the neuron stimulating zine τεύχος 004 [141104] διανέμεται χωρίς αντίτιμο

Transcript

1 the neuron stimulating zine τεύχος 004 [141104] διανέμεται χωρίς αντίτιμο Η κοινωνία Λίκνο αμοραλιστικών προσωπείων Ένα πλήθος ετερόκλιτων στοιχείων που συνιστούν την ποιοτική της ανομοιογένεια Αλλοτρίωση Μεροληπτική αντιμετώπιση Ξένοι στον κόσμο Ξένοι στην πόλη Ξένοι στο σπίτι Δεν χωράω Από τότε που έμαθα τον λόγο για τον οποίο γεννήθηκα δεν φοβάμαι τίποτα Ο έντονος συναισθηματισμός μου Η εξωτερίκευση μύχιων σκέψεων και συναισθημάτων είναι οι λέξεις κλειδιά μου

2 identity ii chimeres: the neuron stimulation zine [ideas; articles; viruses; senses; stupidity; madness; painkillers; little green people; interviews; mad writers; madder readers; brain pollution; science; music; movies; philosophy; irony; humor; disclosure; mind games; feedback; communication; creativity; contradiction; destruction; pleasure; self torture; math equations; quantum determinations; comics; prophecies; questioning answers; answering questions; experiments; psychoanalysis practice; non-lobotomized brains;] discover it: web [ communicate; mail web [ index το ημερολόγιο ενός τρελού [comzeradd] αναλαμπή [fun.da.mental] ισορροπώντας στη λεπτή γραμμή του εγκεφάλου [ανεπρόκοπος] god bless america πύργος [baphomet] postal card [cham. kor.] why a duck? [samurai!fat] bobby conn [ligansai] οικονομικοί μετανάστες [baphomet] in the years of arronaux λογοκριμένα κείμενα third uncle [cham. kor.] ζωή με τη ζωή [stamen_feson] το σύνταγμα του 1911 [baphomet] πειρατεία [hellug] ιππεύων όνους αγαπών κυρίες [εμπειρίκος] θα ξανάρθω [stamen_feson] οι όμορφες ειδήσεις, όμορφα καίγονται * feel free to reproduce them iii iv vi viii x xii xv xvii xviii xxi xxvi xxix xxx xxxiii xxxv xxxix xxxix xl «η καλύτερη εποχή να φυτέψεις ένα δέντρο ήταν πριν από 25 χρόνια, η δεύτερη καλύτερη είναι σήμερα» - κινέζικη παροιμία [ σκέψεις εξωφύλλου: cham. kor. ]

3 so-called editorial iii το ημερολόγιο ενός τρελού [comzeradd] Είχα σκοπό να γράψω κάτι γενικό. Δεν ξέρω τι. Κάτι για αυτά που βλέπω να συμβαίνουν γύρω μου. Αλλά ο γιατρός μου ο θεός να μου κόβει χρόνια, να του δίνει δέκατα με συμβούλεψε ότι θα ήταν βαρετό. «Ο κόσμος δεν ενδιαφέρεται για τέτοια πράγματα», μου είπε. «Γράψε καλύτερα ένα παραμύθι, πάντα άρεσαν τα παραμύθια στους ανθρώπους». Έτσι λοιπόν αποφάσισα να σας πω ένα παραμύθι. Μια φορά κι ένα καιρό ήταν μια όμορφη γειτονιά, σε κάποια γωνιά του κόσμου. Οι κάτοικοι ήταν περήφανοι γι' αυτή. Πίστευαν ότι ζούσαν στην πιο όμορφη γειτονιά του κόσμου κι ακόμα το πιστεύουν. Όλα φαίνονταν τέλεια. Ήταν τόσο ευτυχισμένοι που αγνοούσαν τι συνέβαινε στον υπόλοιπο κόσμο, παρόλο που ο υπόλοιπος κόσμος δεν τους αγνοούσε. Υπήρχε όμως κάτι σ' αυτή την πόλη που έκανε τους κατοίκους της να ντρέπονται και να μην το πολυσυζητούν δημοσίως. Αυτό το κάτι ήταν μια ψυχιατρική κλινική, που φιλοξενούσε όλους αυτούς που μες στη τρέλα τους αμφισβητούσαν την ευτυχία των υπολοίπων. Πραγματικά τρελοί... Το χειρότερο απ' όλα ήταν ότι ανέβαιναν πάνω στους τοίχους της κλινικής και χάλαγαν τον κόσμο με τις φωνές τους. Λέγανε πράγματα ακατανόητα που δύσκολα θα μπορούσαν να μεταφραστούν στη γ$ώσσα των κατοίκων. Κάπου-κάπου αυτοί οι τρελοί δραπέτευαν. Θυμάμαι μια φορά που είχαν κλειστεί σε μια σχολή. Από κει φώναζαν τα όνειρα τους και τραγούδαγαν τους ύμνους, που έσκιζαν τα αυτιά των ευτυχισμένων. Πολλοί θα αναρωτιέστε τι απέγιναν όλοι αυτοί οι δραπέτες όταν τους πιάσανε. Πώς τους τιμώρησαν; Έχετε ακούσει που λένε ότι η ίδια θεραπευτική αγωγή μπορεί να έχει διαφορετικά κι αντιφατικά αποτελέσματα; Κάπως έτσι έγινε κι δω. Άλλους τους επέστρεψαν στην κλινική να συνεχίσουν τη θεραπεία τους, άλλους που ήταν σε χειρότερη κατάσταση τους έκλεισαν στην απομόνωση για παραδειγματισμό. Η μεγαλύτερη, όμως επιτυχία των γιατρών ήταν αυτοί που σωφρονίστηκαν. Όσο κι αν σας φαίνεται απίστευτο, κατάφεραν να κλείσουν τα μάτια τους και να δουν την ευτυχία που έχαναν τόσο καιρό, κι έτσι αφέθηκαν ελεύθεροι. Αυτή η ψυχιατρική κλινική ήταν το αρχαιότερο κτίριο της γειτονιάς. Η αλήθεια είναι πως κάθε γειτονιά του κόσμου είχε μια τέτοια κλινική. Ακόμα και σήμερα... Κι πάντα υπήρχαν και υπάρχουν αρκετοί πρόθυμοι γιατροί που προσπαθούν να τους θεραπεύσουν με τις συμβουλές τους...

4 literature iv αναλαμπή [fun.da.mental] Στέκεται στη μέση της αυλής, της πλατείας, του πλανήτη «Πόση ώρα είμαι εδώ; Ποιοι είναι όλοι αυτοί γύρω μου;» ένα αίσθημα βυθίσματος, κατάρρευσης «Μα πώς είναι δυνατόν; Πού είναι η δύναμη, η αντοχή μου; Πού είναι η γροθιά που θα τσακίσει τον τοίχο που με περικλείει; Η φωνή μου γιατί χάθηκε;» Όλοι του οι μυς θέλουν να φύγει. τα πόδια του όμως ασάλευτα, λες και κάποιος τον καταράστηκε σε ισόβια στασιμότητα σ ένα περιβάλλον άρρωστου λευκού. Το γέλιο, το κλάμα, οι φωνές, όλα ανάμεικτα στο κεφάλι του. Οι λέξεις παλεύουν μέσα του, ανεβαίνουν σαν τα φουσκωμένα νερά του ποταμού και λίγο πριν ξεχυθούν ορμητικά προς τη θάλασσα, τα σταματάει το φράγμα. Θέλει να φωνάξει, να ουρλιάξει, αλλά το στόμα του μένει κλειστό. φόβος και αγωνία «Όλα αυτά τα μάτια που με κοιτάνε τους ξέρω; Είναι φίλοι μου; Εχθροί μου; Μήπως αυτοί φταίνε που εγώ βρίσκομαι εδώ και δεν τολμώ να τρέξω μακριά;» συνομωσία! «Μα αν αυτοί είναι οι εχθροί μου, πού είναι οι φίλοι οι δικοί μου; Γιατί δεν έρχονται να με πάρουν κοντά τους; Μήπως με ξέχασαν; Ή μήπως με παράτησαν κι αυτοί επίτηδες; Τους έφταιξα σε τίποτα;» λύπη, ντροπή Τα μάτια του πλημμυρίζουν αλλά δεν χύνει ούτε δάκρυ. Γιατί να κλάψει κιόλας; Για ποιόν; Μήπως ξέρει κι αυτός; Δεν έχει καταλάβει τι του συμβαίνει! Έχει έναν κόμπο στο μυαλό του που μάταια προσπαθεί να λύσει. Πόσο θα θελε όλο αυτό να είναι ένα αστείο, μια φάρσα, ή έστω ένα όνειρο και κάποια στιγμή θα ξυπνήσει, θ ανοίξει τα μάτια του και θα δει καθαρά το τι θα δει είναι ένα άλλο θέμα.. «Δεν γίνεται να περάσει από μπροστά μου ένα τρένο, να πηδήξω πάνω του και να χαθώ μια για πάντα! Ή να φυσήξει ένας αέρας τόσο δυνατός που να με σηκώσει και να πετάξω σαν πουλί πάνω απ αυτόν τον κόσμο!» τάσεις φυγής

5 literature v «..Να πιάσει μια βροχή που να πλημμυρίσει τα πάντα και να με παρασύρει, να κολυμπήσω σαν δελφίνι μέχρι να βγω σ έναν απέραντο και καθαρό ωκεανό..» Το βλέμμα του στέκεται σε μια πινακίδα. προσπαθεί να διαβάσει... σχεδόν αυτόματα όμως, σαν να έπεσε ομίχλη, τα μάτια του θολώνουν και χάνουν την εστίασή τους. Τώρα βλέπει και δεν βλέπει...ίλιγγος. Σκέψεις αερόστατα, σαν πολύχρωμα μπαλόνια, προσγειώνονται σε διάφορα σημεία, διασκορπίζονται. άλλα χάνονται στον αέρα. παράνοια Και ξαφνικά, όλα διαλύονται. Αυτό το περιστρεφόμενο καλειδοσκόπιο των σκέψεών του σταματά να γυρίζει και το μυαλό του στολίζεται μ ένα μονότονο γκρίζο χρώμα. Το αίσθημα της θλίψης και της αγωνίας μεταμορφώνεται σε μια άνευ προηγουμένου ηρεμία, θα λεγες σχεδόν αδιαφορία. Δεν ενδιαφέρεται πλέον να μάθει πού βρίσκεται ή τι ώρα είναι, δεν γνωρίζει παρελθόν, δεν προσδοκεί μέλλον, δεν αντιλαμβάνεται παρόν. Η επίδραση του χαπιού έχει ξεκινήσει για άλλη μια φορά. Είμαι η σκιά του εαυτού μου. Ο εαυτός μου είναι η σκιά μιας αθεράπευτα αφελής ακτινοβολίας μιας διαδρομής με ιώβεια υπομονή. Το σκοτάδι είναι η σκιά του φωτός. Η αφοπλιστική ειλικρίνεια του φωτός είναι η αρχή και το τέλος του κόσμου. [skia]

