με τη μακραίωνη ιστορία του τόπου: τα αρχαία θέατρα στη Μαντίνεια, τον Ορχομενό και την Τεγέα, το Ιερό της Αθηνάς Αλέας. Στα νεότερα χρόνια, η φοβερή Αλωση της Τριπολιτσάς το 1821 εδραίωσε την Επανάσταση στην Πελοπόννησο και καθιέρωσε τη μορφή του Κολοκοτρώνη, έμβλημα του σημερινού Δήμου Τριπόλεως. Γύρω από την πόλη, στα υψώματα και στα βουνά, παντού τα ίχνη από το πέρασμα του Γέρου του Μοριά: Η Πέτρα του Κολοκοτρώνη στους Αγ. Θεοδώρους, το δισκοπότηρο και το Ευαγγέλιο που προσκύνησε στο μοναστήρι της Επάνω Χρέπας, το Αρκουδόρεμα με τα προεπαναστατικά λημέρια των Κολοκοτρωναίων και ψηλά το Λιμποβίσι. Εκεί βρίσκουμε ανακατασκευασμένο ένα αντίγραφο του σπιτιού του, πλάι στο ερημωμένο πατρικό του Γέρου και της οικογένειάς του. Ιστορικό κέντρο και πλατείες Το Μεγάλο Καφενείο, επί της κεντρικής πλατείας, ήταν η πρώτη πληροφορία που μας έδωσαν για την Τρίπολη πριν ακόμη ξεκινήσουμε το ταξίδι μας στην πόλη. Στις καρέκλες του, καθώς μας σέρβιραν ελληνικό καφέ ψημένο στη χόβολη, συναντήσαμε παθιασμένους χαρτοπαίκτες και αγαθούς γέροντες, ωστόσο ο χώρος, με τις βαριές θεατρικές κουρτίνες, τους μεγάλους ξύλινους καθρέφτες, τους πολυέλαιους και το πιάνο εξακολουθεί να διατηρεί κάτι από την παλαιότερη αίγλη του. Στη σημερινή του μορφή το καφενείο εγκαινιάστηκε το 1998, κατόπιν ριζικής ανακαίνισης, καθώς το κτίσμα βρισκόταν σε κατάσταση εγκατάλειψης. Αρχικά είχε οικοδομηθεί μεταξύ , με ιδιοκτήτη τον Μίμη Αθανασιάδη, ο οποίος αργότερα το κληροδότησε στον δήμο, με την προϋπόθεση να μην αλλάξει χρήση. Τα αυθεντικά έπιπλά του, που δεν σώζονται πια, είχαν παραγγελθεί από τη Βιέννη και η ευθύνη της διακόσμησης είχε ανατεθεί σε Γάλλο διακοσμητή. Στην εποχή της ακμής του καφενείου, στις ψάθινες καρέκλες με τα οβάλ, μαρμάρινα τραπέζια κάθονταν γιατροί, μεγαλέμποροι και δικηγόροι και γύρω τους υπήρχαν καναπέδες από κόκκινο βελούδο και περίτεχνοι σκαλιστοί καθρέφτες. Η πλατεία Αγίου Βασιλείου υπήρξε κεντρική πλατεία και της οθωμανικής Τριπολιτσάς, αλλά στη θέση του τζαμιού δεσπόζει σήμερα ο υπερυψωμένος μητροπολιτικός ναός του Αγίου Βασιλείου. Ο ναός χτίστηκε μεταξύ και το όμορφο υπόλευκο μάρμαρό του έχει Το άγαλμα σύμβολο της Τρίπολης, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης στην πλατεία Αρεως. εξορυχτεί από την περιοχή των Δολιανών. Τα εμπορικά καταστήματα που φιλοξενούνται στο ισόγειό του, αποτελούν μοναδική περίπτωση τουλάχιστον για τα ελληνικά δεδομένα. Ακόμη ένα σπάνιο φαινόμενο της πλατείας είναι ότι γύρω από το σιντριβάνι, στο μέσον της, ανάμεσα σε συνταξιούχους που διαβάζουν εφημερίδα στα παγκάκια και σε αργόσχολους σχολιαστές των πολιτικών εξελίξεων δεν εντοπίζουμε την ύπαρξη αλλοδαπών ή μεταναστών. Στη Γεωργίου Α, σχεδόν επάνω στην πλατεία, μας συστήνουν να πάρουμε γλυκό από το γλυκοπωλείο - γαλακτοπωλείο Κανατάς, μια παλιά οικογενειακή επιχείρηση που σερβίρει ρυζόγαλο, γαλακτομπούρεκο και κρέμα με πρόβειο γάλα από την ορεινή Αρκαδία σε ρετρό ξύλινες καρέκλες και μαρμάρινα τραπεζάκια. Στην οδό Εθνομαρτύρων 1, στην άλλοτε οικία Μαλλιαρόπουλου, στεγάζεται το παράρτημα του Πολεμικού Μουσείου της Τρίπολης. Στις συλλογές του βρίσκουμε σπαθιά και κειμήλια του 1821, το εκμαγείο της νεκρικής μάσκας του Κολοκοτρώνη, όπλα, φωτογραφίες, γραπτά ντοκουμέντα, και στολές από όλους τους πολέμους του ελληνικού έθνους μέχρι την απελευθέρωση από τη Γερμανική Κατοχή. Το παλιό Δημαρχείο και τα καινούργια στέκια Εξω από το παλιό Δημαρχείο μας αποσπά την προσοχή η παράδοξη συγγένεια της Τρίπολης με την Κρήτη χάρη στην αναμνηστική πλάκα που έχει τοποθετήσει εκεί η Παγκρήτιος Ενωσις Αθηνών. Με τον τρόπο αυτό οι Κρητικοί της Αθήνας θέλησαν να τιμήσουν τον Τριπολιτσιώτη Ιωάννη Δημακόπουλο, που έπεσε μαχόμενος ως Φρούραρχος της Μονής Αρκαδίου στο ολοκαύτωμα του Ο δήμαρχος Ιωάννης Σμυρνιώτης μας υποδέχεται εγκάρδια στο γραφείο του και μας μιλά για τις προσπάθειες που γίνονται για τη βελτίωση της τουριστικής υποδομής. Ο δήμος στήριξε φέτος οικονομικά τη λειτουργία του χιονοδρομικού κέντρου της Οστρακίνας στο Μαίναλο και σκοπεύει στην ανάπτυξη των ορειβατικών μονοπατιών και άλλων μορφών αθλητισμού τουρισμού, όπως η ποδηλασία σε ορεινά μονοπάτια. Παράλληλα, με ημερίδες και συνέδρια, επιχειρεί να προωθήσει και να ενημερώσει για τα προϊόντα της τοπικής οικονομίας, όπως η φημισμένη ποικιλία ντελίσιους Πιλαφά, η οποία οφείλει το όνομά της στον ευπατρίδη Ηλία Πιλαφά. Τελειώνοντας την ενδιαφέρουσα συζήτηση που είχαμε μας ρωτά αν έχουμε βρεθεί στην Τρίπολη τις ημέρες του Πάσχα. Μας μιλά με ενθουσιασμό για τη συνάντηση όλων των Επιτα-