6 interrupted vi ισορροπώντας στη λεπτή γραμμή του εγκεφάλου [ανεπρόκοπος] Τα φώτα πέφτουν, το μπάρ έχει σχεδόν αδειάσει. Το μόνο που έχει μείνει εκεί να μαρτυρά την ύπαρξη ανθρώπων σ αυτό τον σκοτεινό, ασφυκτικό κι άδειο πλέον χώρο είναι η μυρωδιά των μεθυσμένων χνώτων των κατά τ άλλα συμπαθητικών, αν και αδιάφορων, θαμώνων. - Μπορώ να έχω ακόμα ή κλείνετε; Η σερβιτόρα με κοίταξε μ ένα ύφος παγωμένο, γνώριμο ωστόσο που κάπου βαθιά του έκρυβε μια μεγάλη δόση λύπησης. Το ίδιο εδώ και χρόνια. Ποτέ δεν κατάλαβα αν σήμαινε κάτι σαν «είναι κρίμα να πίνεις μέχρι τέτοια ώρα μόνος σου εδώ» ή αν απλά το μόνο για το οποίο λυπόταν ήταν το ότι ήταν αυτή που θα μου σερβίρει το ποτό. Ακούμπησε το ποτό στη μπάρα «την υγειά σου» ψέλλισε κι έφυγε με το ίδιο παγωμένο ύφος. Σκέφτηκα για λίγο και κατέληξα ότι αυτή η ψυχρή κουβέντα της σερβιτόρας πρέπει να ήταν τα καλύτερα λόγια που είχα ακούσει όλη νύχτα ή μήπως ήταν τα μόνα λόγια; Λίγη σημασία είχε. Δεν μου πήρε περισσότερο από δύο με τρεις γουλιές ώσπου ν αποκτήσω το ίδιο μεθυσμένο χνώτο μ αυτό που μέχρι πρότινος μπορούσα να μυρίσω τριγύρω μου. Έχω ήδη αρχίσει να γεύομαι την γλυκιά ζαλάδα που σου προσφέρει το... πόσα είπαμε ότι ήπια πάλι; Λίγη σημασία είχε. Τότε λοιπόν συνέβη κάτι αναπάντεχο... To be continued. Sorry Guys! we interrupt this broadcast to bring you a special announcement ο retinotopic (βασικός συνεργάτης του περιοδικού) μιλάει-απολογείται για την απουσία του στο παρόν τεύχος: 1. ότι λέτε καταγράφεται για την έρευνα μου. 2. η ψυχονευρωτική μου ιδιοσυγκρασία υποτροπίασε λόγω της συνάντησης μου με το όριο-ορόσημο του μέγιστου αριθμού ωρών σε σκοπιά που μπορώ να αντέξω. 3. τα συμπεράσματα μου θα διαμορφώσουν, του επόμενου τεύχους, άρθρο μου και πρέπει οι αναγνώστες να καταλάβουν ότι αυτό είναι το επιθυμητό.

7 ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΟΥ

8 documentary viii god bless america [επιμέλεια: comzeradd] «Η παγκόσμια κατακραυγή δεν έχει αντιαμερικανικό χαρακτήρα. Αντιαμερικανικό χαρακτήρα έχουν τα ίδια τα γεγονότα.» cham. kor. 1953: Οι ηπα ανατρέπουν τον πρωθυπουργό μοσάντεκ του ιράν και εγκαθιστούν τον δικτάτορα αάχη. 1955: Οι ηπα ανατρέπουν τον δημοκρατικά εκλεγμένο πρόεδρο αρμπένζ της γουατεμάλας πολίτες σκοτώνονται. 1963: Οι ηπα στηρίζουν τη δολοφονία του νοτιοβιετναμέζου προέδρου ντίεμ : Ο αμερικανικός στρατός σκοτώνει 4 εκατομμύρια πολίτες στη νοτιοανατολική ασία. 11 σεπτεμβρίου 1973: Οι ηπα οργανώνουν πραξικόπημα στη χιλή. Ο δημοκρατικά εκλεγμένος πρόεδρος σαλβαντόρ αλιέντε δολοφονείται. Ο δικτάτορας αουγκούστο πινοσέτ εγκαθίσταται χιλιανοί δολοφονούνται. 1977: Οι ηπα υποβοηθούν στρατιωτικούς διοικητές στο ελ σαλβαντόρ σαλβαντοριανοί και 4 αμερικανίδες καλόγριες σκοτώνονται : Οι ηπα εκπαιδεύουν τον οσάμα μπιν λάντεν και τους συντρόφους του τρομοκράτες για να σκοτώνουν σοβιετικούς. Η cia τους ενισχύει με 3 δισεκατομμύρια δολάρια. 1981: Η κυβέρνηση ρέηγκαν εκπαιδεύει και χρηματοδοτεί τους κόντρας νικαραγουανοί πεθαίνουν. 1982: Οι ηπα παρέχουν δισεκατομμύρια δολάρια για όπλα στον σανταμ χουσεϊν ώστε να σκοτώνει ιρανούς. 1983: Ο λευκός οίκος δίνει κρυφά στους Ιρανούς όπλα για να σκοτώνουν ιρακινούς.

9 documentary ix 1989: Ο πράκτορας της cia μανουέλ νοριέγκα (που είναι ταυτόχρονα και πρόεδρος του παναμά) παρακούει διαταγές της ουάσιγκτον. Οι ηπα εισβάλλουν στον παναμά και απομακρύνονται τον νοριέγκα παναμέζοι πολίτες σκοτώνονται. 1990: Το ιράκ εισβάλει στο κουβέιτ με όπλα απ τις ηπα. 1991: Οι ηπα εισβάλουν στο ιράκ. Ο μπους επαναφέρει στην εξουσία τον δικτάτορα του κουβέιτ. 1998: Ο κλίντον βομβαρδίζει εργοστάσιο όπλων στο σουδάν. Αποδεικνύεται ότι το εργοστάσιο έφτιαχνε ασπιρίνες σήμερα: Αμερικανικά αεροπλάνα βομβαρδίζουν σε εβδομαδιαία βάση το ιράκ. Ο οηε εκτιμά ότι παιδιά πεθαίνουν από τους βομβαρδισμούς και το εμπάργκο : Οι ηπα δίνουν στο (υπό καθεστώς ταλιμπάν) αφγανιστάν 245 εκατομμύρια δολάρια ως βοήθεια. 11 σεπτεμβρίου 2001: Ο οσάμα μπιν λάντεν αξιοποιεί την άριστη εκπαίδευση που έχει λάβει από την cia για να δολοφονήσει 3000 ανθρώπους. 2002: Ο μπους τζούνιορ εισβάλει στο αφγανιστάν για να βρει τον οσάμα μπιν λάντεν νεκροί. 2003: Ο μπους τζούνιορ εισβάλει στο Ιράκ για να βρει όπλα μαζικής καταστροφής και να συλλάβει τον σαντάμ νεκροί.

10 bookmakers x πύργος - φ. κάφκα [baphomet] Ο φραντς κάφκα γεννήθηκε το 1883 στην πράγα από εβραίους γονείς. Ο πατέρας του ήταν επιχειρηματίας και η οικογένεια είχε ακόμη τρία κορίτσια, μικρότερα από τον φραντς. Αρχικά σπούδασε γερμανική φιλολογία και κατόπιν, με την προτροπή του πατέρα του ακολούθησε τις νομικές σπουδές. Σε ηλικία 34 ετών μαθαίνει ότι πάσχει από φυματίωση, έτσι μεγαλώνει ακόμα περισσότερο το ήδη τεράστιο χάσμα ανάμεσα στον κάφκα και στη φυσιολογική ζωή. Περνά μεγάλες περιόδους στη Βοημία σε μια προσπάθεια να ανακτήσει την υγεία του, αλλά μάταια. Η αρρώστια του χειροτέρεψε και πέθανε στις 3 Ιουνίου του Παρ όλο που ήταν πολυγραφότατος, ο κάφκα σε όλη του τη ζωή του εξέδωσε πολύ λίγα έργα. Ο στενός του φίλος μαξ μπροντ παρακούοντας την επιθυμία του κάφκα, που τον είχε παρακαλέσει να κάψει τα έργα του, επιμελήθηκε και εξέδωσε τα βιβλία του μετά τον θάνατο του. Στην κατηγορία αυτή ανήκει και το σημερινό μας διήγημα «ο πύργος». Στον πύργο συναντάμε μια κοινωνία όπου η γραφειοκρατία, οι χρονοβόρες και άσκοπες κατά κανόνα διατυπώσεις, αποτελούν μέρος της καθημερινής ζωής. Σε μια τέτοια πολιτεία οι άνθρωποι δεν κρίνονται με βάση τον χαρακτήρα και την προσωπικότητά τους, αλλά σύμφωνα με το κοινωνικό τους αξίωμα. Ο ήρωας μας, ο επονομαζόμενος κύριος Κ. φτάνοντας σε αυτήν την πολιτεία φαίνεται φανερά απελπισμένος και χαμένος. Περνώντας από πολλές δοκιμασίες, συγκεντρώνει ότι δυνάμεις του έχουν απομείνει και προσπαθεί να εισέλθει στον πύργο Η αντιμετώπιση των κατοίκων προς το πρόσωπο του ποικίλουν. Σεβασμός και συμπόνια έως λύπηση και περιφρόνηση συνθέτουν ένα ψηφιδωτό συναισθημάτων που περιβάλλουν τον κύριο Κ. Μια ασίγαστη δίψα για ελευθερία διακατέχει τον ήρωα του έργου, αλλά φαίνεται ότι μόλις προσεγγίζει τη λύτρωση, βρίσκεται παγιδευμένος σε μια διαφορετική σκλαβιά. Η ελευθερία γίνεται αγωνία, το πρόβλημα επιλογής προβάλλει και πάλι. Η γραφή αλληγορική, μυστηριώδης παραπέμπει περισσότερο στην ποίηση παρά στη λογοτεχνία κάποιας συγκεκριμένης σχολής. Ο χέρμαν χέσσε γράφει: «Μάταια θα επιχειρούσε κανείς να εξετάσει τις αφηγήσεις του κάφκα ως πραγματείες πάνω σε θρησκευτικά, μεταφυσικά ή ηθικά προβλήματα. Γιατί, ολόκληρο το έργο του είναι, πάνω απ όλα, ποίηση και μόνο ως ποίηση μπορεί και πρέπει να γίνει νοητό».

11 bookmakers xi «Ποιοι είστε;» τους ρώτησε ρίχνοντας τη ματιά του μια στον ένα και μια στον άλλο. «Οι βοηθοί σας» απάντησαν. «Είναι οι βοηθοί σας» επιβεβαίωσε χαμηλόφωνα ο ξενοδόχος. «Πως;» φώναξε ο Κ.,«είστε οι παλιοί βοηθοί μου που σας είπα να έρθετε και σας περίμενα;» Κούνησαν καταφατικά τα κεφάλια. «Αυτό είναι θαυμάσιο» είπε ο Κ. ύστερα από μια παύση. «Πολύ καλά κάνατε που ήρθατε, πάντως» ξαναείπε ο Κ. ύστερα από μια μεγαλύτερη παύση, «αργήσατε πολύ φαίνεστε τεμπέληδες». «Είχαμε να κάνουμε μεγάλο δρόμο» είπε ο ένας. «Μεγάλο δρόμο» επανέλαβε ο Κ., «αλλά εγώ σας συνάντησα πριν από λίγο να έρχεστε από τον Πύργο». «Ναι» απάντησαν χωρίς καμιά άλλη εξήγηση. «Που είναι τα εργαλεία σας;» ρώτησε ο Κ. «Δεν έχουμε τίποτα» αποκρίθηκαν. «Τα εργαλεία που σας εμπιστεύτηκα» είπε ο Κ. «Δεν έχουμε τίποτα» επανέλαβαν. «Σας πέτυχα!» φώναξε ο Κ.«Μήπως ξέρετε από χωρομετρήσεις;» «Όχι» απάντησαν. «Μα, αν είστε οι παλιοί βοηθοί μου, πρέπει κάτι να ξέρετε» είπε ο Κ. και τους έσπρωξε μέσα Οι κραυγές των εγκλωβισμένων συντηρούν επιμελώς την μιζέρια το προϊόν του φθόνου του ολέθρου και των υπέρμετρων νευρώσεων. Το τίμημα ενός αλαζονικού πλανήτη. Με πηγές ενέργειας που συνεχώς γίνονται πιο δυσεύρετες. [skia]

12 travel xii postal card σταγόνα, ανάσα, ισορροπία, δρόμος [cham. kor.] Μία σταγόνα νερό, μία σταγόνα ιδρώτα, μία σταγόνα δάκρυ, όταν συναντηθούν, θα πλάσουν μία μεγάλη σταγόνα, ικανή να ξεδιψάσουν απέραντες εκτάσεις από σπαρτά που φύτρωσαν ολομόναχα, σε μια εποχή, πρωτάκουστης ξεραΐλας και αναβροχιάς. Σε ένα τοπίο σεληνιακό, ξεχασμένο, σχεδόν καταραμένο. Μία ζεστή ανάσα, καυτή, που μπορεί και να θυμίσει λάβα, είναι αθώα, είναι δημιούργημα μιας συνισταμένης που πηγάζει από καλοδουλεμένα υλικά αρχέγονης προέλευσης, γεννημένα στα σκοτεινά αμπάρια ενός κακόφημου, ιερού σοκακιού, όπου η υγρασία και η ζέστη, διαστέλλει τις αισθήσεις, ενώνεται με τον ουρανό και αράζει σε μια πολύ μικρή γωνιά του. Υπάρχουν δάση απολιθωμένα, μια ανάμνηση κάποιας προϊστορικής ζωής, μιας κοινωνίας όπου τα μυρμήγκια έβγαζαν φτερά και πέταγαν, εξορισμένα από την βασίλισσα μέλισσα. Κάποιοι κηφήνες με ουρά δροσίζονταν σε λίμνες όπου άλογα είχαν μεγάλη γλώσσα κι έπιαναν με χαρακτηριστική ευκολία ιπτάμενους κάβουρες. Η απαρχή μιας νέας κοινωνίας, το τέλος αυτού του δάσους, μια νεράιδα το πέτρωσε για πάντα με το μαγικό ραβδί της. Η ισορροπία είναι το θέμα κουβέντας στις συναθροίσεις των νεράιδων και των μαγισσών. Όταν οδηγάω, τότε, τότε μου έρχονται χείμαρροι ιδεών, εικόνων, που ζητάν επίμονα να αποτυπωθούν, να αράξουν, να αναπαυτούν στις σελίδες, στα χαρτιά, να γραφτούν από ανεξίτηλα μελάνια, πολύχρωμα, ασπρόμαυρα. Παίρνουν μορφή, σάρκα και οστά, παίρνουν στόμα και μου μιλάνε. Μου ζητάνε να γίνουν αντικείμενο έρευνας και μελέτης από τους τελευταίους εναπομείναντες (γενετικά καθαρούς) ερευνητές μιας εποχής, που κάποιος την τοποθέτησε στην κόλαση. Εγώ πάλι δεν ξέρω. Τα χέρια μου είναι στο τιμόνι. Το βλέμμα μου στον δρόμο. Κάποια ξεθωριασμένα STOP, δεν είναι ικανά να χαμηλώσουν την ταχύτητα μου. Θα φτάσω. Τα λιβάδια των ονείρων μου με περιμένουν. Ευωδιαστά. Πολύχρωμα. Σαν card postal. Που σε περιμένουν να πάρεις το στυλό, να βάλεις την υπογραφή σου.

13 travel xiii sum, ego cogito νομιναλισμός: (nominalismus, από το λατινικό nomina=όνομα, ονοματοκρατία). Τάση στη μεσαιωνική σχολαστική φιλοσοφία, σύμφωνα μ αυτή, στον έξω κόσμο υπάρχουν μόνο τα επί μέρους πράγματα με τις ατομικές ιδιότητες τους. Οι γενικές έννοιες, που σχηματίζονται από τη νόηση μας γι αυτά, δεν υπάρχουν ανεξάρτητα από τα πράγματα, μήτε αντανακλούν τις ιδιότητες τους. Οι νομιναλιστές υποστήριζαν ότι: «τα πράγματα προϋπάρχουν από τις γενικές έννοιες» και «οι γενικές έννοιες είναι ονόματα». Ο νομιναλισμός θεωρήθηκε σαν η πρώτη έκφραση του υλισμού στο μεσαίωνα, αφού αναγνώρισε την ύλη σαν πρωτεύον και την παράσταση της σαν δευτερεύον, με τη διαφορά ότι στον υλισμό οι γενικές έννοιες αντανακλούν τις πραγματικές ιδιότητες των αντικειμένων, που υπάρχουν αντικειμενικά. Οι πιο διάσημοι νομιναλιστές ήταν ο roscelinus ( ), o duns scouts ( ), o wilhelm von ockham ( ).

14 το χαμένο κεφάλαιο της γενέσεως Και ο θεός ρώτησε τον αδάμ: «Τι κακό σου συμβαίνει;» Ο αδάμ απάντησε ότι δεν είχε κανέναν για να μιλά μαζί του. Τότε ο θεός είπε ότι σκόπευε να δώσει στον αδάμ μια γυναίκα για σύντροφο: «Το πρόσωπο αυτό θα συλλέγει τροφή για σένα, θα σου μαγειρεύει και, όταν ανακαλύψεις τα ρούχα, θα τα πλένει για σένα. Θα συμφωνεί πάντοτε με οποιαδήποτε απόφαση παίρνεις. Θα γεννά τα παιδιά σου και ποτέ δεν θα σου ζητά να σηκώνεσαι κατά την διάρκεια της νύχτας για να τα φροντίσεις. Δεν θα σε ταλαιπωρεί με καυγάδες και πάντοτε θα παραδέχεται πρώτο ότι είχε άδικο όταν θα έχετε μια διαφωνία. Ποτέ δεν θα έχει πονοκέφαλο και θα σου προσφέρει ελεύθερα έρωτα και πάθος οποτεδήποτε τα χρειάζεσαι Δεν θα σου ζητάει ποτέ χρήματα, ούτε την πιστωτική σου όταν θα την ανακαλύψεις. Θα χαίρεται όταν θα γνωρίζεις άλλες γυναίκες και δεν θα σε ενοχλεί όταν παρακολουθείς ποδόσφαιρο όταν θα το ανακαλύψεις κι αυτό» Ο αδάμ ρώτησε τον θεό: «Τι θα κοστίσει μια γυναίκα σαν κι αυτή;» Ο θεός απάντησε: «Ένα χέρι και ένα πόδι.» Έπειτα ο αδάμ είπε: «Ακριβή είναι. Τι μπορώ να πάρω με ένα πλευρό;» Τα υπόλοιπα τα ξέρετε...

15 retro xv why a duck? [samurai!fat] groucho harpo chico zeppo MARX BROTHERS! Ίσως η σημαντικότερη κωμική παρέα στην ιστορία του κινηματογράφου. Σε μια εποχή παραδομένη ακόμα στη βουβή δεξιοτεχνία και στο γλυκό συναίσθημα του τσάπλιν η άφιξη των αδελφών μαρξ στην ανατολή του ομιλούντα κινηματογράφου ήταν το μεγαλύτερο κερδισμένο στοίχημα της κωμωδίας, που βρήκε τη φωνή της και μάλιστα με τρόπο πανηγυρικό. Tηρουμένων των αναλογιών, το χιούμορ των αμερικανοεβραίων κωμικών, καταιγιστικό, μηδενιστικό και ολοκληρωτικά ταγμένο στο παράδοξο, ήταν η ιδανική αναρχική επίθεση που ενηλικίωσε την κωμωδία. Παίζοντας συνήθως τους απατεώνες, οι μαρξ έφερναν την πλήρη διάλυση σε κάθε οργανωμένο χώρο όπου έμπαιναν. Aπόλυτοι αντι-ήρωες, βασίζονταν στους "υπερηχητικούς" διαλόγους και στη συνεχή κίνηση (μπολιάζοντας συχνότατα τα αστεία τους με αναφορές στο σεξ και καθαρές προσβολές κατά των οργισμένων "φυσιολογικών"), ώσπου η σκηνή να βουλιάξει εντελώς στον παραλογισμό. Oπως ήταν φυσικό, η σουρεαλιστική τους ένταση δεν μπόρεσε να κρατηθεί για πολύ καιρό στην ίδια, ύψιστη στάθμη. Oι καλύτερες στιγμές τους χώρεσαν ανάμεσα στο '30 και στο '37. Εκτός των αρκετά γνωστών δουλειών τους στο σελιλόιντ οι αδελφοί μαρξ είχαν πραγματοποιήσει επιτυχημένη πορεία στο vaudeville, στο broadway, στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση. Παραμένουν μέχρι και σήμερα αρκετά δημοφιλείς, όσοι δεν τους γνώριζαν τους ανακαλύπτουν και τα έργα τους αποδείχτηκαν δεκαετίες μπροστά από τα χρόνια του '30. Groucho ο αδερφός με τα δασύτριχα και σμιχτά φρύδια, με το πούρο και το ζωγραφισμένο πλατύ μουστάκι. Ο ηγέτης των αδελφών μαρξ και στενός φίλος του ροκ αστέρα alice cooper που αγόρασε σε πλειστηριασμό το γράμμα «O» της γνωστής επιγραφής HOLLYWOOD στην μνήμη τους ιδιοφυούς κωμικού. Harpo o σγουρομάλλης με το καπέλο και την κόρνα, ο αξιαγάπητος μουγκός ήταν ο αγαπημένος των αδελφών. Συνήθως στα έργα του κυνηγούσε γυναίκες. Ήταν αυτοδίδακτος στην άρπα.

16 retro xvi Chico ο τρίτος της παρέας. Υπήρξε ο ανεπίσημος μάνατζερ των αδελφών και τους οδήγησε στο καλλιτεχνικό στερέωμα. Ήταν ο μεγαλύτερος των αδελφών και εθισμένος στον τζόγο. Ζeppo o μικρότερος που πήρε την θέση του πέμπτου αδελφού gummo ο οποίος εγκατέλειψε την ενεργό δράση μετά την εμφάνιση στο vaudeville και έμεινε δίπλα στον groucho. Εγκατέλειψε την ομάδα μετά από πέντε ταινίες αφού είχε μικρούς ρόλους και δεν αναγνωριζόταν πλήρως το ταλέντο του. Οι αδελφοί μαρξ πήραν τα ψευδώνυμα τους από το κόμικ art fisher, galesburg, illinois. H πρώτη τους ταινία, humor risk (1926) προβλήθηκε μόνο μια φορά και δεν κυκλοφόρησε ποτέ. Η κοπιά της πρέπει να έχει καταστραφεί. Επίσημα πρώτη τους ταινία αναφέρεται η «the cocoanuts» (1929). Άλλες εξαιρετικές ταινίες που πρόσφατα έχουν επανεκδοθεί είναι animal crackers (1930), duck soup(1933), night at the opera (1935), day at the races (1937), night in casablanca(1946). Από πολλούς θαυμαστές των αδερφών μαρξ καλύτερη κωμωδία θεωρείται η duck soup αν και υπάρχουν αντιρρήσεις. Συνήθως σου μένει χαραγμένη η πρώτη ταινία που σε φέρνει σε επαφή με αυτούς τους ξεχωριστούς κωμικούς, ως μια νέα εμπειρία, ως μια γλυκιά ανάμνηση. Marx brothers live!!

17 music xvii bobby conn [ligansai] Ο robert robert conn γεννήθηκε το 1967 στην Νέα Υόρκη και είναι τόσο αμερικανός όσο η μηλόπιτα και το φυστικοβούτυρο που είναι και το αγαπημένο του χρώμα. Για έναν άνθρωπο που για καιρό αρεσκόταν στο να λαδώνει την μηχανή του τύπου με μισές αλήθειες και απίστευτα ψέματα (είχε ισχυριστεί ότι ήταν ένας πρώην κατάδικος που είχε κόψει το δάχτυλο στο οποίο φόραγε το δαχτυλίδι του γάμου του μετά τον άδοξο χωρισμό του) και μετά από τις φήμες σε όλο το internet ότι είναι ο αντίχριστος... ο bobby conn φέρεται πολύ φυσιολογικά αυτές τις ημέρες. Οι δίσκοι του σχιζοφρενικοί αλλά ταυτόχρονα και ιδιοφυείς, ένα μείγμα από 70 s porno-funk και μελωδίες βγαλμένες από παιδικές εκπομπές της αμερικανικής τηλεόρασης, falsetta από gospel έως metal φωνής και soul μετά-ποπ αισθητικής. Όλα αυτά από ένα άτομο που δεν ξεπερνά το 1.65 σε ύψος (τον έχω δει live, είναι αλήθεια) αλλά σίγουρα larger than life. H μανία του με τα ελικόπτερα τον οδήγησε να αγοράσει δύο και να μάθει να πιλοτάρει. Επίσης ένα χάος δημιουργείται με τα πολλά projects που είχε κάνει στο παρελθόν και πολλά λέγονται για περίπου 100 ακυκλοφόρητα κομμάτια, που φήμες λενε ότι έχει πει ότι θα τα κυκλοφορήσει όλα μετά το θάνατο του.. Η παιδικότητα σε συνδυασμό με την παράξενη ωριμότητα του conn είναι αινιγματική, είτε πάνω στην σκηνή που είναι πραγματικά πέραv περιγραφής, είτε μέσα στους δίσκους του, στους oποιους σίγουρα θα σου φανούν πολύ οικεία και άμεσα αυτά που έχει να σου δώσει. Από τους στίχους, την μουσική, την πρωτότυπη αισθητική του (σε εξώφυλλα δίσκων αλλά και στα περίφημα βιντεοκλίπ) και τέλος στην "κολεκτίβα" από μουσικούς και καλλιτέχνες που δημιούργησε στον τελευταίο του δίσκο, τους the glass gypsies, o conn λεει ότι τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμα και ότι η δικιά του golden age τώρα έρχεται.

18 opinion xviii οικονομικοί μετανάστες [baphomet] Οι πρόσφατες εξελίξεις στην eυρώπη και οι πολιτικές ανακατατάξεις στο χώρο αυτό, διαμόρφωσαν νέες κοινωνικές συνθήκες και μεταξύ των άλλων ευνόησαν τη μαζική μετακίνηση ατόμων από τα κράτη του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού προς τα υπόλοιπα κράτη της ευρώπης. Το φαινόμενο της πυκνής προσέλευσης μεταναστών από γειτονικά κράτη είναι συνηθισμένο φαινόμενο και στη χώρα μας. Η αρχική έκπληξη και αμηχανία έδωσε τη θέση της σε μια επιφυλακτική στάση απέναντι στα άτομα αυτά καθώς η θέση τους στον ελληνικό χώρο σταδιακά ενισχυόταν και οι αριθμοί τους πολλαπλασιάζονταν. Οι μετανάστες μεταφέρουν και τη δική τους κουλτούρα και διαμορφώνουν συνθήκες που προσομοιάζουν σε εκείνες της πατρίδας τους. Σταδιακά δημιουργήθηκαν στερεότυπα (είναι χαρακτηρι-στικός ο αρνητικός ρόλος των μμε στο σημείο αυτό), τα όποια αφορούσαν τους μετανάστες και προκάλεσαν την εμφάνιση προκαταλήψεων εναντίων τους. Υπό την επίδραση των ερεθισμάτων αυτών, η παρουσία των μεταναστών στον ελλαδικό χώρο συνδέθηκε σχεδόν συνειρμικά με την εγκληματικότητα, την παραβίαση των νόμων και την απειλή κατά της κοινωνικής ειρήνης και ηρεμίας. Αν και τα στερεότυπα αυτά δεν αφορούν στο ίδιο ποσοστό όλες τις εθνότητες που συνυπάρχουν στον τόπο μας, προκαλούν σχεδόν αξεπέραστες δυσκολίες σε οποιαδήποτε προσπάθεια επικοινωνίας με τα άτομα αυτά οδηγώντας ακόμη και σε ρατσιστικές εκδηλώσεις ή σε εκδηλώσεις αυτοδικίας. Η εκμετάλλευση των ανθρώπων αυτών για οικονομικούς λόγους γίνεται συχνό φαινόμενο. Τους χρησιμοποιούν σαν φτηνή εργατική δύναμη αποκομίζοντας αφορολόγητα κέρδη και οργα-νώνουν κυκλώματα παράνομης διακίνησης τους βλάπτοντας ταυτόχρονα κράτος και κοινωνία. Τέτοιου είδους κατά-στάσεις παρουσιάζονται συχνότερα στην περίπτωση των λαθρομεταναστών που μένουν εντελώς ανυπεράσπιστοι θεσμικά, μπροστά

19 opinion xix νία. Τέτοιου είδους κατά-στάσεις παρουσιάζονται συχνότερα στην περίπτωση των λαθρομεταναστών που μένουν εντελώς ανυπεράσπιστοι θεσμικά, μπροστά στην απροκάλυπτη αυτή μεταχείριση. Η αδράνεια του ελληνικού κράτους είναι χαρακτηριστική στον τρόπο αντιμετώπισης του προβλήματος. Η επιλογή του αποκλεισμού των συνόρων μας δε φαίνεται να δικαιώνεται και λόγω των αντικειμενικών δυσκολιών στην εφαρμογή της και λόγω της αδυναμίας ουσιαστικής και ριζικής αντιμετώπισης των αιτίων του φαινομένου. Στόχος μας πρέπει να είναι η αποφυγή του κοινωνικού αποκλεισμού, του στιγματισμού και της απόρριψης των ανθρώπων αυτών. Υπάρχει ο κίνδυνος δημιουργίας μιας «κοινωνίας των φτωχών», μιας κοινωνίας που θα υπακούει στους δικούς της κανόνες, εκτός δημοκρατίας και πολιτικών θεσμών. Μια τέτοια εξέλιξη θα οδηγήσει στην όξυνση των κοινωνικών παθών, την εμφάνιση της βίας και την και την αναπότρεπτη κοινωνική έκρηξη με απρόβλεπτες συνέπειες. Η ορθή αντιμετώπιση βρίσκεται στο τρίπτυχο απασχόληση, εκπαίδευση και περίθαλψη. Η ξενοφοβία μπορεί να καταπολεμηθεί με την αλληλογνωριμία των λαών και την ένταξη τους στη χώρα υποδοχής, ώστε να ενσωματωθούν στην ελληνική κοινότητα και να μην αποκλειστούν. Επείγει η διαμόρφωση ενός θεσμικού πλαισίου που θα εξασφαλίζει κρατική υποστήριξη στους ανθρώπους αυτούς σε τομείς όπως η αναγνώριση του δικαιώματος του εργαζομένου, η ασφαλιστική κάλυψη, η εκπαίδευση των παιδιών, ο σεβασμός των πολιτιστικών και θρησκευτικών τους ιδιαιτεροτήτων κ.τ.λ. Από τη μεριά του το ελληνικό κράτος οφείλει να δράσει και σε διεθνές επίπεδο βοηθώντας τα κράτη εκείνα που αντιμετωπίζουν προβλήματα, ώστε να περιοριστεί το κύμα μετανάστευσης προς τη χώρα μας, αντιμετωπίζοντας έτσι το πρόβλημα στην αρχή του. Η σχετικά καινούργια αυτή πραγματικότητα δεν αντιμε-τωπίζεται ευκαιριακά ούτε είναι ένα πρόβλημα εφήμερο. Η παγκοσμιοποίηση του πολιτισμού θα εξακολουθήσει να μεταφέρει τα προβλήματα του κόσμου στην πόρτα μας

20 info box αμμωνία H - N - H H οινόπνευμα H H H - C - C - O - H H H καφείνη H H O H - C - H H - C - N - C - C - N \ C H C - N - C - N // O CH 3 αιθέρας H H H H H - C - C - O - C - C -H H H H H C: άνθρακας H: υδρογόνο O: οξυγόνο N: άζωτο

21 in the years of ARRONAUX sir ivorian: Ο ιππότης της emerian ζει σύμφωνα με τον προσωπικό του κώδικα τιμής. Θαρραλέος, δίνει πάντα κουράγιο στους συμπολεμιστές του κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Όσοι έκαναν το λάθος να τον προκαλέσουν σε μάχη δεν ζουν πια melchiot: Ο μάγος από τους πύργους της γνώσης, που με τα spells του αλλά και το κοφτερό του μυαλό μας βοήθησε πολλές φορές τόσο σε εμπόλεμες όσο και σε ειρηνικές καταστάσεις. sylvana: Αντιπροσωπευτικό μέλος της φυλής των elf, προσθέτει στην ομάδα την ομόνοια και τη λογική στις δύσκολες περιπτώσεις. Η εξοικείωσή της με τη φύση μας βοήθησε να εντοπίζουμε ίχνη αλλά και να αποφεύγουμε τυχόν παγίδες στο δρόμο μας. toni li: Ο σαμουράι με τις ψυχικές δυνάμεις είναι ο πιο αινιγματικός χαρακτήρας της συντροφιάς μας. Πολύτιμος στη μάχη όπου με τις απρόβλεπτες εμπνεύσεις του, εντυπωσίαζε εχθρούς και φίλους. stronghold: Ερχόμενος από την euloth, γόνος στρατιωτικής οικογένειας, τίμησε ως τολμηρός πολεμιστής την καταγωγή του. Ίσως ο μόνος που κατάλαβε νωρίς ότι το συλλογικό όφελος της ομάδας θα πρέπει να είναι πάνω από τις προσωπικές μας φιλοδοξίες.

22 διασχίζοντας τους βαλτότοπους (συνέχεια) Το δωμάτιο μου δεν ήταν τίποτα το ιδιαίτερο, ένα κρεβάτι και μια καρέκλα αποτελούσαν τα μοναδικά έπιπλα του ενώ ένα μικρό παραθυράκι που υπήρχε στην δυτική πλευρά του δωματίου, μου επέτρεπε να παρατηρώ τον έναστρο ουρανό. Μετά από περίπου τέσσερις ώρες ύπνου σηκώθηκα, όχι ευτυχώς από κάποιον εφιάλτη όπως συνήθως γινόταν το τελευταίο διάστημα, αλλά γιατί αισθανόμουν ήδη ξεκούραστος. Σίγουρος πως όλοι οι υπόλοιποι θα κοιμούνται ακόμα, αποφάσισα να κάνω μια μικρή εξερεύνηση του χώρου. Όταν με έφερε ο φρουρός θυμάμαι πως το σπίτι ήταν εφαπτόμενο σ έναν μεγάλο βράχο και πως αν και διώροφο φαινόταν σχετικά μικρό για ένα τόσο σημαντικό άτομο της περιοχής, όπως ήταν ο δάσκαλος μου. Αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ήταν τα λιγοστά παράθυρα που υπήρχαν στο οίκημα. Τοποθετημένα σε τέτοια σημεία, που το φως του ήλιου αν κατάφερνε κάποια ώρα της ημέρας να διεισδύσει, να είναι πραγματικά λιγοστό. Καθώς έμπαινες από την πόρτα στο εσωτερικό του σπιτιού βρισκόσουν σε μια αρκετά λιτή τραπεζαρία χωρίς περιττά αντικείμενα. Κατόπιν υπήρχαν διαδοχικά η κουζίνα, το δωμάτιο μου, του estonral και τέλος το δωμάτιο του okmiren, που ήταν και το μεγαλύτερο απ όλα. Δίπλα του βρισκόταν μια ξύλινη σκάλα που οδηγούσε στον πρώτο όροφο. Υπήρχαν και άλλοι δύο χώροι κατασκευασμένοι με τέτοιο τρόπο ώστε κάποιος τυχαίος επισκέπτης, να μην μπορεί να τους παρατηρήσει, εκτός κι αν ήδη ήξερε την ύπαρξη τους. Ο ένας βρισκόταν απέναντι από το δωμάτιο του δασκάλου, και ο άλλος στο βάθος της τραπεζαρίας. Και οι δύο αυτές περιοχές ήταν κλειδωμένες, αν και ειδικά το δεύτερο δωμάτιο, απ ότι μπορούσα να διακρίνω στο λιγοστό φως των κεριών, δεν είχε πουθενά κλειδαριά. Παρατηρώντας τους δύο αυτούς χώρους εξωτερικά, καθώς ήταν και το μόνο που μπορούσα να κάνω, διαπίστωσα πως ένα μέρος του πρώτου δωματίου και ολόκληρο το δεύτερο, ήταν κατασκευασμένα μέσα στο βράχο. Αποσκοπώντας έτσι στο γεγονός πως ένας εξωτερικός παρατηρητής δεν θα υποπτευόταν ποτέ την ύπαρξη τους. Προχωρώντας αργά και προσεκτικά ανεβαίνω την ξύλινη σκάλα. Ο πρώτος όροφος του σπιτιού ήταν όλος ενιαίος και αποτελούσε τη βιβλιοθήκη του okmiren. Στο κέντρο του δωματίου υπήρχε ένα μεγάλο τραπέζι με διάφορα βιβλία επάνω του, πολλά εκ των οποίων ήταν ήδη ανοιγμένα σε κάποιες σελίδες, ενώ ανάμεσα τους έκαναν την εμφάνιση τους διάφορα μικρά μπουκαλάκια με άγνωστα υγρά στο εσωτερικό τους. Στα ράφια της βιβλιοθήκης υπήρχαν βιβλία διάφορων εποχών, χωρών και πολιτισμών. Αυτά που μου έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση ήταν ένα βιβλίο ανατομίας που περιείχε γενικές πληροφορίες για αρκετές φυλές, τις περισσότερες από τις οποίες τις έβλεπα για πρώτη φορά, ένα βιβλίο ανατομίας για την ανθρώπινη φυλή και το τρίτο ήταν ένα βιβλίο ανατομίας για τη φυλή των elf. Οπωσδήποτε αυτό το βιβλίο έπρεπε να το διαβάσω το συντομότερο δυνατόν, καθώς ακόμα ηχούσαν μέσα μου τα λόγια

23 του okmiren: «Αυτό που δεν λέει, αν και λίγοι πια άνθρωποι σε αυτά τα μέρη ξέρουν αυτή τη λέξη, είναι πως είσαι elf» Αποφάσισα λοιπόν τα τρία αυτά βιβλία να τα δανειστώ και για να μην γίνω αντιληπτός μετακίνησα τα υπόλοιπα βιβλία με τέτοιο τρόπο, ώστε να μην φαίνεται το κενό που άφηναν. Γυρνώντας κατόπιν στο τραπέζι άρχισα να μελετώ τα διάφορα μπουκαλάκια που υπήρχαν. Τα περισσότερα απ αυτά μου ήταν εντελώς άγνωστα. Κάποια από αυτά τα είχα ξαναδεί στη σχολή, ενώ εκείνο που μου έκανε εντύπωση ήταν ένα μεγάλο γυάλινο κλειστό δοχείο το οποίο περιείχε ένα εξαιρετικά σπάνιο υγρό. Θυμάμαι πως στη σχολή χρησιμοποιούσαμε αυτό το υγρό για να διατηρούμε ζωτικά όργανα ενός ετοιμοθάνατου σε τέτοια κατάσταση ώστε να μην υποκύπτουν στην διαδικασία της σήψης. Μάλιστα το υγρό αυτό ήταν τόσο σπάνιο άρα και ακριβό, ώστε η αλόγιστη χρήση του να επέφερε αυστηρή τιμωρία. Ενώ είχα βρει δύο μικρά άδεια φιαλίδια και ήμουν έτοιμος να «δανειστώ» ομοίως λίγο από το πολύτιμο υγρό, ξαφνικά ακούω στη γωνία του δωματίου έναν θόρυβο. Στρέφοντας προς εκείνη την κατεύθυνση το φως του κεριού, διακρίνω μια μικρή και παράξενη φιγούρα που με πολύ επιείκεια θα μπορούσε κάποιος να την χαρακτηρίσει ως κατοικίδιο ζώο. Χωρίς να δώσω και ιδιαίτερη σημασία συνεχίζω τη δουλειά μου και ενώ έχω γεμίσει τα δύο φιαλίδια και είμαι έτοιμος να τα κρύψω κάτω από τον μανδύα μου, ακούω φασαρία από τη σκάλα. Γυρνώντας πανικόβλητος βλέπω τον γιο του okmiren να με κοιτάει απορημένος από την κορυφή της σκάλας και σαν μην έφτανε αυτό, η έκπληξη μου ολοκληρώνεται καθώς το περίεργο ζωάκι με ένα σάλτο ανεβαίνει στον ώμο του. Φαίνεται σαν να επικοινωνούν μεταξύ τους, χωρίς όμως τη χρήση λέξεων αλλά έχοντας οπτική επαφή και κυρίως μέσω συναισθημάτων, αν μπορούσα να ερμηνεύσω σωστά τη διαδικασία αυτή. - Δίκιο είχε ο πατέρας μου, πως κοιμάσαι λίγες ώρες αλλά δεν περίμενα να σηκωθείς και τόσο νωρίς. Χμ λοιπόν θα μου πεις τι κάνεις εδώ ή διακόπτω κάτι; - Εε να ξέρεις δεν μπορούσα να κοιμηθώ και ήρθα να κοιτάξω τη βιβλιοθήκη του πατέρα σου, η οποία παρεμπιπτόντως έχει πολύ μεγάλη ποικιλία τίτλων. - Καλή προσπάθεια φίλε μου, αλλά επειδή στην παρέα μας έχουμε και έναν αυτόπτη μάρτυρα (και λέγοντας αυτά μου δείχνει το υποτιθέμενο κατοικίδιο) καλύτερα θα ήταν να μου έλεγες τι πραγματικά έκανες. - Λοιπόν έχεις δίκιο. Θέλω η διαμονή μου στο σπίτι σου να αρχίσει με ειλικρίνεια. Πήρα αυτά τα τρία βιβλία, από τη βιβλιοθήκη του δασκάλου και αυτά τα δύο φιαλίδια. - Αν και τα φιαλίδια δεν μπορώ να ξέρω παρά μόνο να φανταστώ σε τι χρησιμεύουν, ωστόσο από τα βιβλία που πήρες, καταλαβαίνω τον λόγο που σε διάλεξε ο πατέρας μου. - Θα ήθελα να σου ζητήσω σαν χάρη, το επεισόδιο αυτό να μείνει μεταξύ μας. - Μην ανησυχείς arronaux. Μπορείς να κρατήσεις τα πράγματα αυτά. Για μένα δεν

24 σημαίνουν τίποτα, εξάλλου και να ήθελα να το πω στον πατέρα μου, δεν θα μπορούσα, διότι έφυγε αργά το βράδυ για ταξίδι. - Που πήγε ο δάσκαλος; - Ιδέα δεν έχω. Ποτέ δεν μου λέει που πηγαίνει και πόσο χρονικό διάστημα θα λείψει. Προφανώς δεν το κρίνει απαραίτητο να με ενημερώνει για τις κινήσεις του. Αλλά αρκετά με όλα αυτά, πάμε κάτω που θέλω να σου δείξω κάτι. Κατεβαίνοντας τη σκάλα ο estonral με οδήγησε στο κλειδωμένο δωμάτιο που βρισκόταν απέναντι απ αυτό του okmiren. Χωρίς τη χρήση κάποιου κλειδιού αλλά με την προφορά ορισμένων παράξενων λέξεων η πόρτα άνοιξε. Το θέαμα που αντίκρισα ήταν μοναδικό. Με την πρώτη ματιά αυτό που έβλεπε κάποιος ήταν ένας τεράστιος χώρος, (είχα δίκιο τελικά ότι ένα μεγάλο μέρος του δωματίου συνεχιζόταν στο εσωτερικό του βράχου) γεμάτος από πτώματα διάφορων φυλών και ζώων. Κοιτάζοντας πιο προσεκτικά όμως ένα έμπειρο μάτι θα καταλάβαινε πως όλα αυτά τα σώματα διατηρούνταν στη ζωή είτε με τη χρήση κάποιου ειδικού υγρού, σαν αυτού που δανείστηκα λίγο πριν, είτε με μαγικό, είτε σπανιότερα με φυσικό τρόπο, που ήταν και το πιο παράδοξο. Όταν λέω με φυσικό τρόπο, αναφέρομαι κυρίως σ ένα μεγάλο τραπέζι στο κέντρο του δωματίου. Προφανώς θα ήταν το τελευταίο έργο του δασκάλου, πριν την αναχώρησή του, το οποίο φιλοξενούσε ένα παράξενο πλάσμα. Το χρώμα του δέρματός του ήταν πράσινο, το κεφάλι του σχετικά μεγάλο ενώ τα πόδια και ειδικά τα χέρια του ήταν ιδιαίτερα μακριά. Σύμφωνα με τον estonral ανήκε στην κατηγορία των troll που έχουν την σπάνια ιδιότητα, όποιο μέρος του σώματος τους κι αν κόψεις, αυτό ξαναδημιουργείται σε σύντομο χρονικό διάστημα. Το πλάσμα ήταν αλυσοδεμένο πάνω στο μεγάλο ξύλινο τραπέζι με το κεφάλι του, τα άνω και κάτω άκρα να είναι κομμένα χειρουργικά και στη θέση τους να έχουν τοποθετηθεί τα αντίστοιχα όργανα από άλλα όντα. Παρ όλα αυτά όμως τα ξένα εμφυτεύματα δεν είχαν γίνει δεκτά από το σώμα του troll και άρχισαν να υποκύπτουν στη διαδικασία της σήψης. - Λοιπόν arronaux πως σου φαίνεται το όλο θέαμα; - Πραγματικά εντυπωσιακό! - Λίγοι θα χρησιμοποιούσαν αυτές τις λέξεις, αντικρίζοντας κάτι τέτοιο, αλλά χαίρομαι που το θέτεις έτσι, διότι με διευκολύνεις να σου κάνω μια προσφορά. Όπως θα έχεις ίσως καταλάβει οι σχέσεις μου με τον πατέρα μου δεν είναι ιδιαίτερα καλές. Υπάρχουν πολύ λόγοι γι αυτήν την κατάσταση, όπως έχει διαμορφωθεί, αλλά ο κυριότερος είναι το γεγονός ότι δεν συμμετέχω σε κάποια θέματα που εκείνος θεωρεί ζωτικής σημασίας. Ο πατέρας θα ήθελε να βλέπει στο πρόσωπό μου το διάδοχό του, όχι μόνο στο όνομα αλλά κυρίως στις δουλείες του. Όμως εγώ δεν συμμερίζομαι το ενδιαφέρον του τόσο για τη χειρουργική, όσο και για τις υπόλοιπες, παράξενες σε μένα πολλές φορές, ασχολίες του. Θα ήθελα να σου ζητήσω λοιπόν ως χάρη να με βοηθήσεις να συνεχίσουμε τα πειράματα του, ώστε όταν επιστρέψει να βρει κάποιο αξιόλογο αποτέλεσμα. Τι λες λοιπόν;

25

26 reportage xxvi λογοκριμένα κείμενα [επιμέλεια: comzeradd] Τα παρακάτω αποσπάσματα είναι κείμενα που αποπειράθηκε να λογοκρίνει το παιδαγωγικό ινστιτούτο και να τα αφαιρέσει απ τη διδακτέα ύλη του αναγνωστικού της δ δημοτικού με το σκεπτικό πως υπάρχει «δυσαρμονία των συγκεκριμένων διδακτικών ενοτήτων προς τους στόχους του συντάγματος και τους νόμους της εκπαίδευσης». Το πρώτο κείμενο («ο δριμάκος») είναι της συντακτικής επιτροπής του ίδιου βιβλίου και το δεύτερο («έτσι είναι ο πόλεμος») είναι απόσπασμα απ το έργο του ηλ. βενέζη «ώρα πολέμου». ο δρίμακος Η νύχτα είχε προχωρήσει κι οι άλλοι δούλοι κοιμόνταν βαριά μέσα στην καλύβα... Ο δρίμακος ήταν ξαπλωμένος πάνω σ' ένα τρύπιο αχυρένιο στρώμα. Αν και ήταν ζεμένος όλη μέρα στο λιοτρίβι και τα μέλη του τα βάραινε η κούραση, δεν μπορούσε να κλείσει μάτι. Στο νου του έρχονταν τα περασμένα του χρόνια. Καμιά μέρα της ζωής του δε θυμόταν λεύτερη και ειρηνική. Παιδί, έζησε τους πολέμους με τη σπάρτη. Όταν η πατρίδα του η μεσσηνία νικήθηκε από τους σπαρτιάτες, το χνούδι μόλις χάραζε στο πάνω του χείλος. Μόνο κάποια εικόνα θολή, σαν σε όνειρο, είχε μείνει βαθιά μες στην ψυχή του. Βλέπει τον εαυτό του μικρό παιδί να παίζει ξέγνοιαστο και χαρούμενο στον ανθισμένο κήπο του σπιτιού τους. Οι σπαρτιάτες όλους τους άντρες από τη μεσσηνία τους είχαν πάρει για σκλάβους. Στην αρχή δούλεψε σ' έναν πλούσιο γαιοκτήμονα. Όταν όμως έγινε η επανάσταση των ειλώτων, με το μεγάλο σεισμό που συγκλόνισε τη σπάρτη, το αφεντικό του τον πούλησε. Στο παζάρι της δήλου τον αγόρασε ένας χιώτης ελαιοκτηματίας. Τον προτίμησε ανάμεσα σε άλλους για το στιβαρό του κορμί και τη δύναμή του. Τον έβαλε να γυρίζει το λιοτρίβι... Απέναντι από το λιοτρίβι, σε αρκετή απόσταση, όρθωνε την κορυφή του το πελιναίο, το ψηλότερο βουνό του νησιού. Ο δρίμακος, κάθε φορά που περνούσε μπρος από την ανοιχτή πόρτα, γυρίζοντας το λιοτρίβι, έβλεπε το βουνό και μια λαχτά-

27 reportage xxvii ρα λάχτιζε τα στήθη του. Άλλοτε το 'βλεπε ν' αστράφτει στο φως, άλλοτε να σκεπάζεται με σύννεφα και βροχή και το καταχείμωνο ν' ασπρίζει από το χιόνι. -Αχ! λευτεριά!.. έβγαινε ο στεναγμός απ' τα κατάβαθά του. Λευτεριά!.. Και τώρα, ξαπλωμένος στο αχυρένιο στρώμα, αναστέναζε βαθιά. Ως πότε θα κρατήσει αυτή η ζωή; Σαράντα χρόνια πέρασαν. Τα άλλα που του μένουν να ζήσει γιατί να μην τα ζήσει λεύτερα; Θα γίνει επαναστάτης. Τι άλλο; Δεν έμαθε πως η λευτεριά αποχτιέται μόνο με αγώνα; Ανασηκώθηκε. Στο νου του ήρθε πάλι εκείνη η εικόνα, που την έβλεπε όταν, μικρό παιδί, έπαιζε ξέγνοιαστο στον ανθισμένο κήπο του σπιτιού τους. Έναν ανθισμένο κήπο ονειρεύεται για τη ζωή τη δική του και των άλλων δούλων. «Θα μπω μπροστά, συλλογίστηκε. «Οι άλλοι θα μ' ακολουθήσουν. Δεν είναι εύκολο, όμως η λευτεριά είναι πολύ όμορφο πράγμα.... Προχώρησε ως την πόρτα του λιοτριβιού. Ο μαύρος όγκος του βουνού υψωνόταν στην ανατολή. Κι ένα άστρο, που μόλις είχε προβάλει, τρεμούλιασε για λίγο στην κορυφή του. Ο δρίμακος δε δίστασε. Με βήμα γρήγορο και σταθερό απομακρύνθηκε απ' το λιοτρίβι. Πέρασε μέσ' από τα βρεγμένα χωράφια και σε λίγο το αγεράκι του βουνού τού δρόσισε το μέτωπο, καθώς άρχισε ν' ανηφορίζει... έτσι είναι ο πόλεμος - ηλ. βενέζης Ο Αντώνης ήταν μικρός βοσκός και ήταν δέκα χρονών, όταν ο πόλεμος ήρθε, στα 1940, στην Ελλάδα. Ζούσε με τον πατέρα και με τον παππού του, βόσκοντας τα πρόβατά τους στα βουνά, που ήταν πέρα απ' τον Ασπρόπυργο. Για τις μεγάλες πολιτείες, που άσπριζαν κάτω, τον Πειραιά και την Αθήνα, ήξερε πολύ λίγα πράγματα. Μια ή δυο φορές έτυχε να κατεβεί με τον πατέρα του κατά κει και αυτό που θυμόταν ήταν μονάχα τα πολλά καράβια του λιμανιού, το δάσος, τα ξάρτια και ο μεγάλος θόρυβος. Πόσο όλα ήταν διαφορετικά και ήσυχα πάνου στους λόφους τους πέρα απ' τον Ασπρόπυργο! Εκεί ήξερε σπιθαμή με σπιθαμή την καλή γη, πού είχε πολύ χορτάρι και πού όχι.

28 reportage xxviii Τις νύχτες τα βήματά του πήγαιναν στα τυφλά όπου έπρεπε, σαν πλάσματα μοναχικά και, βέβαια, μπροστά του πήγαινε το κοπάδι τους κι από πάνω του ήταν τα άστρα, φιλικά και εγκάρδια. Τότε ο μεγάλος πόλεμος, αφού ταξίδεψε πολλές χώρες και πέρασε πολλά βουνά και πολλές κοιλάδες, ήρθε στην Ελλάδα, πήρε τον πατέρα του μικρού βοσκού απ' τη γαλήνη των λόφων και τον έστειλε να σκοτώνει ανθρώπους. Ο μικρός βοσκός πολύ απόρεσε. Ρωτούσε το γερο-παππού του, για να μάθει σαν τι πράμα να ήταν αυτό, "ο πόλεμος". Εκείνος του αποκρινόταν: - Θυμάσαι τότε που έπεσε πολύ νερό και πήρε τα πρόβατά μας και τα έπνιξε και πήρε μαζί του και ανθρώπους. Ναι, το θυμόταν καλά. - Έτσι είναι ο πόλεμος. Κάθε τόσα χρόνια έρχεται το κακό, παίρνει νιούς ανθρώπους και κανένας δεν ξέρει αν θα γυρίσουν. Ο μικρός βοσκός τότε πολύ φοβήθηκε για τον πατέρα του. Μα ο γέροντας τον ησύχασε, λέγοντάς του ό,τι του ερχόταν. Έπειτα πάλι ο μικρός ρώτησε, επειδή δεν καταλάβαινε: - Και πούθε, παππούλη, έρχεται το κακό αυτό; Απ' τον ουρανό πάνω; - Όχι, παιδί μου. Απ' τους ανθρώπους. Και ο μικρός βοσκός δεν καταλάβαινε πια τίποτα. Ήξερε για τη νεροποντή, πως, σαν έρθει απ' τα σύννεφα, οι άνθρωποι τρέχουν να φυλαχτούνε. Τι κάνουνε λοιπόν γι' αυτή την άλλη, τη μεγάλη νεροποντή, και πώς γίνεται να τη φέρνουν οι ίδιοι στη γη και τίποτα να μην κάνουν, για να φυλαχτούν; λεξιθηρία ηδυλογία: ευχάριστη ομιλία κολακεία ολολύζω: βγάζω θρηνητικές κραυγές, θρηνώ μεγαλόφωνα λεληθότως: ασυναίσθητα κρυφά, μυστικά

29 quest xxix third uncle [cham.kor.] Παραθέτω για δεύτερη και τελευταία φορά τιμής ένεκεν στίχους του στέλιου σαλβαδόρ. Δεν θέλω να κάνω κανένα σχόλιο. Ας σκεφτούμε και ας μείνουμε σιωπηλοί. Πάω να αναζητήσω ένταση τι θέλω τώρα την παίρνω τώρα ΔΕ ΜΙΛΑΣ ΔΕ ΓΕΛΑΣ ΔΕ ΦΙΛΑΣ ΔΕΝ ΠΟΝΑΣ ΔΕΝ ΚΟΥΝΙΕΣΑΙ ΔΕ ΓΥΡΝΑΣ ΜΕ ΚΟΙΤΑΣ Μ ΕΝΑ ΒΛΕΜΜΑ ΨΥΧΡΟ Μ ΕΝΑ ΒΛΕΜΜΑ ΨΥΧΡΟ ΤΩΡΑ ΕΓΩ ΤΡΑΓΟΥΔΑΩ ΚΑΙ ΜΙΛΑΩ ΣΕ ΦΙΛΑΩ ΣΕ ΠΟΝΑΩ ΣΕ ΓΑΜΑΩ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΟ ΜΥΑΛΟ ΚΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΕΠΕΙΔΗ ΣΕ ΤΡΟΜΑΖΕΙ Η ΕΠΑΦΗ Μ ΕΝΑΝ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΑΙΣΘΑΝΘΕΙ ΓΙΑΤΙ ΚΡΥΦΤΗΚΕΣ ΕΚΕΙ ΜΑ Η ΓΝΩΣΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΝΟΧΗ Η ΓΝΩΣΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΝΟΧΗ Η ΖΩΗ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΤΡΥΠΑ ΠΕΦΤΕΙΣ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΧΤΥΠΑΣ ΔΕ ΜΙΛΑΣ ΔΕ ΓΕΛΑΣ ΚΑΝΕΝΑΣ ΤΡΟΠΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΒΓΕΙΣ ΜΕΣ ΤΟ ΚΕΛΙ ΣΟΥ Ο ΑΕΡΑΣ ΧΑΝΕΤΑΙ ΠΡΗΖΟΝΤΑΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΜΑ ΠΩΣ ΑΝΑΣΑΙΝΕΙΣ Ε! Ε! ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ ΜΩΡΟ ΜΟΥ ΠΟΤΕ ΠΙΑ ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ ΜΗ Ω ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ ΟΠΟΥ ΚΙ ΑΝ ΠΑΣ ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ ΟΤΑΝ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΟΙ ΤΟΙΧΟΙ ΠΑΝΩ ΣΟΥ ΜΑΤΩΝΕΙ ΤΟ ΚΟΡΜΙ ΣΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΕΧΕΙΣ ΧΑΣΜΑΤΑ ΣΤΗ ΣΚΕΨΗ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ ΠΑΕΙ ΝΑ ΣΠΑΣΕΙ ΑΛΛΑΖΕΙ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΣΟΥ ΘΕΤΙΚΟ Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΔΙΝΕΙ Ο ΕΝΑΣ ΣΤΟΝ ΑΛΛΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΚΙ ΑΛΛΟ ΟΤΑΝ ΜΙΛΑΣ ΔΕ ΘΑ ΧΑΘΕΙΣ ΘΕΤΙΚΟ Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΔΙΝΕΙ Ο ΕΝΑΣ ΣΤΟΝ ΑΛΛΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΚΙ ΑΛΛΟ ΟΤΑΝ ΜΙΛΑΣ ΔΕ ΘΑ ΧΑΘΕΙΣ ΓΙΑΤΙ ΥΣΤΕΡΙΑ Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΒΡΩΜΕΡΗ ΚΑΙ ΦΡΙΧΤΗ ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΟ ΚΑΝΕΝΑ ΛΟΓΟ ΚΑΙ ΦΡΙΧΤΗ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΗ ΣΙΧΑΜΕΝΗ ΤΡΕΛΗ ΓΕΜΑΤΗ ΑΜΗΧΑΝΙΑ ΚΑΙ ΠΟΝΟ ΧΑΝΕΣΑΙ ΧΑΝΕΣΑΙ ΚΙ Η ΜΟΝΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙΣ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙΣ ΕΛΑ ΚΑΙ ΒΓΕΣ ΚΑΙ ΦΩΝΑΞΕ ΤΙ ΕΙΣΑΙ ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ ΓΙΑΤΙ ΕΙΣΑΙ ΤΙ ΖΗΤΑΣ ΜΕ ΤΟ ΘΥΜΟ ΠΟΥ ΚΡΑΤΑΣ ΜΕ ΤΟ ΘΥΜΟ ΠΟΥ ΚΡΑΤΑΣ ΝΑ ΑΝΑΨΟΥΝ ΦΩΤΙΕΣ ΣΤΑ ΚΟΡΜΙΑ ΣΤΑ ΚΕΛΙΑ ΣΤΑ ΦΤΕΡΑ ΣΤΑ ΜΥΑΛΑ ΓΙΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΠΕΣ ΠΟΤΕ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΠΕΣ ΠΟΤΕ ΘΕΛΩ ΕΝΤΑΣΗ ΤΗ ΘΕΛΩ ΤΩΡΑ ΤΩΡΑ ΑΜΕΣΩΣ ΘΕΛΩ ΕΝΤΑΣΗ ΤΗ ΠΑΙΡΝΩ ΤΩΡΑ ΤΩΡΑ ΑΜΕΣΩΣ

30 fiction xxx ζωή με τη ζωή [stamen_feson] Γνωριστήκαμε τυχαία (μοιραία) σ ένα τηλεφωνικό της λάθος. Από τότε μιλούσαμε σχεδόν κάθε μέρα. Γίναμε φίλοι χωρίς να έχουμε ιδωθεί ποτέ. Συζητούσαμε τα πάντα. Χτες ήρθε η πιο μεγάλη ώρα. Συναντηθήκαμε. Την είδα, ήταν πανέμορφη. Της άρεσα κι εγώ. Την έλεγαν ζωή. Είσαι η γυναίκα της ζωής μου της είπα. Σε λίγες ώρες βρεθήκαμε να κάνουμε έρωτα στο σπίτι μου. (Το κρεβάτι τρίζει, να θυμηθώ να το λαδώσω). Με πήρε ο ύπνος με αυτό το ηλίθιο χαμόγελο του μεγάλου εραστή που συνήθως έχουμε εμείς οι άντρες μετά την πρώτη μας επαφή με μια γυναίκα. Ενώ εγώ κοιμόμουν όμως φαίνεται ότι έγιναν κοσμοϊστορικές αλλαγές. Απ το πρώτο δευτερόλεπτο που ξύπνησα σήμερα το πρωί δεν μπορώ να καταλάβω τίποτα (ή όπως θα σκεφτούν αργότερα κάποιοι κακεντρεχείς δεν μπορώ να πιστέψω το προφανές). Άνοιξα τα μάτια μου νιώθοντας απίστευτα, πιασμένος λες και κοιμόμουν για χρόνια. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, μια ανεκδιήγητου κάλλους γιαγιάκα βρέθηκε μπροστά μου και μου είπε: Αγάπη μου θες να σου φτιάξω καφέ; Κοίταξα τριγύρω μου. Αυτό δεν είναι το σπίτι μου. Είπα και αμέσως συνειδητοποίησα ότι η ομιλία μου δεν ήταν καθαρή. Πριν προλάβω να πω οτιδήποτε άλλο παρατήρησα τη γιαγιά να μου δείχνει το πάτωμα σα να θέλει να προσέξω κάτι. Τι; Ψέλλισα. Φόρα τη μασέλα αγάπη μου δε καταλαβαίνω τι λες. Στο κυπελλάκι σου κάτω απ το κρεβάτι την έχεις. Κάνω μια γρήγορη κίνηση να κοιτάξω κάτω απ το κρεβάτι αλλά μάταια. Με πέθαινε η μέση μου. (Θα σήκωσα κάτι βαρύ στη δουλειά, σκέφτηκα.) Καταφέρνω τελικώς έστω και με αρκετή δυσκολία να σηκωθώ απ το κρεβάτι και έκπληκτος βλέπω κάτω απ αυτό ένα μικρό κυπελλάκι με λίγο νερό και μια μασέλα στον πάτο του.

31 fiction xxxi Ασυναίσθητα παίρνω τη μασέλα και μυστηριωδώς με μια μηχανική κίνηση τσουπ η μασέλα σε δύο δευτερόλεπτα μες στο στόμα στη σωστή θέση. (Μ αρέσει που επικροτώ τον παππού όταν καταφέρνει να βάλει τη μασέλα του, σιγά το δύσκολο τελικά.) Ξαφνικά αντιλαμβάνομαι ότι με όλα αυτά τα περίεργα που μου συμβαίνουν μπορεί να έχω αργήσει στη δουλειά μου. Ρωτάω τάχιστα τη γιαγιά: Τι ώρα είναι; Δέκα Μου λέει. Όχι ρε πούστη, πάει το μεροκάματο. Ποιο μεροκάματο; Σταμάτη ξύπνα έχεις πάρει σύνταξη εδώ και εφτά χρόνια. Στο σημείο αυτό ένιωσα πως τρελαίνομαι. Δεν ξέρω με ποιο τρόπο ξύπνησα σε ένα άγνωστο σπίτι με μια άγνωστη γιαγιά με μουστάκι τσιγκελωτό αλλά ας σηκωθώ να φύγω πριν τρελαθώ ολοκληρωτικά. Αρκετά με την πάρτη σου. Δεν θα με τρελάνεις εσύ. Που έχω τα ρούχα μου να σηκωθώ να φύγω παλιοτρελή. Είπα σχεδόν ουρλιάζοντας. Η γιαγιά απεγνωσμένη αλλά αναγκασμένη απ το τόνο της φωνής μου να απαντήσει είπε: Μέσα σ αυτήν εκεί την ντουλάπα. Δείχνοντας μου μια περίεργη ντουλάπα που ενώ ήταν κλειστή, η γιαγιά πατώντας ένα κουμπί σε ένα τηλεχειριστήριο που έβγαλε απ τη τσέπη της, την άνοιξε. Χωρίς καθυστέρηση πήγα να πάρω τα ρούχα μου απ την κρεμάστρα μα εκεί δοκίμασα τη μεγαλύτερη έκπληξη της ζωής μου έως τώρα. Ήταν μια ντουλάπα με ένα καθρέφτη κολλημένο πάνω της. Όταν κοίταξα το καθρέπτη όμως δεν είδα εμένα. Είδα έναν άσχημο καταταλαιπωρημένο γεράκο να κοιτάζει απορημένος. Και ενώ κανένας απ τους δύο δεν μιλούσε, κατάφερα να πω: «ότι και να κανα δεν το κατάλαβα το χρόνο που περνούσε». Οι άνθρωποι θα πρεπε να λένε ο ένας στον άλλον αντίο κάθε φορά που χαιρετιούνται να φύγουν. Διότι κανείς δεν ξέρει πότε θα ξαναβρεθούν. [skia]

32 πόσα πόδια έχει ο ελέφαντας;

33 history xxxiii το σύνταγμα του 1911 [baphomet] Στις 28 Νοεμβρίου του 1910, για άλλη μια φορά προκηρύσσονται εκλογές στην ήδη ταλαιπωρημένη ελλάδα. Οι εκλογές αυτές, από τις οποίες τα παλιά συντηρητικά κόμματα αντιδρούν και απέχουν, δίνουν στον ελευθέριο βενιζέλο συντριπτική πλειοψηφία (307 βουλευτές σε σύνολο 362). Εκλέγονται επίσης και βουλευτές από τη ριζοσπαστική για την εποχή ομάδα των κοινωνιολόγων με αρχηγό τον αλέξανδρο παπαναστασίου. Στόχος της βουλής αυτής (β αναθεωρητική βουλή) η δημιουργία κράτους δικαίου μέσα στο πλαίσιο ενός φιλελεύθερου αστικού πολιτεύματος. Ψηφίζεται νέο σύνταγμα, με το οποίο ενισχύονται και προστατεύονται καλύτερα τα ατομικά δικαιώματα, η ελευθερία του τύπου και η ιδιοκτησία. Για πρώτη φορά θεσπίζεται η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων και το αμετάθετο. Καθιερώνεται η δωρεάν υποχρεωτική στοιχειώδης εκπαίδευση και ιδρύονται τεχνικά σχολεία στις αγροτικές περιοχές. Με άρθρο του νέου συντάγματος επιτρέπονται οι απαλλοτριώσεις μεγάλων εκτάσεων γης με αποζημίωση, όταν πρόκειται να εξυπηρετηθεί το κοινωνικό συμφέρον. Στο νομοθετικό τομέα το έργο της β αναθεωρητικής είναι εξίσου σπουδαίο. Καταργείται το φεουδαρχικό καθεστώς των Ιονίων. Ιδρύονται αγροτικοί συνεταιρισμοί που χρηματοδοτούνται από την εθνική τράπεζα. Αναγνωρίζονται τα εργατικά συνδικάτα της αθήνας και του πειραιά και απαγορεύεται η συμμετοχή εργοδοτών στις εργατικές οργανώσεις. Η κυριακή ορίζεται ως ημέρα υποχρεωτικής αργίας, προωθείται η ασφάλιση των εργαζομένων και η οκτάωρη εργασία. Το μάρτιο του 1912, αφού η β αναθεωρητική βουλή είχε περατώσει το έργο της, προκηρύσσονται νέες εκλογές. Το νεοσυσταθείς κόμμα των φιλελευθέρων, που έχει ιδρυθεί από τον βενιζέλο, επικρατεί οριστικά παρά τη συμμετοχή στον εκλογικό αγώνα και των παλιών πολιτικών δυνάμεων (146 σε σύνολο 181 βουλευτών). Το σύνταγμα του 1911 μετέβαλε καταλυτικά τη μορφή του νεοελληνικού κράτους. Στη συνέχεια παρατίθενται κάποια ενδεικτικά άρθρα σχετικά με την εκπαίδευση, την απαλλοτρίωση και την μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων:

34 history xxxiv Άρθρο 16: Όλοι οι έλληνες έχουν δικαίωμα δωρεάν παιδείας, σε όλες τις βαθμίδες της, στα κρατικά εκπαιδευτήρια. Το κράτος ενισχύει τους σπουδαστές που διακρίνονται, καθώς και αυτούς που έχουν ανάγκη από βοήθεια ή ειδική προστασία, ανάλογα με τις ικανότητες τους. Άρθρο 17: Η ιδιοκτησία τελεί υπό την προστασία του κράτους, τα δικαιώματα όμως που απορρέουν από αυτή δεν μπορούν να ασκούνται σε βάρος του γενικού συμφέροντος. Κανένας δεν στερείται την ιδιοκτησία του, παρά μόνο για δημόσια ωφέλεια που έχει αποδειχθεί με τον προσήκοντα τρόπο, όταν και όπως ο νόμος ορίζει, και πάντοτε αφού προηγηθεί πλήρης αποζημίωση, που να ανταποκρίνεται στην αξία την οποία είχε το απαλλοτριούμενο κατά το χρόνο της συζήτησης στο δικαστήριο για τον προσωρινό προσδιορισμό της αποζημίωσης. Αν ζητηθεί απευθείας ο οριστικός προσδιορισμός της αποζημίωσης, λαμβάνεται υπόψη η αξία κατά το χρόνο της σχετικής συζήτησης στο δικαστήριο. Άρθρο 103: Οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι εκτελεστές της θέλησης του κράτους και υπηρετούν το λαό, οφείλουν πίστη στο σύνταγμα και αφοσίωση στην πατρίδα. Τα προσόντα και ο τρόπος του διορισμού τους ορίζονται από το νόμο. Οι δημόσιοι υπάλληλοι που κατέχουν οργανικές θέσεις είναι μόνιμοι εφόσον αυτές οι θέσεις υπάρχουν. Αυτοί εξελίσσονται μισθολογικά σύμφωνα με τους όρους του νόμου και εκτός από τις περιπτώσεις που αποχωρούν λόγω ορίου ηλικίας ή παύονται με δικαστική απόφαση, δεν μπορούν να μετατεθούν χωρίς γνωμοδότηση ούτε να υποβιβαστούν ή να παυθούν χωρίς απόφαση υπηρεσιακού συμβουλίου, που αποτελείται τουλάχιστον κατά τα δύο τρίτα από μόνιμους δημόσιους υπαλλήλους. Κατά των αποφάσεων των συμβουλίων αυτών επιτρέπεται προσφυγή στο συμβούλιο της επικρατείας, όπως ο νόμος ορίζει.